帝攻之一《王的床上臣》
ซีรีสชุด : ตําหนักรักองคจักรพรรดิ ลําดับที่ ๑ ภาค เลหรักคนลวง 泠豹芝 (หลิงเปาจือ) เขียน เปาเปย แปล พิมพ์ครั้งที่ 1 กุมภาพันธ์ 2560 สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 เลขมาตรฐานสากลประจ�าหนังสือ ISBN 978-616-410-491-4 ภาพประกอบ : 一幽 (อีโยว) ภาพประกอบ SD : ไก่แว่น 帝攻系列之一《王的床上臣》泠豹芝 (Ling Bao Zhi) 著
Copyright © 2013 Crescent Cultural Enterprise Ltd. Thai translation copyright © 2017 Siam Inter Multimedia Public Co., Ltd. Thai edition arranged through Pelican Media Agency Ltd., Taiwan All rights reserved.
จัดพิมพ์โดย
ส�านักพิมพ์ มีดี ในเครือบริษัท สยามอินเตอร์มัลติมีเดีย จ�ากัด (มหาชน) โทรศัพท์ 0-2276-8533 จัดจ�าหน่ายโดย บริษัท สยามอินเตอร์มัลติมีเดีย จ�ากัด (มหาชน) 459 ซ.ลาดพร้าว 48 แขวงสามเสนนอก เขตห้วยขวาง กรุงเทพฯ 10310 โทร. 0-2694-3031-33 ต่อ 1911 ราคา 195 บาท
ÁÕ«Ò
Never-ending circle of happiness
ทักทาย~ I love u / 我爱你 / Ich lieber dich /Je taime / Tiamo / Te quiero / 사랑해 ♥♥♥ ไม่ตอ้ งสงสัยว่าท�าไมน้องเท็ดดีถ้ งึ บอกรักเพือ่ นๆ เสียหลายภาษา ก็ เพราะว่าเดือนนีม้ นั เป็นเดือนแห่งความรักน่ะเซ้~ ไอ้เราน่ะก็ไม่มคี อู่ ย่างคน อื่นเขาหรอก แต่แค่ได้เห็นตัวละคร (ชาย) ในนิยายรักกันก็สุขใจแล้ว อิอิ (>_<) แน่นอนว่าเดือนแห่งความรักแบบนี้ Mee-D เราก็ตอ้ งน�าเสนอนิยาย รักๆ ไม่กรุ่นกลิ่นดราม่าให้เพื่อนๆ ได้อ่านอิ่มเอมใจกัน แถมยังเป็นการ เปิดตัวซีรีส์ใหม่ ‘ต�าหนักรักองค์จักรพรรดิ’ จากนักเขียนชื่อดังที่สร้างชื่อ เสียงจากเรื่อง ‘โรงน�้าชาเร้นรัก’ ไว้ อย่างคุณ ‘หลิง เป้าจือ’ นั่นเอง กลับมาคราวนี้ คุณหลิงเป้าจือก็ยังไม่ทิ้ง เอกลักษณ์เดิมด้วยการให้ตัวละครในยุคปัจจุบัน ย้อนกลับไปในยุคอดีต แต่รับรองว่ามันเข้มข้นขึ้น อย่างแน่นอนครับ! ท้ า ยนี้ ขอฝากซี รี ส ์ ใ หม่ ชุ ด นี้ ไ ว้ ใ น อ้อมอกอ้อมใจ และหวังว่าเพื่อนๆ จะได้รับ ¹ŒÍ§เ·ç´´Õé ความสุขจากนิยายชุดนี้นะครับ ^^
คุยกับนักแปล สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่าน เป่าเป้ยมาแนะน�ำตัวค่ะ ก่อนอืน่ เลยต้องขอบอกว่าเป็นเกียรติและดีใจมากทีไ่ ด้มาแปลหนังสือ เล่มนี้ นี่เป็นผลงานแรกของเป่าเป้ยเลยค่ะ ขอขอบคุณพี่ๆ กองบ.ก. และ ทุกคนทีช่ ว่ ยท�ำให้หนังสือเล่มนีส้ ำ� เร็จออกมาจนอยูใ่ นมือนักอ่านทุกท่านใน วันนี้ และขอฝากเนือ้ ฝากตัว ฝากผลงานเล่มนีก้ บั นักอ่านทุกท่านด้วยนะคะ (โค้ง) ตอนแรกที่ได้ต้นฉบับมา เป่าเป้ยทั้งกังวลทั้งตื่นเต้นมาก แต่พอได้ อ่านไปเรือ่ ยๆ ความสนุกของเนือ้ เรือ่ งและตัวละครทีน่ า่ เอ็นดูทงั้ หลายท�ำให้ เป่าเป้ยทั้งเพลิน ทั้งข�ำ ทั้งลุ้นจนลืมทุกอย่างไปเลยล่ะค่ะ และตอนนี้ก็ถึง เวลาที่นักอ่านทุกท่านจะได้เพลิน ข�ำ และลุ้นกันบ้างแล้ว ขอให้มีความสุข กับการอ่านนะคะ สุดท้ายนี้...ขอต้อนรับสู่แคว้นตงซาค่ะ (ยิ้ม)
เป่าเป้ย
ล�ำดับที่ ๑ ภาค เล่ห์รักคนลวง
-8-
บทที่ ๑ ‘ค่วงเจิ้งอี้’ ที่ก�ำลังแทะกระดูกซี่โครงหมูในกล่องเบนโตะมีสภาพ ราวกับถูกผีหวิ โซมาเข้าสิง ปากทีม่ นั แผล็บอยูก่ ไ็ ม่คดิ จะเช็ด ตามองรูปถ่าย ไป ปากก็แหกร้องโวยวายไป พฤติกรรมเหล่านีล้ ว้ นส่งผลให้ผคู้ นทีเ่ ดินผ่าน ไปมาชายตาเหลือบมองอย่างหวาดกลัว ถ้าบอกว่าภาพที่เห็นทั้งหมดเป็น สไตล์ส่วนตัวของเขา ก็คงเป็นสไตล์ที่ถูกจัดว่าแย่มากที่สุดเลยทีเดียว หากว่าเขามีแฟนสาว แล้วอีกฝ่ายได้เห็นท่าทางแบบนีล้ ะ่ ก็ ความรัก ที่มีให้ก็คงจะเหมือนกับการราดน�้ำเย็นจัดลงบนถ่านไม้ที่ก�ำลังลุกไหม้ มี เพียงเสียงฉ่าดังให้ได้ยิน แล้วหลังจากนั้นก็มอดไหม้หายไปในพริบตา ปกติคนเป็นพ่อแม่มักอยากเห็นลูกของตัวเองเติบโตขึ้นมาแล้ว ประสบความส�ำเร็จ ในตอนที่เจ้าลูกชายเพิ่งจะลืมตาดูโลกนั้น ทั้งพ่อค่วง แม่ค่วงโอบกอดความหวังที่อยู่ในตัวเขาไว้ไม่รู้เท่าไร ทั้งคู่หวังว่าเขาจะ ซื่อสัตย์ รักความถูกต้อง มีคุณธรรมสูงส่ง ดังนั้นจึงตั้งชื่อให้เขาว่า ‘เจิ้งอี้’ แต่วา่ ...ดัง่ ค�ำทีค่ นโบราณกล่าวกันไว้ ในสิบเรือ่ งอาจจะมีสกั แปดถึง หลิงเป้าจือ : เขียน / แปล : เป่าเป้ย
-9-
เก้าเรื่องที่ไม่เหมือนกับสิ่งที่เราคิด คนทีอ่ ยากได้ลกู ชาย ก็มกั จะได้ลกู สาว หรือแม้จะคลอดออกมาแล้ว ได้ลูกที่มีช้างน้อย แต่ลูกคนนั้นก็อาจจะเป็นพวกผลาญทรัพย์สมบัติวงศ์ ตระกูล เป็นพวกลูกอกตัญญูทที่ ำ� ให้พอ่ แม่โกรธจนเป็นบ้าตาย ท�ำให้พอ่ แม่ ทุกข์ทรมานจนอยากจะย้อนเวลากลับไปไม่เบ่งคลอดมันออกมา ดังนัน้ ถึงบอกว่าบนโลกใบนีไ้ ม่มอี ะไรสมบูรณ์แบบ พ่อแม่ได้ลกู ชาย ก็ถอื ว่าไม่เลวแล้ว ยังจะหวังให้โดดเด่นเป็นผูน้ ำ� ในยุคทีถ่ อื ผลประโยชน์เป็น ใหญ่เช่นนี้หรือ จะให้เขายืนหยัดในคุณธรรมบนสังคมที่มีเงินตราเป็นสิ่ง ส�ำคัญเช่นนี้อีกหรือ อาจจะฟังดูแย่ไปหน่อย แต่ถ้าพ่อจะให้เขายืนหยัดในคุณธรรมแบบ นี้ อย่างนั้นก็ไม่ต้องให้เขาท�ำอะไร แล้วไปเป็นเด็กวัดขอข้าวกินดีกว่าไหม อะไรนะ? คุณธรรมเป็นสิ่งที่สืบทอดมาแต่โบราณ ลูกผู้ชายจะต้อง มีคณุ ธรรมอยูแ่ ล้ว แล้วก็ตอ้ งมีความเทีย่ งตรง ต้องยึดมัน่ ในเกียรติยศ แล้ว ยังต้อง... พอ พอกันที! ถ้าคุณธรรมสามารถเอามากินแทนข้าวได้ก็จะเชื่ออยู่ หรอกนะ อ้าว! เงียบไปเลย ฮ่าๆๆ คุณก็รู้นี่นาว่าคุณธรรมมันเอามากินไม่ได้ น่ะ ตัวค่วงเจิง้ อีน้ นั้ ไม่ได้ให้ความรูส้ กึ ถึงคุณธรรมเลยแม้แต่นดิ เขาเป็น คนประเภททีว่ า่ พบคนจะพูดภาษาคนใส่ เจอผีจะพูดภาษาผีใส่มาตัง้ แต่เด็ก ฝั่งไหนมีผลประโยชน์ให้แก่เขา เขาก็จะยืนอยู่ฝั่งนั้น ใครมีนมมาป้อนก็จะ เรียกคนผู้นั้นว่าแม่* ทันที * “หากใครมีน้�ำนมมาป้อนก็จะเรียกคนผู้นั้นว่าแม่” เป็นส�ำนวนจีน เปรียบถึงคนที่เห็นแก่ผล ประโยชน์ ใครมีผลประโยชน์มาให้ก็เข้าข้างคนนั้น ล�ำดับที่ ๑ ภาค เล่ห์รักคนลวง
- 10 -
สมัยเรียนชั้นมัธยมต้น มีรุ่นพี่สองคนชกต่อยกันต่อหน้าต่อตา แต่ ค่วงเจิ้งอี้กลับนั่งยองๆ กินไอศกรีมมองประหนึ่งดูละครอยู่มุมหนึ่ง ตราบ ทัง้ สองคนต่อยกันจนฝ่ายหนึง่ บาดเจ็บหนักต้องการความช่วยเหลือจากเขา “รุ่นพี่ครับ” เขาถึงจะยืดอกขึ้น สีหน้าท่าทางแสดงชัดว่าพร้อมจะ เข้าไปช่วยเหลืออีกฝ่ายเต็มที่ แต่นาทีถัดมาก็เริ่มถอนหายใจ “ขอโทษนะ ครับรุ่นพี่ มันมีปัญหานิดหน่อย ปัญหานี้ดเดียวจริงๆ จะให้ผมเรียกพรรค พวกนีม่ นั ไม่มปี ญั หาหรอกครับ ยังไงทุกคนก็พร้อมเป็นพวกรุน่ พีอ่ ยูแ่ ล้ว แต่ ว่า...” เขาถอนหายใจอีกครัง้ “ต่อยคนมันต้องใช้แรงเยอะ แต่วา่ ทุกคนไม่มี เงินซื้อน�้ำกินขนม แล้วจะไปมีแรงได้ยังไงกัน” รุน่ พีท่ ถี่ กู รีดไถซึง่ ๆ หน้าโกรธจนหน้าเขียว แต่วา่ ตอนนีเ้ ขาโดนต่อย จนเจ็บหนัก แถมอีกฝ่ายก็ก�ำลังเรียกพรรคพวกมา หากว่าเขาไม่มีคนช่วย แล้วละก็ คงต้องเจ็บหนักกว่านี้แน่ คิดได้ดังนั้นรุ่นพี่จึงล้วงเงินทั้งหมดที่อยู่ ในกระเป๋าออกมา ค่วงเจิง้ อีก้ ลอกตามองฟ้า ไม่มองเศษเหรียญทองแดงนัน่ แม้แต่นอ้ ย เหมือนกับว่ามันน้อยเสียจนไม่คู่ควรแก่การมอง “รุ่นพี่ครับ ค่าเครื่องดื่ม ของผมเดือนหนึ่งยังมากกว่านี้เลย!” นีต่ อ้ งเป็นปีศาจรีดไถทีม่ าจากนรกแน่ๆ! รุน่ พีย่ อมเซ็นหลักฐานการ กู้ยืมเงินไปหลายต่อหลายฉบับ บอกว่าจะท�ำงานหาเงินมาคืนค่วงเจิ้งอี้ ยัง ดีที่เจิ้งอี้ปรานีให้ไม่ต้องเซ็นว่าจะขายตัวเพิ่มไปอีกอย่าง จากเรื่องดังกล่าวเราจึงเห็นได้ว่านิสัยของค่วงเจิ้งอี้นั้นเป็นปัญหา ใหญ่จริงๆ ถึงค่วงเจิ้งอี้จะเติบโตจนเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่นิสัยของเขากลับไม่เคย เปลี่ยน เขายังคงชั่วจนผู้คนต้องยอมร้องขอชีวิตเช่นเดิม ใครมาเป็นศัตรู หลิงเป้าจือ : เขียน / แปล : เป่าเป้ย
- 11 -
ของเขาต้องทุกข์ทรมานแสนสาหัส หรือต่อให้เป็นเพือ่ นก็ยงั มีโอกาสโดนรีด ไถได้ทกุ เวลา โชคดีทใี่ นสามร้อยหกสิบห้าอาชีพบนโลกนี้ ทุกอาชีพสามารถ ผลิตจอหงวนออกมาได้* เหมือนกับที่มีอาชีพหนึ่งที่เหมาะสมกับเจิ้งอี้เป็น อย่างมาก อะไรนะ เป็นมาเฟียหรือ? ชิ! ถึงนิสัยของค่วงเจิ้งอี้จะไม่ได้ดีเด่อะไร แต่เขาก็รู้ว่าหากไปแตะ ยาเสพติดเข้า ชีวติ คงจบสิน้ แน่ ยิง่ ไปกว่านัน้ ถ้าเป็นมาเฟียแล้วต้องไปแย่ง เขตพื้นที่กันก็คงต้องตีกันไปฆ่ากันมาไม่จบสิ้น ถ้าได้ฟังสิ่งที่คุณเดามา ค่วงเจิ้งอี้ต้องค้อนขวับแน่ๆ งั้นถามกลับแล้วกัน...คุณว่าเขาเหมือนกับคน ไม่รักตัวกลัวตายอย่างนั้นหรือ หลักการใช้ชีวิตของค่วงเจิ้งอี้คือ...อะไรก็สามารถยอมเสียไปได้ ศักดิศ์ รีหรือเกียรติยศล้วนเป็นของจอมปลอม แต่เงินไม่มไี ม่ได้ และทีส่ ำ� คัญ ที่สุด จะยอมเสียชีวิตไปไม่ได้ ‘ถ้าตายไปแล้วจะใช้เงินอย่างไรล่ะ’ ประโยคนี้มีเหตุผลพอไหม รู้ แล้วใช่ไหมล่ะว่าเขาไม่ยอมไปเป็นมาเฟียแน่นอน… ไม่เป็นมาเฟีย แล้วนิสยั ชัว่ ๆ แบบเขาจะสามารถท�ำอะไรได้บา้ งล่ะ? บนโลกนี้มีอยู่อาชีพหนึ่งที่ใช้จุดอ่อนของผู้อื่นมาเป็นเครื่องมือ และ ยิง่ จุดอ่อนนัน้ พัวพันกับเรือ่ งสกปรกมากเท่าไร ก็หมายความว่าเจ้าของเรือ่ ง ต้องชั่วช้ามากเท่านั้น และยิ่งเบื้องหลังของเรื่องราวน่ากลัวมากเท่าไร สิ่งที่ พวกเขาท�ำก็ยงิ่ มีอำ� นาจต่อรองมากขึน้ เท่านัน้ เช่นคดีทจุ ริตของนักการเมือง หรือคดีสังหารสมาชิกสภา เป็นต้น * “ทุกอาชีพสามารถผลิตจอหงวนออกมาได้” หมายความว่า ไม่ว่าจะประกอบอาชีพใด หาก ท�ำด้วยความตัง้ ใจแล้ว ต่อให้อาชีพนัน้ จะธรรมดาสามัญเราก็สามารถท�ำให้โดดเด่นไม่ธรรมดา ได้ ล�ำดับที่ ๑ ภาค เล่ห์รักคนลวง
- 12 -
คนพวกนีเ้ ราเรียกกันว่า ‘นักข่าว’ ไม่ได้ทำ� งานให้กบั พวกผูม้ อี ำ� นาจ ไม่ละเมิดจรรยาบรรณของตัวเอง เป้าหมายเดียวคือตามหาความจริง พวก เขากล้าทีจ่ ะเปิดโปงข้อเท็จจริง ประกาศให้แก่คนในสังคมได้รบั รูค้ วามจริง ที่อยู่เบื้องหลัง และไม่ถูกนักการเมืองที่แสร้งท�ำตัวว่าเป็นคนดีหลอกลวง พูดได้ว่าเป็นกลุ่มคนที่ควรค่าแก่การเคารพจริงๆ แต่ว่า...ทุกคนอย่าประเมินค่วงเจิ้งอี้สูงเกินไปนัก ไอ้พวกคนที่ทวง ความยุตธิ รรมเพือ่ สังคม มีคณุ ธรรมสูงส่งหรืออะไรก็ตาม มันไม่ได้เกีย่ วกับ เขาโดยสิ้นเชิง ขอให้ทุกคนอย่าได้คิดไปไกล อย่างนั้นแล้วค่วงเจิ้งอี้ท�ำอะไรล่ะ? ก็อย่างเช่นว่ามีเจ้าสัวสักคนที่แต่งงานแล้วแต่ยังมีบรรดากิ๊กอีกเป็น สิบ เขาก็จะเลือกบรรดากิก๊ ออกมาสักสามสีค่ นเพือ่ ตามถ่ายรูปเอามาเขียน ข่าว ตามถ่ายไปจนเจ้าสัวยืนอยู่หน้าภัตตาคารกับกิ๊กคนนั้นนั่นแหละ แต่นี่มันนับว่าเป็นข่าวได้ที่ไหนกัน ไม่...ไม่ใช่แม้แต่ขี้เล็บเดียว อย่างไรก็ตาม เจ้าสัวผู้นั้นต้องบอกปัดว่าทั้งสองเป็นแค่เพื่อนกัน เท่านัน้ ไปทานข้าวกับเพือ่ นสาวทีภ่ ตั ตาคารคงไม่ผดิ กฎหมายใช่ไหมล่ะ แค่ แป๊บเดียวก็สามารถโต้กลับจนพูดแทบไม่ออก แถมยังจะฟ้องว่านักข่าวสร้าง ข่าวลือ ท�ำให้ภาพลักษณ์และชื่อเสียงของเขาเสียหายได้อีก เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง แล้วยังเอากระดูกมาแขวนคอ เรื่อง แบบนี้ต้องเป็นคนโง่ขนาดไหนถึงจะยอมท�ำ ดังนั้นแล้ว เวลาจะถ่ายรูปต้องตามไปถ่ายถึงหน้าโรงแรมม่านรูด และจะดีที่สุดถ้ากล้องถ่ายไปถึงหน้าต่างห้องได้ แล้วถ้าโชคดีเจ้าของห้อง ไม่ได้รดู ผ้าม่านปิด ก็จะได้ถา่ ยหนังรักอันร้อนระอุถงึ พริกถึงขิง หากถ่ายได้ รับรองว่ารวยเละแน่นอน หลิงเป้าจือ : เขียน / แปล : เป่าเป้ย
- 13 -
คราวนี้รู้กันแล้วใช่ไหม อาชีพของเขาคือนักข่าวสายซุบซิบกอซซิป ข่าวยิง่ ฉาวเท่าไรก็ยงิ่ ดี แต่หากว่าไม่มขี า่ วกอซซิปล่ะ งัน้ ก็ตอ้ งใช้จนิ ตนาการ ของตัวเองสร้างข่าวออกมา การจะเป็นนักข่าวสายอาชีพนีใ้ ช้แค่ความพยายามอย่างเดียวมันไม่ พอ ยังต้องมีพรสวรรค์อีกด้วย ไอ้พรสวรรค์ที่ว่าก็คือจินตนาการนั่นแหละ เห็นธนบัตร ก็ต้องคิดไปถึงการติดสินบน เห็นการเลือกตั้ง ก็ต้องคิดไปถึง การซื้อสิทธิ์ขายเสียง เห็นสาวงาม ก็ต้องคิดไปถึงรูปหลุด ต้องมีจินตนาการที่ล�้ำเลิศแบบนี้ถึงจะสามารถเป็นสุดยอดนักข่าว ซุบซิบได้ และค่วงเจิง้ อีก้ ถ็ อื เป็นบุคคลทีเ่ กิดมาเพือ่ งานสายนีโ้ ดยเฉพาะ ดัง นั้น เขาจึงโด่งดังและประสบความส�ำเร็จในงานสายนี้อย่างรวดเร็ว โดยเราจะรับรูถ้ งึ ความสามารถทีส่ ดุ แสนจะเพอร์เฟกต์ของค่วงเจิง้ อี้ ได้จากเรื่องต่อไปนี้… มีข่าวลือว่าไอดอลสาวกับนักร้องสาวคนหนึ่งไม่ถูกกัน ไม่ถูกกันถึง ขนาดที่ว่าไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ หากต้องมาเจอกัน ต่างฝ่ายก็จะสะบัด หน้าหนีไปคนละทางเป็นการแสดงออกอย่างชัดเจน ทัง้ ยังมีการเปรียบเทียบ กันอีกว่าใครค่าตัวสูงกว่ากัน หรือใครที่มีงานโฆษณามากกว่ากัน แต่ลูกน้องที่โดนสั่งให้ไปตามถ่ายรูปกลับมา กลับท�ำหน้าเศร้าแล้ว บอกว่า ความจริงทั้งสองคนไม่ได้ดูไม่ถูกกันเลยสักนิด ทั้งคู่คุยเล่นหยอก ล้อกันเหมือนเพือ่ นทัว่ ๆ ไป มันถ่ายรูปทีส่ อื่ ว่าทัง้ สองคนขัดแย้งกันมาไม่ได้ เลย ค่วงเจิ้งอี้ดูภาพสาวสวยทั้งคู่ที่ก�ำลังโอบไหล่กันและกันส่งยิ้มหวาน ให้กล้อง มือของของเขาไม่เพียงแต่สั่น หากแต่เส้นเอ็นยังคลับคล้ายจะ กระตุกขึน้ มา ให้นกั ข่าวสายซุบซิบกอซซิปอย่างเขามาดูภาพแบบนี้ พูดตาม ล�ำดับที่ ๑ ภาค เล่ห์รักคนลวง
- 14 -
จริงแล้ว ต่อให้ตาไม่บอดก็คงเป็นตากุ้งยิงกันล่ะ ไอ้รูปที่ดูรักใคร่กลมเกลียวกันแบบนี้มันจะเอาไปท�ำบ้าอะไรได้ นิตยสารผู้หญิงทั่วๆ ไปยังถ่ายออกมาได้ดีกว่านี้อีก! เขาเลยด่าลูกน้องที่ไม่มีเซ้นส์ด้านนี้ไปชุดใหญ่ “ไม่ขัดแย้งกันหรือ มีนักอ่านคนไหนที่อยากอ่านข่าวดาราสาวสอง คนรักกันประหนึง่ พีน่ อ้ งบ้าง ถ้าจะถ่ายรูปพวกนีม้ าก็ไปท�ำงานนิตยสารการ กุศลไป จะถ่ายให้โลกนี้สวยด้วยมือเราแค่ไหนก็เรื่องของเอ็ง สิ่งที่นักอ่าน ของเราต้องการคือเรื่องเหม็นคาว เข้าใจหรือเปล่า กลิ่นเหม็นสาบเหมือน ตอนที่กินเนื้อแพะน่ะ นักอ่านของเราต้องการข่าวฟีลลิ่งแบบนั้น!” เฮ้อ~ เขาก้มหน้าลงดูรูปนั้นอีกครั้ง มองรอยยิ้มหวานของสาวสวย สองคนที่สนิทสนมกันจนถึงขั้นโอบไหล่ แต่อยู่ดีๆ เรดาห์ของการเป็นนัก ข่าวซุบซิบก็เหมือนจะท�ำงานขึ้นมา สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว พอๆ กับการพลิกหน้าหนังสือ เมือ่ กีย้ งั ด่าลูกน้องเสียจนจ�ำทางกลับบ้านไม่ ได้ มาตอนนี้กลับหัวเราะเบิกบานคล้ายพระสังกัจจายน์ “รูปนี้เยี่ยมจริงๆ ถ่ายออกมาได้ดีมาก เก่งจริงๆ เร็ว...รีบเอาไปท�ำ ข่าว” ลูกน้องของเขางงเป็นไก่ตาแตก ไหนบอกว่ารูปรักใคร่กลมเกลียว แบบนี้ไม่มีค่าพอจะเอาไปท�ำข่าวไม่ใช่หรือ แล้วนี่จะให้เอาไปท�ำอะไร “เอ่อ...พี่เจิ้งอี้ครับ จะให้เขียนว่าพวกเธอทั้งสองคนถ่ายละครเรื่อง ใหม่ด้วยกันหรือ” เขาถลึงตามองไปทีหนึ่ง เจ้าเสี่ยวไช่คนนี้ไม่ฉลาดเอาเสียเลย เข้า บริษัทมาสามเดือนแล้วแต่ยังอ่อนอยู่แบบนี้ มันจะไปรอดไหมเนี่ย “ละครเรือ่ งใหม่ของพวกเธอห่วยจนแทบทนไม่ได้ เรตติง้ ละครยังไม่ หลิงเป้าจือ : เขียน / แปล : เป่าเป้ย
- 15 -
ถึงสองเปอร์เซ็นต์ดว้ ยซ�ำ้ จะไปเขียนข่าวน่าเบือ่ พรรค์นนั้ ท�ำไม เขียนยูร*ิ สิ ยูริ!” “ยูริ?” เสี่ยวไช่ยังคงงง อยู่ดีๆ กลายมาเป็นภาษาญี่ปุ่นได้อย่างไร ค่วงเจิ้งอี้อยากจะโบกหัวมันสักที เจ้าคนไม่มีพรสวรรค์พรรค์นี้ใคร เรียกให้มาเป็นนักข่าวกอซซิปเนีย่ ไม่รวู้ า่ นีเ่ ป็นการทรมานเจ้าเด็กคนนีห้ รือ ทรมานค่วงเจิง้ อีค้ นนีก้ นั แน่ สามเดือนมานีเ้ ขาพูดจนปากเปียกปากแฉะ แต่ เจ้าเด็กคนนี้ก็ไม่เห็นจะพัฒนาขึ้นตรงไหน เขาชี้ไปที่รูปภาพแล้วบอก “เขียนว่าพวกเธอสองคนเป็นเพื่อนสนิท คนพิเศษ คนรู้ใจอะไรก็ได้ บอกว่าทั้งคู่มีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อน เขียนให้ ดูคลุมเครือ แต่อย่าไปพาดหัวว่าเป็นเลสบ้งเลสเบี้ยน เพราะเดี๋ยวจะโดน ฟ้องเอาได้ เข้าใจหรือยัง งานที่พวกเราท�ำเหมือนเป็นการสาดโคลนใส่คน อื่น ดังนั้นเราก็ต้องป้องกันตัวเองด้วย” เสี่ยวไช่ตาโต ภาพที่ดูรักใคร่กลมเกลียวแบบนี้ยังจะสามารถเขียน ข่าวแบบนั้นออกมาได้ ควรจะบอกว่าพี่เจิ้งอี้มโนเก่งหรือไร้มโนธรรมกันแน่ นะ แต่ถา้ ถามเขา เขาว่าต้องเป็นอย่างหลังแน่นอน แถมยังเป็นประเภท ที่ว่าไร้มโนธรรมอย่างสิ้นเชิงเสียด้วย หากแต่ค่วงเจิ้งอี้กลับไม่สนใจเสี่ยวไช่ เขาดูรายงานอีกฉบับ และนี่ ท�ำให้เขาโกรธจนควันออกหู ตบโต๊ะและด่าด้วยเสียงที่ดังกว่าเดิม “แม่งเอ๊ย เสียวหลี...่ นายท�ำงานนีม้ ากีป่ แี ล้ว แล้วนีถ่ า่ ยบ้าอะไรออก มา มันใช้ได้หรือไง หัวหน้าสั่งให้ไปตามถ่ายลูกชายเจ้าสัวหวังกับนางแบบ จูซงิ ซิงเข้าโรงแรม แต่ดรู ปู ทีน่ ายถ่ายมาด�ำปิด๊ ปีข๋ นาดนี้ ผูช้ ายอย่างกับแบท *ยูริ : ความรักร่วมเพศระหว่างผู้หญิง ล�ำดับที่ ๑ ภาค เล่ห์รักคนลวง
- 16 -
แมน ผู้หญิงอย่างกับเงาในหนังผีไม่มีผิด ใครจะไปดูออกว่าเป็นสองคนนั้น หา!” “พวกเขาระวังตัวแจเลย ตามถ่ายยากมากเลยลูกพี่…” เสียวหลี่ อธิบายเสียงเศร้า เขาตามถ่ายมาเป็นสิบวันแล้ว หนวดก็ไม่ได้โกน ไม่มเี วลา นอนอีกต่างหาก ต้องซ่อนตัวอยู่ในรถทุกวันเพื่อตามถ่ายรูปคาวๆ ของลูก ชายเจ้าสัวใหญ่กับซุปเปอร์โมเดลสาวชื่อดัง พอเห็นสภาพเหมือนผีดิบของเสียวหลี่ ค่วงเจิ้งอี้ก็ด่าต่อไม่ลง “ตามถ่ายต่อไป ส่วนรูปนี้” เขาจะไม่ยอมให้รูปเสียไปฟรีๆ “เอาไป ท�ำสกู๊ปพิเศษเรื่องบ้านผีสิง จะถึงเดือนเจ็ด* พอดี พวกคนอ่านชอบอะไร แบบนี้นักล่ะ นายไปบอกให้คนเพิ่มเอฟเฟกต์อะไรนิดๆ หน่อยๆ ฉากหลัง เอาเป็นบ้านผีสงิ แล้วก็เอาปากกาสีแดงวงจุดด�ำๆ นัน่ เอาไว้ดว้ ยนะ เพราะ นักอ่านบางคนมันโง่ ถ้าไม่วงให้จะมองไม่ออกว่าวิญญาณอยู่ตรงไหน” ถึงแม้วันนี้จะยุ่งทั้งวัน และตอนนี้ตาเขาเริ่มรู้สึกล้าขึ้นมาแล้ว แต่ ค่วงเจิง้ อีก้ ย็ งั เรียกลูกน้องไปดืม่ ด้วยกัน ครัง้ นีล้ กู น้องเขาส่งต้นฉบับตรงเวลา เขาดีใจมากก็เลยดื่มไปเสียหลายแก้ว ในระหว่างทางกลับบ้าน ลูกน้องคน ที่ต้องเขียนสกู๊ปบ้านผีสิงก็เล่าเรื่องบ้านผีสิงหลังหนึ่งให้เขาฟัง ในบ้านหลัง นั้นมีบ่อน�้ำลักษณะประหลาดเหมือนทรงปากว้า** เคยมีคนตกลงไปหลาย คนแต่หาศพไม่พบสักรายเดียว ตอนนั้นเขาเมาหนักมากแล้ว พอได้ฟังก็ลืมเรื่องที่เคยสัญญากับตัว เองไว้ว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไรก็จะไม่ยุ่งกับเรื่องผีๆ เด็ดขาด เขาสั่งให้คน ขับรถไปทีบ่ า้ นหลังนัน้ ทันที แถมยังลงจากรถไปลูบๆ คล�ำๆ บ่อประหลาด *เดือนเจ็ด : ตรงกับช่วงสารทจีน **ทรงปากว้า : เป็นสัญลักษณ์ของลัทธิเต๋า ภาษาไทยเรียกกันว่ายันต์แปดทิศมีลักษณะเป็น ทรงแปดเหลี่ยม หลิงเป้าจือ : เขียน / แปล : เป่าเป้ย
- 17 -
นั้นอีกด้วย และเพราะไม่ทันระวังตัว เขาสะดุดหินก้อนเบ้อเริ่มที่อยู่ข้างๆ จนหัวทิ่มลงไปในบ่อ ในบ่อแห้งสนิทไม่มีน�้ำ ท�ำให้เขาที่ตกลงมาหัวโนเป็นลูกมะนาว แต่ ตอนนั้นเขาเมามากจริงๆ จะปีนขึ้นไปก็ปีนไม่ไหว เลยได้แต่มึนหลับไปอยู่ ในนั้น •
•
•
•
วันรุ่งขึ้น ดวงอาทิตย์สาดแสงมากระทบร่าง แสงแสบตาเสียจนเขา ต้องกะพริบตาอยู่หลายที ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสู้แสงอาทิตย์ที่สว่างจ้าจน แทบจะตาบอด แม่งเอ๊ย นีเ่ ขาจะต้องไปหาจักษุแพทย์แล้วมัง้ เนีย่ ท�ำไมดวง อาทิตย์ถึงมีสองดวงไปได้ แถมสียังคล้ายกับไข่ต้มใบชาในร้านสะดวกซื้อ ไม่มีผิด แต่ดูไปแล้วไม่น่าอร่อยเท่าไข่ต้มใบชาแฮะ เขาสะบัดหัวสองสามที ตอนนี้ไม่ได้อยู่ในบ่อน�้ำ น่าจะมีคนลากเขา ขึ้นมาแล้ว เขาอ้าปากตะโกนเรียก “เสี่ยวไช่ เสียวหลี่ โบโบ้” ไม่มีใครตอบกลับมา... ค่วงเจิง้ อีไ้ ด้ยนิ เพียงเสียงสายลมพัดหวีดอยูข่ า้ งหู ลมทัง้ แรงทัง้ บาด ผิวเสียจนหน้าของเขาเจ็บชาไปหมด เขาขยี้ตาอยู่สองสามที เพ่งมองรอบ ด้านอย่างละเอียดแล้วก็แทบจะร้องตะโกนออกมา ไม่ ไม่จริงน่า...นี่เขาอยู่ในทะเลทรายหรือ แต่ไต้หวันมีทะเลทราย ที่ไหนกันล่ะ “เฮ้ย เลิกเล่นได้แล้ว นี่ไปแอบลอกรายการแกล้งคนของญี่ปุ่นมาสิ ท่า ท�ำทะเลทรายในไต้หวันแม่งโคตรหลอก แถมต้นทุนก็สูงมากด้วย เอา ล�ำดับที่ ๑ ภาค เล่ห์รักคนลวง
- 18 -
คนไปทิ้งแถวๆ ริมแม่น�้ำมันจะประหยัดกว่านะ” “วูว้ ...” เขายืนขึน้ มาแล้วก็ตะโกนออกไปสุดเสียง รายการนีท้ นุ หนา ไม่พอ ยังท�ำออกมาเสียเหมือนจริงอีก และตอนนี้ดันมีปัญหาอีกอย่าง คือกางเกงของเขาไม่รู้ไปเกี่ยวอะไร เข้า มันขาดจนน่องขาโผล่ออกมา แต่จะว่าไปแล้วขาของเขานีม่ นั ขาวจริงๆ ถ้านี่เป็นขาของผู้หญิง แล้วมีฉากหลังเป็นความมืดมิดของสวนดอกไม้ ปริศนา จะต้องท�ำให้คนที่มาเห็นใจเต้นแรงได้แน่ๆ เขาหัวเราะออกมาเสียงดังพลางคิดว่าขนาดอยู่ในรายการแกล้งคน ก็ยงั ลามกอยูไ่ ด้ ก็ใครใช้ให้ตอ้ งอยูแ่ ต่ในออฟฟิศเขียนข่าวซุบซิบกันล่ะ เขา แทบจะไม่มีโอกาสออกไปตากแดดด้วยซ�้ำ ผลก็เลยมีผิวขาวแบบนี้นี่แหละ “ฮ่าๆๆ เอ๊ะ…?” แต่เดี๋ยวนะ? นี่มันน่องขาของเขาจริงๆ ใช่ไหม เขาลูบไปก็รู้สึกว่า มันเป็นของจริงนะ นุ่มๆ นิ่มๆ แถมลมในทะเลทรายก็บาดผิวเสียจนเจ็บ ไม่เหมือนของปลอมสักนิด และเนื่องจากเมื่อคืนเพิ่งดื่มมาเลยรู้สึกปากแห้ง เขาจึงแลบลิ้นออก มาเลีย แต่กลับพบว่าปากเขาแห้งเสียจนลิปมันก็ไม่สามารถท�ำให้มนั ชุม่ ชืน้ ขึ้นมาได้ โอ๊ย ร้อน! เขาเงยหน้าขึน้ มองท้องฟ้าอีกครัง้ เพือ่ พบว่ามีดวงอาทิตย์ อยู่สองดวงจริงๆ แต่แค่มันดวงเล็กนิดหน่อยเท่านั้น แม่งเอ๊ย~ นี่เขาท�ำงานเหนื่อยเกินไปจนตาลายใช่ไหม ท�ำไมเห็นว่า มีดวงอาทิตย์สองดวงไปได้ กวาดสายตามองไปทางไหนก็เห็นเพียงแต่ทราย ต่อให้ไม่แคร์เรื่อง เงินทุน แต่ยงั ไงในไต้หวันก็ไม่นา่ จะหาสถานทีท่ จี่ ะเอาทรายมาถมจนสุดลูก หลิงเป้าจือ : เขียน / แปล : เป่าเป้ย
- 19 -
หูลูกตาได้ขนาดนี้นะ อ๋อ! เขารู้แล้ว ข้างหน้าน่าจะเป็นกองทรายจริงๆ แต่ข้างหลังน่าจะ เป็นฉากเฉยๆ มุกตื้นๆ แบบนี้หลอกเขาไม่ได้หรอก ค่วงเจิ้งอี้วิ่งไปประมาณร้อยเมตรแต่ยังไม่พบฉากที่ว่า ลองวิ่งไปอีก สองร้อยเมตรก็ยงั คงไม่พบฉากเหมือนเดิม จนวิง่ ไปประมาณแปดร้อยเมตร หัวใจของเขาเต้นตุบๆ เหงื่อไหลเป็นสายน�้ำ ขาอ่อนยวบจนทรุดลงไปกับ พื้นทราย เม็ดทรายที่ร้อนระอุท�ำให้จมูกเขาแสบคันไปหมด “เสี่ยวไช่ ถ้าฉันรู้ว่านายเป็นคนท�ำอะไรบ้าๆ แบบนี้ ฉันจะจัดการ นายทั้งครอบครัวเลย!” ไม่มฉี ากอะไรทัง้ นัน้ มีเพียงเสียงตะโกนของเขาสะท้อนกลับมา และ สิ่งที่ตามมานอกจากเสียงลมกระโชกพัดแล้ว ก็คือแสงอาทิตย์ที่สาดส่อง มายังร่างของเขาแรงยิ่งกว่าเดิม ดวงอาทิตย์ทั้งสองดวงยังคงลอยอยู่บน ท้องฟ้า ในตอนนี้เขาเหมือนจะเข้าใจแล้วว่าเหตุใดจึงไม่เคยพบร่างของคน ที่ตกลงไปในบ่อประหลาดอีกเลย แม่งเอ๊ย! คนหลุดมาอยู่ที่ไหนแล้วก็ไม่รู้ จะไปหาร่างเจอได้อย่างไร นี่เขาข้ามมิติย้อนอดีตเหมือนกับตัวเอกในละครทีวีไม่มีผิด แต่คน อืน่ เขาย้อนไปราชวงศ์หมิงเป็นท่านอ๋อง ย้อนไปราชวงศ์ซง่ เป็นฮ่องเต้ ย้อน ไปราชวงศ์ชงิ เพือ่ แย่งชิงบัลลังก์กนั ในสมัยฮ่องเต้คงั ซี คนพวกนัน้ มีสาวล้อม หน้าล้อมหลัง ต่อให้สาวงามในวังหลังมีไม่ถงึ สามพันก็ตอ้ งมีมากกว่าสิบล่ะ นะ มีสาวงามสะคราญโฉมให้เลือกสรร มีทงั้ คนทีห่ น้าอกใหญ่ คนทีเ่ อวบาง ร่างน้อย คนที่นุ่มนวลอ่อนโยน หรือคนที่แก่นแก้วแสนซน แล้วนี่เขาข้ามมิติมาทะเลทรายเพื่ออะไรกัน มาขุดต้นตะบองเพชร ใต้แสงอาทิตย์หรือไง? ล�ำดับที่ ๑ ภาค เล่ห์รักคนลวง
- 20 -
ไหนล่ะผู้หญิง... มันควรจะมีผหู้ ญิงมาช่วยเขาไว้สิ พล็อตของละครข้ามมิตยิ อ้ นอดีต มันควรจะเป็นแบบนี้ นี่ไม่ใช่ว่าพอเขาย้อนมาปุ๊บก็จะต้องตายที่นี่ปั๊บนะ ไม่ยุติธรรมเลย ไม่ยุติธรรมที่สุด! มีใครย้อนอดีตได้นา่ สงสารเท่าเขาอีกบ้าง ปกตินา่ จะได้ไปอยูใ่ นจวน อ๋องเป็นบุตรชายของพระสนม หรือไม่ก็อาจไปอยู่ในบ้านสักหลังของเมือง หลวง เป็นบุตรชายน่าสงสารถูกคุณชายใหญ่ที่ทั้งเลวทั้งไร้ฝีมือกลั่นแกล้ง สารพัด แต่เขาก็ยอมอดทนไม่สามารถตอบโต้ได้ มาตอนหลังถึงสามารถ ก�ำจัดคุณชายใหญ่ผู้นั้นไปได้ แล้วก็จะกลายเป็นอ๋องที่ทุกคนสรรเสริญ ถ้า เล่นใหญ่หน่อย หลังจากนัน้ เขาก็จะก�ำจัดฮ่องเต้ แล้วตัง้ ตัวเองขึน้ เป็นฮ่องเต้ แทน เขาก้มหน้ามองดูขาตัวเองอีกครั้ง ต้นขาของเขาเคยขาวมาก ขาว ซีดแบบคนทีน่ อ้ ยครัง้ จะโดนแดด แต่ตอนนีบ้ างส่วนโดนแดดเผาจนเริม่ แดง ขึ้นมาแล้ว แสดงว่าเขาน่าจะสลบอยู่แถวนี้นานพอสมควร ผิวถึงได้โดนเผา จนเป็นแบบนี้ คงเป็นเพราะลมพัดพาเสียงมากระทบโสตประสาทของค่วงเจิ้งอี้ คลับคล้ายว่าได้ยินเสียงกรุ๊งกริ๊งๆ ดังมาแต่ไกล เสียงนั้นช่างไพเราะยิ่งนัก ถึงแม้มันจะไม่ได้ดังมากก็ตาม...เขาถลาตามเสียงนั้นไปราวกับมองเห็น โอเอซิสกลางทะเลทราย ทะเลทรายน่ากลัวขนาดไหน ตัวเขาเพียงคนเดียวจะสามารถทนอยู่ ได้นานเท่าไรก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าถ้าไม่รีบหาคนให้เจอเขาต้องแย่แน่ๆ เขาปิดปากฉับ พยายามไม่คิดเรื่องอะไรร้ายๆ ออกมา ฮ่า...พล็อตอมตะของละครข้ามมิติย้อนอดีตมาแล้ว ต้องเป็นสาว หลิงเป้าจือ : เขียน / แปล : เป่าเป้ย
- 21 -
ห้าวสะคราญโฉมแน่นอน เดี๋ยวพอเขาพูดอะไรกับเธอไปนิดหน่อย ตอน กลางคืนเธอก็จะยอมมานอนเบียดกับเขาในมุ้ง ปากบอกว่าเขินอายแต่ก็ ยอมมานอนให้เขาโอบเอวอ้อนแอ้นนั้น พอคิดแล้วก็ตื่นเต้นเสียจนอดหัวเราะเสียงดังไม่ได้ แต่น่าเสียดายที่พล็อตอมตะนั้นไม่ได้เกิดขึ้นกับเขา เพราะสิ่งที่เห็น คือบุรุษกลุ่มหนึ่งที่ทั้งเหม็นทั้งสกปรกขี่ลาผ่านมา ชุดทีเ่ ขาสวมอยูเ่ ป็นชุดของยุคปัจจุบนั เสือ้ เชิต้ กับกางเกงขายาว แต่ กางเกงนั้นขาดเป็นรูๆ คนกลุ่มนั้นมองเห็นคนที่แต่งชุดแปลกประหลาดท�ำให้รู้สึกตกใจ จากนั้นจึงมีคนพึมพ�ำ “ไม่แน่ว่าอาจเป็นคนจากแคว้นอื่น” คนพวกนั้นบอกว่าจะไปแคว้นตะวันออก ห่างจากที่นี่ประมาณ สามสิบกว่าลี้ ค่วงเจิ้งอี้ขอร้องให้พวกเขาพาตนไปด้วย หากแต่คนกลุ่มนั้น กลับแสดงท่าทีล�ำบากใจ จะว่าไปค่วงเจิ้งอี้จัดอยู่ในประเภทคนที่เลวถึงขั้นไร้มโนส�ำนึก ปาก ร้ายแถมยังชอบขูดรีดไถชาวบ้าน แต่ท�ำไมทั้งรุ่นพี่หรือเพื่อนๆ ถึงยอมถูก เขาแกล้งและยังไม่คอ่ ยแก้แค้น นัน่ เป็นเพราะสวรรค์ได้ประทานใบหน้าอัน น่ารักไร้เดียงสามาให้เขาน่ะสิ รอยยิม้ ดัง่ ดอกไม้นอ้ ยๆ ทีก่ ำ� ลังเบ่งบาน หากร้องไห้กท็ ำ� ให้หวั ใจคน ที่เห็นบีบแน่นเจ็บปวด จนอดคิดไม่ได้ว่าที่จริงแล้วตัวเขานั้นเลวมาก และ ด้วยใบหน้านีท้ ตี่ อ่ ให้คนอายุยสี่ บิ แปดเช่นเขาแอบไปเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย ก็ไม่มใี ครจับได้ นับประสาอะไรกับการแสดงละครตบตาว่าเขาเป็นคนอ่อน ต่อโลกผู้ถูกรังแกจะท�ำไม่ได้ เขาใช้มอื ทีเ่ ต็มไปด้วยเม็ดทรายลูบหน้าลูบตา เจ็บแสบเสียจนน�ำ้ ตา ล�ำดับที่ ๑ ภาค เล่ห์รักคนลวง
- 22 -
แทบจะไหล ไหนๆ ก็ย้อนอดีตมาแล้ว เขาจะมัวมานั่งรอความตายไม่ได้ เขาร้องไห้โฮพลางกล่าว “ข้าเป็นลูกรักของบิดามาตั้งแต่เล็ก แต่หลังจากที่ บิดาข้าเสียไป น้องชายต่างสายเลือดทีร่ ษิ ยาก็คดิ จะแย่งสมบัติ มันเรียกโจร จับมัดข้ามาทิ้งไว้ที่ทะเลทรายไม่ดูด�ำดูดี ข้าพยายามดิ้นรนจนหนีออกมา ได้ หากว่าแม้แต่ท่านลุงทั้งหลายยังไม่พาข้าไป หนทางของข้าคงเหลือแต่ เพียงความตายเป็นแน่” ปากก็พดู น�้ำไหลไฟดับ บวกกับหน้าตาน่าสงสารและฝีมือการแสดง ชั้นยอดท�ำให้เหล่าลุงๆ ที่อายุอย่างน้อยก็สี่สิบน�้ำตาคลอเบ้า พวกเขาคุย ตกลงกันประเดี๋ยว สุดท้ายก็ยอมพยักหน้า “ได้ยินว่าน้องชายประสบปัญหาก็สงสาร เช่นนั้นขึ้นมาเถอะ แต่ว่า อาหารมันไม่พอ ที่ทางก็มีไม่มาก เจ้าทนๆ หน่อยแล้วกัน” “ไม่เป็นไรขอรับ ขอบคุณท่านลุงทัง้ หลายมาก” ถึงจะข้ามยุคเปลีย่ น สมัยมาแต่นสิ ยั ของเขาไม่เปลีย่ น ค่วงเจิง้ อีย้ งั เอ่ยปากเสริม “ท่านลุงเป็นคน ที่ดีที่สุดเท่าที่ข้าเคยพบมาเลย” เพียงไม่กี่ประโยคแต่กลับท�ำให้เหล่าลุงๆ ทั้งหลายหัวเราะเสียงดัง พวกเขาดึงค่วงเจิ้งอี้ขึ้นมา บอกให้เข้าไปอยู่ด้านท้ายเบียดกับแพะฝูงหนึ่ง พวกเขาบอกแต่แรกแล้วว่าไม่มีที่ ไม่มีอาหารเหลือ ขอให้เขาอดทน แม่งเอ๊ย! ซวยจริงๆ นิยายข้ามมิติย้อนอดีตทั้งหลายล้วนแต่โกหกทั้งนั้น ตัวเอกพวกนัน้ ย้อนอดีตกันสบายๆ แต่นเี่ ขาต้องมาเบียดกับแพะเป็นฝูง แล้ว ยังต้องคอยขยับตัวหนีเพื่อไม่ให้เสื้อผ้าไปเปรอะขี้แพะ นี่มันแย่จริงๆ และที่ส�ำคัญที่สุด ไหนล่ะสาวสวย สรุปสาวสวยอยู่ที่ไหน นั่นคือ ความฝันของชายหนุ่มทุกคนที่ได้ย้อนอดีตเลยนะ กลุ่มพ่อค้ามุ่งหน้าสู่ทิศตะวันออก ผ่านไปหลายมื้อแต่กลับให้เพียง หลิงเป้าจือ : เขียน / แปล : เป่าเป้ย
- 23 -
ธัญพืชทีแ่ ข็งเป็นหินมาก้อนหนึง่ ค่วงเจิง้ อีค้ ดิ ว่าจริงๆ แล้วมันไม่ใช่ของกิน แต่เป็นอาวุธเอาไว้ทุบหัวคนต่างหาก ในชีวิตนี้ มีเพียงร้านบะหมี่ตรงปากซอยบ้านที่อี๋แหวะจนสามารถ เอามาสู้กับธัญพืชหินนี่ได้ นอกนั้นแล้วเขายังไม่เคยกินอะไรที่รสชาติแย่ ขนาดนี้มาก่อน แต่ถา้ ไม่กนิ ก็จะหิว ดังนัน้ จึงได้แต่กดั ฟันกลืนมันลงไป โชคดีทลี่ งุ ๆ บอกว่าอีกแค่ห้าวันก็จะถึงแคว้นตะวันออกแล้ว ถึงตอนนั้นเขาคงจะได้กิน อะไรดีๆ บ้าง หลายวันนีม้ านีเ้ ขาต้องคอยหาข่าวสาร คอยฟังเรือ่ งราวรอบด้าน เขา อยากรู้เรื่องของโลกนี้ให้มากขึ้นเพื่อการอยู่รอด ที่แท้ โลกใบนี้แบ่งออกเป็นห้าแคว้น แบ่งเป็นเป่ย (เหนือ) หนาน (ใต้) ตง (ตะวันออก) ซี (ตะวันตก) และจงหยวน (กลาง) ตามทิศที่ตั้ง ชื่อ แคว้นก็เรียกตามทีต่ งั้ เช่นกัน จงหยวนถือเป็นแคว้นหลัก นอกเหนือจากนัน้ ถือเป็นแคว้นบริวาร จากค�ำเล่าลือ ฮ่องเต้ของจงหยวนมีอทิ ธิฤทธิพ์ เิ ศษ ดัง นั้นคนทั่วไปจึงเรียกแคว้นจงหยวนกันว่า ‘เสินฉาว’ ตอนนี้เสินฉาวมีปัญหาภายใน แม้แต่ว่าฮ่องเต้ของแคว้นคือใครยัง ไม่แน่ใจ เพราะทุกคนต่างก็ออกมาพูดว่าตัวเองเป็นฮ่องเต้ เป็นโอรสลับๆ ของฮ่องเต้องค์ก่อนที่สวรรคตไป ท�ำเอาคนงงเป็นไก่ตาแตกกันหมด เลย กลายเป็นว่าตอนนี้โอรส ก. ไปสู้กับโอรส ข. แล้วก็ไปร่วมมือกับโอรส ค. เพือ่ สูก้ บั โอรส ง. ในเมือ่ เป็นอย่างนีแ้ ล้ว อนาคตของราชวงศ์จะเป็นอย่างไร ล่ะ แคว้นซีคว่ งทางตะวันตกก็ไม่สจู้ ะสงบเท่าไรนัก มีขา่ วลือมาว่าฮ่องเต้ ของแคว้นนี้ไม่ใช่ตัวจริง ท่านแม่ทัพใหญ่ที่คอยประจ�ำการปกป้องเมืองอยู่ ล�ำดับที่ ๑ ภาค เล่ห์รักคนลวง
- 24 -
ชายแดนเกิดสงสัยขึ้นมาว่าฮ่องเต้องค์นี้เป็นตัวปลอมก็เลยขอลาออกจาก ต�ำแหน่ง บางคนบอกว่าเขาไปสืบสวนข้อเท็จจริง แต่เรื่องจริงเป็นอย่างไร ก็สุดจะรู้ นอกจากนั้นฮ่องเต้ของแคว้นซีค่วงยังชื่นชอบเลือกพระสนมมาก หากแต่หญิงสาวเข้าวังไม่ถงึ สามวันก็กลายเป็นร่างไร้วญิ ญาณโดนหามออก มาเสียแล้ว แคว้นเป็นเช่นนี้จะอยู่ต่อได้อย่างไร เหล่าราษฎรจึงรีบหลบหนี ออกมาเสียแต่เนิ่นๆ ส่วนแคว้นหนานสุ่ยก็มีโจรโฉดควบคุมทหารรุกล�้ำชาวบ้านไปทั่ว ราษฎรต่างต้องสูเ้ อาตัวรอด แผ่นดินวุน่ วาย ได้ขา่ วว่าตอนนีท้ กุ คนต่างก�ำลัง ตามหาผู้ด�ำรงต�ำแหน่งอวี้จั้วของแคว้นหนานสุ่ยกันอยู่ เพราะว่ามีเพียง อวีจ้ วั้ เท่านัน้ ทีส่ ามารถบอกได้วา่ ใครคือฮ่องเต้ของแคว้น แต่วา่ ใต้เท้าอวีจ้ วั้ คนส�ำคัญนั้นอยู่ที่ใดกันล่ะ เหอะ! เขาว่ากันว่าเมื่อสองร้อยปีก่อน ใต้เท้าอวี้จั้วคนนี้ได้ปิดผนึก มังกรร้ายตัวหนึ่งไว้ที่ทะเลใต้ แล้วก็ต้องสละชีวิตฝังตัวเองตามไปด้วย จะ หาคนตายก็ไปหาทีห่ วงเฉวียน* สิ ฮ่องเต้องค์ใหม่ของแคว้นเป่ยหาน พอขึ้นครองราชย์ก็จัดการกับ ขุนนางที่มีความเห็นไม่ตรงกับตนทิ้งทันที วันๆ เอาแต่คิดหาวิธีก�ำจัดอ๋อง ลุงผู้ถือครองดาบพยัคฆ์อาญาสิทธิ์ทิ้ง จนสุดท้ายอ๋องลุงผู้นั้นต้องหลบหนี ไป ดังนั้น ตอนนี้แคว้นหานเป่ยจึงยุ่งวุ่นวายไม่จบสิ้น ตัวฮ่องเต้เองไม่ คิดไว้ใจสิง่ ใดทัง้ สิน้ สัง่ ให้ปดิ ประตูเมืองตลอดทัง้ วัน หากจะเข้าหรืออกจาก แคว้นต้องถอดเสื้อผ้าเพื่อตรวจร่างกายก่อนทหารจึงจะปล่อยผ่าน และ * “หวงเฉวียน” หรือบ่อน�้ำพุเหลือง ตามความเชื่อของลัทธิเต๋าแล้วเป็นสถานที่ที่คนตายจะไป อยู่ หลิงเป้าจือ : เขียน / แปล : เป่าเป้ย
- 25 -
แน่นอนว่าการค้าขายก็พลอยล�ำบากไปด้วย ในบรรดาห้าแคว้นมีเพียงแคว้นเดียวที่ไม่มีปัญหา นั่นก็คือแคว้น ตงซาทางภาคตะวันออก บรรดาพ่อค้าจากต่างแดนจึงพากันแห่มาท�ำการ ค้าขายบนแผ่นดินที่สงบสุขและอุดมสมบูรณ์แห่งนี้ ฟังเรื่องราวทั้งหมดเหล่านี้แล้วท�ำเอาค่วงเจิ้งอี้ปวดหัวไปหลายวัน หากแต่เขาก็ปลอบใจตัวเองว่ายังโชคดีที่สถานที่ที่เขามาโผล่อยู่ไม่ไกลจาก แคว้นตงซา ถ้าเกิดไปโผล่แถวแคว้นที่ก�ำลังวุ่นวายกันอยู่ ไม่แน่ว่าเขาอาจ ไม่รู้ด้วยซ�้ำว่าตัวเองตายอย่างไร เมื่อผ่านประตูเมืองตงซามาก็ต้องบอกลากับเหล่าลุงๆ ทั้งหลาย ค่วงเจิ้งอี้ตัดสินใจเชื่อพล็อตอมตะของการย้อนอดีตอีกครั้ง นั่นก็คือเวลา หนุ่มหล่อสาวสวยย้อนอดีต ขอแค่ไปเดินสะเปะสะปะตามถนนจะต้องมี บุคคลที่มีอ�ำนาจสูงส่งมาจับตัวไป หลังจากนั้นก็จะได้ใช้ชีวิตอย่าง HAPPY มีความสุข ดังนัน้ แม้วา่ ในกระเป๋าของเขาจะไม่มเี งินของสมัยนีเ้ ลยซักแดงเดียว แต่เขาก็เชื่อว่าไม่มีเงินไม่ใช่ปัญหา เสื้อผ้าจะสกปรกไปนิดหน่อยก็ไม่ใช่ ปัญหา ขอแค่เชิดหน้าเดินไปตามถนนสายที่คึกคักที่สุดของเมืองหลวงสัก รอบ เขาจะต้องได้สาวงามมาผูกสมัครรักใคร่แน่นอน เป็นเช่นนั้น เมื่อเข้าเมืองมาปุ๊บเขาก็ตรงดิ่งไปยังจุดที่คึกคักที่สุด ทันที เดินไปหนึ่งรอบ เอ๊ะ? ไม่มีอะไรเกิดขึ้น อืม...สงสัยเดินเร็วไปหน่อย เขาจึงลองผ่อนฝีเท้าให้ชา้ ลงแล้วเดินวนอีกรอบ ก็ยงั คงไม่มอี ะไรเกิด ขึ้น แต่เขาคงจะเดินช้าเกินไป เพราะอาซ้อที่อยู่ด้านหลังผลักเขาอย่างแรง แถมด่ามาอีกค�ำ “เดินชักช้าขวางทางอยู่ได้ หลบไป” ล�ำดับที่ ๑ ภาค เล่ห์รักคนลวง
- 26 -
เขาอยากจะเชื่อว่าการย้อนอดีตมานั้นเป็นเรื่องราวดีๆ แต่เขาเดิน ตัง้ แต่เช้าจรดค�ำ่ ฝ่าเท้าพองจนเป็นตุม่ ใส เหนือ่ ยสายตัวแทบขาด กระหาย น�ำ้ จนจะตายแถมยังหิวจนท้องร้องโครกคราก แต่กลับไม่มใี ครสนใจเขาเลย สักนิด สุดท้ายเขาก็ทนไม่ไหวจนต้องด่าออกมาสุดเสียง “ไอ้พวกนิยายย้อนอดีตข้ามมิติบ้าบอแม่งโกหกทั้งเพ ถ้าหากกลับ ไปยุคปัจจุบันได้ล่ะก็ พ่อจะกลับไปจุดไฟเผาไอ้พวกที่เขียนเรื่องโกหกพวก นี้ให้หมด!” ท้องส่งเสียงร้องเรียกหาอาหารอีกครั้ง เขาหิวจนตาลาย และเพราะ ว่าตะโกนอย่างโกรธแค้นไปเมื่อกี้สายตาก็เลยพร่าเบลอจนเห็นภาพเป็นสี ขาวไปหมด พริบตาเดียวก็ล้มลงบนพื้นถนน ที่แท้การย้อนอดีตมันน่าอนาถเช่นนี้นี่เอง จ�ำได้ว่าแต่ก่อนเขาเขียน ข่าวรุนแรงเกินไปจนถึงขัน้ มีคนแช่งว่าเขาต้องโดนกรรมตามสนองแน่ๆ ใน ตอนนั้นเขายังตอบกลับไปอย่างไม่ยี่หระว่า “เหอะ ไม่มีค�ำว่ากรรมตาม สนองในพจนานุกรมของฉัน” แม่งเอ๊ย! หรือว่ากรรมจะตามสนองแล้วจริงๆ ไอ้ที่เขาข้ามมิติย้อน อดีตมานี่คือกรรมตามสนองใช่ไหม ค่วงเจิ้งอี้อยากจะร้องไห้หากแต่ก็ไร้น�้ำตา
หลิงเป้าจือ : เขียน / แปล : เป่าเป้ย
- 27 -
ล�ำดับที่ ๑ ภาค เล่ห์รักคนลวง
- 28 -