μακα» (The arrival of a good clown exercises a more beneficial influence upon the health of a town than of twenty asses laden with drugs),
52 | ΜΑΪΟΣ 2024 | ΑΡΘΡΟ Γράφει ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΔΡΙΤΣΑΣ, MD, FESC, καρδιολόγος, Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, συνθέτης και συγγραφέας, διακεκριμένο μέλος της Διεθνούς Ένωσης Μουσικής & Ιατρικής (IAMM). ΣΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ πολλές διαταραχές αποδίδονται σε δυσαρμονικές κινήσεις της ψυχής και η θεραπεία τους επιτυγχάνεται με την κατάλληλη βοήθεια αρμονίας και μουσικού ρυθμού. Πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει ο Πλάτωνας στον Τίμαιο: «Ή αρμονία μας δόθηκε από τις Μούσες ως σύμμαχος ενάντια στη δυσαρμονία της ψυχής που ενυπάρχει ως φυσική τάση εντός μας, έτσι ώστε να την οδηγήσει σε τάξη και συμφωνία με τον ίδιο τον εαυτό της. Και ο ρυθμός πάλι για τον ίδιο σκοπό μας δόθηκε, δηλαδή για να παλέψουμε την τάση που υπάρχει μέσα μας για απουσία μέτρου και έλλειψη χάρης». Πολύ σημαντικός ήταν επίσης ο θεραπευτικός ρόλος της μουσικής στους Ορφικούς και τους Πυθαγόρειους. Ή μουσική αποτελούσε τεχνική που, σε συνδυασμό με ασκητικούς κανόνες διαβίωσης, βοηθάει στη θεραπεία-κάθαρση της ψυχής. Δύο από τα κυριότερα άσματα που χρησιμοποιούσαν Ορφικοί και Πυθαγόρειοι ως θεραπευτικό μέσο ήσαν οι «Επωδές» και οι «Παιάνες». Χρήση παιάνων με θεραπευτική δύναμη μαρτυρείται ήδη στα ομηρικά έπη: στο Α της Ιλιάδας, η ολοήμερη εκτέλεση ύμνων και παιάνων απέτρεψε την ολική καταστροφή από τη λοιμική νόσο που προκάλεσαν τα βέλη του Απόλλωνα. Θεραπευτική επίδραση είχαν και οι παιάνες που χρησιμοποίησε ο Θαλήτας στη Σπάρτη, απαλλάσσοντας με τον τρόπο αυτόν την πόλη από την πανούκλα. Οι Πυθαγόρειοι χρησιμοποιούσαν καθημερινό πρόγραμμα μουσικοθεραπείας, η μουσική πριν από την κατάκλιση τους βοηθούσε να απαλλαγούν από τις ταραχές και τους θορύβους της ημέρας και να έχουν ύπνο ελαφρύ με ευχάριστα όνειρα. Φαίνεται ότι οι Πυθαγόρειοι είχαν μελετήσει τη συσχέτιση των μουσικών τρόπων και ρυθμών με τις μεταβολές του θυμικού και εφάρμοζαν αναλόγως της περίστασης διαφορετικές μουσικές συνταγές. Όλες αυτές οι δοξασίες του αρχαίου κόσμου βρίσκουν πρακτική εφαρμογή τον 20ό αιώνα, όταν κλινικές παρατηρήσεις έδειξαν ότι η ακρόαση ζωντανής μουσικής σε θαλάμους νοσηλείας στρατιωτών τραυματιών του Α' Παγκοσμίου Πολέμου οδηγούσε σε ταχύτερη ανάρρωση, έτσι μάλιστα δημιουργήθηκε η πρώτη επιστημονική εταιρεία για την εφαρμογή μουσικής στο νοσοκομείο (1926). Σήμερα, με τη βοήθεια σύγχρονων απεικονιστικών τεχνικών (PET), μελετάται η επίδραση των μουσικών ήχων στον ανθρώπινο εγκέφαλο και η νευρο-βιολογική βάση του μουσικού συναισθήματος. Ακόμη αρκετοί ερευνητές μελετούν την επίδραση της μουσικής σε θεμελιώδεις βιοχημικούς μηχανισμούς που σχετίζονται με το ψυχοσωματικό stress και τη λειτουργία του ανοσοβιολογικού μας συστήματος. Στην πλειοψηφία τους οι μελέτες αυτές αποδεικνύουν ότι η μουσική παρέμβαση είτε ως ακρόαση επιλεγμένης μουσικής (music medicine) είτε ως βιωματική μουσικοθεραπεία μέσω εκπαιδευμένου θεραπευτή (music therapy) μπορεί να μειώνει το στρες και το αίσθημα του πόνου ή και να υποκαθιστά αναλγητικά-αναισθητικά φάρμακα. «H άφιξη ενός κλόουν σε μια Πολιτεία μπορεί να γλιτώσει από πολλές ασθένειες και να προσφέρει υπηρεσίες υγείας ανώτερες από πολλά κουτιά με φάρ-
είχε δηλώσει προφητικά ο σπουδαίος κλινικός γιατρός του 17ου αιώνα Thomas
Ο Sydenham τονίζει την αξία των μη φαρμακευτικών παρεμβάσεων, σε αντίθεση με τη σύγχρονη κοινωνία «των δισκίων», η οποία καλλιεργεί στο ευρύ κοινό την άποψη ότι τα πάντα μπορούν να θεραπεύσουν αποκλειστικά «τα χάπια» και η Ιατρική συνίσταται αποκλειστικά σε μηχανικές παρεμβάσεις ή φάρμακα. Ο μέγας κλινικός Sydenham υπήρξε εκείνο το είδος γιατρού που μελετάει προσεκτικά τον ασθενή και το περιβάλλον του και διαπιστώνει ότι δεν αρκεί η συνταγογράφηση φαρμάκων, αλλά μπορεί και ο ίδιος ο ασθενής να κάνει επιπλέον ουσιαστικές ενέργειες για τη θεραπεία του, π.χ. αισιόδοξη σκέψη, γέλιο, χαλάρωση, δημιουργική ζωή και μετοχή στη θεραπευτική διαδικασία. Σήμερα σημαντικές επιστημονικές μελέτες υποστηρίζουν την κλινική αξία μη φαρμακευτικών παρεμβάσεων, όπως για παράδειγμα η φυσική άσκηση και η μουσική. ΤΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩ ΝΕΤΑΙ ΑΠ Ο ΤΙΣ ΚΛΙΝΙΚ Ε Σ ΜΕΛ Ε ΤΕΣ Στον Καρδιολογικό Τομέα του Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου (ΩΚΚ) ξεκίνησε το 1997 μια συστηματική μελέτη των επιδράσεων της μουσικής ακρόασης σε διαφορετικές ομάδες ασθενών που περιλαμβάνουν και ασθενείς που νοσηλεύθηκαν στη Στεφανιαία και την Καρδιοχειρουργική ΜΕΘ. Στο ΩΚΚ επίσης μελετήθηκε η επίδραση της ακρόασης μουσικής πριν και κατά τη διάρκεια δοκιμασίας κόπωσης σε τάπητα και βρέθηκε ότι η έκθεση ασθενών σε χαλαρωτική μουσική μπορεί να μειώνει τους καρδιακούς παλμούς έναρξης της δοκιμασίας, να βελτιώνει την αντοχή στην άσκηση και να οδηγεί σε ταχύτερους ρυθμούς αποκατάστασης των καρδιακών παλμών και της αρτηριακής πίεσης κατά τη φάση ανάνηψης (Dritsas A 2006 και 2024). Μια τυχαιοποιημένη μελέτη (ΩΚΚ) έδειξε ότι κατά τη διάρκεια ηλεκτροφυσιολογικών παρεμβάσεων (εμφύτευση βηματοδότη ή απινιδωτή) η ακρόαση χαλαρωτικής μουσικής μπορεί να μειώσει την αίσθηση του πόνου και να περιορίσει το άγχος των ασθενών χωρίς να χορηγηθούν στον ασθενή αναλγητικά ή αγχολυτικά φάρμακα (Dritsas A. 2014). Μια συστηματική ανάλυση 97 τυχαιοποιημένων μελετών εφαρμογής μουσικής θεραπείας για την αντιμετώπιση του πόνου (Lee HJ. 2016) έδειξε ότι οι μουσικές παρεμβάσεις ασκούν κλινικά σημαντική επίδραση στη μείωση της έντασης του πόνου, στο αρνητικό συναίσθημα που προκαλεί ο πόνος και στον περιορισμό των φυσιολογικών αντιδράσεων που προκαλεί το αίσθημα του πόνου. Επίσης η μουσική παρέμβαση μπορεί να μειώσει τη χρήση αναισθητικών ουσιών, τη χρήση οπιοειδών και μη οπιοειδών αναλγητικών φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για την καταστολή του πόνου. Επιπλέον μια εκτεταμένη μετα-ανάλυση (Bradt J. 2013) κλινικών μελετών μουσικής παρέμβασης σε Η μουσική παρέμβαση ως θεραπευτικό εργαλείο στη σύγχρονη Iατρική!
Sydenham (1624-1689).