de Jumpeleur
AUGUSTUS 2011
Augustus 2011
JUMPELEUR
PAGINA 1
EERSTE NEDERLANDSE PARACHUTISTEN CLUB
INHOUDSOPGAVE 3. Van de redactie 5. Activiteitenagenda 5. PA-clubwedstrijd 7. Van het bestuur 8. Van de instructiegroep 10. Normandie 2011 13. Summerjump 2011 14. Tandemmaster Erwin 20. Ups 25. Downs 26. Buitenlanding 31. Rara para 32. Teambuilding bij scramble? 34. Wist u dat 35. Estafette 36. Contactgegevens
Deadline volgende jumpeleur: 20 oktober 2011 Voorplaat: Overkomst PH-ENPŠ Foto: Stuart Lorraine
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 2
VAN DE REDACTIE Lieve ENPC’ers Bij het schrijven van deze Jumpeleur is het eind augustus… maar eigenlijk wachten wij nog steeds op de zomer! Na een mooi voorjaar heeft de zomer ons helaas niet het weer gebracht waar we op hadden gehoopt. Maar een beetje para houdt vol en wacht gewoon op het clubhuis tot die regen eindelijk eens ophoudt.. En wachten loont, iedere springdag zijn er wel enkele sticks gedraaid! In deze Jumpeleur lees je dat de ENPC nog volop in beweging is, zelfs in het buitenland! Van Jeroen een uitgebreid verslag over zijn springavonturen in Maleisië.. ondanks dat het daar wél mooi weer is, verloopt het verder niet van een leien dakje. Ook Laurens was in het buitenland te vinden en Erwin vertelt over zijn tandemopleiding. Na het kwakkelweer van de afgelopen tijd hopen wij op een mooi najaar. Dat hebben we wel verdiend! En er staat nog genoeg moois op het programma! Een wingsuitopleiding, wingopleidingen en de jaarlijkse PA-wedstrijd staan allemaal op de planning voor september. Ook kijken we al uit naar de afterspringweekparty. Kijk regelmatig op de website voor nadere info over plaats, datum etc. Voor ons waren hoogtepunten afgelopen maanden het fun-jumpen in Maubeuge en voor Claudia daarna het bijkomen van de springweek in Cambodja, waar ze Fenna weer lekker kon knuffelen! Jullie krijgen allemaal de groetjes van haar!! Hopende op nog enkele mooie springmaanden!! Groetjes Kristel en Claudia
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 3
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 4
Precisievakwerk op basis van de aanwezige kennis en ervaring, het vakmanschap en daarnaast het verlenen van een optimale service, maakt van Lemmens een betrouwbare partner. Lemmens werkt volgens ISO 9001 en is gespecialiseerd in zowel enkelstuks als seriematig werk.
Lemmens Metaalbewerking is toeleverancier op het gebied van verspanende werkzaamheden in de metaal- en kunststofsector.
Lemmens Metaalbewerking
Galgenberg 3
5571 SP Bergeijk
WWW.LEMMENSMETAALBEWERKING.NL
CNC DRAAIEN CNC FREZEN LASSEN
A C T I VBI RT EE VI TEETNT AE NG E N D A September: 3: 10: 17: 19-23: 27 sept t/m 1 okt:
Wingsuitspringen PA-clubwedstrijd Demo vliegclub Wingopleiding, springen vanaf A-brevet, met eigen materiaal ENPC-opleiding
Oktober: 26:
ENPC-opleiding
PA -CLUBWEDSTRIJD Zaterdag 10 september wordt de jaarlijkse PA wedstrijd georganiseerd, dit jaar is het zonder de A-klasse: het word dus een heuse clubwedstrijd! Je kunt je voor deze wedstrijd opgeven door een e-mail te sturen naar luuk.meeuwisse@hotmail.com. Het is mogelijk om een compleet team (van 3) op te geven of jezelf los in te schrijven. Van de losse inschrijvingen worden ook teams van 3 gemaakt. Er worden 2 categorieĂŤn gevormd. Categorie A: 0-50 sprongen, Categorie B: 50+ sprongen. En verder is het inschrijfgeld: â‚Ź7,- contant te voldoen. Wat voor gegevens moet je sturen? - Je naam - Aantal sprongen - Alleen of team (ook de andere leden van het team gelijk inschrijven) Het is de bedoeling dat we om half 9 beginnen, dus zorg dat je op tijd aanwezig bent! MVG, Luuk Meeuwisse Na al dat springen en vouwen heeft iedereen ongetwijfeld trek gekregen en daarom zal er op zaterdag een gezellige BBQ georganiseerd worden. Ook degene die niet meedoen aan de wedstrijd kunnen mee BBQen. Hoe meer zielen des te meer vreugde, dus geef je op door een mail te sturen naar irisconstance@msn.com. Graag even aangeven of je nog personen meeneemt en of je dieet wensen heb! Iris Smeele De feest commissie
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 5
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 6
VAN HET BESTUUR Terugkijkend op de “zomer” met overwegend minder goed weer, helaas ook op de springweek, staat ENPC er gelukkig alweer een stuk stabieler voor dan aan het begin van het jaar. We hebben toch goed kunnen springen en er zijn ook veel tandems gemaakt. Wat aantallen betreft lopen we zelfs voor op vorig jaar. De zorgen zijn echter nog niet voorbij en we moeten scherp op de kosten blijven letten. Michael heeft zoals besproken op de algemene ledenvergadering van 1 juli jl. de boekhouding in nieuwe stijl opgezet. We zullen zoals beloofd jullie in oktober, als de resultaten van de eerste helft van 2011 helemaal verwerkt zijn, een update sturen van de financiële situatie. Ik wil in dit stukje nog graag nog even terugkomen op het beleid dat we op 1 juli gepresenteerd hebben. Als bestuur en 1e lijns zijn we blij dat we de gedachten die er leefden vorm hebben kunnen geven. Ik wil dat hier dan ook graag nog even samenvatten. Onze visie op ENPC is, dat we een springvereniging willen zijn waarbij betrokken leden zichzelf op diverse vlakken kunnen ontplooien. De missie die we ons gesteld hebben, is dat ENPC een financieel en organisatorisch gezonde springvereniging is, waarbij de spring- en vliegactiviteiten op één plaats gecentreerd zijn. Hieruit volgen dan de doelstellingen. De belangrijkste lange termijndoelstelling is voor de deur landen. De belangrijkste op middellange termijn is dat we graag vanaf 12.000 ft willen springen en dat we meer dropzones binnen 5 a 10 minuten rijden van Seppe willen hebben. De belangrijkste korte termijn doelstelling op dit moment is een verbetering van de financiële situatie en de zekerheid dat we de 206 kunnen blijven vliegen. Zoals al eerder geschreven, zijn we op de goede weg maar is er nog volop werk te doen. En om nog even op het filmpje terug te komen wat we jullie hebben laten zien, moeten we vooral een vereniging voor en door de leden zijn. Binnen verenigingen gaat het niet om meer doen (kwantiteit) maar vooral om wat we doen (kwaliteit) waarbij de leden erbij horen en hun steentje bijdragen. De taak van bestuur en 1e lijns is hierbij om dit op een inspirerende manier vorm te geven. Blue Skies. Eric ten Feld Voorzitter Skydive ENPC AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 7
VAN DE INSTRUCTIEGROEP Het is weer enige tijd geleden dat ik jullie via dit medium heb aangesproken. Als ik het me goed kan herinneren, is dat ruim voor de springweek geweest. Ondertussen is er veel gebeurd, veel gesprongen maar helaas ook veel slecht weer geweest. Dit heeft jammer genoeg invloed gehad op het aantal springbare dagen, zowel op Seppe als tijdens de springweek. Gelukkig heb ik wel via de tamtam begrepen dat de gezelligheid tijdens de springweek er niet onder geleden heeft. Dat doet me dan weer goed. Uitbreiding kader De instructiegroep is onlangs uitgebreid met twee nieuwe Hulp Instructeurs. Kim en Erwin hebben hun examen met goed resultaat doorstaan en zijn inmiddels al hard aan de slag binnen de vereniging. Proficiat !! Dat we maar veel leuke springactiviteiten mogen ondernemen met jullie. Voor 2012 zijn we wederom aan het kijken wie er trainee kan worden binnen ENPC. Ik heb samen met de overige kaderleden al gebrainstormd over dit onderwerp en enkele namen zijn al de revue gepasseerd. Maar er kunnen er nog meer bij. Indien je denkt dat je voldoet aan de eisen om HI te worden en je vindt het leuk om leerlingen en jonge parachutisten te begeleiden, laat dit dan weten aan Edo of aan mij. Wij zullen dan gezamenlijk bezien of je er al aan toe bent en met je bespreken wat de te volgen weg is naar het HI examen. Vanuit de kant van het CPV is net een trainee gestart. Marijn Verheul is onder leiding van Martijn Moorrees begonnen met zijn stage. Marijn veel succes en vooral plezier tijdens deze leerzame periode. Reserve's Het eerste half jaar hebben relatief veel reserveparachutes het daglicht gezien. Het positieve is dat we er een aantal leerlingen bij hebben die hun eerste Instructeurs eis (reserve) hebben afgetekend. Het negatieve is dat een aantal van deze reserve's waarschijnlijk veroorzaakt zijn door het vouwen. Ik heb met de coรถrdinator van de packersgroep al overleg gehad over dit onderwerp, maar ik wil via deze weg dit ook bij de overige leden onder de aandacht brengen. Vermoedelijk ligt het probleem in het ruig neerleggen van de parachute op de grond waardoor de lijnen weer naar de zijkant wegglijden. Vervolgens worden deze lijnen van de zijkant, bij het maken van de worst, naar binnen geduwd richting het centrum. Daarbij kan een lijn voor de neus worden geduwd waardoor een lijnover mogelijk wordt. Let bij het neerleggen van de chute dus op de lijnen, die dienen in het midden te blijven. Indien je een vouwcheck uitvoert voor een leerling, bekijk dan ook goed of de lijnen nog steeds netjes in het midden liggen. Hopelijk kunnen we met wat extra aandacht het aantal reserve's terugbrengen.
DOWNS
Meldingen Voorval Volgens het BVR moeten we voorvallen melden aan de Afdeling Parachutespringen. Springers met een C brevet en hoger zijn hier zelf voor verantwoordelijk, voor de overige springers is de instructeur van dienst verantwoordelijk voor het opstellen en insturen van de noodzakelijke formulieren. Om dit proces beter te stroomlijnen zal er in het manifest een tweede computer komen te staan waarop de noodzakelijke formulieren beschikbaar komen. Hier kan je, nadat je een voorval hebt meegemaakt, de noodzakelijke formulieren invullen. Om te voorkomen dat het melden wordt vergeten, verdient het de aanbeveling om dit niet aan het einde van de dag te doen, maar zo snel mogelijk. Zodoende voldoen we aan het BVR maar stellen we de Afdeling Parachutespringen ook in staat om een goed archief op te bouwen waardoor trends beter en eerder onderkend kunnen worden.
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 8
Automaat Doordat we meerdere setjes binnen onze vereniging gebruiken is het misschien niet meer voor iedereen duidelijk hoe de automaten moeten worden ingesteld. Om vergissingen te voorkomen zal ik de procedure nogmaals toelichten: De setjes van de ENPC hebben allemaal een FXC. Dit apparaat is mechanisch en kan altijd aan blijven staan. Bij uitgifte van een set zal het kaderlid controleren of de FXC aan staat en of de naald op 1000 ft staat. Bij de pincheck zal de JM nogmaals de FXC controleren. De setjes van de CPV hebben een Cypres of een Vigil. Beide apparaten zijn zogenaamde pyro-technische apparaten. De metingen gebeuren electronisch en bij een probleem zal een kleine explosieve lading een mesje door de loop van de reserve schieten waarna de reserve zichzelf kan ontplooien. Zowel de Cypres als de Vigil gaan na een bepaalde tijd automatisch uit. Daarom staan deze automaten altijd uit bij het uitgeven van een set uit het manifest. Het kaderlid dat de set uitgeeft is verantwoordelijk voor het aanzetten van de automaat. Als een Cypres aanstaat en gekalibreerd is, staat er een 0 in het beeld. Als een Vigil aan staat, zal hij Student of Pro aangeven. Bij alle beginners setjes van CPV (die met een nummer) dient de Vigil op Student te staan. Bij de drie setjes van CPV die voor de meer gevorderde springers zijn, dient de Vigil op Pro te staan. Nogmaals, het kader dient dit te weten en te controleren maar ik denk dat het goede achtergrond informatie is voor een ieder, zodat we allemaal weten wat de normaal gebruikte procedures zijn. Dat waren mijn belangrijkste punten. Als je opmerkingen en/of vragen hebt over deze onderwerpen (hoe werkt die Vigil nu echt ...) dan hoor ik die graag. Spreek me aan op een springdag en dan kunnen we samen rond een setje gaan zitten om een en ander verder uit te pluizen. Groeten, Harold Boekholt Chef Instructeur
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 9
NORMANDIë 2011 In de nacht van 5 op 6 juni 1944 sprongen er 24.000 Geallieerde parachutisten tijdens de landingen in Normandië. Een kleine 67 jaar later was het de beurt aan enkele dappere krijgers om deze gebeurtenis nog eens dunnetjes over te doen. Vrijdag 4 juni vertrokken Jarno, Marijn en ikzelf vanuit Breda richting Normandië. Na een kleine 7 uur rijden, waarbij Jarno vrijwel de volledige tijd om eten heeft lopen zeuren, kwamen we aan in het gehucht Quineville. Hier was ons onderkomen voor de volgende vier dagen. Om de lokale bevolking maar meteen wat beter te leren kennen, zijn we gelijk de eerste avond de kroeg ingedoken. In plaats van de lokale bevolking kwamen we uit bij een aantal van onze Amerikaanse teamleden. De sprong vond namelijk plaats onder leiding van het Amerikaanse Liberty Jump Team. Na een paar biertjes en onze Rendez vous met Martijn, werden we door de Franse kroegbaas vriendelijke verzocht om maar eens ons bedje op te zoeken. Dat werd voor Marijn nog een hele opgave omdat er voor ons drieën slechts twee bedden waren. Dat betekende dat Marijn tussen twee dunne dekentjes en twee jassen de nacht op de grond door moest brengen, terwijl Jarno en ik comfortabel in onze slaapzakken op bed lagen. De hele zaterdag hadden we de tijd om de toerist uit te hangen waarbij we er al snel achterkwamen dat heel Normandië barst van de zogeheten re-enactors. Dit zijn mensen die in authentieke uniformen de straat onveilig maken door te doen alsof zij de oorlog (weer) aan het winnen zijn. Het enige wat ik over deze mensen nog kwijt kan is dat zij hun taak wel erg serieus nemen. Toen ik op één van hun kampementen onder een stuk rowili (rood-wit-lint) doorkroop, begon een Fransman tegen me te schreeuwen: “C’est une Barriere”!!! Bleek dit een of ander mijnenveld te moeten voorstellen of zo… Na een hele dag rondgereden te hebben, was het ’s avonds tijd om met de rest van het team kennis te maken. Nu hebben we het hier niet over zomaar een team, maar over een zeer bijzonder gezelschap. Variërend van veteranen die tijdens het Tet offensief in ’68 gevochten hadden, tot actief dienende, pruim tabak knauwende aalmoezeniers uit het Amerikaanse leger die in een gebed verzochten tot “some goddamn good weather”. Al met al, een kleurrijk gezelschap. Zondag 5 juni was het dan eindelijk tijd voor de eerste van drie geplande gesprongen. Vol goede moed gingen we naar het vliegveld (terwijl de bewolking op 50 voet over kwam waaien door de lichte bries van 30 knopen). Op het vliegveld was ook de DC-3 te aanschouwen waaruit we die week zouden springen. Inderdaad, ik zeg zouden springen. Iets met Franse slag, chauvinisme en nationale trots zorgde ervoor dat dit niet langer het geval was. Hierdoor was de kist niet langer geschikt om static line uit te springen. Met dank aan Martijn en 3 anderen werd er later die dag nog een Caravan geregeld, waaruit we de overige sprongen konden maken. Om een lang verhaal kort te maken, er werd die dag niet meer gesprongen. AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 10
Na de cancel was de eerste opgave om weer bij de auto te komen die al bij de DZ geparkeerd stond. Er waren namelijk een kleine dertigduizend mensen afgekomen op deze bijzondere happening. Naast ons team zouden er iets later die dag namelijk ook een kleine 700 Amerikaanse, Franse, Nederlandse en Duitse(!) militairen springen. Met zoveel mensen en slechts twee toegangswegen naar de DZ, waarvan er één gereserveerd was voor hulpdiensten, hadden we er een redelijk hard hoofd in dat we nog bij de auto konden komen. Er was echter één factor waar we geen rekening mee gehouden hadden: Jarno! Als je door de Gendarmerie wordt verteld dat je de weg voor hulpdiensten niet kan gebruiken, laat je namelijk Jarno uitstappen. Vervolgens laat je die jongen z’n magie gebruiken, handje schudden, kopje thee drinken, dat soort dingen, en voordat je het weet mag je doorrijden. Hierbij dient overigens wel vermeld te worden dat hij de hele tijd stug Nederlands bleef praten. Na nog drie controleposten op dezelfde manier overdonderd te hebben, waarbij een defensiepas ook nog voor een VIP kaart werd aangezien, waren we toch al snel terug. Om vervolgens het hele kunstje nog drie keer te herhalen waarbij de Gendarmerie op het laatst de weg al begon vrij te maken op het moment dat wij aan kwamen rijden. Tja…raar volk die Fransen. Een dag later zag het weer er in ieder geval stukken beter uit. Marijn had ons inmiddels verlaten, maar toch even snel een smsje gestuurd over wat voor prachtig weer het die dag was. Met de springcondities op de DZ en het vliegveld waar wij zaten allemaal op groen, kon het toch bijna niet meer mis gaan. Inderdaad, bijna, want daar waar heel Noordwest Europa springbaar weer had, lag het vliegveld waar de caravan vandaan moest komen in dichte mist. Na de hele dag op het vliegveld gewacht te hebben, werd ook deze sprong gecancelled. Diezelfde avond zaten we de voorspellingen van de volgende dag te bekijken waarbij we Martijn hoorden zeggen dat als we die volgende dag niet konden springen, hij helemaal zou stoppen met springen. Jarno en ik keken elkaar na deze uitspraak nog eens goed aan en bedachten dat we de dag erna best een spannende dag konden hebben als het een beetje bewolkt zou zijn. Met nog één kans te gaan, moest het nu toch echt gaan gebeuren. Die volgende dag was het blue skies, en met een paar knopen wind ideaal springweer. Verdeeld in twee sticks met Martijn als Jumpmaster uiteindelijk toch kunnen springen in de buurt van Carentan (wel bekend van Band of Brothers). Na de landing werden we persoonlijk gefeliciteerd en bedankt door de burgemeesters van Carentan en het lokale gehucht van waar we geland waren. Hierbij werden we ook nog eens door teveel fotograven op de gevoelige plaat vastgelegd terwijl we demonstratief de hand stonden te schudden met de burgemeester. Jarno en ik kregen na de sprong onze Liberty Jump Team wings uitgereikt, waarbij ze ons de hele week al bang gemaakt hadden voor de zogeheten “bloodwings”. Hierbij spelden ze je de wing op, om deze vervolgens nog eens goed in je borst te prikken. Ik heb Jarno overigens nog nooit zo bang zien kijken. Uiteindelijk is besloten om ons niet op deze manier te pijnigen. Verder werden we volledig verzorgd door de lokale burgerij. Een paar broodjes met paté en een paar glazen cider verder was het hele avontuur alweer bijna voorbij. Na nog eens zes uur in de auto kwamen we halverwege de nacht weer aan in Breda. Ondanks het feit dat we slechts één sprong hebben kunnen maken, konden we terugkijken op een bijzonder en geslaagd evenement. Blue Skies! Laurens Degenaar AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 11
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 12
SUMMERJUMP 2011 Het was dit jaar mijn allerleukste summerjump tot nu toe!!! Nog nooit heb ik op een springweek zo veel gesprongen en nog nooit heb ik zo’n mooi weer meegemaakt als dit jaar in Maubeuge! Wellicht dat dit te maken heeft met het feit dat dit tevens mijn eerste springweek was… Afijn, als CPV-bestuur kijken wij terug op een fantastische (spring)week die in het teken stond van een hoop gezelligheid, met af en toe een sprongetje. CPV is dit jaar uitgerukt met een recordaantal deelnemers (+30). Een deel hiervan bestond uit een aantal vaste deelnemers en de kaderleden, maar dit jaar hebben ook een hoop andere (1e jaars!!!) cadetten op Maubeuge gesprongen. Veel van deze cadetten hingen aan het begin van de week nog aan de static line, maar een ieder heeft tijdens de springweek zijn 1e vrije val gemaakt! Bij deze overigens een oproep aan deze mensen: op Seppe staat jullie nog een beloning te wachten die hoort bij het maken van jullie 1e :-). De springweek stond welliswaar dit jaar misschien niet bekend om het recordaantal sprongen dat er gemaakt is, wel is er dit jaar een record aan BIER …. gezelligheid gerealiseerd. Iedere avond was de biertent rijkelijk gevuld en menig cadet heeft hier dan ook voldoende gebruik van gemaakt. Het hoogtepunt van deze gezelligheid vond plaats op de donderdagavond: het stout & fout feest. Welbekend is het feit dat cadetten geïnteresseerd zijn in het vrouwelijk geslacht, nu ook welbekend is dat er een aantal zelf af en toe ook van het vrouwelijk geslacht zijn… enough said! Als laatste wil ik bij deze graag nog de kans aangrijpen om de volgende mensen te bedanken: Mies van Loon voor haar prachtige dijen, kaken, oren, hondje, longen, zusje, en endeldarm??!?! Owan Tuininga (ja dat kleine kale schattige meisje met dat rode jurkje en die roze haren) voor het bijzonder succesvol organiseren van het CPV gedeelte van deze week!!!! Martijn Maathuis, voor het zien van succes, zelfs zonder zijn (fysieke) aanwezigheid. ENPC en PCEH voor het gedogen en aanbidden van onze vereniging! En last but not least Mark Schindler, die samen met de rest van het instructie-kader verantwoordelijk was voor het puike springtechnische gedeelte van deze week. CPV will be back… Joost Hoepman
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 13
T A N D E M M A S T E R E R W I N !! Na al een aantal jaren met de gedachte te hebben gespeeld om mijn tandemrating te gaan halen, heb ik een maand of 2 terug de stoute schoenen aangetrokken en Rene Verdoorn gebeld. Pol had al een paar keer ballonetjes opgelaten dat de tandemslots toch maar met moeite gevuld werden. De benodigdheden vooraf waren naast 1000 sprongen een medische verklaring (dank aan Diederick Groot alias dr Snuggles) en een aanbeveling van de chef instructeur (dank aan Harold). De examensprongen stonden gepland voor 9 en 10 juli. Tandemsets waren geregeld, Chris was geregeld als personal packer, 2 welwillende tandempassagiers in de vorm van Kristel en Claudia en Bart als cameraman dus konden de sprongen (na de theorie op de woensdag voorafgaande) gemaakt worden. Overal was rekening mee gehouden behalve dan het weer. Op zaterdag konden we wel de eerste 2 sprongen maken. De eerste sprong ging ik als passagier, maar had ik wel de bedenkelijke eer om de droque te mogen zetten en de droquerelease te trekken zodat de parachute zou openen. Er werd tijdens deze sprong meer gegrabbeld dan in menig grabbelton want zo’n tandemrig is toch wel een stukje langer dan mijn eigen rig en meestal spring ik ook zonder mensen op mijn rug. Maar goed de opening van John’s a2 was prachtig en na een mooi circuit en landing gingen we de 2e sprong maken. Nu ging Rene passagier spelen en ik de tandemmaster uithangen. Het voelde een beetje alsof ik weer 11 jaar terug in de tijd ging en mijn eerste sprong ging maken. Toch wel nerveus omdat er ineens wel heel veel meer dingen zijn om aan te denken. Verhaaltjes vertellen aan de tandempassagier, goed luisteren naar alles wat Rene te vertellen had, gordels vastmaken, gordels losmaken, onderste haken vastmaken, 2000 voet voor exit persoon op schoot vragen en onderste haken vastmaken, bovenste haken vastmaken, nog eens exit doornemen, laatste check of alle handles, haken, rsl etc goed zitten. Voordat ik het wist zaten we in de deur en hadden we al een perfecte salto gemaakt en was daarna de droque gezet. Overal wolken om ons heen maar we zagen wel de grond, toen de chute geopend. Keurig tegen de wind gedraaid waarna we boven het 3e weiland voorbij de dz hingen, daarna 2e, 1e, dz 1e voor de dz; kortom het waaide zo hard dat de koeien in de pindraad hingen. Na een zachte landing was het klaar voor die dag; geen wonder want het waaide 30 knopen vlak boven de grond. AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 14
Zondag zijn Chris en ik nog eens richting Rotterdam gereden, maar toen werd de boel al gecancelled voordat er ook maar 1 stick was opgestegen. Volgende kans was het weekend na onze springweek, aangezien dat het eerste weekend van de Rotterdamse springweek was. Na zaterdag de hele dag tegen beter weten in te hopen dat de bewolking op 1100 voet plaats zou maken voor zon, stond ik zondag op met een heel dun laagje bewolking. Zouden we gelijk gaan springen? Het antwoord was ‘ja’. We stegen om 8:30 op in de eerste stick voor de 3e sprong van de opleiding. Nog steeds niet volmaakt ontspannen maar al niet meer zo nerveus als de 1e sprong stegen we op. Na de opgetrokken knie van Rene te hebben gecorrigeerd en de droque te hebben gezet was er als iets van genot te bespeuren. Na de landing snel de set aan Chris te hebben toevertrouwd, schreven we in voor de 3e stick. Sprong 4 zouden we van 12 tot 8 duizend voet droqueless en dus heel hard gaan, leuk! En inderdaad het was erg leuk en duidelijk te merken dat je een stuk harder gaat dan met zon remchute boven je. Na nog een droqueless sprong met Rene zouden de volgende 4 sprongen met ervaren springers als tandempassagier zijn. Kristel was samen met Bart tot mijn vreugde speciaal teruggekomen naar Maubeuge om 2 sprongen te maken. Claudia was inmiddels op weg naar Cambodja om andere leuke dingen te gaan doen, dus had ik 2 stand-ins gevonden in de vorm van Jo en Judith. Sprong 6 was met Kristel en de eerste met camera (Bart). Kennelijk toch weer wat meer om aan te denken want ik vergat om Kristel “vrij te geven” om haar handen los te laten d.m.v. van een tikje op haar schouders en de onderste haken waren ook nog vast bij de landing. Dan is het natuurlijk niet erg makkelijk om je benen omhoog te doen bij de landing. Maar alles liep toch goed af en dus werd het tijd voor sprong 7. Deze was met Jo uit Engeland. Ze had wel de nodige overtuiging nodig dat het volkomen veilig was om met mij te springen, maar uiteindelijk gingen we toch omhoog. Het tempo zat er goed in en ik bleef fit. Hoeveel sprongen zouden we kunnen maken? Uiteindelijk lukte het om alle sprongen met ervaren springers te maken. M.a.w. 7 sprongen op zondag.
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 15
Rene bood aan om maandag in de eerste load de examensprong te doen, zodat we alles konden afmaken. Want de weersvoorspellingen waren tenslotte goed. Een collega zou mijn werk waarnemen, dus zo gezegd zo gedaan. Gedurende de sprongen ging ik het steeds leuker vinden en de laatste sprong verliep ook goed. Dat was een heerlijk gevoel op de terugweg, om de cursus succesvol te hebben afgerond. Inmiddels staat de teller al op 22 en is 1 ding is zeker; het is echt leuk. Vooral de reacties van de tandempassagiers zijn geweldig. Er is nog veel te leren, maar dat gaat goedkomen. Hopelijk gaan we nog een mooie nazomer tegemoet met veel (tandem)sprongen. Iedereen die heeft meegeholpen: van harte bedankt!!! Greetz Erwin vd Schaaf
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 16
• TEAMBUILDING • LEIDERSCHAPSTRAINING • MEDIATRAINING • PRESENTATIETRAINING • COACHING WWW.SWOOPCOACHING.NL !
!
!
!
!
!
BART@SWOOPCOACHING.NL 06-21267811
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 17
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 18
schoonheidsbehandelingen.
In een ontspannen omgeving genieten van verschillende
van Coothplein 37/4 Breda 076-5150520
TOPIC Topic en de Dutch League Na ons succesvol en gezellig trainingsweekend in Schaffen, konden we ons in orde maken om naar Maarten zijn eiland te gaan: Texel! Voor ons allen, behalve Maarten, was het zaterdag vroeg opstaan, zodat we om half 8 of een uur later de boot konden halen. Toen we aankwamen op het paracentrum, kwamen Mechie en Leon ook aangereden. Zij hadden de hele week al getraind op Texel. Teriyaki sprong de DL ook mee, we waren met een behoorlijke delegatie vanuit de ENPC. Maarten had de inschrijfpapieren geregeld en een crewroom geritseld. Deze deelden we met Murphy's Mania, gezellig! Rond 9 u was de teamcaptainsmeeting, de sprongen werden ook uitgedeeld en de coaches werden toegewezen. Rogier was onze coach, maar Mechie heeft ook nog het een en ander met ons doorgenomen. Omdat Luuk en bijna de helft van Teriyaki verlaat was, hebben we met Maurits het een en ander doorgenomen. Er werd besloten een H-exit eraf te gooien. Deze hadden we alleen nog nooit gehad. Ach, tijdens de wedstrijd nog iets nieuws leren, dat zagen we wel zitten! Onze concurrent, Scrambled, was al een stick eerder omhoog, wij zaten in de ENPC-bak, in de warme JAS. De eerste ronde ging lekker. Even wennen aan de exit, waarbij Maarten zijn been opgepakt moest worden. Voor mij was het “gewoon” meekomen uit de kist, handig zo'n point-positie. Na de eerste sprong werd alles snel gejureerd met het nieuwe beoordelingssysteem. Tijdens het vouwen waren de scores al bekend. Vijf voor ons, 6 voor Scrambled. Daarna kon het wachten beginnen. De regen kwam, hetzelfde met de wind. Om 17u werd het verlossende woord gegeven: cancel voor de rest van de dag. Tijd om m'n pak uit te doen en weg te kunnen van het centrum. Na een dag hangen had ik het wel gehad. Met een aantal mensen zijn we bij een strandtent gaan opwarmen en daarna hebben we lekker gegeten bij de Rog. Om als afsluiting van de dag nog één biertje te doen bij de Kieviet. Morgen weer wedstrijd! We konden slapen in/ rond Maarten zijn permanente sleurhut. We konden helaas niet uitslapen, want we zouden in de eerste load van de dag zitten. De zon scheen, maar de wind was al wel stevig. Nog te doen voor Texelse begrippen, vertelde Maarten. Goede kans om de tweede ronde te springen, Scrambled had deze zaterdag nog kunnen springen. Na nog een keer de sprong uitlopen konden we omhoog. Wederom een Hexit, om daarna verder te gaan met de andere figuren. Ging best aardig, terwijl we langs en door wolken heen vielen. TOPI heeft een veilige landing kunnen maken op het veld, maar de C, Leon, zijn we even kwijt geweest. Hij kwam gevouwen terug, samen met Erik. Een forse buitenlanding dus, omdat hij in een wolk moest openen en er laag uitkwam. Helaas kwam daarna de stand-by en om 11.30 werd besloten over te gaan op de prijsuitreiking. De voorspellingen waren slecht voor de rest van de dag. Zoals jullie misschien op FB hebben gelezen of op de club hebben gehoord zijn we naar huis gegaan met een gouden plak! De laatste ronde hebben we nog 4 punten weten te pakken! Al met al kan ik concluderen dat de Dutch League een leuke wedstrijd is om aan mee te doen. De wedstrijd beslaat 6 rondes i.p.v. 10, en er was goede coaching aanwezig. Om af te sluiten, ik zou nog uitleggen waar TOPIC voor staat: Tail, Outside centre, Point, Inside centre en als je goed hebt gelezen weet je het al: Camera-guy! Fanny
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 19
UP 'S
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 20
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 21
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 22
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 23
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 24
DOWN 'S
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 25
BUITENLAND(ING) Het opzetten van je eigen DZ in den vreemde: Skydiven in Kuala Lumpur, Maleisië Het is een prachtig land. Mooie uitzichten en goed springweer. Moderne faciliteiten zijn aanwezig en vliegtuigbrandstof is goedkoop. De parachutespringsport is hier tamelijk onbekend en de dichtstbijzijnde Dropzone is 1500 km. verderop. Iedereen is echter wel lyrisch van BASE-jumpen en er is daarom veel interesse om eens parachutespringen te proberen. De stad Kuala Lumpur (KL) telt met de voorsteden erbij zo’n 4,5 miljoen inwoners met een geschat potentieel van ongeveer 0,08 miljoen jonge mensen met een avontuurlijke instelling en genoeg geld om een staticline opleiding te willen volgen. Op het eerste gezicht een prima stek om een dropzone te beginnen… Ik stortte me onbevreesd in dit avontuur… Ik woon nu 3 maanden in KL. Veel mensen hier zijn liever lui dan moe, achterbaks en vaak ook corrupt. Vreselijk om mee te moeten werken. Duidelijke afspraken maken is een utopie en dingen blijven altijd veranderen op het laatste moment of blijken anders in elkaar te zitten. Het hele land en zeker de stad heeft wel alle handige moderne faciliteiten en vaak bijna nog beter dan wij gewend zijn, echter de mentaliteit van de mensen maakt dat er zoveel regeltjes moeten zijn dat het allemaal alleen maar moeilijker wordt gemaakt. Voorbeelden zijn dat je je bankpas pre-paid moet opladen voordat je kan betalen, je salaris fysiek van de ene bank naar de andere moet brengen en dat je in een bar alleen kan betalen bij die ene persoon, omdat hij blijkbaar te vertrouwen is. Als je een taxi besteld om naar het vliegveld te gaan voor je vakantie komt deze gewoon niet opdagen zonder bericht. Deelnemen aan het verkeer hier is op zijn zachtst gezegd risicovol, want van voorrangsregels hebben ze hier nog niet gehoord en de brommertjes kriskrassen overal tussendoor. Als iemand hier iets nieuws durft op te zetten proberen ze het eerst uit je hoofd te praten, vervolgens wordt er tegengewerkt en als het dan toch succesvol blijkt denken ze dat ze het beter kunnen en proberen ze het van je af te pakken. Alles gaat hier op de Maleisische manier: Mensen zijn eerst heel enthousiast en dan komen de mitsen en de maren en uiteindelijk komt er van een plan niets terecht. "Geen plan overleefd de startlijn", heeft een wijs man ooit eens geroepen. Dat geldt hier in Maleisië zeker... Het is al met al een interessante ervaring om hier te leven en een dropzone op te zetten en te draaien. Hoewel inderdaad niet alles hier loopt zoals ik me vooraf had voorgesteld en gepland had, heb ik het hier wel erg naar mijn zin. Het baantje bij Petronas is eerst op de lange baan geschoven en uiteindelijk niet doorgegaan. Mijn eigen Dropzone loopt echter wel, hoewel mondjesmaat. Ik heb nu twee staticline opleidingen kunnen draaien en enkele reeds opgeleide para’s kunnen laten VV’en hier. Volledig zelf opgezet, bekostigd en gerunt. En dat is toch wel mooi. Goede verstandhouding met de eigenaar van het vliegveld. Vliegtuig en setjes huur ik lokaal, en de leerlingen komen binnen dmv reclame op de website, flyers en mond op mond reclame. AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 26
NOTAM-perikelen De eerste maand (juni) heb ik heel veel moeite moeten doen om het springen voor elkaar te krijgen. Het gelijkstellen van mijn instructeurpapieren was een fluitje van een cent. Maar de uiteindelijke toestemming om te mogen springen, de zgn. NOTAM (NOtice To AirMan) had wat voeten in de aarde. Een aantal locale instructeurs (want er zijn er wel een paar) hebben me expres tegen gewerkt door me zwart te maken bij hun vriendjes van de Maleisische versie van de KNVvL omdat ze denken dat ik hun mogelijke inkomsten afpak. Uiteindelijk heb ik de juiste mensen leren kennen die veel (bijna politieke) invloed hebben binnen de luchtvaartorganisaties waardoor de boel van de grond kwam. In Nederland is het aanvragen van een NOTAM heel makkelijk: een paar dagen vooraf via internet en het is klaar. In Maleisië echter moet je minimaal drie weken van tevoren een brief sturen naar de Maleisische luchtsportfederatie. Die sturen een aanbevelingsbrief terug en dan moet je die brief plus een andere brief doorsturen naar de luchtvaartautoriteiten. Die buigen zich daar dan twee weken over voordat ze je misschien toestemming verlenen. Bovendien kunnen alleen instructeurs die behoren tot de originele Maleisische bevolkingsgroep deze aanvragen doen. Met wat invloed van belangrijke mensen heb ik het voor elkaar gekregen om via een bevriende Maleisische instructeur steeds per maand voor de weekenden de NOTAM te regelen. Hiermee werd opleiden en springen niet ver van Kuala Lumpur een feit. Staticline opleidingen Het vliegveld is een klein privé vliegveld en draagt de naam Bernam River Airfield. Het is 45 min. rijden vanaf de noordrand van KL en ligt midden in de natuur en tussen grote palmboomplantages. Er staan standaard 3 kleine vliegtuigjes gestald, er zijn comfortabele, goedkope bungalows om te overnachten. Dropzone bijna naast de runway, een BBQ-locatie, een bar en een zwembad. Alles wat de gemiddelde para nodig heeft!! De eerste opleiding daar heb ik gedaan op 8,9 en 10 juli. Het was gecombineerd normale staticline opleiding en opfris. Vrijdagavond de eerste lessen, zaterdag de rest van de lessen en harnastesten. En zondag de hele dag springen…tot zover de planning... De leerlingen voor de volledige opleiding hadden vooraf betaald en waren zowaar op tijd aanwezig op vrijdagavond. In de loop van de avond kwam echter al een telefoontje van het vliegveld in KL dat het vliegtuig, een Cessna 172, op zondagochtend eerst nog wat VIP’s moest rondvliegen van de baas van het bedrijf en kon dus pas om ongeveer 12 uur aanwezig zijn voor springen. De volgende dag komt iemand voor de opfriscursus niet opdagen zonder bericht, echter ’s avonds om 23.00u. een sms dat hij de volgende dag toch wel wil springen… Aangezien het vliegtuig toch later zou aankomen heb ik met hem zondagochtend nog de opfris kunnen doen…en nog heel wat dingen moeten “bijstellen”. Ondertussen belt de piloot van het vliegtuig dat et slecht weer is in KL en hij niet mag opstijgen van de toren. Met prachtig zonnig weer op de DZ valt dat bericht dan wel even tegen. Uiteindelijk had ik pas om 15.00u. ’s middags het vliegtuig ter beschikking. Toch in totaal nog 15 veilige sprongen kunnen laten maken die middag. Het was daarna al snel donker. AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 27
De Cessna 172 was tot mijn verrassing met twee man sterk gekomen, omdat iemand het wel leuk vond om parachutespringen te zien. Omdat het donker werd konden ze niet meer terugvliegen naar KL en verwachtten ze van mij dat ik voor allebei een bungalow voor de nacht ging bekostigen. Bovendien werd er plotseling een groot bedrag voor ferrykosten gevraagd, waar voorheen nooit sprake van was geweest. Zo gaat een staticline opleiding Maleise stijl. De balans opmakend was ik na dit weekend bekaf door in m’n eentje opleiding geven, regelwerk, jumpmasteren en ook nog alle chutes dichtvouwen in de hoge temperaturen. Aan de andere kant had ik een beetje geld verdient en had ik een voldaan gevoel omdat ik ondanks veel goedbedoelde kritiek en waarschuwingen van een tweetal Maleise instructeurs hier heb laten zien dat je met een goede planning en dito inzet (westerse wijze) best een opleiding succesvol kan draaien op deze manier. Ik heb nu twee van de vier geplande cursussen kunnen draaien op deze manier. Er is verder nog steeds heel veel interesse, gezien de vragen die over de e-mail worden gesteld, maar ik heb op dit moment niet heel veel inschrijvingen meer. Deze maand (augustus) is het bovendien Ramadan dus het ligt even helemaal stil. Andere (springgerelateerde) activiteiten Naast het parttime runnen van een dropzone blijf ik lekker bezig. Ik heb natuurlijk een beetje van de hoge toren gesprongen hier: KL tower blijkt ook buiten het jaarlijkse BASEevenement af en toe gebruikt te worden om vanaf te springen. Ik heb betaalde demo’s gesprongen waarbij de politie, brandweer en ambulance opgetrommeld waren voor slechts één sprong door mij. Natuurlijk leer ik een hoop nieuwe mensen kennen, waaronder ook piloten. Er vliegt hier iemand rond met een Extra 300L. Voor de niet-kenners: Red-Bull airrace vliegtuig. Dat ding gaat zo’n 400 km/h recht omhoog zonder veel problemen. Uiteraard heb ik niet de kans laten liggen om een keer mee te vliegen…en hoe!! (Kijk op youtube voor het videoverslag). Een uurtje rijden van KL ligt het befaamde Genting Highlands, zeg maar het Las Vegas van Maleisië. Daar is ook een windtunnel aanwezig. Deze is niet zo groot maar je kunt er wel voor Euro 3,- per minuut je freefly skills verbeteren. Bellen naar het buitenland kost vaak meer!! Ik heb ondertussen al redelijk wat tijd geklokt daar. Laatste keer was een paar dagen geleden en heb ik samen met Fenna leuke sitfly’s gedaan. Fenna is 10 dagen op bezoek in Kuala Lumpur om bij te komen van 8 maanden reizen door Azië voordat ze naar Montana, USA doorreist. AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 28
Maleisië is en blijft een mooi land en heb ik beter leren kennen met weekend-tripjes naar het regenwoud, het uiterste noorden waar de mensen veel armer zijn en Malakka: een voormalig Nederlandse Kolonie. Verder ben ik ook internationaal een beetje aan het reizen geslagen. Ik ben vorige week naar Cambodja geweest en volgende week ga ik een weekje naar Bali om een cursus paramenten te doen. In September staat Basejumpen weer op het programma, eerst in Borneo en dan in Kuala Lumpur. Ja jullie lezen het ...ik heb het heel slecht hier!! :) Ter afsluiting Ondanks het feit dat ik het in Maleisië erg naar mijn zin heb mis ik de ENPC wel. Ik heb wat foto’s bekeken van de springweek en vind het heel jammer dat ik er niet bij kon zijn. Ik kijk er ook zeker naar uit om weer een sprongetje uit de PH-ENP te kunnen maken, ongeacht de weersomstandigheden. In november ben ik weer terug in Nederland…. Tot dan!!! Groeten!!! Jeroen Koevoets www.skydivekl.com http://www.youtube.com/watch?v=gdrcmfSugoo http://www.youtube.com/watch?v=N8cOkqfmucE
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 29
GROOTHANDEL IN DRANKEN
VOOR AL UW FEESTEN EN PARTIJEN, GROOT EN KLEIN Piet Buijs Buitenhof 22 4714 BT Sprundel Tel: 06-30570775
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 30
RA RA PARA Van wie is deze schitterende tas, incl. foto van Wytse?
Meraud heeft gelukkig een nieuw pak want deze is voorlopig nog niet droog!
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 31
T E A M S P I R I T B I J S C RA M B L E ? Tijdens de World Cup FS in Saarlouis hebben de Amerikanen één discipline gewonnen, de Fransen alle andere. Die ene is wel opmerkelijk. Het gaat hier om de 8-man. Na 9 rondes leidde het Amerikaanse team met 1 punt. De laatste ronde zou beslissend zijn, net als in een spannende film. Echter, die laatste ronde kon uiteindelijk niet gesprongen worden, dus de Amerikanen hebben met 1 punt verschil gewonnen. Het Amerikaanse team scoorde 25 punten in 50 seconden. Dus herstellen van een situatie (geen perfecte exit, te snelle of langzame draai, level verschil, etc) moet binnen één of enkele seconden. Wow! En hoe kan het dat zij dat zo snel kunnen? En dat ze doorgaan en optimaal presteren? Omdat ze op de grond ook de mentale component van de prestatie erkennen, trainen en uitvoeren. Van een andere orde was de succesvolle “Scramble” tijdens de springweek in Maubeuge. De uitslag lag iets verder uit elkaar, er werden minder punten gescoord en we kunnen allemaal wel redenen bedenken hoe dat komt. En toch zijn er overeenkomsten. Eén ervan is dat er in teams gesprongen is. Bij de World Cup een ingespeeld team, bij de Scramble een random team. Aangetoond is dat een team goed presteert als de individuele taken goed worden uitgevoerd. Deze zijn op elkaar afgestemd en dus zal de teamprestatie daar vanaf hangen. Vandaar de kreet over die zwakste schakel. Om die individuele taak goed uit te kunnen voeren, zijn er middelen zoals kunde (door talent en ervaring), individuele motivatie (ik wil presteren) en teamspirit (door communicatie, elkaar kennen, leiderschap, sociale vaardigheden). Ik zal kort ingaan op het laatste, de teamspirit. En dan op simpele wijze toegepast bij een scramble.
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 32
In een scramble-team kom je mensen tegen die elkaar mogelijk nog nooit hebben gezien of gesproken, of nog nooit met elkaar hebben gesprongen. Ook is er verschil in ervaring, technische capaciteiten en ga zo maar door. De spanning stijgt naarmate de exit dichterbij komt…betekent: sprong doornemen, exit oefenen, op karretjes liggen en draaien, in het vliegtuig stappen en dan springen. Daarna ook nog de evaluatie (wat deed ik fout? Hoezo lag ik op mijn rug?). En op naar de volgende sprong….heerlijk! Toch? Wat je extra kunt doen is bewust een positieve teamsfeer creëren op de grond. Door b.v. elkaar beter te leren kennen tijdens een colaatje of broodje eten, of samen naar landingen kijken. En….even bij elkaar te zitten en te bespreken wat het doel van het team is bij de scramble, wat jouw individuele doel is en dit af te stemmen. Gebruik elkaars sterke punten in dit teamproces. Humor, organisatie, verzorgend, kennis en ervaring zijn hier voorbeelden van. Zo heb ik laatst een team mogen begeleiden wat op een skutsje wedstrijden vaart. Gepraat over doelen (team en individueel), communicatie en leiderschap. Heeft het na een 2-tal sessies effect gehad op de prestatie? Wat de teamleden en hun schipper aangeven, is dat het nut en belang van een aantal zaken helder is geworden. Ook werd tijdens de wedstrijdweek een groei gevoeld in het teamgevoel en dat werd als erg positief benoemd. En dit kwam omdat er bewust momenten werden gekozen om op dit gebied met elkaar te praten, los van de uitvoering van de taken. Probeer het zelf eens (ook als je al in een team springt of wilt gaan springen), ervaar het effect en have fun! Bart Buijs (SWOOP)
Café “de Veestal ook voor uw feesten, buffetten, borrels en vergaderingen
Kade 65, 4703 GD Roosendaal 06-42805979 www.cafedeveestallen.nl AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 33
WIST U DAT?? - Marin en Jasper de nieuwe vastgoedbeheerders van het clubhuis zijn - Luuk bevorderd is tot materiaalcoördinator - Bill de 3000e sprong van 2011 heeft gemaakt - Leon als tandemcoördinator de gekste vragen per mail krijgt van aanstaande tandempassagiers - ‘Als ik een tandemsprong boek, komen daar dan nog extra kosten bij voor evt. kleding?’ - De ENPC een vruchtbare club is - Dré en Linda hun dochter Anne regelmatig komen showen - We Ralph en Rianne binnenkort ook graag een keertje verwelkomen met hun kersverse zoontje Timo. Gefeliciteerd!! - Bart van Oppen binnenkort ook vader wordt - Fenna in de tunnel van Kuala Lumpur is gesignaleerd - Ze inmiddels weer voet op westerse bodem heeft gezet en daar ook weer eens uit een vliegtuig hoopt te springen - Je hierover in de volgende jumpeleur meer kunt lezen - Willem en Kristel €91,55 opgehaald heeft met pannenkoeken bakken - dit bedrag naar de activiteitencommissie gaat - Luuk een eerste poging gedaan heeft tot het maken van een tandemvideo - We trots zijn dat we Anja en Meraud als nieuwe aderteerders mogen verwelkomen - Meraud de deadline net niet gehaald heeft.. volgende keer staat ie erin! - We op zoek blijven naar nog meer nieuwe adverteerders - Dit in het belang is van het behoud van ons mooie clubblad!!! - We bezig zijn met het binnenhalen van een autoschadebedrijf als nieuwe adverteerder - Dit wel handig is gezien de recente incidenten met de passagiersbus - Er een bijzondere tandemdemo gesprongen is met de mannen van de Opposites - John en PjO deze samen met Peter, Erwin, Bart en Luuk gesprongen hebben - Eén van de heren van de Opposites het ENPC promo T-shirt blijkbaar erg mooi vond - Hij deze eigenlijk niet terug wilde geven - De springweek weer erg geslaagd was - Het weer die week niet super was, maar de gezelligheid daar gelukkig niet onder te lijden had - Er weer veel creatieve slechtweerprogramma’s zijn bedacht - Hiervan veel foto’s en filmpjes op Facebook te vinden zijn - De camping bomvol stond - De buuf weer goed gezorgd heeft voor zo ongeveer de halve camping - Sandor de Wit de liefde van zijn leven heeft gevonden, of was het nou Thea Kluiver die de liefde van haar leven gevonden heeft - Owan Tuininga een boogtent zonder bogen kan maken - Dennis Beumer (CPV) al zo goed is dat hij achterwaartse SL exits maakt - Mies van Loon nu ook een Oma heeft - Dat “Oma” rijmt op “Stoma” - Sommige cadetten de exit-call van de piloot mogen overrulen - Mannen in vrouwenkleding NIET OKE zijn - Laurens Degenaar sinds de springweek extreem fan van roze en trillend plastic is - Er helaas gecensureerd moest worden waarom dit precies is - Martijn Moorrees een chute is kwijtgeraakt - René Veul en Harmen een geheim met elkaar “hebben gedeeld” - Willem meer vrouwen regelt dan dat cadetten doen - Wij eigenlijk allemaal drinkers zijn met een springprobleem - Michael Heffels (CPV) de hele week met twee linkerkisten rondliep AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 34
ESTAFETTE Van bloedneus tot vrije val Hallo E.N.P.C’ers. Laat ik mij eerst even voorstellen. Roger van der Sijpt, 57 jaar oud ,getrouwd met Jo en wij wonen in Bergen op Zoom. Geboren en getogen in Koewacht, in Zeeuws Vlaanderen, in 1982 naar Brabant gekomen. Hoe het begon: Het moet ongeveer in 1963 geweest zijn toen de stad Axel haar 750 jarig bestaan vierde. Ter gelegenheid hiervan werden er in Axel para’s gedropt. Wij met de fiets vanuit Koewacht naar Axel om te kijken naar de helden die met een ronde bol het vliegtuig uit sprongen. Dit heeft op mij een geweldige indruk achtergelaten. In 1988 gingen wij met mijn broer, zijn vrouw en hun kinderen kijken en vliegen op Seppe. Ook zagen wij daar para’s in de kist stappen en na vragen waar de dropzone was zijn wij op sportpark “De Vierhoeven” in Roosendaal gaan kijken, en zei toen tegen mijn broer: “dat doe ik ooit ook nog eens”. Mijn schoonzus heeft ondertussen met Edo al een duosprong gemaakt en dochtertje Erica heeft haar static-line brevet gehaald. Kort daarna ben ik samen met mijn vrouw Jo begonnen met het kweken en verzorgen van Australische parkieten. Dit doen wij nu al 22 jaar; hebben op diverse tentoonstellingen meegespeeld en heb over vogelvoeding lezingen gegeven in Nederland en België. Dus het eventueel gaan springen was op de achtergrond gebleven. In de zomer van 2009 kreeg Jo op een zaterdagavond barbecue een geweldige bloedneus die bijna niet te stoppen was. Normaliter fietsen wij veel op zondagmiddag in de zomermaanden, maar omdat ik bang was dat zij tijdens een fietstocht weer zo een geweldige bloedneus zou krijgen, stelde ik voor om met de auto naar Seppe te gaan en vanaf het terras naar de vliegtuigjes te kijken. Zo gezegd zo gedaan. En je raadt het al: ik zag weer para’s die aan het instappen waren. Wij naar het clubhuis van de E.N.P.C. waar Annemiek ons vertelde waar dropzone Schijf lag. En wij als een speer naar Schijf toe, en toen ik daarboven de para’s met hun koepel onder de wolken uit zag komen dacht ik in mijzelf: “het is nu of nooit”, want ik was toen al 55 jaar. Voor het eerst in mijn leven een keer iets niet met mijn vrouw overlegd; ingeschreven voor de opleiding, dus ze had ook niet de kans om nee te zeggen (gemeen hé). Medische keuring ondergaan, en mijn vrouw verteld dat ik op cursus moest. “Voor je werk?” vroeg ze, “nee” zei ik “voor een nieuwe hobby, AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 35
Het vervolg: Eind september 2009 de grondopleiding gevolgd bij Leon en Mechie en op zaterdag 26 september was het dan zover. Met 10 leerlingen klaar voor onze eerste sprong, gedropt door Wytse. Hoe dit voelde hoef ik jullie zeker niet uit te leggen; dit gevoel kennen jullie allemaal, geweldig spannend maar het gevoel na de 1e landing is met niets anders te vergelijken. Jo had bijna heel onze familie opgetrommeld,want bij de 1e landing waren er heel veel en ze komen nog regelmatig op de club. Van deze 10 leerlingen zijn Anja, Demi en ikzelf nog over. Met Anja heb ik regelmatig contact en wij springen dikwijls samen op de club, wij hebben een vriendschap opgebouwd gebaseerd op vertrouwen en respect. En met mijn 57 jaar levenservaring kan ik jullie allen meegeven hier zuinig op te zijn, want vrienden waar je van op aan kan, kun je op één hand tellen. Aangezien mijn leeftijd ging ik de hobby in met de overtuiging gewoon static-line te blijven springen. Maar ene Michael Koeijvoets bleef onophoudend zeuren om toch maar een paar dummy’s te gaan doen ik zou dan nog kunnen beslissen of ik de vrije val zou doen. De doorslag gaf mij jumpmaster John Peeters die zei dat als er een staticliner klaar voor was, ik het was. Dus na 2 goede dummy’s na elkaar klaar voor mijn 1e vrije val, een harde training in het vrije val harnas gekregen van Peter Vierhout en Eric ten Feld bij 30 graden, toen een aankomende onweersbui roet in het eten gooide. Gelukkig de dag erna goed weer en Laurens heeft mij toen op 6000 ft gedropt boven dropzone Oud-Gastel. Een geweldige ervaring. Peter had gezegd, ga maar vrijevallen en kijk wat je wilt, gewoon lekker vrijevallen of misschien kun je gaan voor het A brevet. In 1e instantie ben ik gegaan voor het lekker vrijevallen, maar toen er een paar taken afgetekend waren heb ik besloten om toch maar voor A te gaan, tot op het moment dat het teveel gevraagd zou zijn voor mijn oude body. Dikwijls zat ik in de ENP met veel jongere springers, en ik merkte dat sommige taken die zij in 1 keer haalden mij soms wel 3 sprongen kostte. Op zich geen probleem, want of ik het nou wel of niet het A brevet zou halen is voor mij nooit een probleem geweest, als ik maar plezier aan mijn sprongen beleef.
Dr. Huijsmansplantsoen 2 4731JC OUDENBOSCH Tel.(0165)31 0231 www.unique-hair.nl
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 36
Ik merkte na ongeveer 10 vrije vallen dat ik meer genoot van het vliegen onder de koepel, dan van de vrije val op zich, die ook heel bijzonder is. Juni 2011 ga ik voor een clear and pull van 6000 ft met canopy control. Heb hierbij een zeer onstabiele opening, maar geniet daarna geweldig van het draaien met de koepel. Waarna Harold met mij in gesprek wil over die onstabiele opening. Hoe nu verder: Voor ik met Harold in gesprek ging, had ik mijn besluit eigenlijk al genomen: ik ga gewoon verder met sprongen van 6000 of 10000 ft, zonder taken of opdracht, gewoon lekker vrijevallen, niet te laag stabiel openen (wat geen probleem voor me is) en geweldig genieten van het vliegen onder de koepel,om daarna samen met Jo en jullie een pintje te pakken. Ik heb dit aan Harold voorgelegd,en hij zei dat dit de beste beslissing is die ik kan nemen en dat vooral veiligheid en plezier voorop staan. Voor diegenen die begrip hebben voor mijn besluit bedankt hiervoor en voor diegenen die het minder vinden, probeer er maar mee te leren leven. Rest mij nog om te vertellen dat ik mij geweldig op mijn cluppie thuis voel en ik hoop zeker nog een paar seizoenen met jullie te kunnen springen. Anja, bedankt dat ik het stokje van je heb gekregen, en ik geef het graag door aan Thea Klüver. Allemaal de hartelijke groetjes van Roger en Jo
Estafettelopers: Jos Frauenrath, Ad Jongeneelen, Cees van Hooydonk, Nel Kouters, Jeroen Keijman, Peter Vierhout, Rogier de Jongh, Arina Quirijns, Marco Vandijck, Elmar van Ginneken, John Peeters, Rien Meeuwisse, Adwin Beerendonk, Annemiek van Gessel, Richard Luijs, Johan de Pijper, Jetty Machielse, Kitty Oomen, Andre Kempenaars, José Brouwers, Ruud Hermus, Wim Brans, Jeroen Karstens, Desirée L’abee, Joris van Hoek, Juliëtte Hereijgers, Yvonne Karstens, Elly Jonker, Marlies van de Made, Mark Beuvink, Natascha Musters, Nick van de Wiel, Jaap Spiering, Christian Mathijssen, Mechie Voermans, Leon Koyen, Erwin van der Schaaf, Rene Buijs, Marijke Maas, Guido Pieters, Edo de Jongh, Petra van Overveld, Maurice Gerards, Paul van der Hoeven, Louis de Jong, Boy Hulsbergen, Wytse Dijkstra, Hans Verschuren, Fred Ketelaars, Pieterjan Oomen, John Rademakers, Lydia Bastiaansen, Leon van Leeuwen, Coen van Boxtel, Frank van den Bosch, Marianne van den Bosch, Edwin Ham, René v d Lans, Renée van Brakel, Diederik Groot, Niels Meeuwisse, Laurens Degenaar, Dylan van de Westen,Fons v.d. Tuijn, Richard Weijers, Marjolein van Baardwijk, Fenna Vogelsang, Harold Boekholt, Loek v.d. Broeck, Jeroen Koevoets, Peter Paes, Richard Wennekes, Raoul Rossou, Kim de Vries, Marin van Oorschot, Bart Heuveling, Danny Dörfel, Willem van Rijswijk, Erik Noordermeer, Luuk Meeuwisse, Rob Schouren, Eric ten Feld, Alex Heurkens, Bart van Oppen, Diederik van Meenen, Mikel Theuws, Harmen van Mourik, Michael Koeijvoets, Anja Mouwen, Roger vd Sijpt en voor de volgende keer..... Thea Klüver !!
AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 37
Postbus 1436, 4700 BK ROOSENDAAL AUGUSTUS 2011
JUMPELEUR
PAGINA 38