2 : snapp magazine / issue 02 / 2011
www.snappmag.com : 3
[ editor’s snap ]
:: Hi snapp ในประวัติศาสตร์ของมนุษย์นั้นมีสุนัขเป็นเพื่อนมานานนับพันปี หากจะสืบหาจุดก�ำเนิดแน่นอน อาจต้องพึง่ หลักฐานทางวิทยาศาสตร์และ ประวัติศาสตร์อีกมากมาย แต่ข้อสันนิษฐานหนึ่งซึ่งตัดตอนมาจากหนังสือ The Intelligence of Dogs เขียนโดย Stanley Coren ได้ข้อสรุปที่เข้าใจง่ายๆ ว่าตั้งแต่ อดีตกาล สุนัขมักจะชอบป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ ที่พักของมนุษย์ที่ออกล่าสัตว์ ถามว่า มาท�ำอะไรกัน ก็คือมาคอยเก็บตก กินเศษเนื้อที่หล่นอยู่ทั่วไป นอกจากนี้ในแหล่ง ชุมชนที่มนุษย์อยู่อาศัยก็มักจะมีขยะจากเศษอาหารที่ยากจะก�ำจัด และก็ต้องเป็น สุนขั อีกเช่นกันทีท่ ำ� หน้าทีเ่ ทศบาลดูแลความสะอาดเก็บขยะในตอนนัน้ จากนัน้ สุนขั กับมนุษย์กค็ นุ้ เคยกันเรือ่ ยมาจนพัฒนามาสูก่ ารเป็นสุนขั ระวังภัยคอยท�ำหน้าทีเ่ ป็น ยามป้องกันภัยให้กับที่พักอาศัยของมนุษย์จากการรุกรานของสัตว์ดุร้ายหรือจาก มนุษย์ด้วยกันเอง และจากจุดนี้เองที่กลายมาเป็นสุนัขประจ�ำบ้านและพัฒนามา เป็นสัตว์เลี้ยงในที่สุด แม้จะมีสัตว์เลี้ยงมากมายหลายชนิดบนโลกนี้ แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าสุนัขเป็น เพื่อนที่ดีของมนุษย์ ทั้งด้วยความฉลาด แสนรู้ และความซื่อสัตย์ และมนุษย์เองก็ มีสัตว์ชนิดอื่นๆ เป็นอาหารเลี้ยงโลกมากพอแล้ว (ยังไม่นับการทารุณกรรมก่อนฆ่า อย่างโหดเหีย้ ม) หากเราจะละเว้นเพือ่ นทีด่ ขี องเราเอาไว้ มนุษยชาติกค็ งไม่ถงึ กับสิน้ สลาย และขอไว้อาลัยกับการจากไปของเพื่อนของเราทุกตัว นิตยสาร Snapp ในมือคุณคือฉบับที่ 2 ของเรา ว่าด้วย “ของนอกฤดูกาล” ในรูปแบบต่างๆ ดีใจอย่างยิ่งกับทุกเสียงตอบรับแม้จะเบาสักเพียงไหน ขอให้มี ความสุขกับการอ่านทุกท่านค่ะ บรรณาธิการ Photos: Nokhookdesign Camera: IPhone 4 Free App: ClassicToy
[ contributors ]
[ contents ]
[ 16 ]
Cover Designer Tapanon Suwancanit
[ 28 ]
[ 10 ] editor’s snap event support idol art x culture creative snap analog
trip dream career street food coffee break super style handmade tv inside out
04 06 08 10 14 16 18
20 23 24 25 26 28 30
new activity coffee of the month games
สำ�หรับปกฉบับสอง เราได้ฝีมือการออกแบบจาก คุณ gogman ฐปนนท์ สุวรรณกนิษฐ์ ซึ่งเป็นคนวาด การ์ตูนบ้าง ออกแบบงานกราฟิกบ้าง ทำ�งาน 3d บ้าง ทำ�แอนนิเมชั่นบ้าง เล่นดนตรีบ้าง ส่วนอาชีพ ประจำ�เป็นอาจารย์อยู่ที่สาขาวิชาออกแบบสื่อสาร ม.เทคโนโลยีราชมงคลล้านนา ติดตามผลงานของเขาได้ที่ http://gogman.deviantart.com
32 33 34
[ snapp team ] magazine issue 02/2011 Editor in chief : Editor : Creative director : Editorial staffs : Art director: Graphic designer :
Photographer : Typeface : Cover design : Marketing Executive : Website editor : Accountants :
Kraisit Foosuwan Kittiya Moonsarn Anukun Hamala Akira Pimpeeratam Nattawat Namthep Charuwat Rattana Nattawat Namthep
Snapp team InSeeDang by SiamRuayDesign Charuwat Ratana Atithep Subin Akira Pimpeeratam Rattima Sawangprajim
Contributors : Illustrators : Printed :
Jirat Prasertsup Teerapong Laptwan Little Cook Feltyfarm Stuperd.com Nokhookdesign.com Sa-kira.com Wanida Press, Chiang Mai
Contact: Plangrang Co., Ltd. 28/5 Nimmanhaemin Rd., Soi 11, T. Suthep, A. Muang, Chiang Mai, Thailand 50200 Tel. 084 378 0469, 080 191 1455 E-mail: snappmag@gmail.com, www.snappmag.com http://www.facebook.com/snappmag http://twitter.com/snappmag hobby snap
hobby snap
hobby snap
hobby snap
check in
coffee of the month
check in
coffee of the month
Copyright 2011 plangrang co., Ltd. All rights reserved. No part of this book may be reproduced in any form or by any means without the permission of the publisher. coffee of the month
coffee of the month
www.snappmag.com : 5
[ event ]
Wawee Feel Launching Party 11.7.11 งาน Party ชิลชิล เปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ของกาแฟวาวี “Wawee Feel Drip Bag Coffee” ออกแบบและควบคุม Production โดย Mojila หรือคุณตั้มแห่งแปลงร่างสตูดิโอ ได้เชิญแขก รับเชิญ New genaration ของเชียงใหม่ 4 คน 4 สไตล์ ลงตัวกับ Concept “Feel Every Day” เชิญให้ทุกท่านได้ลิ้มลองที่กาแฟวาวี ทุกสาขาใกล้บ้านคุณ
Amazing Thailand’s Brand
Chiang Mai International Food Festival 2011 งานแสดง จัดบูธ และสาธิตการท�ำอาหาร นานาชาติ เมื่อ 14-18 กรกฎาคม ที่ Central Plaza Chiang Mai Airport ไฮไลต์ของงาน คือการแล่ ปลาทูน่า แล้วน�ำจ�ำหน่ายให้แก่ผู้เข้าชมภายในงาน รายได้ส่วนหนึ่งร่วมสมทบทุนแก่ผู้ประสบภัยสึนามิ ในประเทศญี่ปุ่น 6 : snapp magazine / issue 02 / 2011
งานนี้จัดขึ้นที่ศูนย์การประชุมแห่งชาติสิริกิติ์ กรุงเทพฯ กาแฟวาวีได้รับเกียรติเป็นหนึ่งในตัวแทนแบรนด์จากเชียงใหม่ ร่วมจัดบูธแสดง พร้อมกับแบรนด์อื่นๆ อีก 10 แบรนด์
Opening of “Lounge”at Gallery SeeScape
Keenok Exhibition
งานเปิดตัว “เล้า” พื้นที่เก็บพักผลงานทางศิลปะแห่งใหม่ ของต่อลาภ ลาภเจริญสุข หรือคุณเหิร แห่ง Gallery SeeScape ที่รวบรวมผลงานของศิลปิน ทีค่ ดั สรร เพือ่ เป็นพืน้ ทีใ่ หม่ให้ชาวเชียงใหม่ได้ใกล้ชดิ งานศิลปะมากยิง่ ขึน้ เปิดตัว ไปด้วยบรรยากาศคึกคักและแขกที่มาร่วมยินดีแน่นขนัด
ขี้นก งานชื่อเก๋ ที่รวมผลงานสเตนซิล อาร์ตของศิลปินฝรั่งที่พูดเมืองชัดที่สุดคนหนึ่ง ในโลก ในนาม Guanodesign จัดที่ Preduce Shop ท่าแพ
Plus One Exhibition
งานแสดงผลงานเพนท์และ custom หมวกในรูปแบบ และวัสดุหลากหลาย โดย คุณหนึ่ง ณรงค์ศักดิ์ พรหมมาลา และ คุณพ่อศรี พรหมมาลา จากลพบุรี น�ำเอาผลงานจากศิลปินหลาย ท่านมาร่วมแสดงที่ ชั้น 1 คาเฟ่แอนด์เบดส์ นิมานเหมินท์ซอย 1 งานนี้มีศิลปินหลากหลายแนวมาร่วมงานคับคั่ง
Care for Dogs Monthly Adoption Day
มูลนิธิพิทักษ์รักษ์สัตว์เพื่อสังคมจัดงาน Adoption day ทุกวันอาทิตย์ สุดท้ายของเดือน ที่ห้างสรรพสินค้าเซ็นทรัล พลาซ่า เชียงใหม่ แอร์พอร์ต โซน น�้ำพุด้านนอก น�ำน้องหมาแมวน่ารักแสนซนมาให้ดูตัวส�ำหรับผู้ที่อยากจะหา เพื่อนไปเลี้ยงเป็นการถาวร โดยไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆ ทั้งสิ้น สนใจช่วยเหลือมูลนิธิ หรือรับน้องหมาแมวไปอุปการะก็ไปเจอกันได้ทุกเดือน หรือเข้าไปดูที่เวปไซต์ www.carefordogs.org www.snappmag.com : 7
[ support ]
::Help The Dogs Text : Snapp team Photo : habaannongmah
อยากช่วยเหลือสุนัขท�ำได้อย่างไรบ้าง มีองค์กรที่ท�ำหน้าที่ช่วยเหลือสุนัขทั้งในและต่างประเทศมากมาย แต่วิธีที่ดี ที่สุด คือเริ่มจากตัวคุณ รับผิดชอบชีวิตหนึ่งให้ถึงที่สุด นึกถึงใจเขาใจเรา ไม่ทารุณสัตว์ และช่วยเหลือชุมชนเท่าที่จะสามารถ เพียงเท่านี้ ปัญหาสุนัขจรจัดในประเทศไทยก็จะค่อยๆ ดีขึ้นอย่างแน่นอน Thailand Pet Rescuer เกิดจากการรวมตัวของผูร้ กั สัตว์จากหลากหลายอาชีพและประสบการณ์ ที่ไม่ต้องการเห็นเพื่อนสี่ขาที่ได้รับบาดเจ็บหรือเจ็บป่วยต้องตายอยู่ข้างถนน อย่างไร้คนเหลียวแล นอกจากนี้ยังท�ำหน้าที่เป็นตัวกลางในการประสานงานกับ สัตวแพทย์ สถานพยาบาลสัตว์ จัดหาค่ารักษา อาหาร และยารักษาโรค ให้กับ สุนัข/แมวจรจัดที่ได้รับบาดเจ็บ/เจ็บป่วยรวมถึงช่วยท�ำหมัน และหาบ้านให้ด้วย ในกรณีที่มีผู้ขอความช่วยเหลือ ร่วมท�ำบุญโดยการเป็นอาสาสมัคร หรือ ร่วมบริจาคเพือ่ เป็นค่ารักษาสัตว์ ด้อยโอกาส และสัตว์จรจัดเหล่านี้ ได้ที่ ธ.กสิกร สาขาย่อยเดอะมอลล์บางกะปิ เลขที่บัญชี 732 2 110584 ชื่อบัญชี นายธนวินท์ รมยานนท์
Care For Dogs มูลนิธพิ ทิ กั ษ์รกั ษ์สตั ว์เพือ่ สังคม รับเลีย้ งสุนขั พเนจรและท�ำหมันแก่สนุ ขั ตัวเมียในศูนย์และตามวัดเพื่อลดจ�ำนวนประชากรสุนัข ฉีดยาป้องกันโรคและให้ อาหารแก่สุนัขตามท้องถนนและน�ำอาหารไปเลี้ยงสุนัขตามวัด กิจกรรมหลักคือดูแล รักษาและมองหาผูใ้ จบุญมารับเลีย้ งต่อไป สามารถ ช่วยเหลือได้ด้วยการมาเป็นอาสาสมัครและโอนเงินมาได้ที่ ธนาคารกสิกรไทย สาขาสีแ่ ยกสนามบิน ชือ่ บัญชี มูลนิธพิ ทิ กั ษ์รกั ษ์สตั ว์เพือ่ สังคม หมายเลข 414-233936-1 Care For Dogs จัดกิจกรรมหาบ้านให้สุนัขและแมว ที่ห้างสรรพสินค้า เซ็นทรัลพลาซ่าเชียงใหม่แอร์พอร์ต ทุกวันอาทิตย์สุดท้ายของเดือน More detail: www.carefordogs.org, Tel: 086 9138701
More detail: E-mail : ThailandPetRescue@gmail.com, Tel: 081-732-2595
Lanna Dog Rescue องค์กรช่วยเหลือสัตว์ลา้ นนาด็อกเรสคิวเป็นกลุม่ ของผูร้ กั สัตว์ทงั้ ชาวไทย และชาวต่างประเทศ ซึ่งต้องการแก้ปัญหาเรื่องสุนัขจรจัดอย่างจริงจังด้วยความ เมตตาตามวิถีแห่งพุทธโดยมุ่งเน้นการท�ำงานร่วมกับวัด ชุมชน และหน่วยงาน ราชการ ออกท�ำหมันให้สุนัขและแมวด้อยโอกาสตามพื้นที่ต่างๆ จนเกิดโครงการ “เปลีย่ นสุนขั จรจัดให้เป็นสุนขั ชุมชน” เพือ่ สร้างการมีสว่ นร่วมและความรับผิดชอบ ของคนในชุมชน สนับสนุนการท�ำงานของกลุ่มล้านนาด็อกเรสคิวได้โดยการบริจาคผ่าน บัญชี นพ.ศตวรรษ ทองสวัสดิ์/ นางวิไลวรรณ เพชรโสภณสกุล เลขที่บัญชี 566496322-6 ธนาคารไทยพาณิชย์ สาขาคณะแพทยศาสตร์ เชียงใหม่ หรือร่วมเป็น อาสาสมัคร 8 : snapp magazine / issue 02 / 2011
โครงการน้องหมาหาบ้าน (เชียงใหม่) จากกลุม่ เพือ่ นทีร่ กั ในสิง่ เดียวกัน ใช้เวลาว่างช่วยเหลือสิง่ มีชวี ติ ทีห่ ลายๆ คนอาจจะมองข้ามไป บนพื้นฐานความคิดที่ว่าเชียงใหม่เป็นเมืองท่องเที่ยว สุนัข ทุกตัวควรได้รบั วัคซีน และสุนขั ควรได้รบั การท�ำหมันเพือ่ ลดประชากรของสุนขั ลง และลดปัญหาอุบัติเหตุบนท้องถนน และเป็นการเริ่มต้นชักชวนเด็กวัยรุ่นออกมา ท�ำกิจกรรมร่วมกันและใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ “หาก 1 ชั่วโมงที่เราก�ำลังหายใจอยู่ มันจะดีแค่ไหนที่ท�ำให้อีกหลายชีวิต ที่ก�ำลังเจ็บป่วย ไร้ที่พึ่งทั้งกายและใจ ได้ใช้ 1 ชั่วโมงของเราช่วยเหลือพวกเขาได้ นับ 10 ให้หายใจไปพร้อมๆ กับเรา” นายปราชญ์ ฑิฆัมภรธีกุลว์ ประธานชมรม น้องหมาหาบ้าน (เชียงใหม่) More detail: www.facebook.com/habaannongmah E-mail: Nongmah-cnx@hotmail.com, Tel: 089-5521010
[ support ]
:: Wawee Coffee with MTV EXIT Concert 2011 Text : snapp team Photos : MTV, Wawee Coffee
ปัญหาการค้ามนุษย์และการแสวงหาผล ประโยชน์ต่อผู้อื่นอย่างไม่เป็นธรรม เป็นปัญหา ใหญ่ระดับโลกโดยเฉพาะในทวีปเอเชียทีพ ่ บปัญหา นี้ปรากฏขึ้นมาให้เห็นอยู่ตลอดเวลา MTV EXIT จึงก่อตั้ง Campiagn ร่วมกัน ต่อต้านปัญหาการค้ามนุษ ย์ขึ้นมา โดยได้ความ ร่ ว มมื อ จากรั ฐ บาลไทย, องค์ ก รเพื่ อ การพั ฒ นา ระหว่างประเทศของสหรัฐอเมริกา (USAID) องค์กร เพื่ อ การพั ฒ นาระหว่ า งประเทศของออสเตรเลี ย (AusAID) และบริษทั เอกชนทัว่ ไป ได้จดั ฟรีคอนเสิรต์ กลางแจ้งครั้งยิ่งใหญ่ที่สนามกีฬาสมโภชน์ 700 ปี เชียงใหม่ เมื่อวันที่ 25 มิถุนายนที่ผ่านมา เพื่อสร้าง
ความตระหนั ก และเพิ่ ม การป้ อ งกั น การค้ า มนุ ษ ย์ โดยเชิญศิลปินชื่อดังของเอเชีย อย่าง Super junior M และศิลปินชื่อดังมากมายของเมืองไทย เช่น Slot machine, Thaitanium, ETC และ กาแฟวาวีได้ ตระหนักถึงปัญหานี้ และเห็นความส�ำคัญจึงได้เข้าไป สนับสนุนโครงการการจัดคอนเสิร์ตครั้งนี้ โดยร่วม เป็นสปอนเซอร์ เอื้อเฟื้อสถานที่ในการกระจายบัตร คอนเสิร์ต และสนับสนุน เครื่องดื่ม ให้แก่ศิลปิน ทีม งาน หลังเวทีอีกด้วย หากมี โ ครงการดี ๆ แบบนี้ ใ นครั้ ง หน้ า กาแฟวาวี ก็ พ ร้ อ มที่ จ ะสนั บ สนุ น ต่ อ ไปเพื่ อ ให้ โครงการดีๆ ที่มีประโยชน์ ช่วยสังคมของเราให้ ดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ www.snappmag.com : 9
[ idol ]
::Pai Pai Pop Pop @มิตรไทย
Text : Nokhookdesign Photos : Nattwat Namthep
มาปายครั้ ง นี้ เ จอฝนตกหนั ก เรารี บ วิ่ ง หลบฝนมานั่ ง คุ ย กั บ เจ้ า ของร้ า นมิ ต รไทย เจ๊ (วันเพญ สังขมี) และเฮีย (สกนธ์ สังขมี) อดีตนักโฆษณาชาวกรุงที่หักดิบชีวิตลาออกจากงานประจ�ำ มา ใช้ชีวิตในปายเมื่อ 15 ปีก่อน อะไรคือความลับ ที่ท�ำให้เจ๊ และเฮียยังอยู่ที่ปายได้นานเป็นสิบๆ ปี กับร้าน ขายงานศิลปะ เสื้อยืด และโปสการ์ด (ขายเท่านี้จริงๆ) ปายในวันนี้ กับปายในวันนั้นน่าจะพอมีวิธีคิดของ พวกเขาผสมผสานอยู่ไม่มากก็น้อย ท�ำไมถึงเลือกที่ปาย ไม่ใช่ที่อื่น เจ๊: ตอนอยูก่ รุงเทพ เราท�ำงานโฆษณา มันเบือ่ ระบบการท�ำงานทีเ่ ข้า 9 โมง ออก 5 โมงเย็น มันเครียด พีเ่ ป็นมีเดียแพลนเนอร์ แล้วก็จดั ซือ้ แล้วก็ท�ำทุกอย่างในคนๆ เดียว ตอนนัน้ เป็นเพือ่ นกับเฮียอยู่ แล้วเป็นช่วง ที่เขาอ่านหนังสือเล่มนึง เฮีย: หนังสือชื่อ “ปฎิวัติยุคสมัยด้วยฟางเส้นเดียว” เป็นเรื่องของชาวนาญี่ปุ่นที่มีความคิดที่ว่าเราไม่ ต้องอยู่ในเมืองก็ได้ เราไปอยู่ในเมืองที่พึ่งตัวเองได้ เพราะมันมีสังคมที่แตกต่างกว่าที่เราเคยอยู่ ท�ำให้อยากลองมาอยู่หรือเปล่า เฮีย: จริงๆ เราไปเที่ยวต่างจังหวัด ไปวันสองวัน กลับกรุงเทพ กลับมาเหมือนเดิมอีกละ ไปท�ำงาน รถ ติด นั่งดูปฏิทินว่า เฮ้ยเมื่อไหร่จะมีวันหยุดอีก เฮ้ย จริงๆ แล้วใครเป็นคนบอกเราว่า ต้องอยู่กรุงเทพไปจนตาย ก็ทดลองมานี่ มีเพื่อนอีกคนมาด้วย มาสามคน มาทีแรกไม่มีอะไรเลย เจ๊: พออ่านหนังสือเล่มนี้ก็เลยกล้าขึ้น รู้สึกว่า ท�ำยังไงที่เราไม่ต้องหาเงินอย่างเดียวเพื่อให้มีชีวิตอยู่ แต่มีความสุขกับงานที่ท�ำ เลยคุยกันว่าไปอยู่ต่างจังหวัดสักสองปีดีกว่า ตั้งใจว่าจะมาท�ำร้านกาแฟ แต่เมือง นีม้ นั ไม่ได้เป็นเมืองท่องเทีย่ ว มันเป็นบ้านคน มาปีแรก หาร้านท�ำไม่ได้ แต่พอหาบ้านเช่าได้ แต่อยูใ่ นซอยลึก หาร้านไม่ได้ ก็เลยไม่หาไง เลยไม่ได้ท�ำงานอะไร ใช้เงินเก็บอย่างเดียว เฮีย: พี่มีสี่หมื่น เจ๊มีประมาณแสน แต่มันใช้น้อยมาก เราเช่าบ้านห้าร้อย อยู่สามคน หารกันคนละ ร้อยกว่าบาท ทุกเดือนออกคนละพัน ได้ค่าเช่ากับค่ากินด้วย หุงข้าว ท�ำกับข้าว มีแค่นี้ เจ๊: ส่วนพี่ชอบเดิน เจอต�ำลึง เจอผักบุ้ง ก็เอามาท�ำกับข้าว เก็บเงินไม่เกินพัน มีเหลือกินยาดองด้วย กินเบียร์ไม่ได้แล้วไง มันแพง เฮีย: อยูแ่ บบนี้ ลองค�ำนวณดูอยูไ่ ด้สองสามปีเลย (ฮ่าๆ) ตอนนัน้ อายุ 29 ก็วาดรูป รือ้ ฟืน้ สิง่ ทีอ่ ยากท�ำ อ่านหนังสือ เขียนบันทึก อะไรก็ได้ ทีต่ อนเราอยูอ่ อฟฟิศเราอยากจะท�ำแต่ไม่ได้ทำ� แต่พออีกปีได้รา้ น ก็ทำ� ร้าน มีร้านแล้ว ตอนนั้นขายอะไร เฮีย: ช่วงปีแรกร้านมิตรไทยคือร้านกาแฟธรรมดา ขายเนสกาแฟ ยังไม่รู้จักกาแฟสดเลย ตอนนั้น คือขายแค่ให้ยืดอายุการอยู่ที่นี่ไปอีกนิดนึง ถ้าอยู่ได้ในสองปีก็จะไม่กลับ ถ้าอยู่ไม่ได้ก็จะกลับ แต่กลายเป็น ว่า สองปีมันอยู่ได้ต่อ เจ๊: ตอนนั้นค่าเช่าร้านก็ 600 บาท ขายกาแฟแค่แก้วละยี่สิบ มีวันละยี่สิบบาท ก็จ่ายค่าเช่าสบาย เราท�ำงานอาร์ท มีเพ้นท์ ถ่ายรูป เอามาแสดงในร้านของเรา สมัยนั้นปายยังไม่มีอะไรเลย ยังไม่มีใครวาดรูป มาอยู่ ร้านเราก็แต่งไปเรื่อยๆ โต๊ะเก้าอี้มันไม่เข้ากันเลย จัดร้านแบบประหยัดงบสุดๆ คือใครมีอะไรก็เอามา ไม่ได้ซื้ออะไรใหม่ 10 : snapp magazine / issue 02 / 2011
เราทำ�ธุรกิจแบบไม่รู้เรื่องธุรกิจ แค่ทำ�ธุรกิจเพื่อให้อยู่ ที่นี่ได้ ไม่รู้ด้วยซำ�้ว่าตัวเองกำ�ลังทำ�ธุรกิจ จน14 ปี กลายเป็นว่า เรานี่แหละที่กลายเป็นนักธุรกิจ
www.snappmag.com : 11
มันเลยท�ำให้มรี ายได้เพิม่ ขึน้ จัดการสิง่ ทีเ่ ราอยาก ท�ำได้มากขึ้นไหม เจ๊: พอท�ำอาหารไปเนี่ยมันก็เริ่มสนุก คน ชอบกินอาหาร ก็เพิ่มอาหารเข้าไป ขายกันไปสองปี ไม่มีเวลาวาดรูปเลย พี่ก็ยืนอยู่ในครัวตั้งแต่สี่โมงเย็น ถึงสี่ทุ่มพี่ก็โผล่ออกมา เฮ้ย ท�ำไมกลับมาเป็นเหมือน เดิม กลับบ้านก็เหนือ่ ยมากเลย ท�ำกันอยูส่ องคนพีท่ �ำ กับข้าว เฮียขายน�ำ้ เฮียบอกว่า กูว่ากูทำ� ได้มากกว่า น�้ำปั่น (ฮ่าๆ) เฮีย: มันท�ำได้นะ เพื่อให้เราอยู่ตรงนี้ได้ แต่ พอท�ำไปเรื่อยๆ รู้สึกว่า มันขายดีเกิน คนมาต่อคิวจะ เข้าร้าน มันเหนื่อย เจ๊: เราต้องยืนล้างแก้ว ล้างจาน ท�ำกับข้าว มันทรมาน ปีนั้นเป็นปีที่คนมาเยอะ เริ่มเรื่องมาก มี ปลามั้ย มีปลาคังมั้ย เริ่มไม่ไหว เพราะปีแรกๆ เรา ขายฝรั่ง มีอะไรมันก็กินอันนั้น
เฮีย: มันเหมือนตอนแรกๆ มันไม่มีบนถนน น่ะ เราไม่มีตัวอย่างน่ะ เราไม่มีกระดาษ ร้านเครื่อง เขียนก็มีแต่กระดาษสีฟ้าสีเขียว มันไม่มีร้อยปอนด์ เราก็ใช้แบบนั้น ก็ให้มันดูบ้านนอกไปเลย ก็ค่อยๆ เรียนรู้ ขี่มอเตอร์ไซค์ไปเชียงใหม่เพื่อซื้อกระดาษ เจ๊: ขี่มอเตอร์ไซค์อยู่สี่ปีแต่เราไม่ได้รู้สึก ล�ำบากนะ มันสนุกดี เฮีย: นึกกลับไป ถ้าอยูก่ รุงเทพเราก็โตไปตาม หน้าที่การงาน แต่มาอยู่ตรงนี้มันเหมือนอีกโลกนึง ไม่มีโมเดลให้เราดู อย่างที่กรุงเทพมันก็มีพร็อพพา กันดา แต่อยู่ในเมืองไง แต่มาอยู่อย่างนี้ ภาพที่เห็น เขาก็ซื้อของพื้นเมือง ผ้าทอ เราก็เหมือนด้นๆ อย่าง ท�ำเสื้อ ใหม่ๆ ก็ซื้อบล็อกมา ถ่ายบล็อกเอง ถ่ายแสง อาทิตย์นะ สกรีนเอง ปาดเองอยู่ในบ้าน เริ่มหลายๆ อย่างเองหมด
ร้านมิตรไทยกลายเป็นธุรกิจไปแล้วหรือเปล่า เฮีย: เราท�ำธุรกิจแบบไม่รู้เรื่องธุรกิจ แค่ทำ� ธุรกิจเพื่อให้อยู่ที่นี่ได้ ไม่รู้ด้วยซ�้ำว่าตัวเองก�ำลังท�ำ ธุรกิจ จน 14 ปี กลายเป็นว่าเรานี่แหละ ที่กลายเป็น นักธุรกิจ เขาบอกธุรกิจใหม่ๆ จะเจ๊งในห้าปีแรก แล้ว จะมีสิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้นที่รอด เราก็ไม่รู้ เราก็ผ่าน ห้าปีนั้นมาโดยไม่รู้เรื่อง แล้วที่ผ่านมาก็จะเจ๊งในสิบ ปี แล้วใครที่รอดจากตรงนั้น ถือว่าท�ำธุรกิจจริงๆ ล่ะ แต่ประเด็นคือ เราไม่รเู้ รือ่ ง ถ้าเรารูเ้ รือ่ งเราอาจจะเลิก ไปแล้วก็ได้ แต่หา้ ปีแรกเราไม่ได้ขายดีอะไรมากมาย แต่มนั ท�ำให้เรายืดเวลาไปได้อกี มันอยูเ่ พราะว่าเมือง มันน่ารักดี อยู่นี่เราอิสระ ปีหนึ่งเรากลับบ้านสามวัน หลังๆ สามสี่ปีกลับที กลายเป็นคนที่นี่ไปแล้ว เฮีย: การทีเ่ รามาจากกรุงเทพ หรือไม่วา่ จะมา อยูจ่ งั หวัดไหน ต่อให้อยูท่ นี่ มี่ า 20 ปี ยังไงซะเราก็เป็น คนกรุงเทพ เราไม่สามารถเป็นคนที่ไหนได้อีก แต่เรา ชอบที่นี่ กลับไปกรุงเทพกลายเป็นว่าเราท�ำทุกอย่าง ช้าหมดเลย ขึ้นรถเมล์รถไฟฟ้าไม่เป็น เรากลายเป็น คนบ้านนอก ติดพูดค�ำเมืองไปด้วย เจ๊: ทีน่ มี่ นั เล็กมาก ทุกทีท่ ไี่ ป ในธนาคาร รูจ้ กั กันหมด ไปไปรษณีย์ก็รู้จัก สถานีต�ำรวจก็รู้จัก กลาย เป็นเซเลปนิดๆ ของเมือง ไปทางไหนใครก็รู้จัก (ฮ่าๆ)
พวกลายเสื้อที่เป็นชื่อจังหวัด ป้ายจราจร ก็ยัง ไม่มี เฮีย: อ่า อันนีเ้ ราเริม่ เลย ความจริงป้ายจราจร นี้นะ ตอนท�ำใหม่ๆ ไม่ได้ท�ำเลยนะ ท�ำไปปีสองปีนะ มีแบบหนึ่งขายดี เราไม่อยากท�ำเลยนะ ฮ่าๆ เพราะ ว่ามันเหมือนไม่ได้คิดอะไรเลยนะ เอาป้ายมาแล้วก็ ดราฟ แต่คนชอบ คือเราเลี่ยงที่จะไม่ท�ำนะ ตอนแรก เราท�ำลายแบบภาพพิมพ์เลยนะ woodcut กันเลย แต่เจ๊บอกลองเถอะลายป้ายจราจรเนี่ย ก็เลยลองท�ำ ดู พอท�ำไปมันขายหมด ก็ตอ้ งท�ำใหม่ทำ� ไปไม่รกู้ รี่ อบ สมัยนี้คนมาเที่ยวเริ่มมาถ่ายรูป ถ่ายหนัง ถ่าย กลายเป็นขายดี กับป้าย แล้วก็บอกว่าปายเปลี่ยนไป คิดยังไงกับ ค�ำว่าปายเปลี่ยนไป ที่อื่นๆ ก็มีแบบนี้เหมือนกันหมดเลย เฮีย: ค�ำนี้น่าจะ 6-8 ปีที่แล้ว ช่วงที่มา 10 ปี เฮีย: มันมีท่าน�้ำนน อัมพวา ท่าพระจันทร์ก็ ทีแ่ ล้ว เมืองไทยจะขายประเด็นเทีย่ วเมืองเล็ก กระแส มิตรไทยในตอนนั้น กับในวันนี้เป็นยังไงบ้าง มี ก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจเป็นบาปของเรา ทุกวันนี้เดิน ยังไม่มี แล้วปายมันเข้าทางพอดี เราไม่รู้ว่าอีก 5-10 เจ๊ : ส่ ว นใหญ่ ไ ม่ เ คยคิ ด ว่ า ต้ อ งเปิ ด ร้ า น ไปนะ เบื่อชิบหาย ไปเที่ยวนะ เฮ้ย ท�ำไมเป็นแบบนี้ ปีจะมีคนมา เราแค่อยูแ่ ล้วชอบ ไม่ได้วางแผน คิดแค่ เหมือนเดิมนะ คือชอบอะไรที่มันเปลี่ยนไปเรื่อยๆ วะ เหมือนกันหมดเลย ว่าจะอยูเ่ มืองนีด้ ว้ ยวิธอี ะไรดี หนังก็ดนั มาถ่ายอีก มา เลยหักดิบ เลิกขายเลยหรือเปล่า เจ๊: พี่เลิกเลย ก่อนปีใหม่เจ็ดวัน เป็นช่วงท�ำ เงินมาก แต่เฮียบอก พูดเล่น กูหมายถึงให้เลยมีนา ก่อนก็ได้ คือมันบ่นๆ แต่พเี่ ป็นคนฟันธง ถ้าไม่มคี วาม สุข เราก็เลิกเลยดีกว่า วันรุ่งขึ้นก็เลิกเลย คือเลิกท�ำ อาหารนะ เราก็แต่งร้านท�ำอย่างอื่นไป เป็นวันที่เริ่ม วัฒนธรรมโปสการ์ดในปาย จริงๆ ตอนที่ท�ำอาหารก็ มีของแทรกนะ จุกๆ จิกๆ แต่จริงจังตอนนั้นแหละ ปี 42 ตอนมกราคม ก่อนหน้านัน้ ก็ทำ� มือนะ เพ้นท์มอื ทุก อันเลยนะ ตอนนั้นแถวนี้ก็มีโปสการ์ดห้าบาทน่ะ รูป ช้าง ชาวเขา ไม่มีร้านไหนขายของที่ระลึก จะมีก็แต่ ชาวเขา เขาเย็บหัตถกรรมเอง ขายเหมือนๆ กันหมด
12 : snapp magazine / issue 02 / 2011
ถ่ายร้านอีก ไม่ใช่ความผิดแต่เริ่มเป็นกระแส เมื่อก่อนคนกรุงเทพจะมาภาคเหนือก็ติดแค่ เชียงใหม่ แต่ตอนนี้เชียงใหม่คนก็อาจจะอิ่มแล้ว เชียงรายก็ไปบ้าง บางสายก็ทะลุมาปาย พอมาเรื่อยๆ ตอนนี้กระแสเมืองเล็กเริ่มขยาย มีสามชุก อัมพวา อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่จังหวัด เป็นอ�ำเภอเล็กๆ อะไรแบบนี้ เจ๊: พี่มองว่าค�ำว่าเมืองถือเป็นพหูพจน์นะ เราจะไปบอกว่าคนนั้นบอกว่าเมืองเป็น อย่างนี้ ผูว้ า่ คิดอย่างโน้น ประธานชมรมคิดอย่างนี้ เมืองมันก็ไม่ได้เป็นอย่างนัน้ ไปซะทัง้ หมด เราพูดแทนคนอื่นไม่ได้ การไปท�ำร้านกาแฟ ร้านโปสการ์ดก็ไม่ใช่ท�ำลายเมือง รู้สึกว่าหลังๆ มานี้เริ่มดึงเพื่อนศิลปินมาขายงานในร้านมากขึ้น เฮีย: เป็นทางใหม่ทเี่ ราทดลอง เมือ่ ก่อนไม่ให้ใครฝากเลย เมือ่ ก่อนคิดว่าคนมาปาย ก็อยากได้ของปายสิ แต่ตอนนี้มันเบื่อแล้วไง เป็นศูนย์กลางเอางานศิลปินอื่นมาเท่าที่จะ ท�ำได้ มองว่าของมีไอเดีย อยากเอามาขาย ไม่ได้มองว่าน่าจะขายได้เป็นหลัก งานนี้โดน พอเจอก็ขอเอามาวางขาย เริ่มจาก social network บางทีเราก็คิดว่า จะอยากเป็นมิตรไทย กันไปท�ำไมทั้งถนนเรายังไม่อยากเป็นตัวเองเลย เรายังเบื่อเลย แต่ก่อนเรามีก�ำลังงานก็ท�ำ ไป แต่ตอนนีค้ ดิ ว่าไปดึงคนอืน่ มาร่วมดีกว่า คนเดินมาก็นา่ จะเบือ่ มาเจอของเหมือนกันหมด เจออะไรน่าสนใจก็ดึงมา ดูของคนอื่นบ้างจะได้เปิดหูเปิดตา กลายเป็น Hub ไม่ได้เป็นธุรกิจแล้ว เฮีย: เราก็เป็นธุรกิจนะ แต่ก็ไม่ได้ขายของดื้อๆ บางอย่างขายไม่ดีนะ งานบางคน ขายยากแต่เราชอบ เราก็เอามา มันไม่ใช่ของตลาดหาง่ายๆ อาจารย์ทา่ นนึงเคยบอกเราเอา ไว้ว่า รูปภาพทุกรูปมีเนื้อคู่ของมัน วันหนึ่งมันก็จะได้ขาย เจ๊: น้องๆ ที่ฝากอาจจะขายที่เราได้ไม่เยอะ แต่ถ้าเขาฝากได้หลายจุด เขาก็มี รายได้เยอะ เป็น hub ที่สร้างได้ ตั้งใจจะท�ำร้านมิตรไทยตลอดไปไหม เฮีย: บางแว้บก็ขี้เกียจท�ำ จะท�ำให้เหมือนกันไปท�ำไมวะ เหมือนเรามาวาดรูป เดียวกันทัง้ ตอนนีท้ กุ คนก�ำลังเขียนภาพเดียวกัน เราก็คดิ นะ อยากหยุด ไปท�ำอย่างอืน่ ดีกว่า ไหม ไม่มที ายาท ท�ำเหมือนปีแรก ไม่ตอ้ งหาเงิน ใช้เงินเท่าทีม่ ี แต่ตอนนีย้ งั ไม่มอี ะไรมันๆ เรา ก็ปล่อยมันไหลไปก่อน ซุ่มๆ ไป มีเด็กๆ ในร้านที่มาช่วยเราท�ำงานได้ 4-5 ปีแล้ว เราก็ดูแล กันไป ไม่ได้ขาดทุน แต่ไม่ได้ก�ำไรเยอะ เราซุ่มๆ อยู่ ติดตามกันต่อไป
ร้านมิตรไทย
a: 103 ถ.ชัยสงคราม ต.เวียงใต้ อ.ปาย จ.แม่ฮ่องสอน, 58130 e: mitthai2art@yahoo.com t: 082-5517007 (10.00-20.00) w: http://mitthai-artshop.blogspot.com/ http://mitthaiart.wordpress.com/
www.snappmag.com : 13
[ art x culture ]
::Pittalew Art Gellery แกลเลอรี่เล็กๆ ของ สะอาด นิลคง Text : Charuwat Ratana Photos : Nattwat Namthep
ครั้งแรกที่พบอาจารย์ท่าน ตอนนั้นผม ยั ง เป็ น นั ก เรี ย นปวส. แผนกจิ ต รกรรมสากล ร.ร.ไทยวิ จิ ต รศิ ล ป์ เ ชี ย งใหม่ ท่ า นจบมาจาก ศิลปากรเข้ามาสอนวิชาองค์ประกอบศิลป์ ผมเรียนกับท่านสนุกดี ท่านมีแนวคิดแบบ แปลกๆ มาสอนเรา จ�ำได้ว่าเพื่อนๆ ชอบท่านมาก ด้วยที่ท่านเป็นคนไม่ถือตัวสนุกสนานเฮฮา เหล่า นักเรียนจึงค่อนข้างสนิทกับท่าน ผมเรียนกับท่าน ได้สองปีพอจบก็ไม่ได้ข่าวอาจารย์ท่านอีกจนเมื่อปี 49 ได้มีโอกาสมาเที่ยวเมืองปายเป็นครั้งแรก ตอน นั้นเป็นหน้าฝนคนไม่ค่อยมี จ�ำได้ว่าตอนนั้นก�ำลัง นั่งทานอาหารเพื่อรอรถตู้กลับเชียงใหม่อยู่ ก็เจอรุ่น พี่ที่จบจากโรงเรียนเดียวกัน พี่เค้ามาท� ำงานอยู่ที่ ปายนานแล้ว คุยไปคุยมาพี่เค้าก็ถามว่ามาปายเจอ พี่อาดรึยัง ผมเองยังงงถามกลับไปว่าใครครับพี่ พี่ เขาก็ตอบมาว่าอาจารย์สะอาด ท่านย้ายมาอยู่ที่ เมืองปายนานแล้วตั้งแต่ปี 42 ท่านมาเปิดแกเลอรี่ อยู่ที่ทางไปน�้ำพุร้อน ด้วยเหตุนผี้ มจึงไม่รอช้า เช่ารถขีอ่ อกมาตาม ทางที่พี่เขาว่า ตอนแรกอาจารย์ก็จ�ำผมไม่ได้หรอก ต้องเท้าความอยู่นาน หลังจากครั้งนั้นผมเองก็หา โอกาสแวะเวียนไปเมืองปายหลายครัง้ เพือ่ เยีย่ มเยียน ท่านถามสารทุกข์สขุ ดิบกันตามประสา จนมาปีนชี้ ว่ ง ที่เราเรียกว่า “หน้าโลว์” ก็มีโอกาสกลับไปเมืองปาย 14 : snapp magazine / issue 02 / 2011
อีกครัง้ ไปคราวนีฝ้ นก�ำลังเริม่ ตก เมืองปายเงียบมาก สะพานประวัติศาสตร์ที่เคยมีรถจอดยาวก็กลายเป็น ซักสิบนาทีถึงจะมีรถผ่านซักคันนึง ผมหาโอกาสไป เยี่ยมอาจารย์อีกครั้งและอาศัยช่วงเวลาที่เมืองปาย นิ่งสงบนั่งคุยนานหน่อย ได้สอบถามอาจารย์ถึงที่มา ที่ไปของแกลเลอรี่แห่งนี้ ซึ่งท่านเล่าว่า “เมื่อก่อนตอนที่วางแผนที่จะมาซื้อที่อยู่ที่ เมืองปายนั้น ก็รู้จักปายอยู่ก่อนแล้วเห็นเพื่อนๆ ฝรั่ง มาเทีย่ วกลับไปบอกชอบความเป็นชนบทของทีน่ มี่ าก พออาจารย์มาก็ชอบเหมือนกัน จนช่วงที่ลาออกจาก ไทยวิจิตรศิลป์ เลยคิดจะมาอยู่ อยากมาทําแกลเลอ รี่ ตอนนั้นพอมีเงินเก็บอยู่บ้างนะ ตอนมาเจอที่ผืนนี้ ชอบมากมีคนเค้าจะขายแต่เงินอาจารย์กไ็ ม่พอหรอก ใช้วิธีฝากเงินคนรู้จักไว้ ขายภาพได้ทีก็เอามาฝาก ที จนได้ที่ทุกวันนี้ เมื่อก่อนไม่แพงเท่าไหร่ ไร่ละไม่กี่ ตัง สิบกว่าปีที่แล้วนะ ตั้งใจจะมาเปิดแกลเลอรี่กับ เกสเฮาส์ที่นี่เพราะเห็นฝรั่งเยอะดี จ�ำได้ว่าตอนนั้น เหลือเงินไม่เท่าไหร่ต้องลงมือสร้างเองทั้งหลังท�ำ ตั้งแต่ขุดดินลงเสาเลยหละ กว่าจะเสร็จเหนื่อยแทบ ตาย แต่เมือ่ ก่อนมันไม่เจริญเหมือนตอนนี้ ทีท่ อี่ าจารย์ อยู่มันไกลเค้าเข้ามาไม่ถึง ส่วนใหญ่ลงรถที่ท่าแล้วก็ หาที่พักในเมืองเลย เราก็ใช้วิธีขี่มอเตอร์ไซค์ไป คัน เก่าๆ นั่นแหละ กะเวลาที่รถเทียบท่า พอเค้าลงรถ มาเราก็ไปชวนเลย เน้นที่เป็นชาวต่างชาติ บอกว่า
เราจะพาไปดูที่พักถ้าไม่ชอบจะพามาส่งที่เดิม เค้า ก็ขึ้นรถมา พอมาเห็นเค้าก็ชอบบอกมันธรรมชาติ ดี อยู่ยาวเลย ท�ำอย่างนี้อยู่นานเลย รายได้พอมีพอ กินจนคนพูดกันปากต่อปากทีนี้ก็เลยพอจะมีคนเข้า มาบ้าง แต่เดี๋ยวนี้มันเจริญแล้วมีรถให้เช่า เค้าก็เช่า แล้วก็ขับมาได้ ส่วนงานวาดรูป ว่างก็วาดรูปไป จนมีปีหนึ่ง มีฝรั่งมาจากอังกฤษมาพักอยู่เป็นเดือนเลยหละเค้า บอกเป็นคนจัดงานแสดงที่อังกฤษเห็นเราวาดเลย อยากเอางานไปแสดงอาจารย์กไ็ ม่ขดั ข้องพอเค้ากลับ ประเทศไปก็ส่งข่าวมาของานเราไปแสดง เราก็ส่ง ไปสองสามชิ้นไม่ได้คิดอะไรหรอกก็แค่อยากไปร่วม แสดง เค้าก็ท�ำดีนะมีสูจิบัตรด้วย (หัวเราะ) พอแสดง เสร็จเค้าก็โทรมาบอกว่าขายได้แล้วนะขายได้ 2000 เราเฉยๆ เพราะตอนแสดงที่กรุงเทพเราขายได้หมื่น สองหมื่นอยู่แล้วเราก็นึกว่าไม่กี่บาท เค้าเห็นเราไม่ เข้าใจเค้าเลยบอกสองพันยูโรนะ พอคิดเป็นเงินไทย ตกใจเลยตอนนั้นมันเยอะมากๆ ดีใจมาก ส่วนเพื่อน ฝรั่งคนนั้นก็ยังกลับมาเที่ยวที่ปายบ่อยๆ จนตอนนี้ก็ ปลูกบ้านอยู่ตรงนั้นแหละ(ชี้มือไปที่บ้านข้างๆ) เห็น เค้ามาบ่อยมากๆ เลยแบ่งที่ขายให้ไปเลย(หัวเราะ) เงินทีข่ ายรูปได้มาก็เอามาท�ำบ้านสองหลังนี่ แหละแทนกระต๊อบหลังเก่า แต่ตอนนี้ไม่ท�ำเองแล้ว เสาขนาดนีค้ งขุดเองไม่ไหว ราคาก็ไม่แพงนะมีหอ้ งน�ำ้
ในตัว คนที่มาพักส่วนใหญ่จะเป็นฝรั่งที่มาอยู่ยาวช่วงหน้าร้อนหน้าฝน เช่าเป็นเดือน เลย บ่อน�ำ้ ในบริเวณนีก้ ข็ ดุ ขึน้ มาใหม่เลีย้ งปลาแล้วก็เลีย้ งเป็ดเลีย้ งไก่เอาไว้เก็บไข่กนิ ส่วนลานโล่งนีก้ เ็ อาไว้จดั งานจัดนิทรรศการแสดงงานอาร์ทจัดมาหลายครัง้ แล้วมีชาว ไทยและต่างชาติมาแสดงด้วยกันสนุกดี เวลาทีค่ นเยอะก็เอาไว้เป็นลานกางเต็นท์ หน้า โลว์คนน้อยเราก็วาดรูปไปเรื่อยๆ สอนวาดภาพไป คนที่มาเรียนก็มีคนญี่ปุ่นบ้างฝรั่ง ทีม่ าอยูย่ าวๆ บ้าง ส่วนเกสเฮาส์คงจะท�ำไปเรือ่ ยๆ ไม่ได้คดิ ทีจ่ ะท�ำจนใหญ่โตอะไรอยู่ ไปเรือ่ ยๆ ได้อยูก่ บั ธรรมชาติวาดรูปไปก็มคี วามสุขแล้ว ตอนนีล้ กู ชายลูกสาวก็กำ� ลังโต” ก่อนจะจากมา ผมถามอาจารย์ว่า “ตอนนี้เค้าบอกเมืองปายคนเยอะวุ่นวาย มีแต่คนเข้ามาท�ำธุรกิจไม่เหมือนเมื่อก่อน อาจารย์ในฐานะที่อยู่มานานมีความคิด เห็นยังไงครับ” อาจารย์ก็ตอบแบบยิ้มๆ ว่า “ได (ชื่อเก่าผมสมัยเรียน) ทุกๆ ที่ในโลก เมื่อความเจริญเข้ามามันก็มีความเปลี่ยนแปลงทั้งนั้นแหละ มันขึ้นอยู่ที่ใจ อยู่ที่ว่า เราจะปรับตัวให้เข้ากับความเปลี่ยนแปลงนี้ได้ยังไงเราถึงจะอยู่กับมันอย่างมีความ สุข” อาจารย์ทิ้งท้ายข้อคิดที่ยังอยู่ในใจจนถึงเวลานั่งรถกลับคงเป็นเหมือนอาจารย์ ท่านพูดจริงๆ ในทุกๆ ที่ในโลกนี้ไม่ว่าจะเคยสวยงามเรียบง่ายหรือจังหวะเวลาที่ช้า ซักแค่ไหนก็คงมีเวลาของมัน เมื่อมีความเจริญมีค่านิยมทางวัตถุเข้าไปที่นั่นก็คงต้องเปลี่ยนแปลง ไปตามเวลาของมันเช่นกัน...
ทุกๆ ที่ในโลกเมื่อความ เจริญเข้ามามันก็มีความ เปลี่ยนแปลงทั้งนั้นแหละ มันขึ้นอยู่ที่ใจ อยู่ที่ว่าเราจะ ปรับตัวให้เข้ากับความ เปลี่ยนแปลงนี้ได้ยังไงเรา ถึงจะอยู่กับมันอย่างมี ความสุข Pittalew Art
n: Sa-ard Nilkong / Artist e: ard@pittalew-art.com t: 086 1911369 w: www.pittalew-art.com อ. ปาย จ. แม่ฮ่องสอน ขับรถออกจากตัวเมืองปาย ผ่านวัดแม่เย็น มุ่งหน้าไปทาง น�้ำพุร้อน สังเกตขวามือ จะมีป้าย บอกบ้านปิ๊ดตะลิว อยู่ที่หัวสะพาน www.snappmag.com : 15
[ creative snap ]
::Public Space for free? วัฒนธรรมป้าย หน้าบ้านคุณ Text & Photos : Anukun Hamala
16 : snapp magazine / issue 02 / 2011
สมัยทีย่ งั เรียนออกแบบ เวลาเห็นป้ายก�ำจัดปลวก ท่อตัน และเงินด่วน ตามเสาไฟฟ้าเหลี่ยมหน้าบ้าน ผมมีความรู้สึกว่า อยากนั่งออกแบบให้มันสวย มันดีกว่านี้หน่อย ไหนๆ ก็ไม่สามารถห้ามการติด ได้แล้ว แต่เมื่อเวลาล่วงผ่านไปหลายสิบปี จนผมเรียนจบ ท�ำงานประจ�ำ ลาออก จนกระทั่งเปิดร้านออกแบบเอง ผมก็เผาผลาญเวลาทั้งหมดไปกับงานที่ได้เงินได้ ทองเสียมากกว่า จนลืมคิดหาทางเสนอตัวไปออกแบบป้ายให้กับ local brand ที่ ว่าข้างต้นนั้นไปเสียสนิท ทั้งๆ ที่เห็น ทั้งๆ ที่รู้อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ตลอดเดือนทีผ่ า่ นมา ผมได้ถา่ ยรูปเสาไฟฟ้า ทีไ่ ด้เดินผ่าน ปัน่ ผ่าน แถวๆ ในคูเมืองเชียงใหม่ เพื่อรื้อฟื้นความอยากที่จะออกแบบเมื่อเก่าก่อน
จากภาพ ผมพบว่า ธุรกิจก�ำจัดปลวกยังมีอยู่ ท่อตัน และเงินด่วนยังมีอยู่ แต่ก็มีสิ่งที่ผมไม่คาดเดาไว้แต่ต้นคือ มันมีความหลากหลายของแบรนด์ มีการ เพิ่มรูปแบบ มีมากธุรกิจ และบวกเพิ่มที่ไม่ใช่ธุรกิจ (ตามภาพ) ต่างเบียดแบ่ง บางส่วนของพืน้ ทีเ่ สาไฟฟ้า ตูโ้ ทรศัพท์สาธารณะ บางป้ายก็ขนาดใหญ่ พิมพ์ดี ติด แล้วเด่น บางป้ายก็เล็กกว่าฝ่ามือ เน้นปริมาณการแปะ บ่งบอกว่ายังมีแบรนด์อนื่ ทีใ่ ช้พนื้ ทีฟ่ รีสเปซนีอ้ ยูจ่ ริง มองในแง่ดี พืน้ ทีส่ าธารณะ ก็เป็นพืน้ ทีร่ ว่ มกันของผูเ้ สีย ภาษี อย่างน้อยเราก็มีสิทธิ์ ตรวจสอบ ดูแล ออกแบบ เป็นเอกลักษณ์ของเมืองได้ มองอย่างแง่รา้ ย หากมันคือพืน้ ทีฟ ่ รี อย่างน้อยๆ เราก็นา่ จะมีสว่ น แบ่งทางการตลาดกับเขาบ้าง อะไรบ้างนะครับ
www.snappmag.com : 17
[ analog ]
:: Phantom of the Opera ผีเพลงแห่งโรงโอเปร่า Text : Teerapong Laptwan Illustration : NHD
วันหนึง่ ราวๆ ต้นทศวรรษที่ 80’s Andrew Lloyd Webber นักประพันธ์เพลงละครมือฉมังคน หนึ่งในเกาะอังกฤษ ก็เกิดความคิดประหลาดหลุด โลกขึ้นอันหนึ่ง กล่าวคือแกไปอ่านนิยายฝรั่งเศส เรื่ อ ง Phantom of the Opera ของ Gaston Leroux ก็เลยคิดจะท�ำละครเพลงแบบอังกฤษอเมริกัน ที่ดนตรีมันป๊อบๆ หน่อย แต่จะเอาความ คลาสสิคอลังการของโอเปร่าแบบอิตาเลียนมาใส่ ส�ำหรับคนที่ยังไม่เคยดูหรือเคยฟังเพลง ผี เพลงแห่งโรงโอเปร่า นี่เป็นเรื่องราวของหางเครื่อง สาวสวยเสียงใส ที่ตกเป็นที่หมายปองของสองหนุ่ม คนหนึ่งเป็นคหบดีหนุ่มหล่อพ่อรวย แถมเป็นเพื่อน เล่นสมัยเด็ก อีกหนึ่งเป็นอัจฉริยะทางดนตรีรูปโฉม อัปลักษณ์ แอบอาศัยอยู่ใต้โรงยี่เกแบบไม่เสียค่าเช่า (ฮา) แถมเป็นป๋าดันท�ำทุกอย่างให้นางเอกได้กลาย เป็นนางเอกจริงๆ แต่ความรักก็ต้องฟันฝ่าอุปสรรค เสียเลือดเสียเนื้อมิใช่เบา กว่าเรื่องจะจบได้ ฟังดูก็รู้ใช่ไหมครับว่าน้องนางเอกจะเลือก ใคร... ไอเดียของ Lloyd Webber นี้เหมือนไม่เลว แต่มนั เป็นส่วนผสมทีล่ งตัวกันยากครับ เพราะเหมือน คุณจะชงชา Earl Grey มาผสมกาแฟ Espresso ฟัง ดูเหมือนจะน่ากิน แต่ก็คงแปลกๆ รสชาติปูเลี่ยนๆ พิกล แต่เพราะฝีมือล้วนๆ ที่ท�ำให้ละครผีเพลงแห่ง โรงโอเปร่าฉบับ Lloyd Webber นี้กลับโด่งดังแบบ ฉุดไม่อยู่ ตั้งแต่เปิดตัวในปี 1986 ก็ยังฉายอยู่อย่าง นัน้ ทุกคืน แถมดังข้ามประเทศข้ามทวีป มีคณะละคร จ�ำนวนมากซื้อสิทธิ์ไปแสดงในหลายประเทศ เพลง เด่นๆ หลายเพลง เช่น The Music of the Night, The 18 : snapp magazine / issue 02 / 2011
Phantom of the Opera, Think of Me, All I Ask Of You ฯลฯ ก็โด่งดังเป็นพลุแตก สร้างประวัติศาสตร์ ในวงการดนตรีและวงการละครเพลงพร้อมกัน ที่ เป็นละครเพลงเรื่องแรกที่มีเพลงประกอบไต่อันดับ ชาร์ ต เพลงป๊ อ บของอั ง กฤษ แถมยั ง ท� ำ ยอดขาย ระดับ platinum 3x ทั้งในอังกฤษ (3 ล้านแผ่น) และ 4x ในอเมริกา (4 ล้านแผ่น) อันนี้หมายถึงเพลงจาก Original Cast คือนักแสดงชุดแรกในปี 1986 น�ำโดย Micheal Crawford ในบทผีเพลง Sarah Brightman ในบทนางเอกสาว Christine Daaé และ Steve Barton ในบทสุดหล่อ Raoul ซึ่งเวอร์ชั่นนี้ก็คือเวอร์ชั่น คลาสสิคที่มักพบเห็นได้ในบ้านนักฟังเพลงรุ่นเดอะ ส่วนมาก มีขายบ้านเรามาตั้งแต่ยุคเทปผีครองเมือง จนถึงยุค mp3 เกลื่อนตลาด แต่ชื่อเสียงที่โด่งดัง บางทีก็มาพร้อมปัญหา มีหลายคนออกมาบอกว่า ลุง Lloyd Webber ไปลอก เพลงของเขามา รายแรกเป็นทายาทของ Puccini คีต กวีเอกคนหนึ่งของอิตาลีซึ่งตายแหงไปก่อนลุงแกจะ เขียนผีเพลงฯ ถึงห้าสิบปี คดีนี้เกี้ยเซี่ยกันจบเงียบๆ ไปครับ คดีที่สองคือนักดนตรีระดับโนเนมคนหนึ่งใน อเมริกา มายื่นฟ้องในปี 1990 ว่าลุงแกก็อปเพลงที่ เขาเคยแต่งในปี 78 (ฟ้องช้าไป 12 ปีมั้ง) ผลเลยโดน ลุงแกฟ้องกลับ ว่าไอ้เพลงทีว่ า่ น่ะ ก็กอ็ ปแกมาอีกทีตะ หาก อีกรายหนึ่ง บังเอิญว่าเป็นนักดนตรีที่มีชื่อเสียง ก็มีก่นด่าต่อหน้าธารก�ำนัลว่าลุงก็อปโน้ตจากเพลง ของแกที่ออกมาตั้งแต่ปี 1971 (ดังด้วยครับ) แม้ไม่มี เรื่องถึงศาลถึงทนาย แต่ถ้าใครเคยฟัง Echoes ของ Pink Floyd เทียบกับ Phantom of the Opera คง ร้องอ๋อแน่นอน ยังครับ ยังไม่จบ ลุงแกอยากเอาละครเรื่อง
นีไ้ ปท�ำเป็นหนังใจจะขาด แต่หาคนมารับก�ำกับไม่ได้ ซะทีเพราะแกชอบเข้าไปก้าวก่ายจนมองหน้าผูก้ ำ� กับ ภาพยนตร์เก่งๆ ไม่ติด สุดท้ายมีตา Joel Schumacher (ทีท่ ำ� Batman & Robin น่ะครับ แถมหัวนมให้ มนุษย์คา้ งคาวด้วย) มายอมก�ำกับให้ ผลคือหนังโดน ด่าเละ ไม่ขาดทุนแต่ก็ไม่ก�ำรี้ก�ำไรอะไร ตอนนีแ้ ว่วข่าวว่า คุณ Lloyd Webber ก�ำลัง เตรียมงานใหญ่เพื่อฉลองครบรอบ 25 ปีของละคร เรื่องนี้ โดยมีการท�ำ DVD ของละครเพลงมาขาย ไม่ เคยขายที่ไหนมาก่อนนะครับ นี่เป็นครั้งแรก นับเป็น โอกาสดีทคี่ นไม่เคยข้ามน�้ำข้ามทะเลไปดูจะได้ซอื้ หา มาชมถึงในบ้าน แต่ไม่รู้บ้านเราจะสั่งมาขายรึเปล่า ถ้าสนใจอาจต้องลองไปหาแถวๆ amazon สนนราคา ไม่น่าเกินแผ่นละหกเจ็ดร้อย ส่วนแฟนพันธุ์แท้ อยากจัดเต็มก็มีให้ครับ บ็อกซ์เซ็ทดีไซน์พิเศษหรูหรา ของแถมของเล่นเพียบ ราคาเหนาะๆ เกือบๆ 5,000 บาท ไม่รวมค่าส่งจาก อังกฤษ เวอร์ชั่นพิเศษนี้ แม่สายน่าจะไม่มีนะ ครับ
www.snappmag.com : 19
[ trip ]
::เมืองปาย หน้าเหงา Text & Photos : Nattawat Namthep
ถ้าจะกล่าวถึงสถานที่ Top Hit ในฤดูหนาว ฤดูแห่งการท่องเที่ยวของ ผมเลยดูประหลาดมากขึน้ 10 % ส่วนภาพในตัวเมืองมันเป็นอะไรทีแ่ ตกต่างจาก เมืองไทย ในใจของหลายๆ คน ต้องมี “เมืองปาย” อยู่ในตัวเลือกอย่างแน่นอน ภาพเก่าทีเ่ ราเคยเห็นอย่างมาก จากที่เคยเต็มไปด้วยรถเก๋งหรูๆ ป้ายต่างจังหวัด รถตูน้ กั ท่องเทีย่ วพร้อมกับนักท่องเทีย่ วเต็มรถ กลับกลายเป็นรถกระบะเพือ่ ใช้งาน จากเมืองเล็กๆ ทางผ่านไป อ.เมือง จ.แม่ฮอ่ งสอน (สายเหนือ) กลายเป็น ของชาวบ้าน และมอเตอร์ไซด์จ่ายตลาดบ้านๆ มาแทนที่ภาพมอเตอร์ไซค์ เท่ห์ๆ เมืองที่โด่งดัง เมืองที่ในชีวิตหนึ่งต้องหาโอกาสไปเยือนสักครั้ง ดังนั้นในฤดูหนาว เจ๋งๆ ที่มากันเป็นคณะ ชาวบ้านใช้ชีวิตกันตามปกติ เรียบๆ ง่ายๆ ไม่มีแฟชั่น หรือทีใ่ ครๆ เรียกกันว่า “หน้าไฮ” (High Season) จะคับคัง่ ไปด้วยนักท่องเทีย่ วทัง้ เสือ้ ผ้าแนวๆ ไม่มแี ว่นด�ำ ส่วนร้านค้าต่างๆ ก็ไม่คกึ คักเหมือนช่วงฤดูทอ่ งเทีย่ ว จน ไทยและเทศ บรรยากาศช่วงนั้นจึงคึกคัก สนุกสนาน ดูมีชีวิตชีวา ท�ำให้ผมเริ่มกลัวว่าจะมีที่พักเปิดให้เรานอนรึเปล่า ส่วนตัวผมก็ชอบบรรยากาศอย่างนั้นมาก แต่ครั้งหนึ่งเกิดความคิดที่ว่า ดังนั้นจึงรีบขี่หาที่พักก่อนเลย ก็พบว่าก็เปิดกันอยู่ประปราย แต่อีกฝั่ง “เอ๊ะ...ถ้าไปเมืองปายฤดูอนื่ จะเป็นไง” ก็เก็บความสงสัยนัน้ ไว้ในใจ จนมาวันหนึง่ ของแม่น�้ำปายปิดตัวกันไปซะส่วนใหญ่ ผมได้เข้าไปถามที่ “Riverside Guest ทีมงานของเราได้เสนอไอเดียขึน้ มาว่าเราจะไปปายหน้านี้ ประกอบกับน้องฝึกงาน House” เจอพี่ผู้หญิงคนดูแลท่าทางใจดี แต่หน้าแดงก�่ำ สงสัยแดดที่เมืองปาย ทีน่ า่ รัก 2 คนฝึกงานเสร็จแล้วจะกลับบ้านทีอ่ ดุ ร เราจึงอยากพาน้องๆ ไปเทีย่ วปาย ยามเย็นคงแรงมาก (หรือน�้ำยอดข้าวที่นี่มันแรงกันแน่ 55) หลังจากต่อรองราคา ด้วย ผมจึงสบโอกาสเตรียมคว้า “Panda” มอเตอร์ไซค์คู่บุญของผมออกเดินทาง ห้องกันถึงกับอึง้ จากปกติ 800 บาทต่อคืน เหลือ 200 บาท โอ..แม่เจ้า ลดลง 75% แสวงหาค�ำตอบแห่งความสงสัย ผมรีบตกลง จ่ายเงินเรียบร้อย พีเ่ ค้าก็จากไป พร้อมกับค�ำพูดส่งท้าย “ก�ำขี้ ช่วงที่ผมไปนั้นถือเป็นฤดูฝน การเดินทางครั้งนั้นจึงต้องเตรียมตัวและ ดีกว่า ก�ำตด” มันก็คงจะจริงเพราะระหว่างทางทีเ่ ราเดินดูหอ้ งพีเ่ ค้าก็บน่ ว่าถ้าเป็น เตรียมใจมากกว่าครั้งก่อนๆ เพราะเสี่ยงต่อฝนตก ถนนลื่นได้ตลอดเวลา และ วันธรรมดาบางวันไม่มคี นเข้าพักเลยก็มี ก็นา่ เห็นใจเหมือนกันแต่ผมคิดว่าคงเป็น ต้องเตรียมเครือ่ งกันฝนให้ดๆี ถึงจะระวังอย่างไรผมก็ไม่ลมื ทีจ่ ะมองดูบรรยากาศ วัฏจักรสถานที่ท่องเที่ยวทั่วไปมีขึ้นมีลงเป็นธรรมดา สิง่ แวดล้อมสองข้างทาง ทีด่ รู มรืน่ ต้นไม้ขา้ งทางเขียวชอุม่ กลิน่ ไอหมอก เย็นสดชืน่ พอเข้าที่พักจัดเก็บของเรียบร้อย ก็ได้เวลาไปชมบรรยากาศยามหัวค�่ำ พอจะให้ขับรถชิลๆ ไปตลอดทาง มันจึงจริงที่ว่า “การเดินทางให้ช้าลง ท�ำให้มอง ของเมืองปาย และก็พบกับบรรยากาศแบบที่คิด คือทั้งเมืองดูเงียบ ดูเหงาๆ เห็นสองข้างทางได้ชัดขึ้น” เมื่อนักท่องเที่ยวน้อยมาก ร้านก็เปิดน้อยลงตาม ประกอบกับมีฝนตกปรอยๆ พอใกล้จะเข้าเมืองปาย หากสังเกตดูจะเห็นว่า ตลอดสองข้างทาง บรรยากาศจึงดูเงียบๆ มากกว่าเดิม แตกต่างจากฤดูท่องเที่ยวอย่างสิ้นเชิง ทั้งที่ ชาวบ้านเริม่ ท�ำนาปลูกข้าวกัน ท้องทุง่ นาในเวลานัน้ เต็มไปด้วยต้นข้าวอ่อนๆ สีเขียว ตอนนั้นมันเพิ่งจะทุ่มเอง สด อยูไ่ กลออกไปดูสดุ ลูกหูลกู ตา ต่างจากในฤดูแล้งหน้าหนาวทีจ่ ะเห็นเพียงทุง่ นา แต่ผมกลับมองว่า นี่เป็นช่วงเวลาที่ดีที่เราจะได้มองเมืองปายอย่างที่เรา แห้งๆ มีแต่ฟางข้าวกองไว้เพือ่ ให้เห็นว่าทีน่ เี่ คยเป็นทุง่ นาทีเ่ คยเขียวชอุม่ มาก่อน อยากเห็นจริงๆ ความเงียบสงบ ความช้าของการเคลือ่ นไหวเป็นช่วงเวลาพักผ่อน จากนัน้ ก็เข้ามาถึงตัวเมือง ผมพบว่าชาวบ้านหันมามองให้ความสนใจ ที่เมืองปายอย่างแท้จริง ได้พักทั้งตัวผมและเมืองปายเองก็ได้หยุดพักด้วย จากที่ ผมมากกว่าการมาเยือนครั้งก่อนๆ คงเป็นเพราะในช่วงนี้คนต่างถิ่นมาไม่มากนัก ต้องคอยรองรับนักท่องเทีย่ วทัง้ ไทยทัง้ เทศจ�ำนวนมากมายทีม่ าเยือนเมืองนีใ้ นช่วง
20 : snapp magazine / issue 02 / 2011
www.snappmag.com : 21
ฤดูท่องเที่ยว ทั้งที่ “บางคน” นั้นมาเที่ยวเพื่อจุดประสงค์ หาซื้อของที่ระลึก ถ่ายรูป หมู่ หาร้านเหล้ากิน มาดูผู้คน ดูสาว ดูผู้ชาย ฯลฯ มากกว่าที่จะมาเพื่อเที่ยวหาเมือง ปายจริงๆ นึกแล้วก็ตลกตัวเองเหมือนกัน ทีเ่ คยเป็นอย่าง “บางคน” นัน้ บ้างเป็นบางที การมาครั้งนี้ท�ำให้ผม Get ขึ้นมาได้ว่าปัญหาเมืองปายช�้ำนั้นมีอยู่จริงๆ จากเมืองที่สงบ กลายมาเป็นเมืองที่อึกทึก วุ่นวาย เต็มไปด้วยผู้คนและร้านค้า มากมาย ในยามที่ฤดูกาลท่องเที่ยวมาถึง จนชาวบ้านเมืองปายได้ย้ายออกจากตัว เมืองไปซะส่วนใหญ่ เราเองก็ไปหยุดความวุน่ วายเหล่านัน้ ไม่ได้เพราะเมืองทีก่ ลาย มาเป็นเมืองท่องเทีย่ วก็ตอ้ งการคนมาท่องเทีย่ วอยูแ่ ล้ว เหมือนกับน�้ำพึง่ เรือ เสือพึง่ ป่า หากแต่เราจะท่องเทีย่ วอย่างไรให้เบียดเบียนเมืองปายให้นอ้ ยทีส่ ดุ เคารพในสิง่ ที่เมืองปายเคยเป็น ให้เมืองปายเปลี่ยนแปลงไปอย่างช้าๆ แต่มั่นคงและสมดุล และหากจะมองย้อนกลับมาดูเมืองเชียงใหม่ของเรา ก็พบปัญหานี้อยู่ เช่นกัน ทางแก้ไขที่ตัวผม คนธรรมดาคนหนึ่งจะคิดได้ ก็คงไม่ต่างกับที่เราควรท�ำ ต่อเมืองปาย ต่างกันที่เมืองเชียงใหม่เป็นเมืองที่ใหญ่ มีบุคคลมากมายที่พร้อมจะ ช่วยเหลือเมืองเชียงใหม่ของเรา แต่ถึงอย่างนั้นเรา ผู้คนที่อาศัยในเมืองเชียงใหม่ ต้องร่วมมือร่วมใจไม่ให้เชียงใหม่ช�้ำไปกว่านี้ และในค�่ำคืนนี้หนึ่งคืนใน “เมืองปาย หน้าเหงา” ถึงผมจะใช้เวลาอยู่ไม่ นานเท่ากับค�่ำคืนในคืนอื่นๆ แต่กลับท�ำให้ผมได้ นั่ง นอน และใช้ความคิดได้อย่าง เต็มที่ และรูส้ กึ ว่าผมได้พกั ผ่อนทีเ่ มืองปายแห่งนีอ้ ย่างแท้จริง หากมีคำ� ถามมาถาม ผมอีกว่า “ถ้าไปเมืองปายฤดูอื่นจะมีอะไร” ผมจะตอบว่า “ก็จะเห็น เมืองปาย...”
22 : snapp magazine / issue 02 / 2011
Tip: 1. ยามเช้าในเมืองปาย มากินโจ๊กร้อนๆ อร่อยๆ ร้านทีเ่ ปิดขายมานานในเมืองปาย ”โจ๊กสมุนไพรลุงอ๊อด” ตัง้ อยูม่ มุ สีแ่ ยก ไปอ�ำเภอ พิเศษทีล่ งุ เค้าใช้สมุนไพรให้ความ หวานแทนน�้ำตาล อยากรู้เป็นไง ไปลองกันดูนะครับ 2. แวะเที่ยว ถ่ายรูปวิวขุนเขาเมืองปาย ที่อ่างเก็บน�้ำห้วยดีหมี ก่อนกลับเชียงใหม่ ทางเข้าอยูเ่ ลยสามแยกใหญ่ไป 500 เมตร ขวามือพบทางเข้าทางขวา บ้านกุงแกง เข้าไปตามทางลูกรัง 2.5 กม. เป็นอ่างเก็บน�้ำที่อนุญาตให้ตกปลาได้ มีรีสอร์ทที่มี วิวเป็นอ่างเก็บน�้ำ
[ dream career ]
::10 คำ�ถาม
กับอาชีพนักบินพาณิชย์ Text : Snapp team
ทุกครั้งที่ไปสนามบินเรามักจะเหม่อมองบุคคลที่ท�ำงานกับสายการบินต่างๆ ด้วย ความชื่นชม ไม่ว่าจะเป็นแอร์โฮสเตส สจ๊วต และคนที่เราฝากชีวิตเอาไว้เช่นนักบิน อาชีพใน ฝันฉบับนี้เราเล่นของสูงครับ เราจะพาไปรู้จักกับอาชีพนักบิน ที่เด็กๆ หลายคนใฝ่ฝัน หนทาง ไปสู่การเป็นนักบินนั้นจะว่าเกินเอื้อมก็ไม่เชิง แต่ก็ไม่ใช่ของง่าย มาท�ำความรู้จักกับผู้ชายคน นี้กันดีกว่า 1. แนะน�ำตัวเองหน่อย ชื่อ ปุญญ์ สุคนธมานครับ เป็นศิษย์เก่าโรงเรียนมงฟอร์ตวิทยาลัย สายศิลป์ ฝรั่งเศส แล้วก็มาต่อที่คณะมนุษยศาสตร์ สาขาภาษาอังกฤษที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ 2. ท�ำไมถึงมาเป็นนักบิน หลังจากเรียนจบมาก็ท�ำงานเป็นลูกเรือ (สจ็วต) ที่สายการบินบางกอกแอร์เวยส์อยู่ เกือบ4ปี ระหว่างนั้นก็ถึงได้มีโอกาสรู้จักกับอาชีพนักบิน พอตอนหลังจึงตัดสินใจลาออกจาก สจ็วต เพื่อไปเรียนขับเครื่องบิน หลักสูตรนักบินพาณิชย์ ที่สถาบันการบินพลเรือน 3. การจะเป็นนักบินได้ จ�ำเป็นต้องเรียนสาขาไหน อาชีพนักบินไม่มขี อ้ ก�ำหนดว่าต้องจบอะไร แต่ตอ้ งจบปริญญาตรีเป็นอย่างต�่ำ สาขา ใดก็ได้ สิง่ ส�ำคัญคือต้องผ่านการตรวจสุขภาพ และจิตวิทยาการบิน ก่อนทีจ่ ะเข้าเรียนหลักสูตร 4. ใช้เวลาฝึกกี่ปีกว่าจะได้บินจริง หลักสูตรนักบินพาณิชย์ใช้เวลาเรียน1ปี ต้องเรียนภาควิชาการก่อนประมาณ 3 เดือน ถึงจะได้ฝึกบินด้วยเครื่องบินเล็ก4ที่นั่ง พอเรียนจบแล้วก็มาสมัครงานตามสายการบินต่างๆ 5. คิดว่าข้อดีของอาชีพนี้คืออะไร ถือว่าเป็นอาชีพที่มีรายได้สูง มีโอกาสเดินทางไปหลายที่ ได้มองเห็นโลกจากมุมมอง ที่ต่างออกไปที่น้อยคนนักจะได้เห็นครับ 6. ข้อเสียมีไหม เวลาการท�ำงานไม่แน่นอนครับ 7. รายได้โดยประมาณพอจะเปิดเผยได้ไหม รายได้ของโคไพลอท (Co Pilot) เริม่ ต้นที1่ แสนบาท ทัง้ นีข้ นึ้ อยูก่ บั ตารางบินในแต่ละ เดือนด้วยครับ 8. คุณสมบัติที่ดีที่นักบินควรมี คุณสมบัติส�ำคัญคือต้องเป็นคนตรงต่อเวลา เคารพกฎระเบียบ ใจเย็น มีใจรักและ หลงใหลการบิน 9. มีข้อห้าม โรคประจ�ำตัว หรือข้อยกเว้นอะไรไหมที่ท�ำให้เป็นนักบินไม่ได้ ต้องเป็นคนสุขภาพแข็งแรง ผ่านการตรวจสุขภาพจากแพทย์เวชศาสตร์การบิน สายตา สั้นได้แต่ไม่เกิน 300 10. สิ่งที่อยากฝากถึงคนที่มีความฝันอยากจะเป็นนักบิน ต้องตั้งใจเรียนครับ พยายามหาความรู้อยู่ตลอดเพราะการบินมีเทคโนโลยีใหม่ๆ อยู่ ตลอดเวลา www.snappmag.com : 23
[ street food ] Street Food วันนี้เราภูมิใจเสนอ ร้านขนม จี บ ซาลาเปาอร่ อ ยระดั บ ภั ต ตาคารในราคาเบาๆ “ร้านวรพรรณ” ที่มีทีเด็ดอยู่ที่ซาลาเปา และขนมจีบ ที่ท�ำเองแบบสดใหม่ทุกวัน ทีเด็ดส�ำคัญอยู่ที่แป้งนี่ นุม่ เบาไม่เหมือนใคร ส่วนไส้นนั้ รับประกันว่าอัดแน่น ด้วยคุณภาพเลยก็ว่าได้ ทั้งไส้ถั่วด�ำรสดี ไส้ครีมเนื้อ เนียน และไส้เค็มที่บอกได้ค�ำเดียวว่า เพียงแค่ชิมค�ำ หากพูดถึงอาหารจีนที่ทุกคนลิ้มรสได้ง่าย แรกเข้าไปก็หลงรักซะแล้ว ตัวไส้แทบจะล้นทะลักออก ทีส่ ดุ ในราคาเบาๆ คงจะไม่พน้ ขนมจีบ และซาลาเปา มาเลยก็วา่ ได้ ยิง่ ขนมจีบร้อนๆ และน�้ำจิม้ รสเด็ดของ ที่ใครต่อใครชื่นชอบ โดยจะมีรถมอเตอร์ไซด์พ่วง ร้านนี้บอกได้ค�ำเดียวว่าสุดยอดไปเลยค่า!... ทีม่ าของความอร่อยล�ำ้ ! เกิดจากสองเจ้าของ ข้าง บีบแตรลมเป็นเอกลักษณ์ ขี่มาขายตามท้อง ถนนทุกหัวระแหงทั่วไป แต่ที่แนะน�ำวันนี้อร่อยล�้ำ ร้ า นใจดี พี่ วิ ทู ร ย์ แ ละพี่ ว รพรรณ เริ่ ม ลงมื อ ท� ำ และประทับใจจนหลายๆคนอาจคิดว่า ต้องขึ้นไป ซาลาเปาตั้ ง แต่ ช ่ ว งเช้ า -เย็ น พอหั ว ค�่ ำ ก็ เ ริ่ ม ออก ตระเวนขายพร้ อ มรถพ่ ว งคู ่ ใ จกั บ หม้ อ นึ่ ง ใบใหญ่ ห้องอาหารจีนหรือขึ้นเหลากันเลยทีเดียว
ใสปิ๊ง! ตั้งแต่ 2 ทุ่มเป็นต้นไปจนกว่าของจะหมด (ซึ่ง ก็หมดทุกวัน) ส่วนเส้นทางประจ�ำแห่งความอร่อยคือ เส้นถนนลอยเคราะห์ - ไนท์บาร์ซา่ - ผ่านหน้าโรงแรม เพชรงาม และไปจบทีก่ าดหลวง ขายเสร็จก็กลับบ้าน จึงมีลูกค้าขาประจ�ำรอซื้อตลอดเส้นทางสายนี้ เป็น จ�ำนวนมากจนเป็นที่รู้กัน โดยขนมจีบจะขายอยู่ที่ชุด ละ 25 บาท และซาลาเปาลูกละ 10บาทเท่านัน้ ! (ย�ำ้ !) ถ้าหากอยากตามไปชิมความอร่อยล�้ ำ ของขนมจี บ ซาลาเปาเจ้ า นี้ โทรไปเช็ ค พื้ น ที่ เพื่อไปดักรอกันก่อนได้ที่ 081-0345-651 ติดต่อ พี่วรพรรณกันได้เลย รับรองไม่ผิดหวังค่ะ!
::ขนมจีบซาลาเปา ราคาเบาๆ Text & Photos: Little Cook
ร้านวรพรรณ เชียงใหม่
ร้านวรพรรณ
เส้นถนนลอยเคราะห์ - ไปไนท์บาร์ซ่า - กาดหลวง จ. เชียงใหม่ โทร. 081-0345-651
24 : snapp magazine / issue 02 / 2011
[ coffee break ]
::Wawee Tita Gallery ศิลปะกับกาแฟ Text & Photos: Snapp Team
ในบรรดาสาขาต่างๆ ของร้านกาแฟวาวีนนั้ กาแฟวาวีสาขาติตาแกลเลอรีจ่ ดั อยูใ่ นหมวดร้านสวย น่านั่ง บรรยากาศดี ที่ไม่ว่าใครที่ผ่านไปทางแม่ริมก็จะต้องแวะ ด้ ว ยบรรยากาศที่ อ ยู ่ ท ่ า มกลางภู เ ขาและ ต้ น ไม้ บวกกั บ อาคารอิ ฐ สี ส ้ ม รู ป ทรงแปลกตาทั้ ง สามหลังที่แบ่งออกเป็นร้านกาแฟวาวี ติตาแกลเลอรี่ และร้านขายของทีร่ ะลึก ทัง้ หมดนีท้ �ำให้การดืม่ กาแฟ ได้อรรถรสทีแ่ ตกต่างออกไปค่ะ นอกจากกาแฟทีก่ ารัน ตีคณ ุ ภาพ เค้กและเบเกอรีข่ องทีน่ กี่ ย็ งั ไม่เหมือนสาขา อื่นๆ ซึ่งแต่ละครั้งที่ไปจะเจอกับเค้กใหม่ๆ หน้าตา สวยงามออกมาล่อตาล่อใจให้อยากอ้วนทุกครั้งไป ถ้ามาในหน้าเทศกาลหรือวันหยุด อาจจะต้อง ท�ำใจสักหน่อยเพราะคนจะเยอะค่ะ นั่นก็เป็นเพราะ ร้านตกแต่งได้สวย และมีมุมนั่งสบายหลายจุดมากๆ
จนท�ำให้ไม่อยากจะลุกไปไหนเลยค่ะ นอกจากจะมาดื่มกาแฟ กินขนมแล้ว อย่า ลืมเดินไปดูนิทรรศการศิลปะข้างๆ ซึ่งหมุนเวียนกัน ทุกเดือนจากศิลปินหลายท่าน และแวะช้อปปิ้งของเก๋ๆ กลับบ้านก็ไม่ เลวนะคะ
Wawee Coffee Tita Gallery
68 Moo 6, Mae Rim-Samoeng Rd, Mae Rim. Tel: 053 298373 เปิด 7.00 – 18.00 น. www.snappmag.com : 25
[ super style ] Text & Illustration : Akira Pimpeeratam
แฟชั่นข้ามเพศ ไอเทมสลับขั้ว ชาย-หญิง หญิง-ชาย ส�ำหรับในโลกของสตรีทแฟชัน่ เรือ่ งเพศไม่เป็น ปัญหาในการหยิบจับมา mix&match บางครั้งสาวๆ แต่งสวยๆ หญิงๆ ทุกวัน มันก็ตอ้ งมีเบือ่ กันบ้าง เฉกเช่นเดียวกับหนุม่ ๆ จะหล่อ จะแมน เข้มเท่หไ์ ปซะทุก วันก็คงจะจืดชืดไร้สีสัน ขาดความสนุกในการแต่งตัว บางครัง้ ลองนึกสนุกแอบหยิบเสือ้ ผ้า หรือ accessory ของแฟน น้องสาว น้องชาย แม่ พ่อ ลุง ป้า มาสวมใส่ หรือตกแต่งเพิม่ เติมดูบา้ ง มันก็นา่ ลองไม่ใช่หรือ Men mix ในหมู่สาวๆ เน้นให้ดูเป็น “เด็กผู้ชายสุดๆ” จะได้ไม่ดูน่ารักเกิน ไป ลองหาเสื้อยืดสกรีนลายเท่ห์ๆ ไซส์ใหญ่ mix กับกางเกง skinny แบบพอดีตัว หรือ short pants ใส่กับรองเท้าแบบผู้ชาย อย่าง George cox, Jeremy Scott หรือ Dr.Marten จะแอบหยิบยืมนาฬิกาหน้าปัดใหญ่ๆ ของคุณแฟนหนุ่มอย่าง Nixon, Diesel, หรือ Vabene มาใส่สักนิดก็ดูลงตัว
26 : snapp magazine / issue 02 / 2011
ส่วนหนุ่มใช่ว่าจะแอบหยิบจับไอเทมของสาวๆ มาใส่ไม่ได้ บางครั้งลอง นึกสนุกแอบหยิบฉวยกางเกง skinny ของสาวๆใกล้ตัวมาใส่ Mix กับเสื้อกล้าม หรือเสื้อยืดที่พอดีตัวแต่ยาวหน่อย หาแจ๊คเกตเท่ห์ๆ หรือ Blazer แมนๆ สักตัว มาสวมทับดร็อปไอเทมสาวๆไม่ให้โจ่งแจ้งเกินไป สร้อยคอเส้นยาวสักเส้น หรือ หมวกสักใบเท่านี้ก็ดูดี เท่ห์ เก๋ น่าสนใจในหมู่สาวๆแล้ว สาวๆ อยากแมนบ้างก็ไม่แปลก หรือหนุ่มๆ อยากแอบสาวเบาๆ บ้างก็ไม่ผิด ลองให้โอกาสตัวเองได้ลองท�ำอะไรสนุกๆ บ้าง ชีวิตจะได้ไม่ น่าเบื่อ
Credit: ภาพประกอบจาก www.lookbook.nu, www.georgecox.co.uk, www.soul4street.net, www.dmusastore.com, www.nixonnow.com, www.store.dieseltimeframes.com, www.vabene.it
www.snappmag.com : 27
[ handmade ]
:: Keep the sunshine away
มาเสริมสร้างความเป็นเลดี้กันด้วย Parasol ลูกไม้
Text & Photos : feltyfarm.com
ประเทศไทย เป็นเมืองร้อน ทุกปี พอเข้าช่วงหน้าหนาว เราจึงเห็นนักท่องเทีย่ วจ�ำนวนไม่นอ้ ยแห่กนั ไปพักผ่อน บนดอยสูงเพื่อสัมผัสอากาศหนาวและขนเอาเครื่องนุ่งห่มกันหนาวออกมาใช้ก่อนยางจะ ยืด ย้วย หมดสภาพไปเสียก่อน แน่นอนล่ะ ในประเทศอย่างเรา ที่ค่าครองชีพแสนถูกจนต่างชาติทั้งหลายมากิน มาอยูไ่ ด้อย่างสบาย แต่การทีเ่ ราจะไปสัมผัสหิมะเมืองนอกแต่ละทีตอ้ งเก็บเงินกันเลือดตา แทบกระเด็นนัน้ (ยกเว้นว่ารวย อันนีไ้ ม่นบั ) จึงไม่แปลกใจทีท่ กุ คนจะคลัง่ ไคล้ความหนาว เย็น แม้จะเป็นเพียงระยะสั้นๆ ต่อปี (แถมไม่เย็นทั้งวันอีกต่างหาก) จะแต่งกายแบบตะวันตกไปตากอากาศหนาวก็ไม่ผดิ อะไร ในเมือ่ มันคือฤดูหนาว เราจึงเห็นเสื้อโอเวอร์โค้ทหลากสี บุนวม ขนเฟอร์ ไหมพรมหนาๆ เลคกิ้ง และ knee high บู้ท ราวกับว่าการมาพักผ่อนไม่ว่าที่ไหนคือการหลุดออกไปจากโลกความจริง ที่เราจะ แต่งตัวอย่างไรก็ได้ จะร้อนหน่อย หนาวหน่อยก็ไม่เป็นไร เราทนได้เพราะนานๆ จะได้ใส่ ได้ใช้เสียที และพาลให้นึกไปถึงสถานที่สมมุติตามสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ที่ให้พวกเรา เหล่านักท่องเที่ยวเข้าไปถ่ายรูปเล่น ไม่ว่าจะเป็นอาคารทรงยุโรปโบราณที่มีฉากหลังเป็น ป่าเบญจพรรณรกครึ้ม ตึกแบบเมดิเตอเรเนียนใกล้บ้านชาวประมงไทย โต๊ะ-เก้าอี้นำ�้ ชา ส�ำหรับไฮทีทมี่ หี มาพันธุไ์ ทยเดินไปมาเซย์เฮลโหลกันเป็นระยะ หมูบ่ า้ นอินเดียแดง ฟาร์ม คาวบอยให้เราไปควบม้า เลีย้ งแกะ รีดนมวัว สวมบทคาวบอยคาวเกิรล์ กันเก๋ๆ ฯลฯ ทัง้ หมด นีค้ อื ความเพลิดเพลินแห่งการท่องเทีย่ วและทีส่ ำ� คัญมาก...ต้องถ่ายรูป ไม่ตอ้ งกังวลว่ารอบ กายเราคือทีไ่ หน อย่างไร มีอะไร contrast หรือไม่ไม่สำ� คัญเพราะนีค่ อื สถานทีส่ มมุตทิ เี่ รา จะฮาเฮไปกับมันเสมือนหนึ่งมาดิสนีย์แลนด์ ฤดูหนาวก�ำลังจะมาถึงแล้ว ปีนี้คุณมีพร๊อพหรือยัง?
2
1
4 28 : snapp magazine / issue 02 / 2011
อุปกรณ์ 1. ร่มใส (เก่าเก็บ ถ้าไม่มี ใช้รม่ อะไรก็ได้ตามสะดวก ผูเ้ ขียนซือ้ ร่มใสมาจากไดโซะ 65 บาท) 2. ผ้าลูกไม้ มือใหม่หัดท�ำด้วยลูกไม้เมตรละ 20 บาท หาก อยากเริ่ดแนะน�ำลูกไม้ฝรั่งเศส 3. กาว เข็ม ด้าย สายวัด และอุปกรณ์ตัดเย็บอื่นๆ วิธีท�ำ 1. เริ่มจากการวัดขนาดร่ม ท�ำแพทเทิร์นของแฉกร่ม 1 ส่วน เผื่อเย็บแต่ละด้านด้านละ 1.5 เซนติเมตร ตัดผ้าลูกไม้ตามแบบ 8 ชิ้น (ร่มจะมี 8 ส่วนโดยมาก) 2. เย็บทั้ง 8 ชิ้นติดกันเป็นทรงของร่ม เว้นด้านบนไว้เล็กน้อย ส�ำหรับให้เสาของร่มโผล่ออกมา 3. ใช้ผ้าลูกไม้แต่งระบายที่ขอบ 4. น�ำผ้าลูกไม้ที่เย็บเสร็จแล้วไปคลุมร่มใสที่มีอยู่ 5. ทากาวที่ก้านและที่ชายของร่มให้ติดกับผ้า ป้องกันการ เลื่อนหลุด 6. ตรงเสาทีโ่ ผล่ออกมา ถ้าอยากให้สวยงามสามารถเย็บผ้าไป ตกแต่งปิดได้แล้วแต่อัธยาศัย
3
5
6
Feltyfarm shop
a: 50 Soi 6 Ratchamankla Rd., Chiang Mai e: info@feltyfarm.com t: 086-1956677 w: www.feltyfarm.com
www.snappmag.com : 29
[ tv inside out ]
Text : Jirat Prasertsup Illustration : Stuperd.com
::ประเวชกับเสือสั่งตะวันเดือด ประเวชจ่ายเงินเหยียบแสนซื้อโทรทัศน์ สีแอลซีดีรุ่นสามมิติ นวัตกรรมใหม่ล่าสุดเท่าที่ บริษัทผลิตเครื่องใช้ไฟฟ้าจากญี่ปุ่นจะรังสรรค์ ขึ้นมาได้ใน พ.ศ. นี้ แต่เขาก็ต้องหงุดหงิดใจสุดๆ เมื่อพบว่าเม็ด สีจากจอแอลซีดีที่มันควรต้องทะลุออกมาเข้าตาของ ประเวชผ่านแว่นตาสามมิติกลับไม่ได้ทำ� หน้าที่อย่าง ที่ระบบแสดงภาพเป็น เขาคล�ำรีโมทปรับอยู่นาน จ�ำที่พนักงานขาย อธิบายการใช้งานได้แม่น และพบว่าการทีภ่ าพมันไม่ เด้งออกมาเข้าตาเขา หาได้เกิดขึ้นที่ระบบ หากแต่ เป็นเพราะโทรทัศน์ราคาแพงกว่ามอเตอร์ไซค์เครื่อง นี้ มันช�ำรุด เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดหาตัวแทน จ�ำหน่ายโทรทัศน์เฮงซวย กดอยู่นาน หมอนั่นไม่รับ สาย ระหว่างที่รอให้เจ้าหน้าที่สักคนมารับผิดชอบ ประเวชคิดค�ำบ่นมากมายอยู่ในหัว มือก็พลางกด รีโมทปรับโน่นปรับนี่ไปเรื่อย ไม่รู้ว่านิ้วโป้งซ้ายเขา กดไปโดนปุ่มไหนเข้า แว่นตาสามมิติที่ยังคงเสียบ ค้างดัง้ จมูกเขาไว้เกิดท�ำปฏิกริยากับหน้าจอโทรทัศน์ แสงสว่างวาบสาดเข้าร่าง คล้ายยูเอฟโอส่องล�ำแสง ดูดมนุษย์ขึ้นไปบนยานแม่ รวดเร็วจนเกินเขาจะรู้สึก เจ็บตัวจากแรงกระแทกทีห่ น้าจอ แต่เขาก็ไม่รสู้ กึ เจ็บ ประเวชไม่ได้ถูกกระแทก เขาถูกดูดหายเข้าไปในทีวี ก่อนที่เขาจะถูกดูดเข้าไปนั้น เขาเปิดละคร หลังข่าวของช่องเจ็ดสีค้างไว้... “แว่ น สวยดี น ะ” ชายหั ว โล้ น หน้ า ตาดุ ดั น หนวดเคราโค้งรอบปากทักทาย ประเวชนอนอยูก่ ลาง พืน้ ดินแตกระแหง ปวดระบมหลังเขาถูกพลังอะไรสัก อย่างกระชากลงมากระแทกกับพื้นดิน “ขอพีแ่ ล้วกันนะน้อง” ชายผูน้ นั้ ชักปืนขึน้ โชว์ ประเวช ก่อนใช้นวิ้ ชีค้ วงให้ดพู ลางผิวปาก ประเวชจ�ำ ต้องยอมถอดแว่นให้โดยดี ชายหัวล้านเอาแว่นตาสามมิตมิ าสวม “แว่น ห่าอะไรวะเนี่ย” ชายผู้นั้นสบถ ไม่นานเพื่อนของชายหัวล้านก็เดินเข้ามา พวกเขามาในเครื่องทรงคาวบอยสไตล์ลูกทุ่งไทย แต่ละคนมาในคาแรกเตอร์ของโจรห้าร้อยสมบูรณ์ แบบ น�ำหน้าสุดประเวชจ�ำได้ว่าคือเสือเมฆ เสือเมฆ ตัวเอกในละครหลังข่าวกลางสัปดาห์ของช่องเจ็ด ประ เวชคิดว่าเขาตกอยู่ในความฝันแน่ๆ 30 : snapp magazine / issue 02 / 2011
กลุ่มเสือเมฆเดินตรงมาที่เขา ก่อนจะเอ่ย ปากพูดอะไรออกไป เสียงปืนก็ดังระงมมาจากเบื้อง หลัง กระสุนนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าใส่แผ่นหลังของ แก๊งค์เสือเมฆ ร่างของขุนโจรล้มระเนระนาด ไม่ เว้นแม้กระทั่งชายหัวโล้นที่สวมแว่นตาสามมิติของ ประเวช กระสุนเจาะเข้าทีก่ ลางหน้าผาก แว่นสามมิติ กระเด็นตกพื้น ยังดีที่ตกไม่แรงนัก เพราะหากแว่นมี ต�ำหนิคงเป็นเรื่องยากหากประเวชจะเอาทีวีไปเคลม ‘เฮ้ย! คิดมากท�ำไมกูฝันอยู่เนี่ย’ ประเวชพูด กับตัวเองในใจ ระหว่างที่หมอบต�่ำหลบกระสุน ทุกคนล้มลงไปกองกับพื้น เสียงปืนเงียบลง ไป ไม่นานกลุ่มชายในชุดต�ำรวจย้อนยุคก็เดินเข้า มาในฉาก ประเวชอยากจะตะโกนให้ต�ำรวจพวกนีถ้ อย ไป เขาเคยดูละครเรื่องนี้มาก่อน ไอ้พวกโจรห้าร้อย นี่มันเล่นของ ไม่ตายจริงๆ หรอก แต่ประเวชก็ท�ำได้ เพียงนิ่งเงียบ ตัวสั่นงันงก เพราะเขารู้ว่าอีกไม่นาน ต�ำรวจพวกนีต้ อ้ งถูกฆ่าโดยแก๊งค์เสือเมฆทีแ่ กล้งตาย ชั่ ว อึ ด ใจ เหตุ ก ารณ์ เ หมื อ นที่ เ ขาเคยดู ใ น ละครไม่ผิดเพี้ยน แก๊งค์เสือเมฆลุกขึ้นมาสังหารพวก ต�ำรวจ บ้างก็เอาปืนจ่อระยะประชิด บ้างก็หยิบขวาน มาจามคอ เอามีดมาแทงพุง บางคนแปลงร่างเป็นเสือ กัดคอต�ำรวจตาย ฯลฯ คนตายเป็นเบือแต่ไม่มีเลือด สักหยด แก๊งค์เสือเมฆไม่ยักจะฆ่าประเวชไปด้วย แถมยังพาประเวชกลับเข้ารังไปอีก ชายหัวโล้น (ที่ ต่อมาประเวชรู้จักในนามเสือแหลม) บอกเหตุผลที่ เขารอดชีวิตให้ฟังว่า เขาเป็นคนแปลกดี อยากเก็บ ไว้ดูเล่นสักหน่อยก็เลยพามาด้วย ด้วยความที่แก๊งค์ เสือเมฆเดินทางด้วยม้าพอดีคน ประเวชจึงถูกเชือก ผูกขาลากไปกับพื้นอย่างวีไอพี ประเวชไม่ตาย ร่างเขาถลอกเล็กน้อย นี่คง เป็นอีกเรือ่ งอัศจรรย์ในความฝันกลางดงละครของเขา นอกจากจะได้เจอยักษ์เฝ้าชุมโจร กุมารทองสมุนของ เสือเมฆ และเรือ่ งราวเหนือจินตนาการมากมายอย่าง ทีเ่ ขาคิดว่าจะมีแต่ในหนังหรือละคร...ประเวชเพิ่งนึก ขึ้นได้ว่านี่เขาก็อยู่ในละครนี่หว่า มาถึง ประเวชได้ถกู จับรุมสัมภาษณ์ และร่วม วงดื่มน�้ำกับลูกสมุนของเสือเมฆ คนที่นี่สังสรรค์กัน ด้วยน�้ำเปล่า และเมามายกันด้วยน�้ำเปล่า
“กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ เหมือนมีใครสักคนที่ พวกกูไม่เคยรูจ้ กั มาก�ำหนดไว้ให้เป็นอย่างนี”้ หนึง่ ใน สมุนโจรตอบความสงสัยของประเวช สมุ น โจรพกปื น ฆ่ า คนได้ ต ามอ� ำ เภอใจ ราวกับผักปลา แถมยังอยู่ยงคงกระพันยิงฟันไม่เคย เข้า ที่ตลกก็คือพวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้กินเหล้า หรือสูบบุหรี่ สังสรรค์ได้เพียงอย่างเดียวแค่น�้ำเปล่า และแม้จะมีอารมณ์หนื่ อยากทางเพศ พวกเขาก็ทำ� ได้ เพียงแสดงออกทางท่าทางและค�ำพูด พวกเขาไม่เคย ได้ท�ำกันจริงๆ เสียที “แม้แต่นมผู้หญิงจริงๆ เป็นยังไง กูยังไม่เคย เห็นเลยว่ะ” สมุนเสือเมฆผู้เคยข่มขืนผู้หญิงมานับไม่ ถ้วนบอกกับประเวช ประเวชอยากจะบอกกับพวกเขาเหล่านั้น ว่าทั้งหมดนี่คือบทบาทในละคร พวกเขาแค่เล่นตาม บทที่มีคนอีกโลกหนึ่งเขียนให้ บางสิ่งบางอย่างมัน จึงลักลั่นกันอย่างที่เห็น แต่เขาก็ไม่ได้บอกไป ด้วย ไม่รู้จะอธิบายให้สมุนเสือเมฆเข้าใจอย่างไรในเมื่อ ยุคสมัยของเสือเมฆไม่มีทีวี มนุษย์ในละครแหว่ง วิ่นผิดประหลาด แต่ทุกอย่างในนั้นกลับราบรื่นเป็น ปกติ ผู้คนในละครก็อยู่กันมาได้ตามอัตภาพ โจรก็ ท�ำหน้าที่ของโจรต่อไป ต�ำรวจก็ท�ำหน้าที่ต�ำรวจต่อ ไป นางบ�ำเรอ นางร้าย พระเอก นางเอก คนใช้ ฯลฯ ทุกคนเคยเป็นอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น และท�ำหน้าที่ ของตนเองต่อไป ประเวชใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเสือเมฆมาสองวัน แล้ว เขาพยายามหาทางกลับสู่โลกของความเป็น จริง เขาคิดว่าความฝันครั้งนี้ยาวนานเกินไป แต่เขา ก็ไม่ตื่นเสียที และกลางดึกคืนนั้นเอง เสือแหลม (ที่ ตอนนี้ยังคงใส่แว่นตาสามมิติของประเวชอยู่) ก็เดิน เข้ามาหาประเวชเพื่อปรึกษาเรื่องบางอย่าง “เอ็งรู้จักดินแดนที่ชื่อว่าภูพระกาฬไหม” ประเวชรู้สึกคุ้นๆ กับชื่อนี้มาก “เขาว่ากันว่าทีน่ มี่ เี หมืองทองมูลค่ามหาศาล เลยว่ะ” โจรหัวโล้นพูดต่อ “พี่เมฆให้ข้ามาถามข้อมูลจากเอ็ง พวกข้า จะไปปล้น” ประเวชครุ่นคิดอยู่นานว่าชื่อนี้เขาไปได้ยิน มาจากที่ไหน “เขาว่ากันว่ามันเป็นดินแดนเถื่อนเหมือน บ้านเรานัน่ แหละ แต่ทนี่ นั่ ดูเหมือนจะศิวไิ ลซ์กว่าและ
ผู้คนดราม่ากว่ามาก” ประเวชสงสัย คนเถือ่ นอย่างสมุนเสือเมฆไป เอาค�ำว่าดราม่ามาจากที่ไหน “เฮ้ยเอ็งจะไม่ตอบอะไรข้าเลยหรอว่ะ” เสือ แหลมฉุนเฉียว และประเวชก็นกึ ถึง ญาญ่า อุรสั ยา นักแสดง ในดวงใจที่มีลีลาการแสดงงดงามดังหิน เขานึกถึง ละครสุดสัปดาห์ช่องสาม “พีจ่ ะไปปล้นทีน่ นั่ ไม่ได้หรอก มันอยูไ่ กลมาก เลยนะ” ประเวชตอบชายหัวโล้นไป “เอ็งไม่รอู้ ะไรไอ้เสือหาญมันมีอาคมย่นระยะ ทางได้ ใกล้ไกลไม่ใช่เรือ่ งส�ำคัญ” สมุนเสือเมฆแสดง ความมั่นใจ “พี่ไปรู้จักภูพระกาฬมาจากไหน” ประเวช
สงสัย
“เสือทับมันบอกว่าวันก่อนมีคนสวมแว่นประ หลาดๆ อย่างเอ็งหลงมา มันพูดถึงเมืองๆ นั่นให้ฟัง” “แล้วคนๆ นั้นอยู่ไหนแล้ว” “ตายแล้ว เจอเสือทับยิงเข้าให้” ประเวชแทบลมจับ “เอ็งไปกับพวกข้า ไปปล้นมันด้วยกันพรุ่งนี้” โจรหัวล้านสั่ง อีกครั้งที่ประเวชไม่ได้เถียงเจ้าถิ่นไปว่าเสือ ทับอาจจะไม่สามารถย่นระยะทางไปที่ภูพระกาฬได้ เพราะกาลเวลาทั้งสองแห่งมันไม่น่าจะตรงกัน และ ที่ส�ำคัญมันอยู่กันคนละสัญญาณโทรทัศน์ แต่ก็นั่น เขาไม่ได้พูดออกไป อยู่ในละครโทรทัศน์ อะไรมันก็ เกิดขึ้นได้
“ไม่ต้องกลัวหรอก เดี๋ยวข้าให้ตะกรุดเอ็งไว้ แค่อันเดียว เขาก็ท�ำอะไรเอ็งไม่ได้แล้ว” โจรหัวล้าน พูดต่อพลางเอาผ้าถูเลนส์ท�ำความสะอาดแว่นตา สามมิติ “เขาว่ากันว่าไอ้พวกคนที่ภูพระกาฬมันล้า สมัย ดักดาน ไม่มีคาถาอาคมเหมือนพวกข้าหรอก ยิงทีเดียวก็ได้ไปหาพ่อมันในนรกแล้ว” สมุนเสือร้าย แสดงความมั่นใจ “เอาล่ะ เล่ามาให้หมดว่าเอ็งรู้จักอะไรใน เมืองนั้นบ้าง” ประเวชบอกตัวเอง เมือ่ ไหร่กจู ะตืน่ เสียที
www.snappmag.com : 31
[ new activity ]
:: DTK & KLX 125 Enjoy To Life & Ride Text : snapp team Photos : 125@CM
ในเมืองเชียงใหม่เราได้เห็นการรวมกลุ่ม ได้ใน www.dtrackerthailand.com ของผู้ที่รักในการขับขี่มอเตอร์ไซด์มากมายหลาย กลุ่ม แต่ละกลุ่มมีการจัดกิจกรรมดีๆ เพื่อสมาชิก ค่าใช้จ่ายในการออกทริปกันแต่ละครั้ง ในกลุ่มและสังคม อย่างเช่นการรวมตัวของผู้ที่รัก งบประมาณในการออกทริป แต่ละครั้ง ไม่ การขับขี่ D-Tracker & KLX 125 ในเมืองเชียงใหม่ เกิน 500 บาทต่อทริป ยกเว้นทริปนอน ที่อาจจะมีค่า ใช้จ่ายเพิ่มขึ้นมาเล็กน้อย เดือนหนึ่งครั้งหนึ่ง ถือว่า ที่มาที่ไป และจุดประสงค์หลัก คุม้ ครับกับการทีไ่ ด้ออกไปหาประสบการณ์ใหม่ๆ กับ เป็นการรวมตัวของกลุ่มคนที่ชื่นชอบและ ธรรมชาติที่สวยงาม หลงใหลใน DTK&KLX 125 โดยในกลุ่มเราไม่จ�ำเป็น ต้อง DTK อย่างเดียว KLX หรือรถต่างๆ ก็เข้าร่วม ท�ำไมถึงเลือก DTX & KLX 125 สนุกออกทริปกันได้ แรกเริ่มของการตั้งกลุ่มมาจาก ท�ำไมต้อง DTX 125 ก็เพราะว่ารูปทรงของ คน ที่รักในDTK สามสี่คน มีแนวคิดที่จะรวบรวม คน รถที่สวย และดูห้าวนิดๆ คล่องตัวในการใช้ในชีวิต ทีห่ ลงใหลใน เจ้านูด้ ี และ นูเ้ ค ในเชียงใหม่ เพือ่ ทีจ่ ะได้ ประจ�ำวัน ร่วมออกทริปและพบปะสังสรรค์ในหมูค่ นคอเดียวกัน จากวันแรกทีม่ จี ำ� นวนสมาชิกแค่ไม่กคี่ นั ปัจจุบนั เรามี มุมมองของกลุ่มต่อเมืองเชียงใหม่ สมาชิกเพิม่ ขึ้นถึง 28 เครื่องยนต์ กับ 40 กว่าชีวติ แล้ว กลุม่ เราเป็นกลุม่ ทีย่ งั ไม่มบี ทบาทในสังคม เชียงใหม่เท่าไหร่ในตอนนี้ เนื่องจากว่าเราเพิ่งรวม กิจกรรมที่ท�ำกันเป็นประจ�ำ กลุ่มกันได้ไม่นาน แต่เดือนธันวาคมนี้ก็จะครบรอบ ออกทริ ป ไปเที่ ย วพั ก ผ่ อ นตามสถานที่ 1 ปีของกลุ่ม อนาคตที่เราวางแผนไว้คือ เราจะช่วย ต่างๆ ในเชียงใหม่และจังหวัดใกล้เคียง กิจกรรมส่ง สังคมในด้านต่างๆ บ้าง เช่น วัดที่ต้องการแรงงาน เสริมสังคม เช่น แจกน�ำ้ ดืม่ ตอนงานเดินขึนึ้ ดอยสุเทพ ท�ำอิฐ พวกเราก็จะไปช่วยเขา หรือกิจกรรมต่างๆ เรา meeting ทีล่ านท่าแพทุกเสาร์แรกของเดือน ว่างๆ มา ก็จะดูวา่ เราสามารถทีจ่ ะพากลุม่ เราเข้าไปร่วมได้ เรา ร่วมแจมกันได้ครับผม หรือติดตามข่าวสารของกลุ่ม ก็พร้อมจะเข้าไปร่วม กลุ่มเรามองว่าการรวมกลุ่ม 32 : snapp magazine / issue 02 / 2011
ของเราก็เพื่อให้คนที่รักDTK&KLX รักการท่องเที่ยว ต้องการเพื่อนเที่ยวในแนวขับขี่มอเตอร์ไซด์ เหมือน กับเราได้รู้จักกันได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์ซึ่งกัน และกัน ได้ช่วยเหลือ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ซึ่งกันและกัน นี่คือตัวอย่างการร่วมกันเพื่อท�ำกิจกรรม ดีๆและสร้างสรรค์ เพื่อเมืองเชียงใหม่ เชื่อว่า ยังมีกจิ กรรมดีๆมากมายทีม่ อี ยูใ่ นเมืองเชียงใหม่ ของเรา ร่วมแบ่งปันกันได้ที่ www.facebook.com/ snappmag
ขอขอบคุณ พี่ติ๊ก ร้าน Toy R Us นิมมานฯ ซอย 13,ทีมงาน 125@ CM ทุกคน
[ coffee of the month ]
hobby snap
hobby snap
check in
coffee of the month
:: Iced Boom Matcha Green Tea
coffee of the month
ชาเขียวปั่น ชาคุณภาพจากญี่ปุ่น
กาแฟวาวีเอาใจคนรักชาเขียวด้วยชาเขียวปั่น Iced Boom Matcha Green Tea ชาคุณภาพจากญี่ปุ่น ส่งตรง ถึงมือคุณ ด้วยวัตถุดิบจากใบชาชั้นเลิศที่คัดสรรอย่างดี จนมา เป็นผงชาเขียวแท้ 100 เปอร์เซ็นต์ น�ำมาชงและปั่นด้วยสูตร เฉพาะของวาวี ออกมาเป็นชาเขียวปั่นหอมชื่นใจ และยังดี ต่อสุขภาพอีกด้วยเพราะมีสาร caffeine และ Antioxident Polyphenols ทีช่ ว่ ยท�ำให้รา่ งกายสดชืน่ กระปรีก้ ระเปร่า สมอง แจ่มใส ลดคอเลสเตอรอล เพิ่มการเผาผลาญ ช่วยควบคุม น�้ ำ หนั ก ยั บ ยั้ ง กลิ่ น ปากและแบคที เ รี ย อร่ อ ยแถมยั ง ได้ ประโยชน์แบบนี้ จะช้าไม่ได้แล้ว ต้องรีบไปลองค่ะ เมนูพิเศษนี้มีให้ลิ้มลองกัน ในเดือนธันวาคมนี้ ที่ร้านกาแฟวาวีทุกสาขา (ที่ร่วมรายการ)
www.snappmag.com : 33
heck in
e onth
[ games ] Text : snapp team
Snapp Wall Post coffee of the month
ขอบคุณส�ำหรับการร่วมสนุกจากผู้อ่านทุกท่านค่ะ และนี่คือภาพที่คัดเลือกมา ส�ำหรับฉบับนี้ค่ะ เจ้าของภาพจะได้รับของที่ระลึกเล็กๆ น้อยๆ จากทีมงานนะคะ (ทีมงาน จะติดต่อกลับไปเองนะคะ แต่ถ้าไม่ได้รับการติดต่อเมลมาสอบถามได้ที่ snappmag@ gmail.com ค่ะ) ส�ำหรับฉบับที่ 2 นี้เปลี่ยนบรรยากาศ ร่วมสนุกด้วยการตอบค�ำถามว่า “ชอบ คอลัมน์ใดมากที่สุดใน snapp magazine” พร้อมเหตุผลสั้นๆ (หรือจะไม่ชอบคอลัมน์ ไหนทีส่ ดุ ก็ได้นะคะ) โพสบน wall ของ facebook ใน fanpage ของ snappmag หรืออีเมล มาที่ snappmag@gmail.com ค่ะ
34 : snapp magazine / issue 02 / 2011
www.snappmag.com : 35