"Hun trots is mijn beloning"

Tekst: Merel van Dorp Fotografie: Maaike Koning

Ze startte in 2009 in haar eentje. Nu lopen er 9 collega’s op kantoor en werken er jaarlijks 60 docenten en theatermakers aan voorstellingen voor kinderen en volwassenen door heel Nederland. Als artistiek leider maakt Fanneke voorstellingen over sociaalmaatschappelijk thema’s, altijd voor én met kinderen. Daarnaast is ze sinds vorig jaar weekendpleegouder.

‘Onze theatervoorstellingen laten altijd de andere kant zien van thema’s. Zoals de voordelen van gamen en sociale media. Kinderen uit achterstandsposities leren met een schrijfbuddy zelf toneelscripts schrijven, die vervolgens worden gespeeld door professionele acteurs. De kinderen, hun ouders en verzorgers en klasgenoten zitten in de zaal en aan het einde van de voorstelling praten we na over het thema. Sommige kinderen zijn nog nooit eerder naar toneel geweest.

Ik kom zelf uit een heel ander milieu, meer links-intellectueel en artistiek, dus ik heb niet echt streetcredibility. Maar juist de pittige kinderen uit mindere wijken vind ik leuk. Ze zijn enorm direct en juist dat vuur kan ik waarderen. Al kost het me soms ook veel frustratie omdat het niet altijd makkelijk is met ze. Ik heb veel geleerd over hun gedrag tijdens een project in een jeugdgevangenis. Een hulpverlener zei: ‘Deze jongeren voelen zich niet veilig, dus ze gaan jou testen. Is het bij jou veilig, dan kunnen ze zich ontspannen.’ Daarom ben ik best streng en is respect voor elkaar iets waar ik op hamer. Mijn beloning is hun trots als ze hun eigen toneelstuk op het podium zien.

Een aantal jaren terug maakten we een productie over pleegkinderen. Dat was een trigger voor mij. Eigen kinderen heb ik nooit gewild, wel heb ik ooit over adopteren nagedacht. Voor adoptie bleek een lange wachtlijst van wensouders te zijn. Bij pleegzorg bleek het andersom: er is een wachtlijst van kinderen. Dat was voor mij doorslaggevend.

Vanwege mijn werk – in de beginjaren werkte ik zo’n zeventig uur per week, nu vijftig – is weekendpleegzorg de beste optie. Ik vond een basisschoolkind met ADHD goed bij mij passen Die kan overal mee naartoe, dacht ik. Want ik vind het leuk om dingen te ondernemen. Sinds de zomer komt Anne van veertien eens per maand een weekend bij mij. Grappig genoeg is zij juist een bankhangende puber. Maar ik vind het enorm gezellig als ze er is. Eigenlijk voel ik me meer tante dan een pleegouder. Ik zou in de toekomst wel crisispleegopvang willen aanbieden, maar dan moet ik wel eerst zelf aan de slag om mijn werk anders in te delen.’

‘Ze zijn enorm direct en juist dat vuur kan ik waarderen‘

De naam Anne is vanwege privacy gefingeerd.