Prospectus Querido zomer 2018 by Singel Uitgeverijen

ZOMER 2018

Marente de Moor Roman Querido

Klaus Mann De vulkaan

Bart Meuleman

Hoe mijn vader werd verwekt

MERIJN DE BOER

FOON

Roman q u e r i d o

DE GEUR VAN MIL JOENEN

roman querido

Roman Querido

LITERAIRE FICTIE

INHOUD

james wood

VERHALEN

afgelegen

k. schippers

A.N. RYST

Straks komt het

Renate Het duister dat Dorrestein ons scheidt

Phillip Lewis

Een andere stilte Roman Querido

Roman · Querido

De nadagen Querido

KE L L E N DONK

De hartenjager r e n é van s t ip r ia a n

Leven, werk en roem van

Een biografie Jaap Goedegebuure

Gerbrandt Adriaensz.

MEMOIR

BIOGRAFIEËN

Roma n Querido

Bredero

DE BOKSER

MAX

HET LEVEN VAN

Querido

MOSZKOWICZ Marcel Haenen

Querido

POËZIE

l i d a w i ni ew ic z

DE VERLOREN TOON

‘In dit prachtige, intens geschreven levensverhaal staat lezen gelijk aan luisteren.’ M a r g r i e t d e M o o r

rob zweedijk hoe verder geen punt over afscheid & afstand

ASTRID LAMPE

ZUSTER STAD 2.0 gedichten querido

Pamflet Schumacher.qxp_Pamflet 12-03-18 12:12 Pagina 1

ERIK SCHUMACHER

LEVE LEVEN

Pleidooi voor veganisme

Pamflet

PAMFLET

Q P

Querido

Erik Schumacher

ERIK SCHUMACHER L E V E L E V E N ! Pamflet voor veganisme

Een kind van de Koude Oorlog kent het communisme alleen als de repressieve ideologie van totalitaire staten met geheime diensten die bepaalden wat mensen moesten denken en moesten doen. Na de val van de Berlijnse Muur had ‘onze’ manier van leven, het kapitalisme, gewonnen. Die triomf heeft een tijdperk ingeluid van groeiende ongelijkheid, van regeringen die markt boven rechtstaat stellen en van burgers die steeds zelfdestructiever stemmen. Het onvermijdelijk lijkende kapitalisme weet zijn roofzuchtige aard nauwelijks meer te camoufleren. Tijd voor verzet! In dit pamflet pleit Gustaaf Peek voor een van de nog altijd controversiële ideeën van Karl Marx: de rechtvaardige herverdeling van kennis, macht en inkomen. Het communisme heeft een nieuwe poging tegoed, een revolutie in de richting van een natuurlijker menselijk verbond en een betere wereld.

MIDPRICES

Guzel Jachina Zulajka opent haar ogen

Maria Stahlie De middelste dag van het jaar

Roman Querido

‘Soms springt een schrijver ineens je leven binnen om je niet meer te verlaten.’ ***** nrc Handelsblad

‘Stahlie verstaat de kunst om een Griekse tragedie als zomerboek te verpakken.’ **** de Volkskrant

Met zijn vier zonen vormde hij het bekendste advocatenkantoor van het land: Moszkowicz Advocaten. Hij verdedigde criminelen als drugshandelaar Klaas Bruinsma, Heineken-ontvoerder Willem Holleeder, meesteroplichter Ari Olivier en Johan V., alias De Hakkelaar. NRC Handelsbladredacteur Marcel Haenen reisde in de voetsporen van Max Moszkowicz naar Polen, Oostenrijk, Israël, Duitsland, Oekraïne en de Verenigde Staten, hij sprak familieleden, vrienden, © Nationaal Archief/Collectie Anefo/Rob Bogaerts

magistraten en cliënten, en schreef een onthullende biografie: De bokser.

Marcel Haenen De bokser Een jaar zwoegen in een Duits werkkamp. Dat is wat de Joodse familie Moszkowicz verwacht als ze zich op een zomerse dag in augustus 1942 meldt op een verzamelplek in Maastricht. Via Westerbork volgt deportatie naar het concentratiekamp Auschwitz. Bijna duizend dagen later staat alleen de achttienjarige Max Moszkowicz nog overeind. Als bokser en met een veranderde identiteit heeft hij de oorlog overleefd. Hij is achter het prikkeldraad voor het eerst verliefd geworden. De bokser gaat over oorlog en advocatuur. En over Jood zijn in een katholieke stad. Terug in Maastricht betreedt Moszkowicz als strafadvocaat de ring van de rechtszaal. Met zijn zonen vormt hij de bekendste advocatenfirma van het land. In deze biografie wordt aan de hand van een honderdtal interviews, nooit eerder gepubliceerde documenten en Moszkowicz’ eigen dagboek een opzienbarend verhaal verteld. Over een handelaar in recht voor wie de Tweede Wereldoorlog nooit is opgehouden.

Marcel Haenen

Over Marcel Haenen: (1960) is

sinds 1984 verslaggever van NRC Handelsblad. Hij schreef eerder boeken over de zware misdaad als De danser, Baas Bouterse en Het IRT-moeras. Haenen werd in 2016 genomineerd voor de journalistieke prijzen De Tegel en De Loep naar aanleiding van zijn artikelen over corruptie binnen de Nederlandse politie.

‘Marcel Haenen deed met zijn onthulling in NRC Handelsblad over de “politiemol” de Nationale Recherche op haar grondvesten schudden. Naast deze primeur wist Haenen in vervolgverhalen ook nog een persoonlijk beeld te schetsen van lijdend voorwerp Mark M., inzicht te geven in het falen van zijn leidinggevenden en een beeld te schetsen van de gevolgen in met name crimineel Oost-Brabant maar ook daarbuiten.’ Juryrapport De Tegel

 Het aangrijpende levensverhaal van Max Moszkowicz senior, de bekendste strafpleiter van Nederland

BIOGRAFIE

DE BOKSER

MAX MOSZKOWICZ HET LEVEN VAN

Marcel Haenen

NUR 321 | Omslag Brigitte Slangen | Omslagbeeld privéarchief familie Moszkowicz Ook beschikbaar als e-book | ISBN 978 90 214 0807 1 | € 14,99

• Publiekspresentatie in de synagoge van Maastricht • Voorpublicatie in NRC Handelsblad • Aandacht in de media • Interviews • Lezingen • Advertenties • POS-materiaal

Klaus Mann De vulkaan Een groep aan de nazi’s ontvluchte kunstenaars en bohemiens spreekt begin jaren dertig regelmatig af in een Parijs café. Onder hen de actrice Marion, de begaafde jonge, aan heroïne verslaafde dichter Martin (in wie we Klaus Mann zelf herkennen), zijn geliefde (de mooie Braziliaan Kikjou) en een Amsterdamse professor. Wat hen bindt is de angst voor het opkomende nazisme, de heimwee naar hun vaderland en de hoop op een betere toekomst. Maar in de jaren die volgen neemt de dreiging almaar toe: in 1939 staat Europa als een vulkaan op uitbarsten. De vulkaan, door Klaus Mann als zijn beste boek beschouwd, is een van de belangrijkste exilromans ooit geschreven. Mann vluchtte voor de nazi’s naar Amsterdam, waar hij onderdak vond bij de door Emanuel Querido en Fritz Landshoff opgerichte exiluitgeverij Querido Verlag. In 1939 publiceerde hij er Der Vulkan, dat nu voor het eerst in een Nederlandse vertaling verschijnt.

Klaus Mann

Over De vulkaan: (Duitsland,

1906-1949), oudste zoon van Thomas Mann, ontvluchtte zijn vaderland begin jaren dertig. Hij richtte het exiltijdschrift Die

‘De vulkaan is een poging de psychische gesteldheid van hen die tegen hun wil ontworteld zijn geraakt te beschrijven in een veelheid van persoonlijke lotgevallen.’ Die Zeit

Sammlung op bij Querido Verlag in Amsterdam. Daar verscheen ook Der Vulkan, terwijl Mann al verder gevlucht was naar de VS. De roman werd pas in 1956 in Duitsland gepubliceerd.

‘De typologie van de emigranten is meedogenloos precies, maar ook liefdevol neergezet. Inzicht, ironie en het vermogen mensen en situaties op te roepen heeft Klaus Mann kennelijk van zijn vader geërfd.’ Der Spiegel

 Een literaire gebeurtenis van formaat: bijna tachtig jaar na publicatie nu voor het eerst in het Nederlands vertaald, door Martinus Nijhoff Vertaalprijs-laureaat Ria van Hengel

Roman q u e r i d o

LITERAIRE FICTIE

Klaus Mann De vulkaan

• Publieksprogramma in het Goethe-Institut in Amsterdam • Aandacht in de media • Affiches op aanvraag • Campagne op Facebook en Twitter

Marente de Moor Foon Soms klinkt het als trompetgeschal. Soms als een voorwereldlijk beest. Het is iets meteorologisch, zeggen ze tegen elkaar om zichzelf gerust te stellen. Of wellicht zijn het aardplaten die over elkaar schuiven en zo hun onheilspellende geluid voortbrengen. In Foon is de duistere klank van de natuur, waarvoor Nadja en Lev geen afdoende verklaring hebben, nooit ver weg. De eens zo idealistische biologen wonen in een afgelegen huis in de Russische bossen. Ze dreven er een asiel voor verweesde berenwelpen. Maar de vrijwilligers komen niet meer, en terwijl Lev zijn geheugen verliest, strijdt Nadja tegen haar herinneringen. Waar is iedereen gebleven? Wat gebeurde er in het jaar dat ze al tien jaar probeert te vergeten? In deze magistrale roman over eenzaamheid leren de personages, ver van de ontwrichte samenleving die ze zijn ontvlucht, hoe ze zich moeten verhouden tot hun geliefden, tot de geschiedenis en tot de dierenwereld waarvan ze deel uitmaken. Als alle zekerheid wegvalt, is het de verbeelding die hen overeind houdt.

Marente de Moor (1972) debuteerde in 2007 met de veelgeprezen roman De overtreder, in 2010 gevolgd door De Nederlandse maagd. Die roman werd bekroond met de AKO Literatuurprijs en de European Union Prize for Lite-

Over Marente de Moor: ‘De dreigende sfeer, morele dilemma’s en woedende hartstochten roept ze op in schitterend gebeeldhouwde zinnen.’ NRC Handelsblad

rature. Inmiddels zijn de vertaalrechten aan twaalf landen verkocht. Haar jongste roman, Roundhay, tuinscène, haalde de shortlist van de Libris Literatuur Prijs. In 2015 verscheen haar verhalenbundel Gezellige verhalen, die werd bekroond met de J.M.A. Biesheuvelprijs.

‘Een zeer originele schrijfster, met een schijnbaar onuitputtelijke verbeelding.’ Trouw

 ‘Haar natuurmetaforen hebben een dierlijke kracht, haar beschouwingen zijn even intelligent als eigenzinnig. Marente de Moor is een meesterlijke verteller.’ Frankfurter Allgemeine Zeitung

L I T E R FA II CR TE I EF I C T I E

Roman Querido

FOON

• Aandacht in de media • Vooruitexemplaren • Interviews • Lezingen • Advertenties • P OS-materiaal • Campagne op Facebook en Twitter • Lezersacties 7

Roman Querido

Marente de Moor

Fragment

Foon

was, met nog een stuk of twintig gebouwen, kleine en grote, waaronder een schooltje, de bakkerij en de artsenpost. Alles is leeg en verlaten, en vanbinnen met hetzelfde grijze gruis bestoven. Volgens mij komt het van de tijd, die te snel verstrijkt. De dagen vliegen steeds sneller om, de tijd probeert af te remmen, daar

FOON

komt stof bij vrij. Verder, naar het moeras. Dat heeft Ik hoor niets, maar het

nog nooit iemand iets opgeleverd, niet in vredestijd

begint al licht te worden.

tenminste, in dit land is moeras bedoeld voor muggen

Voor mij tekent zich het

en vijanden, als je die uitroeit heb je er niets meer aan

behang af met de kegel-

en ligt het maar zo’n beetje te stinken, als een bezo-

tjes en driehoekjes, ach-

pen veteraan op de keukensofa. Kilometer na kilome-

ter mij wacht de kamer. Met de half verduisterde ra-

ter vervelende wildernis volgen elkaar op tot aan de

men en de gebroken vensterbanken. Met het fluwelen

provinciegrens, als we een flink stuk naar het zuidoos-

stoeltje waarop mijn overgooier hangt alsof ik er nog

ten trekken komen we bij de hoofdstad, die heeft nog

in zit. Met de eettafel, vier poten in het tapijt, de kast

wat duizendjarige steden achter de hand. Verder, ver-

met de porseleinen dieren en nog maar drie kristallen

der, koepels, poorten, burchten, heel veel steppe, bos-

glazen, met de drempel die me zo de kolere wenst, en

sen met bomen die almaar hoger worden, dorpen met

de gang die me zal spiegelen als een zwarte sloot. In de

mensen die steeds minder zeggen, de klok rent vooruit,

gang staan twee deuren op een kier, de ene leidt naar

het wordt later of moet ik zeggen eerder, in ieder geval

de keuken met de afwas, de andere naar de kamer met

rukken er zeven tijdzones uit het oosten op tot aan mijn

hem erin.

bed. Vóór mij dus deze kegeltjes en driehoekjes. Ik heb

De voordeur zit op het slot. Toch glijdt tussen deur

ze een week na de verhuizing op de wand geplakt. Wat

en drempel het ijs van de veranda naar binnen en duwt

dacht ik toen? Dat er snel een beter behang overheen

tegen die veranda de tuin waarop nog zo’n dertig cen-

zou komen. Niet dat ik er na een oogwenk van eenen-

timeter sneeuw ligt. Achter de tuin staat het hek naar

dertig jaar nog naar zou liggen staren.

het pad, daarop zullen mijn voetstappen de eerste zijn

en de laatste, zoals de meeste dagen. Laten we niet stil-

slaapt nog. De trein trekt alleen ’s nachts door deze

staan bij deze eenzaamheid, laten we doorlopen, links

bossen, zoals de vossen en de dassen. Achter de muur

het huis van Serpjakov passeren, met de ramen die dof

liggen dingen die me geruststellen. De keurig opgesta-

en grijs zijn geworden als de ogen van een staarlijder,

pelde houtvoorraad, de beek met de snoeken, forellen

en rechts de bushalte, ook al verlaten. Zo’n tien jaar,

en kreeftjes, het bos, dat we altijd het sprookjesbos

schat ik, misschien langer. In ieder geval was het in

noemden omdat er tot ver buiten het seizoen goede

hetzelfde jaar dat de bussen wegbleven en onze enige

paddenstoelen groeien. Ze houden ons in leven, ook al

buurman vertrok. In het jaar dat ik me liever niet her-

beweren de autoriteiten dat we sinds 2012 niet meer

inner.

bestaan. Ze hebben ons uit de registers geschrapt, ach-

We noemden hem Serpjakov de Vriendelijke. In

ter de naam van ons dorp staat het inwonertal nul. Ver-

deze streek was zijn karakter al even uitzonderlijk als

der, wat hebben we daar verder nog... de grote weg.

zijn complete gebit. Laten we het erop houden dat hij

Asfalt en rails. Het zwarte meer, dat echt zo heet, en

het zich in ieder geval kon veroorloven breeduit te la-

de mijnen, die de partizanen in het mos hebben rond-

chen. En hij dronk niet, zelfs niet toen zijn vrouw over-

gestrooid in de hoop dat een Duitser er zijn voet op

leed. We weten niet waarom hij weg is gegaan, hij had

zou zetten. Van daaruit is het nog een uurtje rijden en

juist de daklijsten van zijn huis in de lak gezet. Mis-

je bent bij Europa, de Letten. De anderen. Mijn positie

schien nam hij wel die laatste bus en kon hij gewoon

tussen het een en het ander, met honderdvijftig kilome-

niet meer terug. Misschien is het niet meer dan dat.

ter voor de boeg en negenduizend in de rug, is niet erg

evenwichtig te noemen.

Na de bushalte komt het veld, dat eens een akker

Een minuut of vijf zal het nog stil blijven, alles

Marente de Moor over haar inspiratiebronnen Marente de Moor is slaviste. Vlak na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie woonde ze acht jaar in Rusland. In SintPetersburg studeerde ze aan de theaterschool en werkte ze als verslaggever voor een dagelijks realityprogramma.

In gesprek met MARENTE DE MOOR

Is je fascinatie voor beren, die niet alleen in Foon maar ook in je eerdere boeken een belangrijke rol spelen, in Rusland ontstaan? ‘Toen ik in Sint-Petersburg woonde, had ik drie gepensioneerde circusberen als buren. Ze leefden om de hoek in een oude bus op de stoep. Als je door een raampje keek, kwamen ze overeind, de dronkenlappen – ze waren vijfentwintig jaar oud en hielden wel van een biertje. Later leerde ik de eigenaresse kennen; die deed er, net als de wijkagent, nogal laconiek over. Je hebt het dan toch over honderden kilo’s roofdier in het centrum van de stad. Mij fascineerde vooral de gespleten verhouding van de Russen met de beer.’

Hoe kijkt een Rus naar een beer? ‘Aan de ene kant heeft hij een codenaam gekregen, “honingeter” – omdat je uit bijgeloof het gevaar maar beter niet bij de naam noemt. Aan de andere kant draagt hij de koosnaam “Misjka” – omdat het weleens helpt het gevaar dood te knuffelen. Een van de beroemdste Russische schilderijen is dat van Ivan Sjisjkin, Ochtend in het dennenbos, met die drie beertjes. Hier geen ondoordringbaar, woest Russisch woud, geen dreigende roofdieren: je voelt de zachte dennennaalden als het ware onder je blote voeten en die beertjes zijn ook om te zoenen. Het staat al sinds de negentiende eeuw op de wikkels van snoepgoed dat nog steeds veel wordt verkocht in Rusland. Knusser en zoeter wordt het niet. Beren zijn misschien een nationaal cliché,

zoals onze windmolens, maar in de acht jaar dat ik in Rusland woonde bleef ik werkelijk over ze struikelen, vaak in de meest absurde en weinig natuurlijke omstandigheden.’ Een berenasiel, zoals dat voorkomt in Foon, bestaat dat echt? ‘In 2005 werkte ik een maand als vrijwilliger in een berenopvangkamp in het achterland van Tver. Het oude zoölogenpaar dat het asiel leidde inspireerde me tot het schrijven van deze roman. Vooral een korzelige opmerking van de vrouwelijke zoöloog, tegen een veganistische vrijwilliger uit Zwitserland, die in de Russische wildernis nauwelijks aan de benodigde calorieën wist te komen: “Wij worden ook gegeten, hoor. Grote dieren en kleine dieren eten graag van ons, vooral als we dood zijn.”’ 9

Merijn de Boer De geur van miljoenen In 2011 debuteerde Merijn de Boer met de verhalenbundel Nestvlieders, die werd bekroond met de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs. Nu, na twee succesvolle romans, keert hij terug naar het genre van het korte verhaal. In De geur van miljoenen gaan ernst en spel hand in hand. Veel verhalen zijn reacties op of geïnspireerd door het werk van schrijvers die De Boer bewondert, zoals Gogol, Springer, Nabokov en Proust. Een man krijgt tot zijn verbazing een rouwkaart van een oud-collega door wie hij altijd werd gehaat. Op de crematie krijgt hij tot zijn nóg grotere verbazing een vipbehandeling. In een ander verhaal zet een man een advertentie in de krant: hij wil samen met iemand alle romans van Vestdijk lezen. Iedereen die reageert beschouwt zijn oproep als een contactadvertentie, terwijl hij echt alleen maar Vestdijk wil lezen. De geur van miljoenen toont De Boer in vele gedaanten. Met deze verhalen laat hij zien waartoe hij als schrijver in staat is.

Merijn de Boer (1982) woont met vrouw en dochter in

Over ’t Jagthuys: ‘Een voortreffelijke roman.’ **** De Morgen

New York. Hij schreef Nestvlieders (2011), De nacht (2014) en ’t

‘Een heerlijke roman.’ **** NRC Handelsblad

Jagthuys (2016). De nacht stond op de longlist van de AKO Literatuur© Chantal Heijnen

‘Aanrader.’ ***** De Standaard

prijs, ’t Jagthuys op de shortlist van de BNG Literatuurprijs. Hij werd in 2015 in de Volkskrant uitgeroepen tot een van de grootste literaire talenten van ons taalgebied.

‘Altijd volkomen eigenzinnig.’ **** Het Parool

 ‘Op een dag zal iemand afstuderen op het gebruik van humor in het werk van Merijn de Boer.’ Joost de Vries, De Groene Amsterdammer

LITERAIRE FICTIE

MERIJN DE BOER

DE GEUR VAN MIL JOENEN VERHALEN

• Aandacht in de media • Interviews • Campagne op Facebook en Twitter

Jaap Goedegebuure Kellendonk Frans Kellendonk (1951-1990) is een van de belangrijkste schrijvers van zijn generatie: geroemd om de stilistische kwaliteit van zijn werk, spraakmakend én omstreden vanwege zijn niet zelden controversiële thematiek. Wat betekende het voor Kellendonk dat hij als telg uit een geslacht van ambachtslieden letteren en wijsbegeerte ging studeren? Hoe verging het hem nadat hij het katholieke Nijmegen achter zich liet en in Amsterdam koos voor het ongebonden bestaan van schrijver en vertaler? In zijn biografie schetst Jaap Goedegebuure Kellendonks intellectuele ontwikkeling en laat hij zien hoe persoonlijke ervaringen werden omgevormd tot verhalen en romans met een algemene geldigheid. Voor dit levensverhaal maakte hij gebruik van tot nu toe gesloten archieven en recentelijk opgedoken brieven en documenten. Ze werpen nieuw licht op een briljante stilist en een verbeten karakter.

Jaap Goedegebuure (1947) vervulde na zijn studies Nederlands en algemene literatuurwetenschap leeropdrachten aan de universiteiten van Tilburg, West-Berlijn, Nijmegen en Leiden. Zijn onderzoeksgebied is de literatuur van de negentiende en twintigste eeuw. © Koos Breukel

In 2015 bezorgde hij met Oek de Jong De brieven van Frans Kellendonk en met Rick Honings een uitgebreide editie van Kellendonks Verzameld werk.

Over De brieven van Frans Kellendonk: ‘De literaire gebeurtenis van het jaar. Kellendonk lezen is in de eerste plaats genieten van vlijmscherp proza; grappen om van te huiveren, tragiek om bij te schateren.’ de Volkskrant

 Een magistrale biografie die de schrijver én de mens Frans Kellendonk in al zijn facetten laat zien: altijd briljant, soms omstreden

BIOGRAFIE

KE L L E N DONK

Querido

• Publiekspresentatie • Aandacht in de media • Interviews • Lezingen • Campagne op Facebook en Twitter

James Wood Afgelegen Alan Querry, een succesvolle projectontwikkelaar uit het noorden van Engeland, heeft twee dochters: Vanessa, een filosofe die lesgeeft in het Amerikaanse Saratoga Springs, en Helen, manager van een platenmaatschappij in Londen. De zussen hebben de echtscheiding van hun ouders en de dood van hun moeder nooit helemaal verwerkt. Wanneer Vanessa gebukt gaat onder een depressie reizen Alan en Helen af naar Saratoga Springs. Gedurende zes winterse dagen in het dunbevolkte deel van de staat New York worstelt de familie Querry met de vragen die deze roman bezielen. Waarom vinden sommige mensen het leven zoveel moeilijker dan andere? Is het nadenken over dingen behulpzaam bij het vinden van geluk of zit dat je juist in de weg? Rijk door het subtiele inzicht in de mens dat wordt geboden, vol scherpe en vaak grappige portretteringen en levendig door hoe de omgeving wordt opgeroepen, is Afgelegen een aangrijpende roman.

James Wood (GrootBrittannië, 1965) is de vaste literair criticus van het befaamde Amerikaanse tijdschrift The

De pers over Hoe fictie werkt: ‘Hoe fictie werkt is een ongekend avontuurlijk boek dat elk ander leesavontuur nog avontuurlijker maakt.’ Thomas Verbogt, Het Parool

New Yorker en hoogleraar literaire kritiek aan Harvard University. Hij publiceerde naast essaybundels als Hoe fictie werkt en Tintelingen een veelgeprezen roman, Het boek tegen God.

‘Het wordt allemaal even kraakhelder en intelligent uitgelegd, zonder ooit schools te zijn (de soepele vertaling komt van Arie Storm). Je krijgt meteen zin om te schrijven. Of te lezen.’ Joost de Vries, De Groene Amsterdammer

 Vijftien jaar na zijn succesvolle debuut waagt criticus James Wood zich opnieuw aan fictie: een intelligente roman over de maakbaarheid van ons geluk

roman querido

james wood

afgelegen

• Aandacht in de media • Auteursbezoek • Interviews • Affiches op aanvraag • Campagne op Facebook en Twitter

Bart Meuleman Hoe mijn vader werd verwekt Het was een oude vrouw zoals er duizenden zijn, maar in haar kwade ogen en aan haar grauwe vel zag ik op slag al het slechte waartoe ze in staat was geweest. Ik zag het des te beter omdat op haar schoot, in een wollen truitje en met glimmende schoentjes met riempjes, mijn vader zat, met een blik, verschrikt, die mij vreemd was. Het geheim van zijn afkomst deelt Jos Meuleman alleen met zijn jongste zoon. ‘Ik vertel je dit omdat ik denk dat het je interesseert,’ zegt hij. En dat doet het. De zoon verdiept zich in het leven van zijn grootmoeder, die kort na de Grote Oorlog als meisje vanuit de Kempen naar Brugge werd gestuurd om er in een gegoede middenstandersfamilie de huishouding te doen. Toen ze er, ongetrouwd, zwanger raakte, werd haar kind haar afgenomen en onder de hoede van een bejaarde engeltjesmaakster gesteld. Een foto van het tweetal trekt zijn aandacht en hij besluit op onderzoek te gaan – niet alleen in de archieven, maar ook in zijn verbeelding, om een stem te geven aan wie door de geschiedenis monddood werd gemaakt.

Bart Meuleman

Over het werk van Bart Meuleman: (1965)

is schrijver en theatermaker. Hij publiceerde de dichtbundels Hulp, Omdat ik ziek werd

‘Meulemans persoonlijke zoektochten leiden niet zelden tot prikkelende inzichten.’ De Pers

(genomineerd voor de VSB Poëzieprijs) en Mijn soort muziek, enkele kinderboeken over © Koos Breukel

Meneertje Kokhals en een essaybundel over muziek. In 2014 schreef hij de goed ontvangen roman De jongste zoon.

‘Bart Meuleman laat het vergankelijke zien.’ De Morgen

 ‘Bart Meulemans werk is zo aansprekend omdat hij dicht bij zichzelf blijft.’ De Groene Amsterdammer

LITERAIRE FICTIE

Bart Meuleman

Hoe mijn vader werd verwekt

Roman Querido

• Aandacht in de media • Publiekspresentatie • Interviews • Lezingen • Campagne op Facebook en Twitter

Lida Winiewicz De verloren toon Wenen, 1929. Alles verandert op slag wanneer in een goedburgerlijk gezin de moeder onverwacht sterft. De vader van Lida hertrouwt met een jongere Joodse vrouw, de nazi’s grijpen de macht en haar ouders vluchten zonder haar naar Parijs. Op een dag wordt het Lida, die studeert voor klassiek zangeres, verboden op te treden omdat ze voor een kwart Joods is. Vanaf dat traumatische moment haalt ze de hoge G niet meer, wat ze ook probeert. Maar zelfmedelijden is uit den boze: haar intelligentie, humor en scherpe ironie redden haar, want, zo zegt ze: ‘Naar verluidt is er ook een leven als je niet zingen kunt.’ De inmiddels negentigjarige veel geroemde schrijfster haalt haar jeugdherinneringen op – met een scherp oog voor details en een nooit-aflatende levenslust.

Lida Winiewicz (Oostenrijk, 1928) is schrijfster en vertaalster, en studeerde zang, Engels, Frans en Itali-

Over De verloren toon: ‘Adembenemend. Lida Winiewicz is een meesterlijk vertelster.’ Die Presse

aans. Ze schrijft romans, theaterstukken en scenario’s voor film en tv. Werk © Susanna von Canon

van Colette, Graham Greene en Alberto Moravia wordt door haar vertaald. Winiewicz is onlangs bekroond met de Literaturpreis der Stadt Wien, die eerder werd toegekend aan onder anderen Elias Canetti en Elfriede Jelinek.

‘Bijzonder ontroerend.’ Buch Magazine

 ‘In dit prachtige, intens geschreven levensverhaal staat lezen gelijk aan luisteren. Leidraad zijn de intieme, grappige, verschrikkelijke belevenissen van het Weense, in oorlogstijd opgroeiende kind.’ Margriet de Moor

l i d a wi n ie wic z

DE VERLOREN TOON

Omslagfoto privéarchief Ook beschikbaar als e-book | ISBN 978 90 214 0877 4 | € 11,99

• Vooruitexemplaren • Auteursbezoek • Interview in de

Volkskrant ‘In dit prachtige, intens geschreven levensverhaal staat lezen gelijk aan luisteren.’ M a r g r i e t d e M o o r

• Campagne op Facebook en Twitter

René van Stipriaan De hartenjager Het leven van Gerbrandt Adriaensz. Bredero (1585-1618) was kort maar ongekend vruchtbaar. In nauwelijks acht jaar schreef hij honderden gedichten en liederen die tot de mooiste uit de Nederlandse literatuur behoren, en meer dan tien toneelstukken die nog altijd sprankelen van leven. Zijn kluchten, het blijspel Moortje en vooral de onweerstaanbare Spaanschen Brabander hebben door de eeuwen heen vele duizenden mensen onvergetelijke uren bezorgd. Wie was Bredero? Het is een van de grote vragen van de Nederlandse literatuur. Over zijn leven is weinig bekend, zijn werk is heel concreet alledaags, maar tegelijkertijd ook raadselachtig. Hoe hield hij zich overeind in het van energie en spanning bruisende Amsterdam? In De hartenjager ontrafelt René van Stipriaan de mythen en mysteries rond een van de meest getalenteerde en vrijmoedige auteurs uit het Nederlandse taalgebied: zijn afkomst, zijn vriendschappen en liefdes, zijn enorme productiviteit en zijn plotselinge dood. Weinig is wat het lijkt.

René van Stipriaan (1959) is neerlandicus. Hij publiceerde eerder onder

Over Het volle leven: ‘Ik heb lang niet een zo goede en verantwoorde populaire geschiedenis gelezen.’ de Volkskrant

andere Ooggetuigen van de wereldgeschiedenis (met Geert Mak), Ooggetuigen van

‘Een originele en sprankelende literatuurgeschiedenis.’ NRC Handelsblad

de Gouden Eeuw, Het volle leven en Lof der botheid.

‘Het leest als een roman, waarin een duidelijk aanwezige verteller enthousiast en enthousiasmerend verhaalt over tijden die hij voor even weet te doen herleven.’ Reformatorisch Dagblad

 Een man en zijn stad: vierhonderd jaar na de dood van Bredero ontraadselt René van Stipriaan het leven en werk van Amsterdams beroemde zoon – en doet verrassende ontdekkingen

BIF O IGCRTAI E FIE

De hartenjager r ené van stipriaan

Leven, werk en roem van Gerbrandt Adriaensz.

Bredero

• Veel aandacht in de media • Publiekspresentatie

Querido

• Uitvoeringen van Bredero’s toneelstukken • Lezingentournee

Verschijnt in het kader van de Nationale Bredero Herdenkingsweek, die begint op 23 augustus 2018 (Bredero’s 400ste sterfdag)

in Nederland en Vlaanderen 21

K. Schippers Straks komt het We rennen terug, zover dat gaat. Ik let op het blauwe pak van meneer Sluiter en op de bloesjes van een paar jongens en dat is nog een heel werk. Steeds verdwijnen ze tussen de andere vluchtende mensen en even later achter de mensen die naar ons toe lopen. Misschien hebben die de schoten nog niet gehoord. Voor K. Schippers, destijds bijna negen jaar, kwam er met de Bevrijding in 1945 in één klap licht en vrolijkheid: film, jazz, technicolor, alles kreeg kleur. In Straks komt het volgt hij de routes van zijn jeugd, Kurt Schwitters’ vlucht voor de nazi’s en zijn eigen nooit-aflatende liefde voor George Gershwin, The American Songbook en de crooners. Op schipperiaanse wijze verweeft hij reis en herinnering, als hommage aan de bevrijders.

K. Schippers

Over Niet verder vertellen: (1936)

schrijft romans, gedichten, verhalen en beschouwingen. Hij ontving de P.C. Hooft-prijs.

‘Documentaire, (auto)biografie en fictie mengen zich als kleuren op een schilderspalet. Moeiteloos voltrekt zich het onmogelijke.’ **** de Volkskrant

Zijn roman Waar was je nou werd bekroond met de Libris © Bianca Sistermans

Literatuur Prijs. Recente

‘Je zet veel streepjes in dit boek, onder prachtige zinnen.’ **** NRC Handelsblad

titels zijn Garderobe, kleine zaal (poëzie), Tot in de verste hoeken en de roman Niet verder vertellen.

‘We schakelen snel van het verleden naar het heden. Want dat is het mooie van dit proza: alles is er tegelijk.’ Het Parool

 K. Schippers haalt niet alleen jeugdherinneringen op aan de Bevrijding in mei ’45, maar brengt ook een hommage aan The American Songbook

LITERAIRE FICTIE

k. schippers

• Aandacht in de media • Interviews • Affiches op aanvraag • Campagne op

Roman · Querido

Facebook en Twitter

Phillip Lewis Een andere stilte Vlak voor Henry Asters geboorte keert zijn vader tegen wil en dank terug naar de kleine stad in de Appalachen waar hij zelf is opgegroeid, en installeert zijn jonge gezin hoog op een berg in een immens huis van staal en glas. Daar groeit Henry op onder de schrijftafel van deze briljante en overambitieuze man. Als een sterfgeval in de familie zijn vader op angstaanjagende wijze de weg doet kwijtraken, verandert ontzag in afkeer en vlucht Henry, om pas vele jaren later terug te keren als ook hij gedwongen wordt thuis te komen. Een andere stilte is een pageturner over vaders en zonen, gefnuikte ambities en het verlangen naar een thuis. Om met The New York Times Book Review te spreken: ‘Deze roman schenkt de lezer hetzelfde plezier als klassieke familieromans, door de stilzwijgende overtuiging die eruit spreekt dat je familie je lot is. Een andere stilte is het werk van een zeer groot talent.’

Phillip Lewis (Verenigde Staten, 1971) woont met zijn gezin in North Carolina en werkt als advocaat. Een andere stilte

Over Een andere stilte: ‘Een charmant, boeiend en zelfverzekerd debuut. Lewis schrijft verkwikkend erudiet. Deze roman zal de aandacht van de lezers volledig opslorpen.’ Publishers Weekly

is zijn debuut en verschijnt wereldwijd in vertaling. © Isil Dohnke

‘Ongelooflijk mooie debuutroman vol literatuur en muziek en familiedrama. Doet denken aan Edgar Allan Poe en Thomas Wolfe.’ Shelf Awareness

 ‘Weelderig en gelaagd proza: Phillip Lewis is een meester.’ Kirkus Reviews

Phillip Lewis

Een andere stilte

ISBN 978 90 214 0990 0 | € 11,99

Roman Querido

• Vooruitexemplaren • Aandacht in de media • Affiche op aanvraag • Campagne op Facebook en Twitter

A.N. Ryst De nadagen Die avond sprak hij over de pil van Drion. ‘Jazeker,’ zei hij, ‘ja, dat vind ik een oplossing. Voor als het niet meer gaat.’ ‘Hè ja,’ zei mijn moeder. ‘Lekker. En ik dan?’ Mijn vader haalde zijn schouders op. Ze waren even stil. Klagend schuurde de bries rondom het huis. ‘Tja,’ zei mijn moeder. ‘Misschien zou ik die pil ook moeten hebben.’ Mijn vader reageerde met een kort, haast jongensachtig lachje. ‘Als jij hem neemt,’ zei hij, ‘dan hoef ik hem niet meer.’ Haak en Juan Ellerts de Wit wonen in een afgelegen huis in Friesland. Hun zoon beschrijft, met verve en compassie, de laatste jaren van hun huwelijk: een emotionele periode van confrontaties, herinneringen en afscheid. De nadagen is een monument van de verloren tijd; een ontroerende, bevlogen en geestige vertelling over het onvermogen van mensen om elkaar te bereiken.

A.N. Ryst (1962) is de veelgeprezen auteur van De harpij, waarin een uit de hel gevallen

Over De harpij: ‘Een Nederlandse roman als geen ander.’ ***** Thomas de Veen, NRC Handelsblad

duivel verhaalt over het paradijs, een boek dat in 2014 zorgde © L. Remmerts de Vries

voor een blikseminslag in de Nederlandse literatuur. In 2016 verscheen zijn verhalenbundel De blauwe maanvis, die werd genomineerd voor de J.M.A. Biesheuvelprijs 2017.

‘Een legende, een mythologische vertelling, een sprookje, fantasy, een klucht, een historische roman? Wat mij betreft is het alles ineen, en dat ook nog op een meesterlijke wijze opgeschreven.’ Boekenbijlage.nl

 Van oude mensen, de dingen die voorbijgaan: een zoon blikt liefdevol terug op de laatste jaren van het huwelijk van zijn ouders

LITERAIRE FICTIE

• Aandacht in de media

De nadagen Querido

• Leesexemplaren • Interviews • Affiches op aanvraag • Campagne op Facebook en Twitter • Lezersacties

Erik Schumacher Leve leven ‘Mag je dan ook geen kaasstengels meer?’ Sinds Erik Schumacher veganist is, kan hij rekenen op het onverbloemde medelijden van zijn omgeving. Zelf vindt hij het een van de leukste keuzes die hij ooit heeft gemaakt. Afgeschrikt door de bio-industrie ging hij alle traptreden af: eerst at hij vaker vleesloos, toen alleen nog beterlevensterren, toen alleen maar vis, toen werd hij vegetariër. Maar als hij eerlijk was, bleven dat onbevredigende tussenposities. Leve leven prikt de gelegenheidsargumenten door waarmee we vasthouden aan onze gewoonte om op dieren te parasiteren. Er is zoveel te winnen. Een einde aan het leed van miljarden wezens. Een hernieuwde kennismaking met de koe. In één klap een duurzame toekomst voor onze planeet. En alles wat we ervoor hoeven te doen, is een andere route lopen door de supermarkt.

Erik Schumacher (1983) is journalist en historicus. Hij was als onderzoeker verbonden aan het NIOD. Hij schreef voor verschillende tijdschriften en kranten. In 2016 © Lionne Hietberg

verscheen van hem het mooi besproken Mau en Gerty. Een Joodse liefdesgeschiedenis tussen volksverhuizingen en wereldoorlogen.

De pers over Mau en Gerty: ‘Een voortreffelijk boek. Behalve een aangrijpend familierelaas ook een compacte overzichtsgeschiedenis van de Europese Joden in de 19de en 20ste eeuw.’ **** Michel Krielaars, NRC Handelsblad

PAMFLET

ERIK SCHUMACHER

LEVE LEVEN

Pleidooi voor veganisme

Pamflet

Q P

Querido

een vurig pleidooi voor het veganisme

ERIK SCHUMACHER L E V E L E V E N ! Pamflet voor veganisme

die val e, an

 Geen vlees, geen vis, geen leer, geen wol, geen melk en geen honing:

• Voorpublicatie • Aandacht in de media • Campagne op Facebook en Twitter

 ‘Zulajka is een personage om nooit te vergeten.’ de Volkskrant

Guzel Jachina

Guzel Jachina C 15 Zulajka opent haar ogen

Zulajka opent haar ogen

In 1930 wordt een Tataars dorp

‘Soms springt een schrijver ineens je leven binnen om je niet meer te verlaten.’ ***** nrc Handelsblad

De ongeletterde Zulajka wordt op transport gesteld naar Siberië. De treinreis in een veewagon duurt een

MIDPRICE

Roman Querido

binnengevallen door de communisten.

halfjaar, en uiteindelijk belanden de weinige overlevenden op een stuk taiga, waar ze zichzelf moeten zien te redden. Guzel Jachina geeft in haar boek over de deportaties door Stalin haar hoofdpersoon een authentieke stem en baseerde zich op het ware, hartverscheurende verhaal van haar

grootmoeder.

Omslag Ilona Snijders | Omslagbeeld Getty Images/penboy

Zulajka opent haar ogen staat op de longlist van de Europese

Ook beschikbaar als e-book | ISBN 978 90 214 0302 1 | € 9,99

Literatuurprijs.

Guzel Jachina (1977) is een schrijver en filmmaker van Tataarse afkomst. Zulajka opent haar ogen, haar debuut, was in Rusland de literaire gebeurtenis van het

Over Zulajka opent haar ogen: ‘Jachina’s mooie stijl is poëtisch en strak, in de traditie van Russische klassieke schrijvers als Poesjkin en Toergenjev.’ ***** Michel Krielaars, NRC Handelsblad

jaar. Het boek werd veelvuldig bekroond en stond op de shortlist van de Russische Booker Prize. Het verschijnt in meer dan twintig landen

‘Met Jachina is een belangrijke nieuwe stem in de Russische literatuur opgestaan.’ **** Peter Swanborn, de Volkskrant

in vertaling. Jachina werkt op dit moment aan haar tweede roman.

‘Een bloedmooie roman.’ **** Humo

 Longlist Libris Literatuur Prijs 2018

Kees ’t Hart Wederzijds

C 12,50

Overlast in de buurt, leuk is het MIDPRICE

niet. Vandalen bekladden muren met graffiti, buren maken herrie na middernacht. Wat doe je ertegen? Niet veel, want de politie heeft het druk met ernstiger zaken. Een echtpaar in een grote stad gaat in zee met een schimmige organisatie die de oplossing lijkt te hebben gevonden. Het echtpaar raakt daardoor steeds meer verwikkeld in louche zaken waar het niets mee te maken wil hebben.

Kees ’t Hart

Over Wederzijds: (1944)

schrijft romans, essays, verhalen en gedichten. Zijn roman De revue werd bekroond met de Multatuliprijs. Ter

‘Kees ’t Hart levert opnieuw een geslaagde komedie af, een genre dat in Nederland op dit niveau te weinig wordt beoefend.’ **** de Volkskrant

navolging haalde de shortlist van de AKO Literatuurprijs. Het zeer succesvolle Teatro Olimpico stond op de shortlist van de

‘Lastige morele vragen en actuele kwesties zijn in Wederzijds zeer geestig verpakt.’ ***** Elsevier

Libris Literatuur Prijs.

Renate Dorrestein Het duister dat ons scheidt Blijkbaar hadden we ons op een dag voorgenomen nooit meer een woord met haar te wisselen, want het werd, als op afspraak, altijd doodstil zodra zij in ons blikveld verscheen. We klemden de lippen op elkaar en keken de andere kant uit als we haar op het schoolplein zagen komen aanslenteren, of als we haar op straat tegenkwamen, in haar eentje hinkelend of knikkerend. Wanneer waren we ermee begonnen? Een klein meisje groeit op in een vredig dorp, waar ze samen met haar moeder de oude, krakende pastorie bewoont. Ook de Luco’s wonen daar, twee vriendelijke, wereldvreemde mannen van wie iedereen aanneemt dat ze kamerhuurders zijn. Alles verandert als de moeder van Loes wegens een onbegrijpelijke moord tot een lange gevangenisstraf wordt veroordeeld. Het duister dat ons scheidt verschijnt eenmalig in een schitterend geïllustreerde editie.

Renate Dorrestein

Sylvia Weve (1954) is

(1954) ontving de Annie

illustrator. Haar tekeningen in

Romeinprijs voor haar hele

Irundina van Hella S. Haasse, De

oeuvre. Een sterke man werd

Dageraad van Annejet van der

genomineerd voor de Libris

Zijl en Liever horen we onszelf

Literatuur Prijs, Zonder genade

van Renate Dorrestein werden

voor de AKO Literatuurprijs,

zeer geprezen. Ze ontving

Het duister dat ons scheidt

diverse Zilveren Penselen en

voor de NS Publieksprijs. Haar

een Gouden Penseel, en won

boeken verschijnen in vijftien

samen met Bette Westera de

landen in vertaling.

Woutertje Pieterse Prijs.

Over Het duister dat ons scheidt: ‘Een dijk van een boek over een meisje dat vecht voor een beetje eigenheid, los van haar moeder, los van haar vader, maar vooral los van de groep. Een boek over onszelf.’ De Limburger ‘Het leed dat familie heet. Wie er bevattelijk voor is, krijgt er een wee gevoel van in de maag. Dat literatuur zo’n ervaring kan opleveren, is een teken van Dorresteins kracht.’ Vrij Nederland

 ‘Het duister dat ons scheidt is van al mijn boeken mijn eigen favoriet – en Sylvia Weve is mijn favoriete illustrator. De dwarsheid van haar werk past naadloos bij de sfeer van het mijne.’ Renate Dorrestein

LITERAIRE FICTIE

Roma n Querido

• Aandacht in de media • Affiches op aanvraag

 ‘Lampe is Nederlands meest omineuze taalfreefighter.’ De Groene Amsterdammer

Astrid Lampe Zusterstad 2.0

Astrid Lampe ging op reis en ze nam mee: een mummieslaapzak, het

ASTRID LAMPE

een geitenpad, drakensnot,

Berbergefluister, levende have,

oude godsdiensten, rivaliserende

stadstaten, de Balkanroute, een

nomadenbestaan – en poëzie,

woorden in het ritme van de golven die stukslaan op het land van belofte. ‘Minaretten in V-vlucht / flarden Koran / op de eerste pyjamaloze nacht

in dit / land van zand’.

Verschijning juni 2018 | ISBN 978 90 214 1291 7 | NUR 306 | Omslag Brigitte Slangen | Omslagbeelden Sergej Prokoedin-Gorski, iStock/Julian Schlaen

©Koos Breukel

Astrid Lampe (1955) debuteerde in 1997 met de bundel Rib, die genomineerd werd voor de C. Buddingh’-prijs. Er volgden publicaties in diverse tijdschriften, optredens in binnen- en buitenland en bijdragen aan museale projecten. Voor Spuit je ralkleur ontving ze in 2005 de Ida Gerhardt Poëzieprijs en in 2007 de Schrijversprijs der Brabantse Letteren.

Over het werk van Astrid Lampe: ‘Deze poëzie verbergt niets maar strooit met gulle hand woorden, klanken en betekenissen. Astrid Lampe opereert volstrekt openhartig, ze houdt geen troeven achter de hand en wil nooit de indruk wekken dat zij iets beter weet dan wij.’ Juryrapport Ida Gerhardt Poëzieprijs

POËZIE

ZUSTER STAD 2.0

Arabisch schrift, ontbijtvouchers,

 ‘Zet de Buddingh’ maar vast koud.’ Mischa Andriessen

Rob Zweedijk hoe verder geen punt

De zaken van het hart – daarover

rob zweedijk hoe verder geen punt over afscheid & afstand

gaat de debuutbundel van Rob POËZIE

Zweedijk; ‘en onder parasols / we zaten buiten / parasols een terras de nacht / je zei ook daar lukt soms iets niet / lazer ik dronken van mijn fiets / je rent nog maar ik ben al weg’. hoe verder geen punt is onsentimenteel zonder ongevoelig te zijn, en is evenzeer een ode aan de liefde als aan de poëzie.

Rob Zweedijk (1969) is redacteur bij Athenaeum— Polak & Van Gennep. hoe verder geen punt, dat gedichten bevat die hij in de afgelopen vijftien jaar schreef, is zijn eerste bundel.

 Debuutbundel van een gevierde schrijfster en filosofe

Désanne van Brederode Verzonnen grond

Afscheid nemen en verder leven, steeds opnieuw, en met de POËZIE

verwondering van een kind dat zijn eerste passen in de wereld zet. In vormvaste verzen vangt Désanne van Brederode niet alleen het gemis van een geliefde, maar ook het zonlicht dat door de ramen valt, het badwater dat zich om een lichaam plooit. ‘Welkom bij deze nieuwste versie van uzelf. / Opvouwbaar, handzaam, lichtgewicht, / en dodelijk eenvoudig in gebruik.’

Désanne van Brederode (1970) is schrijver, filosoof en essayist. Ze schreef onder andere de romans Ave verum corpus (1994), Hart in hart (2007), Vallende vorst (2015) en de essaybundel De ziel onder de

Over Désanne van Brederode: ‘Van Brederode heeft een scherp oog voor modieuze flauwekul en weet precies de juiste toon te treffen om leeg, quasikunstzinnig of zweverig gewauwel genadeloos onderuit te halen.’ Elsevier

arm (2013). Verzonnen grond is haar poëziedebuut.

‘De worsteling om behalve goed te denken ook goed te leven, typeert Van Brederode; denken is voor haar nooit vrijblijvend geweest.’ Trouw

 ‘Stahlie verstaat de kunst om een Griekse tragedie als een zomerboek te verpakken.’ **** de Volkskrant

Maria Stahlie

Maria Stahlie C 12,50 De middelste dag van het jaar

De middelste dag van het jaar Snikheet is het op 2 juli 2015, precies

Roman Querido MIDPRICE

de middelste dag van het jaar. De weerman heeft gezien de hittegolf het hele land dispensatie verleend. Maar met Sylvia Ciecierzky (moeder van een volwassen tweeling, tweemaal gescheiden, vertaalster en verwoed aanhangster van zelfredzaamheid) heeft deze dag andere plannen. Zij

‘Stahlie verstaat de kunst om een Griekse tragedie als zomerboek te verpakken.’ **** de Volkskrant

zal een man ontmoeten die ze twintig jaar eerder, op zijn zestiende, voor het laatst heeft gezien. De ontmoeting

blijkt een vuurproef voor hen beiden.

Maria Stahlie

Over Maria Stahlie: (1955) is

een van de grootste romanschrijvers van haar generatie. Haar boeken worden veelvuldig genomineerd voor

‘Haar proza is lyrisch, intelligent en lichtvoetig. Ze dompelt de lezer vaak onder in een wereld die intrigeert en hongerig maakt naar meer.’ Juryrapport Annie Romeinprijs

de grote literaire prijzen. De roman Honderd deuren werd bekroond met de Multatuliprijs, en voor haar hele

‘Een rijke roman met een soepel plot. Een prijs voor dit boek is wat ik graag zag gebeuren. Maar liever dat het nú vast gelezen wordt.’ **** NRC Handelsblad

oeuvre ontving ze de Annie Romeinprijs.

‘Een meeslepend mentaal avontuur.’ Trouw

VERSCHIJNING

APRIL

Naja Marie Aidt Het boek van Carl Jan De Deken Melk, honing, kerosine Bart Koubaa Ninja Nero Joke van Leeuwen Hier Stijn van der Loo Kleine helden zijn wij Patrick Modiano Slapende herinneringen Roos van Rijswijk De olifant van de boven buurman Gaea Schoeters & Trui Hanoulle Meisjes,

moslims & motoren QF

Q Em. Querido’s Uitgeverij maakt deel uit van Singel Uitgeverijen

Mariusz Szczygieł Geen stap zonder Bata QF -

Em. Querido’s Uitgeverij

Verkoop en marketing

MEI

Weteringschans 259

Vlaanderen:

Anaïs Barbeau-Lavalette De vrouw die vluchtte

1017 XJ Amsterdam

L&M Books

Willem Brakman & Simon Vestdijk Gaven,

info@querido.nl

Hessenstraatje 3 bus 6

www.querido.nl

2000 Antwerpen

giften en vergiften

Marlene van Niekerk In de stille achterkamer Roos van Rijswijk Onheilig (goedkope editie)

www.lmbooks.be Uitgever:

Marc Grossen

Annette Portegies

marc@lmbooks.be

JUNI

Telefoon: 020 - 76 07 210

+32 472 98 01 02

Merijn de Boer De geur van miljoenen

a.portegies@querido.nl

Ilse Schollaert

Renate Dorrestein Het duister dat ons scheidt

ilse@lmbooks.be

Astrid Lampe Zusterstad 2.0

Salesmanager:

Phillip Lewis Een andere stilte

Jesse Hoek

Maria Stahlie De middelste dag van het jaar

Telefoon: 020 - 76 07 210

Pers en promotie Vlaanderen:

j.hoek@singeluitgeverijen.nl

L&M Books bvba

(midprice)

Lida Winiewicz De verloren toon

+32 474 34 81 07

Inge Janssens

James Wood Afgelegen

Vertegenwoordigers:

inge@lmbooks.be

Rob Zweedijk hoe verder geen punt

Oda Ritsema van Eck

+32 497 42 14 42

06 - 14 36 27 40 JULI

o.ritsema.van.eck@singeluitgeverijen.nl

Désanne van Brederode Verzonnen grond

Nandi Penning

Rebekka Bremmer De maan danst op het erf van

06 - 15 23 95 60

n.penning@singeluitgeverijen.nl

de doden

Kees ’t Hart Wederzijds (midprice) Güzel Jachina Zulajka opent haar ogen

Verkoop binnendienst:

(midprice)

Telefoon: 020 - 76 07 222 verkoop@singeluitgeverijen.nl

AUGUSTUS

Pauline Genee Roadblock

Publiciteit, aanvragen

A.N. Ryst De nadagen

recensie-exemplaren &

K. Schippers Straks komt het

beeldmateriaal:

René van Stipriaan De hartenjager

Jolanda van Dijk

Manon Uphoff Vallen is als vliegen

Telefoon: 020 - 76 07 224 j.van.dijk@singeluitgeverijen.nl

SEPTEMBER

Jaap Goedegebuure Kellendonk Marcel Haenen De bokser

NIJGH & VA N DIT M A R

Klaus Mann De vulkaan

QUERIDO

Bart Meuleman Hoe mijn vader werd verwekt Marente de Moor Foon Erik Schumacher Leve leven

S I N G E L U I T G E V E R I J E N

DE A R B E I D E R S PE R S AT H EN A E U M DE GEUS UITGEVERIJ Q