Michel Houellebecq • Vernietigen

In Vernietigen, zijn achtste roman, pakt Michel Houellebecq naar eigen zeggen een motief op dat hij in De kaart en het gebied niet naar tevredenheid had behandeld: wat als het leven gewoon doorgaat – tot het niet meer doorgaat? Nooit eerder heeft Houellebecq zo’n totale poging gedaan om dat leven in een boek te vatten, met zijn mooie en lelijke kanten, zijn vreugde en zijn pijn, zijn betekenis en zijn betekenisloosheid. Is dit zijn magnum opus?

Helemaal eind november of begin december heb je, vooral als je single bent, op sommige maandagen het gevoel in de wachtkamer van de dood te zitten. De zomervakantie is allang vergeten, het nieuwe jaar nog ver weg; het niets voelt ongewoon dichtbij.

– Uit: Michel Houellebecq, Vernietigen

Misschien wel het magnum opus van Michel Houellebecq

Michel Houellebecq Vernietigen

November 2026. De Franse presidentsverkiezingen komen er weer aan, de zittende president kan na zijn tweede termijn niet worden herkozen, dus het hele veld ligt open en radicaal rechts maakt een goede kans. Dan verschijnt er op internet een onmogelijk realistische nepvideo waarin een van de voornaamste kandidaten wordt geëxecuteerd. De verantwoordelijkheid voor het onderzoek komt terecht bij topambtenaar Paul Raison, en over hem gaat dit boek: over zijn pogingen om een grote terroristische dreiging te pareren, maar vooral ook over zijn privéleven, zijn relatie met zijn vrouw, zijn familie. Na ruim 600 pagina’s blijven we verdwaasd en aangedaan achter.

Het boek dat in Frankrijk het literaire debat en de bestsellerlijsten bepaalt. Verscheen in een eerste oplage van 350.000 exemplaren.

foto: barbara d’alessandri/flammarion

Michel Houellebecq, romancier, dichter en essayist, is Frankrijks onbetwiste sterschrijver. Zijn werk wordt wereldwijd gelezen. In 2010 ontving hij de Prix Goncourt voor De kaart en het gebied.

FICTIE

17

PROMOTIE

• Interviews en recensies • Aandacht in de literaire pers • Affiches voor de boekhandel • Boektrailer • Onlinecampagne • Advertentiecampagne

‘Het is een ongewoon melancholische roman over vergankelijkheid, eenzaamheid en wanhoop in een wereld zonder God.’ – Marijke Arijs in De Standaard

‘Een Houellebecq-slow, met een ambitieuze inzet en een tragisch-romantische visie op de toekomst van onze samenleving, een roman als een zwanenzang, met een ondertoon van compassie.’ – Margot Dijkgraaf in NRC Handelsblad

‘De meest liefdevolle en geestelijke ruimte scheppende roman die Michel Houellebecq ooit heeft geschreven.’ – Henk Pröpper in de Volkskrant