گلزار تعالیم بهائی

‫گلزار تعاليم بهائی‬

‫استخراج و تنظيم و تايپ يکهزار و ششصد نصّ مُبارک موجود در اين‬ ‫کتاب را بياد و بنام برادر بزرگوارم حضرت شهيد ؾبيد جناب يوسف قديبی‬ ‫اقبام داده ام کو عُمری درحقّم پدری فرمودند ‪.‬‬ ‫رياض قديبی‬

‫خزان ٔ٘ٔ بديع‬

‫فهرست عناوين فصول کتاب‬ ‫انتشار اينرتنتی ژوئيو ٕٕٔٓ‬

‫فصل‬

‫عنوان‬

‫صفحو تعداد نص‬

‫ٔ‪ " :‬باعمال خود را بيارائيد نو باقوال " ‪ٛ ....................................................................‬‬ ‫ٕ‪ّ " :‬ارباد و اتّفاؽ " ‪ٔٚ ...................................................................................‬‬ ‫ٖ‪ " :‬احرتام و مقام علماء " ‪ٕٖ .............................................................................‬‬ ‫ٗ‪ " :‬احرتام و خدمت بو والدين " ‪ٕ٘ .......................................................................‬‬ ‫٘‪ " :‬ادب " ‪ٕٚ ...........................................................................................‬‬ ‫‪ " :ٙ‬ازدواج " ‪ٕٜ ..........................................................................................‬‬ ‫‪ " :ٚ‬استقامت در امراهلل " ‪ٖٕ ..............................................................................‬‬ ‫‪ " :ٛ‬استقامت در امور زندگی " ‪ٖ٘ .........................................................................‬‬ ‫‪ " :ٜ‬اشتغال بکسب و کار " ‪ٖٚ ...........................................................................‬‬ ‫ٓٔ‪ " :‬اطاعت از تشکيالت امريّو " ‪ٗٓ ......................................................................‬‬ ‫ٔ​ٔ‪ " :‬اطاعت از حکومت " ‪ٖٗ ...........................................................................‬‬ ‫ٕٔ‪ " :‬اطاعة اللّو و اجرای احکام و تعاليم " ‪ٗٙ ..............................................................‬‬ ‫ٖٔ‪ " :‬اعتدال " ‪ٜٗ .......................................................................................‬‬ ‫ٗٔ‪ " :‬امانت " ‪٘ٔ ........................................................................................‬‬ ‫٘ٔ " امتحانات " ‪٘​٘ ......................................................................................‬‬ ‫‪ " :ٔٙ‬انتخابات " ‪ٜ٘ .....................................................................................‬‬ ‫‪ " :ٔٙ‬انصاؼ " ‪ٕٙ .......................................................................................‬‬ ‫‪ " :ٔٚ‬انقطاع "‪ٙٗ ........................................................................................‬‬ ‫‪ " :ٜٔ‬ايبان و عرفان و مقتضای آن " ‪ٕٚ ....................................................................‬‬ ‫ٕٓ‪ " :‬بال فی سبيل اللّو و اجر و نتايج آن " ‪ٚ٘ .............................................................‬‬ ‫تربعات " ‪ٖٛ .......................................................................................‬‬ ‫ٕٔ‪ّ " :‬‬

‫ٕ​ٕ‪ " :‬تبليغ " ‪ٛٙ .........................................................................................‬‬ ‫ٖٕ‪ " :‬تربيت " ‪ٜٗ ........................................................................................‬‬ ‫ٕٗ‪ " :‬تزييد معلومات امری " ‪ٕٔٓ ..........................................................................‬‬ ‫ٕ٘‪ " :‬تعاون و تعاضد " ‪ٔٓ٘ ...............................................................................‬‬ ‫" تقوی و تقديس " ‪ٜٔٓ ....................................................................................‬‬ ‫‪ " :ٕٚ‬تکبري اللّو اهبی " ‪ٔ​ٔٗ ................................................................................‬‬ ‫‪ " :ٕٛ‬تالوت آيات و الواح " ‪ٔ​ٔٙ ..........................................................................‬‬ ‫‪ " :ٕٜ‬تواضع و فروتنی " ‪ٔ​ٜٔ ..............................................................................‬‬ ‫ٖٓ " توّکل و تفويض " ‪ٕٖٔ ................................................................................‬‬ ‫ٖٔ‪ " :‬جوانان " ‪ٕٔٙ ......................................................................................‬‬ ‫حج " ‪ٖٔٓ .........................................................................................‬‬ ‫ٕٖ‪ّ " :‬‬ ‫ٖ​ٖ‪ " :‬حسن ؿبضر و لطف بيان و ُخلق خوش " ‪ٖٕٔ ........................................................‬‬ ‫ٖٗ‪ " :‬حقوؽ اللّو " ‪ٖٔ٘ ...................................................................................‬‬ ‫ٖ٘‪ " :‬حکمت در اعمال و اقوال " ‪ٖٜٔ ....................................................................‬‬ ‫‪ " :ٖٙ‬حيا " ‪ٕٔٗ .........................................................................................‬‬ ‫‪ " :ٖٚ‬حيات عائلو هبائی " ‪ٖٔٗ ............................................................................‬‬ ‫‪" :ٖٛ‬خدمت امراللّو " ‪ٔٗٚ .................................................................................‬‬ ‫‪ " :ٖٜ‬خدمت خبلق " ‪ٔ٘ٔ .................................................................................‬‬ ‫ٓٗ‪َ " :‬خ ْشيَةُ اللّو " ‪ٔ٘​٘ ...................................................................................‬‬ ‫ٔٗ‪ " :‬خطا پوشی و ستّاريّت " ‪ٔ٘ٚ ........................................................................‬‬ ‫ٕٗ‪ " :‬دعا و مناجات " ‪ٔٙٓ ...............................................................................‬‬ ‫ٖٗ‪ " :‬دفن اموات " ‪ٕٔٙ ...................................................................................‬‬ ‫ٗ​ٗ‪ " :‬روزه " ‪ٔٙٗ .........................................................................................‬‬ ‫٘ٗ‪ " :‬زکوة " ‪ٔٙ​ٙ .........................................................................................‬‬ ‫‪ " :ٗٙ‬سخاوت و انفاؽ مال " ‪ٔٙٚ .........................................................................‬‬

‫سن ىرم " ‪ٜٔٙ ..............................................................‬‬ ‫سن بلوغ شرعی و اداری و ّ‬ ‫‪ّ "ٗٚ‬‬ ‫‪ُ " :ٗٛ‬شکر " ‪ٔٚٓ ........................................................................................‬‬ ‫‪ " :ٜٗ‬شهادت بانفاؽ َدم و شهادت خبدمت " ‪ٕٔٚ ..........................................................‬‬ ‫ٓ٘‪ " :‬صرب در بالو رضا بقضا " ‪ٔٚ٘ ......................................................................‬‬ ‫ٔ٘‪ " :‬صداقت " ‪ٜٔٚ .....................................................................................‬‬ ‫ٕ٘‪ " :‬ضيافت نوزده روزه و دعوت بو ميهمانيها " ‪ٕٔٛ ........................................................‬‬ ‫ٖ٘‪ " :‬عدل " ‪ٔٛ٘ ........................................................................................‬‬ ‫ٗ٘‪ " :‬عذر خواىی و عفو " ‪ٜٔٛ ...........................................................................‬‬ ‫٘​٘‪ " :‬ع ّفت و عصمت " ‪ٜٔٔ .............................................................................‬‬ ‫‪" :٘ٙ‬علوم و صنايع " ‪ٜٔٗ .................................................................................‬‬ ‫ِ‬ ‫ومعصوم شريعت اللّو‪...‬بعد ازعروج حضرت هباء اللّو دبلکوت اهبی"‪ٜٔ​ٜ‬‬ ‫‪" :٘ٚ‬عهد وميثاؽ اؽبی درتعيني مراجع قدسی‬ ‫‪ ":٘ٛ‬فقر و َغناء ‪ -‬فقراء و اغنياء " ‪ٕٓ٘ ....................................................................‬‬ ‫‪ " :ٜ٘‬قلب پاک و نيّت خالص " ‪ٕٔ​ٔ ......................................................................‬‬ ‫ٓ‪ " :ٙ‬قناعت " ‪ٕٔٚ ......................................................................................‬‬ ‫ٔ‪ " :ٙ‬ؿببّت اللّو " ‪ٕٜٔ ....................................................................................‬‬ ‫ٕ‪ " :ٙ‬ؿببّت خبلق " ‪ٕ​ٕ٘ ...................................................................................‬‬ ‫ٖ‪" :ٙ‬مراجعو بطبيب حاذؽ " ‪ٕٖٓ ..........................................................................‬‬ ‫ٗ‪" ٙ‬مشرؽ االذکار" ‪ٕٖ​ٖ ..................................................................................‬‬ ‫٘‪" :ٙ‬مشورت " ‪ٕٖٚ ......................................................................................‬‬ ‫‪" :ٙ​ٙ‬معاشرت با ابرار" ‪ٕٗٓ ................................................................................‬‬ ‫‪ " :ٙٚ‬مقام انسان و مقام مومن " ‪ٕٗٔ ......................................................................‬‬ ‫الرضبن " ‪ٕٗ٘ .....................................................................‬‬ ‫‪ " :ٙٛ‬مقام و وظائف اماء ّ‬ ‫‪" :ٜٙ‬مواسات " ‪ٕٕ٘ ......................................................................................‬‬ ‫ٓ‪" :ٚ‬موسيقی " ‪ٕ٘ٗ ......................................................................................‬‬ ‫ٔ‪" :ٚ‬مهاجرت فی سبيل اللّو " ‪ٕ٘ٚ .........................................................................‬‬

‫ٕ‪" :ٚ‬نظافت و لطافت " ‪ٕٙٓ ..............................................................................‬‬ ‫ٖ‪" :ٚ‬مباز " ‪ٕٕٙ ..........................................................................................‬‬ ‫ٗ‪" :ٚ‬وصيتنامو " ‪ٕٙ٘ .....................................................................................‬‬ ‫٘‪" :ٚ‬وظائف و آداب اصحاب شور" ‪ٕٙٛ ...................................................................‬‬ ‫‪" :ٚٙ‬وفا" ‪ٕٚ٘ ............................................................................................‬‬ ‫‪" :ٚ​ٚ‬هنی از آزار حيوان " ‪ٕٚٛ .............................................................................‬‬ ‫‪" :ٚٛ‬هنی از اختالؼ " ‪ٕٛٔ ...............................................................................‬‬ ‫‪ " :ٜٚ‬هنی از استغفار نزد سايرين " ‪ٕٛ​ٛ .....................................................................‬‬ ‫ؿبرمو " ‪ٕٜٓ ....................................................................‬‬ ‫ٓ‪" :ٛ‬هنی از اشتغال در ايّام ّ‬ ‫ٔ‪" :ٛ‬هنی از اعرتاض بديگری " ‪ٕٜٕ ........................................................................‬‬ ‫ٕ‪" :ٛ‬هنی از افتخار بر ديگری " ‪ٕٜٗ .......................................................................‬‬ ‫ٖ‪ " :ٛ‬هنی از افيون (هتيّو ‪ -‬خريد ‪ -‬فروش ‪ -‬استعمال) " ‪ٕٜٚ ................................................‬‬ ‫ٗ‪" :ٛ‬هنی از انتحار و سبنّای موت " ‪ٕٜ​ٜ ....................................................................‬‬ ‫٘‪" :ٛ‬هنی از انتقام " ‪ٖٓٔ ..................................................................................‬‬ ‫‪ " :ٛٙ‬هنی از باز کردن نامو ديگری و مداخلو در امور ديگران " ‪ٖٖٓ ..........................................‬‬ ‫‪ " :ٛٚ‬هنی از بدعت و تکلّم بر خالؼ ؿبتوای الواح " ‪ٖٓٗ ...................................................‬‬ ‫‪ " :ٛ​ٛ‬هنی از تاويل کلمات اؽبيّو " ‪ٖٓٙ .....................................................................‬‬ ‫‪" :ٜٛ‬هنی ازتراشيدان موی سر ويا ذباوز مو ازحد گوشها درمردان " ‪ٖٓٛ ........................................‬‬ ‫وتفاؤل واعتقاد بو چشم زخم و استخاره وعطسو وخرافات ديگر" ‪ٖٜٓ .........................‬‬ ‫تشاؤم ُ‬ ‫ٓ‪" :ٜ‬هنی از ُ‬ ‫ٔ‪ " :ٜ‬هنی از تعصبات دينی‪ ،‬جنسی‪ ،‬وطنی‪ ،‬نژادی و غريه " ‪ٖٔ​ٔ .............................................‬‬ ‫ٕ‪" ٜ‬هنی از تعلّق بدنيا و مال و شؤون فانيّو دنيا" ‪ٖٔٙ .........................................................‬‬ ‫ٖ‪ " :ٜ‬هنی از تقيّو و کتمان عقيده "‪ٖ​ٖٓ ....................................................................‬‬ ‫ٗ‪" :ٜ‬هنی از جزع در مصائب " ‪ٖ​ٖ​ٖ ........................................................................‬‬ ‫٘‪" :ٜ‬هنی از حديث سازی يا استناد بو روايات "‪ٖ​ٖٗ .........................................................‬‬ ‫‪" :ٜٙ‬هنی از حسد " ‪ٖ​ٖ٘ ..................................................................................‬‬

‫‪ " :ٜٚ‬هنی از حشيش (هتيّو ‪ -‬خريد ‪ -‬فروش ‪ -‬استعمال) " ‪ٖ​ٖٙ ..............................................‬‬ ‫‪" :ٜٛ‬هنی از ضبل سالح " ‪ٖ​ٖٚ .............................................................................‬‬ ‫‪ " :ٜ​ٜ‬هنی از خريد و فروش غالم و کنيز" ‪ٖ​ٖٛ ..............................................................‬‬ ‫ٓ​ٓٔ‪ " :‬هنی از خيانت مالی در مشاغل "‪ٖ​ٖٜ ...............................................................‬‬ ‫ٔٓٔ‪ " :‬دخان و مکروىيّت آن " ‪ٖٕٗ .......................................................................‬‬ ‫ٕٓٔ‪" :‬هنی از دروغگوئی " ‪ٖٗ​ٗ ............................................................................‬‬ ‫ٖٓٔ‪" :‬هنی از دست بوسيدن و بر پای افتادن و سجده يا تعظيم مبودن" ‪ٖٗٙ ...................................‬‬ ‫ٗٓٔ‪ " :‬هنی از دل شکسنت و خاطر آزاری "‪ٖٗٚ ............................................................‬‬ ‫٘ٓٔ‪ " :‬هنی از رشوه دادن يا گرفنت يا ارتشاء " ‪ٖٜٗ ..........................................................‬‬ ‫‪ " :ٔٓٙ‬هنی از رياضت و اعتکاؼ " ‪ٖ٘ٓ ...................................................................‬‬ ‫‪ ":ٔٓٚ‬هنی از زناء" ‪ٖٖ٘ ...................................................................................‬‬ ‫‪ " :ٔٓٛ‬هنی از سؤال يا گدائی " ‪ٖ٘​٘ .......................................................................‬‬ ‫‪ " :ٜٔٓ‬هنی از سرقت " ‪ٖ٘ٚ ...............................................................................‬‬ ‫ٓٔ​ٔ‪ " :‬هنی از سيّئات اىل غرب "‪ٖ٘ٛ .....................................................................‬‬ ‫ٔ​ٔ​ٔ‪ " :‬هنی از يا مکروىيّت طالؽ و فصل " ‪ٖٙٓ ............................................................‬‬ ‫ٕٔ​ٔ‪" :‬هنی از ظلم " ‪ٖٕٙ .................................................................................‬‬ ‫ٖٔ​ٔ‪ " :‬هنی از عيب جوئی " ‪ٖٙ٘ ..........................................................................‬‬ ‫ٗٔ​ٔ‪ " :‬هنی از غرور و خود پسندی " ‪ٖٙٚ ..................................................................‬‬ ‫٘ٔ​ٔ‪ " :‬هنی از غيبت و افرتاء " ‪ٖٚٓ ........................................................................‬‬ ‫‪ " :ٔ​ٔٙ‬هنی از قتل " ‪ٖٖٚ .................................................................................‬‬ ‫‪ " :ٔ​ٔٚ‬هنی از قمار ‪ -‬جواز يا منع التاری " ‪ٖٚٙ ............................................................‬‬ ‫‪ " :ٔ​ٔٛ‬هنی از لواط " ‪ٖٚ​ٚ ................................................................................‬‬ ‫‪ " :ٔ​ٜٔ‬هنی از متابعت نفس و ىوی " ‪ٖٚٛ .................................................................‬‬ ‫ٕٓٔ‪ " :‬هنی از ُمْتعو گرفنت و تع ّدد َزْوجات " ‪ٖٛٔ ............................................................‬‬ ‫ٕٔٔ‪ " :‬هنی از مداخلو در امور سياسيّو " ‪ٖٖٛ ...............................................................‬‬

‫ٕ​ٕٔ‪ " :‬هنی از مسکرات (هتيّو – خريد ‪ -‬فروش ‪ -‬استعمال) " ‪ٖٛ​ٛ ...........................................‬‬ ‫ٖٕٔ‪ " :‬هنی از مشاغل حرام و احتکار" ‪ٖٜٔ ................................................................‬‬ ‫ٕٗٔ‪ " :‬هنی از معاشرت با اشرار و منافقني و ناقضني عهد اؽبی " ‪ٖٜٖ .........................................‬‬ ‫ٕ٘ٔ‪ " :‬هنی از نزاع و جدال و فساد و مايػتَ َکدَّر بِ​ِو ِْ‬ ‫االنْ َسا ُن " ‪ٖٜٛ .............................................‬‬ ‫َ ُ‬ ‫‪ " :ٕٔٙ‬هنی از ِ‬ ‫ورود بی اجازه خبانو ای " ‪ٖٗٓ ...............................................................‬‬ ‫‪ " :ٕٔٚ‬مآل اعمال ‪ -‬بشارت موت و حالت روح در عوامل اخری " ‪ٗٓٗ .......................................‬‬ ‫فهرستی از آثار دکرت رياض قديبی (گردآورنده و تنظيم کننده اين کتاب) ‪ٕٗٓ ....................................‬‬

‫ٔ‪ " :‬باعمال خود را بيارائيد نو باقوال "‬ ‫(قطعو ٘ کلمات مکنونو)‬

‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪" -‬ای فرزند کنيز من الزال ىدايت باقوال بوده و اين زمان بافعال گشتو يعنی بايد صبيع‬ ‫کل شريکند ولکن افعال پاک و‬ ‫افعال قدسی از ىيکل انسانی ظاىر شود چو کو در اقوال ّ‬ ‫مق ّدس ـبصوص دوستان ماست پس جبان سعی مبايئد تا بافعال ازصبيع ناس فبتاز شويد"‪.‬‬ ‫(کلمات مکنونو فارسی‪ ،‬قطعو ‪)ٚٙ‬‬ ‫ٕ ‪" -‬م ّدعيان ؿببّت را برىان الزم ىر چو بلسان آيد مقبول ساحت رضبن نيفتد اليوم فعل‬ ‫کل جوارح اعمال حسنو بظهور آيد اگر نفسی‬ ‫مق ّدم بر قول است پس جهد مبائيد تا از ّ‬ ‫شامو‬ ‫دبجرد ّادعا ثابت نشود بلکو صاحبان ّ‬ ‫دعوی مبايد کو از اىل رضوان ربّانيست آن قول ّ‬ ‫استشمام ننمايند (*) اگر استنشاؽ رياحني مبودند مقبول خواىد شد و ّاال مردود"‪( .‬فضائل‬ ‫اخالؽ‪ ،‬ص ٕٗ) (*) دبناسبت مضامني قبلش يعنی"روايح روبان" را استشمام ننمايند)‬ ‫ٖ ‪" -‬تاثري کلمو از تقوی و انقطاع مکلّم است‪ .‬بعضی از عباد باقوال کفايت مينمايند‬ ‫صدؽ اقوال باعمال منوط و مشروط‪ .‬از عمل انسان رتبو و مقامش معلوم ميشود‪".‬‬ ‫(ؾبموعو اشراقات‪ ،‬ص ٖٓٔ)‬ ‫ٗ ‪ " -‬قول عمل ميخواىد قول بال عمل َکنَ ْح ِل بِال َع َسل اَْو َک َش َج ِر بِالَ َشبَر " (ص ٔ​ٔ​ٔ‬ ‫ؾبموعو اقتدارات)‬ ‫٘ ‪ " -‬ای مردمان گفتار را کردار بايد چو کو گواه راستی گفتار کردار است و آن بی اين‬ ‫تشنگان را سرياب ننمايد و کوران را درىای بينائی نگشايد " (ص ‪ ٚ‬دريای دانش)‬ ‫‪ " - ٙ‬بايد م ّدعی ؿببّت اؽبی اليوم جبميع شئون از دونش فبتازباشد‪ .‬قبول امر و اعرتاؼ‬ ‫حبق ؿبض ادعا نبوده و نيست چنانچو صبيع ناس اليوم م ّدعی اين مقامند و ِ‬ ‫لک ْن لِ َسا ُن‬ ‫ّ‬ ‫ّ‬ ‫َ‬

‫الْ َعظَ َم ِة يَ ْش َه ُد بِ ِک ْذهبِ​ِم َو افِْرتائِ ِه ْم َو غُ​ُرْوِرِى ْم َو َغ ْفلَتِ ِه ْم َو ِخيَانَتِ ِه ْم ‪.‬ای دوستان خالصاً للّ ِو‬ ‫حرکت مبائيد و لَِو ْج ِو اللّو تکلّم کنيد‪ .‬کلمو ای کو للّو از ظباء قلب حرکت مبايد و از افق‬ ‫لسان اشراؽ کند البتّو مؤثّر خواىدبود‪ .‬از تأثريات اعمال غافل نباشيد لَ َع ْم ُر اللّ ِو اگر نفسی‬ ‫بو تأثريات اعمال و اقوال طيّبو و خبيثو مطّلع شود ابداً هبيچ مکروىی التفات ننمايد و جز‬ ‫خري ؿبض و معروؼ صرؼ از او ظاىر نشود "‪( .‬ص ‪ ٕٛ-ٜ‬فضائل اخالؽ)‬ ‫عزم شويد ودر جربوت قدسم درآئيد"‪.‬‬ ‫‪ " - ٚ‬بصفامت متّصف شويد تا قابل ورود ملکوت ّ‬ ‫(لوح اضبد فاسی ‪ -‬ص ٕ​ٕٔ دريای دانش)‬ ‫‪ " - ٛ‬عامل را غبار تريه ظلمانی اخذ مبوده و احاطو کرده بساط معنی و عمل پيچيده شده‬ ‫و بساط قول و لفظ گسرتده گشتو بگو ای احباب قسم بآفتاب حقيقت کو اليوم يوم‬ ‫عمل است اگر از نفسی مقدار َشعری اليوم خري صادر شود جزای آن بدوام ُملک و‬ ‫ملکوت از برای او باقی خواىد ماند"‪( .‬ص ٖ‪ ٔٙ‬جلد ‪ ٛ‬مائده آظبانی ط ٕٔٔ بديع)‬ ‫کل الزمست کو باخالؽ پسنديده و اعمال حسنو و افعال طيّبو ظاىر شوند و‬ ‫‪ " - ٜ‬بر ّ‬ ‫حق از چنني‬ ‫آن نفوسی کو خود را بو رضبن نسبت دىند و بو اعمال شيطان عاملند البتّو ّ‬ ‫منزه و مق ّدس بوده و خواىد بود "‪( .‬ص ٘ٔ فضائل اخالؽ)‬ ‫نفوس ّ‬ ‫ٓٔ‪ " -‬از شئون انسانيّت در ىيچ احوال خارج نشويد‪ .‬اخالؽ و اطوار ِسباع و وحوش را‬ ‫باىلش واگذاريد بشنويد و نگوئيد عطا مبائيد و در صدد اخذ عطا نباشيد‪ .‬اِ ْن َشاءَ اللّو‬ ‫امام وجوه ىر يک از مشا َعلَم عدل و رايت عقل مشاىده شود و البتّو از اين اعمال پاک‬ ‫و اخالؽ پاکيزه طاىره انوار عدل کو از ظلم ظاؼبني ؿبجوب و مستور است باسم اؽبی‬ ‫اشراؽ مبايد "‪( .‬ص ٗٔ فضائل اخالؽ)‬ ‫ٔ​ٔ ‪ " -‬بسم اللّو االهبی مقصود از کتاهبای آظبانی و آيات اؽبی آنکو مردمان براستی و‬ ‫دانائی تربيت شوند کو سبب راحت خود و بندگان شود‪ .‬ىر امری کو قلب را راحت‬

‫مبايد و بر بزرگی انسان بيفزايد و ناس را راضی دارد مقبول خواىد بود‪ .‬مقام انسان بلند‬ ‫است اگر بانسانيّت مزيّن و ّاال پست تر از صبيع ـبلوؽ مشاىده ميشود‪ .‬بگو ای دوستان‬ ‫حق ميطلبم صبيع‬ ‫امروز را غنيمت مشريد و خود را از فيوضات حبر تعالی ؿبروم ننمائيد‪ .‬از ّ‬ ‫را بطراز عمل پاک و خالص در اين يوم مبارک مزيّن فرمايد اِنَّوُ ُى َو الْ ُم ْختَ ُار "‪.‬‬ ‫(ص ٔ دريای دانش)‬ ‫مستقر‬ ‫ٕٔ ‪ " -‬ای دوستان من مشا اصول بيوت امريو ايد اگر اصول ؿبکم نباشد بيوت‬ ‫ّ‬ ‫مباند و مبدأ چشمو ىای ارض عرفانيد‪ ،‬مبدأ اگر گل آلوده شود در سبامی اهنار متشتّتو‬ ‫کل تريه شوند‪ .‬اِبػُنَم از قبل باصحاب خود فرمود مشا ِملح ارضيد کو فاسد‬ ‫سرايت مبايد و ّ‬ ‫شد بکدام چيز مبکني خواىد گرديد دراينصورت مصرفی از او مشهود نو مگر آنکو دور‬ ‫افکنده و پايبال شود "‪( .‬ص ٘‪ ٔٙ‬ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی)‬ ‫ٖٔ ‪ " -‬انسان دبثابو شجر است اگر باشبار مزيّن گشت اليق مدح و ثنا بوده و ىست و ّاال‬ ‫شجر بی شبر قابل نار است‪ .‬اشبار سدره انسانی بسيار لطيف و پسنديده و ؿببوب‪،‬‬ ‫اخالؽ مرضيّو و اعمال حسنو و کلمو طيّبو از اشبار اين شجره ؿبسوب "‪( .‬ص ‪ٕٙ‬‬ ‫فضائل اخالؽ)‬ ‫ٗٔ ‪ " -‬ؿببوب عا َمل در سجن اعظم صبيع را نصيحت ميفرمايد بو اموريکو سبب و علّت‬ ‫ِ ِ‬ ‫کل بسمع قبول اصغاء مبايند‪ .‬ای دوستان‬ ‫ارتفاع آن نفوس و َما يَػْنبَغي لالنسان است بايد ّ‬ ‫اخالؽ حسنو و اعمال مرضيّو و شؤونات انسانيّو سبب اعالء کلمة اللّو و ترويج امر بوده‬ ‫لذا بر ىرنفسی الزم و واجب کو اليوم بو معروؼ سب ّسک جويد و از منکر اجتناب مبايد"‪.‬‬ ‫(ص ٗٓٔ دريای دانش)‬ ‫ط ِ​ِخبيَانَتِ ِو َو کِ ْذبِ​ِو َو َج ْهلِ ِو‬ ‫٘ٔ ‪ " -‬اِ ْن اِْالنْ َسا َن يَػ ْرتَِف ُع بِاَ​َمانَتِ ِو َو ِعفَّتِ ِو َو َع ْقلِ ِو َو اَ ْخالَقِ ِو َو يَػ ْهبُ ُ‬ ‫و نَِفاقِ ِو‪ .‬لَعم ِري َال يسمو اِْالنْسا ُن بِالزيْػنَ ِة و الثَروةِ بل بِ ْاْل ِ‬ ‫داب َو الْ َم ْع ِرفَِة " (کلمات‬ ‫َْ‬ ‫َُْ‬ ‫َ‬ ‫َ َ َ َْ‬ ‫َ‬ ‫فردوسيّو – ص ٖٓ ؾبموعو ای از الواح صبال اهبی)‬

‫ضّر‬ ‫‪ " - ٔٙ‬يا ابن اهبر قسم بانوار آفتاب حقيقت کو از افق سجن ُمشرؽ و الئح است ُ‬ ‫حبق راجع و نبچنني سبب‬ ‫اعمال شنيعو کو در کتاب منع آن از قلم اعلی جاری شده ّ‬ ‫کل ِدبَا َح َک َم بِ​ِو اللّوُ عامل شوند‬ ‫توقّف ظهور امر است ما بني عباد از ّ‬ ‫حق ميطلبيم از بعد ّ‬ ‫حق و ناصرش اعمال و اخالؽ است بايد باين‬ ‫شايد بو کلموٌ رضا فائز گردند امروز جنود ّ‬ ‫تصرؼ مبود"‪( .‬ص ٕٔ فضائل اخالؽ)‬ ‫جنود افئده وقلوب وصدور عباد را ّ‬ ‫‪ " - ٔٚ‬دنيا را وفائی نبوده و نيست جهد مبائيد تا در اين ايّام فانيو کسب لئالی باقيو‬ ‫مبائيد‪ .‬عمل پاک و مق ّدس البتّو در کتاب حفظ اؽبی ؿبفوظ خواىد ماند‪ .‬طوبی از برای‬ ‫نفسی کو باين مقام فائز شد "‪( .‬ص ٓ​ٓٔ ج ٘ آثار قلم اعلی)‬ ‫حق در ُزبُر و الواح دبثابو آفتاب ظاىر و الئح‬ ‫‪ " - ٔٛ‬يا حزب اللّو ناصر و معني و جنود ّ‬ ‫آن جنود اعمال طيّبو و اخالؽ مرضيّو بوده و ىست "‪( .‬ص ‪ ٕٛ.‬ؾبموعو اشراقات)‬ ‫‪ " - ٜٔ‬مظلوم امروز مسجون‪ ،‬ناصر او جنود اعمال و اخالؽ بوده نو صفوؼ و جنود و‬ ‫تفنگ و توپ يک عمل پاک عا َمل خاک را جنّت عُليا مبايد‪ .‬ای دوستان باخالؽ مرضيّو‬ ‫حق َج ّل َجاللُو را نصرت مبائيد "‪( .‬ص ‪ ٖٜٔ‬ؾبموعو اشراقات)‬ ‫و اعمال طيّبو ّ‬ ‫ٕٓ ‪ " -‬اگر نفسی در صبيع عمر بعبادت مشغول شود و از صفاتيکو سبب ارتفاع امر اللّو‬ ‫است ؿبروم ماند آن عبادت حاصلی ندارد و شبری لبواىد خبشيد "‪( .‬ص ٘ٗ اخالؽ‬ ‫هبائی)‬ ‫ٕٔ ‪ " -‬شخص انسان بايد باخالؽ روحانيّو و اعمال و افعال طيّبو طاىره مزيّن باشد ىر‬ ‫نفسی باين مقام فائز نشود او از انسان ؿبسوب نو "‪( .‬ص ٔ​ٔ اصول عقائد هبائيان)‬

‫حبق نسبت دىند "‪.‬‬ ‫ٕ​ٕ ‪ " -‬اگر از نفسی عمل شنيعی ظاىر شود ناس جاىل غافل آنرا ّ‬ ‫(ص ٖ‪ ٔٙ‬جلد ‪ ٛ‬مائدهآظبانی ط ٕٔٔ بديع)‬ ‫ٖٕ ‪ " -‬اين ظهور از برای اجرای حدودات ظاىره نيامده چنانچو در بيان از قلم رضبن‬ ‫اح ِهم اِلی الْم ِ‬ ‫جاری بلکو ِالَج ِل ظهورات کماليو در ان ُفس انسانيو و ارتقاء ارو ِ‬ ‫قامات الْبَاقِيَ ِة‬ ‫ْ‬ ‫ّ‬ ‫َ‬ ‫و ما ي ِ‬ ‫کل فوؽ ُملک و ملکوت َمشي مبايند"‪.‬‬ ‫َ َ َُ‬ ‫صقدقُوُ عُ ُق ْوُؽبُم ظاىر و ُمشرؽ شده تا آنکو ّ‬ ‫(ص ٗٔ اخالؽ هبائی)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬هبائی بايد مشع آفاؽ باشد و قبم ساطع از افق اشراؽ اگر چنني است نسبتش‬ ‫حقيقی است و اِّال نسبت ؾبازی و بی شبر و بی پا "‪( .‬ص ٓ‪ ٕٛ‬ج ٕ مکاتيب‬ ‫حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ٕ ‪ " -‬هبائی بودن بلفظ چو فايده دارد "‪( .‬ص ‪ ٕ٘ٛ‬ج ٔ بدائع اْلثار)‬ ‫ٖ ‪ " -‬ای حزب اؽبی بعون و عنايت صبال مبارک روحی الحبّائو الفداء بايد روش و‬ ‫سلوکی مبائيد کو مانند آفتاب از ساير نفوس فبتاز شويد‪ .‬ىر نفسی از مشا در ىر شهری‬ ‫کو وارد گردد خبُلق و خوی و صدؽ و وفا و ؿببّت و امانت و ديانت و مهربانی بعموم‬

‫مشار بالبنان گردد صبيع اىل شهر گويند کو اين شخص يقني است کو هبائی‬ ‫عامل انسانی ٌ‬ ‫است زيرا اطوار و حرکات و روش و سلوک و ُخلق و خوی اين شخص از خصائص‬ ‫هبائيان است‪ .‬تا باين مقام نيائيد بعهد و پيمان اؽبی وفا ننموده ايد زيرا بو نصوص قاطعو‬ ‫از صبيع ما ميثاؽ وثيق گرفتو کو دبوجب وصايا و نصائح اؽبيّو و تعاليم ربّانيّو رفتار مبائيم"‪.‬‬ ‫(ص ٗ٘ ظهور عدل اؽبی و ص ‪ ٚ‬اخالؽ هبائی)‬

‫ٗ ‪ " -‬ياران اؽبی بايد دبوجب وصايا و نصائح نور حقيقت ِ‬ ‫صبال قدم روحی لعتبتو الفداء‬ ‫ؾبرد خبوانند و مودوع اوراؽ و الواح‬ ‫قيام کنند و يک يک را دبوقع اجراء گذارند نو اينکو ّ‬

‫گذارند‪ .‬بايد اوامر روحانيّو و جسمانيّو اسم اعظم روحی لرتبتو الفداء در حيّز شهود جلوه‬ ‫مصور گردد و ّاال چو شبری و چو اثری "‪.‬‬ ‫ؾبسم و ّ‬ ‫مبايد و در الواح و اطوار ياران اؽبی ّ‬ ‫(ص ‪ ٕٜٚ‬ج ٕ مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫٘ ‪ " -‬هبائيان بايد نظر باين امر دقيق مبايند کو مانند سائر اديان بعربده و ىای و ىوی و‬ ‫لفظ بی معنی کفايت ننمايند بلکو جبميع شؤون از خصائل و فضائل رضبانی و روش و‬ ‫رفتار نفوس ربّانی قيام کنند و ثابت مبايند کو هبائی حقيقی ىستند نو لفظ بی معنی و‬ ‫هبائی اينستکو شب و روز بکوشند تا در مراتب وجود ّترقی و صعود مبايند و هنايت آرزوی‬ ‫منور‬ ‫ىر يک اين باشد کو نوعی روش و حرکت مبايد کو صبيع بشر از آن مستفيض و ّ‬ ‫حق باشد و روش و رفتارش سبب ترقيّات‬ ‫گردند و نقطو نظرگاىش نبواره ُخلق و خوی ّ‬ ‫نامتناىيّو گردد چون باين مواىب موفّق شود ميتوان گفت کو هبائی است و ّاال در اين دور‬ ‫مبارک کو فخر اعصار و قرون است ايبان عبارت از اقرار بوحدانيّت اؽبيّو نو بلکو قيام‬ ‫جبميع شؤون و کماالت ايبان است "‪( .‬ص ‪ ٕٓٙ‬ج ٔ توقيعات)‬ ‫‪ " - ٙ‬فَػ َواللّ ِو الَّ ِذي الالو اَِّال ُىو اليوم خدمتی بامراللّو اعظم از زبلّق باخالؽ نيست و‬ ‫ضری بدين اللّو اعظم از صفحات قبيحو نو‪ .‬البتّو نفسی ضربتی بر ىيکل عبدالبهاء زند‬ ‫ّ‬ ‫گوارا تر از اينستکو عملی از او صدور مبايد کو ـبالف منقبت عامل انسانی باشد زيرا اين‬ ‫سم نَقيع را‬ ‫يسر ّاما آن ُجرح عظيم را التيامی نو و آن ّ‬ ‫زخم را مرىم و اين ضربت را التيام م ّ‬ ‫درياقی نيست‪ .‬هنايت اىتمام در اين امور الزم "‪( .‬ص ٖٔ فضائل اخالؽ)‬

‫‪ " - ٚ‬هبائی را بصفت شناسند نو باسم و خبُلق پی برند نو جبسم "‪( .‬ص ٗٔ​ٔ ج ٕ‬ ‫مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫‪ " - ٛ‬نبيشو ايبان باقرار و اعرتاؼ بود لکن در اين امر اعظم بو اعمال و اخالؽ پسنديده‬ ‫است "‪( .‬ص ‪ ٔ٘ٚ‬ج ٕ بدائع اْلثار)‬

‫‪ " - ٜ‬احبّای اؽبی نبايد مثل اُمم اخری در لسان شهد باشند و در عمل حنظل کو بزبان‬ ‫جوىر تسبيح و تقديس بودند و بافعال صرؼ آلودگی و ناپاکی اليوم وقت عمل است و‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫وح‬ ‫ىنگام شبر سراج بی نور ظلمت است و شجر بی شبر َحطَب َسع ْري و َس َقر‪َ .‬والْبَ َهاءُ َوا َّلر ُ‬ ‫َعلَيک ع ع "‪( .‬ص ٕٗٗ ج ٔ مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬از برای اعمال و فضائل انسانی درجاتست‪ .‬يک عملی است کو فائده آن راجع‬ ‫بشخص انسان است عمل ديگر شبرش راجع بعائلو انسان يا بقوم و قبيلو او‪ّ .‬اما يک‬ ‫عملی است کو فائده و شبرش راجع بعموم اىل عامل است و نتائجش غري ؿبدود و اثراتش‬ ‫باقی بو بقاء عا َمل وجود‪ .‬موفّقيّت باينگونو عمل کمال عا َمل انسانی است و اين کمال بو‬ ‫سبسک بتعاليم اؽبيّو و ّقوه معنويو حاصل شود‪ .‬اينست کو در اديان اؽبيّو قبول عمل انسان‬ ‫ّ‬ ‫بعرفان مشرؽ امر رضبن منوط است و علم و عرفان بو عمل بوصايای مليک منّان معلّق و‬ ‫مربوط و ِعلم و عمل چون با ىم باشد و اطاعت با عرفان تؤام گردد نتيجو عا َمل وجود‬ ‫رب ودود در حيّز شهود جلوه مبايد "‪( .‬ص ‪ ٖ​ٖٚ‬ج ٕ‬ ‫سر موىبت ّ‬ ‫مشهود شود و ّ‬ ‫بدائع اْلثار)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫حق و باطل اخالؽ است نو‬ ‫ٔ ‪ " -‬اليوم اساس اعظم و ميزان اکمل و ّامت و فا ِرؽ بني ّ‬ ‫اقوال ىر حزبی کو دارای آن باشد مؤيّد است و ِم ْن لَ َدی ا ْغبَ ّق و ىر طائفو ای از آن ؿبروم‬

‫باطل است و از فضل و تأييد اؽبی فبنوع‪ .‬نام و نشان دليل و برىان اگر موءيّد و تؤام‬ ‫حبُسن روش و سلوک و اخالؽ طيّبو مرضيّو نباشد در اين عصر مذموم و مطرود جهان و‬ ‫جهانيان است و ُحسن اخالؽ‪ ،‬کماالت و مظاىرش‪ُ ،‬حسن سلوک و رفتار و يگانگی و‬ ‫ِ‬ ‫مستمر ِي‬ ‫تعاضد‬ ‫الفت و ّارباد و اتّفاؽ و ُحسن معامالت در جزئيّات و کلّيّات و تعاون و‬ ‫ّ‬ ‫صميمی و ؿببّت و خلوص نيّت و صفای قلب و طهارت ن ْفس و صداقت و امانت َما بِ​ِو‬ ‫ِْ‬ ‫اال ْمتِيَاز ياران است چو کو اين صفات فبدوحو کو اىل عا َمل از آن غافل و ؿبجوبند ّاولني و‬ ‫آخرين دليل ُمقنع و برىان کافی المع اين آئني اؽبی است‪ .‬ؿبک ذبربو است و يگانو فبيّز‬ ‫هبائيان از سائر طوائف و اُمم‪ .‬مقصد اصلی عموم انبياء و ُر ُسل است و يگانو مقصود و‬

‫مطلوب و منتها آمال و آرزوی حضرت اعلی و صبال اهبی و حضرت عبدالبهاست "‬ ‫(ص ‪ ٜٔٛ‬ج ٔ توقيعات)‬ ‫ٕ ‪ " -‬معرفت مظهر ظهور اگر شبر و نتيجو اش ُحسن سلوک و تزکيو اخالؽ نباشد از‬ ‫نفوذ وتأثري ؿبروم و نزد اىل دانش و ارباب بصريت قابل اعتناء نبوده و نيست چو کو اين‬ ‫توىم و تقليد است " (ص ٕٗ٘ ج ٔ توقيعات‬ ‫معرفت معرفت حقيقی نو بلکو صرؼ ّ‬ ‫مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬ ‫ٖ ‪ " -‬ىر نفسی کو خود را بو ِشيَم و ُحلَل تقديس و تقوی و اخالؽ مزيّن ندارد او هبائی‬ ‫حقيقی نو ولو اينکو باين اسم موسوم و موصوؼ و معروؼ "‪( .‬ص ٔ‪ ٙ‬ج ٖ مائده‬ ‫آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫دنو اخالؽ و سوء رفتار نفوس در حول خود‬ ‫ٗ ‪... " -‬بايد نظر بو پستی ؿبيط خود و ّ‬ ‫تفوؽ نسبی نگردند بلکو بايد نظر را باوج مرتفع مبايند و نقطو‬ ‫ننمايند و راضی بامتياز و ّ‬ ‫کل در‬ ‫نظرگاه راتعاليم و نصائح قلم اعلی قرار دىند آنوقت معلوم شود کو ىنوز از برای ّ‬ ‫وادی سلوک مراحلی عديده باقی مانده و ط ّي مسافت نکرده بسر منزل مقصود کو زبلّق‬ ‫باخالؽ و ِشيَم اؽبيّو است ىنوز وارد نگشتو امي‪ .‬پس ما کو سالکان سبيل قباتيم بايد‬ ‫بتمام قوی بکوشيم تا در ؾبالسات و مکاؼبات و معامالت و مشاغل و مقاصدمان با سبام‬ ‫طبقات نفوس در امور جزئی و کلّی در ىر دقيقو و آنی آن روح مودعو در تعاليم حضرت‬ ‫هباء اللّو را بفعل اظهار و اعالن و اثبات کنيم و چنان جلوه مبائيم کو بر ُک ّل ثابت گردد کو‬ ‫جز ّقوه جامعو روح حضرت هباء اللّو ىيچ امری ديگر تقليب ماىيّت ننمايد و خلق جديد‬ ‫نکند اينست يگانو اسباب قبات و ظفر امر اؽبی "‪( .‬ص ‪ ٕٓٚ‬ج ٔ توقيعات مبارکو‬ ‫‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬ ‫٘ ‪ " -‬اين عبد عاجز مستمند ‪ ...‬شب و روز در حوالی بقاع مق ّدسو دبناجات و دعا و‬ ‫تَػبَتُّل مشغول و از ياران اؽبی استدعا و التماس مبايد کو باعمال و اخالؽ حضرت عبدالبهاء‬

‫مقتدای حقيقی ظاىر شوند و اين امر عزيز اؽبی را نصرت کامل مبانيد‪ .‬اميد است کو اين‬ ‫دعا مستجاب شود و اين استدعا قبول گردد "‪( .‬ص ٓ‪ ٔٚ‬ج ٔ توقيعات مبارکو)‬ ‫‪ " - ٙ‬در اين برىو از زمان است کو ياران رضبانی بايد جبميع وسائل فبکنو افکار و اذکار‬ ‫و ِشيَم و اطوار غري مرضيّو ای را کو مرياث نياکان ؿبسوب از ريشو براندازند و جبای آن با‬ ‫ِ‬ ‫ملکات فاضلو و شؤون و احوال‬ ‫توسل بذيل دعا و استقامت‪،‬‬ ‫هنايت صرب و متانت و ّ‬ ‫فبتازه روحانيّو را کو برای شرکت مؤثّر آنان در خدمت آستان اؽبی و استخالص عامل‬ ‫انسانی الزم و ضروری است در حديقو وجود غرس مبايند و خود را برای رب ّقق اين منظور‬ ‫مصوب)‬ ‫عظيم وخدمت قومي آماده ومهيّا سازند "‪( .‬ص ٘ٗ ظهور عدل اؽبی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫‪ " -ٚ‬ىدؼ غائی حضرت هباءاللّو آنستکو افراد جديدی خلق شوند يعنی مردمی نيکوکار‬ ‫مهربان باىوش و ص ّديق و شريف کو بر مبنای احکام و موازين اين امر اعظم کو در اين‬ ‫مرحلو جديد از تکامل عامل انسانی ظاىر شده عمل مبايند‪ .‬خود را هبائی ناميدن کافی‬ ‫نيست بلکو بايد در سبام وجود ما آثار حيات هبائی مبودار باشد "‪( .‬ص ٕ٘ مبونو حيات‬ ‫مصوب)‬ ‫هبائی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫‪ " - ٛ‬ما نبواره بايست خباطر داشتو باشيم کو تعاليم اؽبی در اين دور اعظم کامل است و‬ ‫تنها علّتی کو تعداد بيشرتی از نبنوعان ما بو امر اؽبی رو مبيکنند آنستکو مو کو ّادعای‬ ‫هبائی بودن دارمي براستی آئينو سبام مبای تعاليم حضرت هباءاللّو نيستيم‪ .‬ما بايستی بطور‬ ‫مداوم بکوشيم کو مبونو شاخص تعاليم حضرتش باشيم "‪( .‬ص ٖ٘ مبونو حيات هبائی ‪-‬‬ ‫مصوب)‬ ‫ترصبو ّ‬ ‫***‬

‫ٕ‪ " :‬اتّحاد و اتّفاؽ "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫کاالَصاب ِع فِی الْي ِد و اْالرَک ِ‬ ‫ات النَّ ْف ِ‬ ‫ان لِْلبَ َد ِن‬ ‫ٔ ‪ " -‬ايَّا ُک ْم اَ ْن تُػ َفِّرقَ ُک ْم ُش ُؤْونَ ُ‬ ‫س َو اؽبَ​َوی ُک ْونػُ ْوا ْ َ‬ ‫َ َ ْ‬ ‫ک يعِظُ ُکم قَػلَم الْوحي اِ ْن اَنْػتم ِمن ا ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني "‪( .‬کتاب مستطاب اقدس )‪(Kٜ٘‬‬ ‫لدم ْوقن ْ َ‬ ‫َک َذل َ َ ْ ُ َ ْ‬ ‫ُْ َ ُ‬ ‫أن َال َسبُ​ُّر بػينَ ُکم اَرياح اِْالختِ َال ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ارب ُدوا َ​َف اَم ِر اللّ ِو علَی َش ٍ‬ ‫ؼ َى َذا َما اُِم ْرُْمت‬ ‫َْ ْ ْ َ ُ ْ‬ ‫َ‬ ‫ٕ ‪ " -‬يَا اَحبَّائي اَن َّ ْ ْ‬ ‫بِ​ِو فِی اْالَلْ َو ِاح َو َى َذا َخ ْريٌ لَ ُک ْم اِ ْن اَنْػتُ ْم تَػ ْعلَ ُم ْو َن "‪( .‬ص ٕٓٔ کتاب مبني)‬ ‫ني بِب َالء جدي ٍد َالَح ُّ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ث‬ ‫ٖ ‪ " -‬فَػ َو ِعَّزتِ َ‬ ‫ب ِعْندي بِاَ ُن َْوب ُد َ‬ ‫ک يَا َْؿببُ ْوِ​ِب لَ ْو تُػ َع ِّذبُِ​ِن َِف ُک ِّل ح ْ ٍ َ َ ْ َ‬ ‫ِ‬ ‫ک ما ي َکد ِ‬ ‫بػ ِ ِ‬ ‫ک َما بَػ َعثْتَِ​ِن اَ​َّال ِال ِّربَ ِاد ِى ْم َعلَی‬ ‫اجتِ َماعُ ُه ْم ِ​ِلنَّ َ‬ ‫َ َُ‬ ‫َّر بِو قُػلُ ْوبػُ ُه ْم َو يَػتَ َفَّر ُؽ بِو ْ‬ ‫ني اَحبَّائ َ َ ُ ُ‬ ‫اَم ِر ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ک و اَر ِض َ ِ ِ‬ ‫اک َو اِقْػبَاؽبِ​ِ ْم الَی اُفُ ِق‬ ‫ک َو ا ْعَراض ِه ْم َع َّما س َو َ‬ ‫ْ َ‬ ‫ک الَّذي َال يَػ ُق ْوُم َم َعوُ َخ ْل ُق َظبَائ َ َ ْ‬ ‫ِ‬ ‫ک "‪( .‬ص ‪ ٕ​ٕٛ‬ؾبموعو الواح حضرت هباءاللّو)‬ ‫ضائِ َ‬ ‫ِعِّز کِ ِْربيَائِ َ‬ ‫ک َو تَػ َو ُّج ِه ِه ْم الَی َشطْ ِر ِر َ‬ ‫ٗ ‪ " -‬مقصود از ظهور و ذکر و بيان آنکو نفاؽ برخيزد وجبايش اتّفاؽ مقام اخذ مبايد "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٕٔٛ‬فضائل اخالؽ)‬ ‫٘ ‪ّ " -‬اول امری کو از معرفت حاصل ميشود الفت و اتّفاؽ عباد است چو کو باتّفاؽ‬ ‫منور و روشن "‪( .‬ص ٕٓ ؾبموعو اشراقات)‬ ‫آفاؽ عا َمل ّ‬ ‫‪ " - ٙ‬اصحاب صفا و وفا بايد با صبيع اىل عامل بو َروح و روبان معاشرت مبايند چو کو‬ ‫معاشرت سبب ّارباد و اتّفاؽ بوده و ىست و ا ّرباد و اتّفاؽ سبب نظم عا َمل و حيات امم‬ ‫است "‪( .‬طراز دوم از لوح طرازات)‬ ‫‪ " - ٚ‬و اينکو درباره ّارباد سؤال مبوديد ّارباد در رتبو ّاوليّو ّارباد در دين است و اين ّارباد‬ ‫الزال سبب نصرت امراللّو در قرون و اعصار بوده و اجتماع سيف معنوی اؽبی است‪...‬‬

‫و ّارباد در مقامی ّارباد در قول است و اين بسيار الزم است مثالً مالحظو مبا اگر دو‬ ‫حق در ارضی وارد شوند و در امری باختالؼ سخن گويند‪ِ ،‬‬ ‫سبب‬ ‫ن ْفس از اوليای ّ‬ ‫اختالؼ شود و خود و سائرين از نعمت ّارباد کو از قلم مولی االهباد نازل شده ؿبروم و‬ ‫فبنوع گردند ‪ ...‬و در مقامی ّارباد اعمال مقصود است چو کو اختالؼ آن سبب‬ ‫اختالؼ گردد‪ .‬اين مظلوم ايّامی کو از زوراء بادرنو نفی ميشد در بني راه در مسجدی وارد‬ ‫کل لفظ صالة بر او صادؽ ولکن ىر يک‬ ‫ؿبل مشاىده مبود اگر چو ّ‬ ‫صالة ـبتلفو در آن ّ‬ ‫بو اسبابی از ىم فبتاز و اگر حزب فرقان فی اغبقيقو بآنچو از قلم رضبن نازل شد عمل‬ ‫مينمودند صبيع َمن علی االرض بشرؼ ايبان فائز ميگشتند اختالؼ اعمال سبب اختالؼ‬ ‫امر گشت و امر ضعيف شد ‪ ...‬و از صبلو ّارب ِاد مقام است و اوست سبب قيام امر و‬ ‫ارتفاع آن ما بني عباد‪ .‬برتری و هبرتی کو دبيان آمد عا َمل خراب شد و ويران مشاىده‬ ‫گشت‪ .‬نفوسيکو از حبر بيان رضبن آشاميده اند و بافق اعلی ناظرند بايد خود را در يک‬ ‫ؿبقق گردد‬ ‫صقع و يک مقام مشاىده کنند‪ .‬اگر اين فقره ثابت شود و حبول و ّقوة اؽبی ّ‬ ‫حق موجود ولکن خود‬ ‫کل آيو ّ‬ ‫عا َمل جنّت اهبی ديده شود بلی انسان عزيز است چو کو در ّ‬ ‫را اعلم و ارجح و افضل و اتقی و ارفع ديدن خطائيست کبري‪ .‬طوبی از برای نفوسی کو‬ ‫بو طراز اين ّارباد مزينند و ِمن عنداللّو موفّق گشتو اند ‪ ...‬اگر قلم اعلی اراده مبايد مراتب‬ ‫ّارباد را در ىر شي و در ىر امر بتمامو ذکر فرمايد ساؽبا بايد مشغول گردد‪ .‬از صبلو ّارباد‬ ‫نفوس و اموال است و باين مقام ختم مينمائيم ذکر ّارباد را اَمراً ِم ْن ِعْن ِدنَا َو اَنَا الْ ُم ْقتَ ِد ُر‬ ‫الْ ُم ْختَ ُار ‪( ." ...‬از ص ‪ ٖٛ​ٛ‬تا ‪ ٖٜٛ‬ادعيو حضرت ؿببوب)‬ ‫بارباد و اتّفاؽ وصيّت ميفرمايد لِيَظْ َهَر بِ​ِو‬ ‫طراً ّ‬ ‫‪ " - ٛ‬قلم اعلی در اين حني اوليای خود را ّ‬ ‫اَْم ُراللّ ِو الْ ُم َهْي ِم ِن الْ َقيُّ ْوِم " (ص ٕٓٗ ادعيو حضرت ؿببوب)‬ ‫منور گرديد‪.‬‬ ‫‪ " - ٜ‬بنام دوست يکتا ای احزاب ـبتلفو ّ‬ ‫بارباد ّ‬ ‫توجو مبائيد و بنور اتّفاؽ ّ‬ ‫ِ ِ‬ ‫مقری حاضر شويد و آنچو سبب اختالؼ است از ميان برداريد تا صبيع عا َمل‬ ‫ل َو ْجو اللّو در ّ‬ ‫بانوار ن ّري اعظم فائز گردند و در يک مدينو وارد شوند و بر يک سرير جالس‪ .‬اين مظلوم‬ ‫از ّاول ايّام الی حني مقصودی جز آنچو ذکر شد نداشتو و ندارد‪ .‬ش ّکی نيست صبيع‬

‫حق عامل‪ .‬نظر دبقتضيات عصر اوامر و احکام ـبتلف‬ ‫متوجهند و بامر ّ‬ ‫احزاب بافق اعلی ّ‬ ‫کل ِم ْن ِعْن ِداللّو بوده و از نزد او نازل شده و بعضی از امور ىم از عناد ظاىر‬ ‫شده ولکن ّ‬ ‫بعضد ايقان ِ‬ ‫سبسک‬ ‫اصنام اوىام و اختالؼ را بشکنيد و ّ‬ ‫گشتو‪ .‬باری ُ‬ ‫بارباد واتّفاؽ ّ‬ ‫ِ‬ ‫ک لِ َسا ُن الْ َعظَ َم ِة َِف‬ ‫مبائيد‪ .‬اينست کلمو عليا کو از ا ُّم الْکتاب نازل شده‪ .‬يَ ْش َه ُد بِ َذلِ َ‬ ‫ِ​ِ ِ‬ ‫سبسک مبائيد و‬ ‫َم َقامو ا َّلرفْي ِع‪ .‬آقبناب و سائر اولياء بايد باصالح عا َمل و رفع اختالؼ اُمم ّ‬ ‫جهد بليغ مبذول داريد‪ .‬اِنَّوُ ُى َو الْ ُمؤيِّ ُد ا ْغبَ ِکْي ُم َو ُى َو الْ ُم ْش ِف ُق الْ َک ِرْميُ "‪( .‬ص ‪ٗٓٚ-ٛ‬‬ ‫ادعيو حضرت ؿببوب)‬ ‫حق مقصود از ضبل اين رزايای متواتره و باليای متتابعو آنکو نفوس‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬ای دوستان ّ‬ ‫موقنو باللّو با کمال ّارباد با يکديگر سلوک مبايند بشأنی کو اختالؼ و اثنينيّت و غرييّت‬ ‫از ما بني ؿبو شود ‪( ." ...‬صٖٓ‪ ٕ​ٕٜ-‬ؾبموعو الواح حضرت هباءاللّو)‬ ‫ٔ​ٔ ‪ " -‬اميدوارمي کو در کمال الفت و ؿببّت و دوستی با يکديگر رفتار مبائيد بشأنی کو‬ ‫از ّارباد مشا َعلَم توحيد مرتفع شود و رايت شرک منهدم گردد "‪( .‬ص ٖ‪ ٕٕٗ-‬ج ٖ امر‬ ‫و خلق)‬ ‫ٕٔ ‪ " -‬در کمال ّارباد حرکت مبايند چنانچو خالفی ما بني احدی ملحوظ نشود‪ .‬در‬ ‫شر و نفع و ضرر و ش ّدت و رخاء صبيع شريک باشند "‪( .‬ص ٗ٘ٔ دريای‬ ‫خري و ّ‬ ‫دانش)‬

‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫اىم امور ّارباد و اتّفاؽ احبّای اؽبی است کو با يکديگر يک دل و يک جان‬ ‫ٔ ‪ " -‬امروز ّ‬ ‫شوند تا توانند مقاومت خصومت اىل عامل کنند و تعصبّات جاىليّو ملل و مذاىب را ازالو‬ ‫کل بار يکداريد و برگ يک شاخسار ولی‬ ‫مبايند‪ .‬ىر فردی از افراد بشر را تفهيم مبايند کو ّ‬ ‫بارباد و اتّفاؽ‬ ‫تا نفس احبّا ّارباد و اتّفاؽ کلّی نيابند چگونو توانند کو احزاب سائره را ّ‬

‫خبوانند جان نا يافتو از ىستی خبش‬ ‫٘ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬

‫ک ّي تواند کو شود ىستی خبش (ص ‪ ٕٚ-ٛ‬ج‬

‫کل قطرات يک‬ ‫ٕ ‪ " -‬ای ياران اؽبی تا توانيد بر ّارباد و اتّفاؽ با يکديگر کوشيد زيرا ّ‬ ‫حبريد و اوراؽ يک شجر و لئالی يک صدؼ و گُل و رياحني يک رياض‪ ،‬پس از آن در‬ ‫تأليف قلوب سائر اديان بيکديگر جانفشانی مبائيد و با ىر فردی از افراد انسانی هنايت‬ ‫مهربانی کنيد‪ .‬نفسی را بيگانو لبوانيد وشخصی را بدخواه مشمريد‪ .‬چنان رفتار مبائيد کو‬ ‫صبيع خلق خويش و پيوندند و آشنا و ارصبند‪ .‬چنان سلوک مبائيد کو اينجهان فانی نورانی‬ ‫گردد و اين گلخن ظلمانی گلشن رضبانی شود‪ .‬اين است وصيّت عبدالبهاء‪ .‬اين است‬ ‫نصيحت اين عبد بينوا و عليکم البهاء االهبی ع ع "‪( .‬ص ٖٓ ج ٘ مائده آظبانی ط‬ ‫‪)ٕٜٔ‬‬ ‫ٖ ‪ " -‬اليوم خدمتی اعظم از ّارباد واتّفاؽ احبّا نيست "‪( .‬ص ٔ‪ ٖٜ‬ج ٔ مکاتيب‬ ‫حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ٗ ‪ -‬بايد ىر يک از ياران بدل و جان سعی بليغ فرمليد کو ادنی غباری بر آئينو وحدت‬ ‫اصليّو ننشيند و روز بروز ؿببّت و الفت و مؤانست و معاشرت و مالطفت دربني احباب‬ ‫تزايد يابد "‪( .‬ص ‪ ٕٗٚ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫٘ ‪ " -‬اگر وحدت حال و يگانگی بی مالل در ميان نيايد آن صبع پريشان گردد و آن‬ ‫اقبمن بيسر و سامان "‪( .‬ص ‪ ٘ٓٙ‬ج ٖ مکاتيب)‬ ‫‪ " - ٙ‬قسم جبمال قدم روحی الحبّاء اؼبتّحدين فدا کو فرح و سروری از برای عبدالبهاء‬ ‫اس اساس امراللّو وحدت و يگانگی ؿببّت است "‬ ‫جز بشارات ّارباد و اتّفاؽ احبّا نو زيرا ّ‬ ‫(ص ٓ​ٕٓ ج ٕ مکاتيب)‬

‫‪ " - ٚ‬ای احبّای اؽبی اگر سرور و حبور و آسايش جان و راحت وجدان عبدالبهاء را‬ ‫خواىيد بر ّارباد و اتّفاؽ بيفزائيد و صبيع امواج يک حبر گرديد و قطرات يک هنر‪ .‬گلهای‬ ‫يک گلشن گرديد و حلقو ىای يک جوشن در يک ىوا پرواز مبائيد و بو يک نغمو و آواز‬ ‫ترّن ساز اين سبب سرور ابديست و راحت قلب و جان سرمدی "‪( .‬ص ٔ‪ ٖٜ‬ج ٔ‬ ‫ّ‬ ‫مکاتيب)‬ ‫تام در ميان ياران‪.‬‬ ‫‪ - ٛ‬آنچو اعظم امور است آن ّارباد و اتّفاؽ صبهور احبّا و ائتالؼ ّ‬ ‫اىم امور است اگر نفسی ملول گردد انبّيّت بدىيد هبر وسيلو باشد او را گرم کنيد و‬ ‫اين ّ‬ ‫در دائره و حلقو خويش در آريد " (ص ٖٓٗ ج ٖ مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫حضرت ولی امراهلل ميفرمايند‪:‬‬ ‫اس اساس است و وسيلو قباح و ترقّيات کلّيّو در دو جهان"‪.‬‬ ‫ٔ ‪ّ " -‬ارباد ويگانگی ياران ّ‬ ‫(ص ‪ ٗٚ‬ج ٖ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬ ‫مهام امور و حصول و وصول دبقصد و مرام در‬ ‫ٕ ‪ " -‬اعظم وسيلو قباح و فالح در ّ‬ ‫باالخص در خدمات مفروضو امريّو ّارباد است "‪( .‬ص ٖ‪ ٚ‬ج ٖ توقيعات‬ ‫جالئل اعمال‬ ‫ّ‬ ‫مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬ ‫ٖ ‪ " -‬ىر جا وحدت و يگانگی نباشد روح حقيقی هبائی وجود ندارد "‪( .‬ص ‪ ٚ‬مبونو‬ ‫مصوب)‬ ‫حيات هبائی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫ٗ ‪ " -‬تا ّارباد و اتّفاؽ کامل در بني احبّا جلوه ننمايد وؿبکم و ثابت نگردد امر عزيز اؽبی‬ ‫در حالت توقّف باقی و از فتح و ظفر فبنوع و ؿبروم "‪( .‬ص ٔ​ٔ منتخبات توقيعات‬ ‫مبارک)‬

‫٘ ‪ " -‬آنچو ياران اؽبی درىرجا بآن احتياج دارند عشق وعالقو بيشرت نسبت بيکديگر‬ ‫مصوب)‬ ‫است "‪( .‬ص ٖٔ مبونو حيات هبائی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫بو نصوص مبارکو درقسمتهای "هنی از اختالؼ" و "هنی از تعصبّات" نيز مراجعو فرمائيد‪.‬‬ ‫***‬

‫ٖ‪ " :‬احترام و مقام علماء "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫اج الْبَ ْح ِر اْالَ ْعظَ ِم َو اَْقبُ ُم َظبَ ِاء‬ ‫ٔ ‪ " -‬طُْوبَی لَ ُک ْم يَا َم ْع َشَر الْعُلَ َماء فی الْبَ َهاء تَاللّوَ اَنْػتُ ْم اَْم َو ُ‬ ‫ض ِل و اَلْ ِويةُ النَّص ِر بػني ا َّ ِ‬ ‫ِ ِ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني الَِْربيَِّة َو َم َشا ِر ُؽ‬ ‫ني‪ .‬اَنْػتُ ْم َمطَال ُع اْال ْست َق َامة بَػ ْ َ‬ ‫لس َم َوات َو اْالَ​َرض ْ َ‬ ‫الْ َف ْ َ َ ْ َ ْ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ​ِ ِ ِ ِ‬ ‫ني‪( " .‬کتاب مستطاب اقدس‬ ‫الْبَيَان ل َم ْن فی اْال ْم َکان طُْوبَی ل َم ْن اَقْػبَ َل الَْي ُک ْم َويْ ُل ل ْل ُم ْع ِرض ْ َ‬

‫ٖ‪)Kٔٚ‬‬

‫ِ‬ ‫ٕ ‪ " -‬اُنْصروا يا قَػوِم اَ ِ‬ ‫ني َخ ْل ِقي َو ا ْرتَِف ِاع َکلِ َم ِ​ِت َِف فبَْلِ َک ِ​ِت‬ ‫صفيَائي الَّذيْ َن قَ ُام ْوا َعلَی ذ ْک ِري بَػ ْ َ‬ ‫ُ​ُْ َ ْ ْ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني"‪( .‬کتاب مستطاب اقدس‬ ‫اُولَئِ َ‬ ‫صابِْي ُح ى َدايَِ​ِت ل ْل َخ َالئ ِق اَ ْصبَع ْ َ‬ ‫ک اَْقبُ ُم َظبَاء عنَايَِ​ِت َوَم َ‬ ‫‪)Kٔ​ٔٚ‬‬ ‫ول امراللّو در توضيح کلمو علماء ميفرمايند‪ " :‬علماء در اين کور مق ّدس در يک مقام‬ ‫* حضرت ّ‬

‫ايادی‬ ‫امراللّو و در مقام ديگر مبلّغني و ناشرين امر کو در سلک ايادی نباشند ولی رتبو اولی را در تبليغ‬

‫حائز "‪( .‬ص ٕٕ٘ گنجينو حدود و احکام)‬

‫ٖ ‪ " -‬يا حزب اللّو علمای راشدين کو هبدايت عباد مشغولند و از وساوس نفس ّاماره‬ ‫مصون و ؿبفوظ‪ ،‬ايشان از اقبم ظباء عرفان نزد مقصود عاؼبيان ؿبسوب‪ .‬احرتام ايشان‬ ‫الزم‪ .‬ايشانند عيون جاريو و اقبم ُمضيئو و اشبار سدره مبارکو و آثار قدرت اؽبيّو و حبور‬ ‫حکمت صمدانيّو "‪( .‬لوح دنيا ‪ -‬ص ٘​٘ ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫ٗ ‪ " -‬حکيم دانا و عامل بينا دو بصرند از برای ىيکل عامل‪ .‬اِ ْن َشاءَ اللّو ارض از اين دو‬ ‫عطيّو ُکربی ؿبروم مباند و فبنوع نشود " (ص ٕٗ دريای دانش)‬ ‫‪.‬‬ ‫٘ ‪ " -‬نفوسی کو لَِوِج ِو اللّو بر خدمت امر قيام مبايند ايشان ُملهمند باؽبامات غيبی اؽبي‬ ‫کل اطاعت الزم "‪( .‬ص ٗ‪ ٕٛ‬ج ٗ امر و خلق)‬ ‫بر ّ‬

‫‪ " - ٙ‬علمائی کو فی اغبقيقو بطراز علم و اخالؽ مزيّن اند ايشان دبثابو رأس اند از برای‬ ‫ىيکل عا َمل ومانند بصرند از برای اُمم‪ .‬الزال ىدايت عباد بآن نفوس مق ّدسو بوده و‬ ‫ىست "‪( .‬ص ٕ​ٕٖ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫مقرب درگاه‬ ‫ٔ ‪ " -‬ای احبّای اؽبی اليوم ىر نفس مبلّغی مؤيّد است و مبلّغني صف ّاول ّ‬ ‫کربيا و مستمد از ملکوت اهبی ؽبذا بايد احبّای اؽبی هنايت ؿببّت و احرتام و رعايت را در‬ ‫حق مبلّغني ؾبری دارند و در ىر جا وارد گردند سرور و حبور حصول يابد "‪( .‬ص‬ ‫ّ‬ ‫‪ ٕٛ​ٛ‬ج ٘ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬

‫ٗ‪ " :‬احترام و خدمت بو والدين "‬ ‫حضرت هباءاهلل ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫صْينَا ُکم فِی الْ ِکتَ ِ‬ ‫ک قَ َال ا ْغبَ ُّق‬ ‫اب بِاَ ْن َال تَػ ْعبُ ُد ْوا اَّال اللّوَ َو بِالْ َوالِ َديْ ِن اَ ْح َساناً َک َذلِ َ‬ ‫ٔ ‪ " -‬انَّا َو َّ ْ‬ ‫ِ‬ ‫ْم ِم ْن لَ ُد ْن َع ِزيْ ٍز َح ِکْي ٍم قُ ْل يَا قَػ ْوم َعَّزُزْوا اَبَػ َويْ ُک ْم َو َوقِّػ ُرْو ُنبَا َو بِ َذلِ َ‬ ‫ک يػُْنَزُل ا ْػبَْريُ‬ ‫َو قُض َي ا ْغبک ُ‬ ‫َعلَْي ُکم ِمن سح ِ‬ ‫اب َرضبَِة َربِّ ُک ُم الْ َعل ِّي الْ َع ِظْي ِم "‪( .‬اخالؽ هبائی ص ٕ٘​ٕ‪ -‬در لوح‬ ‫ْ ْ َ​َ‬ ‫خطاب جبناب اشرؼ زقبانی)‬ ‫بعد در نبني لوح مبارک ميفرمايند‪ " - ٕ :‬اِيَّا ُک ْم اَ ْن تَػ ْرتَ ِکبُ ْوا َما َْوبَز ُن بِ​ِو آبَائُ ُک ْم َو اَُّم َهاتُ ُک ْم‬ ‫اَ ِن ا ْسلُ ُک ْوا َسبِْي َل ا ْغبَ ِّق َو اِنَّوُ لَ َسبِْي ٌل ُم ْستَ ِقْي ٌم َو اَ ْن ُىبَِّْريُکم اَ َح ٌد ِ َْف ِخ ْد َم ِ​ِت َو ِخ ْد َم ِة آبَائِ ُک ْم َو‬ ‫ِ‬ ‫ل َسبِْيالً‪( ."...‬اخالؽ هبائی ص ٕ٘​ٕ ‪ -‬در‬ ‫اَُّم َهاتِ ُک ْم اَ ِن ا ْختَ ُارْوا ِخ ْد َمتَ ُه ْم ُثَّ ا َِّزب ُذ ْوا ِهبَا ا َ​َّ‬ ‫لوح خطاب جبناب اشرؼ زقبانی)‬ ‫و در لوحی منيع خطاب جبناب عبداغبميد نيشابوری راجع بفرزند شهيدش جناب بديع ملّقب بفخر‬ ‫الشهداء‪ ،‬کو شايد قبل از ايبان‪ ،‬حرمت پدر را کو بابی شده بود کماينبغی ملحوظ ننموده بود‪،‬‬ ‫ّ‬ ‫ميفرمايند‪:‬‬

‫ِ‬ ‫ف َعْنوُ ُثَّ ا ْر ِ‬ ‫ض‪َ .‬ک َدلِ َ‬ ‫ات ِمْنوُ َِف ِخ ْد َمتِ َ‬ ‫ک َش ْي فَا ْع ُ‬ ‫ک يَأ ُمر َ‬ ‫ٖ ‪ " -‬لَْو فَ َ‬ ‫ک ُس ْلطَا ُن اْالَ ْم ِر انَّوُ‬ ‫ِ َّ ِ‬ ‫ِ​ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ک قَدَّرنَا اْالَمر َِف ا ِ‬ ‫ِ‬ ‫لکتَ ِ‬ ‫اب ‪.‬‬ ‫ُى َو الْ َعزيْػ ُز الْ َعال ُم‪ .‬انَّا َکتَْبنَا ل ُک ِّل ابْ ٍن خ ْد َمةَ اَبْيو َک َذل َ ْ ْ َ‬ ‫(ص ٗٔٗ لئالی درخشان)‬ ‫کل بعد از توحيد باری َج َّل و َعَّز مراعات حقوؽ والدين است "‬ ‫ٗ ‪ " -‬اعظم از ّ‬ ‫(ص ‪ ٘ٙ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫٘ ‪ " -‬ذکر والد مبودی امروز صبيع نسبتها منقطع است اِن شاء اللّو جهد مبائی تا نسبتت‬ ‫ضّر امر اوست و يا‬ ‫حبق شود ولکن بايد با پدر بکمال ؿببّت رفتار مبائی‪ .‬امری کو سبب ُ‬ ‫ّ‬ ‫علّت ُحزن او ارتکاب آن ؿببوب نو "‪( .‬ص ‪ ٘ٙ‬ج ٖ امر و خلق)‬

‫حضرت عبدالبهأ ميفرمايند‪:‬‬ ‫بسن رشد‬ ‫ٔ ‪ " -‬پدر و مادر هنايت تعب و مش ّقت جبهت اوالد کشند و اکثر چون ّ‬ ‫رسند پدر و مادر جبهان ديگر شتابند‪ .‬نادراً واقع کو پدر و مادر در مقابل مش ّقات و‬ ‫زضبات خويش در دنيا مکافات از اوالد بينند‪ .‬پس بايد اوالد در مقابل مش ّقات و زضبات‬ ‫مربات مبايند و طلب عفو و غفران کنند‪ .‬مثالً مشا در مقابل ؿببّت‬ ‫پدر و مادر خريات و ّ‬ ‫تضرع و ابتهال طلب عفو‬ ‫و مهربانی پدر بايد جبهت او انفاؽ بر فقراء مبائيد و در کمال ّ‬ ‫و غفران کنيد و رضبت کربی خواىيد "‪( .‬ص٘‪ ٔٚ‬مفاوضات ‪ -‬از مبحث ٕ‪)ٙ‬‬ ‫ٕ ‪ " -‬حقوؽ پدر ومادر مقارن حقوؽ حضرت احديّت است "‪( .‬ص ‪ ٕٔٙ‬ج ٘‬ ‫مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫ٖ ‪ " -‬ای دخرت ملکوت نامو ىايت رسيد و از مضمون معلوم گرديد کو والده ؿبرتمو ات‬ ‫صعود جبهان پنهان مبوده و تنها مانده ای و آرزويت خدمت پدر عزيز است و خدمت‬ ‫دبلکوت اللّو‪ .‬متح ّريی کو بکدام پردازی‪ .‬البتّو خبدمت پدرت پرداز و در اين ضمن ىر‬ ‫وقت فرصت يافتی بنشر نفحات اللّو مشغول شو "‪( .‬ص ‪ ٖٔٙ‬ج ٔ منتخباتی از‬ ‫مکاتيب)‬ ‫ٗ ‪ " -‬پسر بايد چنني مهر پرور باشد و ابوين را پرستش مبايد "‪( .‬ص ‪ ٘ٚ‬ج ٖ امر و‬ ‫خلق)‬ ‫٘ ‪ " -‬پدر و مادر را اطاعت کنيد کو از مشا راضی باشند تا خدا از مشا راضی شود "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٖٜٛ‬ج ٔ بدائع اْلثار)‬ ‫***‬

‫٘‪ " :‬ادب "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫اب و اْالَ ْخ َال ِؽ اِنَّوُ ِفبَّن نَ َ ِ‬ ‫اضح الْمبِ ْ ِ‬ ‫ِ​ِ ِ‬ ‫ني "‬ ‫ْ‬ ‫صَرَربَّوُ بالْ َع َم ِل الْ َو ِ ُ‬ ‫ٔ ‪ " -‬طُْوبَی ل َم ْن تَػَزيَّ َن بطَراز اْ​ْل َد َ‬ ‫(کتاب مستطاب اقدس ‪)Kٜٔ٘‬‬ ‫ٕ‪ -‬اِنَّا اَخرتنَا اْالَدب و جع ْلنَاه س ِجيَّةَ الْم َقَّربِني اِنَّو ثػَوب يػوافِق النُّ ُفو ِ‬ ‫صغِ ٍْري و کب ٍري‬ ‫س م ْن ُک ِّل َ‬ ‫ْ َْ َ َ َ َ ُ َ‬ ‫ُ ْ َ ُ ْ ٌ َُ ُ ْ َ‬ ‫ض ِل الْ َع ِظْي ِم "‪.‬‬ ‫طُْوبَی لِ َم ْن َج َعلَوُ ِطَر َاز َىيُ َکلِ ِو َو َويْ ٌل لِ َم ْن ُجعِ َل َْؿب ُرْوماً ِم ْن َى َذا الْ َف ْ‬ ‫(ص ٕٓٔ الواح نازلو خطاب دبلوک – لوح ناپلئون)‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ٖ ‪ " -‬اَْالَد ِ‬ ‫ني "‪( .‬ص ٖٕٗ الواح نازلو خطاب‬ ‫ب قَميُص ِي بِو َزيػَّنَّا َىيَاک َل عبَادنَا الْ ُم َقَّربِ ْ َ‬ ‫َُ‬ ‫دبلوک – لوح رئيس)‬ ‫ِ‬ ‫ب اللّو مشا را بادب وصيّت مينمامي و اوست در مقام ّاول سيّد اخالؽ‪.‬‬ ‫ٗ ‪ " -‬يَا ح ْز َ‬ ‫طوبی از برای نفسی کو بنور ادب منور و ِ‬ ‫بطراز راستی مزيّن گشت‪ .‬دارای ادب دارای‬ ‫ّ‬ ‫متمسک و بآن متشبّث و‬ ‫کل بآن فائز و بآن ّ‬ ‫مقام بزرگ است اميد آنکو اين مظلوم و ّ‬ ‫بآن ناظر باشيم‪ .‬اين است حکم ؿبکم کو از قلم اسم اعظم جاری و نازل گشتو "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٜٗ‬ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی ‪ -‬لوح دنيا)‬ ‫ب و ا ِال ِ‬ ‫ِ‬ ‫اِلد ِ‬ ‫نصاؼ "‪( .‬ص ٘ٗ فضائل اخالؽ)‬ ‫٘‪" -‬اَن يااَحبائی َزيّنوا اَجسا َد ُکم بِ ِرداء َ‬ ‫‪" -ٙ‬بگو ای قوم طراز اول ازبرای ىيکل انسانی ادب است َسب َّسکوا بِ​ِو والتَکونوا ِم َن‬ ‫ِ‬ ‫ني "‪( .‬ص ٕ٘ ج ٖ امرو خلق)‬ ‫الغافل َ‬ ‫‪ " -ٚ‬ادب از سجيّو انسان است و عنداهلل مقبول از حق بطلبيد عباد را از اين طراز‬ ‫مبارک منري ؿبروم نفرمايد اِنَّو ىو ِ ِ‬ ‫يب "‪( .‬ص ‪ ٗٙ‬فضائل اخالؽ)‬ ‫السام ُعاؼبُج ُ‬ ‫ُ ّ‬

‫‪" -ٛ‬ادب از سجيو انسان است و بو او از دونش فبتاز وىر نفسيکو باو فائز نشده البتو‬ ‫عدمش بر وجودش رجحان داشتو و دارد"‪ .‬ص ‪ ٗٚ‬ففضائل اخالؽ بنقل از کتاب بديع)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫مرجح‬ ‫" در آداب و اخالؽ بيش از علوم و فنون اىتمام مبايند زيرا ادب و نورانيّت اخالؽ ّ‬ ‫است ‪( ." ...‬ص ‪ ٗٛ‬فضائل اخالؽ)‬ ‫***‬

‫‪ " :ٙ‬ازدواج "‬ ‫حضرت هباءاهلل ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫نکاح ‪( . "...‬کتاب مستطاب اقدس ٖ‪)Kٙ‬‬ ‫ب اللّو َعلَي ُک ُم ال َ‬ ‫ٔ‪ " -‬قَد َکتَ َ‬ ‫ِ‬ ‫ني ِعبادی ىذا ِمن اَمری‬ ‫و نيز ميفرمايند‪ " -ٕ :‬تَػَزَّو ُجوا ياقَوم ليَظ َهَر من ُکم َم ْن ي ْذ ُک ُرنی بَػ ْ َ‬ ‫َعلي ُک ُم ا َِّزب ُذوهُ ِالَن ُف ِسکم ُمعِيناً"‪ ( .‬کتاب مستطاب اقدسٖ‪)Kٙ‬‬ ‫و درلوح ملک باريس (ناپلئون سوم) خطاب بو پيشوايان مذىبی شريعت حضرت روح‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ظه ُر بو‬ ‫قام ُکم انّا َمنَعناکم عن اػبيانَة ال َع ّما تَ َ‬ ‫ميفرمايند‪ " -ٖ :‬تَػَزَّوجوا لَي ُق َ‬ ‫وم بَػ ْع َد ُکم اَح ٌد َم َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫صول اَن ُف ِسکم و نَػب ْذ ُمت اُ َ ِ‬ ‫ني‬ ‫االمانَةُاَاَ َخ ْذ ُمت اُ َ‬ ‫صول اللّو َوراءَ ُکم اتّقوا اللّوَ و التَکونوا م َن اعباىل َ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ظه ُر ِصفاتی و اَظبائی تَػ َف َّکروا والتَکونوا ِمن‬ ‫‪.‬لَ ْوال االنسان َمن يَذ ُک ُرنی فی اَْرضی و َکْي َ‬ ‫ف تَ َ‬ ‫ِ‬ ‫الذين احتجبوا و کانوا ِمن الراقِد ِ‬ ‫ِ‬ ‫ض َع‬ ‫ين‪ .‬ا ّن الّذی ماتَػَزَّو َج انَّوُ ما َو َج َد َم َقّراًليَ ْس ُک َن فيو اَْو يَ َ‬ ‫َ َ​َ‬ ‫َ ّ َ‬ ‫راسو عل ِيو دبااکتسبت اَيدی اػبائِنني‪ .‬لَيس تَ ِ‬ ‫ِ‬ ‫االوىام بَ ْل‬ ‫دباعَرفْػتُم و عن َد ُکم ِم َن‬ ‫قد‬ ‫يس نػَ ْفسو َ‬ ‫َُ َ‬ ‫َ‬ ‫َ َ​َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ِدب ِ‬ ‫ندنا اَ ِن اساَلوا لِتَعرفوا مقامو الّذی کا َن مق ّدساً عن ظُ ِ‬ ‫ِ‬ ‫االرض ُکلِّها طوبی‬ ‫نون َم ْن علَی‬ ‫اع َ‬ ‫َُ‬ ‫َْ‬ ‫ُ‬ ‫ني "‪( .‬ص ٔ‪ ٔٓ​ٓ-‬الواح نازلو دبلوک)‬ ‫للعارف َ‬ ‫ب َعلَي ُکم النِکاح اين حکم‬ ‫و در رسالو سؤال وجواب مرقوم است‪" -ٗ :‬سؤال از آيو َکتَ َ‬ ‫واجب است يانو ؟ جواب‪ :‬واجب نو "‪.‬‬ ‫و درنبني رسالو مبارکو‪" -٘ :‬سؤال‪ :‬قِران بامشرکني جائز است يانو ؟ جواب‪ :‬اخذ و عطا‬ ‫ماح َک َم بِ​ِو اللّ ِو اِ ْذا ْستَوی َعلی َع ِ‬ ‫ض ِل و الَ َکَرِم "‪.‬‬ ‫رشال َف ْ‬ ‫ىر دو جائز ىذا َ‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫تأىل دبوجب شريعت اهلل الزم است ؽبذا خيلی مبارک است در جوانی نتائج و‬ ‫ٔ‪ّ " -‬‬ ‫برکاتش معلوم نيست ولی بعدىا انسان ميبيند عائلو ای تشکيل مبوده خيلی متل ّذذ ميشود و‬

‫تأىل برای انسان حصنی ميگردد کو از ىوس و ىوی مصون ميماندو‬ ‫ؿبظوظ‪ .‬ديگر آنکو ّ‬ ‫ؿبفوظ"‪( .‬ص ‪ ٕٙٚ‬ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫ٕ‪ " -‬تاسيس عائلو خيلی مهم است تا انسان جوان است از غرور جوانی ملتفت مبيشود‬ ‫ولی چون پري شد خيلی افسوس ميخورد "‪( .‬ص ٔ‪ ٔٙ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫تزوج‪ ،‬دبوجب شريعت اهلل اول بايد کو مشايکی را بپسنديد بعد برضايت‬ ‫ٖ‪ّ " -‬امامسألو ّ‬ ‫پدر و مادر مرىون‪ .‬قبل از انتخاب مشا آنان حق مداخلو ندارند"‪( .‬ص ٘ٔ​ٔ ج ٔ‬ ‫منتخبات مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ٗ‪ " -‬ای پسر ملکوت اگر اراده تزويج مبودی بايد يک دخرت هبائی گريی کو مومن و موقن‬ ‫باشد و ثابت و راسخ و حائز کماالت ماديو و معنويّو "‪( .‬ص ٖ‪ ٔٙ‬ج ٗ امر و خلق)‬ ‫حضرت ولی امراهلل ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬در خصوص اينکو اگر زوجو مبتال دبرض غري قابل شفا شود و راضی باشد کو‬ ‫زوجش زوجو ثانی اختيار مبايد فرمودند بنويس ىرگاه زوجو دبرضی مبتال گردد و معاعبو‬ ‫تاثريی نبحشد اختيار زوجو ثانی جائز ولو آنکو زوجو راضی بازدواج ثانی باشد"‪.‬‬ ‫(ص ٕ٘ٗ ج ٖ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬ ‫ٕ‪ " -‬بدون ترديد عوامل اقتصادی اغلب در راه ازدواج جوانان مشکالتی اهباد ميکند ولی‬ ‫در بيشرت موارد هبانو ای بيش نيست و بنابر اين نبايد زياد بدان انبيت داد "‪( .‬ص ٖٔ‬ ‫ازدواج هبائی ‪ -‬ترصبو مصوب)‬ ‫ٖ‪ " -‬سبتّع کامل از غريزه جنسی حق طبيعی ىر فرد است و قاعده ازدواج شرعاً هبمني‬ ‫خاطر اهباد شده است ‪.‬هبائيان بدون آنکو اين حق را ربرمي کنند معتقدند کو بايد ربت‬

‫ضابطو و قاعده معني کو نبان عُلقو زوجيّت باشد اعمال گردد "‪( .‬ص ٔ​ٔ ازدواج هبائی‬ ‫مصوب)‬ ‫ ترصبو ّ‬‫***‬

‫‪ " :ٚ‬استقامت در امراهلل "‬ ‫ِ‬ ‫ظاىر االَستِ ِ‬ ‫ني‬ ‫قامة بَ َ‬ ‫َ‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪ُ " -ٔ :‬کونوا َم َ‬ ‫شأن السبَْنَع ُکم ُشبهات الذين َک َفروا باللّ ِو اِ ْذ ظَهر بِ ٍ‬ ‫لربيَِّة علی ٍ‬ ‫سلطان َعظي ٍم "‪(K ٖٔٗ) .‬‬ ‫ا َِ َ‬ ‫َ‬ ‫ُ ُ َ‬ ‫َ​َ‬ ‫جاع ِة ُى َواِعالءُ َکلِ َم ِة‬ ‫أس ال ُق ْد َرةِ وا ّ‬ ‫لش َ‬ ‫و در لوح رؤوس يا اصل کل اػبري ميفرمايند‪ " -ٕ :‬ر ُ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ط جناب زين اؼبقربني)‬ ‫قامةُ َعلی ُحبّ ِو "‪( .‬برابر خ ّ‬ ‫اللّو َو االست َ‬ ‫جل جاللو و ِ‬ ‫آخر آن استقامت "‪( .‬ص ٕ٘ ج ‪ ٛ‬مائده‬ ‫ٖ‪ " -‬ياقوم ّاول امر عرفان ّ‬ ‫حق َّ َ ُ‬ ‫آظبانی ط ٕٔٔ بديع)‬ ‫ٗ‪ " -‬ىر نفسی اليوم از َع ْرؼ قميص رضبانی بوطن اصلی کو مقام معرفت مطلع اوامر اؽبيو‬ ‫بکل خري فائز بوده و خواىد بود و بعد از ورود اين‬ ‫و َمشرؽ وحی ربّانيّو است فائز شداو ّ‬ ‫مقام اعلی دو امر از برای ىر نفسی الزم و واجب است يکی استقامت برامراللّو بشانی کو‬ ‫اگر صبيع ناس خبواىند او را از مصدر امر منع مبايند قادر نباشند و امر ديگر اتباع اوامر‬ ‫اؽبيّو است کو از معني قلم مشيّت ربّانيّو جاری شده چو کو معرفت حق سبام و کامل مبی‬ ‫شود مگر دبتابعت آنچو امر فرموده و در کتاب اؽبی نازل شده "‪( .‬ص ٖ‪ٜٔ‬ج ٘ آثار‬ ‫قلم اعلی)‬ ‫٘ ‪" -‬بنام خداوند توانا بعد از عرفان مطلع وحی اؽبی و مشرؽ اوامر صمدانی‪،‬استقامت از‬ ‫اعظم اعمال بوده بايد نفوس مقبلو بشانی مستقيم باشند کو صبيع اىل ارض اگر خبواىند‬ ‫ايشانرا از حبر قرب دور مبايند خود راعاجز مشاىده کنند نيکوست حال نفسی کو از کأس‬ ‫مقربني "‪( .‬ص ‪ ٛٚ‬ج ٘ آثار‬ ‫استقامت آشاميد و باين فيض اعظم فائز شد اوست از ّ‬ ‫قلم اعلی )‬

‫‪ " -ٙ‬افضل صبيع اعمال اليوم استقامت برامراللّو بوده بشأنيکو اوىام نفوس مدعيو موىومو‬ ‫احبای حق را از شطر احديّو منع ننمايد"‪( .‬ص ٖ‪ ٖٙ‬ج ٗ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫ِ‬ ‫کل در صراط امراؽبی بشأنی مستقيم باشند کو از اِعراض و اعرتاض‬ ‫‪ " -ٚ‬ان شاءَاللّو بايد ّ‬ ‫کل َمن َعلَی االَرض نلغزند و دراحيان ىبوب ارياح امتحان‪ ،‬عاشقان صبال رضبن از اىل‬ ‫ّ‬ ‫خسران فبتاز ميشوند و نفوسيکو دراين ايّام مستقيمند از اىل جنّت عنداللّو مشهود و‬ ‫مذکورند"‪( .‬ص ٕ‪ ٕٔ-‬ج ٗ مائده آظبانی ط‪ ٕٜٔ‬بديع )‬ ‫کل عامل غنی ومستغنی‬ ‫حبق َّ‬ ‫‪ " -ٛ‬اليوم معنی استقامت آنکو ّ‬ ‫جل َجاللوُ خود را از ّ‬ ‫مشاىده مبايند اينست معنی َغنای حقيقی و ثروت معنوی کو من عنداهلل ظاىر شده طوبی‬ ‫للفائِزين و ويْل ل ْلغافِل ِ‬ ‫ني "‪( .‬ص ٕٔ ج ٗ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع )‬ ‫َ​َ َ ٌ‬ ‫‪ " -ٜ‬امروز ىيچ جامو از برای انسان اَ ْح َسن اَنْػ َور و اهبی از جامو استقامت بر امراللّو نبوده‬ ‫و نيست "‪( .‬ص ‪ ٛٚ‬آثار قلم اعلی)‬ ‫ٓٔ‪" -‬ىريک از احبّای اؽبی بايد دبثابو َجبَل ثابت و راسخ باشد"‪( .‬ص ‪ ٗٔٛ‬ج ٖ‬ ‫امر و خلق)‬ ‫ٔ​ٔ‪ " -‬امروز سيّد روزىا و سلطان ايّام ىاست مبارک نفسی کو از نفحات اين ايّام‬ ‫حبيات باقيو فائز شد و باستقامت کربی بر امر مالک اظباء قيام مبود اوست دبنزلو بصر‬ ‫ِؽبَي َک ِل البَ َش ِر "‪( .‬ص ٖ‪ ٔٙ‬ظهور عدل اؽبی ط ٘‪)ٜٔٛ‬‬ ‫ِ‬ ‫اغبق آنچو از برای اصحاب ثبوت و استقامت مق ّدر گشتو بدرجو ای عظيم‬ ‫ٕٔ‪ " -‬تاللّو ّ‬ ‫است کو اگر بقدر سم اِ‬ ‫کل منصعق شوند ّاال‬ ‫يد‬ ‫مبا‬ ‫ی‬ ‫ل‬ ‫ذب‬ ‫ظباء‬ ‫و‬ ‫ارض‬ ‫اىل‬ ‫ر‬ ‫ب‬ ‫آن‬ ‫از‬ ‫ای‬ ‫ه‬ ‫ر‬ ‫ػ‬ ‫ب‬ ‫ّ‬ ‫ْ‬ ‫ّ َ‬ ‫ّ‬ ‫ني "‪( .‬ص ٔ‪ ٔٚ‬ظهور عدل اؽبی ‪ -‬ترصبو مصوب)‬ ‫َمن شاءَ اللّو َر ُّ‬ ‫ب العالَم َ‬

‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪" -‬استقامت برامراللّو از اعظم مواىب حی قيوم است و شخص مستقيم بنصرت جنود‬ ‫مالء اعلی موعود و اين از خصائص جواىر وجود"‪( .‬ص ‪ ٚٙ‬قاموس ايقان )‬ ‫تقرب بارگاه "‪( .‬ص ٗ‪ ٜٔ‬حيات هبائی)‬ ‫ٕ‪ " -‬استقامت شرط راه است و دليل ّ‬ ‫ٖ‪ " -‬اليوم استقامت عني کرامت است بلکو اعظم معجزه درعامل بشريّت "‪.‬‬ ‫(ص ٕٔ ج ٘ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫ٗ‪ " -‬امتحانات اؽبيّو شديد است بايد استقامت مبود‪.‬چو بسيار امور ـبالف رأی انسان‬ ‫واقع ميشود کو او را متزلزل ميکند لکن چون ثبات بنمايد صبيع مشکالت زائل گردد"‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٕٚٛ‬ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ‪ " -‬آنچو از الزم لوازم در اين ايّام ؿبسوب مداومت و استقامت است "‪( .‬ص ٖٗ ج‬ ‫ٕ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔٚ-ٖٜ‬‬ ‫عزت و‬ ‫ٕ‪ " -‬استقامت و شهامت حالل مسشکالت ياران است و کافل سعادت و ّ‬ ‫استخالص عزيزان در آنسامان "‪( .‬ص ٖٕٗ ج ٖ توقيعات ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬

‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای "استقامت در امور زندگی" و "امتحانات" نيز مراجعو‬ ‫شود‪.‬‬ ‫***‬

‫‪ " :ٛ‬استقامت در امور زندگی "‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬در ىر امری از استقامت نتيجو حاصل ميشود "‪( .‬ص ٓ​ٕٓ ج ٔ بدائع اْلثار)‬ ‫ٕ‪ " -‬بدون استقامت‪،‬موفقيت فبتنع و ؿبال‪ .‬خدا چنني قرار داده و چنني امر فرموده‬ ‫(ص ٕٔج ٘ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫ٖ‪ " -‬چو بسيار امور ـبالف رای انسان واقع ميشود کو او را متزلزل ميکند لکن چون‬ ‫ثبات بنمايد صبيع مشکالت زائل گردد"‪( .‬ص ‪ ٕٚٛ‬ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫ٗ‪" -‬انسان بايد مانند کوه آىنني رزين و رصني باشد و مقاومت ىر مشکالت مبايد و‬ ‫تاچنني نگردد کار باقبام مبريسد"‪( .‬ص ٕٓٗ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫مهمی انسان قيام مبايد بدواً مشکالتی پيش آيد و بايد در هنايت‬ ‫٘‪ " -‬البتو هبر امر ّ‬ ‫متانت مقاومت کند "‪( .‬ص ‪ ٜٔٚ‬ج ٔ بدائع اْلثار)‬ ‫‪ " -ٙ‬کاری کو خدا در جلو انسان ميگذارد البد طاقت ىم ميدىد مانبايد نبيشو‬ ‫بآسايش تن ناظر باشيم بلکو بايد طلب مقصود و مقصدی عالی مبائيم ولو منافی راحت‬ ‫تن باشد "‪( .‬ص ‪ ٜ‬ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫‪ " -ٚ‬در وقت امن و امان ىر کسی ىر کاری تواند ولی در وقتی کو باد و باران شديد‬ ‫و برؼ و تگرگ و رعد و برؽ و صاعقو عظيم از ىر جهت پی در پی و گردباد ؿبيط در‬ ‫چنني مصيبتی و در قطب دريا وطوفان عظيم اگر ناخدای آن شراع بگشايد قوتی عظيم‬ ‫بنمايد و ّاال در سکون دريا ىر بينوائی بادبان باز کند و کشتی راند ‪( ."...‬ص ٗ٘‬ ‫حيات هبائی)‬

‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ‪ " -‬اقبام ىر امری منوط باستقامت است و سعی و نبّت‪ ،‬آنوقت ىر مشکلی آسان‬ ‫شود و ىر مقصد و آرزوئی رب ّقق پذيرد "‪( .‬ص ٘‪ ٕٙ‬ج ٖ توقيعات ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬ ‫ٕ‪ " -‬بزرگرتين اشخاص کسانی ىستند کو بيش از نبو ربمل مصائب کرده و در مبارزه با‬ ‫مصائب حيات استقامت ورزيده اند "‪( .‬ص ٖ‪ ٛ‬کتاب هبائيّو خاّن ‪ -‬ترصبو مصوب)‬ ‫***‬

‫‪ " :ٜ‬اشتغال بکسب و کار "‬ ‫حضرت هباءاهلل در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬يا اَىل البهاء قَد وجب علی ُکل و ٍ‬ ‫لصنائِع َو‬ ‫احد من ُک ُم ا ِال ُ‬ ‫شتغال بِأم ٍر ِم َن االُموِرِم َن ا َّ‬ ‫َ َ َ َ ِّ‬ ‫َ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫بادةِ للّ ِو اغبَ ِّق‪ .‬تَ َّ‬ ‫فکروا يا قَػ ْوم فِی َرضبَِةاللّ ِو َو‬ ‫فس الع َ‬ ‫االقرتاؼ َو اَمثاؽب َاو َجعلنا اشتغالَ ُکم هبا نَ َ‬ ‫اَلطافِ ِو ُثَّ اش ُکروه فِی الَعشي و ا ِالشر ِاؽ‪ .‬التُضيَّعوا اَوقاتَ ُکم بِالبِطالَِة و ا ِ‬ ‫لکسالَِة َو اشتَغِلُوا دبا‬ ‫ُ​ُ‬ ‫َُ ْ‬ ‫َ‬ ‫ِّ َ‬ ‫ض ِي االَمر فِی ىذا اللَّ ِ ِ‬ ‫ينتَ ِفع بِ​ِ‬ ‫ک قُ ِ‬ ‫الحت ِم ْن اُفُِق ِو‬ ‫ف‬ ‫ن‬ ‫ا‬ ‫و‬ ‫م‬ ‫ک‬ ‫س‬ ‫ف‬ ‫ن‬ ‫ا‬ ‫و‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫س َغ ِْريُکم َکذلِ َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ َ‬ ‫وح الذی َ‬ ‫َ ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َمشس ا ِغبکم ِة و التِبيا ِن‪ .‬اَبغَض النّ ِ ِ‬ ‫نداللّ ِو من يقع ُد و يطلُب َسبَ َّس ُکوا ِحبَ ِبل االَ ِ‬ ‫سباب‬ ‫ُ‬ ‫َ َ‬ ‫اس ع َ َ َ َ َ َ ُ‬ ‫ُ‬ ‫ب االَ ِ‬ ‫ني َعلَی اللّ ِو ُمسبَّ ِ‬ ‫سباب "‪(K ٖ​ٖ) .‬‬ ‫ُمتَ َوِّکل َ‬ ‫َ‬ ‫ٕ‪ "-‬بشارت دوازدىم قَ ْد وجب علی ُکل و ٍ‬ ‫لصناي ِع‬ ‫احد ِمْن ُک ُم ا ِالشتِ ُ‬ ‫غال بِأم ٍرِم َن االُموِرِم َن ا َّ‬ ‫َ َ َ َ ِّ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ ِ‬ ‫مثاؽبا و جع ْلنا اشتِغالَ ُکم ِهبا نَػ ْف ِ‬ ‫غبق‪ .‬تَػ َف َّک ُروا يا قَػ ْوم فِی َرضبَِة‬ ‫بادةِ للّ ِو ا ِّ‬ ‫س الع َ‬ ‫َو االقْرتاؼ َو اَ َ َ َ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ضيِّع ُوا اَْوقاتَ ُکم بِالبِطالَِة َوالِکسالَِة َو‬ ‫اللّو َو اَلْطافَوَ ُثّ ا ْش ُکروهُ فی ا َلعش ِّي َو االش ْر ِاؽ‪ .‬التَ َ‬ ‫ا ْشتَغِلُوا ِدبا تَػْنتَ ِفع بِ​ِ‬ ‫ک قُ ِ‬ ‫ت‬ ‫ف‬ ‫ػ‬ ‫ن‬ ‫ا‬ ‫و‬ ‫م‬ ‫ک‬ ‫س‬ ‫ف‬ ‫ػ‬ ‫ن‬ ‫ا‬ ‫و‬ ‫ض َي االَ ْم ُر فِی ىذا اللّ ِ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫س َغ ِْريُکم َکذلِ َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫الح ْ‬ ‫وح الّذی َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ِمن اُفُِق ِو َمشْس ا ِغبکم ِة والبيا ِن‪ .‬اَبػغَض النّ ِ ِ ِ‬ ‫ب َسبَ َّس ُکوا ِحبَ ِبل‬ ‫ْ ُ‬ ‫َ َ​َ‬ ‫ْ‬ ‫اس عْن َداللّو َم ْن يَػ ْقعُ ُد َو يَطْلُ ُ‬ ‫ُ‬ ‫ب االَ ِ‬ ‫اَال ِ‬ ‫ني َعلَی اللّو ُمسبِّ ِ‬ ‫سباب ىر نفسی بصنعتی و يابکسبی مشغول شود و‬ ‫سباب ُمتَ َوِّکل َ‬ ‫َ‬ ‫ضلِ ِو ا َلعظي ِما َلعمي ِم "‪.‬‬ ‫عمل مبايد آن عمل نفس عبادت عنداللّو ؿبسوب ا ّن ىذا ّاال ِم ْن فَ ْ‬ ‫(لوح مبارک بشارات)‬ ‫ٖ‪ " -‬کل را بصنعت و اقرتاؼ امر مبودمي و او را از عبادت ؿبسوب داشتيم "‪( .‬ص‬ ‫ٖ‪ ٚ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫ٗ‪" -‬ىرنفسی بصنعتی ويا بکسبی مشغول شود آن عمل نفس عبادت عنداللّو ؿبسوب "‪.‬‬ ‫(ص ٘‪ ٜٔ‬حيات هبائی)‬

‫٘‪ " -‬از انسان بايد شبری پديد آيد ‪.‬انسان بی شبر بفرموده حضرت روح دبثابو شجر بی‬ ‫شبر است و شجر بی شبر اليق نار"‪( .‬کلمات فردوسيو ‪ -‬ص ٕٖ ؾبموعو ای از الواح‬ ‫صبال اقدس اهبی)‬ ‫‪ " -ٙ‬در اين ظهور اعظم کل بو کسب و اقرتاؼ و صنايع متَوِّکالً علَی اللّ ِو اؼبه ِ‬ ‫يم ِنال َقيّوم‬ ‫َُ َ‬ ‫َُ‬ ‫مامورند و اين ُحکم در الواح موّکداً نازل "‪( .‬ص ٖ‪ ٚ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫‪ " -ٚ‬نبچنني صبيع را امر فرمودمي کو بشغلی از اشغال مشغول باشند ‪.‬طوبی از برای‬ ‫توجو مبايند فَػ ْلسی از آن عنداللّو‬ ‫نفوسی کو ضبل مبود و ضبل نشد‪ .‬بکسب و اقرتاؼ ّ‬ ‫ب است از کنزی کو بغري حق صبع شود و آماده گردد"‪( .‬ص ٗ‪ ٚ‬گنجينو حدود و‬ ‫اَ َح ّ‬ ‫احکام)‬ ‫‪ " -ٛ‬ای بندگان من مشا اشجار رضوان منيد بايد باشبار بديعو منيعو ظاىر شويد تا خود‬ ‫و ديگران از مشا منتفع شوند ‪.‬لذا بر کل الزم کو بصنائع و اکتساب مشغول گردند‪.‬‬ ‫اينست اسباب غنا يا اولی االلباب و ا ّن االُمور معلّ َقو بِاَ ِ‬ ‫ض ُل اللّ ِو يُغنِي ُکم ِهبا و‬ ‫سباهبا َو فَ ْ‬ ‫َ َُ ٌ‬ ‫َ‬ ‫اشجار بی شبار الئق نار بوده و خواىد بود "‪( .‬ؽ ٓ‪ ٛ‬کلمات مکنونو)‬ ‫‪ " -ٜ‬ای بنده من پست ترين ناس نفوسی ىستند کو بی شبر در ارض ظاىرند و فی‬ ‫اغبقيقو از اموات ؿبسوبند بلکو اموات از آن نفوس معطلو مهملو ارجح عنداهلل مذکور "‪.‬‬ ‫(ؽ ٔ‪ ٛ‬کلمات مکنونو)‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬ای بنده من هبرتين ناس آنانند کو باقرتاؼ ربصيل کنند و صرؼ خود و ذوی‬ ‫القربی مبايند حباًللّ ِو ر ِّ ِ‬ ‫ني " (ؽ ٕ‪ ٛ‬کلمات مکنونو)‬ ‫ب العالم َ‬ ‫ُّ َ‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬

‫ٔ‪ " -‬ىر نفسی بايد کارو کسب و صنعتی پيش گريد تا او بار ديگران را ضبل مبايد نو‬ ‫اينکو خود ضبل ثقيل شود "‪( .‬ص ٗ‪ ٚ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫ٕ‪ " -‬در امر هباءاهلل برىر نفسی اشتغال بصنعت و کسبی فرض است مثالً من حصري‬ ‫بافی ميداّن و مشا صنعت ديگر اين عني عبادت است اگر با هنايت صداقت و امانت‬ ‫باشد و اين سبب ترقی است "‪( .‬ص ٕٔٔ ج ٔ بدائع اْلثار ‪ -‬اين فرمايش مبارک‬ ‫بطور کامل در قسمت "انقطاع" درج شده است)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند بو يک شرکت ذباری چنني تعليم ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ‪ " -‬از وظائف اعضاء آن مآل بينی در امور و اعتدال در خريد و فروش و اجتناب از‬ ‫عجلو و حرص و مداخلو بقدر مايو و پايو از قرائن پيشرفت آن چو اگر زياده از قوه و‬ ‫سرمايو حرکتی شود کار غلبو بر اعضای شرکت مبايد باؼبآل حال استغراؽ و پريشانی روی‬ ‫دىد لذا عالمت پيشرفت در ىر امری اينست کو اعضاء برکار و وظيفو خويش مسلط‬ ‫ربمل آن مشکل شود"‪( .‬اخالؽ هبائی ص ‪)ٙٛ‬‬ ‫باشند نو آنکو کار برآهنا تسلط يابد و ّ‬ ‫ٕ‪ " -‬ميان دو آيو از کتاب اقدس يکی دائر بر اينکو ىر فرد هبائی مکلف است بو ترويج‬ ‫امراللّو بپردازد و ديگری مشعر بر اينکو ىر نفسی بايد بکاری کو بنفع جامعو باشد اشتغال‬ ‫ورزد‪ ،‬توافق و سازش وجود دارد‪ .‬حضرت هباءاللّو دريکی از الواح خود ميفرمايد کو اليوم‬ ‫عاليرتين نوع انقطاع آنستکو حبرفو ای اشتغال ورزند و ـبارج خود را تامني مبايند بنابراين‬ ‫يک هبائی خوب کسی است کو زندگی خود را طوری مرتب مبايد کو ىم احتياجات مادی‬ ‫خود را مرتفع سازد و ىم خبدمت امراللّو موفّق شود"‪( .‬ص ٕٔ مبونو حيات هبائی ‪-‬‬ ‫مصوب)‬ ‫ترصبو ّ‬ ‫***‬

‫ٓٔ‪ " :‬اطاعت از تشکيالت امريّو "‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫کل بايد بدون‬ ‫ٔ‪ " -‬آنچو ؾبلس شور قرار در آن خصوص و خصوصات ديگر بدىند ّ‬ ‫توقّف اطاعت مبايند "‪( .‬لوح شهيدبن شهيد ص ‪ ٘ٛ‬گنجينو حدود و احکام )‬ ‫ٕ‪ " -‬آنچو راؿبفل روحانی مصلحت بدانند اگر دبن تکليف کنند من ؾبری ميدارم ابداً‬ ‫توقف ننمامي "‪( .‬ص ‪ ٕٜ‬اصول نظم اداری هبائی)‬ ‫ٖ‪ " -‬برىر فردی واجب است ىيچگونو اقدامی بدون مشورت ؿبفل روحانی ننمايد و البتو‬ ‫بايد قلباً و روحاً قرار ؿبفل را مطيع و نسبت بآن منقاد باشند تا امور باحسن وجو مرتّب و‬ ‫مستقالً و بر وفق قضاوت خويش عمل خواىد کرد و اميال‬ ‫منظّم گردد واال ىر شخصی‬ ‫ّ‬ ‫ضّر امراللّو خواىد گشت "‪( .‬ص ٘​٘‬ ‫شخصی خود را متابعت خواىد مبود و سبب ُ‬ ‫مصوب )‬ ‫نظامات هبائی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ‪ " -‬ياران بايد اعضای ؿبفل خويش را در سبام امور مبايندگان خويش دانند و امنای اؽبی‬ ‫ؿبسوب مبايند ىر حکمی را ؿبفل صادر مبايند بدل و جان اجراء مبايند "‪( .‬ص ٗ​ٗ‬ ‫خصائل اىل هباء و فرائض اصحاب شور)‬ ‫ٕ‪ " -‬بايد افراد هبائيان در ىر کشور و اقليمی بتمام قوی و در کمال صميميت قيام بر‬ ‫نصرت مبايندگان ؿبلّی و مرکزی خويش مبايند و اطاعت و سبکني قرارىای صادره از آن‬ ‫ظل اراده و‬ ‫مراجع عاليو رظبيّوهبائی مبايند و آراء و افکار و سبايالت شخصيّو خويش را در ّ‬ ‫تصميمات ىيئت فبَُثِّلني خويش در آورند‪ .‬دبساعدت و خدمت و معاضدت مبايندگان‬ ‫منتخبو خويش برخيزند و َم ْن دون ترديد مؤيد و نافذ و ناصر و ناشر تشريعات فبَُثّلني خود‬

‫گردند و بو ىيئت امنای امراؽبی رظبيّت دىند و شخصيات را در صبيع موارد بال استثنا تابع‬ ‫ىيئت دانند "‪( .‬ص ٕٗٔ ج ٕ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔٚ-ٖٜ‬‬ ‫ٖ‪ " -‬عموم ياران چو در داخل و چو در خارج ؿبفل بايد ؿبفل روحانی را مباينده خود‬ ‫مشرند و تقويت مبايند و ترويج اجرائاتش را کنند "‪( .‬ص ٔ٘ منتخبات توقيعات مبارکو)‬ ‫ِ‬ ‫تام باعضای ؿبرتموؿبفل روحانی خويش داشتو باشند و‬ ‫ٗ‪ " -‬احبّا بايد اعتماد و ثقو ّ‬ ‫بتعاون و تعاضد قيام کنند "‪( .‬ص ٓ‪ ٙ‬منتخبات توقيعات)‬ ‫س اساس است و ؿبور و مرکز وصايای مق ّدسو مبارکو ‪ ....‬ؽبذا‬ ‫٘‪ " -‬ؿبافل روحانيّو اليوم اُ ّ‬ ‫احبّای اؽبی و اماءالرضبن ىر قدر اساس اين ؿبافل را ؿبکم تر مبايند و اسباب پيشرفت و‬ ‫تق ّدمش را هبرت فراىم آرند وصايای مق ّدسو سريع تر اجراء شود و نوايای مبارکو زودتر و‬ ‫کامل تر رب ّقق يابد و جلوه مبايد "‪( .‬ص ٗٔ اصول نظم اداری)‬ ‫‪ " -ٙ‬البتّو ىر قراری را کو ؿبفل مق ّدس روحانی پس از ربقيقات الزمو بدىد‪ ،‬خري افراد در‬ ‫اين است کو موافقت فرمايند تا مشمول الطاؼ خفيّو اؽبيّو و تاييدات رضبانيّو گردند و‬ ‫ابواب برکات آظبانی بر وجوىشان مفتوح شود "‪( .‬ص ٗٔ ج ٖ توقيعات مبارکو‬ ‫‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬ ‫‪ " -ٚ‬مقتضی ميداّن خاطر احبا را بلزوم قبول بال شرط ىر نوع خدمت و و ظيفو ای کو‬ ‫مبايندگان ياؿبفل ملّی بآنان رجوع مبايند متذ ّکر سازم ‪.‬ىر گونو امتناع از قبول خدمات‬ ‫مرجوعو را مذموم ميداّن‪ .‬شوقی ربّانی "‪( .‬ص ٗٔ نظامات هبائی)‬ ‫‪ " -ٛ‬اينکو نوشتو بوديد در بني بعضی از ياران اين عقيده شايع است کو بربخی از‬ ‫مقررات ىيئت اداری هبائی‬ ‫مومنني مقامات روحانی اعطاء شده است کو آنانرا از اطاعت ّ‬ ‫ول امراللّو دستور فرمودند اين نکتو تصريح شود کو هبيچ يک از‬ ‫معاؼ ميدارد‪ ،‬حضرت ّ‬

‫ياران مقامی اعطاء نشده کو او را مافوؽ يا خارج از حيطو حاکميّت ؿبفل روحانی قرار‬ ‫دىد و بطوريکو خبوبی تشخيص داده ايد اين روش کامالًـبالف روح و منظور نظم اداری‬ ‫امر اؽبی است "‪( .‬ص ‪ ٔ٘-ٔٙ‬نظامات هبائی ‪ -‬استخراج از توقيع مبارک)‬ ‫‪ " -ٜ‬با موضوعی کو بدان اشاره مبوده بوديد اين عبد کامال موافق بوده و قطعيّاًو بدون‬ ‫ىيچ قيد و مالحظو اين اصل را تأييد مينمامي کو اشخاص را نبايد دبنزلو مرکز و يا ؿبوری‬ ‫قرار داد بطوريکو جامعو طائف حول آهنا باشد بلکو آنان بايد در صبيع احوال مطيع ؿبافل‬ ‫روحانيّو باشند ولو آنکو لياقت و شايستگی آنان ُؿبرز باشد ‪.‬ىر قدر آقبناب و ساير‬ ‫مهم و اساسی کو مربوط باداره امور امری است تصريح و تأکيد‬ ‫نبکاران راجع باين اصل ّ‬ ‫مبايند شايستو و رواست "‪( .‬ص ٗ‪ ٛ‬نظامت هبائی)‬ ‫ٓٔ‪ " -‬يا احباّء ا ّلرضبن َو اَُمناءَهُ آنچو از قول اين عبد مرقوم گشتو صحيح و سبام است و‬ ‫کل مومنني در‬ ‫ظل مبادی اند و ّ‬ ‫مطابق نص صريح قاطع شريعةاهلل اشخاص و افراد در ّ‬ ‫متحرک‪ .‬ذباوز از نظم اؽبی جائز نو و اكبراؼ از سبيل‬ ‫ربت يک ُحکم و قانون سالک و ّ‬ ‫مستقيم اؽبی علّت خسران و وبال و ذلّت نامتناىی‪ .‬ح َفظَ ُکم اللّو ِمن کل ب ٍ‬ ‫الء َو َد ٍاء و‬ ‫ُ ْ ِّ َ‬ ‫َ‬ ‫َمک ُْروهٍ‪ .‬بنده آستانش شوقی "‪( .‬ص ٘‪ ٚ‬اصول نظم اداری هبائی ‪ -‬در حاشيو توقيعی‬ ‫خطاب دبحفل روحانی اسالمبول)‬ ‫سبرد‬ ‫ٔ​ٔ‪ " -‬نفوسی کو اطاعت اوامر ؿبفل را ننمايند و با وجود تذ ّکرات و انذارات متتابعو ّ‬ ‫حق انتخاب در جامعو و عضويّت ؿبافل روحانيّو ىر دو ؿبروم "‪.‬‬ ‫و ـبالفت مبايند از ّ‬ ‫(ص ‪ ٘ٛ‬گنجينو حدود و احکام ‪ -‬خطاب دبحفل روحانی ملّی هبائيان ايران)‬ ‫***‬

‫ٔ​ٔ‪ " :‬اطاعت از حکومت "‬ ‫حضرت هباءاهلل ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬بشارت پنجم اين حزب در فبلکت ىر دولتی ساکن شوند بايد بامانت و صدؽ‬ ‫وصفا با آن دولت رفتار مبايند "‪( .‬ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی ص ٔ​ٔ ‪ -‬لوح‬ ‫مبارک بشارات)‬ ‫ٕ‪ " -‬بر احدی جائز نو کو ارتکاب مبايد امری را کو ـبالف رای رؤسای فبلکت باشد "‪.‬‬ ‫(ص ٓ‪ ٕٚ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٖ‪ " -‬بعد از معرفت حضرت باری َج َّل َجاللُوُ دو امر الزم خدمت و اطاعت دولت و‬ ‫سبسک بو حکمت اين دو سبب ارتفاع و ارتقاء وجود و ترقّی آنست "‪( .‬ص ٓ‪ ٕٚ‬ج ٖ‬ ‫ّ‬ ‫امر و خلق)‬ ‫ٗ‪ " -‬احبّای اؽبی هنايت اطاعت و انقياد را حبکومت دبوجب نصوص اؽبی ؾبری دارند "‬ ‫(ص ٓ‪ ٕٚ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫حضرت عبدالبها ء ميفرمايند‪:‬‬ ‫نص قاطع است کو احبّاء بايد خريخواه و صادؽ و مطيع و منقاد حکومت باشند‪.‬‬ ‫ٔ‪ّ " -‬‬ ‫ديگر نفسی تأويلی ننمايد و اجتهادی نفرمايد و قيدی در ميان نياورد "‪( .‬ص ٓ‪ ٕٚ‬ج‬ ‫ٖ امر و خلق)‬ ‫ٕ‪ " -‬امر قطعی اؽبی اينست کو بايد اطاعت حکومت مبود اين ىيچ تاويل برمبيدارد و‬ ‫تفسري مبيخواىد "‪( .‬ص ٗ‪ ٗٙ‬گنجينو حدود و احکام)‬

‫ٖ‪ " -‬در ىر فبلکت کو ىستيد حبکومت در هنايت اطاعت باشيد "‪( .‬ص ٗ‪ ٕٚ‬ج ٖ‬ ‫امر و خلق)‬ ‫نص صبال مبارک بايد صادؽ و‬ ‫ٗ‪ " -‬در ىر فبلکت کو ىستيد حبکومت آن فبلکت بو ّ‬ ‫امني و خريخواه باشيد و بو ملل آن اقليم درهنايت امانت و راستی و درستی رفتار کنيد "‪.‬‬ ‫(ص ٕ‪ ٙ‬فضائل اخالؽ)‬ ‫٘‪ " -‬احبا‪ ،‬اِ ِ‬ ‫غبق ‪ ،‬جبميع دول بی هنايت صادؽ و خري خواىند و اگر نفسی‬ ‫َ‬ ‫طاعةً الَ ْم ِر ا ّ‬ ‫ّ‬ ‫مستحق عقاب داند و مردود‬ ‫عنداغبق مؤاخذ و مسؤول و‬ ‫حبکومت خالفی مبايد خويش را‬ ‫ّ‬ ‫ّ‬ ‫و خطاکار مشرد"‪( .‬ص ٕ‪ ٕٛ‬ج ٔ منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء ط آمريکا)‬ ‫‪ " -ٙ‬ىر ذلّتی را ربمل توان مبود مگرخيانت بوطن و ىر گناىی قابل عفو و مغفرت است‬ ‫مضرت ملّت "‪( .‬ص ‪ ٕٛٙ‬ج ٖ امرو خلق)‬ ‫مگر ىتک ناموس دولت و ّ‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫درظل ىر دولت وحکومتی بصدؽ وصفا و امانت و تقوی رفتار مبايند "‪.‬‬ ‫ٔ‪ " -‬اىل هباء ّ‬ ‫(ص ٕ​ٕج ٕ ساؽبای ‪ ٜٕٔٚ-ٖٜ‬توقيعات مبارکو)‬ ‫ٕ ‪ " -‬آنچو را ح ّکام و اوليای امور در وطن عزيز قرار دىند و ىر ُحکمی را صادر مبايند‬ ‫و ىر قانونی را وضع کنند هبائيان فوراً در هنايت خلوص و جديّت و خري خواىی و‬ ‫کل نقاط و در صبيع شؤون و احوال اطاعت‬ ‫صداقت و امانت قلباً و فعالًو لساناً در ّ‬ ‫سم اِبرة ـبالفت ننمايند و ذباىل نکنند و اكبراؼ قبويند "‪( .‬ص ٖ​ٖٕ ج‬ ‫مبايند و بقدر ّ‬ ‫ٔ ساؽبای ‪ ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬توقيعات مبارکو)‬

‫ٖ ‪ " -‬اىل هباء مأمور باطاعت و انقياد دولت متبوعو خويشند و اثبات صداقت و خري‬ ‫خواىی خويش نسبت باوليای امور"‪( .‬ص ٕ​ٕٔ ج ٕ ساؽبای ‪ ٜٕٔٚ-ٖٜ‬توقيعات‬ ‫مبارکو)‬ ‫ٗ ‪ " -‬اطاعت اوليای امور و اجرای قوانني فبلکت از فرائض حتميّو اىل هباء‪."...‬‬ ‫(ص ‪ ٕٔٚ‬ج ٖ ساؽبای ‪ ٜٕٔ​ٕ - ٗٛ‬توقيعات مبارکو)‬ ‫٘ ‪ " -‬اطاعت اوليای امور از فرائض حتميّو اىل هباء و واجبات مق ّدسو آنان ؿبصوب‬ ‫متمسکني بشريعو مق ّدسو ظبحاء‬ ‫ولی در امور وجدانيّو کو تعلّق دبعتقدات دارد اىل هباء و ّ‬ ‫شهادت را بر اطاعت ترجيح دىند "‪( .‬ص ٖٓٔ ج ٖ ساؽبای ‪ ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬توقيعات‬ ‫مبارکو)‬ ‫*بو نصوص فصول "هنی از خيانت در مشاغل مالی"‪" ،‬هنی از رشوت"‪ ،‬و "هنی از‬ ‫مداخلو در امور سياسيّو" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫ٕٔ‪ " :‬اطاعة اللّو و اجرای احکام و تعاليم "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫بعد از آيو ّاول کو درباره اعظم فريضو انسان کو عرفان مظهر اؽبی ميباشد‪ ،‬ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬اِذا فُػ ْزُمت ِهب َذا اؼب ِ‬ ‫قام االَ ْسنَی َو االُفُ َق االَ َعلی يَػْنبَغِی لِ ُک ِّل نَػ ْف ٍ‬ ‫س اَ ْن يَػتَّبِ َع مااُِمَر بِ​ِو ِم ْن‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫لَ َدی اؼبقصود ِالَنػّهما ِمعاًَال يػ ْقبل اَح ُد ُنبا دو َن ا ِ‬ ‫الآخر ىذا ماح َکم بِ​ِو مطلِع ا ِال ِ‬ ‫ؽبام "‪.‬‬ ‫ُ َ ُ َ ُ َ َْ‬ ‫َ َ َ ُ‬ ‫َ‬ ‫(کتاب مستطاب اقدس ٔ ‪)K‬‬ ‫و در آيات بعد نيز درباره احکام و اوامر اؽبی ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ ِ‬ ‫ب اْالَ ْعظَ َم لِنَظْ ِم الْ َعا َِمل َو ِح ْف ِظ‬ ‫صائَِر ِم َن اللّ ِو يَػَرْو َن ُح ُد ْوَد اللّ ِو ا َّ‬ ‫ٕ‪ " -‬ا َّن الَّذيْ َن اُْوتُػ ْوا بَ َ‬ ‫لسبَ َ‬ ‫اْالُم ِم و الَّ ِذي َغ َفل اِنَّو ِمن َنب ٍج رع ٍاع‪ .‬اِنَّا اَمرنَا ُکم بِ َکس ِر ح ُدود ِ‬ ‫ات النَّ ْف ِ‬ ‫س َوا ْؽبَ​َوی َال َما ُرقِ َم‬ ‫َْ ْ ْ ُ ْ َ‬ ‫َ ُ ْ َ َ​َ‬ ‫َ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ْم ِة َوالْبَيَا ِن ِدبَا‬ ‫اج ْ‬ ‫م َن الْ َقلَ ِم اْالَ ْعلَی انَّوُ لَُرْو ِح ا ْغبَيَ َوان ل َم ْن َِف اْال ْم َکان‪ .‬قَ ْد َم َ‬ ‫ت ُحبُ ْوُر ا ْغبک َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ص ْوا‬ ‫اج ْ‬ ‫ت نَ ْس َمةُ ا َّلر ْضبنِ ا ْغتَن ُم ْوا يَا اُْولی اْالَلْبَاب‪ .‬ا َّن الَّذيْ َن نَ َکثُْوا َع ْه َد اللّو َِف اَ​َوام ِرهِ َونَ َک ُ‬ ‫َى َ‬ ‫َّال ِل لَ َدی الْغَِ‬ ‫ِن اؼبتَعالِ "‪( .‬کتاب مستطاب اقدس ٕ ‪)K‬‬ ‫ک ِم ْن اَ ْى ِل الض َ‬ ‫َعلَی اَ ْع َقاهبِ​ِ ْم اُْولَئِ َ‬ ‫ِّ‬ ‫ُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني ِعبَ ِادي َو َم َفاتِْي ُح َر ْضبَِ​ِت لَِِربيَِّ​ِت‬ ‫ٖ‪ " -‬يَا َم َالءَاْالَْرضِ ا ْعلَ ُم ْوا اَ َّن اَ​َوام ِري ُس ُر ُج عنَايَِ​ِت بػَ ْ َ‬ ‫ک اْالَ ْديَا ِن لَ ْو َِهب ُد اَ َح ٌد َح َال َوةَ الْبَيَا ِن الَّ ِذي ظَ َهَر‬ ‫ک نػُِّزَل اْالَ ْم ُر َم ْن َظبَ ِاء َم ِشيَّ ِة َربِّ ُک ْم َمالِ ُ‬ ‫َک َذلِ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ت اَْمَراً ِم ْن‬ ‫َم ْن فَ ِم َمشيَّة ا َّلر ْضب ِن لَيُْنف ُق َما عْندهُ َولَ ْو يَ ُک ْو ُن َخَزائ َن اْالَْرضِ ُکلَّ َها ليُثْبِ َ‬ ‫اَو ِام ِرهِ الْم ْش ِرقَِة ِمن اُفُ ِق العِنَاي ِة واْالَلْطَ ِ‬ ‫اؼ "‪( .‬کتاب مستطاب اقدس ٖ ‪(K‬‬ ‫ْ‬ ‫َ َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ٗ ‪ " -‬قُل ِمن ح ُدوِدي يبَُ​ُّر عر ُ ِ ِ ِ‬ ‫َّص ِر َعلَی الْ ُقنَ ِن َو اْالَتْ َال ِل‪.‬‬ ‫ب اَ ْع َال ُم الن ْ‬ ‫ؼ قَمْيصي َوهبَا تَػْن َ‬ ‫ْ ْ ُ ْ‬ ‫َْ‬ ‫صُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ت عظَم ِ​ِت ُـبَ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫اطباً لَِِربيَِّ​ِت اَ ِن ا ْع َملُ ْوا ُح ُد ْوِدي ُحبّاً ِعبَ َم ِال طُْوبَی‬ ‫قَ ْد تَ َکلَّ َم ل َسا ُن قُ ْد َرِت َف َج َربُْو َ َ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ت ِمْنها نَػ َفحات الْ َفص ِل علَی َش ٍ‬ ‫ِغبَب ٍ‬ ‫أن‬ ‫يب َو َج َد َع ْر َ‬ ‫اح ْ َ َ ُ ْ َ‬ ‫ؼ الْ َم ْحبُ ْوب م ْن َى َذهالْ َکل َمة الَِّ​ِت فَ َ‬ ‫اؼ ِمن اَيا ِدی اْالَلْطَ ِ ِ‬ ‫َالتُػوصف بِاْالَذْ َکا ِر‪ .‬لَعم ِري من َش ِرب رِحيق اِْالنْص ِ‬ ‫ؼ َح ْوَل‬ ‫اؼ انّوُ يَطُْو ُ‬ ‫َْ ُ‬ ‫َْ َ ْ َ َ َْ َ‬ ‫ْ َ‬ ‫ِ‬ ‫ي الْ ُم ْش ِرقَِة ِم ْن اُفُ ِق اِْالبْ َد ِاع "‪( .‬کتاب مستطاب اقدس ٗ ‪(K‬‬ ‫اَ​َوام ِر َ‬

‫٘‪َ " -‬ال َربس َّ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫صابِ ِع الْ ُق ْد َرةِ َو‬ ‫ْ َُ‬ ‫ُب انَّا نَػَّزلْنَا لَ ُک ْم اْالَ ْح َک َام بَ ْل فَػتَ ْحنَا َخْت َم ا َّلرحْي ِق الْ َم ْختُ ْوم بِاَ َ‬ ‫ک َما نػُِّزَل ِم ْن قَػلَ ِم الْ َو ْحي تَػ َف َّک ُرْوا يَا اُْولِی اْالَفْ َکا ِر"‪( .‬کتاب مستطاب‬ ‫اِْالقْتِ َدا ِر يَ ْش َه ُد بِ َذلِ َ‬ ‫اقدس ٘‪)K‬‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ت ِم َن الْ َقلَ ِم اْالَ ْعلَی َِف ا ُّلزبُِر َو اْالَلْ َو ِاح‪َ .‬سبَ َّس ُک ْوا بِاَ​َو ِام ِر اللّ ِو‬ ‫‪َ " -ٙ‬ى َذه ُح ُد ْوُد اهلل الَِّ​ِت ُرق َم ْ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ص ْوَل اللّ ِو َوَرائَػ ُه ْم ِدبَا اتػَّبَعُ ْوا‬ ‫ص ْوَل اَنْػ ُفس ِه ْم َو نػَبَ ُذ ْوا اُ ُ‬ ‫َواَ ْح َکامو َوَالتَ ُک ْونػُ ْوا م َن الَّذيْ َن اَ َخ ُذ ْوا اُ ُ‬ ‫الظُّنُ ْو َن َو اْالَْوَى َام "‪( .‬کتاب مستطاب اقدس ‪)K ٔٚ‬‬ ‫ِ ِ‬ ‫ب فِْي ِو َو َعلَی‬ ‫ت َِف اَ​َو ِام ِراللّ ِو فَ ْ‬ ‫أعلَ ْم بِاَ َّن ُکلَّ َما ُحد َ‬ ‫‪َ " -ٚ‬و اَ​َّما َما َسألْ َ‬ ‫ِّد َ​َف الْکتَاب َح ٌق َال َريْ َ‬ ‫ِ ِ​ِ ِ ِ‬ ‫ٍ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫الْ ُک ِّل فَػ ْر ٌ‬ ‫ض بِاَ ْن يَػ ْع َملُ ْوا دبَا نػُِّزَل م ْن لَ ُد ْن ُمْن ِزل َعلْي ٍم َوَم ْن يَػ ْرتُ​ُکوُ بَػ ْع َد ع ْلمو بِو ا َّن اللّوَ بَِر ْيءٌ َعنوُ‬ ‫ِ ِ‬ ‫َّجَرةِ ِى َي اَ​َو ِام ُرهُ َولَ ْن يَػتَ َج َاوَز َعْنوُ اَِّال ُک ُّل َغافِ ٍل بَعِْي ٍد "‪.‬‬ ‫َوَْكب ُن بػَُرآءُ مْنوُ الَ َّن اَْشبَ َار الش َ‬ ‫(ؾبموعوای از الواح صبال اقدس اهبی ص ‪ – ٔ​ٔٚ‬لوح وفا)‬ ‫ِ ِ​ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ع َِف ُْؿب َک ِم کِتَابِ​ِو "‪.‬‬ ‫أس ا ِّلديْ ِن ُى َو ا ِالقر ُار دبَا نػُِّزَل م ْن عْنداللّو َو اتػِّبَاعُ َما ُش ِر َ‬ ‫‪ " -ٛ‬ر ُ‬ ‫اؼبقربني)‬ ‫کل اػبري ‪ -‬برابر خ ّ‬ ‫ط جناب زين ّ‬ ‫(حضرت هباءاللّو‪ :‬لوح اصل ّ‬ ‫‪ " -ٜ‬رأساِْالْيبَ ِ‬ ‫ان ُى َوالتَّ َقلُّ ُل َِف الْ َق ْوِل َو التَّ َکث ُ​ُّر َِف الْ َع َم ِل َوَم ْن َکا َن اَقْػ َوالُوُ اَزيَ َد ِم ْن اَ ْع َمالِ​ِو‬ ‫ُ‬ ‫فَاْ َعلُ ْم ْوا اَ َّن َع َد َموُ َخ ْريٌ ِم ْن ُو ُج ْوددهِ َو فَناَءهُ اَ ْح َس ُن ِم ْن بَػ َقائِ​ِو "‪( .‬ؾبموعوای از الواح‬ ‫صبال اقدس اهبی ص ‪ – ٔ​ٔٚ‬لوح وفا)‬

‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬کلمات مکنونو تالوت مبائيد و دبضمون دقّت کنيد و دبوجب آن عمل مبائيد‪ .‬الواح‬ ‫طرازات و کلمات و ذبليات و اشراقات و بشارات را بامعان نظر خبوانيد و دبوجب آن‬ ‫تعاليم اؽبيّو قيام مبائيد تا آنکو ىر يک مشعی روشن گرديد و شاىد اقبمن شويد و مانند گُ ِل‬ ‫گلشن رائحو طيّبو منتشر مبائيد "‪( .‬ص ٖ‪ ٜ‬ج ٖ مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬

‫ٕ‪ " -‬دبوجب تعامي هباءاللّو عمل کنيد ‪.‬بسياری تعاليم اؽبيّو را ميخوانند ّاما در موقع عمل‬ ‫فراموش مينمايند‪ .‬هبائی حقيقی کسی است کو دبوجب تعاليم مبارکو عمل مبايد "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٕ٘ٛ‬ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫ٖ‪ " -‬دبوجب تعاليم حضرت هباءاللّو عمل مبائيد نو آنکو فقط خبوانيد‪ ...‬اگر دبوجب‬ ‫تعاليم اؽبی عمل کنيم فَػ َو اللّو الّذی ال اِلوَ اِّال ُى ْو مانند سراج روشن شومي اما اگر عمل‬ ‫نکنيم وای برحال چنان نفوسی کو بر تعاليم هباءاللّو مطلع شوند و بدانند کو سبب قبات‬ ‫تقرب اؽبی‪ ،‬و با وجود اين عمل نکنند‪ .‬بسيار جای اسف است پس بايد‬ ‫ابدی است و ّ‬ ‫عزت ابدی‪ .‬اينست‬ ‫شب و روز بکوشيم تا دبوجب تعاليم اؽبيّو عمل مبائيم ‪.‬اينست ّ‬ ‫موىبت اؽبی‪ .‬اينست شرؼ عا َمل انسانی ‪.‬اينست حيات سرمدی "‪( .‬ص ‪ ٕٙٚ‬ج ٔ‬ ‫بدائع اْلثار)‬ ‫ٗ‪ " -‬عظمت تعاليم حضرت هباءاللّو وقتی معلوم ميشود کو دبوقع عمل و اجرا آيد‪ .‬ىنوز‬ ‫از صديکی اجرا نشده مشا حال بايد نبو فکرتان اين باشد کو اين تعاليم مبارکو را اجرا‬ ‫داريد"‪( .‬ص ‪ ٕ​ٕٙ‬ج ٔ بدائع اْلثار)‬ ‫حق باشيد و از افق عامل انسانی مانند کوکب المع‪،‬طالع شويد‪.‬‬ ‫٘‪ " -‬ىريک منادی ّ‬ ‫اينست ؿبافظو حقوؽ حضرت هباءاللّو‪ .‬اينست مقصود صبال مبارک از ضبل باليا و قبول‬

‫ربمل فرمود و در حبس و زندان دبلکوت يزدان‬ ‫سجن اعظم ‪.‬صبيع مصائب و متاعب را ّ‬ ‫صعود مبود تا ما بو تعاليم او عامل شومي‪،‬بآنچو مقتضای وفاست قيام کنيم‪،‬بو نصايح و‬ ‫وصايای او عمل مبائيم‪ ،‬نداء ملکوت اهبی را بلند کنيم‪ ،‬انوار فيوضات حقيقت را منتشر‬ ‫سازمي تا حبر اعظم موجش باوج رسد‪ ،‬عا َمل ناسوت آئينو ملکوت شود‪ ،‬اين خارزار گلستان‬ ‫گردد واين خاکدان آئني جنّت اهبی گريد "‪( .‬ص ٓ​ٓٗ ج ٔ بدائع اْلثار)‬ ‫***‬

‫ٖٔ‪ " :‬اعتدال "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫ال "‪( .‬ص ٓ‪ ٔٙ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ِن الْ ُمتَ َع ُ‬ ‫ٔ ‪ُ -‬خ ُذوا ا ِال ْعتِ َ‬ ‫دال َى َذا َما اَ​َمَرُکم بِو الغَ ُّ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫لصنَايِ ِع َوال َف ِ‬ ‫ص ِر ا َّ‬ ‫قمةً‬ ‫ٕ ‪ -‬ا َّن اَلتَ َم ُد َن الّذی يَذ ُک ُرهُ عُلَ َماءُ م ْ‬ ‫ضل لَ ْو يَػتَ َج َاوُز َح َّداالعتدال لَ​َ​َرتاهُ ن َ‬ ‫ک ُىبِربُکم اػبَبِري اِنّوُ ي ِ‬ ‫َعلَی الن ِ‬ ‫بدءَ ا ِالصالحِ‬ ‫صريُ َمْب َدءَ ال َف َس ِادفِی َذبَ ُاوِزهِ َک َما َکا َن َم َ‬ ‫َّاس َکذلَ َ ُ ُ ُ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫وؼ َرب َِرت ُؽ ِمن نَا ِرهِ َو يَن ِط ُق لِ َسا ُن‬ ‫ني َس َ‬ ‫وم َو الَتَ ُکونُوا م َن اؽبَائمِ َ‬ ‫فی اعتدالو تَػ َف َّک ُروا يَا قَ ُ‬ ‫ک للّ ِو العزي ِز اغب ِم ِ‬ ‫يد"‪( .‬ص ٕٓ​ٕ منتخباتی از آثار حضرت هباءاللّو)‬ ‫ا َلعظَ َم ِة اؼبل ُ‬ ‫َ َ‬ ‫ُ‬ ‫ِ‬ ‫حريّت و‬ ‫ٖ ‪" -‬ىر امری کو از اعتدال ذباوز مبايد از طراز اثر ؿبروم مشاىده شود مثالً ّ‬ ‫سبدن و امثال آن مع آنکو بقبول اىل معرفت فائز است اگر از ح ّد اعتدال ذباوز مبايد‬ ‫ضّر گردد "‪( .‬لوح مقصود ‪ -‬ص ٖٓٔ ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس‬ ‫سبب و علّت ُ‬ ‫اهبی)‬ ‫ٗ ‪ " -‬کلمةاللّو در ورؽ هنم از فردوس اعلی براستی ميگومي ىر امری از امور اعتدالش‬ ‫ضّر گردد "‪( .‬کلمات فردوسيو ‪ -‬ص ‪ ٖٛ‬ؾبموعو ای از‬ ‫ؿببوب چون ذباوز مبايد سبب ُ‬ ‫الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫کل احوال حب ّد اعتدال حرکت مبائيد "‪( .‬کتاب بديع)‬ ‫٘ ‪ " -‬در ّ‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪" :‬‬ ‫ٔ ‪ -‬در عامل امکان حيات و قبات ىر شیء از اعتدال و حرکت دبوقع است و فبات و‬ ‫ىالکش ذباوز از ح ّد اعتدال و عمل بغري موقع‪ .‬ىر امر فبدوح و گفتار و کردار مفيدی‬ ‫مضر گردد "‪( .‬ص ‪ ٖ​ٖٛ‬ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫چون از اعتدال و موقع ذباوز کند قبيح و ّ‬

‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ ‪ " -‬از ح ّد آداب و رتبو اعتدال خارج نگردند و ذباوز ننمايند "‪( .‬ص ‪ ٕٜٗ‬ج ٔ‬ ‫ساؽبای ‪ ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬توقيعات مبارکو)‬ ‫***‬

‫ٗٔ‪ " :‬امانت "‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫لص ِ‬ ‫"زيػّنُوا رو َ ِ​ِ ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫دؽ اػبَالِ ِ‬ ‫ص َو‬ ‫لسنَ ُکم بِا ِّ‬ ‫َ ُ​ُ‬ ‫ؤس ُکم باکلي ِلاالَ​َمانَة َو ا َلوفَاء َو قُػلُوبَ ُکم برَداء الت َ‬ ‫َّقو َيو اَ ُ‬ ‫ک ِمن س ِجي ِو ا ِالنس ِ‬ ‫َىياکِلَ ُکم بِ ِطرا ِز االَ َد ِ‬ ‫ين"‪)K ٕٔٓ) .‬‬ ‫ان لَ ْو اَنتُم ِم َن الْ ُمتِبَ ِّ‬ ‫اب ُک ُّل ذلِ َ‬ ‫َ ّ‬ ‫َ‬ ‫صر َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ان لِمن فِی ا ِالم َک ِ‬ ‫ٕ‪ " -‬طراز چهارم فِی االَمانَِة اِنػَّها ب ِ ِ ِ‬ ‫ان َو آيَةُ العِّزةِ ِمن لَ َدی‬ ‫َ َ َ ُ‬ ‫اب االطمينَ َ‬ ‫ا ّلرضب ِن‪َ .‬من فَ َاز ِهبَا فَ َاز بِ ُکنُوِز الثّ َروةِ َو الغَناء‪ .‬امانت باب اعظم است از برای راحت و‬ ‫عزت و رفعت و‬ ‫اطمينان خلق‪ .‬قوام ىر امری از امور باو منوط بوده و ىست‪ .‬عوامل ّ‬ ‫ِ‬ ‫ک‬ ‫ثروت بنور آن روشن و منري‪ .‬چندی قبل اين ذکر احلی از قلم اعلی نازل‪ .‬انّا نَذ ُک ُر لَ َ‬ ‫ب اَلع ِ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫نداللّو ربِ َ ِ‬ ‫ص ْدنَا يَوماً ِم َن االَيّاِم َجز َيرتَػنَا‬ ‫رش ا َلعظي ِم‪ .‬انّا قَ َ‬ ‫ک َو َر َ‬ ‫االَمانَةَ و َم َق َام َها ع َ َ‬ ‫اػبَضراء فَػلَما وردنَا وردنَا رأينَا اَهنَارىا جاريةً و اشجارىا ملتَ َّفةًو َکانَ ِ‬ ‫ب فِی‬ ‫تا ّ‬ ‫َ​َ َ َ‬ ‫َ َ ّ َ​َ َ​َ َ‬ ‫َ َ​َ ُ َ‬ ‫مس تَ َلع ُ‬ ‫لش ُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫شجا ِر‪ .‬تَػو ّجهنَا الَی اليَ ِ ِ‬ ‫اى َدت‬ ‫مني َرأينَا َما الَ يَػتَ َحّر ُ‬ ‫ک ال َقلَ ُم َعلَی ذک ِرهِ َو ذک ِر َما َش َ‬ ‫خالَل االَ َ‬ ‫َ‬ ‫لطف االَ ِ‬ ‫ؼ اؼببار ِ‬ ‫ک اؼب َق ِام االَ ِ‬ ‫ک االَعلَی‪ُ .‬ثَّ اَقبَلنَا اِلَی اليَ َسا ِر‬ ‫الوَری فِی ذاَ‬ ‫َ‬ ‫َع ُ‬ ‫شر َُ َ‬ ‫ني َمولَی َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫وس االَعلَی قَائِمةً علَی عم ٍ‬ ‫شاَىدنَا طَلع ٍة ِمن طَلَع ِ‬ ‫ات ا ِلف َرد ِ‬ ‫ود َم َن النّوِر َو نَ َادت بِاَعلَی النِ َد ِاء‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ َ َُ‬ ‫ِ ِ‬ ‫االرض و ا ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫شراقِی‪ .‬تَاللّ ِو اغبَ ِّق اَنا االَ​َمانَةُ َو‬ ‫يَا َم َ​َل ِ َ ّ‬ ‫لس َماء انظُ ُروا َصبَالی َو نُوری َو ظُ ُهوری َو ا َ‬ ‫ث بِ َذيلِ َها‪ .‬اَنَا‬ ‫ک ِهبا َو َعَر َ‬ ‫جر لِ َمن َسبَ ّس َ‬ ‫ؼ َشأنَػ َها َو َم َق َام َها َو تَ َشبّ َ‬ ‫ورَىا َو ُحسنُ َها َو اَ ٌ‬ ‫ظُ ُه ُ‬ ‫وت ا ِال ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫لسبب االَعظَم لِثِروةِ‬ ‫ا ِّلزينَةُ ال ُک َربی ِالَ ِ‬ ‫ىل الببَ َهاء َو ِطَر ُاز العِ​ِّز ل َمن فی َملَ ُک ِ َ‬ ‫ْ َ‬ ‫نشاء َو اَنا ا َّ َ ُ‬ ‫ىل ا ِالم َک ِ‬ ‫طمينَ ِ‬ ‫العا َِمل و اُفُق ا ِال ِ‬ ‫ک ما يػ َقِّرب العِب َاد اِلَی مالِ ِ‬ ‫ان ِالَ ِ‬ ‫ک‬ ‫ان‪َ .‬ک ِذلِ َ‬ ‫َ َ ُ‬ ‫َ‬ ‫ک اَ َنزلنَا لَ َ َ ُ ُ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ا ِالهب ِاد‪ .‬يا اَىل الْب ِ‬ ‫هاء انػَّها اَحسن ِطرا ِز ِؽبياکِلِ ُکم و اَهبی اکلِ ٍيل لِر ِ‬ ‫وىا اَمراً ِمن‬ ‫ؤوس ُکم ُخ ُذ َ‬ ‫َ َ‬ ‫َ َُ َ َ‬ ‫َ َ َ َ‬ ‫ُ​ُ‬ ‫لَ ُدن اَِم ٍر َخبِ ٍري"‪( .‬لوح مبارک طرازات ص ٕٓ‪ ٜٔ-‬ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫ِ‬ ‫ک لِسانِی َو قَػلَ ِمی َو اَرَکانِی َو الّذيِ َن‬ ‫ٖ ‪ " -‬انّا اَ​َمرنَا ال ُک ّل بِاالَ​َمانَِة ال ُک َربی يَش َه ُد بِ َذلِ َ‬ ‫يطُوفو َن حولی ُث ى َذا ا ِ‬ ‫اب اؼبنِريُ‪ِ .‬م َن النّ ِ‬ ‫ک ُىتِ َکت ُح َرمةُ‬ ‫اس َمن نَػبّ َذ َىا َعن َورائِ​ِو َو بِ َذلَ َ‬ ‫لکتَ‬ ‫َّ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫اللّو اؼبتَ َعالِی ا َلعزيِ ِز اؼبنيِ ِع "‪( .‬ص ‪ ٔ٘ٚ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫َ‬ ‫ُ‬

‫ِ​ِ‬ ‫دؽ يؤ ِصيئ ُکم بِاالَمانَِة ال ُکربی لَع ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ظه ُر ِمن نُوِر‬ ‫ورَىا اَ َ‬ ‫َ‬ ‫ٗ ‪ " -‬يَا اَحبّاءَ اللّو ا َّن قَػلَ َم الص ُ‬ ‫مراللّو نُ ُ‬ ‫َ َ ُ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ف ُک ُّل نُوٍر ِع َ ِ‬ ‫لش ِ‬ ‫اشراقِ َها‪ .‬از حق ميطلبم ُم ُدن و ديارش‬ ‫ا ّ‬ ‫مس قَد َخ َس َ‬ ‫ند نُورَىا َو ضيائ َها َو َ‬ ‫را از اشراقات انوار مشس امانت ؿبروم نفرمايد صبيع را در ليالی و ايّام بامانت و ع ّفت و‬ ‫صفا و وفا داللت مبودمي و باعمال طيّبو و اخالؽ مرضيّو وصيّت کردمي " (ص ٗ​ٗ‬ ‫نص مبارک در ص ٓٗٔ ؾبموعو اشراقات نيز وجود دارد‪).‬‬ ‫اخالؽ هبائی ‪ -‬شبيو اين ّ‬ ‫٘ ‪ " -‬موج دوم ميفرمايد يا قوم امروز احسن ِطراز عنداللّو امانت است فضل و عطا از‬ ‫برای نفسی کو باين زينت کربی مزيّن گشتو "‪( .‬لوح مبارک امواج ص ٖ‪ ٖٙ‬ؾبموعو الواح‬ ‫حضرت هباءاللّو)‬ ‫متمسک شو و بو‬ ‫‪ - ٙ‬آظبان امر اؽبی بو آفتاب امانت روشن است‪ .‬بو حبل امانت ّ‬ ‫ذيل صداقت متشبّث‪ .‬اين دو ن ّري اعظمند کو از افق اعلی طالع شده اند و در آظبان‬ ‫ُحکم سلطان امکان مشرؽ و مضيئند‪ .‬ان شاء اللّو باين مقام فائز شوی و بذکر دوست‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫يم "‪( .‬ص ٗ٘ فضائل اخالؽ)‬ ‫ناطق گردی‪ .‬انَّوُ َؽبَُو الذاک ُر اَلناص ُح ا َلعزيْػ ُز اغبک ُ‬ ‫احب است از عمل نفسيکو پياده‬ ‫‪ " - ٚ‬اگر امروز نفسی بطراز امانت فائز شود عنداللّو ّ‬ ‫توجو مبايد و بلقای معبود در مقام ؿبمود فائز گردد‪ .‬امانت از برای مدينو‬ ‫بشطر اقدس ّ‬ ‫انسانيّت دبثابو حصن است و از برای ىيکل انسانی دبنزلو عني اگر نفسی از او ؿبروم ماند‬ ‫در ساحت عرش نابينا مذکور و مسطور است اگر چو در ح ّدت بصر مانند َزرقاء َيبامو‬ ‫باشد "‪( .‬ص ٕ٘ ج ٗ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬

‫‪ " - ٛ‬امانت بعد از ديانت از ِطراز ّاول مذکور و از کلمو اولی مسطور‪ .‬نورش دبثابو نور‬ ‫منور گشت و بر‬ ‫مشس بر صبيع انوار غلبو داشتو و دارد‪ .‬طوبی از برای نفسی کو بنورش ّ‬ ‫مقامش آگاه شد "‪( .‬ص ‪ ٘ٙ‬فضائل اخالؽ)‬

‫ضّرش خبود آن نفوس‬ ‫‪ " - ٜ‬اگر احبای اؽبی بطراز امانت و صدؽ و راستی مزيّن نباشند ُ‬ ‫ؿبل امانت کلمو اؽبيّو و اسرار مکنونو ربّانيّو لبواىند‬ ‫و صبيع ناس راجع ّاوالً آن نفوس ابداً ّ‬ ‫شد و ثانی سبب ضاللت و اعراض ناس بوده و خواىند بود و عن ورائِها قَ ِ‬ ‫هر اللّو َو َغ َ‬ ‫ضبُوُ‬ ‫َ َ​َ َ ُ‬ ‫اب اللّ ِو و َس َخطُوُ "‪( .‬ص ‪ ٔٙٛ‬ؾبموعو اقتدارات)‬ ‫و َع َذ ُ‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬شخص انسانی را امانت دبنزلو سر و راستی دبثابو بصر است و اگر نفسی از اين‬ ‫دو ؿبروم شد باسم حيوان مذکور خواىد شد "‪( .‬ص ٕ٘ فضائل اخالؽ)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ذره ای قاصر‪ ،‬اعمال‬ ‫ٔ ‪ " -‬اگر نفسی جبميع اعمال خرييّو قائم ولی در امانت و ديانت ّ‬ ‫خرييّو مانند سپند گردد و آن قصور آتش جانسوز شود ‪( ."...‬ص ‪ ٗٛ‬اخالؽ هبائی)‬ ‫و بعد در نبني لوح مبارک خطاب جبناب حاج آقا عالقبند ميفرمايند‪:‬‬ ‫عنداغبق اساس دين اؽبيست و بنياد صبيع فضائل و مناقب است اگر نفسی‬ ‫ٕ ‪ " -‬امانت‬ ‫ّ‬ ‫از آن ؿبروم ماند از صبيع شؤون ؿبروم‪ .‬باوجود قصور در امانت از ايبان و ديانت چو‬ ‫شبری و چو اثری و چو نتيجو و چو فائده ای "‪( .‬ص ‪ ٗٛ‬اخالؽ هبائی)‬ ‫در نبني لوح مبارک کو در صحفو ‪ ٔ٘ٛ‬ج ٖ امر و خلق ىم درج شده ميفرمايند‪:‬‬ ‫کل احبّا رانصيحت مينمايند بلکو عجز و زاری ميکند کو حرمت امراللّو‬ ‫ٖ ‪ " -‬عبدالبهاء ّ‬ ‫کل ملل مشهور و معروؼ‬ ‫را ؿبافظو مبائيد و ّ‬ ‫عزت نفوس را ؿبافظو کنيد تا اىل هباء در بني ّ‬ ‫بامانت و ديانت گردند و خدمتی اليوم اعظم از اين نو و خالؼ آن تيشو بر ريشو امراللّو‬ ‫ظ اَ ِحبّائَوُ ِمن َى َذا الظُل ِم اؼبب ِ‬ ‫است نَػعُوذُ بِاللّ ِو ِمن َى َذا ال ّذ ِ‬ ‫ني" ‪.‬‬ ‫نب ا َلع ِظي ِم اَ ُ‬ ‫سأل اللّوَ بِاَن َوب َف َ‬ ‫ُ‬ ‫اىم امور‬ ‫ٗ ‪ " -‬در خصوص معامالت احبّاء با يکديگر مرقوم مبوده بوديد اين مسألو ّ‬ ‫است و اين قضيّو را بايد هنايت اىتمام داد ياران اؽبی بايد با يکديگر در هنايت امانت و‬ ‫ديانت معاملو مبايند و ىر کس در اينخصوص قصور کند از نصايح صبال مبارک و از‬

‫وصايای اؽبی رو گردان است اگر انسان در خانو خود با متعلّقان و ياران در هنايت امانت‬ ‫و ديانت معاملو ننمايد با بيگانگان ىر چو بامانت و راستی معاملو کند بی شبر و نتيجو‬ ‫ماند‪ّ .‬اول بايد معامالت داخليّو را منتظم کرد بعد خبارج پرداخت نو اينکو گفت آشنايان‬ ‫را اىتمام نبايد و ايشان را در امانت با يکديگر چندان انبيّتی الزم نو ولی بايد با‬ ‫بيگانگان درست رفتار کرد‪ .‬اين اوىام است و سبب خسران و زيان‪ .‬طُوبَی لِنَ ِ‬ ‫فس‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫مهوِر "‪ ( .‬ص ‪ ٜٔ٘‬ج ٖ امر‬ ‫ني العُ ُموم َو َکانَت اَيَةَ ال َک َم ِال بَ َ‬ ‫شرقَت بِنُوِر االَ​َمانَة بَ َ‬ ‫ني اعبُ ُ‬ ‫اَ َ‬ ‫و خلق)‬ ‫٘ ‪ " -‬عدم ديانت و امانت تري پُرزىری است کو جبرگاه و دل وجان عبدالبهاء ميخورد "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٜٗ‬اخالؽ هبائی)‬ ‫* بو نصوص مبارکو در فصل "هنی از خيانت مالی در مشاغل" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫٘ٔ " امتحانات "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬امتحانات اؽبيّو نبيشو در ما بني عباد او بوده و خواىد بود تا نور از ظلمت و‬ ‫حق از باطل و ىدايت از ضاللت و سعادت از شقاوت و خار از گُل‬ ‫صدؽ از کذب و ّ‬ ‫ِ‬ ‫اس اَن يُ َرتُکوا اَن يَػ ُقولُوا اَ​َمنّا َو ُىم الَ‬ ‫فبتاز و معلوم شود چنانچو فرموده " (*)امل اَ َحس َ‬ ‫ب النّ ُ‬ ‫يُفتَنُو َن "‪( .‬ص ‪ ٚ‬ايقان مستطاب – (*)آيو ّاول سوره عنکبوت)‬ ‫ٕ‪ " -‬بلی اينگونو امور کو سبب وحشت صبيع نفوس است واقع مبيشود مگر برای آنکو‬ ‫کل دبحک امتحان اللّو در آيند تا صادؽ و کاذب از ىم سبيز و تفصيل يابد ‪." ...‬‬ ‫ّ‬ ‫(ص ٓٗ کتاب مستطاب ايقان)‬ ‫رب‬ ‫ٖ ‪ " -‬و نبني امورات را کو مغاير ان ُفس خبيثو و ـبالف ىوای ناس است حضرت ّ‬ ‫العزة ؿبک و ميزان قرار داده و بآهنا امتحان ميفرمايد عباد خود را و سبيز ميدىد سعيد را از‬ ‫ّ‬ ‫شقی و معرض را از مقبل "‪( .‬ص ‪ ٜ٘‬کتاب مبارک ايقان)‬ ‫ٗ ‪ " -‬و اينکو بعضی از افتتانات و امتحانات لغزيده و ميلغزند آن نفوس فی اغبقيقو‬ ‫باينمقام فائز نشدهاند‪ .‬مثالً اگر شخصی ندای ورقا را فی اغبقيقو استماع مبايد البتّو بو‬ ‫نعيق حيوانات از او فبنوع نشود‪ .‬در اينمقام کلمو ای از مصدر فضل و مطلع رضبت‬ ‫کربی بر تو القا مينمائيم تا از اعراض و اغماض عباد و من فی البالد و امتحانات قضائّيو‬ ‫و افتتانات ُؿبدثو از صراط احديّو باز مبانی و بو دوام ُملک و ملکوت بر امر و ُحب‬ ‫مالک جربوت ثابت و مستقيم مانی و آن کلمو ايست کو َمل و يَػَزل و الَ يَزاَل در کتب‬ ‫اؽبيّو ظاىراً و باطناً بوده و آن اينست کو ميفرمايد يَف َع ُل اللّوُ َما يَ َشاءُ َو وب ُک ُم َما يُريِ ُد اگر‬ ‫يد فی اغبقيقو دانست ديگر‬ ‫حق فائز شد و او را يَف َع ُل َما يَ َشاءُ َو َوب ُک ُم َما يُِر ُ‬ ‫نفسی بعرفان ّ‬ ‫از ىيچ فتنو فبنوع نشود و از ىيچ حادثو مضطرب نگردد‪ .‬اوست شا ِرب کأس اطمينان و‬

‫اوست فائز دبقام ايقان طُوبی لِمن ش ِرب و فَاز و و ِ‬ ‫لمبعِديِ َن "‪( .‬ص ٓ‪ ٔٙ‬ؾبموعو‬ ‫يل ل ُ‬ ‫َ َ َ َ َ َ​َ َ ُ‬ ‫اقتدارات)‬ ‫کل حني پناه خبداوند متعال‬ ‫٘ ‪ " -‬زينهار از افتتان و امتحان اؽبی آسوده نشويد و در ّ‬ ‫برده کو شايد اليوم از صراط واضح منحرؼ نشويد و نلغزيد فطوبی للثّابتني چو کو امتحان‬ ‫ِ‬ ‫ک اگر نسيم‬ ‫کل بوده و خواىد بود و احدی از کمندش خارج نو اّال َمن َشاءَ َربّ َ‬ ‫برای ّ‬ ‫عدلش مرور مبايد صدىزار جوىر نور را در ظلمت نفس و ىوی مشاىده مبائی و اگر‬ ‫دبقر عرش باقيو مالحظو کنی "‪.‬‬ ‫نسيم فضلش ىبوب فرمايد صد ىزار ىياکل فانيو را ّ‬ ‫(ص ‪ ٙٚ‬ج ‪ ٚ‬مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫‪ " - ٙ‬در احيان ىبوب ارياح امتحان‪ ،‬عاشقانِ صبال رضبن از اىل خسران فبتاز ميشوند‬ ‫و نفوسی کو در اين ايّام مستقيمند ازاىل جنّت عنداللّو مشهود و مذکورند "‪( .‬ص ٕ​ٕ‪-‬‬ ‫ٕٔ ج ٗ مائده آظبانی ط ‪)ٕٜٔ‬‬ ‫‪َ " - ٚ‬مل يَػَزل ىبوبات ارياح افتتان و امتحان از مشرؽ عدل رضبن در مرور بوده و خواىد‬ ‫بود تا تفصيل دىد ُمعرض را از ُمقبل ولکن طوبی از برای نفوسيکو در حني ىبوب‬ ‫مضطرب نشوند "‪( .‬ص ٕ​ٕ ج ٗ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ذرات کائنات در موقع امتحانست تا چو رسد‬ ‫ٔ ‪ -‬چون بديده بصريت مالحظو مبائی ّ‬ ‫بانسان علی اػبصوص اىل ايبان‪ .‬تفاوت در اينست کو از امتحانات وارده نور مبني در‬ ‫جبني ـبلصني برافروزد و ضعفاء چون در دام بال گرفتار گردند نالو و حنني بلند کنند و ىر‬ ‫روز اسري صد ىزار ُشبُهات گردند "‪( .‬ص ٖ​ٖٔ ج ‪ ٜ‬مائده آظبانی ط ّاول)‬ ‫ٕ ‪ " -‬از امتحانات ىيچ ؿبزون مگرديد زيرا امتحان و افتتان حصار اشرار و سبب ظهور‬ ‫کماالت ابرار است ؽبذا بايد بسيار فبنون و خوشنود بود چو کو مقصد از ظهور نور مبني‬

‫تربيت نفوس مبارکو است و اين جز بامتحانات اؽبيّو فبکن نو اگر امتحانات اؽبيّو نبود ابداً‬ ‫نفوس تربيت مبيشدند بلکو صبيع مستغرؽ حبر ىوی و ىوس ميماندند چون شدائد امتحان‬ ‫متوجو اِلَی اللّو و متخلّق باوصاؼ رضبانی‬ ‫دبيان آيد نفوس منقطع گردند و منجذب ّ‬ ‫حبق و ّ‬ ‫و مستم ّد از فيوضات آظبانی شوند "‪( .‬ص ‪ ٕٙ‬ج ٘ مائده آظبانی ط ‪)ٕٜٔ‬‬ ‫ٖ ‪ " -‬الطاؼ صبال غيب ِمن دون شبهو و ريب شامل دوستانست ولی آزمايش و‬ ‫امتحان نيز شديد است قسم بالطاؼ رضبن رحيم کو استخوان عبدالبهاء از خوؼ‬ ‫امتحانات صبال اهبی ميگدازد و روح و قلب و جانش مضطرب ولی اميد از عنايت آن‬ ‫ؿببوب ؾبيد است کو اين عبد و دوستان را نا اميد نفرمايد و قبات خبشد "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٖٔٚ‬ج ٘ مائده آظبانی)‬ ‫ٗ ‪ّ " -‬قوه امتحان شديد است وسطوت افتتان عظيم‪ ،‬کوه کاه گردد وجبل خردل شود"‪.‬‬ ‫(در مناجات ص ٓ‪ ٛ‬ج ٖ مناجاهتای حضرت عبدالبهاء)‬ ‫٘ ‪ " -‬در يوم امتحان ضعفاء بکلّی متزلزل گردند و منصرؼ شوند و اقوياء کو ّقوت روح‬ ‫دارند بر ّقوت بيفزايند "‪( .‬ص ‪ ٚ​ٚ‬ج ٖ مکاتيب)‬ ‫خالر و جام سرشار ىر کس بنده‬ ‫‪ " - ٙ‬بر خوان رنگني و شهد و انگبني و باده ّ‬

‫حق در زير اغالل و زقبري و تري و مششري ثابت و ؿب ّقق ميشود"‪.‬‬ ‫پروردگار است‪ .‬عبوديّت ّ‬ ‫(ص ‪ ٖٚ‬ج ٘ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫عزت ابدی است شجره امراللّو بو رنج و ؿبنت مستظلّني و‬ ‫ٔ ‪ " -‬امتحان مفتاح ّ‬ ‫دلدادگان و خون شهدا نشو و مبا مبوده و بارور گرديده "‪( .‬ص ٘ٔ ج ٖ توقيعات‬ ‫مبارکو ساؽبای ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬

‫صر امتحانش شديد‬ ‫صر َ‬ ‫ٕ‪ " -‬امر عظيم است عظيم و حوادثش بس خطري و جسيم َ‬ ‫است و صراطش اَ َح ّد از سيف حديد جز جبال باذخو و اطواد شاـبو مقاومت ريح عقيم‬ ‫نتواند و جز اَقدام ثابتو مستقيمو از اين منهج قومي نگذرد شعلو انقالبش شرربار است و‬ ‫ؤمنُو َن و اَؼب ِ‬ ‫صاعقو قهرش اش ّد از ؽبيب نار اَلنّاسُ ىلَ َکاء اِّال اؼب ِ‬ ‫ومنُو َن ُىلَ َکاءُ اِّال اَؼبمتَ ِحنُو َن َو‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ِ ُ ُِ ُ ِ ُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫صو َن فی َخطَ ِر َعظي ٍم "‪( .‬ص ‪ ٔٙ​ٙ‬ج ٕ‬ ‫صو َن َو اؼبُخل ُ‬ ‫اؼبُ​ُمتَحنُو َن ُىلَ َکاءُ اّال اَؼبُخل ُ‬ ‫توقيعات مبارکو)‬ ‫ٖ ‪ " -‬صرصر امتحانات متتابعو شديده را مقاومت مبايند و از ىبوب عو ِ‬ ‫اصف باليا و‬ ‫َ‬ ‫َ َ‬ ‫رزاياء متواليو در داخل و خارج پريشان و اندوىگني و مأيوس و متزلزل نگردند " ‪.‬‬ ‫( ص ٕٕٗج ٖ توقيعات مبارکو)‬ ‫ٗ ‪ " -‬ابتالئات و امتحانات و افتتانات بعضی اوقات مواىب اؽبيّو ىستند کو در خفا دبا‬ ‫تقرب‬ ‫ارزانی گرديده و دبا ميآموزند کو بيشرت خبداوند ايبان و اعتماد داشتو و باينوسيلو باو ّ‬ ‫جوئيم "‪( .‬ص ٗٔ مبونو حيات هبائی)‬ ‫توجو مشا باين امر‬ ‫٘ ‪ " -‬ىر قدر امتحانات و مشکالت زياد باشد بايد بر مراتب ايبان و ّ‬ ‫مکرر خداوند بندگان خويش را آزمايش ميکند بنا‬ ‫بيفزايد زيرا بوسيلو امتحانات و افتتانات ّ‬ ‫براين بايد مش ّقات و امتحانات را دبنزلو برکت اؽبی دانست کو باين صورت ظاىر ميشود و‬ ‫دبثابو فرصتی مشرد کو بوسيلو آن ميتوان آگاىی کاملرتی در باره اراده و مقصد اؽبی بدست‬ ‫آورد "‪( .‬ص ‪ ٔٙ-ٔٚ‬مبونو حيات هبائی)‬

‫* بو نصوص مبارکو در فصول "بال فی سبيل اللّو" و "استقامت" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫‪ " :ٔٙ‬انتخابات "‬ ‫ب اللّوُ َعلَی ُک ِّل َم ِدينَ ٍة اَن‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪" :‬قَد َکتَ َ‬ ‫ِ ِ ِ​ِ‬ ‫َهبعلُوا فِيها ب َ ِ‬ ‫ِ ِ​ِ‬ ‫اس َو يَػَرو َن‬ ‫َ َ َ‬ ‫وس َعلَی َع َدد البَ َهاء َو ان ا َزد َاد الَ بَ َ‬ ‫يت ا َلعدل و َهبتَم َع فيو النُ ُف ُ‬ ‫ضَر اللّ ِو ا َلعلِ ِّي االَعلی َو يَػَرو َن َمن الَ يُری َو يَنبَغِي َؽبُم اَن يَ ُکونُوا‬ ‫َّهم يَد ُخلُو َن َؿب َ‬ ‫َکاَنػ ُ‬ ‫اُمنَاءالرضبن بني ا ِالم َک ِ‬ ‫ان َو ُوَک َالءَ اللّ ِو لِ َمن َعلَی االَ ِ‬ ‫صالِ ِح العِبَ ِاد‬ ‫َ َّ َ​َ‬ ‫رض ُکلِّ َها َو يُ َشا ِوُروا َِف َم َ‬ ‫لِ ِ‬ ‫ک َح َک َم َربُّ ُک ُم ا َلع ِز ُيز الغَ ّف ُار"‪.‬‬ ‫وجو اللّ ِو َک َما يُ َشا ِوُرو َن فِی اُ​ُموِرِىم َوَىبتَ ُاروا َما ُىو اؼبختَ ُار َک َذلِ َ‬ ‫ُ‬ ‫(ٖٓٔ ‪)K‬‬ ‫ٕ ‪ " -‬در ىر مدينو از مدائن ارض باسم عدل بيتی بنا کنند و در آن بيت َعلَی َع َد ِد‬ ‫ا ِالس ِم االَعظَم از نفوس زکيّو مطمئنّو صبع شوند و بايد اين نفوس حني حضور چنان‬ ‫مالحظو کنند کو بني يدی اللّو حاضر ميشوند "‪( .‬ص ٕٗٔ گنجينو حدود و احکام)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬اين ؿبفل روحانی نيز باکثريت آراء انتخاب شود و ّاما ذبديد انتخاب و تعيني‬ ‫م ّدت راجع بو بيت عدل عمومی است "‪( .‬ص ٖٗٓ ج ٕ مکاتيب حضرت‬ ‫عبدالبهاء)‬ ‫ٕ ‪ " -‬در صبيع بالد بيت عدل خصوصی تشکيل شود و آن بيوت عدل بيت عدل‬ ‫عمومی انتخاب مبايد"‪( .‬الواح مبارکو وصايا)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ‪ " -‬ؿبافل روحانی ياران در شرؽ و غرب عا َمل بايد ِمن دون استثناء ىر سالی در يوم ّاول‬ ‫عيد سعيد رضوان ذبديد شود و انتخابات در آن يوم مبارک بايد در هنايت متانت و‬ ‫روحانيّت شروع شود و اجراء گردد و اگر فبکن نبان يوم نتيجو انتخابات معلوم و اعالن‬ ‫شود و اصول انتخاب از اينقرار‪ :‬چون يوم انتخاب رسد بايد صبيع ياران مت ِ‬ ‫َّحداً‬ ‫ُ‬

‫ُمتَّ ُفقاًُمتَ َو ِّجهاًاِلَ ِيو ُمن َق ِطعاً َعن ُدونِ​ِو طَالِباً ِى َدايَتِ ِو ُمستَعِيناً ِمن فَضلِ ِو بدل و جان اقدام بانتخاب‬ ‫مهمو وجدانيّو خود‬ ‫مبايند و انتخاب اعضای ؿبفل روحانی خويش را از وظائف مق ّدسو ّ‬ ‫ِ‬ ‫منتخبني‬ ‫مشرند ابداً انبال در اين امر نکنند و کناره نگريند و دوری قبويند‪ .‬منتخبني و َ‬ ‫هبيچ وجو َدم از استعفا نزنند بلکو در هنايت افتخار و جديّت و سرور ابدای رأی مبايند "‪.‬‬ ‫(ص ٕ​ٕٖ ج ٔ توقيعات مبارکو ساؽبای ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬ ‫ٕ ‪ " -‬بايد ىر يک از افراد احبّاء تصويت يعنی ابدای رأی را از وظايف مق ّدسو وجدانی‬ ‫توجو و‬ ‫خويش مشرد و بقدر امکان انبال در اين امر ننمايد و‬ ‫الرأی در هنايت ّ‬ ‫مستقل ّ‬ ‫ّ‬ ‫ذبرد و فارغ از ىر مآرب نفسيّو و مقاصد شخصيّو نفوسی را کو خالصاً وجداناً‬ ‫خلوص و ّ‬ ‫قابل اين مقام کو عضويّت ؿبفل مق ّدس روحانی است داند انتخاب مبايد ‪...‬زهنار زهنار‬ ‫مضره شان از‬ ‫رائحو ُمنتنو احزاب و ملل خارجو بالد غرب و شؤونات و عوايد و رسوم ّ‬ ‫قبيل آنرتيک و پارتی بازی و پروپاگاند کو حتّی اظبش کريو است جبمع احبّا رسد ‪."...‬‬ ‫(ص ٕٔ​ٔج ٔ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬ ‫سری و عمومی و آزاد است و از تدابري و تشبّثات و‬ ‫ٖ ‪ " -‬انتخاب در جامعو هبائيان ّ‬ ‫سری و آزاد است‬ ‫مفاسد و مکاره اىل دسيسو و عداون بکلّی ّ‬ ‫منزه و ّ‬ ‫مربی‪ .‬انتخاب ّ‬ ‫حتّی اطّالع زوج بر کيفيّت انتخاب و رأی زوجو جائز نو و نبچنني ما بني افراد يک‬ ‫خانواده امر انتخاب بايد مکتوم باشد‪ .‬ابداً رأی و تصريح باسم هبيچ وجو جائز نو "‪.‬‬ ‫(ص ٗ‪ ٙ‬گنجينو حدود و احکام)‬

‫و در مورد شرکت در انتخابات غري هبائی ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٗ ‪ " -‬مشارکت در امر انتخابات مشروط و منوط بعدم ارتباط ياران با احزاب سياسيّو‬ ‫است‪ .‬سبايل باحزاب سياسيّو و مداخلو در امور آنان و دخول در سلک رؤسای احزاب‪،‬‬ ‫ـبالف احکام و نصوص و مبادی اؽبيّو اگر چنانچو زمامداران و رؤساء باحبّاء تکليف‬ ‫ننمايند و حکومت يارانرا اجبار ننمايد عدم مداخلو در امر انتخابات احسن و اَسلَم است‬

‫ولی در ىر حال عدم ارتباط با احزاب سياسی از واجبات و فرائض حتميّو ياران در صبيع‬ ‫اقاليم و بُلدان است "‪( .‬ص ٖٔٓ ج ٖ توقيعات مبارکو)‬ ‫***‬

‫‪ " :ٔٙ‬انصاؼ "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫اؼ الَ تَػر َغب عْنو اِ ْن تَ ُکن اِ َل ر ِ‬ ‫ب االَ ْشياء ِعْن ِد ِ‬ ‫اغباًَو َال‬ ‫ٔ‪ " -‬يا ابْ َن ا ُّلر ِ‬ ‫ص ُ ْ ْ َُ‬ ‫ي اْالنْ َ‬ ‫وح اَ َح ُّ َ‬ ‫ْ َّ‬ ‫َ‬ ‫ک اَ ْن (*) تُش ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ک َال بِ َع ْ ِ‬ ‫ني العِبَ ِاد‬ ‫اى َد اْالَ ْشيَاءَ بِ َعْينِ َ‬ ‫ت تُػ َوفّ ُق ب َذلِ َ‬ ‫َ‬ ‫تَػ ْغ ُف ْل مْنوُ لتَ ُک ْو َن ِل اَمْينَاً َو اَنْ َ‬ ‫ِ‬ ‫ک ِم ْن‬ ‫کو َن‪ .‬ذَلِ َ‬ ‫ک َال ِدبَْع ِرفَِة اَ َح ٍد فِی الْبِ َال ِد فَ ِّک ْر َِف ذَلِ َ‬ ‫َو تَػ ْع ِرفَػ َها ِدبَْع ِرفَتِ َ‬ ‫ک َکْي َ‬ ‫ف يَػْنبَغي اَ ْن تُ ْ‬ ‫ک "‪( .‬قطعو دوم کلمات مکنونو عربی ‪-‬‬ ‫ک فَا ْج َع ْلوُ اَ​َم َام َعْينَْي َ‬ ‫ک َو ِعنَايَِ​ِت لَ َ‬ ‫َع ِطيِّ​ِت َعلَْي َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫‪...‬و تَػ ْعَرفْػ َها" ولی چون در ترصبو مبارک معنای شرطيّو نيامده‬ ‫(*) و يا " ا ْن تُ َشاىد ْاالشيَاءَ َ‬ ‫لذا اِعراب منت اختيار شد و اَ ْن " تفسرييّو" و يا دبعنای "اِ ْذ" تل ّقی گرديد)‪.‬‬ ‫ِ‬ ‫اؼ َو ُى َو ُخ ُرو ُج الْ َعْب ِد َع ِن الْ َوْى ِم َو التَّ ْقلِْي ِد َو‬ ‫ص ُ‬ ‫أس ُک ِّل َما ذَ َک ْرنَاهُ لَ َ‬ ‫ک ُى َو اْالنْ َ‬ ‫ٕ ‪َ " -‬ر ُ‬ ‫ِ ِ‬ ‫التَّفُّرس َِف مظَ ِ‬ ‫ص ِر ا ْغبَ ِديْ ِد "‪.‬‬ ‫اى ِر ا ُّ‬ ‫لصْن ِع بِنَظَ ِر التّ ْوحْيد َو الْ ُمشاَ َى َدةُ َِف ُک ِّل اْالُ​ُم ْوِر بالْبَ َ‬ ‫ُ َ‬ ‫اؼبقربني)‬ ‫کل اػبري‪ ،‬خ ّ‬ ‫ط جناب زين ّ‬ ‫(آخر لوح اصل ّ‬ ‫ٖ ‪ " -‬ای علی بگو باحبّای اؽبی کو ّاول انسانيّت انصاؼ است و صبيع امور منوط بآن‬ ‫ِ‬ ‫اؼ لَوُ َال اِنْ َسانِيّةَ لَوُ "‪( .‬ص ٖ‪ ٕٜ‬ؾبموعو اقتدارات)‬ ‫ص َ‬ ‫‪...‬م ْن َال انْ َ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫کل را‬ ‫ٗ ‪ " -‬لَ َع ْم ُراللّو کلمو انصاؼ دبثابو آفتاب روشن و منري است‪ .‬از ّ‬ ‫حق ميطلبيم ّ‬ ‫منور فرمايد "‪( .‬ص ٖٓ حيات هبائی)‬ ‫بانوارش ّ‬ ‫٘ ‪ " -‬عدل و انصاؼ دو حارسند از برای حفظ عباد و از اين دو کلمات ؿبکمو مبارکو‬ ‫کو علّت صالح عامل و حفظ امم است ظاىر گردد "‪( .‬ص ‪ ٜ٘‬ظهور عدل اؽبی)‬ ‫‪ " - ٙ‬شبر سدره انسانی عدل و انصاؼ بوده اگر دارای اين شبر نباشد اليق ناراست " ‪.‬‬ ‫(ص ٕٕٔج ٗ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬

‫‪ " - ٚ‬اگر صبيع خلق عامل بطراز انصاؼ مزيّن ميشدند از عرفان اسم اعظم و مالک قِدم‬ ‫ؿبروم مبی گشتند "‪( .‬ص ٕٔ​ٔفضائل اخالؽ)‬ ‫متمسک شود از ىيچ امری ؿبتجب مبی ماند "‪.‬‬ ‫‪ "- ٛ‬انسان اگر حببل انصاؼ ّ‬ ‫(ص ٖٔ​ٔ فضائل اخالؽ)‬ ‫‪ " - ٜ‬در صبيع احوال بعدل و انصاؼ ناظر باشيد "‪( .‬در طراز سوم از لوح مبارک‬ ‫طرازات)‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬ترا وصيّت مينمائيم در صبيع امور بعدل و انصاؼ‪ .‬اين دو ىادی نفوسند و‬ ‫حافظ وجود "‪( .‬ص ٖٔ​ٔفضائل اخالؽ)‬ ‫***‬

‫‪ " :ٔٚ‬انقطاع "‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪:‬‬ ‫ک اِْال ْخِرتاَِع‬ ‫ک يَأ ُم ُرُک ْم َمالِ ُ‬ ‫ٔ‪َ " -‬د َع ْوا َما ِعْن َد ُک ْم ُثَّ ِط ْريُْوا بَِق َو ِادِم اِْالنْ ِقطَ ِاع فَػ ْو َؽ اِْالبْ َد ِاع َک َذلِ َ‬ ‫ِ ِ ِ ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني "‪)K ٘ٗ( .‬‬ ‫ب الْ َعالَم َُ‬ ‫الّذي حبَ​َرَکة قَػلَمو قَػلّ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫اب‬ ‫و در آغاز کتاب مستطاب ايقان ميفرمايند‪ " -ٕ :‬بس ِم َربِّػنَا الْ َعل ّي االَ ْعلَی اَلْبَ ُ‬ ‫لصر ِ‬ ‫صلوا اِلَی َش ِ‬ ‫ان اِّال بِا ِْالنْ ِقطَ ِاع ا ِ‬ ‫اطئ َحب ِر الْعِرفَ ِ‬ ‫الْم ْذ ُکور فِی بػيا ِن اِ ّن الْعِباد لَن ي ِ‬ ‫ؼ َع ْن ُک ّل‬ ‫ُ‬ ‫َ ْ ُ َ​َ‬ ‫َ​َ َ ْ‬ ‫ْ‬ ‫ّ‬ ‫رض قَدِّسوا اَنْػفس ُکم يا اَىل اْالَر ِ ِ ِ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫من فِی الس ِ‬ ‫َّر‬ ‫َْ‬ ‫ض ل َع ّل تَصلُ ّن الَی الْ َم َقام الّْذي قَد َ‬ ‫موات َو اْالَ ِ ُ ْ ُ َ ْ َ ْ َ ُ‬ ‫ّ َ‬ ‫اللّوُ لَ ُکم َو تَ ْد ُخلُ َّن َِف ُسر ِاد ٍؽ َج َعلَوُ اللّوُ َِف َظبَاء الْبَيَا ِن َمرفُػ ْو َعاً "‪.‬‬ ‫و در سورة ال ّدم ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ک الْمنّ ِ‬ ‫ان الْ َق ِد ِْمي "‪.‬‬ ‫ٖ ‪َ " -‬د ِع الدُّنيَا الَ ْىل َها ُثَّ انْػ َق ْ‬ ‫طع َع ّما ُخل َق فْي َها ُثّ تَػ َو ّجوُ ب َو ْجو َربّ َ َ‬ ‫(ص ‪ ٙ​ٙ‬ج ٗ آثار قلم اعلی)‬ ‫ک لِطالِبِو ُثَّ ا ْخ ُرج َع ْن ِس ْج ِن اْ​ْل َم ِال ُثَّ اقْنِ ْع ِحبُ ِِّ​ِب‬ ‫و در سورة اللّو ميفرمايند‪َ " - ٗ :‬د ِع الْ ُم ْل َ‬ ‫و اِنّو خري عن ُکنُوِز السمو ِ‬ ‫ات َو اْالَْر ِ‬ ‫ض َو َع ْن ُک ِّل َما َکا َن َو َما يَ ُک ْو ُن "‪( .‬ص ٓ‪ ٚ‬ج ٗ‬ ‫َ ُ َ ٌْ َ ْ ْ ّ َ‬ ‫آثار قلم اعلی)‬ ‫٘ ‪ " -‬اَ ِالنْ ِقطَاع َمش ِ‬ ‫س تَػْن َخ ِم ُد فِْي َها نَ ُار اَ ْغبِْر ِ‬ ‫ت ِم ْن اُفُ ِق َظبَاء نَػ ْف ٍ‬ ‫ص َو اؽبَ​َوی‬ ‫س اذَا اَ ْشَرقَ ْ‬ ‫ُ ٌْ‬ ‫ِ‬ ‫ک الْوری اَ ْن اَنْػتُم ِمن الْعا ِرفِني اِ ّن الَّ ِذيفُتح بصره بِنُوِر الْعِرفَ ِ‬ ‫َک َذلِ َ ِ‬ ‫ان يَػْن َق ِط ُع َع ِن‬ ‫َْ‬ ‫ْ َ َ َ ُ​ُ‬ ‫ْ‬ ‫ک ُىبربُ​ُک ْم َمال ُ َ َ‬ ‫َ‬ ‫ا ِالم َک ِ‬ ‫ان َو َمافِيُِو ِم َن االَ ُکو ِان ‪...‬طُْوبَی لِ َم ْن تَػنَ ّوَر بِاَنْوا ِر اِْالنْ ِقطَ ِاع اِنّوُ ِم ْن اَ ْى ِل َسفيِنَ ِة‬ ‫ْ‬ ‫ا ْغبَ ْمَراء"‪( .‬ص ‪ ٖٜٛ‬ج ٖ امر و خلق)‬

‫ک لَن ي ْشتَغِلُوا بِ ِذ ْک ِر الْمم ِک ِ‬ ‫‪ " - ٙ‬قُل اِ َّن الَّ ِذين َسبَ​َّوجت َِف قُػلُوهبِ​ِم اَْحبر ا ْغب ِّ ِ‬ ‫نات َو‬ ‫َْ َ ْ‬ ‫ُْ‬ ‫ب اُولَئ َ ْ َ‬ ‫ْ ُ​ُ ُ‬ ‫ْ‬ ‫ِ‬ ‫َکانُوا َِف اَحبُ ِر ا ِالنْقطَ ِاع َغريْقا"‪( .‬ص ‪ ٙٚ‬فضائل اخالؽ)‬ ‫ِ‬ ‫ِ َّ‬ ‫أس َعلَْي ِو لَ ُو يُِزيِّ ُن‬ ‫و در سورة البيان ميفرمايند‪ " - ٚ :‬ا َّن الذي لَ ْن يبَْنَ َعوُ َش ٌي َعن اللّوال بَ َ‬ ‫ض و زيػنَتِ ِها و ما خلِق فِيها ِالَ َّناللّو خلَق ُک َّل ما فِی السمو ِ‬ ‫ِ‬ ‫ات َو اْالَْر ِ‬ ‫ض‬ ‫نَػ ْف َسوُ حبُلَ ِل اْالَْر ِ َ ْ َ َ ُ َ ْ َ‬ ‫َ َ َ َ‬ ‫ّ َ‬ ‫لِعِبَ ِادهِ الْ ُم َو ِّحديْ َن "‪( .‬ص ٖٔ​ٔ ج ٗ آثار قلم اعلی)‬ ‫صل ُک ِّل ْ ِ‬ ‫وجوُ اِلی َشطْ ِر‬ ‫أس ا ِال ِنقطاع ُى َو الْتَ ُّ‬ ‫اػبَُري) ميفرمايند‪ " - ٛ :‬ر ُ‬ ‫و در لوح رؤوس (اَ ْ ُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني يَديْ ِو "‪( .‬ص ٖ‪ ٜ‬ؾبموعو ای از الواح صبال‬ ‫ود َعلَْي ِو َو النّظَُر الَْي ِو َو ا ّ‬ ‫لش َ‬ ‫اللّو َو الْ ُوُر ُ‬ ‫هادةُ بَ َ‬ ‫اقدس اهبی)‬ ‫ِ‬ ‫‪ " - ٜ‬يا ابن النُّوِر اِنْس دوِ​ِن و آنِ ِ ِ‬ ‫جوَى ِر اَْم ِري فَاقْبِ ْلاِلَْي ِو "‪( .‬ؽ ‪ٔٙ‬‬ ‫س ب ُرْوحي َى َذا م ْن ْ‬ ‫َ َ ْ َ ُْ َ ْ‬ ‫کلمات مکنونو عربی)‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬ای پسر تراب کور شو تا صبامل بينی و َکر شو تا غبن و صوت مليحم را شنوی‬ ‫و جاىل شو تا از علمم نصيب بری و فقري شو تا از حبر غنای ال يزامل قسمت بيزوال‬ ‫برداری‪ .‬کور شو يعنی از مشاىده غري صبال من و کر شو يعنی از استماع کالم غري من‬ ‫و جاىل شو يعنی از سوای علم من تا با چشم پاک و دل طيّب و گوش لطيف بساحت‬ ‫قدسم در آئی "‪( .‬ؽ ٔ​ٔ کلمات مکنونو)‬

‫تأمل اختيار کن ىرگز شنيدهای کو يار و اغيار در‬ ‫ٔ​ٔ ‪ " -‬ای دوست لسانی من قدری ّ‬ ‫قلبی بگنجد پس اغيار را بران تا جانان دبنزل خود در آيد "‪( .‬ؽ ‪ ٕٙ‬کلمات مکنونو)‬ ‫ٕٔ ‪ " -‬ای پسر ارض اگر مرا خواىی جز مرا ـبواه و اگر اراده صبامل داری چشم از‬ ‫عاؼبيان بردار زيرا کو اراده من و غ ِري من چون آب و آتش در يک دل و قلب نگنجد "‪.‬‬ ‫(ؽ ٖٔ کلمات مکنونو)‬

‫ٖٔ ‪ " -‬مقصود از انقطاع‪ ،‬انقطاع نفس از ما سوی اللّو است يعنی ارتقاء دبقامی جويد‬ ‫حق منع‬ ‫کو ىيچ شيء از اشياء از آنچو در مابني ظبوات و ارض مشهود است او را از ّ‬ ‫حب اؽبی و اشتغال بذکراو ؿبجوب ننمايد"‪.‬‬ ‫حب شیء و اشتغال بآن او را از ّ‬ ‫ننمايد يعنی ّ‬ ‫(ص ‪ ٖٜٗ‬ؾبموعو الواح حضرت هباءاللّو)‬ ‫و در نبني لوح ميفرمايند‪ " - ٔٗ :‬باری مقصود از انقطاع اسراؼ و اتالؼ اموال نبوده‬ ‫توسل باو بوده و اين رتبو هبر قسم حاصل شود و از‬ ‫و لبواىد بود بلکو ّ‬ ‫توجو الی اللّو و ّ‬ ‫ىر شيئی ظاىر و مشهود گردد اوست انقطاع و مبدأ و منتهای آن "‪.‬‬ ‫ک انقطاع بنفسو مؤثّر و جاذب است‪.‬‬ ‫ک بػَ َهائی نِ ْع َم َما نَطَ َق بِ​ِو لِ َسانُ َ‬ ‫٘ٔ ‪ " -‬يَا َعلِی َعلَْي َ‬ ‫در اکثری از الواح ذکر اين مقام از قلم اعلی جاری و نازل‪ .‬اوست طراز ّاول از برای بُرء‬ ‫انسان از امراض و علل طوبی لِعب ِد َسبَ َّس َ ِ​ِ ِ ِ‬ ‫اب اللّ ِو ر ِّ ِ‬ ‫ِ‬ ‫اصرين َِف کِتَ ِ‬ ‫ني‬ ‫ب الْ َعالَم َ‬ ‫َْ‬ ‫َ‬ ‫ک بو انَّوُ م َن النّ َ‬ ‫"‪.‬‬ ‫مال علی جبستانی ‪ ٖٜٚ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫(لوح خطاب جبناب ّ‬ ‫علو آن مغرور‬ ‫‪ " - ٔٙ‬اينکو مشاىده مينمائی کو بعضی از ناس ّ‬ ‫بعزت دنيا مسرورند و بو ّ‬ ‫اين از غفلت آن نفوس است"‪( .‬لوح سلمان ‪ -‬ص ٕ٘ٔ ؾبموعو الواح حضرت هباءاللّو)‬ ‫فضو مرور مبايد چشم‬ ‫‪ " - ٔٚ‬خادم امر امروز کسی است کو اگر بر مدائن ذىب و ّ‬ ‫نگشايد و قلبش پاک و مق ّدس باشد از آنچو مشاىده ميشود يعنی از زخارؼ و آالء‬ ‫دنيا ‪( ."...‬ص ٔ٘ ظهور عدل اؽبی)‬ ‫فضو شود نفسی کو فی‬ ‫‪ " - ٔٛ‬قسم بآفتاب افق تقديس کو اگر صبيع عا َمل از ذىب و ّ‬ ‫توجو ننمايد تا چو رسد باخذ آن "‪.‬‬ ‫اغبقيقو دبلکوت ايبان ارتقاء جستو ابداً بو آن ّ‬ ‫(ص ‪ ٛ‬ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی ط ٕٔٔ بديع)‬

‫‪ " - ٜٔ‬اگر نفسی قطره ای از حبر ؿببّت بياشامد و يا برشحو ای از حبر انقطاع فائز‬ ‫شود صبيع عا َمل را ِشبو يک کف تراب مشاىده مبايد و آنچو در آظباهنا و زمني است او را‬ ‫از سبيل دوست منع ننمايد "‪( .‬ص ٕٗ​ٕ ج ‪ ٚ‬آثار قلم اعلی)‬ ‫ٕٓ ‪ " -‬انقطاع سبب ارتفاع است و تقوی علّت ارتقاء "‪( .‬ص ٗٔ​ٔ ج ‪ ٛ‬مائده‬ ‫آظبانی ط ٕٔٔ بديع)‬ ‫ٕٔ ‪ " -‬يا علی لَ َع ْم ُراللّو يک قلب اگر مق ّدس شود و از شؤونات دنيا فارغ‪ ،‬قلوب را‬ ‫مال‬ ‫بقوت روحانيّو تقليب مبايد و بقلب وجود راه مبايد "‪( .‬لوح مبارک خطاب جبناب ّ‬ ‫ّ‬ ‫علی جبستانی ‪ -‬ص ‪ ٖٜٚ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫حق معدوم مبوده عنداللّو از نبو‬ ‫ٕ​ٕ ‪ " -‬ن ْفس يک مؤمن کو شؤونات خود را در شؤونات ّ‬ ‫روی زمني هبرت و پسنديده تر است "‪( .‬ص ٓ‪ ٖٛ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫مقر و معرتؼ و آنچو ىم باىل‬ ‫ٖٕ ‪َ " -‬م َع آنکو صبيع عا َمل از ّ‬ ‫کل ىم باين ّ‬ ‫حق است و ّ‬ ‫ارض داده شده از خبششهای حبر عنايت او بوده معذلک اگر امر بانفاؽ ما عندىم شود‬ ‫البتّو بعضی را قاصر و متوقّف مشاىده مبائی و بعضی ىم از ذبلّيات انوار مشس انقطاع‬ ‫دبقامی فائز کو بکمال ؿببّت و خلوص فی سبيل اللّو انفاؽ مبودند آنچو را مالک بودند‪،‬‬ ‫اين ىم مشاىده شد "‪( .‬ص ٕ‪ ٚ‬ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی ط ٕٔٔبديع)‬

‫عز باقيو‬ ‫ٕٗ ‪ " -‬ای اىل هبا منقطع از ما سوی اللّو شده در فُػ ْلک احديّو و سفينو ّ‬ ‫سبسک جست باين فُػ ْلک‪ ،‬عنداللّو از اىل اثبات و‬ ‫درآئيد و راکب شويد کو ىر نفسی کو ّ‬ ‫سج ّيني و‬ ‫قبات و عليّني و رضوان مذکور و ىر کو زبلّف مبود از اىل نار و ىالک و ّ‬ ‫عز احديّو را بآالء دنيا و آخرت‬ ‫ىاويو ؿبسوب‪ .‬زينهار دين را بدينار مدىيد و يو ُسف ّ‬ ‫بظل‬ ‫مبادلو ننمائيد عنقريب آنچو مشهود مفقود خواىيد ديد پس بکمال جهد و اجتهاد ّ‬

‫رب االهباد بشتابيد کو مکمن امنی جز ظلّش نبوده و لبواىد بود "‪( .‬ص ٘‪ ٜ‬ج ‪ٚ‬‬ ‫ّ‬ ‫مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫ٕ٘ ‪ " -‬نيکوست کسی کو امروز با دوست پيوندد و از ىر چو جز اوست در رىش‬ ‫بگذرد و چشم بپوشد تا جهان تازه بيند و بو مينوی پاينده راه يابد "‪( .‬ص ٖ٘ دريای‬ ‫دانش)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ؾبرد گرد قميص نيستی بپوش و بر‬ ‫ٔ ‪ " -‬ای رفيق از ىر ثيابی برىنو شو و از ىر آاليشی ّ‬ ‫حق بغري از رضايش ؾبو‪ .‬از‬ ‫سرير ؿبويّت و فنا جلوس کن‪ .‬از خدا جز خدا مطلب و از ّ‬ ‫ظل رضبت خداوند يگانو درآئی و از وجود مفقود شو تا حيات‬ ‫خود بيگانو شو تا در ّ‬ ‫ؿبمود يابی‪ .‬وقت جانفشانيست و ىنگام قبات از اين عا َمل فانی‪ .‬آنچو منتهی آمال‬ ‫حق از خاک پست تر‪ .‬تو آنچو در ملکوت وجود مقبول و‬ ‫خلق است قسم جبمال ّ‬ ‫ؿببوب‪ ،‬تعلّق بآن ياب و مفتون آن گرد تا از شجره زندگانی ميوه رضبانی يابی و از حيات‬ ‫عنصری بقای ابدی سرمدی جوئی "‪( .‬ص ‪ ٕٔٛ‬ج ٕ منتخباتی از مکاتيب حضرت‬ ‫عبدالبهاء)‬ ‫ٕ ‪ " -‬انقطاع بو عدم اسباب نيست بلکو بو عدم تعلّق قلب است‪ .‬ما در طهران شب‬

‫دارای ىر چيز بودمي فردا صبح صبيع را غارت کردند بدرجو ای رسيد کو قُػ ْوت اليبَُوت‬ ‫نداشتيم‪ ،‬من گرسنو بودم‪ ،‬نان نداشتيم‪ ،‬والده قدری آرد در دست من مريىبت جبای نان‬ ‫ميخوردم‪ ،‬با وجود اين مسرور بودمي "‪( .‬ص ‪ ٔٛٚ‬ج ٕبدائع اْلثار)‬

‫در پاريس بعد از فرمايش مذکور حکايتی ميفرمايند کو‪ " - ٖ :‬دو نفر رفيق يکی غ ِ​ِن‬ ‫منقطع بود با يکی فق ِري دنيا دار خبواىش فقري چون بغتةً مسافر شدند از صبيع عالئق و‬ ‫اسباب گذشتو رفتند‪ .‬شخص فقري ديد واقعاً رفيق غنی ترک صبيع تعلّقات مبوده و از سبام‬ ‫اموال و اوضاع گذشتو مريود خيال مراجعت ندارد باو گفت حاال کو مريومي پس صرب کن تا‬

‫من برگردم ِضباری دارم او را نبراه خود بياورم‪ .‬رف ِيق غنی گفت تو ِ‬ ‫مرد سفر نيستی زيرا‬ ‫نتوانستی از يک ضبار صرؼ نظر کنی ّاما صبيع شوکت و ثروت خود را من ترک کرده‬ ‫بگفتو تو آمدم و ىيچ فکر مراجعت ننمودم با آنکو نبو چيز داشتم ولی تو برای مراجعت‬ ‫بيقراری با آنکو جز يک ضبار چيز ديگری نداری‪ .‬پس انقطاع بو عدم تعلّق قلب است نو‬ ‫مادی و شؤون‬ ‫عدم اسباب‪ .‬قلب چون فارغ باشد و بنار ؿببّت اللّو مشتعل صبيع امور ّ‬ ‫جسمانی سبب ترويج کماالت روحانی انسان گردد و ّاال غريق حبور آاليش است ولو‬ ‫فلسی نزد او موجود نباشد "‪( .‬ص ‪ٔٛٚ-ٛ‬ج ٕ بدائع االثار)‬ ‫و در سفر آمريکا در ِدنور حکايتی در مقام انقطاع فرمودند کو‪ " - ٗ :‬احبّای ايران اکثر‬ ‫اوقات پياده سفر مينمودند‪ .‬ىر جا خستو ميشدند ميخوابيدند‪ .‬در سايو ىر درختی کو‬ ‫ميخواستند راحت ميکردند‪ .‬يکی‪ ،‬وقتی وارد امريی شد‪ .‬شخص امري خواست ىديو ای‬ ‫باو بدىد باصرار يک پريىن را باو داد‪ .‬بعد از آن چون در صحرا خستو شد پای درختی‬ ‫مکرر ديد کو دزدی در‬ ‫پريىن را زير سر گذاشتو خوابيد‪ .‬از وسوسو خيال خواب نرفت و ّ‬ ‫خيال بردن پريىن است‪ .‬آخر االمر برخاست پريىن را دور انداخت و گفت تا اين پريىن‬ ‫و تعلّق آن با من است من راحت نيستم‪ .‬پس راحت در ترک آن است‪ .‬چند خواىی‬ ‫پريىن از هبر تن تن رىا کن تا لبواىی پريىن "‪( .‬ص ٔ‪ ٕٚ‬ج ٔ بدائع االثار)‬ ‫در نيويورک شخصی پرسيد کو با وجوديکو امر بانقطاع از دنيا در الواح اؽبيّو نازل چگونو‬

‫است کو بر ىر نفسی کسب صنعتی فرض شده آيا اين دو ضد نيست فرمودند‪:‬‬ ‫٘ ‪ " -‬در امر هباءاللّو بر ىر نفسی اشتغال بصنعت و کسبی فرض است مثالً من حصري‬ ‫بافی ميداّن و مشا صنعت ديگر ‪.‬اين عني عبادت است اگر با هنايت صداقت و امانت‬ ‫باشد و اين سبب ترقّيست ّاما با وجود مشغوليّت اگر قلب تقييد و تعلّقی باين دنيا نداشتو‬ ‫باشد و از حوادث متأ ّمل نگردد‪ ،‬نو با ثروت عا َمل از خدمت نوع انسان فبنوع ماند و نو از‬ ‫فقر ؿبزون شود‪ ،‬اين کمال انسانست و ّاال در حالت فقر اظهار َکَرم و با حال ضعف‬ ‫ّادعای عدل مبودن قولی است آسان نو دليل بر تربيت و تذ ّکر وجود انسان "‪.‬‬ ‫(ص ٕٔٔ ج ٔ بدائع االثار)‬

‫‪ّ " - ٙ‬اول بايد وجود انسان خود منقطع و منجذب باشد تا نَػ َف َسش در ديگران تأثري‬ ‫مبايد‪ .‬ىر کس در اين ميدان قدم گذاشت موفّق شد‪،‬ابواب بر وجهش مفتوح گرديد‪،‬‬ ‫چشمش بينا گشت وبو نفثات روح ال ُق ُدس مؤيّد شد‪ .‬ىم خود ىدايت گرديد ىم سبب‬ ‫ىدايت ديگران شد "‪( .‬ص ٗ‪ ٜٗ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫‪ " - ٚ‬خدای واحد شاىد است کو اگر نفسی نَػ َفس پاکی در حالت انقطاع بکشد ولو تا‬ ‫ىزار سال باشد تأثرياتش ظاىر خواىد شد "‪( .‬ص ‪ ٕٜ٘‬ج ٔ بدائع اْلثار)‬ ‫تقرب اؽبی خواىيد از صبيع اشياء منقطع شويد و از آاليش دنيای فانی پاک‬ ‫‪ " - ٛ‬اگر ّ‬ ‫و مق ّدس گرديد "‪( .‬ص ٕٖٓ ج ٔ بدائع االثار)‬ ‫‪ " - ٜ‬اگر نفسی راحت و آسايش جويد و خوشی و آرايش طلبد و ترويج اقبذاب و‬ ‫انقطاع خواىد و هبدايت ناس پردازد‪ ،‬اين دو با ىم صبع نشود زيرا راحت و جانفشانی‪،‬‬ ‫کامرانی و بی سروسامانی‪ ،‬ؾبموعی و پريشانی‪ ،‬ىوای نفسانی با اقبذابات وجدانی‪ ،‬صبع‬ ‫نگردد "‪( .‬ص ٕٗٔ ج ‪ ٜ‬مائده آظبانی ط ّاول)‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬ن ْفسی بی آمال و آرزو نيست سلطان و گدا ىر کس مبتالی غمی است و دچار‬ ‫مشکلی‪ .‬چون حبقيقت نگری دلی بی آرزو نيست و ىيچ آرزوئی ِمن دون ؿبنت و مالل‬ ‫نو‪ .‬پس ىرگونو آمالی سبب زضبت و وبال است و مانع سرور و مسرت بال مگر ِ‬ ‫آمال‬ ‫ّ‬ ‫مسرت وجدانی حاصل مبايند‪ .‬آن‬ ‫نفوسيکو دل جبهان اؽبی بندند‪ ،‬سرور روحانی يابند‪ّ ،‬‬ ‫نفوس در عني بال شادند و در هنايت ابتالء آزاد "‪( .‬ص ٕٖ ج ٕ بدائع اْلثار)‬

‫حضرت ولّی امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫عزت و زينت ظاىره فانيو را طالب نگردمي و از مطامع ارضيّو و مآرب شيطانيّو‬ ‫ٔ‪ّ "-‬‬ ‫منزه و مق ّدس گردانيم "‪( .‬ص ٘ٓٔ منتخبات توقيعات مبارکو)‬ ‫ساحت دل را ّ‬

‫ٕ ‪ " -‬مقام روحانی ما بايد بدرجو ای برسد کو خدا را بر نبو چيز مق ّدم بدارمي و نعلّقات‬ ‫شديد انسانی موجب دوری ما از خدا نگردد "‪( .‬ص ٕٗ مبونو حيات هبائی ‪ -‬ترصبو‬ ‫مصوب)‬ ‫ّ‬ ‫ٖ ‪ " -‬ما بايد کامالً منقطع بوده و تابع اراده اؽبی باشيم چنانکو ىر روز و ىر غبظو تنها‬ ‫بآن چيز عمل کنيم کو خدا از ما خواستو است"‪( .‬ص ‪ ٚ‬مبونو حيات هبائی ‪ -‬ترصبو‬ ‫مصوب)‬ ‫ّ‬ ‫***‬

‫‪ " :ٜٔ‬ايمان و عرفان و مقتضای آن "‬ ‫حضرت هباءاللّو در آغاز کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬بِس ِم ِو ا ْغباکِم علَی ما َکا َن و ما ي ُکو ُن اِ َّناَوَل ما َکتب اللّو علَی الْعِ ِ‬ ‫باد ِع ْرفَا ُن َم ْش ِرِؽ‬ ‫ّ َ َ​َ َُ‬ ‫َ َ‬ ‫ْ َ َ َ‬ ‫ِ‬ ‫قام نَػ ْف ِس ِو َِف َعا َِمل االَ ْم ِر َو اػبَْل ِق‪َ .‬م ْن فَ َاز بِ​ِو قَ ْد فَ َاز‬ ‫َو ْحيِو َو َمطْلَ ِع اَْم ِرهِ اَلّذ ِي َکا َن َم ُ‬ ‫بِ ُکلا ْػب ِري و الَّذ ِي م ِ‬ ‫لض ِ‬ ‫الل َولَ ْو يَأِ​ِت بِ ُک ّل االَ ْع َم ِال‪ .‬اِذَا فُػ ْزُْمت ِهبَذا اؼب َق ِام‬ ‫نع انّوُ ِم ْن اَ ْى ِل ا ّ‬ ‫َُ‬ ‫ِّ َْ َ‬ ‫ِ​ِ َ‬ ‫ِ ِ​ِ‬ ‫اْالَ ْسنَی َو اْالُفُ ِق اْالَ ْعلَی يَػْنبَغِي لِ ُک ّل نػَ ْف ٍ‬ ‫َّه َما َمعاً َال‬ ‫صود النػ ُ‬ ‫ساَ ْن يَػتّبِ َع َما اُمَر بِو م ْن لَدی الْ َم ْق ُ‬ ‫يػُ ْقبَ ُل اَ َح ُد ُنبَا ُدو َن اْ​ْل َخ ِر َى َذا َما َح َک َم بِ​ِو َمطْلَ ُع اِْال ُؽبَ ِام "‪(K ٔ ( .‬‬ ‫ايضاً در نبني کتاب مبارک نازل شده است‪:‬‬ ‫أل َع ّما يَػ ْف َع ُل َى َذهِ َکلِ َمةٌ قَ ْد َج َعلَ َها‬ ‫ؼ بِاَنّوُ َال يُ ْس ُ‬ ‫ٕ ‪ " -‬طُوبَی لِ َم ْن اَقَػّر بِاللّ ِو َو آيَاتِ​ِو َو ا ْع َ​َرت َ‬ ‫اللّو ِطراز الْعقائِ ِد و اَصلَها و ِهبا يػقبل عمل الْع ِاملِ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ب عُيُونِ ُکم‬ ‫ُ َ َ َ َ َ َ َ ُ َُ ُ َ َ ُ َ ْ َ‬ ‫ني‪ .‬ا ْج َعلُوا َى َذه الْ َکل َمةَ نُ ْ‬ ‫صَ‬ ‫لِئَ ّال تُزلّ ُکم اِشاَارات الْمع ِر ِ‬ ‫ني‪ .‬لَو ُِوبل ما حِّرم َِف اَ​َزِ‬ ‫ْلز ِال اَْو بالْ َع ِ‬ ‫س ِالَ َح ٍد اَ ْن‬ ‫ي‬ ‫ل‬ ‫کس‬ ‫ا‬ ‫ل‬ ‫ض‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ ُْ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ٍِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ص ِل‬ ‫ض َعلَْيو َو الَّذي تَػ َوقَّ َ‬ ‫ف َِف اَقَ َّل م ْن آن انَّوُ م َن الْ ُم ْعتَديْ َن‪َ .‬و الّذي َما فَ َاز هبَذا اْالَ ْ‬ ‫يَػ ْع َِرت َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني‪َ .‬م ْن فَ َاز ِهبَ َذا‬ ‫ت الْ ُم ْش ِرک ْ َ‬ ‫اْالَ ْسنَی َو الْ َم َق ِام اْالَ ْعلَی ُربَِّرُکوُ اَْريَا ُح الشُّبُهات َو تُػ َقلّبُوُ َم َقاالَ ُ‬ ‫ص ِل قَ ْد فَ َاز بِا ِال ْستِ َق َام ِة الْ ُک ْ َربی َحبَّ َذا َى َذالْ َم َق ُام اْالَبػُ َهی الّ ِذي بِ ِذ ْک ِرهِ ُزيّ َن ُک ُّللَ ْو ٍح َمنِْي ٍع‪.‬‬ ‫اْالَ ْ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ص ُک ْم َع ِن ا َّلريْ ِ‬ ‫لدنْػيَا َو اْ​ْل ِخَرةِ اِنَّوُ ُى َو‬ ‫َکذلِ َ‬ ‫ب َو ا ْغبَِْريةِ َو يػُْنجْي ُک ْم فی ا ُ‬ ‫ک يػُ َعلِّ ُم ُک ُم اللّوُ َما ُىبَلِّ ُ‬ ‫الْغَ ُف ْوُر الْ َک ِرْميُ "‪(K ٔٙٔ) .‬‬ ‫ٖ ‪ " -‬اَصل ُک ِّل الْعلُ ِوم ىو ِعرفَا ُن اللّ ِو جل جاللُو و ى َذا لَن ُوب ّقق اِّال بِعِرفَ ِ‬ ‫ان َمظْ َه ِر نَػ ْف ِس ِو "‪.‬‬ ‫َّ َ َُ َ ْ َ َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ َُ ْ‬ ‫ُْ‬ ‫کل اػبري)‬ ‫(لوح مبارک رؤوس يا اصل ّ‬ ‫متوجو باشد چو اگر‬ ‫کل بافق يَػ ْف َع ُل َما يَشاَءُ وحده ّ‬ ‫ٗ ‪ " -‬يا حزب اللّو اليوم بايد انظار ّ‬ ‫احدی باين مقام فائز گردد او بنور توحيد حقيقی فائز و م ّنور و ِمن دون آن در کتاب اؽبی‬ ‫از اصحاب ظُنون و اوىام مذکور و مرقوم ‪( ."...‬ص ٘​ٕ٘ ج ٗ امر و خلق)‬

‫جل جاللُوُ بوده "‪.‬‬ ‫٘ ‪ " -‬ش ّکی نبوده و نيست کو مقصود از آفرينش معرفت ّ‬ ‫حق ّ‬ ‫(ص ٕ‪ ٚ‬دريای دانش)‬ ‫‪ " - ٙ‬سبب اعظم آفرينش عرفان اللّو بوده ‪( ."...‬ص ٖ‪ ٜٔ‬ج ٘ آثار قلم اعلی)‬ ‫جل جاللُوُ بوده و معرفت‬ ‫‪ " - ٚ‬ذبلّی ّاول کو از آفتاب حقيقت اشراؽ مبود معرفت ّ‬ ‫حق ّ‬ ‫سلطان قِدم حاصل نشود مگر دبعرفت اسم اعظم اوست مکلّم طور کو بر عرش ظهور‬ ‫سر ـبزون ُکتُب قبل و بعد اؽبی بذکرش‬ ‫ساکن و مستوی است و اوست غيب مکنون و ّ‬ ‫مزيّن و بثنايش ناطق ‪...‬ايبان باللّو و عرفان او سبام نشود مگر بتصديق آنچو از او ظاىر‬ ‫شده و نبچنني عمل بآنچو امر فرموده "‪( .‬لوح مبارک ذبلّيات ص ‪ ٕٚ‬ؾبموعوای از‬ ‫الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫حق و لقای او بوده و خواىد بود چنانچو در صبيع کتب‬ ‫‪ - ٛ‬مقصود از آفرينش عرفان ّ‬ ‫اؽبيّو و صحف متقنو ربّانيّو ِمن غري حجاب اين مطلب احلی و مقصد اعلی مذکور و‬ ‫واضح است "‪( .‬ص ‪ ٖٜٔ‬دريای دانش)‬ ‫‪ " - ٜ‬دين نوريست مبني و حصنی است متني از برای حفظ و آسايش اىل عا َمل چو کو‬ ‫خشيةاللّو ناس را دبعروؼ امر و از منکر هنی مبايد اگر سراج دين مستور ماند ىرج و مرج‬

‫راه يابد ن ّري عدل و انصاؼ و آفتاب اَمن و اطمينان از نور باز مانند "‪( .‬در اشراؽ ّاول‬ ‫از لوح مبارک اشراقات ‪ -‬ص ٖ‪ ٚ‬ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی)‬

‫ٓٔ ‪ " -‬صبيع عامل برای عرفان صبال قدم از عدم بوجود آمده اند و باين يوم مبارک در‬ ‫کتب و ُزبُر و صحف وعده داده شده اند "‪( .‬ص ٖٕ٘ اشراقات)‬ ‫ٔ​ٔ ‪ " -‬صبيع عا َمل از برای عرفان اين امر اعظمخلق شده اند ولکن جزای اعمال کل را‬ ‫منع مبود و ؿبروم ساخت مگر نفوسيکو يد قدرت ايشان را اخذ مبود و از ظلمت نفس و‬

‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ىوی قبات خبشيد اگر جبميع اعضاء و جوارح و عروؽ و شعرات الَی الْيَوم الّذي الَ آخَر لَوُ‬ ‫جل َجاللُو را ستايش مبائی وضبد کنی ىرآينو نزد اين فضل اعظم معدوم ِصرؼ است‬ ‫ّ‬ ‫حق ّ‬ ‫"‪( .‬ص ٖٔ​ٔج ٘ آثار قلم اعلی)‬ ‫ٕٔ ‪ " -‬امروز عرفان ىر نفس بايد بدرجو بلوغ فائز شود و خود را غنی و مستغنی از اىل‬ ‫عا َمل مشاىده مبايد "‪( .‬ص ‪ ٜٔٙ‬ؾبموعو اشراقات)‬ ‫حضرت عبدالبهاء در ّاول قطعو آخر مفاوضات مبارکو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬بدانکو اين اعمال و رفتار و گفتار فبدوحست و مقبول و ِ‬ ‫شرؼ عا َمل انسانيست‬ ‫ؾبرد اين اعمال کفايت ننمايد زيرا جسديست در هنايت لطافت ولی بريوح‪ .‬بلکو‬ ‫ولی ّ‬ ‫عزت سرمديّو و نورانيّت کليّو و فوز و فالح حقيقی ّاول عرفان اؽبی‬ ‫سبب حيات ابديّو و ّ‬ ‫حق مق ّدم برىر عرفانيست و اين اعظم منقبت عا َمل‬ ‫است و اين معلومست کو معرفت ّ‬ ‫انسانيست زيرا در وجود معرفت حقائق اشياء فوائد جسمانی خبشد و مدنيّت صوری ترقّی‬ ‫مبايد ّاما عرفان اؽبی سبب ترقّی و اقبذاب روحانی و بصريت حقيقی و علويّت عامل انسانی‬ ‫و مدنيّت ربّانی وتعديل اخالؽ و نورانيّت وجدان گردد"‪.‬‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای "باعمال خود را بيارائيد نو باقوال"‪" ،‬اطاعة اللّو و‬ ‫اجرای احکام و تعاليم" و "مآل اعمال‪ "...‬نيز مراجعو شود‪.‬‬

‫***‬

‫ٕٓ‪ " :‬بال فی سبيل اللّو و اجر و نتايج آن "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫سان الْم ِّحب الص ِاد ُؽ يػر جو الْبالء َکرج ِاء الْع ِ‬ ‫ٔ ‪ " -‬يا ابن ا ِالنْ ِ‬ ‫اصي اِلَی الْم ْغ ِفرةِ‬ ‫ُ ُ ّ َْ ُ ْ َ َ َ َ َ‬ ‫َ َْ‬ ‫َ َ‬ ‫والْم ْذنِ ِ‬ ‫باِلَی ا ّلر ْضبَِة"‪( .‬قطعو ‪ ٜٗ‬کلمات مکنونو عربی)‬ ‫َ ُ‬ ‫ِ‬ ‫ان اِ ْن الَ ي ِ‬ ‫ٕ ‪ " -‬يا ابن اِْالنْس ِ‬ ‫ني َِف‬ ‫ف تَ ْسلُ ُ‬ ‫صْيبَ َ‬ ‫ک الْبَالَءُ َِف َسبِْيلي َکْي َ‬ ‫ک ُسبُ َل ا ّلراض ْ َ‬ ‫ُ‬ ‫َ َْ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ ِ‬ ‫ک الّْ ْنوُر ُحبّاً ِعبَ َمالی"‪( .‬قطعو ٓ٘‬ ‫صيبُ َ‬ ‫ضائي َو ا ْن الَ َسبَ َّس َ‬ ‫ِر َ‬ ‫ک اؼبَ َش َّقةُ َش ْوقاً لل َقائي َک َ‬ ‫يف يُ ْ‬ ‫کلمات مکنونو عربی)‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِ ِ‬ ‫استَبِ ْق اِلَْي ِو‬ ‫ٖ ‪ " -‬يَا ابْ َن اْالنْ َسان بَالَئي عنَايَِ​ِت ظَاى ُرهُ نَ ٌار َو ن ْق َمةٌ َو بَاط ِن ُ​ُ ُه نػُ ْوٌر َو َر ْضبَةٌ فَ ْ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫اع ِرفْوُ "‪( .‬قطعو ٔ٘ کلمات مکنونو عربی)‬ ‫لتَ ُک ْو َن نػُ ْوَراً اَ​َزليّاً و ُرو ْحاً ق َد ِميّاً َو ُى َو اَْم ِري فَ ْ‬ ‫ٗ ‪ " -‬يا ابن اِْالنْ ِ‬ ‫ک لَ َکا َن ا ْک َ​َرب ِعْن ِدي َع ْن َخ ْل ِق‬ ‫ک ِم ْن َد ِم َ‬ ‫سان َو َصبَ ِال َزبَ ّ‬ ‫ب َش ْع ِر َ‬ ‫ضُ‬ ‫َ َْ‬ ‫ني و ِضيَاء الثَّقلَ ْ ِ‬ ‫ِ‬ ‫اج َه ْد فِْي ِو يَا َعْب ُد "‪( .‬ؽ ‪ ٗٚ‬کلمات مکنونو)‬ ‫ني فَ ْ‬ ‫الْ َک ْونَػ ْ َ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ت َعلَی الْ ِفر ِ‬ ‫اش اَْو‬ ‫ک اَُِرب ُّ‬ ‫ک َو تَ َدبػَّْر َِف فِ ْعلِ َ‬ ‫ب اَ ْن َسبُْو َ‬ ‫٘ ‪ " -‬يَا ابْ َن اْالنْ َسان فَ ِّک ْر َِف اَْم ِر َ‬ ‫تَستَش ِه َد َِف سبِْيلِي َعلَی ا ّلرت ِ‬ ‫اب َو ت ُک ْو َن َمطْلَ َع اَْم ِري َو مظْ َهَر نػُ ْوِري َِف اَ ْعلَی ا ِلف ْرَد ْو ِس‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫فَ ِ‬ ‫ف يَا َعْب ُد "‪( .‬ؽ ‪ ٗٙ‬کلمات مکنونو)‬ ‫أنص ْ‬ ‫‪ - ٙ‬فَاعلَموا بِاَ َّنالْبالَيا و الْ ِمحن َمل يػزْل َکانَت موَّکلّةً الَصفياءاللّ ِو و اَ ِحبائِ​ِو ُثَّ لِعِ ِ‬ ‫بادهِ‬ ‫َ ّ‬ ‫َ َ َ َ َ ْ َ​َ‬ ‫ْ ُْ‬ ‫ْ َُ‬ ‫اَلْمْن َق ِطعِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ول و ُى ْم بِاَْم ِرهِ‬ ‫ُ َْ‬ ‫ني الّْذيْ َن َال تُػ ْلهْيه ُم الت َج َارةُ َو الَ بَػْي ٌع َع ْن ذ ْک ِر اللّو َو َال يَ ْسب ُق ْونَوُ بالْ َق َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫لصابِ ِريْ َن "‪.‬‬ ‫ني‪َ .‬کذلِ َ‬ ‫ک َجَر ْ‬ ‫لَم َن الْ َعامل ْ َ‬ ‫ت ُسنّةُ اللّو م ْن قَػْب ُل َو َْهبَري م ْن بَػ ْع ُد فَطُْوبَی ل ّ‬ ‫(سوره ملوک ‪ -‬ص ‪ ٕٛ‬الواح نازلو دبلوک)‬

‫ِ ِ‬ ‫ضراء و ذُبالَةً لِ ِمصب ِ‬ ‫اح ِو الّذی بِ​ِو اَ ْشرقَ ِ‬ ‫ت‬ ‫‪ " - ٚ‬قَ ْد َج َع َل اللّوُ الْبَالَءَ َغاديَةً َؽبَ​َذه ا ْ‬ ‫َْ‬ ‫لدس َکَرةِ ا ْػبَ ْ َ َ َ‬ ‫َ‬ ‫لسماءُ "‪( .‬لوح سلطان ايران ‪ -‬ص ٔ‪ ٜٔ‬الواح نازلو خطاب دبلوک)‬ ‫اْالَْر ُ‬ ‫ض َو ا َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ​ِ‬ ‫ت فِی ال ُق ُرو ِن ا ُػبَالِيَ ِة َو‬ ‫‪َ " - ٛ‬ملْ يَػَزْل بِالْبَالء َعالَ اَْم ُرهُ َو َسنَا ذ ْک ُرهُ َى َذا م ْن ُسنّتو قَ ْد َخلَ ْ‬ ‫اْالَ ْعصا ِر الْم ِ‬ ‫اضيَ ِة "‪( .‬لوح سلطان ‪ -‬ص ‪ ٜٔٚ‬الواح نازلو دبلوک)‬ ‫َ َ‬ ‫ب اللّو از نَػ ْفسی برآيد در عا َمل اثر عظيم دارد تا چو رسد بباليا و‬ ‫‪ " - ٜ‬نَػ َفسی کو ِغبُ ِّ‬ ‫رزايائی کو در سيبيل اللّو بر نَػ ْفسی وارد شود "‪( .‬ص ‪ ٗٛ‬ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی ط‬ ‫ٕٔٔ بديع)‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬چون مؤمنني و ُؿببّني دبنزلو اغصان و اوراؽ اين شجره مبارکو ىستند ؽبذا ىر چو‬ ‫بر اصل شجره وارد گردد البتّو بر فرع و اغصان و اوراؽ وارد آيد‪ .‬اينست کو در صبيع‬ ‫اعصار اينگونو صدمات و باليا از برای عاشقان ِ‬ ‫صبال ذواعبالل بوده و خواىد بود "‪.‬‬ ‫(ص ٖٖٗ ؾبموعو الواح حضرت هباءاللّو و ص ٕٗ ج ٗ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫ٔ​ٔ ‪ " -‬اگر ناس بديده بصريت مالحظو مبايند مشهود شود کو اين ِؿبن و باليا و‬ ‫مش ّقت و رزايا کو بر ـبلصني و مؤمنني نازل و وارد است عني راحت و حقيق ِ‬ ‫ت نعمت‬ ‫عزت معرض ِ‬ ‫حق ن ْف ِ‬ ‫س مش ّقت و عذاب و زضبت است زيرا کو‬ ‫ني از ّ‬ ‫است و اين راحت و ّ‬ ‫نتيجو و شبره اين باليا راحت کربی و علّت وصول برفرؼ اعلی است و پاداش و اثر اين‬ ‫راحت‪ ،‬زضبت و مش ّقت ُعظمی است و سبب نزول در درک ُسفلی "‪( .‬ص ٗ​ٖٗ‬ ‫ؾبموعو الواح حضرت هباءاللّو)‬

‫ٕٔ ‪ " -‬رنج را در راه حضرت يزدان راحت دان‪ .‬ىر دردی در راه او درمانيست بزرگ‬ ‫و ىر تلخی شريين و ىر پستی بلند‪ .‬اگر مردمان بيابند و بدانند جان رايگان در راه اين‬ ‫رنج دىند‪ .‬اين رنج مفتاح گنج است‪ .‬اگر در ظاىر منکر است در باطن پسنديده بوده‬ ‫و ىست "‪( .‬ص ‪ ٙٚ‬دريای دانش)‬

‫ٖٔ ‪ " -‬ابداً از امورات وارده ؿبزون مباش فَػ َو الَّ ِذي نَػ ْف ِسي بِيَ ِدهِ کو اگر عوامل اليتناىی‬ ‫اؽبی منحصر باين عا َمل بود و نعمتش ـبصوص آنچو در دنيا عند اىلش مشهود است‪ ،‬ابداً‬ ‫ضری کو‬ ‫خود را در باليای َال ُْوب َ‬ ‫مقربني مبا و در ّ‬ ‫صی مع ّذب مبی ساختم‪ .‬فکر در انبيای ّ‬ ‫بر ىر يک در سبيل اؽبی وارد شده قسم بقلم قِدم کو در ىر نفسی ِ‬ ‫ذره شعور‬ ‫اقل من ّ‬ ‫ّ‬ ‫باشد بذکر اين بيان و تف ّکر در آن ابداً بدنيا اعتناء ننمايد و از وجود و فقدانش ؿبزون‬ ‫نگردد "‪( .‬ص ٖ٘ٔ دريای دانش)‬ ‫ٗٔ ‪ " -‬ؿببّان کوی ؿببوب و ؿبرمان حرمي مقصود از بال پروا ندارند و از فضا احرتاز‬ ‫قبويند‪ ،‬از حبر تسليم مرزوقند و از هنر تسنيم مشروب‪ .‬رضای دوست را بدو جهان‬ ‫ندىند و قضای ؿببوب را بفضای المکان تبديل ننمايند‪ .‬زىر بليّات را چون آب و‬ ‫سم کشنده را چون شهد روح خبشنده الجرعو بياشامند‪ .‬در صحراىای‬ ‫حيات بنوشند و ّ‬ ‫مواجند و در باديو ىای ُمْتلِف جبانفشانی چاالک‪ .‬دست از‬ ‫بی آب مهلک بياد دوست ّ‬ ‫جان برداشتو اند و عزم جانان مبوده اند چشم از عا َمل بربستو اند و جبمال دوست گشوده‬ ‫اند‪ .‬جز ؿببوب مقصودی ندارند و جز وصال کمالی قبويند‪ .‬بو پَر توّکل پرواز مبايند و‬ ‫ِ‬ ‫توسل طريان کنند‪ .‬نزدشان مششري خونريز از حرير هبشتی ؿببوب تر است و تري تيز‬ ‫جبناح ّ‬ ‫از شري اُّم مقبول تر زنده دل بايد دراين ره صد ىزار تا کند در ىر نَفس صد جان نثار‬ ‫"‪.‬‬ ‫(از لوح مبارک شکر شکن ص ‪ ٔٗٚ-ٛ‬دريای دانش)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬ىر اذيّت و جفا کو در سبيل مري وفا وارد شهد بقاست و موىبت عُظمی‪ .‬ظلم‬ ‫و ستم و درد و غم در مذاؽ عاشقان صبال قدم خوشرتين نعم است زيرا در سبيل‬ ‫جانانست و رزؽ دل و جال‪ .‬ولی ستمکار را عقوبت پايدار است و عذاب نريان و نار‬ ‫ِ‬ ‫کرْوب ‪( .‬ص‬ ‫ذاب النا ِر (*) عاقبت مظلوم ّ‬ ‫و قنَا ربَّنا َع َ‬ ‫معزز گردد و ظامل مغبون شود و َم ُ‬

‫‪ ٜٔٗ‬ج ٕ منتخباتی از مکاتيب ‪ )*( -‬مضمون آيات ٕٔٓ سوره بقره و ‪ ٔٙ‬و ٔ‪ٜٔ‬‬ ‫آل عمران)‬ ‫ٕ ‪ " -‬از فضل خداوند مهربان اميدوار است کو ياران مقاومت مصائب بی پايان مبايند و‬ ‫مانند عبدالبهاء در ىر دمی دل و جان فدای جانان کنند از ىيچ بالئی نلغزند و هبيچ‬ ‫مصيبتی نلرزند و صمت و سکوت نپسندند بلکو مانند ذىب ابريز در آتش تند و تيز ُرخ‬ ‫برافروزند بال را در سبيل هبا عني عطا مشرند و مصيبت را در ره حضرت احديت عني‬ ‫موىبت دانند "‪( .‬ص ٓٗ نار و نور)‬ ‫مسرت روحانيّو آرد و اين آتش سوزان‬ ‫ٖ ‪ " -‬اميدوارمي کو اين مش ّقات جسمانيو راحت و ّ‬ ‫مسرت گردد و اين زضبت باعث‬ ‫عوانان روح و روبان قلب و وجدان آرد اين عسرت علّت ّ‬ ‫رضبت شود و اين نقمت سبب نعمت جاودانی گردد و اين تنگی سجن گشايش جهان‬ ‫اؽبی شود قسم بسلطان وجود و ِ‬ ‫عامل غيب و شهود کو اين بليّات سبيل ؿببوب از جان‬ ‫عزيز تر است و از شهد و شکر لذيزتر "‪( .‬ص ‪ ٛٚ‬ج ٘ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫ٗ – "ىواللّو ای عباد حق و اماء رضبان عشق ز ّاول سرکش وخونی بػُ َود تا گريزد‬ ‫ربمل باليا و ِؿبَ ِن سابق و الحق است عاشق مفتون‬ ‫ب صادؽ ّ‬ ‫آنکو بريونی بػُ َود از لوازم ُح ّ‬ ‫نبواره آغشتو خبون است و مشتاؽ ديدار نبيشو آواره ديار فَنِ َع َم َما قَ َال عاقالن خوشو چني‬ ‫از سر ليلی غافلند کني کرامت نيست جز ِ‬ ‫ؾبنون خرمن سوز را‪ .‬ؽبذا در صبيع قرون و‬ ‫ّ‬ ‫اعصار ابراز ىدؼ تري بال بودند و مقتول سيف جفا‪ .‬گاىی جام بال نوشيدند و گهی‬ ‫سم جفا چشيدند و دمی آسايش و راحت نديدند و نفسی در بسرت عافيت نيارميدند‬ ‫ّ‬ ‫بلکو عقوبت شديد ديدند و بار ؿبنت ىر يزيد کشيدند و در سجن و زندان دل از جهان‬ ‫‪..‬ربمل باليا و‬ ‫و جهانيان بريدند ؽبذا اکثر اوليای اؽبی در مشهد فدا شهيد گرديدند‪.‬‬ ‫ّ‬ ‫ِؿبَن و شهادت در سبيل ذواؼبنن از آئني ديرين عاشقانست و منتهی آرزوی مشتاقان‪ .‬پس‬ ‫سم قاتلی‬ ‫شکر کنيد خدا را کو از اين ساغر جرعو ای نوشيديد و از باليای سبيل آن دلرب ّ‬ ‫ِ‬ ‫مکرر است‪ .‬فَػيَا َش ْوقَی‬ ‫چشيديد‪ .‬اين زىر نو‪ ،‬شهد و شکر است و اين تلخ نو‪ ،‬قند ّ‬

‫اِلی ُک ِّل بالٍَء َِف سبِي ِل اللّ ِو و يا طَربا ِمن ُک ِّل م ِ‬ ‫ذاؽ ا ْعبَ​َفا‬ ‫صْيبَ ٍة َِف َؿبَبّ ِة اللّ ِو َو يَا طُوبَی لِ َم ْن َ‬ ‫َْ‬ ‫َ َ َ​َ ْ ُ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫اض َِف َْحب ِر الَْرزايا َش ْوقاً الی ل َقاء اللّو ‪( ."...‬ص ‪ ٕٛ‬نار‬ ‫ُحبَاً جبَ َمال اللّو َو يا طُْوبَی ل َم ْن َخ َ‬ ‫و نور)‬ ‫٘ ‪ " -‬ای ستمديدگان راه يزدان عوانان دست تطاول گشودند و ستمکاران ّقوت بازو‬ ‫مبودند‪ .‬گمان کنند و رأی زنند کو اين باليا توىني احبّاء اللّو و تعذيب امناء اللّو و تضييع‬ ‫ِ‬ ‫س َما ُىم يَظُنُّو َن‪ .‬قسم بنور ن ّري اعظم کو اين عذاب شهد عذب است و‬ ‫امراللّو است فَبْئ َ‬ ‫اين بال موىبت کربی و اين حنظل عسل مص ّفی‪ .‬اين توىني تعظيم است و اين تعذيب‬ ‫تکرمي و اين ربقري توقري و اين تضييع تأييد‪ .‬ايّام بگذرد و عمر گرامبايو منتهی گردد و چون‬ ‫شام اجل در رسد و صبح آخرت بدمد صبيع راحتها مش ّقت گردد و نبو سود ىا زيان شود‬ ‫مگر باليای ياران و مصائب مظلومان و صدمات ستمديدگان کو در بازار امکان با‬ ‫عزت قدمي‬ ‫حضرت جانان سر و سودا داشتند و سود بيکران بردند و ربح عظيم يافتند و ّ‬ ‫ديدند و ناز و نعيم جستند و با رخی چون مو تابان از افق ملکوت دميدند فَطُوبی َؽبُ ْم َو‬ ‫حسن م ِ‬ ‫آب "‪( .‬ص ‪ ٔ​ٔٙ-ٚ‬ج ٔ توقيعات مبارکو)‬ ‫ُُْ َ‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ ‪ " -‬ای حواريون حضرت هباءاللّو ما کو باين اسم جليل موصوؼ و معروفيم و هبمچو‬ ‫تأسی و اقتداء بآن مظلوم بی نبتا‬ ‫موالی توانائی منسوب‪ ،‬حيف است در موارد بال مو دبو ّ‬

‫ننمائيم‪ .‬فرخنده نَػ ْفسی کو تا نَػ َفس اخري زىر جفا از ىر بيوفائی بچشيد و خجستو قلبی‬ ‫کو در سبيل اشتهار و نصرت امرش آنی آسودگی نيافت‪ .‬اينست شيوه ـبلصني اينست‬ ‫ِ‬ ‫مقربني اينست طريقت ؾباىدين اينست سزاوار ُجند مهتدين اينست يگانو وسيلو فوز و‬ ‫ظبة ّ‬ ‫فتح مبني "‪( .‬ص ‪ ٖ​ٖٜ‬منتخبات توقيعات)‬ ‫ٕ ‪ " -‬ىر قدر آئني مق ّدس بر شهرت و اتّساع بيفزايد و صيحو پريوانش بلند تر گردد و‬ ‫ّاهبت و سطوتش در اقبمن عا َمل بيشرت جلوه مبايد‪ ،‬انقالباتش ىائل تر و جوش و خروشش‬ ‫عظيم تر و فرياد و فغان اعدايش مرتفع تر و زفري افتتانش شديدتر شود و ىر قدر طوفان‬

‫انقالب و غليان ِغ ّل و بغضا در قلوب مشرکني تزايد جويد و صولت ىجوم احزاب و‬ ‫قبائل بر جند اؽبی ش ّدت مبايد‪ ،‬اشعو تأييد بر اشراؽ بيفزايد و بدايع قدرت قديبو و لطافت‬ ‫قهاريت کلمو نافذه جامعو بر م ّدعيان مکشوؼ تر و‬ ‫حکمت اؽبيّو و ظهورات غلبو و ّ‬ ‫واضح تر گردد "‪( .‬ص ٕ٘ ج ‪ ٙ‬مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫ٖ ‪ " -‬صبيع خلق در صدمو و بال ميباشند‪ .‬ىر کس بطريقی سعادسبند کسی است کو‬ ‫ربمل مبايد "‪( .‬ص ٘ٔ ج‬ ‫زضبات و باليای وارده بر او در سبيل امراللّو باشد و صرب و ّ‬ ‫ٖ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬ ‫ٗ ‪ " -‬اين امر عظيم در شرؽ و غرب عا َمل منتشر نشد مگر بسبب باليای فی سبيل اللّو‬ ‫و ش ّدت ظلم و جور اعدا و ىجوم اىل بغی و فحشاء‪ .‬حال نيز چنني خواىد بود کو‬ ‫بسبب اين باليای وارده امراللّو صيتش مرتفع ترشود و صولتش عظيم تر ‪( ."...‬ص ٕٓ‬ ‫ج ٖ ساؽبای ‪ ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬توقيعات مبارکو)‬ ‫٘ ‪ " -‬از ظلم و تع ّدی اىل جور و عدوان ؿبزون و دلشکستو مگرديد‪ .‬روح فيّاض ُفب ّد‬ ‫مشاست و تأييدات موعوده متتابعو ناصر و حافظ مشا‪ .‬وقت استقامت و شهامت است و‬ ‫ِ‬ ‫رب‬ ‫يُوم يوم جانبازی و فداکاری‪ .‬اجرتان عنداللّو عظيم است و مقامتان در ملکوت ّ‬ ‫جليل بی نظري و مثيل‪ .‬پس شاد و صابر باشيد اين غيوم کثيفو متالشی گردد و کوکب‬ ‫آمال در هنايت جلوه و سطوع رخ بگشايد‪ .‬بنده آستانش شوقی "‪( .‬ص ٕٔ ج ٖ‬ ‫توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬ ‫رب جليل‪.‬‬ ‫مروج امر ّ‬ ‫‪ " - ٙ‬نفس بال و اذيّت و جفا بو نصوص اؽبيّو فبَُِّهد سبيل است و ّ‬ ‫ضلِ ِو َو‬ ‫منادی آئني اؽبی است و ُمذ ّکر و ُمنَبِّو نفوس غافلو بايد شکرانو مبود و ُمطْ َمئِنّاًبَِف ْ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِحک ِ‬ ‫سبسک جست "‪( .‬ص ‪ٔ​ٔٙ‬ج ٔ توقيعات‬ ‫َ‬ ‫ْمتو َو قُ ْد َرتو حببل صرب و شکيبائی ّ‬ ‫مبارکو ساؽبای ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬

‫‪ " - ٚ‬ای اىل هبا صال باىل ُهنی زنيد و در بني ارض و ظباء فرياد برآريد کو ای اىل‬ ‫عا َمل و ارباب ظلم و ستم يقني مبائيد کو ما اىل هبا آئني خود را خبون خود خريده و شهد‬ ‫فدا در سبيل حبّش چشيده باميدش زنده امي و از مادونش رستو امرش را تا آخرين نفس‬ ‫ناصرمي و باليايش را در ىر حال حامد و شاکر "‪( .‬ص ٖٓٗ منتخبات توقيعات‬ ‫مبارک)‬ ‫‪ " - ٛ‬حال باوجود اين موانع حاليو و متاعب و مصائب متتابعو عديده شايستو و سزاوار‬ ‫ُجند هبا آنستکو سالکان سبيل اقوم در حببوحو بال در اجراء و ايفای وظائف مربمو مق ّدسو‬ ‫خويش نيز سعی کامل مبذول فرمايند ىر چند مبتال و پريشانند‪ ،‬دقيقو ای از آنچو فريضو‬ ‫افراد ِ‬ ‫اىل هباست غفلت ننمايند و انبال و فتور خبود راه ندىند "‪( .‬ص ٔ​ٖٔ ج ٔ‬ ‫توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬ ‫‪ " - ٜ‬ای ياران پُر وفا ىر قدر طوفان بال شديد تر و ارياح ؿبن و رزايا سوزنده تر گردد‬ ‫در و لئالی افکنده‬ ‫ؿبيط اعظم امر اؽبی امواجش مرتفع تر و جوش و خروشش مهيب تر و ّ‬ ‫اش بر ساحل وجود شبني تر و بديع تر مشاىده شود "‪( .‬ص ٖٓٔ ج ٔ توقيعات مبارکو‬ ‫‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬ ‫و در توقيع منيع خطاب دبحفل روحانی مرکزی هبائيان ايران ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٓٔ‪ "-‬اگر چنانچو در مستقبل ايّام آفات گوناگون آن سرزمني را احاطو مبايد و انقالبات‬ ‫کشوری بر تضييقات حاليو و ؿبن وارده متواتره بيفزايد و افق آن اقليم جليل تاريک تر گردد‬ ‫مستمر‬ ‫ملول و اندوىگني مگرديد و از مسلک و منهج قومي خويش کو مواظبت و سعی‬ ‫ّ‬ ‫مؤسسات امريّو است سر موئی منحرؼ‬ ‫متمادی در ازدياد و استحکام و اشتهار و اعزار ّ‬ ‫مگرديد‪ .‬استخالص اين فئو مظلوم بی گناه از قيوِد اسارت و چنگ ارباب ظلم و عداوت‬ ‫ِ‬ ‫عزت و رخا و آسايش حقيقی از برای اىل هبا‬ ‫ضوضاء و ىيجان عمومی را مقتضی و حصول ّ‬ ‫مقاومت و فبانعت و شور و آشوب اىل حقد و جفا را مستلزم پس اگر چنانچو تالطم‬ ‫حبق‬ ‫دريای بال ازدياد يابد و طوفان ؿبن و رزايا از شش جهت آن صبعيّت مظلوم را احاطو مبايد ّ‬

‫مرتدد مبانيد کو ميعاد قبات و ميقات جلوه موعوده ديرينو نزديک گشتو و‬ ‫اليقني بدانيد و آنی ّ‬ ‫وسائل اخريه فوز و نصرت عُظمی از برای ملّت ستمديده هبا در آن کشور مهيّا و فراىم شده‪.‬‬ ‫قدم ثابت الزم و عزم راسخ واجب تا اين مراحل باقيو ط ّي گردد و مقصود و آمال اىل هبا در‬ ‫اعلی اؼبقامات پديدار گردد و جلوه ای حريت انگيز مبايد َى َذهِ ُسنَّةُ اللّ ِو َو لَ ْن َِذب ْد لِ ُسنَّتِ ِو(*)‬ ‫تَػْب ِديْالً "‪( .‬ص ‪ ٖٜ٘‬منتخبات توقيعات مبارک ‪ )*( -‬در کتاب لِ ُسنَّةُ اللّ ِو درج شده ولی طبق‬ ‫مرقومو اداره آرشيو بيت العدل اعظم اؽبی لِ ُسنَّتِ ِو صحيح است‪).‬‬ ‫* بو نصوص فصول "استقامت در امراللّو"‪" ،‬امتحانات"‪ ،‬و "صرب در باليا و رضا‬ ‫بقضاء" نيز مراجعو فرمائيد‪.‬‬ ‫***‬

‫تبرعات "‬ ‫ٕٔ‪ّ " :‬‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ان اَنْ ِفق م ِال علَی فُػ َقرائِي لِتْن َفق فِی ‪-‬الس ِ‬ ‫ٔ ‪ " -‬يا ابن ا ِالنْس ِ‬ ‫ماء ِم ْن ُکنُوِز ِعّزالَ تَػ ْفنَی َو‬ ‫ْ َ َ‬ ‫َ ُ َ‬ ‫ّ‬ ‫َ َْ َ‬ ‫وح اَ ْصبل لَو تُش ِ‬ ‫اى ُد بِ َعْي ِ​ِن "‪( .‬قطعو ‪٘ٚ‬‬ ‫َخَزائِ ِن َْؾب ٍد َال تَػْبلی َولَ ِک ْن َو َع ْم ِري انْػ َف ُ‬ ‫الر ِ َ ُ ْ َ‬ ‫اؽ ّ‬ ‫کلمات مکنونو عربی)‬ ‫ٕ ‪ " -‬اَنْ ِف ُقوا ما رِزقْػتم بِ​ِو اِ ْن ُکْنتم فُػ َقراء يػ ْغنِي ُکم اللّو ِمن فَضلِ ِو اِنّو َکا َن علَی ُکل ش ٍ‬ ‫يء‬ ‫َ ِّ َ‬ ‫ُ‬ ‫ُْ َ ُ ُ ْ ُ ُ ْ‬ ‫ْ َ ُ ُْ‬ ‫ض َو ِان‬ ‫قَ ِديْػَراً‪ .‬فَ َس ْو َ‬ ‫ؼ َْهب ِزی اللّوُ الّ ِذيْ َن َآم ْنوا ُثَّ انْػ َف ُق ْوا اَ ْح َس َن ا ْعبَزاء ِم ْن ِعْن ِدهِ فَػيُ ْد ِخلُ ُه ْم َِف ِر ْ‬ ‫قُ ْد ٍس قَ ِدْيبا"‪( .‬ص ‪ ٕٖٙ‬ج ٔ توقيعات مبارکو)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫مهم مشرند و بنهايت انبيّت در اين مربور بکوشند‪ .‬اين اعانو‬ ‫ٔ ‪ " -‬اعانو خرييّو را بسيار ّ‬ ‫خرييّو از لوازم امور است "‪( .‬ص ٕٔٗ ج ٗ امر و خلق)‬ ‫ٕ ‪ " -‬ای احبّای اؽبی يقني مبائيد کو در مقابل اين اعانت اضعاؼ مضاعف خري و‬ ‫برکت در زراعت و صناعت و ذبارت حاصل گردد‪َ .‬م ْن َجاءَ بِاغبَ َسنَ ِة فَػلَوُ َع ْش ُر اَْمثَ ِاؽبَا (*)‬ ‫ُشبهو ای نيست کو ح ّي قدير اىل انفاؽ را تأييد شديد فرمايد "‪( .‬ص ٖٔٔ ج ٗ‬ ‫مکاتيب (*) آيو ‪ .ٔٙ‬سوره انعام)‬ ‫ٖ ‪ " -‬ىر نفس کو معاونت بشرکت خرييّو مبايد در صبيع مراتب تأييد و توفيق اؽبی شامل‬ ‫گردد و ىر نواقص کامل شود سبب عزت ابديو آن نفوس گردد‪ .‬يا ِ‬ ‫احبّاءَاللّ ِو َعلَْي ُک ْم‬ ‫ّ‬ ‫ّ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ِهبَ ْذاْالَ ْم ِر اؼب ْربُ ْور َو ا ْغبَ ِّ‬ ‫کل َصبعِيَّ ٍة َخ ِْرييٍّة‬ ‫ظ الْ َم ُوفُػ ْوِر َو ا‬ ‫لس ْعي اؼب ْش ُک ْوِر َو َس َ‬ ‫وؼ تَػَرْو َن ا ّن َّ‬ ‫ّ‬ ‫اَصبحت َمؤيَّ َدةًِجبنُ ٍ‬ ‫ود ِمن الْم َ​َلاْالَ ْعلَی و َغ َدَت مْنصورًةِجبيو ٍش ِمن الْملَ ُک ِ‬ ‫وت اْالبْػ َهی "‪.‬‬ ‫ْ َ ُ َْ ُ ْ َ َ‬ ‫َْ َ ْ ُ ُ َ َ‬ ‫(ص ‪ ٔ​ٔٙ‬ج ٕ مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬

‫ٗ ‪ " -‬در خصوص شرکت خرييّو (*) البتّو بايد انبيّت داد اصحاب حضرت روح روحی‬ ‫لو الفداء يازده نفر بودند وصندوؽ خرييّو تشکيل مبودند پس صندوؽ آنقدرانبيّت داشت"‪.‬‬ ‫(ص ٗ‪ ٛ‬ج ٘ مائده آظبانی ط ‪)*( )ٕٜٔ‬حضرت ولّی امراللّو ميفرمايند‪ " :‬مقصود از‬ ‫شرکت خرييّو نبانا صندوؽ خرييّو است "‪.‬‬ ‫رب الربيّو است زيرا مربّی ايتام و کافل‬ ‫٘ ‪ " -‬ای ياران اؽبی شرکت خرييّو از تأسيسات ّ‬ ‫راحت فقراء و عجزاء و مساک ِ‬ ‫ني انام است و سبب تعليم اطفال و تبليغ امر حضرت‬ ‫رضبن‪ .‬بايد اين شرکت خرييّو را هنايت انبيّت بدىيد "‪( .‬ص ٘ٔ​ٔج ٕ مکاتيب‬ ‫حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ ‪ " -‬افراد احبّاءاللّو را اعانو و مساعده ؿبفل از وظائف مق ّدسو وجدانيّو ؿبسوب "‪.‬‬ ‫(ص ٕٗٔ منتخبات توقيعات مبارک)‬ ‫ٕ ‪ " -‬اعانو در اين سبيل از احتياجات ضروريّو امراللّو است و از امور الزمو اساسيّو‬ ‫ؿبسوب ‪.‬بعد از ادای حقوؽ فی اغبقيقو اعظم وظيفو شخص هبائی است زيرا آنچو در اين‬ ‫سبيل تقدمي گردد و صرؼ شود راساً ترويج امر اؽبی است و تعزيز و تقويت آئني ربّانی ولی‬ ‫اين وظيفو وظيفو مق ّدسوايست و امريست وجدانی و تکليفی است روحانی احدی ؾببور‬ ‫بر آن نو "‪( .‬ص ٕٗٔمنتخبات توقيعات مبارک)‬

‫ٖ ‪ " -‬ىر نفسی بقدر استطاعت و اقتدار خويش اين اعانو مالی را دبحفل مبايد شبهو‬ ‫ای نيست نصرت امراللّو مبوده و دستگريی از ضعفاء کرده و تبليغ امرو ارتفاع کلمة اللّو‬ ‫مبوده تأييد اؽبی شامل حالش گردد و ابواب برکات بر وجهش مفتوح شود "‪( .‬ص ٕ٘ٔ‬ ‫منتخبات توقيعات مبارک)‬

‫ٗ ‪ " -‬از قبل تأکيد گشت کو از برای پيشرفت امور روحانيّو و فتوحات امريّو اسباب‬ ‫يسر نگردد پيشرفت کلّی فبتنع و ؿبال "‪.‬‬ ‫ماديّو و وسائل ماليّو الزم‪ ،‬تا اين اسباب م ّ‬ ‫(ص ٖٖٔ ج ٔ توقيعات ‪)ٜٕٔ​ٕ -ٕٙ‬‬ ‫مستمراًننمايند امراللّو تق ّدم و‬ ‫مقرراً ّ‬ ‫٘ ‪ " -‬اگر ياران مساعده ای در اين سبيل کامالً ّ‬ ‫معوؽ و معطّل ماند "‪( .‬ص ٖٔٔ ج‬ ‫يسر نگردد و امور ّ‬ ‫انتشاری سريع نيابد‪ .‬اسباب م ّ‬ ‫ٔ توقيعات‪ ،‬ساؽبای ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬ ‫***‬

‫ٕ​ٕ‪ " :‬تبليغ "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ٔ ‪ " -‬اِ ْعلَم بِعِْل ِم الْيَ ِق ْ ِ‬ ‫ني‬ ‫ني بِاَ َّن اللّوَ اَ​َمَر الْ ُک ّل بِتَْبلي ِغ اَْم ِرهِ َو َما تَرتَف ُع بِو َکل َمتُوُ الْ ُمطاَ َعة بَػ ْ َ‬ ‫ْ‬ ‫الَِْربيِِّة"‪( .‬ص ٓ‪ ٗٙ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٕ ‪ " -‬اِنّا اَ​َم ْرنَا الْ ُک ّل بِالتَْبلِيُ ِغ "‪( .‬ص ٓ‪ ٗٙ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٖ ‪ " -‬يػْنبغِي ِالى ِل الْبه ِاء اَ ْن يػْنصروا الر ِ ِ​ِ ِ‬ ‫اس بِاَ ْع َماؽبِ​ِ ْم َو اَ ْخالَقِ ِه ْم‪.‬‬ ‫َ ُ​ُ ّ ّ‬ ‫ْ َ​َ‬ ‫َ​َ‬ ‫ب ببَيَاهن ْم َو يَعظُوا النّ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫(اول کلمات فردوسيّو)‬ ‫اَثػَ ُر اْالَ ْع َمال اَنْػ َف ُذ م ْن اَثَِر اْالَقْػ َوال "‪ّ .‬‬ ‫ٗ ‪ " -‬قُل يا م َ​َلالْبهاء بػلِّغُوا اَمر اللّ ِو ِالَ ّناللّو َکتب لِ ُکل نَػ ُف ٍ ِ‬ ‫فض َل‬ ‫س تَػْبل َ‬ ‫َ َ َ ِّ‬ ‫يغ اَْم ِرهِ َو َج َعلَوُ اَ َ‬ ‫ْ َ َ َ​َ َ ْ َْ‬ ‫االَ ْعم ِال ِالَنػّها لَن يػ ْقبل اِّال بػع َد ِعرفَ ِ‬ ‫ان اللّ ِو الْم َهْي ِم ِن الَُع ِزيْ ِز الْ َق ِديِ‬ ‫ِ‬ ‫د‬ ‫ق‬ ‫و‬ ‫ر‬ ‫َّر الْتَْبلِْي َغ بِالْبَيَا ِن الَ‬ ‫َ‬ ‫َ ْ ُ َ َ َْ ْ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ک نػُِّزَل اْالَ ْم ُر م ْن َج َربُوت اللّو الْ َعل ِي ا ْغبَکيِ ِم "‪( .‬ص ‪ ٔٚٛ‬منتخباتی از آثار‬ ‫بِ ُدونِ​ِو َک َذل َ‬ ‫حضرت هباءاللّو)‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫اح ِة َو اِذَاَ َعَرفْػتُ ْم بَا ِرئَ ُک ْم َو َِظبعتُ ْم َما َوَرَد‬ ‫٘ ‪ " -‬اَ ْن يا اَحبَّاءَ اللّو َال تَ ْستَقُّرْوا َعلَی فراَ ِش ا ّلر َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫نط ُقوا و َال تَصمتُوا اَقَل ِمن ِ‬ ‫آن َو اِ َّن َى َذا َخ ْريٌ لَ ُک ْم ِم ْن ُکنُوِز َما‬ ‫وموا َعلَی النّ ْ‬ ‫ُْ ْ ّ ْ‬ ‫َعلَْيو‪ .‬قُ ُ‬ ‫ص ِر ُثَّ ا ْ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني "‪( .‬ص ٓ‪ ٔٚ‬ظهور عدل اؽبی)‬ ‫َکا َن َو َما يَک ُو ُن لَْو اَنْػتُ ْم م َن الْ َعا ِرف ْ َ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ص ِرهِ ُثّ انْ ِط ْق بِ ِذ ْک ِر نَػ ْف ِس ِو بَػ ْ ِ‬ ‫ف ِم ْن اَ َح ٍد‬ ‫ني َو الَ َزبَ ْ‬ ‫ني العالَم ْ َ‬ ‫‪ " - ٙ‬قُ ْم َعلَی خ ْد َمة اللّو َو نَ ْ‬ ‫ِ‬ ‫ک َِف ِح ْ ِ‬ ‫ني‬ ‫ک َو ُرْو ُح الْ ُق ْد ِس يَػْن ِط ُق َعلَی لِ َسانِ َ‬ ‫ک َِف اَْم ِر َموالَ َ‬ ‫تَاللّو ا ْغبَ ِّق ُرو ُح اْالَعظَ ِم يُؤيِّ ُد َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫اک لِثَنَاء َى َذا الْم ْحب ِ‬ ‫وح‬ ‫دي َى َؤالء الظّالم ْ َ‬ ‫وب الْ َمظْلُ ْوم بَػ ْ َ‬ ‫الَّذی يَػ ْفتَ ُح َش ْفتَ َ‬ ‫َ ُ‬ ‫ني "‪( .‬لَ ُ‬ ‫ني يَ َ‬ ‫الرْوح ص ٖٔٔ ج ٗ آثار قلم اعلی )‬ ‫ُّ‬

‫‪ " - ٚ‬قُل اِ َّن نَص ِري ىو تَػبلِي ُغ اَم ِری ى َذا ما ملئَ ِ​ِ‬ ‫ْم اللّ ِو ِم ْن قَػْب ُل َو ِم ْن‬ ‫ْ َُ ْ ْ ْ َ َ ُ ْ‬ ‫ت بو اْالَلْ َو ُ‬ ‫ْ‬ ‫اح َى َذا ُحک ُ‬ ‫بَػ ْع ْد "‪( .‬ص ‪ ٗٙٛ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫‪ " - ٛ‬امروز تبليغ امر اؽبی از اعظم اعمال بوده و ىست"‪( .‬ص ٕ‪ٗٚ‬ج ٖ امر و‬ ‫خلق)‬ ‫حق دعوت‬ ‫‪ " - ٜ‬ىر نفسی اليوم مأمور است کو بو حکمت و بيان اىل امکان را بو ّ‬ ‫مبايد و بو استقامت کربی بر امر مالک اظباء قيام کند قيامی کو او را قعود اخذ نکند "‪.‬‬ ‫(ص ٖ‪ ٗٙ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫کل باو مأمور تا ـبلصني دبقامی کو در کتاب اؽبی نازل‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬امروز روز تبليغ است و ّ‬ ‫شده فائز شوند من اَحيا نػَ ْفساً فَ َکاَ​َّمبَا اَحيا الْنّاس َِ‬ ‫صبْي َعاً (*) و حيوتيکو در کتاب اؽبی‬ ‫َ ْ َْ‬ ‫َْ َ‬ ‫مذکور است حيوة افئده و قلوب است بعرفان ؿببوب اگر نَفسی باين مقام فائز نشود از‬ ‫حق جهد بليغ مبايند کو شايد گمگشتگان‬ ‫ميّتني ؿبسوب لذا بايد در ليالی و ايّام دوستان ّ‬ ‫را بسبيل مستقيم ىدايت مبايند و تشنگان را از اين رحيق َحيَوان بچشانند‪ .‬ىر نفسی‬ ‫باين مقام فائز شد از جواىر وجود لدی اللّو مذکور‪ .‬از مشاتت اعداء و اقتدار اولی‬ ‫البغضاء ؿبزون مباشيد‪ .‬زود است کو ّاول دبدح و ثنا و ثانی بضعف و فنا تبديل شود‬ ‫طوبی لَ ُک ْم يَا اَ ِحبّائِی اِ َّن ُح ْس َن مآب "‪( .‬ص ‪ ٗٙ-ٚ‬ج ٗ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع‬ ‫‪ )*( -‬آيو ٕٖ سوره مائده)‬

‫ٔ​ٔ ‪ " -‬جهد کن کو شايد نفسی را بشريعو رضبن وارد مبائی اين از افضل اعمال عند‬ ‫غنی متعال مذکور "‪( .‬ص ٘‪ ٗٙ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٕٔ ‪ " -‬لِلّو تبليغ امر مبائيد بو اعراض و اقبال ناظر نباشيد بلکو ناظر خبدمتی کو بآن‬ ‫مأموريد ِمن لَ َدی اللّو "‪ ( .‬ص ‪ ٕٔٚ‬ظهور عدل اؽبی)‬

‫ٖٔ ‪ " -‬صبيع نبّت را درتبليغ امراؽبی مصروؼ داريد ىر نفسی کو خود اليق اين مقام‬ ‫ِ ِ ِ​ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ع‬ ‫اعلی است بآن قيام مبايد َو اّال لَوُ اَ ْن يَأ ُخ َذ َوکْيالً لنَ ْفسو َِف اظْ َها ِر َى َذا اْالَ ْم ِر الّذی بِو تَػَز ْعَز َ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ال و اَنْ ِ‬ ‫ٍ‬ ‫ص ٍ‬ ‫س "‪( .‬ص ‪ ٜٔٙ‬ظهور عدل اؽبی‬ ‫وص َو انْ َد ّکت ا ْعببَ ُ َ َ‬ ‫ُک ُّل بػُْنيَان َم ْر ُ‬ ‫ص َع َقت النُّ ُف ْو ُ‬ ‫و ص ٗ‪ ٗٙ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٗٔ ‪ " -‬طوبی از برای نفسی کو ن ْفسی را بو شريعو باقيو کشاند و حبيات ابديّو داللت‬ ‫ک اَلْ َع ِزيْ ِز الْ ُمتَ َع ِال " (ص ٖ‪ ٗٙ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫مبايد َى َذا ِم ْن اَ ْعظَ ِم اْالَ ْع َم ِال ِعْن َد َربِّ َ‬ ‫حق َج ّل جاللُوُ و استقامت ىيچ امری اعظم از تبليغ نبوده و‬ ‫٘ٔ ‪ " -‬بعد از عرفان ّ‬ ‫نيست‪ .‬صد ىزار طوبی از برای نفسيکو باين ىر سو فائز ىم از کأس عرفان نوشيده و‬ ‫سم اِ َبرة بر اىل‬ ‫ىم باستقامت کربی فائز و ىم بتبليغ امر مشغول اگر از اين مقام بقدر ّ‬ ‫ني‬ ‫صُ‬ ‫ص ْوُد الْ َعاؼب َ‬ ‫ص ْوُد ُکم َوَم ْق ُ‬ ‫ودنا و َم ْق ُ‬ ‫کل منصعق شوند ّاال َم ْن َشاءَ اللّوُ َم ْق ُ‬ ‫ارض ذبلّی مبايد ّ‬ ‫"‪( .‬ص ٕٗ٘ گنجينو حدود و احکام)‬ ‫‪ " - ٔٙ‬براستی ميگومي اگر نفسی فی اغبقيقو لوجو اللّو بر تبليغ امر قيام مبايد البتّو در‬ ‫متصرؼ و ندايش ؿبيط اِنَّوُ ُى َو الْ ُم ْقتَ ِد ُر الْ ُم َهْي ِم ُن الْ َع ِزيْػ ُز‬ ‫صبيع اشياء بيانش نافذ و ذکرش ّ‬ ‫اب "‪( .‬ص ‪ ٗٙ​ٙ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫لذوّى ُ‬ ‫ا َ‬ ‫کل‬ ‫کل احبّای اؽبی الزم است کو آنی در تبليغ امر تکاىل ننمايند و در ّ‬ ‫‪ " - ٔٚ‬اليوم بر ّ‬ ‫عز احديّو دعوت مبايند چو اگر نفسی‬ ‫حني دبواعظ حسنو و کلمات ليّنو ناس را بو شريعت ّ‬ ‫اليوم سبب ىدايت شود اجر شهيد فی سبيل اللّو در نامو عمل او از قلم امر ثبت خواىد‬ ‫شد اين است فضل پروردگار تو درباره عباد مبلّغني"‪( .‬ص ٘​ٕ٘ گنجينو حدود و احکام)‬ ‫‪ " - ٔٛ‬خدمت اعظم و اکرب تبليغ امر او است بايد مبلّغني حبکمت و بيان باين امر‬ ‫خطري مشغول گردند و شرايط مبلّغني تقديس و تنزيو است و نبچنني توّکل و انقطاع‪.‬‬ ‫طوبی لِمن تَػزيِّن بِ ِطرا ِز ا ِالنْ ِقطَاع َِف تَػبلِي ِغ اَم ِر اللّ ِو مالِ ِ‬ ‫ک ا ِالبْ َداع طوبی از برای عبادی کو‬ ‫ْ​ْ ْ‬ ‫َ‬ ‫َْ َ َ‬

‫خالصا لوجو اللّو قصد بالد مبايند ِالَ ْجل تبليغ امر و انتشار آثار‪ .‬لَ َع ْم ُر اللّ ِو ارض بقدوم آن‬ ‫نفوس افتخار مبايد‪ .‬امروز خادم امر اؽبی و مبلّغ آياتش از اَ ْعلَی ا ْػبَْلق در کتاب مذکور‪".‬‬ ‫(ص ‪ ٗٛ‬ج ٗ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫اىم امور تبليغ امراللّو و نشر نفحات اللّو است‬ ‫ٔ ‪ " -‬ای ياران عزيز عبدالبهاء اليوم ّ‬ ‫تکليف ىر نفسی از احبّای اؽبی اينستکو شب و روز آرام نگريد و نَفسی برنيارد جز بفکر‬ ‫نشر نفحات اللّو يعنی بقدر امکان بکوشد کو نفسی را بشريعو بقا ىدايت مبايد و احيا‬ ‫کند زيرا اين اثر از او در اعصار و قرون متسلسل گردد چو کو از ىادی ّاول تتابع و‬ ‫ترادؼ و تسلسل در مؤمنني ديگر کند عاقبت يک نفس مق ّدس سبب احياء صد ىزار‬ ‫نفوس شود مالحظو فرمائيد کو چقدر انبيّت دارد کو ىدايت يک نفس اعظم از سلطنت‬ ‫است زيرا سلطنت ظاىر در ايّامی چند منتهی شود نو اثری و نو شبری و نو سروری و نو‬ ‫فرحی و نو بشارتی و نو اشارتی نو نامی و نو نشانی باقی ماند ّاما اين سلطنت کو ىدايت‬ ‫نفوس است دست در آغوش دلرب ابدی مبايد و انسان بر بالني سرمدی بياسايد "‪( .‬ص‬ ‫‪ ٗٛ٘-ٙ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫مقرب درگاه‬ ‫ٕ ‪ " -‬امروز کوکب روز افروز‪ ،‬تبليغ امراللّو است‪ .‬ىر نفسی مؤيّد‪ ،‬آن ّ‬ ‫توجو دبلکوت اهبی مبا و‬ ‫کربياء ؽبذا نظر باستعداد و قابليّت خود منما بلکو در وقت تبليغ ّ‬ ‫تأييدات اؽبی طلب و بکمال اطميناان و ّقوت زبان بگشا و آنچو بر قلب القاء ميشود‬ ‫بگو ‪( ."...‬ص ٕ ٔ‪ ٗٛ‬ج ٖ امر و خلق)‬

‫ٖ ‪" -‬نظر خبودتان نکنيد نظر بو فيوضات صبال اهبی کنيد ببينيد نفثات مسيح در‬ ‫حواريّني چو تأثريی کرد و نفثات حوار ّيني در ديگران چو تأثريی داشت اين نظر بآنستکو‬ ‫قسمت ّاول ؾبموعو خطابات مبارکو)‬ ‫آهنا مؤيّد ِم ْن ِعْنداللّو بودند "‪( .‬ص ٕ‪ٔٛ‬‬ ‫ّ‬

‫ٗ ‪ " -‬ىر نفسی کو ثابت بر عهد است ولو بظاىر خواندن اجبد نداند بايد در فکر‬ ‫اعالء کلمةاللّو و تبليغ باشد "‪( .‬ص ‪ ٜٚ‬ج ٘ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫٘ ‪ " -‬اگر ىر نفسی از احبّا با نفسی از غافلني طرح دوستی و راستی اندازد و بکمال‬ ‫مهربانی با او معاشرت و ؾبالست مبايد و درضمن باخالؽ و اطوار و حسن رفتار و تربيت‬ ‫اؽبی و وصايا و نصايح ربّانی سلوک مبايد البتّو کم کم آن شخص غافل را بيدار کند ‪."...‬‬ ‫(ص ٘​ٕ٘ ج ٔ منتخباتی از مکاتيب و با دوتفاوت تايپی در ص ‪ ٜٗٙ‬ج ٖ امر و‬ ‫خلق)‬ ‫‪ " - ٙ‬اگر نفسی از احبّا با نفسی از غافلني مهربانی کند و در کمال ؿببّت حقيقت‬ ‫امراللّو را بتدريج تفهيم مبايد کو بداند اساس دين اللّو بر چو منوال است و مطلب چيست‬ ‫البتّو منقلب گردد مگر نادر نفسی کو حکم رماد دارد و قُػلُوهبم َکا ْغبِ ِج َارةِ اَْو اَ َش ُّد قِ ْس َوًة‬ ‫(*) اگر بر اين منوال ىر يک از احبّا نفسی را بکوشد کو ىدايت مبايد در ىر سال نفوس‬ ‫مضاعف شوند و اين را بنهايت حکمت ميتوان ؾبری داشت"‪( .‬صفحات ‪ ٕ٘​٘-ٙ‬ج‬ ‫ٔ منتخباتی از مکاتيب و با دو تفاوت تايپی در ص ‪ ٜٗٙ‬ج ٖ امر و خلق) ‪)*( -‬‬ ‫مضمون آيو ٗ‪ ٚ‬سوره بقره)‪.‬‬ ‫‪ " - ٚ‬بساط تبليغ بايد در صبيع احيان فبدود گردد زيرا تأييد اؽبی موکول بر آن‪ .‬اگر‬ ‫ن ْفسی جبان و دل در هنايت نبّت کمر بر تبليغ امراللّو نبندد البتّو از تأييد ملکوت اهبی‬ ‫ؿبروم ماند "‪( .‬ص ‪ ٚ​ٚ‬ج ٘ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع و ص ٔ‪ ٕٙ‬گنجينو حدود و‬ ‫احکام)‬ ‫‪ " - ٛ‬ىر چيزی ؿبدود است مگر فيض اؽبی کو بسبب تبليغ امراللّو بر انسان نازل‬ ‫ميشود و اؽبامات ربّانيّو تأييد مينمايد‪ .‬اين است کو حضرت مسيح فرمود وقتی کو‬ ‫عزت ابدی و‬ ‫ميخواىيد صحبت بداريد فکر نکنيد روح ال ُق ُدس مشا را اؽبام ميکند اگر ّ‬

‫علويّت آظبانی خواىيد تبليغ کنيد تأييدات اؽبيّو بشما مريسد"‪( .‬صٗ‪ٜٗ‬‬ ‫حيات سرمدی و ّ‬ ‫ج ٖ امر وخلق)‬ ‫‪ " - ٜ‬اگر تبليغ تأخري افتد بکلّی تأييد منقطع گردد زيرا مستحيل و ؿبال است کو بدون‬ ‫تبليغ احبّای اؽبی تأييد يابند"‪( .‬ص ٘​ٕ٘ ج ٔ منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫اىم شؤون تبليغ امراللّو و نشر نفحات اللّو است‪ .‬جبميع‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬اليوم اعظم امور و ّ‬ ‫وسائل جبهت اين ترويج قيام بايد مبود و اليوم اين امر مؤيّد است و جنود ملکوت اهبی‬ ‫وقت ِ‬ ‫وقت ترويج‬ ‫ناصر اين مقام و خادم اين مقصد‪ .‬زمان تأسيس است نو تزيني و ْ‬ ‫است نو تعديل‪ .‬از خدا خبواىيد و دعا کنيد کو صبيع را موفّق بر اين امر عظيم مبايد و از‬ ‫اين موىبت نصيبی خبشد "‪( .‬ص ‪ ٚ​ٚ‬ج ٘ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫ٔ​ٔ ‪ " -‬اگر قيام بر تبليغ امر کنی چنان تأييدی يابی کو خود حريان مانی و بتو وعده‬ ‫ميدىم کو مؤيّد خواىی شذ و موفّق بو عمل نيز خواىی گشت‪ .‬بلی اگر انسان عامل‬ ‫نباشد ابداً بيان او تأثري ننمايد‪ .‬مثل آنست کسی مردم را دعوت بصلح مبايد ولی خود‬ ‫قتل نفس کند "‪( .‬ص ‪ ٕٚ.‬ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫حضرت ولّی امراللّو ميفرمايند‪:‬‬

‫معوؽ و‬ ‫مهم تبليغ است زهنار زهنار امر تبليغ دقيقو ای ّ‬ ‫کل امر ّ‬ ‫ٔ ‪ " -‬اعظم و الزم از ّ‬ ‫معطّل ماند زيرا امرتبليغ مقصد اصلی اقدامات امريّو ياران است ومايو سعادت ابديّو آنان"‪.‬‬ ‫(ص ٔ​ٖٔ ج ٔ توقيعات مبارکو)‬ ‫مدونو در الواح ّاول فريضو ىر نفسی است کو خدمت بعتبو‬ ‫ٕ ‪ " -‬اليوم تبليغ بشرائط ّ‬ ‫عليا را طالب و آمل باشد و هبرتين اسبابی است از برای ىر مشتاقی کو مشاىده اشتعال‬ ‫مرات از لسان اطهر ميثاؽ شنيده شد کو‬ ‫بکرات و ّ‬ ‫عا َمل را بنار موقده اؽبيّو آرزو مبايد‪ّ .‬‬ ‫اگر چنانچو مبادی اساسيّو و تعاليم اصليّو حضرت هباء اللّو کو در بالد غرب َعلَی ُرُؤْو ِس‬

‫توجو و خلوص بطالب مستع ّد هبمان‬ ‫ذبرد و ّ‬ ‫اْالَ ْشهاد اعالن و بيان شد‪ ،‬در هنايت وقار و ّ‬ ‫اسلوب بديع و غبن جديد و ترتيب کامل کو موافق و مطابق مشرب عا َمل است القاء گردد‬ ‫چندی نگذرد کو مستمع منقلب گردد و نور ايبان در قلبش پرتو افکند‪ .‬حال بکوشيم تا‬ ‫باين شرائط و صفات مزيّن و مفتخر گشتو جام طافح عرفان اؽبی را بر تشنگان عاؼبيان‬ ‫برسانيم‪ .‬ىريک اين شيوه مرضيو را پيش گريمي و اين وظيفو مق ّدسو را اقبام دىيم‪ ،‬اجرمان‬ ‫در ملکوت اهبی عظيم است و ثوادبان جزيل‪ .‬اينست استدعای قلبی اين عبد از ىريک‬ ‫ک وشبهو ای نداشتو کو اين استدعا و سبنّای‬ ‫از حبيبان و جان نثاران عبدالبهاء و ىيچ ش ّ‬ ‫ّاول وآخر اين عبد آستان را قبول خواىند فرمود و روح مق ّدس حضرت عبدالبهاء را در‬ ‫خرم خواىند کرد‪ .‬نبواره مرتصد ومنتظر اينگونو بشارات از آن‬ ‫ملکوت جالل شاد و ّ‬ ‫صفحات بوده و ىستم‪ .‬بنده آستانش شوقی" (ص ‪ ٕٛ‬ج ٔ توقيعات مبارکو ‪-ٕٙ‬‬ ‫ٕ​ٕ‪)ٜٔ‬‬ ‫اىم و اعظم است تبليغ‬ ‫در خطاب دبحفل روحانی طهران ميفرمايند‪ " - ٖ :‬آنچو الزم و ّ‬ ‫امراللّو است و توليد آن روح و ذوؽ و ِ‬ ‫شوؽ ترويج کلمةاللّو در قلوب افراد احبّاء‪ .‬بقدر‬ ‫امکان نظر را بايد از ترتيب و تنظيم امور داخلو احبّا باتّساع دائره امر و انتشار نفحات‬ ‫مهام امور‬ ‫متوجو مبود دقائق و جزئيّات امور را تا ح ّدی ترک مبود و در ّ‬ ‫اللّو در بني سايرين ّ‬ ‫کو ارتفاع صيت امر و حفظ حصن حصني شريعة اللّو است و ربسني اخالؽ افراد بشر‬ ‫است کوشيد "‪( .‬ص ‪ ٚ‬ج ٔ توقيعات)‬ ‫ٗ ‪ " -‬ؿببّتی کو ما نسبت بديگران ابراز ميدارمي‪ ،‬رفق و مدارا و تفاىم و عالقو در کمک‬ ‫مصوب)‬ ‫بسايرين هبرتين راه تبليغ امر اؽبی است "‪( .‬ص ٕ​ٕ مبونو حيات هبائی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫٘ ‪ " -‬در حال حاضر زندگی کردن برای تبليغ مانند شهادت در ايّام ّاوليّو امر است "‪.‬‬ ‫مصوب)‬ ‫(ص ٔ​ٔ مبونو حيات هبائی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫***‬

‫ٖٕ‪ " :‬تربيت "‬ ‫حضرت هباء اللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬اِ َّن الّذی َربّی ابْػنَوُ اَ ِو ابْناً ِم َن اْالَبْػنَ ِاء َکاَنَّوُ َربّی اَ َح َد اَبْػنَائِی َعلَْي ِو بَػ َهائی َو ِعنَايَِ​ِت َو‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني "‪( .‬کتاب مستطاب اقدس ‪(K ٗٛ‬‬ ‫َر ْضبَِ​ِت الَِّ​ِت َسبَ َقت الْ َعالَم ْ َ‬ ‫ٕ ‪ " -‬اشراؽ ىفتم قلم اعلی کل را وصيّت ميفرمايد بتعليم و تربيت اطفال "‪.‬‬ ‫(لوح مبارک اشراقات)‬ ‫ٖ ‪ " -‬حضرت موجود ميفرمايد انسان را دبثابو معدن کو دارای احجار کريبو است‬ ‫مشاىده مبا برتبيت جواىر آن بعرصو شهود آيد و عا َمل انسانی از آن منتفع گردد "‪.‬‬ ‫(لوح مبارک مقصود ص ‪ ٜٙ‬الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫ٗ ‪ " -‬آباء بايد کمال سعی را در تديُّن اوالد مبذول دارند چو اگر اوالد باين طراز ّاول‬ ‫فائز نگردد از اطاعت ابوين کو در مقامی اطاعت اللّو است غافل گردد‪ .‬ديگر چنني اوالد‬ ‫مباالت نداشتو و ندارد يَػ ْف َع ُل بِاَ ْى َوائِ​ِو َما يَ َشاءُ "‪( .‬ص ‪ ٛ​ٛ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫٘ ‪ " -‬اگر والد دراين امر اعظم کو از قلم مالک قدم در کتاب اقدس نازل شده غفلت‬ ‫مقصرين ؿبسوب "‪( .‬ص ‪ ٛ​ٛ-ٜ‬گنجينو‬ ‫مبايد ّ‬ ‫حق پدری ساقط شود و لدی اللّو از ّ‬ ‫حدود و احکام)‬ ‫‪ " - ٙ‬امروز تربيت اطفال و حفظ ايشان از سيّد اعمال نزد غنی متعال مذکور‪ .‬اگر چو‬ ‫در ظاىر زضبت است ولکن سبب ظهور راحت ابدی بوده و ىست "‪( .‬ص ‪ ٚ​ٚ‬ج ‪ٛ‬‬ ‫مائده آظبانی ط ٕٔٔ بديع)‬

‫‪ " - ٚ‬کلمةاللّو در ورؽ ىشتم از فردوس اعلی دارالتّعليم بايد در ابتداء اوالد را بشرائط‬ ‫دين تعليم دىند تا وعد و وعيد مذکور در کتب اؽبی ايشان را از مناىی منع مبايد و بطراز‬ ‫بتعصب و ضبيّو جاىليّو منجر و منتهی نگردد "‪.‬‬ ‫اوامر مزيّن دارد ولکن بقدری کو ّ‬ ‫(کلمات فردوسيّو)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬انسان بی تربيت حيوان است بلکو از حيوان بدتر است "‪( .‬ص ٔ‪ ٕٛ‬خطابات‬ ‫مبارکو در اروپا و آمريکا ط ‪ ٜ​ٜ‬بديع)‬ ‫ٕ ‪ " -‬اول تکليف ياران اؽبی و اماء رضبانی آنستکو بِاَيِ و ٍ‬ ‫جو َکا َن در تربيت و تعليم‬ ‫ّ‬ ‫ّ‬ ‫اطفال از ذکور و اناث کوشند "‪( .‬ص ٖٗ​ٖ ج ٔ مکاتيب)‬ ‫ٖ ‪ " -‬در آداب و اخالؽ بيش از علوم و فنون اىتمام مبايند زيرا ادب و نورانيّت ُِ‬ ‫مرجح است اگر اخالؽ تربيت نشود علوم سبب مضرّ ت گردد‪ .‬ع ْلم و دانش‬ ‫اخالؽ ّ‬ ‫فبدوح اگر مقارن ُحسن آداب و اخالؽ گردد َواِّال سمّ قاتل است و آفت ىائل ‪ .‬طبيب‬ ‫بدخو و خائن سبب ىالک گردد و علّت انواع امراض‪ .‬اين قضيّو را بسيار مالحظو داشتو‬ ‫باشيد کو اساس دبستان‪ّ ،‬اول تعليم آداب و اخالؽ و ربسني اطوار و کردار باشد "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٗٛ‬فضائل اخالؽ)‬ ‫ٗ ‪ " -‬تعليم اطفال و تربيت نوهناالن جنّت اهبی از اعظم خدمات درگاه کربيا است "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٙ​ٙ‬منتخبات الواح مربوط بو تربيت)‬ ‫٘ ‪ " -‬تربيت اطفال بآداب روحانی اؽبی اساس بنيانست و تا اساس ؿبکم نگردد ابنيو‬ ‫متفرعو را شبری نباشد "‪( .‬ص ‪ ٜٔٓ‬منتخبات الواح مربوط بو تربيت)‬ ‫ّ‬

‫مهم مشرد و اطفال را از کودکی از پستان ؿببّت اللّو‬ ‫‪ " - ٙ‬بايد مسألو تربيت را بسيار ّ‬ ‫شري داد و در آغوش معرفت اللّو تربيت مبود تا نورانی گردند‪ ،‬رضبانی شوند " (ص ‪ٕٔٚ‬‬ ‫ج ٔ منتخباتی از مکاتيب)‬ ‫س امر بديع و نبأ عظيم ‪( ."...‬ص ٖٓٗ‬ ‫‪ " - ٚ‬تربيت اطفال ذکور و اناث از اعظم اُ ّ‬ ‫ج ٖ امر و خلق)‬ ‫مؤسس اخالؽ و آداب فرزند‪ .‬پس ای‬ ‫‪ " - ٛ‬اين واضح است مادر ّاول مربّی است و‬ ‫ّ‬ ‫مادران مهربان اين را بدانيد کو در نزد يزدان اعظم پرستش و عبادت تربيت کودکان است‬ ‫تصور نتوان مبود "‪( .‬ص ٔ‪ ٜ‬منتخباتی از‬ ‫بآداب کمال انسانيّت و ثوابی اعظم از اين ّ‬ ‫آثار مبارکو در باره تربيت)‬ ‫‪ " - ٜ‬ىر کس قصور مبايد از موىبت کربی ؿبروم ماند زهنار زهنار اگر فتور مبائيد البتّو‬ ‫جبان بکوشيد کو اطفال خويش را علی اػبصوص دخرتان را تعليم و تربيت مبائيد و ىيچ‬ ‫عذری در اين مقام مقبول نو "‪( .‬لوح تربيت ص ٔ​ٕٔ اخالؽ هبائی)‬ ‫رب غيور مأخوذ و مذموم و مدحورند‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬اگر در اين خصوص قصور کنند در نزد ّ‬ ‫و اين گناىی است غري مغفور "‪( .‬ص ٗ​ٗٔ حيات هبائی)‬ ‫سن شري خواری از ثدی تربيت پرورش دىيد و در مهد فضائل‬ ‫ٔ​ٔ ‪ " -‬اطفال را از ّ‬ ‫بپروريد "‪( .‬ص ‪ ٕٔٙ‬ج ٔ منتخباتی از مکاتيب ط آمريکا)‬ ‫سن‬ ‫ٕٔ ‪ّ " -‬اما در وقت خواب اطفال ّامهات بايد غزليّات صبال مبارک را خبوانند تا از ّ‬ ‫طفوليّت اين اطفال بآيات ىدی تربيت شوند "‪( .‬ص ٕ‪ ٜ‬منتخباتی از آثار مبارکو در‬ ‫باره تربيت)‬

‫ٖٔ ‪ " -‬اطفال را از سن طفوليت از ثَ ْدی ترب ِ‬ ‫يت کليّو شري دىيد و پرورش مبائيد تا آداب‬ ‫ّ ّ‬ ‫سن شري خواری در طبيعت و طينت اطفال رسوخ تام پيدا‬ ‫و سلوک دبوجب تعاليم اؽبی از ّ‬ ‫مبايد "‪( .‬ص ٕٕٔ اخالؽ هبائی)‬ ‫ٗٔ‪ " -‬تعليم و هتذيب بعد از بلوغ بسيار دشوار شود ذبربو شده است کو هنايت سعی و‬ ‫ِ‬ ‫اخالؽ ن ْفسی را تبديل کنند مبيشود‪ ،‬اگر اليوم اندکی متنبّو‬ ‫کوشش را مينمايند تا ُخلقی از‬ ‫گردد بعد از ايّامی معدود فراموش کند و بر حالتی کو معتاد و خوی مبوده راجع گردد‪.‬‬ ‫پس بايد از طفوليّت اين اساس متني را بنهيد زيرا تا شاخ تازه و تر است بکمال سهولت‬ ‫و آسانی مستقيم و راست گردد "‪( .‬ص ٖٔ​ٖ ج ٖ امر وخلق)‬ ‫٘ٔ ‪ " -‬طفل مانند شاخو سبز و تر ىر طور تربيت شود نشو و مبايد‪ .‬اگر تربيت‬ ‫راست گردد راست شود و اگر کج‪ ،‬کج شود و تا هنايت عمر بر آن منهج سلوک مبايد"‪.‬‬ ‫(ص ٕٓٔ اخالؽ هبائی)‬ ‫تام تربيت مبايند و ُحسن اخالؽ بياموزند‬ ‫سن اوالد را بو تربيت ّ‬ ‫‪ّ " - ٔٙ‬امهات از صغر ّ‬ ‫و بفضائل عا َمل انسانی داللت کنند و از صدور حرکات مذمومو منع کنند و در آغوش‬ ‫تربيت هبائی پرورش دىند "‪( .‬صفحو ٖٗ​ٖ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫‪ " -ٔٚ‬مادر اگر از طفل حرکت فبدوحی بيند ستايش مبايد و ربسني مبايد و تطييب‬ ‫خاطر طفل کند و اگر ادنی حرکت بی فائده صدور يابد طفل را نصيحت کند و عتاب‬ ‫مبايد و بو وسائط معقولو حتّی زجر لسانی جزئی اگر الزم باشد ُؾبری دارد ولی ضرب و‬ ‫شتم ابداً جائز نيست زيرا بکلّی اخالؽ اطفال از ضرب و شتم مذموم گردد "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٔٙ‬ج ‪ ٚ‬مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬

‫‪ " - ٔٛ‬در آينده اخالؽ عمومی بسيار فاسد گردد بايد اطفال را تربيت هبائی مبود تا‬ ‫سعادت دو جهان يابند َو اَّال در زضبت و مش ّقات افتند زيرا سعادت عا َمل انسانی باخالؽ‬ ‫رضبانيست "‪( .‬ص ٕٗٔ ج ٔ منتخباتی از مکاتيب)‬ ‫‪ " - ٜٔ‬ؿبافل روحانيّو بايد جبهت تربيت اطفال تعاليم منتظمو جبهت ّامهات ترتيب دىند‬ ‫سن شري خوارگی تربيت مبود و مواظبت کرد و آن تعليمات را‬ ‫کو چگونو طفل را بايد از ّ‬ ‫جبميع اُّمهات دستور العمل دىند تا نبو مادر ىا اطفال را دبوجب آن تعاليم تربيت مبايند و‬ ‫پرورش دىند "‪( .‬ص ٖ٘ٔ ج ٔ منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ٕٓ ‪ " -‬تربيت و آداب اعظم از ربصيل علوم است‪ .‬طفل طيّب طاىر و خوش طينت‬ ‫و خوش اخالؽ ولو جاىل باشد هبرت از طفل بی ادب کثيف بداخالؽ ولو در صبيع فنون‬ ‫مضر‬ ‫ماىر گردد زيرا طفل خوش رفتار نافع است ولو جاىل و طفل بد اخالؽ فاسد و ّ‬ ‫ِ‬ ‫نور علی نور گردد "‪( .‬ص ‪ٛٚ-ٛ‬‬ ‫است ولو عامل‪ .‬ولی اگر علم و ادب ىر دو بياموزد ٌ‬ ‫گنجينو حدود و احکام و ص ٕٖٔ ج ٔمنتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ٕٔ ‪ " -‬اطفال و صبيان را تربيت و اخالؽ و ادب بيش از دانش الزم و واجب و فرض‬ ‫و نبچنني پُر ِ‬ ‫مضرت شبری نو ولی‬ ‫دانش بدخو و بداخالؽ و آلوده بلوث شهوات را جز ّ‬ ‫بيسواد خوش اخالؽ خوش اطوار را باز شبر و اثری موجود و مشهود"‪( .‬ص ‪ٜٚ‬‬ ‫منتخبات الواح مربوط برتبيت)‬ ‫ٕ​ٕ ‪ " -‬اطفال بايد ّاول بآداب اؽبی تربيت شوند و ترغيب و تشويق بر ربسني اخالؽ‬ ‫گردند‪ ،‬آنگاه بقدر امکان کوشش در ربصيل علوم و صنايع و فضائل آهنا گردد چو اگر‬ ‫تربيت اؽبيّو و اخالؽ حسنو نباشد اکتساب علوم و صنايع تنها کفايت ننمايد و مانع فساد‬ ‫مضرات ن ْفس و ىوی نشود بلکو سبب ترويج افکار باطلو و وسيلو تقويت‬ ‫اخالؽ و ّ‬ ‫اغراض شخصيّو گردد مگرآنکو با تربيت اؽبی و ُحسن اخالؽ توأم باشد "‪( .‬ص ٗ​ٗ ج‬ ‫ٕ بدائع اْلثار)‬

‫حق‬ ‫ٖٕ ‪ " -‬اطفال را بايد ّامهات از بدايت برتبيت اؽبيّو تربيت مبايند يعنی نبواره ذکر ّ‬ ‫حق سخن رانند و القای خشية اللّو مبايند و در هنايت لطافت و‬ ‫کنند و از بزرگواری ّ‬ ‫نظافت و مهربانی طفل را پرورش دىند تا آنکو ىر کودکی از بدو حيات نسيم ؿببّت اللّو‬ ‫را استنشاؽ مبايد و از رائحو ىدايت اللّو باىتزاز آيد‪ .‬اين بدايت تأسيس تربيت است و‬ ‫بسن سبيز رسد آنرا در دبستان اؽبی داخل مبايند کو ابتدا در آن‬ ‫کل و چون طفل ّ‬ ‫اساس ّ‬ ‫ترتيل آيات رضبانی ميشود و عقائد دينيّو تعليم ميگردد‪ .‬در اين مکتب طفل بايد قرائت و‬ ‫کتابت ربصيل کند "‪( .‬ص ٕٓ​ٕ اخالؽ هبائی)‬ ‫حق متذ ّکر مبود‬ ‫ٕٗ ‪ " -‬بايد از بدايت اطفال را بو تربيت اؽبی پرورش داد و نبواره بذکر ّ‬ ‫تا ؿببّت اللّو در طينت آنان ثبوت و قراريابد و با شري امتزاج مبايد "‪( .‬ص ٕٗٔ ج ٔ‬ ‫منتخباتی از مکاتيب ط آمريکا)‬ ‫ٕ٘ ‪ " -‬تربيت اؽبيّو ّاول در عقايد ربّانيّو و ايبان و ايقان و دالئل کليّو و حجج بالغو بر‬ ‫حقيقت امراللّو ‪...‬و رتبو ثانيو تعليم آداب و اخالؽ و ُحسن اطوار و ُحسن اعمال و‬ ‫افعال و قرائت و کتابت و جرب و حساب و ىندسو و لسان و تاريخ و جغرافيا و ساير‬ ‫علوم مفيده "‪( .‬ص ٖ​ٖ​ٖ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫‪ّ " - ٕٙ‬اما بايد در مدارس ابتدا بو تعليم دين گردد‪ .‬بعد از تعليم ديانت و انعقاد قلوب‬ ‫اطفال بر ؿببّت حضرت احديت‪ ،‬بو تعليم ساير علوم پرداخت"‪( .‬ص ٖ‪ ٕ.‬ج ٕ‬ ‫مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫‪ " - ٕٚ‬اين ايّام در صبيع بُلدان نفحو کريهو دىريان وزيده‪ .‬بايد نفوس را علی اػبصوص‬ ‫اطفال وجوانان را در صون ىدايت اؽبيّو ؿبفوظ ومصون مبود"‪( .‬ص ‪ٖ​ٖٜ‬ج ٖ امر وخلق)‬

‫‪ " -ٕٛ‬طفل هبائی بايد در مدرسو هبائی تربيت شود نو مدارس ديگران بلکو اطفال ملل‬ ‫سائره بايد در مدارس هبائی بنهايت رعايت و ُحسن رفتار ومواظبت تعليم و تربيت شوند"‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٖ​ٖٛ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫‪ " - ٕٜ‬در خصوص بنات احباب مرقوم مبوده بودی کو دبدرسو ملل سائره مريوند فی‬ ‫اغبقيقو اين اطفال ىر چند در آن مدارس اندک تعليمی ميگريند ولکن اخالؽ معلّمات را‬ ‫در اطفال تأثريی و از القاء ُشبُهات قلوب بنات را تغيري و تبديلی‪ .‬بايد احبّای اؽبی‬ ‫مدرسو ای از برای بنات هتيّو و تدارک مبايند کو معلّمات بنات را بو تربيت اؽبيّو تربيت‬ ‫مبايند‪ ،‬اخالؽ ربّانی بياموزند‪ ،‬اطوار رضبانی تعليم کنند "‪( .‬ص ‪ ٖ​ٖٜ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٖٓ ‪ " -‬تربيت عموم الزم است و وحدت اصول و قوانني تربيت نيز از الزام امور تا صبيع‬ ‫بشر تربيت واحده گردند يعنی تعليم و تربيت در صبيع مدارس عا َمل بايد يکسان باشد‪.‬‬ ‫اصول و آداب‪ ،‬يک اصول و آداب گردد تا اين سبب شود کو وحدت عا َمل بشر از ِصغَر‬ ‫سن در قلوب جای گريد "‪( .‬ص ٖٔ​ٖ ج ٗ امر و خلق)‬ ‫ّ‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫مهم و الزم است در‬ ‫ٔ ‪ " -‬تربيت اطفال حبسب تعاليم ّ‬ ‫مدونو در کتب اؽبيّو بی هنايت ّ‬ ‫اس اساس است"‪( .‬ص ‪ ٗٚ‬ج ٖ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫آن انبال ننمائيد چو کو ّ‬ ‫ين اللّو تربيت اطفال است کو از اعظم اساس تعاليم اؽبيّو است"‪.‬‬ ‫ٕ ‪ " -‬از صبلو ؿبافظو د ُ‬ ‫(ص ٘ٗ ج ‪ ٙ‬مائده آظبانی ط ‪ ٕٔٛ‬بديع)‬ ‫ٖ ‪ " -‬تربيت از اعظم اوامر حضرت احديّت است و تأثريش تأثري آفتاب در شجر و شبر‪.‬‬ ‫اطفال را بسيار بايد مواظبت و ؿبافظت و تربيت مبود‪ .‬اينست حقيقت و شفقت پدر و‬ ‫ِ‬ ‫شر نداند و فضائل را از رذائل‬ ‫مادر َو اّال علف خود رو گردد و شجره زقّوم شود‪ ،‬خري و ّ‬

‫رب غفور‪ .‬ؽبذا صبيع اطفال نورسيدگان باغ ؿببّت اهلل‬ ‫سبيز نتواند مربّای غرور گردد و منفور ّ‬ ‫را کمال مواظبت و تربيت الزم "‪( .‬ص ‪ ٗٙ‬ج ‪ ٙ‬مائده آظبانی ط ‪)ٕٔٛ‬‬ ‫ٗ ‪ " -‬امر تربيت از بنني و بنات‪ ،‬اين ايّام از امور اساسيّو الزمو ؿبسوب "‪( .‬ص ٓ‪ٖٚ‬‬ ‫منتخبات توقيعات مبارکو)‬ ‫***‬

‫ٕٗ‪ " :‬تزييد معلومات امری "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬اِ ْغتَ ِسموا قِي َحب ِر بػياِ​ِن لِعلتَطّلِعو َن(*) ِدبَا فِي ِو ِمن لَئَ ِ​ِ ِ‬ ‫ْم ِة َو االَ ْسَرا ِر"‪( .‬کتاب‬ ‫ْ َ​َ َ ً ُ‬ ‫ْ ْ‬ ‫ُْ‬ ‫ال ا ْغبک َ‬ ‫مستطاب اقدس ٕ‪ )*( (K ٔٛ‬ويا تَطْلَعُ ْو َن‬ ‫ٕ ‪ " -‬بايد نفوس مق ّدسو تف ّکر و تدبّر مبايند در کيفيّت تبليغ و از کتب بديعو اؽبيو در‬ ‫ىر مقام آياتی و کلماتی حفظ مبايند تا در حني بيان در ىر مقام کو اقتضاء مبايد بآيات‬ ‫اؽبی ناطق شوند چو کو اوست اکسري اعظم و طلسم اکرب افخم‪ ،‬بشأنی کو سامع را ؾبال‬ ‫توقّف مباند "‪( .‬ص ٖٕٔ ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬امروز تعليم تبليغ اعظم اساس است و اقتباس دالئل و براىني فرض و اطّالع بر‬ ‫ُح َجج قاطعو بر ظهور نور مبني واجب ‪( ."...‬ص ‪ ٜٗ​ٜ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫الصدور ميفرمايند‪ " - ٕ :‬پس ای‬ ‫و در لوح مبارکی خطاب بو تالميذ حضرت صدر ُّ‬ ‫طالبان قدر آن استاد را بدانيد کو در دبستان اؽبی معلّم ربّانی است و شب و روز بکوشيد‬ ‫تا اقتباس انوار علم اؽبی مبائيد و اکتساب فنون رضبانی‪ .‬در گلشن توحيد ىر يک‬ ‫گلبانگی زنيد و درس حقائق و معانی بدىيد نبّت مبائيد و غريت بنمائيد و در اين ميدان‬ ‫گوی سبقت و پيشی را بربائيد َو َعلَْي ُک ُم التَّ ِحيَّةُ َو الثّنَاءُ ع ع"‪( .‬ص ٘‪ ٔ.‬ج ٖ امر و‬ ‫خلق)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫توجو دبادی اساسيّو اين امر مبايند و معانی و حکمتهای بالغو‬ ‫ٔ ‪ " -‬ىر قدر ياران بيشرت ّ‬ ‫را از آن کلمات عاليات استنباط کنند و نبّت در اجرای آن نصايح مشفقانو فرمايند‪،‬‬ ‫عنايت و ضبايت اؽبی بيشرت شامل گردد و اشراؽ تأييد قوی تر شود‪ ،‬خطّو تبليغ هبرت معلوم‬

‫گردد و شاىراه خدمت بامراللّو و ترويج دين اللّو واضح تر و مکشوؼ تر شود "‪.‬‬ ‫(ص ٓ‪ ٛ‬ج ٔ توقيعات مبارکو ساؽبای ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬ ‫تعمق در الواح و آثار مبارکو و‬ ‫ٕ ‪ " -‬علوم ّ‬ ‫ماديو عاليو و اطّالعات روحانيّو و خوض و ّ‬ ‫کل از‬ ‫تعليم اسلوب تبليغ و تاريخ اديان و ربصيل کتب مق ّدسو از اقبيل و توراة و قرآن‪ّ ،‬‬ ‫مبادی اساسيّو تربيت اطفال و جوانان است و چون باين ربصيالت موفّق شوند بايد کالم‬ ‫و بيان را بافعال اليقو و اعمال طيّبو مزيّن دارند و اثبات مبايند تا از مادون فبتاز گردند و‬ ‫سر مشق سايرين شوند "‪( .‬ص ‪ ٛٙ‬ج ٔ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬ ‫الرضبن را ترغيب و ربريص و تشجيع مبايند تا بر استعداد و قابليّت‬ ‫ٖ ‪ " -‬حضرات اماء ّ‬ ‫فعاليّت بيافزايند و در کسب معارؼ امريّو و کماالت معنويّو و ترويج سنن اؽبيّو و شعائر‬ ‫و ّ‬ ‫دينيّو بيش از پيش نبّت بگمارند و بآنچو اليق اين امر اعظم است در آن اقليم مفتخر‬ ‫گردند و گوی سبقت را در ميدان خدمت از رجال بربايند "‪( .‬ص ٖ‪ ٔٙ‬ج ٖ توقيعات)‬ ‫ٗ ‪ " -‬در اين ظهور بديع الواح و آثار اؽبيّو راجع بامور اصليّو و فرعيّو‪ ،‬جزئيّو و کليّو‪،‬‬ ‫علميّو و فنيّو‪ ،‬ماديّو و ادبيّو‪ ،‬سياسيّو و اقتصاديّو چنان عامل را احاطو مبوده کو شبو آن از‬ ‫ّاول ابداع در ىيچ مظهری از مظاىر قبل و ىيچ عصری از اعصار غابره ديده و شنيده‬ ‫تعمق در حبر اين‬ ‫توجو ّ‬ ‫نشده شخص هبائی اگر ّ‬ ‫تام باين آثار مق ّدسو مبايد و خوض و ّ‬

‫تعاليم ظباويّو کند و معانی دقيقو و حکمتهای بالغو مودعو در ىر يک را بدقّت و مالحظو‬ ‫از آن استنباط مبايد‪ ،‬از ىر ؿبنت و مش ّقتی و تعب و زضبتی و خطر و وبالی و ُحزن و‬ ‫مادی و ادبی و روحانی خويش ؿبفوظ و مصون ماند "‪( .‬ص ٘‪ ٙ‬ج‬ ‫کدری در حيات ّ‬ ‫ٔ توقيعات مبارکو و ص ٖٓ ج ٖ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫کل بايد در قدم ّاول دبنظور موفّقيّت در اقبام وظيفو مرجوعو‪ ،‬خود را جبهات‬ ‫٘‪ّ "-‬‬ ‫ـبتلفو تاريخ و مبادی اين شرع کرمي و نباء عظيم آشنا سازند و برای حصول اين مقصود و‬ ‫توفيق در اين مرام‪ ،‬آثار امريّو را بنفسو مطالعو و تعاليم رضبانيّو و اصول و احکام مق ّدسو را‬

‫ربقيق و تدقيق مبايند و نصايح و انذارات و اشارات و بشارات منزلو از قلم حضرت احديّو‬ ‫تأمل و تدبّر کنند و بعضی از بيانات و ادعيو اؽبيّو را در خاطر سپارند و نظامات اداری‬ ‫را ّ‬ ‫ربوالت و پيشرفتها و حوادث جاريو امراللّو مأنوس‬ ‫تطورات و ّ‬ ‫را کامالً فرا گريند و خود را با ّ‬ ‫ؿبل اعتماد کو عاری از اغراض‬ ‫و مألوؼ سازند و نيز بايد سعی مبايند کو از منابع موثّق و ّ‬ ‫خصوصيّو و آراء و مآرب شخصيّو تدوين شده باشد‪ ،‬عرفان کامل و دقيق نسبت باساس‬ ‫و تارخ ديانت اسالم‪ ،‬مصدر و مطلع اين امر ابدع اعظم حاصل مبايند و با روحی فارغ از‬ ‫تونبات قبليّو‪ ،‬قرآن کرمي را کو گذشتو از آثار مق ّدسو حضرت باب و حضرت‬ ‫افکار و ّ‬ ‫ص َحف ربّانی و ـبزن کلمات اؽبی است کو از ىر گونو‬ ‫هباءاللّو يگانو کتاب آظبانی و ُم ْ‬ ‫تصرؼ و تب ّدل مصون و ؿبفوظ مانده و مورد ثقو و اعتماد کامل ميباشد با رعايت احرتام‬ ‫ّ‬ ‫و تکرمي مورد فحص و ربقيق قرار دىند نبچنني در شؤون و احوالی کو مستقيماً باصل و‬ ‫ِ‬ ‫مبشر اعظم‬ ‫پيدايش آئني مق ّدس هبائی مربوط است ا ْم َعا ْن نظر کنند و مقامی کو از طرؼ ّ‬ ‫اين امر امنع اقدس دعوی شده نبچنني اوامر و نصوصی کو از قلم ملهم مظهر مق ّدس‬ ‫کل را بکمال‬ ‫اعز يزدانی ّ‬ ‫سبحانی و شارع شريعت رضبانی در اين دور ّ‬ ‫عز نزول يافتو‪ّ ،‬‬ ‫صحت و اتقان بشناسند و دبعرفت و ايقان کامل پی برند "‪( .‬ص ٗ‪ ٖٔٓ-‬ظهور عدل‬ ‫ّ‬ ‫مصوب)‬ ‫اؽبی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫***‬

‫ٕ٘‪ " :‬تعاون و تعاضد "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ني َو ُکْنتُ ْم ُم ْستَ ِطْيعاًفَاَ ِج ُروهُ َو َال َْرب ِرُم ْوهُ َع ّما اَ​َر َاد "‪.‬‬ ‫ٔ ‪َ " -‬و ان ا ْستَ َج َارُکمْ اَ َحد م َن الْ ُم ْومن ْ َ‬ ‫(ص ٓ‪ ٕٙ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٕ ‪" -‬بايد صبيع احباب با کمال ؿببّت و وداد باشند ودر اعانت يکدگر کوتاىی‬ ‫ننمايند"‪( .‬ص ٘ٗٔ دريای دانش)‬ ‫توجو مبائيد‪ .‬يػَْنبَغِي لِ ُک ِّل نَػ ْف ٍ‬ ‫س اَ ْن‬ ‫ٖ ‪ " -‬بايد در سبشيت امور يکديگر بکمال سعی ّ‬ ‫ضداً لِ ْ​ْل َخ ِر اينست حکم مالک امم کو از قلم جاری شده "‪( .‬ص ٓ‪ ٕٙ‬ج ٖ‬ ‫يَ ُک ْو َن َع ُ‬ ‫امر و خلق)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬ای ياران شرؽ و غرب از اعظم اساس دين اللّو و معانی کلمةاللّو و تکليف احبّاء‬ ‫تعاضد است زيرا عا َمل انسانی بلکو سائر کائنات نامتناىی بو تعاون و تعاضد‬ ‫اللّو تعاون و ُ‬ ‫قائم و اگر تعاون و تعاضد متبادلو در بني کائنات مباند وجود بکلّی متالشی گردد …‪.".‬‬ ‫(ص ‪ ٕٔٛ-ٜ‬ج ٗ مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ٕ ‪ " -‬اساس حيات و وجود تعاون و تعاضد است و سبب انعدام و اضمحالل‪ ،‬انقطاعِ‬ ‫اين امداد و استمداد‪ .‬و ىر چو رتبو باالتر آيد اين ام ِر عظيم يعنی تعاون و تعاضد‬ ‫شديدتر گردد‪ .‬ؽبذا در عا َمل انسانی تعاون و تعاضد امتّ و اکمل تر از سائر عوامل است‬ ‫بقسمی کو بکلّی زندگانی انسانی مربوط باين امر عظيمست علی اػبصوص بني احبّای‬ ‫اؽبی بايد اين اساس قومي در هنايت متانت باشد بقسمی کو ىر يک در صبيع مراتب مدد‬ ‫بديگری رساند چو در مراتب حقائق و معانی و چو در مراتب جسمانی علی اػبصوص‬

‫بکل افراد است ‪( ." ...‬ص ٖٓٔ ج ٗ‬ ‫در تأسيسات عمومی کو نتائجش راجع ّ‬ ‫مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ٖ ‪... " -‬تعاون و تعاضد از فرائض عينيّو ىيئت بشريّو است علی اػبصوص حزب اللّو را‬ ‫حق عموم بشر جانفشانی مبايند چو کو‬ ‫کو بايد در تعاون و تعاضدِ يکديگر بلکو در ّ‬ ‫اين هبرت و دلکش تر و دبثابو روح در جسم بشر اثر مبايد و حياتی جديد ىبشد "‪( .‬ص‬ ‫ٓ‪ ٕٙ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٗ ‪ " -‬معاونت نوع بشر از اعظم احکام و اوامر جليل اکرب است علی اػبصوص بياران‬ ‫اؽبی کو در عامل جسمانی و روحانی ىر دو اعضاء و اجزای يکديگرند "‪( .‬ص ٔ‪ ٕٙ‬ج‬ ‫ٖ امر و خلق)‬ ‫٘ ‪ " -‬تعاون و تبادل از خواص ىيئت جامعو عامل وجود است و بدون او وجود معدوم‬ ‫و در مراتب وجود در قوس صعود آنچو برتبو اعلی تر نگری شؤون و آثار حقيقت تعاون‬ ‫و تعاضد را در رتبو مافوؽ اعظم از رتبو مادون مشاىده مبائی‪ .‬مثالً آثار باىره اين شأن‬ ‫قومي را در عامل نبات اعظم از عا َمل صباد و در رتبو حيوان اکرب از رتبو نبات مالحظو کنی‬ ‫تا آنکو در عا َمل انسانی اين امر عظيم را از صبيع جهات در منتهای اتقان مشهود بينی چو‬ ‫کو در اين رتبو تعاون و تعاضد و تبادل ؿبصور در جسم و جسمانيّات نبوده بلکو در‬

‫صبيع مراتب و شؤون ظاىری و معنوی از عقول و افکار و آراء و اطوار و آداب و آثار و‬ ‫ادراکات و احساسات و سائر احوال انسانی‪ ،‬اين روابط متينو را در منتهای ؿبکمی ادارک‬ ‫مبائی و آنچو اين روابط متانت و ازدياد بيشرت يابد صبعيّت بشريّو در ترقّی و سعادت قدم‬ ‫پيشرت هند بلکو فالح و قباح جبهت ىيئت جامعو انسانيّت بدون اين شؤون عظيمو ؿبال‬ ‫است "‪( .‬ص ٔ‪ ٖٔٓ-‬ج ٘ مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫‪ " - ٙ‬هبائيان جان فدای جهانيان مبايند و پرستش نوع انسان کنند (ص ٓ‪ ٕٜ‬ج ٖ امر‬ ‫و خلق)‬

‫‪ " - ٚ‬ياران اؽبی بايد در يوم مصائب غمخوار يکديگر گردند و در خالص دوستان عقد‬ ‫مشورت کنند و بقدر امکان سبب آسايش جان و وجدان نبديگر گردند احبّای اؽبی در‬ ‫کل زيان کرده‬ ‫صبيع حقوؽ مشرتکند و فی اغبقيقو حکم يک ن ْفس دارند ىر يک زيان مبايد ّ‬ ‫ِ‬ ‫کل سود مبايند زيرا روابط ؿبکم است و ِ‬ ‫وحدت حال‪،‬‬ ‫اساس‬ ‫اند ىر يک سود مبايد ّ‬ ‫مستحکم "‪( .‬ص ٕ‪ ٔٙ‬ج ‪ ٜ‬مائده آظبانی ط ّاول يا ص ٘​٘ٔ ط آخر)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫مربات و ترويج منافع عموميّو و تق ّدم مصاحل صبهور از‬ ‫ٔ ‪ " -‬بايد ياران اؽبی در خريات و ّ‬ ‫ِ‬ ‫مشار بالبنان گردند‪ .‬ابواب‬ ‫کل يابند و ٌ‬ ‫صبيع طوائف من دون ترجيح و استثناء سبقت از ّ‬ ‫مدارس و معاىد علميّو و ادبيّو خويش را بر وجو اطفال و جوانان غري هبائی کو ؿبتاج و‬ ‫فقريند ؾبّاناً باز مبايند و از صندوؽ خرييّو ؿبفل خويش دبنکوبني و ؿبتاجني از سبام فَِرؽ و‬ ‫ِكبَل و ملل اعانو و مساعده مبايند‪ .‬در مشروعات ملکيّو مدنيّو کو نبوطنان خويش در آن‬ ‫اقليم دبرور ايّام تأسيس مبايند علی قدر معلوم مشارکت مبايند و دبعاضدت و مساعده مالی‬ ‫وادبی ىر دو قيام کنند"‪( .‬ص ‪ ٔ​ٔٚ‬ج ٕ توقيعات مبارکو ساؽبای ‪)ٜٕٔٚ-ٖٜ‬‬ ‫ٕ ‪ " -‬تعاون و تعاضد عناصر ـبتلفو در جامعو بر جلوه و رونق و استحکام و متانت‬ ‫مؤسسات امريّو يوماً فيوماً بيفزايد "‪( .‬ص ٓ‪ ٕٜ‬ج ٖ توقيعات)‬ ‫ّ‬ ‫ٖ ‪ " -‬راجع حبدوث زلزلو شديدی کو در گرگان واقع فرمودند بنويس در اين موارد اشرتاک‬ ‫ياران رظباً بواسطو ؿبافل روحانيّو علی اػبصوص ؿبفل مرکزی در آن سامان جهت اعانو‬ ‫منکوبني و ؿبتاجني ؿببوب و مقبول‪ .‬ـبابره رظبی الزم و واجب و اگر چنانچو اوليای امور‬ ‫رظباً قبول ننمايند هبر وسيلو ای کو فبکن و مقبول است اقدام مبايند و عموميّت آئني‬ ‫مق ّدس را فعالً و عمالً ثابت و مربىن مبايند "‪( .‬ص ٗ‪ ٕٙ‬ج ٖ توقيعات مبارکو)‬

‫ٗ ‪ " -‬نبچنني مشارکت ياران با اقبمنهای خرييّو علميّو ادبيّو است ىر اقبمنی کو مقصدش‬ ‫فی اغبقيقو ترويج منافع عموميّو و مصاحل عا َمل انسانی است‪ ،‬بايد احبّای اؽبی حبکمت و‬ ‫اعتدال پس از مشورت کامل بقدر ّقوت و استطاعت مساعده و تأييد آنرا مبايند و بقدر‬ ‫ُوسع و امکان مشارکت مبايند ولی بايد فعالً و قلباً و لساناً از ادنی مداخلو ای در امور‬ ‫سياسيّو امتناع مبايند"‪( .‬ص ٖ٘ٔ ج ٔ توقيعات مبارکو ساؽبای ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬ ‫***‬

‫" تقوی و تقديس "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫ک ِم ْن ِخ َ​َريةِ ا ْػبَْل ِق لَ َدی ا ْغبَ ِّق‬ ‫ٔ ‪ " -‬ا َّن الّ ِذيْ َن نَػبَ ُذ ْوا الْبَ ْغ َي َو الْغَ َوی َو ا ّزبَ ُذ ْوا التّ ْق َوی اُْولَئِ َ‬ ‫يَ ْذ ُک ُرُى ُم الْ َم َالُ اْالَ ْعلَی َو اَ ْى ُل َى َذا الْ َم َق ِام الَّ ِذي َکا َن بِا ْس ِم اللّ ِو َم ْرفْػ ْو َعاً"‪( .‬کتاب مستطاب‬ ‫اقدس ٔ‪(Kٚ‬‬ ‫صْينَا اَْولِيَاءَنَا بِتَ ْق َوی اللّ ِو الّ ِذی َکا َن َمطْلَ َع اْالَ ْع َم ِال َو اْالَ ْخالَ ِؽ اِنّوُ قَائِ َد ُج ْنوِد‬ ‫ٕ ‪ " -‬اِنّا َو َّ‬ ‫الْع ْد ِل َِف م ِديػنَ ِة الْبهاء‪ .‬طُوبی لِمن دخل َِف ِظ ِّل رايتِ ِو النُّور ِاء و َسبَس َ ِ​ِ ِ ِ‬ ‫صح ِ‬ ‫اب‬ ‫َ ْ َ​َ‬ ‫َ‬ ‫ک بو انَّوُ م ْن اَ ْ َ‬ ‫َ َ َْ َ ّ‬ ‫َ َْ َ​َ​َ‬ ‫ال ّس ِفْينَ ِة اَ ْغبَ ْمَر ِاء الَِّ​ِت نُِزَل ِذ ْک ُرَىا َِف قَػيّ ْوِم اْالَ ْظبَ ِاء "‪( .‬لوح مبارک اشراقات ‪ -‬ص ‪ٜٙ‬‬ ‫ؾبموعو ای از الواح صبال اقدی اهبی)‬ ‫ب يبَُ​ُّرو َن َعْنوُ َکم ِر الس ِ‬ ‫ٖ ‪ُ " -‬ى ْم ِعبَاد لَ ْو يَرُدو َن و ِادياً ِمن ال ّذ َى ِ‬ ‫حاب َوَال يَػ ْلتَ ِفتُ ْو َن اِلَْي ِو اَبَداً‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ ّ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ؼ الْتَّ ْقديِ ِ‬ ‫ک َو َم ْن‬ ‫َّه ْم ِم ِِّن لَيَ ِج َد ّن ِم ْن قَ ِمْيص ِه ِم الْ َمَل اْالَ ْعلَی َع ْر َ‬ ‫ک َربّ َ‬ ‫س َو يَ ْش َه ُد بِ َذل َ‬ ‫اَالَ انػ ُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِعْن ِدهِ ِع ْلم الْ ِکتَ ِ‬ ‫ص ُارُى ْم‬ ‫اب‪َ .‬و لَ ْو يَرْد َن َعلَْي ِه ْم َذ َو ُ‬ ‫ات ا ْعبَ َمال بِاَ ْح َس ِن الطَِّرا ِز الَ تَػ ْرتَ ُّد الَْي ُه ّن اَبْ َ‬ ‫ُ‬ ‫ِ‬ ‫با ْؽبوی اُولَئِ َ ِ ِ‬ ‫ک يػعلِّم ُکم قَػلَم الْ ِق َدِم ِمن لَ ُد ْن ربِّ ُکم الع ِزيْ ِز الْوّى ِ‬ ‫اب "‪.‬‬ ‫َ​َ ْ‬ ‫ْ‬ ‫َ ُ َ َ‬ ‫ک ُخل ُق ْوا م َن التّ ْق َوی َک َذل َ ُ َ ُ ْ ُ‬ ‫اؼبقربني)‬ ‫(لوح مبارک سحاب ‪ -‬ص ٖ٘ٔ کتاب مبني خ ّ‬ ‫ط جناب زين ّ‬ ‫ِ‬ ‫اختَ َارهُ الْ ُم ْختَ ُار "‪.‬‬ ‫وم َو ْ‬ ‫سبسک مبائيد َى َذا َما َح َک َم بِو الْ َمظْلُ ُ‬ ‫ٗ ‪ " -‬يا اىل هباء بتقوی ّ‬ ‫(ص ‪ ٛٚ‬دريای دانش)‬ ‫٘ ‪ " -‬براستی ميگومي تقوی سردار اعظم است از برای نصرت امر اؽبی و جنودی کو‬ ‫اليق اين سردار است اخالؽ و اعمال طيّبو طاىره مرضيّو بوده و ىست"‪( .‬کتاب‬ ‫عهدی)‬

‫عز احديّو صعود مبايد‪.‬‬ ‫‪ " - ٙ‬ای پسران آدم کلمو طيّبو و اعمال طاىره مق ّدسو بسماء ّ‬ ‫عز قبول درآيد‬ ‫جهد کنيد تا اعمال از غبار ريا و کدورت نفس ىوی پاک شود و بساحت ّ‬ ‫صرافان وجود در پيشگاه حضور معبود جز تقوای خالص نپذيرند و غري‬ ‫چو کو عنقريب ّ‬ ‫عمل پاک قبول ننمايند‪ .‬اينست آفتاب حکمت و معانی کو از افق فم مشيّت ربّانی‬ ‫ِ ِ‬ ‫ني "‪( .‬قطعو ‪ ٜٙ‬کلمات مکنونو)‬ ‫اشراؽ فرمود طُْوبی ل ْل ُم ْقبِل ْ َ‬ ‫‪ " - ٚ‬بگو مظلوم ع ّکا کل را بتقوی اللّو وصيت مينمايد و ِدبَايػرتَفع بِ​ِو م َقام اِْالنْس ِ‬ ‫ان‬ ‫ّ‬ ‫َْ ُ َ ُ َ‬ ‫ّ‬ ‫شريعةُاللّو حقيقی امور و اعمالی است کو سبب و علّت ظهورات مقامات انسانيست‪.‬‬ ‫حق َج ّل َجاللُوُ بو آن امر فرموده و آنچو ـبالف اين‬ ‫اين است معروفی کو در صبيع کتب ّ‬ ‫مقام است از منکر ؿبسوب و اجتناب از آن الزم "‪( .‬ص ٕ‪ ٜ‬فضائل اخالؽ)‬ ‫ِ‬ ‫ائد َع َساکِ ِري تَػ ْق َوی اللّ ِو لَ ْو اَنْػتُ ْم تَ ْش َع ُرو َن‪ .‬نصرت و ظفر در اين ظهور‬ ‫‪ " - ٛ‬قُ ْل ا َّن قَ َ‬ ‫ِ ِ​ِ‬ ‫ني َو طُوبی لَْل َفائِ​ِزيْ َن‪ .‬بو شأنی اين فقره در‬ ‫اعظم بو جنود مذکوره مق ّدر گشتو طوبی ل ْل َعامل ْ َ‬ ‫الواح از قلم اعلی نازل شده کو انسان از احصای آن بزضبت ميافتد َى َذا ُى َو ا ْغبَ ُّق َو َما‬ ‫ِ‬ ‫الل "‪( .‬ص ‪ ٕٛ‬فضائل اخالؽ)‬ ‫لض ُ‬ ‫بَػ ْع َدهُ اّال ا ّ‬ ‫حق بو تقوی دين اللّو را‬ ‫کل را بتقوی اللّو چو کو الزال اوليای ّ‬ ‫‪ " - ٜ‬وصيّت مينمائيم ّ‬ ‫نصرت مبوده اند‪ .‬اين رايت و اين َعلَم مق ّدم است بر صبيع رايات و اعالم طُوبی لِْلعا ِرفني‬ ‫ِ ِ‬ ‫ين "‪( .‬ص ٕ‪ ٜ‬فضائل اخالؽ)‬ ‫و طُوبَی للفائز َ‬ ‫ٔ‪ " -.‬دوستان اؽبی بايد بتقوی اللّو قلوب را تسخري مبايند و صدور را از آنچو سزاوار‬ ‫نيست مق ّدس دارند "‪( .‬ص ٖ‪ ٜ‬فضائل اخالؽ)‬ ‫ٔ​ٔ ‪ " -‬سالح فتح و سبب ّاوليّو نصر تقوی اللّو بوده و ىست‪ .‬اوست درعی کو ىيکل‬ ‫امر را حفظ ميکند و حزب اللّو را نصرت مينمايد الزال رايت تقوی مظ ّفر بوده و از اقوی‬

‫ِ‬ ‫قربو َن م ُد َن الْ ُق ِ‬ ‫ب ا ْعبُنُ ْوِد "‪( .‬ص ‪ٖٜٔ‬‬ ‫لوب بِاِ ْذ ِن اللّ ِو َر ِّ‬ ‫جنود عا َمل ؿبسوب هبَا فَػتَ َح الْ ُم َُّ ُ‬ ‫ؾبموعو اشراقات)‬ ‫کل الزمست کو بو ردای تقديس و تنزيو مزيّن شوند چو کو نفوسی کو‬ ‫ٕٔ ‪ " -‬اليوم بر ّ‬ ‫مقر اطهر و اليق منظر اکرب نبوده و نيستند "‪.‬‬ ‫دبشتهيات نفسانيّو ّ‬ ‫متوجهند قابل ّ‬ ‫(ص ٘‪ ٛ‬ج ٘ آثار قلم اعلی)‬ ‫ٖٔ ‪ " -‬تقوی پيشو کن و بدبستان علم اؽبی وارد شو اِتّقوا اللّوَ َو يػُ َعلِّ ُم ُک ُم اللّوُ (*)‬ ‫(ص ٘‪ ٚ‬ؾبموعو الواح حضرت هباءاللّو (*) آيو ٕ‪ ٕٛ‬سوره بقرة)‬ ‫ٗٔ ‪ " -‬تقوای خالص پيشو کن و از ما سوی اللّو انديشو منما "‪( .‬لوح اضبد بزبان‬ ‫فارسی ‪ -‬ص ٗٔ​ٔ دريای دانش)‬ ‫٘ٔ ‪ " -‬سيف تقوی اَ َحد از سيف حديد است " ‪( .‬ص ٕٔ ؾبموعو اشراقات)‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫س التّ ْقوی التّ ْق َوی "‪( .‬ص ٕ٘ ظهور عدل اؽبی)‬ ‫‪ " - ٔٙ‬يَا ح ْز َ‬ ‫س التَّ ْقديْ َ‬ ‫ب اللّو التّ ْقديْ َ‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪ " - ٔ :‬تنزيو و تقديس از اعظم خصائص اىل هباست "‪.‬‬ ‫(ص ٔ‪ ٜٔ‬ج ٘ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫اس اساس دين اؽبی است و اعظم وسيلو وصول درجات‬ ‫ٕ ‪ " -‬طهارت و تقديس از ّ‬ ‫عاليو غري متناىی ‪ ...‬اصل تقديس و تنزيو پاکی و لطافت و طهارت قلب است از صبيع‬ ‫ما سوی اللّو و اشتعال بنفحات اللّو "‪( .‬ص ‪ ٗٓٙ-ٚ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬

‫مکمل رفتار و اطوار ياران در روابط‬ ‫ٔ ‪ " -‬طهارت و تقديس بايد اصل مسلّم و ميزان ّ‬ ‫اجتماعی آنان با اعضاء داخل جامعو نبچنني در سباس و ارتباطشان با عا َمل خارج باشد"‪.‬‬ ‫مصوب)‬ ‫(ص ٕ‪ ٙ‬ظهور عدل اؽبی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫ٕ ‪ " -‬اين تقديس و تنزيو با شؤون و مقتضيات آن از ع ّفت و عصمت و پاکی و‬ ‫طهارت و اصالت و قبابت مستلزم حفظ اعتدال در صبيع مراتب و احوال از وضع پوشش‬ ‫و لباس و ادای الفاظ و کلمات و استفاده از ملکات و قرائح ىنری و ادبی است‪.‬‬ ‫تام در احرتاز از مشتهيّات نفسانيّو و ترک اىواء و سبايالت سخيفو‬ ‫توجو و مراقبت ّ‬ ‫نبچنني ّ‬ ‫عزت‬ ‫و عادات و تفروبات رذيلو مفرطو ايست کو از مقام بلند انسان بکاىد و از اوج ّ‬ ‫حبضيض ذلّت متنازل سازد و نيز مستدعی اجتناب شديد از شرب مسکرات و افيون و‬ ‫مضره و اعتيادات دنيّو نااليقو است‪ .‬اين تقديس و تنزيو ىر امری را کو‬ ‫ساير آاليشهای ّ‬ ‫منافی ع ّفت و عصمت مشرده شود خواه از آثار و مظاىر ىنر و ادب و يا پريوی از‬ ‫طرفداران خلع حجاب و حرکت بال استتار در مرآی ناس و يا آميزش بر طريق مصاحبت‬ ‫و يا بيوفائی در روابط زناشوئی و بطور کلّی ىر نوع ارتباط غري مشروع و ىرگونو معاشرت‬ ‫و ؾبالست منافی با احکام و سنن اؽبيّو را ؿبکوم و فبنوع مينمايد و هبيچوجو با اصول و‬ ‫ط و رو بزوال کنونی موافقت نداشتو‬ ‫موازين سيّئو و شؤون و آداب غري مرضيّو عصر منح ّ‬ ‫ِ‬ ‫مضار و‬ ‫بلکو با ارائو طريق و اقامو برىان و دليل بطالن اين افکار و سخافت اين اذکار و ّ‬ ‫مفسدت اينگونو آلودگيها را عمالً مکشوؼ و ىتک احرتام از نواميس و مق ّدسات معنويّو‪،‬‬ ‫منبعث از ذباوزات و اكبرافات مضلّو را ثابت و مدلّل ميسازد "‪( .‬ص ٗ‪ ٖٙ-‬ظهور‬ ‫مصوب)‬ ‫عدل اؽبی ‪ -‬ترصبو ّ‬

‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای‪" :‬باعمال خود را بيارائيد نو باقوال"‪" ،‬ع ّفت و‬ ‫عصمت"‪" ،‬هنی از سيئات اىل غرب"‪" ،‬هنی از خيانت"‪" ،‬هنی از زنا"‪" ،‬هنی از لواط"‪ ،‬و‬ ‫"هنی از متابعت نفس و ىوی" نيز مراجعو شود ‪ -‬فی اغبقيقو اکثر فصول اين ؾبموعو‬ ‫درباره ِ‬ ‫شؤون موافق و ـبالف تقوی است‪.‬‬

***

‫‪ " :ٕٚ‬تکبير اللّو ابهی "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫ب لِ َم ْن َدا َنبِاللّ ِو ا َّلديّا ِن اَ ْن يَػ ْغ ِس َل َِف ُک ِّل يَػ ْوٍم يَ َديِْو ُثَّ َو ْج َهوُ َو يَػ ْقعُ َد ُم ْقبِالً اِلَی اللّ ِو َو‬ ‫قَ ْد ُکت َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫لس َم ِاء اِ ِذ ا ْستَ َوی َعلَی اَ ْعَر ِ‬ ‫اش اْالَ ْظبَ ِاء‬ ‫ني َمّرًة اَللّوُ اَبْػ َهی َک َذلِ َ‬ ‫يَ ْذ ُکَر طبَْساً َوت ْسع ْ َ‬ ‫ک َح َک َم فَاط ُر ا ّ‬ ‫بِا َلعظَ َم ِة َو ا ِالقْتِ َدا ِر "‪( .‬کتاب مستطاب اقدس ‪) K ٔٛ‬‬ ‫ٕ ‪ " -‬با وضوی صلوة تالوت ذکر نود و پنچ مرتبو اسم اعظم جائز است يا نو؟‬ ‫جواب‪ :‬ذبديد وضو الزم نو "‪( .‬رسالو سؤال و جواب)‬

‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬ىر چند در لغت تکبري دبعنی اَللّوُ اَ ْک َرب گفنت است ولی در عُرؼ اىل هبا دبعنی‬ ‫ربيّت است و ربيّت اىل هباء اَللّوُ اَبْػ َهی است "‪( .‬ص ٓٗٔگنجينو حدود و احکام)‬ ‫ٕ ‪ " -‬اين چهار ربيت (اللّو اکرب و اللّو اعظم ربيّت و جوابش بني رجال ‪ -‬اللّو اهبی و‬ ‫اللّو اصبل ربيّت و جوابش بني نساء) از حضرت اعلی روحی لو الفداء است و مقصد از‬ ‫ىر چهار صبال قِدم روحی الحباء الفداء است نو ِ‬ ‫دون حضرتش و اجراء ىر چهار جائز و‬ ‫ّ‬ ‫نص مانع از تل ّفظ يکی از آهنا موجود نو‪ .‬پس اگر نفسی ىر يک را تلفظ مبايد از دين‬ ‫ِّ‬ ‫تعرض و ربقري جائز نو و‬ ‫اللّو خارج نگردد و مورد لوم و طعن و ّ‬ ‫ذم و قدح نشود و ّ‬ ‫اعرتاض نبايد مبود چو کو ىر چهار ربيّت در کتاب اؽبی وارد ولی اليوم بانگ مالء اعلی‬ ‫مهتز‪ .‬ىر چند مقصود از اللّوُ اعظم نيز صبال‬ ‫اللّوُ اهبی است و روح اين عبد از اين ندا ّ‬ ‫قِدم روحی الحبّائو الفداء است چو کو اوست اسم اعظم و ن ّرياعظم و ظهور اعظم ولی‬ ‫اين ربيّت اللّوُ اهبی کوس ربوبيّت صبال احديّت است کو در قلب امکان تأثري مبايد "‪.‬‬ ‫(ص ٗ‪ ٚ‬ج ٖ امر و خلق)‬

‫ٖ ‪ " -‬در حني تالوت مناجات و ترتيل آيات بايد ؾبلس در هنايت سکون و قرار باشد‬ ‫و تکبري را حني ورود در اثناء ترتيل آيات بايد در قلب گفت "‪( .‬ص ‪ ٚٛ‬ج ٖ امر و‬ ‫خلق)‬

‫***‬

‫‪ " :ٕٛ‬تالوت آيات و الواح "‬ ‫ِ‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪ " :‬اُتلُوا آيا ِ‬ ‫ؼ‬ ‫صبَ ٍ‬ ‫اح َو َم َساء ا َّن الّ ِذي َملْ يَػْت ُل َملْ يػُ ْو َ‬ ‫ت اللّ ِو َِف ِّ‬ ‫کل َ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ض َعْن َها الْيَوَم انَّوُ فبّ ْن اَ ْعَر َ‬ ‫بِ َعهد اللّو َو ميثاقو َو الّذي اَ ْعَر َ‬ ‫ض َع ِن اللّو ِ َْف اَ​َزل اْلزال اتّػ ُق َّن اللّوَ‬ ‫يَا ِعبَادي ُکلُّ ُک ْم اَ ْصبَعُو َن‪ .‬ال تَػغَُّرن ُک ْم َک َثرةُ ا ِلقَرائَِة َو اْالَ ْع َم ِال َِف اللّ ِيل َو الْن َ​َّها ِر لَْو يَػ ْقَرءُ اَ َح ٌد‬ ‫آيةً ِمن اْليا ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ف اللّ ِو الْ ُم َهْي ِم ِن ال َقيُّوِم‪.‬‬ ‫ت بِا ُّلر ِ‬ ‫ص ُح َ‬ ‫وح َوا َّلروبان َخ ْريٌ لَوُ م ْن اَ ْن يَػْتلُ ْوا بال َکسالَة ُ‬ ‫َ َ‬ ‫ِ ِ‬ ‫أخ ُذ ُک ُم ال َکسالَةُ َو االَ ْحزا ُن َال َْرب ِم ْلوا َعلی اْالَْرَو ِاح َما يُ ْک ِسلُ َها َو‬ ‫اُتلُوا آيات اللّو َعلی قَد ٍر الَتَ ُ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ ِ ِ‬ ‫ب اِلی اللّ ِو لَ ْو اَنْػتُ ْم‬ ‫يػُثْقلُ َها بَ ْل َما ُىب ّف َها لتَط ْ َري باَ ْجن َحةَ اْليات الَی َمطْلَ ِع البَيّنات َى َذا اَ ُقر ُ‬ ‫تَ ِ‬ ‫عقلُ ْو َن "‪( .‬کتاب مستطاب اقدس ‪)Kٜٔٗ‬‬ ‫شأن تَ ِ‬ ‫ٕ ‪ " -‬اِ َّن الَّذي اَخ َذه ج ْذب َؿبب ِة ا ِْظبي ا َّلرضبن اِنَّو يػ ْقرء آيا ِ‬ ‫ت اللّ ِو علَی ٍ‬ ‫ب بِ​ِو‬ ‫َ‬ ‫َ ُ َ ُ َّ‬ ‫نجذ ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ َ َُ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ين "‪( .‬کتاب مستطاب اقدس ٓ٘ٔ ‪)K‬‬ ‫اَفْئ َدةُ ا ّلراقد َ‬ ‫ِ‬ ‫ٖ ‪ " -‬والَّ ِذين يػْتلُو َن آيا ِ‬ ‫ِ‬ ‫ت ا َّلرضبن بِاَحس ِن اْالَ ْغب ِ‬ ‫ان اُولَئ َ‬ ‫ک يُد ِرُک ْو َن مْن َها َما َال يػُ َعادلُوُ‬ ‫َ‬ ‫َ َ​َ‬ ‫َْ‬ ‫لک الس ِ‬ ‫ِ‬ ‫تم ِ‬ ‫ؼ َع َوالِ ِمی الِّ​ِت َال يَػ ْع ِرفُػ َها الْيَوَم اِّال َم ْن‬ ‫ني َو ِهبَا َِهب ُدو َن َع ْر َ‬ ‫موات َو اْالَ​َرض ْ َ‬ ‫َملَ ُک ْو ُ ُ‬ ‫ّ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫اُوتِیَ الْب ِ‬ ‫لصافِيَةَ اِلَی الْ َعو ِ‬ ‫امل ا ّلروحانيّ ِة الِّ​ِت‬ ‫لوب ا ّ‬ ‫َ​َ‬ ‫ب ال ُق َ‬ ‫صَر م ْن َى َذا الْ َمْنظَ ِر الْ َک ِرِْمي قُل انػّ َها َْذبذ ُ‬ ‫ْ‬ ‫ِ‬ ‫الَ تُػعرب بالعِبارةِ و َال تُ َشار بِاِْال َشارةِ طُوبی ل َّ ِ ِ‬ ‫ني "‪( .‬کتاب مستطاب اقدس‬ ‫لسامع َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ ُّ َ َ َ‬ ‫‪)Kٔ​ٔٙ‬‬ ‫ٗ ‪ " -‬اِقْػرؤا اْالَلْواح لِ‬ ‫ب اللّ ِو الْع ِزيْ ِز الْوّى ِ‬ ‫ص ْوُد َِف ُکتُ ِ‬ ‫ِ‬ ‫اب"‪.‬‬ ‫ق‬ ‫م‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫و‬ ‫ى‬ ‫ا‬ ‫م‬ ‫ا‬ ‫و‬ ‫ػ‬ ‫ف‬ ‫ر‬ ‫ع‬ ‫ت‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َُ َ َ ْ‬ ‫َ َ‬ ‫َ‬ ‫(کتاب مستطاب اقدس ‪(K ٖٙ‬‬ ‫٘ ‪ " -‬طُوبی ِالَياٍم مض ِ ِ ِ ٍ‬ ‫ت ُْ َِف ِذ ْک ِرهِ اَ ْغبَکيِ ِم "‪.‬‬ ‫ص ِرفَ ْ‬ ‫ّ َ​َ ْ‬ ‫ت بِذ ْکر اللّو َو الَْوقَات ُ‬ ‫(کتاب مستطاب اقدس ٓٗ ‪(K‬‬

‫ِ ِ​ِ‬ ‫اح و َم َس ٍاء ‪ -‬جواب‪ :‬مقصود صبيع‬ ‫صبَ ٍ‬ ‫‪ " - ٙ‬سؤال از آيو مبارکو اُتلُ ْوا آيَات اللّو فی ُک ِّل َ‬ ‫ما نػُِّزَل ِمن ملَ ُکو ِ‬ ‫ت الْبَيان است‪ .‬شرط اعظم ميل وؿببّت نفوس مق ّدسو است بتالوت‬ ‫َ‬ ‫ْ َ ْ‬ ‫آيات‪ .‬اگر يک آيو ويا يک کلمو بروح وروبان تالوت شود هبرت است از قرائت کتب‬ ‫متع ّدده‪( ".‬رسالو سؤال وجواب)‬ ‫اشرات اِلَی ُک ِّل ا ْعبِه ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ ِ ِ​ِ‬ ‫ات‬ ‫‪َ " - ٚ‬م ْن يَػ ْقَرْء آيات اللّو َِف بَػْيتو َو ْح َدةً لَيَْن ُش ْر نػَ َف َحاهتا َمالئ َکةُ النّ َ ُ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ب ِهبَا ُک ُّل نَػ ْف ٍ‬ ‫ض ُل فِی يَوٍم‬ ‫س َسلِْي ٍم َولَ ْو لَ ْن يَ ْستَ ْشعَِر َِف نَػ ْف ِس ِو َولَ ِک ْن يَظْ َه ُر َعلَْي ِو َى َذا ال َف ْ‬ ‫َو يَن َقل ْ‬ ‫ک قُد ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ت االَ ْم ِر ِم ْن لَ ُد ْن ُم ْقتَ ِد ٍر َحکْي ٍم "‪( .‬ص ٘ٗج ٗ مائده‬ ‫ِّر َخفيّا ُ‬ ‫م َن اْالَيّام َک َذل َ َ‬ ‫آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫ِ‬ ‫ات لِيستَج ِذ ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني‬ ‫ب مْن َها اَ ْى ُل االَ​َرض ْ َ‬ ‫‪ " - ٛ‬قُ ْل ياقَػ ْوُم فَاقْػَرءُ ْوا َکل َمات اللّو َعلَی اَ ْح َس ِن النّغَ َم َ ْ ْ َ‬ ‫وت الب ِ‬ ‫ِ‬ ‫و الس ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫قاء ِمن َصبَ ِال اللّ ِو الْ َعلِ ِّي اْالَبْػ َهی‬ ‫موات‪ .‬تَاللّو ا ْغبَ ّق لَ ْو اَ َحد يَػْت ْلو َمانػَُّزَل م ْن َج َرب َ‬ ‫َ ّ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫فَػ َق ْد يػبعثَو اللّو فی جنّ ِة اػبُْلد علَی َصب ِال الَّذي يستَ ِ‬ ‫ضيیءُ ِم ْن اَنْوا ِر َو ْج ِه ِو اَ ْى ُل َمالَء االَ ْعلی‬ ‫َ‬ ‫َْ َ ُ ُ َ‬ ‫َْ‬ ‫‪( ."...‬ص ‪ ٘ٙ‬ج ٗ آثار قلم اعلی)‬ ‫‪ " - ٜ‬نيکوست حال کسی کو در ليالی و ايّام بآياتش اُنس گريد و قرائت مبايد اوست‬ ‫ُـبيی وجود و مربّی غيب و شهود "‪( .‬ص ٓ​ٓٔ ج ٘ آثار قلم اعلی)‬ ‫ٓٔ ‪" -‬فی اغبقيقو از برای ىر عضوی از اعضاء رزقی مق ّدر است يَا َحبّ َذا الْنِ ْع َمةُ الِّ​ِت‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫قُدِّر ْ ِ‬ ‫ت اللّ ِو َو َکلِ َماتُوُ َو بَػيَا ُن اللّ ِو َو بُرىانُوُ "‪( .‬ص ‪ٖٓٛ‬‬ ‫ني َو ى َي آيَا ُ‬ ‫ت الَْرَو ِاح الْ ُمخلص ْ َ‬ ‫َ‬ ‫ج ‪ ٙ‬آثار قلم اعلی)‬ ‫ٔ​ٔ ‪ " -‬نبچنانکو غذا از برای اجساد الزمست‪ ،‬نبني قِسم از برای ارواح واجب‪.‬‬ ‫غذای روح مائده منيعو لطيفو طُّريو است کو از ظباء عنايت اؽبی نازل شده‪ .‬اگر غذای‬ ‫روح بآن نرسد البتّو ضعيف شود "‪( .‬ص ‪ ٔٚ‬ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی ط ٕٔٔ بديع)‬

‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬ىر روز و صبح فرض و واجب است الواح و مناجات خوانده شود‪ .‬آيات غذای‬ ‫روح است‪ .‬روح قوی ميشود وبدون آن ازکار ميافتد"‪( .‬صٓ٘ٔ گنجينو حدودو احکام)‬ ‫ٕ ‪ " -‬کلمات مکنونو تالوت مبائيد و دبضمون دقّت کنيد و دبوجب آن عمل مبائيد‪.‬‬ ‫الواح طرازات و کلمات و ذبليّات و اشراقات و بشارات را بامعان نظر خبوانيد و دبوجب‬ ‫آن تعاليم اؽبيّو قيام مبائيد تا آنکو ىر يک مشعی روشن گرديد و شاىد اقبمن شويد و مانند‬ ‫گُ ِل گلشن رائحو طيبّو منتشر مبائيد "‪( .‬ص ٖ‪ ٜ‬ج ٖ مکاتيب)‬ ‫ٖ ‪ " -‬بالواح مق ّدسو مراجعت مبائيد‪ .‬اشراقات و ذبليّات و کلمات و بشارات و طرازات‬ ‫و کتاب اقدس‪ .‬مالحظو مينمائيد کو اين تعاليم اؽبيّو اليوم درمان درد عا َمل انسانی است و‬ ‫عزت ابديّو و ّقوه‬ ‫مرىم زخم جسد امکانی‪ .‬روح حياتست و سفينو قبات و مغناطيس ّ‬ ‫نافذه در حقيقت انسانيّو و عليک البهاء االهبی‪ .‬ع ع" (ص ٕٕ٘ ج ٖ مکاتيب‬ ‫حضرت عبدالبهاء)‬

‫***‬

‫‪ " :ٕٜ‬تواضع و فروتنی "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حبق راجع‬ ‫ٔ ‪ " -‬اگر نفسی للّو خاضع شود از برای دوستان اؽبی اين خضوع فی اغبقيقو ّ‬ ‫است چو کو ناظر بايبان اوست باللّو در اين صورت اگر ن ْفس مقابل دبثل او حرکت ننمايد‬ ‫بعلو عمل خود و جزای آن رسيده و مريسد‬ ‫و يا استکبار از او ظاىر شود شخص بصري ّ‬ ‫ضّر عمل ن ْفس مقابل خبود او راجع است و نبچنني اگر نفسی بر نفسی استکبار مبايد‬ ‫و ُ‬ ‫آن استکبار حبق راجع است نَػعوذُ باللّ ِو ِمن َذلِ َ ِ‬ ‫صا ِر " (ص ٖٕٓ ؾبموعو‬ ‫ّ‬ ‫ک يَا اُْولی اْالَبْ َ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫الواح حضرت هباءاللّو و ص ‪ ٕٔٙ‬ؾبموعو اقتدارات)‬ ‫ٕ ‪ " -‬اليوم يوم عجز و ابتهال است‪ .‬نيستی حبت ؿببوب بوده و خواىد بود و ىر‬ ‫نفسی باين مقام فائز شد ِعْن َداللّو از اىل مدائن بقا ؿبسوب است "‪( .‬ص ٘ٗ ج ٘‬ ‫آثار قلم اعلی)‬ ‫ِ ِ ِ​ِ‬ ‫ض و َىبْ ِفص جنَ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني ِالَنّوُ لَ ْو‬ ‫احوُ ل ْل ُمؤمن َ‬ ‫َ َ َ‬ ‫ٖ ‪ " -‬باَ ْن يَ ُکو َن راضياً َع ْن اَحبّاء اللّو فی اْالَْر ِ َ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني "‪.‬‬ ‫ْرب َعلَی اللّ ِو َو نَػعُ ْوذُ بِاللّ ِو ِم ْن َذلِ َ‬ ‫ک يَا َمَلالْ ُم ْخلص َ‬ ‫ين َآمنُوا َکاَنّوُ ا ْستَک َ​َ‬ ‫يَ ْستکْربُ َعلَی الّذ َ‬ ‫الرضا ص ‪ ٜٙ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫(از لوح مدينة ّ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ک نَػّزلْنَا ِم ْن قَػْب ِل َو ِحْينَئِ ٍذ َو‬ ‫ض َع ُکم َو اَتْػ َقا ُکم َک َذلِ َ‬ ‫ٗ ‪ " -‬ا ْعلَ ُم ْوا بِاَ ّن اَ ْکَرَم ُک ْم عْن َداللّو اَ ْخ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني "‪( .‬سورةُ البيان ‪ -‬ص ‪ ٔ​ٔٛ‬ج ٗ آثار قلم اعلی)‬ ‫انّا ُکنا ُمن ِزل ْ َ‬ ‫٘ ‪ " -‬احبّای اؽبی در ىر صبع و ؿبفلی کو صبع شوند بايد بقسمی خضوع و خشوع از‬ ‫ؿبل شهادت دىند خبلوص‬ ‫ىر يک در تسبيح و تقديس اؽبی ظاىر شود کو ّ‬ ‫ذرات تراب آن ّ‬ ‫ذرات آن تراب را اخذ مبايد نو آنکو تراب بلسان‬ ‫آن صبع و جذبو بيانات آن نفس زکيّو ّ‬ ‫بکل ذی روح‬ ‫ض ُل ِمْن ُکم چو کو در ضبل مش ّقات ّ‬ ‫حال ذکر مبايد اَنَا اَفْ َ‬ ‫فالحني صابرم و ّ‬ ‫اعطای فيض فيّاض کو در من وديعو گذارده مبوده و مينمامي و َم َع نبو اين مقامات عاليو و‬

‫صی کو صبيع ماوبتاج وجود از من ظاىر است‪ ،‬فخر ننموده و مبی مبامي و‬ ‫ظهورات ُْ‬ ‫الرب َ‬ ‫کل ساکنم "‪( .‬ص ٔٗٔ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫بکمال خضوع در زير قدم ّ‬ ‫حق بني عباد ظاىر شويد ذيل تقديس از‬ ‫‪ " - ٙ‬اگر خبضوع و خشوع و ساير سجايای ّ‬ ‫مفرتيات ابليس و مظاىرش طاىر ماند و آلوده نشود و کذب مفرتين برعاؼبيان ظاىر و‬ ‫ىويدا گردد "‪( .‬ص ‪ ٖ​ٖٛ‬ج ٗ آثار قلم اعلی)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬اليوم ىر خاضع و خاشعی کو هبيچوجو رائحو وجود در او نيست و ببندگی صبيع‬ ‫دوستان قائم در ملکوت اهبی رويش چون مو تابان تابنده و درخشنده و ىدايت خبشنده"‪.‬‬ ‫(ص ٓٔ ج ٗ مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ٕ ‪ " -‬اليوم تسلّی عبدالبهاء ؿببّت و خضوع و خشوع احبّاء است بيکديگر و تا‬ ‫حقيقت ؿببّت قلبيّو و هنايت ؿبويّت و فنا و تعلّق روحانی در قلوب احبّاء بيکديگر جلوه‬ ‫ننمايد البتّو موىبت کربی جهانگري نشود ‪( ".‬ص ‪ ٜٙ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٖ ‪ " -‬خاضع و خاشع باشيد زيرا انسان تا خود را نيک مبيداند بلکو خويش را عاجز می‬ ‫علو است ولی دبحض اينکو خود را خوب دانست و‬ ‫بيند و قاصر ميداند رو بو ترقّی و ّ‬

‫گفت من کامل ىستم غرور و ُد ّنو حاصل مبايد "‪( .‬ص ٕٔ٘ ج ٔ بدائع اْلثار)‬

‫ٗ ‪ " -‬آنچو سبب بزرگواری عامل انسانی است خضوع و خشوع است و ؿبويّت و فنا‪.‬‬ ‫وىاج عبدالبهاست و ؿبويّت و فنا و نيستی بی منتهی اکليل جليل‬ ‫زيرا تذلّل و انکسار تاج ّ‬ ‫اين بنده آستان حضرت کربيا‪ .‬ما بايد بکلّی از وصف وجود فانی گردمي بلکو نيست و‬ ‫مفقود شومي تا سزاوار الطاؼ و عنايت خداوند بيچون گردمي‪ .‬ىر يک غبار رىگذر صبيع‬ ‫حق و ىادم بنيان ن ْفس و ىوی "‪( .‬ص ٗ‪ ٙ‬ج ٗ مکاتيب)‬ ‫احبّاء شومي و خادم ّ‬

‫٘ ‪ " -‬غبظات عني رضبانيّت منعطف بنفوسی است کو در عامل ىستی جز ؿبويّت و‬ ‫نيستی در سبيل اؽبی ندارند "‪( .‬ص ‪ ٖٙ‬ج ٗ مکاتيب)‬ ‫‪ّ " - ٙ‬اول کسی کو خودرا پسنديد شيطان بود‪ .‬انسان نبايد خود را برتر ز ديگران داند‬ ‫بلکو بايد نبيشو خاضع و خاشع باشد‪ ،‬مرغ تا خود را پست می بيند ترقّی و صعود‬ ‫مينمايد دبحض اينکو خود را باال ديد پائني ميآيد "‪( .‬ص ‪ ٕٙ​ٙ‬ج ٔ بدائع االثار )‬ ‫‪ " - ٚ‬آن کس کو از خود راضی است مظهر شيطانست و آنکو راضی نيست مظهر‬ ‫رضبن‪ .‬خود پرست ترقّی مبيکند ّاما آنکو خود را ناقص می بيند در صدد اِکمال خويش‬ ‫برميآيد و ترقّی ميکند اگر کسی ىزار ُحسن داشتو باشد بايد آهنا را نبيند بلکو در صدد‬ ‫ديدن نقص خود باشد مثالً اگر نفسی عمارتی داشتو باشد کو سبام مزيّن و ؿبکم باشد‬ ‫دبرمت آن يک‬ ‫ولی در يک ديوار يا سقفش جزئی شکاؼ باشد البتّو صبيع را فراموش کرده ّ‬ ‫شکاؼ ميپردازد و عالوه برای انسان کمال مطلق ؿبالست پس ىر چو ترقّی کند باز‬ ‫ناقص است و نقطو باالتر دارد و دبحض آنکو بآن نقطو نظر مبود از خود راضی مبيشود‬ ‫اينست کو شخصی حبضرت مسيح عرض کرد ای استاد نيکو حضرت فرمود نيک يکيست‬ ‫و آن خداست "‪( .‬ص ٔ‪ ٕٓ​ٓ-‬ج ٔ بدائع اْلثار)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬

‫ٔ – " ميفرمايد خبضوع و خشوع و افتادگی اکتفاء منمائيد‪ ،‬مظهر ؿبويّت گرديد و فنای‬ ‫ؿبض شويد‪ .‬مهر و وفا وشفقت وؿببّت نصائح پيشينيان بوده در اين دور اعظم اىل هبا‬ ‫بفداکاری و جانفشانی مأمور "‪( .‬ص ‪ ٔٙٛ‬ج ٔ توقيعات مبارکو ساؽبای ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬ ‫* بو نصوص فصول "هنی از افتخار بر يکديگر" و "هنی از غرور" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫ٖٓ " توّکل و تفويض "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ٔ ‪ " -‬اَصل ُک ِّل اػب ِري ىو ِْ ِ‬ ‫ضاتِ​ِو "‪.‬‬ ‫ضاءُ ِدبَ​َر َ‬ ‫اد َعلَی اللّو َو اِْالنْقيَا ُد الَ ْم ِرهِ َو ا ِّلر َ‬ ‫اال ْعت َم ُ‬ ‫َْ ُ َ‬ ‫ُْ‬ ‫اؼبقربني)‬ ‫کل اػبري برابر خ ّ‬ ‫ط جناب زين ّ‬ ‫( ّاول لوح رؤوس يا اصل ّ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ص ُار النّظَ ِر‬ ‫ٕ ‪ " -‬رأس التّ َوّک ِل ُى َو اقِْرت ُ‬ ‫اؼ الْ َعْب ِد َو ا ْکتِ َسابُوُ فِی ا ُ‬ ‫ص ُاموُ بِاللّو َو ا ْكب َ‬ ‫لدنْػيَا َو اعت َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ض ِل َم ْوَالهُ‪ .‬اِ ْذ اِلَْي ِو يَػ ْرِج ُع اُ​ُم ُ ِ ِ‬ ‫کل اػبري)‬ ‫الَی فَ ْ‬ ‫صل ِّ‬ ‫ور ا َلعْيد َف ُمْن َقلَبو َو َمثْ َويو"‪( .‬لوح رؤوس يا ُ‬ ‫ِ‬ ‫ضِّر َما ُخلِ َق و ُىبْلِ ُق َو‬ ‫ک َو انَّوُ يَ ْک ِفْي َ‬ ‫ٖ ‪ " -‬فَػتَ َوّک ْل َِف ُک ِّل اْالُ​ُموِر َعلَی اللّ ِو َربّ َ‬ ‫ک َع ْن ُ‬ ‫ِ‬ ‫ک َِف َکنَ ِ‬ ‫ص ِن ِوالَيَتِ ِو "‪( .‬سورة ال ّدم ص ٔ‪ ٙ‬ج ٗ آثار قلم اعلی)‬ ‫َْوب َفظُ َ‬ ‫ف اَْم ِرهِ َو ح ْ‬ ‫ِ‬ ‫ب آبَائِ ُکم‪ .‬اِنَّوُ يَ ْس َم ُع َو يَػَری َو ُى َو‬ ‫ٗ ‪ " -‬تَػ َوّکلُ ْوا َِف ُک ِّل اْالُ​ُموِر َعلَی اللّو َربَ ُک ْم َو ِر ّ‬ ‫الْ ُم ْقتَ ِد ُر الْ َق ِديْػ ُر ء"‪( .‬ص ٕٓٗ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني "‪( .‬ص ٓ‪ٜٔ‬‬ ‫صِربوا َِف ُک ِّل اْالُموِر َو تَػ َوُّک ْلوا َعلَی اللّو َو ُک ْونػُ ْوا م َن الْ ُمتَ ِوِّکل ْ َ‬ ‫٘ ‪ " -‬اَن ا ْ‬ ‫منتخباتی از الواح حضرت هباءاللّو)‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ض ُرهُ َو َع ْن َشِّر‬ ‫‪َ " - ٙ‬م ْن َکا َن للّو َکا َن اللّوُ لَوُ َو َم ْن يَػتَ َوّک ْل َعلَْيو انَّوُ ُى َو َْوب ُر ُسوُ َع ْن ُک ِّل َما يَ ُ‬ ‫ُک ِّل َم ّکا ِر لَئِْي ٍم "‪( .‬سورة اؼبلوک ‪ -‬ص ‪ ٖٚ‬الواح نازلو خطاب دبلوک)‬ ‫ِ‬ ‫ٍ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ک "‪( .‬ص ‪ ٙ‬ج ٘ آثار قلم اعلی)‬ ‫‪ " - ٚ‬انّ َ‬ ‫ک َال َْربَز ْن م ْن َش ْيء تَػ َوّک ْل َعلَی اللّو َِف اَْم ِر َ‬ ‫ص ُر َمن نَطَ َق بِ ِذ ْک ِرهِ ا ْعبَ ِمْي َل"‪.‬‬ ‫‪ " - ٛ‬تَػ َوّکلُ ْوا َعلَی اللّ ِو َِف ُک ِّل اْالُ​ُموِر اِنَّوُ َوب َف ُ‬ ‫ظ َم ْن يَ َشاءُ َو يَػْن ُ‬ ‫(ص ‪ ٜٙ‬ج ٘ آثار قلم اعلی)‬

‫ِ‬ ‫ک ا ْغبُْز ُن ِ َْف َسبِْيلِي اَ ِو ال ّذلَّةُ ِالَ ِ‬ ‫ب فَػتَ َوّک ْل َعلَی اللّ ِو‬ ‫‪َ " - ٜ‬و انْ يبَ​َ ّس َ‬ ‫جل ا ِْظبي َال تَ ْ‬ ‫ضطَ ِر ْ‬ ‫رب آبائِ َ ِ‬ ‫ني "‪( .‬لوح مبارک اضبد)‬ ‫َربّ َ‬ ‫ک اْالَّول ْ َ‬ ‫ک َو ِّ َ‬ ‫سبسک هبِ​ِما اَْمراً ِم ْن لَ َدی اللّ ِو اْ​ْل ْم ِر‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬اشبار سدره انسان توّکل و استقامت است ّ‬ ‫ا ْغبَ ِکْي ِم "‪( .‬ص ‪ ٗٔٛ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٔ​ٔ ‪ " -‬بايد مشيّتت بو ماشاءَاللّو متّصل شود و اراده ات در اراده او فانی گردد يعنی‬ ‫ارادةاللّو را ُمراد خود دانيد و مشيّة اللّو را مقصود خود مشريد اين بسی واضحست کو‬ ‫کل لدی العرش مشهود و معلوم است و الزال طَْرفش باحبّايش ناظر بوده وخواىد‬ ‫احوال ّ‬ ‫بود"‪( .‬ص ‪ ٗٚ‬ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی)‬ ‫الم اللّ ِو َو ِعنَايَتِوُ ذکر ّاول آنکو بايد در صبيع احوال با فرح و‬ ‫ٕٔ ‪ " -‬يَا َعلِي َعلَْي َ‬ ‫ک َس ُ‬ ‫توسل‬ ‫نشاط و انبساط باشی و ظهور اين مقام ؿبال بوده و ىست مگر بذيل توّکل کامل ّ‬ ‫مبائی‪ .‬اين است شفای اَُمم و فی اغبقيقو درياؽ اعظم است ازبرای انواع و اقسام نبوم و‬ ‫غموم و کدورات و توّکل حاصل نشود مگر بايقان‪ .‬مقام ايقان را اثرىا است و شبرىا "‬ ‫(ص ٔ‪ ٖٔٓ-‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٖٔ ‪ " -‬انسان خود بر خري و نفع خود آگاه نو‪ .‬ع ْلم غيب ـبصوص است بذاتِ​ِو تعالی‪.‬‬

‫جل جاللُوُ مسألت مينمايد و‬ ‫بسا ميشود انسان امری را کو بنظرش پسنديده است از ّ‬ ‫حق ّ‬ ‫ضّر از او حاصل‪ ،‬لذا قلم اعلی مقام توّکل و تفويض را القاء فرمود‪ .‬بر ىر‬ ‫بعد کمال ُ‬ ‫حق َج ّل َجاللُوُ آنچو ظاىر ميشود از‬ ‫صاحب بصر و ادراکی معلوم و واضحست کو از ّ‬ ‫مقتضيات حکمت بالغو بوده و ىست و اگر کسی تفويض مبايد و توّکل کند آنچو‬ ‫کالً علی اللّو مشغول گشت"‪.‬‬ ‫سبسک مبود متو ّ‬ ‫مصلحت او است ظاىر شود‪ .‬بايد باسباب ّ‬ ‫(ص ٘ٓٗ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬

‫ٔ ‪ " -‬قلب انسان تا اعتماد بر حضرت يزدان ننمايد راحت و آسايش نيابد بلی سعی و‬ ‫کوشش‪ ،‬جهد و ورزش الزم و واجب وفرض و قصور و فتور مذموم و مقدوح بلکو شب‬ ‫و روز آنی مهمل نبايد بود و دقيقوای نبايد از دست داد و چون کائنات سائره بايد ليالً و‬ ‫هناراً در کار مشغول شد و چون مشس و قمر و قبوم و عناصر و اعيا ِن فبکنات در‬ ‫خدمات مداومت کرد ولی بايد اعتماد بر تأييدات مبود و اتکاء و اتکال بر فيوضات کرد‬ ‫زيرا اگر فيض حقيقت نرسد و عون و عنايت شامل نگردد زضبت شبر نبخشد کوشش فايده‬ ‫ِب‬ ‫ندىد و نبچنني تا بو اسباب ّ‬ ‫سبسک نشود و بوسائل تشبّث نگردد شبری حاصل نو‪ .‬اَِ َ‬ ‫موَر اِالّ بِاَ ْسبَابَػ َها َو َج َع ْلنَا لِ ُک ّل َش ْي ٍء َسبَباً "‪( .‬ص ‪ ٔٓٚ‬ج ‪ ٜ‬مائده‬ ‫ي اْالُ ْ‬ ‫اللّو اَ ْن َْهب ِر َ‬ ‫آظبانی ط ّاول)‬ ‫ٕ ‪ " -‬توّکل خبدا کن ىر چو پيش آيد نبان خوش است اضطراب جائز نو دنيا سباشاگاه‬ ‫انقالب است انسان نبايد از چيزی متأثّر شود بلکو در هنايت گشايش و سرور وجدان و‬ ‫اطمينان خاطر و متانت و استقرار رفتار کند "‪ ٗٔٚ( .‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٖ ‪ " -‬توّکل و اعتماد باراده و مشيّت اؽبی انسانرا جبائی رساند کو باوجود سعی و اىتمام‬ ‫درر امور آرزوئی جز آنچو واقع ميشود ندارد و خواىشی غري از آنچو پيش ميآيد ننمايد‬ ‫عزت و آسايش خويش‬ ‫مروج ّ‬ ‫در آن حالت صبيع امور را موافق ميل و اراده خود بيند و ّ‬ ‫مشرد جز اطمينان‪ ،‬اضطرابی نيابد و غري از صلح و صفا‪ ،‬جنگ و جفائی قبويد‪ .‬چنني‬ ‫سروری دائمی است "‪( .‬ص ٖ‪ ٖ​ٖٕ-‬ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫***‬

‫ٖٔ‪ " :‬جوانان "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬جهد مبا کو در جوانی باخالؽ رضبانی و انوار هبائی فائز و منري شوی "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٔٛ‬ج ‪ ٙ‬آثار قلم اعلی)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬ای جوانان قرن يزدان مشا بايد در اين عصرِ جديد ِ‬ ‫ب ؾبيد چنان منجذب‬ ‫قرن َر ِّ‬ ‫صبال مبارک گرديد و مفتون دلرب آفاؽ شويد کو مصداؽ اين شعر گرديد ای عشق منم از‬ ‫تو سرگشتو وسودائی اندر نبو عامل مشهور بشيدائی ای عزيزان عبدالبهاء ايّام زندگی را‬ ‫سن جوانی را توانائی است و ايّام شباب هبرتين اوقات‬ ‫فصل ربيع است و جلوه بديع و ّ‬ ‫انسانی‪ .‬ؽبذا بايد بقوتی رضبانی و نيّتی نورانی و تأييدی آظبانی و توفيقی ربّانی شب و‬ ‫روز بکوشيد تا زينت عا َمل انسانی گرديد و سرحلقو اىل عشق و دانائی و بو تنزيو و‬ ‫ظبو نبّت و مقاصد‬ ‫علو مقاصد و بلندی نبّت و عزم شديد و علويّت فطرت و ّ‬ ‫تقديس و ّ‬ ‫عزت امراللّو شويد‪ ،‬مظهر موىبت‬ ‫بلند و ُخلق رضبانی در بني خلق مبعوث گرديد وسبب ّ‬ ‫اللّو گرديد و دبوجب وصايا و نصايح صبال مبارک روحی ِالَ ِحبّائِ​ِو الْ َفداء روش و حرکت‬ ‫جوئيد و خبصائص اخالؽ هبائی فبتاز از ساير احزاب شويد‪ .‬عبدالبهاء منتظر آنست کو‬ ‫ىر يک بيشو کماالت را شري ژيان شويد و صحرای فضائل را نافو مشکبار باشيد َو‬ ‫َعلَْي ُک ْم الْبَ َهاءُ اْالَبْػ َهی ع ع "‪( .‬ص ‪ ٕٖٚ‬اخالؽ هبائی)‬ ‫ٕ – ىواللّو ای جوانان روحانی ىر جوانی از اىل اين خاکدان در فکر اينجهان و‬ ‫در و صدؼ‬ ‫منهمک در شهوات عا َمل حيوان انديشواش آب وعلف وپيشو اش آرزوی ّ‬ ‫منتج حسرت و اسف‪ .‬گويند سبکتکني‬ ‫حتّی پست ترين حطام و خزؼ‪ .‬ولی عاقبت ّ‬ ‫در هنايت حشمت و سبکني بود‪ .‬سرائی چون هبشت برين و مقصوراتی دلنشني و خوانی‬ ‫رنگني و زندگانی شهد و شريين و خزائنی معمور و ثروتی موفور داشت‪ .‬در هنايت وجد‬ ‫دؽ (*) گرفتار گشت و مانند مشع ميگداخت و دبزامري حسرت نغمو‬ ‫و سرور بغتتاً دبرض ّ‬

‫متحسرانو مينواخت و چون از حيات مأيوس شد سو روز قبل از موت در قصر سلطنت از‬ ‫ّ‬ ‫غالمان ّزرين کمر صفی بياراست و از دوشيزگان حرم اقبمنی صبع مبود و نفايس و جواىر‬ ‫و زواىر را در پيش چشم حاضر مبود و خزائن اندوختو را در طرفی مهيّا کرد و وزراء نامدار‬ ‫را در پيشگاه احضار مبود و سپاه انبوىی در ميدان لشکر در پيشگاه قصر سلطنت دبشق‬ ‫فتح و ظفر امر فرمود و خود نظر هبر طرؼ منعطف مينمود ميگريست و ميگفت کو‬ ‫چگونو از اين سلطنت و نعمت ؿبروم گردم و از زندگانی مأيوس شوم و مشا را بگذارم و با‬ ‫دست هتی از اين جهان جبهان ديگر شتامب‪ .‬گريست گريست تا نفس اخري کشيد‪.‬‬ ‫مالحظو مبائيد کو بو چو حسرتی از اين جهان رفت‪ .‬پس واضح شد کو عاقبت اىل‬ ‫ثروت حسرت اندر حسرت است مگر توانگری کو در امور خرييّو گنج از آستني بيفشاند‬ ‫و در امور مربوره ثروت خويش را مبذول دارد‪ .‬آن نفوس مبارکو چون کواکب المعو از افق‬ ‫عزت ابديّو بدرخشند‪ .‬حال مشا ای جوانان نازنني اغبمدللّو جبهت اسبام مشرؽ االذکار‬ ‫ّ‬ ‫مافوؽ قدرت بذل درىم و دينار مبوديد و مقصدی جز رضای پروردگار نداريد و در دو‬ ‫جهان کامرانيد و در بني اقبم ِن عا َمل نام داريد‪ .‬از الطاؼ صبال مبارک اميدوارمي کو‬ ‫تأييدات غيبيّو آشکار گردد و سعادت دو جهان حصول پذيرد‪( ."...‬ص ٘‪ ٕٗ​ٗ-‬ج ٘‬ ‫مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع) ‪ )*( -‬مرض ِد ّؽ بيماری الغر کننده و از بني برنده از صبلو‬ ‫بيماری سل بوده است ‪.‬‬ ‫موفق‬ ‫ٖ ‪ " -‬بايد جوانان مانند سرو روان‪ ،‬در خيابان ربصيل بکوشند تا در اندک زمانی ّ‬ ‫بو تبليغ گردند زيرا مبلّغ کميابست و طالبان و مستع ّدان بسيار‪ .‬تشنگان مانند افواج ولی‬ ‫ىادی منهاج قليل‪ .‬مبلّغني قدمي صعود مبودند و مبلّغني جديد از قرار معلوم نفوس‬ ‫معدودند‪ .‬در ىر شهری بايد ؿبفل درس تبليغ تأسيس شود و ربصيل مسائل الزمو و‬ ‫معانی المعو و اطّالع بر ُح َج ْج و براىني منطوقو گردد ‪( ."...‬ص ٖٓٔ ج ‪ ٜ‬مائده‬ ‫آظبانی ط ّاول)‬

‫حق اصاغر‬ ‫ٗ ‪ " -‬اصاغر بايد رعايت و احرتام اکابر کنند و اکابر بايد مهربانی در ّ‬ ‫مبايند‪ .‬جوانان بايد خدمت پريان مبايند و پريان بايد ؿبافظت و رعايت جوانان کنند‪ .‬اين‬ ‫حقوؽ متبادلو است "‪( .‬ص ‪ ٙٛ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ ‪ " -‬اليوم يوم هنضت و قيام عاشقانو جوانان است کو با نبّتی زائد الوصف امواج‬ ‫ماده پرستی را درىم شکنند و حبر سب ّدن و معانی را از طوفان افکار سخيف و‬ ‫دريای ّ‬ ‫پست اجتماعی ؿبفوظ و مصون دارند و با انوار ديانت جامعو بشری را بشاىراه فالح و‬ ‫رستگاری ىدايت کنند جوانان بايد در راه خدمت بعا َمل امر عاشقانو جانبازی کنند و برای‬ ‫ؾبهز گردند کو َعلَم‬ ‫قبات بشر از گرداب جهل و گمراىی‪ ،‬با معارؼ و اوامر اؽبی چنان ّ‬ ‫يا هباء االهبی را بر فراز اين توده غربا باىتزاز آورند "‪( .‬ترصبو از توقيع مبارک خطاب‬ ‫باحبّای انگلستان ‪ -‬ص ‪ ٕٖٜ‬اخالؽ هبائی)‬ ‫ٕ ‪ " -‬ىيچ امری مبيتواند مانند شرکت مداوم و مؤثّر و خردمندانو جوانان هبائی از ىر‬ ‫طبقو و ملّت و قوم و عشريه‪ ،‬در دايره خدمات تبليغی نبچنني ؾبهودات اداری‪ ،‬روح جوان‬ ‫ِ‬ ‫ؿبرک تأسيسات امر نوزاد اؽبی است‪ ،‬در انظار ناس‬ ‫و نريوی ّ‬ ‫فعالو ای را کو ُفب ّد حيات و ّ‬ ‫در ىر دو قاره مشهود و جلوه گر سازد "‪( .‬ص ٘ٗٔ ظهور عدل اؽبی ‪ -‬ترصبو مصوب)‬ ‫اخص مربوط جبوانان هبائی‬ ‫ٖ ‪ " -‬شرط ثانی يعنی ع ّفت و عصمت بنحو مستقيم و ّ‬ ‫است ‪( ."...‬ص ‪ ٜٗ‬ظهور عدل اؽبی ‪ -‬ترصبو مصوب)‬ ‫ٗ ‪ " -‬جوانان هبائی ـبصوصاً بايستی نبيشو کوشا باشند کو سرمشق و مبونو حيات هبائی‬ ‫باشند‪ .‬جهان اطراؼ ما را فساد اخالؽ اغتشاش و عدم ع ّفت‪ ،‬ىرزگی و بدرفتاری پُر‬ ‫کرده است‪ .‬جوانان هبائی ميبايست دمشن اين مفاسد باشند و با پاکی و پاکدامنی‪،‬‬ ‫ربمل و رفتارنيک خويش‪ ،‬ديگران را از پري و جوان بامر اؽبی جلب‬ ‫صداقت‪ ،‬قبابت‪ّ ،‬‬

‫مبايند‪ .‬جهان از حرؼ خستو شده و تشنو عمل است و جوانان هبائی بايد جوابگوی اين‬ ‫مصوب)‬ ‫انتظار باشند "‪( .‬ص ٖ​ٖ مبونو حيات هبائی ‪-‬ترصبو ّ‬ ‫***‬

‫حج "‬ ‫ٕٖ‪ّ " :‬‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬قَ ْد ح َکم اللّو لِمنِ استَطاع ِمْن ُکم ح َّج الْبي ِ‬ ‫ت ُدو َن النِ َساء َع َفا اللّوُ َعْن ُه َّن َر ْضبَةً ِم ْن‬ ‫َ َ ُ َ ْ َ ْ َ َْ‬ ‫ِ ِ​ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫اب"‪) K ٖٕ) .‬‬ ‫عنده انَّوُ َؽبَُو اَلْ ُم ْعطی الْ َوّى ُ‬ ‫حج يکی از‬ ‫و در رسالو سؤال و جواب مرقوم است‪ " - ٕ :‬سؤال از حج‪ .‬جواب‪ّ :‬‬ ‫حج مبوده "‪)Q ٕ٘( .‬‬ ‫دوبيت واجب ديگر بستو دبيل شخصی است کو عزيبت ّ‬ ‫حج بيت کو‬ ‫و در نبني رسالو ميفرمايند‪ّ " - ٖ :‬‬ ‫حج استسفار شده بود‪ .‬جواب‪ّ :‬‬ ‫ؾبدد از ّ‬ ‫بر رجال است بيت اعظم در بغداد و بيت نقطو در شرياز مقصود است‪ .‬ىر يک را کو‬ ‫حج مبايند "‪.‬‬ ‫حج مبايند کافی است‪ .‬ىرکدام کو نزديکرت بو ىر بَػلَد است اىل آن بلد آنرا ّ‬ ‫ّ‬ ‫( ‪)Q ٕٜ‬‬ ‫اغبج در وصف بيت مبارک ميفرمايند‪َ " - ٗ :‬م َق َام الّ ِذي يِطُْوفُ َّن َِف َحولِ​ِو‬ ‫و در سوة ّ‬ ‫ِ‬ ‫ني الَّ ِذينَهم َِف ح ِ‬ ‫ول الْ َع ِ‬ ‫رش ُى ْم يُ َسبِ ُح ْو َن "‪( .‬ص ‪ ٛٙ‬ج ٗ آثار قلم اعلی)‬ ‫َمالَئ َکةُ الْ ُم َقّربِ ْ َ ُ ْ َ‬ ‫ِ‬ ‫ت َک َم ْن َز َار اللّوَ َِف ُسَر ِاد ِؽ ِعِّز‬ ‫و در نبني سوره مبارکو ميفرمايند‪ " - ٘ :‬تاللّو َم ْن َز َار الْبَْي َ‬ ‫اغبَ ّج ص ‪ ٜٛ‬ج ٗ آثار قلم اعلی)‬ ‫لَِقائِ​ِو َو ِخبَ ِاء َْؾب ِد َصبَالِو ‪( ."...‬سورة ْ‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫مستحق تعظيم و تکرمي است زيرا منسوب بشخص جليل‪ .‬اين‬ ‫ٔ ‪ّ " -‬اما بِقاع مق ّدسو‬ ‫ّ‬ ‫ؿبل وقتی کوی جانان بود و‬ ‫تعظيم و تکرمي راجع بروح پاک است نو جسم خاک‪ .‬اين ّ‬ ‫آن جان پاک در آن مأوی داشت‪ ،‬ؽبذا عاشقان ِ‬ ‫خاک آن کوی را ُک ْحل بينش مبايند ولی‬ ‫تعلّق بو تراب ندارند بلکو بفيض آفتاب نگرند‪ّ .‬اما ِ‬ ‫طلب عون و ضبايت و حفظ و‬

‫صيانت جز بو صبال مبارک جائز نو و اگر دون آن باشد منتهی بو پرستش خاک گردد "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٕٗٚ‬گنجينو حدود احکام)‬ ‫***‬

‫ٖ​ٖ‪ " :‬حسن محضر و لطف بيان و ُخلق خوش "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ِ " -‬طراز سوم فِی اػبُ ِلق اِنَّوُ اَ ْح َس ُن ِطَرا ٍز لِْل َخ ْل ِق ِم ْن لَ َدی ا ْغبَ ِّق َزيّ َن اللّوُ بِ​ِو َىيَاکِ َل اَْولِيَائِ​ِو‬ ‫لش ِ‬ ‫مس َو اِ ْشراقَها‪ .‬ىر نفسی بآن فائز شد او از جواىر خلق‬ ‫ورهُ يَػ ُف ْو ُؽ نػُ ْوَر ا ّ‬ ‫لَ َع ْم ِري نُ ُ‬ ‫عزت و رفعت عا َمل بآن منوط و معلّق‪ُ .‬خلق نيک سبب ىدايت َخلق است‬ ‫ؿبسوبست‪ّ .‬‬ ‫ِ‬ ‫بصراط مستقيم و نباء عظيم‪ .‬نيکوست حال نفسی کو بصفات و اخالؽ مال اعلی مزيّن‬ ‫است "‪( .‬لوح مبارک طرازات ص ‪ ٔٛ-ٜ‬ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫در کتاب عهدی ميفرمايند‪ " - ٕ :‬براستی ميگومي لسان از برای ذکر خري است او را‬ ‫کل دبا ينبغی تکلّم مبايند‪ .‬از لعن‬ ‫بگفتار زشت مياالئيد‪َ .‬ع َفااللّوُ َع ّما َسلَ َ‬ ‫ف از بعد بايد ّ‬ ‫و طعن و َما يَػتَ َک ّد ُر بِ​ِو اِْالنسان اجتناب مبايند "‪.‬‬ ‫و نيز ميفرمايند‪ " - ٖ :‬و از تکلّم بيفايده احرتاز کند چو زبان ناری است افسرده و‬ ‫کثرت بيان ظبّی است ىالک کننده‪ .‬نار ظاىری اجساد را ؿبرتؽ مبايد و نار لسان ارواح‬ ‫و افئده را بگدازد‪ .‬اثر آن بساعتی فانی شود و اثر اين نار بقرنی باقی ماند "‪( .‬ايقان‬ ‫مستطاب ص ٔ‪ ٔٙ‬ط ‪ ٖٔٔٛ‬مصر)‬ ‫ِ‬ ‫ب النُّ ُف ْو َذ‬ ‫و در لوح مقصود ميفرمايند‪ " - ٗ :‬حضرت موجود ميفرمايد ا َّن الْبَيَا َن َج ْوَىر يَطْلُ ُ‬ ‫ِ‬ ‫و اِْال ْعتِ َد َال‪ .‬اَما النُّ ُفوذُ معلّ ٌق بِالِلّطَافَِة و اللِّطافَةُ منُوطَةٌ بالْ ُقلُو ِ‬ ‫لصافِيَ ِة َو اَّما‬ ‫ب الْ َفا ِر َغة ا ّ‬ ‫ّ ْ َُ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫اغبِک ِ‬ ‫اْال ْعتِ َد ُال ا ْمتِز ِ‬ ‫اىا فی اْالَلْ َو ِاح‪...‬انتهی‪ .‬از برای ىر کلمو روحی است‬ ‫ْمة الِّ​ِت ذ َک ْرنَ َ‬ ‫ُ‬ ‫اجوُ ب ْ َ‬ ‫لذا بايد ُم َکلّم و ُمبَ ّني مالحظو مبايند و بوقت و مقام‪ ،‬کلمو القاء فرمايند چو کو از برای‬ ‫ىر کلمو اثری موجود و مشهود‪ .‬حضرت موجود ميفرمايد يک کلمو دبثايو نار است و‬ ‫اُخری دبثابو نور و اثر ىر دو در عا َمل ظاىر لذا بايد حکيم دانا در ّاول بکلمو ای کو‬ ‫خاصيّت شري در او باشد تکلّم مبايد تا اطفال روزگار تربيت شوند و بغايت قصوای وجود‬ ‫انسانی کو مقام ادراک و بزرگيست فائز گردند‪ .‬و نبچنني ميفرمايد يک کلمو دبثابو ربيع‬

‫خرم و کلمو ديگر مانند َظبوم‪ ...‬انتهی‪.‬‬ ‫است و هناؽبای بستان دانش از او سر سبز و ّ‬ ‫کل دبا ينبغی لِالنسان فائز‬ ‫حکيم دانا بايد بکمال مدارا تکلّم فرمايد تا از حالوت بيان ّ‬ ‫شوند ‪( ."...‬ص ٔ‪ ٙ.‬ؾبموعو ای از الواح صبال اهبی)‬ ‫در قطعو ٘ کلمات مکنونو فارسی ميفرمايند‪ " - ٘ :‬ای پسر خاک براستی ميگومي غافل‬ ‫تفوؽ جويد‪ .‬بگو ای‬ ‫ترين عباد کسی است کو در قول ؾبادلو مبايد و بر برادر خود ّ‬ ‫برادران باعمال خود را بيارائيد نو باقوال "‪.‬‬ ‫‪ " - ٙ‬ای اىل هبا با صبيع اىل عا َمل بروح و روبان معاشرت مبائيد اگر نزد مشا کلمو يا‬ ‫جوىريست کو دون مشا از آن ؿبروم بلسان ؿببّت وشفقت القا مبائيد اگر قبول شد و اثر‬ ‫مبود مقصد حاصل و ّاال او را باو گذاريد و درباره او دعا مبائيد نو جفا‪ .‬لسان شفقت‬ ‫ج ّذاب قلوب است و مائده روح ودبثابو معانيست ازبرای الفاظ و مانند افق است ازبرای‬ ‫اشراؽ آفتاب حکمت و دانائی "‪( .‬ص ٖ٘ٔ ؾبموعو اشراقات)‬ ‫‪ " - ٚ‬دانای آظبانی ميفرمايد گفتار درشت جبای مششري ديده ميشود و نرم آن جبای شري‪.‬‬ ‫کودکان جهان از اين بدانائی رسند و برتری جويند "‪( .‬ص ٗ‪ ٕٙ‬ؾبموعو الواح حضرت‬ ‫هباءاللّو)‬ ‫‪ " - ٛ‬با وجوه ناضره مستبشره با يکديگر معاشرت کنيد "‪( .‬ص ‪ ٕٔٚ‬ؾبموعو‬ ‫اقتدارات)‬ ‫‪ " - ٜ‬بيان اگر باندازه گفتو شود رضبت اؽبی است و اگر ذباوز مبايد سبب و علّت‬ ‫ىالک "‪( .‬ص ٖٔ​ٔ ج ٖ امر وخلق)‬ ‫حضرت عبدالبهاء در اسفار غرب ميفرمايند‪:‬‬

‫حضار و اقتضای وقت باشد‪ُ .‬حسن عبارات و اعتدال در‬ ‫ٔ ‪ " -‬بيان بايد دبشرب ّ‬ ‫اداء معانی و کلمات الزم "‪( .‬ص ‪ ٔٚٙ‬ج ٘ مائده آظبانی ط ‪ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫ٕ ‪ " -‬نبيشو بکوشيد کو نفوس را مسرور مبائيد و قلوب را شادمان کنيد تا بتوانيد‬ ‫سبب ىدايت خلق گرديد و اعالء کلمةاللّو و نشر نفحات مبائيد"‪( .‬ص ٕ‪ ٕٚ‬ج ٔ‬ ‫بدائع اْلثار)‬ ‫ٖ ‪ " -‬نبيشو خوش خرب باشيد‪ .‬اَخبار خوش را نبيشو زود منتشر مبائيد و سبب سرور‬ ‫و انتباه قلوب گرديد‪ّ .‬اما اگر جبهت نفسی پيام و خرب بدی داشتو باشيد در ابالغ و‬ ‫مذاکره آن عجلو ننمائيد و سبب حزن طرؼ مقابل نشويد‪ .‬من وقتی خرب بدی را برای‬ ‫شخصی دارم صروباً باو مبيگومي بلکو نوعی با او صحبت ميکنم کو چون آن خرب را‬ ‫ميشنود صحبت من مايو تسلّی او ميگردد "‪( .‬ص ‪ ٖٔٚ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫***‬

‫ٖٗ‪ " :‬حقوؽ اللّو "‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪:‬‬ ‫ب فَتِسعةَ ع َشر ِمثْ َقاالً للّو فَ ِ‬ ‫ک ِمئَةَ ِمثْ َق ٍال ِمن ال ّذ َى ِ‬ ‫اط ِر اْالَْر ِ‬ ‫ض َو‬ ‫ٔ ‪َ " -‬و الَّذی َسبَلَّ َ‬ ‫َ‬ ‫َْ َ َ‬ ‫ِ‬ ‫ض َل الْ َع ِظيَ ِم‪ .‬قَ ْد اَ​َم ْرنَا ُک ْم بَػ َه َذا بَػ ْع َد اِ ْذ‬ ‫لس َماء ايّا ُک ْم يَا قَػ ْوُم اَ ْن سبَْنَعُ ْوا اَنْػ ُف َس ُکم َع ْن َى َذا ال َف ْ‬ ‫ا ّ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ات و اْالَر ِضني‪ .‬اِ َّن َِف ذَلِ َ ِ‬ ‫ِ‬ ‫صاحل‬ ‫لسمو َ َ ْ َ‬ ‫ک َغب َک ٌم َو َم َ‬ ‫ُکنّا َغنيّاً َعْن ُک ْم َو َع ْن ُک ِّل َم ْن فی ا ّ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ک اَ​َر َاد تَطْ ِه ْ َري اَْموالِ ُک ْم َو تَػ َقّربُ ُک ْم اِلَی‬ ‫َملْ ُِوب ْط ِهبَا ِع ْل ُم اَ َح ٍد اّال اللّوُ ا َلعاملُ ا ْػبَبِ ْريُ‪ .‬قُ ْل بِ َذلِ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫م َق ٍ‬ ‫ال الْ َعز ُيز الْ َکرميُ‪ .‬يَا ْقوُم ال َزبُْو ْنوا َِف‬ ‫ضُ‬ ‫امات َال يُ ْد ِرُک َها اّال َم ْن َشاءَ اللّوُ انّوُ َؽبَُو الْ َف ّ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ک قُ ِ‬ ‫وح‬ ‫ضی اْالَ ْم ُر فِی اْالَلْ َو ِاح َو َِف َىذاَ اللّ ِ‬ ‫صِّرفُوا فِْي َها اّال بَػ ْع َد ا ْذتِ​ِو َک َذلِ َ‬ ‫ُح ُقوؽ اللّو َو ال تُ َ‬ ‫الْ َمنِْي ِع‪َ .‬م ْن َخا َن اللّوَ ُىبَا ُن بِالْ َع ْد ِل َو الّ ِذي َع ِم َل ِدبَا اُِمَر يػُْنَزُل(*) َعلَْي ِو الَْ​َربَکةُ ِم ْن َظبَ ِاء‬ ‫ِ‬ ‫َعطَ ِاء َربِّو ال َفيّا ِ‬ ‫ض الْ ُم ْع ِطی الْبَ ِاذ ِل الْ َق ِد ِْمي‪ .‬انّوُ اَ​َر َاد لَ ُک ْم َما َال تَع ِرفُونَوُ الْيَ ْوَم َس ْو َ‬ ‫ؼ يَػ ْع ِرفُوُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ظ "‪.‬‬ ‫ک يُ َذ ّک ُرُک ْم َم ْن ِعْن َدهُ لَ ْو ٌح َح ِفْي ٌ‬ ‫ت َزَرابی اْالَفْػَر ِاح َک َذلِ َ‬ ‫اح َو طُ ِويَ ْ‬ ‫الْ َق ْوُم ا َذا طَ َارت اْالَْرَو ُ‬ ‫)‪ )*( - )K ٜٚ‬و يا "يَػْن ِزُل"‪.‬‬ ‫ٕ ‪ " -‬نصاب حقوؽ اللّو نوزده مثقال از ذىب است يعنی بعد از بلوغ نقود باين‬ ‫مقدار‪ ،‬حقوؽ تعلّق ميگريد "‪( .‬رسالو سؤال و جواب)‬ ‫ٖ ‪ " -‬اصل نصاب کو حقوؽ بر آن تعلّق ميگريد عدد نوزده است و اين مطابق است‬ ‫با کتاب مبارک اقدس چو کو در آن آيو مقصود بيان مقدار بوده نو نصاب "‪.‬‬ ‫(ص ٖٗٔ ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی ط ٕٔٔ بديع)‬ ‫آخر آن استقامت و بعد تطهري مال و‬ ‫ٗ ‪ " -‬يا قوم ّاول امر عرفان ّ‬ ‫جل جاللُوُ و َ‬ ‫حق ّ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫توجو بو‬ ‫َما عْن َد الْ َقوم دبَا اَ​َمَر بِو اللّوُ بوده‪ .‬لذا بايد ّاول حقوؽ اؽبی اداء شود و بعد ّ‬ ‫بيت‪ .‬ؿبض فضل اين کلمو ذکر شد"‪( .‬ص ٕ٘ ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی ط ٕٔٔبديع)‬

‫عزت‬ ‫٘ ‪ " -‬امر حقوؽ بسيار عظيم است سبب و علّت برکت و نعمت و رفعت و ّ‬ ‫بوده و ىست "‪( .‬ص ‪ ٜ​ٜ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫ک ح ُق َ ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ض َِف لَْو ِح ِو ا ْغبَِفْي ِظ "‪( .‬ص ٓ‪ ٔٙ‬ج ٖ‬ ‫وؽ اللّو َو َما فُ ِر َ‬ ‫‪َ " - ٙ‬ويْل لغَن ٍی اَْم َس َ ُ‬ ‫امر و خلق)‬ ‫‪ " - ٚ‬فی اغبقيقو امر حقوؽ اؽبی امر بزرگی است‪ .‬بر صبيع ادای آن الزم چو کو‬ ‫اوست سبب نعمت و برکت و خريات "‪( .‬ص ٖٓٔ گنجينو حدود و احکام)‬ ‫‪ " - ٛ‬اين حقوؽ کو ذکر شده و از افق ظباء لوح اؽبی حکم آن اشراؽ مبوده‪ ،‬نفع آن‬ ‫خبود عباد راجع است‪ .‬لَعِ ْم ُر اللّ ِو اگر مطّلع شوند بر آنچو مستور است آگاه گردند‬ ‫از حبرفضلی کو در اين حکم مکنون است‪ ،‬صبيع ناس آنچو را مالکند درسبيل ذکرش‬ ‫انفاؽ مبايند "‪( .‬ص ٖٕ٘ج ‪ ٚ‬آثار قلم اعلی)‬ ‫کل فرض است و ُحکمش از قلم اعلی در کتاب نازل و‬ ‫‪ " - ٜ‬اداء حقوؽ اؽبی بر ّ‬ ‫ثابت ولکن اظهار و اصرار ابداً جائز نو‪ .‬ىر نفسی موفّق شود بر اداء آن و بروح و‬ ‫روبان برساند مقبولست و ّاال فال‪ .‬از بابت تذ ّکر يکبار بايد عموماً در ؾبلس ذکری‬ ‫بشود و بس‪ .‬نفوس موقنو ثابتو بصريه خود اقدام مينمايند و ِدبَا اُِم ُرْوا بِ​ِو ِم ْن لَ َدی اللّو‬ ‫ِ‬ ‫ني"‪( .‬ص ٘ٔ‬ ‫عامل ميشوند نفع اين فقره خبود آن نفوس راجع ا ّن اللّوَ َغ ِ​ِن َع ِن الْ َعالَم َ‬

‫(ؾبموعو ای از نصوص مبارکو و دستخطهای بيت العدل اعظم اؽبی درباره حقوؽ اللّو)‬

‫وعز‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬از صبلو حقوؽ اللّو نازل و اگر ناس بادای آن موفّق شوند البتّو ّ‬ ‫جل ّ‬ ‫حق ّ‬ ‫برکت عنايت فرمايد و ىم آن مال نصيب خود آن شخص و ذريّو او شود چنانچو‬ ‫حق بر‬ ‫مشاىده مينمائی اکثری از اموال ناس نصيب ايشان نشده و مبيشود و اغيار را ّ‬ ‫وراثی کو اغيار بر ايشان ترجيح دارد‪ .‬حکمت بالغو اؽبی فوؽ‬ ‫آن مسلّط ميفرمايد و يا ّ‬ ‫ذکر و بيان است "‪( .‬ص ٕٓٔگنجينو حدود و احکام)‬

‫حضرت عبدالبهاء در الواح مبارکو وصايا ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪" -‬ای ياران عبدالبهاء ؿبض الطاؼ بی پايان حضرت يزدان بتعيني حقوؽ اللّو بر‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني‬ ‫حق مستغنی از کائنات بوده و اللّوُ َغن ٌی َع ِن الْ َعالَم ْ َ‬ ‫عباد خويش منّت گذاشت َو ّاال ّ‬ ‫ّاما مفروضی حقوؽ سبب ثبوت و رسوخ نفوس و برکت در صبيع شؤون گردد " ‪.‬‬ ‫ٕ ‪ " -‬ای ياران ربّانی من اين يقني و مسلّم است کو حضرت بيچون درصبيع شؤون‬ ‫بغنای مطلق موصوؼ و برضبت واسعو مشهور و بفيض ابدی مألوؼ و بعطاء عا َمل‬ ‫وجود معروؼ ولی نظر حبکمت بالغو وامتحانات خارقو تا آشنا از بيگانو امتياز يابد‬ ‫حقوؽ بر عباد خويش واجب و مفروض فرمود‪ .‬نفوسی کو اطاعت اين امر مربم مبودند‬ ‫بربکت آظبانی موفّق و در دو جهان روی روشن و مشام از نسيم عنايت معطّر کردند‪.‬‬ ‫از صبلو حکمتهای بالغو اينکو اعطای حقوؽ سبب ثبوت و رسوخ نفوس گردد و نتائج‬ ‫عظيمو بارواح و قلوب خبشد و در موارد خرييّو مصرؼ گردد "‪( .‬ص ٓ​ٓٔ گنجينو‬ ‫حدود و احکام)‬ ‫ٖ ‪ " -‬در خصوص حقوؽ سؤال مبوده بوديد انسان در ظرؼ يکسال آنچو منفعت‬ ‫کند بايد مصارؼ ساليانو خود را منها کند پس از آنچو کو زيادی مانده در صد نوزده‬ ‫حقوؽ بدىد يعنی شخصی در ظرؼ يکسال از ذبارتش ىزار لريه منفعت برده‪،‬‬ ‫مصارؼ ساليانو خويش را کو ششصد لريه باشد منها ميکند چهار صد لريه زيادی دارد‪،‬‬ ‫تقرر حاصل ميشود يعنی بايد از چهار صد لريه از ىر‬ ‫حقوؽ بر اين چهار صد لريه ّ‬ ‫صدی نوزده لريه کو صبعش ىفتاد و شش لريه ميشود جبهت مصارؼ خرييّو حقوؽ‬ ‫بدىد "‪( .‬ص ‪ ٕٙ‬ؾبموعو ای از نصوص مبارکو و دستخطهای بيت العدل اعظم اؽبی‬ ‫درباره حقوؽ اللّو)‬

‫ٗ ‪ " -‬سبحان اللّو اغنيای احبّا نبّتی ننمايند و خدمتی نکنند از بس تعلّق باين اموال‬ ‫دنيا دارند ولی بالتّصادؼ بعد از وفات‪ ،‬اموالشان در دست دمشنان آنان افتد‪ .‬ميخورند‬ ‫و بقول عوام فاربو ميخوانند "‪( .‬ص ٗٓٔ گنجينو حدود و احکام)‬ ‫***‬

‫ٖ٘‪ " :‬حکمت در اعمال و اقوال "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ني ا ْغبِکْمةِ و ِسريوا َِف ِريا ِ ِ‬ ‫ٔ ‪ " -‬يَا اَحبّاء اللّ ِو ا ْشربُوا ِمن َع ْ ِ‬ ‫ْم ِة و ِط ْريُْوا َِف َى َو ِاء‬ ‫َ َ ْ ُْ َ‬ ‫ض ا ْغبک َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ا ْغبِک ِ‬ ‫ک يَأ ُم ُرُک ْم َربّ ُک ُم الْ َعز ُيز الْ َع ّال ُم " (لوح منيع برىان‪،‬‬ ‫ْم ِة َو الْبَيَا ِن َک َذلِ َ‬ ‫ْمة َو تَکلّ ُموا باغبک َ‬ ‫َ‬ ‫ص ٖٓٔ ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫ٕ ‪" -‬قُل اِ َّن ا ْغبِک ِ‬ ‫ک ِهبَا ‪( ."...‬ص‪ ٜٔٓ‬جٖ امروخلق)‬ ‫أس اْالَ ْع َم ِال َوَمالِ ُک ِها َسبَ ّس َ‬ ‫َ‬ ‫ْمة َر ُ‬ ‫اشراً بِ ِْ‬ ‫اطقاً بِا ْغبِکْم ِة و ذَاکِراً بِا ْغبِکْم ِة و مع ِ‬ ‫ٖ ‪ُ " -‬کن نَ ِ‬ ‫ک َح َک َم َم ْن َکا َن‬ ‫ْم ِة َک َذلِ َ‬ ‫َ َ َُ‬ ‫ْ‬ ‫اغبک َ‬ ‫َ َ‬ ‫َعلَی اْالَ ْم ِر قَ ِويّاً"‪( .‬ص ‪ ٜٔٓ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫در لوح مبارک خطاب دبلک پاريس (ناپلئون سوم) نازل‪ " - ٗ :‬يَا اَ ْى َل الْبَ َها َس ِّخ ُرْوا‬ ‫ِ​ِ‬ ‫وب بِسيو ِ‬ ‫ؼ ا ْغبِک ِ‬ ‫م َدائِن الْ ُقلُ ِ‬ ‫ک َِف‬ ‫ين ُهبَادلو َن بِاَ ْى َو ِاء اَنْػ ُف ِس ُه ْم اُْولَئِ َ‬ ‫ُ ُْ‬ ‫َ‬ ‫ْمة َو الْبَيان ا ّن الّذ َ‬ ‫َ َ‬ ‫ِ‬ ‫ني‪ .‬قُل سيف ا ْغبِک ِ‬ ‫ف و اَح ُّد ِمن سْي ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِحج ٍ‬ ‫ف ا ْغبَ ِديْ ِد لَْو اَنْػتُ ْم ِم َن‬ ‫اب ُمبِ ْ ٍ ْ َ ْ ُ‬ ‫َ‬ ‫ْمة اَ َحُّر م َن الصيَّ َ َ ْ َ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ني "‪( .‬ص ٔ​ٔ​ٔ الواح نازلو خطاب دبلوک)‬ ‫الْ َعا ِرف َ‬ ‫وصي ُکم بِ ِْ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ْم ِة حکمت اعمال و افعالی است کو سبب اگاىی غافلهای‬ ‫٘ ‪ " -‬انّا نُ ْ ْ‬ ‫اغبک َ‬ ‫تقرب ايشان است حبزب اللّو ‪...‬بايد حکمای ارض بکمال رأفت‬ ‫عا َمل است و نبچنني ّ‬ ‫و ؿببّت عباد را بشريعةاللّو و مشرؽ عنايتش دعوت مبايند "‪( .‬ص ٓ‪ ٕٙ‬گنجينو‬ ‫حدود و احکام)‬ ‫‪ " - ٙ‬و از حکمت مالحظو مقامات است و سخن گفنت باندازه شأن و از حکمت‬ ‫حزم است ‪( ."...‬ص ٔ​ٔ​ٔ ج ٖ امرو خلق)‬

‫‪ " - ٚ‬بعضی از دوستان اؽبی حکمت را مالحظو ننموده اند و از مقامش غافل شده‬ ‫و سبب گشتند در بعضی از بالد ضوضاء مرتفع شد‪ .‬بشنويد ندای مظلوم را وبآنچو‬ ‫در الواح نازل شده عامل شويد‪ .‬تا ظبع نيابيد لب نگشائيد و تا ارض طيّبو مبارکو‬ ‫مشاىده نکنيد بذر حکمت را وديعو نگذاريد‪ .‬القاء کلمو اؽبی وقتی است کو ظبع و‬ ‫بصر مستعد باشند و نبچنني ارض‪ .‬بعضی در بعضی از احيان تکلّم مبودند بآنچو کو‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ني‪ .‬اِتّػ ُق ْوا‬ ‫ضرش باصل سدره راجع است‪ .‬قُل يَاقَػ ْوم َخافُػ ْوا اللّوَ َو الَ تَکونوا م َن الْظَّالم ْ َ‬ ‫ّ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني‪ .‬ارض جرز اليق انبات نو و ظبع شرک اليق اصغاء کلمو‬ ‫اللّوَ َو َال تَ ُک ْونػُ ْوا م َن ا ْعبَاىل ْ َ‬ ‫توحيد نو "‪( .‬ص ٖ‪ ٕٗٓ-‬ادعيو حضرت ؿببوب)‬ ‫‪ " - ٛ‬صبيع امور بو حکمت بايد واقع شود‪ .‬امری کو سبب ضوضای خلق شود البتّو‬ ‫مغاير حکمت است "‪( .‬ص ‪ ٔ​ٔٙ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫‪ " - ٜ‬يا حکيم حکمةاللّو حافظ عباد است و نور َم ْن فِی البِ‬ ‫کل را حبکمت‬ ‫ال‬ ‫ز‬ ‫ال‬ ‫د‬ ‫ال‬ ‫َ‬ ‫ّ‬ ‫و بيان و مقتضيات آن امر مبودمي مقصود اينمظلوم از ّاول ايّام الی حني آنکو مذىب‬ ‫اللّو را سبب بغضاء ننمايند "‪( .‬ص ‪ ٔٓٛ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬در الواح اؽبی ذکر حکمت گشتو و بيان مراعات مقتضيات مکان و وقت‬ ‫شده‪ .‬مراد سکون روحی و شؤون عنصری نبوده بلکو مر ِاد اؽبی اين بوده کو مشع در‬

‫صبع برافروزد نو در صحرای بی نفع‪ .‬ماء فيض اؽبی بر ارض طيّبو نازل گردد نو ارض‬ ‫َجرزه َواِّال خاموش ِي مشع را حکمت نتوان گفت و پريشانی صبع را عالمت وحدت نتوان‬ ‫مشرد‪ .‬افسردگی و مردگی‪ ،‬حيات و زندگی تعبري نشود و ناتوانی و درماندگی ىومشندی‬ ‫و زيرکی نگردد " (ص ٔ‪ ٕٙ‬گنجينو حدود و احکام بنقل از ج ٔ مکاتيب)‬ ‫ٕ ‪ " -‬و حکمت اينست کو دبدارای اؽبی و ؿببّت و مهربانی و صرب و بردباری و‬ ‫اخالؽ رضبانی و اعمال و افعال ربّانی تبليغ مبايد نو اينکو بو صمت و سکوت پردازد و‬

‫بکلّی فراموش مبايد‪ .‬خالصو احبّای اؽبی را فرداً فرد بو تبليغ امراللّو تشويق مبائيد کو‬ ‫حکمت مذکوره در کتاب‪ ،‬نفس تبليغ است ولی دبدارا "‪( .‬ص ٔ‪ ٕٙ‬گنجينو حدود و‬ ‫احکام)‬ ‫***‬

‫‪ " :ٖٙ‬حيا "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬در وجود آيتی موجود و آن انسان را از آنچو شايستو و اليق نيست منع‬ ‫مينمايد و حراست ميفرمايد و نام آنرا حيا گذارده اند ولکن اين فقره ـبصوص است‬ ‫کل دارای اين مقام نبوده و نيستند "‪( .‬کلمات مبارکو فردوسيّو‪ ،‬ص ٖٗ‬ ‫دبعدودی‪ّ .‬‬ ‫ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬ورقات مؤمنو مطمئنو بايد در کمال تنزيو و تقديس و ع ّفت و عصمت و سرت و‬ ‫کل بر پاکی و طهارت و کماالت ايشان شهادت‬ ‫حجاب و حيا مشهور آفاؽ گردند تا ّ‬ ‫دىند "‪( .‬ص ٔ‪ ٜٔ‬ج ٘ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫***‬

‫‪ " :ٖٚ‬حيات عائلو بهائی "‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬در اين امر حيات عائلو بايد مثل حيات مالئک ظباء باشد‪ .‬روحانيّت و سرور‬ ‫باشد‪ّ .‬ارباد و اتّفاؽ باشد‪ .‬مرافقت جسمانی و عقالنی باشد خانو منظّم ومرتّب باشد‪.‬‬ ‫اشعو ىای مشس حقيقت و ستاره ىای روشن ظباء باشد‪ .‬چون دو مرغ‬ ‫افکارشان مانند ّ‬ ‫برشاخسارىای شجر وحدت و يگانگی بسرايند‪ .‬نبيشو پُر فرح و سرور باشند و سبب‬ ‫سرور قلوب ديگران شوند‪ .‬برای ديگران سرمشق باشند‪ .‬برای يکديگر ؿببّت صميمی‬ ‫حقيقی داشتو باشند ‪( ."...‬ص ٔ‪ ٔٙ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫ٕ ‪ " -‬درميان خلق ازدواج عبارت از ارتباط جسمانيست و اين ّارباد و و اتّفاؽ موقّت‬ ‫مقرر و ؿبتوم است ولکن ازدواج اىل هبا بايد ارتباط‬ ‫است زيرا فرقت جسمانی عاقبت ّ‬ ‫جسمانی و روحانی ىردو باشد زيرا ىردو سرمست يک جامند و منجذب يک ِ‬ ‫طلعت‬ ‫بی مثال‪ .‬زنده بو يک روحند و روشن از يک انوار‪ .‬اين روابط روحانيّو است و ّارباد‬ ‫ابديست و نبچنني در عا َمل جسمانی نيز ارتباط ؿبکم متني دارند ارتباط و ّارباد و اتّفاؽ‬ ‫چون از حيث روح و جسم ىر دو باشد آن وحدت حقيقی است ؽبذا ابديست ّاما اگر‬ ‫ؾبرد از حيثيّت جسم باشد البتّو آن موقّت است و عاقبت مفارقت ؿب ّقق‪ .‬پس بايد‬ ‫ّارباد ّ‬ ‫اىل هبا چون رابطو ازدواج در ميان آيد ّارباد حقيقی و ارتباط معنوی و اجتماع روحانی و‬ ‫جسمانی باشد تا در صبيع مراتب وجود و درصبيع عوامل اؽبی اين وحدت حاصل گردد زيرا‬ ‫اين وحدت حقيقی جلوه ای از نور ؿببّت اللّو است ‪( ."...‬ص ٓ‪ ٜٔ٘-ٙ‬گنجينو حدود‬ ‫و احکام ‪ -‬درکتاب اخالؽ هبائی وکتاب حيات هبائی نيزبا تفاوهتائی جزئی مندرج است‪).‬‬ ‫ٖ ‪ " -‬بني هبائيان مسألو ازدواج اينست کو مرد و زن جسماً و روحاً متّحد باشند تا در‬ ‫صبيع عوامل اؽبی ّاربادشان ابدی باشد و حيات روحانی يکديگر را ترقّی دىند‪ .‬اينست‬ ‫اقرتان هبائی "‪( .‬ص ‪ ٜٛ‬فضائل اخالؽ)‬

‫ٗ ‪ " -‬زن و شوىر بايد معلومات خود و استعدادات خود و جسم و جان خود را در‬ ‫مرحلو ّاول حبضرت هباءاللّو و سپس بيکديگر نثار مبايند‪ .‬بايد افکارشان عالی و آمالشان‬ ‫نورانی و قلوبشان روحانی و ارواحشان مطلع انوار مشس حقيقت باشد‪ .‬نبايد جبهت‬ ‫اتّفاقات و تصادفات فانی اين زندگی تغيري پذير نسبت هبم بدبني شوند و ُخلق تنگی‬ ‫مبايند‪ .‬قلوبشان بايد وسيع و منشرح و بوسعت جهان اؽبی باشد‪ .‬ىروقت اختالؼ نظری‬ ‫حل کنند و نگذارند‬ ‫بني ايشان توليد شود بايد دبنتهی درجو سعی مبايند کو آنرا بني خود ّ‬ ‫ذره صغري را جبل کبري مبايند و نيز‬ ‫خرب آن خبارج سرايت کند زيرا مردم مستعد ىستند کو ّ‬ ‫ىرگاه بعلّت پيش آمدی رقبشی از يکديگر حاصل مبودند نبايد آنرا در دل نگاىدارند بلکو‬ ‫بالطّبع بايد آنرا برای يکديگر شرح و توضيح دىند و کوشش کنند ىر چو زودتر اين نفاؽ‬ ‫و کدورت برطرؼ شود‪ .‬بايد يگانگی و ياری را برحسادت و ريا ترجيح دىند و مانند دو‬ ‫آئينو صافی باشند تا انوار ستارگان ؿببّت و صبال را در يکديگر منعکس سازند‪ .‬مشا بايد‬ ‫تصورات و افکار عالی و آظبانی خود را بيکديگر بگوئيد ىيچ امر ـبفی در بني خود‬ ‫ّ‬ ‫ؿبل راحتی و صفا مبائيد‪ .‬مهمان نواز باشيد و د ِر منزل خود‬ ‫نداشتو باشيد‪ .‬خانو خود را ّ‬ ‫متبسم استقبال کنيد و خوش‬ ‫را بروی آشنا و بيگانو باز گذاريد‪ .‬ىر تازه واردی را با روئی ّ‬ ‫آمد گوئيد و طوری با ايشان رفتار مبائيد کو احساس کنند کو در خانو من ىستند‪.‬‬ ‫خداوند چنان ّارباد و اتّفاقی بني زن و شوىر خلق مبوده است کو ىيچکس مبيتواند در اين‬ ‫تصور کند‪ .‬مشا بايد دائماً شجر الفت و ّارباد خود را با آب‬ ‫دنيا باالتر از اين ّاربادی را ّ‬ ‫خرم ماند وشريين ترين اشبار‬ ‫عالقو و ؿببّت آبياری مبائيد تا در سبام فصول زندگانی سرسبز و ّ‬ ‫را برای شفای آالم ملل و اقوام ببار آورد‪ .‬خالصو مشا دو نفر بايد طوری زندگانی مبائيد‬ ‫کو خانو مشا جلوه ای از ملکوت اهبی شود تا ىر کس قدم گذارد روح صفا و نزىت را‬ ‫احساس مبايد و بی اختيار فرياد برآورد کو اينجا خانو ؿببّت است اينجا کاخ ؿببّت است‬ ‫اينجا آشيانو ؿببّت است اينجا گلستان ؿببّت است و مشا دو نفر چون دو طري خوش‬ ‫خوان بايد بر روی بلندترين شاخو ىای شجر حيات بنشينيد و فضا را فبلو از نغمات‬ ‫عشق و سرور کنيد‪ .‬تا آقبا کو ميتوانيد سعی مبائيد اساس ؿببّت خود را در روح و‬ ‫مستقر سازيد نگذاريد کو اين اساس متزلزل گردد‪ .‬وقتی کو خداوند بشما‬ ‫وجدان خويش‬ ‫ّ‬ ‫اطفال شريين و نازنني عطا ميکند خود را وقف تربيت و تعليم ايشان مبائيد تا گلهای‬

‫جاودانی گلزار اؽبی و بلبالن خوش اغبان هبشت آظبانی گردند و خادمان عا َمل انسانی و‬ ‫اشبار شجر زندگانی شوند‪ .‬در زندگانی چنان مشي و سلوک مبائيد کو ديگران آنرا مبونو و‬ ‫سرمشق گريند و با يکديگر بگويند کو ببني چگونو ايشان چون دو کبوتر با عشق و ّارباد‬ ‫مقر يافتو اند گوئی کو خداوند حقيقت وجودشان را از ازل‬ ‫و توافق کامل در يک آشيانو ّ‬ ‫برای دوست داشنت يکديگر سرشتو است‪ .‬وقتی کو چنني حالتی وجود داشت و چنني‬ ‫آمال و ىدفهائی اختيار شد آنوقت از حيات جاودانی سهم بزرگی نصيب برده ايد و از‬ ‫سرچشمو حقيقت نوشيده ايد و ايّام خود را در هبشت شکوه و جالل در صبع آوری ازىار‬ ‫اسرار اؽبی صرؼ مبوده ايد‪ .‬نسبت بيکديگر چون عاشقان اؽبی و حبيبان معنوی باشيد‪.‬‬ ‫حيات خود را در هبشت ؿببّت بگذرانيد‪ .‬آشيانوء خود را بر روی شاخو ىای پُر برگ‬ ‫شجر ؿببّت بنا کنيد‪ .‬در فضای با صفای ؿببّت پرواز کنيد‪ .‬در حبر بيکران ؿببّت شنا‬ ‫اشعو تابان مشس ؿببّت حرکت کنيد‪.‬‬ ‫ظل َ‬ ‫کنيد‪ .‬در گلزار جاودان ؿببّت مشی کنيد ‪.‬در ّ‬ ‫در طريق ؿببّت ثابت و مستقيم باشيد‪ .‬مشام خود را با نفحو جانبخش ازىار ؿببّت‬ ‫معطّر کنيد‪ .‬گوشهای خود را بآىنگهای روح نواز ؿببّت آشنا کنيد‪ .‬از شراب ؿببّت‬ ‫بنوشيد‪ .‬سرمست شويد‪ .‬بگذاريد تا آمال و افکار مشا چون دستو ای از گُلهای ؿببّت‬ ‫و سخنان مشا چون حبرؿببّت باشد "‪( .‬از بيانات شفاىی مبارک صفحات ٕٔ‪ٔٛ-‬‬ ‫ازدواج هبائی)‬ ‫٘ ‪ " -‬فی اغبقيقو انسان بايد بوفا قيام مبايد و ثبوت و استقامت بنمايد علی اػبصوص‬ ‫بقرين و نبنشني خويش و نبدم و ندمي خود زيرا حقوؽ در بني اين دو قدمي و ؿبکم و متني‬ ‫است و انسان آنچو بکوشد از عهده اکمال برنيايد ولی بقدر امکان قصور نشايد "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٕٜٚ-ٛ‬بشارة النور)‬ ‫‪ " - ٙ‬ای دو مؤمن باللّو خداوند بی مانند زن و مرد را آفريده کو با يکديگر در هنايت‬ ‫الفت آميزش مبايند و زندگانی کنند و حکم يک جان داشتو باشند زن و مرد دو رفيق‬ ‫انيس ىستند کو بايد در غم يکديگر شريک باشند چون چنني باشد در هنايت خوشی و‬ ‫آسايش دل و جان در اين جهان زندگانی کنند و در ملکوت آظبانی مظهر الطاؼ اؽبی‬

‫گردند و ّاال در غايت تلخی عمر بسر برند و ىر دم آرزوی مردن مبايند و در جهان‬ ‫آظبانی نيز شرمسار باشند پس بکوشيد کو با يکديگر مانند دو کبوتر در آشيان آميزش‬ ‫دل و جان مبائيد اينست خوشبختی در دو جهان "‪( .‬ص ٘ٔ ازدواج هبائی)‬ ‫***‬

‫‪" :ٖٛ‬خدمت امراللّو "‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ٍ‬ ‫أخ ُذ ُک ُم اْالَ ْحَزا ُن ِم َن الّ ِذيُ َن‬ ‫ٔ ‪ " -‬يَا عبَ َاد ا ّلرضب ِن قُػ ْوُم ْوا َعلَی خ ْد َمة اْالَ ْم ِر َعلَی شأن الَ تَ ُ‬ ‫َک َفروا ِدبَطْلَ ِع اْاليا ِ‬ ‫ت "‪)K ٖ٘( .‬‬ ‫ُْ‬ ‫ٕ ‪ " -‬من عرفَِ​ِن يػ ُقوم علَی ِخ ْدم ِ​ِت بِ​ِقياٍم َال تػُ ْقعِ ُده جنُود الس ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني"‪(K ٖٛ( .‬‬ ‫َ ْ َ​َ َ ْ ُ َ‬ ‫موات َو اْالَ​َرض ْ َ‬ ‫َ َ‬ ‫ُ ُ ُ ّ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ٍ‬ ‫ني‬ ‫ٖ ‪ " -‬قُػ ْوُم ْوا َعلَی خ ْد َمة اْالَ ْم ِر َِف ُک ِّل اْال ْح َو ِال انّوُ يُؤيِ ُد ُک ْم بِ ُس ْلطَان َکا َن َعلَی الْ َعالَم ْ َ‬ ‫ُِؿبْيطاً "‪)K ٚٗ( .‬‬ ‫ِ‬ ‫صَرةِ اَْم ِري ِجبُنُ ْوٍد ِم َن الْ َم ََِل اْالَ ْعلَی‬ ‫ص ُر َم ْن قَ َام َعلَی نُ ْ‬ ‫ٗ ‪َ " -‬و نَرا ُک ْم م َن اُفُق َي اْالَبْػ َهی و نػَْن ُ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني "‪)K ٖ٘( .‬‬ ‫َو قَبِْي ٍل م َن الْ َمالَئ َکة الْ ُم َقّربِْ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ص ْوراً "‪ ٕٗ( .‬کلمات مکنونو)‬ ‫٘ ‪ُ " -‬ک ْن الَ ْمري نَاصراً لتَ ُک ْو َن فی الْ ُم ْلک َمْن ُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫صَرةِ اَْم ِرنَا لَيُغَلِّبُوُ اللّوُ َعلَی ِمئَة‬ ‫‪ " - ٙ‬فَػ َو اللّو الّذي َال الَوَ ّاال ُىو لَ ْو يَػ ُق ْوُم واح ٌد مْن ُک ْم َعلَی نُ ْ‬ ‫ف و لِو اَْزداد َِف حب ِو لَيغَلّبو اللّو علی من فِی السمو ِ‬ ‫ٍ‬ ‫ات َو اْالَْر ِ‬ ‫ض "‪( .‬ص ‪ ٗٙ‬ج ٗ‬ ‫اَلْ َ ْ َ َ ُ ّ ُ ُ ُ ُ َ َ ْ‬ ‫ّ‬ ‫آثار قلم اعلی)‬ ‫‪" - ٚ‬ما خلَ ْقتُم ِالَنْػ ُفس ُکم بل ِػب ْدم ِة اَم ِراللّ ِو ر ِّ ِ‬ ‫ني"‪( .‬ص ‪ ٕٜٓ‬ؾبموعو اشراقات)‬ ‫ب الْ َعالَم ْ َ‬ ‫َ َ ْ‬ ‫َ ْ َْ َ ْ َ‬ ‫‪ " - ٛ‬دنيا و آنچو در اوست در مرور است و آنچو باقی و دائم خواىد ماند آن‬ ‫حق ظاىر شود "‪( .‬ص ٗ‪ ٜ‬ج ٘ آثار‬ ‫خدمتی است کو در اين ايّام از دوستان ّ‬ ‫قلم اعلی)‬

‫‪ " - ٜ‬قسم ِّ ِ‬ ‫اقل ِم ْن َذ ّر باشد و عمل ِدبَا‬ ‫دبسخر عا َمل کو ىر نفسی اليوم خبدمت امر ولو ّ‬ ‫اَنْػزلَو اللّو َِف ا ِ‬ ‫لکتَ ِ‬ ‫اب فائِز شد البتّو دبکافات آن در دنيا و صبيع عوامل فائز خواىد گشت "‪.‬‬ ‫َُ ْ‬ ‫(ص ‪ ٔٗٛ‬ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی)‬ ‫ٓٔ – " لَ َع ْم ُراللّ ِو از برای ناصر مق ّدر شده آنچو کو خزائن ارض بآن معادلو ننمايد "‪.‬‬ ‫(ص ٔ‪ ٔٚ‬ظهور عدل اؽبی ط ٕٖٔ بديع)‬ ‫ٔ​ٔ ‪ " -‬طوبی از برای مقبلی کو بطراز نبّت مزيّن شد و بر خدمت امر قيام مبود‪ .‬او‬ ‫دبقصود فائز و بآنچو از برای او خلق شده عارؼ "‪( .‬ص ٕٔ اصول عقايد هبائيان)‬ ‫ِ‬ ‫مقربني کو طائف‬ ‫ٕٔ ‪ " -‬اليوم يوم نصرت است َو نَػ ْفسي ا ْغبَ ّق صبيع حقايق عالني و اروح ّ‬ ‫حولند مسألت مبوده کو بقميص ظاىر ىيکليّو انسانيّو ظاىر شوند و در ظاىر بنصرت‬ ‫امراللّو قيام مبايند "‪( .‬ص ٖٕٔ ج ٗ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫حق و امر او بر يکديگر سبقت گرييد‪ .‬اين است آنچو کو مشا را در‬ ‫ٖٔ‪ "-‬در خدمت ّ‬ ‫اين جهان و جهان ديگر بکار آيد "‪( .‬ص ٓ‪ ٔٚ‬ظهور عدل اؽبی ط ٕٖٔ بديع ‪-‬‬ ‫مصوب)‬ ‫ترصبو ّ‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬وقت نبّت و خدمت است و زمان شعلو و حرارت تا زمان از دست نرفتو است‬ ‫اين فرصت را غنيمت مشريد و اين وسعت را اعظم نعمت‪ .‬عنقريب اين چند روزه عمر‬ ‫فانی بسر آيد و با دست هتی حبفره خاموشی درآئيم‪ .‬پس بايد دل جبمال مبني بندمي و‬ ‫سبسک حببل متني جوئيم و کمر خدمت بر بندمي و آتشی از عشق برافروزمي و از حرارت‬ ‫ّ‬ ‫ؿببّت اللّو بسوزمي و زبان بگشائيم و آتش بقلب امکان زنيم و جنود ظلمت را بانوار‬ ‫ىدايت معدوم کنيم و درميدان جانفشانی در سبيل اللّو جانفشانی کنيم"‪( .‬ص ‪ ٕ٘ٚ‬ج‬ ‫ٔ منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء ط آمريکا)‬

‫ٕ ‪ " -‬اين يوم يوم قيام خبدمت است و عبوديّت آستان احديّت‪ .‬تا حيات باقی است‬ ‫تعجيل مبائيد و تا هبار را خزان در بر نگرفتو و شفا را بيماری غالب نشده قيام مبائيد "‪.‬‬ ‫(ص ‪ٔ​ٜٔ‬ج ٔ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬ ‫عزت ابديّو‬ ‫ٖ ‪ " -‬بکوشيد کو در عبوديّت آستان مق ّدس استقامت مبائيد اينست آن ّ‬ ‫اينست نعمت سرمديّو اينست سبب نورانيّت وجود در ملکوت اهبی اينست سبب ترقّی در‬ ‫اين اوج نامتناىی َو َعلَْي ُک ُم الْبَ َهاءُ اْالَبْػ َهی "‪( .‬ص ‪ ٕٖٙ‬ج ٘ مائده آظبانی ط ‪ٕٜٔ‬‬ ‫بديع)‬ ‫ٗ ‪ " -‬اگر نفسی فی سبيل اللّو ن َفسی برآرد و خدمتی بنمايد در ملکوت اهبی مذکور‬ ‫آيد‪ .‬ىرگز فراموش نشود "‪( .‬ص ٖٔ ج ‪ ٚ‬مکاتيب)‬ ‫٘ ‪ " -‬اليوم حقائق مق ّدسو مَل اعلی در جنّت عليا آرزوی رجوع باين عا َمل مينمايند تا‬ ‫موفّق خبدمتی بآستان صبال اهبی گردند و بعبوديّت عتبو مق ّدسو قيام کنند "‪( .‬ص ٕ٘ٔ‬ ‫ج ٔ توقيعات مبارکو ساؽبای ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬ ‫‪ " - ٙ‬خدا استعدادی را کو بشما عنايت فرموده برای اينستکو در خدمت ملکوتش‬ ‫صرؼ مبائيد زيرا در ىر امری استعداد خود را صرؼ کنيد نتائجش ؿبدود است مگر در‬ ‫امر اؽبی و خدمت بوحدت عامل انسانی و انتشار کماالت روحانی آن غري ؿبدود است‬ ‫ىر انسانی کو در سبيل اؽبی جانفشانی مبايد چون مشع در اقبمن عا َمل بدرخشد "‪.‬‬ ‫(ص ٓ‪ ٕٜ‬ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ ‪ " -‬قُػوموا يا اَ ِحباء اللّ ِو َکنَ ْف ٍ ِ ٍ‬ ‫صَرةِ َى َذا اْالَ ْم ِر اْالَْرفَ ِع اْالَ َع ِز اْالَْق َد ِس الْبَ ِديْ ِع‪.‬‬ ‫س َواح َدة َعلَی نُ ْ‬ ‫ُْْ َ ّ َ‬ ‫ِ ِ‬ ‫احتَ ُک ْم َو ِر َخائَ ُک ْم َو اَنْ ِف ُق ْوا اَْم َوالَ ُک ْم َو ا ْى ُج ْروا‬ ‫اَن ابْذلُْوا ُج ْه َد ْک ْم َو ا ْ‬ ‫ص ِرفُػ ْوا اَْوقَاتَ ُک ْم َو افْ ُد ْوا َر َ‬

‫اَوطَانَ ُکم و انْص ِرفُػوا عن ُکل ما لَ َدي ُکم ِخ ْدمةً ِالَم ِرهِ و ابتِغَاء لِم ِ​ِ ِ ِ‬ ‫ؤس َساتِ​ِو َو‬ ‫ْ َ َ ْ َ ْ ِّ َ ْ ْ َ ْ َ ً َ َ‬ ‫رضاتو َو ا ْعَزازاً ل ُم ّ‬ ‫ْ‬ ‫اضح الْمهي ِم ِن الْمتعالِی الْ َفر ِ‬ ‫اِثْػبَاتاً لِنُ ُف ْوِذ َکلِمتِ ِو و اِ ْح َقاقاً لِ ِديْن ِو الْ ْغالِ ِ‬ ‫يد "‪( .‬ص ‪ٔٛ​ٛ‬‬ ‫ب ا َلو ِ ُ َ ْ‬ ‫َُ​َ‬ ‫َ َ‬ ‫ج ٖ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬ ‫ٕ ‪ " -‬چرا خاموش نشينيم و حزن و اندوه خبود راه دىيم ىنگام خدمت و نصرت است‬ ‫و ايّام ايّاِم استقامت و جانفشانی در سبيل امراللّو "‪( .‬ص ‪ ٙٛ‬ج ٔ توقيعات مبارکو‪،‬‬ ‫ساؽبای ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬ ‫ٖ ‪ " -‬فی اغبقيقو ميدان خدمت چنان وسيع و ايّام بدرجو ای خطري و امراللّو بشأنی‬ ‫عظيم و خ ّدام آستان بپايو ای قليل و فرصت حب ّدی کوتاه و قصري و افتخارات دبيزانی‬ ‫جليل و پُر هباء است کو احدی از پريوان امر حضرت هباءاللّو کو خود را قابل انتساب‬ ‫تأمل و ترديد خبود راه ندىد و دقيقو ای در اقبام‬ ‫بآستان مق ّدس اؽبی مشارد غبظو ای ّ‬ ‫مصوب)‬ ‫وظايف روحانيّو خويش توقّف ننمايد "‪( .‬ص ‪ ٜٛ‬ظهور عدل اؽبی ترصبو ّ‬ ‫ٗ ‪" -‬ىيچ امری باندازه خدمت بامراللّو موفّقيّت در برندارد‪ .‬خدمت مغناطيس تأييدات‬ ‫فعال باشد روح القدس او را تأييد ميکند و در‬ ‫اؽبيّو است‪ .‬در اينصورت وقتی شخص ّ‬ ‫اشعو شفا دىنده و‬ ‫فعاليّت روح القدس از مشول تأييد باز مانده و شخص از ّ‬ ‫صورت عدم ّ‬ ‫مصوب)‬ ‫روح خبش آن ؿبروم ميماند "‪( .‬ص ٘ٗ مبونو حيات هبائی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫٘ ‪ " -‬پاداش و شبره ؾبهودات ىر يک از دوستان منوط دبيزان نبّت و ؾباىدتی است کو‬ ‫ىر فرد بنفسو در حيات خصوصيّو خويش ابراز و در نشر و گسرتش رسالت اؽبی و تسريع‬ ‫در فتح و ظفر موعوده رضبانی مبذول خواىد داشت "‪( .‬ص ٘‪ ٖٗ-‬ظهور عدل اؽبی ‪-‬‬ ‫مصوب)‬ ‫ترصبو ّ‬ ‫***‬

‫‪ " :ٖٜ‬خدمت بخلق "‬ ‫حضرت هباءاللّو در لوح مقصود ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬امروز انسان کسی است کو خبدمت صبيع من َعلَی االَْرض قيام مبايد "‪.‬‬ ‫ِ‬ ‫صبَ َح قَائِماً َعلَی ِخ ْد َم ِة‬ ‫و بعد ميفرمايند‪ " - ٕ :‬حضرت موجود ميفرمايد طُْوبی ل َم ْن اَ ْ‬ ‫اْالَُم ِم "‪( .‬لوح مبارک مقصود ص ٔ‪ ٔ.‬ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫و در کلمات فردوسيّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ان لَو ت ُکو ُن ن ِ ِ‬ ‫ض ِل‬ ‫ٖ ‪ " -‬کلمةُ اللّو در ورؽ سوم از فردوس اعلی يَا ابْ َن اِْالنْ َس ِ ْ َ ْ َ‬ ‫اظراً الَی الْ َف ْ‬ ‫ضع مايػنفعک و خ ْذ ما يػنت ِفع بِ​ِو الْعِباد و اِ ْن ت ُکن ن ِ ِ‬ ‫اظراً الَی الْ َع ْد ِل ا ْخ َْرت لِ ُد ْونِ َ‬ ‫ََُ َ ْ َ‬ ‫ک َما َزبْتَ ُارهُ‬ ‫َ ْ َ َ ْ َ ُ َ َ ُ َ َ َْ ُ‬ ‫ک "‪( .‬ص ٖ٘ ؾبموعو فوؽ ال ّذکر)‬ ‫لِنَ ْف ِس َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫فع بِ​ِو‬ ‫ٗ ‪ " -‬يَا اَحبّائي َما ُخل ْقتُ ْم الَنْػ ُفس ُک ْم بَل ل ْل َعا َِمل‪َ .‬‬ ‫ضعُ ْوا َما يَػْن َفعُ ُک ْم َو ُخ ُذ ْوا َما يَػْنتَ ُ‬ ‫الْ َعا َملُ "‪( .‬ص ٕٕٓ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫٘ ‪ " -‬آنچو سبب نفع عا َمل است ىر چو باشد لدی اللّو مقبول و ؿببوب و دون آن ىر‬ ‫چو باشد مردود چو کو اين ظهور ؿبض قبات و اصالح و ّارباد و اتّفاؽ و راحت اىل‬ ‫عا َمل بوده "‪( .‬ص ٕٗٓ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫‪ " -ٙ‬انسان از برای اصالح عا َمل آمده وبايد لوجو اللّو خبدمت برادران خود قيام مبايد "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٔٙ​ٙ‬ج ‪ ٚ‬مائده آظبانی ط ‪ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫‪ " - ٚ‬بايد از مشا ظاىر شود آنچو کو سبب آسايش و راحت بيچارگان روزگار است "‪.‬‬ ‫(ص ٖٓٔ فضائل اخالؽ)‬

‫‪ " - ٛ‬ای دوستان من در سبيل رضای دوست مشی مبائيد و رضای او در خلق او بوده‬ ‫و خواىد بود يعنی دوست بی رضای دوست خود در بيت او وارد نشود و در اموال او‬ ‫تصرؼ ننمايد و رضای خود را بر رضای او ترجيح ندىد و خود را در ىيچ امری مق ّدم‬ ‫ّ‬ ‫ک يَا ْاولِی اْالَفْ َکا ِر "‪( .‬ؽ ٖٗ کلمات مکنونو)‬ ‫نشمارد فَػتَ َف َّک ُرْوا َِف َذلِ َ‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬من مشا را نصيحت مينمامي کو تا توانيد در خري عموم کوشيد و ؿببّت و الفت در‬ ‫کمال خلوص جبميع افراد بشر مبائيد "‪( .‬ص ٕ‪ ٕٚ‬ج ٘ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫ٕ ‪ " -‬مشاىا بايد بآنچو سبب آسايش عا َمل انسانی است تشبّث مبائيد‪ .‬يتيم ىا را نوازش‬ ‫کنيد گرسنو ىا را سري مبائيد برىنو ای را بپوشانيد بيچاره ىا را دستگريی کنيد تا مقبول‬ ‫درگاه اؽبی شويد "‪( .‬ص ٓ‪ ٙ‬اخالؽ هبائی)‬ ‫ٖ ‪ " -‬ىر مظلومی را ملجأو پناه باشيد و ىر مغلوبی را دستگري و ؾب ِري توانا‪ .‬ىر مريضی‬ ‫را طبيب حاذؽ باشيد و ىر ؾبروىی را مرىم فائق شويد‪ .‬ىر خائفی را پناه امني گرديد و‬ ‫ىر مضطربی را سبب راحت و تسکني‪ .‬ىر مغمومی را مسرور مبائيد و ىر گريانی را‬ ‫خندان کنيد‪ .‬ىر تشنو را آب گوارا شويد و ىر گرسنو را مائده آظبانی گرديد ىر ذليلی را‬ ‫عزت شويد و ىر فقريی را سبب نعمت گرديد "‪( .‬لوح احبّای امريک ‪ -‬ص ٕ‪ٕٚ‬‬ ‫سبب ّ‬ ‫مائده آظبانی ج ٘ ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬

‫ٗ ‪ " -‬ىر دردی را درمان شويد و ىر زطبی را مرىم و سبب التيام ىر ضعيفی را ظهري‬ ‫گرديد و ىر فقريی را معني و دستگري‪ .‬ىر خائفی را کهف منيع شويد و ىر مضطربی را‬ ‫مالذی رفيع "‪( .‬ص ‪ ٖٛ‬حيات هبائی)‬ ‫رب ودود گردند و موىبت مليک غيب و‬ ‫٘ ‪ " -‬احبّای اؽبی بايد در عا َمل وجود رضبت ّ‬ ‫شهود و نظر بعصيان و طغيان ننمايند و نگاه بظلم و عدوان نکنند‪ .‬نظر را پاک مبايند و‬

‫نوع بشر را برگ و شکوفو و شبر و شج ِر اهباد مشاىده کنند‪ .‬نبيشو باين فکر باشند کو‬ ‫مودت و اعانتی بنفسی مبايند‪ .‬دمشنی نبينند و‬ ‫خريی بنفسی رسانند و ؿببّت و رعايتی و ّ‬ ‫بدخواىی نشمرند‪ .‬صبيع َم ْن َعلَی اْال ْرض را دوست انگارند و اغيار را يار دانند و بيگانو‬ ‫مقرب درگاه کربيا‬ ‫را آشنا مشرند‪ .‬بقيدی مقيّد نباشند بلکو از ىر بندی آزار گردند‪ .‬اليوم ّ‬ ‫ن ْفسی است کو اىل جفا را جام وفا خبشد و اعدا را ُد ّر عطا مبذول دارد ىر ستمگ ِر‬ ‫بيچاره را دستگري شود و ىر خصم لدود را يار ودود گردد‪ .‬اينست وصايای صبال مبارک‬ ‫اينست نصايح اسم اعظم "‪( .‬ص ٖ‪ ٕٚ‬ج ٘ مائده آظبانی ‪)ٕٜٔ‬‬ ‫و باز در آخر اين لوح منيع مبارک ميفرمايند‪ " - ٙ :‬خلق را خبدا خبوانيد و نفوس را بروش‬ ‫و سلوک مَل اعلی دعوت کنيد يتيمان را پدر مهربان گرديد و بيچارگان را ملجأ و پناه‬ ‫شويد‪ .‬فقريان را کنز َغنا گرديد و مريضان را درمان و شفا‪ .‬معني ىر مظلومی باشيد و‬ ‫ؾبري ىر ؿبروم در فکر آن باشيد کو خدمت بو ىر نَػ ْفسی از نوع بشر مبائيد و باعراض و‬ ‫انکار و استکبار و ظلم و عدوان انبيّت ندىيد و اعتنا نکنيد بالعکس معاملو مبائيد و‬ ‫حبقيقت مهربان باشيد نو بظاىر وصورت ىر نَػ ْفسی از احبّای اؽبی بايد فکر را در اين‬ ‫حصر مبايد کو رضبت پروردگار باشد و موىبت آمرزگار هبرن ْفسی برسد خريی بنمايد و‬ ‫نفعی برساند و سبب ربسني اخالؽ گردد و تعديل افکار تا نور ىدايت تابد و موىبت‬ ‫حضرت رضبانی احاطو مبايد "‪( .‬ص ٕٗ قسمت ّاول ؾبموعو خطابات مبارکو )‬ ‫‪ " - ٚ‬ىر کس خادم احباب است سرور اصحاب است‪ .‬ىر کو چاکر دوستانست‬ ‫حق است و عبوديّت آستان سلطنت‬ ‫شهريار ىر دو جهان است خدمت ياران خدمت ّ‬ ‫شرؽ و غرب طُْوبی لِ ُک ّل خادم ِالَحبّ ِاء اللّ ِو ع ع "‪( .‬ص ٖٔٔ اخالؽ هبائی)‬ ‫‪ " - ٛ‬در عا َمل امکان بندگی احبّای اؽبی آزادگی دو جهانست و آسودگی دل و جان‬ ‫سلطنت معنويّو است و موىبت ربّانيّو "‪( .‬ص ٖٔٔ اخالؽ هبائی)‬

‫‪ " - ٜ‬خدمت باحبّا خدمت دبلکوت اللّو است و رعايت فقرا از تعاليم اؽبيّو "‪.‬‬ ‫(ص ٕٗ ج منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء ط آمريکا)‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬ای خادم مسافران اين خادمی نيست پادشاىی است چاکری نيست‬ ‫يسر‬ ‫شهرياريست‪ .‬منتهی آمال اين عبد اينست کو بچنني خدمتی مفتخر گردد ولی کجا م ّ‬ ‫ک فَافُػ ْوُز فَػ ْوزاً َع ِظْيماً خدمت ياران موىبت رضبن است و بندگی دوستان‬ ‫ت َم َع َ‬ ‫ت ُکْن ُ‬ ‫يَا لَْي َ‬ ‫آزادگی دوجهان‪ .‬خادم احباء ِ‬ ‫خادم صبال اهبی است و چاکر ياران سروِر ىر دوجهان "‪.‬‬ ‫ّ‬ ‫(ص ٖٔٔ اخالؽ هبائی)‬ ‫و در لوح صادره باعزاز جناب مشهدی علی قهوه چی ميفرمايند‪ " - ٔ​ٔ :‬ای خادم‬ ‫حق اين عبدالبهاء زيرا کو خدمت ياران وخادمی دوستان منصب‬ ‫احبّاء اللّو ای غاصب ّ‬ ‫ابدی و مأموريّت سرمدی اين عبد است وتو منصب مرا غصب مبودی و در کمال دلريی‬ ‫مشی و حرکت مينمائی‪ .‬از خدا برتس اين رداء من است چرا دربر مبودی واين تاج من‬ ‫است چرا درسر هنادی يا عهد وکالت ميکنی کو بالنّيابو از من در کمال خضوع و‬ ‫خشوع خبدمت احبّای اؽبی قيام مبائی و از ا ّدعای اصالت بگذری و يا آنکو شکايت‬ ‫بقاضی شهر و مفتی قصر مينمامي ‪( "...‬ص ٖ‪ ٖٕٔ-‬اخالؽ هبائی)‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمت " ؿببت خبلق " نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫ٓٗ‪َ " :‬خ ْشيَةُ اللّو "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫ْم ِة ُى َو ا ْػبَ ْشيَةُ َع ِن اللّ ِو َعّز ِذ ْک ُرهُ َو الْ َم َخافَةُ ِم ْن َسطْ َوتِ​ِو َو ِسيَا ِط ِو َو الْ َو َج ُل‬ ‫ٔ ‪ " -‬اَ ْ‬ ‫ص ُل ا ْغبک َ‬ ‫ِ‬ ‫اى ِر ع ْدلِ​ِو و قَ ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫کل اػبري)‬ ‫اصل ِّ‬ ‫م ْن َمظَ َ َ َ‬ ‫ضائو "‪( .‬لوح مبارک ُ‬ ‫ٕ ‪ " -‬کلمة اللّو در ورؽ ّاول فردوس اعلی از قلم اهبی مذکور و مسطور براستی ميگومي‬ ‫حفظ مبني و حصن متني از برای عموم اىل عا َمل خشية اللّو بوده آنست سبب اکرب از‬ ‫ط‬ ‫برای حفظ بشر و علّت کربی از برای صيانت وری "‪( .‬کلمات فردوسيّو ‪ -‬نسخو خ ّ‬ ‫اؼبقربني)‬ ‫جناب زين ّ‬ ‫ٖ ‪ " -‬سبحا َن من نَطَق ِهب َذهِ الْ َکلِم ِة الْع ْليا راْ ِ‬ ‫ْم ِة َـبَافَةُ اللّو چو ـبافة اللّو و خشية‬ ‫ُْ َ َ ْ َ َ‬ ‫س ا ْغبک َ‬ ‫َ َُ َ ُ‬ ‫اللّو انسان را منع مينمايد از آنچو سبب ذلت و پستی مقام انسان است و تأييد مينمايد‬ ‫ظبو است‪ .‬انسان عاقل از اعمال شنيعو اجتناب مينمايد چو‬ ‫علو و ّ‬ ‫او را بر آنچو سبب ّ‬ ‫کو ؾبازات را از پی مشاىده ميکند "‪( .‬ص ‪ ٕٗٙ‬ج ٖ امرو خلق)‬ ‫ٗ ‪ " -‬خشية اللّو ناس را دبعروؼ امر و از منکر هنی مبايد "‪( .‬ص ٕٗ اصول عقايد‬ ‫هبائيان)‬ ‫٘ ‪ " -‬آنچو سبب ّاول است از برای تربيت خلق خشية اللّو بوده طوبی للفائزين "‪.‬‬ ‫(ص ٕٗٗ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫‪ " - ٙ‬در اصول و قوانني‪ ،‬بابی در قصاص کو سبب صيانت و حفظ عباد است مذکور‬ ‫ولکن خوؼ از آن ناس را در ظاىر از اعمال شنيعو نااليقو منع مينمايد ّاما امری کو در‬ ‫ظاىر و باطن سبب حفظ و منع است خشية اللّو بوده و ىست‪ .‬اوست حارس حقيقی‬

‫سبسک جست و تشبّث‬ ‫و حافظ معنوی بايد بآنچو سبب ظهور اين موىبت کربی است ّ‬ ‫مبود طُوبی لِ َم ْن َِظب َع َما نَطَ َق بِ​ِو قَػلَ ِم َي اْالَ ْعلَی َو َع ِم َل ِدبَا اُِمَر بِ​ِو ِم ْن لَ ُد ْن ِآم ٍر قَ ِد ٍْمي "‪.‬‬ ‫(لوح مبارک دنيا ‪ -‬ص ٖ٘ ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫‪ " - ٚ‬حصن ؿبکم متني از برای حفظ نفس اماره خشية اللّو بوده و ىست‪ .‬اوست‬ ‫سبب هتذيب نفوس و تقديس وجود در ظاىر و باطن "‪( .‬ص ٕٔ ؾبموعو اشراقات)‬ ‫***‬

‫ٔٗ‪ " :‬خطا پوشی و ستّاريّت "‬ ‫حضرت هباءاللّو در سورة البيان ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫صی َو يَ ْس ُرتُ َما َش ِه َد ِمْنوُ لِيَ ْس َُرت اللّوُ َعلَْي ِو َج ِريْػَراتِ​ِو‬ ‫ٔ ‪ " -‬يَا حبّ َذا ل ُم ْحس ٍن لَ ْن يَ ْستَ ْه ِزءَ دبَ ْن َع َ‬ ‫ِ​ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫و اِنَّو ىو خري ا ِ‬ ‫وم َستّاراً فِی اْالَْر ِ‬ ‫ض َو َغفَّاراً فی الْبِالَد ليَ ْغفَرُک ُم اللّوُ‬ ‫لسات ِريْ َن‪ُ .‬ک ْونػُ ْوا يَا قَ ُ‬ ‫َ ُ ُ َ َ ُْ ّ‬ ‫ِ‬ ‫بَِف ْ ِ ِ‬ ‫ص َف َح اللّوُ َعْن ُک ْم َو يػُْلبِ َس ُک ْم بػُْرَد ا ْعبَ ِمْي ِل"‪( .‬ص ٘ٔ​ٔج ٗ آثار قلم‬ ‫ص َف ُح ْوا ليَ ْ‬ ‫ضلو ُثَّ ا ْ‬ ‫اعلی)‬ ‫ٕ ‪" -‬اِ ِن اطّلَعتم علَی خ ِطيئ ٍة اَ ِن اسرتوىا لِيسرت اللّو عن ُکم اِ‬ ‫ض ِل‬ ‫ا‬ ‫و‬ ‫ؽب‬ ‫َّو‬ ‫ن‬ ‫َ‬ ‫لستّ ُار ذُوالْ َف ْ‬ ‫ْ ُ َ َ َْ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ْ ُ​ُْ َ ْ َُ ُ َْ ْ‬ ‫َ ّ‬ ‫ا َلع ِظْي ِم"‪( .‬لوح ناپلئون سوم ‪ -‬ص ٕٔ​ٔالواح نازلو خطاب دبلوک)‬ ‫حق بشأنی غلبو مبوده کو اگر صد ىزار بار از نفسی خطا مشاىده شود‬ ‫ٖ ‪ " -‬ستّاريّت ّ‬ ‫حق مبوده اند"‪.‬‬ ‫ابداً ذکرش ازقلم امر جاری نو بلکو عفو فرموده مگر نفوسی کو اعراض از ّ‬ ‫(ص ٓ‪ ٔٛ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫حق‬ ‫ٗ ‪ " -‬بسا از نفوس کو ارتکاب مبودند آنچو را کو منه ّي بوده و مع علم بو آن از ّ‬ ‫ضلُوُ اظهار عنايت و مکرمت بر حسب ظاىر مشاىده مبوده اند اين فقره را ضبل بر‬ ‫َج ّل فَ ْ‬ ‫عدم احاطو علميّو کرده اند غافل از آنکو اسم ستّارم ىتک استار را دوست نداشتو و‬ ‫رضبت سابقو ُح ُجبَات خلق را نديده‪ .‬ای علی اسم غفارم سبب تعويق عقاب بوده و اسم‬ ‫وىامب علّت تأخري عذاب "‪( .‬ص ٔ‪ ٔٛٓ-‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ّ‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫حق يکديگر ننمائيد‪ .‬اگر نفسی تقصريی نسبت بديگری مبايد‬ ‫ٔ ‪ " -‬نظر بقصور در ّ‬ ‫حق خويش بدامن عفو سرت مبايد و در مقابل‬ ‫مقصر را در ّ‬ ‫ديده‪ ،‬خطاپوش باشد و قصور ّ‬ ‫مقصر خجل و شرمسار نشود "‪.‬‬ ‫آن قصور هنايت ؿببّت و مهربانی ؾبری دارد تا ّ‬ ‫(ص ‪ ٜٛ‬ج ٕ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬

‫ٕ ‪ " -‬اگر چنانچو از بعضی دوستان قصوری صادر گردد ديگران بايد بذيل سرت بپوشند‬ ‫ِ‬ ‫حق او ذلّت و خواری‬ ‫و در اکمال نواقص او بکوشند نو اينکو از او عيبجوئی مبايند و در ّ‬ ‫پسندند نظر خطاپوش سبب بصريت است و انسان پُرىوش ستّار(*) ىر بنده پُرمعصيت‪.‬‬ ‫پرده دری شأن وحوش است نو انسان پُردانش وىوش"‪( .‬ص ‪ ٖٔٛ‬ج ‪ ٜ‬مائده آظبانی ط‬ ‫ا ّول ‪ -‬و با چند تفاوت از صبلو (*) "ستّا ِر عيوب" در ص ٗ‪ ٔٛ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫سری از نفسی صادر و شخصی ديگر تشهري‬ ‫ٖ ‪ " -‬سؤال فرموده بوديد کو اگر قصوری ّ‬ ‫دىد چگونو است‪ .‬البتّو بقدر امکان بايد سرت مبايد وبچشم خطا پوش بپوشد و نصيحت‬ ‫مبايد اِ َّن اللّوَ ستّار لِعيو ِ‬ ‫ب ِعبَ ِادهِ "‪( .‬ص ٘‪ ٔٛ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫َ ُ​ُ‬ ‫ٗ ‪ " -‬بقصور کس نظر ننمائيد صبيع را بنظر عفو ببينيد زيرا چشم خطا بني نظر خبطا‬ ‫کند ّاما نظر خطا پوش خبالق نفوس بنگرد "‪( .‬ص ٕ‪ ٚ‬ج ٔ بدئع اْلثار)‬ ‫ضرش بنفس فاعل عائد نو بدولت و ملّت و صبعيّت‬ ‫٘ ‪ " -‬ستّاری در اموريست کو ّ‬ ‫بشريّو و نوع انسانی راجع مثالً اگر شخصی ارتکاب فِسقی مبايد يا آنکو عمل قبيحی از‬ ‫او صادر شود کو ضرر راجع بو ن ْفس آن شخص است مثل آنکو تعاطی ُشرب کند يا‬ ‫مرتکب فحشاء گردد در اين مقام ستّاری مقبول و خطا پوشی ؿبمود‪ّ .‬اما اگر ن ْفسی‬

‫دزدی مبايد‪ ،‬مال ديگری بربايد در اين مقام سرت‪ ،‬ظلم بر صاحب مال است‪ .‬ىر چند‬ ‫حق آن بيچاره مظلوم کو اموالش منهوب‬ ‫حق سارؽ ستّاری عنايت است ولی در ّ‬ ‫در ّ‬ ‫گرديده عني تع ّدی و ظلم است‪ .‬اين ميزان است کو بيان شد و باوجود اين نبايد پاپی‬ ‫ربری الزم ّاما باندازه نو اينکو ن ْفسی شغل و عمل خويش را اين‬ ‫ظهور نقائص ناس شد‪ّ .‬‬ ‫قرار بدىد کو فالن شخص ظلمی مبود و فالن کس تع ّدی کرد و از مأمورين چو خيانتی‬ ‫ظاىر شده‪ ،‬اوقات خويش را حصر در اين مبايد‪ .‬اين نيز غري مقبول "‪( .‬ص ‪ٔٛٙ-ٚ‬‬ ‫ج ٖ امر و خلق)‬

‫ول امر اللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫" ىر چو صرب و شکيبائی و تفاىم ؿببّت آميز ياران نسبت بيکديگر و اغماض نواقص‬ ‫بيشرت باشد ترقّی جامعو هبائی بطور کلّی افزون تر خواىد گشت "‪( .‬ص ٕٔ مبونو حيات‬ ‫مصوب )‬ ‫هبائی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫***‬

‫ٕٗ‪ " :‬دعا و مناجات "‬ ‫حضرت هباء اللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ ٍ ِ‬ ‫ان ِ ٍ‬ ‫اى ٍر و نَػ ْف ٍ ِ ٍ ِ ٍ‬ ‫ص ٍر ُم َق ّد ٍس ُثّ ا ْدعُ ْوهُ‬ ‫صادؽ َو بَ َ‬ ‫س َزکيَّة َو ل َس َ‬ ‫ٔ ‪ " -‬اَ ْن اَقْب ْل الَی اللّو ب َق ْلب طَ َ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ني َم ْن اَقْػبَ َل اِلَْي ِو "‪( .‬ص ٕٔ ج ٗ امر و خلق)‬ ‫َِف ُک ِّل اْالَ ْح َو ِال انّوُ ُمع ْ ُ‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬تالوت مناجات و ترتيل آيات و طلب غفران خطيئات سبب عفو قصور است و‬ ‫علو درجات مؤمنني و مؤمنات " (ص ‪ ٜٛ‬ج ‪ ٜ‬مائده آظبانی ط ‪)ٔ​ٔٛ‬‬ ‫ّ‬ ‫ٕ ‪ " -‬قلب انسان جز بعبادت رضبن مطمئن نگردد و روح انسان جز بذکر يزدان‬ ‫مستبشر نشود‪ّ .‬قوت عبادت دبنزلو جناح است روح انسانی را از حضيض ادنی دبلکوت‬ ‫اهبی عروج دىد و کينونات بشريّو را صفا و لطافت خبشد و مقصود جز باين وسيلو حاصل‬ ‫نشود " ‪( .‬ص ٖٔ گنجينو حدود و احکام)‬ ‫توجو و تعلّق قلب‪ .‬ىرگز‬ ‫ٖ ‪ " -‬دعا واسطو ارتباط ميانو حق و خلق است و سبب ّ‬ ‫فيض از اعلی بادنی بدون واسطو تعلّق و ارتباط حاصل نگردد اينست کو بنده بايد بدرگاه‬ ‫تضرع و ابتهال مبايد ومباز و نياز آرد "‪( .‬ص ‪ ٕٜ‬ج ‪ ٜ‬مائده آظبانی ط ‪)ٔ​ٔٛ‬‬ ‫احديّت ّ‬ ‫ٗ ‪ " -‬ىيچ حالتی مثل حالت مناجات نيست‪ .‬قلوب صافيو را منجذب مبايد و نفوس‬ ‫مق ّدسو را انتباه و روحانيّت عجيبی خبشد "‪( .‬ص ‪ ٖٓٛ‬ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫٘ ‪ " -‬و ّاما سؤالی کو مبوده بوديد کو باوجود تالوت مناجات و قرائت دعای شفا‬ ‫چگونو اين نفوس وفات يافتند بدانکو اين ادعيو و مناجات جبهت شفای از اجل معلّق‬ ‫است نو قضای ؿبتوم و مربم‪ .‬زيرا اجل بردو قسم است اجل معلّق و اجل ؿبتوم‪ .‬اجل‬ ‫ؿبتوم را تغيري و تبديلی نو و اگر چنني باشد کو از برای ىر مريض تالوت مناجات شود‬

‫شفا يابد‪ ،‬ديگر نفسی ترک غالب عنصری نکند و از اين جهان جبهان ديگر صعود و‬ ‫ترقّی نفرمايد زيرا ىر وقت نفسی عليل گردد ترتيل مناجات ميشود و شفا يابد و اين ـبالف‬ ‫حکمت بالغو اؽبيّو است بلکو مقصد از طلب شفا اينست کو از اجل معلّق ؿبفوظ ماند و‬ ‫از قضای غري ؿبتوم مصون گردد مثالً مالحظو مبائيد کو اين سراج را مقداری معلوم از ُدىن‬ ‫موجود و چون بسوزد ُد ْىن و سبام گردد يقيناً خاموش شود از برای اين تغيري و تبديلی نو‬ ‫ولکن ادعيو خرييّو و طلب شفا مانند زجاجست کو اين سراج را از بادىای ـبالف حفظ‬ ‫مبايد تا بقضای معلّق خاموش نگردد "‪( .‬ص ٕٓ ج ٖ منتخباتی از مکاتيب حضرت‬ ‫عبدالبهاء)‬ ‫رب‬ ‫‪ " - ٙ‬تالوت آيات و مناجات مورث اقبذاب است و ؿبدث التهاب بنار ؿببّت ّ‬ ‫االرباب "‪( .‬ص ‪ ٜ‬ج ‪ ٚ‬مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫حضرت ولّی امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬بايد اوقات ـبصوصو تذ ّکر و تنبو و دعا و مناجات را فراموش ننمود چو کو بدون‬ ‫فضل و عنايت اؽبيّو موفّقيّت و ترقّی و پيشرفت در امور مشکل بلکو فبتنع و ؿبال " ‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٙ‬ج ‪ ٙ‬مائده آظبانی ط ‪ ٕٔٛ‬بديع)‬ ‫***‬

‫ٖٗ‪ " :‬دفن اموات "‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬قَ ْد ح َکم اللّو دفْن اْالَمو ِ‬ ‫ات فِی الْبلُّوِر اَ ِو اْالَ ْحجا ِر الْممتَنِع ِة اَ ِو اْالَ ْخ َش ِ‬ ‫لص ْلبَ ِة‬ ‫اب ا ُّ‬ ‫َ ُْ َ‬ ‫َْ‬ ‫َ َ ُ َ َ َْ‬ ‫اللَّ ِطيف ِة و وضع ا ْػبواتِي ِم الْمنقوش ِة َِف اَ ِ ِ ِ ِ‬ ‫َّر الْ َعلِْي ُم "‪)Kٕٔٛ( .‬‬ ‫ْ َ َ َ ْ َ َ​َ ْ َ ْ ُ ْ َ‬ ‫َ‬ ‫صابعه ْم انّوُ َؽبَُو لْ ُم َقد ُ‬ ‫ِ‬ ‫اح َدةٍ‬ ‫اب ِمن اَغب ِري ِر اَ ِو الْ ُقطْ ِن من َمل يستَ ِطع ي ْکتَ ِفي بِو ِ‬ ‫ِ‬ ‫ٕ ‪َ " -‬و اَ ْن تَکْفنُ ْوهُ َِف طبَْ َسة اَثْػ َو ٍ َ َ ْ‬ ‫َْ َْْ ْ َ‬ ‫َ‬ ‫ک قُ ِ‬ ‫ضي اْالَ ْم ُر ِم ْن لَ ُد ْن َعلِْي ٍم َخبِ ٍْري"‪)K ٖٔٓ) .‬‬ ‫ِمْن ُه َما َک َذلِ َ‬ ‫ِ‬ ‫ت اَْزي ُد ِمن مسافَِة ساع ٍة ِمن الْم ِديػنَ ِة ا ْدفِنُوه بِالرو ِح و الرْوب ِ‬ ‫ان َِف‬ ‫ٖ ‪ُ " -‬حِّرَم َعلَْي ُک ْم نَػ ْق ُل اؼبَيِّ َ ْ َ َ َ َ َ َ ْ‬ ‫ْ ُ ّْ َ ّ َ‬ ‫م َک ٍ‬ ‫ان قَ ِريْ ٍ‬ ‫ب "‪)K ٖٔٓ) .‬‬ ‫َ‬ ‫و در رسالو سؤال و جواب مرقوم است‪ " - ٗ :‬در ّبر و حبر ىر دو اين حکم جاری اگر‬ ‫چو ساعت کشتی خبار باشد و يا ساعت س ّکو حديد‪ .‬مقصد م ّدت يکساعت است‬ ‫احب و اولی است "‪.‬‬ ‫ديگر هبر كبو باشد ولکن ىر چو زودتر دفن شود ّ‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬جسد انسانی نبني قِسم کو در بدايت بتدريج بوجود آمده است نبينطور بايد‬ ‫بتدريج ربليل گردد‪ .‬اين مطابق نظم حقيقی و طبيعی و قانون اؽبی است‪ .‬اگر چنانچو‬ ‫بعد از مردن سوخنت هبرت بود داخل اهباد نوعی انتظام می يافت کو جسد بعد از فوت‬ ‫خبودی خود افروختو شعلو زند و خاکسرت گردد ولی نظم طبيعی کو بتقدير اؽبی رب ّقق يافتو‬ ‫اينست کو بايد بعد از فوت‪ ،‬اين جسد ازحالی حبالی ـبتلف انتقال يابد تا حبسب روابطی‬ ‫کو در عامل وجود است با کائنات سائره منتظماً اختالط و امتزاج يابد و قطع مراتب مبايد‬ ‫ربليل کيمياوی يابد و بعامل نبات انتقال کند‪ .‬گُل و رياحني شود و اشجار هبشت برين‬ ‫گردد و نفحو مشکني يابد و لطافت رنگني جويد‪ .‬سوخنت مانع از حصول اين کماالت‬

‫تطور در اين مراتب ـبتل شود "‪.‬‬ ‫بکمال سرعت است اجزاء چنان متالشی گردد کو ّ‬ ‫(ص ٕٗٓ ج ٗ امر و خلق)‬ ‫ٕ ‪ّ " -‬اما قضيّو دطبو ىر چند در نصوص قاطعو موجود نو و اين قضيّو جواز و عدم‬ ‫جوازش راجع بو بيت عدل است تکليف اين عبد بيان نصوص قاطعو است و ماعدای‬ ‫آنچو در کتاب منصوص صبيع راجع بو بيت عدل است ىر وقت تشکيل شود در آن‬ ‫خصوص قراری خواىند داد ولی اگر اجسام متع ّدده در موقع واحد گذاشتو شود قدری از‬ ‫نظافت بعيد است بايد خاک امتصاص رطوبت جسم را بنمايد در اينصورت اگر بر‬ ‫صندوؽ خاک رىبتو شود جسم زودتر رطوبتش زائل گردد‪( .‬ص ٖ٘ٓ ج ٗ امرو خلق)‬ ‫***‬

‫ٗ​ٗ‪ " :‬روزه "‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫لصيَّام اَياماً مع ُدود ٍ‬ ‫ِ‬ ‫ات َو َج َع ْلنَا‬ ‫ٔ ‪ " -‬يَا قَػلَ َم اْالَ ْعلَی قُ ْل يَا َم َ​َلاِْالنْ َشاء قَ ْد َکتَْبنَا َعلَْي ُک ُم ا َ ّ َ ْ ْ َ‬ ‫النريوز ِعيداً لَ ُکم ب ِ‬ ‫اب ِمن لَ ُد ْن مالِ ِ‬ ‫ضاءت َمشْس الْبيا ِن ِمن اُفُ ِق الْ ِکتَ ِ‬ ‫ک‬ ‫عد ا ْک َم ِاؽبَا َک َذلِ َ‬ ‫َْ​َ‬ ‫ّْ ُْ َ ْ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ َ​َ ْ‬ ‫ک اَ َ َ‬ ‫الْمْب َد ِء و الْم ِ‬ ‫آب "‪)K ٔٙ( .‬‬ ‫َ َ َ‬ ‫ٕ ‪ُ " -‬ک ُفوا اَنْػ ُفس ُکم َع ِن اْالَ ْک ِل و الشُّر ِ‬ ‫ب ِم َن الطُّلُ ْوِع اِلَی اْالُفُػ ْوِل اِيّا ُک ْم اَ ْن يبَْنَ َع ُک ُم ا ْؽبَ​َوی‬ ‫َ ْ‬ ‫ْ َ ْ‬ ‫ض ِل الّ ِذي قُدِّر فِی الْ ِکتَ ِ‬ ‫اب"‪)K ٔٚ) .‬‬ ‫َع ْن َى َذا الْ َف ْ‬ ‫َ‬ ‫لص ْوَم تِ ْس َعةَ َع َشَر يَػ ْوماً َِف‬ ‫و در لوح ملک باريس (ناپلئون سوم) نازل‪ " - ٖ :‬قَد َکتَْبنَا ا َّ‬ ‫ِ‬ ‫ص ْوِل َو َع َف ْونَا َما ُد ْونَػ َها َِف َى َذا الظُّ ُه ْوِر الْ ُم ْش ِرِؽ الْ ُمنِ ِْري"‪( .‬ص ٗٔ​ٔ الواح نازلو‬ ‫اَ ْع َدل الْ ُف ُ‬ ‫دبلوک)‬ ‫و در رسالو سؤال و جواب مرقوم است‪ " - ٗ :‬براستی ميگومي از برای صوم و صلوة‬ ‫صحت فضلش موجود و ِعْن َد تَ َک ُسر عمل بآن‬ ‫عنداللّو مقامی است عظيم ولکن در حني ّ‬ ‫حق َج َّل َج َاللُوُ از قبل و بعد "‪.‬‬ ‫جائز نو‪ .‬اين است ُحکم ّ‬ ‫اب قَ ْد ُکتِب لَ ُکم ا ِ‬ ‫٘ ‪ " -‬يااَ ِحبائی اَ ِن ا ْعملُوا ِدبَا اُِمرُْمت بِ​ِو فِی الْ ِکتَ ِ‬ ‫لصيَّا ُم َِف َش ْه ِر الْ َع َالء‬ ‫َ ّ‬ ‫َْ‬ ‫ْ‬ ‫َ ُ‬ ‫ص ْوُم ْوا لَِو ْج ِو َربِّ ُک ُم الْ َعزيْ ِزالْ ُمتَ َع ِال "‪( .‬ص ‪ ٖٙ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫ُ‬ ‫و در رسالو سؤال و جواب مرقوم است‪ " - ٙ :‬سؤال‪ :‬در غري شهر العالء (ٔ) اگرنفسی‬ ‫خواستو باشد صائم شود جائز است يا نو و اگر نذر و عهد کرده باشد کو صائم شود‬ ‫ؾبري و ُفبضی است يا نو ؟ جواب‪ُ :‬حکم صوم از نبان قرار است کو نازل شده ولکن‬ ‫اگر نفسی عهد مبايد (ٕ) لِلّو صائم شود جبهت ِ‬ ‫قضاء حاجات و ِ‬ ‫دون آن‪ ،‬بأسی نبوده و‬

‫حق َج َّل َجاللُوُ دوست داشتو کو عهد و ندر در اموری کو منفعت آن بعباد‬ ‫نيست ولکن ّ‬ ‫اللّو مريسد واقع شود "‪( .‬ص ٗ​ٗ گنجينو حدود و احکام)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪" -‬اعظم امور اجراء احکام عبادتيّو اؽبيّو ازقبيل صلوة وصوم بامتّ قوی داللت فرمائيد"‪.‬‬ ‫(ص ٖٔ گنجينو حدود و احکام)‬ ‫ٕ ‪ " -‬صلوة و صيام از اعظم فرائض اين دور مق ّدس است اگر نفسی تأويل مبايد و‬ ‫هتاون کند البتّو از چنني نفوس احرتاز الزم "‪( .‬ص ٖ‪ ٜ‬ج ٗ امر و خلق)‬ ‫ٖ ‪ " -‬صيام سبب تذ ّکر انسان است‪ .‬قلب رقّت يابد روحانيّت انسان زياد شود و‬ ‫ِ‬ ‫سبب اين ميشود کو انسان فکرش حصر در ذکر اؽبی ميشود از اين تذ ّکر و تنبّو الب ّد‬ ‫ترقيّات معنوی از برای او حاصل شود "‪( .‬ص ‪ ٕٚ‬ج ‪ ٜ‬مائده آظبانی ط ّاول در‬ ‫‪ٔ​ٔٛ‬بديع)‬ ‫ٗ ‪ " -‬صيام بر دو قسم است جسمانی و روحانی‪ ،‬صيام جسمانی کف نفس از‬ ‫مأکوالت و مشروبات است کو انسان از مشتهيات جسمانی پرىيز کند‪ّ .‬اما صيام معنوی‬ ‫روحانی است کو انسان خود را از شهوات نفسانی و غفلت و اخالؽ حيوانيّو و شيطانيّو‬

‫منع مبايد‪ .‬پس صيام جسمانی رمزی است از آن صيام روحانی يعنی ای پروردگار‬ ‫نبچنانکو از مشتهيات جسمانيو و اشتغال بطعام و شراب باز ماندم دل و جاّن را از‬ ‫ؿببّت غري خويش پاک و مق ّدس کن و نػَ ْفسم را از شهوات ىوائيّو و اخالؽ شيطانيّو‬ ‫ؿبفوظ ومصون بدار تا روح بنفحات قدس اُنس گريد و از ذکر دون تو صائم گردد "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٕٚ‬ج ‪ ٜ‬مائده آظبانی ط ّاول)‬ ‫* بو نصوص مبارکو در فصل مباز نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫٘ٗ‪ " :‬زکوة "‬ ‫ِ‬ ‫ب َعلَْي ُک ْم تَػ ْزکِيَةُ‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪ " - ٔ :‬قَ ْد ُکت َ‬ ‫ات وما دونَػها بِالزَکاةِ ى َذا ماح َکم بِ​ِو مْن ِزُل اْالَيا ِ‬ ‫ِ‬ ‫ت َِف َى َذا ا ّلر ِّؽ الْ َمني ِع"‪(K ٔٗٙ) .‬‬ ‫اْالَقْػ َو َ َ ُ ْ َ‬ ‫َ‬ ‫َ َ َ َ ُ‬ ‫ِ ِ ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ٕ ‪ " -‬سو َ ِ‬ ‫صابَػ َها اذَا َشاءَ اللّوُ َو اَ​َر َاد انّوُ يػُ َفص ُل َما يَ َشاءُ بِع ْل ٍم م ْن عْنده انّوُ‬ ‫ؼ نػُ َفص ُّل لَ ُک ْم ن َ‬ ‫َْ‬ ‫َؽبَُو الْ َع ّال ُم ا ْغبکْي ُم "‪)K ٔٗٙ( .‬‬ ‫***‬

‫‪ " :ٗٙ‬سخاوت و انفاؽ مال "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫اؽ الْ َم ِرء َعلَی نَػ ْف ِس ِو َو َعلَی اَ ْىلِ ِو َو الْ ُف َقر ِاء ِم ْن اِ ْخ َوتِ​ِو َِف ِديْنِ ِو "‪.‬‬ ‫أس ا ْؽبِ َّم ِة ِى َي اِنْػ َف ُ‬ ‫ٔ‪"-‬ر ُ‬ ‫کل اػبري)‬ ‫(لوح مبارک رؤوس يا اصل ّ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫صال"‪( .‬قطعو ‪ ٜٗ‬کلمات مکنونو‬ ‫ص ِال فَػ َهنْيئاً ل َم ْن تَػَزيّ َن خب َ‬ ‫ٕ ‪ " -‬اَلْ َک ُرم َوا ْعبُْوُد م ْن خ َ‬ ‫فارسی)‬ ‫ٖ ‪ " -‬نفوسی کو باين مظلوم منسوبند بايد در مواقع خبشش و عطا ابر بارنده و در اخذ‬ ‫نفس ّاماره شعلو فروزنده باشند "‪( .‬ص ٔ‪ ٔٙ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٗ ‪ " -‬انفاؽ عنداللّو ؿببوب و مقبول و از سيّد اعمال مذکور اُنْظُ​ُرْوا ُثَّ اذْ ُک ُرْوا َما اَنْػَزلَوُ‬ ‫الر ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫اصة َو َم ْن يػُ ْو َؽ ُش َّح نػَ ْف ِس ِو‬ ‫ص َ‬ ‫ضبن فی الْ ُف ْرقَان َو يُؤث ُرْو َن َعلَی اَنْػ ُفس ِه ْم َولَ ْو َکا َن هب ْم َخ َ‬ ‫ّ ُ‬ ‫ک ُى ُم الْ َفائُِزْو َن (*) فی اغبقيقو اين کلمو مبارکو در اين مقام آفتاب کلمات است‬ ‫فَاُْولَئِ َ‬ ‫طوبی لِ َم ِن ا ْختَ َار اَ ْخاهُ َعلَی نَػ ْف ِس ِو "‪( .‬کلمات مبارک فردوسيّو‪ ،‬ص ‪ ٖٜ‬ؾبموعو ای از‬ ‫الواح صبال اقدس اهبی) (*) (مضمون آيو ‪ ٜ‬سوره حشر فقط با اين تفاوت کو جبای‬ ‫فائزون‪ ،‬مفلحون است‪).‬‬ ‫٘ ‪ " -‬ای بنده من هبرتين ناس آنانند کو باقرتاؼ ربصيل کنند و صرؼ خود و ذوی‬ ‫القربی مبايند حباًلِلّ ِو ر ِّ ِ‬ ‫ني "‪( .‬قطعو ٕ‪ ٛ‬کلمات مکنونو)‬ ‫ب الْ َعالَم ْ َ‬ ‫ُّ َ‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬با آنکو ُشکر سبب ازدياد نعمت است ولی کمال ُشکر بانفاؽ است و مقام‬ ‫انفاؽ اعظم مقامات‪ .‬اينست کو ميفرمايد لَ ْن تَػنَالُْوا الِْ ّرب َحتّی تػُْن ِف ُق ْوا ِفبّا ُِرببُّ ْو َن(*)‪.‬‬ ‫(ج ٔ بدائع اْلثار ‪ )*( -‬آيو ٕ‪ ٜ‬سوره آل عمران)‬

‫"تربعات" و "فقر و َغناء" نيز مراجعو فرمائيد‪.‬‬ ‫* بو نصوص مبارکو در فصول ّ‬ ‫***‬

‫سن ىرم "‬ ‫سن بلوغ شرعی و اداری و ّ‬ ‫‪ّ "ٗٚ‬‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ب‬ ‫ض َعلَْي ُک ُم ا َّ‬ ‫لص ْوُم ِم ْن اَّوِل الْبُلُ ْوِغ اَْمراً ِم ْن لَ َدی اللّ ِو َربّ ُک ْم َو َر ِّ‬ ‫ٔ ‪ " -‬قَ ْد فُ ِر َ‬ ‫لصلوةُ و ا ّ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني"‪( .‬کتاب مستطاب اقدس ٓٔ ‪ - )K‬درفصل "مباز" نيز درج شده است‪.‬‬ ‫آبَائ ُک ُم اْالَّول ْ َ‬ ‫و در رسالو سؤال و جواب مرقوم است‪ " - ٕ :‬سؤال از بلوغ در تکاليف شرعيّو؟‬ ‫جواب‪ :‬بلوغ در سال پانزده است نساء و رجال در اين مقام يکسان است "‪.‬‬ ‫بعد از آيو مبارکو صدر‪ ،‬در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪:‬‬ ‫ض اَ ِو ا ْؽبرِم (*) عفا اللّو عنو فَ ِ ِ ِ ِ ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ف ِم َن الْ َمَر ِ‬ ‫َْ ُ ْ‬ ‫ض ْع ٌ‬ ‫ٖ ‪َ " -‬م ْن َکا َن َِف نَػ ْفسو َ‬ ‫َ‬ ‫ضالً م ْن عْنده انَّوُ‬ ‫َ​َ‬ ‫َؽبَُوالْغَ ُف ْوُر الْ َک ِرميُ "‪َ )*( )K ٔٓ( .‬ىَرُم نيز باقتضائی اعراب گذاشتو اند‪ .‬درترصبو انگليسی‬ ‫مرقوم است‪… those who are weak from illness or age… :‬‬ ‫سن پريی شرعی در رسالو سؤال و جواب مرقوم است‪:‬‬ ‫و در باره ّ‬ ‫صی الْ ِک َرب ونزد اىل هبا ذباوز از سبعني "‪.‬‬ ‫ٗ ‪ " -‬سؤال ازح ّد َىَرم ؟ جواب‪ :‬نزد اَعراب اَقْ َ‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫بسن بيست و دو‬ ‫بسن شانزده و بلوغ اجتماعی ورود ّ‬ ‫ٔ ‪ " -‬ميزان تکاليف شرعيّو ورود ّ‬ ‫است "‪( .‬ص ٘‪ ٕٚ‬ج ٖ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬ ‫ٕ ‪ " -‬در جواب سؤال آن ؿبفل کو آيا بالغني حب ّد َىَرم بطور مطلق مشمول عفوند يا در‬ ‫صورتيکو دارای ضعف باشند‪ .‬ىر شخصی کو بالغ حب ّد َىَرم است مطلقاً مشمول عفو‬ ‫است "‪( .‬ص ‪ ٗٛ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫***‬

‫‪ُ " :ٗٛ‬شکر "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ان ىو اِظْهار الْعب ِد ِدبَا اَنْػعمو اللّو و ُشکْره َِف ُک ِّل اْالَحو ِال و َِف َِ‬ ‫ٔ‪"-‬ر ِ ِ‬ ‫صبْي ِع‬ ‫أس اْال ْح َس ُ َ َ ُ َْ‬ ‫َ َ ُ ُ َ ُ​ُ‬ ‫َْ َ‬ ‫َ ُ‬ ‫ِ‬ ‫کل اػبري)‬ ‫اْالَ ْحيَان "‪( .‬لوح مبارک روؤس يا اصل ّ‬ ‫ِ‬ ‫ک واِ ْن ي ِ‬ ‫ضٌر فَاصطَِ ْرب بَ ْل َِف ُک ِّل اْالَ ْح َو ِال فَا ْش ُک ْر "‪.‬‬ ‫صْب َ‬ ‫ٕ ‪" -‬ا ْن يبَ​َ َّس َ‬ ‫ک ُ‬ ‫ک َخ ْريٌ فَا ْش ُک ْر َربّ َ َ ُ‬ ‫اغبج ص ٔ‪ ٛ‬ج ٗ آثار قلم اعلی)‬ ‫(سورة ّ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ک بِاَيْ ِدی الْ ُق ْدرةِ‬ ‫ٖ ‪ " -‬اُ ْش ُک ُر اللّوَ ِدبَا َعّرف َ‬ ‫ني َو اَ َخ َذ يَ َد َ‬ ‫الما َعَرفَوُ اَ َح ٌد م َن ا ْػبَالئ ِق اَ ْصبَع ْ َ‬ ‫ک َ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫و قبَ​َّاک عن بِئ ِر الْغ ْفلَ ِة و اِنَّو ما ِمن اِ ٍ ِ‬ ‫صحاب يا‬ ‫ؽبو اّال ُى َو َو انّوُ لَ​َوِ ُّ‬ ‫ل اؼبَُقَّرب َ‬ ‫ني "‪( .‬سورةُ ْاالَ َ‬ ‫َ َْ ْ َ َ ُ َ ْ‬ ‫َ‬ ‫لوح حبيب ‪ -‬ص ٔ ج ٗ آثار قلم اعلی)‬ ‫کل بو ضبد و شکر اؽبی ناطقند چو کو‬ ‫ٗ ‪ " -‬امروز مَل اعلی و طلعات فردوس اهبی ّ‬ ‫کل را احاطو مبوده "‪( .‬ص ‪ ٖ​ٖٜ‬ج ‪ ٚ‬آثار قلم اعلی)‬ ‫انوار ظهور ّ‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ُ " -‬شکر نعما اؽبيّو ىنگام سختی و زضبت الزم زيرا در حببوحونعمت ىر ن ْفسی ميتواند‬ ‫شاکر باشد حکايتيست کو سلطان ؿبمود خربزه ای را بريد و بو اَياز (*) داد‪ .‬اياز‬ ‫ميخورد و اظهار شکر و سرور فبينمود‪ .‬آخر چون سلطان خود قدری از آن خربزه‬ ‫چشيد ديد بسيار تلخ است‪ .‬از اياز پرسيد کو خربزه باين تلخی را چگونو خوردی و‬ ‫مالل نياوردی جواب گفت کو من از دست سلطان نعمتهای گوناگون بسيار لذيذ و‬ ‫شريين خورده بودم ؽبذا سزاوار ندانستم کو يکمرتبو تلخی بينم و اظهار مالل کنم‪ .‬پس‬ ‫انسانی کو غرؽ نعماء اؽبی است اگر وقتی جزئی زضبتی بيند نبايد متأثّر شود و مواىب‬ ‫اؽبيّو را فراموش کند "‪( .‬ص ٕ​ٕ​ٕ ج ٔ بدائع اْلثار ‪ )*( -‬اياز‪ :‬ابو النجم اويباؽ‪ ،‬غالم‬

‫سلطان ؿبمود غزنوی بود کو بعلّت صداقت و امانت دبقام وزارت رسيد و بزمان سلطان‬ ‫مسعود ىم رسيد ‪ -‬رياض اللّغات)‪.‬‬ ‫تبصر‪ .‬چو ىوا و‬ ‫ٕ ‪ " -‬تف ّکر در نعماء اؽبيّو چقدر سبب تذ ّکر است و تذ ّکر وسيلو ّ‬ ‫نسيم لطيفی است‪ ،‬چو قوا و استعدادات عجيبی‪ ،‬چو خوبست انسان قدر اين نعمت ىا‬ ‫را بداند و بشکرانو قيام مبايد‪ ،‬باداء وظائف عامل انسانی و ترويج صلح و صالح و‬ ‫رفاىيّت و قباح عموم بندگان اؽبی پردازد "‪( .‬ص ‪ ٖٓٚ‬ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫ٖ ‪ " -‬مشا از نفوسی ىستيد کو خدا مشا را جبهت ؿببّت خود انتخاب کرده بايد خيلی‬ ‫عزت ابدی بر سر مشا گذارد‪ .‬بايد خيلی‬ ‫مسرور باشيد کو خدا مشا را ىدايت مبود تاج ّ‬ ‫خدا را شکر کنيد ‪( ."...‬ص ٖ‪ ٕٙ‬ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫ٗ ‪ " -‬مشا متذ ّکر باشيد بيدار باشيد بذکر صبال مبارک مشغول و مسرور گرديد کو در‬ ‫ظل او ىستيد و از ملکوت فيض او هبره و نصيب داريد‪ .‬صبيع چشمها کور است و‬ ‫ّ‬ ‫گوشها کر ّاما مشا اغبمد للّو در ربت لواء او درآمديد و ثابت بر ميثاؽ و عهد او ىستيد‪.‬‬ ‫حق مشا مبذول‬ ‫اين موىبت را در ىر دقيقو ای ىزاران شکرانو الزم کو چنني الطافی در ّ‬ ‫شده‪ .‬اين الطاؼ را ىر يک ىزار ُشکر واجب "‪( .‬ص ٔ‪ ٔٙ‬ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫*‬

‫مناجات شکرانو مبارک بر سر ميز شام در منزل خاّن ىرست در خارج پلزنتون در کاليفرنيا ليلو‬ ‫مراجعت بو سان فرانسيسکو ٘ٔ اکترب ٕٔ‪( ٜٔ‬ص ٔ​ٖٔ ج ٔ بدائع اْلثار)‪:‬‬

‫(ىواللّو)‬ ‫"خداوندا چگونو ترا شکر مبائيم نعماء تو نامتناىی است و شکرانو ما ؿبدود چگونو‬ ‫ؿبدود شکر غريؿبدود مبايد عاجزمي از شکر الطاؼ تو و بکمال عجز توجّو دبلکوت تو‬ ‫مينمائيم و طلب ازدياد نعمت و عطای تو ميکنيم توئی دىنده و خبشنده و توانا"‪.‬‬ ‫***‬

‫‪ " :ٜٗ‬شهادت بانفاؽ َدم و شهادت بخدمت "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ضائِی لِتَس َِرتيْح معِی َِف قِب ِ‬ ‫اب‬ ‫ٔ ‪ "-‬يَا ابْ َن الْ ُو ُج ْود ا ْستَ ْش ِه ْد َِف َسبِْيلي َراضيِاً َع ِِّن َو َشاکراً ل َق َ‬ ‫َ‬ ‫ْ َ​َ‬ ‫ِ‬ ‫ف ُسَر ِاد ِؽ الْعِّزةِ "‪( .‬کلمات مکنونو عربی قطعو ٘ٗ)‬ ‫الْ َعظَ َمة َخ ْل َ‬ ‫ٕ ‪ " -‬يا اب ِن اِْال ِ‬ ‫ت َعلَی الْ ِفَر ِ‬ ‫اش اَْو‬ ‫ک اَُِرب ُّ‬ ‫ک َو تَ َدبػَّْر َِف فِ ْعلِ َ‬ ‫ب اَ ْن َسبُْو َ‬ ‫نسان فَ ِّک ْر َِف اَْم ِر َ‬ ‫َ ْ‬ ‫َ‬ ‫تَستَ ْش ِه َد َِف سبِْيلي َعلَی ا ُّلرت ِ‬ ‫اب َو تَ ُک ْو َن َمطْلَ َع اَْم ِري َو َمظْ َهَر نػُ ْوِري َِف اَ ْعلَی الْ ِف ِ‬ ‫ردوس‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫فَانْ ِ‬ ‫ف يَا َعْب ُد "‪( .‬کلمات مکنونو عربی قطعو ‪)ٗٙ‬‬ ‫ص ْ‬ ‫ٖ ‪ " -‬يا ابن اِْالنْس ِ‬ ‫ک لَ َکا َن اَ ْک َ​َرب ِعْن ِدي َع ْن َخ ْل ِق‬ ‫ک ِم ْن َد ِم َ‬ ‫ان َو َصبَ ِال َزبَ ُ‬ ‫ب َش ْع ِر َ‬ ‫ضُ‬ ‫َ َْ َ‬ ‫ني و ِضيَا ِء الثَّقلَ ْ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ني فَا ْج َه ْد فِْي ِو يَا َعْب ُد "‪( .‬کلمات مکنونو عربی قطعو ‪)ٗٚ‬‬ ‫الْک ْونَػ ْ َ‬ ‫َّ ِ‬ ‫ک ِم ْن اَ ْعلَی ا ْػبَْل ِق َکانػُ ْوا اَ ْن‬ ‫ين ا ْستُ ْش ِه ُد ْوا َِف َسبِْي ِل اَللّ ِو َِف َى َذهِ اَْالَيّاِم اُْولَئِ َ‬ ‫ٗ ‪ " -‬والذ َ‬ ‫منع ُه ْم کثَْرةُ اْالَ ْع َد ِاء َع ْن ِذ ْک ِر اللّ ِو بَا ِرئِ ِه ْم اِلَی اَ ِن استُ ْش ِه ُد ْوا َو َکانػُ ْوا‬ ‫يَذ ُک ُرْوا اللّوَ َج ْهَرةًِحبَْي ُ‬ ‫ث َما َ‬ ‫ِم َن الْ َفائِزيِ َن "‪( .‬ص ‪ ٔٚ‬ج ٖ امرو خلق)‬ ‫ِ‬ ‫ک قَ ْد نَطَ َق‬ ‫ک َو اَُمنَائِ َ‬ ‫ت اَ​َم ُل اَنْبِيَائِ َ‬ ‫٘ ‪ " -‬اَ ْش َه ُد يَا َْؿببُ ِوِب اَ َّن ا ّ‬ ‫ک َکانَ ْ‬ ‫لش َه َادةَ َِف َسبِيِ ْلُ َ‬ ‫ِ‬ ‫يت‬ ‫ک نػُ ْقطَةُ البَيَا ِن الَّ ِذي ا ْستُ ْش ِه َد َِف َسبِْيلِ َ‬ ‫بِ َذلِ َ‬ ‫ک َو قَ َال َو قَػ ْولُوُ ا ْغبَ ُق يَا بَقيَّةَ اللّوَ قَ ْد فَ َد ُ‬ ‫بِ ُکلِي لَک و رضيت السب َِف سبِيِلِک و ما َسبَني ِ‬ ‫ک "‪( .‬ص ٘ٔج ٖ‬ ‫ت اّال الْ َقْت َل َِف َؿببّتِ َ‬ ‫َ َ َ َ ْ ُ ّ ّ َ َ َ َ ّْ ُ‬ ‫امر و خلق)‬ ‫‪ " - ٙ‬لَ َع ْم ُراللّ ِو دنيا را شأنی نبوده و نيست‪ .‬بگو شهادت را مقامی است بزرگ و شأنی‬ ‫است رفيع‪ .‬نصيب ىر کس نشود از اکسري اعظم ناياب تر و دبثابو َعنقا اسم مذکور و‬ ‫اى ُد ْوا َالَن َف ُق ْوا‪ .‬انّا َس َْرتنَا َى َذا الْ َم َق َام َع ِن‬ ‫رسم مستور بل مفقود‪ .‬لَ ْو َعَرفُػ ْوا لَ َسَرعُ ْوا َو لَ ْو َش َ‬

‫صا ِر غبِ​ِْف ِظ َم ْن َعلَی االَْر ِ‬ ‫ض اِنَّوُ يَػ ْه ِدي َم ْن يَ َشاءُ اِلَی َما اَ​َر َاد َال اِلوَ ُى َو الْ ُمقتَ ِد ُر الْ َق ِديْػ ُر"‪.‬‬ ‫اْالَبْ َ‬ ‫(ص ٓ‪ ٚ‬ج ‪ ٙ‬آثار قلم اعلی)‬ ‫سری از اسرار باليای فی سبيلو ذکر شود صبيع رايگان قصد ميدان مبايند و‬ ‫‪ " - ٚ‬اگر ّ‬ ‫شهادت طلبند "‪( .‬ص ٖٔ ج ‪ ٚ‬آثار قلم اعلی)‬ ‫‪ " - ٛ‬بايد شهادت را درسبيل دوست فوز عظيم مشرند اگر واقع شود نو آنکو خود را در‬ ‫کل بو حکمت مأمورند"‪( .‬صٓٔ​ٔ ج ٖ امر وخلق)‬ ‫مهالک اندازند چو کو دراين ظهور ّ‬ ‫بحانَوُ ُسْب َحانَوُ از او ميطلبم عباد خود را مؤيّد فرمايد بر دو امر بزرگ بعد از‬ ‫‪ُ " - ٜ‬س َ‬ ‫عرفان ذات مق ّدس و استقامت بر آن عرباتی کو از خشية اللّو نازل شود قطرات دمی کو‬ ‫در سبيلش بر خاک ريزد‪ .‬اين دو امر الزال لدی العرش مقبول بوده و ىست و چون‬ ‫ثانی هنی شد ثالثی بر مقامش نشست و آن انفاؽ عُمر است در سبيل شناسائی او‬ ‫بشناسد و بشناساند "‪( .‬ص ٖٕٔج ٗ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬اين شهادت ؿبدود بو ذبح و انفاؽ َدم نبوده چو کو ميشود انسان با نعمت‬ ‫حيات از شهداء در کتاب مالک اظباء ثبت شود "‪( .‬ص ٖٕٔ ج ٗ مائده آظبانی ط‬ ‫‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫ٔ​ٔ ‪ " -‬ىر نفسی از ما عنده بگذرد و دبا عنداللّو ناظر باشد يعنی ملعب ظنون و اوىام‬ ‫خود واقع نشود و باراده حضرت يَػ ْف َع ُل َما يَ َشاءُ و َْوب ُک ُم َما يُريْ ُد متمسک او از ُش َهدا‬ ‫ؿبسوب َولَ ْو يبَْ ِشي و ياَّ ُک َل "‪( .‬ص ٓٗ ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی ط ٕٔٔ بديع)‬ ‫ٕٔ ‪ " -‬آيا سزاوار است آنکو حبيب از لقای ؿببوب احرتاز مبايد و از ايثاژ جان در‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫اس ا ْکثَُرُىم َال يَػ ْع ِرفُػ ْو َن "‪.‬‬ ‫سبيل جانان ؿبزون گردد ؟ َال َو نَػ ْفسی ا ْغبَ ِّق َولَک َّن النّ َ‬ ‫(ص ‪ ٙٔٛ‬ج ٔ رحيق ـبتوم)‬

‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫سرور عاشقانند وساالر‬ ‫ٔ ‪ " -‬احبّای اؽبی را دبوىبت شهادت بشارت دىيد کو شهيدان َ‬ ‫ت قَػ ْوِمي‬ ‫مشتاقان‪ .‬ىر يک در ملکوت اهبی بر سرير سلطنت ابديّو جالس و بو يَا لَْي َ‬ ‫مقرر البتّو دمی‬ ‫يَػ ْعلَ ُمون ناطق اگر خلق بدانند کو چو مقامی از برای آن جاهنای پاک ّ‬ ‫نياسايند و خود را بآاليش دنيای فانی نيااليند و موی مشکبوی خويش را خبون پاک‬ ‫ک الّتَ ِحيَّةُ َوالثّنَاءُ ع ع "‪.‬‬ ‫بيااليند ولی چو فايده کو آن مژده در دؽبا جلوه ننموده و َعلَْي َ‬ ‫(ص ٕ​ٕ کتاب نار و نور)‬ ‫و در لوح جناب حاجی ابو طالب نبدانی (عشق آبادی) کو آرزوی شهادت مينمود‬ ‫ميفرمايند‪ " - ٕ :‬ىواالهبی ای مستضئی از انوار مشس حقيقت از قرار مسموع بل از آثار‬ ‫مثبوت بل استغفراللّو مشهود و مشهور کو آن بنده ضبال مقصود را پرياىن تنگ است و‬ ‫بقا در بدن و تن عار و ننگ شب و روز آرزوی جانفشانی دارند و ىوای آتش فشانی و‬ ‫لئالی افشانی‪ .‬مقام فدا بسيار مقبول و مطلوب ولی اليوم بايد چنان بود کو در ىر‬ ‫ساعتی شهيد گشت و در ىر دقيقو ای ىزار جان فدا مبود‪ّ .‬اما شهادت‪ ،‬يکدفعو جان‬ ‫باخنت و تا فضای اوج اعظم تاخنت است ولی خوشرت آنکو در اين بساط بکمال فرح و‬ ‫انبساط ىر آن صد ىزار جان فدا مبود و خبدمت امر حضرت احديّت قيام کرد و دبيدان‬ ‫بسالت و ىدايت بتاخت و جنود ضاللت و ظلمت را بانوار مشرؽ احديّت متشتّت کرد‬ ‫و صفوؼ سپاه غفلت را در ىم شکست و صف جنگ روحانی بياراست و سپاه معانی‬ ‫ترتيب داد و َعلَم دانائی برافراخت و ىجوم شديد بر لشکر جهل و نادانی مبود و چون از‬ ‫اين رزم مظ ّفر عودت گرديد عزم بزم ملکوت اهبی کرد با کوس و َح َشم و چرت و َعلَم‬ ‫حرکت مبود و با کمال بشارت عنايات دبلکوت اهبی با کوس و آيات ظفر و فتح و رايات‬ ‫نصرت و غلبو شتافت‪ .‬اين خوشرت و دلکش تر است‪ .‬عبدالبهاء عبّاس "‪( .‬ص ‪ ٚ​ٚ‬ج‬ ‫‪ ٜ‬مائده آظبانی ط ّاول)‬ ‫***‬

‫ٓ٘‪ " :‬صبر در بالو رضا بقضا "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٍ‬ ‫ٔ ‪ " -‬يا اب ِن اِْال ِ ِ‬ ‫ب الصرب َِف قَ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ص ِطبَ ُار َِف‬ ‫َ‬ ‫ضائي َو اْال ْ‬ ‫َ ْ‬ ‫نسان ل ُک ِّل َشيء َع َال َمة و َع َال َمةُ ا ْغبُ ِّ ّ ْ ُ‬ ‫َ‬ ‫بَ​َالئي "‪( .‬کلمات مکنونو عربی قطعو ‪)ٗٛ‬‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ک‬ ‫ک بِا ْغبَ ِق َو يَػ ْرفَػ َع َ‬ ‫صطَِ ْرب َو َال َْذبَز ْع َو انَّوُ يَ ْک ِفْي َ‬ ‫ٕ ‪َ " -‬و ا ْن َم َّسْت َ‬ ‫أساءٌ َِف َسبِْيلي اَن اَ ْ‬ ‫ک الْبَ َ‬ ‫ِ‬ ‫ک فَريْداً ال َْرب ُز ُن ُثَّ آنِس بِنَ ْفسی َو اِنّا‬ ‫اِلَی َم َق ٍام قَ ْد َکا َن بِ ْ‬ ‫ت نَػ ْف َس َ‬ ‫اغبَ ِّق َْؿب ُم ْوداً َو ا ْن َو َج ْد َ‬ ‫ِ‬ ‫کو ُن َمغَ َ ِ‬ ‫الروح ص ‪ ٖٔٙ-ٚ‬ج ٗ آثار قلم اعلی)‬ ‫نُ ْ‬ ‫ک َف ُک ِّل اْالَ ْحيَان "‪( .‬لوح ّ‬ ‫ٖ ‪ " -‬فَطُوبی لِْلصابِرين الَّ ِذين يصِربو َن فِی الْبأساء و الضََّّر ِاء و لَن َهبزعوا ِمن ش ٍ‬ ‫يء َو َکانػُ ْوا‬ ‫َ ْ َْ ُ ْ ْ َ‬ ‫ْ َ ّ ْ َ ْ َ َ ْ ُْ‬ ‫َ َ َ‬ ‫علَی من ِ‬ ‫اى ِج الص ِرب لَ ِمن ا ِ ِ‬ ‫ني "‪( .‬سوره ملوک ص ‪ ٕٛ‬الواح نازلو خطاب دبلوک و‬ ‫َ َ​َ‬ ‫لسالک ْ َ‬ ‫ّْ َ ّ‬ ‫رؤسای ارض)‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ص َ​َرب‬ ‫لش َدائِ َد َِف َسبِْي ِل اللّ ِو اُْولَئِ َ‬ ‫ٗ ‪ " -‬ا َّن الّ ِذيْ َن َضبَلُ ْوا ا ّ‬ ‫ِّر َؽبُ ْم َم َق ٌام َکَرْميٌ‪ .‬طُْوبَی ل َم ْن َ‬ ‫ک قُد َ‬ ‫ابتِغَاء مرض ِ‬ ‫ات اللّ ِو‪ .‬اِنّا نَ ْذ ُک ُرهُ بِاغبَ ِّق َو يَ ْذ ُک ُرهُ الْ َمالَءُ اْالَ ْعلَی اِنَّوُ َؽبَُو الْ َعلِْي ُم ا ْػبَبِ ْريُ "‪.‬‬ ‫ْ َ َ​َ َ‬ ‫(ص ٘ٓٔ دريای دانش)‬ ‫ِ ِ‬ ‫ض ِاء َربِِّو "‪( .‬سورة االصحاب ‪ -‬ص ٔ​ٔ ج ٗ آثار قلم اعلی)‬ ‫٘ ‪ " -‬نَعْي ٌم ل َم ْن َر ِض َي بِ ِر َ‬ ‫‪" - ٙ‬اين مظلوم اىل عا َمل را وصيّت مينمايد بو بردباری ونيکوکاری‪ .‬اين دو‪ ،‬دو ِسراجند‬ ‫ِ ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني " ‪.‬‬ ‫از برای ظلمت عا َمل و دو معلّمند از برای دانائی امم‪ .‬طوبی ل َم ْن فَ َاز َو َويْل ل ْلغَافل ْ َ‬ ‫(در طراز دوم از لوح مبارک طرازات ص ‪ ٔٛ‬ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫سبسک مبا‪ .‬از برای صرب اجريست جزيل‬ ‫‪ " - ٚ‬ؿبزون مباش از آنچو وارد شده بصرب ّ‬ ‫ِعْن َداللّ ِو ر ِّ ِ‬ ‫ني "‪( .‬ص ٖٕٔ ج ٘ آثار قلم اعلی)‬ ‫ب الْ َعالَم ْ َ‬ ‫َ‬

‫‪ّ " - ٛ‬اول وادی طلب است مرکب اين وادی صرب است و مسافر در اين سفر بی صرب‬ ‫جبائی نرسد و دبقصود واصل نشود ‪( ."...‬لوح مبارک ىفت وادی ‪ -‬ص ‪ ٜٙ‬ج ٖ آثار‬ ‫قلم اعلی)‬ ‫‪ " - ٜ‬لَ َع ْم ْراللّ ِو اين حزب از صرب و سکون و تسليم و رضا مظاىر عدل شده اند و در‬ ‫اصطبار دبقامی رسيده اند کو ُکشتو شده اند و ن ُکشتو اند مع آنکو بر مظلومهای ارض‬ ‫وارد شد آنچو کو تاريخ عا َمل ِشبو آن را ذکر ننموده و چشم اُمم مثلش را نديده "‪.‬‬ ‫ؿبمد تقی قبفی ص ٘​٘ ط ‪ٔ​ٜٔ‬بديع)‬ ‫(لوح مبارک خطاب بو شيخ ّ‬ ‫ٓٔ‪ " -‬لَ َع ْم ِري يک کلمو رضا از برای ىر مقبلی هبرت است از آنچو در ارض مشهود و‬ ‫مستور است "‪( .‬ص ‪ ٜٛ‬ج ٘ آثار قلم اعلی)‬ ‫ٔ​ٔ ‪ " -‬قضای اؽبی اگر چو مربم است و در ظاىر بغري رضای عباد‪ ،‬ولکن فی اغبقيقو‬ ‫حق از آفرينش جود و کرم بوده البتّو خري‬ ‫َ‬ ‫عند صاحبان بصر از جان ؿببوب تر‪ .‬مقصود ّ‬ ‫ضراء و يا ش ّدت و رخاء صبيع دبقتضيات‬ ‫کل را خواستو آنچو وارد شود از بأساء و ّ‬ ‫ّ‬ ‫حکمت بالغو بوده "‪( .‬ص ٓ‪ ٕٚ‬ج ‪ ٚ‬آثار قلم اعلی)‬ ‫ٕٔ ‪ " -‬در ىيچ وقت و احيان از نزول باليا و ؿبن ؿبزون نبايد بود و از ظهورات قضايا‬ ‫سبسک جست و حببل‬ ‫الوثقای صرب بايد ّ‬ ‫و رزايا مهموم و مغموم نشايد شد بلکو بعُروة ُ‬ ‫ؿبکم اصطبار تشبّث مبود زيرا اجر و ثواب ىر حسنو ای را پروردگار باندازه و حساب قرار‬ ‫لصابػرو َن اَ ْجرُىم بِغَ ِْري ِحس ٍ‬ ‫َِّ‬ ‫اب (*) " ‪.‬‬ ‫َ ْ‬ ‫فرموده مگر صرب را کو ميفرمايد امبَا يػُ َوفّی ا َّ ُ​ُ‬ ‫َ‬ ‫(ص ٗ​ٖٗ ؾبموعو الواح مبارکو حضرت هباءاللّو (*) آيو ٓٔ سوره ُزَمر)‬ ‫ٖٔ‪ " -‬نيکوست حال ن ْفسی کو ِدبَا َوَرَد َعلَْي ِو راضی و شاکر باشد چو کو وارد مبيشود بر‬ ‫نفسی ِم ْن ِعْن ِداللّو اِّال آنچو از برای آن نفس هبرت است از آنچو خلق شده ما بني ظبوات و‬ ‫سر آن آگاه نيستند لذا در موارد باليا خود را ؿبزون‬ ‫ارض و چون ناس باين سر و ّ‬

‫مقر اطمينان ساکن باشيد و از اشبار عرفان مرزوؽ و‬ ‫مشاىده مينمايند َملْ يَػَزل و اليزال بر ّ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ک َو َعلَی ُک ِّل‬ ‫ک َو َعلَی َم ْن َم َع َ‬ ‫ني َو ا ُّلرْو ُح َو الْبَ َهاءُ َعلَْي َ‬ ‫ني و َخ ْريُ ا ْغبَافظ ْ َ‬ ‫انَّوُ َؽبَُو َخ ْريُ ا ّلرا ِزق ْ َ‬ ‫َعْب ٍد ُمْنْي ٍ‬ ‫ب "‪( .‬ص ٖٗ ج ٗمائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫حق‬ ‫حق و شأن اىل ّ‬ ‫ٗٔ‪ " -‬ظاؼبان را خبدا واگذارند و در شدائد صابر باشند اين است ّ‬ ‫اغبَ ِّق ّاال الضالل "‪( .‬ص ‪ ٕ​ٕٚ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫و َما بَػ ْع َد ْ‬ ‫حبق کن و بقضايای اؽبی راضی باش " ‪.‬‬ ‫٘ٔ ‪ " -‬ای سلمان در ىر امور اقتدا ّ‬ ‫(مطلع لوح سلمان ‪ -‬ص ٕٗٔ ؾبموعو الواح مبارکو حضرت هباءاللّو)‬ ‫سبسک مبائيد اگر اذيّت کند از او‬ ‫‪ " - ٔٙ‬اگر ظاؼبی بر مشا ّ‬ ‫تعرض مبايد حببل صرب ّ‬ ‫بگذريد"‪( .‬ص ‪ ٕ​ٕٛ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫‪ " - ٔٚ‬ای عباد اگر در اين ايّاِم مشهود و عا َمل موجود فی اعبملو بر خالؼ رضاء از‬ ‫جربوت قضاء واقع شود دلتنگ مشويد کو ايّام خوش رضبانی آيد و عاؼبهای قدس روحانی‬ ‫مقرر‬ ‫جلوه مبايد و مشا را در صبيع آن ايّام و عوامل قسمتی مق ّدر و عيشی مع ّني و رزقی ّ‬ ‫اؼبقربني)‬ ‫است البتّو جبميع آهنا رسيده فائز گرديد"‪( .‬لوح اضبد ‪ -‬ازنسخو خ ّ‬ ‫ط جناب زين ّ‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬ای حزب اللّو در موارد بال صرب و سکون و قرار يابيد ‪.‬ىر قدر مصائب شديد‬ ‫شود مضطرب نشويد‪ .‬در کمال اطمينان بفضل حضرت يزدان مقاومت طوفان ؿبن و‬ ‫آالم مبائيد "‪( .‬ص ٕ‪ٔٙ‬ج ٖ مکاتيب حضرت عبدالبهاء و ص ٔ‪ٚ‬ج ٔ منتخباتی از‬ ‫مکاتيب حضرت عبدالبهاء ط آمريکا)‬ ‫ٕ ‪ " -‬ای طالب رضای اؽبی در حديث است من َمل يػرض بَِق ِ‬ ‫ب ربّاً ِسوائی‬ ‫َ ْ ْ َْ َ َ‬ ‫ضائی فَػ ْليَطْلُ ْ‬ ‫رضای بقضا عبارت از اينستکو در راه خدا ىر بالئی را جبان و دل جبوئی و ىر مصيبتی را‬

‫سم نقيع را چون شهد لطيف بچشی و زىر ىالىل را چون‬ ‫بکمال سرور رب ّمل مبائی‪ّ .‬‬ ‫عسل مص ّفی بطلبی زيرا اين بال اگر چو تلخ است ولی شبر شريين دارد و حالوت بی‬ ‫ک ع ع"‪.‬‬ ‫ب ربّاً ِسوائي" َوالبَ َهاءُ َعلَْي َ‬ ‫ض بَِق َ‬ ‫منتهی خبشد‪ .‬اينست معنی "مل يَػ ْر َ‬ ‫ضائی فَػ ْليَطْلُ ْ‬ ‫(ص ٕ‪ ٕٙ‬ج ٘ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫کل خري رضا است بايد احبّای اؽبی جز بو رضا حرکت نکنند و بو غري از‬ ‫ٖ ‪ " -‬جوىر ّ‬ ‫راه خدا نپويند از باده تسليم سرمست باشند و در اقليم تفويض حرکت مبايند "‪.‬‬ ‫(ص ٗٓٗ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٗ ‪ " -‬حقيقت رضا اعظم موىبت صبال اهبی است ولی رب ّقق اين صفت کو اعظم‬ ‫منقبت عا َمل انسانی است مشکل است چو کو بسيار صعب و سخت است‪ .‬حني‬ ‫امتحان معلوم و واضح گردد "‪( .‬ص ٘​ٕ٘ ج ٘ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫حضرت ولّی امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬ياران بايد ثابتاً راسخاً صابراً شاکراً متّحداً متّفقاً اين مشکالت را مقاومت مبايند و‬ ‫متحمل شوند و اين مراحل باقيو را ط ّي مبايند و از اين اَتْعاب و‬ ‫اين باليای متتابعو را ّ‬ ‫اَوصاب و ظلم و ستم مأيوس و ملول نگردند "‪( .‬ص ‪ ٜ‬کتاب نار و نور)‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای "استقامت در امراللّو"‪" ،‬امتحانات"‪ ،‬و "بال فی سبيل‬ ‫اللّو" نيز مراجعو فرمائيد‪.‬‬ ‫***‬

‫ٔ٘‪ " :‬صداقت "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫اػبَ ِ‬ ‫الص ِال ْن بِ​ِو يػَُزيّ ُن اَنْػ ُف َس ُک ْم َو يَػ ْرفُ ُع اَ ْظبَائُ ُک ْم َو يَػ ْعلُ ْو ِم ْق َد ُارُک ْم َو‬ ‫الص ْد ِؽ ْ‬ ‫ٔ ‪َ " -‬علَْي ُک ْم بِ ِّ‬ ‫ِ‬ ‫ني َم َال ِء ْاالَْر ِ ِ ِ ِ‬ ‫اغبق َع ِظْيم"‪( .‬ص ٘ٔ​ٔ‬ ‫جر َکا َن َعلَی ِّ‬ ‫يَػ ْزَد ُاد َمَراتبُ ُک ْم بَػ ْ َ‬ ‫ض َو فی ْاْلخَرة لَ ُک ْم اَ ٌ‬ ‫ج ٗ آثار قلم اعلی)‬ ‫اػبَالِ ِ‬ ‫ص "‪( .‬ص ٕٔ​ٔ ج ٗ آثار قلم اعلی)‬ ‫ص ْد ِؽ ْ‬ ‫ٕ ‪َ " -‬و َال تَ َکلّ ْم اِّال َعلَی ال ِّ‬ ‫ٖ ‪َ " -‬زيػِّنُوا اَلْسن ُکم ِ‬ ‫اػبَالِ ِ‬ ‫ص "‪( .‬ص ٖٔ حيات هبائی)‬ ‫بالص ْد ِؽ ْ‬ ‫ْ ُ ْ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ٗ ‪ " -‬يَا َم ْع َشَر الْبَ َشر اَنّی جْئتُ ُک ْم م ْن لَ َدی الص ْدؽ ْاال ْک َِرب الُ َع ِرفَ ُک ْم ُعلُّوهُ َو ُظبُّوهُ و َصبَالَوُ‬ ‫و َکمالَو و م َقامو و ِعَّزتَو و بػهائَو لِعل َِذب ُدو َن سبِيالً اِلَی ِصر ِ‬ ‫اط الْ ُم ْستَ ِقْي ِم تَاللّ ِو اِ َّن الَّ ِذي تَػَزيَّ َن‬ ‫َ َ ُ َ َ َ ُ َ ُ َ َ​َ ُ َ ّ ْ َ ْ‬ ‫َ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ربت ـبَالِ ِ‬ ‫ب‬ ‫هبَ َذا الطَِّرا ِز ْاالَّوِل انَّوُ م ْن اَ ْى ِل َى َذا الْ َم َق ِام الْ ُمن ِْري‪ .‬ايّا ُک ْم يَا قَػ ْوُم اَ ْن تَ ْد عُ ْوهُ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫الْ ِک ْذ ِ‬ ‫َّم ِ‬ ‫ت ِهبَا‬ ‫ت ِم ْن اُفُق َها اَضاءَ ْ‬ ‫س اَ َذا اَ ْشَرقَ ْ‬ ‫ب َخافُػ ْوا اللّوَ َو َال تَ ُک ْونػُ ْوا م َن الظّال ْ َ‬ ‫مني َمثَلُوُ الش ْ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫نع َعْنوُ اِنَّوُ َِف ُخسر ٍان ُمبِ ْ ٍ‬ ‫ني"‪( .‬ص ٖ‪ٕٔ-‬حيات‬ ‫ْاالَفَ ُ‬ ‫اؽ َو اَنَ َار ْ‬ ‫ت ُو ُجوهُ الْ َفائ ِزيْ َن ا َّن الَّذ ْي ُم َ‬ ‫َْ‬ ‫هبائی)‬ ‫٘ ‪ " -‬لسان مشرؽ انوار صدؽ است او را مطلع کلمات کذب منمائيد زبان گواه راستی‬ ‫من است او را بدروغ مياالئيد "‪( .‬ص ‪ ٔٗٚ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫‪ " - ٙ‬عدم راستی و نادرستی و عدم حقيقت پرستی مذموم و مقدوح خواه با آشنا و‬ ‫خواه با بيگانو‪ ،‬خواه با دوست و خواه با دمشن زيرا عدم راستی و خالؼ دوستی در ىر‬ ‫صورت خيانت است و شقاوت "‪( .‬ص ٘ٔ​ٔفضائل اخالؽ)‬

‫‪ " - ٚ‬صدقی کو عنداللّو ؿببوب بوده آنست کو بو ثناء نفسش قيام مبائی و بو ذکر امرش‬ ‫مشغول شوی چو کو ىيچ صدقی با کلمو ای کو لِلّو بآن تکلّم ميشود برابری ننموده و‬ ‫لبواىد مبود‪ .‬پس خوشا حال آن نفوسيکو باين رتبو بلند اعلی فائز شوند و از برای صدؽ‬ ‫ِ‬ ‫مقرر است کو ذکر آن در اين ورقو نگنجد‪ .‬و از صبلو آن مراتب‬ ‫مراتب ُ‬ ‫الوبصی عْن َداللّو ّ‬ ‫صدقی است کو در ميانو ناس معروؼ است و باين رتبو کو ان شاءاللّو فائز شده پس‬ ‫سزاوار آنکو جهد منيع مبذول داری کو بصدؽ اعظم کو طائف حول منظر اکرب است فائز‬ ‫شويد و مرزوؽ گرديد "‪( .‬ص ٔ​ٔ​ٔ‪ ٔ​ٔٓ-‬فضائل اخالؽ)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬ىواللّو ای صادؽ موافق چو اسم مبارکی داری‪ .‬ىر نفسی مظ ِهر معنای اين اسم‬ ‫باشد يعنی صادؽ گردد کوکب شارؽ است و ّنري بارؽ و سيف خارؽ‪ .‬صفتی ؿببوب تر‬ ‫از اين نيست و طريقو ای مقبول تر از اين نو‪ .‬بسا کلمو صدقی کو سبب قبات ملّتی‬ ‫باشد و بسا شخص خسيس را کلمو راستی عزيز و نفيس مبود و چو بسيار کو شخص‬ ‫عزيز ؿبرتمی را يک کلمو کذب بکلّی از انظار ساقط کرد و از درگاه احديّت ؿبروم مبود‪.‬‬ ‫پس ای جان پاک پی صادقان گري و پريوی راستان کن تا بو صدؽ بو ِ‬ ‫مقعد صدؽ رسی و‬ ‫عزت ابديّو فائز گردی "‪( .‬ص ‪ٔٗٛ-ٜ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫بو راستی بو ّ‬ ‫ٕ ‪ " -‬در جهان اؽبی نوری روشن تر از صدؽ و راستی نو‪ .‬حقيقت انسانيّو را اين‬

‫موىبت چنان تزيني مبايد کو صبيع خطايای انسانی را مستور مبايد‪ .‬در کاشانو قلب چون‬ ‫مشع راستی برافروخت صبيع ارکان و اعضاء و قوی و اخالؽ مانند زجاج از اين سراج‬ ‫ک التّ ِحيَّةُ َو الثَّناءُ ع ع"‪( .‬ص ٓ٘ٔ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫روشن و درخشنده گرديد و َعلَي َ‬ ‫ٖ ‪ " -‬صدؽ هبرتين صفتی است از صفات زيرا جامع صبيع کماالتست چو کو شخص‬ ‫کل خطيئات زيرا صبيع‬ ‫صادؽ ؿبفوظ از صبيع آفات و متن ّفر از صبيع سيّئات و مصون از ّ‬ ‫اخالؽ و اعمال مذمومو ض ّد صدقست و شخص صادؽ از صبيع آهنا گريزان "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٔٓٙ‬ج ٕ منتخباتی از مکاتيب)‬

‫ٗ ‪ " -‬صدؽ و راستی اساس صبيع فضائل انسانی است اگر نفسی از آن ؿبروم ماند از‬ ‫ترقّی و تعالی در کليّو عوامل اؽبی فبنوع گردد و چون اين صفت مق ّدس در نفسی رسوخ‬ ‫مبايد ساير صفات و کماالت قدسيّو بالطّبع حاصل شود و فرد کامل گردد "‪.‬‬ ‫مصوب)‬ ‫(ص ٘​٘ ظهور عدل اؽبی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمت "هنی از کذب" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫ٕ٘‪ " :‬ضيافت نوزده روزه و دعوت بو ميهمانيها "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني‬ ‫ٔ ‪ " -‬قَ ْد ُرقِ َم َعلَْي ُک ُم ِّ‬ ‫الضيَّافَةُ َِف ُک ِّل َش ْه ٍر َمَّرًة َواح َد ًة َولَ ْو بِالْ َماء ا َّن اللّوَ اَ​َر َاد اَ ْن يُؤلِّ َ‬ ‫ف بَػ ْ َ‬ ‫اب الس ِ‬ ‫ِ‬ ‫ب و لَو بِاَ ْسب ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني "‪( .‬کتاب مستطاب اقدس ‪)K ٘ٚ‬‬ ‫موات َو ْاالَ​َرض ْ َ‬ ‫الْ ُقلُ ْو َ ْ َ‬ ‫ّ َ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ِ ِ ِ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ٕ ‪ " -‬اذَا ُدعْيتُ ْم الَی الْ َوَالئ ِم َو الْ َعَزائ ِم اَجْيبُوا بالْ َفَرِح َو اْالنبِ َساط و الَّذي َو فی بِالْ َو ْعد انَّوُ‬ ‫اَِم َن ِم َن الْ َو ِعْي ِد"‪( .‬کتاب مستطاب اقدس ‪(K ٔ٘ٙ‬‬ ‫در رسالو سؤال وجواب مرقوم است‪" - ٖ :‬سؤال‪ :‬رقِم علَي ُکم ا ِ‬ ‫لضيَّافَةُ واجب است يا نو؟‬ ‫َُ َ ُ‬ ‫جواب‪ :‬واجب نو " ‪.‬‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫اب‬ ‫ٗ ‪ " -‬اَن ا ْجتَمعُ ْوا با ّلرْو ِح َو ا َّلرْوبان ُثّ اتْػلُ ْوا آيَات ا ّلرضب ِن‪ .‬هبَا تُػ ْفت ُح َعلَی قُػلُ ْوبِ ُک ْم اَبْػ َو ُ‬ ‫الْعِرفَ ِ‬ ‫ان اِذاًَِذب ُد ْوا اَنْػ ُفس ُکم َعلَی ا ْستِ َق َام ٍة و تَػرو ُْا قُػلُ ْوبَ ُکم َِف فَػرٍح ُمبِ ْ ٍ‬ ‫ني "‪( .‬ص ٔٗٔ ج ٖ‬ ‫َ ْ‬ ‫ْ‬ ‫َ َُ‬ ‫ْ َ‬ ‫امر و خلق)‬ ‫٘ ‪ " -‬بايد اولياء در ىر ديار حبکمت و بيان در ؿبافل و ؾبالس صبع شوند و آيات اؽبی‬ ‫را قرائت مبايند چو کو آيات ُْؿب ِدث نار ؿببّت است و ُم ْشعِل آن "‪( .‬ص ٕٗٔ ج ٖ امر‬ ‫و خلق)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬اين مهمانی روزی از نوزده روز حضرت باب تأسيس بنمود و صبال مبارک امر و‬ ‫تشويش و ربريص فرمود لذا هنايت انبيّت را دارد البتّو کمال دقّت در آن بنمائيد و انبيّت‬ ‫مقرر و دائمی گردد "‪( .‬ص ‪ ٖٜٔ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫بدىيد تا آنکو ّ‬

‫ٕ ‪ " -‬ضيافت نوزده روزه بسيار سبب فرح و سرور قلوبست‪ .‬اگر چنانچو بايد و شايد‬ ‫اين ضيافت ؾبری گردد ياران درىر نوزده روزی روح جديدی يابند و ّقوتی روحانی جويند "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٜٛ‬ج ٔ منتخبات مکاتيب حضرت عبدالبهاء ط آمريکا)‬ ‫ٖ ‪ " -‬در خصوص ضيافت در ىر شهر هبائی سؤال مبوده بوديد‪ .‬مقصود از اين‬ ‫ضيافت الفت و ؿببّت و تبتّل و تذ ّکر و ترويج مساعی خرييّو است‪ .‬يعنی بذکر اؽبی‬ ‫مشغول شوند و تالوت آيات و مناجات مبايند و با يکديگر هنايت ؿببّت و الفت ؾبری‬ ‫دارند و اگر ميان دو نفر از احبّاء اغرباری حاصل ىر دو را دعوت مبايند و باصالح ما بني‬ ‫کوشند "‪( .‬ص ‪ٔ٘ٚ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫ٗ ‪ " -‬از ميهمانی ىر نوزده روز مرقوم مبوده بودی سبب سرور گرديد آن ؿبافل سبب‬ ‫نزول مائده آظبانيست و حصول تائيدات رضبانی "‪( .‬ص ‪ ٛ​ٛ‬ج ٔ منتخبات مکاتيب‬ ‫حضرت عبدالبهاء ط آمريکا)‬ ‫٘ ‪ " -‬ای بندگان صادؽ صبال قدم در ىر کور و دوری ضيافت مقبول و ؿببوب و سبديد‬ ‫مائده جبهت احبّای اؽبی فبدوح و ؿبمود علی اػبصوص در اين دور عظيم و کور کرمي کو‬ ‫حق فی اغبقيقو مشرده ميشود‬ ‫هنايت ستايش را دارد زيرا از ؿبافل ذکراللّو و ؾبالس پرستش ّ‬ ‫چو کو در ؾبالس ضيافت آيات اؽبيّو تالوت ميگردد و قصائد و ؿبامد و نعوت اؽبيّو‬

‫خوانده ميشود و نفوس در هنايت اقبذاب مبعوث ميگردد ‪.‬اصل مقصود اين سنوحات‬ ‫رضبانيّو است و در اين ضمن بالتّبع غذائی نيز صرؼ ميگردد تا عا َمل جسمانی مطابق عا َمل‬ ‫روحانی گردد و تن حکم جان گريد نبچنانکو نعم روحانيّو سابغ است نعم جسمانيّو نيز‬ ‫کامل شود‪ .‬باری خوشا حبال مشا کو اين حکم لطيف را ؾبری ميداريد و سبب تذ ّکر و‬ ‫تنبّو و روح و روبان احبّاءاللّو ميشويد ع ع "‪( .‬ص ‪ ٔ٘ٚ-ٛ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫حضرت ولّی امراللّو ميفرمايند‪:‬‬

‫مهمو خطريه کو در تقويت و تشييد مبانی نظم اؽبی کمک‬ ‫ٔ ‪ " -‬ديگر از مشروعات ّ‬ ‫مؤسسو ضيافات نوزده روزه است کو از ارکان قويّو نظم اداری ؿبسوب و در‬ ‫فراوان مبوده ّ‬ ‫اکثر جوامع هبائی در شرؽ و غرب بنهايت اتقان و انتظام دائر و برقرار است و در برنامو‬ ‫آن شؤون‬ ‫مشخصو حيات جامعو يعنی جنبو ىای ثالثو روحانی و اداری و اجتماعی کامالً‬ ‫ّ‬ ‫مندرج و مندمج ميباشد "‪( .‬ص ٖ‪ ٙ‬ج ٗ کتاب قرن بديع ‪ -‬ترصبو مصوب)‬ ‫***‬

‫ٖ٘‪ " :‬عدل "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ني"‪.‬‬ ‫فو ِس لَ ْواَنْػتُ ْم م َن الْ َعا ِرف ْ َ‬ ‫ٔ ‪َ " -‬زيِّػنُ ْوا يَا قَػ ْوُم َىيَاکلَ ُک ْم ب ِرَداء الْ َع ْدل َو انَّوُ يػُ َواف ُق ُک َّل الْنُ ْ‬ ‫(لوح مبارک رضوا ُن العدل ‪ -‬ص ‪ ٕٗٛ‬ج ٗ آثار قلم اعلی)‬ ‫ِ ِ ِ ِ‬ ‫ايضاً در نبني لوح مبارک ميفرمايند‪ " - ٕ :‬اَ ْن يَا َم َ​َل اْالَْر ِ‬ ‫ب َو‬ ‫ض فَا ْعلُ ُم ْوا باَ َّن ل ْل َع ْدل َمَرات ٌ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ش َعلَْي ُک ْم َر ْشحاً ِم ْن َى َذا الْبَ ْح ِر لِيُطَ ِّهرُک ْم َع ْن َدنَ ِ‬ ‫س‬ ‫صی َو لَک ْن انّا نَػ ُر ّ‬ ‫َم َق َامات َو َم َع ِاِنُ ال ُْوب َ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫صل الْع ِ‬ ‫دل َو َمْب َدئوُ ُى َو َما يَأ ُم ُر بِ​ِو َمظْ َه ُر‬ ‫ني‪ .‬فَ ْ‬ ‫الظُّْل ِم َو َْهب َعلَ ُک ْم م َن الْ ُم ْخلص ْ َ‬ ‫اعلَ ُم ْوا بِاَ ّن اَ ْ َ َ‬ ‫س اللّ ِو َِف يوِم ظُهوِرهِ لَو اَنْػتُم ِمن العا ِرفِني‪ .‬قُل اِنَّو لَ ِميزا ُن الْع ْد ِل بػني السمو ِ‬ ‫ات َو اْالَ​َر ِ‬ ‫نَػ ْف ِ‬ ‫ض‬ ‫َ ُ ْ ْ ْ َ َ ْ َ ْ ُ َْ َ َ ْ َ ّ َ‬ ‫ض اِنَّو لَع ْد ٌل مبِ ِ‬ ‫و اِنَّو لَو يأِ​ِت بِاَم ٍر يػ ْفزع من َِف ا َّ ِ‬ ‫ع ا ْػبَْل ِق َملْ يَ ُک ْن‬ ‫لسموات َو اْالَْر ِ ُ َ ُ ٌْ‬ ‫ني َو ا ّن فَػَز َ‬ ‫ُ ْ َ ْ َ َُ َْ‬ ‫اِّال َک َفزِع الر ِضي ِع ِمن الْ ِفطَ ِام لَواَنْػتُم ِمن الْنَ ِ‬ ‫اظ ِريْ َن ‪( ."...‬ص ٗ‪ٕٖ٘-‬ج ٗ آثار قلم اعلی)‬ ‫ْ ْ َ‬ ‫َ ّ ْ َ‬ ‫و بعد ميفرمايند‪ِ " - ٖ :‬و ِم َن الْ َع ْد ِل اِ ْعطَاءُ ُک ِّل ِذي َح ٍّق َحقُّوُ ‪( ."...‬ص ٕٗ٘ ج ٗ‬ ‫آثار قلم اعلی)‬ ‫و باز ميفرمايند‪ " - ٗ :‬قُ ْل يَا قَػ ْوُم َزيػِّنُ ُوا َىيَاکِلَ ُک ْم بِ ِطَرا ِز الْ َع ْد ِل ُثَّ ا ْح ُک ُم ْوا ِدبَا َح َک َم اللّوُ فِی‬ ‫اْالَلْ َو ِاح َو َال تَ ُک ْونُ َّن ِم َن الْ ُمتَ َجا ِوِزيْ َن "‪( .‬ص ٕٗ٘ج ٗ آثار قلم اعلی)‬ ‫و در اواخر اين لوح منيع ميفرمايند‪ " - ٘ :‬اِ َّن الَّ ِذيْ َن ُهبَ ِادلُْو َن و ُوبَا ِربػُ ْو َن َم َع النّ ِ‬ ‫ک‬ ‫اس اُولَئِ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫خرجوا عن ِر ْ ِ‬ ‫ني َِف اَلْ َو ِاح ِعٍّز َح ِفْي ٍظ "‪( .‬ص ‪ ٕ٘ٚ‬ج ٗ‬ ‫ض َوان الْ َع ْد ِل َو َکانػُ ْوا م َن الظّالم ْ َ‬ ‫َ​َ ُ ْ َ ْ‬ ‫آثار قلم اعلی)‬ ‫ِ‬ ‫دل و اِْالنْ ِ‬ ‫اؼ بػني الس ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني "‪( .‬ص ٔ‪ ٔٚ‬ج ٖ‬ ‫موات َو اْالَ​َرض ْ َ‬ ‫َ‬ ‫‪ُ " - ٙ‬ک ْونػُ ْوا َمظَاىَر الْ َع َ‬ ‫ص َْ َ ّ َ‬ ‫امر و خلق)‬

‫ِ‬ ‫‪ " - ٚ‬اَ ِن اع ِدلُوا علَی اَنْػ ُف ِس ُکم ُثَّ علَی النّ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني ِعبَ ِادنَا‬ ‫ْ َ‬ ‫ْ ْ َ‬ ‫آثار الْ َع ْد ِل م ْن اَفْػ َعال ُک ْم بَػ ْ َ‬ ‫اس ليَظْ َهَر ُ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ني "‪( .‬سورة البيان ‪ -‬ص ٗٔ​ٔج ٗ آثار قلم اعلی)‬ ‫الْ ُم ْخلص ْ َ‬ ‫ِ‬ ‫‪ " - ٛ‬لِلع ِ‬ ‫ات اْالَ ْع َم ِال َو ُم َکافَاتُػ َها هبِ​ِ َما ا ْرتَػ َف َع ِخبَاءُ النَّظْ ِم فِی الْ َعا َِمل َو‬ ‫دل ُجْن ٌد َو ى َي ُؾبَ َاز ُ‬ ‫َ‬ ‫اَ َخ َذ ُک ُّل طَ ِاغ ِزَم َام نَػ ْف ِس ِو ِم ْن َخ ْشيَ ِة ا ْعبَ​َزاء "‪( .‬ص ٖ‪ ٔٚ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ِ‬ ‫ب اللّو مربّی عا َمل عدل است چو کو دارای دو رکن است ؾبازات و مکافات‬ ‫‪ " - ٜ‬يَا ح ْز َ‬ ‫و اين دو رکن دو چشمو اند از برای حيات اىل عا َمل "‪( .‬لوح مبارک بشارات ‪ -‬ص ٗٔ‬ ‫ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬کلمة اللّو در ورؽ ششم از فردوس اعلی سراج عباد داد است او را بو بادىای‬ ‫ـبالف ظلم و اعتساؼ خاموش منمائيد و مقصود از آن ظهور ّارباد است بني عباد "‪.‬‬ ‫(کلمات مبارکو فردوسيّو)‬ ‫ٔ​ٔ ‪ " -‬لَ َع ْم ُراللّ ِو عدل جندی است قوی‪ .‬او است در مقام ّاول و رتبو اولی فاتح افئده‬ ‫و قلوب و او است مب ّني اسرار وجود و دارای رتبو ؿببّت و جود " (ص ‪ ٔٚٙ‬ج ٖ امر و‬ ‫خلق)‬ ‫ٕٔ ‪ " -‬شبر سدره انسانی عدل و انصاؼ بوده اگر دارای اين شبر نباشد اليق نار است‪.‬‬ ‫صائَِرُى ْم‪ .‬عا َمل بدو يز ؿبتاج نظم و عدل"‪( .‬ص ٕٕٔ ج ٗ‬ ‫ص َارُى ْم و بَ َ‬ ‫قَ ْد اَ ْع َمی الغُ​ُرْوُر اَبْ َ‬ ‫مائده آظبانی ط ‪ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫ٖٔ ‪ " -‬عدل و انصاؼ دو حارسند از برای حفظ عباد "‪( .‬ص ٓٔ لوح مبارک‬ ‫ؿبمد تقی قبفی)‬ ‫خطاب بشيخ ّ‬

‫ٗٔ ‪" -‬ىيچ نوری بو نور عدل معادلو مبی مبايد‪ .‬آنست سبب نظم عا َمل و راحت امم"‪.‬‬ ‫ؿبمد تقی قبفی)‬ ‫(ص ٕ​ٕ لوح مبارک خطاب بو شيخ ّ‬ ‫٘ٔ ‪ " -‬مقام عدل کو اعطای کل ذی ٍ‬ ‫حق ح ّقو است بو دو کلمو معلّق و منوط است‬ ‫ّ‬ ‫ؾبازات و مکافات "‪( .‬ص ٗ ‪ٖٔٙ -‬ج ‪ ٚ‬مائده آظبانی)‬ ‫‪ " - ٔٙ‬فی اغبقيقو اگر آفتاب عدل از سحاب ظلم فارغ شود ارض غري ارض مشاىده‬ ‫گردد "‪( .‬ص ‪ ٜ٘‬ظهور عدل اؽبی)‬ ‫‪ " - ٔٚ‬بيقني مبني بدان اين ظلمهای وارده عظيمو تدارک عدل اعظم اؽبی مينمايد " ‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٘ٛ‬ظهور عدل اؽبی ‪ -‬ترصبو)‬ ‫‪ " - ٔٛ‬عنقريب يومی خواىد رسيد کو مؤمنني آفتاب عدل را در اش ّد اشراؽ از مطلع‬ ‫جالل مشاىده خواىند مبود "‪( .‬ص ‪ ٜ٘‬ظهور عدل اؽبی ‪ -‬ترصبو)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬اغبمدللّو آفتاب عدل از افق هباءاللّو طالع شد زيرا در الواح هباءاللّو اساس عدلی‬ ‫موجود کو از ّاول ابداع تا حال خباطری خطور ننموده "‪( .‬ص ‪ ٜ٘‬ظهور عدل اؽبی)‬ ‫ٕ ‪ " -‬نبچنانکو عفو از صفت رضبانيّت است عدل نيز از صفت ربوبيّت است‪ .‬خيمو‬ ‫وجود بر ستون عدل قائم نو عفو و بقای بشر بر عدل است نو عفو " (در قطعو ‪ ٚ​ٚ‬ص‬ ‫ٖٕٓ مفاوضات مبارکو)‬ ‫ٖ ‪ " -‬ثانی صفت کماليّو عدل و ح ّقانيّت است و آن عدم التفات و التزام منافع ذاتيّو و‬ ‫فوائد شخصيّو خود و بدون مالحظو و مراعات جهتی از جهات‪ ،‬بني خلق اجراء احکام‬ ‫حق مبودن ‪( ."...‬رسالو مدنيّو)‬ ‫ّ‬

‫حضرت ولّی امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬عدالت يگانو اساس و بنيان رصني و مؤبّد صلح اعظم يزدانی است "‪( .‬ص ٓ‪ٙ‬‬ ‫ظهور عدل اؽبی) " بو نصوص مبارکو در فصل هنی از ظلم نيز مراجعو شود "‪.‬‬ ‫***‬

‫ٗ٘‪ " :‬عذر خواىی و عفو "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬از خاطئان در کمال استيالء در گذرد و طلب مغفرت مبايد و بر عاصيان قلم‬ ‫عفو در کشد و حبقارت ننگرد زيرا ُحسن خاسبو ؾبهول است‪ .‬ای بسا عاصی کو در حني‬ ‫موت جبوىر ايبان موفّق شود و طبر بقا چشد و دبَل اعلی شتابد و بسا مطيع و مؤمن کو‬ ‫مقر يابد "‪( .‬کتاب مستطاب‬ ‫در وقت ارتقای روح تقليب شود و باسفل درکات نريان ّ‬ ‫ايقان ص ٓ٘ٔ ط ٖ​ٖ‪ ٜٔ‬مصر)‬ ‫ٕ ‪ " -‬با يکديگر در کمال رضبت و ؿببّت و رأفت سلوک مبائيد اگر خالفی از نفسی‬ ‫حب او را متذ ّکر داريد‪ .‬سخت مگرييد و بر يکديگر‬ ‫صادر شود عفو فرمائيد‪ .‬با کمال ّ‬ ‫تکرب و عُجب نکنيد "‪( .‬ص ٕٖٔ فضائل اخالؽ)‬ ‫ّ‬ ‫حق واگذاريد‪ .‬عدل اؽبی مهيمن و‬ ‫ٖ ‪ " -‬ىر ظلمی کو از ظاؼبی ظاىر شد او را بنفس ّ‬ ‫ؿبيط است " (ص ٖ‪ ٕٔ٘-‬ج ‪ ٚ‬آثار قلم اعلی)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬اگر شخصی بديگری تع ّدی مبايد متع ّدی عليو بايد عفو مبايد ّاما ىيئت اجتماعيّو‬ ‫بايد ؿبافظو حقوؽ بشريّو مبايد "‪( .‬مفاوضات قطعو ‪)ٚ​ٚ‬‬ ‫و باز درنبان قطعو ميفرمايند‪ " - ٕ :‬اگر کسی بر نفس من تع ّدی کند و ظلم و جفا روا‬ ‫تعرض ننمامي بلکو عفو مبامي ولی اگر کسی خبواىد باين‬ ‫دارد و زخم بر جگر گاه زند ابداً ّ‬ ‫سيّد منشادی تع ّدی کند البتّو ردع و منع مبامي " و ؾب ّدد تأکيدميفرمايند‪ّ " :‬اما بشخص‬ ‫من اگر اذيّت مبايد عفوش کنم "‪( .‬مفاوضات قطعو ‪)ٚ​ٚ‬‬

‫ٖ ‪ " -‬بايد با يکديگر در هنايت الفت و ؿببّت باشيد‪ .‬هبيچ وجو از يکديگر دور و‬ ‫مک ّدر نگرديد زيرا وقايع جزئيّو َعَرض است زائل ميشود‪ .‬اگر از يکی قصوری بظهور رسد‬ ‫ديگران عفو کنند‪ .‬بروی او نيارند آنوقت خدا ىم از قصور آهنا چشم خواىد پوشيد "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٕٚٛ‬ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ ‪ " -‬درباره استيناؼ خواىی هبرتين طريقو بنظر ىيکل مبارک آنستکو از ىر دو طرؼ‬ ‫مصوب)‬ ‫دعوی خواستو شود عفو و اغماض مبايند"‪( .‬صٕٓ مبونو حيات هبائی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫ٕ ‪ " -‬شايد بزرگرتين امتحانی کو افراد هبائی بايستی بگذرانند در كبوه رفتار با هبائيان‬ ‫ديگر است ولی خباطر حضرت مولی الورای آهنا بايستی نبيشو آماده باشند کو خطاىای‬ ‫يکديگر را ببخشند و برای سخنان درشتی کو ادا کرده اند معذرت خبواىند‪ .‬ببخشند و‬ ‫مصوب)‬ ‫فراموش کنند "‪( .‬صٖٓ مبونو حيات هبائی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫***‬

‫٘​٘‪ " :‬ع ّفت و عصمت "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ُ " -‬کونػُوا فِی الطَّر ِ‬ ‫ؼ َع ِفْيفاً "‪( .‬لوح مبارک حکماء ص ‪ ٖٜ‬ؾبموعو الواح مبارکو‬ ‫ْ​ْ‬ ‫ْ‬ ‫حضرت هباءاللّو)‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ص َم ِة َو التَّ ْق َوی لِيَ ُق ْوُم َّن ِم ْن َرقْ ِد ا ْؽبَ​َوی َو يَػتَ َو َّج ُه َّن اِلَی‬ ‫ٕ ‪ " -‬انّا نَ ُأم ُر عبَ َاد اللّو َو ا َمائَوُ بِالْع ْ‬ ‫اللّ ِو فَ ِ‬ ‫اط ِر اْالَ ِ‬ ‫لس َم ِاء "‪( .‬ص ٕ٘ٗ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫رض َو ا ّ‬ ‫ٖ ‪" -‬اِ َّن اللّو قَ ْد جعل الْعِصمة اِ ْکلِيال لِر ِ‬ ‫ت ِهبَذا الْ َم َق ِام الْ َع ِظْي ِم "‪.‬‬ ‫ؤو ِس ا َمائِ​ِو طُْوبَی ِالَ​َم ٍة فَ َاز ْ‬ ‫َ َ​َ َ َْ​َ ْ ً ُ ُ‬ ‫(ص ‪ ٙٚ‬ظهور عدل اؽبی)‬ ‫ٗ ‪ " -‬در ليالی و ايّام اولياء را ذکر مبودمي و بو ع ّفت و عصمت و امانت امر فرمودمي"‪.‬‬ ‫(ص ٕٗٔ فضائل اخالؽ)‬ ‫٘ ‪ " -‬اىل هباء نفوسی ىستند کو اگر بر مدائن ذىب مرور کنند نظر التفات بآن ننمايند‬ ‫و اگر چو صبيع نساء ارض باحسن طراز و ابدع صبال حاضر شوند بنظر ىوی در آهنا نظر‬ ‫نکنند "‪( .‬ص ‪ ٕٜ​ٜ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫‪ " - ٙ‬بگو ای دوستان جهد مبائيد شايد مصيباتی کو فی سبيل اللّو بر مظلوم و مشا وارد‬ ‫سبسک مبائيد و نبچنني بو حبل امانت و ديانت‪.‬‬ ‫شده بني ناس ضايع نشود بذيل ع ّفت ّ‬ ‫صالح عامل را مالحظو مبائيد نو ىوای نفس را‪ .‬يا حزب اؼبظلوم مشائيد رعاة عامل اغنام را‬ ‫از ذئب نفس و ىوی مق ّدس داريد و بو طراز تقوی اللّو مزيّن مبائيد "‪( .‬ص ‪ ٕٗٚ‬ج ٖ‬ ‫امر و خلق)‬

‫‪ " - ٚ‬طراز اعظم از برای اماء عصمت و ع ّفت بوده و ىست‪ .‬لَ َع ْم ُر اللّو (*) نور‬ ‫عصمت ِ‬ ‫آفاؽ عوامل معانی را روشن مبايد و عرفش بفردوس اعلی رسد "‪( .‬ص ‪ ٙٚ‬ظهور‬ ‫عدل اؽبی (*) در ص ٕ٘ٗج ٖ امر و خلق عبارت "لعمراللّو" درج نشده است)‬ ‫‪ " - ٛ‬هبرتين جامو عا َمل ازبرای اماء اللّو عصمت است"‪( .‬ص ‪ ٕٗٙ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫حق نبوده و نيست " ‪.‬‬ ‫‪ " - ٜ‬ىر نفسی از او آثار خباثت و شهوت ظاىر شود او از ّ‬ ‫(ص ‪ ٕٜ​ٜ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬اىل هباء بايد مظاىر عصمت کربی و ع ّفت عظمی باشند در نصوص اؽبيّو مرقوم‬ ‫و مضمون آيو بفارسی چنني است کو اگر ربّات حجال بابدع صبال برايشان بگذرند ابداً‬ ‫نظرشان بآن ظبت نيفتد‪ .‬مقصد اين است کو تنزيو و تقديس از اعظم خصائص اىل هباء‬ ‫است‪ .‬ورقات موقنو مطمئنو بايد در کمال تنزيو و تقديس و ع ّفت و عصمت و ِسرت و‬ ‫کل بر پاکی و طهارت و کماالت عفتيّو ايشان‬ ‫حجاب و حيا مشهور آفاؽ گردند تا ّ‬ ‫ذره ای از عصمت (*) اعظم از صد ىزار سال عبادت و دريای‬ ‫شهادت دىند زيرا ّ‬ ‫ک ِم ْن َعْب ِدالْبَ َه ِاء ع ع "‪( .‬ص ٔ‪ ٗ٘ٓ-‬ج ٔ مکاتيب‬ ‫معرفت است‪َ .‬والْبَ َهاءُ َعلَْي َ‬ ‫مبارکو ‪ )*( -‬در کتاب مکاتيب "ع ّفت" درج شده ولی طبق مرقومو اداره آرشيو بيت‬ ‫العدل اعظم اؽبی عصمت صحيح است) ‪.‬‬

‫ٕ ‪ " -‬عنداللّو امری اعظم از عصمت و ع ّفت نيست‪ .‬اين اعظم مقامات عامل‬ ‫انسانيست و از خصائص اين خلقت رضبانی و ِ‬ ‫دون آن از مقتضيات عا َمل حيوانی "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٕٙٛ‬ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫ٖ ‪" -‬حجاب در اين دور چنني است کو کسی در خانو ای کو يک زن باشد بدون‬ ‫اجازه صاحبخانو مبيتواند در آن خانو برود مگر يکنفر از قومان زن در آقبا حاضر باشد‬

‫مثل پسر يا دخرت و يا برادر مقصود آن است اگر يک زن در خانو باشد نبايد مرد غري‬ ‫وارد شود"‪( .‬ص ٖٔٗ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ول امراللّو مع نصوص بيشرتی از صبال اقدس اهبی و حضرت‬ ‫* نصوص مبارکی از حضرت ّ‬ ‫مولی الوری در فصول "تقوی و تقديس" و "هنی از سيئات اىل غرب" مندرج است‬ ‫مراجعو فرمائيد‪.‬‬ ‫***‬

‫‪" :٘ٙ‬علوم و صنايع "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ب تَػ ْربِيَةُ ابْنِ ِو َو بِْنتِ ِو بِالْعِْل ِم َو ا ْػبَ ِّ‬ ‫وح "‪.‬‬ ‫ِّد فِی اللّ ِ‬ ‫ب َعلَی ُک ِّل اَ ٍّ‬ ‫ط َو ُد ْوهنُ َما َع ّما ُحد َ‬ ‫ٔ ‪ُ " -‬کت َ‬ ‫و نيز ميفرمايند (کتاب مستطاب اقدس ‪(K ٗٛ‬‬ ‫ٕ ‪َ " -‬و اَِذنَّا ُک ْم بِاَ ْن تَػ ْقَراُْوا ِم َن الْعُلُ ِوم َما يَػْن َفعُ ُک ْم ال َما يَػْنتَ ِو ُِ ْي اِلَی الْ ُم َج ِادلَِة فِی الْ َک َالِم‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني "‪( .‬کتاب مستطاب اقدس ‪(K ٚ​ٚ‬‬ ‫َى َذا َخ ْري لَ ُک ْم ا ْن اَنْػتُ ْم م َن ا َلعا ِرف ْ َ‬ ‫ٖ ‪ " -‬اَصل ُک ِّل الْعلوِم ىو ِعرفَا ُن اللّ ِو جل ج َال لُو وى َذا لَن ُوبقَّق اِّال بِعِرفَ ِ‬ ‫ان َمظْ َه ِر نَػ ْف ِس ِو"‪.‬‬ ‫َ ّ َ ُ َ​َ ْ َ َ‬ ‫ُ ْ َُ‬ ‫ُْ‬ ‫ص ُل ُک ِّل ا ْػبَِْري)‬ ‫(لوح مبارک اَ ْ‬ ‫ٗ ‪ " -‬ذبلّی سوم علوم و فنون و صنايع است‪ .‬علم دبنزلو جناح است از برای وجود و‬ ‫کل الزم ولکن علومی کو اىل ارض از آن منتفع‬ ‫مرقاتست از برای صعود‪ .‬ربصيلش بر ّ‬ ‫حق‬ ‫شوند نو علومی کو حبرؼ ابتداء شود و حبرؼ منتهی گردد‪ .‬صاحبان علوم و صنايع را ّ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫آب نَعِيماً لِ ِ ِ‬ ‫ک اُ​ُّم الْبيا ِن فِی الْم ِ‬ ‫ني‪ .‬فی اغبَقْي َقة‬ ‫لسامع ْ َ‬ ‫عظيم است بر اىل عامل يَ ْش َه ُد ب َذل َ َ​َ‬ ‫َ‬ ‫ْ ّ‬ ‫عزت و نعمت و فرح و نشاط و‬ ‫کنز حقيقی از برای انسان علم اوست و اوست علّت ّ‬ ‫لس ْج ِن الْ َع ِظْي ِم "‪( .‬لوح مبارک‬ ‫هبجت و انبساط کذلِ َ‬ ‫ک نَطَ َق لِ َسا ُن الْ َعظَ َم ِة َِف َى َذا ا ِّ‬ ‫ذبلّيات ‪ -‬ص ‪ ٕٛ‬ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫٘ ‪ " -‬بشارت يازدىم ربصيل علوم و فنون از ىر قبيل جائز ولکن علومی کو نافع است‬ ‫ک قُ ِ‬ ‫ض َي اْالَ ْم ُر ِم ْن لَ ُد ْن ِآم ٍر َح ِکْي ٍم "‪( .‬لوح مبارک‬ ‫و سبب و علّت ترقّی عباد است ک َذلِ َ‬ ‫بشارات ‪ -‬ص ٖٔ ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫‪ " - ٙ‬حضرت موجود ميفرمايد علمای عصر بايد ناس را در ربصيل علوم نافعو امر‬ ‫مبايند تا خود و اىل عا َمل از آن منتفع گردند علومی کو از لفظ ابتداء و بلفظ منتهی گردد‬

‫مفيد نبوده و لبواىد بود اکثری از حکمای ايران عمرىا بدرس حکمت مشغولند و عاقبت‬ ‫حاصل آن جز الفاظی نبوده و نيست"‪( .‬لوح مبارک مقصود ص ٕٓٔ الواح صبال اهبی)‬ ‫‪... " - ٚ‬علومی کو اثر و شبر از آن ظاىر و سبب راحت و آسايش عباد است عنداللّو‬ ‫ؿبمد تقی قبفی ط ‪ٔ​ٜٔ‬‬ ‫مقبول بوده و ىست "‪( .‬ص ٘ٔ لوح مبارک خطاب بشيخ ّ‬ ‫بديع)‬ ‫کل بايد بعلوم و ِح َکم ظاىر شويد "‪( .‬ص ٖ٘ٓ ج ٖ‬ ‫‪ " - ٛ‬در اين ظهور اعظم ّ‬ ‫امر و خلق)‬ ‫‪ " - ٜ‬براستی ميگومي ىر آنچو از نادانی بکاىد و بر دانائی بيفزايد او پسنديده آفريننده‬ ‫بوده و ىست "‪( .‬ص ‪ ٛ‬دريای دانش)‬ ‫عزت و نعمت و‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬فی اغبقيقو کنز حقيقی برای انسان علم اوست و اوست علّت ّ‬ ‫ِ ِ​ِ‬ ‫فرح و نشاط و هبجت و انبساط طُوبی لِمن َسبَس َ ِ‬ ‫ني " ‪(.‬ص ٖ٘ٓ ج ٖ‬ ‫ک بِو َو َويْل لل ْلغَافل ْ َ‬ ‫َْ ّ‬ ‫امر و خلق)‬ ‫ٔ​ٔ ‪ " -‬در ربصيل کماالت ظاىره و باطنو جهد بليغ مبائيد چو کو شبره سدره انسانی‬ ‫کماالت ظاىريّو و باطنيّو بوده انسان بی علم و ىنر ؿببوب نو‪ .‬مثل اشجار بی شبر بوده و‬ ‫خواىد بود لذا الزم کو بقدر ُوسع سدره وجود را بو اشبار علم و عرفان و معانی و بيان‬ ‫مزيّن مبائيد "‪( .‬ص ‪ ٖٓٚ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٕٔ ‪ " -‬اگر نفسی اليوم جبميع علوم ارض احاطو مبايد و در کلمو بلی توقّف کند لدی‬ ‫حق بوده‪ .‬ىر نفسی‬ ‫اغبق مذکور نو و از اجهل ناس ؿبسوب چو مقصود از علوم‪ ،‬عرفان ّ‬ ‫ّ‬ ‫ازاين طراز امنع اقدس فبنوع ماند از ميتني در الواح مسطور"‪( .‬ص ٔ​ٔ​ٔ ؾبموعو‬ ‫اقتدارات)‬

‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫حق منيع‪ ،‬اعظم فضائل عا َمل انسانی ربصيل علوم‬ ‫ٔ ‪ " -‬در اين دور بديع بعد از عرفان ّ‬ ‫اس‬ ‫و فنون ّ‬ ‫مادی و ادبی است ؽبذا بايد احبّای اؽبی در ربصيل سعی بليغ مبايند ولی ّ‬ ‫اعظم ربصيل ربسني اخالؽ است "‪( .‬ص ٕٖ​ٖ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫نص صريح‬ ‫ٕ ‪ " -‬در اين دور بديع اساس متني سبهيد تعليم و فنون و معارؼ است و بو ّ‬ ‫بايد صبيع اطفال بقدر لزوم ربصيل فنون مبايند ؽبذا بايد در ىر شهری و قريو ای مدارس و‬ ‫مکاتب تأسيس گردد و صبيع اطفال بقدر لزوم در ربصيل بکوشند ؽبذا ىر نفسی کو‬ ‫انفاقی در اين مورد مبايد شبهو ای نيست کو مقبول درگاه احديت شود و مورد ربسني و‬ ‫سبجيد مَل اعلی گردد "‪( .‬ص ٕٖ​ٖ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٖ ‪ " -‬اليوم احبّای اؽبی را فرض و واجب است کو اطفال را بو قرائت و کتابت و تعليم‬ ‫و دانش و ادراک تربيت مبايند تا آنکو روز بروز در صبيع مراتب ترقّی کنند " (ص ‪ٖٕٜ‬‬ ‫ج ٖ امر و خلق)‬ ‫س اساس سيّئات نادانی و جهالت است ؽبذا بايد باسباب بصريت و دانائی‬ ‫ٗ ‪ " -‬اُ ّ‬ ‫تشبّث مبود ‪( ."...‬ص ٕٖٔ ج منتخباتی از مکاتيب ط آمريکا)‬ ‫٘ ‪ " -‬آيا انصاؼ است کو کسی بر زبان راند کو دين ـبالف آئني معارؼ و علوم است‬ ‫ک‪ .‬عنقريب خواىيد ديد کو هبائيان در صبيع علوم و فنون سر حلقو‬ ‫اَ ْستَ ْغ ُِ ُفر اللّو ِم ْن ذَلِ َ‬ ‫دانايان گردند و کوس علم و دانش را در اوج اعلی زنند‪ .‬مرکز اکتشافات عظيمو شوند و‬ ‫س َى َذا َعلَی اللّو بِ َع ِزيْزء َو َعلَْي ُک ُم الْبَ َهاء اْالَبْػ َهی ع ع"‪.‬‬ ‫مصدر اخرتاعات نامتناىی گردند َولَْي َ‬ ‫( ص ٕٔ​ٔج ٕ مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬

‫‪ " - ٙ‬علم اعظم منقبت عا َمل انسانيست‪ .‬علم سبب کشف حقائق است ولی علم بر‬ ‫دو قسم است علوم ماديّو و علوم اؽبيّو‪ .‬علوم ماديّو کشف اسرار طبيعت کند علوم اؽبيّو‬ ‫کشف اسرار حقيقت مبايد‪ .‬عا َمل انسانی بايد ربصيل ىر دو علم کند اکتفای بو يک علم‬ ‫ننمايد‪ .‬زيرا ىيچ پرنده ای بو جناح واحد پرواز نکند بايد بو دو بال پرواز مبايد يک بال‬ ‫علوم ماديّو و يک بال علوم اؽبيّو اين علم از عامل طبيعت و آن علم از ماوراء الطّبيعو‪ .‬اين‬ ‫علم ناسوتی آن علم الىوتی‪ .‬مقصود از علم الىوتی کشف اسرار اؽبی است ادراک‬ ‫حقائق معنوی است فهم حکمت بالغو اؽبی است کشف حقيقت اديان رضبانی است و‬ ‫دوم ؾبموعو خطابات حضرت‬ ‫ادراک اساس شريعت اللّو است " (ص ٗ‪ ٖٛ-‬قسمت ّ‬ ‫عبدالبهاء)‬ ‫‪ " - ٚ‬اليوم نشر علوم نافعو و اکتشاؼ اسرار ماديّو کائنات و ترويج فنون مفيده و تربيت‬ ‫اطفال از اعظم مواىب حضرت ذواعبالل مشرده ميشود "‪( .‬ص ‪ ٜٗ‬ج ٗ مکاتيب‬ ‫حضرت عبدالبهاء)‬ ‫نص صريح کتاب است آن نقص در‬ ‫‪ " - ٛ‬آنچو از مسائل فنيّو و افکار فالسفو ـبالف ّ‬ ‫فنون و علوم است نو در حقائق و معانی مستنبطو از صبال معلوم "‪( .‬ص ‪ ٔٓٛ‬ج ٕ‬ ‫مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ِ‬ ‫سن علم قرائت و کتابت را کامالً ربصيل‬ ‫ٔ ‪ " -‬ىر طفلی م ْن دون استثناء بايد از صغري ّ‬ ‫مبايد و حبسب ميل و رغبت بقدر استعداد و استطاعت خويش در اکتساب علوم عاليو و‬ ‫فنون نافعو و لغات ـبتلفو و ِحَرؼ و صنايع موجوده نبّت و سعی موفور مبذول مبايد "‪.‬‬ ‫(ص ٕٖٕ ج ٔ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬ ‫ٕ ‪ ... " -‬در ىر قريو و قصبو و بلده ای از کافّو اياالت و واليات سبهيدات ّاوليو از‬ ‫برای تأسيس معاىد علميو و ادبيو و دينيو ؾبری گردد و اطفال هبائی ِمن ِ‬ ‫دون استثناء‬ ‫ّ‬ ‫ّ‬ ‫ّ‬

‫مبادی قرائت و کتابت را بياموزند و بآداب و رسوم و شعائر و احکام منصوصو کتاب اللّو‬ ‫مأنوس و آشنا گردند و در علوم و مبادی و فنون عصريّو و اخالؽ ضبيده زکيّو و آداب و‬ ‫شعائر هبائيّو چنان فبتاز از سايرين گردند کو عموم طوائف از اسالم و زردشتی و مسيحی‬ ‫و کليمی و طبيعی اطفال خويش را بطيب خاطر و رغبت سبام در آن معاىد عاليو هبائيّو‬ ‫گذارند و بدست مربّيان هبائی سپارند "‪( .‬ص ‪ ٔ​ٔٛ-ٜ‬ج ٕ توقيعات مبارکو‬ ‫‪)ٜٕٔٚ-ٖٜ‬‬ ‫***‬

‫‪" :٘ٚ‬عهد وميثاؽ الهی درتعيين مراجع قدسی و ِ‬ ‫معصوم شريعت اللّو‬ ‫بعد ازعروج حضرت بهاء اللّو بملکوت ابهی"‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫آل تػو ُّج ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ٔ ‪ " -‬اِ َذا ِغيض َْحبر الْ ِو ِ‬ ‫هوا الَی َم ْن اَ​َر َادهُ اللّوُ‬ ‫ْ َ ُ َ‬ ‫صال َو قُض َي کتَ ُ‬ ‫اب الْ َمْب َدأ فی الْ َم َ َ ْ‬ ‫الّ ِذي انْ َشع ِ‬ ‫ص ِل الْ َق ِد ِْمي "‪( .‬کتاب مستطاب اقدس ٕٔٔ ‪(K‬‬ ‫ب م ْن َى َذا اْالَ ْ‬ ‫َ​َ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ک الثّنَ ِاء و قَ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ت الورقَاء َعن اَي ِ‬ ‫صی اْالَ ْخ َفی‬ ‫ٕ ‪ " -‬يَا اَ ْى َل اْالنْ َشاءاذَا طَ َار َ ْ ُ ْ ْ‬ ‫ص َد اْالَقْ َ‬ ‫ص َدت الْ َم ْق َ‬ ‫َ َ‬ ‫اب اِلَی ال َفرِع الْمْن َشعِ ِ ِ‬ ‫اِرجعوا ما َال َعرفْػتُموه ِمن الْ ِکتَ ِ‬ ‫ص ِل الْ َق ِوِْمي "‪( .‬کتاب‬ ‫ب م ْن َى َذا االَ ْ‬ ‫ْ َ ُْ َ‬ ‫ْ ُ‬ ‫َ ُُْ َ‬ ‫مستطاب اقدس )ٗ‪K ٔٚ‬‬ ‫تربعات‪ ،‬آنچو را کو وقع شد يعنی مرجعيّت دو غصن اعظم و‬ ‫و در آياتی راجع بو مراجع اوقاؼ و ّ‬

‫فبتاز و سپس اداره حضرت ايادی امراللّو را تا تشکيل بيت العدل اعظم اؽبی‪ ،‬بو تلووبی ابلغ از تصريح‬ ‫پيش بينی ميفرمايند بِقولِو تعالی فی کتابِ​ِو االقدس‪:‬‬

‫اؼ الْمخت َّ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ٖ ‪ " -‬قَ ْد رجع ِ‬ ‫ِ ِ ِ ِ​ِ‬ ‫س ِالَ َح ٍد اَ ْن‬ ‫ت اْالُْوقَ ُ ُ ْ َ‬ ‫ََْ‬ ‫صةُ ل ْل َخ ْ َريات الَی اللّو ُمظْهر اْ​ْليات لَْي َ‬ ‫ؼ فِيها اِّال بػع َد اِ ْذ ِن مطْلَ ِع الْوحي و ِمن بػع ِدهِ يػرِجع ا ْغبکم اِلَی اْالَ ْغص ِ‬ ‫ان َو ِم ْن بَػ ْع ِد‬ ‫صّر َ ْ َ َ ْ‬ ‫َ‬ ‫يَػتَ َ‬ ‫َ‬ ‫َ ْ َ ْ َ ْ َْ ُ ُ ُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ص ِرفُػ ْوَىا فِی البِ َق ِاع الْ ُمرتَِف َع ِة َِف َى َذا اْالَ ْم ِر َو‬ ‫ى ْم الَی بَػْيت الْ َع ْد ِل ا ْن َربَ ّق َق اَْم ُرهُ فی الْبِ َالد ليَ ْ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ ِ ِ​ِ ِ‬ ‫رجع اِلَی اَ ْى ِل الْبَ َهاِ الَّ ِذيْ َن َال يَػتَ َکلِّ ُم ْو َن اِّال بَػ ْع َد‬ ‫فْي َما اُم ُرْوا بو م ْن لَ ُد ْن َم ْقتَد ٍر قَديْ ٍر‪َ .‬و اّال تَ ُ‬ ‫ک اُولِياء الْنَّص ِر بػني الْسمو ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ات َو‬ ‫ا ْذنو َو َال َْوب ُک ُم ْو َن ّاال دبَا َح َک َم اللّوُ َف َى َذا الْلّ ُو ْح‪ .‬اُْولَئ َ ْ َ ُ ْ َ ْ َ ّ‬ ‫ِ‬ ‫اْالَر ِض ِ‬ ‫ِّد فِی الْ ِکتَ ِ‬ ‫اب ِم َن لَ ُد ْن َع ِزيْ ٍز َک ِرٍْمي "‪( .‬کتاب مستطاب اقدس‬ ‫ص ِرفُػ ْوَىا فْي َما ُحد َ‬ ‫َ َْ‬ ‫ني ليَ ْ‬ ‫ٕٗ ‪)K‬‬ ‫و در کتاب مبارک عهدی ميفرمايند‪ " - ٗ :‬وصيّت اللّو آنکو بايد اغصان و افنان و‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ض َحب ُر‬ ‫اِب االَقْ َد ِس ا َذا غْي َ‬ ‫منتسبني طُّراً بو غصن اعظم ناظر باشند‪ .‬اُنْظُ ْروا َما اَنْػَزلْنَاهُ َف کتَ ِ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫الْ ِو ِ‬ ‫ب ِم ْن َى َذا‬ ‫َ‬ ‫صال َو قُض َي کتَ ُ‬ ‫اب الْ َمْب َدأ فی الْ َمآل تَػ َو ّج ُه ْوا الَی َم ْن اَ​َر َادهُ اللّوُ الّذ ِي انْ َش َع َ‬ ‫ضالً ِم ْن‬ ‫ص ِل الْ َق ِد ِْمي مقصود از اين آيو مبارکو غصن اعظم بوده َک َذلِ َ‬ ‫ک اَظْ َه ْرنَا اْالَ ْمَر فَ ْ‬ ‫اْالَ ْ‬ ‫ِ‬ ‫ال الْ َکرِميُ "‪( .‬ص ‪ ٖٔٙ‬ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫ضُ‬ ‫ِعْندنَا َو اَنَا الْ َف ّ‬

‫٘ ‪ " -‬بشارت سيزدىم امور ملّت معلّق است بو رجال بيت عدل اؽبی‪ .‬ايشانند اَُمنَاءُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ​ِ‬ ‫اللّ ِو بػ ِ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ب اللّو مربّی عامل عدل است چو کو دارای‬ ‫َْ َ‬ ‫ني عبَاده َو َمطَال ُع اْالَ ْم ِر َِف بالَده‪ .‬يَا ح ْز َ‬ ‫دو رکن است ؾبازات و مکافات و اين دو رکن دو چشمو اند از برای حيات اىل عا َمل‪.‬‬ ‫چونکو ىر روز را امری و ىر حني را ُحکمی مقتضی لذا امور بوزرای بيت عدل راجع تا‬ ‫آنچو را مصلحت وقت دانند معمول دارند "‪( .‬لوح مبارک بشارات صفحو ٗٔ ايضاً‬ ‫اشراؽ ىشتم از لوح مبارک اشراقات درصفحو ٘‪ ٚ‬ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫‪ " - ٙ‬آنچو از حدودات در کتاب بر حسب ظاىر نازل نشده‪ ،‬بايد امنای بيت عدل‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫يم "‪.‬‬ ‫مشورت مبايند آنچو را پسنديدند ؾبری دارند انَّوُ يػُْله ُم ُه ْم َمايَ َشاءُ َو ُى َو اؼبَُدبػُّر الْ َعل ُ‬ ‫(در ورؽ ىشتم از فردوس اعلی در کلمات مبارکو فردوسيو ‪ -‬ص ‪ ٖٚ‬ؾبموعو ای از الواح‬ ‫صبال اقدس اهبی) ‪.‬‬ ‫مکرر اين کلمو عليا از لسان مبارک شنيده شد فرمودند اؽبام ميفرمايند در قلوب‬ ‫‪ّ "-ٚ‬‬ ‫ِ‬ ‫ل‬ ‫ؿبل شوری صبع شوند و در مصاحل عباد تکلّم مبايند انَّوُ َوِ ُّ‬ ‫نفوسيکو لوجو اللّو در ّ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ني "‪( .‬ص ‪ ٕ​ٕٛ‬گنجينو حدود احکام)‬ ‫الْ ُم ْحسن ْ َ‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬ای ياران مهربان بعد از مفقودی اين مظلوم بايد اغصان و افنان سدره مبارکو و‬ ‫توجو بو فرع دو سدره کو از دو شجره مق ّدسو مبارکو‬ ‫ايادی امراللّو و احبّای صبال اهبی ّ‬ ‫انبات شده و از اقرتان دو فرع دوحو رضبانيّو بوجود آمده يعنی شوقی افندی مبايند زيرا آية‬ ‫ول امراللّو و مرجع صبيع اغصان و افنان و ايادی امراللّو و احبّاء اللّو‬ ‫اللّو و غصن فبتاز و ّ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ​ِ ِ‬ ‫ول‬ ‫است و مب ّني آيات اللّو و م ْن بَػ ْعده ب ْکراً بَػ ْع َد بکْر يعنی در ساللو او و فرع مق ّدس و ّ‬ ‫امراللّو و بيت العدل عمومی کو بانتخاب عموم تأسيس و تشکيل شود در ربت حفظ و‬ ‫صيانت صبال اهبی و حراست و عصمت فائض از حضرت اعلی روحی ؽبما الفداء است‬ ‫ِ‬ ‫اى ْم فَػ َق ْد‬ ‫آنچو قرار دىند م ْن عنداللّو است َم ْن َخالَ​َفوُ َو َخالَ​َف ُه ْم فَػ َق ْد َخالَ َ‬ ‫صُ‬ ‫ف اللّو َو َم ْن َع َ‬

‫ع اللّو َو َم ْن َج َادلَوُ فَػ َق ْد‬ ‫ع ُْ ُ​ُ ْم فَػ َق ْد َ‬ ‫صی اَللّوَ َو َم ْن َع َار َ‬ ‫ناز َ‬ ‫ض اللّوَ َو َم ْن نَ َاز َ‬ ‫ضوُ فَػ َق ْد َع َار َ‬ ‫َع َ‬ ‫َج َاد َل اللّو َو َم ْن َج َح َدهُ فَػ َق ْد َج َح َد اللّوَ َو َم ْن اَنْ َکَرهُ فَػ َق ْد اَنْ َکَراللّوَ َو َم ِن اكبَ َاز َو اَفْػ َ​َرت َؽ َو‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ب اللّ ِو َعلَْي ِو قَػ ْه ُر اللّ ِو َو َعلَْي ِو‬ ‫ب َو ابْػتَ َع َد َع ِن اللّو‪َ .‬علَْيو َغ َ‬ ‫صُ‬ ‫ا ْعتَ​َزَل َعْنوُ فَػ َقد ا ْعتَ​َزَل َو ا ْجتَنَ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ول امراللّو ؿبفوظ و مصون ماند و‬ ‫ن ْق َمةُ اللّو‪ .‬حصن متني امراللّو بو اطاعت َم ْن ُى َو ّ‬ ‫اعضای بيت العدل و صبيع اغصان و افنان و ايادی امراللّو بايد کمال اطاعت و سبکني و‬ ‫ول امراللّو داشتو باشند‪ .‬اگر چنانچو ن ْفسی‬ ‫انقياد و ّ‬ ‫توجو و خضوع و خشوع را بو ّ‬ ‫حبق کرده و سبب تشتيت امراللّو شود و علّت تفريق کلمة اللّو گردد و‬ ‫ـبالفت مبود ـبالفت ّ‬ ‫ول امراللّو تسميو و‬ ‫مظهری از مظاىر مرکز نقض شود ‪...‬ای ياران ايادی امراللّو را بايد ّ‬ ‫ظل او باشند و در ربت حکم او‪ .‬اگر نفسی از ايادی و غري‬ ‫تعيني کند صبيع بايد در ّ‬ ‫ِ‬ ‫ب اللّ ِو َو قَػ ْه ُرهُ زيرا سبب تفريق دين اللّو گردد‬ ‫سبرد مبود و انشقاؽ خواست َعلَْيو َغ َ‬ ‫ضُ‬ ‫ايادی ّ‬ ‫‪( ."...‬الواح مبارکو وصايا)‬ ‫و بعد در مورد بيت العدل اعظم اؽبی ميفرمايند‪ّ " - ٕ :‬اما بيت عدل الّذی َج َعلَوُ اللّوُ‬ ‫ص ْوناً ِم ْن ُک ِّل َخطَ ِاء بايد بانتخاب عمومی يعنی نفوس مؤمنو تشکيل‬ ‫َم ْ‬ ‫ص َد َر ُک ّل َخ ٍْري َو َم ُ‬ ‫شود و اعضاء بايد مظاىر تقوای اؽبی و مطالع علم و دانائی و ثابت بر دين اؽبی و خري‬ ‫خواه صبيع نوع انسانی باشند و مقصد بيت عدل عمومی است يعنی در صبيع بالد بيت‬ ‫عدل خصوصی تشکيل شود و آن بيوت عدل بيت عدل عمومی انتخاب مبايد‪ .‬اين‬ ‫مؤسس قوانني و احکامی کو در نصوص اؽبی موجود نو و‬ ‫کل امور است و‬ ‫ؾبمع مرجع ّ‬ ‫ّ‬

‫حل گردد‪...‬اين بيت عدل مصدر تشريع است و‬ ‫صبيع مسائل مشکلو در اين ؾبلس ّ‬ ‫حکومت ّقوه تنفيذ‪ .‬تشريع بايد مؤيّد تنفيذ گردد و تنفيذ بايد ظهري و معني تشريع شود تا‬ ‫ارتباط و التيام اين دو ّقوت بنيان عدل و انصاؼ متني و رزين گردد و اقاليم جنّةالنعيم و‬ ‫هبشت برين شود‪ .‬رب وفِّق اَ ِحباءک علَی الثُبو ِ‬ ‫لسلُو ِ‬ ‫ک َو‬ ‫ک َِف َسبِْيلِ َ‬ ‫ت َعلَی ِديْنِ َ‬ ‫ک َو ا ُّ ْ‬ ‫َ ّ َ ْ ّ َ َ َ ُْ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ک َو ايِّ ْد ُى ْم َعلَی ُم َقا ِوَم ِة النّ ْف ِ‬ ‫ت‬ ‫س َو ا ْؽبَ​َوی َو اتػِّبَ ِاع نػُ ْوِر ا ْؽبَُدی انّ َ‬ ‫اْال ْست َق َامة َعلَی اَْم ِر َ‬ ‫ک اَنْ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫اب ‪( ."...‬الواح مبارکو وصايا)‬ ‫الْ ُم ْقتَ ِد ُر الْ َع ِزيْػ ُز الْ َقيُّ ْوُم َو انّ َ‬ ‫ک اَنْ َ‬ ‫ت الْ َک ِرْميُ ا ّلرحْي ُم الْ َع ِزيْػ ُز الْ َوّى ُ‬ ‫و بعد از بيان حکم حقوؽ اللّو و نصيحت باطاعت از حکومت و عدم مداخلو در امور سياسيّو در‬ ‫قسمتی ديگر پس از مناجاتی جانسوز ؾب ّدد درباره بيت العدل اعظم اؽبی ميفرمايند‪:‬‬

‫کل کتاب اقدس و ىر مسألو غري منصوصو راجع بو بيت عدل عمومی و‬ ‫ٖ ‪ " -‬مرجع ّ‬ ‫حق و مراد اللّو است َم ْن َذبَ َاوَز‬ ‫بيت عدل آنچو باالتّفاؽ و يا باکثريّت آراء رب ّقق يابد نبان ّ‬ ‫ِ‬ ‫ب اؼبِيثَ ِ‬ ‫اؽ ولی مراد بيت العدل‬ ‫ب الشِّقاَ َؽ َو اَظْ َهَر الْنِ َف َ‬ ‫ض َع ْن َر ِّ ْ‬ ‫اؽ َو اَ ْعَر َ‬ ‫َعْنوُ فَػ ُه َو فبّ ْن اَ َح ّ‬ ‫عمومی است کو از طرؼ صبيع بالد انتخاب شود ‪( ."...‬ص ‪ ٗٚ​ٚ‬رسالو ايّام تسعو)‬ ‫و در لوحی منيع و مبارک ميفرمايند‪:‬‬

‫مهمو بو بيت العدل سؤال مبوده بوديد ‪...‬مسائل‬ ‫ٗ ‪ " -‬از حکمت حوالو بعض احکام ّ‬ ‫متفرعات راجع بو بيت عدل و حکمت‬ ‫کلّيّو کو اساس شريعة است منصوص است ولی ّ‬ ‫اينست کو زمان بر يک منوال مباند تغ ّري و تب ّدل از خصائص و لوازم امکان و زمان و‬ ‫مکان است‪ ،‬ؽبذا بيت العدل دبقتضای آن اجراء مينمايد "‪( .‬ص ٔ‪ ٖٚ‬ج ٔ رحيق ـبتوم)‬ ‫بالفاصلو بعد ميفرمايند‪[ :‬از روی جزوه منتشره بيت العدل اعظم اؽبی مينويسم زيرا با آنچو در رحيق‬ ‫ـبتوم طبع شده چهار تفاوت ماشينی دارد‪:].‬‬

‫٘ ‪ " -‬و نبچو مالحظو نشود کو بيت العدل بفکر و رأی خويش قراری دىد استغفراللّو‬ ‫بيت العدل باؽبام و تأييد روح القدس قرار و احکام جاری مبايد زيرا ربت وقايت و ضبايت‬ ‫و صيانت صبال قدم است و آنچو قرار دىد اتّباعش فرض مسلّم و و ِ‬ ‫اجب متحتّم است‬ ‫مفری از برای نفسی نو "‪.‬‬ ‫ابداً ّ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫اح ر ِّ ِ‬ ‫ص ْونِ​ِو َو ِضبَايَتِ ِو‬ ‫ت اْالَ ْعظَ َم َْرب َ‬ ‫‪ " - ٙ‬قُ ْل يَا قَػ ْوُم ا َّن بَػْي َ‬ ‫بُ ُک ُم ا ّلرضب ِن ا ّلرحْي ِم اَي َ‬ ‫ت َجنَ ِ َ‬ ‫ک الْعصب ِة الطّيِب ِة الطّ ِ‬ ‫ؤمنِني الْموقِنِني بِاِطَ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِ ِ​ِ ِ‬ ‫اىَرةِ َو‬ ‫َ‬ ‫و ح ْفظو َو ک َالءَتو الَنَّوُ اَ​َمَر الْ ُم ْ َ ُ ْ ْ َ‬ ‫اعة ت ْل َ ُ ْ َ َ‬ ‫الثلَّ ِةالْم َقدَّس ِة الْ َق ِ‬ ‫اىَرةِ فَ ْسلّطُ َها َملَ ُک ْوتِيَّة َر ْضبَانِيَّة َو اَ ْح َک ُام َها اِ ْؽبَ ِاميَّةٌ ُرْو َحانِيّةٌ "‪( .‬ص ٔ‪ ٖٚ‬ج‬ ‫ُ ُ َ‬ ‫ٔ رحيق ـبتوم)‬ ‫‪ " - ٚ‬بيت العدل عمومی اگر بشرائط الزمو يعنی انتخاب صبيع ملّت تشکيل شود آن‬ ‫حق است‪ .‬آنچو منصوص کتاب نو و بيت عدل‬ ‫بيت العدل در ربت عصمت و ضبايت ّ‬ ‫باتّفاؽ آراء يا اکثريّت در آن قراری دىد آن قرار و ُحکم ؿبفوظ از خطاست‪ .‬حال‬

‫اعضای بيت عدل را فرداً فرد عصمت ذاتی نو ولکن ىيئت بيت عدل در ربت ضبايت و‬ ‫حق است‪ .‬اين را عصمت موىوب نامند "‪( .‬ؽ ٘ٗ مفاوضات مبارکو)‬ ‫عصمت ّ‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫مکمالً مرتّباً قانوناً تشکيل نگردد و دائر نشود‬ ‫ٔ ‪ " -‬تا ؿبافل خصوصی و مرکزی ّ‬ ‫مؤسس قوانني و احکام‬ ‫نص قاطع اؽبی‬ ‫کل امور و بو ّ‬ ‫تأسيس بيت عدل اعظم کو مرجع ّ‬ ‫ّ‬ ‫نص صريح وصايای مق ّدسو بايد‬ ‫غري منصوصو در کتاب است فبکن نو چو کو انتخابش بو ّ‬ ‫بواسطو بيت عدل ىای خصوصی گردد چنانچو ميفرمايد " يعنی در صبيع بالد بيت عدل‬ ‫خصوصی تشکيل شود و آن بيوت عدل بيت عدل عمومی انتخاب مبايد "‪( .‬ص ٕٖٔ‬ ‫ج ٔ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬ ‫ٕ ‪ " -‬چون بيت العدل عمومی تأسيس شود آنچو قرار دىد ِمن ِعْن َداللّو است و ربت‬ ‫صيانت و عصمت و حراست صبال اهبی"‪( .‬ص ‪ ٙ‬ج ٔ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬ ‫ٖ ‪ " -‬برا ين بيوت عدل خصوصی قصر مشيد بيت عدل عمومی در هنايت نظام و‬ ‫ترتيب و کمال و جالل ِم ْن دون تعويق و تأخري مرتفع شود و چون بيت عدل عمومی از‬ ‫کل اکناؼ و اقاليم مرتفع و مشتهر‬ ‫حيّز آمال بو حيّز شهود و عمل قدم هند و صيتش در ّ‬ ‫گردد آنوقت اين ىيئت ؾبلّلو کو بر اساس متني و رزين سبام ملّت هبائی در شژؽ و غرب‬

‫مؤسس است و از اؽبامات اؽبيّو مستمد و مستفيض‪ ،‬بوضع و اجرای مشروعاتی‬ ‫مستند و َّ‬ ‫متقنو و اقداماتی کليّو و تأسيساتی باىره پردازد و باين واسطو امراللّو صيتش جهانگري و‬ ‫نورش عا َمل افروز شود "‪( .‬ص ٕ‪ ٜٔٔ-‬ج ٔ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬

‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای "اطاعت از تشکيالت امريّو" و "هنی از بدعت" و "هنی‬ ‫از تأويل" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫‪ ":٘ٛ‬فقر و غَناء ‪ -‬فقراء و اغنياء "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫ک َِف َم َدی‬ ‫ک الْ َف ْق ُر َال َْربَز ْن ِالَ َّن ُس ْلطَا َن الْغَنِی يَػْن ِزُل َعلَْي َ‬ ‫ٔ ‪ " -‬يَا اَبْ َن الْ ُو ُج ْوِد ا ْن يبَ​َ َّس َ‬ ‫ک َِف م َدی الزم ِ‬ ‫اْالَياِم و ِمن ال ّذلَِّة َال َزبَ ْ ِ ِ ِ‬ ‫ان "‪( .‬ؽ ٖ٘ کلمات مکنونو‬ ‫َّ‬ ‫ف الَ َّن الْعَّزَة تُصْيبُ َ َ‬ ‫ّ َ َ‬ ‫عربی)‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ٕ ‪ " -‬يا ابن اِْال ِ ِ‬ ‫لس َماء ِم ْن ُکنُ ْوِز ِعّز َال تَػ ْفنَی َو‬ ‫نسان اَنْف ْق َم ِال َعلَی فُػ َقَرِاِت لتُ َ‬ ‫نف ُْ َؽ فی ا ّ‬ ‫َ َْ َ‬ ‫ِ‬ ‫اؽ ا ُّلرو ِح اَ ْصبل لَو تُش ِ‬ ‫ٍ‬ ‫اى ُد بِ َعْي ِ​ِن " (ؽ ‪ ٘ٚ‬کلمات‬ ‫َخَزائِ ِن َْؾبد َال تَػْبلَی َو لَ ِک ْن َو َع ْم ِري انْػ َف ُ ْ َ ُ ْ َ‬ ‫مکنونو عربی)‬ ‫ِ‬ ‫ني بِافْتِخا ِر نَػ ْف ِس َ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫اک َِف‬ ‫ک الَ ِّن اَْمشي قُ ّد َاموُ َو اَ​َر َ‬ ‫بن ا ُّلرْو ِح َال تَػ ْفتَخ ْر َعلَی الْم ْسک ْ ِ َ‬ ‫ٖ ‪ " -‬يَا ا َ‬ ‫ک اِلَی اْالَبَ ِد "‪( .‬ؽ ٕ٘ کلمات مکنونو عربی)‬ ‫ک َو اَلْ َع ُن َعلَْي َ‬ ‫ُس ْوِء َحالِ َ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ک َِف ش ٍ‬ ‫ِ ِ‬ ‫يء ِالَ َّن َو ْج َهوُ َو ْج ِهي فَا ْخ َج ْل‬ ‫وجوَ َعْبدي ا َذا َسالَ َ َ‬ ‫ٗ ‪ " -‬يَا ابْ َن اْالنْ َسان َال َْرب ِرْم ْ‬ ‫ِم ِّن "‪( .‬ؽ ٖٓ کلمات مکنونو عربی)‬ ‫٘ ‪َ " -‬ال َرب ِرموا الْفقراء ع َّما اَتا ُکم اللّو ِمن فَ ِ ِ ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ني َما اَنْػ َف ُق ْوا اِنَّوُ َما ِم ْن‬ ‫ْ ُ ْ ُ َ​َ َ َ َ ُ ُ ْ ْ‬ ‫ضلو َو انّوُ َْهب ِزی الْ ُمْنفق ْ َ‬ ‫اِلٍَو اِّال ُى َو لَوُ ػبَْل ُق َو اْالَ ْم ُر يػُ ْع ِطي َم ْن يَ َشاءُ َو يبَْنَ ُع َع ّم ْن يَ َشاءُ َو اِنَّوُ َؽبَُو الْ ُم ْع ِطی الْبَ ِاد ُل‬ ‫الْ َع ِزيْػ ُز الْ َکرْميُ "‪( .‬سورة البيان ‪ -‬ص ٗٔ​ٔج ٗ آثار قلم اعلی)‬ ‫‪ " - ٙ‬اَ ْن يَا َم َالءَ اْالَ ْغنِيَا ِء اِ ْن َرأيْػتُ ْم ِم ْن فَق ٍْري ِذي َم ْ َرتبٍَة َال تَِف ُرْوا َعْنوُ ُثَ اقعُ ُد ْوا َم َعوُ َو‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ک ا ْغبَالَِة يَ ْش َه َدنّ ُک ْم اَ ْى ُل‬ ‫ض ِاء تَاللّ ِو َِف تِْل َ‬ ‫ا ْستَ ْفس ُرْوا مْنوُ َع ّما ُر ّش َح َعلَْيو م ْن َر َش َحات اَْحبُ ِر الْ َق َ‬ ‫ِ‬ ‫َّس طَ ِ‬ ‫ني َعلَْي ُک ْم َو يَ ْستَ ْغ ِفَر َّن لَ ُک ْم َو يُذکَِرنّ ُک ْم َو يبَُ ِج َدنّ ُک ْم بَاَلْ ُس ٍن ُم َقد ٍ‬ ‫اى ٍر‬ ‫صلِّ َ ّ‬ ‫َمالَء اْالَعلَی َو يُ َ‬ ‫فَ ِ‬ ‫صْي ٍح "‪( .‬سورة البيان ‪ -‬ص ٘ٔ​ٔ ج ٗ آثار قلم اعلی)‬

‫اب َک ِرٍْمي اَ ْن اَنْػ َف ُقوا يا مظَ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِن اؼبتَع ِال َِف کِتَ ٍ‬ ‫اىَر َى َذا‬ ‫‪ُ " - ٚ‬خ ُذ ْوا اْال ْعت َد َال َى َذا َما اَ​َمَرُک ْم بِو الغَِ ُّ ُ َ‬ ‫ْ َ َ‬ ‫اِْال ْس ِم و َمطالِ َعوُ َعلَی الَّذيِن َِذب ُد ْونَػ ُهم َعلَی فَػ ْق ٍر ُمبِ ْ ٍ‬ ‫ظ‬ ‫ني قُ ْل اِيّا ُک ْم يَا اَ ْى َل الغِنَی اَ ْن يبَْنَ َع ُک ْم لَْف ُ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫اؼببِ ْ ِ‬ ‫مراللّ ِو َال ُوبتَ َق ُراَ َحد بِالْ َف ْق ِر ِعْن َد َربِّو بَ ْل‬ ‫ب الْ َعالَم ْ َ‬ ‫ني َع ِن اْالن َفاؽ َِف َسبِْي ِل اللّو َر ّ‬ ‫ني قُ ْل لَ َع ُ‬ ‫ُ‬ ‫ِ‬ ‫لصابِ‬ ‫ين "‪( .‬ص ٓ‪ ٔٙ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ر‬ ‫ا‬ ‫ن‬ ‫م‬ ‫ه‬ ‫د‬ ‫هب‬ ‫و‬ ‫ل‬ ‫اد‬ ‫د‬ ‫ز‬ ‫يَػ ْ َ ُ َ ْ َ ُ ُ َ َ َ َ‬ ‫‪َ " - ٛ‬ال ْرب ِرموا الْ ُف َقراء عما اَتَا ُکم اللّو ِمن فَ ْ ِ ِ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ف َما ِعْن َد ُک ْم اِنَّوُ َؽبَُو‬ ‫ضلو انَّوُ يػُ ْعطْي ُک ْم ض ْع َ‬ ‫ُ ُ ْ‬ ‫َّ‬ ‫ُْ‬ ‫اؼب ْع ِطی الْ َک ِرميُ "‪( .‬لوح ناپلئون ص ٔ​ٔ​ٔ الواح ملوک)‬ ‫ُ‬ ‫‪ " - ٜ‬يَا َم َالءَ اْالَ ْغنِيَا ِء اِ ْن َرأيْػتُ ْم فَِق ْرياً َال تَ ْستَکِْربُْوا َعلَْي ِو تَػ َف ّک ُرْوا فِْي َما ُخلِ ْقتُ ْم ِمْنوُ قَ ْد ُخلِ َق‬ ‫ُکلٌّ ِم ْن َم ٍاء َم ِه ْ ٍ‬ ‫ني " (لوح ناپلئون ‪ -‬ص ٕٔ​ٔالواح ملوک)‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬ای پسران تراب اغنيا را از نالو سحرگاىی فقرا اِخبار کنيد کو مبادا از غفلت‬ ‫ِ ِ‬ ‫صال فَػ َهنِْيئاً لِ َم ْن‬ ‫هبالکت افتند و از سدره دولت بی نصيب مانند‪ .‬اَلْ َکَرُم َوا ْعبُْود م ْن خ َ‬ ‫تَػَزيَّ َن ِ​ِخب ِ‬ ‫صال"‪( .‬ؽ ‪ ٜٗ‬کلمات مکنونو فارسی)‬ ‫ٔ​ٔ ‪ " -‬ای پسر کنيز من در فقر اضطراب نشايد و در َغنا اطمينان نبايد ىر فقری را‬ ‫َغنا در پی و ىر َغنا را فنا از عقب ولکن فقر از ما سوی اللّو نعمتی است بزرگ حقري‬ ‫مشماريد زيرا کو در غايت آن َغنای باللّو رخ بگشايد و در اين مقام اَنْػتُ ُم الف َقراءُ مستور و‬ ‫کلمو مبارکو َو اللَّوُ ُى َو الْغَ ِِّن چون صبح صادؽ از افق قلب عاشق ظاىر و باىر و ىويد و‬ ‫مقر يابد " (ؽ ٔ٘ کلمات مکنونو فارسی)‬ ‫آشکار شود و بر عرش َغنا متم ّکن گردد و ّ‬ ‫ٕٔ ‪ " -‬ای مغروران باموال فانيو بدنيد کو غنا س ّديست ؿبکم ميان طالب و مطلوب و‬ ‫مقر قرب وارد نشود و دبدينو رضا و تسليم در نيايد مگر‬ ‫عاشق و معشوؽ‪ .‬ىرگز غنی بر ّ‬ ‫قليلی‪ .‬پس نيکوست حال آن غنی کو غنا از ملکوت جاودانی منعش ننمايد و از دولت‬ ‫ابدی ؿبرومش نگرداند‪ .‬قسم باسم اعظم کو نور آن غنی اىل آظبان را روشنی خبشد‬ ‫چنانچو مشس اىل زمني را "‪( .‬ؽ ٖ٘ کلمات مکنونو فارسی)‬

‫ٖٔ ‪ " -‬ای اغنيای ارض فقراء امانت منند در ميان مشا پس امانت مرا درست حفظ‬ ‫مبائيد و براحت ن ْفس خود سبام نپردازيد "‪( .‬ؽ ٗ٘ کلمات مکنونو)‬ ‫ٗٔ ‪ " -‬ای فرزند ىوی از آاليش َغنا پاک شو و با کمال آسايش در افالک فقر قدم‬ ‫گذار تا طبر بقا از عني فنا بياشامی "‪( .‬ؽ ٘​٘ کلمات مکنونو)‬ ‫٘ٔ‪ "-‬و سالک بعد از ارتقای دبراتب بلند حريت بوادی فقر حقيقی و فنای اصلی وارد‬ ‫شود و اين مرتبو مقام فنای از ن ْفس و بقای باللّو است و فقر از خود و غنای دبقصود‬ ‫است و در اين مقام کو ذکر فقر ميشود يعنی فقري است از آنچو در عا َِمل خلق است و‬ ‫حق است "‪( .‬رسالو مبارکو ىفت وادی ‪ -‬ص ‪ ٕٜٔ‬ج ٖ‬ ‫غنی است بآنچو در عوامل ّ‬ ‫آثار قلم اعلی)‬ ‫‪ " - ٔٙ‬مالحظو ضعفاء الزم و اعانت فقراء از الزام امور لَ َدی الغفور بوده وخواىد بود"‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٖٙٚ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫مکرم داريد و‬ ‫ٔ ‪ " -‬ای بنت ملکوت فقرا و ايتام و عجزه از ىر طوائف و ملل را بسيار ّ‬

‫بی هنايت رعايت کنيد‪ .‬مانند خادم حقيقی خدمت مبائيد و آنانرا بزرگوار مشريد و خود را‬ ‫خادم ليل و هنار دانيد "‪( .‬ص ٕ‪ ٙ‬ج ٕ منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬

‫ٕ ‪ " -‬بشما نصيحت مينمامي کو بفقراء مهربان باشيد ؿببّت مبائيد‪ ،‬آهنا را دستگريی کنيد‬ ‫زيرا فقراء دل شکستو اند‪ .‬اگر مشا ىا جبهت اغنياء جان نثاری مبائيد گمان ميکنند ؾببوری‬ ‫است ولی چون بفقراء ؿببّت کنيد از صميم قلب فبنون و خشنود ميشوند ؽبذا رعايت فقراء‬ ‫واجب است "‪( .‬ص ‪ ٕ٘ٛ-ٜ‬ج ٔ بدائع اْلثار)‬

‫ٖ ‪ " -‬فقراء ىر چند در پيش خلق ذليل ىستند ولی عنداللّو عزيزند فقراء امانت‬ ‫خداوندند و کمک بآهنا خيلی مقبول‪ .‬مثل آن ميماند کو انسان زمني تشنو را سرياب کند‬ ‫و يا آنکو داروئی اعظم بو عليل خبشد "‪( .‬از خطابو مبارک ص ٗ‪ ٖٖ٘-‬گنجينو حدود‬ ‫و احکام)‬ ‫ٗ ‪ " -‬فقري صابر هبرت از غنی شاکر است ّاما فقري شاکر هبرت از فقري صابر است و هبرت‬ ‫از نبو غنی منفق است کو از امتحان خالص مانده و سبب آسايش نوع انسان گشتو‪ .‬با‬ ‫آنکو ُشکر سبب ازدياد نعمت است ولی کمال ُشکر بانفاؽ است و مقام انفاؽ اعظم‬ ‫مقامات‪ .‬اينست کو ميفرمايد لَ ْن تَػنَالُْوا الَْ​َّرب َحتّی تُػْن ِف ُق ْوا ِفبّا ُِرببُّ ْو َن (*) "‪( .‬ص ٘‪ ٔٛ‬ج ٔ‬ ‫بدائع اْلثار ‪ )*( -‬آيو ‪ ٛٙ‬سوره آل عمران)‬ ‫٘ ‪ " -‬اغنيا مواسات بو فقرا کنند و انفاؽ بر فقراء مبايند ولی بو ميل و اختيار خويش نو‬ ‫آنکو فقراء اغنياء را اجبار مبايند "‪( .‬ص ‪ ٕ٘ٛ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫‪ " - ٙ‬بايد قوانني و نظاماتی گذارد کو صبيع بشر براحت زندگانی کنند يعنی نبچنانکو‬ ‫غنی در قصر خويش راحت دارد و بانواع موائد سفره او مزيّن است فقري نيز النو و آشيانو‬ ‫مهم‬ ‫داشتو باشد گرسنو مباند تا صبيع نوع انسان راحت يابند‪ .‬امر تعديل معيشت بسيار ّ‬ ‫است و تا اين مسألو رب ّقق نيابد سعادت برای عامل بشر فبکن نيست "‪( .‬ص ٖٓٗ ج ٗ‬

‫امر و خلق)‬

‫‪ " - ٚ‬جايز نيست کو بعضی در هنايت َغنا باشند و بعضی در هنايت فقر‪ .‬بايد اصالح‬ ‫کل وسعت و رفاىيّت باشد نو يکی بفقر مبتال و‬ ‫کرد و چنان قانونی گذاشت کو از برای ّ‬ ‫نو يکی هنايت غنا را داشتو باشد مثالً شخصی غنی کو منتهی غنا را دارد نگذارد شخص‬ ‫ديگر منتهی فقر را داشتو باشد مراعات او را بکند تا او ىم راحت باشد‪ .‬اين را بايد‬ ‫بقوانني اجرا کرد "‪( .‬ص ٘‪ ٖٔٗ-‬پيام ملکوت)‬

‫‪ " - ٛ‬فقر و غنا ىيچيک فی اغبقيقو نو فبدوح و نو مذموم تا نتائج ىر يک در ىر‬ ‫شخص چو باشد بسا کو فقر سبب غنای حقيقی گردد و بالعکس و بسا َغناسبب حصول‬ ‫رضای اؽبی شود و بالعکس ‪( ."...‬ص ‪ ٘ٙ-ٚ‬ج ٖ منتخباتی از مکاتيب حضرت‬ ‫عبدالبهاء)‬ ‫‪ " - ٜ‬عاقبت اىل ثروت حسرت اندر حسرت است مگر توانگری کو در امور خرييّو‬ ‫گنج از آستني بيفشاند و در امور مربوره ثروت خويش را مبذول دارد‪ .‬آن نفوس مبارکو‬ ‫عزت ابديّو بدرخشند "‪( .‬ص ٕ٘ٗ ج ٘ مائده آظبانی ط‬ ‫چون کواکب المعو از افق ّ‬ ‫‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ ‪ " -‬ثالث ُحسن سلوک و فباشات اغنياست و خضوع بزرگان نسبت بعموم خصوصاً‬ ‫تکرب و تفاخر بلکو فقرا و‬ ‫با فقراء کو گفتواند تواضع ز گردن فرازان نکوست‪ .‬نو تنها ترک ّ‬ ‫حق دانند و امانت اؽبيّو را ؿبفوظ و مسرور دارند نو آنکو بآرايش مزيد‬ ‫ضعفا را امانت ّ‬ ‫حسرت و مالل آنان گردند‪ .‬وقتی عاا َمل انسانی رو برتقّی شايستو هند کو رؤسای دنيا در‬ ‫هنايت سادگی زندگی مبايند چندانکو آن طرز زندگی برای عموم رعايا نيز سهل اغبصول‬ ‫تکرب و آرايش ىر صعوبتی را‬ ‫شود و فقرا را مسرور مبايد نو ملول زيرا زندگی ساده و ترک ّ‬ ‫سهولت خبشد و ظلم و اعتساؼ را بعدل و انصاؼ مب ّدل کند و عا َمل را از احتياجات‬

‫حق فعالً سرمشق ديگران شوند و ج ّداً بر‬ ‫شديده برىاند‪ .‬پس سزاوار آن است کو احبّای ّ‬ ‫تعديل اوضاع زندگی برخيزند "‪( .‬ص ‪ ٙٛ‬ج ٖ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬ ‫ٕ ‪ " -‬و نيز از وظايف ؿبفل اعانو و دستگريی ضعفا و عجزا و فقرا و ايتام و ارامل از‬ ‫يار و اغيار است "‪( .‬ص ‪ ٕٔٛ‬ج ٔ توقيعات مبارکو)‬

‫ٖ ‪ -‬در خطاب دبحفل روحانی ميفرمايند‪ " :‬بايد دقيقو ای در تف ّقد و مالطفت و‬ ‫مساعدت و رسيدگی باحوال منکوبني و مظلومني و عُ َجزاء و ؿبتاجني از يار و اغيار انبال‬ ‫ننمايند و غفلت نکنند "‪( .‬ص ٔ‪ ٔٛ‬ج ٔ توقيعات مبارکو ‪ ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬بديع )‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمت "مواسات" نيز مراجعو فرمائيد‪.‬‬ ‫***‬

‫‪ " :ٜ٘‬قلب پاک و نيّت خالص "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬يَا ابْ َن ا ُّلر ِ‬ ‫وح َِف اَّوِل الْ َق ْوِل ا ْملِ ْ‬ ‫ک قَػ ْلباً َجيِّداً َح َسناً ُمنِ ْرياً‬ ‫اَ​َزالً قَ ِديبْاً "‪( .‬قطعو ّاول کلمات مکنونو عربی)‬

‫ک ُم ْلکاً َدائِماً بَاقِياً‬ ‫لِتَ ْملِ َ‬

‫ِ‬ ‫ِّسو لِنُز ِول و ر ِ‬ ‫ِ‬ ‫ک َمْنظَ ِري طَ ِّه ْرَىا لِظُ ُه ْوِري "‪.‬‬ ‫وح َ‬ ‫ٕ ‪ " -‬يَا ابْ َن الْ ُو ُج ْود فُؤ ُاد َ‬ ‫ک َمْنِزِل قَد ُ ُ َ ُ‬ ‫(ؽ ‪ ٜ٘‬کلمات مکنونو عربی)‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ک الْ ُم ْختَا ِر َو اِ َّن َى َذا‬ ‫آت ِذ ْک ِر ربّ َ‬ ‫ٖ ‪ " -‬طَ ِّه ْر قَػ ْلبَ َ‬ ‫ک َع ْن ُک ّل اْالَذْ َکا ِر ليَْنطَبِ َع َعلْيو م ْر ُ‬ ‫ک عن ُکل شي ٍء اَ ْن اَنْ ِ ِ‬ ‫اغبج ‪ -‬ص ٕ‪ ٛ‬ج ٗ آثار‬ ‫يػُ ْغنِْي َ َ ْ ِّ َ‬ ‫َ‬ ‫ت م َن الَّذيْػنَ ُه ْم يَػ ْع ِرفُو َن "‪( .‬سورة ّ‬ ‫قلم اعلی)‬ ‫عز در سبيل قدس چاالک شو و بر افالک اُنس قدم گذار‪ .‬قلب را‬ ‫ٗ ‪ " -‬ای پسر ّ‬ ‫بصيقل روح پاک کن و آىنگ ساحت لوالک مبا "‪( .‬قطعو ‪ ٛ‬کلمات مکنونو فارسی)‬ ‫٘ ‪ " -‬ای دوست لسانی من قدری تأمل اختيار کن ىرگز شنيده ای کو يار و اغيار در‬ ‫قلبی بگنجد پس اغيار را بران تا جانان دبنزل خود درآيد "‪( .‬قطعو ‪ ٕٙ‬کلمات مکنونو‬ ‫فارسی)‬ ‫مقرر داشتم مگر‬ ‫‪ " - ٙ‬ای پسر خاک صبيع آنچو در آظباهنا و زمني است برای تو ّ‬ ‫ؿبل مرا بغري من‬ ‫ؿبل نزول ذبلّی صبال و اجالل خود مع ّني فرمودم و تو منزل و ّ‬ ‫قلوب را کو ّ‬ ‫گذاشتی چنانچو در ىر زمان کو ظهور قدس من آىنگ مکان خود مبود غري خود را يافت‬ ‫سر نگشودم و‬ ‫اغيار ديد و ال مکان بو َحَرم جانان شتافت و مع ذلک سرت مبودم و ّ‬ ‫خجلت ترا نپسنديدم "‪( .‬ؽ ‪ ٕٚ‬کلمات مکنونو فارسی)‬

‫ط‬ ‫‪ " - ٚ‬ای غافالن گمان مربيد کو اسرار قلوب مستور است بلکو بيقني بدانيد کو خب ّ‬ ‫جلی مسطور گشتو و در پيشگاه حضور مشهود "‪( .‬ؽ ‪ ٜ٘‬کلمات مکنونو فارسی)‬ ‫‪ " - ٛ‬ای دوستان براستی ميگومي کو صبيع آنچو در قلوب مستور مبوده ايد نزد ما چون‬ ‫روز واضح وظاىر و ىويداست ولکن سرت آنرا سبب جود وفضل ماست نو استحقاؽ‬ ‫مشا"‪( .‬ؽ ٓ‪ ٙ‬کلمات مکنونو فارسی)‬ ‫حق َج َّل ِذ ْک ُرهُ از برای خود خواستو قلوب عباد او است کو کنائز ذکر و‬ ‫‪ " - ٜ‬آنچو ّ‬ ‫ؿببّت ربّانيّو و خزائن علم و حکمت اؽبيّو اند َملْ يَػَزل اراده سلطان اليَزال اين بوده کو قلوب‬ ‫عباد را از اشارات دنيا و مافيها طاىر مبايد تا قابل انوار ذبليّات مليک اظباء و صفات‬ ‫دبقر خود آيد "‪( .‬لوح‬ ‫شوند‪ .‬پس بايد در مدينو قلب‪ ،‬بيگانو راه نيابد تا دوست يگانو ّ‬ ‫سلطان ايران ‪ -‬ص ٖٔ ط ىندوستان ٕٖٔ بديع)‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬قلب بايد از شؤونات نفس و ىوی مق ّدس باشد چو کو سالح فتح و سبب‬ ‫ّاوليّو نصر تقوی اللّو بوده و ىست اوست درعی کو ىيکل امر را حفظ ميکند و حزب اللّو‬ ‫را نصرت مينمايد "‪( .‬ص ‪ ٖٜٔ‬ؾبموعو اشراقات)‬ ‫ٔ​ٔ ‪ " -‬اگر نفسی اراده مبايد از سلسبيل استقامت بياشامد و دبقام ايقان باللّو قائز گردد‬

‫بايد قلب را از ماسوی اللّو فارغ و آزاد سازد "‪( .‬ص ٖ‪ ٔٚ‬ج ‪ ٚ‬آثار قلم اعلی)‬

‫بتوجو اشياء فانی مشغول نداريد "‪( .‬لوح‬ ‫ٕٔ ‪ " -‬دل منزل اسرار باقی است او را ّ‬ ‫مالح القدس ‪ -‬ص ٗ‪ ٔٛ‬ج ٘ آثار قلم اعلی)‬ ‫مبارک ّ‬ ‫ب و انقطاع از‬ ‫ٖٔ ‪ " -‬ای برادر من قلب لطيف دبنزلو آئينو است آن را بصيقل ُح ّ‬ ‫ماسوی اللّو پاک کن تا آفتاب حقيقی در آن جلوه مبايد و صبح ازلی طالع شود معنی َال‬ ‫يسع ِ​ِن اَر ِضي و َال َظبائِي ولَ َکن يسع ِ​ِن قَػ ْلب عب ِدي الْم ِ‬ ‫ؤمن را آشکار و ىويدا بينی و جان‬ ‫ُ َْ‬ ‫ََْ ْ َ َ َ ْ ََْ‬ ‫ُ‬

‫در دست گريی و بو ىزار حسرت نثار يار تازه مبائی و چون انوار ذبلّی سلطان احديّو بر‬ ‫عرش قلب و دل جلوس مبود نور او در صبيع اعضاء و ارکان ظاىر ميشود " ‪.‬‬ ‫(ص ٗ‪ٔ​ٖٔ-‬ج ٖ آثار قلم اعلی)‬ ‫ؿبل ذبلّی انوار وجهم بوده و ـبزن لئالی ُحبّم بايد او را دباء يقني غسل‬ ‫ٗٔ ‪ " -‬قلب ّ‬ ‫دىی تا از ذکر غريم طاىر و مق ّدس شود و قابل اين موىبت عُظمی وعطيّو کربی گردد"‪.‬‬ ‫(ص ٔ​ٔ‪.ٔ​ٔٓ-‬ج ٘ آثار قلم اعلی)‬ ‫٘ٔ ‪ " -‬ای مرمي قلم قدم ميفرمايد کو از اعظم امور تطهري قلب است از ک ّل ماسوی اللّو‬ ‫پس قلبت را از غري دوست مق ّدس کن تا قابل بساط انس شوی "‪( .‬ص ٕٖ​ٖج ٗ مائده‬ ‫آظبانی ط ‪)ٕٜٔ‬‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ِ "-‬‬ ‫اصل تقديس و تنزيو و پاکی و لطافت‪ ،‬طهارت قلب است از صبيع ماسوی اللّو و‬ ‫اشتعال بنفحات اللّو "‪( .‬ص ‪ ٜٚ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫ٕ ‪ " -‬صفحو قلب را از صبيع نقوش و الوان و زنگار و غبار فبتاز مبا و ملکوت اهبی کن‬ ‫تا انعکاسات مالء اعلی در او افتد و پرتو مشس حقيقت در او بتابد آنوقت حقيقت‬ ‫ک َمْنظَري طَ ِّه ْرَىا لِظُ ُه ْوِري " رب ّقق يابد "‪.‬‬ ‫ِّسوُ لِنُ​ُزْوِل َو قَػ ْلبُ َ‬ ‫کلمات مبارکو فُؤاَ ُد َ‬ ‫ک َمْنِزِل قَد ْ‬ ‫(ص ٓ‪ ٔٛ‬اخالؽ هبائی)‬

‫ٖ ‪ " -‬قلوب چون صاؼ و لطيف شود خبدا نزديک گردد و مشس حقيقت در او بتابد و‬ ‫نار ؿببّت اللّو در او شعلو زند و ابواب فتوحات معنوی بر او گشوده گردد " ‪( .‬ص ٓ‪ٙ‬‬ ‫خطابات مبارکو در اروپا و آمريکا ‪ -‬ط ‪)ٜ​ٜ‬‬

‫ٗ ‪ " -‬قلب چون فارغ و صاؼ باشد البتّو ملهم ميشود و معلومست کو روابطی روحانی‬ ‫در ميان قلوب صافيو ىست "‪( .‬ص ٔ​ٔ ج ٔ بدائع اْلثار)‬ ‫٘ ‪ " -‬تا توانيد قلب را فارغ مبائيد تا از اشراؽ مشس حقيقت ىر دم پرتوی جديد يابيد"‪.‬‬ ‫(ص ٔ‪ ٜٔ‬ج ‪ ٛ‬مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫اس اساس ديانت خلوص است يعنی شخص متديّن بايد از صبيع اغراض شخصيّو‬ ‫‪ّ "-ٙ‬‬ ‫خود گذشتو بِاَي و ٍ‬ ‫جو َکا َن در خرييّت صبهور بکوشد "‪( .‬رسالو مبارکو مدنيّو)‬ ‫َّ‬ ‫و در قطعو آخر مفاوضات مبارکو ميفرمايند‪:‬‬ ‫‪ " - ٚ‬ثالث منقبت عا َمل انسانی نيّت خري است و نيّت خري اساس اعمال خرييّو است و‬ ‫مرجح بر عمل دانستو اند زيرا نيّت خرييّو نور ؿبض است و از‬ ‫بعضی از ؿب ّققني نيّت را ّ‬ ‫منزه و مق ّدس ولی فبکن کو انسان بظاىر عمل مربوری‬ ‫شوائب غرض و مکر و خدعو ّ‬ ‫قصاب گوسفندی را پروراند و ؿبافظو‬ ‫ؾبری دارد ولی مبنی بر اغراض نفسانی باشد‪ .‬مثالً ّ‬ ‫قصاب مبنی بر غرض انتفاع است و نتيجو اين پرورش‪ ،‬ذبح‬ ‫کند ولی اين عمل مربور ّ‬ ‫گوسفند مظلوم است‪ .‬چو بسيار از اعمال مربور کو مبنی بر اغراض نفسانيّو است ّاما‬ ‫نيّت خرييّو مق ّدس از اين شوائب " ‪.‬‬ ‫‪ُ " - ٛ‬حسن نيّت جبهت اعمال حسنو الزم است‪ .‬تا نيّت خري کو دبنزلو ريشو و اصل‬ ‫ؿبکم متني است نباشد شجره عمل بار و برکت و نتيجو حاصل ننمايد و شبرات طيّبو‬ ‫نبخشد‪ .‬اساس اعظم برای حصول نتائج حسنو اعمال اىل عا َمل‪ُ ،‬حسن نيّت است نيّت‬ ‫خري ريا و نفاؽ قبول ننمايد چو بسا ميشود کو نفسی عمل خريی مينمايد ولی نيّتش‬ ‫عزت يا آرزوی غرور و لبوت است يا ؿبض ريا‬ ‫خالص نو يا برای شهرت است يا جبهت ّ‬ ‫و رياست‪ .‬اينگونو اعمال نتائج باقيو ندارد و سبب فوائد عموميّو نگردد عا َمل انسانی را‬ ‫روشن نکند و آسايش و سعادت ابدی نبخشد ولو ظاىر اساس متني داشتو باشد ولی‬ ‫اگر با ُحسن نيّت و طويّت مقرون شود عا َمل انسانی زنده مبايد ناسوت را مبونوملکوت‬

‫سازد روی زمني را آئينو هبشت برين کند‪ .‬چون درست مالحظو مبائيد يقني کنيد کو اين‬ ‫قِسم نوايای صادقو و نيّات خالصو از ّقوه کلمة اللّو و نفوذ دين اللّو حاصل گردد و ؿببّت‬ ‫صميمی و خلوص قلبی و خدمت بو عا َمل انسانی از روحانيّت ايبان و عرفان اؽبی در‬ ‫نفوس بشری ظهور و بروز مبايد "‪( .‬ص ٕ‪ ٖ​ٖٔ-‬ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫‪ " - ٜ‬من مريوم لکن مشا بايد بر خدمت کلمة اللّو برخيزيد قلبتان پاک باشد‪ ،‬نيّتتان‬ ‫خالص شود تا مستفيض از فيوضات اؽبيّو گرديد‪ .‬مالحظو مبائيد کو ىر چند آفتاب بر‬ ‫صبيع اشياء يکسان ميتابد ولی در آئينو صاؼ جلوه شديد مبايد نو در سنگ سياه‪ .‬ش ّدت‬ ‫جلوه و حرات آن در زجاج و بلور جبهت لطافت آن است‪ .‬اگر لطافت و صفا نباشد‬ ‫اين تأثريات ظاىر نشود‪ .‬نبچنني باران اگر بر زمني شوره زار ببارد ابداً اثری از آن بظهور‬ ‫خرم شود و بار و شبر آرد‪ .‬امروز روزيست‬ ‫نرسد ّاما اگر بر زمني پاک و طيّب ببارد سبز و ّ‬ ‫منور‬ ‫کو قلوب صافيو از فيوضات ابديّو هبره گريد و نفوس زکيّو از ذبليّات باقيو روشن و ّ‬ ‫گردد "‪( .‬ص ٕ‪ ٚٔ-‬ج ٔ بدائع اْلثار)‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬از مقتضای عبوديّت خلوص نيّت و فنا و ؿبويّت است "‪( .‬ص ‪ ٔٙٚ‬ج ‪ٛ‬‬ ‫مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ٔ​ٔ ‪ " -‬ميانو صبيع اين نعمای جسمانی از نبو لذيذتر خواب است روح انسان يک قدر‬ ‫آزاد ميشود چنان کو حوادث جسمانی منقطع ميشود‪ .‬روح انسانی قدری آزاد ميشود‬ ‫يعنی درصورتيکو قلوب طيّب و طاىر باشد و ّاال اگر قلب طيّب و طاىر نباشد در عامل‬ ‫متوحش ميشود و اشياء ىولناکی بنظرش ميآيد آن از اين سبب است‬ ‫خواب انسان خيلی ّ‬ ‫کو قلب طيّب و طاىر نيست و ّاال اگر قلب طيّب و طاىر باشد خواب از برای انسان‬ ‫آزادی است ‪( ."...‬بيانات شفاىی مبارک ‪ -‬ص ٕٖ٘ ج ٔ امر و خلق)‬ ‫تام بامراللّو دارد و مقصد ؿبصور‬ ‫توجو ّ‬ ‫ٕٔ‪"-‬ای حزب اللّو ىر ن ْفسی را مشاىده کنيد کو ّ‬ ‫در نفوذ کلمةاللّو‪ ،‬شب و روز بو نيّت خالصو خدمت امرمينمايد و ابداً در روش و سلوک‬

‫رائحو خود خواىی و اثری از غرض شخصی نيست بلکو سرگشتو بيابان ؿببّت اللّو است‬ ‫و سرمست باده معرفت اللّو‪ ،‬منهمک در نشر نفحات اللّو و منجذب بآيات ملکوت اللّو‪،‬‬ ‫يقني بدانيد موفّق ملکوتی شود و مؤيّد آظبانی گردد و مانند ستاره صبحگاىی از افق‬ ‫موىبت ابدی بنهايت نورانيّت درخشنده و تابنده خواىد شد و اگر بشائبو ىوی و ىوس و‬ ‫خود پرستی مشوب‪ ،‬يقني است کو مساعی عاقبت بی نتيجو ماند وؿبروم ومأيوس گردد "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٔٓٚ‬حيات هبائی)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ ‪ " -‬بايد هبر كبوی کو فبکن است قبل از نبو چيز قلب را صاؼ و نيّت را خالص مبود‬ ‫و ّاال اقدام هبيچ امری نتيجو و شبری نبخشد "‪( .‬ص ٘ ج ‪ ٙ‬مائده آظبانی ط ‪ٕٔٛ‬‬ ‫بديع)‬ ‫و بعد در نبني توقيع منيع مبارک ميفرمايند‪ " - ٕ :‬مبيدانيد کو ؿببّت خالصانو و صداقت‬ ‫و خلوص نيّت چو اثری در نفوس مبايد "‪( .‬ص ‪ ٙ‬ج ‪ ٙ‬مائده آظبانی ط ‪ ٕٔٛ‬بديع)‬ ‫ٖ ‪ " -‬تا اين دو شرط يعنی خلوص نيّت و ُحکم بر نفس و مشتهيات آن عموماً کامالً‬ ‫دائماً در جامعو هبائی تأسيس و استقرار نيابد ّارباد و اتّفاؽ در ىيچ نقطو ای و در ىيچ‬ ‫امری غري فبکن ‪( ."...‬ص ٕ‪ ٜٔ‬ج ٔ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬ ‫***‬

‫ٓ‪ " :ٙ‬قناعت "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫کل‬ ‫اصل ِّ‬ ‫ص ُل الْعَّزةِ ُى َو قَػنَ َ‬ ‫ٔ ‪ " -‬اَ ْ‬ ‫اعةُ الْ َعْبد دبَا ُرِز َؽ َو اْال ْکت َفاءُ دبَا قُد َ‬ ‫ِّرلَوُ "‪( .‬لوح مبارک ُ‬ ‫اؼبقربني)‬ ‫اػب ِري نسخو خ ّ‬ ‫ط جناب زين ّ‬ ‫ٕ ‪ " -‬اَ ِن الْزِم الْ َقنَاعةَ َِف ُکل اْالَحو ِال ِ‬ ‫س ِم َن الْ ِک َسالَِة َو ُس ْوِء ا ْغبَ ِال"‪.‬‬ ‫ف‬ ‫ن‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫م‬ ‫ل‬ ‫س‬ ‫ت‬ ‫ا‬ ‫هب‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ّ َْ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫طب ‪ -‬ص ٖٕ​ٕؾبموعو الواح حضرت هباءاللّو)‬ ‫(لوح مبارک ّ‬ ‫ٖ ‪ " -‬ای ساذج ىوی حرص را بايد گذاشت و بقناعت قانع شد زيرا کو الزال حريص‬ ‫ؿبروم بوده و قانع ؿببوب و مقبول "‪( .‬ؽ ٓ٘ کلمات مکنونو)‬ ‫ٗ ‪ " -‬ای پسران دانش چشم سر را پلک بآن نازکی از جهان و آنچو در اوست بی هبره‬ ‫مبايد ديگر پرده آز اگر بر چشم دل فرود آيد چو خواىد مبود "‪( .‬ص ٖ‪ ٕٙ‬ؾبموعو الواح‬ ‫حضرت هباءاللّو و ص ‪ ٙ‬دريای دانش)‬ ‫٘ " جان گنجينو راز منست او را بدست آز مسپاريد "‪( .‬ص ٘‪ ٕٙ‬ؾبموعو الواح‬ ‫حضرت هباءاللّو و ص ‪ ٛ‬دريای دانش)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬قناعت در ىر موردی ؿببوب است حتّی در ذبارت‪ .‬مقصد سهولت معيشت‬ ‫است زيرا ثروت موقّت است و توسيع دائره ذبارت سبب پژيشانی حال و عاقبت ندارد "‪.‬‬ ‫(ص ‪ٕ​ٕٜ‬ج ٘ مائده آظبانی ط ‪)ٕٜٔ‬‬ ‫ٕ ‪ " -‬اسراؼ نبيشو انسان را ملول و سرگردان مبايد‪ .‬من اگر می بينيد بعضی تعارفات‬ ‫و ـبارجات مينمامي صبيع ؿبض اداء وظائف دينيّو و مالحظات امراللّو است بعد نتائج آهنا‬

‫معلوم خواىد شد‪ .‬در ايّام بغداد و ادرنو من کاله و لباس چند سالو ای کو تار و پودش‬ ‫از ىم گسستو بود داشتم و ابداً راضی بقرض مبيشدم حال ىم اگر نظر بو ِ‬ ‫بعض امور و‬ ‫ؿبالت اين شهر ميگرفتم‪ .‬ىر چيزی برای رفع‬ ‫مالحظات نبود‪ ،‬ؿب ّقر تر و ارزانرت ؿبلّی از ّ‬ ‫احتياج است حتّی خوراک ولی زياده از احتياج سبب افسردگی و کسالت و منتهی دبرض‬ ‫و علّت گردد "‪( .‬ص ٘‪ ٖٕٗ-‬ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫بقوه ايبان ‪."...‬‬ ‫ٖ ‪ " -‬فبکن نيست کو ازبرای اىل عامل قناعت حاصل شود مگر ّ‬ ‫(ص ٗ٘ ج ٗ مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫***‬

‫ٔ‪ " :ٙ‬محبّت اللّو "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪ " :‬قَ ْد تَ َکلّم لِسا ُن قُ ْدرِت َِف جربو ِ‬ ‫ت‬ ‫َ َُْ‬ ‫َ‬ ‫َ َ‬ ‫عظَم ِ​ِت ُـبَ ِ‬ ‫ؼ الْم ْحبو ِ‬ ‫اطباً لَِِربيِِّت اَ ِن ا ْعملُ ْوا ُح ُد ْوِدي ُحبّاً ِعبَم ِال طُْوبَی ِغبَبِْي ٍ‬ ‫ب ِم ْن‬ ‫ب َو َج َد َع ْر َ َ ُ ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ َ‬ ‫ى َذهِ الْ َکلِم ِة الَِّ​ِت فَاح ِ‬ ‫ٍ‬ ‫ف بِاْالَذ َکا ِر"‪)K ٗ) .‬‬ ‫ات الْ َف ْ‬ ‫َ ْ‬ ‫ص ُ‬ ‫ت مْن َها نَػ َف َح ُ‬ ‫َ‬ ‫ض ِل َعلَی َشأن َال تُػ ْو َ‬ ‫َ‬ ‫و نيز ميفرمايند‪ " - ٕ :‬من فَ َاز ِحب ِِّب ح َّق لَو اَ ْن يػ ْقع َد علَی س ِري ِر الْعِ ْقيا ِن َِف ص ْد ِر اِْالم َک ِ‬ ‫ان‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ُ َ ُ َ ُ َ َْ َ‬ ‫َْ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫اب انَّو يستَعِب ُذ ِمْنو الَی اللّ ِو مالِ ِ‬ ‫ک اْالَ ْديَا ِن "‪)K ٖٙ) .‬‬ ‫َو الَّذي ُمن َع َعْنوُ لَ ْو يَػ ْقعُ َد َعلَی الَُّْرت ِ ُ َ ْ ْ ُ‬ ‫َ‬ ‫ٖ ‪ " -‬اِ َّن حبَّوُ َؽبُو اِْال ْک ِس ْري اْالَ ْعظَم و اِْال ْکلِْيل اْالَْف َخم و بِ​ِو تَػْن َقلِب مع ِاد ُن الْ ُقلُو ِ‬ ‫ب‬ ‫ُ َ‬ ‫ْ‬ ‫َُ‬ ‫َُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ َ‬ ‫ُ‬ ‫بِال ّذ َى ِ‬ ‫ب اِْالبْ ِريْ ِز "‪( .‬ص ‪ ٕٓٙ‬ج ٘ آثار قلم اعلی)‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ک َو‬ ‫ک َخلَ ْقتُ َ‬ ‫ت ُح ِّب فِْي َ‬ ‫ت َِف ق َدِم ذَ ِاِت َو اَ​َزليّة َکْينُ ْونَِ​ِت َعَرفْ ُ‬ ‫ٗ ‪ " -‬يَا ابْ َن اْالنْ َسان ُکنْ ُ‬ ‫اَلْ َقيت علَي َ ِ‬ ‫ک َصبَال "‪( .‬ؽ ٖ کلمات مکنونو)‬ ‫ت لَ َ‬ ‫ک مثَ ِال َو اَظْ َه ْر ُ‬ ‫ْ ُ َْ‬ ‫ک فَاَحبِب ِ​ِن َکي اَذْ ُکرک و َِف رو ِح ا ْغبيا ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ت‬ ‫ت َخ ْل َق َ‬ ‫٘ ‪ " -‬يَا ابْ َن اْالنْ َسان اَ ْحبَْب ُ‬ ‫ک فَ َخلَ ْقتُ َ ْ ْ ْ َ َ َ ُ ْ َ​َ‬ ‫ک "‪( .‬ؽ ٗ کلمات مکنونو)‬ ‫اُثَبِتُ َ‬ ‫ود اَحبِب ِ​ِن ِالُ ِحب ِ‬ ‫ِ‬ ‫ؼ يَا َعْب ُد " ‪.‬‬ ‫اع ِر ْ‬ ‫ک ا ْن َملْ ُِرببَِّن لَ ْن اُ ِحبّ َ‬ ‫ّ َ‬ ‫ک اَبَداً فَ ْ‬ ‫‪ " - ٙ‬يَا ابْ َن الْ ُو ُج ْ ْ‬ ‫(قطعو ٘ کلمات مبارکو مکنونو)‬ ‫ِ‬ ‫کو ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِّر‬ ‫ض َوانُ َ‬ ‫‪ " - ٚ‬يَا ابْ َن الْ ُو ُج ْوِد ِر ْ‬ ‫ک ُح ِّب َو َجنَّتُ َ َ ْ‬ ‫صلي فَ ْاد ُخ ْل فْي َها َو َال تَ ْ‬ ‫صرب َى َذا َما قُد َ‬ ‫ک َِف َملَ ُک ْوتِنَا اْالَ َعلَی َو َج َربُْوتِنَا اْالَ ْسنَی " (قطعو ‪ ٙ‬کلمات مبارکو مکنونو)‬ ‫لَ َ‬

‫ک و اِ ْن تُِرْد ِر ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ص َع ْن‬ ‫‪ " - ٛ‬يَا ابْ َن الْبَ ِشر اِ ْن ُِرب َّ‬ ‫ب نَػ ْف ِسي فَ ْ‬ ‫َ‬ ‫اع ِر ْ‬ ‫ضائي فَا ْغم ْ‬ ‫ض َع ْن نَػ ْفس َ َ‬ ‫ک بَاقِياً "‪( .‬ؽ ‪ ٚ‬کلمات مبارکو مکنونو)‬ ‫ک لِتَ ُک ْو َن ِ َّ‬ ‫َف فَانِياً َو اَ ُک ْو َن فِْي َ‬ ‫ضائِ َ‬ ‫ِر َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ک"‪.‬‬ ‫ض َغ َوی َو َىلَ َ‬ ‫‪ - ٜ‬يَا ابْ َن الْ ُو ُج ْود ُح ِِّب ح ْ‬ ‫ص ِ​ِن َم ْن َد َخ َل فْيو َقبَا َو اَم َن َو َم ْن اَ ْعَر َ‬ ‫(ؽ ‪ ٜ‬کلمات مبارکو مکنونو)‬ ‫ِ ِ‬ ‫ک‬ ‫ک فَا ْع ِرفْوُ ِمْن َ‬ ‫ت فَ ْاد ُخ ْل فِْي ِو لِتَ ُک ْو َن َسالِماً ُحبّی فِْي َ‬ ‫ص ِ​ِن اَنْ َ‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬يَا ابْ َن الْبَيَان ح ْ‬ ‫لِتَ ِج َدِ​ِن قَ ِريْباً "‪( .‬قطعو ٓٔ کلمات مبارکومکنونو)‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ت‬ ‫ت فِْي َ‬ ‫ک ُرْوحاً م ِّن لتَ ُک ْو َن َحبِْيباً ِل ملَ تػَ​َرْکتَِ​ِن َو طَلَْب َ‬ ‫ٔ​ٔ ‪ " -‬يَا ابْ َن الْ َمْنظَ ِر اْالَ ْعلَی اَْوَد ْع ُ‬ ‫َْؿببُوبَاً ِس َوائي "‪( .‬ؽ ‪ ٜٔ‬کلمات مبارکو مکنونو)‬ ‫ِ‬ ‫ضائِي "‪.‬‬ ‫ٕٔ ‪ " -‬يَا ابْ َن الْ ُو ُج ْوِد ا ْع َم ْل ُح ُد ْوِدي ُحبَّاً ِل ُثَّانْوَ نَػ ْف َس َ‬ ‫ک َع َّما تَػ ْه َوی طَلباًل ِر َ‬ ‫(ؽ ‪ ٖٛ‬کلمات مبارکو مکنونو)‬ ‫ِ‬ ‫ٖٔ ‪ " -‬يا ابن اِْالنْس ِ‬ ‫ان َال تَػ ْرتُ ْ ِ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ضائي "‪.‬‬ ‫اي ابْتغَاءً ل ِر َ‬ ‫س َو َ‬ ‫صايَ َ‬ ‫َ َْ َ‬ ‫ک اَ​َوامري ُحبّاً عبَ َمال َوَال تَػْن َ‬ ‫(ؽ ‪ ٖٜ‬کلمات مکنونو)‬ ‫یء عن ُکل ش ٍ‬ ‫ٍ‬ ‫يء َو بِ ُد ْونِ​ِو يَػ ْفتَ ِق ُر ُک ُل َشي ٍء‬ ‫أس التِّ َج َارةِ ُى َو ُحبّيبِ ِو يَ ْستَ ْغ ِ​ِن ُک ُل َش َ ْ ِّ َ‬ ‫ٗٔ ‪ " -‬ر ُ‬ ‫َع ْن ُک ِّل َشي ٍء و َى َذا َما رقِم ِم ْن قَػلَ ِم ِع ٍز ُمنِ ٍْ‬ ‫کل اػبري ‪ -‬ص‬ ‫اصل‬ ‫ک‬ ‫مبار‬ ‫لوح‬ ‫(‬ ‫‪.‬‬ ‫"‬ ‫ري‬ ‫َ‬ ‫َُ‬ ‫ّ‬ ‫٘‪ ٖٗ-‬ؾبموعو الواح حضرت هباءاللّو)‬ ‫حب بوده چنانچو در حديث مشهور مذکور کو ميفرمايد‬ ‫٘ٔ ‪ " -‬علّت آفرينش فبکنات ّ‬ ‫ِ‬ ‫ؼ ؽبذا بايد صبيع بر شريعت‬ ‫ت ا ْػبَْل َق لِ َکي اُ ْعَر َ‬ ‫ت اَ ْن اُ ْعَر َ‬ ‫ؼ فَ َخلَ ْق ُ‬ ‫ت َکْنزاً ـبَْفيّاًفَاَ ْحبَْب ُ‬ ‫ُکْن ُ‬ ‫حب اؽبی ؾبتمع شوند بقسميکو هبيچوجو رائحو اختالؼ در ميان احباب و اصحاب‬ ‫ّ‬ ‫نوزد"‪( .‬ص ‪ ٜٗٓ‬ادعيو حضرت ؿببوب)‬

‫‪ " - ٔٙ‬اگر نفسی جذوه نار ؿببت اؽبی در قلبش باشد بآنچو از ظباء مشيّت ربّانی نازل‬ ‫شده عمل مينمايد و مْن َق ِطعاً عن ُک ِّل من فِی ا َّ ِ‬ ‫ض و مستَ َقراً علَی بِس ِ‬ ‫اط‬ ‫َْ َْ‬ ‫ُ‬ ‫لسموات َو اْالَْر ِ ُ ْ ّ َ َ‬ ‫لس ُک ْو ِن َو ُم ْوقِنَاًبِاَْم ِر اللّ ِو َو ُم ْستَ ْغنِياً َع ّما ِس َواهُ خود را مشاىده مينمايد "‪( .‬ص ٖ​ٖ کتاب‬ ‫ا ُّ‬ ‫بديع)‬ ‫ِ‬ ‫مقر مبی‬ ‫‪ " - ٔٚ‬اگر عباد رشحی از ؿببّت اؽبی را ذوؽ مبوده بودند و اللّو در بيت ىا ّ‬ ‫کل مشغول حبکمت شده اند يعنی‬ ‫گرفتند بلکو در کوىها نالو مينمودند‪ .‬اينست کو ّ‬ ‫بآنچو سبب حفظ نفس ّاماره ميشود‪ .‬اگر قطره ای از کأس ؿببّت اللّو ميآشاميدند البتّو‬ ‫صدىزار حکت را بنار ميسوختند "‪( .‬ص ٘‪ ٖٛ‬ج ٖ امروخلق)‬ ‫‪ " - ٔٛ‬باسم ؿببوب آفاؽ ايدوستان ىر چيز مرغوب قيمتی را سارقان از عقب بوده‬ ‫بايد لئالی ؿببّت اؽبی را کو افضل و الطف و احسن جواىرات عا َمل است بکمال ج ّد و‬ ‫مرتصدند تا فرصت‬ ‫جهد در خزائن قلوب ؿبفوظ داريد براستی ميگومي دزدان در کمينگاه ّ‬ ‫متمسک شوند تا از شرور‬ ‫يابند و بغارت مشغول گردند‪ .‬بايد صبيع بو حافظ حقيقی ّ‬ ‫ِ‬ ‫ني ا ْغبَ ِکْي ُم "‪( .‬ص ٕ٘ ج ٘ آثار قلم‬ ‫نفس ّاماره ؿبفوظ مانند َو اللّوُ يَػ ُق ْو ُل ا ْغبَ َّقانَّوُ َؽبَُو الْ ْمبَِّ ُ‬ ‫اعلی)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ " -‬ؿببّت را مراتب اربعو مذکور و مشهور ّاول ؿببّت ِم َن اللّو اِلَی الْ َعْب ِد است آيو ُِوببُّ ُه ْم‬ ‫ب است َو ُِوببّ ْونَوُ (ٕ) دليل اين مقام‬ ‫(ٔ) شاىد اين مطلب‪ .‬ثانی ؿببّت ِم َن اَلْ َعْب ِد اِلَی ا َّلر ِّ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫حجت اين مقال‪ .‬رابعاً ِم َن ا ْغبَ ِّق‬ ‫‪ .‬ثالث م َن الْ َعْبد الَی الْ َعْبد است آيو ُر َضبَاءُ بَػْينَ ُه ْم (ٖ) ّ‬ ‫ِ‬ ‫ؼ (ٗ) ثبت اين مآل‪ .‬ؿببّت مظهر ن ْفس اللّو و مطلع اؽبام‬ ‫ت اَ ْن اُ ْعَر َ‬ ‫الَی اَ ْغبَ ِّقاست فَاَ ْحبَْب ُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ىر چند م َن ا َلعْبد الَی ا َلعبداست ولی حبقيقت م َن ا ْػبَْل ِق الَی ا ْغبَ ِّق است چو کو َم ْن اَ َحبَّوُ‬ ‫ب اللّوَ "‪( .‬ص ‪ ٕٗٙ-ٚ‬ج ٘ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع ‪ )ٔ( -‬و (ٕ) در آيو‬ ‫فَػ َق ْد اَ َح َّ‬ ‫‪ ٘ٚ‬سوره مائده‪ )ٖ( ،‬در آيو ‪ ٕٜ‬سوره فتح‪ ،‬و(ٗ) در حديث قدسی)‬

‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني بِنُ ْوِر‬ ‫مصابِْي َح اَ ْؽبَُدی َِف اْ​ْلافَاؽ ُم ْش ِرق ْ َ‬ ‫ٕ ‪ " -‬يَا اَحبّاءَ اللّو ُک ْونُوا َمظَاىَر َؿبَبّةَ اللّو َو َ‬ ‫الْمحبَّ ِة و الْ ِوفَ ِ‬ ‫اؽ "‪( .‬ص ‪ ٕٜٓ‬ج ٖ امر و‬ ‫اؽ َى َذا اِْال ْشَر ُ‬ ‫اؽ َى َذا اِْال ْشَر ُ‬ ‫اؽ َو نِ َع َم اِْال ْشَر ُ‬ ‫َ​َ َ‬ ‫خلق)‬ ‫ٖ ‪ " -‬حقيقت الوىيّت بر صبيع کائنات دبحبّت طلوع مبوده زيرا ؿببّت اعظم فيض اؽبی‬ ‫است‪ .‬مصدر اهباد ؿببّت است اگر ؿببّت اؽبی نبود ىيچ کائنی بساحت وجود قدم مبی‬ ‫هناد و از فيض اؽبی است کو در ميان صبيع کائنات ؿببّت و الفت است "‪( .‬ص ‪ٛٚ‬‬ ‫حيات هبائی)‬ ‫حق نور ؿببّت اللّو در زجاجو قلب برافروزد و اشعو ساطعو اش آفاؽ را‬ ‫ٗ ‪ " -‬بعرفان ّ‬ ‫روشن مبايد و وجود انسان را حيات ملکوتی خبشد و فی اغبقيقو نتيجو وجود انسانی ؿببّة‬ ‫اللّو و ؿببّةاللّو روح حياتست و فيض ابديست‪ .‬اگر ؿببّة اللّو نبود عا َمل امکان ظلمانی بود‪.‬‬ ‫اگر ؿببّة اللّو نبود قلوب انسان مرده و ؿبروم از احساسات وجدانی بود‪ .‬اگر ؿببّة اللّو نبود‬ ‫کماالت عا َمل انسانی ؿبو و نابود بود‪ .‬اگر ؿببّة اللّو نبود ارتباط حقيقی در نشأه انسانی‬ ‫نبود‪ .‬اگر ؿببّةاللّو نبود ّارباد روحانی مفقود بود‪ .‬اگر ؿببّة اللّو نبود نور وحدت عا َمل‬ ‫انسانی ـبمود بود‪ .‬اگر ؿببّةاللّو نبود شرؽ و غرب مانند دو دلرب دست در آغوش يکديگر‬ ‫مبی مبود‪ .‬اگر ؿببّة اللّو نبود اختالؼ و انشقاؽ بدل بايتالؼ مبيگشت‪ .‬اگر ؿببّة اللّو نبود‬ ‫بيگانگی بو يگانگی منتهی مبيشد‪ .‬اگر ؿببةاللّو نبود اغيار يار مبيشد و ؿببّت عامل انسانی‬ ‫اشراقی از ؿببّة اللّو و جلوه ای از فيض موىبةاللّو است و واضح است کو حقائق نوع‬ ‫انسان ـبتلف است و آراء متباين و احساسات متفاوت و اين تفاوت آراء و افکار و‬ ‫ادراکات و احساسات بني افراد نوع انسان منبعث از لوازم ذاتی است زيرا تفاوت در‬ ‫بصور نا متناىی است پس ؿبتاج بو‬ ‫منحل َ‬ ‫مراتب وجود کائنات از لوازم وجود است کو ّ‬ ‫کل گردد و بآن ّقوت اين‬ ‫يک ّقوه کليّو ىستيم کو آن غالب بر احساسات و آراء و افکار ّ‬ ‫اختالؼ را ُحکمی مباند و صبيع افراد را در ربت نفوذ وحدت عا َمل انسانی در آرد و اين‬ ‫بظل‬ ‫واضح و مشهود است کو اعظم ّقوت در عا َمل انسانی ؿببّة اللّو است‪ .‬ملل ـبتلفو را ّ‬

‫خيموء يگانگی آرد و شعوب و قبائل متضاده و متباغضو را هنايت ؿببّت و ايتالؼ خبشد‬ ‫‪( ."...‬از قطعو آخر کتاب مبارک مفاوضات)‬ ‫اخوت جسمانی اين‬ ‫٘ ‪ " -‬ؿببّت بر چند قسم است يک قسم ؿببّت عائلو ای است و ّ‬ ‫کفايت نکند چو بسيار شده کو در ميان عائلو ای هنايت عداوت و بغضا حاصل گشتو‬ ‫اخوت جنسی آن‬ ‫اخوت عائلو کفايت نکند و نبچنني ؿببّت و ّ‬ ‫پس معلوم شد کو ؿببّت و ّ‬ ‫نيز کفايت نکند چو بسيار واقع شده کو در ميان ملّت و جنسی عداوت بدرجو ای رسيده‬ ‫ِ‬ ‫اخوت‬ ‫کو خون يکديگر را رىبتو اموال يکديگر را غارت مبوده اند‪ .‬قسم ديگر ؿببّت و ّ‬ ‫وطنی است چو بسا نبوطنان کو بعداوت يکديگر برخاستو اند و خامبان يکديگر را خراب‬ ‫اخوت نوعی است‬ ‫خوت و ؿببّت وطنی ىم کفايت نکند و قسمی ؿببت و ّ‬ ‫کرده اند پس ا ّ‬ ‫اخوت‬ ‫چو بسيار نزاع و جدال کو در نوع و قبيلو ای از قبائل حاصل شده پس ؿببّت و ّ‬ ‫نوعی نيز کفايت ننمايد و نتائج اينها صبيع ؿبدود و موقّت است نو سبب تربيت روح و‬ ‫اخوت روحانی در ميان باشد کو بنفثات‬ ‫مسرت جان و وجدان‪ .‬پس بايد ؿببّت اؽبی و ّ‬ ‫ّ‬ ‫روح القدس حاصل ميشود و نتائجش غري ؿبدود و ابدی است و ىرگز تبديلی پيدا نکند و‬

‫اخوت و ؿببّت موجود ترقيّات روحانی و جسمانی آهنا غري ؿبدود است‬ ‫مادام در ملّتی اين ّ‬ ‫اخوت و ؿببّت ملکوتی با‬ ‫اخوت و ؿببّت جان فدای يکديگر مبايند زيرا اين ّ‬ ‫و در اين ّ‬ ‫عزت عا َمل‬ ‫حيات ابدی توأم است جدائی ندارد‪ .‬نورانيّت عا َمل انسانی باين است‪ّ .‬‬ ‫اخوت‪ .‬پس اميدوارم کو مشا‬ ‫انسانی باين ؿببّت است و علويّت عا َمل انسانی منوط بچنني ّ‬ ‫اخوت گرديد‬ ‫باين ؿببّت تشبّث مبائيد‪ .‬سبب ظهور اين ؿببّت شويد‪ .‬مطلع اشراؽ اين ّ‬ ‫وسيلو انتشار اين نفحات باشيد تا فيوضات حضرت هباءاللّو در عا َمل انسانی ظاىر شود و‬ ‫عنايات اؽبيّو احاطو کند‪ .‬اميدوارم کو چنني تائيدی يابيد "‪( .‬ص ‪ ٖ٘-ٙ‬ج ٕ بدائع‬ ‫اْلثار)‬ ‫‪ " - ٙ‬ؿببّت اللّو حقيقت فضائل عا َمل انسانيست‪ .‬بآن طينت بشر پاک ميشود‪.‬‬ ‫دبحبّت اللّو از نقائص عا َمل انسانی قبات می يابد‪ .‬دبحبّت اللّو ترقّی در عا َمل فضائل‬ ‫ميکند‪ .‬ؿببّت اللّو سبب نورانيّت عامل ميشود‪ .‬ؿببّت اللّو از برای صبيع بشر سبب وحدت‬ ‫ميشود‪ .‬ؿببّت اللّو درمان ىر دردی است و ؿببّت اللّو مرىم ىر زطبی‪ .‬ؿببّت اللّو سبب‬ ‫سعادت عا َمل بشر ميشود‪ .‬دبحبّت اللّو انسان حيات ابدی می يابد‪ .‬دبحبّت اللّو سعادت‬ ‫سرمديّو می يابد‪ .‬پس بايد ما صبيع کوشش و جهدمان اين باشد کو مظاىر ؿببّت اللّو‬ ‫باشيم "‪( .‬ص ‪ ٕٔٙ‬قسمت ّاول ؾبموعو خطابات مبارک)‬ ‫‪ " - ٚ‬چون نور ؿببّت اللّو در زجاجو قلب برافروزد آن روشنائی راه بنمايد و دبلکوت‬

‫توجو الی اللّو است "‪( .‬ص ٗ‪ ٚ‬ج‬ ‫کلمة اللّو برساند و ّاما سبب ظهور ؿببّت اللّو‪ ،‬بدان ّ‬ ‫ٖ منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫***‬

‫ٕ‪ " :ٙ‬محبّت بخلق "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ "-‬لَيس الْ َفخر ِغببِّ ُکم اَنْػ ُفس ُکم بل ِغب ِّ ِ ِ ِ ِ‬ ‫ب الْ َوطَ َن‬ ‫ضل لِ َم ْن ُِوب ُّ‬ ‫ْ َ ُْ ُ ْ َ ْ َ ْ ُ‬ ‫س الْ َف ُ‬ ‫ب ابْػنَاء جْنس ُک ْم َو لَْي َ‬ ‫ب الْ َعا َملَ "‪( .‬لوح مبارک حکمت ‪ -‬ص ‪ ٖٜ‬ؾبموعو الواح حضرت هباءاللّو)‬ ‫بَ ْل لِ َم ْن ُِوب ُّ‬ ‫ٕ ‪ " -‬ای اىل عا َمل نبو بار يک داريد و برگ يک شاخسار بکمال ؿببّت و ّارباد و‬ ‫ودت و اتّفاؽ سلوک مبائيد "‪( .‬ص ٖٕٓ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫مّ‬ ‫ٖ ‪ " -‬ای دوستان دبنزلو سراج باشيد از برای عا َمل ظلمانی و دبثابو نور باشيد از برای‬ ‫کل در اين‬ ‫تاريکی با صبيع اىل عا َمل بکمال ؿببّت رفتار کنيد اجتناب و جدال و فساد ّ‬ ‫ظهور اعظم منع شده "‪( .‬ص ‪ ٔٓٛ‬دريای دانش)‬ ‫ٗ ‪ " -‬با صبيع اىل عا َمل َبروح و روبان معاشرت مبايند چو کو معاشرت سبب ّارباد و‬ ‫اتّفاؽ بوده و ىست و ّارباد و اتّفاؽ سبب نظام عا َمل و حيات اُمم است‪ .‬طوبی از برای‬ ‫متمسکند و از ضغينو و بغضا فارغ و آزاد "‪( .‬از طراز‬ ‫نفوسی کو حببل شفقت و رأفت ّ‬ ‫دوم از لوح مبارک طرازات ‪ -‬ص ‪ ٔٛ‬ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫ّ‬ ‫٘‪ " -‬هبرتين اعمال ؿببّت با اىل عامل است " (ص ٕٔ​ٔ ج ‪ ٛ‬مائده)‬ ‫‪ " -ٙ‬بايد بو صبيع ناس بکمال ؿببت و شفقت و بردباری معاشرت کند و تکلّم مبايد "‪.‬‬ ‫(ص ٕٗٔ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫مطهر‬ ‫‪ " -ٚ‬طوبی از برای نفسی کو در ليالی در فراش وارد شود در حالتی کو قلبش ّ‬ ‫است از ضغينو و بغضا "‪( .‬ص ٕٓ ؾبموعو اشراقات)‬

‫‪ " -ٛ‬ؿببّت کارىای عجيبو و عظيمو دارد نيّت خالص عمل خالص و ظهورات انقطاع‬ ‫کل از اين مصدر است يعنی از ؿببّت صادر و ظاىر و باىر و مشهود "‪.‬‬ ‫و شؤونات آن ّ‬ ‫(ص ‪ ٖٗٛ‬ج ٗمائده آظبانی ط ‪)ٕٜٔ‬‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫نياِ َّن الْمحبَّةَ ِسُّر البع ِ‬ ‫سث ا ِال َؽب َّي‬ ‫َْ‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪ " -ٔ :‬ا ْعلَ ْم َح َّق الْيَق ْ ِ َ َ‬ ‫يض ا ُّلر ِ‬ ‫ُّوراؼبلَ ُک ِوِتّ‪ .‬اَؼب َحبَّةُ ِىي‬ ‫وحاِنّ ‪.‬اَؼب َحبَّةُ ِىيالن‬ ‫َّجلِّی ا َّلر ْضب ِاِنّ ‪.‬اَلْ َم َحبَّةُ ِىي الَْف‬ ‫َواؼب َحبَّةَ ِىي الت‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫نساِن‪ .‬اَؼبحبَّةُ ِ‬ ‫وح ا ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ب ظُ ُهوِرا َغبّ ِقَِف َعا َِمل ا ِال ْم َک ِاِن ‪.‬اَؼب َحبَّ ُة‬ ‫ب‬ ‫س‬ ‫ي‬ ‫ى‬ ‫ال‬ ‫لر‬ ‫ا‬ ‫َف‬ ‫ِ‬ ‫س‬ ‫د‬ ‫ق‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫وح‬ ‫ر‬ ‫ثات‬ ‫ِ‬ ‫نَػ َف ُ ُ ُ ُ ْ‬ ‫ُّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َِ‬ ‫ِ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫عادة‬ ‫لس‬ ‫ا‬ ‫ة‬ ‫ل‬ ‫ي‬ ‫س‬ ‫و‬ ‫ي‬ ‫ى‬ ‫ة‬ ‫ب‬ ‫ح‬ ‫ؼب‬ ‫ا‬ ‫‪.‬‬ ‫ي‬ ‫ؽب‬ ‫ا‬ ‫ادء‬ ‫هب‬ ‫ا‬ ‫ب‬ ‫ء‬ ‫ا‬ ‫ي‬ ‫ش‬ ‫ِىي ا َّلرواب ُ‬ ‫ّ َ َ َ َّ ُ َ َْ ُ َّ َ‬ ‫ط الض َُّروريَّةُ اؼبُنبَعثَةُم ْن َحقائ ِق االَ َ َْ‬ ‫ور يػُ ْه َدی بِ​ِو َِف الغَْي ِ‬ ‫ب الظُّْل ِ‬ ‫وحاِن واعبِ ِ‬ ‫ال ُک ْربی َِف َعا َِمل ا ُّلر ِ‬ ‫ماِنّ‪ .‬اَؼب َحبَّةُ‬ ‫سماِنّ‪ .‬اَؼب َحبَّةُ ِىي نُ‬ ‫ٌ‬ ‫َ‬ ‫ّ‬ ‫ِ ٍ َ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِّ‬ ‫لرتقي لَ ُک ِّل انْسان نُوراِنّ‪.‬‬ ‫ىي ا َّلرابِطُةُ بَػ ْ َ‬ ‫ب ا ََّ‬ ‫ني اغبَ ِّق َو اػبَْلق َف َعا َمل الو ْج َداِنّ‪ .‬اَؼبَ َحبَّةُ ىي َسبَ ُ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني‬ ‫ِّظام ا َلوحْيد بَػ ْ َ‬ ‫س االَ ْعظَ ُم َِف َى َذا ال َک ْون ا َلعظي ِم اال َؽب ّي‪ .‬اَؼبَ َحبَّةُ ىي الن ُ‬ ‫اَؼبَ َحبَّةُ ىي الن ُ‬ ‫َّام ْو ُ‬ ‫ِ‬ ‫ب والتَّ ْدبِ ِري َِف التَّح ُق ِق اؼبادي‪ .‬اَؼبحبَّةُ ِىي ال ُق َّوةُ ال ُکلِّيَّةُ الِم ِ‬ ‫ِ‬ ‫غناطْي ِسيَّةُ‬ ‫لرتکيِ ِ َ ْ‬ ‫ْ‬ ‫اعبَواى ِرال َف ْرَديَّة َِف ا َّْ‬ ‫ْ‬ ‫ّ ّ َ​َ‬ ‫ِ‬ ‫اطع ِة َِف االَو ِج الع ِال‪ .‬اَؼبحبَّةُ ِىي سبب ا ِالنْ ِک ِ‬ ‫ِ‬ ‫ات و النُّجوِم ا ِ‬ ‫شافات‬ ‫بَػ ْ َ‬ ‫ْ َ‬ ‫لس َ‬ ‫َ​َ‬ ‫َ​َ ُ‬ ‫ني َى َذه الْ َّسيَّار َ ُ ْ ّ‬ ‫ب َغ ٍري متن ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫اىي‪ .‬اَؼبحبَّةُ ِىي روح ا َغبيا ِ‬ ‫ِ‬ ‫ت عبِ​ِ ْس ِم ال َک ْو ِن‬ ‫ود َع ِة َِف ال َک ْو ِن بِف ْک ٍر ثَاق ٍ ْ َُ​َ‬ ‫الَ ْسَرا ِر اؼبُ َ‬ ‫َ​َ‬ ‫ُْ ُ‬ ‫الغَ ِرياؼبتن ِ‬ ‫اىي‪ .‬اَؼبحبَّ ْة ِىي سببَسبَد ِ‬ ‫ؼ االَ ْعلَی‬ ‫ُّن االَُم ِم َِف َى َذهِ اغبَيِوةِ ال َف ِاِن‪ .‬اَؼب َحبَّةُ ِىي الشَ​َّر ُ‬ ‫ْ َ​َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ِ ُ‬ ‫ني علَي ِهم اَىل م َالء االَ ْعلَی و اَىل ملَ ُک ِ‬ ‫ب متَع ِال و اِ َذا وفَّق اللّو قَػوماً ِ‬ ‫ٍ‬ ‫ِّ‬ ‫وت‬ ‫ل‬ ‫ص‬ ‫ي‬ ‫ا‬ ‫هب‬ ‫ع‬ ‫ش‬ ‫َّ‬ ‫َ َُْ‬ ‫ل ُک ِّل َ ْ ُ َ َ َ َ ُ ْ َ ُ َ َ َ ْ ْ ْ ُ َ‬ ‫ِ‬ ‫لسنُ ِ‬ ‫وحات ا َّلر ْضبانيّ ِة اؼب َحبَّ ِة اِْال َؽبِيَّ ِة َس َقطُوا َِف اَ ْس َف ِل‬ ‫ت قُػلُ ْو‬ ‫ب قَػ ْوٍم ِم ْن َى َذهِ ا ُّ‬ ‫االَ ْهبی َو اذَا َخلَ ْ‬ ‫ُ‬ ‫َِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ک و تَاىوا َِف بػي َداء الض ِ‬ ‫ک‬ ‫ئ‬ ‫ل‬ ‫و‬ ‫ا‬ ‫الل‬ ‫خ‬ ‫م‬ ‫ؽب‬ ‫س‬ ‫ي‬ ‫ل‬ ‫و‬ ‫ة‬ ‫ب‬ ‫ي‬ ‫ػب‬ ‫َّالل َو َوقَػعُ ْوا َِف َوْى َدة ا ََْ َ َْ َ َُ ْ ٌ ُْ َ َ‬ ‫َد َرک م َن ا ْؽبَ​َال َ ُ ْ َْ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫صابِْي َح‬ ‫َکا ْغبَ َشرات ا َلعائ َشة َِف اَ ْس َف ِل الطَّبَقات‪ .‬يَا اَحبَّاءَ اللّو ُکونػُ ْوا َمظَاىَر َؿبَبَّة اللّو َو َم َ‬ ‫فاؽ م ْش ِرقِني بِنُوِر الْمحبَّ ِة و ال ِو ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫اؽ"‪.‬‬ ‫اؽ َى َذا ا ِال ْشر ُ‬ ‫فاؽ َو نِ ْع َم ا ِال ْشر ُ‬ ‫اؽبَُدی َف اْ​ْل ُ ْ َ ْ َ َ َ‬ ‫(ص ‪ ٕٓٛ-ٜ‬ج ٖ امر وخلق)‬ ‫ٕ‪" -‬ؿببت نور است درىر خانو بتابد و عداوت ظلمت است در ىر کاشانو النو مبايد"‪.‬‬ ‫(ص ٖٗ قسمت اول خطابات مبارکو)‬

‫ٖ‪ " -‬نظر بو نقصان خلق نکنيد بديده کمال نظر مبائيد‪ .‬ىر چند ضعيف نادانند و‬ ‫عزت و احرتام‬ ‫سست در عهد و پيمان امامشا نظر بو بزرگواری کنيد و خوشرفتاری مبائيد‪ّ .‬‬ ‫داريد و رعايت و خدمت کنيد‪ .‬خود را خادم دانيد ‪.‬صبيع خلق را ـبدوم مشريد‪ .‬خود را‬ ‫ناقص گوئيد و عاؼبيان را کامل بينيد يعنی نوعی رفتار کنيد کو شخص ناقص احرتام انسان‬ ‫کاملی مبايد و حقريی در مقابل کبريی رفتار کند‪ .‬اين است وصايای صبال مبارک و‬ ‫نصايح اسم اعظم روحی لعباده الفداء "‪( .‬ص ٖ‪ ٜ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٗ‪ " -‬مهر و وفا وشفقت و ؿببت نصايح پيشينيان بوده در اين دور اعظم اىل هبا‬ ‫بفداکاری و جانفشانی مامور‪ .‬عدالت ؿببوب و مطلوب بوده و ىست ولی مومنني و‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫باد "‪.‬‬ ‫ض ْعما يَػْن َفعُ َ‬ ‫مومنات در اين عصرنورانی باين امر مامور َ‬ ‫ک َو ُخ ْذ ما يَػنْتَف ُع بِو الع ُ‬ ‫(ص ٗ‪ ٖٔٙ-‬اخالؽ هبائی)‬ ‫٘‪ " -‬زخم ستمکاران را مرحم هنيد و درد ظاؼبان را درمان شويد اگر زىر دىند شهد‬ ‫دىيد‪ .‬اگر مششري زنند شکر و شري خبشيد‪ .‬اگر اىانت کنند اعانت مبائيد ‪.‬اگر لعنت‬ ‫مبايند رضبت جوئيد‪ .‬در هنايت مهربانی قيام مبائيد و باخالؽ رضبانی معاملو کنيد و ابدا‬ ‫بکلمو رکيکی در ح ّقشان زبان نياالئيد "‪( .‬ص ‪ ٕ​ٕٛ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫‪ " -ٙ‬در ىر دوری امر بالفت بود و حکم دبحبّت ولی ؿبصور در دائره ياران موافق بود‬

‫نو با دمشنان ـبالف‪ .‬اما اغبمداللّو کو در اين دور بديع اوامر اؽبيّو ؿبدود حب ّدی نو و‬ ‫ؿبصور در طائفو ای نيست‪ .‬صبيع ياران را بالفت و ؿببّت و رعايت و عنايت و مهربانی‬ ‫جبميع امم امر ميفرمايد‪ .‬حال احبّای اؽبی دبوجب اين تعاليم ربانی قيام کنند‪ .‬اطفال بشر‬ ‫را پدر مهربان باشند و جوانان انسان را برادر غمخوار گردند و ساػبوردگان را اوالد‬ ‫ِ‬ ‫ب‬ ‫کل حتّی دمشنان بنهايت روح و روبان ُؿب ّ‬ ‫جانفشان شوند‪ .‬مقصود اين است کو بايد با ّ‬ ‫و مهربان بود‪ .‬در مقابل اذيّت و جفا هنايت وفا ؾبری داريد و در موارد ظهور بغضاء‬ ‫بنهايت صفا معاملو کنيد ‪.‬سهم و سنان را سينو مانند آئينو ىدؼ مبايند و طعن و شتم و‬ ‫لعن را بکمال ؿببت مقابلی کنيد تا صبيع امم مشاىده ّقوت اسم اعظم مبايند و کل ملل‬

‫معرتؼ بقدرت صبال قدم گردند کو چگونو بنيان بيگانگی برانداخت و امم عامل را‬ ‫بوحدانيت و يگانگی ىدايت فرمود و عا َمل انسانی را نورانی کرد و جهان خاک را تابناک‬ ‫فرمود‪ .‬اين خلق مانند اطفالند و بی باک و بی پروا‪ .‬بايد بکمال ؿببت اين اطفال را‬ ‫تربيت کرد و در آغوش رضبت دبحبت پرورش داد تا شهد روحانی ؿببت رضبانی بچشند و‬ ‫مانند مشع دراين عامل ظلمانی بدرخشند "‪( .‬ص ‪ ٖٓ٘-ٙ‬ج ٔ مکاتيب حضرت‬ ‫عبدالبهاء)‬ ‫‪" -ٚ‬سياست اؽبی مهربانی جبميع بشر بدون استثناء‪ .‬آن سياست حقيقی است و اين‬ ‫روش شايان نفوس مقدسو رضبانيو"‪( .‬ص ٕ٘ٓ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫مروت و‬ ‫‪" -ٛ‬ىواللّو ای احبّای اؽبی اساس ملکوت اؽبی بر عدل و انصاؼ و رحم و ّ‬ ‫مهربانی هبر ن ْفسی است پس جبان و دل بايد بکوشيد تا بعا َمل انسانی ِمن دون استثناء‬ ‫ؿببّت و مهربانی مبائيد مگر نفوسی کو غرض و مرضی دارند ‪.‬با شخص ظامل و يا خائن و‬ ‫يا سارؽ مبيشود مهربانی مبود زيرا مهربانی سبب طغيان او ميگردد نو انتباه او‪ .‬کاذب را‬ ‫آنچو مالطفت مبائی بر دروغ ميافزايد گمان ميکند کو مبيدانی و حال آنکو ميدانی ولی‬ ‫رأفت کربی مانع ازاظهار است"‪( .‬ص ٔ​ٕٔ ج ٖ مکاتيب)‬ ‫‪ " -ٜ‬عداوت و دمشنی بعضی نفوس را هبانو ننمائيد و از آنچو مکلّف بو آن ىستيد از‬

‫کل بشر و خريخواىی عموم اىل‬ ‫ّ‬ ‫مودت صبيع نفوس و مهربانی با صبيع خلق و صداقت با ّ‬ ‫عامل از ىر ملت و مذىب و آئني رو بر نگردانيد "‪( .‬ص ٘ٔ​ٔ فضائل اخالؽ)‬ ‫حق يکديگر‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬بايد ياران اؽبی ؾبذوب و مفتون يکديگر باشند و جانفشانی در ّ‬ ‫کنند‪ .‬اگر نفسی از احبّا بديگری برسد مانند آن باشد کو تشنو لبی بچشمو آب حيات‬ ‫رسد و يا عاشقی دبعشوؽ حقيقی خود مالقات کند "‪( .‬ص ٗ‪ ٔٙ‬اخالؽ هبائی)‬

‫ول امراهلل ميفرمايند‪ " -ٔ :‬مردم ىرگز امر عزيز اؽبی را لبواىند پذيرفت مگر آنکو‬ ‫حضرت ّ‬ ‫در جامعو امر درست نبان چيزی را بيابند کو جهان امروز فاقد و عاری از آن است يعنی‬ ‫مصوب)‬ ‫ؿببّت و يگانگی "‪( .‬ص ‪ ٕٜ‬مبونو حيات هبائی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫* بو نصوص قسمت " خدمت خبلق " نيز مراجعو شود ‪.‬‬ ‫***‬

‫ٖ‪" :ٙ‬مراجعو بطبيب حاذؽ "‬ ‫ِ‬ ‫ضتُم اِرِجعوا اِلَی اغبد ِ‬ ‫َّاؽ ِم َن‬ ‫ُ‬ ‫حضرت هباءاهلل در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪ " :‬اذَا َم ِر ْ ْ ْ ُ ْ‬ ‫اىا ِم ْن َى َذا ال َقلَ ِم الَّ ِذي َج َعلَوُ اللّوُ َمطْلَ َع اَْم ِرهِاؼب ْش ِرِؽ‬ ‫االَ ِطبّاء اِنّا َما َرفَػ ْعنَا االَ ْسب‬ ‫اب بَ ْل اَثْػبَْتنَ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫اؼبنِ ِْري"‪(K ٔ​ٖٔ) .‬‬ ‫ُ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ک الْعِ ِ ِ ِ‬ ‫ٕ ‪َ " -‬التَػ ْرت ِ‬ ‫طب‬ ‫ُ‬ ‫الج عنْ َد اال ْحتيَا ِج َو َد ْعوُ عْن َدا ْست َق َامة اؼبَ​َزاج "‪( .‬از لوح مبارک ّ‬ ‫َ‬ ‫ص ٖ‪ ٕ​ٕ​ٕ-‬ؾبموعو الواح حضرت هباءاهلل)‬ ‫صل اػبِطَ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ٖ ‪ " -‬قَابِ ِل االَ ْمر َ ِ‬ ‫ِ‬ ‫اب "‪( .‬لوح مبارک‬ ‫َ‬ ‫اض باالَ ْسباب َو َى َذا ال َق ْو ُل َف َى َذا البَاب فَ ْ ُ‬ ‫طب ص ٖٕ​ٕ ؾبموعو الواح حضرت هباءاهلل)‬ ‫ّ‬ ‫ٗ‪ " -‬لعمری الطبيب الذی شرب طبر حتی لقاوه شفاء و نفسو رضبة و رجاء قل سبسکوا‬ ‫بو الستقامة اؼبزاج انو مويد من اهلل للعالج "‪( .‬از لوح مبارک طب ص ٘‪ ٕ​ٕٗ-‬ؾبموعو‬ ‫الواح حضرت هباءاهلل)‬ ‫٘‪ " -‬امر مربم اؽبی آنکو بايد مريض بطبيب حاذؽ رجوع مبايد و آنچو بگويد بآن عمل‬ ‫کند "‪( .‬ص ٖٕٗ گنجينو حدود و احکام)‬ ‫‪ " -ٙ‬حکم اهلل آنکو مريض بو ذبويز اطبّاء بايد عمل مبايد ولکن حکيم بايد حاذؽ باشد‬ ‫در اينصورت آنچو امر کند بايد بآن عمل شود چو کو حفظ انسان لدی اللّو از ىرامری‬ ‫حق َج ّل َجاللُوُ ِع ْلم اَبدان را مق ّدم داشتو چو کو در وجود و سالمتی آن‬ ‫اعظم تر است‪ّ .‬‬ ‫اجرای احکام بر او الزم و واجب‪ .‬دراين صورت سالمتی مق ّدم بوده و خواىد بود "‪.‬‬ ‫(ص ٔ​ٔ‪ ٔٓ-‬ج ٖ امر و خلق)‬

‫جراحني آنچو بنمايند درباره مريض فبضی و ؾبری است ولکن بايد‬ ‫‪ " -ٚ‬حاذقني اطبّا و ّ‬ ‫احب است " (ص ٗ‪ٕٖٗ-‬‬ ‫بطراز عدل مزيّن باشند اگر ّ‬ ‫حبق عارؼ باشند البتّو اولی و ّ‬ ‫گنجينو حدود و احکام)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫کل مأمور دبعاعبو و متابعت ُحکماء ىستند‪ .‬اين ؿبض اطاعت امراللّو است و ّاال‬ ‫ٔ‪ّ " -‬‬ ‫شافی خدا "‪( .‬ص ٕ٘ٔ ج ٔ منتخباتی ازمکاتيب ط آمريکا)‬ ‫بنص مبارک نبايد خارج شد و مراجعت فرض ولو نفس‬ ‫ٕ‪ " -‬از رأی حکيم حاذؽ ّ‬ ‫مريض حکيم شهري بی نظري باشد‪ .‬باری مقصود اينست کو با مشورت حکيم بسيار‬ ‫صحت فرمائيد "‪( .‬ص ٖ٘ٔ ج ٔ منتخباتی از مکاتيب ط آمريکا)‬ ‫حاذؽ ؿبافظو ّ‬ ‫ٖ‪ " -‬اسباب شفای امراض دو نوع است سبب جسمانی و سبب روحانی‪ّ .‬اما سبب‬ ‫جسمانی معاعبو طبيبان و ّاما سبب روحانی دعا و ّتوجو رضبانيان و ىر دو را بايد بکار‬ ‫برد و تشبّث مبود‪ .‬امراضی کو بسبب عوارض جسمانی عارض گردد بدوای طبيبان معاعبو‬ ‫شود و بعضی امراض کو بسبب امور روحانی حاصل شود آن امراض باسباب روحانی زائل‬ ‫گردد مثال امراضی کو منبعث از احزان و خوؼ و تاثّرات عصبيّو حاصل گردد معاعبو‬ ‫روحانی بيش از عالج جسمانی تأثري دارد‪ .‬پس اين دو نوع معاعبو را بايد ؾبری داشت‬ ‫ىيچيک مانع از ديگری نيست ‪( ."....‬ص ‪ٔٗٛ‬ج ٔ منتخباتی از مکاتيب ط آمريکا)‬ ‫ٗ‪ " -‬ای امة اللّو مناجاهتائی کو جبهت طلب شفا صادر شده شامل شفای جسمانی و‬ ‫روحانی ىر دو بوده ؽبذا جبهت شفای روحانی و جسمانی‪،‬ىر دو‪،‬تالوت مبائيد اگر مريض‬ ‫را شفا مناسب و موافق البتو عنايت گردد ولی بعضی از مريض ىاشفا از برايشان سبب‬ ‫ضررىائی ديگر شود اينست حکمت اقتضای استجابت دعا ننمايد‪ .‬ای امة اللّو ّقوه روح‬ ‫القدس امراض جسمانی و روحانی ىر دو را شفا دىد "‪( .‬ص ‪ ٔ٘ٛ‬ج ٔ منتخباتی از‬ ‫مکاتيب ط آمريکا)‬

‫توجو جبمال مبارک کن و آنچو بر قلب القا‬ ‫و بو اطبّاء ميفرمايند‪ " -٘ :‬در وقت معاعبو ّ‬ ‫ميشود ؾبری دار مريضان را بفرح اؽبی و سرور روحانی معاعبو مبا دردمندان را درمان بشارت‬ ‫کربی ده و ؾبروحني را مرىم موىبت عظمی خبش‪ .‬ببالني ىر بيماری چون حاضر گردی‬ ‫بقوه روحانی اقبذابات رضبانی خبش‪ .‬اين نَفس رضبانی‬ ‫سرور و فرح و شادمانی ده و ّ‬ ‫حيات خبش عظم رميم است و ؿبيی ارواح ىر عليل و سقيم "‪( .‬ص ‪ ٔٗٚ-ٛ‬ج ٔ‬ ‫منتخبات مکاتيب ط آمريکا)‬ ‫‪" -ٙ‬ای طبيب اديب ‪..‬تو اغبمداللّو کو دو ّقوه داری طبابت جسمانی و طبابت روحانی‬ ‫و روحانيّات را نفوذی عظيم در عا َمل جسمانی مثال مريض را بشارتی ده و سرور و تسلّی‬ ‫ده و بوجد و طرب آر‪ .‬بسيار واقع کو آن سرور و فرح سبب شفای عاجل شد‪ .‬حال‬ ‫چون چنني است بو دو ّقوه معاعبو مبا‪ .‬احساسات روحانيّو را در امراض عصبيّو تأثريی‬ ‫عجيب است "‪( .‬ص ‪ ٔٗٚ‬ج ٔ منتخباتی از مکاتيب ط آمريکا)‬ ‫***‬

‫ٗ‪" ٙ‬مشرؽ االذکار"‬ ‫حضرت هباءاهلل در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬يا م َالء اِْالنْ َشاء ع ِّمروا بػيوتاًبِاَکم ِلمايبُْ ِکن َِف اِْالم َک ِ‬ ‫ان بِاس ِم مالِ ِ‬ ‫ک اْالَ ْديَا ِن َِف الْبُْل َد ِان‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َ ُ ْ ُ​ُ ْ َ َ ُ‬ ‫َ َ َ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ثال ُثَّ اذْ ُکروا فِيها ربَّ ُکم ا َّلر ْضب ِن بِا ُّلرو ِح و ا َّلرْوب ِ‬ ‫لصوِر و اْالَم ِ‬ ‫ان اَ​َال‬ ‫َو َزيِّػنُ ْوَىا دبَا يَػْنبَغي َؽبَا ال بِا ُّ َ َ ْ‬ ‫ْ َ َ‬ ‫ُْ ْ َ َ ُ‬ ‫ِ‬ ‫ص ُار "‪(Kٖٔ) .‬‬ ‫بِ ِذ ْک ِرهِتَ ْستَنِ ْريُ ا ُّ‬ ‫دوُر َو تَقُّر اْالَبْ َ‬ ‫لص ْ‬ ‫ٕ‪ " -‬طُْوبَی لِ َم ْن تَػ َو َّجوَ اَلَی َم ْش ِرِؽ اْالَذْ َکا ِر َِف اْالَ ْس َحا ِر َذاکِراً ُمتَ ِذ ِّکراً ُم ْستَ ْغ ِفراً َو اِ َذا َد َخ َل‬ ‫يػ ْقع ُد ص ِامتاً ِ​ِالصغَ ِاء آيا ِ‬ ‫ت اللّ ِو الْملِ ِ‬ ‫ک الْ َع ِزيْ ِزا ْغبَ ِمْي ِد "‪(K ٔ​ٔ٘) .‬‬ ‫َُ َ‬ ‫ْ َ‬ ‫َ‬ ‫و د رآيو بعد ميفرمايند‪ " -ٖ :‬قُل م ْش ِر ُؽ اْالَذْ َکا ِر اِنَّو ُک ُّل بػي ٍ‬ ‫ت بُِ‬ ‫ِن لِ ِذ ْک ِري َِف اؼب ُد ِن َو الْ ُقَری‬ ‫َْ‬ ‫ُ َْ َ‬ ‫ُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني "‪(Kٔ​ٔ٘) .‬‬ ‫َک َذلِ َ‬ ‫ک ُظبِّ َي لَ َدی الْ َع ْر ِش ا ْن اَنْػتُ ْم م َن الْ َعا ِرف ْ َ‬ ‫ٗ‪ " -‬علِّموا ذُِّريَّاتِ ُکم ما نػُِّزَل ِمن َظب ِاءالْعظَم ِة و اِْالقْتِ َدا ِرلِي ْق ِرءوا اَلْو ِاح ا َّلر ْضب ِن بِاَحس ِن اْالَ ْغب ِ‬ ‫ان‬ ‫َ‬ ‫َْ‬ ‫َ ُْ‬ ‫ْ َ َ َ َ‬ ‫َ ُْ َ‬ ‫َْ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫َِف الْغَُرؼ الْ َمْبنيَّة َِف َم َش َارؽ اْالَذْ َکا ِر‪ .‬ا َّن الَّذي اَ َخ َذهُ َج ْذ ُ‬ ‫ب َؿبَبَّة ا ْظبی ا َّلر ْضب ِن انَّوُ يَػ ْقَرءُ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫آيا ِ‬ ‫أن تَػْنج ِذ ِ​ِ ِ‬ ‫ت اللّ ِو علَی َش ٍ‬ ‫ب َرِحْي َق ا ْغبَيَ َو ِان ِم ْن بَػيَا ِن َربِِّو‬ ‫َ‬ ‫ب بو اَفْئ َدةُ ا َّلراقديْ َن‪َ .‬ىنيئاً ل َم ْن َش ِر َ‬ ‫َ ُ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫اذخ َرفي ٍع "‪(Kٔ٘ٓ) .‬‬ ‫ف ُک ُّل َجبَ ٍلبَ ٍ‬ ‫ا َّلر ْضب ِن هبَ َذا ا ِال ْس ِم الَّذي بِو نُس َ‬ ‫و در رسالو سؤال و جواب ميفرمايند‪ " -٘ :‬سؤال از ذکر در مشرؽ االذکار فی‬ ‫االسحار؟ جواب‪ :‬اگر چو در کتاب اؽبی ذکر اسحار شده ولکن در اسحار و طلوع‬ ‫فجرو بعداز طلوع فجر الی طلوع آفتاب ودوساعت ىم بعداز آن لدی اللّو مقبول است "‪.‬‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬ای عاشقان روی حق دوستان را ؿبفلی بايد و ؾبمعی شايد کو در آن ؾبامع و‬ ‫ؿبافل بذکرو فکر حق و تالوت و ترتيل آيات و آثار صبال مبارک روحی الحبّائو الفداء‬ ‫مشغول و مألوؼ گردند و انوار ملکوت اهبی و پرتو افق اعلی بر آن ؾبامع نوراء بتابد و‬

‫مقرر گرديده است کو بايد در صبيع‬ ‫اين ؿبافل مشارؽ اذکار است کو بقلم اعلی تعيني و ّ‬ ‫تقرر يابد ؾبامع خصوصی منسوخ شود ‪( ."...‬ص ‪ٔٗٛ‬‬ ‫ُم ُدن و قراء تأسيس شود وچون ّ‬ ‫ج ٗ امر و خلق)‬ ‫و بعد از امر دبراعات حکمت و مقتضيات زمان و مکان‪ ،‬ميفرمايند‪ " -ٕ :‬مقصود‬ ‫ؿبل عبادت و ؾبمع تالوت عمومی مشرؽ االذکار است و‬ ‫اينست کو در شريعت اؽبيّو ّ‬ ‫بس و او ناسخ صبيع ؾبامع و ؿبافل عبادتيّو ولی ؿبافل معارؼ و ؾبامع خرييّو و ؾبالس‬ ‫شوريّو و ؿباضر نافعو نيز جايز بلکو الزم و واجب ‪( ."...‬ص ‪ ٔٗٛ-ٜ‬ج ٗ امرو خلق)‬ ‫ٖ‪ " -‬مشرؽ االذکار مطلع االنوار است و ؾبمع ابرار‪ .‬نفوس نفيسو چون در آن ؾبامع‬ ‫ملکوتيّو اجتماع مبايند و مباز آغاز کنند و ببدايع اغبان ترتيل آيات گردد و ترنيم‬ ‫مناجات‪،‬اىل مَل اعلی استماع مبايند و فرياد يا طوبی و يا بُشری برآرند کو اغبمدللّو در‬ ‫مَل ادنی نفوسی از مالئکو ملکوت اهبی دبناجات و دعا قيام مبودند و در ؿبفل تقديس‬ ‫ترتيل آيات مينمايند "‪( .‬ص ٖٕٔ گنجينو حدود و احکام)‬ ‫س اساس عظيم‬ ‫ٗ‪ " -‬مشرؽ االذکار مغناطيس تاييد پروردگار است‪ .‬مشرؽ االذکار ا ّ‬ ‫حضرت آمرزگار‪ .‬مشرؽ االذکار رکن رکني آئني گردگار‪ .‬مشرؽ االذکار تاسيسش سبب‬ ‫مفرح قلوب ىر نيکوکار‪ .‬مشرؽ‬ ‫اعالء کلمة اللّو‪ .‬مشرؽ االذکار هتليل و تسبيحش ّ‬

‫کل ابرار‪ .‬مشرؽ االذکار نسيم جانپرورش حيات خبش‬ ‫االذکار نفحات قدسش روخ خبش ّ‬ ‫عموم احرار‪ .‬مشرؽ االذکار مصابيحش مانند نور صباح روشنی آفاؽ است‪ .‬مشرؽ‬ ‫االذکار آىنگش مفرح ارواح مَل اعلی است‪ .‬مشرؽ االذکار ترتيل آيات توحيدش سبب‬ ‫سرور و حبور اىل ملکوت اهبی است اليوم اعظم امور و امتّ خدمات در آستان مق ّدس‬ ‫اؽبی تأسيس مشرؽ االذکار است ولی نو بقسمی کو ـبالف حکمت واقع شود "‪.‬‬ ‫(ص ٓ٘ٔ‪ٜٔٗ-‬ج ٗ امر و خلق)‬

‫٘‪ " -‬م ّدتی بود کو عبدالبهاء را آرزو چنان کو در آنسامان مشرؽ االذکار بنيان گردد‬ ‫هبمت دوستان اين ايّام مباشرت گرديده اين خدمت در آستان حضرت احديّت‬ ‫اغبمدللّو ّ‬ ‫بسيار مقبول زيرا مشرؽ االذکار سبب روح و روبان احباءاللّو و ثبوت و استقامت‬ ‫مهم است ‪..‬حتّی در ىر دىکده ای بايد ؿبلّی مشرؽ‬ ‫اصفياست‪ .‬اين مسألو بسيار ّ‬ ‫االذکار باشد ولو ربت االرض حال مشا اغبمدللّو موفّق بآن شديد کو تاسيس مبائيد و در‬ ‫اسحار باذکار مشغول گرديد و بتسبيح و ربليل قيام مبائيد"‪( .‬ص ٕ‪ ٜ‬ج ٔ منتخباتی از‬ ‫مکاتيب ط آمريکا)‬ ‫‪ " -ٙ‬در اين ايّام انبيّت حاصل مبوده است و فرض عني گشتو کو در ىر دىکده کو دو‬ ‫نفر احبا باشند بايد مشرؽ االذکار تعيني شود ولو زير زمني باشد تا در مستقبل نتائج‬ ‫مستحسنو مشاىده گردد"‪( .‬ص ٔ٘ٔ ج ٗ امر وخلق)‬ ‫‪ " -ٚ‬مشرؽ االذکار ىر چند بظاىر بنيان جسمانيست ولی تاثري روحانی دارد و سبب‬ ‫الفت قلوب و اجتماع نفوس گردد‪ .‬در ايّام ظهور ىر مدينو ای کو د رآن معبدی تأسيس‬ ‫حق‬ ‫شد سبب ترويج و تثبيت قلوب بود و سبب اطمينان نفوس زيرا در آن اماکن ذکر ّ‬ ‫رب ـبتار نو‪ .‬سبحان اللّو بنای‬ ‫مستمر و دائم بود و از برای قلب سکون و قرار جز بذکر ّ‬ ‫مشرؽ االذکار تأثريی عظيم در صبيع مراتب دارد‪ .‬در شرؽ ذبربو شد و چنني ظاىر و‬ ‫مسمی دبشرؽ االذکار گشت تأثريی ديگر‬ ‫آشکار گشت‪ .‬حتّی اگر در قريو ای خانو ای ّ‬ ‫داشت تاچو رسد بو بنا و تأسيس آن"‪( .‬ص ٖ‪ ٜ‬ج ٔ منتخباتی از مکاتيب ط آمريکا)‬

‫ؿبل مشرؽ االذکار دبحلّی احسن و اعلی جائز‪ .‬تع ّدد مشرؽ االذکار در‬ ‫‪ " -ٛ‬تبديل ّ‬ ‫بلده واحده مقبول "‪( .‬ص ٖٕٗ گنجينو حدود و احکام)‬ ‫‪ " -ٜ‬مشرؽ االذکار مدور و دائره شکل است ‪ ٜ‬خيابان ‪ ٜ‬باغچو ‪ ٜ‬حوض با ّفواره‬ ‫الشفاء‬ ‫ؿبل ايتام ‪ -‬دار ّ‬ ‫ىای آب و ‪ ٜ‬دوازه در اطراؼ دارد و ىر خيابانی دبحلّی مريود مثل ّ‬ ‫‪ -‬مدرسو ابتدائی و کليّو و امثال اينها کو از لوازم مشرؽ االذکار است‪ .‬داخل مشرؽ‬

‫االذکار ارغنون و غرفات خواىد بود و کرسی خطابو ـبصوص مناجات و عبادت ولی‬ ‫خطابو ىم در آقبا ميتوان داد "‪( .‬ص ٕٖ٘ ج ٔ بدائع اْلثار)‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬مشرؽ االذکار بايد مق ّدس از صندوؽ و خزانو باشد ولی در ؿبلّی ـبصوص‬ ‫جبهت اعانو اگر صندوقی گذاشتو باشد باسی نيست و اين قرار راجع بو بيت عدل‬ ‫عمومی است و نقود صندوؽ اعانو بايد بقرار داد بيت العدل صرؼ شود "‪( .‬ص ٕ٘ٔ‬ ‫ج ٗ امر و خلق)‬ ‫تفرعاتش بسيار است‪.‬‬ ‫ٔ​ٔ‪ " -‬مشرؽ االذکار از اعظم تأسيسات عا َمل انسانيست و ّ‬ ‫ؿبل عبادت است ولکن مربوط بو اسپيتال و اجزا خانو و مسافرخانو‬ ‫مشرؽ االذکار اگرچو ّ‬ ‫مکتب ِ‬ ‫ِ‬ ‫اطفال ايتام و مدرسو تدريس علوم عاليو است‪ .‬ىر مشرؽ االذکار مربوط باين‬ ‫و‬ ‫پنج چيز است اميدوارم کو در آمريک حال مشرؽ االذکار تأسيس شود و بتدريج اسپيتال‬ ‫و مکتب و مدرسو و اجزا خانو و مسافرخانو نيز در هنايت انتظام ترتيب يابد‪ .‬بياران اؽبی‬ ‫ؿبل‬ ‫مهم است‪ّ .‬‬ ‫اين تفصيل را بفهمانيد تا بدانند کو مشرؽ االذکار چقدر ّ‬ ‫ؾبرد عبارت از ّ‬ ‫عبادت نيست بلکو از ىر جهت مکمل است "‪( .‬ص ‪ ٜٚ‬ج ٔ منتخباتی از مکاتيب‬ ‫حضرت عبدالبهاء ط آمريکا)‬ ‫***‬

‫٘‪" :ٙ‬مشورت "‬ ‫حضرت هباءاهلل ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫اىا ِم ْرقَا ًة لِ َس َم ِاء الْ َف ْوِز َو الْ َف َال ِح طَُوبی ِْل ِخ ِذي‬ ‫ٔ‪َ " -‬وَما ذَ َک ْر َ‬ ‫ت َِف اؼبُ َشا ِوَرةِ انَّا َج َع ْلنَ َ‬ ‫ِزَم ِام َها َو َحافِ ِظي َم َق ِام َها‪ .‬صعود بو آظبان امن و امان بو مرقات مشورت معلّق ‪.‬اِ ْن َشاءَاللّو‬ ‫ِ‬ ‫ني َعلَی اللّ ِو‬ ‫متمسک باشند‪َ ...‬شا ِوُرْوا َِف اْالُ​ُم ْوِر ُمتَ َوِّکل َ‬ ‫اىل اللّو باو ّ‬ ‫در صبيع احوال ُ‬ ‫الْ ُم َهْي ِم ِن الْ َقيُّوِم "‪( .‬ص ‪ ٜٗٓ‬ج ٖ امرو خلق)‬ ‫ٕ‪ " -‬حضرت موجود ميفرمايد آظبان حکمت اؽبی بدو ن ّري روشن و منري مشورت و‬ ‫متمسک شويد چو کو اوست سراج ىدايت‪ .‬راه مبايد‬ ‫شفقت‪ .‬در صبيع امور بو مشورت ّ‬ ‫و آگاىی عطا کند"‪( .‬لوح مبارک مقصود ص ٕٓٔ ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس‬ ‫اهبی)‬ ‫ظن و گمان را بيقني تبديل مبايد‪ .‬اوست سراج نورانی‬ ‫ٖ‪ " -‬مشورت بر آگاىی بيفزايد و ّ‬ ‫در عا َمل ظلمانی‪ .‬راه مبايد و ىدايت کند‪ .‬از برای ىر امری مقام کمال و بلوغ بوده و‬ ‫خواىد بود و بلوغ و ظهور خرد دبشورت ظاىر و ىويدا"‪( .‬ص ٓ‪ ٙ‬ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی ط‬ ‫ٕٔٔ بديع )‬ ‫ْم‬ ‫ٗ‪ ... " -‬اين امور دبشورت معلّق است و آنچو از مشورت اخيار ظاىر شود ُى َو ُحک ُ‬ ‫اللّ ِو الْ ُم َهْي ِم ِن الَ​َقيُّوِم "‪( .‬ص ٕٔ​ٔ ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی ط ٕٔٔ)‬ ‫٘‪" -‬اينکو درباره کسب و معامالت ذکر مبودی اين امور در کتاب اؽبی دبشورت معلّق‬ ‫شده‪ .‬با نفوس مؤمنو مستقيمو مشورت مبائيد يعنی در کسب و اقرتاؼ و امثال آن و‬ ‫ْم اللّ ِو َو َى َذا اَْم ُراللّ ِو طُوبَی لِ َم ْن َِظب َع‬ ‫آنچو ظاىر شود متوکالً علی اللّو عمل کنيد‪َ .‬ى َذا ُحک ُ‬ ‫ِ ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني "‪( .‬ص ٔ​ٔٗ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫َو َعملَ َو َويْ ٌل ل ْلغَافل ْ َ‬

‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ -‬ىواالهبی ای صبع در امور جزئی و کلّی انسان بايد مشورت مبايد تا بآنچو موافق‬ ‫تعمق در مسائل ؾبهول‪ .‬انوار‬ ‫است اطّالع يابد‪ .‬شور سبب ّ‬ ‫تبصر در امور است و ّ‬ ‫حقيقت از رخ اىل مشورت طالع گردد و َمعني حيات د رمچنستان حقيقت انسان جاری‬ ‫عزت قديبو بتابد و سدره وجود باشبار بديعو مزيّن شود ولی بايد اعضاء‬ ‫گردد‪ .‬انوار ّ‬ ‫مشورت در هنايت ؿببّت و الفت و صداقت با يکديگر باشند‪ .‬اصول مشورت از اعظم‬ ‫اساس اؽبی و بايد افراد ملّت در امور عاديو نيز شور مبايند ع ع "‪( .‬ص ٕٔٗ ج ٖ امر‬ ‫و خلق)‬ ‫ٕ‪ " -‬در خصوص مشورت مأمور هبا سؤال مبوده بوديد از مشورت مقصود آنست کو‬ ‫آراء نفوس متع ّدده البتّو هبرت از رأی واحد است نظري قوت نفوس کثريه البتّو اعظم از ّقوت‬ ‫مأمور بِ​ِو و آن از امور عاديّو شخصيّو‬ ‫شخص واحد است ؽبذا شور مقبول درگاه کربيا ٌ‬ ‫گرفتو تا امور کليّو عموميّو‪ .‬مثالًشخصی را کاری در پيش البتّو اگر با بعضی اخوان‬ ‫ربری و کشف آنچو موافق است گردد و حقيقت حال واضح و آشکار‬ ‫مشورت کند البتّو ّ‬ ‫شود و نبچنني مافوؽ آن اگر اىل قريو ای جبهت امور خويش با يکديگر مشورت مبايند‬ ‫البتّو طريق صواب مبودار شود و نبچنني ىر صنف از اصناؼ مثالًاىل صنعت در امور‬ ‫خويش با يکديگر مشورت مبايند و ذبّار در مسائل ذباريّو مشورت کنند‪ .‬خالصو شور‬ ‫مقبول و ؿببوب درىر خصوص و امور "‪( .‬ص ٖ‪ ٕٗٔ-‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٖ‪ " -‬ای احبّای اؽبی در امور مشورت مبائيد و از يکديگر رأی طلبيد آنچو کو از شور د‬ ‫رآيد ؾبری داريد خواه موافق فکر و رأی مشا باشد خواه نباشد زيرا معنی شور اينست کو‬ ‫آنچو را اىل شور موافق بينند ؾبری دارند و حکمت را در صبيع موارد مالحظو داشتو‬ ‫باشند زيرا حکمت از نصوص صروبو کتابست وعلي ُکم الت ِ‬ ‫َّحيَّةُ َوالثَّناءُ ع ع "‪( .‬ص ‪ٕ​ٕٚ‬‬ ‫َْ ُ‬ ‫گنجينو حدود و احکام)‬

‫ٗ‪ " -‬در صبيع امور جزئی و کلّ ِي خويش شور مبائيد حتّی جبهت زراعت و صناعت و‬ ‫مرات مشاورت و معاونت مبائيد چو شور از اوامر اؽبيّو و‬ ‫کرات و ّ‬ ‫ذبارت و کسب ىر يک ّ‬ ‫حق "‪( .‬ص ٖٔٗ ج ٖ امر وخلق)‬ ‫سبب فتوح کلّی در امور است وجاذب عون وعنايت ّ‬ ‫مهم و از اعظم وسائط راحت و سعادت نفوس‪.‬‬ ‫٘‪ " -‬قضيّو مشورت در امور بسيار ّ‬ ‫مثالًنفسی چون در امر خويش حريان باشد و يا آنکو کاری و کسبی خواىد بايد احبّای‬ ‫اؽبی ؿبفلی بيارايند و تدبريی در امر او بنمايند و او نيز بايد ؾبری دارد و نبچنني در امور‬ ‫عموميّو چون مشکلی حاصل گردد و عسرتی روی دىد بايد عقالء ؾبتمع گشتو مشورت‬ ‫حبق کنند و تسليم تقدير شوند تا ىر نوع جلوه گر گردد و‬ ‫مبايند و تدبريی کنند بعد توّکل ّ‬ ‫حق دستگريی کند ‪.‬مشورت از اوامر قطعيّو‬ ‫پيش آيد و شبهو ای نيست کو عون و عنايت ّ‬ ‫رب الربيّو است "‪( .‬ص ‪ ٕ​ٕٛ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫ّ‬ ‫مهمی‬ ‫‪ " -ٙ‬امور را جزئی و کلّی دبشورت قرار دىيد برای خويش بدون مشاورت‪ ،‬در امر ّ‬ ‫غصو يکديگر‬ ‫مباشرت ننمائيد‪ .‬درفکر يکديگر باشيد سبشيت امور يکديگر دىيد‪ّ .‬‬ ‫خوريد‪ .‬افراد ملّت را ؿبتاج مگذاريد‪ .‬معاونت نبديگر کنيد تا ّکل متّحداً متّفقاً ُحکم يک‬ ‫ىيکل پيدا کنيد"‪( .‬ص ٖ‪ٚ‬منتخباتی از آثار مبارکو درباره تعليم و تربيت)‬ ‫مهمی کو‬ ‫‪ " -ٚ‬من نبيشو ميخواىم بو ميل و مشورت احبّا رفتار کنم مگر در امور بسيار ّ‬

‫متمسک ميشومي "‪.‬‬ ‫صالح امراللّو نباشد آنوقت الب ّدم آنچو برای امر اؽبی مفيد است ّ‬ ‫(ص ٖٔٗ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمت "وظائف و آداب اصحاب شور" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫‪" :ٙ​ٙ‬معاشرت با ابرار"‬ ‫حضرت هباءاهلل ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬ای پسر کنيز من اگر فيض روح القدس طلبی با احرار مصاحب شو زيرا کو ابرار‬ ‫جام باقی از کف ساقی خلد نوشيده اند و قلب مردگان را چون صبح صادؽ زنده و منري‬ ‫و روشن مبايند "‪( .‬ؽ ‪ ٘ٛ‬کلمات مکنونو)‬ ‫حب و شوؽ دست‬ ‫ٕ‪ " -‬ای دوست در روضو قلب جز گُل عشق مکار و از ذيل بلبل ّ‬ ‫مدار مصاحب ابرار را غنيمت دان و از مرافقت اشرار دست و دل ىر دو بردار "‪.‬‬ ‫(ؽ ٖ کلمات مکنونو)‬ ‫ٖ‪ " -‬ای پسر من صحبت اشرار غم بيفزايد و مصاحبت ابرار زنگ دل بزدايد َم ْن اَ​َر َاد اَ ْن‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ​ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ص ِفيائِ​ِو "‪.‬‬ ‫س َم َع اَحبَّائو َو َم ْن اَ​َر َاداَ ْن يَ ْس َم َع َک َال َماللّو فَػ ْليَ ْس َم ْع َکلمات اَ ْ‬ ‫س َم َع اللّو فَػ ْليَأن ْ‬ ‫يَأن َ‬ ‫(ؽ ‪ ٘ٙ‬کلمات مکنونو)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ‪ " -‬اگر اين دو ُحکم ؿبکم کو معاشرت و الفت و ؾبالست با ابرار از سبام اىل عا َمل و‬ ‫ؾبانبت اشرار و اغيار است کامالً متمادياً معمول گردد چندی نگذرد کو ندای جانفزای‬ ‫امر هبا ىر مستمع ىومشند را از سبام طبقات و اکناؼ اىل عا َمل جذب مبوده ىدايت مبايد"‪.‬‬ ‫(ص ٕٗ ج ٔتوقيعات )‬ ‫* بو نصوص قسمت "هنی از معاشرت بااشرار" نيز مراجعو فرمائيد‪.‬‬ ‫***‬

‫‪ " :ٙٚ‬مقام انسان و مقام مومن "‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب عهدی ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬مقام انسان بزرگ است چندی قبل اين کلمو عليا از ـبزن قلم اهبی ظاىر‪ .‬امروز‬ ‫روزيست بزرگ و مبارک آنچو در انسان مستور بوده امروز ظاىر شده و ميشود‪ .‬مقام‬ ‫سبسک مبايد و بر امر ثابت و راسخ باشد‪ .‬انسان‬ ‫انسان بزرگ است اگر ّ‬ ‫حبق و راستی ّ‬ ‫الرضبن مشهود مشس و قمر ظبع و بصر و اقبم او اخالؽ منريه‬ ‫حقيقی دبثابو آظبان لدی ّ‬ ‫مضيئو مقامش اعلی اؼبقام و آثارش مربّی امکان "‪.‬‬ ‫ُ‬ ‫ٕ‪ " -‬امروز روز ظهور مقامات انسانيست جهد مبائيد تا از مشا ظاىر شود آنچو اليق‬ ‫ىست "‪( .‬ص ‪ ٖٚ‬ج ‪ ٚ‬آثار قلم اعلی)‬ ‫ٖ‪ " -‬مقام انسان بلند است اگر بانسانيّت مزيّن و ّاال پست تر از صبيع ـبلوؽ مشاىده‬ ‫ميشود "‪( .‬ص ٔ دريای دانش)‬ ‫ٗ‪ " -‬انسان طلسم اعظم است ولکن عدم تربيت او را از آنچو با اوست ؿبروم مبوده‪.‬‬ ‫بيک کلمو خلق فرمود و بکلمو اخری دبقام تعليم ىدايت مبود و بکلمو ديگر مراتب و‬ ‫مقاماتش را حفظ فرمود‪ .‬حضرت موجود ميفرمايد انسان را دبثابو معدن کو دارای احجار‬ ‫کريبو است مشاىده مبا بو تربيت جواىر آن بعرصو شهود آيد و عامل انسانی از آن منتفع‬ ‫گردد "‪( .‬لوح مبارک مقصود ص ‪ ٜٙ‬ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫٘‪ " -‬اگر انسان بو انسانيت ظاىرشود ازَملَک افضل است و دون آن ازحيوان پست تر"‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٕ​ٕٛ‬ج ‪ ٚ‬آثار قلم اعلی)‬ ‫ب اؽبی نبوده و لبواىد بود چنانچو ىر ارضی اليق انبات‬ ‫‪ " -ٙ‬ىر قلبی قابل وديعو ُح ّ‬ ‫رياحني بديعو نبوده و نيست مگر قلب انسان کو الزال حامل امانت رضبن و َمْنبِت‬

‫ض ِل وا ِالحس ِ‬ ‫ان‪ .‬ولکن ىر کو‬ ‫سنبالت حکمت و تبيان بوده‪ .‬فَػتَبَ َار َ‬ ‫ک ا َّلر ْضب ُن ذُ ْو الْ َف ْ َ ْ َ‬ ‫بصورت بشر‪،‬اليق منظر اکربنو و از انسان بني يدی اللّو ؿبسوب لبواىد بود چو کو ىر‬ ‫نفسی از خلع عرفان عاری ماند از هبائم عنداللّو مذکور"‪( .‬ص ٖ​ٖ ج ‪ٛ‬مائده آظبانی)‬ ‫اقل ِم ْن َس ِّم‬ ‫‪ " -ٚ‬قسم حبُزن صبال ذواعبالل کو از برای مقبل مقامی مق ّدر شده کو اگر ّ‬ ‫اِبْػَرة از آن مقام براىل ارض ظاىر شود صبيع از شوؽ ىالک شوند‪ .‬اينست کو در حيات‬ ‫ظاىره مقامات مؤمنني از خود مؤمنني مستور شده "‪( .‬ص ٘​٘ٔ ؾبموعو الواح مبارکو‬ ‫حضرت هباءاهلل)‬ ‫اؽ بِ ُکم َزيَّناً ا ِالم َکا َن بِطَرا ِز ِعرفَ ِ‬ ‫‪ " -ٛ‬يا اَىل الْبه ِاء اَنْػتُم نَسائِم ا َّلربِي ِع َِف اْلف ِ‬ ‫ان ا َّلر ْضب ِن َو‬ ‫ْ‬ ‫ْ َ َ​َ‬ ‫َ ْ‬ ‫ْ‬ ‫ْ َ ُ‬ ‫بِ ُکم ابػتَسم ثَػ ْغر الْعا َِمل و ا ْشرقَ ِ‬ ‫ت اْالَنْػ َو ُار ‪( ."....‬ص ‪ ٔ٘ٛ‬ظهور عدل اؽبی)‬ ‫ْ ْ ُْ ُ َ َ َ‬ ‫‪ " -ٜ‬ای دوستان قدر و مقام خود را بدانيد ‪ ...‬مشائيد اقبُم ظباء عرفان و نسائم‬ ‫اح ُرؼ کتاب "‪.‬‬ ‫کل معلّق بآن است و مشائيد ْ‬ ‫سحرگاىان‪ .‬مشائيد مياه جاريو کو حيات ّ‬ ‫(ص ‪ ٔ٘ٛ‬ظهور عدل اؽبی)‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬يَا اَ ْى َل الْبَ َه ِاء قَ ْد َجَری َک ْوثػَ ُر ا ْغبَيَ َو ِان ِالَنْػ ُف ِس ُک ْم اَ ِن ا ْشَربػُ ْوا ِمنْوُ بِا ِْظبي َر ْغ َماً لِلَّ ِذيْ َن‬ ‫َک َفروا بِاللّ ِو مالِ ِ‬ ‫ک اْالَ ْديَا ِن "‪( .‬ص ‪ ٜٔ٘‬ظهور عدل اؽبی) "‪.‬‬ ‫ُْ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫حق شاىد و گواه کو اين صبع ّقرةٌ عني خلقتند و نور ديده‬ ‫ٔ​ٔ ‪ " -‬طُوبَی الَ ْى ِل الْبَ َهاء ّ‬ ‫مطرز‬ ‫ابداع و فطرت‪ .‬بوجود آنان عوامل اؽبی زينت يافتو و لوح ؿبفوظ سبحانی بطراز بديع ّ‬ ‫مصوب)‬ ‫گرديده است "‪( .‬ص ‪ ٜٔ٘‬ظهور عدل اؽبی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ ِ​ِ‬ ‫ٕٔ‪ " -‬لَو َک َشف الْغِطَاء لَيِْن ِ ِ‬ ‫َ‬ ‫صع ُق م ْن َِف اْال ْم َکان م ْن َم َق َامات الَّذيْ َن تَػ َو َّج ُه ْوا الَی اللّوُ‬ ‫ُ َ‬ ‫ْ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني "‪( .‬ص ٓ‪ ٔٙ‬ظهور عدل اؽبی )‬ ‫َوانْػ َقطَعُ ْوا َِف ُحبِّو َع ِن الْ َعالَم ْ َ‬

‫ِ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ص ذ ْک ِر ربِِّو ا َّلر ْضب ِن َِف ى َذا ا َّلزم ِ‬ ‫ات قَ ِمْي ِ‬ ‫ان لَ ْن‬ ‫ٖٔ‪ " -‬قُ ْل ا َّن الَّذي َملْ تَػْنتَش ْر مْنوُ نَػ َف َح ُ‬ ‫َ َ‬ ‫َ‬ ‫يصد َؽ علَي ِو اسم اِْالنْس ِ ِ ِ‬ ‫ؼ َِوب ُد نَػ ْف َسوُ َِف ُخ ْسَر ٍان َع ِظْي ٍم "‪.‬‬ ‫ان انَّوُ فبَّ ِن اتػَّبَ َع ا ْؽبَ​َوی َس ْو َ‬ ‫َ ُْ َْ ُْ َ‬ ‫(لوح ناپلئون سوم ‪ -‬ص ‪ ٔٓٛ‬الواح نازلو خطاب دبلوک)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬در انسان دو مقام است يک مقام انسانيّت کو تعلّق بعامل باال دارد و فيض ربوبيّت‬ ‫است‪ .‬يک مقام حيوانيّت کو تعلّق بعامل ناسوت دارد يعنی جنبو حيوانی‪ .‬مثال غضب و‬ ‫شهوت و حرص و ظلم و جفا اينها از خصائص حيوانيست نبينطور ع ْلم و ح ْلم و وفا و‬ ‫جود و سخاء و عدل از فضائل عامل انسانی است "‪( .‬ص ‪ ٜٚ‬قسمت اول ؾبموعو‬ ‫خطابات حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ٕ‪ " -‬مقام انسان هنايت قوس نزول و بدايت ِ‬ ‫قوس صعود است کو مقابل مرکز اعلی‬ ‫است ديگر از بدايت تا هنايت قوس صعود مراتب روحانيّو است‪ .‬قوس نزول را ابداع‬ ‫خوانند و قوس صعود را اخرتاع نامند‪ .‬قوس نزول جبسمانيّات منتهی گردد و قوس صعود‬ ‫بروحانيّات "‪( .‬از قطعو ٔ‪" ٛ‬مسألو تناسخ" در مفاوضات مبارکو)‬ ‫ٖ‪ " -‬در انسان دو مقام موجود نورانی و ظلمانی‪ ،‬اؽبی و طبيعی رضبانی و شيطانی زيرا‬ ‫ط فاصل بني نور و ظلمت است و در دائره وجود در حضيض ادنی واقع کو هنايت‬ ‫خّ‬

‫نزول است ولی بدايت صعود است ؽبذا جائز اعبَ َهتَ ْني است نور و ظلمت و ضاللت‬ ‫وىدايت تا کدام غلبو مبايد اگر عقل غلبو کند نورانی است و از اعلی علّيّني و اگرن ْفس‬ ‫سجني زيرا ّقوه ملکوتی و ّقوه‬ ‫غلبو کند و طبيعت مسلّط گردد ظلمانی است و از اسفل ّ‬ ‫طبيعی حيوانی در انسان در جنگند تاکدام مظ ّفر گردد"‪( .‬ص ‪ ٔٓٚ‬ج ٖ منتخباتی از‬ ‫مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬

‫ٗ‪ " -‬اگر ن ْفسی بصورت انسانی در آيد ولکن از شؤون رضبانی غافل گردد آن ن ْفس‬ ‫حبقيقت از هبائم است بلکو نادان تر از ىر حيوان صامت "‪( .‬ص ٖٕٗ ج ‪ ٚ‬مکاتيب‬ ‫حضرت عبدالبهاء)‬ ‫***‬

‫الرحمن "‬ ‫‪ " :ٙٛ‬مقام و وظائف اماء ّ‬ ‫حضرت هباءاهلل ميفرمايند‪:‬‬ ‫صقع واحد بعنايت‬ ‫کل را در ُ‬ ‫ٔ‪ " -‬قلم اعلی فرؽ مابني عباد و اماء را از ميان برداشتو و ّ‬ ‫مقر و مقام عطا فرمود "‪( .‬ص ٕ٘ ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی ط ٕٔٔ‬ ‫کاملو و رضبت منبسطو ّ‬ ‫بديع)‬ ‫ٕ‪ " -‬امروز ىر يک از اماء کو بعرفان مقصود عاؼبيان فائز شد او در کتاب اؽبی از رجال‬ ‫ؿبسوب "‪( .‬ص ٕٖٕ پيام ملکوت)‬ ‫ٖ‪" -‬امروز اماء اللّو از رجال ؿبسوب طوبی َؽبُ َّن و نعيماً َؽبُ َّن "‪( .‬ص ٖٕٔ پيام ملکوت)‬ ‫ٗ‪ " -‬ىر يک از اماءاهلل کو بر صراط مستقيم ماند و از مادونش منقطع شود اوست امة‬ ‫اللّو واقعی "‪( .‬ص ‪ ٕٛ‬ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی ط ٕٔٔ بديع)‬ ‫٘‪ " -‬صبيع اماء را وصيّت مينمائيم بو تنزيو اکرب وعصمت کربی و قيام بر اموری کو سبب‬ ‫ارتفاع امراؽبی است مابني نساء"‪( .‬ص ٘‪ ٔٙ‬ج ٘ آثار قلم اعلی)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫الرضبن سايو افکنده و آفتاب افق‬ ‫ٔ‪ " -‬ای ورقو طيّبو نبای اوج ّ‬ ‫عزت قديبو بر سر اماء ّ‬ ‫توحيد بر وجوه موقنات پرتو انداختو رب ِ‬ ‫ات ِحجال اَ ِ‬ ‫بطال ميدان کمال گرديده و پرده‬ ‫َّ‬ ‫نشينان خلوتگاه ع ّفت پرده غفلت دريده و بسر منزل ىدايت رسيده و بانوار موىبت‬ ‫رب احديّت آرميده خوشا حبال ايشان "‪.‬‬ ‫درخشيده و شهد عنايت چشيده و در سايو ّ‬ ‫(ص ٘‪ ٔٚ‬ج ٔ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ -ٕٙ‬‬

‫ٕ‪" -‬از صبلو تعاليم حضرت هباءاللّو وحدت نساء و رجال است کو عا َمل انسانی را دو‬ ‫بال است يک بال رجال و يک بال نساء تا دو بال متساوی نگردد مرغ پرواز ننمايد‪.‬‬ ‫اگر يک بال ضعيف باشد پرواز فبکن نيست‪ .‬تا عا َمل نساء متساوی با عا َمل رجال در‬ ‫ربصيل فضائل وکماالت نشود فالح و قباح چنانکو بايد و شايد فبتنع و ؿبال"‪( .‬از لوح‬ ‫مبارک در جواب صبعيت الىای ‪ -‬ص ‪ٔٓٚ‬ج مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ٖ‪ " -‬مرد و زن ىر دو بشرند و بندگان يک خداوند‪ .‬نزد خدا ذکور واناث نيست‪.‬‬ ‫مقرب تر است خواه مرد باشد خواه زن‬ ‫ىرکس قلبش پاک تر و اعمالش هبرت در نزد خدا ّ‬ ‫اين تفاوتی کو االن مشهود است از تفاوت تربيت است زيرا نساء مثل رجال تربيت‬ ‫مبيشوند اگر مثل رجال تربيت شوند در صبيع مراتب متساوی شوند زيرا ىر دو بشرند و در‬ ‫صبيع مراتب مشرتک خدا تفاوتی نگذاشتو "‪( .‬ص ٗ‪ ٖ​ٖ​ٖ-‬ج ٗ امر و خلق)‬ ‫کل در حقوؽ مساوی‬ ‫ٗ‪ " -‬و نبچنني وحدت نوع را اعالن مبود کو نساء و رجال ّ‬ ‫هبيچوجو امتيازی در ميان نيست زيرا صبيع انسانند فقط احتياج بو تربيت دارند اگر نساء‬ ‫مانند رجال تربيت شوند ىيچ شبهو ای نيست کو امتيازی لبواىد ماند زيرا عامل انسانی‬ ‫مانند طيور ؿبتاج بدو جناح است يکی اناث و يکی ذکور‪ .‬مرغ با يک بال پرواز نتواند‬ ‫نقص يک بال سبب ِ‬ ‫وبال بالِديگر است ‪( ."....‬ص ٕٖٕ پيام ملکوت)‬ ‫تامو بني ذکور و اناث در حقوؽ حاصل نشود عامل انسانی ترقيّات‬ ‫٘‪ " -‬تا مساوات ّ‬ ‫مهم از دو رکن عظيمند و ّاول مربّی و معلّم انسانی‬ ‫خارؽ العاده ننمايد‪ .‬زنان يک رکن ّ‬ ‫زيرا معلّم اطفال خردسال مادرانند‪ .‬آنان تأسيس اخالؽ کنند و اطفال را تربيت مبايند "‪.‬‬ ‫(ص ٖٕ٘ پيام ملکوت)‬ ‫اىم از تربيت رجال است زيرا نسوان چون تربيت يابند اطفال‬ ‫‪ " -ٙ‬ىواللّو تربيت نسوان ّ‬ ‫نيز د رحيات روحانی نشو و مبا کنند‪ .‬از آقبملو مادری چون در تبليغ امراللّو بيان دالئل و‬

‫براىني اؽبی آموزد صبيع اطفال خويش را نيز تربيت و تعليم مبايد"‪( .‬ص ‪ ٜٔٛ‬ج ‪ٚ‬‬ ‫مکاتيب )‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ب َم ْن‬ ‫س َؽبُ َّن نَصْي ٌ‬ ‫‪" -ٚ‬اَلن َ‬ ‫ِّساءُ ُمْن َقس َمةٌ الَی ق ْس َم ْني‪ .‬ق ْس ٌم مْن ُه ِّن ج ْس َمانيَّةٌ َى َؤالء لَْي َ‬ ‫ات َِف ِجس ِم اِْالم َک ِ‬ ‫ب ربِّ ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ک َو قِ ْس ٌم ِمْن ُه َّن ُرْو َحانِيَّةٌ َى َؤال ِء َکالنَّْب ِ‬ ‫ان ُک ْوِ​ِن‬ ‫اض ٌ‬ ‫ض الشَ​َّريَا ِن نَػبَّ َ‬ ‫ْ ْ‬ ‫َم َواى َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ب الْ َم ْعبُ ْوِد الَّ ِذي َع َّم نػَ َوالُوُ َو‬ ‫ني الْ ُک َّل اِلَی الْ ُّس ُج ْوِد لِْلَر ِّ‬ ‫ع ْرقاً نػَبَّ َ‬ ‫اضاًَِف َىْي َک ِل الْ ُو ُج ْود َحتَّی تَ ْد َع ْ َ‬ ‫شاع آثَاره و َذاع ِ‬ ‫ب و الشُّهوِد والْت ِ‬ ‫َّحيَّةُ َعلَي ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ک ع ع "‪( .‬ص ‪ ٜٔ٘‬ج‬ ‫َ َ ُ​ُ َ َ ْ‬ ‫ْ‬ ‫ت َکل َمتُوُ (*) َف الْغَْي َ ُ ْ َ‬ ‫ت َکلِ َمتُوُ صحيح است و در ماخذ باشتباه داعت کلمة تايپ‬ ‫ذاع ْ‬ ‫٘ مائده آظبانی ط ‪َ - ٕٜٔ‬‬ ‫شده اداره آرشيو بيت العدل اعظم اؽبی ىم مرقوم داشتو اند کو در آثار مشابو نيز ذاعت کلمتو‬ ‫ميباشد‪).‬‬

‫‪ " -ٛ‬ای خاک در کربيا رجوليّت و اُنوثيّت جبان است نو جبسم بو دل است نو بو گِل‬

‫زيرا اين دو صفت جسمانيش ؾباز است و روحانيش حقيقت چو کو مالحظو ميشود‬ ‫شخص ذکوری با ىيکلی چون پيل دبثابو مور ذليل حقري و ضعيف و در پس پرده ع ّفت و‬ ‫عصمت اناثی در هنايت ّقوت و قدرت‪ .‬آن ذليل ن ْفس و ىوی و اين عزيز عقل و ُهنی آن‬ ‫گنهکار و اين بزرگوار‪ .‬پس واضح و آشکار گشت کو مردی و فرزانگی بو دل است نو‬ ‫بآب وگِل‪ .‬چون چنني است بکوش تامرد ميدان عرفان گردی وکوکب نورانی آظبان ع‬ ‫ع"‪( .‬ص ٓ​ٓٔ ج ‪ٚ‬مکاتيب)‬ ‫‪ " -ٜ‬اليوم سزاوار اماءاللّو اينست کو بو عصمت کربی و ع ّفت عظمی و ثبوت در دين‬ ‫اللّو و رسوخ در ميثاؽ اللّو و نورانيّت قلب و روحانيّت ِصرؼ و تذ ّکر دائمی و کمال‬ ‫وحسن اطوار و حالوت گفتار و خوشی رفتار در بني نساء عا َمل ؿبشور گردند‪.‬‬ ‫حقيقی ُ‬ ‫کل باين قميص بديع و ثوب جليل‪،‬ىيکل وجود را‬ ‫اميدوار از فضل پروردگارم کو اماءاللّو ّ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ک واصطَ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني (*)‬ ‫فاک َعلَی نساءالْ َعالَم ْ َ‬ ‫بيارايند تا ىريک از ملکوت تقديس ا َّن اللّوَ طَ َّهَر َ ْ‬ ‫بگوش ىوش بشنوند "‪( .‬ص ٔ‪ٖٔٓ-‬ج ٕ منتخبات مکاتيب حضرت عبدالبهاء‬ ‫(*) از آيو ٕٗ سوره آل عمران)‬

‫ٓٔ ‪ " -‬راه ترقّی ِ‬ ‫عامل نسوان و حفظ حقوؽ ايشان باعتدال در امور و حصول تربيت و‬ ‫آداب اؽبيّو و کماالت انسانيّو معلّق و مربوط است نو دون آن "‪( .‬ص ‪ ٖٙ‬ج ٕ بدائع‬ ‫اْلثار)‬ ‫ٔ​ٔ‪ " -‬در بعضی موارد حضرات نساء استعداد عجيبی دارند سريع االقبذابند و شديد‬ ‫االلتهاب‪ .‬باری شب و روز اوقات را حصر در بيانات و ربصيل کماالت مبائيد و نبواره‬ ‫در اين خصوص دبذاکرات پردازيد‪ .‬چون يکديگر را مالقات کنيد ىر يک ديگری را‬ ‫بشارت دىد و بعنايات و الطاؼ ح ّي قدمي اميدوار کند و از دليل و برىان دم زند و‬ ‫باسرار ملکوت زبان بگشايد تا در ىيکل امکان روح حقيقی سريان مبايد و اسرار ماکان و‬ ‫مايکون واضح و مشهود شود ای کنيزان عزيز اؽبی نظر باستعداد و لياقت خود نکنيد بلکو‬ ‫اعتماد برالطاؼ و عنايات صبال مبارک داشتو باشيد زيرا آن فيض ابدی گياه را شجره‬ ‫ذرهمفقود را جوىر وجود مبايد و مبلو معدوم را‬ ‫مبارکو مبايد و سراب را بارد و شراب کند ّ‬ ‫اديب دبستان علوم فرمايد‪ .‬از خار گُل بروياند و از خاک سياه رياحني معطّر پر هبا‬ ‫انبات مبايد سنگ را لعل بدخشان کند و صدؼ دريا را فبلو از گوىر تابان فرمايد‪ .‬طفل‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ني (*) فرمايد اِ َّن‬ ‫ک اللّوُ اَ ْح َس ُن ا ْػبَالق ْ َ‬ ‫نو آموز را اديب دبستان کند و جنني مهني را فَػتَبَ َار َ‬ ‫َربِّی لَ َعلَی ُک ِّل َش ْي ٍء قَ ِديْػٌر ع ع "‪( .‬ص ‪ ٖٔ٘-ٙ‬ج ‪ٚ‬مکاتيب حضرت عبدالبها‬ ‫(*)آيو ٗٔ سوره مومنون)‬ ‫ٕٔ‪ " -‬اليوم اماءاهلل بايد ناشر نور ىدی گردند و پرتو استقامت برافروزند تا آنکو سزاوار‬ ‫کنيزی درگاه احديّت گردند " (ص ‪ ٕٓٛ‬ج ‪ ٚ‬مکاتيب)‬ ‫ٖٔ‪ " -‬امروز اعظم امور تبليغ امراللّو است ؽبذا اماء رضبن بايد فکر را حصر در آن کنند‪.‬‬ ‫شب و روز بو تتبّع در براىني و ُح َجج اؽبی مألوؼ گردند و در حني اجتماع با يکديگر‬ ‫اماءالرضبن بايد شب و‬ ‫بيان حجج و دالئل اؽبی مبايند و بشارت بيوم ظهور دىند ‪...‬باری‬ ‫ّ‬ ‫روز بکوشند تا ربصييل کماالت صوری و معنوی مبايند و در قرآن کرمي و اقبيل جليل تتبّع‬

‫کل و علي ُک َّن البهاءاالهبی "‪( .‬ص ‪ ٔٓٛ-ٜ‬ج ‪ ٚ‬مکاتيب‬ ‫زياد بنمايند اينست فرض بر ّ‬ ‫حضرت عبدالبهاء)‬ ‫الرضبن بکوشيد تا چون مردان در اين ميدان چوگانی زنيد و گوئی بربائيد‬ ‫ٗٔ‪ " -‬ای اماء ّ‬ ‫قسم جبمال قدم کو جنود ملکوت اهبی چنان تاييد مبايد کو در مضمار عرفان صفدر و‬ ‫صف شکن گرديد و ّقوت تأييد مشا را برجال عا َمل غالب گرداند "‪( .‬ص ‪ ٕٔٚ-ٛ‬ج ‪ٚ‬‬ ‫مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫اماءالرضبن مشهود و واضح ؽبذا ورقاتی‬ ‫حق‬ ‫حق در ّ‬ ‫٘ٔ‪" -‬در اين َکور اؽبی الطاؼ ّ‬ ‫ّ‬ ‫مبعوث شدند کو حريت خبش عقول گشتند‪ .‬چنان ثبوت و رسوخ از ايشان ظاىر و‬ ‫باىرگشت کو چشم جهانيان خريه گرديد "‪( .‬ص ‪ ٕ٘ٛ‬ج ٕمنتخبات مکاتيب حضرت‬ ‫عبدالبهاء)‬ ‫‪ " -ٔٙ‬از صبلو مسائل خطريه کو فی اغبقيقو از خوارؽ عادات ؿبسوب و از خصائص‬ ‫مستظل و بصفوؼ‬ ‫ظل کلمةاللّو‬ ‫ّ‬ ‫اين دور مق ّدس مشرده ميشود آنست کو چون نساء در ّ‬ ‫مروجني امراللّو ملحق گشتند شجاعت و بسالت بيشرتی نسبت برجال از خود‬ ‫مؤمنني و ّ‬ ‫دبنصو ظهور رساندند"‪( .‬ص ٖٗٔ ظهور عدل اؽبی ‪ -‬ترصبو مصوب)‬ ‫ّ‬ ‫‪ " -ٔٚ‬من در سعی و کوششم کو عا َمل نساء را بعون و عنايت صبال مبارک چنان ترقّی‬ ‫کل حريان مانند يعنی در روحانيّت و فضائل و کماالت انسانيّت و معرفت‪.‬‬ ‫دىم کو ّ‬ ‫فبالک آمريکا کو مهد حري ِ‬ ‫ت نساء است ىنوز نساء اقبمن سياسی ندارند زيرا هبم در‬ ‫ّ‬ ‫ميافتند‪ .‬ىنوز در ؾبلس ّامت عضوی ندارند و نبچنني صبال مبارک خطاب ميفرمايند يا‬ ‫رجال بيت العدل‪ .‬حال مشا بايد قدری سکون و قرار داشتو باشيد تا کار بو حکمت‬ ‫پيش رود و ّاال چنان مغشوش و درىم شود کو خود مشا بگذاريد و فرار مبائيد‪ .‬اين طفل‬ ‫يک شبو ره صد سالو مريود‪( ."...‬ص ‪ٖٙ‬ج ‪ ٚ‬مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬

‫سؤال خامبی حبضور مبارک عرض شد کو گفتو بود تا حال از جانب خدا زنی مبعوث نشده و نبو‬

‫مظاىر اؽبيّو رجال بوده اند‪ .‬فرمودند‪:‬‬ ‫‪ " -ٔٛ‬ىر چند نساء با رجال در استعداد و قواء شريکند ولی شبهو ای نيست کو رجال‬ ‫اقدمند و اقوی حتّی در حيوانات مانند کبوتران و گنجشگان و طاووسان و امثال آنان ىم‬ ‫اين امتياز مشهود "‪( .‬ص ٖ٘ٔ ج ٔ بدائع اْلثار)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫اماءالرضبن در ربصيالت مادی و معنوی وخدمت‬ ‫ٔ‪ " -‬امر ترقّی نساء و تشويق حضرات‬ ‫ّ‬ ‫بامراللّو و تعاون و تعاضدشان با حضرات رجال در ربکيم و تق ّدم امراللّو در اين دور اعظم‬ ‫عموماً و در اين اوقات خصوصاً‪ ،‬از امور اساسيّو ؿبسوب " (ص ٘‪ ٔٚ‬ج ٔ توقيعات‬ ‫مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬ ‫ٕ‪ " -‬در اخالؽ و رفتار و ع ّفت و عصمت و شجاعت و شهامت فبتاز از ديگران‬ ‫گردند و علّت انتباه صبهور نساء در آن اقليم شوند "‪( .‬ص ٖٖٔ ج ٖ توقيعات مبارکو‬ ‫‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬ ‫ٖ‪ " -‬ثانی‪،‬اعتدال در شؤون و احوال نساء هبائيان است کو نظر حبريّت مفرطو غربيان‬ ‫نکنند چو کو ميفرمايند " ِى َي َشأْ ُن ا ْغبَْي َوان " و تساوی حقوؽ چنني نيست بلکو تساوی‬

‫در ربصيل علوم و فنون و صنايع و بدايع و کماالت و فضائل عامل انسانی است نو‬ ‫حريت مضره عامل حيوانی ّاما حال در بعضی بالد شرؽ بني بنات و نساء بعضی نوىوسان‬ ‫موجود کو در خصوص البسو و اغذيو و طرز معاشرت و ؾبالست خواىان ّاول درجو‬ ‫حريّت آزاديند ولی در علوم و فنون و تربيت و اخالؽ حتّی در آداب الزمو معاشرت در‬ ‫آخرين مقام تدنّی و حشرشان با نفوس مايو شرمساری و ورد زبانشان تساوی حقوؽ و‬ ‫آزادی"‪( .‬ص ‪ ٙٚ-ٛ‬ج ٖ توقيعات )‬ ‫اماءالرضبن را ترغيب و ربريص و تشجيع مبايند تا بر استعداد وقابليّت و‬ ‫ٗ‪ " -‬حضرات‬ ‫ّ‬ ‫فعاليّت بيفزايند و در کسب معارؼ امريّو و کماالت معنويّو و ترويج سنن اؽبيّو و شعائر‬ ‫ّ‬

‫دينيّو بيش از پيش نبت بگمارند و بآنچو الئق اين امراعظم است در آن اقليم مفتخر‬ ‫گردند و گوی سبقت را در ميدان خدمت از رجال بربايند "‪( .‬ص ٖٗ​ٗ منتخبات‬ ‫توقيعات مبارک)‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای "تربيت و تزييد معلومات امری"‪" ،‬تقوی و تقديس"‪،‬‬ ‫"ع ّفت و عصمت" و "هنی از سيئات غرب" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫‪" :ٜٙ‬مواسات "‬ ‫حضرت هباءاهلل ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬معنی مواسات کو در کتاب اؽبی نازل شده اينست کو ىر يک از مؤمنني سايرين را‬ ‫مثل خود مشاىده مبايند يعنی خود را اعلی نشمرند و اغنياء فقراء را از مال خود ؿبروم‬ ‫ننمايند و آنچو از برای خود از امورات خرييّو اختيار مينمايند از برای سايرمؤمنني ىم نبانرا‬ ‫اختيار کنند‪ .‬اينست معنی مواسات و ح ّد مواسات تا اين مقام بوده و ذباوز از آن از‬ ‫شؤونات ىوائيّو و مشتهيات نفسيّو عنداللّو مذکور "‪( .‬ص ٘ٗٔ دريای دانش و ص‬ ‫‪ ٖ٘ٙ‬ج ٗ مائده آظبانی ط ‪)ٕٜٔ‬‬ ‫ٕ‪ " -‬مواسات در کتب اؽبی از قبل و بعد ؿببوب بوده و ىست و اين مواسات در مال‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫اصةٌ َوَم ْن يػُ ْو َؽ‬ ‫ص َ‬ ‫است نو در دونش نو در فوقش و يُؤث ُرْو َن َعلَی اَنْػ ُفس ِه ْم َولَ ْو َکا َن هب ْم َخ َ‬ ‫ک ُى ُم الْ َفائَػ ُزْو َن (*)اين مقام فوؽ مساوات است ‪( ."...‬ص ‪ ٖٜ​ٜ‬ادعيو‬ ‫ُش َّح نَػ ْف ِس ِو فَأ ُْولَئِ َ‬ ‫حضرت ؿببوب (*)مضمون آيو ‪ ٜ‬سوره حشر)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪ " -ٔ :‬از صبلو تعاليم هباءاللّو مواسات بني بشر است و اين‬ ‫مواسات اعظم از مساوات است و آن اينستکو انسان خود را بر ديگری ترجيح ندىد‬ ‫بلکو جان و مال فدای ديگران کند ّاما نو بعُنف و َجربکو اين قانون گردد و شخصی ؾببور‬ ‫بر آن شود ‪.‬بلکو بايد بصرافت طبع و طيب خاطر مال و جان فدای ديگران کند و بر‬ ‫فقراء انفاؽ مبايد يعنی بآرزوی خويش‪ ،‬چنانکو در ايران در ميان هبائيان ؾبری است "‪.‬‬ ‫(از لوح مبارک در جواب صبعيّت الىای ‪ -‬ص ‪ ٔٓٚ‬ج ٖ مکاتيب )‬ ‫ٕ‪ " -‬از تعاليم هباءاهلل مواسات است و اين اعظم از مساوات است‪ ،‬مساوات امريست‬ ‫ؾببوری ولکن مواسات امريست اختياری کمال انسان بعمل خري اختياری است ‪..‬اغنياء‬ ‫مواسات بفقراء کنند و انفاؽ بر فقراء مبايند ولی دبيل و اختيار خويش نو آنکو فقراء اغنياء‬ ‫را اجبار مبايند "‪( .‬ص ‪ ٕ٘ٛ‬ج ٖ امر و خلق)‬

‫ٖ‪ " -‬فبکن نيست کو نفوس از منافع ذاتيّو خود چشم پوشند و خ ِري خود را فدای خري‬ ‫ـبمر و فبکن‬ ‫عموم مبايند ّاال بو تديُّن حقيقی چو کو در طينت انسانيّو ؿببّت ذاتيّو خود ّ‬ ‫نيست بدون اميدواری اج ِر جزيل و ثواب صبيل از فوائد موقّتو جسمانيّو خود بگذرد ولکن‬ ‫شخص موقن باللّو و مؤمن بآيات او چون موعود و متي ّقن مثوبات کلّيّو اخرويّو است و‬ ‫ِ‬ ‫عزت و سغادت درجات اخرويّو َکاَ ْن َملْ يَ ُک ْن انگاشتو گردد ؽبذا‬ ‫صبيع ن َعم دنيويّو در مقابل ّ‬ ‫راحت و منافع خود را ابتغائاً لَِو ْج ِو اللّ ِو ترک مبوده در نفع عموم دل و جان را رايگان‬ ‫مبذول دارد "‪( .‬ص ٗٔ​ٔ رسالو مبارکو مدنيّو )‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای "تربعات"‪" ،‬تعاون و تعاضد"‪" ،‬خدمت خبلق"‪ ،‬و‬ ‫"فقر و غناء" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫ٓ‪" :ٚ‬موسيقی "‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪ " :‬اِنَّا خلَّْلنَا لَ ُکم اِصغَاء اْالَصو ِ‬ ‫ات َو‬ ‫َ‬ ‫ْ ْ َ َْ‬ ‫النَّغَم ِ‬ ‫ات اِيَّا ُکم اَ ْن َىبْ ِرج ُکم اْالَصغَاء عن َش ِ‬ ‫أن اْالَ َد ِ‬ ‫ب َو الْ َوقَا ِرافْػَر ُح ْوا بَِفَرِح ا ِْظبيَاْالَ ْعظَ ِم الَّ ِذي‬ ‫َ ْ ْ ُ َْ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫بِ​ِو تَػوَّؽب ِ ِ‬ ‫ني ‪.‬اِنَّا َج َع ْلنَاهُِم ْرقَا ًة لِعُ​ُرْو ِج اْالَْرَو ِاح اِلَی اْالُفُ ِق اْالَ ْعلی‬ ‫ت اْالَفْن َدةُ َوا ْقبَ َذبَ ْ‬ ‫ت عُ ُق ْو ُل الْ ُم َقَّربِ ْ َ‬ ‫َ​َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫اح النَّ ْف ِ‬ ‫ني "‪(K ٘ٔ) .‬‬ ‫س َو ا ْؽبَ​َوی ا ِِّن اَعُ ْوذُ اَ ْن تَ ُک ُونُوا م َن ا ْعبَاىلِ َ‬ ‫َال َْذب َعلُ ْوهُ َجنَ َ‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬ىواالهبی ای عبد هباء موسيقی از علوم فبدوحو در درکاه کربياست بايد در جوامع‬ ‫کربی و صوامع عظمی بابدع نغمات ترتيل آيات مبائی و چنان آىنگی در مشرؽ االذکار‬ ‫فن موسيقی چقدر‬ ‫بلند کنی کو مالء اعلی باىتزاز آيد مالحظو کن کو نظر باين جهت ّ‬ ‫فبدوح و مقبول است اگر توانی اغبان و انغام و ايقاع و مقامات روحانی بکار بر‪.‬‬ ‫موسيقی ناسوتی را تطبيق بر ترتيل الىوتی کن آنوقت مالحظو فرمائی چقدر تاثري دارد و‬ ‫چو روح و حيات رضبانی خبشد نغمو و آىنگی بلند کن کو بلبالن اسرار را سرمست و‬ ‫ک الت ِ‬ ‫َّحيَّةُ َوالْثَّنَاءُ ع ع "‪( .‬ص ٗ‪ ٕٜ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫بيقرار مبائی و َعلَْي َ‬

‫ٕ‪ " -‬ای مرغ خوش اغبان صبال اهبی در اين دور بديع ُح ُجبات اوىام را خرؽ مبوده و‬ ‫ذم و قدح فرموده‪ .‬در ميان بعضی از ملل شرؽ نغمو و آىنگ‬ ‫تعصبات اىالی شرؽ را ّ‬ ‫ّ‬ ‫مذموم بود ولی در اين دور بديع نور مبني در الواح مق ّدس تصريح فرمود کو آىنگ و آواز‬ ‫فن موسيقی از فنون فبدوحو است و سبب رقّت قلوب‬ ‫رزؽ روحانی قلوب و ارواح است‪ّ .‬‬ ‫مغمومو‪ .‬پس ای شهناز بآوازی جانفزا آيات و کلمات اؽبيّو را در ؾبامع و ؿبافل بآىنگی‬ ‫بديع بنواز تا قلوب مستمعني از قيود غموم و نبوم آزاد گردد و دل و جان هبيجان آيد و‬ ‫ک الْبَ َهاءُ اْالَبْػ َهی ع ع "‪( .‬ص ٗ‪ ٜٔ‬گنجينو‬ ‫تضرع دبلکوت اهبی کند و َعلَْي َ‬ ‫تبتّل و ّ‬ ‫حدود و احکام)‬ ‫فن موسيقی مهارتی مبودند و اغبانی بديع‬ ‫ٖ‪" -‬ای باربد اؽبی ىر چند َسلَف در ّ‬ ‫عشاؽ ابيات عاشقانو باغبان بيات بنواختند و در‬ ‫بسرودند‪ ،‬شيهر آفاؽ گشتند و سرور ّ‬ ‫اقبمن عا َمل نوائی بلند مبودند در صحرای فراؽ بآىنگ حجاز ولولو در عراؽ انداختند‪ ،‬ولی‬ ‫نغمو اؽبی را تأثريی ديگر و آىنگ آظبانی را جذب و وؽبی ديگر‪ .‬در اين عصر طيور‬ ‫انس در حدائق قدس بايد آواز شهنازی بلند کنند کو مرغان مچن را بوجد و پرواز آرند‪.‬‬ ‫در اين جشن اؽبی و بزم ربّانی چنان عود و رودی بسرود آرند و چنگ و چغانو ای بنوازند‬ ‫کو شرؽ و غرب را سرور و شادمانی دىند و حبور و کامرانی خبشند‪ .‬حال تو آىنگ آن‬ ‫چنگ را بلند کن و سرود آن عود بزن کو باربد را جان بو کالبد دىی و رودکی را آسودگی‬ ‫خبشی‪ .‬فارياب بی تاب کنی و ابن سينا را بسينای اؽبی داللت مبائی وعلَي َ ِ‬ ‫َ​َْ‬ ‫ک التَّحيَّةُ َوالثَّناءُ‬ ‫ع ع "‪( .‬ص ٘‪ ٖٙٗ-‬ج ٖ امر وخلق و ص ‪ٜٔ٘-ٙ‬گنجينو حدود و احکام)‬

‫سبوجات ىوائيّو است کو در عصب صماخ گوش تاثري‬ ‫ٗ‪ " -‬ىر چند اصوات عبارت از ّ‬ ‫مبايد و سبوجاّت ىوا َعَرضی از اَعراض است کو قائم هبواست با وجود اين مالحظو مينمائيد‬ ‫کو چگونو تأثري در ارواح دارد آىنگ بديع روح را طريان دىد و قلب را باىتزاز آرد"‪.‬‬ ‫(ص ٖٗٔ ج ٔ منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء طآمريکا)‬

‫٘‪ " -‬اصوات و اغبان بديعو و آىنگ و آوازىای خوش عرضی است کو بر ىوا عارض‬ ‫ميشود زيرا صوت يعنی عبارت از سبوجات ىوائيو است و از سبوج ىوا اعصاب صماخ گوش‬ ‫سبوجات ىوا کو َعَرضی از‬ ‫متأثّر شود و استماع حاصل گردد‪ .‬حال مالحظو کنيد کو ّ‬ ‫اَعراض است و ىيچ مشرده شود روح انسان را جبذب و ولو آرد و بنهايت درجو تاثري خبشد‬ ‫گريان کند‪ ،‬خندان کند شايد بدرجو ای آيد کو دبخاطره اندازد‪ .‬پس مالحظو کنيد چو‬ ‫سبوج ىواست کو اىتزاز ىوا سبب شود انسان را از حالی بو‬ ‫مناسبتی بني روح انسان و ّ‬ ‫حالی اندازد و بکلّی منقلب مبايد بلکو صربو قرار از برای او نگذارد‪ .‬مالحظو کنيد کو‬ ‫چقدر اين قضيو عجيب است زيرا از خواننده چيزی خروج نيابد و در مستمع دخول‬ ‫ننمايد باوجود اين تأثريات عظيمو روحانيّو حاصل شود‪ .‬پس اين ارتباط عظيم کائنات را‬ ‫تأثرات معنويّو است چنانکو ذکر شد کو چگونو اين اعضاء و اجزای‬ ‫البد از تاثريات و ّ‬ ‫متأثر و مؤثّر دريکديگرند مثالً چشم نظر کند قلب متأثّر شود‪ .‬گوش استماع کند‬ ‫انسان ّ‬ ‫روح متأثّر شود‪ .‬قلب فارغ شود فکر گشايش يابد و از برای صبيع اعضای انسان حالت‬ ‫خوش حاصل آيد‪( ."...‬از مبحث ‪ ٜٙ‬مفاوضات مبارکو)‬ ‫خطاب جبوانی کو معلّم موزيک در ارتش بود ميفرمايند‪:‬‬ ‫‪" -ٙ‬موسيقی آيتی از آيات اؽبی است چنانچو آن موسيقی اجسام را حبرکت و ىيجان‬ ‫آرد موسيقی اؽبی و ندای آظبانی قلوب و ارواح را اىتزاز خبشد‪ .‬انبيای اؽبی معلم اين‬ ‫موسيقی روحانيند ؽبذا اميدوارم تو اين نغمو و آىنگ ملکوتی را بشنوی چنانچو از‬ ‫موسيقی ظاىری لشکر و کشور را جنبش ميدىی از اين موسيقی اؽبی ارواح و عقول را‬ ‫طرب و سرور سرمدی خبشی "‪( .‬ص ٘‪ ٕٚ‬ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫***‬

‫ٔ‪" :ٚ‬مهاجرت فی سبيل اللّو "‬ ‫حضرت هباءاهلل ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ؼ يػزيِّن اللّ ِو ِديْػباج کِتَ ِ‬ ‫اب الْ ُو ُج ْوِد بِ ِذ ْک ِر اَ ِحبَّائِ​ِو الَّ ِذيْ َن َضبَلُ ْوا ا َّلرَزايا َِف‬ ‫َ​َ‬ ‫ٔ‪َ " -‬ونَػ ْفسو ا ْغبَ ِّق َس ْو َ َ​َ ُ‬ ‫الد بِا ِْظب ِو و ِذ ْک ِرهِ و يػ ْفت ِخر ُک ُّل من فَاز بِلِقائِ ِهم بػ ِ ِ‬ ‫سبِيلِ ِو و سافَػروا َ​َف الْبِ ِ‬ ‫َْ َ‬ ‫ْ َْ َ‬ ‫َ ْ َ َ ُْ‬ ‫َ‬ ‫ني الْعباد َويَ ْستَْن ْريُ‬ ‫َ​َ​َ ُ‬ ‫بِ ِذ ْک ِرِىم من َِف الْبِ ِ‬ ‫الد "‪( .‬ص ٓ‪ ٜٔ‬ج ٖ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬ ‫ْ َْ‬ ‫ِ َّ ِ‬ ‫ىاجرْوا ِم ْن اَْوطَاهنِ​ِم لِتَْبلِْي ِغ اْالَ ْم ِر يُؤيِّ ُد ُىم الُّْرْوح اْالَِم ْ ِ‬ ‫ني َو َىبُْر ُج َم َع ُه ْم قَبِْي ٌل ِم َن‬ ‫ْ‬ ‫ُ ُ‬ ‫ٕ‪ " -‬ا َّنالذيْ َن َ ُ‬ ‫الْ َمالئِ َک ِة ِم ْن لَ ُد ْن َع ِزيْ ٍز َعلِْي ٍم‪ .‬طُْوبَی لِ َم ْن فَ َازِ​ِخب ْد َم ِة اللّ ِو لَ َع ْم ِري َاليػُ َقابِلُوُ َع َم ٌل ِم َن اْالَ ْع َم ِال‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِّر ِم ْن لَ ُد ْن ُمْنَزٍل قَ ِد ٍمي "‪.‬‬ ‫ک الْ ُم ْقتَ ِد ُر الْ َق ِديْػ ُر انَّوُ لَ َسيِّ ُداْالَ ْع َم ِال َو ِطر ُازَىا َک َذلِ َ‬ ‫ماشاءَ َربِّ َ‬ ‫اَّال َ‬ ‫ک قُد َ‬ ‫(ص ٕ٘ٔ منتخباتی از آثار حضرت هباءاهلل)‬ ‫ِ‬ ‫ٖ‪ " -‬اِ َّن الَّ ِذين ىاجروا َِف سبِي ِل اللّ ِو ُثَّ ِ ِ ِ‬ ‫ت‬ ‫صلِِّ َّ‬ ‫ني َعلَْي ِه ُم الْ َم َالءُ اْالَ ْعلَی َوُرق َم ْ‬ ‫ْ َ َ َ ُْ َ ْ‬ ‫صع ُد ْوا الَْيو يُ َ‬ ‫َ‬ ‫اَ ْظبَائُػ ُه ْم ِم َن الْ َقلَ ِم اْالَبْػ َهی ِم َن الَّ ِذيْ َن ا ْستُ ْش ِه ُد ْوا َِف َسبِْي ِل اللّ ِو الْ ُم َهْي ِم ِن الْ َقيُّ ْوِم‪َ .‬علَْي ِه ْم َر ْضبَةُ‬ ‫ض ُل اللّ ِو َو نَػ َف َحاتُوُ اِنَّوُ َؽبَُو الْغَ ُف ْوُر الْ َک ِرْميُ "‪( .‬از دستخط مبارک بيت‬ ‫اللّ ِو َو ِعنَاياتُوُ َو فَ ْ‬ ‫العدل اعظم اؽبی‪ ،‬احتماالً مورخ اگوست ٕ‪ ٜٔٚ‬بعد از شهادت سو جوان مهاجر ايرانی‬ ‫در فيليپني ‪ -‬اداره آرشيو بيت العدل اعظم اؽبی مرقوم و تاييد فرموده اند کو منت فوؽ‬ ‫مطابق اصل است)‪.‬‬ ‫ٗ‪ " -‬طوبی از برای عبادی کو خالصاًلوجو اللّو قصد بالد مبايند ِالَ ْج ِل تبليغ امرو انتشار‬ ‫آثار لَ َع ْم ُراللّو ارض بقدوم آن نفوس افتخار مبايد امروز خادم امر اؽبی و مبلّغ آياتش از‬ ‫اعلی اػبلق درکتاب مذکور"‪( .‬ص ‪ ٜٗ‬ج ٗ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫ب اللّو حرکت مبايد و هبدايت عباد مشغول گردد "‪.‬‬ ‫٘‪ " -‬طوبی از برای نفسی کو ِغبُ ِّ‬ ‫(ص ٕٗ ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی ط ٕٔٔ بديع)‬

‫‪ " -ٙ‬نفس حرکت لوجو اللّو در عامل موثّر بوده و ىست و در کتب قبل مقام توجو‬ ‫ـبلصني باطراؼ ِلجل ىدايت عباد مذکور و مسطور "‪( .‬ص ٔ‪ ٔٚ‬ظهور عدل اؽبی)‬ ‫‪ " -ٚ‬اليوم بر اَمثال آقبناب الزم کو بديار قريب و بعيد خالصاً لوجو ـبتار ّتوجو مبايند و‬ ‫ِعظام رميمو را بنفحات ذک ِر مطلع نور احديّو بو حيوة باقيو کشانند‪ .‬احبّای اؽبی دبثابو‬ ‫کل ديار مرور کنند تاصبيع بِقاع ارض بفيض اعظم فائز شوند "‪.‬‬ ‫نسيم صبحگاىی بايد بر ّ‬ ‫(ص ٕ‪ ٗٙ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫حضرت عبدالبهاء در الواح وصايا ميفرمايند‪ " -ٔ :‬در فبالک و ديار منتشر شوند و آواره‬ ‫ىر بالد و سرگشتو ىر اقليم گردند‪ .‬دقيقو ای نياسايند و آنی آسوده نگردند و ن َفسی‬ ‫راحت قبويند‪ .‬در ىر کشوری نعره ياهباءاالهبی زنند و در ىر شهری شهره آفاؽ شوند "‪.‬‬ ‫(ص ٘‪ ٗٙ‬رسالو ايام تسعو)‬ ‫ٕ‪ " -‬ل ّذت آسودگی در وطن و حالوت آزادگی از ِؿبَن بگذرد ولی موىبت ىجرت در‬ ‫مستمرو نتائج عظيمو از آن مشتهر‪( .‬صٓ‪ٕٚ‬‬ ‫سبيل حضرت احديّت باقی و دائمی و‬ ‫ّ‬ ‫ج ٔ منتخباتی از مکاتيب ط آمريکا)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬

‫ٔ‪ " -‬امر اصيل مهاجرت از امور اساسيو بلکو اولني وظيفو مقدسو ياران و ؿبافل روحانيّو‬ ‫در آن اقليم است "‪( .‬ص ٔ​ٖٔ ج ٖ توقيعات مبارکو)‬ ‫ٕ‪ " -‬بايد امر مهاجرت را انبّيّتی فوؽ العاده دىند "‪( .‬ص ٕٓ٘ ج ٖ توقيعات مبارکو‬ ‫‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬ ‫نص صريح اجر عظيم و ثواب جزيل از برای نفوسی مق ّدر است کو در حببوبو‬ ‫ٖ‪ " -‬بو ّ‬ ‫باليا در بالد اللّو سياّر گردند و باوجود تتابُع رزايا مغروران و غافالن و بيهوشان را حبيوة‬

‫باقيو و شريعت ساميو و نعمت سرمديّو و اوامر و ُسنن اؽبيّو دعوت مبايند و آگاه سازند‪.‬‬ ‫اينست سجيّو اىل هبا و فريضو و اؽبان صبال کربيا"‪( .‬ص ٓ‪ ٜٔ‬ج ٖ توقيعات مبارکو)‬ ‫ٗ‪ " -‬شواىد فتوحات عظيم سپاىيان غيور امر حضرت هباءاهلل کو بنام او و باعانت او‬ ‫در اين جهاد روحانی قيام مبودند بسيار است اينانند کو در تطهري عامل و توحيد بنی آدم‬ ‫شرکت مبودند و باحيای روحانی جامعو بشری جامعو ای کو نقد مبادی اخالقی و حيات‬ ‫روحانی را يکسره باختو و بپای خود بو پرتگاه فناو اضمحالل شتافتو‪ ،‬قيام مبودند " ‪.‬‬ ‫مؤسسو ايادی امراللّو)‬ ‫(ص ٕ‪ ٕٛ‬کتاب ّ‬ ‫٘‪ " -‬شايستو و سزاوار آنکو در اين غبظو خطري صبعی منجذب و فداکار دامن نبّت بر‬ ‫کمر زنند و از ُم ُدن و ديار و اوطان و اوکار خويش در گذرند و چون طيور شکور در‬ ‫عزت ابديّو پرواز مبايند و دبوجب بيان اقدس اعظم اکرم کو ميفرمايد " يَػْنبَغِي َؽبَؤالء اَ ْن‬ ‫اوج ّ‬ ‫يَ ُک ْو َن َز ُاد ُىم الت َ​َّوُّک َل َعلَی اللّ ِو " با توشو توّکل و انقطاع باقاليم شاسعو بعيده و اشطار غري‬ ‫مفتوحو توجو کنند و بکمال ثبات و استقامت بو تسخري مدائن قلوب پردازند "‪.‬‬ ‫مصوب)‬ ‫(ص ٘‪ ٕٔٗ-‬ظهور عدل اؽبی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫***‬

‫ٕ‪" :ٚ‬نظافت و لطافت "‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪َ " -ٔ :‬سبَ َّس ُک ْوا بِاللَّطَافَِة َ​َف ُک ِّل‬ ‫ط‬ ‫اْالَ ْح َو ِال لِئَ َّال تَػ َق َع الْعُيُ ْو ُن َعلَی َما تَکَْرُىوُ اَنْػ ُف ُس ُک ْم َواَ ْى ُل ا ِلف ْرَد ْو ِس َو الَّ ِذي َذبَ َاوَز َعْن َها َْوببَ ُ‬ ‫عملُو َِف ا ْغبِ ِ ِ‬ ‫ف اللّوُ َعْنوُ اِنَّوُ َؽبَُو الْ َع ِزيْػ ُزالْ َک ِرْميُ "‪(Kٗٙ) .‬‬ ‫ني َو ا ْن َکا َن لَوُ عُ ْذٌر يَػ ْع ُ‬ ‫ْ‬ ‫َ​َ ُ‬ ‫ٕ‪َ " -‬سبَ َّس ُکوا ِحبب ِل اللَّطَافَ ِة علَی َش ٍ‬ ‫اح َک َم بِ​ِو َم ْن‬ ‫أن َاليػَُری ِم ْن ثِيَابِ ُک ْم آثَ ُار اْالَْو َس ِ‬ ‫َ‬ ‫ْ َْ‬ ‫اخ َى َذا َم َ‬ ‫ف ِمن ُک ِّل لَ ِطْي ٍ‬ ‫ف َو الَّ ِذي لَوُ عُ ْذٌر َال بَأسَ َعلَْي ِو اِنَّوُ َؽبَُو الْغَ ُف ْوُر ا َّلرِحْي ُم "‪(Kٚٗ) .‬‬ ‫َکا َن اَلْطَ َ ْ‬ ‫ِ‬ ‫ني الَِْربيَِّة َى َذا َما اَ​َر َاد لَ ُک ْم َم ْولَي ُک ُم الْ َع ِزيْػ ُز ا ْغبَ ِکْي ُم‪(K ٚٗ) ".‬‬ ‫صَر اللَّطَافَة بَػ ْ َ‬ ‫ٖ‪ُ " -‬ک ُونْوا عُْن ُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫اخ الْ ُمْن َج ِم َدةُ َو‬ ‫ٗ‪َ " -‬و َح َک َم بِاللَّطَافة الْ ُک ْ َربی َو تَػ ْغسْي ِل َما تَػغَ​ََّريم َن الْغُبَا ِر َو َکْي َ‬ ‫ف اِْال ْو َس ُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ُد ْونَػ َها‪ .‬اتَّػ ُق ْوا اللّوَ َو ُک ْونػُ ْوا م َن الْ ُمطَّ َّه ِريْ َن‪َ .‬و الَّذي يػَُری َِف ک َسائو َو َس ٌخ انَّوُ َال يَ ْ‬ ‫ص َع ُد ُد َعائُوُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ص َى َذا َما اَحبَّوُ اللّوُ‬ ‫ب َعنْوُ َم َالءٌ َعالُْو َن‪ .‬ا ْستَ ْعملُ ْوا َماءَ الْ َوْرَد ُثَّ الْعطَْر ا ْػبَال َ‬ ‫الَی اللّو َو َْهبتَب ُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ع ِمْن ُک ْم َما اَ​َر َاد َربُّ ُک ُم الْ َع ِزيْػ ُز ا ْغبَ ِکْي ُم‪(K ٚٙ) ".‬‬ ‫م َن اْالَ​َّوِل الَّذي َال اَ​َّوَل لَوُ ليَتَ َ‬ ‫ض َّو َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ک يَعِظُ ُک ْم الْ َعلِْي ُم اِنَّا‬ ‫اس ُک ْم َع َّما يَ ْکَرُىوُ اللّوُ َک َذلِ َ‬ ‫٘‪ " -‬نَظ ُف ْوا يَا قَػ ْوُم بػُيُ ْوتَ ُک ْم َو َغ ِّسلُ ْوا لبَ َ‬ ‫ب اللَّطَافَةَ َِف ُک ِّل اْالَ ْحو ِال اِيَّا ُکم اَ ْن تَػتَجاوُزوا َع َّما اُِمرُْمت بِ​ِو َِف کِتَ ِ‬ ‫اب اللّ ِو الْ َع ِزيْ ِزا ْغبَ ِمْي ِد"‪.‬‬ ‫ُِكب ُّ‬ ‫َ​َْ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫(ص ‪ ٚٛ‬گنجينو حدود و احکام و ص ٘‪ ٕٜ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫و بعد در نبني لوح مبارک ميفرمايند‪ُ " -ٙ :‬کونػُوا َِف َغاي ِة اللَّطَافَِة اِ َّن الَّ ِ‬ ‫ي‬ ‫ل‬ ‫ي‬ ‫ذ‬ ‫َ‬ ‫س لَوُ لَطَافَةٌ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ْ​ْ‬ ‫َ‬ ‫ات الر ْضب ِن و َال يستأنِس معو اَىل الر ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني"‪.‬‬ ‫لَ ْن َِهب َد نَػ َف َح ِ َّ َ َ ْ َ ُ َ َ ُ ْ ُ ِّ ْ‬ ‫ض َوان اتَّػ ُق ْوا اللّوَ َو َالتَ ُک ْونُ َّنم َن اعبَاىل ْ َ‬ ‫(ص ‪ ٚٛ‬گنجينو حدود و احکام و ص ٘‪ ٕٜ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬

‫علويّت عا َمل انسانی و ترقّی‬ ‫ٔ‪ " -‬در صبيع مراتب تنزيو و تقديس و پاکی و لطافت سبب ّ‬ ‫حقائق امکانيست حتّی در عاملَ جسمانی نيز لطافت سبب حصول روحانيّت است‬ ‫چنانکو صريح کتب اؽبی است و نظافت ظاىره ىر چند امريست جسمانی ولکن تأثري‬ ‫شديد در روحانيّات دارد"‪( .‬ص ٖٗٔ ج ٔ منتخباتی از مکاتيب ط آمريکا)‬ ‫ٕ‪ " -‬در عا َمل وجود از صبلو شؤون جسمانی کو تعلّق و تأثري در مراتب روحانی دارد‬ ‫دبحل پاک و طيّب و طاىر داخل شوی يک‬ ‫نظافت و لطافت و طهارت است ‪.‬چون ّ‬ ‫نفحو روحانيّتی استشمام مبائی‪ .‬ؽبذا در اين کور اعظم اين امر امتّ اقوم را هنايت تاکيد‬ ‫صبال قدم روحی الحبّائو الفداء فرمودند "‪( .‬ص ‪ ٚٛ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫ٖ‪ " -‬تالمذه بايد در هنايت طهارت و نظافت باشند‪ .‬ىرچو نظافت بيشرت هبرت "‪.‬‬ ‫(ص ٕ‪ ٖٔٔ-‬ج ٔ منتخباتی از مکاتيب ط آمريکا)‬ ‫***‬

‫ٖ‪" :ٚ‬نماز "‬ ‫حضرت هباءاهلل در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬قَ ْد فَػَر ِ‬ ‫ب‬ ‫لص ْوُم ِم ْن اَ​َّوِل الْبُلُ ِ‬ ‫لصلَوةُ َو ا ُّ‬ ‫ض َعلَْي ُک ُم ا َّ‬ ‫وغ اَْمَراً ِم ْن لَ َدی اللّ ِو َربِّ ُک ْم َوَر ِّ‬ ‫ِ‬ ‫آبائِ ُکم اْالَ​َّولِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ض َالً ِم ْن‬ ‫ف ِم َن اؼبَرضِ اَ ِو ا ْؽبَ​َرم (*) َع َفا اللّوُ َعْنوُ فَ ْ‬ ‫ض ْع ٌ‬ ‫ني‪َ .‬م ْن َکا َن َِف نَػ ْفسو َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ ُ‬ ‫َ‬ ‫ِعْن ِدهِ اِنَّوُ َؽبَُو الْغَ ُف ْوُر الْ َک ِرْميُ"‪(K ٔٓ) .‬‬ ‫(*) َىَرُم نيز باقتضائی اعراب گذاشتو اند‪ .‬در ترصبو انگليسی مرقوم است‪:‬‬ ‫‪those who are weak from illness or age...‬‬ ‫لصلَوةُ فُػرادی قَ ْد رفِ‬ ‫ِ‬ ‫لصلَوةِ الْ ِمي ِ‬ ‫ت اِنَّوُ َؽبَُو‬ ‫ک‬ ‫ح‬ ‫ع‬ ‫اع ِة اِّال فِيا َّ‬ ‫ب َعلَْي ُک ُم ا َّ َ َ‬ ‫ْم ا ْعبَ َم َ‬ ‫ّ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ٕ‪ُ " -‬کت َ‬ ‫ُ‬ ‫يم"‪(K ٕٔ) .‬‬ ‫ْاْل ِم ُر ْ‬ ‫اغبَک ُ‬ ‫ٖ‪ " -‬براستی ميگومي از برای صوم و صلوة عنداللّو مقاميست عظيم "‪( .‬ص ٕ‪ ٔٙ‬آثار‬ ‫گهر بار)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫کل ‪.‬البتّو صبيع را بصيام و صلوة دعوت مبائيد چو کو معراج‬ ‫ٔ‪ " -‬مباز فرض و واجب بر ّ‬ ‫ارواح است و مفتاح قلوب ابرار‪ .‬آب حيوان جنّت رضوان است و تکليف منصوص از‬ ‫حضرت رضبن‪ .‬ابداً تأخري و هتاون جائز نو "‪( .‬ص ٗ‪ ٜ‬ج ٗ امر و خلق)‬

‫س اساس امر اؽبی است و سبب روح و حيات قلوب رضبانی ‪.‬اگر صبيع‬ ‫ٕ‪ " -‬صلوة اُ ّ‬ ‫کل غموم زائل و َروح و روبان‬ ‫احزان احاطو مبايد چون دبناجات در صلوة مشغول گردمي ّ‬ ‫حاصل گردد حالتی دست دىد کو وصف نتواّن و تعبري نداّن وچون در کمال تنبّو و‬ ‫خضوع و خشوع در مباز بني يدی اللّو قيام مبائيم و مناجات صلوة را بکمال رقّت تالوت‬ ‫مبائيم حالوتی در مذاؽ حاصل گردد کو صبيع وجود حيات ابديّو حاصل کنند‪َ .‬والْبَ َهاءُ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ص ِال "‪( .‬ص ٕ‪ٔ​ٔ-‬‬ ‫َعلَی اَ ْى ِل الْبَ َهاءالَّذيْ َن َْهب ُرْو َن اَ ْح َکام اللّو َو يَػ ْعبُ ُد ْو َنَ َربػَّ ُه ْم بِالْغُ ُد ّو َو اْ​ْل َ‬ ‫گنجينو حدود و احکام )‬ ‫ٖ‪ " -‬ای يار روحانی مناجات و صلوة فرض و واجب است و از انسان ىيچ عذری‬ ‫ـبتل العقل يا دچار موانعی فوؽ العاده باشد "‪( .‬ص ٕ‪ ٔٙ‬آثار‬ ‫مقبول نو مگر آنکو ّ‬ ‫گهربار و ص ٖٔ گنجينو حدود و احکام)‬ ‫ٗ‪ " -‬از حکمت مباز سؤال مبوده بودی بدانکو مباز فرض است و واجب و هبيچ عذری‬ ‫انسان معاؼ از صلوة نشود مگر عاجز باشد يا خود ؿبذور کل ّي واقع گردد و حکمتش‬ ‫حق است زيرا انسان در آنساعت بدل و جان‬ ‫اينست کو مباز عبارت از ارتباط بني عبد و ّ‬ ‫حبق مؤانست جويد و ؿببّت و الفت مبايد‪ .‬عاشق را ل ّذتی‬ ‫توجو حبضرت يزدان کند و ّ‬ ‫ّ‬ ‫اعظم از مکاؼبو با معشوؽ نيست و طالب را نعمتی هبرت از مؤانست با مطلوب نو اينست‬ ‫ىر ن ْفس منجذب دبلکوت اؽبی هنايت آرزويش کو وقتی فراغت يابد و دبحبوب خويش‬

‫تضرع وزاری‬ ‫تضرع و زاری کند طلب الطاؼ و عنايت مبايد و مستغرؽ در حبر خطاب و ّ‬ ‫ّ‬ ‫گردد و از اين گذشتو صلوة و صيام سبب تذ ّکر و تنبّو انسانست و حفظ و صيانت از‬ ‫امتحان "‪( .‬ص ٓ​ٓٔ‪ ٜ​ٜ-‬ج ٕ منتخباتی از مکاتيب)‬

‫٘‪ " -‬تعليم صلوة کو صحيح خبوانند الزمست ؽبذا اِعراب جائز "‪( .‬ص ٗ‪ ٜ‬ج ٗ امر و‬ ‫خلق)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬

‫ٔ‪ " -‬مباز تکليف شرعی ياران است و از ارکان شريعت اللّو ؿبسوب و تأثريش از ادعيو و‬ ‫مناجاهتای نازلو شديدتر و چون فرض و واجب است مؤمنني ومؤمنات را در ىر يومی از‬ ‫حق متذ ّکر و مشغول گرداند و از غفلت و فراموشی ؿبفوظ و مصون مبايد "‪.‬‬ ‫ايّام بذکر ّ‬ ‫(ص ٓ‪ ٕٛ‬ج ٖ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای "تالوت آيات و الواح" و "روزه" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫ٗ‪" :ٚ‬وصيتنامو "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ٔ‪ " -‬قَ ْد فُ ِرض لِ ُکل نَػ ْف ٍ ِ‬ ‫ؼ فِْي ِو‬ ‫أسوُ بَاِْال ْس ِم اْالَ ْعظَ ِم َو يَػ ْع َِرت َ‬ ‫س کتَ ُ‬ ‫اب الْ َوصيَّة َولَوُ اَ ْن يػَُزيِّ َن َر ُ‬ ‫َ ّ‬ ‫بِوح َدانِيَّ ِة اللّ ِو َِف مظْه ِر ظُهوِرهِ و ي ْذ ُکر فِي ِو ما اَراد ِمن الْمعرو ِ‬ ‫ؼ لِيِ ْش َه َد لَوُ َِف َع َو ِامل اْالَ ْم ِر‬ ‫َْ‬ ‫َ َ ُ ْ َ َ َ ْ َ َ َ َ َ ْ ُْ‬ ‫وا ْػبَْل ِق و يَ ُک ْو َن لَوُ َکْنَزاً ِعْن َد ربِِّو ا ْغبَافِ ِظ ْاالَمِ ِ‬ ‫ني " ‪( .‬کتاب مستطاب اقدس ‪(Kٜٔٓ‬‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫و در رسالو مبارکو سؤال و جواب مرقوم است‪ " -ٕ :‬انسان در مال خود ـبتار است اگر‬ ‫حق النّاس بر او نباشد آنچو در کتاب وصيّت‬ ‫بر ادای حقوؽ اؽبی موفّق شود و نبچنني ّ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫بنويسد و اقرار و اعرتاؼ مبايد مقبول بوده و ىست قَ ْداَذ َن اللّولَوُ بِاَ ْن يَػ ْف َع َل فْي َما َملَّ َکوُ اللّوُ‬ ‫ف يَ َشاءُ "‪.‬‬ ‫َکْي َ‬ ‫و در لوح ديگری در جواب سؤال يکی از احبّاء ميفرمايند‪ " -ٖ :‬سوال ديگر آقبناب آيا‬ ‫ذريّو و ساير َوَرثَة‪ ،‬ترکو و مايبلک خود را بديگری‬ ‫نفسی ـبتار است در مال خود با بودن ّ‬ ‫و يا بيک نفر از ورثو مصاغبو ويا ِىبَة مبايد و ساير ورثو را بی هبره کند و يا مبيتواند‪َ .‬ى َذا‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ما نَػزلَّوُ الْوَّىاب َِف ا ْعبو ِ‬ ‫ف يَ َشاءُ‪ .‬تا‬ ‫اب ىر نفسی در مال خود ـبتار است يَػ ْف َع ُل فْيو َکْي َ‬ ‫َ َ َ ُ‬ ‫َ‬ ‫حکم عقل بر او صادؽ اختيار از او سلب نو‪َ .‬ى َذا ما َح َک َم بِ​ِو اللّوُ "‪( .‬ص ٗٔ​ٔ‬ ‫گنجينو حدود و احکام)‬ ‫و در جواب سؤال مشابو ديگری ميفرمايند‪ " -ٗ :‬ىر ن ْفسی در اموال خود ـبتار بوده‬ ‫عزت عباد باموال بوده و‬ ‫عز وجود ؿبو گردد در يک مقام ّ‬ ‫وىست چو اگر اختيار منع شود ّ‬ ‫ىست "‪( .‬ص ‪ ٕٜٓ‬ج ٗ امر و خلق)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬

‫ٔ‪ّ " -‬اما مسألو مرياث‪ .‬اين تقسيم در صورتيست کو شخص متوفّی وصيّتی ننمايد‬ ‫آنوقت اين تقسيم جاری گردد ولی ىر ن ْفسی مکلّف بر وصيّت است بلکو فرض و واجب‬ ‫صحت خويش بايد ُحکماً وصيّت مبايد‬ ‫است و صريح نصوص اؽبيّو است کو در حالت ّ‬ ‫وحبسب ميل خودش ىر نوعی کو خبواىد وصيّت کند و آن وصيّتنامو را ـبتوم بدارد وبعد از‬ ‫وفاتش باز شود و دبوجب آن عمل گردد‪ .‬در اين صورت شخص متوفّی ميدانی وسيع‬ ‫دارد کو در زمان حيات خود هبر قسمی کو ميل دارد وصيّت مبايد تا ؾبری شود و َعلَْي ُک َما‬ ‫الْبَهاءُاْالَهبی "‪( .‬ص ٕ‪ ٖٚ‬ج ٖ مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ٕ‪ " -‬انسان ـبتار مطلق است و ىر قسم خبواىد دبوجب وصيّت نامو اموال را در ايّام‬ ‫وراث تقسيم مينمايد و توزيع ميکند کو بعد از او ؾبری گردد‪ .‬وصيّت فرض بر‬ ‫خويش بني ّ‬ ‫کل است يعنی ىر ن ْفسی بايد در ايّام حيات خويش وصيّتی ؿبکم و متني و صريح‬ ‫ّ‬ ‫ؿبل بسيار امنی ؿبفوظ دارد و در وصيّت ـبتار است‬ ‫بنويسد و فبهور و مستور مبايد و در ّ‬ ‫معمول بو ومق ّدم بر ىر حکمی است و ن ْفسی مقتدر بر تغيري و تبديل نيست‬ ‫و وصيّتنامو‬ ‫ٌ‬ ‫در اينصورت اگر صبيع اموال را باوالد خويش دىد مقتدر است‪ّ .‬اما اگر ن ْفسی اطاعت‬ ‫امر نکند ووصيّتنامو ننويسد و اين تکليف اؽبی را ـبالفت مبايد و يا آنکو وصيّتنامو از ميان‬ ‫برود اموال او بر حسب اَ ْس َهام مفروضو تقسيم شود وفی اغبقيقو اين ُحکم مربم اعظم‬ ‫حکمتش اينست کو نفسی بی وصيّتنامو ن َفس نکشد‪ .‬مالحظو ميفرمائيد کو از جهت‬ ‫عدم وصيتنامو مرياث بتمامها بر خالؼ رضای ُم َوِّرث توزيع و تقيسم و تفريق ميشود و چو‬

‫کل زيرا‬ ‫مشکالتی و منازعاتی حاصل گردد ولی وصيّتنامو قاطع ىر نزاعی و سبب راحت ّ‬ ‫انسان حبسب آرزو و خواىش خويش وصيّت مينمايد‪ .‬چقدر خوش است کو اموال‬ ‫َم ْوُرْوثو سباما برضا و آرزومندی ُم ِوِّرث تقسيم شود و توزيع گردد‪ .‬مالحظو کنيد کو بسيار‬ ‫نفوس قبل از وفات از فبات خويش چقدر مضطربند حال اين حکم اؽبی يعنی فرضيّت و‬ ‫حل صبيع اين مشکالت گردد "‪( .‬ص ٔ​ٔ‪ ٕٜٓ-‬ج ٗ‬ ‫وجوب وصيّت نامو قبل از فوت ّ‬ ‫امر وخلق )‬

‫ٖ‪ " -‬اين مسألو وصيّتنامو احبّا را بسيار انبيّت بدىيد کو از اْلن انبيّتش ظاىر و عيان‬ ‫شود تا دستور العمل جبهت آينده گردد "‪( .‬ص ‪ ٕٓٙ‬ج ٗ امر و خلق)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ‪ -‬راجع بو وصيّتنامو‪ ،‬خود افراد نفوس در اين خصوص ـبتارند و برؿبفل روحانی تأييد‬ ‫و اجرای آن واجب در صورتيکو ـبالف مصاحل امريّو چيزی در آن نباشد "‪( .‬ص ‪ٔ​ٔٙ‬‬ ‫گنجينو حدود و احکام)‬ ‫***‬

‫٘‪" :ٚ‬وظائف و آداب اصحاب شور"‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ ِ​ِ‬ ‫ٔ‪ " -‬قَ ْد َکتَب اللّوَ َعل ُک ِّل م ِديػنَ ٍة اَ ْن َْهبعلُوا فِيها بػي َ ِ‬ ‫س َعلَی‬ ‫َ ْ ْ َ َْ‬ ‫َ ْ‬ ‫َ ُ‬ ‫ت الْ َع ْدل َو َْهبتَم َع فْيو النُّ ُف ْو ُ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ضَراللّ ِو الْ َعلِ ِّي اْالَ ْعلَی َو يَػَرْو َن َم ْن‬ ‫َع َدد الْبَ َهاء َوا ْن اَ​َر َاد َال بَأسَ َويَػَرْو َن َکاَنػ َُّه ْم يَ ْد ُخلُ ْو َن َْؿب َ‬ ‫َاليػری و يػْنبغِيلَهم اَ ْن ي ُکونُوا اُمنَاءا َّلر ْضب ِن بػني اِْالم َک ِ‬ ‫ان َوُوَک َالءَاللّ ِو لِ َم ْن َعلَی اْالَْر ِ‬ ‫ض ُکلِّ َها‬ ‫َْ َ ْ‬ ‫َُ َ َ َ ُ ْ َ ْ َ َ‬ ‫ِ‬ ‫ک‬ ‫صالِ ِح الْعِبَ ِاد لَِو ْج ِو اللّ ِو َک َما يُ َشا ِوُرْو َن َِف اُ​ُم ْوِرِى ْم َوَىبْتَ ُارْوا َما ُى َو الْ ُم ْختَ ُار َک َذلِ َ‬ ‫َويُ َشا ُوْروا َِف َم َ‬ ‫ح َکم ربُّ ُکم الْع ِزيػز الْغف ِ‬ ‫ص َِف اللَّ ْو ِح اِتَّػ ُق ْوا اللّوَ يَااُْولِی‬ ‫َّار‪ .‬ايَّا ُک ْم اَ ْن تَ َدعُ ْوا َما ُى َوالْ َمْن ُ‬ ‫ص ْو ُ‬ ‫َ َ َ ْ َ ُْ َ ُ‬ ‫اْالَنْظَا ِر"‪( .‬کتاب مستطاب اقدس ٖٓ ‪)K‬‬ ‫ٕ‪ " -‬بايد اين نفوس حني حضور چنان مالحظو کنند کو بني يدی اللّو حاضر ميشوند "‪.‬‬ ‫(ص ٖٓٔ پيام ملکوت)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ّ " -‬اول فريضو اصحاب شور خلوص نيّت و نورانيّت حقيقت و انقطاع از ماسوی اللّو‬ ‫و اقبذاب بنفحات اللّو و خضوع و خشوع بني احبّا و صرب و ربمل بر بال و بندگی عتبو‬ ‫ساميو اؽبيّو است و چون باين صفات موفّق و مؤيّد گردند نصرت ملکوت غيب اؽبی‬ ‫احاطو مبايد "‪( .‬ص ٘ٔ اصول نظم اداری هبائی)‬ ‫تام بني اعضاء آن اقبمن است کو از بيگانگی بيزار گردند‬ ‫ٕ‪ّ " -‬اول شرط ؿببت و الفت ّ‬ ‫و يگانگی حضرت پرورگار آشکار کنند زيرا امواج يک حبرند و قطرات يک هنر‪ .‬قبوم يک‬ ‫اشعو يک مشس‪ .‬درختان يک بوستانند و گُلهای يک گلستان و اگر وحدت‬ ‫افقند و ّ‬ ‫حال و يگانگی بی مالل در ميان نيايد آن صبع پريشان گردد و آن اقبمن بی سر و‬ ‫باالرباد انتخاب‬ ‫سامان‪ .‬و شرط ثانی آنست کو رئيسی جبهت آن ؿبفل‪ ،‬اعضای اقبمن ّ‬ ‫کنند و دستور العمل و نظامی جبهت اجتماع و مذاکره قرار دىند و آن دستورالعمل و‬ ‫نظام در ربت اداره و ؿبافظو و ضبايت رئيس باشد و تنفيذ مبايد و اعضاء ؿبفل بايد در‬

‫هنايت اطاعت و انقياد باشند‪ .‬مکاؼبو حشو و زوائد در آن ؿبفل نگردد و اعضاء د رحني‬ ‫ورود توجو دبلکوت اعلی کنند و طلب تأييد از افق اهبی و در هنايت خلوص و وقار و‬ ‫سکون و آداب در اقبمن قرار يابند و بنهايت ادب و ماليبت کالم و انبيّت خطاب بو‬ ‫ربری حقيقت کنند نو اصرار در رأی زيرا اصرار وعناد‬ ‫بيان آراء پردازند‪ .‬در ىر مسالو ای ّ‬ ‫در رأی منجر دبنازعو و ـباصمو گردد و حقيقت مستور ماند‪ .‬ولی اعضای ؿبرتمو بايد‬ ‫بنهايت آزادگی بيان رأی خويش مبايند و ابداً جائز نو کو ن ْفسی تزييف رأی ديگری مبايد‬ ‫بلکو بکمال ماليبت بيان حقيقت کند و چون اختالؼ آراء حاصل شود رجوع باکثريّت‬ ‫کل اکثريّت را مطيع و منقاد گردند و ديگر جائز نو کو ن ْفسی از اعضاء ؿبرتمو‬ ‫آراء کنند و ّ‬ ‫بر قرار اخري چو د رخارج وچو در داخل اعرتاض مبايد و يا نکتو گريد ولو ـبالف صواب‬ ‫باشد زيرا اين نکتو گريی سبب شود کو ىيچ قراری استقرار نيابد‪ .‬باری ىر کاری کو بو‬ ‫الفت و ؿببت و خلوص نيّت فيصل شود نتيجو اش انوار است و اگر ادنی اغرباری حاصل‬ ‫شود نتيجو اش ظلمات فوؽ ظلمات است‪ .‬تصادم افکار و مقاومت آراء در اقبمن‬ ‫شوراء سبب ظهور شعاع حقيقت است نبايد ىيچيک از اعضاء متک ّدر از مقاومت‬ ‫ديگری شود بلکو ىر يک قول ديگری را با وجود ـبالف بودن با رأی خويش در کمال‬ ‫ادب خبلوص نيّت گوش دىد و غباری در قلبش ننشيند‪ .‬چون چنني گردد آن اقبمن‪،‬‬ ‫اقبمن اؽبی است و ّاال سبب برودت و کدورت عامل شيطانی‪ .‬ونبچنني آن ؿبفل رضبانی‬ ‫تعرض ننمايد حتّی از امور سياسی‬ ‫بايد قطعيّاً بامور سياسی کو راجع حبکومت ؿبلی است ّ‬ ‫دم نزند‪ .‬مذاکرات بتمامها ؿبصور در امور روحانيّو باشد کو تعلّق باداره تربيت نفوس و‬ ‫ِ​ِ‬ ‫بکل ُامم و نشر‬ ‫تعليم اطفال و اغاثو فقراء و اعانو ضعفاء صبيع فَرؽ عا َمل و مهربانی ّ‬ ‫نفحات اللّو و تقديس کلمةاللّو دارد‪ .‬در اين خصوص و اجراء اين شروط چون نبّت‬ ‫مبايند تأييد روح القدس رسد و آن ؾبمع مرکز سنوحات رضبانيّو گردد و جنود توفيق ىجوم‬ ‫کند و ىر روز فتوحی جديد حاصل شود "‪( .‬ص ‪ ٘ٓٙ -ٛ‬ج ٖ مکاتيب حضرت‬ ‫عبدالبهاء)‬ ‫ٖ‪ " -‬بايد بنوعی مذاکره و مشاوره گردد کو اسباب اختالفی فراىم نيايد و آن اينست کو‬ ‫حريّت رای خويش را بيان و کشف برىان مبايد اگر‬ ‫حني عقد ؾبلس ىر يک بيکمال ّ‬

‫ديگری مقاومت ميکند ابداً او مک ّدر نشود زيرا تا حبث در مسائل نگردد رای موافق معلوم‬ ‫نشود و بارقو حقيقت شعاع ساطع از تصادم افکار است‪ .‬در هنايت مذاکره اگر اتّفاؽ‬ ‫آراء حاصل گردد فنعم اؼبراد و اگر معاذ اللّو اختالؼ حاصل شود باکثريّت آراء قرار‬ ‫دىند‪...‬و ديگر آنکو مذاکره در ؿبفل شور را کسی نبايد نقل کند "‪( .‬ص ٗ‪ٖٙ-‬‬ ‫خصائل اىل هباء و فرائض اصحاب شور)‬ ‫ٗ‪ " -‬اول وظيفو اعضاء الفت و ّارباد آهناست کو سبب حصول نتائج حسنو گردد اگر‬ ‫ّارباد نباشد يا معاذ اللّو سبب اختالؼ شود البتو نبودن آن هبرتاست‪ .‬اگر ؿبفل شور يا‬ ‫ؾبلس عمومی سبب کدورت گردد بايد مرتوک ماند‪...‬ثانی وظيفو شان تالوت آيات و‬ ‫مناجات و حالت تذ ّکر وتنبّو است چنانکو خود را بني يدی اللّو مشاىده مبايند‪ .‬ثالث‬ ‫فکر و مذاکره در تبليغ امراللّو جبميع اطراؼ و اکناؼ است و بتمام قوی بايد قيام بر اين‬ ‫امر عظيم مبايند و تعيني و ترويج لوازم تبليغ امراللّو کنند‪ .‬رابع در فکر و ذکر رعايت فقرا‬ ‫و ضعفا و ضبايت مرضا باشند‪ .‬خامس اصالح و تدبري امور احبّا و مسائل اخری "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٖٜٗ‬ج ٔ بدائع اْلثار)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ‪ " -‬عموم ياران چو در داخل وچو در خارج ؿبفل بايد ؿبفل روحانی را مباينده خود‬ ‫مشرند و تقويت مبايند و ترويج اجرائاتش را کنند و نبچنني اعضای ؿبفل روحانی بايد خود‬ ‫را خادم مصاحل عموم احبّاء دانند ومرجع مصاحل روحانيّو ياران مشرند"‪( .‬ص ٔ٘ منتخبات‬ ‫توقيعات مبارک )‬ ‫تام باعضای ؿبفل روحانی خويش داشتو باشند و بتعاون و‬ ‫ٕ‪ " -‬احبّا بايد اعتماد و ثقو ّ‬ ‫تعاضد قيام کنند و نبچنني اعضای ؿبفل شور بايد دبصاحل امريّو عموميّو ناظر باشند‪.‬‬ ‫ترويج مقاصد شخصی ننمايند و ناظر بافکار و اميال و مصاحل خويش نگردند "‪.‬‬ ‫(ص ٓ‪ ٙ‬منتخبات توقيعات مبارک)‬

‫متوجو و حصر در منافع‬ ‫ٖ‪ " -‬بايد خود را خادم امني حقيقی احبّاءاللّو مشرند و نظر را ّ‬ ‫تمسک دبقاصد ومآرب شخصيّو گردند"‪.‬‬ ‫عموم ومصاحل امراللّو مبايند نو ناظر باشخاص وم ّ‬ ‫(ص ٓ٘ منتخبات توقيعات مبارک)‬ ‫تام مبايند و از‬ ‫ٗ‪ " -‬از جهتی حفظ و صيانت امراللّو را در امور جزئی و کلّی مراعات ّ‬ ‫جهتی ديگر اسباب عناد اىل بغضاء نشوند و بر خصومت و عداوت آنان نيفزايند‪ .‬در‬ ‫مواقع ـبصوصو چشم از عيوب اىل فتور بپوشند و بالعکس معاملو مبايند و راه مساؿبو‬ ‫پيش گريند ولی بيدار و ىشيار باشند تا در دام اىل خدعو و تزوير گرفتار نشوند و فريب‬ ‫مغرضني لبورند "‪( .‬ص ٘ٔ‪ ٔٗ-‬منتخبات از توقيعات مبارک)‬ ‫٘‪ " -‬و نبچنني اعضای ؿبافل روحانيّو ؿبلّی و مرکزی بايد از مآرب و منافع و مصاحل‬ ‫شخصيّو فرديّو خود بيزار و در کنار باشند و نظر را حصر در ترويج مصاحل صبهور و فوائد‬ ‫تعمق مبايند و‬ ‫عموميّو و پيشرفت جامعو هبائی مبايند‪ .‬در امور مفروضو موکولو ّ‬ ‫تفحص و ّ‬ ‫بعدل و انصاؼ ُحکم فرمايند‪ .‬در امور مرجوعو در کمال صراحت و صداقت و جديت‬ ‫مشورت تام مبايند و در مذاکرات و مباحثات‪ِ ،‬‬ ‫دو ِن استثناء مشارکت کنند و پس از‬ ‫ّ‬ ‫کل من ْ‬ ‫ّ‬ ‫متمسک بو ُحکم اکثريّت گردند و تصميمی قطعی بنمايند و پس از‬ ‫مشورت کامل ّ‬ ‫تصميم ِمن ِ‬ ‫دون تأخري و ترديد در تنفيذ واجرای قرارىای خويش نبّت بليغ مبذول دارند "‪.‬‬ ‫(ص ٓ‪ ٜ‬منتخبات توقيعات مبارک)‬ ‫‪ " -ٙ‬زهنار زهنار کو طرفداری جاه طلبی و تعلّق بدنيا در اداره امور رسوخی مبايند زيرا‬ ‫دبرور زمان نورانيّت آئني مق ّدس را ظلمانی و طهارت و تنزيهش را ل ّکو دار و اثرات‬ ‫عميقو اش را فلج و معلول خواىد ساخت "‪( .‬ص ٖٗ ج ‪ ٙ‬مائده آظبانی ط ‪- ٕٔٛ‬‬ ‫مصوب)‬ ‫ترصبو ّ‬ ‫‪ " -ٚ‬اعضای اين ؿبافل بايد بنوبو خود کامالًاحساسات موافق و ـبالف خود و مصاحل و‬ ‫سبايالت شخصی خويش را کنار گذارده افکار خود را در اطراؼ اقداماتی کو منجر بو خري‬

‫و سعادت جامعو هبائی و ترويج مصاحل صبهور است حصر مبايند "‪( .‬ص ‪ ٘ٛ‬نظامات‬ ‫مصوب)‬ ‫هبائی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫‪ " -ٛ‬وظائف اعضای ؿبفل امر کردن و رب ّکم نبوده بلکو مشورت است و آهنم نو تنها‬ ‫مشورت بني خود بلکو بايد ىرچو بيشرت فبکن شود با منتخبني خود نيز مشاوره مبايند و‬ ‫معرفی امراللّو بطور شايستو و مؤثّر انتخاب‬ ‫بايد صرفاً خود را دبنزلو وسائلی بدانند کو برای ّ‬ ‫تصور مبايند کو دبنزلو زينت و زيور ىيکل امراللّو بوده و‬ ‫شده اند آنان نبايد ىرگز چنني ّ‬ ‫مروجني تعاليم و مبادی‬ ‫تفوؽ داشتو و يگانو ّ‬ ‫فطرتاً از حيث استعداد و يا لياقت بر ديگران ّ‬ ‫امراللّو ميباشند و بايد با کمال خضوع بوظائف خود قيام کرده با فکری روشن و از روی‬ ‫تام دبنافع و مصاحل‬ ‫هنايت انصاؼ و وظيفو شناسی و با صراحت و سادگی و با تعلّق ّ‬ ‫ياران و امراللّو و عا َمل انسانيّت چنان نبّتی مبايند کو نو تنها مورد اطمينان و ضبايت واقعی‬ ‫و احرتام موّکلني خود واقع شوند بلکو بايد قدر شناسی و ؿببّت قلبی آنانرا نيز جلب کنند‬ ‫تفوؽ و استکبار و روش استتار اجتناب مبايند و از رفتار‬ ‫و بايد در صبيع احيان از روح ّ‬ ‫تعصبات و اميال شخصی را کنار‬ ‫تسلّط طلبی بيزار شوند و در مشاورات خود ىر گونو ّ‬ ‫گذارند و با کمال تدبّر و حکمت احبّا را ؿبرم اسرار خود قرار داده طرح و نظريّو خود ر ا‬ ‫با آهنا در ميان هنند و مشکالت و معضالت خود را در حضور آهنا مطرح سازند و از آهنا‬ ‫استشاره و مصلحت جوئی مبايند و چون موقع اخذ تصميم فرا رسد بايد از روی خلوص‬ ‫توجو و تبتّل‬ ‫نيّت و حسن طويّت و کمال رغبت مشورت کرده و سپس بآستانی اؽبی ّ‬ ‫تام ابدای رأی مبوده و مطيع نتيجو آراء‬ ‫مبايند و با صفای قلب و ايبان کامل و شهامت ّ‬ ‫حق بوده و قابل احتجاج‬ ‫اکثريت گردند زيرا بفرموده حضرت عبدالبهاء رای اکثريت ندای ّ‬ ‫نيست و بايد نبواره با کمال ميل و اشتياؽ دبورد اجراء گذاشتو شود‪ .‬اين رأی اکثريّت را‬ ‫بايد ياران قلباً قبول کنند و آنرا يگانو وسيلو صيانت وپيشرفت امراللّو مشرند شوقی ربانی "‪.‬‬ ‫(ص ٗ‪ ٖ٘-‬نظامات هبائی ‪ -‬ترصبو مصوب)‬ ‫‪ " -ٜ‬بايد رأی خود را در ىر امری و در ىر جلسو ای در هنايت صداقت و روشنی و‬ ‫خريخواىی و خضوع و خلوص ابداء و اظهار دارند و آنچو را بعد از مشورت کامل و‬

‫تام رأی اکثريّت بر آن قرار گرفت بدل و جان بدون ادنی کدورت و رقبش اجرا‬ ‫مذاکره ّ‬ ‫مبايند ولو آنکو رأی اکثريّت ـبالف واقع و عاری از صواب باشد ‪.‬چو اينست ُحکم صريح‬ ‫ؿبکم اؽبی‪ .‬چگونو ذباوز و اكبراؼ از اين امر منصوص جائز "‪( .‬ص ‪ ٙٚ-ٛ‬خصائل‬ ‫اىل هباء و فرائض اصحاب شور )‬ ‫کل چو در داخل و چو در خارج ؿبفل بايد اطاعت و انقياد باعضای ؿبفل‬ ‫ٓٔ ‪ّ " -‬‬ ‫مبايند وتصويب وتأييد اجرائاتش را مبايند ولو رأی اکثريّت ـبالف واقع و عاری از صواب‬ ‫باشد "‪( .‬ص ٓ‪ ٜ٘-ٙ‬منتخبات توقيعات مبارک)‬ ‫ٔ​ٔ‪ " -‬فردی از افراد ؿبفل ىر قدر عظيم الشأن باشد و کامل و ىرچو آگاه باشد و‬ ‫فاضل باز رأی فرد ُمصاب نبوده و لبواىد بود‪ .‬آن فرد قانوناً بايد مطيع اغليّيت باشد‬ ‫حتّی اگر از نُو ن ْفس چهار نفر خبواىند ـبالفت اغليّيت مبايند و بر خالؼ ميزان غلبو آراء‬ ‫عمل کنند اين منافی اساس امراللّو است و ـبالف قوانني متينو شريعةاللّو ‪.‬اگر چنني باشد‬ ‫ىرؿبل و ؾبمعی نفوسی خود را اعلَم و اعلی گويند و باوجود اقليّت ـبالفت‬ ‫نبيشو در‬ ‫ّ‬ ‫ؿبفل مبايند و در اساس وحدت و ّارباد خلل اندازند و امر و اصحاب امر را از نفوذ و‬ ‫غلبو باز دارند و دبثابو احزاب قبل تشکيل فَِرؽ ـبتلفو مبايند زيرا اگر در امم ماضيو‬ ‫اجل مبيدانستند عوام بيچاره مريد آنان مبيشدند و مايو تفرقو‬ ‫اشخاص خود را اعلَم و ّ‬ ‫کل ميدانستند سبب اختالؼ گشتند‬ ‫مبيگرديدند‪ .‬پس نبيشو نفوسی کو خود را افضل از ّ‬

‫ولی اغبمدللّو قلم اعلی اين استبداد رأی افراد علما و عقال را از ميان بردند و قول افراد را‬ ‫ولو اعلَم علما و افضل فضال باشد ميزان نفرمودند و امور را دبراکز منصوصو و ؿبافل‬ ‫ـبصوصو راجع مبودند‪ .‬حتّی ىيچ ؿبفلی را در امور کلّيّو عموميّو فبالک‪ ،‬باالطالؽ مرکز‬ ‫ظل يک بيت العدل و مرکز اعظم اؽبی خواندند‬ ‫قرار ندادند بل صبيع ؿبافل مق ّدسو را در ّ‬ ‫ظل ؿبور منصوص ـبصوص ُحکم يک ن ْفس يابند و از‬ ‫تامرکز‪،‬مرکز واحد باشد و صبيع در ّ‬ ‫انشقاؽ و تفرقو ؿبفوظ مانند "‪( .‬ص ٗ‪ ٖٚ-‬اصول نظم اداری)‬

‫ٕٔ‪ " -‬اگر چنانچو پس از تشکيل ؿبفل ملّی روحانی در انعقاد جلسات آن ؿبفل و‬ ‫اجتماع اعضای تسعو آن و ايفای وظائف مق ّدسو اش خلل و فتوری حاصل گردد البتّو‬ ‫انعکاس سوئی در جامعو خواىد داشت وعلت وىن و ربقري امراللّو شود و اسباب ىرج و‬ ‫تأخر و تقهقر گردد "‪( .‬ص ٘‪ ٜ‬منتخبات توقيعات مبارک)‬ ‫مرج و ّ‬ ‫ٖٔ‪ " -‬بديهيست مادام کو عضوی نتواند مرتّباًدر جلسات ؿبفل روحانی ؿبلّی خويش‬ ‫حضور هبمرساند ؿبال است بتواند وظائف مفروضو خود را ايفاء و مسؤوليّت ىای خويش‬ ‫را بعنوان مباينده جامعو اقبام دىد عضويّت ؿبفل روحانی ؿبلّی حقيقةً توأم با الزام و توانائی‬ ‫سباس نزديک با جريانات امريّو ؿبلّيّو وحضور مرتّب در جلسات ؿبفل است "‪( .‬ص ٗ‪ٙ‬‬ ‫ّ‬ ‫مصوب )‬ ‫نظامات هبائی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫حق استعفا‬ ‫ٗٔ‪ " -‬راجع باستعفا دادن اعضای ؿبفل از عضويّت پس از انتخاب فرمودند ّ‬ ‫نداشتو و ندارند و تشخيص و قبول عذر از خصائص ؿبافل ؿبلّيّو است ىر ن ْفسی اطاعت‬ ‫حق انتخاب و عضويّت ؿبافل ؿبروم "‪( .‬ص ٖ‪ٖٜ‬‬ ‫متمردين ؿبسوب و از ّ‬ ‫ننمايد از ّ‬ ‫منتخبات توقيعات مبارک)‬ ‫٘ٔ‪ " -‬مقتضی ميداّن خاطر احبّا را بلزوم قبول بالشرط ىر نوع خدمت و وظيفو ای کو‬ ‫مبايندگان يا ؿبفل ملّی بآنان رجوع مبايند متذ ّکر سازم ىر گونو امتناع از قبول خدمات‬ ‫مرجوعو را مذموم ميداّن شوقی ربانی "‪( .‬ص ٗٔ نظامات هبائی)‬ ‫* بو نصوص مبارکو درقسمت "مشورت" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫‪" :ٚٙ‬وفا"‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫لص ْد ِؽ‬ ‫ٔ ‪َ " -‬زيِّػنُ ْوا ُر ْؤو َس ُک ْم بِاِ ْکلِْي ِل اْالَ​َمانَِة َوالْ َوفَ ِاءَ و قُػلُ ْوبَ ُک ْم بَِرَد ِاءالتَّ ْق َوی َوالْ ُسنُ ُک ْم بِا ِّ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ک ِمن س ِجيَّ ِة اْالنْس ِ‬ ‫ص وَىياکِلُ ُکم بِ ِطرا ِزاْال َ ِ‬ ‫ص ِريْ َن "‪.‬‬ ‫ان لَ ْو اَنْػتُ ْم ِم َن الْ ُمتَبَ ِّ‬ ‫آداب ُکلٌّ َذل َ ْ َ‬ ‫ا ْػبَال ِ َ َ ْ َ‬ ‫َ‬ ‫(کتاب مستطاب اقدس ٕٓٔ ‪(K‬‬ ‫و دريکی از الواح ميفرمايند‪ " -ٕ :‬يػْنبغِي لِ ُک ُّل و ِ‬ ‫اح ٍد ِمْن ُک ْم اَ ْن يَ ُک ْو َن َمشْ َساً لِ َس َم ِاء الْ َوفَ ِاء‬ ‫َ​َ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫لِيظْهر ِمْنو ما تَػْن َشر ِ‬ ‫ؼ َشأ َن الْ َوفَ ِاء َوَ تَػَزيَّ َن بِ ِطَرا ِزهِ انَّوُ ِم ْن‬ ‫ني‪ .‬ا َّن الَّ ِذي َعَر َ‬ ‫ص ُد ْوُر الْ َعا ِرف ْ َ‬ ‫ِح بِو ُ‬ ‫َ َ​َ ُ َ‬ ‫ُ‬ ‫اَى ِل ى َذا الْم َق ِام الْ َک ِرِْمي‪ .‬يصلِّي علَي ِو اَىل اؼبلَ ُک ِ‬ ‫وت ِم ْن لَ ُد ْن ُم ْقتَ ِد ٍر َح َکيِ ٍم "‪( .‬ص ‪ٕ٘ٛ‬‬ ‫ْ‬ ‫ْ َ َ‬ ‫َُ َْ ُ َ‬ ‫اخالؽ هبائی)‬ ‫ض و ا َّ ِ‬ ‫ٖ‪ " -‬اِ َّن الَّ ِذي تَػَزيَّن بِ ِرَد ِاء الوفَ ِاء بَػ ْ ِ‬ ‫ِ‬ ‫صلِّي َعلَْي ِو الْ َم َال ِء اْالَ ْعلَی َو الَّ ِذي‬ ‫ر‬ ‫ال‬ ‫ا‬ ‫ني‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫لس َماء يُ َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ک َو الْ َملَ ُک ْوت "‪( .‬ص ٕٗٔ حيات هبائی)‬ ‫ض الْ َع ْه َد يَػ ْل َعنُوُ الْ ُم ْل ُ‬ ‫نػَ َق َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ٗ‪ " -‬اِ َّن الَّ ِذين وفِوا بِعهوِد ِىم و ع ِ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫َّه ْم ِم ْن‬ ‫قودى ْم َو نُ ُذ ْوِرى ْم َواَُّد ْوا اَ​َمانَات اللّو َو ُح ُق ْوقَوُ انػ ُ‬ ‫ْ َ َ ْ ُ​ُْ ْ َ ُ ْ‬ ‫ک يػُبَش ُِّرُى ْم الْ َمظْلُ ْوُم َِف ِس ْحنِ ِو الْ َع ِظْي ِم‪ .‬طُْوبی لِعِبَ ٍاد فَ ُازْوا َو ِالَ​َم ٍاء‬ ‫اَ ْى ِل الْ ِف ْرَد ْو ِساْالَ ْعلی َک َذلِ َ‬ ‫ِ‬ ‫اب اللّ ِو ر ِّ ِ‬ ‫ؼ و َعمل ما اُِمر بِ​ِو َِف کِتَ ِ‬ ‫فُػ ْز َن و لِ ُک ِّل من َسبَ َّس َ ِ‬ ‫ني "‪.‬‬ ‫ب الْ َعالَم ْ َ‬ ‫َْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ک بالْ َم ْع ُرْو َ َ َ َ َ‬ ‫(ص ‪ ٜٔٗ‬فضائل اخالؽ)‬ ‫ِ ِ‬ ‫صدَّر بکتاب اقدس)‬ ‫٘‪َ " -‬و َِف الْ َو ْعد َوفيّاً"‪( .‬ص ٘‪ ٙ‬ؾبموعو الواح ُم َ‬ ‫‪َ " -ٙ‬و الَّ ِذي َوفَی بِالْ َو ْع ِد اِنَّوُ اَِم َن ِم َن الْ َو ِعْي ِد " (ص ٖٕٔ حيات هبائی)‬ ‫أن َال سبَْنَع ُکم َنبْزات الَّ ِذيِن َک َفروا بِاللّ ِو ر ِّ ِ‬ ‫‪َ " -ٚ‬سبَ َّس ُکوا ِحبب ِل الْوفَ ِاء علَی َش ٍ‬ ‫ني"‪.‬‬ ‫ْ َْ َ َ‬ ‫ب الْ َعالَم ْ َ‬ ‫َ ْ َ ُ َ ُْ‬ ‫َ‬ ‫(ص ٕٗٔ حيات هبائی)‬

‫‪ " -ٛ‬ای بلبل معنوی جز در گلُب معانی جای مگزين و ای ىدىد سليمان عشق جز‬ ‫ؿبل مپذير‪ .‬اينست مکان‬ ‫در سبای جانان وطن مگري وای َعنقای بقا جز در قاؼ وفا ّ‬ ‫تو اگر بالمکان بپ ِرجان برپری و آىنگ مقام خود رايگان مبائی"‪( .‬قطعو ّاول کلمات‬ ‫مکنونو)‬ ‫‪ " -ٜ‬بدان کو ملکوت وفا را قبل از جربوت اظباء بسلطان اراده خلق فرمودمي ؽبذا وفا‬ ‫کل اسم بوده و خواىد بود "‪( .‬ص ٓ٘ٔ فضائل اخالؽ)‬ ‫عنداللّو ّ‬ ‫احب از ّ‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬وفا شج ِر مبارکی است اشبارش ؿببوب و آثارش باقی و دائم‪ .‬اگر خوب‬ ‫ب و او است پيشرو اىل ُوّد و راستی "‪( .‬ص ٓ٘ٔ‬ ‫مالحظو شود اوست قائد جنود ُح ّ‬ ‫فضائل اخالؽ و با تفاوهتائی در ص ‪ ٔٗٛ‬ج ٖ امر و خلق و ص ٕٗٔ حيات هبائی)‪.‬‬ ‫حق با وفا بوده و وفا را دوست داشتو و ميدارد"‪( .‬ص ٓ٘ٔ فضائل اخالؽ)‬ ‫ٔ​ٔ‪ّ " -‬‬ ‫حق َج ّل َجاللُو وفا را دوست داشتو و دارد و اوست طراز ىياکل ـبلصني و‬ ‫ٕٔ‪ّ " -‬‬ ‫مقربني ومق ّدسني "‪( .‬ص ٔ٘ٔ فضائل اخالؽ)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬ىواللّو ای مري وفا در عامل وجود صفتی هبرت و خوشرت و شريين تر از وفا نيست‬ ‫اين منقبت از اعظم اساس دين اؽبی است‪ .‬اگر انسان از صبيع صفات ضبيده ؿبروم باشد‬ ‫ولی باين صفت قدسيّو موصوؼ عاقبت حائز کماالت ميگردد و اگر چنانچو حائز صبيع‬ ‫صفات کماليّو باشد و از صفت وفا بی هبره آن کمال بو نقص مب ّدل گردد و آن خري بو‬ ‫عزت بذلّت منتهی شود "‪( .‬ص ‪ ٕ٘ٛ‬اخالؽ هبائی)‬ ‫شر و آن نورانيّت بظلمت و آن ّ‬ ‫ّ‬

‫ٕ‪ " -‬وفا ّاول بايد خبدا و اوامر و عهد او مبود و بعد بو بندگانش"‪( .‬ص ‪ ٕٔٛ‬ج ٔ‬ ‫بدائع اْلثار)‬ ‫ٖ‪ " -‬نفوسی کو رائحو ؿببّت صبال مبارک در مشام دارند از ىيچ نفحو ای جز رائحو‬ ‫گلشن وفا استنشاؽ ننمايند "‪( .‬ص ٕ٘ٔ فضائل اخالؽ)‬ ‫مقرب درگاه کربياء نفسی است کو جام وفا خبشد و اعداء را ّدر عطا مبذول‬ ‫ٗ‪ " -‬اليوم ّ‬ ‫دارد "‪( .‬ص ‪ ٕٓٙ‬ج ٖ امر وخلق)‬ ‫٘‪ " -‬در عامل وجود امری اعظم از وفا نيست کو طول م ّدت سبب فراموشی و اخالل در‬ ‫ؿببّت نشود مالحظو مبائيد در ايران آن نفوس مبارکو چقدر با وفا بودند کو در زير مششري‬ ‫صبال مبارک را ياد مبودند و ىيچ ستم و بالئی آهنا را از وفا منع نکرد‪ .‬در قربانگاه فرياد‬ ‫يا هباء االهبی از دل و جان بر آوردند اينست شأن وفا" ‪( .‬ص ‪ ٕٓٙ‬ج ٔ بدائع اْلثار)‬ ‫‪ " -ٙ‬جبميع نوع انسان بايد وفا پرور و مهربان بود "‪( .‬ص ٕ٘ٔ فضائل اخالؽ)‬ ‫‪ " -ٚ‬فی اغبقيقو انسان بايد بو وفا قيام مبايد و ثبوت و استقامت مبايد علی اػبصوص‬ ‫بقرين و نبنشني خود و نبدم و ندمي خود زيرا حقوؽ بني اين دو قومي و ؿبکم و متني است‬ ‫و انسان آنچو بکوشد از عهده اکمال بر نيايد ولی بقدر امکان قصور نشايد "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٗٚ‬حيات هبائی)‬ ‫***‬

‫نواىی‬ ‫‪" :ٚ​ٚ‬نهی از آزار حيوان "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫ک نَػ ْهياً َع ِظْيماًَِف‬ ‫ٔ ‪َ " -‬ال َْرب ِملُ ْوا َعلَی اغبَْي َو ِان َما يَػ ْع َج ُز َع ْن ضبَْلِ ِو انَّا نػَ َهْينَا ُک ْم َع ْن َذلِ َ‬ ‫ِ‬ ‫اى ِر الْع ْد ِل و اِْالنْ ِ‬ ‫لسمو ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ات َو اْالَْر ِضني"‪( .‬کتاب مستطاب‬ ‫ني ا َّ‬ ‫صاؼ بَػ ْ َ‬ ‫َ‬ ‫الْکتَاب‪ُ .‬ک ُونْوا َمظَ َ َ‬ ‫اقدس ‪(K ٔٛٚ‬‬ ‫ٕ‪ " -‬رعايت حيوان را منظور مبايد "‪( .‬ص ٓ٘ٔ ايقان مستطاب ط ٖ​ٖ‪)ٜٔ‬‬ ‫بضّر حيوان راضی نشويد تا چو رسد بانسان "‪( .‬ص ‪ ٜٔٙ‬ج ٖ امرو خلق)‬ ‫ٖ‪ُ " -‬‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬احبّای اؽبی بايد نو تنها بانسان رأفت و رضبت داشتو باشند بلکو بايد جبميع ذيروح‬ ‫هنايت مهربانی مبايند زيرا حيوان با انسان در احساسات جسمانی و روح حيوانی مشرتک‬ ‫است ولی انسان ملتفت اين حقيقت نيست گمان مينمايد کو احساس‪ ،‬حصر د رانسان‬ ‫است ؽبذا ظلم حبيوان ميکند ّاما حبقيقت چو فرقی در ميا ِن احساسات جسمانی‪.‬‬ ‫احساس واحد است خواه اذيّت بانسان کنی و خواه اذيّت حبيوان ابداً فرقی ندارد بلکو‬ ‫اذيّت حبيوان ضررش بيشرت است زيرا انسان زبان دارد شکوه مبايد آه و نالو کند و اگر‬ ‫صدمو ای باو رسد حبکومت مراجعت کند حکومت دفع تع ّدی کند ولی حيوان بيچاره‬ ‫زبان بستو است نو شکوه تواند و نو بشکايت حبکومت مقتدر است‪ .‬اگر ىزار جفا از‬ ‫انسانی ببيند نو لساناً مدافعو تواند و نو عدالةً دادخواىی کند‪ .‬پس بايد مالحظو حيوان را‬ ‫سن نوعی تربيت مبائيد کو‬ ‫بسيار داشت و بيشرت از انسان رحم مبود‪ .‬اطفال را از صغر ّ‬ ‫بينهايت حبيوان رؤوؼ و مهربان باشند‪ .‬اگر حيوانی مريض است در عالج او کوشند‪.‬‬ ‫اگر گرسنو است اطعام مبايند‪ .‬اگر تشنو است سرياب کنند‪ .‬اگر خستو است در راحتش‬

‫بکوشند‪ .‬انسان اکثر گنهکارند و حيوان بيگناه‪ .‬البتّو بيگناىان را مرضبت بيشرت بايد کرد‬ ‫مثل گرگ خوالبوار ِ‬ ‫و مهربانی بيشرت بايد مبود مگر حيوانات مؤذيو را ِ‬ ‫مثل مار گزنده و‬ ‫ساير حيوانات مؤذيو‪ .‬چو کو رحم باينها ظلم بانسان و حيوانات ديگر است‪ .‬مثالً اگر‬ ‫گرگی را رأفت و مهربانی مبائی اين ظلم بگوسفند است يک گلو گوسفند را از ميان‬ ‫بردارد‪ِ .‬‬ ‫کلب عقور را اگر فرصت دىی ىزار حيوان و انسان را سبب ىالک شود‪ .‬پس‬ ‫رأفت حبيوان درنده ظلم حبيوانات مظلومو است‪ .‬ؽبذا بايد چاره آنرا مبود ولکن حبيوانات‬ ‫مبارکو بايد بی هنايت مهربانی مبود‪ .‬ىرچو بيشرت هبرت و اين رأفت و مهربانی از اساس‬ ‫ملکوت اؽبی است‪ .‬اين مسألو را بسيار منظور داريد َو َعلَْي ُک ُم البَ َهاءُاْالَبْػ َهی ع ع"‪.‬‬ ‫(ص ٖ‪ ٕٔ​ٔ-‬ج ٖ مکاتيب)‬ ‫ٕ‪ " -‬ای دخرت عزيز ملکوتی من حيوان نظري انسان در نزد اىل حق بسيار عزيز است‬ ‫ؽبذا انسان بايد بانسان و حيوان ىر دو مهربان باشد و بقدر امکان در راحت و ؿبافظت‬ ‫حيوان بکوشد ّاما در تشريح حيوان چون منافع و فوائد طبّی حاصل ميشود کو سبب‬ ‫جراحی اکتشافاتی حصول يابد کو سبب حيات‬ ‫استفاده صبيع بشر ميگردد شايد از تشريح ّ‬ ‫جراحی ضرر خصوصی است ولکن منفعت‬ ‫ىزار مليون از نفوس گردد ىر چند اين عمل ّ‬ ‫عمومی يعنی از برای عموم انسان مفيد است حتّی اين تشريح اکتشافی سبب منفعت عا َمل‬ ‫حيوان نيز گردد از اين نظرگاهِ منفعت عمومی مقبول ولو ضرر خصوصی دارد جائز است‬ ‫زيرا تشريح آن حيوان نتايج بسيار عظيمی می خبشد مثالًتشريح گرگی در حالت بيهوشی‬ ‫سبب شود کو مرضی کشف ميشود کو اْلن ىزار مليون ازآن مرض مهلک هبالکت رسيده‬ ‫اند ‪.‬حال اين تشريح کشفی سبب ميشود کو ىزاران مليون از اين ىالکت ؿبفوظ‬ ‫ميمانند‪ .‬اگر آفتی بر رمو گوسفندی مسلط جائز است يک گوسفند را از برای سالمت‬ ‫ِ‬ ‫گوسفند فدائی را ىالک خواىد مبود‬ ‫گلو فدا مبود و ّاال آن آفت صبيع آن گلو را حتّی آن‬ ‫ولکن بايد تشريح در حيوانات موذيو باشد و بدرجو ای از احتياط باشد کو آن حيوان‬ ‫مدىوش و بی احساس باشد‪ .‬حيوانات موذيو را جائز کو جبهت سالمتی نفوس فدا مبود‪.‬‬ ‫نظر باين حکمتهای بالغو جائز است کو حيوانات موذی را جبهت سالمت عا َمل انسانی‬ ‫يح کشفی کرد‪ .‬اين حيوان موذی اگر زندگانی مبايد سبب ىالکت ىزار حيوان ديگر‬ ‫تشر ِ‬

‫شود مثالً اگر گرگ تشريح اکتشافی شود اين سبب ؿبافظو ىزار گوسفند است کو او‬ ‫خواىد دريد حتّی موت اين‪ ،‬سبب بقای ىزار حيوان است علی اػبصوص اکتشافات فنّی‬ ‫ک البَهاءُ اْالَبْػ َهی "‪.‬‬ ‫و طبّی ميشود کو الی االبد از برای عموم انسان مفيد است َو َعلَْي َ‬ ‫(ص ‪ ٜٔٚ -ٜ‬ج ٖ امر و خلق )‬ ‫***‬

‫‪" :ٚٛ‬نهی از اختالؼ "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪" -‬اِيَّا ُکم اِيَّا ُکم ع ِن الْ َفس ِاد و اِْالختِ َال ِ‬ ‫ک يَػ ْرِج ُع الضُُّّر اِلَی ِس ْد َرةِ قُ ْد ٍس‬ ‫ؼ ِالَ َّن بِ َذلِ َ‬ ‫َ َ ْ‬ ‫ْ ْ َ‬ ‫اؽ بَػْينَ ُک ْم لِيَ ْش َه َد ُک ُم اللّوُ ُمطَ َّهراً َع ْن ُک ِّل‬ ‫ث بِ​ِو النِّ َف ُ‬ ‫ِّس ْوا اَنْػ ُف َس ُک ْم َع ْن ُک ِّل َما َْوب ُد ُ‬ ‫َم ْرفُػ ْوعاً‪ ...‬قَد ُ‬ ‫ِ‬ ‫َدنَ ِ‬ ‫صا ُک ْم‬ ‫ک َو َّ‬ ‫ضاهُ َو َى َذا َما اُِم ْرُْمت بِ​ِو َِف اَلْ َو ِاح قُ ْد ٍس فبَْنُ ْو َعاًْ‪َ .‬ک َذلِ َ‬ ‫س َو َع ْن ُک ِّل َما َال ُوببُّوُ ِر َ‬ ‫ِ‬ ‫ک َش ِهْيداً "‪.‬‬ ‫ني الَّ ِذي اَ َحاطَْتوُ اْالَ ْحَزا ُن ِم ْن ُک ِّل اْالَ ْشطَا ِر َو َک َفی بِاللّ ِو َعلَی ذَلِ َ‬ ‫قَػلَ ُم ا َّلر ْضب ِن ح ْ َ‬ ‫الروح ‪ -‬ص ‪ ٖٔٙ‬ج ٗ آثار قلم اعلی)‬ ‫(لوح ّ‬ ‫ٕ‪ " -‬قُل يا قَػوِم َال َزبْتَلِ ُفوا َِف اَْم ِر اللّ ِو اَ ِن اتَّبِعوا ما اُِمرُْمت َِف کِتَ ٍ‬ ‫اب ُمبِ ْ ٍ‬ ‫ني اِيَّا ُک ْم اَ ْن يبَْنَ َع ُک ْم‬ ‫ْ‬ ‫َْ ْ‬ ‫ُْ َ ْ‬ ‫ال الَّ ِذين ي َّدعو َن اِْاليبا َن اِ َّن الَّ ِذي َذباوز عن حدوِدی اِنَّو لَي ِ ِ‬ ‫ب اِلَی اللّ ِو‬ ‫اَ ْع َم ُ ْ َ َ ُ ْ َُ‬ ‫س م ِّ ِْن اَّال اَ ْن يَػتُ ْو َ‬ ‫َ َ​َ َ ْ ُ ُ ْ‬ ‫ُ ْ َ‬ ‫الْغَ ُف ْوِر الْ َکرِْمي "‪( .‬ص ‪ ٖٛٚ‬ج ٖ امر وخلق)‬ ‫ٖ‪ " -‬ىر نفسی اليوم ذکری مبايد کو سبب اختالؼ شود لَ َدی اللّو مردود بوده و ىست‪.‬‬ ‫نفوس ُؿبيلو مثل نفوس قبل موجو دو اختالؼ را دوست داشتو و ميدارند نَ ْسأ َُل اللّوَ اَ ْن‬ ‫يػوفِّػ َقهم ويػؤيَّ َدىم علَی نُصرةِ اَم ِرهِ الْع ِزي ِز الْب ِدي ِع و يبَْنَعهم ع َّما َىبْتَلِ ِ​ِ‬ ‫َّاس َو َْوب َفظَ ُه ْم ِم ْن‬ ‫ُ‬ ‫َُ ُ ْ َ َُ ُ ْ َ ْ َ ْ َ ْ َ ْ َ َ ُ ْ َ‬ ‫ف بو الن ُ‬ ‫َنبز ِ‬ ‫ات ا َّ ِ‬ ‫ني "‪( .‬ص ٘‪ ٕٗ​ٗ -‬ج ٖ امر و خلق )‬ ‫لشيَاط ْ َ‬ ‫َ​َ‬ ‫ٗ‪ " -‬ىر امری کو بقدر رأس َشعری رائحو فساد و نزاع و جدال و يا ُحزن ن ْفسی از او‬ ‫ادراک شود حزب اللّو بايد از او احرتاز مبايند دبثابو احرتاز از رقشاء"‪( .‬ص ٕٖٔ گنجينو‬ ‫حدود و احکام)‬ ‫ضری از برای اين امر اليوم اعظم از فساد و نزاع و‬ ‫٘‪ّ " -‬‬ ‫حق شاىد و گواه است کو ّ‬ ‫جدال و کدورت و برودت مابني احباب نبوده و نيست "‪( .‬ص ٕ​ٕ​ٕ ؾبموعو اقتدارات)‬

‫ضری بر امر وارد نو بلکو اعراض خلق سبب و‬ ‫‪ " -ٙ‬اگر صبيع عا َمل از ّ‬ ‫حق اعراض مبايند ّ‬ ‫ضر و حزن مظلوم از عدم ّارباد و اتّفاؽ‬ ‫علّت ارتفاع امر ّ‬ ‫جل َجاللُو است ولکن ّ‬ ‫حق ّ‬ ‫اولياء و دوستانست "‪( .‬ص ‪ ٘ٚ‬ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی ط ٕٔٔ)‬ ‫ضّری اعظم از اختالؼ از برای امراللّو نبوده و نيست "‪( .‬ص ٗ​ٕٗ ج ٖ‬ ‫‪ " -ٚ‬ىيچ ُ‬ ‫امر و خلق )‬ ‫ضر وارد و ازين گذشتو‬ ‫و در نبني لوح مبارک ميفرمايند‪" -ٛ :‬از اختالؼ بر اصل شجره ّ‬ ‫کل‬ ‫ـبالفت امراللّو و تشتّت نفوس ؾبتمعو و تضييع امر مابني عباد و رب ّري نفوس ضعيفو ّ‬ ‫واقع‪َ .‬ذبنَّبوا يا اَ ِحباء ا َّلر ْضب ِن عن اِْالختِ َال ِ‬ ‫ان بػني اِْالم َک ِ‬ ‫ؼ بِ​ِو ي َکدَّر ص ِاَف َک ِ ِ ِ‬ ‫ان‪.‬‬ ‫َْ ْ‬ ‫أس الْع ْرفَ َ ْ َ ْ‬ ‫ُ ُ َ‬ ‫َ ُْ َ ّ َ‬ ‫لس ْج ِن الْمبِ ْ ِ‬ ‫ني"‪( .‬ص ٗ​ٕٗ ج ٖ امر وخلق )‬ ‫َک َذلِ َ‬ ‫ص ُح ُک ْم قَػلَ ِم َي اْالَ ْعلَی َِف َى َذا ا ِّ‬ ‫ک يػُْن َ‬ ‫ُ‬ ‫سم قتّال اختالؼ بوده و خواىد بود "‪( .‬ص ٕٖ گنجينو حدود و احکام)‬ ‫‪ّ " -ٜ‬‬ ‫ٓٔ‪ " -‬اختالؼ احبّای اؽبی اليوم سبب سرور اعداء از ملل ـبتلفو و تضييع امر بوده و‬ ‫أل اللّوَ اَ ْن يػُ َوفِّ ُق اَ ِحبَّائَوُ َعلَی الْ َم َحبَّ ِة َو اِْال ِّربَ ِاد َو َعلَی الْ َم َحبَّ ِة َو اِْال ِّربَ ِاد َو‬ ‫خواىد بود‪ .‬نَ ْس ُ‬ ‫َعلَی الْ َم َحبَّ ِة َو ا ِال ِّربَ ِاد "‪( .‬ص ٕ٘ٗ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫متمسکند و از ضغينو و بغضا‬ ‫ٔ​ٔ‪ " -‬طوبی از برای نفوسی کو حببل شفقت و رأفت ّ‬ ‫فارغ و آزاد "‪( .‬طراز دوم ‪ -‬ص ‪ ٔٛ‬ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬صبال مبارک فرموده اند کو اگر ميان دو نفر از ياران ؾبادلو شود و در مسألو ای از‬ ‫مسائل اؽبيّو مباحثو واقع گردد‪ ،‬منجر باختالؼ شود و اختالؼ سبب توىني امراللّو"‪.‬‬ ‫(ص ٕ٘ٗ ج ٖ امر و خلق)‬

‫ٕ‪ " -‬نبيشو تأثّرات قلب عبدالبهاء از اغرباريست کو در ميان احبّا حاصل گردد‪.‬‬ ‫مصائب خارجو تأثريی ندارد باليای وارده را ُحکمی نو زيرا ىر چو ىست از خارج است‬ ‫توقّعی از آنان نيست ولی اگر در ميان احبّا رقبش و اغرباری حاصل گردد بينهايت تأثري‬ ‫دارد‪( ."...‬ص ‪ ٖٔٙ‬فضائل اخالؽ)‬ ‫ٖ‪" -‬اليوم نصرتی از برای ميثاؽ اؽبی اعظم از اّرباد و اتّفاؽ نو و نبچنني اىانتی اعظم از‬ ‫اختالؼ و شقاؽ نيست َواللّ ِو الَّ ِذي َال اِلوَ اِّال ُىو اگر ّارباد و يگانگی در ميان مابکمال‬ ‫درجو چنانکو رضای صبال قدم است حاصل نگردد کور اعظم نتيجو نبخشد بلکو اين‬ ‫حزب چون احزاب سابقو باشد بلکو بکلّی ؿبو گردد"‪( .‬ص ٕٔ٘ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٗ‪ " -‬ای ياران اؽبی زهنار زهنار از اختالؼ زيرا بنيان اؽبی از اختالؼ برافتد و شجره‬ ‫مبارکو از ارياح اختالؼ از شبر باز ماند‪ .‬گلشن توحيد از زمهرير تباين افکار پژمرده گردد و‬ ‫نار ؿببّت اللّو افسرده شود"‪( .‬ص ٖ‪ ٕٔ٘ -‬ج ‪ ٜ‬مائده آظبانی ط ّاول)‬ ‫متفرؽ فيض باران‬ ‫٘‪ " -‬در کائنات خارجو تف ّکر کنيد تا عربت حاصل شود سحاب ّ‬ ‫ندارد و در اندک م ّدت متالشی شود‪ .‬گلو پراکنده در ربت تسلّط گرگ افتد‪ .‬طيور‬ ‫متفرقو بچنگل باز مبتالشود‪ .‬چو برىانی اعظم از اين کو ّارباد و اتّفاؽ سبب ترقّی و‬ ‫ّ‬ ‫حياتست و اختالؼ و افرتاؽ مورث ذلّت و ىوان و اعظم اسباب خذالن وخسران ‪."...‬‬ ‫(ص ‪ ٕٙٚ‬ج ٔ منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء ‪ -‬ط آمريکا)‬

‫و بعد حضرت عبدالبهاء درنبني لوح مبارک ميفرمايند‪:‬‬ ‫ذره‬ ‫‪ " -ٙ‬احبای اؽبی ميدانند و در صبيع الواح و ُزبُر ربّانی خوانده و ميخوانند کو از ذکر ّ‬ ‫ای اختالؼ صبال مبارک روحی الحبّائو الفداء چنان برميافروختند کو وجو مبارک تغيري‬ ‫مطهر شنيده اند‬ ‫ميکرد و ىر يک از اشخاص موجوده البتّو صد مرتبو بگوش خويش از فم ّ‬ ‫بکرات بکمال تأثّر ميفرمودند من اگر ببينم کو امراللّو سبب اختالؼ ميان دو نفس‬ ‫کو ّ‬

‫ميشود از امراللّو ميگذرم ‪( ."...‬ص ‪ ٕٙٚ‬ج ٔ منتخباتی از مکاتيب حضرت‬ ‫عبدالبهاء ط آمريکا)‬ ‫سری‬ ‫‪ " -ٚ‬نبچو گمان مبيکنم کو کسی سبب ّ‬ ‫ذره ای اختالؼ در امر مبارک شود‪ ،‬خواه ّ‬ ‫ب"‪.‬‬ ‫وخواه جهری‪ ،‬وخري ببيند عنقريب معلوم خواىد شد و َى َذا َو ْع ٌد َغ ْريُ َم ْک ُذ ْو ٌ‬ ‫(ص ‪ ٕٔٛ-ٜ‬ج ‪ٜ‬مائدهآظبانی ط ّاول)‬ ‫‪ " -ٛ‬با اينهمو باليا و اينهمو رزايا و ىجوم اعداء‪ ،‬در ميان احبّاء نيز اغربار موجود با‬ ‫وجود آنکو امر صبال قدم روحی الحبّائو الفداء عبارت از حقيقت ؿببت است و سبب‬ ‫کل امواج يک حبر گردند و قبوم باىره اوج نامتناىی يک فلک‪ .‬لئالی‬ ‫ارباد و الفت تا ّ‬ ‫اصداؼ توحيد گردند و جواىر متَللئو معدن تفريد‪ .‬بنده يکديگر گردند و نيايش و‬ ‫ستايش و پرستش نبديگر کنند‪ .‬زبان دبدح و ستايش ىر يک از احبّا گشيايند و هنايت‬ ‫عزت کنند و بانتساب آستان مق ّدس جز خري‬ ‫شکرانو ر ااز يکديگر مبايند‪ .‬نظر بافق ّ‬ ‫يکديگر نبينند و جز نعت يکديگر نشنوند و جبز مدح و ستايش يکديگر کلمو ای بر‬ ‫لسان نرانند‪ .‬بعضی بر اين منهج قومي سالک‪ .‬اغبمد للّو بعون و عنايت اؽبيّو موفّق و‬ ‫اعز اعلی چنانچو بايد و شايد قائم نو و اين‬ ‫مؤيّد در صبيع فبالک‪ .‬ولی بعضی براين مقام ّ‬ ‫بتصور نيايد زيرا طوفانی اعظم از اين از‬ ‫بسيار سبب احزان عبدالبهاست چنان حزنی کو ّ‬ ‫کل متّحد و متّفق‬ ‫برای امراللّو نو و وىنی اش ّد از اين بر کلمةاللّو نيست‪ .‬بايد احبّای اؽبی ّ‬

‫ظل َعلَم واحد ؿبشور شوند و بو رأی واحد‪ ،‬ـبصوص گردند و بو مشی واحد‬ ‫شوند در ّ‬ ‫سلوک مبايند و بو فکر واحد تشبّث کنند آراء ـبتلفو را فراموش مبايند و افکار متفاوتو را‬ ‫ِ‬ ‫کل بنده‬ ‫نسيان فرمايند زيرا اغبمدهلل مقصد‪ ،‬مقصد واحد است و مطلوب‪ ،‬مطوب واحد‪ّ .‬‬ ‫ظل يک شجره مبارکو امي و در سايو يک خيمو‬ ‫يک آستانيم و شريخوار يک پستان‪ .‬در ّ‬ ‫مرتفعو "‪( .‬ص ٖ‪ ٕ​ٕ​ٕ -‬ج ٔ منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء ط آمريکا)‬ ‫ِ‬ ‫طوفان خطر است و از خوؼ اختالؼ آراء در هنايت حذر‪ .‬اگر‬ ‫‪ " -ٜ‬عبدالبهاء در‬ ‫معاذاللّو اختالؼ جزئی حاصل گردد صبيع نفوس ذليل وىالک و امراللّو بنهايت ذلّت در‬

‫صبيع فبالک گرفتار شود‪ .‬ديگر معلوم است کو چقدر از اين فکر در اضطرامب‪ .‬اغبمدللّو‬ ‫اسباب اختالفی نو "‪( .‬ص ٓ​ٓ٘ ج ٖ مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ٓٔ‪ " -‬ای ياران عبدالبهاء مشارا دبالحت و صباحت صبال اهبی قسم ميدىم کو مانند‬ ‫قبوم ثريّا ؾبتمع و مؤتلف گرديد و سبب ّارباد و يگانگی عاؼبيان شويد بنياد خالؼ بر‬ ‫اندازيد و بنيان ائتالؼ بلند سازيد و بذيل ؿببّت اؽبيّو در آويزيد و ساحت قلب را از‬ ‫ؿبل اشراؽ مشس حقيقت گردد و نور موىبت بدرخشد ‪."...‬‬ ‫مغايرت و ـبالفت بپردازيد تا ّ‬ ‫(ص ‪ ٖٔٙ‬ج ٕ منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ٔ​ٔ‪ " -‬ىر کاری کو بالفت و ؿببّت و خلوص نيّت فيصل شود نتيجو اش انوار است و‬ ‫اگر ادنی اغرباری حاصل شود نتيجو اش ظلمات فوؽ ظلمات است "‪( .‬ص ‪ ٘ٓٚ‬ج ٖ‬ ‫مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ٕٔ‪ " -‬حضرت هباءاللّو ابواب اين اختالفات را مسدود فرمودند‪ ....‬حتّی فرمودند اگر‬ ‫دونفر در امری اختالؼ کنند کو بو دوئيّت منجرشود ىردو باطلند و از اعتبار ساقط "‪.‬‬ ‫(ص ‪ٔٚ​ٚ-ٛ‬ج ٘ مائده آظبانی ط ‪)ٕٜٔ‬‬ ‫کل‬ ‫ٖٔ‪ " -‬اگر چنانچو بني دوستان معاذاللّو اختالفی جزئی و کلّی در امری حاصل شود ّ‬ ‫بايد بکلّی سکوت مبايند و يا ؿببّت کنند و سؤال مبايند تا جواب ارسال گردد باری ىر‬ ‫ن ْفسی سبب اختالؼ بني دوستان شود بايد از او احرتاز مبايند و اجتناب کنند "‪.‬‬ ‫(ص ٕ‪ ٜ‬ج ٖ امرو خلق )‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ‪ " -‬اگر صيانت و تق ّدم سريع امراللّو را خواىانيم بايد هبر كبوی فبکن ادنی شائبو‬ ‫اختالؼ و برودت و اغربار را از ميان خود ؿبو سازمي و با قلوبی صاؼ و پاک و طيّب و‬ ‫طاىر در کمال روح و روبان و يگانگی نفحات تقديس و تنزيو و خلوص وؿببّت اؽبيّو را‬

‫دبشام آلوده اىل عا َمل رسانيم‪ .‬ادنی گفتگوئی در صبيع احباب سلب تأييد مبايد و روح‬ ‫ؾبرد منعش امراللّو را از ىيکل آن صبع مريض چون برؽ اخراج مبايد‪ .‬ؾبهودات و مساعی‬ ‫ذبزی و اضمحالل آناً فآناً ازدياد‬ ‫مبذولو را بتمامها بباد دىد و اسباب تقهقر و اكبطاط و ّ‬ ‫يابد و از صبيع جهات احاطو مبايد "‪( .‬ص ‪ ٜ‬منتخبات از توقيعات مبارک)‬ ‫و در نبني توقيع مبارک اين سو بيان ُؿبزن و عربت انگيز زيارت ميشود‪:‬‬ ‫ٕ‪ " -‬مبيدانيد کو آثار و عالئم عدم صفا در قلوب مؤمنني بلکو ادنی شائبو دلتنگی و‬ ‫برودت و اغربار در صبع احباب چقدر اسباب خلل و توىني و تزييف اين امر است و‬ ‫مضر و ـبالف مبدأ و اساس‬ ‫علّت خجلت و حريت و شرمساری اين عبد و بو چو ح ّدی ّ‬ ‫شريعةاللّو ‪( ."....‬ص ٘ منتخبات توقيعات مبارک)‬ ‫اخوت حقيقی باحسنها و اصبلها و اکملها در بني احبّا رب ّقق نيابد تأسيس‬ ‫ٖ‪ " -‬اگر ّ‬ ‫وحدت عامل انسانی چگونو فبکن‪ .‬اگر اختالؼ در بني ياران کو ىر يک حامل پيام‬ ‫قباتند زائل نگردد اميدی ديگر نو و تبليغ را ديگر اثر و فائده ای و لزومی نبوده و لبواىد‬ ‫بود "‪( .‬ص ‪ ٜ‬منتخبات توقيعات مبارک)‬ ‫ٗ‪ " -‬تا ّارباد و اتّفاؽ کامل دربني احبّا جلوه ننمايد و ؿبکم و ثابت نگردد امر عزيز اؽبی‬ ‫درحالت توقّف باقی و از فتح و ظفر فبنوع و ؿبروم"‪( .‬ص ٔ​ٔ متنخبات توقيعات‬

‫مبارک)‬

‫٘‪ " -‬و نيز از وظائف ؿبفل جهد در تأليف قلوب ياران است و دفع علّت و اثر‬ ‫اختالؼ و کدورت واغربار در صبع احباءاللّو هبر وسيلوای بايد ىر برودت وکدورتی‬ ‫رابروحانيّت و صفا تبديل داد و سکون و طبودت را بو ولو و اشتعال مب ّدل کرد "‪.‬‬ ‫(ص ٕٗٓ منتخبات توقيعات مبارک )‬

‫‪ " -ٙ‬اگر ياران بتمام قوا اختالؼ شخصی خود را فراموش کنند و قلب خود را خباطر‬ ‫حضرت هباءاللّو بسوی ؿببّت عميقی کو بيکديگر دارند مفتوح سازند مالحظو خواىند کرد‬ ‫عامو‬ ‫کو بر قدرت آهنا بنحو وسيعی افزوده شده است و آهنا قادر خواىند بود کو قلوب ّ‬ ‫مصوب)‬ ‫مردم راتسخري مبايند"‪( .‬ص ٖٕ مبونو حيات هبائی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫تعصبات" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای ّ‬ ‫"ارباد و اتّفاؽ"‪ ،‬و "هنی از ّ‬ ‫***‬

‫‪ " :ٜٚ‬نهی از استغفار نزد سايرين "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫س ِالَ َح ٍداَ ْن يَ ْستَ ْغ ِفَر ِعْن َد اَ َح ٍد تُػ ْوبػُ ْوا اِلَی اللّ ِو تِل َقاءَاَنْػ ُف ُس ُک ْم اِنَّوُ َؽبَُو الْغَافُِرالْ ُم ْع ِطي‬ ‫ٔ‪ " -‬لَْي َ‬ ‫اب "‪( .‬کتاب مستطاب اقدس ٖٗ ‪)K‬‬ ‫الْ َع ِزيْػ ُز الت ََّّو ُ‬ ‫ِ ِ ٍِ‬ ‫أل َع َّما‬ ‫ب َو يَػ ْر َج َع اِلَی اللِّو اِنَّو يَػ ْغ ِف ُر لِ َم ْن يَ َشاءُ َو َاليَ ْس ُ‬ ‫ٕ‪َ " -‬م ْن ابْػتُلي دبَْعصيَّة فَػلَوُ اَ ْن يَػتُ ْو َ‬ ‫ِ‬ ‫اب الْ َع ِزيْػ ُز ا ْغبَ ِمْي ُد "‪( .‬کتاب مستطاب اقدس ‪(Kٜٗ‬‬ ‫َشاءَانَّوُ َؽبَُوالت ََّّو ُ‬ ‫ٖ‪ " -‬بشارت هنم بايد عاصی در حالتی کو از غرياللّو خود را فارغ و آزاد مشاىده مبايد‬ ‫طلب مغفرت و آمرزش کند‪ .‬نزد عباد اظهار خطايا و معاصی جائز نو چو کو سبب و‬ ‫علّت آمرزش و عفو اؽبی نبوده و نيست و نبچنني اين اقرار نزد خلق سبب حقارت و‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫جل جاللُو ذلّت عباد خود را دوست ندارد انَّوُ ُى َوالْ ُم ْشف ُق ال َک ِرْميُ‬ ‫ذلّت است و ّ‬ ‫حق ّ‬ ‫‪.‬عاصی بايد ما بني خود و خدا از حبر رضبت‪ ،‬رضبت طلبد و از ظباء َکَرم‪ ،‬مغفرت مسألت‬ ‫ِ​ِ ِ​ِ‬ ‫ک بِ ِدماء ع ِ‬ ‫ث‬ ‫ک الَّ ِذيْ َن اجتَ َذبػَ ُه ْم بَػيَانُ َ‬ ‫اش ِقْي َ‬ ‫کاْالَ ْحلَی ِحبَْي ُ‬ ‫کند و عرض مبايد‪ :‬اؽبي اؽبي اَ ْسأَلُ َ َ َ‬ ‫ک َو بِاَّْللِ ِئ الْ َم ْخ ُزْونَِة َِف‬ ‫َّه َادةِالْ ُک ْ َربی َو بِاْالَ ْسَرا ِرالْ َمکْنُ ْونَِةَِف ِع ْل ِم َ‬ ‫ص ُد ْوا ا ِّلذ ْرَوَةالْعُْليَا َم َقَّر الش َ‬ ‫قَ َ‬ ‫اضب ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫َحب ِر عطَائِ ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ک ا ْن تَػ ْغ ِفَر ِل َو ِالَِ​ِب َو اُِّمي َو انَّ َ‬ ‫ْ َ َ‬ ‫ت الْغَ ُف ْوُر الْ َک ِرْميُ‬ ‫تاَْر َح ُم ا َّلر ْ َ‬ ‫ني َالالَوَ اّال اَنْ َ‬ ‫ک اَنْ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ک َو الْ َف ِق ِْري َمشْ ِ‬ ‫س‬ ‫اَي َر َّ‬ ‫بتَػَری َج ْوَىَر ا ْػبَطَ ِاء اَقْػبَ ْل الَی َْحب ِر َعطَائِ َ‬ ‫ک َو الضَّعْي َ‬ ‫ف َملَ ُک ْوت اقْت َدا ِر َ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ک وَالسبَْنَعو عن فُػيوض ِ‬ ‫ِ‬ ‫ک َوَال تَطُْرْذهُ َع ْن‬ ‫ک ‪ .‬اَي َر َّ‬ ‫ات اَيَّا ِم َ‬ ‫َغنَائِ َ‬ ‫ک َو َکَرم َ َ ْ ُ َ ْ ُ ْ َ‬ ‫ب َال ُزبَبِّْنوُ جبُ ْود َ‬ ‫باب َ ِ‬ ‫ک و َظبائِ َ ٍ ٍ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ب اِلَی‬ ‫ک الَّذي فَػتَ ْحتَوُ َعلَی َم ْن َِف اَْرض َ َ َ‬ ‫ک‪.‬آه آه َخطْيئَ ِاِت َمنَ َعْت ِ​ِن َع ِن التَّ َقُّر َ‬ ‫َ​َ‬ ‫ِ​ِ ِ ِ ِ‬ ‫بِس ِ‬ ‫ِ‬ ‫ت َما نَػ َهْيتَِ​ِن‬ ‫اط قُ ْد ِس َ‬ ‫ک َو َج ِريْػَرِاِت اَبْػ َع َدتِْ​ِن َعنِ الت َ​َّو َّجو الَی خبَاء َْؾبد َ‬ ‫ک قَ ْد َعم ْل ُ‬ ‫َ‬ ‫ان اْالَ ْظب ِاء اَ ْن تَکْتب ِل ِمن قَػلَ ِم الْ َفض ِل والْعطَاءِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ک بِ ُس ْلطَ‬ ‫ت َما اَ​َم ْرنَِ​ِن بِو اَ ْسألُ َ‬ ‫َ‬ ‫َعْن ُه َوتَػَرْک ُ‬ ‫ْ َ َ‬ ‫ْ‬ ‫َُ‬ ‫مايػقربِ​ِ​ِن اِلَيک و يطَ ِّهرِ​ِب عن ج ِريػرِاِت الَِّ​ِت حالَت بػي ِ​ِن و بػني ع ْف ِوک و غُ ْفرانِ ِ‬ ‫ت‬ ‫ک انَّ َ‬ ‫َ ْ َْ َ َ ْ َ َ َ َ َ َ‬ ‫ک اَنْ َ‬ ‫َ ُ َ ُّ ْ َ َ ُ ُ َ ْ َ ْ َ َ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫َّال "‪( .‬لوح مبارک بشارات ص ٖ‪ٕٔ-‬‬ ‫ت الْ َع ِزيْػ ُز الْ َفض ُ‬ ‫ض َال الَوَ اّال اَنْ َ‬ ‫الْ ُم ْقتَد ُر الْ َفيَّا ُ‬ ‫ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی)‬

‫ٗ‪ " -‬جز حضرت رضبن بر آمرزش گمراىان و گناىکاران قادر آنبوده و نيست کسی کو‬ ‫ىستی نيافتو چگونو ىستی خبشد و صاحب خطا چگونو از خطا در گذرد "‪.‬‬ ‫(ص ٖٗ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪" -‬مغفرت خطايا بعمل بوصايای انبياء ميشود نو باقرار و ايبان زبانی و دعا و نػَ َفس‬ ‫رؤسای مذىبی"‪( .‬ص ‪ ٖٗٚ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٕ‪ " -‬چون نفوس تربيت يافتو می بينند کو کشيشها نان و شراب را در دست گرفتو‬ ‫ن َفسی بآن ميدمند و ميگويند اين نان و شراب جسد وخون مسيح است و يا بو اقرا ِر گناه‬ ‫قسيسها عف ِو خطايا ِي نفوس ميشود‪ ،‬البتّو از مشاىده اينگونو امور مردمان باشعور از‬ ‫نزد ّ‬ ‫مذىب بيزاری ميجويند و بکلّی بيدين ميشوند "‪( .‬ص ٕ‪ ٕ​ٕٔ-‬ج ٔ بدائع اْلثار)‬ ‫***‬

‫محرمو "‬ ‫ٓ‪" :ٛ‬نهی از اشتغال در ايّام ّ‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬در اياّم سنو نو روز اشتغال بشغلی فی اغبقيقو جائز نو‪ .‬بعضی بو نصوص اؽبيّو و‬ ‫ؿبرم و سو يوم عيد رضوان و يوم ىفتادم نوروز و يوم‬ ‫بعضی قياس بآن‪ .‬يوم ّاول و ثانی ّ‬ ‫نريوز و يوم بيست و ىشتم شعبان و يوم پنجم صبادی االولی‪ّ .‬اما يوم ششم قوس اشتغال‬ ‫فبنوع نو اگر ياران احياناً شادی مينمايند اين طوعاً بدػبواه ايشان است ّاما فرض نو و‬ ‫واجب ايّامی است کو تعلّق جبمال اهبی ونقطو اولی دارد يعنی اين نُو روز اشتغال بکسب‬ ‫و ذبارت و صناعت وزراعت جائز نو و نبچنني اجرای مقتضای مناصب و وظائف يعنی‬ ‫اجرای خدمت حکومت "‪( .‬ص ٕ‪ ٔ​ٔ-‬ج ٗ امر و خلق با دو تفاوت جزئی در‬ ‫ص ‪ ٖ٘ٙ-ٚ‬گنجينو حدود و احکام و در مق ّدمو رسالو ايّام تسعو)‬ ‫ٕ‪ " -‬يوم بعثت (*) حضرت اعلی و يوم ىفتادم نوروز و روز بيست وىشتم شعبان و يوم‬ ‫ؿبرم و يوم نوروز و سو روز رضوان اشتغال بامور حرام است "‪.‬‬ ‫ؿبرم و يوم ثانی ّ‬ ‫ّاول ّ‬ ‫(مقدمو رسالو ايّام تسعو ‪ )*( -‬در ص ٕٔ ج ٗ امر و خلق "مبعث"درج شده است)‬ ‫حق چوپان در ايّام فبنوعو از کار در عيد رضوان سخت گرفتو نشده است‬ ‫ٖ‪ " -‬در ّ‬ ‫جبهت اين است کو ظلم حبيوان است "‪( .‬ص ٖٔ ج ٗ امرو خلق)‬ ‫در باره روز تعطيل ىفتو حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪ " -ٗ :‬يوم راحت در اين دور‪ ،‬روز‬ ‫صبعو است "‪( .‬ص ٕٓ ج ٗ امر و خلق)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ‪ " -‬اشتغال بامور در ايّام مت ّريکو منصوصو از ؿبرمات حتميّو ‪ ...‬موظّفني ادارات و‬ ‫اطفالی کو دبدارس اغيار مريوند بايد کمال سعی را در ربصيل اجازه معاؼ شدن بنمايند‬ ‫قصاهبا‬ ‫در صورت عدم قبول و امکان‪ ،‬مطيع و منقاد باشند ‪ ....‬در خصوص خبّاز ىا و ّ‬

‫و صاحبان اينقبيل مشاغل در نقاطی کو مشاغل مزبوره منحصر باحبّاء است سؤال مبوده‬ ‫متربکو برای آنان ىست يانو؟ فرمودند بنويس‬ ‫ؿبرمو ّ‬ ‫بوديد کو دراين قسمت استثنائی در ايّام ّ‬ ‫کسر حدود هبيچوجو من الوجوه جائز نو و استثنائی مقبول و ؿببوب نبوده و نيست‪.‬‬ ‫سستی و هتاون در اين موارد علت ازدياد جرأت و جسارت دمشنان امراللّو خواىد گشت"‪.‬‬ ‫(ص ٗ‪ ٖٔ-‬ج ٗ امر و خلق و از خط چهارم ص ٔ​ٕٔ منتخبات توقيعات مبارک)‬ ‫ٕ‪ " -‬اشتغال بامور در ليل و هنار‪ ،‬ىر دو‪ ،‬از ؿبر ِ‬ ‫مات حتميّو است "‪( .‬ص ‪ٖ٘ٚ‬‬ ‫ّ‬ ‫گنجينو حدود و احکام)‬ ‫و در بيان مبارک ديگر آغاز و خاسبو يوم را مع ّني ميفرمايند بقولو اؼبطاع‪:‬‬ ‫ٖ‪ " -‬و ديگر سؤال مبوده بوديد در اين امر مبارک‪ ،‬روز را از غروب آفتاب تا غروب بايد‬ ‫حساب کرد يا از نصف شب بو نصف شب‪ .‬فرمودند بنويس ميزان غروب آفتاب است‬ ‫نو نصف شب "‪( .‬ص ٕ‪ ٕٚٔ -‬ج ٖ توقيعات)‬ ‫ٗ‪ " -‬اما ؿبافل و عبنات و دوائر امريّو د رايّام اعياد و مصيبات تعطيل آهنا احسن و اولی‬ ‫ولی قرار قطعی و هنائی در اينخصوص راجع بو بيت عدل عمومی است "‪( .‬ص ‪ٖ٘ٛ‬‬ ‫گنجينو حدود و احکام)‬ ‫***‬

‫ٔ‪" :ٛ‬نهی از اعتراض بديگری "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪َ " -‬اليَػ ْع َِرتضْ اَ َح ٌد َعلَی اَ َح ٍد "‪( .‬کتاب مستطاب اقدس ٖ‪(K ٚ‬‬ ‫ٕ‪َ " -‬ال تَػع ِرتضوا علَی الْعِب ِاد اِ ْن وج ْد ُمت ِمن اَح ٍد رائِحةَالْب ْغ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ني‬ ‫َ​َ ْ ْ َ َ َ َ َ‬ ‫َْ ُْ َ‬ ‫ضاء ذَ ُرْوهُ َِف َخ ْوضو ُمتَ َشبِس ْ َ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫اح "‪( .‬ص ‪ ٕ​ٕٙ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫صبَ ِ‬ ‫بِاَ ْذيَا ِل ِرَداء عنَايَة َربِّ ُک ْم فَال ُق اْالَ ْ‬ ‫متعرض احدی نشود و‬ ‫کل عباد را بنصائح مشفقانو نصيحت مبودمي کو احدی ّ‬ ‫ٖ‪ّ " -‬‬ ‫نفسی با نفسی ؾبادلو ننمايد "‪( .‬ص ‪ ٖٕٛ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫ٗ‪ " -‬قسم بآفتاب فجر توحيد کو اگر احبّای اؽبی کشتو شوند نزد اين عبد ؿببوب تر از‬ ‫تعرض مبايند"‪( .‬ص ٖ‪ ٜٔ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫آنست کو بو نفسی ّ‬ ‫حق القا کن کو در کلمات احدی بديده اعرتاض‬ ‫٘‪ " -‬باری ای سلمان بر احبّای ّ‬ ‫مالحظو منمائيد بلکو بديده شفقت و مرضبت مشاىده کنيد مگر آن نفوسی کو اليوم در‬ ‫رد اللّو الواح ناريّو نوشتو "‪( .‬ص ٖ٘ٔ ؾبموعو الواح مبارکو حضرت هباءاللّو)‬ ‫ّ‬ ‫حق خضوع و‬ ‫تعرض بو ن ْفسی ننمايد و بر ؿباربو قيام نکند شأن اىل ّ‬ ‫‪ " -ٙ‬ابداً ن ْفسی ّ‬ ‫خشوع و اخالؽ ضبيده بوده و خواىد بود "‪( .‬ص ٖٔٓ ؾبموعو اقتدارات)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫تعرض نباشد و کسی بر کسی نکتو نگريد"‪( .‬ص ٕٔ٘ ج ٖ امر‬ ‫ٔ‪ -‬کسی را با کسی ّ‬ ‫و خلق)‬

‫و در ّاول مبحث "مسالو تناسخ" در مفاوضات مبارکو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٕ‪ " -‬آنچو گفتو ميشود ما را مقصد بيان حقيقت است‪ .‬توىني عقايد ملل ديگر نيست‪.‬‬ ‫تعرض ننمائيم واعرتاض روا ندارمي "‪.‬‬ ‫ؾبرد بيان واقعست و بس و ّاال بو وجدان ن ْفسی ّ‬ ‫ّ‬ ‫ٖ‪ " -‬خاطری نيازاريد و کلمو سوء بر زبان نرانيد اگر از کسی فضائل عا َمل انسانی و‬ ‫سلوک در رضای اؽبی مشاىده کنيد سبجيد کنيد واال صمت و سکوت اختيار مبائيد "‪.‬‬ ‫(ص ٘‪ ٔٛ‬ج ٖ امر وخلق)‬ ‫ٗ‪ " -‬بنهايت الفت و ؿببّت با يکديگر گفتگو کنند‪ .‬اگر اندک معارضو ای دبيان آيد‬ ‫سکوت کنند‪ .‬ديگر ابداً طرفني تکلّم ننمايند و حقيقت حال را از مب ّني سؤال کنند‪.‬‬ ‫اينست ُحکم فاصل "‪( .‬ص ٗ‪ ٖ​ٖ -‬ج ٕ مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫***‬

‫ٕ‪" :ٛ‬نهی از افتخار بر ديگری "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫س ِالَ َح ٍد اَ ْن يَػ ْفتَ ِخَر َعلَی اَ َح ٍد ُکلٌّاَ ِرقَّاءُ لَوُ َو اَِدَّالءُ َعلَی اَنَّوُ َال اِلَوَ اِّال ُى َو اِنَّوُ َکا َن َعلَی ُک ِّل‬ ‫"لَْي َ‬ ‫ش ٍ‬ ‫یء َح ِکْيماً"‪( .‬کتاب مستطاب اقدس ٕ‪(K ٚ‬‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫اب و ِ‬ ‫ِ‬ ‫ٍ‬ ‫اح ٍد لِئَ َّال يَػ ْفتَ ِخَر اَ َح ٌد َعلَی اَ َح ٍد َو تَػ َف ِّک ُرْوا َِف ُک ِّل‬ ‫ٕ‪َ " -‬ى ْل َعَرفْػتُ ْم ملَ َخلَ ْقنَا ُک ْم م ْن تػَُر َ‬ ‫ٍ ٍِ‬ ‫اح َدةٍ‬ ‫سوِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ٍِ ِ ِ ِ ِ‬ ‫ح ْني َف َخ ْلق اَنْػ ُفس ُک ْم ا َذاً يَػْنبَغي َک َما َخلَ ْقنَا ُک ْم م ْن َش ْيء َواحد اَ ْن تَ ُک ْونػُ ْوا َکنَ ْف ٍ َ‬ ‫ٍِ‬ ‫ِ ٍ‬ ‫ضوِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫اح َدةٍ َحتّی‬ ‫ِحبَْي ُ‬ ‫ث سبَْ ُش ْو َن َعلَی ر ْج ٍل َواح َدة َوتَأْ ُکلُ ْو َن م ْن فَ ٍم َواحد َو تَ ْس ُکنُ ْو َن َف اَْر ٍ َ‬ ‫تَظْهر ِمن َکينونَاتِ ُکم و اَعمالِ ُکم واَفْػعالِ ُکم آيات التُّو ِحي ِد و جو ِاىر الت ِ‬ ‫ص ِحي‬ ‫َّج ِريْد َى َذا نُ ْ‬ ‫َ َ ْ ُْ ْ ْ َ ْ َ ْ َ َ ْ َ ُ ْ ْ َ َ َ ُ ْ‬ ‫صحوا ِمْنو لِتَ ِج ُدوا َشبَر ِ‬ ‫ِ‬ ‫ات الْ ُق ْد ِس ِم ْن َش َج ِر ِعٍّزَمنِْي ٍع "‪( .‬ؽ ‪ٙٛ‬‬ ‫َعلَْي ُک ْم يَا َم َالءَ اْالَنْػ َوا ِر فَانْػتَ ُ ْ ُ‬ ‫ْ‬ ‫کلمات مکنونو عربی)‬ ‫ٖ‪ " -‬طُْوبَی لِ َع ٍِ‬ ‫امل لَ ْن يَػ ْفتَ ِخَر َعلَی ُد ْونِ​ِو بَعِْل ِم ِو "‪( .‬سورةالبيان ‪ -‬ص ٘ٔ​ٔ ج ٗ آثار قلم‬ ‫اعلی)‬ ‫ٗ‪َ " -‬واِ ْن َو َج ْد ُْمت ِم ُن ذَلِْي ٍل َال تَ ْستَکِْربُْوا َعلَْي ِو ِالَ َّن ُس ْلطَا َن الْعِ​ِّز يبَُ​ُّر َعلَْي ِو َِف َم ِّد اْالَيَّاِم َو َال‬ ‫ک اَ َح ٌد اَِّال َم ْن َکا َن َم ِشيَّتُوُ َم ِشيَّ ِة َربِّ ُک ُم الْ َع ِزيْ ِزاغبَکيِ ِم "‪( .‬سورة البيان ‪-‬‬ ‫ف ذَلِ َ‬ ‫يَػ ْعلَ ُم َکْي َ‬ ‫ص ٘‪ ٔ​ٔٗ-‬ج ٗ آثار قلم اعلی)‬ ‫٘‪ " -‬اِيا ُکماَ ْن تَػ ْفت ِخروا علَی اَح ٍد ِمن ِعب ِادي ِدبَا اَونَػيتم ِمن زخا ِر ِ‬ ‫ؼ اْالَْر ِ‬ ‫ؼ يَػ ْفنَی‬ ‫ض‪َ .‬س ْو َ‬ ‫ْ ُْ ْ ْ َ َ‬ ‫ّ ْ َ ُْ َ َ ْ َ‬ ‫ک لِلّ ِو الْ َف ْرِد الْ َع ِزيْ ِز ا ْغبَ ِمْي ِد "‪( .‬ص ٖ‪ ٛ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫َما تَػَرْونَوُ الْيَ ْوَم َويػَْب َقی الْ ُم ْل ُ‬ ‫توجو مبائيد "‪.‬‬ ‫‪" -ٙ‬از افتخار کو سبب اختالؼ است بگذريد وبآنچو علّت اتّفاؽ است ّ‬ ‫(کلمات فردوسيّو ‪ -‬ص ‪ ٖٚ‬ؾبموعوای از الواح صبال اهبی)‬

‫‪ " -ٚ‬برتری و هبرتی کو دبيان آمد عا َمل خراب شد و ويران مشاىده گشت‪ .‬نفوسی کو‬ ‫از حبر بيان رضبن آشاميده اند و بافق اعلی ناظرند بايد خود ر ا در يک صقع و در يک‬ ‫مقام مشاىده کنند‪ .‬اگر اين فقره ثابت شود و حبول و ّقوه اؽبی ؿب ّقق گردد عا َمل جنّت‬ ‫حق موجود ولکن خود را اعلَم و‬ ‫کل آيو ّ‬ ‫اهبی ديده شود بلی انسان عزيز است چو کو در ّ‬ ‫اَرجح و اَفضل واتقی و ارفَع ديدن خطائی است کبري‪ .‬طوبی از برای نفوسی کو بطراز اين‬ ‫ّارباد مزيّنند و ِم ْن ِعْنداللّو موفّق گشتو اند"‪( .‬ص ‪ ٖٜٙ-ٚ‬ادعيو حضرت ؿببوب)‬ ‫‪ " -ٛ‬ای پسر خاک براستی ميگومي غافل ترين عباد کسی است کو در قول ؾبادلو مبايد‬ ‫تفوؽ جويد بگو ای برادران باعمال خود را بيارائيد نو باقوال "‪.‬‬ ‫و بر برادر خود ّ‬ ‫(ؽ ٘ کلمات مکنونو)‬ ‫کل با يکديگر بو رفق و مدارا و ؿببّت سلوک مبايند و اگر نفسی از ادراک‬ ‫‪ " -ٜ‬بايد ّ‬ ‫بعضی مراتب عاجز باشد يا نرسيده باشد بايد بکمال لطف و شفقت با او تکلّم مبايند و‬ ‫ِ ِ‬ ‫علوی مشاىده مبايند"‪.‬‬ ‫او را متذ ّکر کنند م ْن ُد ْون آنکو در خود فضلی و ّ‬ ‫(ص ٕٔ​ٕ ؾبموعو اقتدارات)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬نظر بو نقصان خلق نکنيد ‪.‬بديده کمال نظر مبائيد‪ .‬ىرچند ضعيف نادانند و‬ ‫عزت واحرتام‬ ‫سست د رعهد و پيمان ّاما مشا نظر بو بزرگواری کنيد و خوشرفتاری مبائيد‪ّ .‬‬ ‫داريد و رعايت و خدمت کنيد‪ .‬خود ر ا خادم دانيد‪ .‬صبيع خلق را ـبدوم مشريد‪ .‬خود‬ ‫را ناقص گوئيد و عالَميان را کامل بينيد يعنی نوعی رفتار کنيد کو شخص ناقص احرت ِام‬ ‫ِ‬ ‫انسان کاملی مبايد و حقريی در مقابل کبريی رفتار کند‪ .‬اينست وصايای صبال مبارک و‬ ‫نصائح اسم اعظم رو ِحي لِعِ ِ‬ ‫بادهِا ِلف َداء"‪( .‬ص ٖ‪ ٜ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ُْ‬

‫*بو نصوص مبارکو در قسمتهای "تواضع و فروتنی"‪" ،‬خدمت خلق"‪" ،‬هنی از اعرتاض بر‬ ‫ديگری"‪" ،‬هنی از دل شکسنت و خاطر آزاری"‪ ،‬و "هنی از غرور و خود پسندی" نيز‬ ‫مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫ٖ‪ " :ٛ‬نهی از افيون (تهيّو ‪ -‬خريد ‪ -‬فروش ‪ -‬استعمال) "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ُ " -‬حِّرَم َعلَْي ُک ْم اؼبْي ِس ُر َو اْالَفْػيُ ْو ُن ا ْجتَنِبُ ْوا يَا َم ْع َشَر ا ْػبَْل ِق َو َال تَ ُک ْونُ َّن ِم َن الْ ُمتِ َجا ِوِزيْ َن‬ ‫اِيَّا ُکم اَ ْن تَستَع ِملُوا ما َتَکْسل بِ​ِو ىياک ُِ‬ ‫ِ‬ ‫ضُّر اَبْ َدانَ ُک ْم اِنَّا َما اَ​َرْدنَا لَ ُک ْم اَِّال َمايَػْن َفعُ ُک ْم‬ ‫ي‬ ‫و‬ ‫م‬ ‫ک‬ ‫ل‬ ‫ُ‬ ‫ْ ْ ْ َ َ ُ َ​َ ْ َ ُ‬ ‫ْ‬ ‫ِ‬ ‫ک ُک ُّل اْالَ ْشيَاء لَْو اَنْػتُ ْم تَ ْس َمعُ ْو َن"‪( .‬کتاب مستطاب اقدس ٘​٘ٔ ‪(K‬‬ ‫يَ ْش َه ُد بِ َذلِ َ‬ ‫ب اْالَفْػيُ ْو ِن اِنَّا نَػ َهْينَا ُک ْم‬ ‫و در آخر کتاب مبارک اقدس ميفرمايند‪ " -ٕ :‬قَ ْد ُحِّرَم َعلَْي ُک ْم ُش ْر ُ‬ ‫اب و الَّ ِذي َش ِرب اِنَّوُ لَْيس ِم ِِّن اِتَّػ ُقوا اللّوَ يا اُولِی اْالَلْب ِ‬ ‫ِ ِ ِ ِ‬ ‫اب‪".‬‬ ‫َع ْن َذلِ َ‬ ‫َ ْ ْ َ ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ک نَػ ْهياً َعظْيماً َف الْکتَ َ‬ ‫(کتاب مستطاب اقدس ٓ‪)K ٜٔ‬‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬اما مسألو افيون کثيف ملعون نَػعوذُ بِاللّ ِو ِمن َع َذ ِ‬ ‫اباللّ ِو بصريح کتاب اقدس ُؿبَ​َّرْم و‬ ‫ّ‬ ‫ْ‬ ‫ُْ‬ ‫ضربی از جنون و بتجربو مرتکب آن بکلّی از عا َمل انسانی ؿبروم‪.‬‬ ‫مذموم و ُشربش عقالً َ‬ ‫پناه خبدا ميربم از ارتکاب چنني امر فظيعی کو ىادم بنيان انسانيست و سبب خسران‬ ‫ابدی‪ .‬جان انسان را بگريد‪،‬وجدان دبريد‪ ،‬شعور زائل شود‪ ،‬ادراک بکاىد‪ ،‬زنده ر امرده‬ ‫مضرتی اعظم از اين تصور مبود‪.‬‬ ‫مبايد‪ ،‬حرارت طبيعت را افسرده کند‪ .‬ديگر نتوان ّ‬ ‫خوشحا حبال نفوسی کو نام ترياک بر زبان نرانند تا چو رسد باستعمال آن‪ .‬ای ياران اؽبی‬ ‫جرب و عُنف و زجر و قهر در اين دورهاؽبی مذموم ولی در منع از ُشرب افيون بايد هبر‬ ‫تدبريی تشبّث مبود بلکو از اين آفت عُظمی نوع انسان خالصی و قبات يابد"‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٖٕٛ-ٜ‬ج ٔ مکاتيب حضرت عبدالبهاء و صٖ​ٖٗ گنجينو حدود و احکام )‬ ‫کل ؿبروم از فيض و عنايت‬ ‫ٕ‪ " -‬در خصوص افيون مرقوم مبوديد شارب و شاری و بايع ّ‬ ‫نص اؽبی حرام است‪ .‬شارب اػبمر صد درجو تفضيل بر شارب‬ ‫اؽبی ىستند و بصريح ّ‬ ‫افيون دارد‪ .‬در ساحت اقدس بسيار مذموم بود بقسمی کو ىر وقت ذکر افيون ميشد‬ ‫چهره مبارک متغ ّري ميشد‪ .‬باين درجو مذموم و حرام است ‪ .‬مگر کسی جبهت معاعبو‬

‫خريد و فروش مبايد کو در اجزا خانو ىا ؿبض معاعبو امراض صرؼ کنند "‪( .‬ص ‪٘ٛ-ٜ‬‬ ‫ج ٕ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫ٖ‪ّ " -‬اما قضيّو ترياک نفوس را از خاک پست تر کند و از عظم رميم پوسيده تر‪.‬‬ ‫سبحان اللّو چقدر عجيب است و چقدر غريب کو انسان خود را زنده مرده مبايد و‬ ‫مصر بر حصول اين ضرر‬ ‫افسرده و پژمرده کند و جز ضرر اثر نبيند و با وجود اين چگونو ّ‬ ‫گردد‪َ .‬واللّو الَّ ِذي َالاِلَوَ اَِّال ُىو اگر انسان زنده در قرب نشيند هبرت از آن است کو مرتکب‬ ‫ُشرب افيون شود و مظهر اَ ْعبُنُ ْو ُن فُػنُ ْون گردد‪ .‬البتّو البتّو خويش و بيگانو را نصيحت مبائيد‬ ‫ؿبرمات شرب ترياک‬ ‫و از اين عمل قبيح فبانعت کنيد کو اليوم در آستان مق ّدس اعظم ّ‬ ‫است "‪( .‬ص ‪ ٖٚ-ٛ‬ج ٖ امرو خلق )‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫زمرهمؤمنني داخل‬ ‫ؿبرمات است و شا ِرب هبائی نو و در ً‬ ‫ٔ‪ُ " -‬شرب و استعمال افيون از ّ‬ ‫نيست ولی اگر ترک آن دفعةً واحد ًة ضرر کلّی داشتو باشد در اينصورت مؤمن حقيقی بايد‬ ‫متدرجاً اقدام بو ترک آن مبايد "‪( .‬ص ٖ٘ٗ گنجينو حدود و احکام)‬ ‫در کمال صميميّت ّ‬ ‫ؿبرمات منصوصو حتميّو است‪ .‬ؽبذا اگر افراد اجتناب‬ ‫ٕ‪ " -‬شرب طبر و ترياک از ّ‬ ‫متدرجاً ترک نکنند واز نصيحت و انذار ؿبفل متنبّو نشوند و عمداً مداومت‬ ‫ننمايند و ّ‬

‫مبايند‪ ،‬انفصال آنان را از جامعو بکمال حزم و متانت اعالن مبائيد "‪( .‬ص ٕ‪ٗٙ‬‬ ‫منتخبات توقيعات مبارک)‬

‫*بو نصوص مبارکو در قسمتهای "هنی از حشيش"‪" ،‬مکروىيّت دخان"‪" ،‬هنی از‬ ‫مسکرات"‪ ،‬و "هنی از مشاغل حرام و احتکار" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫ٗ‪" :ٛ‬نهی از انتحار و تمنّای موت "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حق ظاىر شود َى َذا‬ ‫کل حبفظ نفس خود مأمورند کو شايد خدمتی از نفوس در امر ّ‬ ‫ٔ‪ّ " -‬‬ ‫ما اَردنَاه َؽبم لِي ِ ٍ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َّاس ِدبَا َجَری ِم ْن قَػلَ ِم َي اْالَ ْعلَی َِف‬ ‫س الَ َحد اَ ْن يَػتَ َج َاوَزم ْن ُح ُد ْوَده اَ ْن ْآؤُمر الن َ‬ ‫َ َ ْ ُ ُْ ْ َ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني "‪( .‬ص ٖٔ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫َى َذا الْ َم َق ِام ليَ ْع ِرفُ ّن َو يَ ُک ْونُ َّن م َن الْ َعامل ْ َ‬ ‫ٕ‪ " -‬از برای احدی سزاوار نيست کو طلب خروج از اين عا َمل در ايّام ظهور مالک قدم‬ ‫الرضبن از خدا خبواىد کو خدمتی از او در‬ ‫کل االحيان ناظراً الی افق َّ‬ ‫مبايد بلکو بايد فی ّ‬ ‫ِ‬ ‫ض ٌل َع ِظْي ٌم‬ ‫اين امر ابدع امنع ظاىر شود ولو بذکر کلمو ای از کلمات او باشد ا َّن َى َذا لَ​َف ْ‬ ‫َو َخ ْريٌ َع ِظْيمٌ َو اَْمٌر َع ِظْي ٌم "‪( .‬ص ٗ‪ ٕٖٔ-‬ج ٗ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫حق و احکام اؽبی صبيع از برای تربيت انسان و ترقّی او و حفظ اىل عا َمل‬ ‫ٖ‪ " -‬ظهور ّ‬ ‫صحت و سالمتی وجود‬ ‫واَمثال آن بوده و خواىد بود لذا آنچو سبب و علّت حفظ و ّ‬ ‫انسانست مق ّدم بوده وخواىد بود و اين فقره واضح و مشهود است "‪( .‬ص ‪ ٕٛ‬ؾبموعو‬ ‫اقتدارات)‬ ‫عشاقی کو بدست خود خويشنت را فدا مبودند‬ ‫و در لوح رئيس بلسان عربی در اشاره بو ّ‬ ‫ک اَثػَّر ْ ِ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ات‬ ‫ت فْي ِه ْم َکل َمةُاللّو َو َذاقُػ ْوا َح َال َوَة ا ِّلذ ْک ِر َو اَ َخ َذتْػ ُه ْم نَػ َف َح ُ‬ ‫ميفرمايند‪ " -ٗ :‬اُْولَئ َ َ‬ ‫ص ِال َعلَی َشأ ٍنانْػ َقطَ ُع ْوا َع َّم ْن َعلَی اْالَْر ِ‬ ‫ض ُکلِّ َها َو اَقْبِلُ ْوا اِلَی الْ َو ْج ِو بَِو ْج ٍو ُمنِ ٍْري َولَ ْو ظَ َهَر‬ ‫الُ ِو َ‬ ‫ضالً ِم ْن ِعْن ِدهِ اِنَّوُ َؽبَُو الْغَ ُف ْوُرا َّلرِحْي ُم‪ .‬اَ َخ َذ ُى ْم‬ ‫ِمْن ُه ْم َما َال اَِذ َن اللّوُ َؽبُ ْم َولَ ِک َّن َع َفا َعْن ُه ْم فَ ْ‬ ‫أن اُ ِخ َذ عن َک ِّف ِهم ِزمام اِْالختِيا ِر اِلَی اَ ْن عرجوا اِلَی م َق ِام الْم َک ِ‬ ‫ج ْذب ا ْعببَّا ِر علَی َش ٍ‬ ‫اش َف ِة َو‬ ‫َ ُ َ َ‬ ‫َ‬ ‫َْ ْ َ ُ ْ َ‬ ‫َ​َ ُ ْ‬ ‫ُ‬ ‫ني يَ َدی اللّ ِو الْ َع ِزيْ ِز الْ َعلِْي ِم "‪( .‬ص ٕ‪ ٕٔ​ٔ-‬الواح نازلو خطاب دبلوک کو برابر با‬ ‫ا ْغبُ ُ‬ ‫ض ْوِر بَػ ْ َ‬ ‫اؼبقربني است)‬ ‫خّ‬ ‫ط جناب زين ّ‬

‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪ّ " -ٔ :‬اما مسألو تع ّدی بصعود از اين عا َمل ؿبض قبات از‬ ‫ربمل ىر مش ّقت و بال مبايد و صابر و شاکر باشد "‪.‬‬ ‫مااليطاؽ ابداً جائز نو‪ .‬انسان بايد ّ‬ ‫(ص ٗٔ ج ٖ امرو خلق)‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمت "مراجعو بطبيب حاذؽ" نيز زيارت شود‪.‬‬ ‫***‬

‫٘‪" :ٛ‬نهی از انتقام "‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪َ " :‬وَم ِن ا ْعتَا َظ َعلَْي ُک ْم قَابِلُ ْوهُ بِا ِّلرفْ ِق‬ ‫َوالَّ ِذي َز َجَرُک ْم َال تَػ ْز ُج ُرْوهُ َدعُ ْوهُ بِنَ ْف ِس ِو َوتَػ َوَّکلُ ْوا َعلَی اللّ ِو الْ ُمْنتَ ِق ِم الْ َع ِاد ِل الْ َق ِديْ ِر" )ٖ٘ٔ‪(K‬‬ ‫ِ‬ ‫ک نػُِّزَل‬ ‫ني الْعِبَ ِاد َک َذلِ َ‬ ‫ٕ‪َ "-‬التَػ ْعتَ َد ُوا َعلَی َم ْن ا ْعتَ َدی َعلَْي ُک ْم لِيَظْ َهَر فَ ْ‬ ‫ضلُ ُک ْم َو عنَايػَتُ ُک ْم بَػ ْ َ‬ ‫ِم ْن قَػْب ُل ِم ْن َظبَ ِاء َم ِشيَّ ِة َربػِّنَا الْ ُمْن ِزِل الْ َق ِد ِْمي "‪( .‬ص ‪ ٕ​ٕٚ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٖ‪ " -‬واِ ْن يظْلِ‬ ‫ک اَح ٌد َالتَػتَعَّرض بِ​ِ‬ ‫ْموُ اِلَی اللّ ِو َواِنَّوُ يَأ ُخ ُذ َح َّق الْ َمظْلُ ْوِم َع ْن ُِ‬ ‫ک‬ ‫ح‬ ‫ع‬ ‫د‬ ‫و‬ ‫م‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ َ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫اغبج ‪ -‬ص ٔ‪ ٛ‬ج ٗ آثار قلم اعلی)‬ ‫الَّذيْػنَ ُه ْم يَظْل ُم ْو َن "‪( .‬سورة ّ‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬زهنار زهنار از اينکو ن ْفسی از ديگری انتقام کشد ولو دمشن خولبوار باشد"‪.‬‬ ‫(ص ٔ‪ ٚ‬ج ٔ منتخباتی از مکاتيب ط آمريکا)‬ ‫ٕ‪ " -‬ای ثابت بر پيمان در خصوص انتقام مرقوم مبوده بوديد ياران بايد مظلوم آفاؽ‬ ‫حق طلب غفران کنند زيرا نادانند و غافل و‬ ‫باشند و از برای قاتالن شفاعت مبايند و از ّ‬ ‫مدىوش و بيهوش‪ .‬گمان کنند کو خون احبّا سبيل است و باران سزاوار قتل شديد و‬ ‫اگر بدانند اين ظلم ننمايند و اين دست تطاول نگشايند "‪( .‬ص ٓٔ نار و نور)‬ ‫مستحق عقوبت است يا عفو" در مفاوضات مبارکو ميفرمايند‪:‬‬ ‫و در مبحث "ؾبرم‬ ‫ّ‬ ‫ٖ‪ " -‬عقوبات جزائيّو بر دو قسم است يک قسم انتقام است يک قسم قصاص است‪.‬‬ ‫حق قصاص را از ؾبرم دارند و اين قصاص‬ ‫حق انتقام ندارد ولی ىيئت اجتماعيّو ّ‬ ‫ّامابشر ّ‬ ‫جبهت ردع و منع است تا شخص ديگر متجاسر بر آن ُجرم نشود و اين قصاص مدافعو‬ ‫از حقوؽ بشر است نو انتقام زيرا انتقام تش ّفی صدر است کو از مقابلو باؼبثل حاصل گردد‬ ‫حق انتقام ندارد‪ .‬باوجود اين اگر ؾبرمني بکلّی معاؼ باشند نظم‬ ‫و اين جائز نو زيرا بشر ّ‬

‫شخص ِ‬ ‫ِ‬ ‫مظلوم‬ ‫عا َمل هبم خورد ؽبذا قصاص از لوازم ضروريّو ىيئت اجتماعيّو است ولی‬ ‫حق انتقام ندارد بلکو عفو و ظباح الزم و اين سزاوار عا َمل انسان است ‪...‬‬ ‫متع ّدی عليو ّ‬ ‫مثالً اگر نفسی بنفسی ظلمی کند‪ ،‬ستمی کند‪ ،‬تع ّدی کند و آن شخص مقابلو باؼبثل‬ ‫حق‬ ‫مبايد‪ ،‬اين انتقام است و اين مذموم است زيرا زيد اگر پسر َع ْمرو را بکشد عمرو ّ‬ ‫ندارد کو پسر زيد را بکشد اگر بکند انتقام است اين بسيار مذموم است بلکو بايد‬ ‫بالعکس مقابلو کند عفو کند بلکو اگر فبکن شسود اعانتی دبتع ّدی مبايد اين نوع سزاوار‬ ‫انسانست جبهت اينکو از برای او از انتقام چو شبری حاصل ؟ ىر دو عمل يکی است‬ ‫مؤخر"‪.‬‬ ‫اگر مذموم است ىر دو مذموم است‪ .‬هنايت اينست کو اين مق ّدم بود و آن ّ‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای "عذر خواىی و عفو"‪" ،‬هنی از اعرتاض بر ديگری"‪،‬‬ ‫"هنی از ظلم"‪ ،‬و "هنی از نزاع و جدال" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫‪ " :ٛٙ‬نهی از باز کردن نامو ديگری و مداخلو در امور ديگران "‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫" فتح مکتوب و قرائت پيش از صاحب اصلی ابداً جائز نو بلکو فبنوع و ؿبذور "‪.‬‬ ‫(ص ٕٔٓ ج ٘ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ‪ " -‬ما مانند کسانی ىستيم کو زمني را شخم ميزنند و ىر يک از آهنا با گروه خود بايد‬ ‫سهم خود را در شخم زدن ادا کند و برای اينکو شيار او مستقيم پيش برود بايد چشم‬ ‫متوجو اطراؼ‬ ‫متوجو کار خود سازد‪ .‬ىر گاه ّ‬ ‫خود را دبقصد دوختو و سبام حواس خويش را ّ‬ ‫ک‬ ‫شود و خبواىد ببيند َع ْمرو و زيد چکار ميکنند و از شخم زدن آهنا ايراد بگريد بدون ش ّ‬ ‫مصوب)‬ ‫معوج خواىد شد "‪( .‬ص ‪ ٛ‬مبونو حيات هبائی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫شيار خود او کج و ّ‬ ‫ٕ‪ " -‬ىر يک از ما تنهامسؤول حيات نفس خويش است "‪( .‬ص ‪ ٛ‬مبونو حيات هبائی‬ ‫مصوب)‬ ‫ ترصبو ّ‬‫***‬

‫‪ " :ٛٚ‬نهی از بدعت و تکلّم بر خالؼ محتوای الواح "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬من ي َّد ِعي اَمراً قَػبل اِْسبَ ِام اَلْ ِ ٍ ِ ٍ ِ‬ ‫أل اللّوَ بِاَ ْن يػُ َؤيِّ َدهُ َعلَی‬ ‫اب ُم ْف ٍَرت نَ ْس ُ‬ ‫ف َسنَة َکاملَة انَّوُ َک َّذ ٌ‬ ‫َْ َ‬ ‫َْ ْ َ‬ ‫الرجوِع اِ ْن تاب اِنَّو ىو الت ََّّو ِ‬ ‫ث َعلَْي ِو َم ْن َال يَػ ْر َضبُوُ اِنَّوُ َش ِديْ ُد‬ ‫صَّر َعلَی َما قَ َال يػَْب َع ُ‬ ‫اب َوا ْن اَ َ‬ ‫ُ‬ ‫ُّ ُ ْ‬ ‫َ َ ُ َُ‬ ‫اب‪ .‬من يػؤِّو ْل ى َذهِ اْ​ْليةَ اَو يػ َف ِّسرىا بِغَ ِري ما نػُِّزَل (*) َِف الظَّ ِ‬ ‫ِ‬ ‫اى ِر اِنَّوُ َْؿب ُرْوٌم ِم ْن ُرْو ِح اللّ ِو‬ ‫الْع َق ِ َ ْ ُ َ َ‬ ‫َ ْ ُ َْ ْ َ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني‪َ .‬خافُػ ْوا اللّوَ َو َال تَػتَّبِعُ ْوا َما ِعْن َد ُک ْم ِم َن اْالَْوَى ِام اتَّبِعُ ْوا َما‬ ‫َو َر ْضبَتو ا ّْل َُِت َسبَ َقت الْ َعالَم ْ َ‬ ‫يَأ ُم ُرُک ْم بِ​ِو َربُّ ُک ُم الْ َع ِزيْػ ُز ا ْغبَ ِکْي ُم "‪( .‬کتاب مستطاب اقدس ‪ (*) - (K ٖٚ‬نَػَزَل نيز ميتوان‬ ‫اعراب گذاشت‪.‬‬ ‫َّ ِ ِ َِّ ِ ِ ِ‬ ‫َّ ِ‬ ‫َّع اَثْي ٍم"‪.‬‬ ‫س ِم ِِّن اِيَّا ُک ْم اَ ْن تَػتَّبِعُ ْوا ُک َّل ُمد ٍ‬ ‫ٕ‪َ " -‬والذي يَػتَ َکل ُم بغَ ْري َما نُزل َف اَلْ َواحي انَّوُ لَْي َ‬ ‫(کتاب مستطاب اقدس ‪)K ٔ​ٔٚ‬‬ ‫ف سنَ ٍة َک ِاملَ ٍة ٍُ الی ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫آخر بيان اللّو‪ ،‬اين فقره عرض شد‬ ‫ٖ‪َ " -‬م ْن يَ َّدعي اَْمَراً قَػْب َل اْسبَام اَلْ َ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ف َح ْوَل اْالَ ْم ِر آنچو عرفانش‬ ‫َى َذا َما نَطَ َق بِو ل َسا ُن الْ َعظَ َمة يَا اَيػُّ َها النَّاظ ُر الَی الْ َو ْجو َو الطَّائ ُ‬ ‫سبسک بآن اکثری‬ ‫کل فرض است اقرار بآن و ّ‬ ‫کل الزم بود در اين آيو مبارکو نازل و بر ّ‬ ‫بر ّ‬ ‫از ُج ّهال غافلند و در سبيل اوىام سالک و ناس ىم اکثری بيخرب لذا اين آيو مبارکو ؿبض‬ ‫فضل نازل تا متعابعت ىر ناعقی ننمايند و سبب تضييع امراللّو نشوند "‪( .‬ص ٖٕ ج ٔ‬ ‫مائده آظبانی ط ‪)ٔ​ٔٛ‬‬ ‫ٗ‪ " -‬ىر ن ْفسی اليوم م ّدعی امری شود و يا ّادعای باطن مبايد او شيطان فئو ح ّقو بوده‬ ‫چنانچو بعضی نفوس در ظاىر بکلمو ای ناطقند و در باطن بکلمو اخری ـبالف کلمو‬ ‫ظاىر‪ .‬چنني ن ْفسی منافق و ک ّذاب بوده و خواىد بود ‪.‬اىل هباء نفوسی ىستند کو ىرچو‬ ‫را ـبالف ظاىر امراللّو ببنند او را باطل دانند‪ .‬باطن و باطن طائف حول اين ظاىر است‬ ‫ِ​ِ‬ ‫رؼ الْبيا ِن و َکانَ ِ‬ ‫طُْوبَی لِنَ ْف ٍ‬ ‫ني "‪( .‬ص ‪ ٗ​ٗٛ -ٜ‬ج ٖ امر و‬ ‫س َو َج َد ْ‬ ‫ت َع َ َ​َ َ ْ‬ ‫تم َن ا َّلراسخ ْ َ‬ ‫خلق)‬

‫٘‪ " -‬اگر نفسی جبيمع کتب عا َمل بيايد و بغري ما اراده اللّو تکلّم مبايد او از اىل نار د‬ ‫رکتاب اؽبی مذکور است و از قلم اعلی مسطور"‪( .‬ص ٖٖٗ گنجينو حدود و احکام)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ّ " -‬اما از بيان الف سنو در کتاب اقدس مراد اينست کو قبل از اَلْف قطعيّاً ظهور فبتنع‬ ‫ظل مبارک‪ .‬ولی بعد از الف سنو مصطلح بني‬ ‫و مستحيل است و صبيع نفوس مق ّدسو در ّ‬ ‫ناس‪ ،‬فبتنع و مستحيل نيست حال آن م ّدت احتمال امتداد دارد ميشود کو ىر روزی‬ ‫ک َکاَلْ ِ‬ ‫ف َسنَ ٍة (*)‬ ‫عبارت از ىزار سال بشود چنانکو در قرآن ميفرمايد اَ ْن يَػ ْوَماً ِعْن َد َربِّ َ‬ ‫مقصود اينست کو بعد از انقضاء الف بسنو مصطلح بني ناس ظهور ثانی فوراً ؿبتوم نيست‬ ‫حج )‬ ‫شايد امتداد زياد يابد"‪( .‬ص ٗ‪ ٛ‬ج ٕ مائده آظبانی ط ‪)*( ٕٜٔ‬آيو ‪ٗٚ‬سوره ّ‬ ‫نص کتاب نو و‬ ‫ٕ‪ " -‬از ميزان کليّو بدعت سؤال مبوده بودی بدعت احکامی است کو ّ‬ ‫بيت العدل عمومی تصديق آن ننمايد "‪( .‬ص ‪ ٗ​ٗٛ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫نص بگويد اختالؼ بني احباب‬ ‫ٖ‪ " -‬احبّا بايد بيدار باشند‪ .‬ىر کسی کلمو ای بدون ّ‬ ‫بياندازد‪ .‬صبال مبارک اين عهد را برای اطاعت گرفتند يعنی احدی از خود کلمو ای‬ ‫نص اؽبی را تفسريی کند‪ .‬چون‬ ‫نگويد‪ .‬اجتهاد ننمايد و ّاال ىرکسی بابی مفتوح مبايد و ّ‬

‫يکی گويد من ّقوه روح القدس دارم خوب می فهمم فوراً ىرکسی گويد منهم دارای روح‬ ‫القدسم "‪( .‬ص ‪ ٜٔٗ‬ج ٔ بدائع اْلثار)‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای "هنی از اختالؼ" و "هنی از تأويل کلمات اؽبيّو" نيز‬ ‫مراجعو فرمائيد‪.‬‬ ‫***‬

‫‪ " :ٛ​ٛ‬نهی از تاويل کلمات الهيّو "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬اِ َّن الَّ ِذي يػؤِّو ُل ما نػِّزَل ِمن ظب ِاء الْوحي و ِىب ِرجو ع ِن الظَّ ِ ِ ِ‬ ‫ؼ َکلِ َمةَاللّ ِو‬ ‫اى ِر انَّوُ فب َّْن َحَّر َ‬ ‫ُ َ َ ُ ْ َ​َ َ ْ َ ْ ُ ُ َ‬ ‫الْع ْليا و َکا َن ِمن اْالَ ْخس ِريْن َِف کِ ٍ‬ ‫تاب ُمبِ ٍ‬ ‫ني "‪( .‬کتاب مستطاب اقدس ٘ٓٔ ‪(K‬‬ ‫َُ َ‬ ‫َ َ‬ ‫َ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ک اِنَّوُ ِم َن‬ ‫اب تَاللّو َما عْن َد َ‬ ‫ٕ‪َ " -‬و مْن ُه ْم َم ْن يَ َّدعي الْبَاط َن َو بَاط َن الْبَاط َن قُ ْل يَا اَيػُّ َها الْ َک َّذ ُ‬ ‫ک الْعِظام لِْل َک َال ِ‬ ‫ب‪) ".‬در کتاب مستطاب اقدس ‪(K ٖٙ‬‬ ‫اىا لَ ُک ْم َک َما تُػ ْ َرت ُ‬ ‫الْ ُق ُش ْوِر تَػَرْکنَ َ‬ ‫ُ‬ ‫ٖ‪" -‬مقصود از تأويل اينکو از ظاىر خود را ؿبروم ننمايند و از مقصود ؿبتجب مبانند‪.‬‬ ‫مثالً اگر از ظباء مشيّت فَا ْغ ِسلُ ْوا ُو ُج ْوى ُک ْم نازل شود تأويل ننمائيد کو مقصود از غُسل‪،‬‬ ‫سل و ِ‬ ‫جو باطن است و بايد بآب عرفان او را غُسل داد و طاىر مبود و اَمثال آن ‪...‬‬ ‫غُ ِ َ‬ ‫آياتی کو در اوامر و نواىی اؽبی است مثل عبادات و ديات و جنايات وامثال آن مقصود‬ ‫عمل بظاىر آيات بوده و خواىد بود ولکن آيات اؽبی کو در ذکر قيامت و ساعت چو در‬ ‫مؤولَست و َاليَػ ْعلَ ُم تَأ ِويْػلَوُ اِّال اللّوُ (*) اين مراتب در‬ ‫کتب قبل چو در فرقان نازل شده اکثر َّ‬ ‫کتاب ايقان واضح و مربىن ايست ىر نفسی در آن تف ّکر مبايد آگاه شود بر آنچو از نظر‬ ‫کل مستور بوده "‪( .‬ص ‪ ٕٜٚ‬و ٗ‪ ٕٛ‬ؾبموعو اقتدارات (*)در اشاره بو آيو ‪ ٚ‬سوره‬ ‫ّ‬ ‫آل عمران)‬ ‫ٗ‪ " -‬آنچو مقصود اؽبی است در الواح ظاىراً واضحاً معلوم و واضح است و احدی‬ ‫ِ‬ ‫ني َِف َى َذا الْيَ ْوِم ُى ُم‬ ‫بتأويل کلمات اؽبيّو مامور نبوده و لبواىد بود نشهد ان الْ ُم َؤِّول ْ َ‬ ‫الْ ُمتَ َوِِّنب ْو َن"‪( .‬ص ٕ‪ ٗ٘ٔ-‬ج ٖ امرو خلق)‬ ‫٘‪ " -‬اليوم يوم تاويل نيست چو کو ارياح تصريح در مرور است "‪( .‬ص ‪ ٗ​ٗٙ‬ج ٖ‬ ‫امر و خلق)‬

‫‪ " -ٙ‬بايد بکمال استقامت بر امراللّو قيام مبائيدو بآنچو نازل شده برحسب ظاىر عامل‬ ‫شويد "‪( .‬ص ٖٔٗ گنجينو حدود و احکام)‬ ‫‪ " -ٚ‬تأويل کلمات ضبايات ازليّو را جز ىياکل ازليّو ادراک ننمايند "‪( .‬ص ٗٔ کتاب‬ ‫مستطاب ايقان ط مصر)‬ ‫‪ " -ٛ‬کلمو اؽبيّو را تأويل مکنيد و از ظاىر آن ؿبجوب فبانيد چو کو احدی بر تأويل‬ ‫مطّلع نو ّاال اللّو و نفوسی کو از ظاىر کلمات غافلند و مدعی عرفان معانی باطنيّو‪ ،‬قسم‬ ‫باسم اعظم کو آن نفوس کاذب بوده و خواىند بود طوبی از برای نفوسی کو ظاىر را‬ ‫عامل و باطن را آمل اند "‪( .‬ص ٖٓٗ گنجينو حدود و احکام و با دو تفاوت جزئی در‬ ‫ص ٖ٘ٗ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬از صبلو وصايای حتميّو و نصايح صروبو اسم اعظم اين است کو ابواب تأويل را‬ ‫سبسک جوئيد "‪( .‬ص ٖٔٗ‬ ‫مسدود مبائيد و بصريح کتاب يعنی دبعنی لغوی مصطلح قوم ّ‬ ‫گنجينو حدود و احکام)‬ ‫*بو نصوص مبارکو در "هنی از بدعت و تکلّم بر خالؼ الواح" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫‪" :ٜٛ‬نهی ازتراشيدان موی سر ويا تجاوز مو ازحد گوشها درمردان "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬ال ربلقوا رووسکم قد زينها اهلل بالشعر وفی ذلک ْليات ؼبن ينظر الی مقتضيات‬ ‫الطبيعة من لدن مالک الربية انو ؽبو العزيز اغبکيم "‪( .‬کتاب مستطاب اقدس ٗ​ٗ ‪)K‬‬ ‫و در آيو بعد ميفرمايند‪ " -ٕ :‬و الينبغی ان يتجاوز عن حد االذان ىذا ما حکم بو مولی‬ ‫العاؼبني "‪( .‬کتاب مستطاب اقدس ٗ​ٗ ‪)K‬‬ ‫و در رسالو سؤال و جواب مرقوم است‪:‬‬ ‫حج امر بآن‪.‬‬ ‫ٖ‪ " -‬سؤال‪ :‬در کتاب اقدس هنی از َح ْل ِق رأس شده و د ر سوره ّ‬ ‫جواب‪ :‬صبيع مامورند بکتاب اقدس آنچو در آن نازل است ُحکم اؽبی مابني عباد و حلق‬ ‫رأس از قاصدين بيت عفو شده "‪.‬‬ ‫ٗ‪ " -‬بشارت ىفتم زمام البسو و ترتيب ِغبی واصالح آن در قبضو اختيار عباد گذارده‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني "‪( .‬لوح مبارک بشارات ‪-‬‬ ‫ب ا ْعبَاىل ْ َ‬ ‫شد ولکن ايّا ُک ْميَا قَػ ْوُم اَ ْن َْذب َعلُ ْوا اَنْػ ُفس ُک ْم َم ْل َع َ‬ ‫ص ٕٔ ؾبموعو ای از الواح حضرت هباءاللّو)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫ک َْليا ِ‬ ‫ِ‬ ‫ضيا ِ‬ ‫ِ‬ ‫ت الْطَّبِْي َع ِة‪ ،‬يقني اهباد‬ ‫ٔ‪ " -‬آيو ای کو ميفرمايند َوَِف َذل َ َ ُ‬ ‫ت ل َم ْن يَػْنظُ​ُر الَی ُم ْقتَ َ‬ ‫درهنايت کمال است‪ .‬مادام سر را مو خلق شده يقني است کو در آن حکمتی است‪.‬‬ ‫مضر است چنانچو ِطبّاً َو فَػنّاً اين ثابت "‪( .‬ص ٖٖٔ گنجينو حدود و‬ ‫ؽبذا حلق رأس ّ‬ ‫احکام)‬ ‫***‬

‫ٓ‪" :ٜ‬نهی ازتشا ُؤم وتفا ُؤل واعتقاد بو چشم زخم و استخاره وعطسو وخرافات ديگر"‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬ىواللّو ای بنده اؽبی در خصوص چشم پاک و ناپاک يعنی اصابت عني مرقوم‬ ‫توىم است ولی احساساتی از اين وىم در نفوس حاصل گردد‪.‬‬ ‫مبوده بوديد‪ .‬اين ؿبض ّ‬ ‫آن احساسات سبب حصول تأثّرات شود‪ .‬مثالً نفسی بشور چشمی شهرت يابد کو اين‬ ‫شخص بد چشم است و ن ْفسی ديگر معتقد و متي ّقن بتأثّرات چشم‪ .‬چون آنشخص بو‬ ‫متوىم مضطرب گردد و پريشان خاطر شود‬ ‫"بد چشم" مشهور نظری باين بيچاره مبايد اين ّ‬ ‫و منتظر ورود بالئی گردد‪ .‬اين تأثّرات سبب شود و وقوعاتی حاصل گردد و اِّال نو‬ ‫اينستکو از چشم آن شخص آفتی صادر شد و بوجود اين شخص رسيد‪ .‬ؽبذا اگر ن ْفسی‬ ‫بقلبش چنني خطوری کرد کو فالن شخص شور چشم است و مرا نظر مبود‪ .‬فوراً بذکر‬ ‫ک الْبَ َهاءُ اْالَبْػ َهی ع ع "‪.‬‬ ‫اؽبی مشغول شود تا اين وىم از قلب زائل گردد و َعلَْي َ‬ ‫(ص ‪ ٕ٘ٚ -ٛ‬ج ٖ مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ني ال َک َمال گويند‬ ‫ٕ‪ّ " -‬اما در خصوص چشم زطبی يعنی اصابة العني کو در عربی َع ْ ُ‬ ‫مرقوم مبوده بوديد کو چشم شور را آيا اثری ىست‪ .‬در چشم چنني اثری نيست ولی در‬ ‫تأثري و تأثّر نفوس حکمتی بالغو موجود‪ .‬اين ِم ْن حيث العموم‪ّ .‬امانفوس ثابتو راسخو‬ ‫مصون از اين حادثو و اگر چنانچو ن ْفسی را وىم و تأثّری حاصل شد نود و پنج مرتبو‬ ‫"يَا اَللّوُ الْ ُم ْستَغَاث" بر زبان راند "‪( .‬ص ٗ٘ٗ گنجينو حدود و احکام)‬ ‫ٖ‪ " -‬اما مسألو ثالث يعنی فال و رمل آنچو در دست ناس است امريست ِ‬ ‫موىوم ِصرؼ‬ ‫ّ‬ ‫ابداً حقيقی ندارد و ّاما مسألو چهارم کو تفاؤل و تشاؤم واعتاب و اقدام و اقرتان و نواصی‬ ‫باشد يعنی سبلّک حيوانات ذيروح‪ .‬فال خوب سبب َروح و روبان است اما تشاؤم يعنی‬ ‫فال بد مذموم و سبب انفعال "‪( .‬ص ‪ ٖٓٙ‬ج ٕ مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬

‫ٗ‪ " -‬ىواللّو ای بنده اؽبی نامو مشا وصول يافت واز عدم فرصت جواب ـبتصر مرقوم‬ ‫ميگردد ‪.‬از علم قبوم سؤال مبوده بودی آنچو تعلّق برياضيات دارد آن مقبول و آنچو از‬ ‫منجمني قدمي تأسيس مبوده اند و تأثريات عظيمو در تربيع و تثليث دانستو و از قران‬ ‫پيش ّ‬ ‫کواکب در مواقع و سري وحرکت در منطقة الربوجٍ و استقامت قبوم و تأثري ساعات و‬ ‫تصورات و افکار‬ ‫زبصيص اوقات مرقوم مبوده اند و در کتب موجوده مذکور‪ ،‬عبارت از ّ‬ ‫بقوه تبتّل اطّالع بر بعضی‬ ‫اسالفست و اساس متني غري موجود‪ .‬ولی نفوسی از پيشينيان ّ‬ ‫از اسرار کون يافتو و از روابط و تعلقاتی کو در بني موجوداتست اطّالعی حاصل مبوده‬ ‫آنان مطّلع بر بعضی اسرار خفی کو در حقايق اشياست واقف گشتند و بعضی وقايع آتيو‬ ‫از روابط موجودات استنباط مبودند‪ .‬اين ؿبل انکار نو چنانکو در رسالو خال در ذکر قبم‬ ‫بازغ کو داللت بر والدت حضرت روح مينمود مرقوم‪ّ .‬اما باوىامات مندرجو در کتب‬ ‫قبوميّو قطعيّا اعتماد نو‪ .‬و ّاما مسألو عطسو وىم صرؼ است‪ .‬اين دور مبارک اين اوىام را‬ ‫ک الت ِ‬ ‫َّحيَّةُ َوالثَّنَاءُ "‪( .‬ص ‪ ٕ٘ٙ‬ج ٖ مکاتيب‬ ‫از ميان برد‪ .‬ذکرش نيز جائز نو‪َ .‬و َعلَْي َ‬ ‫حضرت عبدالبهاء)‬ ‫٘‪ّ " -‬اما عطسو‪ ،‬در ساحت اقدس اين امور ملحوظ نو و اجرای امور خرييّو بعطسو و‬ ‫دون آن منوط و مشروط نبود و نيست "‪( .‬ص ٗ٘ٗ گنجينو حدود و احکام)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬

‫مهمی‬ ‫ٔ‪ " -‬راجع بسؤال اخري ىنگاميکو وسائل مشورت مفقود و شخص در اقبام امر ّ‬ ‫مرتدد استخاره مبودن با کتاب اقدس چگونو است‪ .‬فرمودند در اين موارد آنچو الزم و‬ ‫ّ‬ ‫تام و استمداد از مصدر فيض و اؽبام است الغري و اگر چنانچو تأجيل در‬ ‫توجو ّ‬ ‫واجب ّ‬ ‫تصميم فبکن‪ ،‬تا وسائل مشورت فراىم گردد احسن و اَنْ َسب است "‪( .‬ص ٕ‪ ٗٙ‬گنجينو‬ ‫حدود واحکام)‬ ‫***‬

‫ٔ‪ " :ٜ‬نهی از تعصبات دينی‪ ،‬جنسی‪ ،‬وطنی‪ ،‬نژادی و غيره "‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫اشروا مع اْالَ ْديا ِن بِا ُّلرو ِح وا َّلرْوب ِ‬ ‫أخ َذ ُک ْم‬ ‫ان لِيَ ِج ُد ْوا ِمْن ُک ْم َع ْر َ‬ ‫ؼ ا َّلرضب ِن‪ .‬ايَّا ُک ْم اَ ْن تَ ُ‬ ‫ْ َ َ‬ ‫ٔ‪َ " -‬ع ُ ْ َ َ َ‬ ‫ِ ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ ِ‬ ‫اىليَّ ِة بػ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني" ‪.‬‬ ‫َضبيَّةُ ا ْعبَ َ ْ‬ ‫ني الَِْربيَّة ُکلٌّ بُدءَم َن اللّو َويَػعُ ْوُد الَْيو انَّوُ لَ َمْي َذءُا ْػبَْل ِق َوَم ْرج ُع ا َلعالَم َ‬ ‫)ٗ​ٗٔ ‪)K‬‬ ‫ٕ‪ -‬کلمة اللّو در ورؽ ىفتم از فردوس اعلی ای دانايان امم از بيگانگی چشم برداريد و‬ ‫سبسک‬ ‫بو يگانگی ناظر باشيد و باسبابی کو سبب راحت وآسايش عموم اىل عامل است ّ‬ ‫جوئيد اين يک شرب عا َمل يک وطن و يک مقام است از افتخار کو سبب اختالؼ است‬ ‫توجو مبائيد‪ .‬نزد اىل هبا افتخار بو علم و عمل و‬ ‫بگذريد و بآنچو علّت اتّفاؽ است ّ‬ ‫اخالؽ و دانش است نو بوطن و مقام‪ .‬ای اىل زمني قدر اين کلمو آظبانی را بدانيد چو‬ ‫کو دبنزلو کشتی است از برای دريای دانائی و دبنزلو آفتاب است از برای جهان بينائی "‪.‬‬ ‫(کلمات فردوسيّو ص ‪ ٖٚ‬ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫ٖ‪ " -‬اهبی شبره شجره دانش اين کلمو علياست نبو بار يک داريد و برگ يک شاخسار‪.‬‬ ‫ب الْ َعا َملَ "‪( .‬اشراؽ ششم از لوح مبارک اشراقات‬ ‫ب الْ َوطَ َن بَ ْل لِ َم ْن ُِوب ُّ‬ ‫س الْ َف ْخ ُر لِ َم ْن ُِوب ُّ‬ ‫لَْي َ‬ ‫ص ٘‪ ٚٗ-‬ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫ٗ‪ -‬ای اىل بينش آنچو از ظباء مشيّت اؽبيّو نازل گشتو علّت ّارباد عامل و الفت و‬ ‫کل را در پرتو وحدت اصليّو‬ ‫يگانگی امم بوده‪ .‬از اختالفات جنسيّو چشم برداريد و ّ‬ ‫تعصبات جنسيّو ‪ -‬ترصبو‬ ‫مالحظو مبائيد "‪( .‬ص ‪ ٚٙ‬ظهور عدل اؽبی در قسمت رفع ّ‬ ‫مصوب)‬ ‫ّ‬ ‫ظل امر واحد و شريعت واحد در آيند و صبيع ناس چون برادر‬ ‫٘‪ " -‬صبيع ملل بايد در ّ‬ ‫مهر پرور گردند‪ .‬روابط ؿببّت و ّارباد در بني ابناء بشر مستحکم شود و اختالفات و‬

‫کل ؿبو و زائل گردد "‪( .‬ص ‪ ٚ​ٚ‬ظهور عدل اؽبی در قسمت‬ ‫منازعات جنسيّو و مذىبيّو ّ‬ ‫مصوب)‬ ‫رفع تعصبّات جنسيّو ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫تعصبات است کو عا َمل را خراب‬ ‫تعصبی قبات داد‪ّ .‬‬ ‫ٔ‪ " -‬حضرت هباءاللّو ما را از ىر ّ‬ ‫عصب‬ ‫کرده‪ .‬ىر عداوت ونزاعی و ىر کدورت و ابتالئی کو د رعا َمل واقع شده يا از ت ّ‬ ‫تعصب مذموم و‬ ‫تعصب سياسی‪ّ .‬‬ ‫تعصب جنسی يا ّ‬ ‫دينی بوده يا از تعصب وطنی يا از ّ‬ ‫مضر است ىر نوع باشد وقتيکو امر تعصبّات از عا َمل دور شود آنوقت عا َمل انسانی قبات‬ ‫ّ‬ ‫يابد ما برای اين مقصد عزير ميکوشيم‪ .‬بيست ىزار نفر را فدای اين امر عظيم مبودمي کو‬ ‫اخوت و يگانگی عامل انسانی‬ ‫در هنايت مظلوميّت جبهت رفع اين تعصبّات و حصول ّ‬ ‫شهيد شدند ‪( ."...‬ص ‪ ٜ​ٜ‬پيام ملکوت)‬ ‫وتعصب جنسی‬ ‫تعصب مذىبی ّ‬ ‫تعصب وطنی و ّ‬ ‫ٕ‪ " -‬ىواللّو از صبلو اساس هباءاللّو ترک ّ‬ ‫تعصب مبتال شده و اين مرض مزمن است‬ ‫وتعصب سياسی است زيرا عا َمل بشر بو مرض ّ‬ ‫ّ‬ ‫تعصب‬ ‫کو سبب ىالک است صبيع اختالفات و جنگها و نزاعها وخونريزيها سببش اين ّ‬ ‫تعصب‬ ‫تعصب دينی است يا منبعث از ّ‬ ‫است‪ .‬ىر جنگی کو می بينيد يامنبعث از ّ‬ ‫تعصب سياسيست و تا اين تعصبّات موجود عا َمل‬ ‫تعصب وطنی يا ّ‬ ‫جنسی يا منبعث از ّ‬ ‫انسانی آسايش نيابد ‪( ."...‬ص ‪ ٔ٘ٛ-ٜ‬قسمت ّاول ؾبموعو خطابات)‬ ‫و در نبني خطابو مبارکو ميفرمايند‪ " -ٖ :‬صبيع اجناس سفيد و سياه و زرد و قرمز و ملل‬ ‫و طوائف و قبائل در نزد خدا يکسانست‪ .‬ىيچيک امتيازی ندارد مگر نفوسی کو دبوجب‬ ‫ب عا َمل باشند‪ .‬رضبت پروردگار‬ ‫تعاليم اؽبی عمل مبايند‪ .‬بنده صادؽ مهربان باشند‪ُ .‬ؿب ّ‬ ‫باشند‪ .‬اين نفوس فبتازند‪ .‬خواه سياه باشند خواه زرد خواه سفيد ىر چو باشند در نزد‬ ‫مقربند "‪( .‬ص ‪ ٔ٘ٛ-ٜ‬قسمت ّاول ؾبموعو خطابات)‬ ‫خدا اين نفوس ّ‬

‫تعصب جاىالنو وعداوت و بغض عاميانو و اوىام جنسيّو‬ ‫ٗ‪ " -‬ای احبّای اؽبی از رائحو ّ‬ ‫و وطنيّو و دينيّو کو بتمام ـبالف دين اللّو و رضای اؽبی و سبب ؿبرومی انسانی از مواىب‬ ‫تعصب‬ ‫ذبرد يابيد و آئينو دل را از زنگ اين ّ‬ ‫رضبانی است بيزار شويد و از اين اوىامات ّ‬ ‫جاىالنو پاک و مق ّدس کنيد تا بعا َمل انسانی يعنی عموم بشر مهربان حقيقی گرديد و هبر‬ ‫ن ْفسی از ىر ملّت و ىر آئني وىر طائفو و ىر جنس و ىر ديار ادنی ُکرىی نداشتو باشيد‬ ‫بلکو در هنايت شفقت و دوستی باشيد شايد بعون و عنايت اؽبيّو افق انسانی از اين غيوم‬ ‫تعصب جاىالنو و بعض و عداوت عاميانو پاک و مق ّدس گردد‪ .‬روز بروز‬ ‫کثيفو يعنی ّ‬ ‫سبب الفت و ؿببّت در ميان صبيع ملل شويد و ابداً در امور حکومت و سياست مداخلو‬ ‫و تکلّم ننمائيد زيرا مشا را خدا جبهت وعظ و نصيحت و تصحيح اخالؽ و نورانيّت و‬ ‫روحانيت عامل انسانی خلق فرموده‪ .‬اينست وظيفو مشا و علَي ُکم الت ِ‬ ‫َّحيَّ ِة َوالثَّنَاءُ ع ع "‪.‬‬ ‫ّ‬ ‫َْ ُ‬ ‫(ص ٗ‪ ٖٔ٘-‬ج ٖ مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫٘‪ " -‬و تعصبّات جاىليو ملل ومذاىب را ازالو مبايند "‪( .‬ص ‪ ٕٚ‬ج ٘ مائده آظبانی ط‬ ‫‪ ٕٜٔ‬بديع )‬ ‫‪ " -ٙ‬من مشارا نصيحت مينمامي تا توانيد در خري عموم کوشيد و ؿببت و الفت در کمال‬ ‫تعصب جنسی و وطنی و دينی و مذىبی و سياسی و‬ ‫خلوص جبميع افراد بشر مبائيد ّ‬ ‫ذباری و صناعی و زراعی جيمع را از ميان برداريد تاآزاد از صبيع جهات باشيد و ُمشيّد‬

‫بنيان وحدت عا َمل انسان‪ .‬صبيع اقاليم اقليم واحد است وسبام ملل ساللو ابوالبشر‪ .‬اين‬ ‫تنازع بقا در بني گرگان درنده سبب اين نزاع وحال آنکو عرصهزمني وسيع است وخوان‬ ‫نعمت پروردگار فبدود د رصبيع اقاليم و َعلَْي ُک ُم الْبَ َهاءُ اْالَهبی ع ع "‪( .‬ص ‪ ٕٜٗ‬ج ‪ٚ‬‬ ‫مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬

‫‪ " -ٚ‬در پيش خدا سفيد و سياه نيست صبيع رنگها رنگ واحد است و آن رنگ‬ ‫عبوديّت اؽبی است‪ .‬بو و رنگ حکمی ندارد‪ .‬قلب ُحکم دارد‪ .‬اگر قلب پاک‬ ‫است‪،‬سفيد يا سياه‪ ،‬ىيچ لونی ضرر نرساند‪ .‬خدا نظر بالوان ننمايد‪ .‬نظر بقلوب مبايد‪.‬‬

‫توجهش دبلکوت‬ ‫ىر کس قلبش پاکرت هبرت‪ .‬ىر کس اخالقش نيکوتر خوشرت‪ .‬ىرکس ّ‬ ‫اهبی بيشرت پيشرت‪ .‬الوان درعا َمل وجود ىيچ ُحکْمی ندارد‪( .‬ص ‪ ٚٛ-ٜ‬ظهور عدل اؽبی )‬ ‫‪ " -ٛ‬جبان و دل بکوشيد تا ميان سياه و سفيد الفت اندازيد و وحدت هبائی را اثبات‬ ‫کنيد کو ابداً الوان حکمی ندارد بلکو قلوب ُحکم دارد‪ .‬اغبمدللّو قلوب احبّا متّحد و‬ ‫متّفق است ولو يکی شرقی ويکی غربی يکی جنوبی يکی مشالی يکی آؼبانی و يکی‬ ‫فرانسوی يکی ژاپانی يکی آمريکائی يکی ابيض يکی اسود يکی اضبر يکی اصفر يکی‬ ‫اظبر‪ ،‬اختالؼ الوان و اختالؼ اوطان و اختالؼ اجناس در امر هبائی ُحکمی ندارد بلکو‬ ‫کل غالب صبيع اين اوىامات را زائل مينمايد"‪( .‬ص ٓٔ​ٔ‪ ٜٔٓ-‬ج ٔ‬ ‫وحدت هبائی بر ّ‬ ‫منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫تعصب‬ ‫تعصب اقتصادی و ّ‬ ‫تعصب سياسی و ّ‬ ‫تعصب جنسی و ّ‬ ‫تعصب دينی و ّ‬ ‫‪ّ " -ٜ‬‬ ‫وطنی ىادم بنيان انسانيست‪ .‬تا اين تعصبّها موجود عامل انسانی راحت ننمايد‪ .‬ششهزار‬ ‫سال است کو تاريخ‪ ،‬از عا َمل انسانی خرب ميدىد در اين م ّدت ششهزار سال عا َمل انسانی‬ ‫از حرب و ضرب و قتل و خولبواری فارغ نشد در ىر زمانی در اقليمی جنگ بود و اين‬ ‫تعصب‬ ‫تعصب جنسی و يا منبعث از ّ‬ ‫تعصب دينی بود و يا منبعث از ّ‬ ‫جنگ يا منبعث از ّ‬ ‫تعصب وطنی پس ثابت و ؿب ّقق گشت کو صبيع تعصبّات ىادم‬ ‫سياسی و يا منبعث از ّ‬ ‫بنيان انسانيست و تا اين تعصبّات موجود منازعو بقا مستولی و خولبواری و درندگی‬

‫تعصب و اخالؽ ملکوتی قبات‬ ‫مستمر پس عا َمل انسانی از ظلمات طبيعت جز برتک ّ‬ ‫نيابد و روشن نگردد "‪( .‬ص ‪ ٕٛ​ٛ-ٜ‬ج ٔ منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬

‫ص َور و الوان کو در عا َمل خلقت مشهود و بني کافّوفبکنات موجود‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬اين اختالؼ ُ‬ ‫و ؿبسوس مبتنی بر حکمت اؽبی و مشيّت بالغو سبحانی است "‪( .‬ص ٓ‪ ٛ‬ظهور عدل‬ ‫مصوب)‬ ‫اؽبی ‪ -‬ترصبو ّ‬

‫تنوع در جامعو انسانی بايد موجب ؿببّت ويگانگی و مايو اتّفاؽ و يکرنگی‬ ‫ٔ​ٔ‪ " -‬اين ّ‬ ‫ِ‬ ‫متنوعو مقرتن و موزون‬ ‫گردد دبثابو موسيقی کو چون اغبان ـبتلفو ترکيب يابد و اصوات ّ‬ ‫شود نغمو بديع فراىم آيد و آىنگ دلپذير آذان را متل ّذذ و ؿبظوظ مبايد"‪( .‬ص ٓ‪ٛ‬‬ ‫مصوب)‬ ‫ظهور عدل اؽبی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ ‪" -‬انسالخ از تعصبّات جنسيّو کو ىادم بنيان انسانی است هبر صورت و نوع بايد‬ ‫شعار جامعو هبائی و ؿبور آراء و ؾبهودات ياران معنوی قرار گريد"‪( .‬ص ٘‪ ٚ‬ظهور عدل‬ ‫ول امراللّو‬ ‫اؽبی ‪ -‬دراين کتاب مبارک فصلی زبصيص باين موضوع ّ‬ ‫مهم دارد و حضرت ّ‬ ‫تعليمات بسيار مؤّکدی در اين باره ميفرمايند)‪.‬‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای "ارباد و اتفاؽ" و "هنی از اختالؼ" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫ٕ‪" ٜ‬نهی از تعلّق بدنيا و مال و شؤون فانيّو دنيا"‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪:‬‬ ‫ک ُىبِْ ُربُک ُم الْ َعلِْي ُم‬ ‫ٔ‪ " -‬قُ ْل َال تَػ ْفَر ُح ْوا ِدبَا َملَکْتُ ُم ْوهُ َِف الْ َع ِش ِّي َوفِی اِْال ْشَر ِاؽِيبْلِ ُکوُ َغ ْريُ​ُک ْم َک َذلِ َ‬ ‫ٍ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ني‪َ .‬سبُ​ُّر‬ ‫ا ْػبَبِ ْريُ‪ .‬قُ ْل َى ْل َرأَيْػتُ ْم ل َما عْن َد ُک ْم م ْن قَػَرا ٍراَْو َوفَاء َال َونَػ ْفسي ا َّلر ْضب ِن لَ ْواَنْػتُ ْم م ْن الْ ُمْنصف ْ َ‬ ‫ِ‬ ‫اَيَّام حيوتِ ُکم َکم َاسبُ​ُّر اْالَرياح ويطوی بِسا ُ ِ‬ ‫ني‪ .‬تَػ َف َّک ُرْوا يَاقَػ ْوم اَبْ َن‬ ‫ي بِ َساُ اْالَ​َّول ْ َ‬ ‫ُ َ ْ َ‬ ‫ط عِّزُک ْم َک َما طُ ِو َ‬ ‫َْ ُ َ ُ َ َ‬ ‫اضيةُ واَين اَعصارُکم ا ْػبالِيةُ‪ .‬طُوبی ِالَيَّاٍم مض ِ‬ ‫ِ ٍ‬ ‫ِ‬ ‫ت َِف‬ ‫ص ِرفَ ْ‬ ‫َ​َ ْ‬ ‫ت بِذ ْک ِراللّو َو الَْوقَات ُ‬ ‫َْ‬ ‫اَيَّا ُم ُک ُمالْ َم َ َ ْ َ ْ َ ُ ُ َ َ‬ ‫ؼ اْالَ ْغنِيَاءَُ و َال َش ْوَکةُ اْالَ ْش ِقيَاُء َسيُ ْفنَی‬ ‫ِذ ْک ِرهِ ا ْغبَ ِکْي ُم‪ .‬لَ َع ْم ِري َالتَػْب َقی ِعَّزةُ اْالَ ِعَّز ِاء َو َال َز َخا ِر ُ‬ ‫الْ ُک ُّل بِلَ ِکم ٍة ِمن ِعْن ِدهِ اِنَّو َؽبو الْم ْقتَ ِدر الْع ِزيػز الْ َق ِديػر‪َ .‬اليػْن َفع النَّاس ما ِعْن َدىم ِمن اْالَثَ ِ‬ ‫اث‪.‬‬ ‫ُْ ْ‬ ‫ُ َُ ُ ُ َ ْ ُ ْ ُ َ ُ َ َ‬ ‫َ ْ‬ ‫ات َعْن ُه ْم َِف اَيَّاِم َربػِّ ُهم الْ َع ِزيْ ِزا ْغبَ ِمْي ِدلَ ْو‬ ‫َو َمايَػْن َف َع ُه ْم َغ َفلُ ْوا َعْنوُ َس ْو َ‬ ‫ؼ يَػْنتَبِ ُه ْو َن َوَال َِهب ُد ْو َن َما فَ َ‬ ‫ِ‬ ‫يػع ِرفُػو َن يػْن ِف ُقو َن ما ِعْن َدىم لِتُ ْذ َکر اَ ْظب ُاؤىم لَ َدی الْعر ِشاَ​َال اِنػ ِ‬ ‫ني "‪(K ٗٓ) .‬‬ ‫َّه ْم م َن الْ َميِّت ْ َ‬ ‫ُ‬ ‫َْ ْ ُ ْ َ‬ ‫َْ‬ ‫ُْ َ َ ُْ‬ ‫ِ‬ ‫ت قَػ ْوَماً قَػْبلَ ُک ُم اتػَّبَعُ ْوا ُح ُد ْوَد اللّ ِو َو ُسنَنَوُ ُثَّ ا ْسلُ ُک ْوا‬ ‫ٕ‪ " -‬ايَّا ُک ْم اَ ْن تَػغَُّرنَّ ُک ُم ا ُّلدنْػيَا َک َما َغَّر ْ‬ ‫لصَرا َط الَّ ِذي َکا َن بِا ْغبَ ِّق فبَْ ُد ْوداً"‪(Kٚٔ) .‬‬ ‫َى َذا ا ِّ‬ ‫ٖ‪ " -‬يا مع َشرالْملُو ِ‬ ‫ک ‪...‬اِنَّا نَػَري ُک ْم تَػ ْفَر ُح ْو َن ِدبَا ِصبَ ْعتُ ُم ْوهُ لِغَ ِْريُک ْم َو سبَْنَعُو َن اَنْػ ُف َس ُک ْم َع ِن‬ ‫َ َْ َ ُ‬ ‫الْعو ِامل الَِّ​ِت َمل ُوب ِ‬ ‫ظ‪ .‬قَ ْد َشغَلَْت ُکم اْالَمو ُال َع ِن الْم ِ‬ ‫آل َى َذا َاليَػْنبَغِي لَ ُک ْم‬ ‫ص َها اَِّال لَ ْو ِح َي الْ َم ْح ُف ْو ُ‬ ‫ْ ْ‬ ‫ُ َْ‬ ‫َ‬ ‫َ​َ‬ ‫لَواَنْػتم تػعلَمو َن‪ .‬طَ ِّهروا قُػلُوبِ ُکم عن ذَفَ ِر ا ُّلدنْػيا مس ِر ِع ِ‬ ‫ِ‬ ‫ت ربِّ ُکم فَ ِ‬ ‫اط ِر اْالَْرضِ َو‬ ‫َ ُ ْ َْ‬ ‫ُْ ْ ْ َ ْ‬ ‫ْ ُْ َْ ُْ‬ ‫ني الی َملَ ُک ْو َ ْ‬ ‫لسم ِاءالَّ ِذي بِ​ِو ظَهر ِ‬ ‫ت ا َّلزَال ِزُل ونَاح ِ‬ ‫ت الْ َقبَائِ ُل اَِّال َم ْن نَػبَ َذ الْ َوَری َواَ َخ َذ َما اُِمَر بِ​ِو َِف لَ ْو ٍح‬ ‫َ َ‬ ‫ا َّ َ‬ ‫َ​َ‬ ‫َمکْنُ ْو ٍن " )‪(Kٜٚ‬‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫احتَ َها َوَ َسبَ َق‬ ‫َّرةٌ ُمغَ​ََّربةٌ قَ َد َم ْؿبنَتُ َها َر َ‬ ‫و در يکی از الواح ميفرمايند‪ " -ٗ :‬ا َّن ا ُّلدنْػيَا ُم َکد َ‬ ‫نِْق َس ُمتَها نِ ْع َمتَ َها َو َز َاد تَػ َعبُ َها طَ​َربَػ َها‪ .‬اوست ؿببوب غافلني و مبغوض عارفني‪ .‬راحت و‬ ‫ب اَ ْن‬ ‫وفا در او چون کيميا و بالی او خارج از ح ّد احصاء‪ .‬يَػَری فِْي َها اْالَنْ َسا ُن َما ال ُِوب ُّ‬ ‫يػراه ويػع ِ‬ ‫اش ُر َم َع َم ْن َال يُِريْ ُد لَِقاَءهُ لِْو َکاَ َن َؽبَا َم َق ٌام لَ​َ​َرتِاِن ُم ْستَ ِويّاً َعلَی عُ​ُرْو ِش َها َولَ ْو َکا َن َؽبَا‬ ‫َ​َ ُ َ ُ َ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ک‬ ‫ک اَ ْن َْوب ُزنَ َ‬ ‫ک ُح ْزنػُ َها اَْو يَ ُسَّر َ‬ ‫ض َعْن َها ُم ْوج ُد َىا َو ُس ْلطَانػُ َها‪َ .‬د ْع َها الَ ْىل َها ايَّا َ‬ ‫قَ ْدٌر َما اَ ْعَر َ‬

‫ُز ْخ ُرفُػ َها‪ِ .‬عُّزَىا ذُ ٌل َو ثِْرَوتُػ َها فَػ ْقٌر َو بَػ َق ُاؤَىا فَػنَاءٌ‪ .‬اَيْ َن َش ْوَکةُ پَػ ْرِويْػَزَ و َذ َىبَوُ اِْالبْ ِريْػ ُز َو اَيْ َن‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ص ُفوفَةُ لَ ْوتَػْنظُ​ُر الْيَ ْوَم َِف‬ ‫ص ْوُرُى ُم الْ َعاليَةُ َو اَيْ َن ث ْرَوةُ ا ْعبَبَابَِرةِ َو ُجنُ ْوُد ُى ُم الْ َم ْ‬ ‫َش ْوَکةُ الْ َفَراعنَة َو قُ ُ‬ ‫قَص ِر َکسری لَرتاه َؿب ّالً لِْلعْن َکبو ِ‬ ‫لص َدی اَ ْن ا ْعتَِربُْوا يَا اُْولِی الن َُّهی"‪( .‬صٓٗ‪ ٖٜٔ-‬ج‬ ‫ت َو ا َّ‬ ‫ْ ْ َ َ​َ ُ َ َ ُ ْ‬ ‫٘ آثار قلم اعلی)‬ ‫و در سورة البيان ميفرمايند‪ُ " -٘ :‬ثَّ ا ْعلَ ُم ْوا بِاَ ِّن ا ُّلدنْػيَا ِى َي َغ ْفلَتُ ُک ْم َع ْن ُم ْوِج ِد ُک ْم َو‬ ‫ا ْشتِغَالُ ُک ْم ِدبَا ِس َويو َو اْ​ْل ِخَرةُ َما يػُ َقِّربُ ُک ْم اِلَی اللّ ِو الْ َع ِزيْ ِز ا ْعبَ ِمْي ِل َو ُکلُّ َما يبَْنَعُ ُک ُم الْيَ ْوَم َع ْن‬ ‫ِ ِ ِ ِ‬ ‫ح ِّ ِ ِ ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني "‪( .‬ص ٖ‪ ٔ​ٕٔ-‬ج ٗ‬ ‫ب اللّو انػّ َها َؽب َي ا ُّلدنْػيَا اَن ا ْجتَنبُ ْوا مْن َها لتَ ُک ْونُ َّن م َن الْ ُم ْفلح ْ َ‬ ‫ُ‬ ‫آثار قلم اعلی)‬ ‫ِ ِ‬ ‫اض ُک ْم َع ْن َمطْلَ ِع‬ ‫و در لوح ملک باريس‪ ،‬ناپلئون سوم‪ ،‬ميفرمايند‪ " -ٙ :‬قُ ْلالْ ُّدنْػيَا ى َي ا ْعَر ُ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ص ُل ا ُّلدنْػيَا اَ ِن ا ْجتَنِبُ ْوا‬ ‫الْ َو ْح ِي َو اقْػبَالُ ُک ْم دبَا َال يَػْن َفعُ ُک ْم َو َما َمنَ َع ُک ُم الْيَ ْوَم َع ْن َشطْ ِراللّو انَّوُ اَ ْ‬ ‫َعْن َها َو تَػ َقَّربػُ ْوا اِلَی الْ َمْنظَ ِر اْالَ ْک َِرب َى َذا الْ َم َقِّر الْ ُم ْش ِرِؽ الْ ُمنِ ِْري‪ .‬طُْوبَی لِ َم ْن َملْ يبَْنَ ْعوُ َش ْيءٌ َع ْن‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ؼ َِف ا ُّلدنْػيَا بِالْ َع ْد ِل ِالَنَّا َخلَ ْقنَا ُک َّل َش ْي ٍءلِعِبَ ِادنَا الْ ُم َو ِّح ِديْ َن "‪.‬‬ ‫صَّر ُ‬ ‫َربِّو انَّوُ َال بَأْسَ َعلَْيو لَ ْو يػَتَ َ‬ ‫(ص ‪ ٜٔٓ‬الواح نازلو خطاب دبلوک)‬ ‫و در لوح ملک روس‪ ،‬الکساندر دوم‪ ،‬ميفرمايند‪ " -ٚ :‬اَتَظُنُّو َن يػْن َفع ُکم م ِ‬ ‫ؼ‬ ‫اعْن َد ُک ْم َس ْو َ‬ ‫ْ َ ُ َْ‬ ‫ٍ ِ​ِ‬ ‫يبَْلِ ُکو َغريُکم و تَػرِجعو َن اِلَی ا ُّ ِ ِ ِ ِ‬ ‫اص ٍر و ُمعِ ْ ٍ‬ ‫ت َو َال‬ ‫ني‪َ .‬ال َخ ْ َري َِف َحيوة يَأتْيو الْ َم ْو ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ ُْ ْ َ ْ ُْ‬ ‫لرتاب م ْن َغ ْرينَ َ‬ ‫ِ ٍ‬ ‫ِ ِ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ ٍ‬ ‫ت ِهبَ َذا اِْال ْس ِم‬ ‫لبَ َقاء يُ ْد ِرُکوُ الْ َفنَاءُ َو َال لن ْع َمة تَػتَغَ​َّريُ َدعُ ْوا َماعْن َد ُک ْم َواَقْبِلُ ْوا الَی ن ْع َمة اللّو الَِّ​ِت نػُِّزلَ ْ‬ ‫ک اْالَبْػ َهی "‪( .‬ص ‪ ٕٔٚ‬الواح نازلو‬ ‫ک الْ َقلَ ُم اْالَ ْعلَی بِاِ ْذ ِن َربِّ َ‬ ‫ک َغَّرَد لَ َ‬ ‫الْبَ ِديْ ِع‪َ .‬ک َذلِ َ‬ ‫خطاب دبلوک)‬ ‫و در لوح سلطان ايران ميفرمايند‪َ " -ٛ :‬ى ْل يَػْب َقی ِالَ َح ٍد َما ِعْن َدهُ ِم ْن ثِْرَوتِ​ِو اَْو يػُ ْغنِْي ِو َغداً‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِ ِ​ِ‬ ‫ض ِام َو َج َاوُرْوا ا َّلر َغ َام َى ْل يَػ ْق ِد ُر اَ ْن‬ ‫ت ا ِّلر َ‬ ‫َع ْن َمالک نَاصيَتو‪ .‬لَ ْو يَػْنظُ​ُر اَ َح ٌد َِف الَّذيْ َن نَ ُام ْوا َْرب َ‬ ‫يبيِّز ِرمم َصب ِ‬ ‫ک الْملُو ِ‬ ‫ک َال فَػو ماِلِ ِ‬ ‫ک َعن بػر ِاج ِم الْمملُو ِ‬ ‫اج ِم الْمالِ ِ‬ ‫ؼ الْ ُوَال َة ِم َن‬ ‫ک َو َى ْل يَػ ْع ِر ُ‬ ‫َُ َ َ َ َ‬ ‫َ َ‬ ‫ُْ‬ ‫َْ ْ‬ ‫َ‬ ‫ْ َ​َ‬ ‫ِ ِ ٍ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ٍ ِ‬ ‫فع الْ َف ْر ُؽ اَِّال‬ ‫ا ُّلر َعاة َو َى ْل يبَُيُِّز اُْولی الث ِّْرَوة َوالْغَنَاء م َن الَّذي َکا َن ب َال ح َذاء َو ِوطَاء تَاللّو قَ ْد ُر َ‬

‫ِ‬ ‫ضي ا ْغب َّق و قُ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ض َالءُ َو اْالَُمَراءُ‪.‬اَيْ َن ِدقَّةُ اَنْظَا ِرِى ْم َو ِح َّدةُ‬ ‫ض َي بِا ْغبَ ِّق‪ .‬اَيْ َن الْعُلَ َماءُ َو الْ ُف َ‬ ‫ل َم ْن قُ َ َ َ‬ ‫صا ِرِى ْم َو ِرقَّةُ اَفْ َک َارُى ْم َو َس َال َمةُ اَذْ َکا ِرِى ْم َو اَيْ َن َخَزائِنُ ُه ُم الْ َم ْستُ ْوَرةُ َو َز َخا ِرفُػ ُه ُم الْ َم ْش ُه ْوَدةُ َو‬ ‫اَبْ َ‬ ‫ِ‬ ‫ص َارالْ ُک ُّل بػُ ْوراً َو َج َعلَ ُه ْم قَ َ‬ ‫ض ْونَةُ َو فُػ ُر ُش ُه ُم الْ َم ْو ُ‬ ‫ُس ُرُرُى ُم الْ ُم ْو ُ‬ ‫ض ْو َعةُ َىْي َه َ‬ ‫ات قَ ْد َ‬ ‫ضاءُ اللّو َىبَاءً‬ ‫ِ‬ ‫صبَ ُح ْوا َال يػَُری اَِّال اَ​َماکِنُ ُه ُم‬ ‫َّت َما َصبَعُ ْوا َو تَػبَد َ‬ ‫َّد َما َکتَ ُم ْوا‪ .‬اَ ْ‬ ‫َمْنثُْوراً قَ ْد نُث ِل َما َکنَُزْوا َو تَ َشت َ‬ ‫ا ْػبَالِي ِة و س ُقوقُػهم ا ْػبَا ِوي ِة و ج ُذوعهم الْمْن َقعِرةُ و قَ ِشيبهم الْبالِيةُ‪ .‬اِ َّن الْب ِ‬ ‫ال‬ ‫ص ْ َري َال يَ ْشغَلُوُ الْ َم ُ‬ ‫َ‬ ‫َ َ ُ ْ ُ ُ َ َ ُ ْ ُ ُ ُ ُ َ َ ُْ ُ ُ َ َ‬ ‫َع ِن النَّظَ ِراِلَی الْم ِ‬ ‫آل َو ا ْػبَبِ ْ َري َال سبُْ ِس ُکوُ اْالَ ْم َو ُال َع ِن الت َ​َّو ُّج ِو اِلَی الْغَِ‬ ‫ِن الْ ُمتَ َع ِال ‪."...‬‬ ‫َ‬ ‫ّ‬ ‫(ص ٕ‪ ٜٔٔ-‬الواح نازلو خطاب دبلوک)‬ ‫اب‪ .‬اَين صلِيل سيو ِ‬ ‫ک للّ ِو مالِ ِ‬ ‫ک ا ِّلرقَ ِ‬ ‫ؼ اْالَ ْع َد ِاء َواَيْ َن‬ ‫‪َ " -ٜ‬ستَ ْفنَی ا ُّلدنْػيَا َويَػْب َقی الْ ُم ْل ُ‬ ‫َ‬ ‫ْ َ َ ْ ُ ُ ُْ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ص ُف ْوفُػ ُه ْم َو َج ُه ْوُرُى ْم َو‬ ‫ص ِهْي ُل ُخيُ ْوِل اْالَقْ ِويَاء َو اَيْ َن َجن ُ‬ ‫َّات اْالَُمَراء َواَيْ َن خيَا ُم الْعُظَ َماء َو اَيْ َن ُ‬ ‫َ‬ ‫اَين قُصورىم و ُشؤونػُهم‪ .‬لِعمر اللّ ِو قَ ْد س َکنُوا ِ ِ​ِ ِ‬ ‫َّاس َغ َفلُ ْوا َع َّما ظَ َهَرَِف‬ ‫َف قُػبُ ْورى ْم َولک َّن الن َ‬ ‫ْ َ ُ ْ ُ ُ ْ َ ُْ ُ ْ َ ْ ُ‬ ‫َ ْ َ‬ ‫قُػ ُرْونِ اْالُْولَی "‪( .‬ص ٓٗ ج ‪ ٚ‬آثار قلم اعلی)‬ ‫ک اْالَ ْظبَ ِاء الَّ ِذي‬ ‫ک َماِلِ ُ‬ ‫ٓٔ ‪َ "-‬سيَأِ​ِت يَػ ْوٌم َال تَػْن َفعُ ُک ْم فِْي ِو َخَزائِ ُن اْالَْرضِ ُکلُّ َها يَ ْش َه ُد بِ َذلِ َ‬ ‫يػْن ِط ُق اِنَّوُ َال اِلَوَ اَِّال ُىوا ْغب ُّق ِع َّالم الْغُيو ِ‬ ‫ب "‪( .‬صٓٗٔ ؾبموعو ای ازالواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫َ َ‬ ‫َ‬ ‫ُ ُْ‬ ‫ِ ِ ِ ِ ِ‬ ‫ب ُمعِْينَاً ِس َوائِي ِالَ َّن َما ُد ْوِ​ِن لَ ْن‬ ‫ٔ​ٔ‪ " -‬يَا ابْ َن اْالنْ َسان ا ْکف بنَ ْفسی َع ْن ُد ْوِ​ِن َو َال تَطْلُ ْ‬ ‫ک اَبَ َداً "‪( .‬قطعو ‪ ٔٚ‬کلمات مکنونو)‬ ‫يَ ْک ِفيَ َ‬ ‫ٕٔ‪" -‬يَا ابْن الْو ُج ْوِد َال تَ ْشتَغِل بِا ُّلدنْػيَا ِالَ َّن بِالنَّا ِر مبَْتَ ِحن الْ َّذ َىب و بِا َّلذ َى ِ‬ ‫ب مبَْتَ ِح ُن‬ ‫َ َ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫َ ُ‬ ‫الْعِبَ َاد"‪( .‬ؽ ٘​٘ کلمات مکنونو)‬ ‫ِ ِ‬ ‫َّ‬ ‫ب َو اَنَا اُِريْ ُد تَػْن ِزيْػ َه َ‬ ‫ت َعَرفْ َ‬ ‫ک َعْنوُ َو اَنْ َ‬ ‫ٖٔ‪ " -‬يَاابْ َن اْالنْ َسان اَنْ َ‬ ‫ت َغنَاءَ‬ ‫ت تُِريْ ُد الذ َى َ‬ ‫نَػ ْف ِس َ ِ ِ‬ ‫ف‬ ‫ک ظَنُّ َ‬ ‫ک َعْنوُ َو َع ْم ِري َى َذا ِع ْل ِمي َو ذَلِ َ‬ ‫ت الْغَنَاءَ َِف تَػ ْق ِديْ ِس َ‬ ‫ک َکْي َ‬ ‫ک فْيو َو اَنَا َعَرفْ ُ‬ ‫ِ‬ ‫ک "‪( .‬ؽ ‪ ٘ٙ‬کلمات مکنونو)‬ ‫َْهبتَم ُع اَْم ِري َم َعاَْم ِر َ‬

‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫لسمو ِ‬ ‫ات َو اْالَْر ِ‬ ‫ض لَ ْن‬ ‫ت قُػلُ ْوبػُ ُه ْم ُمتَ َعلِّ َقةً بِ َش ْي ٍء َع َّما َِف ا َّ‬ ‫ٗٔ‪ " -‬ا ْعلَ ُم ْوا بِاَ َّن الَّذيْ َن َکانَ ْ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫َّس َى َذا الْ َم َق َام َع ْن ُد ْونِ​ِو َو َج َعلَوُ َم ْو ِط َن اْالَبْػَرا ِر "‪.‬‬ ‫يَػ ْقد ُر َّن اَ ْن يَ ْد ُخلُ َّن َملَ ُک ْوِت الَ َّن اللّوَ قَد َ‬ ‫(سورة القميص ‪ -‬ص ‪ ٗٙ‬ج ٗ آثار قلم اعلی)‬ ‫در کتاب مبارک عهدی ميفرمايند‪ " -ٔ٘ :‬اگر افق اعلی از زخرؼ دنيا خاليست ولکن‬ ‫وراث مرياث مرغوب َال ِع ْد ُل لَوُ گذاشتيم‪ .‬گنج‬ ‫در خزائن توّکل و تفويض از برای ّ‬ ‫نگذاشتيم و بر رنج نيفزودمي اَْميُ اللّو در ثروت خوؼ مستور و خطر مکنون اُنْظُ​ُرْوا ُثَّ اذْ ُک ُرْوا‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َّدهُ"‪ )*( .‬ثروت عا َمل‬ ‫َما اَنْػَزلَوُ ا َّلر ْضب ُن َِف الْ ُف ْرقَان " َويْ ٌل ل ُک ِّل ُنبَ​َزةٍ لُ َمَزةٍ الَّذي َصبَ َع َم َاالً َو َعد َ‬ ‫را وفائی نو آنچو را فنا اخذ مبايد و تغيري پذيرد اليق اعتناء نبوده و نيست مگر َعلَی قَ ْد ٍر‬ ‫َم ْق ُد ْوٍر "‪( .‬ص ٖٗٔ ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی ‪)*( -‬آيات ٔ و ٕسوره ُنبَ​َزة)‬ ‫ِ‬ ‫‪ " -ٔٙ‬ىو ا َّ ِ‬ ‫ب سبحان اللّو آنچو در عا َمل وجود موجود صاحبان بصر حني‬ ‫لسام ُع الْ ُمجْي ُ‬ ‫َُ‬ ‫مالحظو آثار فنا از آن مشاىده مينمايند بلکو ىر َشيء بنفسو بلسان باطن گواىی ميدىد‬ ‫ِ‬ ‫سر ميگويد‬ ‫مقر کسری مقام جغد واقع و عنکبوت مکان حاجب و بلسان ّ‬ ‫کل‪ّ .‬‬ ‫بر فنای ّ‬ ‫يا اولی االلباب کجاست َس ِديْر و کجاست َخ َوْرنَق ىر عماری را خرابی از پی و ىر حياتی‬ ‫طراً بقبور راجع‪ .‬در صبح بر وسائد عليا متّکی‬ ‫را موتی از عقب‪ .‬يا اضبد صاحبان قصور ّ‬ ‫و در عشاء ربت غبد ساکن‪ .‬ىل يػ ْق ِدر اَح ٌد اَ ْن يبيِّز بػ ِ ِ ِ‬ ‫ک و الْمملُو ِ‬ ‫ک‪َ .‬و‬ ‫َُ َ َ ْ َ‬ ‫ََْ ُ َ‬ ‫ني عظَام الْ َمال َ َ َ ْ ْ‬ ‫ِ ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫حق َج َّل َجاللُوُ ميطلبيم بايادی قدرت و معمارىای‬ ‫بَػ ْ َ‬ ‫ني َصبَاج ِم ا َّلرعيَّة َو الْ ُملُ ْوک‪ .‬از ّ‬ ‫حقيقت بيتی بنا فرمايد مق ّدس از فنا و زوال ‪.‬طوبی از برای نفسيکو بچنني بيتی فائز‬ ‫شود‪ .‬سبب و علّت و بانی اين بيت کلمةاهلل بوده و ىست "‪( .‬ص ٖ​ٖ بشارة النور)‬

‫کل‬ ‫دنو و ّ‬ ‫علو و ّ‬ ‫‪ "-ٔٚ‬از ّ‬ ‫کل احوال دبا ناظر باش چو کو ّ‬ ‫عزت و ذلّت دنيا منال‪ .‬در ّ‬ ‫بعزت دنيا‬ ‫آنچو مشهود مفقود خواىد شد‪ .‬اينکو مشاىده مينمائی کو بعضی از ناس ّ‬ ‫بعلو آن مغرور اين از غفلت آن نفوس است و ىر ذی بصر و ذی نظری‬ ‫مسرورند و ّ‬ ‫کل‬ ‫شهادت ميدىد کو اين قول ّ‬ ‫حق است و اين بيان از مشرؽ تبيان اشراؽ مبوده چو کو ّ‬ ‫عالِمند باينکو صبيع اين اموارات غري معترب و غري ثابت است وچون رسول موت وارد شود‬

‫صبيع متغ ّري‪ .‬لذا معلوم و ؿب ّقق است نفوسيکو باين امور دل بستو اند غافلند و از غفلت‬ ‫است کو باين اسباب ظاىره مشغول شده اند " (لوح سلمان ‪ -‬ص ٕ٘ٔ ؾبموعو الواح‬ ‫مبارکو حضرت هباءاللّو)‬ ‫و در نبني لوح مبارک ميفرمايند‪" -ٔٛ :‬ای سلمان دنيا در مرور است و عنقريب ُک ُّل َم ْن‬ ‫َعلَی اْالَْر ِ‬ ‫ض از آنچو مشاىده مينمائی بو تراب راجع خواىند شد"‪( .‬لوح سلمان ‪-‬‬ ‫ص ٕ٘ٔ ؾبموعو الواح مبارکو حضرت هباءاللّو)‬ ‫کل در مرور است و عنقريب صبيع َم ْن‬ ‫‪ّ " -ٜٔ‬‬ ‫عزت و ذلّت‪،‬فقر و غنا‪ ،‬زضبت و راحت ّ‬ ‫َعلَی االَْرض بقبور راجع لذا ىر ذی بصری دبنظر باقی ناظر کو شايد بعنايات سلطان‬ ‫ؿبل فريب‬ ‫ظل سدره امر ساکن گردد ‪.‬اگر چو دنيا ّ‬ ‫اليزال دبلکوت باقی در آيد و در ّ‬ ‫کل حني بفنا اِخبار مينمايد‪ .‬نبني رفنت اَب ندائيست‬ ‫وخدعو است ولکن صبيع ناس را در ّ‬ ‫از برای ابن و او را اِخبار ميدىد کو توىم خواىی رفت و کاش اىل دنيا کو زخارؼ‬ ‫حق ؿبروم گشتو اند ميدانستند کو آن کنز بو کو خواىد رسيد َال َونَػ ْف ِ‬ ‫س‬ ‫اندوختو اند و از ّ‬ ‫حق تَػ َعالی َشأنُوُ ‪.‬حکيم سنائی عليو الرضبة گفتو‪:‬‬ ‫الْبَهاء احدی مطلع نو جز ّ‬ ‫پند گرييد ای سياىيتان گرفتو جای پند پند گرييد ای سپيديتان دميده بر عذار "‬ ‫(لوح مبارک رئيس ص ٕ‪ ٕٗٔ-‬الواح نازلو دبلوک )‬ ‫ٕٓ ‪ " -‬دنيا مبايشی است بی حقيقت و نيستی است بصورت ىستی آراستو‪ .‬دل باو‬ ‫مبنديد و از پروردگار خود مگسليد و مباشيد از غفلت کنندگان‪ .‬براستی ميگومي کو َمثَل‬ ‫دنيا ِمثْل سرابيست کو بصورت آب مبايد و صاحبان عطش در طلبش جهد بليغ مبايند و‬ ‫چون باو رسند بی هبره و بی نصيب مانند و يا صورت معشوقی کو از جان و روح عاری‬

‫مانده و عاشق چون بدو رسد َاليُ ْس ِم ُن َو َال يػُ ْغ ِ​ِن مشاىده مبايد و جز تعب زياد و حسرت‬ ‫حاصلی نيابد "‪( .‬لوح مبارک اضبد بلسان فارسی ‪ -‬ص ‪ ٕٔٛ‬دريای دانش)‬ ‫ٕٔ‪ " -‬ای صاحب دو چشم چشمی بربند و چشمی برگشا‪ .‬بربند يعنی از عا َمل و‬ ‫عالَميان‪ .‬برگشا يعنی جبمال قدس جانان "‪( .‬ؽ ٕٔکلمات مکنونو )‬ ‫ٕ​ٕ‪ " -‬ای دوستان جبمال فانی از صبال باقی مگذريد و خباکدان ترابی دل مبنديد "‪.‬‬ ‫(ؽ ٗٔکلمات مکنونو )‬ ‫ٖٕ‪ " -‬ای فرزند کنيز من اگر سلطنت باقی بينی البتّو بکمال ج ّد از ملک فانی در‬ ‫گذری ولکن سرت آنرا حکمتها است وجلوه اين را رمزىا‪ .‬جز افئده پاک ادراک ننمايد "‪.‬‬ ‫(ؽ ٔٗ کلمات مکنونو)‬ ‫بعزت افتخار منمائيد و از‬ ‫ٕٗ‪ " -‬ای برادران با يکديگر مدارا مبائيد و از دنيا دل برداريد ّ‬ ‫کل را از تراب خلق مبودم و البتّو خباک راجع فرمامي "‪.‬‬ ‫ذلّت ننگ مداريد‪ .‬قسم جبمامل کو ّ‬ ‫(ؽ ‪ ٗٛ‬کلمات مکنونو)‬ ‫ٕ٘‪ " -‬ای دوست من تو مشس ظباء قدس منی خود را بکسوؼ دنيا مياالی حجاب‬ ‫غفلت را خرؽ کن تا بی پرده و حجاب از خلف سحاب بدرآئی و صبيع موجودات را‬ ‫خبلعت ىستی بيارائی "‪( .‬ؽ ٖ‪ ٚ‬کلمات مکنونو)‬ ‫‪ " -ٕٙ‬ای ابناء غرور بسلطنت فانيو ايّامی از جربوت باقی من گذشتو و خود را باسباب‬ ‫زرد و سرخ ميآرائيد و بدين سبب افتخار مينمائيد‪ .‬قسم جبمامل کو صبيع را در خيمو‬ ‫يکرنگ تراب در آورم و نبو اين رنگهای ـبتلفو را از ميان بردارم مگر کسانی کو برنگ من‬ ‫در آيند و آن تقديس از نبو رنگهاست "‪( .‬ؽ ٗ‪ ٚ‬کلمات مکنونو)‬

‫‪ " -ٕٚ‬ای ابناء غفلت بپادشاىی فانی دل مبنديد و مسرور مشويد َمثَل مشا ِمثْ ِل طري‬ ‫غافلی است کو بر شاخو باغی در کمال اطمينان بسرايد و بغتةً صيّاد اجل او را خباک‬ ‫اندازد‪ .‬ديگر ازنغمو وىيکل و رنگ او اثری باقی مباند پس پند گرييد ای بندگان ىوی "‪.‬‬ ‫(ؽ ٘‪ ٚ‬کلمات مکنونو )‬ ‫‪ " -ٕٛ‬عا َمل در ىر حني باعلی النّداء ندا مينمايد و ميگويد‪ :‬من فانيم و ظهورات و‬ ‫الوان من فانی از اختالفات و تغيريات ُْؿب ِدثو در من پند گرييد و متنبّو شويد ‪.‬معذلک‬ ‫بصر موجود نو تا مالحظو کند و ظبع مشهود نو تا بشنود "‪( .‬ص ٘‪ ٔٙ‬ؾبموعو ای از‬ ‫الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫‪َ " -ٕٜ‬مثَل دنيا ِمثْل ظلّيست کو حينی موجود و حينی مفقود است بر چنني چيزی‬ ‫عاقل دل نبندد بلکو باطل انگارد و چنني گمان مکن کو دنيا و مقصود از او نعمتهای‬ ‫صنع‬ ‫متلونو درآنست چو کو اين اشياء مصنوع ح ّقند و مظاىر ُ‬ ‫مق ّدره د راو و يا زينتهای ّ‬ ‫اويند بلکو مرايای ظهور اؽبيو اند و مظاىر رب ّکی قدرتيّو بلکو مقصود از دنيا منکرين صبال‬ ‫بی مثال است و معرضني از طلعت بی زوال‪ .‬اينست کو ذبنّب از چنني اشخاص الزم و‬ ‫اعراض واجب‪( ".‬ص ‪ ٕٜ‬ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی ط ٕٔٔ بديع)‬ ‫ٖٓ ‪ " -‬حسن صوری ِ‬ ‫ؿببوب نَػ ْفس و ىوی و ُحسن معنوی ؿببوب خدا‪ .‬حال کدام را‬ ‫ُ‬

‫ب ُمراد احبّای او بوده و خواىد بود‪ .‬بدان صبال‬ ‫اختيار مينمائی‪ .‬البتّو َما ا ْختَ َارهُ الْ َم ْحبُ ْو ُ‬ ‫مطرز وزيبا مشهود کو‬ ‫ظاىری يکی از اسباب دنياست و دنيا در ظاىر بصورتی مزيّن و ّ‬ ‫ىرکو ديد پايش لغزيد و سربنهاد‪ .‬يکی از اولياء يومی دنيا را بکمال ُحسن صوری ديده‬ ‫فرمود بظاىر بسيار مزيّن و نيکوئی‪ .‬در آن حني بوحی اؽبی ملهم کو بگو بصورت اصلی‬ ‫خود در آيد وچون بصورت خود ظاىر شد فَػَّر َعْنوُ َو ا ْستَ َعاذَ بِاللّ ِو ِم ْن َو ْج ِه َها َو نَػ َف َح ِاهتَا "‪.‬‬ ‫(ص ٖ٘ ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی ط ٕٔٔ)‬

‫سبسک‬ ‫کل بيقني مبني عاؼبند بر فنای دنيا و اختالؼ آن معذلک بشانی باو ّ‬ ‫ٖٔ‪ّ " -‬‬ ‫حق و َما ِعْن َدهُ غافل و ؿبجوب مشاىده ميشوند "‪( .‬ص ٖٕٔ ج ٘‬ ‫جستو اند کو از ّ‬ ‫آثار قلم اعلی)‬ ‫ٕٖ‪ " -‬عا َمل ؾبازی و عا َمل ظاىری ىر دو نيست ؿبضند و در لباس ىستی جلوه مبايند‪.‬‬ ‫ّاول راىزن سالکان است و ثانی فتنو واصالن‪ .‬پس جهد منيع بايد تا روح رضبانی از اين‬ ‫بقوه سبحانی بگذرد "‪( .‬ص ‪ ٕٜ‬ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی ط ٕٔٔ بديع)‬ ‫دو عقبو نفسانی ّ‬ ‫ٖ​ٖ‪ " -‬صبيع ناس بفنای دنيا شهادت دىند ولکن اين شهادت حقيت ندارد و دبقام‬ ‫ملکو نيامده چو اگر فی اغبقيقو ادراک مبايند و بو بصر حقيقی مالحظو کنند ىرگز خود را‬ ‫بسبب او از فيوضات نامتناىيّو اؽبيّو ؿبروم ننمايند ‪.‬اکثر ديدهنا و گفتنها وشنيدهنا و‬ ‫عرفاهنا عارضی است نو حقيقی‪ .‬ىر بصريی اين گفتار را گواه است و ىر عليمی بر‬ ‫راستی آن شهادت داده و ميدىد "‪( .‬ص ٕ٘​ٕ ج ‪ ٚ‬آثار قلم اعلی)‬ ‫ٖٗ‪ " -‬بر ىر ورقی از اوراؽ دنيا از قلم اعلی اسرار فنا مرقوم و مسطور و در ىر صفحو‬ ‫ای از صفحات عا َمل رموز بی ثباتی مشهودو مکتوب‪ .‬معذلک باو دل بستو اند و باو‬ ‫مشغولند و باو مسرورند "‪( .‬ص ٖ‪ ٕٔٗ-‬ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی)‬ ‫ٖ٘‪ " -‬چو شبها کو رفت و چو روزىا کو در گذشت و چو وقتها کو ِ‬ ‫بآخر رسيد و چو‬ ‫ساعتها کو بانتها آمده و جز باشتغال دنيای فانی نفسی بر نيامد‪ .‬سعی مبائيد تا اين چند‬ ‫مقر‬ ‫ن َفسی کو باقی مانده باطل نشود‪ .‬عمرىا چون برؽ ميگذرد و فرؽ ىا بر بسرت تراب ّ‬ ‫و منزل گريد ديگر چاره از دست رود و امور از شست "‪( .‬ص ‪ ٖ​ٖٙ‬ؾبموعو الواح‬ ‫حضرت هباءاللّو)‬ ‫حب مفرط بدنيا مق ّدس فرمايد "‪( .‬ص ٖ‪ ٔٙ‬ج ٘ آثار‬ ‫‪ " -ٖٙ‬از ّ‬ ‫کل را از ّ‬ ‫حق بطلب ّ‬ ‫قلم اعلی)‬

‫متحرک و مفقوديست مشهود "‪.‬‬ ‫‪ " -ٖٚ‬دنيا و آنچو در آنست نزد اىل هبا معدوميست ّ‬ ‫(ص ‪ ٛ​ٛ‬ج ‪ ٚ‬آثار قلم اعلی)‬ ‫حق و احبّای او کو منسوب باويند ناظر‬ ‫عز تقديس کو ابداً ّ‬ ‫‪ " -ٖٛ‬قسم بآفتاب صبح ّ‬ ‫بارض و اموال فانيو در او نبوده و لبواىند بود"‪( .‬ص ٓ‪ ٛ‬ج ‪ ٚ‬مائده آظبانی ط ‪ٕٜٔ‬‬ ‫بديع)‬ ‫‪ " - ٖٜ‬بياد دوست بياميزيد و از دمشن بپرىيزيد دمشن مشا چيزىای مشا است کو خبواىش‬ ‫خود آنرا يافتو ايد و نگاه داشتو ايد و جان را بآن آلوده ايد "‪( .‬ص ٖ​ٖ دريای دانش )‬ ‫ٓٗ ‪ " -‬قسم بآفتاب افق توانائی اگر دنيا را قدری بود صبال قدم سنني معدودات در‬ ‫سجن اعظم ساکن نبود‪ .‬انسان تا در دنياست فی اغبقيقو در سکرات بوده و ىست‬ ‫مگر قلوب فارغو کو بو بصر اؽبی در اشياء ناظرند "‪( .‬ص ‪ ٔٓٙ‬ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی ط‬ ‫ٕٔٔ بديع)‬ ‫ٔٗ‪ " -‬خوشا حال نفوسيکو اسري رنگ دنيا و م ِ ِ‬ ‫بصبغ اللّو فائز‬ ‫َ ُ‬ ‫اخل َق فْي َها نشده اند و َ‬ ‫حق در اين ظهور بديع در آمده اند و آن تقديس از صبيع رنگهای‬ ‫گشتو اند يعنی برنگ ّ‬ ‫ـبتلفو دنيا است و جز منقطعني در اين رنگ عارؼ نو "‪( .‬ص ‪ ٔٗٛ‬ؾبموعو الواح‬ ‫مبارکو حضرت هباءاللّو)‬

‫ٕٗ‪ " -‬بدنيا و آنچو در اوست مسرور نباشيد‪ .‬لَ َع ْم ُراللّ ِو ىر کنزی سبب و علّت حزن و‬ ‫اندوه و حسرت اليتناىی بوده وىست‪ .‬ىرگز شيء فانی سبب بی نيازی نبوده ونيست "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٗٚ‬اصول عقايد هبائيان)‬

‫ؿبل افکار فانيو مکن و سرمايو عمر‬ ‫ؿبل اسرار باقيو است ّ‬ ‫ٖٗ‪ " -‬ای دوست دل کو ّ‬ ‫گرامبايو را باشتغال دنيای فانيو از دست مده ‪.‬از عا َمل قدسی برتاب دل مبند و اىل بساط‬ ‫انسی وطن خاکی مپسند"‪( .‬رسالو مبارکو ىفت وادی ‪ -‬ص ‪ ٕٔٛ‬ج ٖ آثار قلم اعلی)‬ ‫مسرات‬ ‫ٗ​ٗ‪ " -‬قسم حبقيقت اؽبی عا َمل و آنچو در اوست مع صبال و جالل و ل ّذات و ّ‬ ‫حق چون تراب و رماد بل پست تر مشاىده ميشود‪ .‬ای کاش‬ ‫کل در نظر ّ‬ ‫فريبنده آن ّ‬ ‫قلوب عباد آنرا درک مينمود‪ .‬ای اىل هبا از آلودگيهای ارض و َزخا ِرؼ فانيّو آن خود را‬ ‫حق شاىد و گواه کو اين مراتب دنيّو اليق مقام ياران اؽبی نبوده و‬ ‫منزه سازيد ّ‬ ‫پاک و ّ‬ ‫متوجو سازيد"‪.‬‬ ‫نيست‪ .‬شؤون دنيارا باىلش واگذاريد و عيون خودرا باين منظر اقدس منري ّ‬ ‫مصوب)‬ ‫(ص ٘‪ ٙٗ-‬ظهور عدل اؽبی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫تقرب قبوئيد‬ ‫٘ٗ‪ " -‬خود را از تعلّقات و آاليشهای دنيا پاک و ّ‬ ‫منزه مبائيد و ىرگز بدان ّ‬ ‫زيرا مشا را بو اتّباع از ىواجس نفسانيّو ترغيب و از سلوک در منهج قومي و صراط مستقيم‬ ‫مصوب)‬ ‫منع مينمايد"‪( .‬ص ٘‪ ٙ‬ظهور عدل اؽبی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫حق آنچو در اين جهان فانی نظر مبائيد چيزی جز سراب نيابی و بغري از‬ ‫ٔ‪ " -‬ای بنده ّ‬ ‫اوىام مشاىده نکنی‪ .‬پس تا توانی تعلّق باين عا َمل ؾبو و تشبث بشؤون فانی مکن و باين‬

‫عا َمل بی بنيان سست بنياد دل مبند و خود را مسکني مپسند "‪( .‬ص ‪ ٖٜ‬ج ٖ منتخباتی‬ ‫از مکاتيب )‬ ‫ٕ‪ " -‬ىر ثروتی و سرمايو ای کو از اين جهان است عاقبت زيان و خسران است‪.‬‬ ‫متفرؽ و متالشی شود و بعضی ساؽبای چندی دوام‬ ‫هنايت اينست کو بعضی ثروهتا بزودی ّ‬ ‫کند ولی عاقبت متالشی شود‪ .‬از برای ىر صبعی تفريقی است و از برای ىر خرمنی‬ ‫اغبمدللّو تو پی بکنز ملکوت برده ای و آن کنز َاليَػ ْفنَی است‪ .‬ثروت ابديّو‬ ‫تفريقی‪.‬‬ ‫ُ‬

‫است‪ ،‬هنايتی ندارد‪ ،‬خسران و زيانی ندارد‪ ،‬روز بروز در ازدياد است "‪( .‬ص ‪ ٘ٚ‬ج ٖ‬ ‫منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ٖ‪ " -‬ای ياران ايّام حيات منطوی گردد و کوکب زندگانی در مغرب نيستی متواری شود‪.‬‬ ‫عزت ىر بزرگواری منتهی بذلّت کربی گردد‪.‬‬ ‫سرير ىر پادشاىی عاقبت مب ّدل حبصري شود و ّ‬ ‫سرىای سروران زير اَقدام رود و قصور عالی بزرگان وقتی مب ّدل بو قبور شود‪ .‬در اينصورت‬ ‫آزادگان را نشايد و بندگان اؽبی را نبايد کو بدنيای فانی ادنی تعلّقی يابندو اسري زقبري‬ ‫آاليش اين خاکدان ترابی گردند‪ .‬بلکو بايد اين قميص رثيث براندازند و رداء تقديس‬ ‫پوشند و اين سالسل و اغالل بگسلند و در ميدان جانفشانی جوالن کنند‪ .‬جهان نيستی‬ ‫را ىستی خبشند و در عا َمل فانی حيات باقی يابند‪ .‬در ظلمات امکانی مشع توحيد افروزند‬ ‫رب ؾبيد زبان‬ ‫و مانند عندليب بر شاخسار ذبريد نکتو اسرار تفريد گويند و بتمجيد ّ‬ ‫رب ودود احاطو کند و در حيّز شهود موىبت‬ ‫بگشايند تا عاقبت ؿبمود گردد و الطاؼ ّ‬ ‫کربی مشهود گردد"‪( .‬ص ٖٗ ج ٖ منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫عزت و ثروت و راحت و‬ ‫ٗ‪ " -‬اين زندگانی عامل فانی در اندک زمانی منتهی گردد واين ّ‬ ‫خوشی خاکدانی عنقريب زائل و فانی شود "‪( .‬ص ٖ ج ٔ منتخباتی از مکاتيب‬ ‫حضرت عبدالبهاء ط آمريکا)‬ ‫٘‪ " -‬افکار مال و منال و آمال جاه و جالل ِصرؼ اوىام است‪ .‬خدا ؿبض عُمران دنيا‬ ‫اين اوىام را در سرىا انداختو و ّاال انبيّتی ندارد"‪( .‬ص ‪ ٖٙ‬ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫‪ " -ٙ‬ايّام معدود معدوم گردد و ىستی موجود مفقود شود گلشن زندگانی را طراوت و‬ ‫لطافت مباند و گلزار کامرانی را صفا و شادمانی بگذرد‪ .‬هبار حيات مب ّدل خبزان فبات‬ ‫گردد و سرور و حبور قصور تبديل بظالم دهبور در قبور گردد‪ .‬در اينصورت دلبستگی را‬ ‫نشايد و شخص داند تعلّق قلب ننمايد"‪( .‬ص ٘‪ ٕٔٗ -‬جٔ منتخباتی از مکاتيب )‬

‫حق‪ .‬دستی از‬ ‫‪ " -ٚ‬ای بنده اؽبی کار ما نشر نفحات اؽبيّو است و جانفشانی در راه ّ‬ ‫آستني برآر و نقود حيات جاودانی نثار مبا‪ .‬امور دنيوی را بايد از برای اىل دنيا گذاشت‪.‬‬ ‫دست بذيل ىيکل باقی زد‪ .‬کمر را ؿبکم بربند و ُملک و فبلکت را فراموش مبا‪ .‬لسان‬ ‫حق بگشا و داد سخن بده‪ .‬بعضی نفوس اين حيات اؽبی را فراموش مبايند و در‬ ‫بو ثنای ّ‬ ‫زاويو طبول جای گزينند و شب و روز مشغول آمال و آرزوی دنيوی گردند کو عنقريب‬ ‫اسباب خوشی فراىم خواىد آمد و فالن پيش خواخد و فالن پس خواىد رفت و بو اين‪،‬‬ ‫حق باشيم و در صدد اشراؽ نور‬ ‫حيات پُر هبای خويش را بگذرانند‪ .‬ما بايد در فکر ّ‬ ‫مطلق تا ُملک باقی بدست آرمي و سلطنت عا َمل معانی مبائيم‪ .‬کشور قلوب بدست آرمي و‬ ‫اقليم جاهنا را در زير تسخري آرمي‪ .‬فبلکت تقديس فتح مبائيم و از خطّوابليس چشم‬ ‫کل را موفّق‬ ‫پوشيم‪ .‬ای يار وفادار کار‪،‬اين کار است‪ .‬دعا کن تا خدا ما را و مشا را و ّ‬ ‫مبايد‪ .‬صبيع دوستان را تکبري برسان‪ .‬ع ع "‪( .‬ص ‪ ٕٖٚ‬ج ٘ مائده آظبانی ط ‪)ٕٜٔ‬‬ ‫‪ " -ٛ‬ىواللّو ای بنده اؽبی آنچو بينی و يابی د راينجهان فانی اوىام و ؾباز خالی است نو‬ ‫حقيقت آظبانی‪ .‬ايّام گذشتو را خباطر آر چو بود و چو شد و چو نتيجو حاصل گشت‪.‬‬ ‫آينده مثل سابق است و ماضی آئينو مستقبل‪ .‬ىرچو در او بينی در اين خواىی ديد‪.‬‬ ‫ىرچو در آن يافتی دراين خواىی يافت‪ .‬بو يک نَ َسق و يک َوتريه است‪ .‬ولی صبيع خلق‬ ‫از ماضی شاکی و بو مستقبل اميدوار گمان کنند کو زمان کالل و مالل بگذرد و ايّامی‬ ‫در هنايت خوشی و حالوت رخ مبايد‪ .‬ىيهات ىيهات اين جهان عا َمل خاک است و اين‬

‫مسرت و فرح و شادمانی و کامرانی حاصل آيد ىيهات‬ ‫ن ْفس منهمک و ناپاک چگونو ّ‬ ‫ىيهات مگر آنکو انسان غري خدا را نسيان کند نظر از اين جهان پستی بردارد و آنچو در‬ ‫توجو دبالء اعلی کند و استفاضو از ملکوت اهبی آنوقت‬ ‫جهان باالست مشاىده مبايد‪ّ .‬‬ ‫مسرور دو جهان گردد و درخشنده جاودان شود"‪( .‬ص ‪ ٕٔ٘-ٙ‬بشارةالنّور)‬

‫‪ " -ٜ‬از راحت و آسايش جسمانی و تن پروری و آلودگی باين دنيای فانی چو نتيجو ای‬ ‫حاصل واضح است کو انسان عاقبت خائف و خاسر گردد‪ .‬پس بايد از اين افکار بکلّی‬ ‫چشم پوشيد آرزوی حيات ابديّو و علويّت عا َمل انسانی و ترقيّات ربّانی و فيوضات کليّو‬

‫آظبانی و نفثات روح القدس و اعالء کلمةاللّو وىدايت من علی االرض و ترويج صلح‬ ‫عمومی و اعالن وحدت عا َمل انسانی مبود‪ .‬کار اين است و ّاال بايد با سائر وحوش و‬ ‫طيور باين حيات جسمانی کو هنايت آمال حيوانات است پرداخت ومانند هبائم در روی‬ ‫زمني ؿبشور شد‪ .‬انسان جبهت زندگانی اين حيات دنيا خلق نشده است بلکو انسان‬ ‫تقرب درگاه اؽبی وجلوس بر سرير سلطنت‬ ‫جبهت فضائل نامتناىی و علويّت عا َمل انسانی و ّ‬ ‫ابديّو خلق شده است ‪( ."...‬ص ‪ ٗٚٙ-ٚ‬بشارةالنّور)‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬ای بنده اؽبی از باليا و ِؿبَنی کو برتو وارد شده مکدر مباش‪ .‬صبيع مصائب و‬ ‫باليا از برای انسان خلق شده است تا انسان از اين جهان فانی نفرت کند چو کو هنايت‬ ‫توجو خبدا‬ ‫تعلّق بدنيا دارد چون بزضبت و مش ّقت بسيار گرفتار شود طبيعت نفرت کند و ّ‬ ‫مرباست "‪( .‬ص ٖٕٔ ج ٔ‬ ‫مبايد و جهان باقی طلبد کو از صبيع مصائب و باليا ّ‬ ‫منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ٔ​ٔ‪ " -‬ىيچ چيز شايستو دلبستگی و تعلّق نيست مگر امراللّو‪ .‬صبيع امور فانی است‬ ‫َکاَ ْن َملْ يَ ُک ْن َشْيئَاً َم ْذ ُک ْوراً مگر آنچو کو منسوب خبداست "‪( .‬ص ‪ ٜٔ٘‬ج ٕ بدائع‬ ‫اْلثار)‬ ‫ٕٔ‪ " -‬سرور انسان چون از آزادی فکرو عدم تعلّق قلب حاصل شود‪،‬در اين صورت‬

‫اگر فلسی نزد او موجود نباشد مسرور است و بدون آن با ثروت دنيا و سلطنت روی‬ ‫تصور کنيد کو صد سال پيش بدنيا آمده ايد‬ ‫زمني مسرور لبواىد بود‪ .‬حال مشا نبچو ّ‬ ‫تعلّق بدنيا نداشتو باشيد‪ .‬اين تعلّقات شأن اطفال است‪ .‬انسان بايد تعلّق بفيوضات‬ ‫اؽبيّو داشتو باشد تا جامع کماالت صوری و معنوی گردد و ّاال شؤون و امور سائره ؿبدود و‬ ‫فانيست "‪( .‬ص ٖٕ٘ ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫ولامراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬

‫مضرات عا َمل ناسوت‬ ‫ٔ‪" -‬ىدايت نوع بشر و استخالص ىيئت اجتماعيّو از ويالت و ّ‬ ‫متوقّف بر روش و سلوک احبّاءاللّو است و مشروط بو تقديس و انقطاعشان از متاع و‬ ‫شؤون اين دنيای فانی "‪( .‬ص ٓ٘ ج ٔ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬ ‫*بو نصوص مبارکو در قسمتهای "انقطاع"‪" ،‬فقر و غنا"‪ ،‬و "مآل اعمال‪ "...‬نيز مراجعو‬ ‫شود‪.‬‬ ‫***‬

‫ٖ‪ " :ٜ‬نهی از تقيّو و کتمان عقيده "‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ‪" -‬اگر چنانچو ؾببور و مکلّف بر تعيني و قيد مذىب گردند البتّو کتمان ننمايند و بو‬ ‫تظاىر و تصنّع متشبّث نشوند‪ .‬عقيده خويش را در کمال جرأت و وضوح اظهار مبايند و‬ ‫الضمري خائف و نگران نشوند‪ .‬البتّو بعموم‬ ‫از عواقب و نتائج بيان حقيقت و ابراز مافی ّ‬ ‫ياران تأکيد و توصيو مبايند تا از صراط مستقيم حقيقت و رشاد منحرؼ نگردند و بر‬ ‫حفظ مصاحل امريّو و صيانت رفعت و منزلت امراللّو و اعزاز کلمةاللّو موفّق ومفتخر گردند‪.‬‬ ‫مداىنو و مساؿبو در اين موارد ُِـب ّل در نظام امراللّو و علّت توىني و ربقري دين اللّو گردد و‬ ‫متنوعو عظيمو در آينده مبايد‪( ."...‬ص ٕٔٓ منتخبات توقيعات مبارک)‬ ‫توليد مشاکل ّ‬ ‫ٕ‪ " -‬عقيده کتمان ننمايند و از تقيّو اجتناب بنمايند از پس پرده خفا برون آيند و قدم‬ ‫دبيدان خدمت گذارند‪ .‬مضطرب و ىراسان نباشند و جبانفشانی قيام مبايند‪ .‬ىر امری را‬ ‫فدای اين مقصد اصلی کنند و در سبيل اين مبدأ جليل و امر قومي از ىر منصب و مقامی‬ ‫چشم پوشند و مصاحل شخصيّو و مالحظات نفسيّو را فدای مصاحل عموميّو امريّو فرمايند‪.‬‬ ‫حکمت و تقيّو در گذشتو ايّام کافل صون و حفاظت و ضبايت مظلومان آن سامان بود و‬ ‫يگانو وسيلو حفظ و حراست آئني حضرت يزدان ولی دراين ايّام چون اعدای امر اؽبی و‬ ‫دمشنان آئني آظبانی بػُْرقَع سرت و خفا را از وجو حقايق امريّو برانداختو اند و معتقدات‬ ‫اساسيّو اىل هبا را کامالً مکشوؼ و مشتهر ساختو اند و باثبات استقالل شرع حضرت‬ ‫هباءاللّو پرداختو اند و باين سبب نبأ عظيم را در اقطار و اکناؼ عا َمل معروؼ ومشهور‬ ‫مبوده اند‪،‬تقيّو و کتمان عقيده علّت توىني و ربقري است و در انظار اىل فراست بی مورد‬ ‫مضر‪ .‬ـبالفني و معاندين اين رويّو را ضبل بر ُجُب و خوؼ مبايند و از تأثريات سستی‬ ‫و ّ‬ ‫عقيده مشرند اَ ْستَ ْحلِ ُف ُک ْم يَا اَ ِحبَّاءَاللّ ِو بِبَ ْذ ِل ا ْعبَ ْه ِد ا ْعبَ ْه ِد َو الْ ِقيَاِم َعلَی َى َذا اْالَ ْم ِراْالَْو َع ِرا ْػبَ ِط ِْري‬ ‫ِ‬ ‫و الت ِ ِ‬ ‫ني وا ُّ ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ص ِرهِ َو‬ ‫لسلُ ْوک َِف َى َذا الْ َمْن َه ِج الْ َق ِوِْمي‪َ .‬ج َعلَ ُک ُم اللّوُ َرايَات نَ ْ‬ ‫َّم ُّسک هبَ َذا ا ْغبَْب ِل الْ َمت ْ َ‬ ‫َ َ‬

‫مصابِيح ِى َدايتِ ِو و م َش ِ‬ ‫اع َل ُحبِّ ِو َو َمطَالِ َع اقْتِ َدا ِرهِ َِف بِ َال ِدهِ " (ص ٗ‪ ٕٖٓ-‬منتخبات‬ ‫َ َ َْ َ َ َ‬ ‫توقيعات مبارک و ص ‪ ٔ٘​٘-ٙ‬ج ٕ توقيعات مبارکو)‬ ‫معرفی ننمايند و‬ ‫ٖ‪ " -‬هبيچ وجو من الوجوه خود را تابع اديان سابقو و شرايع منسوخو ّ‬ ‫مقررات حکومت و اوامر دولت سر موئی منحرؼ نگردند‬ ‫السابق از ّ‬ ‫درامور اداری کما فی ّ‬ ‫و ذباوز ننمايند "‪( .‬ص ‪ ٖٛٙ‬ج ٗ امر و خلق)‬ ‫معرفی ننمايد‪.‬مساؿبو و‬ ‫ٗ‪ " -‬احدی خود را مسلمان‪،‬مسيحی‪،‬کليمی و يا زردشتی‪ّ ،‬‬ ‫مساىلو در اين مورد تربی از امراللّو است و تربی ُْؿب ِد ِ‬ ‫ث انقالبی عظيم است وموجب‬ ‫ّ‬ ‫ّ‬ ‫خسرانی شديد زهنار زهنار "‪( .‬ص ٗ​ٕٗ منتخبات توقيعات مبارک)‬ ‫٘‪ " -‬کتمان عقيده در ىر حال ودر ىر موقعی مذموم و قبيح و ـبالف مبادی ساميو اين‬ ‫امر خطري‪ ...‬در امور اداری چنانچو از قبل تأکيد و تصريح گشت اطاعت اوليای امور از‬ ‫فرائض حتميّو اىل هبا و واجبات مق ّدسو آنان ؿبسوب ولی در امور وجدانيّو کو تعلّق‬ ‫متمسکني بشريعو مق ّدسو ظبحاء شهادت را بر اطاعت ترجيح‬ ‫دبعتقدات دارد اىل هبا و ّ‬ ‫دىند"‪( .‬ص ٖٓ‪ ٕٜٔ-‬ج ٖ توقيعات مبارکو)‬ ‫‪ " -ٙ‬در ىر حال تقيّو و کتمان عقيده و مداىنو فبنوع و مذموم و بکلّی ـبالف مصاحل‬

‫ومقتضيات امريّو است "(ص ‪ ٕٔٚ‬ج ٖ توقيعات مبارکو)‬

‫سجل احوال از اکتمان احرتاز مبائيد و دبراکز اطّالع‬ ‫‪ " -ٚ‬ميالنی طهران در موضوع ّ‬ ‫دىيد‪ .‬شوقی "‪( .‬ص ‪ ٖٛ٘-ٙ‬ج ٗ امر و خلق)‬ ‫‪ " -ٛ‬راجع بو ستون مذىبی کو در دفاتر ـبصوص برای مستخدمني ترتيب داده شده‬ ‫فرمودند بنويس مقصد اصلی عدم ثبت کلمو اسالم و زردشتی و غريه است‪ .‬سفيد‬

‫گذاشنت و يا خط کشيدن دليل بر اكبراؼ نو و ـبالف صداقت نبوده و نيست "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٜٔٗ‬ج ٖ توقيعات)‬ ‫اس اساس است واكبراؼ از آن قطعيّاً فبنوع عدم کتمان عقيده و‬ ‫‪ " -ٜ‬مبدأ اصلی کو ّ‬ ‫ترک تقيّو و مداىنو با اوليای امور است "‪( .‬ص ٕ٘ٗ منتخبات توقيعات مبارک)‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬ؽبجو صراحت و شجاعت و صداقت ياران نتائج عظيمو در جامعو خبشد و‬ ‫علّت اشتهار آئني نازنني در آن سرزمني‪ .‬ىرچند از وظيفو منفصل و از استخدام ؿبروم و‬ ‫مادی مبتال ولی در حقيقت بکنز عظيم و سود بيکران فائز و مفتخر زيرا دببادی‬ ‫خبسارت ّ‬ ‫متمسک ومتشبّث "‪.‬‬ ‫قيّمو اين امر ناظرند و استقالل شرع مبني را ّ‬ ‫مروج وبو حبل صداقت ّ‬ ‫(ص ‪ ٖٛٙ‬ج ٗ امر و خلق)‬ ‫ٔ​ٔ‪ " -‬ىر نفسی دراين موارد عقيده را کتمان مبايد و يا آنکو از قبول رأی ؿبفل‬ ‫حق انتخاب و عضويّت ؿبافل روحانيّو ىر دو(*) فبنوع و ؿبروم "‪.‬‬ ‫استنکاؼ ورزد از ّ‬ ‫(ص ‪ ٔٚ​ٚ‬ج ٖ توقيعات مبارکو ‪)*( ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬در کتاب مأخد‪ ،‬کلمو "دو" جا‬ ‫افتاده است و فقط "ىر" نوشتو شده ولی اداره آرشيو بيت العدل اعظم اؽبی مرقوم‬ ‫فرموده اند کو "ىر دو" صحيح است)‪.‬‬ ‫ٕٔ‪ " -‬ذباوز از يک زوجو و کتمان عقيده با وجود ربذير و تأکيد و نصيحت اُمنای‬ ‫حق انتخاب د رجامعو و از عضويّت‬ ‫ؿبفل روحانی‪ ،‬نتيجو اش در اين ايّام ؿبروميّت از ّ‬ ‫ؿبافل روحانيّو است ولی اين انفصال اداری است نو روحانی‪ .‬قرار قطعی و ُحکم هنائی‬ ‫راجع باُمنای بيت عدل اعظم است "‪( .‬ص ٗ٘ٔ ج ٖ توقيعات مبارکو ‪) ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬ ‫***‬

‫ٗ‪" :ٜ‬نهی از جزع در مصائب "‬ ‫صائِ ِ‬ ‫ب َو َالتَػ ْفَر ُح ْوا‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪َ " :‬ال َْذبَزعُ ْوا َِف الْ َم َ‬ ‫ک ا ْغبَالَِة َو الْتَّنَبُّوُ َعلَی َما يَِرُد َعلَْي ُک ْم َِف الْ َعاقِبَ ِة‬ ‫ني اْالَ ْمَريْ ِن ُى َو التَّ َذ ُّک ُر َِف تِْل َ‬ ‫ابْػتَغُ ْوا اَْمَراً بَػ ْ َ‬ ‫ک يُنِبِّئُ ُک ُم الْ َعلِْي ُم ا ْػبَبِ ْريُ "‪(K ٖٗ) .‬‬ ‫َک َذلِ َ‬ ‫ٕ‪ "-‬اينکو در مصيبات از قلم اعلی اظهار حزن ميشود مقصود از آن اظهار رضبت و‬ ‫شفقت است و ّاال ىر نفسی دبحبّة اللّو فائز شد و صعود مبود او بفرح اکرب فائز "‪.‬‬ ‫(ص ٖ​ٖٔ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ِ‬ ‫ٖ‪ " -‬اَ َن ا ْجتَنِ ِ‬ ‫ث بَ​َالءٌ اَ ْد َى ٌم "‪( .‬لوح مبارک طب ص ٗ‪ٕ​ٕٖ-‬‬ ‫ب ا ْؽبَ َّم َوالْغَ َّم هبِ​ِ َما َْوبد ُ‬ ‫ؾبموعو الواح حضرت هباءاهلل)‬ ‫حق منيع شاىد و گواه است اگر فی اعبملو تف ّکر در عنايات اؽبيو مبايند ىرگز‬ ‫ٗ‪ّ " -‬‬ ‫ؿبزون نشوند و خود را مهموم ننمايند "‪( .‬ص ٖ‪ ٖٕٔ-‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫مستحب است و در اين‬ ‫ٔ‪ " -‬لباس سياه در ايّام ـبصوصو احزان امر اجباری نبوده ولی‬ ‫ّ‬ ‫مقام رجال و نساء مساويند "‪( .‬ص ‪ ٖٔٚ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫***‬

‫٘‪" :ٜ‬نهی از حديث سازی يا استناد بو روايات "‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬در خصوص واردين از ارض اقدس و روايات مرقوم مبوده بوديد ‪.‬ىر روايتی کو سند‬ ‫در دست نباشد اعتماد نشايد زيرا اگر صدؽ باشد ىم باز اسباب پريشانی است‪.‬‬ ‫معمول هبااست و بس "‪( .‬ص ‪ ٗٙ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫نصوص‬ ‫ٌ‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ‪ " -‬هبائيان نبايد خبطابات شفاىی کو حبضرت عبدالبهاء نسبت داده شده زياد انبيّت‬ ‫صحو مبارکو رسيده باشد ‪.‬حضرت‬ ‫بدىند مگر در صورتيکو خطابات مزبوره بشرؼ ّ‬ ‫هباءاللّو اين مطلب را حب ّد کافی جهت احبّا روشن فرموده اند کو الواح و نصوص اؽبی‬ ‫معمول هبااست و بس ‪( ."...‬ص ٔ‪ ٗٙٓ-ٙ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫ٌ‬ ‫***‬

‫‪" :ٜٙ‬نهی از حسد "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ظ َْوب ِر ُؽ الْ َکبَ َد ا ْجتَنِبُ ْوا ِمْن ُه َما َک َما َْذبتَنِبُ ْو َن ِم َن اْالَ َس ِد "‬ ‫ٔ‪ " -‬قُ ِل ا ْغبَ َس ُد يَأ ُک ُل ا ْعبَ َس َد َوالْغَْي ُ‬ ‫(لوح مبارک طب ‪ -‬ص ٕٗ​ٕ ؿبموعو الواح حضرت هباءاللّو)‬ ‫ص ُد ْوَرُک ْم َع ِن الْغِ ِّل َو ا ْغبَ َس ِد " (ص ٖٔ فضائل اخالؽ)‬ ‫ِّس ْوا يَا قَػ ْوُم ُ‬ ‫ٕ‪ " -‬قَد ُ‬ ‫ٖ‪ " -‬فَاَس ِأل اللّو اَ ْن َوبفظَک ِمن ا ْغبرارةِ ا ْغبِْق ِد و صبارةِ الْربِد اِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ب "‪.‬‬ ‫ي‬ ‫ؾب‬ ‫ب‬ ‫ي‬ ‫ر‬ ‫ق‬ ‫َّو‬ ‫ن‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫َ َ َ َ َْ‬ ‫ٌ ٌ‬ ‫َ ْ َ َ َ َ​َ َ‬ ‫(ص ٘‪ ٔٙ‬حيات هبائی)‬ ‫ٗ‪ " -‬ای پسران ارض براستی بدانيد قلبی کو در آن شائبو حسد باقی باشد البتّو جبربوت‬ ‫باقی من در نيايد و از ملکوت تقديس من روائح قدس نشنود "‪( .‬ؽ ‪ ٙ‬کلمات مکنونو )‬ ‫غل پاک کن و بی حسد بو بساط قدس احد خبرام "‪.‬‬ ‫٘‪ " -‬ای بنده من دل را از ّ‬ ‫(ؽ ٕٗ کلمات مکنونو)‬ ‫‪ " -ٙ‬بگو ای مردمان تاريکی آز و رشک روشنائی جان را بپوشاند چنانکو ابر روشنائی‬ ‫آفتاب را "‪( .‬ص ٖ‪ ٕٙ‬ؾبموعو الواح حضرت هباءاللّو)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬حسادت چون ظبّی است کو ريشو ؿببّت را فاسد مينمايد "‪( .‬ص ‪ ٔٛ‬ازدواج‬ ‫هبائی و ص ‪ ٜٚ‬فضائل اخالؽ ‪ -‬از فرمايشات شفاىی مبارک )‬ ‫***‬

‫‪ " :ٜٚ‬نهی از حشيش (تهيّو ‪ -‬خريد ‪ -‬فروش ‪ -‬استعمال) "‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ّ " -‬اما حشيش از صبيع بدتر است و افيون ىادم بنيان ايبان و ايقان نوع انسان "‪.‬‬ ‫(ص ٓ٘ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٕ‪ " -‬ىواللّو ای بنده حضرت کربياء در مسألو حشيش فقره ای مرقوم بود کو بعضی از‬ ‫مصرح‬ ‫شربش گرفتار‪ .‬سبحان اللّو اين از صبيع مسکرات بدتر و حرمتش ّ‬ ‫نفوس ايرانيان بو ُ‬ ‫و سبب پريشانی افکار و طبودت روح انسان در صبيع اطوار چگونو ناس باين شبره شجره‬ ‫ؿبرم‬ ‫زقّوم استيناس يابند و حبالتی گرفتار گردند کو حقيقت نسناس شوند چگونو اين شیء ّ‬ ‫را استعمال کنند و ؿبروم از الطاؼ حضرت رضبن گردند البتّو صد البتّو تا توانيد ناس را‬ ‫نصيحت مبائيد کو از اين افيون و حشيش زقّوم بيزار شوند و بدرگاه احديّت توجو مبايند‬ ‫طبر سبب ذىول عقل است و صدور حرکات جاىالنو‪ّ .‬امااين افيون و زقّوم کثيف و‬ ‫حشيش خبيث عقل را زائل و نفس راخامد و روح را جامد و تن را ناىل و انسان را بکلّی‬ ‫خائب و خاسر مبايد ‪ ...‬اَعا َذنَا اللّو و اِيَّا ُکم ِمن ى َذا ا ْغبرِام الْ َقبِي ِح و الدُّخ ِ‬ ‫ان الْ َکثِْي ِ‬ ‫ف َو‬ ‫َ‬ ‫ُ َ ْ ْ َ َ​َ ْ َ َ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ک‬ ‫ک َو تَػ َعالَی يَػ ْغلِي َِف الْبُطُْو ِن َکغَْل ِي ا ْغبَ ِمْي ِم (*) َو َعلَْي َ‬ ‫َزقُّػ ْوم ا ْعبَحْي ِم َک َما قَ َال اللّوُ تَػبَ َار َ‬ ‫الت ِ‬ ‫َّحيَّةُ َوالْثَّنَاءُ ع ع "‪( .‬ص ‪ ٖٗٚ‬گنجينو حدود و احکام (*)آيات ‪ ٗ٘-ٙ‬سوره دخان)‬ ‫***‬

‫‪" :ٜٛ‬نهی از حمل سالح "‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫ت ا ْغبر ِ‬ ‫ب اِّال ِح ْ ِ‬ ‫ني الض َُّرْوَرةِ"‪(K ٜٔ٘) .‬‬ ‫ٔ‪ُ -‬‬ ‫"حِّرَم َعلَْي ُک ْم ضبَْ ُل َآال َْ‬ ‫(توضيحات واشارات بيت العدل اعظم اؽبی را درباره اين حکم اؽبی درصفحات ٔ‪ٕٗٓ-‬‬ ‫کتاب ترصبو انگليسی اقدس مستطاب مالحظو فرمائيد)‬ ‫***‬

‫‪ " :ٜ​ٜ‬نهی از خريد و فروش غالم و کنيز"‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ ِ ِ ِ‬ ‫س لِ َعْب ٍد اَ ْن يَ ْش َِرتي َعْب َداًنػَ ْهيَاً َِف لَْو ِح اللّ ِو‬ ‫ٔ‪ " -‬قَ ْد ُحِّرَم َعلَْي ُک ْم بَػْي ُع اال َماء َو الْغ ْل َمان لَْي َ‬ ‫ض ِل َم ْسطُْوراً "‪)K ٕٚ) .‬‬ ‫َک َذلِ َ‬ ‫ک َکا َن اْالَ ْم ُر ِم ْن قَػلَ ِم الْ َع ْد ِل بِالْ َف ْ‬ ‫و در لوح مبارک خطاب بو ملکو ويکتوريا اقدام او را د رمنع خريد و فروش کنيز و غالم‬ ‫ِ ِ‬ ‫ت بػيع الْغِْلم ِ‬ ‫ان َو اِْال َم ِاء‪َ .‬ى َذا َما‬ ‫سبجيد ميفرمايند بقولو تعالی‪ " -ٕ :‬قَ ْد بَػلَغَنَا اَنَّک َمنَ ْع َْ َ َ‬ ‫ک ِجزاء َذلِ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ​ِ ِ‬ ‫ني "‪.‬‬ ‫ب اللّوُ لَ ِ َ َ َ‬ ‫ک انَّوُ ُم َو َِّف اُ ُج ْوِرالْ ُم ْحسن ْ َ‬ ‫َح َک َم بو اللّوُ َف َى َذا الْظُّ ُه ْور الْبَديْ ِع قَ ْد َکتَ َ‬ ‫(ص ٕٖٔ الواح نازلو دبلوک)‬ ‫***‬

‫ٓ​ٓٔ‪ " :‬نهی از خيانت مالی در مشاغل "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني "‪.‬‬ ‫ني بَِريػَّتَو َو ُک ْونػُ ْوا م َن الْ ُم ْحسن ْ َ‬ ‫ٔ‪ " -‬ايَّا ُک ْم يَا قَػ ْوم َال ُزبُانػُ ْوا َِف َش ٍئ َو ُک ْونػُ ْوا اَُمنَاءَ اللّو بَػ ْ َ‬ ‫(ص ٓ‪ ٜٔ‬منتخباتی از الواح حضرت هباءاللّو)‬ ‫ٕ‪ " -‬ای دوستان امانت دبثابو آفتاب جهانتاب است و آظبان او انسان و افقش قلب‪.‬‬ ‫نيکو کسی کو اين ن ّري اعظم را بو ابرىای خيانت و دنائت سرت ننمايد تا روشنائی آن‬ ‫جهان و جهانيان را روشن مبايد "‪( .‬ص ٘​٘ فضائل اخالؽ )‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬نفوسی کو در دوائر حکومت مستخدم‪ ،‬بايد بنهايت استغناء و پاکی و آزادگی و‬ ‫ع ّفت و عصمت حرکت و دبواجب خويش قناعت مبايند " (ص ‪ ٗٛ‬اخالؽ هبائی)‬ ‫ٕ‪ " -‬نفوسی کو خبدمات ـبصوصند و در امور اداره منصوب‪ ،‬بايد چاکران صادؽ باشند‬ ‫مقرری خويش‬ ‫و بندگان موافق يعنی خبصائل ضبيده و فضائل پسنديده متّصف گردند و بو ّ‬ ‫قناعت کنند و بصداقت رفتار مبايند‪ .‬از حرص بيزار شوند و از طمع در کنار‪..‬فخ ِر‬ ‫مؤونو زىيده قناعت مبايد و سبب سعادت فقرای رعيّت شود و‬ ‫انسان در اينست کو بو ْ‬ ‫عدل و انصاؼ را مسلک خويش کند و نبّت و خدمت را منهج خود قرار دىد‪ .‬اين‬ ‫عزت ابديّو حصول مبايد "‪.‬‬ ‫شخص ولو ؿبتاج باشد ولی بر گنج روان پی برد و ّ‬ ‫(ص ٘‪ ٕٛٗ-‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫تقرب بدرگاه‬ ‫ٖ‪ " -‬ىريک کو در دايره حکومت مستخدمند بايد مأموريّت را اسباب ّ‬ ‫کربياء مبايند و بو ع ّفت و استقامت پردازند و از رشوت و ارتکاب بکلّی بيزار گردند‪ .‬بو‬ ‫مقرری قناعت کنند و مدار افتخار را عقل و کفايت و درايت دانند‪ .‬اگر نفسی بو رغيفی‬ ‫ّ‬ ‫از نان قناعت کند و باندازه خويش بعدالت و انصاؼ پردازد َس َرور عاؼبيان است و فبدوح‬

‫ترين آدميان‪ .‬بزرگوار است ولو کيسو هتی‪ .‬سرور آزادگان است ولو جامو کهنو و عتيق‪.‬‬ ‫تقرب درگاه‬ ‫ّ‬ ‫عزت و افتخار انسان بفضائل و خصائل ضبيده است و شرؼ و منقبتش بو ّ‬ ‫کربياء و ّاال اموال دنيا متاع غرور است و طالبان از اىل شرور و عنقريب مأيوس و ـبذول‪.‬‬ ‫اين هبرت يا اينکو انسان در تنزيو و تقديس رفتار مبايد و در هنايت ع ّفت و استقامت و‬ ‫صداقت ظاىر و آشکار گردد‪ .‬البتّو اين از گنج روان خوشرت"‪( .‬ص ٘‪ ٙٗ-‬حيات‬ ‫هبائی)‬ ‫ٗ‪ " -‬صبيع مأمورين از صغري و کبري بايد در هنايت عصمت و ع ّفت و استقامت و بو‬ ‫جريه و مواجب جزئی خويش قناعت مبايند و دست و دامن را پاک دارند‪ ...‬اگر نفسی‬ ‫حبکومت عادلو خيانت کند خبدا خيانت کرده است و اگر خدمت کند خبدا خدمت کرده‬ ‫است "‪( .‬ص ‪ ٕٛٙ-ٚ‬ج ٖ امرو خلق)‬ ‫٘‪ " -‬چقدر انسان بايد کو غافل و نادان باشد و پست طينت کو خويش را باوساخ‬ ‫ارتکاب وخيانت دولت بيااليد و البتّو حشرات ارض بر او ترجيح دارند "‪( .‬ص ‪ٙٚ‬‬ ‫حيات هبائی)‬ ‫ذره ای خيانت کند و يادر امور موکولو خويش هتاون و‬ ‫‪ "-ٙ‬اگر چنانچو معاذ اللّو يکی ّ‬ ‫سستی مبايد و يا خود مقدار ديناری بر رعيّت تع ّدی کند و يا آنکو منفعت خصوصی‬

‫خويش جويد و فوائد شخصی طلبد البتّو ؿبروم از فيوضات حضرت پروردگار شود‪ .‬زهنار‬ ‫زهنار در آنچو ربرير يافت قصور ننمائيد "‪( .‬ص ‪ ٕٛٚ‬ج ٖ امر و خلق)‬

‫‪ " -ٚ‬بو مواجب خويش قناعت مبايند و بدون آن بو ارتکاب فلسی ذيل خويش رانيااليند‬ ‫مطهر امراللّو آلوده گردد"‪( .‬ص ‪ ٙٚ‬حيات هبائی)‬ ‫زيرا ذيل ّ‬

‫‪ " -ٛ‬اگر کسی را ديدی کو نظر دبال و طمع در اموال ناس دارد بدان کو او از اىل هبا‬ ‫فضو رسند چون برؽ در گذرند و‬ ‫نيست‪ .‬اىل هبا کسانی ىستند کو اگر بوادی ذىب و ّ‬ ‫ابداً اعتنا ننمايند "‪( .‬ص ‪ ٖ٘-ٙ‬ج ٘ مائده آظبانی ط ‪)ٕٜٔ‬‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای "امانت" و "هنی از رشوت و ارتشاء" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫ٔٓٔ‪ " :‬دخان و مکروىيّت آن "‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫مضر‬ ‫ٔ‪ " -‬يک معنی از معانی شجره ملعونو ُدخانست کو مکروه است و مذموم و ّ‬ ‫است و مسموم تضييع مال است و جالب امراض ومالل"‪( .‬ص ٕ‪ ٕٜ‬گنجينو حدود و‬ ‫احکام)‬ ‫مضره بتدريج حاصل گردد‪ ،‬آن‬ ‫ٕ‪ّ " -‬اما منهيّات ديگر کو ضرر فوری ندارد ولی تأثريات ّ‬ ‫منهيّات نيز عنداللّو مکروه و مذموم و مدحور ولی حرمت قطعی منصوص نو بلکو تنزيو و‬ ‫صحت و آزادگی مقتضی آن‪ .‬از آقبملو ُشرب دخان‬ ‫تقديس و طهارت و پاکی و حفظ ّ‬ ‫مضرتش مسلّم عموم و صبيع‬ ‫است کو کثيف است و بدبو و کريو است و مذموم و بتدريج ّ‬ ‫سم قاتل‬ ‫اطبّاء حاذقو ُحکم مبوده اند و ذبربو نيز گرديده کو جزئی از اجزاء مرّکبو دخان ّ‬ ‫متنوع‪ .‬اين است کو در شربش کراىت تنزيهی بو‬ ‫است و شارب معرض علل و امراض ّ‬ ‫تصريح وارد "‪( .‬ص ٗ​ٗٔ ج ٔ منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء ط آمريکا)‬ ‫عنداغبق مذموم و‬ ‫و در نبني لوح مشهور بو تنزيو و تقديس ميفرمايند‪ُ " -ٖ :‬شرب ُدخان‬ ‫ّ‬ ‫مضرت ولو تدرهباً "‪( .‬ص ٘ٗٔ ج ٔ منتخباتی‬ ‫مکروه و در هنايت کثافت و در غايت ّ‬ ‫از مکاتيب ط آمريکا)‬ ‫عبدالوىاب مرقوم مبوده بودی مالحظو‬ ‫ٗ‪ " -‬ىواللّو ای بنده اؽبی نامو ای کو جبناب مريزا‬ ‫ّ‬ ‫گرديد‪ .‬سبب هبجت و سرور شد زيرا مرقوم مبوده بوديد کو بوصول مکتوب دخان‪ ،‬احبّا‬ ‫فورا ترک مبودند و دخان ملفوؼ را از دست انداختند‪ .‬فی اغبقيقو ضرر و زيان اين دود‬ ‫بی نفع و سود واضح و مشهود است‪ .‬اجسام را بکلّی معلول مبايد و اعصاب را رخاوت‬ ‫و مستی خبشد و دماغ يعنی مغز را از احساسات علويّو فبنوع مبايد‪ ...‬شخص عاقل البتّو‬ ‫صحت و سالمت است پردازد‪."....‬‬ ‫مضر ىائل مبايد و نبواره بآنچو سبب ّ‬ ‫ترک اين ّ‬ ‫(ص ٘‪ ٔٚٗ-‬ج ٘ مائده آظبانی)‬

‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ‪ " -‬در خصوص شرب ُدخان عموم احبّا را متذ ّکر و متنبّو داريد و بيانات مبارکو را‬ ‫مضره انتشار دىيد "‪( .‬ص ‪ ٛٙ‬ج ٖ توقيعات مبارکو ‪ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬ ‫راجع باين عادت ّ‬ ‫بديع)‬ ‫***‬

‫ٕٓٔ‪" :‬نهی از دروغگوئی "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬زبان گواه راستی من است او را بدروغ مياالئيد "‪( .‬ص ٘‪ ٕٙ‬ؾبموعو الواح‬ ‫حضرت هباءاللّو)‬ ‫ٕ‪ " -‬لسان مشرؽ انوار صدؽ است او را مطلع کلمات کذب منمائيد "‪( .‬ص ‪ٔٗٚ‬‬ ‫ج ٖ امر و خلق)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬بدترين اخالؽ و مبغوض ترين صفات کو اساس صبيع شرور است دروغ است‪ .‬از‬ ‫اين بدتر و مذموم تر صفتی در وجود تصور نگردد‪ .‬ىادم صبيع کماالت انسانی است و‬ ‫سبب رذائل نامتناىی‪ .‬از اين صفت بدتر صفتی نيست‪ .‬اساس صبيع قبائح است " ‪.‬‬ ‫(مفاوضات مبارکو قطعو ‪ - ٘ٚ‬ذيل عنوان اخالؽ متفاوتو نوع انسان)‬ ‫ٕ‪ " -‬صبيع معاصی بيکطرؼ و کذب بيکطرؼ بلکو سيّئات کذب افزون تر است و‬ ‫ضرش بيشرت‪ .‬راست گو و کفر بگو هبرت ازآنستکو کلمو ايبان بر زبان رانی و دروغ گوئی‪.‬‬ ‫ّ‬ ‫اين بيان جبهت نصيحت َمن فی العا َمل است "‪( .‬ص ‪ ٜٔٙ‬ج ٘ مائده آظبانی ط ‪ٕٜٔ‬‬ ‫بديع)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ‪ " -‬البتّو هبيچ ِ‬ ‫وجو ِمن الوجوه تصديق طبّی کو ـبالف صدؽ و حقيقت باشد احدی از‬ ‫مؤمنني نبايد بگريند "‪( .‬ص ‪ ٕٜٓ‬منتخبات توقيعات مبارک)‬ ‫مرجح بر صبيع امور و‬ ‫و در ىيمن توقيع منيع مبارک ميفرمايند‪ " -ٕ :‬صراحت و صداقت ّ‬ ‫ِ‬ ‫صفات فبدوحو ؿببوبو مق ّدسو اىل هبا ؿبسوب و َمابِ​ِو اِْال ْمتِيَاز صبع اىل هباء از‬ ‫از ِشيَم و‬

‫ساير طوائف و اديان و اقوام در آن اقليم است‪ .‬مراعات اين مبدأ قومي و عدم اكبراؼ از‬ ‫اين صراط مستقيم چو در اظهار عقيده و چو در موارد دخول کتب امريّو و يا دخول در‬ ‫سلک نظام و يا ربصيل اجازه از برای زيارت مقامات مق ّدسو ّاول فريضيو مؤمنني و‬ ‫مؤمنات است "‪( .‬ص ‪ ٕٜٓ‬منتخبات توقيعات مبارک)‬ ‫ٖ‪ " -‬درباره اينکو آيا صالح است خباطر قبات کسی بغري حقيقت سخنی گفتو شود‬ ‫ول امراللّو عقيده دارند ما هبيچ وجو نبايد بر خالؼ حقيقت صحبتی بکنيم ّاما‬ ‫حضرت ّ‬ ‫موجو تری بآن شخص کمک مبائيم"‪( .‬ص ‪ ٜ‬مبونو‬ ‫در عني حال بايد سعی کنيم از راه ّ‬ ‫مصوب)‬ ‫حيات هبائی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمت "صداقت" نيز مراجعو فرمائيد‪.‬‬ ‫***‬

‫ٖٓٔ‪" :‬نهی از دست بوسيدن و بر پای افتادن و سجده يا تعظيم نمودن"‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪ " -ٔ :‬قَ ْد ُحِّرَم َعلَْي ُک ْم تَػ ْقبِْي ُل اْالَيَا ِدي‬ ‫َِف الْ ِکتَ ِ‬ ‫اب َى َذا َما ُهنِْيتُ ْم َعْنوُ ِم ْن لَ ُد ْن َربِّ ُک ُم الْ َع ِزيْ ِزا ْغب َّک ِام "‪(K ٖٗ) .‬‬ ‫ِ ِ‬ ‫ض ْوَر تِْل َقاءَ َو ْج ِو‬ ‫ص َوی َوا ْغبُ ُ‬ ‫ص َدالْغَاَيَةَالْ ُق ْ‬ ‫و در لوح منيع مبارکی ميفرمايند‪ " -ٕ :‬ا َّن الَّذي قَ َ‬ ‫مالِ ِ‬ ‫ک الْ َوَری لَوُ اَ ْن يَػتَّبِ َع َما اَ​َمَرهُ الْ َقلَ ُم اْالَ ْعلَی ِم ْن لَ ُد ْن َع ِزيْ ٍز َعلِْي ٍم‪ .‬اِنَّوُ يبَْنَ َع ُک ْم َع ِن اِْال ِْكبنَ ِاء َو‬ ‫َ‬ ‫اِْالنْ ِطر ِاح َعلَی قَ َد ِمي واَقْ َد ِام َغ ِْريي َى َذا ما نَػَّزلْنَاه َِف الْکِتَ ِ‬ ‫اب ِم ْن لَ ُد ْن َعلِْي ٍم َح ِکْي ٍم ‪...‬‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫س‬ ‫َالتُػ َقبِّلُ ْوا اْالَيَادي َو َال تَػْن َحنُ ْوا ح ْ َ‬ ‫ني الْ ُوُرْود انَّوُ يَأ ُم ُرُک ْم بالْ َم ْع ُرْوؼ َو ُى َو اْ​ْلم ُر الْ ُمجْي ُ‬ ‫ب‪ .‬لَْي َ‬ ‫ِالَح ٍد اَ ْن يػتَذلَّل ِ‬ ‫س ى َذا حکْم اللّ ِو اِ ِذ استَوی علَی الْعر ِش بِس ْلطَ ٍ‬ ‫ان ُمبِ ْ ٍ‬ ‫ٍ‬ ‫ني ‪ ...‬قَ ْد ُحِّرَم‬ ‫ف‬ ‫ػ‬ ‫ن‬ ‫د‬ ‫ن‬ ‫ع‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ضالً ِم ْن‬ ‫َعلَْي ُک ُم التَّ ْقبِْي ُل َو ا ُّ‬ ‫اح َو اِْال ِْكبنَاءُ َک َذلِ َ‬ ‫اىا فَ ْ‬ ‫صَّرفْػنَا اْ​ْليَات َو اَنْػَزلْنَ َ‬ ‫ک َ‬ ‫لس ُج ْوُد َو اْالنْطَر ُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِعْن َدنَا َو اَنَا الْ َفض ُ‬ ‫لس ُج ْوَد يَػْنبَغِی لِ َم ْن َال يػُ ْعَر ُ‬ ‫َّال الْ َق ِد ْميُ‪ .‬ا َّن ا ُّ‬ ‫ؼ َو َال يػَُری َو الَّذي يػَُری انَّوُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِفبَّن ش ِه َد لَو الْ ِکتاب الْمبِني‪ .‬لَي ِ ٍ‬ ‫ب‬ ‫س الَ َحد اَ ْن يَ ْس ُج َد َو الَّذي َس َج َد لَوُ اَ ْن يَػ ْرج َع َو يػَتُ ْو َ‬ ‫ْ َ ُ َ ُ ُ ُْ ْ َ‬ ‫ِ ِ‬ ‫اِلَی اللّ ِو اِنَّو َؽبو الت ََّّواب ا َّلرِحيم‪ .‬قَ ْد ثػَبت بِالْربى ِ‬ ‫ضرِة الْغَْي ِ‬ ‫ب‬ ‫ان بِاَ َّن ا ِّ‬ ‫َ َ ُْ َ‬ ‫ُ َُ‬ ‫لس ْج َدةَ َملْ تَ ُک ْن اّال غبَ ْ َ‬ ‫ُ ُْ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ا ْع ِرفُػ ْوا يَا اَ ْىل اْالَْر ِ‬ ‫ني "‪( .‬ص ٕ‪ ٛٔ-‬ج ٕ آثار قلم اعلی)‬ ‫ض َو َال تَ ُک ْونػُ ْوا م َن الْ ُم ْع ِرض ْ َ‬ ‫َ‬ ‫***‬

‫ٗٓٔ‪ " :‬نهی از دل شکستن و خاطر آزاری "‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪َ " -‬م ْن َْوب ُز ْن اَ َحداً فَػلَوُ اَ ْن يػُْن ِف َق تِس َعةَ َع َشر ِمثْ َقاالً ِم ْنا َّلذ َى ِ‬ ‫اح َک َم بِ​ِو َم ْولَی‬ ‫ب‪َ .‬ى َذا َم َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ک عْن ُکم َِف ى َذا الظُّهوِر ويػو ِصي ُکم بِالِْ ِّرب و التَّ ْقوی اَمراً ِمن ِعْن ِدهِ‬ ‫ِ‬ ‫الْ َعالَم ْ َ‬ ‫ني (*)انَّوُ قَ ْد َع َفا َذل َ َ ْ َ‬ ‫َ َ َْ ْ‬ ‫ُ ْ َ ُْ ْ ْ‬ ‫َِف َى َذا الْلَّ ْو ِح الْ ُمنِ ِْري"‪(K ٔٗٛ) .‬‬

‫رب اعلی باين مضموت‬ ‫(*) اشاره مبارک بآيات باب ‪ ٔٛ‬از واحد ‪ ٚ‬بيان فارسی است کو حضرت ّ‬ ‫ميفرمايند کو اگر کسی نفسی را عامداًؿبزون کند بايد نوزده مثقال طال تأديو کند و اگر استطاعت‬ ‫نداشتو باشد نوزده مثقال نقره و ّاال اگر فقريباشد نوزده بار بدرگاه اؽبی استغفار مبايد‪.‬‬

‫ٕ‪ "-‬قُل يا اَ ِحبَّاءاللّ ِو َال تَػعملُوا ما يػتَ ِکد ِ‬ ‫ؼ‬ ‫ص ِاَف َس ْل َسبِْي ِل الْ َم َحبَّ ِة َو يَػْن َق ِط ُع بِ​ِو َع ْر ُ‬ ‫ِّر بِو َ‬ ‫َْ‬ ‫َْ ْ َ َ ُ‬ ‫َ‬ ‫الْ َم َوَّدةِ لَ َع ْم ِري قَ ْد ُخلِ ْقتُ ْم لِْل ِوَد ِاد َال لِلضَّغِْينَ ِة َو الْعِنَ ِاد "‪( .‬لوح حکمت ‪ -‬ص ٔ‪ٛ‬‬ ‫ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫ٖ‪ " -‬قسم باسم اعظم کو اگر نفسی از دوستان اذيّت بنفسی وارد آورد دبثابو آنست کو‬ ‫حق وارد آورده "‪( .‬ص ٕ٘ٔ ج ‪ٚ‬آثار قلم اعلی)‬ ‫بو ن ْفس ّ‬ ‫ٗ‪ " -‬ابداً ؿببوب نبوده کو شبی بگذرد ويکی از احباّی اؽبی از اين غالم آزرده باشد "‪.‬‬

‫(ص ‪ ٕٔٚ‬ؾبموعو اقتدارات)‬

‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫رحق شخصی چو‬ ‫ٔ‪ " -‬ای حزب اللّو مبادا خاطری بيازاريد و نفسی را ؿبزون کنيد و د ّ‬ ‫يار و چو اغيار چو دوست و چو دمشن زبان بطعنو گشائيد ‪ ...‬زهنار زهنار از اينکو نفسی‬ ‫خاطری بيازارد ولو بدخواه وبد کردار باشد "‪( .‬ص ٔ‪ ٚ‬ج ٔ منتخباتی از مکاتيب‬ ‫حضرت عبدالبهاء)‬

‫ٕ‪ " -‬زهنار زهنار کو خاطری بيازاريد و قلبی را شکستو مبائيد و دلی را دردمند کنيد و‬ ‫جانی افسرده مبائيد و نفسی را پژمرده کنيد ولو دمشن جان باشد و اىل عدوان "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٕٓٚ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٖ‪ " -‬زينهار زينهار از اينکو قلبی را برقبانيد زينهار زينهار کو ن ْفسی را بيازاريد‪ .‬زهنار‬ ‫زهنار از اينکو با ن ْفسی خبالؼ ؿببّت حرکت و سلوک کنيد‪ .‬زهنار زهنار از اينکو انسانی را‬ ‫مأيوس کنيد‪ .‬ىر نفسی کو سبب حزن جانی و نوميدی دلی گرد د اگر در طبقات زمني‬ ‫ماوی جويد هبرت از آنستکو بر روی زمني سري و حرکت مبايد و ىر انسانی کو راضی بذلّت‬ ‫نوع خويش شود البتّو نابود شود هبرت است زيرا عدم او هبرت از وجود است و موت هبرت از‬ ‫حيات "‪( .‬ص ‪ ٕٗٛ-ٜ‬ج ‪ ٚ‬مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ٗ‪ " -‬عبدالبهاء ابداً دل کسی را آزرده لبواىد و سبب حزن قلبی نشود زيرا موىبتی اعظم‬ ‫از آن نيست کو انسان سبب سرور قلوب گردد "‪( .‬ص ‪ ٜٔٛ‬ج ٔ منتخباتی از مکاتيب‬ ‫حضرت عبدالبهاء ط آمريکا)‬ ‫٘‪ " -‬نبيشو مايو سرور قلوب گرديد زيرا هبرتين انسان کسی است کو قلوب را بدست‬ ‫آرد و خاطری نيازارد و بدترين نفوس نفسی است کو قلوب را مک ّدر مبايد و سبب حزن‬ ‫مردمان شود نبيشو بکوشيد کو نفوس را مسرور مبائيد و قلوب را شادمان کنيد "‪.‬‬ ‫(ص ٕ‪ ٕٚ‬ج ٔ بدائع اْلثار)‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای‪":‬ؿببت خبلق" و "هنی از نزاع و فساد و مايتک ّدر بو‬ ‫االنسان" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫٘ٓٔ‪ " :‬نهی از رشوه دادن يا گرفتن يا ارتشاء "‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫مقرری قناعت کنند " ‪( .‬ص ٓ‪ ٕٜ‬ج‬ ‫ٔ‪" -‬از رشوت و ارتکاب بکلّی بيزار گردند و بو ّ‬ ‫ٖ امر و خلق)‬ ‫معرب "‪.‬‬ ‫ٕ‪ " -‬س ّد ابواب رشوت و برطيل کو اليوم بو تعبري مليح پيشکش و تعارؼ ّ‬ ‫(ص ‪ ٜٔ‬رسالو مدنيو)‬ ‫ٖ‪ " -‬دامن پاک را بارتکاب و ارتشاء نيااليند‪ .‬اليوم اگر يک نفس از احباب معاذ اللّو‬ ‫کل رسوائی باشد "‪.‬‬ ‫ارتکاب فلسی مبايند ذيل ّ‬ ‫مطهر امراللّو آلوده گردد و از برای ّ‬ ‫(ص ‪ ٗٛ-ٜ‬اخالؽ هبائی)‬ ‫ٗ‪ " -‬اگر چنانچو نفسی از احبّا دبنصبی رسد‪...‬و دبأموريّتی منصوب شود بايد در امور‬ ‫موکولو خويش بکمال راستی و پاکی و صدؽ و ع ّفت و استقامت بکوشد و اگر چنانچو‬ ‫حق و اىل‬ ‫ارتکابی کند و ارتشائی مبايد مبغوض درگاه کربياست و مبغوض صبال اهبی و ّ‬ ‫دبؤونو و مواجب خويش قناعت مبايد و راه صداقت پويد و در َره‬ ‫ّ‬ ‫حق از او بيزار بلکو ْ‬ ‫ملک و ملّت جانفشانی فرمايد‪ .‬اين است روش و سلوک هبائيان و ىر کس از اين ذباوز‬ ‫کند عاقبت خبسران مبني افتد "‪( .‬ص ٕ٘ٗ ج ‪ ٛ‬مکاتيب)‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای "امانت" و "هنی از خيانت مال" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫‪ " :ٔٓٙ‬نهی از رياضت و اعتکاؼ "‬ ‫حضرت هباءاهلل در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َّو ِاج ِن َو ا ْعبِبَ َال‬ ‫ٔ‪ " -‬تَاللّو ا ْغبَ ِّق لَ ْو يَػ ْغب ُل اَ َح ٌد اَْر ُج َل الْ َعا َمل َو يَػ ْعبُ ُد اللّوَ َعلَی اْالَ ْد َغال َو الش َ‬ ‫اخي ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ضائِي لَ ْن‬ ‫ض َّوعُ ِمْنوُ َع ْر ُ‬ ‫ب َو عْن َد ُک ِّل َح َج ٍر َو َش َج ٍر َو َم َد ٍر َو َال يَػتَ َ‬ ‫ؼ ِر َ‬ ‫َو الْقنَان َو الشَّنَ ْ‬ ‫يػُ ْقبَ َل اَبَداً َى َذا َما َح َک َم بِ​ِو َم ْوَل اْالَنَ ِام‪َ .‬ک ْم ِم ْن َعْب ٍد ا ْعتَ​َزَل َِف َجَزائِ​ِر ا ْؽبِْن ِد َو َمنَ َع َع ْن نَػ ْف ِس ِو‬ ‫َّات وَمل ي ْذ َکر ِعْن َداللّ ِو مْن ِزِل اْ​ْليا ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ما اَحلَّو اللّو لَو و َضبل ا ِّلريا ِ‬ ‫ت"‪(K ٖٙ) .‬‬ ‫َ َ ُ ُ ُ َ َ​َ َ َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ضات َو الْ َمشق َ ْ ُ ْ‬ ‫و در لوح ملک باريس ميفرمايند‪ -ٕ :‬قُل يا م َالء ا ُّلرْىب ِ‬ ‫ان َال تَػ ْعتَ ِک ُف ْوا َِف الْ َکنَائِ ِ‬ ‫س َو‬ ‫َْ َ َ َ‬ ‫الْم َعابِ ِداَ ِن ا ْخرجوا بِاِ ْدِ​ِن ُثَّ ا ْشتَغِلُوا ِدبَا تَػْنتَ ِفع بِ‬ ‫ک‬ ‫ف‬ ‫ػ‬ ‫ن‬ ‫ا‬ ‫و‬ ‫م‬ ‫ک‬ ‫س‬ ‫ف‬ ‫ػ‬ ‫ن‬ ‫ا‬ ‫و‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ک يَأ ُم ُرُک ْم َمالِ ُ‬ ‫س الْعِبَ ِاد َک َذلِ َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫ُ ُْ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ني‪َ .‬م ْن َجاَ​َوَر‬ ‫ص ِن ُح ِِّب َى َذا َح ُّق اْال ْعت َکاؼ لَ ْو اَنْػتُ ْم م َن الْ َعا ِرف ْ َ‬ ‫يَػ ْوم ا ِّلديْ ِن‪ .‬اَن ا ْعتَک ُف ْوا َِف ح ْ‬ ‫ِ ِ‬ ‫َّ ِ‬ ‫ِ ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِ​ِ ِ‬ ‫س لَوُ َشبٌَر‬ ‫الْبَْيت انَّوُ َکالْ َميِّت يَػْنبَغي ل ْالنْ َسان اَ ْن يَظْ َهَر مْنوُ َما يَػْنتَف ُع بو اْالَ ْک َوا ُن َو الذي لَْي َ‬ ‫ک يَعِظُ ُک ْم َربُّ ُک ْم اِنَّوُ َؽبَُوالْ َع ِزيْػ ُز الْ َک ِرْميُ " ‪( .‬در لوح خطاب بو ناپلئون‬ ‫يَػْنبَغِي لِلنَّا ِر َک َذلِ َ‬ ‫ص ٓ​ٓٔ‪ ٜ​ٜ-‬الواح نازلو خطاب دبلوک)‬ ‫ِ‬ ‫و باز در نبني لوح مبارک ميفرمايند‪ " -ٖ :‬قُ ْل يَا َم َالءَ الْ ِق ّس ِ‬ ‫يس َو ا ُّلرْىبَان ُکلُ ْوا َما اَ َحلَّوُ اللّوُ‬ ‫و َال َْذبنَبوا اللُّحوم قَ ْد اَِذ َن اللّو لَ ُکم اَ ْکلَها اَِّال َِف اَيَّاٍم مع ُدود ٍ‬ ‫ض َالً ِم ْن لَ ُدنْوُ اِنَّوُ َؽبَُو الْ َع ِزيْػ ُز‬ ‫ات فَ ْ‬ ‫َْ َْ‬ ‫ُ ْ َ‬ ‫َ ُْ ُ ْ َ‬ ‫الْ َک ِرْميُ "‪( .‬ص ٗ‪ ٔ​ٖٔ-‬الواح نازلو خطاب دبلوک )‬ ‫عز‬ ‫ٗ‪ " -‬کلمةاللّو در ورؽ دىم از فردوس اعلی يا اىل ارض انزواء و رياضات شاقّو بو ّ‬ ‫قبول فائز نو‪ .‬صاحبان بصر و خرد ناظرند باسبابی کو سبب روح و روبان است‪ .‬امثال‬ ‫صلب ظُنون و بطن اوىام ظاىر و متولّد اليق اصحاب دانش نبوده و نيست‪.‬‬ ‫اين امور از ُ‬ ‫متوجو‪.‬‬ ‫بعضی از عباد از قبل و بعد در مغارىای جبال ساکن و بعضی در ليالی بقبور ّ‬ ‫ِ‬ ‫سبسک‬ ‫بگو بشنويد نُ ْ‬ ‫صح مظلوم را‪ .‬از َما عْن َد ُک ْم بگذريد و بآنچو ناصح امني ميفرمايد ّ‬ ‫جوئيد َال َْرب ِرُم ْوا اَنْػ ُف َس ُک ْم َع َّما ُخلِ َق لَ ُک ْم ‪( ."....‬کلمات مبارکو فردوسيو ‪ -‬ص ‪ٖٜ‬‬ ‫ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی )‬

‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ّ " -‬اما تکميل نفس در اين دور منوط برياضت و خلوت و عزلت نو بلکو بانقطاع و‬ ‫رب‬ ‫اقبذاب و اخالؽ رضبانی و ربصيل معارؼ ربّانی و ربسني اطوار و تزيني قلب بنفحات ّ‬ ‫االسرار بوده و خواىد بود‪ .‬آداب و اصول رياضت کو از پيش بود بکلّی منسوخ گشت‪.‬‬ ‫ک الت ِ‬ ‫َّحيَّةُ َو الثَّنَاءُ "‪( .‬ص ٘​ٕ٘ ج‬ ‫َى َذا ُى َوا ْغبَ ُّق َو َما بَػ ْع َد ا ْغبَ ِّق اَِّال الض ُ‬ ‫ني َو َعلَْي َ‬ ‫َّالل الْ ُمبِ ْ ُ‬ ‫ٖ مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ٕ‪ " -‬از رياضت قوای حيوانيّو بتحليل مريود ولی يکروز کو غذاىای خوب خبورد دوباره‬ ‫آن حالت اوليّو بر ميگردد ؽبذا ربليل اين قوای شهوانيّو فبدوح نيست زيرا عدم ظهور آهنا از‬ ‫ضعف است نو از قدرت ن ْفس‪ .‬مثالً طفلی کو مبيتواند آدم بکشد اين مدح نيست زيرا از‬ ‫ضعف است‪ .‬يا آنکو طفل ع ّفت و عصمت دارد اين مدح نيست زيرا از ضعف و عدم‬ ‫ّقوت اوست ولی اگر از روی عقل باشد آن فبدوحست‪ .‬اين رياضات طريق انبياء نيست‬ ‫ولی انسان ىم نبايد منهمک در دنيا باشد تعلّق خبوراک و پوشاک داشتو باشد باندازه ای‬ ‫کو نبو فکرش در خوردن وخوابيدن وسباشا کردن صرؼ شود‪ .‬حضرت رسول خوب‬ ‫فرموده ُکلُ ْوا َو اَ ْشَربػُ ْوا َو َال تُ ْس ِرفُػ ْوا (*) اين سرمشق است "‪( .‬ص ٓ‪ ٚٛ‬ؿباضرات ‪-‬‬ ‫(*) آيو ٖٔ سوره اعراؼ)‬ ‫ٖ‪ " -‬سابق بعضی باين مالحظو برياضت مشغول ميشدند کو ترک لذائذ نفسانی مبايند و‬ ‫منع غضب و شهوت ‪.‬بلی چون از رياضت و قلّت اکل و ُشرب در جسم ضعف حاصل‬ ‫ميشود ظهورات شهوت و غضب کمرت ميگردد ولی اين نوع سکون غضب و زبفيف در‬ ‫شهوت‪ ،‬عارضی است نو ذاتی زيرا کو ىر گاه باز بو اکل و ُشرب پردازد حبالت ّاوليّو‬ ‫عودت مبايد‪ .‬اگر کمال تقديس انسان از ضعف جسمانی حاصل شود در اينصورت بايد‬ ‫ىر شخص ضعيف تر کامل تر باشد‪ .‬پس مقصود از رياضت ترک ن ْفس و ىوی است‬ ‫با وجود مرزوؽ بودن بو نعماء نو فبنوع شدن از آالء‪ .‬خدا اين نعمتها را برای انسان‬ ‫صحت و بنيو جسم را وسيلو ظهور ّقوت روح قرار داده‪ .‬با وجود ّقوه جسمانی‬ ‫آفريده و ّ‬

‫اگر ن ْفس انسانی سامل باشد و در حالت اقتدار‪ ،‬عادل‪ ،‬اين کمال است ور نو ن ْفس‬ ‫اژدرىاست او ک ّي مرده است از غم بی آلتی افسرده است "‪( .‬ص ٖٕٖ ج ٕ بديع‬ ‫اْلثار)‬ ‫تقرب الی اللّو‬ ‫ٗ‪ " -‬بعضی برآنند کو بواسطو رياضت و گوشو نشينی تعديل اخالؽ و ّ‬ ‫صحت داشتو باشد و‬ ‫حاصل ميشود‪ .‬اما مسلک انبياء وتعاليم آهنا اينستکو انسان بايد ّ‬ ‫مشغول باشد تا بتواند خدمت بعا َمل انسانی مبايد‪ .‬اگر از ضعف بنيو وبيکاری‪ ،‬انسان‬ ‫ظلم بکسی ننمايد اين از برای او کمالی نيست‪ .‬بلکو کمال در اينست کو قدرت و‬ ‫مشغوليّت داشتو باشد و ظلم نکند‪ .‬مثالً اگر کسی فلسی نزد او موجود نباشد َکَرم و ُخبل‬ ‫او معلوم نگردد‪ّ .‬اما در حالت ثروت و غنا اين کمال و نقص او معلوم و ظاىر شود "‪.‬‬ ‫(ص ٔ٘ٔ ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫٘‪ " -‬دراين امر رىبانيّت نيست لکن انسانی کو ميخواىد اوقات را حصر در تبليغ امراللّو‬ ‫و خدمت بو نوع خويش مبايد ميتواند از صبيع شؤون در کنار باشد‪ .‬البتّو اوقات را صرؼ‬ ‫خدمت ملکوت اللّو مبودن هبرت است ّاما نو رىبانيّت‪ .‬نيّت بايد وقف حيات در خدمت‬ ‫امراللّو باشد ولی ىر وقت خبواىد ازدواج مبايد ميتواند‪ .‬نبشريه من (حضرت ورقو عليا)‬ ‫حيات خود را وقف امراللّو کرده اما نو خبيال رىبانيّت و انزوا بلکو ؿبض خدمات آستان‬ ‫صبال اهبی حيات خود را وقف مبوده‪ .‬مقصد اينست کو انسان آزاد است اگر خبواىد‬ ‫حيات خود را وقف ملکوت اللّو ميکند و يا در ضمن اشتغال بامور سائره خبدمت امراللّو‬ ‫ميپردازد ‪( ."...‬ص ‪ ٕٜٔ‬ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫***‬

‫‪ ":ٔٓٚ‬نهی از زناء"‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪ " -ٔ :‬قد حرم عليکم و الزناء ث‬ ‫الغيبة و االفرتاء اجتنبوا عما هنيتم عنو فی الصحائف و االلواح "‪(K ٜٔ) .‬‬ ‫ٕ‪ " -‬قد حکم اهلل لکل زان و زانية دية مسلمة الی بيت العدل و ىی تسعة مثاقيل من‬ ‫الذىب و ان عادا مرة اخری عودوا بضعف اعبزاء ىذا ما حکم بو مالک االظباء فی االولی‬ ‫وفی االخری قدر ؽبما عذاب مهني "‪(K ٜٗ) .‬‬ ‫و در رسالو سؤال و جواب مرقوم است‪ " -ٖ :‬سؤال‪ :‬از جزای زانی و زانيو‪.‬‬ ‫جواب‪ :‬دفعو اولی نُو مثقال ثانی ىجده مثقال‪ ،‬ثالث سی و شش مثقال الی آخر دو‬ ‫مقدار جزای سابق و مثقال نوزده لبود است چنانچو در بيان نازل شده "‪.‬‬ ‫توجو دقيق گردد)‬ ‫*(بو تبيينات مبارک حضرت عبدالبهاء در صفحو بعد ّ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َّه ْم لَْي ُس ْوا ِم ْن اَ ْى ِل الْبَ َه ِاء"‪.‬‬ ‫ٗ‪ " -‬قُ ِل الَّذيْ َن ا ْرتَ َکبُ ْوا الْ َف ْح َشاءَ ِو َسبَ َّس ُک ْوا بِا ُّلدنْػيَا انػ ُ‬ ‫اؼبقربني)‬ ‫(لوح سحاب ‪ -‬ص ٖ٘ٔ کتاب مبني خ ّ‬ ‫ط جناب زين ّ‬ ‫حق نبوده و نيست "‪.‬‬ ‫٘‪ " -‬ىر نفسی از او آثار خباثت و شهوت ظاىر شود او از ّ‬ ‫(ص ‪ ٕٜ​ٜ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫صن و ّاما زانی ؿبصن و ؿبصنو‬ ‫صن دارد نو ُْؿب َ‬ ‫ٔ‪ّ " -‬اما مسألو زنا اين تعلّق بغ ِري ُْؿب َ‬ ‫حکمش راجع بو بيت العدل است "‪( .‬ص ٖٓٔ گنجينو حدود و احکام)‬ ‫ٕ‪ّ " -‬اما مسألو زنا در الواح اؽبيّو در مسألو فحشاء بقدری زجر و عتاب و عقاب‬ ‫مذکور کو حب ّد حصر نيايد کو شخص مرتکب فحشاء از درگاه احديّت مطرود و مردود و‬

‫در نزد ياران مذموم و در نزد عموم بشر مرذول‪ .‬حتّی در بعضی کلمات بيان خسران‬ ‫مبني و ؿبروميّت ابدی است ولی در قصاص حکومتی و سياسی چنني امری صادر نو زيرا‬ ‫تعرض ننموده و مبی مبايد ؽبذا ؿبکوم‪ ،‬رسوای عا َمل‬ ‫حکومت اْلن در صبيع دنيا بو زانی ابداً ّ‬ ‫نگردد‪ .‬اين جزاء جبهت آنست تا رذيل و رسوای عا َمل گردد و ؿبض تشهري است و اين‬ ‫نص قرآن ابداً زنا ثابت نگردد زيرا‬ ‫رسوائی اعظم عقوبت است‪ .‬مالحظو مبائيد کو بو ّ‬ ‫تام از ىر جهت بدىند‪ .‬ؽبذا جز باقرار زنا‬ ‫شهود اربعو در آن واحد بايد شهادت بو سب ّکن ّ‬ ‫ِ‬ ‫ص ْفوا يَا‬ ‫ثابت نگردد‪ .‬آيا ميتوان نسبت اندک عدم انبيّت بزنا بقرآن داد؟ َال َواللّو‪ .‬فَاْن ُ‬ ‫اَىل اِْالنْص ِ‬ ‫اؼ "‪( .‬ص ٕ‪ ٖٚٔ-‬ج ٖ مکاتيب)‬ ‫َْ َ‬ ‫*بو نصوص مبارکو در قسمتهای "تقوی"‪" ،‬ع ّفت و عصمت"‪ ،‬و "هنی از الواط" نيز‬ ‫مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫‪ " :ٔٓٛ‬نهی از سؤال يا گدائی "‬ ‫لسؤ ُال َو َم ْن َسأ َ​َل ُحِّرَم‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪َ " :‬ال َِوب ُّل ا ُّ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ب َو الَّذي َع َجَز فَل ْل ُوَک َالء َو اْالَ ْغنيَاء اَ ْن يُعيِّنُ ْوا لَوُ‬ ‫ب َعلَی الْ ُک ِّل اَ ْن يَ ْکس َ‬ ‫َعلَْيو الْ َعطَاءُ قَ ْد ُکت َ‬ ‫َما يَ ْک ِفْي ِو ا ْع َملُ ْوا ُح ُد ْوَداللّ ِو َو ُسنَنَوُ ُثَّ ا ْح َفظُْوَىا َک َما َْرب ِفظُْو َن اَ ْعيُن ُک ْم َوَال تَ ُک ْونُ َّن ِم َن‬ ‫ا ْػب ِ‬ ‫اس ِريْ ِن"‪(K ٔٗٚ) .‬‬ ‫َ‬ ‫حق مابني ناس تک ّدی شود‪.‬‬ ‫ٕ‪ " -‬ىيچ فعلی اقبح از اين فعل نبوده و نيست کو باسم ّ‬ ‫حق الزم کو ناس را بو تنزيو اکرب و تقديس اعظم دعوت مبايند تا‬ ‫برآقبناب و اصحاب ّ‬ ‫رائحو قميص اهبی از احبّای او استنشاؽ شود ولکن بايد اُْولو الْغِنَی بفقراء ناظر باشند چو‬ ‫کو شأن صابرين از فقراء ِعْن َداللّو عظيم بوده َو َع ْم ِري َال يػُ َع ِادلُوُ َشأ ٌن اَِّال َما َشاءَ اللّوُ طُْوبَی‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ص َ​َرب َو َس َ​َرت َو لِغَنِ ٍی اَنْػ َف َق َواَثَػَر‪ .‬اِ ْن َشاءَاللّو بايد فقراء نبّت مبايند و بکسب مشغول‬ ‫ل َفق ٍْري َ‬ ‫شوند و اين امريست کو بر ىر ن ْفسی در اين ظهور اعظم فرض شده و از اعمال حسنو‬ ‫عنداهلل ؿبسوب و ىر ن ْفسی عامل شود البتّو اعانت غيبيّو شامل او خواىد شد اِنَّوُ يػُ ْغ ِ​ِن َم ْن‬ ‫َ‬ ‫ضلِ ِو اِنَّوُ َعلَی ُک ِّل َش ْي ٍء قَ ِديْػٌر "‪( .‬ص ٖ‪ ٕٜٕ-‬ؾبموعو اقتدارات)‬ ‫يَ َشاءُ بَِف ْ‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫لسو ُال َوَم ْن َسأ َ​َل ُحِّرَم َعلَْي ِو ا َلعطَاءُ مقصود اين است کو‬ ‫ٔ‪ّ " -‬اما آيو مبارکو ُحِّرَم َعلَْي ُک ُم ا ُّ‬ ‫تک ّدی حرام است و بر گدايان کو تک ّدی را صفت خويش مبوده اند انفاؽ نيز حرام است‬ ‫مقصود اين است کو ريشو گدائی کنده شود و ّاما اگر ن ْفسی عاجز باشد يا بفقر شديد‬ ‫افتد و چاره نتواند اغنياء يا وکالء بايد چيزی‪ ،‬مبلغی درىر ماىی از برای او مع ّني کنند تا‬ ‫با او گذران کند‪ .‬چون بيت عدل تشکيل شود دار عجزه تأسيس گردد‪ .‬ؽبذا کسی ؿبتاج‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ب بعد‬ ‫بسؤال مباند چنانکو ّ‬ ‫ب َعلَی الْ ُک ِّل اَ ْن يَ ْکس َ‬ ‫متمم آيو مبارکو داللت ميفرمايد قَ ْد ُکت َ‬ ‫ميفرمايند َو الَّ ِذي َع َجَز فَلِْل ُوَک َال ِء َو اْالَ ْغنِيَا ِء اَ ْن يػُ َعيِّنُ ْوا لَوُ َما يَ ْک ِفْي ِو مقصود از وکالء‪ ،‬وکالء‬ ‫بيت است کو اعضای بيت عدل باشد"‪( .‬ص ٕ‪ ٖ٘ٔ-‬گنجينو حدود و احکام)‬

‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای "تربعات"‪" ،‬فقر و غنا"‪ ،‬و "مواسات" نيز مراجعو‬ ‫شود‪.‬‬ ‫***‬

‫‪ " :ٜٔٓ‬نهی از سرقت "‬ ‫ِ‬ ‫لسا ِرِؽ النَّ ْف ُي َو‬ ‫ب َعلَی ا َّ‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪ " :‬قَ ْد ُکت َ‬ ‫ا ْغببس و َِف الثَّالِ ِ‬ ‫ؼ ِهبَا لِئَ َّال تَػ ْقبَلَوُ ُم ُد ُن اللّ ِو َو ِديَا ُرهُ ‪ .‬اِيَّا ُک ْم‬ ‫ث فَا ْج َعلُ ْوا َِف َجبِْينِ ِو َع َال َمةً يػُ ْعَر ُ‬ ‫َْ ُ َ‬ ‫أخ َذ ُک ْم ا َّلرأفَةُ َِف ِديْ ِن اللّ ِو ا ْع َملُ ْوا َما اُِم ْرُْمت بِ​ِو ِم ْن لَ ُد ْن ُم ْش ِف ٍق َرِحْي ٍم "‪(K ٗ٘) .‬‬ ‫اَ ْن تَ ُ‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای "امانت"‪" ،‬هنی از خيانت مالی"‪ ،‬و "هنی از رشوت و‬ ‫ارتشاء" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫ٓٔ​ٔ‪ " :‬نهی از سيّئات اىل غرب "‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ‪ " -‬اىل هبا بايد در هنايت تقديس و تنزيو سلوک و رفتار مبايند و از تقاليد مذمومو و‬ ‫مراسم و عادات غري مستحسنو اىل غرب بکلّی احرتاز و اجتناب مبايند‪ .‬زىد و تقوی‬ ‫شأن م ّدعيان ؿببّت و نفوس ابرار است و ّاال رفتو رفتو روشنائی فضائل عا َمل انسانی در‬ ‫ىويّت قلب خاموش و ؿبو و زائل گردد و ظلمات قبائح و رذائل استيال يابد و احاطو‬ ‫عزت و بزرگی انسان است و ؽبو و لعب و ىتّاکی و بی باکی‪،‬‬ ‫کند‪ .‬ادب و وقار سبب ّ‬ ‫دنو و ذلّت‪ .‬در صبيع شؤون امتياز الزم و واجب و ّاال چو فرقی با ديگران‪.‬‬ ‫علّت پستی و ّ‬ ‫ىر عملی کو از شأن و مقام انسان بکاىد بايد از او اجتناب و دوری جست "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٘ٚ‬ج ٖ توقيعات مبارکو)‬ ‫الرضبن در اين ايّام پر انقالب از صراط واضح‬ ‫ٕ‪ " -‬زهنار زهنار احبّای اؽبی و اماء ّ‬ ‫مستقيم احکام اؽبيّو منحرؼ شوند و متابعت شرذمو مقلّدان و نوىوسان را مبايند‪ِ ،‬خلَع‬ ‫ملوث گشتو‬ ‫تقديس و تنزيو را از تن بيندازند و ثوب رثيث را کو بلوث سيّئات غرب ّ‬ ‫بتونبات و مبادی سقيمو اىل ىوس و‬ ‫مرتدی گردند‪ .‬از نصائح قلم اعلی روی بتابند و ّ‬ ‫توجو و مبايان مبايند‪ .‬قلم اعلی اىل هبا را باين ندای احلی نصيحت ميفرميايد‪:‬‬ ‫ىوی ّ‬ ‫آخ ِر الْ َقوِل بِاَ ْن َال تَػتَجاوزوا عن ح ُدوِد اللّ ِو و َال تَػ ْلتَ ِفتُوا اِلَی‪ .‬قَػو ِ‬ ‫"اُو ِصي ُکم َِف ِ‬ ‫اع ِد الن ِ‬ ‫َّاس َو‬ ‫َ َ ُْ َ ْ ُ ْ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ْ ْ ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َع َاداهتِ​ِ ْم ِالَنػ َ​َّها َال يُ ْس ِم ُن َوَال يػُ ْغنِْي ُک ْم بَ ْل ُسنَ َن اللّ ِو اَنْػتُ ْم فَانْظُ​ُرْو َن َو َم ْن َشاءَ فَػ ْليَتَّ ِخ ْذ َى َذا‬ ‫ُّص َح لِنَ ْف ِس ِو َسبِْي َالً اِلَی اللّ ِو فَ َم ْن َشاءَ فَػ ْل َْريِج ْع اِلَی َى َواهُ اِ َّن َرِِّب لَغَنِ ٌی َع ْن ُک ِّل َم ْن َِف‬ ‫الن ْ‬ ‫لسمو ِ‬ ‫ات َو اْالَْر ِ‬ ‫ض َو َع ْن ُک ِّل َما ُى ْم يَػ ُق ْولُْو َن اَْو يَػ ْع َملُ ْو َن "‪( .‬ص ٕٓ‪ ٔ​ٜٔ -‬ج ٖ‬ ‫ا َّ‬ ‫توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬ ‫ٖ‪ّ " -‬اما راجع بقضيّو رقص و تقليد البسو نساء غرب فرمودند ّاول وظيفو ؿبفل ملّی‬ ‫هبائيان ايران دراين ايّام کو اخالؽ در آن سامان تدنّی مبوده و تقليد وعدم تقيّد والمذىبی‬ ‫رواجی شديد يافتو اينست کو صبهور هبائيان را از قبل اين عبد کراراً و مراراً در کمال تأکيد‬

‫و بنهايت صراحت تذ ّکر دىند کو ذباوز از آداب هبائی و ـبالفت مبادی ساميو امريّو راجع‬ ‫بو تقديس و تنزيو و ع ّفت و عصمت و اعتدال در امور و اجتناب از سيّئات اىل غرب و‬ ‫عادات مذمومو غري مرضيّو آنان توليد مفاسد عظيمو در جامعو مبايد و بنيو جامعو را‬ ‫ضغيف مبايد و از رونق بيندازد‪ .‬هبائيان بايد نبّت در ترويج و اقتباس از حسنات اىل‬ ‫غرب مبايند نو تقليد سيّئات آنان‪ .‬امتياز هبائيان حقيقی در اينست ال غري"‪( .‬ص ٕٓٔ‬ ‫منتخبات توقيعات مبارک)‬ ‫ؿبرمات ؿبسوب نو ولی مراعات آداب هبائی و‬ ‫ٗ‪ " -‬راجع بو رقص فرمودند ىر چند از ّ‬ ‫مضر "‪( .‬ص ‪ ٖٔٚ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫اعتدال بر ياران واجب و تقليد عوام بسيار ّ‬ ‫٘‪ " -‬اگر چنانچو مبايشی داده ميشود بايد از ح ّد آداب هبائی ذباوز ننمايد مبايش ادبی‬ ‫مضر و علّت توىني امراللّو و‬ ‫و تارىبی و امری باشد‪ .‬تقليد اقوام و ملل خارجو بسيار ّ‬ ‫مضر باخالؽ جوانان است زيرا ؿبيط‪ ،‬مستع ّد اينگونو مفاسد و مکاره‬ ‫اهباد فساد مبايد و ّ‬ ‫ِ‬ ‫متوجو‪ .‬احبّا بايد مقاومت مبايند و‬ ‫و افراد اىالی بی قيد و وجهشان بغفلت و المذىبی ّ‬ ‫در رفع اين مفاسد بکوشند نو آنکو ترويج و تقليد مبايند "‪( .‬ص ٕٕٓ ج ٕ توقيعات‬ ‫مبارکو ‪)ٜٕٔٚ -ٖٜ‬‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمت ىای‪":‬تقوی"‪" ،‬ع ّفت و عصمت"‪ ،‬و "جوانان" نيز‬

‫مراجعو شود"‪.‬‬

‫***‬

‫ٔ​ٔ​ٔ‪ " :‬نهی از يا مکروىيّت طالؽ و فصل "‬ ‫ب‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪ " -ٔ :(Kٚٓ) :‬اِ َّن اللّوَاَ َح َّ‬ ‫اؽ واَبػغَض الْ َفصل و الَّطَ َ ِ‬ ‫اشروا يا قَػوم بِا ُّلرو ِح و ا َّلرْوب ِ‬ ‫ان لَ َع ْم ِري َسيُ ْفنَی َم ْن‬ ‫الْ َو ْ‬ ‫الؽ َع ُ ْ َ ْ ُ ْ َ َ‬ ‫ص َل َو الْ ِوفَ َ َ ْ َ ْ َ َ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫صلِ ُح ْوا‬ ‫ب َو َکاَنَ اللّوُ َعلَی َما اَقُػ ْو ُل َش ِهْيداً‪ .‬يَا عبَادي اَ ْ‬ ‫فياْال ْم َکان َوَما يَػْب َقی ُى َو الْ َع َم ُل الطَّيِّ ُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ص ُح ُک ْم بِ​ِو الْ َقلَ ُم اْالَ ْعلَی َو َالتَػتَّبِعُ ْوا َجبَّاراً َش ِقيّاً"‪.‬‬ ‫ذَ َ‬ ‫ات بَػْين ُک ْم ُثَّ ا ْستَمعُ ْوا َما يَػْن َ‬ ‫ٕ‪ " -‬الزال وصل و اتّصال لَ َدی اللّو ؿببوب و فصل و انفصال مبغوض ُخ ُذ ْوا َما اَ َحبَّوُ اللّوُ‬ ‫َو اَ​َمَرُک ْم بِ​ِو اِنَّوُ يَػ ْعلَ ُم َو يَػَری َو ُى َو اْ​ْل ِم ُر ا ْغبَ ِکْي ُم ‪( ".‬ص ٘‪ ٔٛ‬ج ٗ امر و خلق )‬ ‫حق َج َّل َجاللُوُ طالؽ را دوست‬ ‫و در رسالو مبارکو سؤال و جواب مرقوم‪ " -ٖ :‬چون ّ‬ ‫نداشتو در اين باب کلمو ای نازل نشده "‪.‬‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪ " -ٔ :‬اين قضيّو منافی رضای اؽبی است و ـبالف عدل و‬ ‫انصاؼ عا َمل انسانی "‪( .‬ص ‪ ٕٚٛ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫ٕ‪ " -‬ياران بايد بکلّی از طالؽ اجتناب مبايند مگر آنکو عوارضی در ميان حاصل گردد‬ ‫برمودت و ؿببّت و‬ ‫کو سبب برودت شود و ؾببور بر انفصال شوند ‪..‬اساس ملکوت اللّو ّ‬ ‫وحدت و موانست و اتّفاؽ است نو بر اختالؼ خصوصاً بني زوج و زوجو‪ .‬اگر يکی از‬ ‫اين دو طرؼ سبب طالؽ شود البتّو درمشکالت عظيمو افتد و بصدمات شديده گرفتار‬ ‫آيد و پريشان و پشيمان گردد "‪( .‬ص ‪ ٕٚٛ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫در لوح مبارکی خطاب بو احبّای امريکا ميفرمايند‪ " -ٖ :‬در ايران مسألو طالؽ (در) پيش‬ ‫بنهايت سهولت رب ّقق می يافت‪ .‬در ميان ملّت قديبو متّصل بواسطو امر جزئی طالؽ واقع‬ ‫ميگرديد چون انوار ملکوت تابيد نفوسی کو از روح هباءاللّو زنده شدند بکلّی از طالؽ‬ ‫اجتناب مبودند‪ .‬حال در ايران در ميان احبّا طالؽ واقع مبيگردد مگر آنکو امر ُْؾبربی در‬

‫ميان آيد و ايتالؼ مستحيل باشد‪ .‬دراين صورت نادراً طالؽ واقع گردد‪ .‬حال احبّای‬ ‫امريک نيز بايد بر اين روش و حرکت سلوک مبايند ‪.‬از طالؽ هنايت اجتناب داشتو باشند‬ ‫مگر آنکو سبب ؾبربی در ميان آيد کو طرفني از يکديگر بيزار گردند و باطّالع ؿبفل‬ ‫ربمل کنند اگر در ظرؼ اين يکسال‬ ‫روحانی قرار بر فصل دىند و يکسال بايد صرب و ّ‬ ‫دبجرد ادنی تک ّدر و اغرباری کو در بني زوج‬ ‫ايتالؼ حاصل نشد طالؽ واقع گردد نو اينکو ّ‬ ‫و زوجو واقع‪ ،‬زوج با زن ديگر بفکر الفت افتد و يا نغوذ باللّو زوجو نيز در فکر زوجی‬ ‫ديگر افتد‪ .‬اين ـبالف عصمت ملکوتی وع ّفت حقيقی است‪ .‬احبّای اؽبی بايد نوعی‬ ‫سلوک مبايند کو ديگران حريان مانند‪ .‬زوج و زوجو بايد الفتشان جسمانی ؿبض نباشد‬ ‫بلکو الفت روحانی و ملکوتی باشد‪ .‬اين دو ن ْفس حکم يک ن ْفس دارند و چقدر مشکل‬ ‫است يک ن ْفس از ىم جدا شود ‪ ...‬اگر سبب طالؽ يکی از اين دو باشد بوبال‬ ‫عظيمی گرفتار گردد"‪( .‬ص ‪ ٔٛٚ-ٛ‬ج ٗ امر و خلق)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪ " -ٔ :‬امر طالؽ بسيار مذموم و قبيح و ـبالف رضای اؽبی‬ ‫حضرت ّ‬ ‫است آنچو از قلم حضرت عبدالبهاء در اين خصوص نازل بني عموم ياران انتشار دىند و‬ ‫کل را بيش از پيش متذ ّکر دارند‪ .‬اجرای حکم طالؽ مشروط بو تصويب و اجازه امنای‬ ‫ّ‬ ‫ذبسس‬ ‫ؿبفل روحانی است بايد در اين قضايا اعضای ؿبفل‬ ‫ّ‬ ‫مستقالً بکمال دقّت ّ‬ ‫سبعن و ّ‬ ‫تفحص مبايند و اگر چنانچو عذر مشروعی موجود و ّارباد و ائتالؼ هبيچوجو ِمن‬ ‫و ّ‬ ‫الوجوه فبکن نو وتن ّفر شديد و اصالح و دفع آن ؿبال‪ ،‬طالؽ و افرتاؽ را تصويب مبايند "‪.‬‬ ‫(ص ٔ‪ ٔٛ‬ج ٖ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬

‫ٕ‪ّ " -‬اما در خصوص کراىت بني زوج و زوجو از ىر طرفی کراىت واقع‪ُ ،‬حکم تربّص‬ ‫جاری‪ .‬در اين مقام حقوؽ طرفني مساوی‪ .‬امتياز و ترجيحی نو "‪( .‬ص ‪ ٕٙٚ‬منتخبات‬ ‫توقيعات مبارک )‬ ‫***‬

‫ٕٔ​ٔ‪" :‬نهی از ظلم "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬ای ظاؼبان ارض از ظلم دست خود را کوتاه مبائيد کو قسم ياد مبودهام از ظلم‬ ‫عز ـبتوم "‪.‬‬ ‫احدی نگذرم و اين عهدی است کو در لوح ؿبفوظ ؿبتوم داشتم و خبامت ّ‬ ‫(ؽ ٗ‪ ٙ‬کلمات مکنونو)‬ ‫ضر نفسی گردد فی اغبقيقو‬ ‫ٕ‪ " -‬اگر از نفسی اليوم عملی ظاىر شود کو سبب ابتالء و ّ‬ ‫آن عمل دبظلوم راجع است "‪( .‬ص ٖٔ حيات هبائی)‬ ‫ضری از مظلومی رفع مبائيد "‪.‬‬ ‫ٖ‪ " -‬تا قدرت و ّقوت باقيست در صدد آن باشيد کو ّ‬ ‫(لوح مبارک رئيس ‪ -‬صٕٓٗ الواح نازلو خطاب دبلوک )‬ ‫ٗ‪ " -‬ای ذبيح نفس ظلم ُْؿب ِدث ظهور سطوت و قهر بوده‪ .‬اگر بو بصر حقيقی‬ ‫ِ‬ ‫ک‪َ .‬م َع‬ ‫مالحظو مبائيد صبيع ناس‬ ‫مستحق عذابند چو کو بظلم مشغولند اَّال َم ْن َشاءَ​َربُّ َ‬ ‫ّ‬ ‫ِ‬ ‫َذلِ َ ِ ِ ِ‬ ‫تعرض مبايد‪.‬‬ ‫ک با ْظبو ا َّلر ْضبَ ِن ا َّلرحْيم ناظر و دوست نداشتو و ندارد احدی بر ن ْفسی ّ‬ ‫ِ‬ ‫حق َو َما بَػ ْع َد‬ ‫حق و شأن اىل ّ‬ ‫ظاؼبان را خبدا واگذارند و در شدائد صابر باشند‪ .‬اينست ّ‬ ‫َّال ُل "‪( .‬ص ‪ ٕ​ٕٚ‬ج ٖ امر و خلق )‬ ‫ا ْغبَ ِّق اَِّال الض َ‬ ‫جل جاللُوُ ىدايت ايشانرا خبواىيد و‬ ‫٘‪ " -‬در باره غافلني و طاغني دعا مبائيد و از ّ‬ ‫حق ّ‬ ‫اگر قابل ىدايت نباشند اِنَّو َؽبو اْ​ْل ِخ ُذ الش ِ‬ ‫َّديْ ُد‪ .‬اخذ مينمايد چنانچو مبود‪ .‬دراين ظهور‬ ‫ُ َُ‬ ‫مهلت قليل بوده و ىست "‪( .‬ص ‪ ٕ​ٕٚ - ٛ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫‪ " - ٙ‬اگر نظر بو فضل و حکمتهای اُخری مبی بزد ىر آينو نفوسی کو ِ‬ ‫ذرسبب‬ ‫اقل م ْن ّ‬ ‫ّ‬ ‫درک جحيم راجع می گشتند و آنی ارض ضبل‬ ‫ضر احبّای اؽبی شده اند بو اسفل َ‬ ‫اذيّت و ّ‬ ‫آن نفوس مبی مبود و اين در باره نفوس ضعيفو غافلو جاىلو بوده و ىست و ّاال نفوسی کو‬

‫حب اؽبی و مطالع ذکر او در اين ظهور اعظم باعراض و‬ ‫بکمال عناد برخاستند و دبشارؽ ّ‬ ‫اعرتاض قيام مبودند بيد قدرت اخذ شده و خواىند شد‪ .‬اِ‬ ‫ک َؽبو الْمْنتَ ِقم ا ِ‬ ‫َّ‬ ‫ْلخ ُذ‬ ‫ب‬ ‫ر‬ ‫ن‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫اَلْ َق ِديْػ ُر"‪( .‬ص ‪ ٜٔٗ‬ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی ط ٕٔٔ)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬حاال کو خدا بانسان چنني ّقوه و استعدادی عنايت فرموده کو خرؽ عا َمل طبيعت‬ ‫مضره تلف مبايد‪ .‬حيف است در بُغض و‬ ‫کند حيف است اين موىبت را در امور ّ‬ ‫عداوت ؾبری دارد‪ .‬حيف است در ظلم و تع ّدی صرؼ مبايد ‪( "...‬ص ٔ‪ ٚ‬قسمت‬ ‫ّاول ؾبموعو خطابات )‬ ‫ٕ‪" -‬اگر ن ْفسی خوؼ عقوبت ابدی و اميد دبکافات ابدی داشتو باشد البتّو اين ن ْفس‬ ‫بنهايت نبّت در فکر اجراء عدل است و بيزار از ظلم زيرا انسانی کو معتقد است اگر‬ ‫ظلم کند در عا َمل باقی بعذاب اؽبی مع ّذب ميشود البتّو از ظلم واعتساؼ اجتناب مبايد "‪.‬‬ ‫(ص ٘‪ ٔٚ‬ؽ ٔ خطابات)‬ ‫ٖ‪ " -‬حبضور اشرؼ اوليای امور عرضو داريد از سرشک ديده يتيمان ستمديدگان حذر‬ ‫الزم زيرا سيل خيز است واز دود آهِ مظلومان پرىيز بايد زيرا شرر انگيز است‪ .‬تأييد و‬ ‫ِ‬ ‫ني "‪( .‬ص ٖٕ٘ ج ٘ مائده‬ ‫توفيق از عدل و دادخواىی حاصل گردد َواللّوُ َوِ ُّ‬ ‫ل الْ َمظْلُ ْوم ْ َ‬

‫آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬

‫قهار ىر ظامل ستمکار را ؾبازات مبايد "‪.‬‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪ّ " -ٔ :‬‬ ‫حق عليم ّ‬ ‫حضرت ّ‬ ‫(ص ٔ​ٔ ج ٖ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ -ٗٛ‬‬ ‫ٕ‪ " -‬ميزان عدالت اؽبی دائر و برقرار است‪ .‬اگرحکومت اقتدار ؾبازات نداشتو باشد‬ ‫حق مظلومان را از ظاؼبان خواىد‬ ‫مقتد ِر حقيقی دمار از روزگار ظاؼبني در آورده احقاؽ ّ‬ ‫فرمود "‪( .‬ص ٔ​ٔ ج ٖ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ -ٗٛ‬‬

‫تصرفات عجيبو‬ ‫ٖ‪ " -‬بطشش شديد است و انتقامش عظيم يد غيبيش در کار است و ّ‬ ‫ؼ يَػَرْو َن الظَّالِ ُم ْو َن اَْشبَ َار َما َغَر ُس ْوا َو َجَزاءَ َما َع ِملُ ْوا اَِّال‬ ‫غريبو اش در عا َمل َکون آشکار‪َ .‬س ْو َ‬ ‫ِ‬ ‫َّهم َِف ُخسر ٍان ُمبِ ْ ٍ‬ ‫ني "‪( .‬ص ٕ‪ ٖٙ‬منتخباتی از توقيعات مبارکو)‬ ‫انػ ُ ْ‬ ‫َْ‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای "عدل"‪" ،‬عذر خواىی و عفو"‪ ،‬و "هنی از انتقام و‬ ‫قصاص" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫ٖٔ​ٔ‪ " :‬نهی از عيب جوئی "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬يا ابن الْوجوِد َکي ِ‬ ‫ت بِعيو ِ‬ ‫ب ِعبَ ِادي‪َ .‬م ْن َکاَ َن‬ ‫ب نَػ ْف ِس َ‬ ‫َ َْ ُ ُْ ْ َ‬ ‫ف نَسْب َ‬ ‫ت عُيُ ْو َ‬ ‫ک َوا ْشتَغَْل َ ُ​ُ ْ‬ ‫ک فَػ َعلَْي ِو لَ ْعنَةٌ ِم ِِّن "‪( .‬ؽ ‪ ٕٙ‬کلمات مکنونو)‬ ‫َعلَی َذلِ َ‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ذبسس‬ ‫ٔ‪ " -‬مبغوض ترين اخالؽ عيبجوئی است‪ .‬بايد ّ‬ ‫ربری مدايح نفوس مبود نو ّ‬ ‫عيوب نفوس‪ .‬بقدر امکان بايد از عيوب چشم پوشيد و از کمال نفوس حبث کنيد نو از‬ ‫نقائص آهنا " (ص ٖٓٔ اخالؽ هبائی)‬ ‫ٕ‪ " -‬ىر نفسی را بايد نظر بآنچو در او فبدوح است مبود در اين حالت انسان با صبيع‬ ‫بشر الفت تواند ّاما اگر بنقائص نفوس انسان نظر کند کار بسيار مشکل است در زمان‬ ‫حضرت مسيح روح العاؼبني لو الفداء تصادفاً بو سگ مرده ای مرور مبودند کو اعضايش‬ ‫متالشی و متع ّفن و بد منظر شده بود‪ .‬يکی از حاضرين گفت اين سگ چقدر متع ّفن‬ ‫شده است ديگری گفت چقدر کريو و بد منظر شده است‪ .‬باری ىر يک چيزی گفت‬ ‫‪.‬حضرت مسيح فرمود نظر بدنداهنای او کنيد کو چقدر سفيد است‪ .‬آن نظر خطاپوش‬ ‫حضرت مسيح ىيچ عيوب او نديد‪ .‬عضوی کو در او کريو نبود دنداهنای او بود‪.‬‬ ‫سفيدی دنداهنای او را ديد‪ .‬پس بايد نظر بکمال نفوس مبود نو بو نقص نفوس "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٔٙ٘-ٙ‬ج ٔ منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء ط آمريکا)‬ ‫مضرتر از اين صفت عيبجوئی نو علی اػبصوص بامراللّو‪ .‬ابداً نبايد‬ ‫ٖ‪ " -‬ىيچ خصلتی ّ‬ ‫ِ‬ ‫ت ِفبَّ ِن ا ْشتَغَ َل‬ ‫نفسی کلمو اشاره غري اليق نسبت باحدی از احبّاءاللّو اظهار دارد َعجْب ُ‬ ‫ب النَّاسِ و ُىو َغافِل َعن عُيو ِ‬ ‫بِعيو ِ‬ ‫ب نَػ ْف ِس ِو مسلک روحانيانست‪ .‬هنايت دقّت را در منع‬ ‫َ َ ٌ ْ ُْ‬ ‫ُ​ُ ْ‬ ‫از اين خصلت مبائيد و ابداً نگذاريد احدی جز ستايش از زبانش جاری گردد "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٖٓٚ‬گنجينو حدود و احکام)‬

‫ٗ‪ " -‬اين از ن ْفس ّاماره است کو ىر چيزی را بنظر انسان بد مينماياند بغري از ن ْفس خود‬ ‫انسان "‪( .‬ص ٘ٓٔ ؽ ٖ ؾبموعو خطابات حضرت عبدالبهاء سبام اين خطابو مبارک در‬ ‫قسمت هنی از غرور و خودپسندی درج شده است)‬ ‫٘‪ " -‬نبيشو ملتفت حال خود باش ببني چو نقصی داری کوشش مبا تا آنرا اصالح کنی‪.‬‬ ‫ذره بني‪ .‬کور است از ديدن نقائص خود‪ .‬بينا و دور‬ ‫چشم انسان ىم کور است و ىم ّ‬ ‫بني است در خطاىای ديگران "‪( .‬ص ٖٓٔ ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ‪ " -‬برای حصول اين وحدت صميمانو يکی از لوازم ّاوليّو کو از طرؼ حضرت هباءاهلل‬ ‫وجو بو معايب و‬ ‫و حضرت عبدالبهاء تاکيد شده آنستکو از سبايل فطری بشری کو نبانا ت ّ‬ ‫نقائص ديگران است بپرىيزمي و بعيوب نفس خود مشغول شومي‪ .‬ىر يک از ما تنها‬ ‫مصوب)‬ ‫مسؤول حيات نفس خويش است "‪( .‬ص ‪ ٛ‬مبونو حيات هبائی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫ٕ‪ " -‬تعاليم هبائی در ىيچ مورد باندازه لزوم اجتناب از عيب جوئی و غيبت‪ ،‬مؤّکد و‬ ‫الزام آور نيست "‪( .‬ص ‪ ٛ‬مبونو حيات هبائی ‪ -‬ترصبو مصوب )‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای "خطا پوشی و ستّاريت"‪ " ،‬عذر خواىی و عفو"‪،‬‬ ‫"هنی از باز کردن نامو ديگری و مداخلو در امور ديگران"‪ ،‬و " هنی از غيبت و افرتاء"‬ ‫نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫ٗٔ​ٔ‪ " :‬نهی از غرور و خود پسندی "‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪ِ " -ٔ :‬م َن الن ِ‬ ‫َّاس َم ْن َغَّرتْوُ الْعُلُ ْوُم َو ِهبَا‬ ‫ِ ِ ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ت الن َِّع ِال َع ْن َخ ْل ِف ِو يَػَری نَػ ْف َسوُ اَ ْک َ​َربِم ْن مبَُْرْوَد قُ ْل اَبْ َن ُى َو يَا‬ ‫ص ْو َ‬ ‫ُمن َع َع ْن ا ْظب َي الْ َقيُّ ْوم َوا َذا ظب َع َ‬ ‫اَيػَّ َها الْ َم ْرُد ْوُد تَاللّ ِو اِنَّوُ لَِفي اَ ْس َف ِل ا ْعبَ ِحْي ِم "‪(K ٗٔ) .‬‬ ‫ِ‬ ‫ض ْوعُ اِلَی َظبَ ِاءالْعَِّزةِ َواِْالقْتِ َدا ِر َو اُ ْخَری يػُْن ِزلُوُ الْغُ​ُرْوُر اِلَی اَ ْس َف ِل‬ ‫ٕ‪ " -‬ا َّن اِْالنْ َسا َن َمَّرةً يَػ ْرفَػعُوُ ا ْػبُ ُ‬ ‫َم َق ِام ا ِّلذلَِّة َو اِْالنْ ِک َسا ِر "‪( .‬از ورؽ سوم از کلمات مبارکو فردوسيّو ‪ -‬ص ٖ٘ ؾبموعوای‬ ‫از الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫تکرب از بدن بيندازيد "‪.‬‬ ‫ٖ‪ " -‬ای پسران آمال جامو غرور را از تن برآريد و ثوب ّ‬ ‫(ؽ ‪ ٗٚ‬کلمات مکنونو)‬ ‫حق موجود لکن خود را اعلم و ارجح و‬ ‫کل آيت ّ‬ ‫ٗ‪ " -‬بلی انسان عزيز است چو کو در ّ‬ ‫افضل و اتقی ديدن خطائی است کبري"‪( .‬ص ٘‪ ٜ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬انانيّت و خود پسندی سبب صبيع اختالفات است‪ .‬ىيچ آفتی در عامل وجود مثل‬ ‫خود پسندی نيست و آن اين است کو انسان ديگران را نپسندد وخود را بپسندد‪ .‬خود‬ ‫تکرب ميآورد و غفلت ميآورد‪ .‬ىر بالئی کو در عامل وجود حاصل‬ ‫پسندی عجب ميآورد ّ‬ ‫ربری بکنيد از خود پسندی است‪ .‬مانبايد خود را بپسندمي بلکو‬ ‫ميشود چون درست ّ‬ ‫سايرين را هبرت بدانيم حتّی نفوسی کو مؤمن نيستند زيرا حسن خاسبو ؾبهول است‪ .‬چو‬ ‫بسيار نفوسی کو حال مؤمن نيستند و روزی بيايد کو ايبان آورند و مصدر خدمات عظيمو‬ ‫ازحق گردند‪.‬‬ ‫شوند و چو بسيار نفوسی کو حال ايبان دارند ولی در آخر حيات غافل ّ‬ ‫دبجرد‬ ‫ماىا بايد ىر نفسی را بر خود ترجيح دىيم و اعظم و اشرؼ و اکمل ببينيم ولی ّ‬ ‫اينکو خود را از ديگران فبتاز ببينيم از طريق قبات و فالح دور شده امي‪ .‬اين از ن ْفس‬

‫ّاماره است کو ىر چيزی را بنظر انسان بد مينماياند بغري از نفس خود انسان و باين‬ ‫واسطو او را د رچاه عميق ظلماء کو تو ندارد مياندازد‪ .‬ىر ساعتی يک ظُلمی را بنظر‬ ‫انسان عدل مينماياند‪ .‬يک ذلّت ؿبض را شرؼ کربی ابراز ميکند‪ .‬يک مصيبت‬ ‫عظمائی را آسايش بی منتهی جلوه ميدىد و چون خوب ربقيق ميکنيم می بينيم اين آن‬ ‫بئر ظلماء خودپسندی است زيرا انسان اطوار و رفتار و اقوال ديگران را مبی پسندد بل‬ ‫احوال و آداب و شؤون خود ر اميپسندد‪ .‬خدا نکند کو د رخاطر يکی از ما خود‬ ‫پسندی بيايد‪ .‬خدا نکند‪ .‬خدانکند‪ .‬خدانکند‪ .‬ماىا بايد وقتی کو خبودمان نگاه‬ ‫ميکنيم ببينيم کو از خودمان ذليل تر خاضع تر پست تر کسی ديگر نيست و چون‬ ‫حق‬ ‫بديگران نظر بيندازمي ببينيم کو از آهنا عزيز تر کامل تر دانا تر کسی نيست زيرا بنظر ّ‬ ‫بايد جبيمع نگاه کنيم‪ .‬بايد آهنا را بزرگوار ببينيم و خود را خوار و ىر قصوری کو در‬ ‫نفسی می بينيم آن را از قصور خود دانيم زيرا ما اگر قاصر نبودمي آن قصور را مبی ديدمي‬ ‫انسان بايد نبيشو خود را قاصر و ديگران را کامل ببيند‪ ."...‬بعد از بيان حکايت عبور‬ ‫حضرت مسيح و حواريون بر حيوان مرده (کو بنقل از يکی از الواح مبارکو در قسمت "هنی‬

‫ذره ای نورانيّت‬ ‫ازعيبجوئی" در صفحات قبل مندرج است)‪ ،‬ميفرمايند‪" :‬اينرا بدانيد در قلبی کو ّ‬ ‫صبال مبارک ىست کلمو من از لسانش جاری مبيشود يعنی کلمو من کو داللت بر‬ ‫خودپسندی کند کو من چنني و چنان کردم‪ ،‬من خوب کردم فالنی بد کرد اين کلمو‬ ‫انانيّت ظُلمتی است کو نور ايبان را ميربد و اين کلمو خود پسندی بکلّی انسان رااز خدا‬ ‫غافل ميکند"‪( .‬ص ‪ ٔٓ٘-ٙ‬قسمت سوم ؾبموعو خطابات )‬ ‫ٕ ‪ " -‬وسائل وصول بو ُحسن خاسبو اين است کو بايد از عُ ْجب و کِ ْرب احرتاز مبود و‬ ‫خود پسندی را مبغوض دانست و در صبيع اوقات شرمسار بود و از ىواجس نفس و ىوی‬ ‫بيزار و از اىل فتور و غرور درکنار و ثابت برعهد وميثاؽ َو َعلَْي ُک ُم البَهاءُ اْالَبْػ َهی ع ع "‪.‬‬ ‫(ص ٔ‪ ٕٚ‬ج ٘ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫تفردی آن از آثار نعاؽ است‬ ‫ٖ‪ " -‬ىر ن ْفس از برای خويش وجودی بيند و خيال سبيُّز و ّ‬ ‫و عالمت نفاؽ‪ .‬بايد شؤون خود را فراموش کرد و در مقام فنای ؿبض آمد و ّاال مالحظو‬ ‫وجود عاقبت ِ‬ ‫سبب ِشرک گردد و بادی کفر "‪( .‬ص ‪ ٜٚ‬ج ٖ امر و خلق)‬

‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای "تواضع" و "هنی از افتخار" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫٘ٔ​ٔ‪ " :‬نهی از غيبت و افتراء "‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدفس ميفرمايند‪ " :‬قَ ْد ُحِّرَم َعلَْي ُک ُم الْ َقْت ُل َوا ِّلزنَا ُثَّ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫لصحائِ ِ‬ ‫ف َو اْالَلْ َو ِاح" ‪(K ٜٔ) .‬‬ ‫الْغَْيبَةُ َو اْالفْ َرتاءُ ا ْجتَنبُ ْوا َع َّما هنُيِْت ْم َعْنوُ َِف ا َّ َ‬ ‫ان َال تػنفس ِخبطَ ِاء اَح ٍد ما دمت خ ِ ِ‬ ‫ک َم ْلعُ ْو ٌن‬ ‫اطئَاً َوا ْن تَػ ْف َع ْل بِغَ ِْري ذَلِ َ‬ ‫ٕ‪ " -‬يَا ابْ َن اِْالنْ َس ِ َْ َ ْ َ‬ ‫َ َ ُْ َ َ‬ ‫اَنْت و اَنَا ش ِ‬ ‫ک"‪( .‬ؽ ‪ ٕٚ‬کلمات مبارکو مکنونو)‬ ‫اى ٌد بِ َذلِ َ‬ ‫َ َ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ب اِلَی نَػ ْف ٍ‬ ‫ک َو َال تَػ ْق َع ْل َما َال تَػ ْف َع ُل َى َذا‬ ‫س َما َال ُِرببُّوُ لِنَ ْف ِس َ‬ ‫ٖ‪ " -‬يَا ابْ َن الْ ُو ُج ْود َال تَػْنس ْ‬ ‫ک فَا ْع َم ْل بِ​ِو"‪( .‬ؽ ‪ ٕٜ‬کلمات مبارکو مکنونو)‬ ‫اَْم ِري َعلَْي َ‬ ‫ٗ‪ " -‬ای مهاجران لسان ـبصوص ذکر من است بغيبت مياالئيد و اگر نفس ناری غلبو‬ ‫مبايد بذکر عيوب خود مشغول شويد نو بغيبت خلق من زيرا کو ىر کدام از مشا بن ْفس خود‬ ‫ابصر و اعرفيد از نفوس عباد من "‪( .‬ؽ ‪ ٙ​ٙ‬کلمات مبارکو مکنونو)‬ ‫٘‪ " -‬غيبت را ضاللت مشرد و بآن عرصو ىرگز قدم نگذارد زيرا غيبت سراج منري قلب را‬ ‫خاموش مبايد و حيات دل را دبرياند"‪( .‬ص ‪ ٜٔٗ‬کتاب مستطاب ايقان ط مصر ٖ​ٖ‪)ٜٔ‬‬ ‫ط مظلوم لوحی نازل و در آن اين‬ ‫‪ " -ٙ‬در اين سنو کو ىزار و سيصد و شش است خب ّ‬ ‫لس ْوِء َو‬ ‫کلمو عليا از افق اعلی اشرا ؽ مبوده يَا قَػ ْوُم اذْ ُک ُرْوا الْعِبَ َاد بِا ْػبَِْري َو َال تَ ْذ ُک ُرْوُى ْم بِا ُّ‬ ‫مايػتَ َکد ِ‬ ‫حق‬ ‫َّر بِو اَنْػ ُف ُس ُه ْم ذکر سوء ىم دراين سنو هنی شده چو کو لسان از برای ذکر ّ‬ ‫َ​َ ُ‬ ‫است حيف است بغيبت بيااليد و يا بکلماتی تکلّم مبايد کو سبب حزن عباد و تکدُّر‬ ‫است "‪( .‬ص ٕٖٔ گنجينو حدود و احکام)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬

‫ٔ‪ " -‬بدترين ُخلق انسانی و گناه عظيم غيبت نفوس است علی اػبصوص صدورش از‬ ‫احبّای اؽبی‪ .‬اگر نوعی ميشد کو ابواب غيبت مسدود ميشد و ىر يکی از احبّای اؽبی‬ ‫ستايش ديگران را مينمود آنوقت تعاليم حضرت هباءاللّو نشر می يافت قلوب نورانی‬ ‫ميگشت روح ىا ربّانی ميشد عا َمل انسانی سعادت ابدی می يافت‪ .‬اميدم چنانست کو‬ ‫احبّای اؽبی بکلّی از غيبت بيزار شوند و ىر يک ستايش يکديگر مبايند و غيبت را سبب‬ ‫نقمت اؽبی بدانند تا بدرجو ای رسد کو ىر ن ْفسی اگر کلمو ای غيبت مبايد در بني صبيع‬ ‫رسوا شود "‪( .‬ص ٘‪ ٖٓٗ-‬گنجينو حدود و احکام )‬ ‫ٕ‪ " -‬ای ياران اؽبی اگر ن ْفسی غيبت نفسی مبايد اين واضح و مشهود است کو شبری جز‬ ‫طبودت و صبودت نيارد‪ .‬اسباب تفريق است و اعظم وسيلو تشتيت‪ .‬اگر چنانچو نفسی‬ ‫غيبت ديگری کند مستمعني بايد در کمال روحانيّت و بشاشت او را منع کنند کو از اين‬ ‫عزت ابديّو‬ ‫غيبت چو شبری وچو فائده ای‪ .‬آيا سبب رضايت صبال مبارک است يا علّت ّ‬ ‫احبّای اؽبی‪ .‬آيا سبب ترويج دين اللّو است و يا علّت تثبيث ميثاؽ اللّو‪ .‬نفسی مستفيد‬ ‫گردد و يا شخصی مستفيض ال واللّو بلکو چنان غبار بر قلوب نشيند کو ديگر نو گوش‬ ‫شنود و نو چشم حقيقت را بيند ولی اگر نفسی بستايش ديگری پردازد و دبدح و ثنا لسان‬ ‫مهتز گردند‪ .‬قلوب را فرح و سرور‬ ‫بگشايد مستمعني بروح و روبان آيند و بنفحات اللّو ّ‬ ‫ِ‬ ‫ظل کلمو اؽبی ن ْفسی پيدا شده کو مرکز‬ ‫آيد و ارواح را بشارت احاطو کند کو ُ‬ ‫اغبمداللّو در ّ‬ ‫خصائل و فضائل عا َمل انسانی است و مظهر عواطف و الطاؼ حضرت رضبانی‪ .‬رخی‬ ‫روشن دارد و زبانی ناطق در ىر اقبمن‪ .‬روحی پُر فتوح دارد و جانی مؤيّد بنفحات‬ ‫حضرت رضبان‪ .‬حال کداميک خوشرت و دلکشرت‪ .‬قسم جبمال اهبی کو چون خري ياران‬ ‫شنوم قلب بنهايت َروح و روبان آيد و چون اشاره ای از کدورت دوستان بينم در هنايت‬ ‫احزان مستغرؽ گردم‪ .‬اينست حالت عبدالبهاء ديگر مالحظو فرمائيد کو چو بايد و چو‬ ‫شايد "‪( .‬ص ٗ‪ ٕ​ٕٖ-‬ج ٔ منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء ط آمريکا)‬

‫مذمت ياران ديگر مبايند و اساس غيبت را در هنايت‬ ‫سر ّ‬ ‫سر ّ‬ ‫ٖ‪ " -‬بعضی از احبّاء در ّ‬ ‫متانت وضع مبايند و اظبش را دلسوزی امراللّو گذارند البتّو کمال مواظبت را داشتو باشيد و‬ ‫صبيع رامنع صريح مبائيد " (ص ‪ ٖٓٙ-ٚ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫دبذمت ديگری لب نگشايد و غيبت را اعظم خطا د رعامل انسانی‬ ‫ٗ‪ " -‬از هبائی ن ْفسی ّ‬ ‫مصرح است کو غيبت و بدگوئی از دسائس و وساوس‬ ‫داند زيرا در صبيع الواح هباءاللّو ّ‬ ‫مذمت نفسی از بيگانگان نکند تا چو‬ ‫شيطانی است و ىادم بنيان انسانی شخص مؤمن ّ‬ ‫دبذمت دوست‪ .‬بدگوئی (*) و غيبت‬ ‫رسد از آشنايان و غيبت دمشن ننمايد تا چو رسد ّ‬ ‫صفت سقيم االفکار است نو ابرار و خود پسندی از خصائص اغيار است نو يار "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٖٓٙ‬گنجينو حدود و احکام ‪ )*( -‬در صفحو ٗٓٔ اخالؽ هبائی کلمو "بدگوئی"‬ ‫درج نشده است)‪.‬‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای "خطاپوشی و ستّاريّت "‪" ،‬عذر خواىی و عفو"‪،‬‬ ‫"هنی از باز کردن نامو ديگری و مداخلو در امور ديگران"‪" ،‬هنی از دل شکسنت و خاطر‬ ‫آزاری"‪" ،‬هنی از عيبجوئی"‪ ،‬و "هنی از نزاع و جدال و فساد و مايتک ّدر بو االنسان" نيز‬ ‫مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫‪ " :ٔ​ٔٙ‬نهی از قتل "‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪" -‬قَ ْد ُحِّرَم َعلَْي ُک ُم الْ َقْت ُل‪(Kٜٔ) ."...‬‬ ‫ض اَح ٌد َعلَی اَح ٍد و َال يػ ْقتُل نَػ ْفس نَػ ْفساً َى َذا ما ُهنِْيتُم َعْنوُ َِف کِتَ ٍ‬ ‫اب َکا َن َِف‬ ‫ٕ‪َ " -‬ال يَػ ْع َِرت ْ َ‬ ‫َ ْ‬ ‫َ َ َ ْ ٌ‬ ‫ُسَر ِاد ِؽ الْعِ​ِّز َم ْستُ ْوَراً‪ .‬اَتَػ ْقلُتُ ْو َن َم ْن اَ ْحيَاهُ اللّوُ بُِرْو ٍح ِم ْن ِعْن ِدهِ اِ َّن َى َذا َخطَاءٌ قَ ْد َکا َن لَ َدی‬ ‫الْ َع ْر ِش َکبِ ْرياً‪ .‬اِتَّػ ُق ْوا اللّوَ َو َال َزبْ ِربػُ ْوا (*) َمابَػنَاهُ اللّوُ بِاَيَا ِدي الظُّْل ِم َوالطُّ ْغيَا ِن ُثَّ ا َِّزب ُذ ْوا اَلَی ا ْغبَ ِّق‬ ‫ِ‬ ‫ب در‬ ‫َسبْي َالً "‪ُ )*( (K ٖٚ) .‬زبَْربػُ ْوا ىم ميشود اعراب گذاشت‪ .‬ضمنا عني الفعل مضارع َخَر َ‬

‫بضم آمده است ولی در اغلب قواميس و در آيو ٕ سوره‬ ‫معنای خراب مبودن در بعضی معاجم عرب ّ‬ ‫حشر در قرآن بکسر ميباشد‪.‬‬

‫ٖ‪َ " -‬م ْن اَ ْحَر َؽ بػَْيتَاً ُمتَ َع ِّم َداً فَاَ ْح ِرقُػ ْوهُ َوَم ْن قَػتَ َل نَػ ْفساً َع ِام َداً فَاقْػتُلُ ْوهُ ُخ ُذ ْوا ُسنَ َن اللّ ِو بِاَيَا ِدي‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫أس َعلَْي ُک ْم َِف‬ ‫الْ ُق ْد َرةِ َو االقْت َدا ِر ُثَّ اتْػ ُرُک ْوا ُسنَ َن ا ْعبَاىل ْ َ‬ ‫ني‪َ .‬و ا ْن َْرب ُک ْوُم ْوا َؽبَُما َحْبساً اَبَديّاً َال بَ َ‬ ‫الْ ِکتَ ِ‬ ‫اب اِنَّوُ َؽبَُو ا ْغبَاکِ ُم َعلَی َما يُِريْ ُد "‪(K ٕٙ) .‬‬ ‫ٗ‪َ " -‬م ْن قَػتَل نَػ ْفساً َخطَاء فَػلَوُ ِديَةٌ ُمسلَّمةٌاِلَی اَ ْىلِ َها و ِىي ِمئَةُ ِمثْ َق ٍال ِمن ا َّلذ َى ِ‬ ‫ب ا ْع َملُ ْوا‬ ‫َ​َ‬ ‫َ‬ ‫ً‬ ‫َ‬ ‫َ َ‬ ‫وح َو َال تَ ُک ْونُ َّن ِم َن الْ ُمتَ َجا ِوِزيْ َن "‪(Kٔٛ​ٛ) .‬‬ ‫ِدبَا اُِم ْرُْمت بِ​ِو فِياللُّ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ض ْوا َم َع نَػ ْف ٍ‬ ‫ني "‪.‬‬ ‫ِّماءَ َوَال تَػتَ َعِّر ُ‬ ‫س َوُک ْونػُ ْوا م َن الْ ُم ْحسنِ َ‬ ‫٘‪ " -‬قُ ْل يَاقَػ ْوم اتَّػ ُق ْوا اللّوَ َوَال ت ْسف ُک ْوا الد َ‬ ‫(سورةالبيان ‪ -‬ص ٖٔ​ٔ ج ٗ آثار قلم اعلی)‬ ‫‪ " -ٙ‬اِيَّا ُکم اَ ْن تس ِف ُکوا الدِّماء والَّ ِذي سفک اِ‬ ‫س ِم ِِّن َو َکا َن اللّوُ بَِريْئاًِمْنوُ "‪( .‬کتاب‬ ‫ي‬ ‫ل‬ ‫َّو‬ ‫ن‬ ‫َ‬ ‫َ​َ َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫ْ َْ ْ َ َ​َ‬ ‫َ‬ ‫بديع )‬

‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫َّاس بِالْب ِ‬ ‫اط ِل َْكب ُن بػَُرآءُ ِمْن ُه ْم َونَ ْس ُ‬ ‫أل اللّوَ‬ ‫ِّماءَ َو يَأ ُکلُ ْو َن اَْم َو َال الن ِ َ‬ ‫‪ " -ٚ‬ا َّن الَّذيْ َن يَ ْسف ُک ْو َن الد َ‬ ‫اَ ْن َال َْهب َم َع بَػْينَنَا َو بَػْينَ ُه ْم َال َِف ا ُّلدنْػيَا َوَال َِف اْ​ْل ِخَرةِ "‪( .‬ص ٕ٘ ج ٖ توقيعات مبارکو‬ ‫‪)ٜٕٔ​ٕ -ٗٛ‬‬ ‫باؼبرة ُحکم قتل در الواح بديع فبنوع شده ‪...‬قسم بآفتاب افق تقديس کو اگر‬ ‫‪ّ " -ٛ‬‬ ‫احبامب کشتو شوند ؿببوب تر است نزد اين عبد ازسفک دم نفسی"‪( .‬ص ٕ‪ٜٔ‬ج ٖ امر‬ ‫وخلق)‬ ‫‪ " -ٜ‬بگو ای احبّای اؽبی فخر مشابکشنت نفوس نبوده بلکو فخر در احيای نفوس پژمرده‬ ‫بوده‪ .‬جهد مبائيد تا از سلسال کوثر بی مثال حضرت اليزال نفوس پژمرده را زنده مبائيد و‬ ‫حق "‪( .‬ص ‪ ٖٙ‬ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی ط ٕٔٔ بديع)‬ ‫حيات خبشيد‪ .‬اينست شأن احبّای ّ‬ ‫ٔ ‪ " -‬بگو قتل نفس دليل مردی ومردانگی نيست‪ .‬اگر قادريد نفوس پژمرده و مرده را‬ ‫بسم خود ىالک مبايد و اين‬ ‫بنفحات رضبانيّو تازه و زنده مبائيد‪ .‬يک ثعبان ىزار انسان را ّ‬ ‫قدرت سبب فخر ثعبان نبوده و لبواىد بود بلکو سبب شده کو مبغوض قلوب گشتو‪.‬‬ ‫خوشا حال نفسی کو باصالح برخيزد وسبب ّارباد و اتّفاؽ شود نو علّت طالؽ و نفاؽ"‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٖٙ‬ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی ط ٕٔٔ بديع)‬ ‫ٔ​ٔ‪ " -‬قسم بآفتاب فجر توحيد کو اگر احبّای اؽبی کشتو شوند نزد اين عبد ؿببوب تر‬ ‫تعرض مبايند‪ .‬بگو ای عباد صبال رضبن ِالَ ْج ِل احيای عا َمل و ّارباد‬ ‫از آنست کو بن ْفسی ّ‬ ‫اىل آن ظاىر شده نو از برای تفريق و سفک دماء "‪( .‬ص ٖ‪ ٜٔ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٕٔ‪ " -‬قسم جبمامل کو اگر احبّامي کشتو شوند هبرت است از سفک دم ن ْفسی"‪.‬‬ ‫(ص ٕ٘ ج ٖ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬ ‫***‬

‫‪ " :ٔ​ٔٚ‬نهی از قمار ‪ -‬جواز يا منع التاری "‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ ‪ُ " -‬حِّرَم َعلَْي ُک ُم الْ َمْي ِس ُر َواْالَفْػيُ ْو ُن ا ْجتَنِبُ ْوا يَا َم ْع ِش ِر ا ْػبَْل ِق َو َال تَ ُک ْونُ َّن َم َن الْ ُمتَ َجا ِوِزيْ َن"‪.‬‬ ‫)٘​٘ٔ ‪(K‬‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬از التری سؤال مبوده بوديد فی اغبقيقو در فبالک غربيّو رشتو ذبارت است ولی جواز‬ ‫و عدم جواز آن راجع بو بيت العدل عمومی است يعنی بو بيت عدلی کو از صبيع هبائيان‬ ‫مصرح کتاب نيست راجع بو بيت عدل است‪.‬‬ ‫عامل انتخاب شود زيرا ىر حکمی کو ّ‬ ‫مؤسس احکام غري مذکوره در کتاب "‪( .‬ص ٗ​ٖٗ گنجينو‬ ‫عبداهباء مب ّني کتاب است نو ّ‬ ‫حدود و احکام)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ؿبول بيت‬ ‫ٔ‪ " -‬در خصوص امر التار‪ ،‬امور غري منصوصو بو ّ‬ ‫نص کتاب وصايا راجع و ّ‬ ‫العدل اعظم است‪ .‬عجالتاًآن ؿبفل مق ّدس مرکزی و ؿبافل ؿبلّی روحانی از فبانعت و‬ ‫ترغيب خود داری مبايند و از ربسني و تقبيح ىر دو احرتاز کنند‪ .‬ياران را در اينخصوص‬ ‫آزاد و ـبتار گذارند ِ‬ ‫تامن بعد تکليف قطعی مع ّني شود ولی بايد امر التار منحصر در امور‬ ‫خرييّو باشد و عايداتش سباماً راجع بصندوؽ خرييّو ؿبافل روحانيّو گردد"‪( .‬ص ٕ٘ ج ٖ‬ ‫توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬ ‫ٕ‪ّ " -‬اما مسألو الطاری فرمودند اين فروعات غري منصوصو بو بيت عدل راجع و قبل از‬ ‫بيت عدل در ىرجا باقتضای آقبا ؿبفل روحانی بايد مواظب اينگونو امور باشد "‪.‬‬ ‫(ص ٖ٘ٗ گنجينو حدود و احکام)‬ ‫***‬

‫‪ " :ٔ​ٔٛ‬نهی از لواط "‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪" :‬اِنَّا نَستَحيِی اَ ْن نَ ْذ ُکر ح َکم الْغِلُم ِ‬ ‫ان‬ ‫ْ ْ‬ ‫َ ُ َ َ‬ ‫اتَّػ ُقوا ا َّلر ْضبن يا م َالء اِْالم َک ِ‬ ‫ان َو َال تَػ ْرتَ ِکبُ ْوا َما هنُيِتُ ْم َعْنوُ َِف اللُّ ْو ِح َو َال تَ ُک ْونػُ ْوا َِف َىْي َم ِاء‬ ‫َ​َ َ َ ْ‬ ‫ْ‬ ‫الش ِ ِ ِ ِ‬ ‫ني" ‪(K ٔٓٚ) .‬‬ ‫َّه َوات م َن ا ْؽبَائم ْ َ‬ ‫َ‬ ‫ط َوا ْػبَيَانَةُ اَ ِن ا ْجتَنِبُ ْوا‬ ‫و در يکی از الواح مبارکو ميفرمايند‪ " -ٕ :‬قَ ْد ُحِّرَم َعلَْي ُک ُم ا ِّلزنَا َواللَّ َوا ُ‬ ‫ِ‬ ‫ني‪ .‬تَاللّ ِو قَ ْد ُخلِ ْقتُ ْم لِتَطْ ِه ِْري الْ َعا َِمل َع ْن ِر ْج ِ‬ ‫س ا ْؽبَ​َوی َى َذا َما يَأ ُم ُرُک ْم بِ​ِو ُم ْولَی‬ ‫يَا َم ْع َشَر الْ ُم ْقبِل ْ َ‬ ‫ِ‬ ‫الْوری اِ ْن اَنْػتُم ِمن الْعا ِرفِني‪ .‬من يػْنسب نَػ ْفسو اِلَی ا َّلر ْضب ِن و يػرتَ ِ‬ ‫ک‬ ‫ب َما َع ِم َل بِ​ِو ا َّ‬ ‫لشْيطَا ُن انَّوُ‬ ‫ْ َ َ َْ َ ْ َ ُ ُ َ ُ‬ ‫َ​َ‬ ‫َ َْ ُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫صاة َو ُک ُّل اْالَ ْش َجا ِر َو اْالَْشبَا ِر َو َع ْن َوَرائِ َها َى َذا‬ ‫س ِم ِِّن يَ ْش َه ُد بِ َذل َ‬ ‫ک ُک ُّل الن َ​َّواة َو ا ْغبَ َ‬ ‫لَْي َ‬ ‫َّاطق ا َّ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني " (ص ‪ ٕٖٛ-ٜ‬گنجينو حدود و احکام و با دو تفاوت در‬ ‫لصاد ُؽ اْالَم ْ ُ‬ ‫اللِّ َسا ُن الن ُ‬ ‫ص ٗ‪ ٖ٘ٔ-‬ج ٕ امر و خلق )‬ ‫و در رسالو سؤال و جواب مرقوم است‪ " -ٖ :‬سؤال از ح ّد زنا و لواط و سارؽ و مقادير‬ ‫آن‪ .‬جواب‪ :‬تعيني مقادي ِر ح ّد بو بيت العدل راجع است "‪.‬‬ ‫***‬

‫‪ " :ٔ​ٜٔ‬نهی از متابعت نفس و ىوی "‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند )ٗ‪ " :(K ٙ‬يَا َم َالءَ اِْالنْ َش ِاء َال‬ ‫ِ‬ ‫ک اْالَ ْشيَا ِء الَّ ِذي يَأ ُم ُرُک ْم بِالِْ ِّرب َو‬ ‫تَػتَّبِعُ ْوا اَنْػ ُف َس ُک ْم انػ َ​َّها َالَ​َّم َارةٌ بِالْبَ ْغي َو الْ َف ْح َش ِاء اتَّبِعُ ْوا َمالِ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني َغنِيّاً "‪.‬‬ ‫التَّ ْق َوی انَّوُ َکا َن َع ِن الْ َعالَم ْ َ‬ ‫ِ‬ ‫ضائِي "‪.‬‬ ‫ٕ‪ " -‬يَا ابْ َن الْ ُو ُج ْوِد اَ ْع َم ْل ُح ُد ْوِدي ُحبّاً ِل ُثَّ انْوُ نػَ ْف َس َ‬ ‫ک َع َّما تَػ ْه َوی طَلَباً ل ِر َ‬ ‫(قطعو ‪ ٖٛ‬کلمات مکنونو)‬ ‫حق نسبت ميدىند و بو اجنحو ن ْفس و ىوی طائرند‬ ‫ٖ‪ " -‬بعضی از نفوس کو خود را بو ّ‬ ‫حق نبوده و نيستند "‪( .‬ص ‪ ٖٛٚ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫از ّ‬ ‫ٗ‪ " -‬ای پسر ىوی اىل دانش و بينش ساؽبا کوشيدند و بوصال ذی اعبالل فائز‬ ‫نگشتند و عمرىا دويدند و بلقای ذی اعبمال نرسيدند و تو نادويده دبنزل رسيده ای و‬ ‫ناطلبيده دبطلب واصل شدی و بعد از صبيع اين مقام و رتبو حبجاب نفس خود چنان‬ ‫ؿبتجب ماندی کو چشمت جبمال دوست نيفتاد و دستت بدامن يار نرسيد فَػتَعِ َّجبُ ْوا ِم ْن‬ ‫(قطعو ٕ​ٕ کلمات مکنونو)‬ ‫صا ِر "‪.‬‬ ‫ذَلِ َ‬ ‫َ‬ ‫ک يَا اُْوِ​ِل اْالَبْ َ‬ ‫٘‪ " -‬ای بيگانو با يگانو مشع دلت برافروختو دست قدرت من است آنرا ببادىای ـبالف‬ ‫ن ْفس و ىوی خاموش مکن و طبيب صبيع علّتهای تو ذکر من است فراموشش منما‪.‬‬ ‫ب مرا سرمايو خود کن و چون بصر و جان عزيزش دار "‪( .‬قطعو ٕٖ کلمات مکنونو)‬ ‫ُح ّ‬ ‫‪ " -ٙ‬ای پسر روح قفس بشکن و چون نبای عشق هبوای قدس پرواز کن و از ن ْفس‬ ‫بگذر و با ن َفس رضبانی در فضای قدس ربّانی بيارام "‪( .‬قطعو ‪ ٖٛ‬کلمات مکنونو)‬

‫‪ " - ٚ‬ای بنده من از بند ُملک خود را رىائی خبش و از حبس ن ْفس خود را آزاد کن‪.‬‬ ‫وقت را غنيمت ُمشُر زيرا کو اين وقت را ديگر نبينی و اين زمان را ىرگز نيابی "‪.‬‬ ‫(قطعو ٓٗ کلمات مکنونو)‬ ‫‪" -ٛ‬ای گياه خاک چگونو است کو با ست آلوده بشکر مباشرت جامو خود ننمائی و‬ ‫با دل آلوده بکثافت شهوت و ىوی معاشرمت را جوئی و دبمالک قدسم راه خواىی َىْي َهات‬ ‫ىيَ ْهاَت (*) َع َّما اَنْػتُ ْم تُِريْ ُد ْونَ "‪( .‬قطعو ‪ ٙٛ‬کلمات مکنونو (*) ىيهات بو تثليث تاء)‬ ‫‪ " -ٜ‬ای بنده من َمثَل تو ِمثْل سيف پر جوىری است کو د رغالؼ تريه پنهان باشد و‬ ‫باين سبب قدر آن بر جوىريان مستور ماند پس از غالؼ ن ْفس و ىوی بريون آی تا‬ ‫جوىر تو بر عاؼبيان ىويدا و روشن آيد "‪( .‬قطعو ٕ‪ ٚ‬کلمات مکنونو)‬ ‫ِ‬ ‫س َوا ْؽبَ​َوی تکلّم مکنيد "‪.‬‬ ‫ٓٔ‪ " -‬ای احبّا ذيل مق ّدس را بطني دنيا مياالئيد و دبَا اَ​َر َاد النَّ ْف ُ‬ ‫(ص ٘‪ ٙ‬ظهور عدل اؽبی)‬ ‫حق از مفازه ضيّقو ن ْفس و ىوی بفضاىای مق ّدسو احديّو بشتابيد و‬ ‫ٔ​ٔ‪ " -‬ای احبّای ّ‬ ‫عز احديّو‬ ‫کل بريّو بشاطی ّ‬ ‫در حديقو تقديس و تنزيو مأوی گرييد تا از نفحات اعماليّو ّ‬ ‫توجو مبايند "‪( .‬ص ٘‪ ٙ‬ظهو رعدل اؽبی)‬ ‫ّ‬ ‫حق بطلب آذان و ابصار و افئده عامل را مق ّدس فرمايد و از ىوای‬ ‫ٕٔ‪ " -‬يا شيخ از ّ‬ ‫ن ْفس حفظ مبايد چو کو َغَرض مرضی است بزرگ انسان را از عرفان حضرت موجود ؿبروم‬ ‫مينمايد و از ذبليّات انوار ن ّري ايقان فبنوع ميسازد‪ .‬از فضل و رضبت اؽبی سائل و آمل کو‬ ‫اين مانع اکرب را از ميان بردارد اِ‬ ‫ي الْغَالِ‬ ‫ِ‬ ‫ب الْ َق ِديْػ ُر"‪( .‬ص ٗ‪ ٖٜ‬ج ٖ امر وخلق)‬ ‫و‬ ‫ق‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫و‬ ‫ى‬ ‫َّو‬ ‫ن‬ ‫ْ‬ ‫ُّ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬

‫ٔ‪ " -‬رشادت و شجاعت‪ ،‬غلبو برن ْفس پُر وحشت است زيرا فبکن است کو انسان بر‬ ‫شرؽ و غرب بآسانی غالب آيد ولی غلبو بر ىوی و ىوس و ن ْف ِ‬ ‫س خود پرست بسيار‬ ‫مشکل است "‪( .‬ص ‪ ٔ٘ٙ‬ج ٘ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫ٕ‪ " -‬در بلندی نبّت اطفال بسيار کوشش مبائيد کو چون بو بلوغ رسند مانند مشع‬ ‫عزت‬ ‫برافروزند و بو ىوی و ىوس کو شيوه حيوان نادانست آلوده نگردند بلکو در فکر ّ‬ ‫ابديّو و ربصيل فضائل عامل انسانی باشند "‪( .‬ص ٖٕٔ اخالؽ هبائی )‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ‪ " -‬در خصوص سؤالی کو کرده ايد در آثار هبائی در حقيقت ن ْفس دارای دو مفهوم‬ ‫است و يا در دو مفهوم بکار مريود يکی ن ْفس بعنوان ىويّت شخص انسانی آنگونو کو‬ ‫ؼ َربَّوُ "‬ ‫ؼ نَػ ْف َسوُ فَػ َق ْد َعَر َ‬ ‫"م ْن َعَر َ‬ ‫خداوند او را آفريده است اين حقيقت در عباراتی نظري َ‬ ‫استعمال گرديده است‪ .‬ن ْفس ديگر ن ْف ِ‬ ‫س ّاماره است وآن مرياث ُمظلم و حيوانی است‬ ‫کو نبو ما آنرا دارمي و نبان طبيعت دون بشری است کو ميتواند بو دي ِو موحش خودپرستی‪،‬‬ ‫خشونت‪ ،‬شهوت و غريه تبديل گردد‪ .‬اين ن ْف ِ‬ ‫س ّاماره است کو می بايست عليو آن پيکار‬ ‫مصوب)‬ ‫کنيم "‪( .‬ص ‪ ٖٙ‬مبونو حيات هبائی ‪ -‬ترصبو ّ‬ ‫***‬

‫ٕٓٔ‪ " :‬نهی از ُم ْتعو گرفتن و تع ّدد َزْوجات "‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬و اَ​َّما اِْال ْزِدواج الْموقَّ ِ‬ ‫ت َحَّرَموُ اللّوُ َِف َى َذا الْ َک ْوِر الْ ُم َقد ِ‬ ‫س َع ِن ا ْؽبَ​َوی‬ ‫َ‬ ‫َّس َو َمنَ َع النُّ ُف ْو َ‬ ‫َ َ َُ‬ ‫ِ​ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني الْ َم َال ِء اْالَ ْعلَی "‪( .‬ص ‪ٔٚٛ‬‬ ‫س بػَ ْ َ‬ ‫َحتَّی يَػ ْرتَ ُد ْوا برَداء التَّ ْق َو ی َو ُى َو التَّْنزيْوُ َو التَّ ْقديْ ُ‬ ‫گنجينو حدود و احکام و ص ‪ ٜٔٚ‬ج ٗ امر و خلق)‬ ‫ٕ‪ " -‬در قرآن کلمو فَاِ ْن ِخ ْفتُم اَِّال تَػع ِدلُوا فَػو ِ‬ ‫اح َد ًة (*) داللت بر اين مينمايد کو عنداللّو‬ ‫ْ ْ ْ َ‬ ‫ُحکم واحد مقبول است لکن علماء اسالم تعديل را در اکل و ُشرب و لباس و اسباب‬ ‫زندگانی مع ّني مبودند و ِ‬ ‫سبب ُحکم ثالث و ُرباع اين بود کو در زمان حضرت کثرت‬ ‫ازدواج در ميان عرهبا اندازه نداشت ؽبذا امر بو ثالث و رباع و مشروط بو تعديل فرمودند‬ ‫و ّاال تع ّدد َزْوجات سبب فساد عائلو است"‪( .‬ص ٘‪ ٔٚٗ-‬ج ٗ امر و خلق (*) آيو ٖ‬ ‫سوره نساء)‬ ‫نص کتاب اقدس در تزويج فی اغبقيقو توحيد است زيرا مشروط بشرط ؿبال‬ ‫ٖ‪" -‬بو ّ‬ ‫است"‪ ٔٚٙ( .‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ‪ " -‬در اين خصوص از خامو ميثاؽ ؿببوب آفاؽ لوح مق ّدسی صادر و در آن ميفرمايند‬ ‫کو اجتماع دو زوجو منوط و معلّق بو تعديل است و تعديل غري فبکن و مستحيل‪ ،‬ؽبذا‬ ‫اکنون دبوجب اين بيان مب ّني کتاب اللّو اجتماع زوجتني جائز نو "‪( .‬ص ٕٖٗ ج ٔ‬ ‫توقيعات مبارکو)‬ ‫ٕ‪ " -‬راجع بو تزويج مبودن دو زن در آن واحد فرمودند هنی صريح است زيرا مشروط‬ ‫بشرط ؿبال است "‪( .‬ص ‪ ٔٚ​ٚ‬گنجينو حدود و احکام)‬

‫ٖ‪ " -‬در خصوص هنی از تع ّدد زوجات و يکنفر از احبّا کو دارای دو زن ميباشد و‬ ‫نص مبارک راجع بو توحيد زوجو شامل بر نفوسيکو از‬ ‫کسب تکليف مبوده فرمودند بنويس ّ‬ ‫سابق دارای دو زوجو ميباشند نبوده و نيست و راجع بسؤال ّاول و ثانی فرمودند بنويس‬ ‫ذباوز از يک زوجو و کتمان عقيده با وجود ربذير رو تأکيد و نصيحت امنای ؿبفل‬ ‫ازحق انتخاب در جامعو و از عضويّت ؿبافل‬ ‫روحانی نتيجو اش در اين ايّام ؿبروميّت ّ‬ ‫روحانيّو است ولی اين انفصال اداريست نو روحانی‪ .‬قرار قطعی و حکم هنائی راجع بو‬ ‫نص‬ ‫امنای بيت عدل اعظم است "‪( .‬ص ٗ٘ٔ ج ٖ توقيعات مبارکو ‪ -‬قسمتی از اين ّ‬ ‫مبارک باقتضاء‪ ،‬در فصل "هنی از تقيّو و کتمان عقيده" نيز درج شده است)‪.‬‬ ‫ٗ‪ " -‬در خصوص نفوسی کو با وجود زوجو ّاول زوجو ثانوی اختيار مبودهاند و باين‬ ‫حق انتخاب در جامعو شده اند فرمودند بنويس طالؽ زوجو ثانيو کو‬ ‫جهت ؿبروم از ّ‬ ‫علّت کسر حدود اللّو گشتو شرط رجوع و قبول در جامعو است "‪( .‬ص ٖٕ٘ منتخبات‬ ‫توقيعات مبارک)‬ ‫٘‪ " -‬در خصوص اينکو اگر زوجو مبتال دبرض غري قابل شفا شود و راضی باشد کو‬ ‫زوجش زوجو ثانی اختيار مبايد فرمودند بنويس ىر گاه زوجو بو مرضی مبتال گردد و معاعبو‬ ‫تاثريی نبخشد اختيار زوجو ثانی جائز نو ولو آنکو زوجو راضی بازدواج ثانی باشد "‪.‬‬ ‫(ص ٘​ٕ٘ منتخبات توقيعات مبارک )‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای "ازدواج" و "مکروىيّت طال" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫ٕٔٔ‪ " :‬نهی از مداخلو در امور سياسيّو "‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪ " :‬لَي ِ ٍ‬ ‫ض َعلَی الَّ ِذيْ َن‬ ‫س الَ َحد اَ ْن يَػ ْع َِرت َ‬ ‫ْ َ‬ ‫َْوب ُک ُم ْو َن َعلَی الْعِبَ ِاد َدعُ ْوا َؽبُ ْم َما ِعْن َد ُى ْم َو تَػ َو َّج ُه ْوا اِلَی ال ُقلُ ْوب "‪)K ٜ٘) .‬‬ ‫ِ‬ ‫عز‬ ‫ٕ‪ " -‬ابدا در امور دنيا و َمايَػتَ َعلِّ ُق هبَا و رؤسای ظاىره آن تکلّم جائز نو ّ‬ ‫جل و ّ‬ ‫حق ّ‬ ‫فبلکت ظاىره را دبلوک عنايت فرموده‪ .‬بر احدی جائز نو کو ارتکاب مبايد امری را کو‬ ‫ـبالف رأی رؤسای فبلکت باشد "‪( .‬ص ٗ‪ ٖ​ٖ​ٖ-‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫سبسک بو حکمت‪ .‬فی اغبقيقو زمام‬ ‫ٖ‪ " -‬آنچو امروز الزم است اطاعت حکومت و ّ‬ ‫حق چنني خواستو و‬ ‫حفظ و راحت و اطمينان در ظاىر در قبضو اقتدار حکومت است‪ّ .‬‬ ‫چنني مق ّدر فرموده "‪( .‬ص ‪ ٕٙٛ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫نص قاطع فبنوعند و ىر نفسی‬ ‫ٔ‪ " -‬حزب اللّو ابداً در امور سياسيّو مداخلو نکنند‪ .‬بو ّ‬ ‫از اين طائفو در امور سياسی مداخلو مبايد ديگران از او دوری جويند بلکو تربی مبايند "‪.‬‬ ‫(ص ٗ٘ٔ حيات هبائی)‬ ‫ٕ‪ " -‬بو احباءاللّو بگو کو ن ْفسی ابداً در امور حکومت لساناً‪ ،‬فعالً‪ ،‬حکايةً‪ ،‬روايةً‬ ‫نص قاطع‬ ‫مداخلو ننمايد و نبيشو بو دعای خري در ّ‬ ‫حق اوليای امور مشغول شوند زيرا بو ّ‬ ‫از مداخلو فبنوعند "‪( .‬ص ٗ‪ ٕٚ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٖ‪ " -‬حزب اللّو را در امور سياسی مدخلی نو و از حکومات عامل شکر و شکوه ای‬ ‫کل امم وملل فضل وموىبت‬ ‫نيست‪ .‬از صبيع احزاب درکنارمي و با چشم اشکبار از برای ّ‬ ‫پروردگار طلبيم ‪ ...‬ما را با احزاب نو الفتی و نو کلفتی "‪( .‬ص ٘​٘ٔ حيات هبائی)‬

‫ٗ‪ " -‬ىر نفسی را کو می بينيد در امور سياسی صحبت ميدارد بدانيد کو هبائی نيست‪.‬‬ ‫اين ميزان است زيرا اساس امر هبائی الفت بني صبيع ملل و اديان است و مکاؼبات سياسی‬ ‫تعصب "‪( .‬ص ‪ ٕٚٛ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫سبب تفرقو و حصول ض ّديّت و ّ‬ ‫٘‪ " -‬احبّا نبايد کلمو ای از امور سياسی بر زبان رانند زيرا تعلّق بايشان ندارد بلکو بامور‬ ‫و خدمات خويش مشغول شوند و بس در فکر آن باشند کو خبدا نزديک شوند و بو‬ ‫رضای اؽبی قيام مبايند و سبب راحت و آسايش و سرور و شادمانی عا َمل انسانی گردند و‬ ‫ىر ن ْفسی خبواىد در نزد احبّاء ذکری از امور حکومت و دولت مبايد کو فالن چنني گفتو‬ ‫و فالن چنني کرده آن شخص کو از احبّای اؽبی است بايد در جواب گويد مارا تعلّق باين‬ ‫امور نو "‪( .‬ص ‪ ٖ​ٖ٘-ٙ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫مرات جبميع اطراؼ حتّی بافراد احبّا مرقوم گرديد‬ ‫بکرات و ّ‬ ‫‪ " -ٙ‬ای بندگان صبال اهبی ّ‬ ‫بنص قاطع اؽبی نو‪ .‬حتّی تکلّم بکلمو ای در‬ ‫کو مارا مدخلی در امور سياسی ّ‬ ‫اينخصوص جائز نيست و اين واضح و مشهود است کو کلمةاللّو حصن حصني است و‬ ‫صون مبني و حال نيز بنهايت تاکيد ربذير ميشود کو احبّای اؽبی را بکلّی از مداخلو و‬ ‫مکاؼبو در امور سياسی منع مبائيد ولی بر مافرض و واجب است اطاعت حبکومت در‬ ‫هنايت صداقت و امانت و ديانت و نبچنني ُحسن معاملو با عموم ملّت بلکو صبيع ملل‬ ‫کل خبواىيم و ؿببّت و مهربانی بنمائيم و پرستاری کنيم و غمخواری مبائيم‬ ‫عا َمل‪ .‬يعنی خري ّ‬

‫و برتتيب نفوس پردازمي وترويج اخالؽ اؽبی مبائيم‪ .‬ديگر ابداً مدخلی در امور سياسی‬ ‫ندارمي ‪...‬باری مقصود اينست زهنار زهنار در امور سياسی قطعيّاً مکاؼبو ننمائيد و بصداقت‬ ‫حبکومت معاملو مبائيد کاری بکاری نداشتو باشيد و با ىيچ حزبی نبداستان نگرديد‪.‬‬ ‫مطيع حکومت باشيد و خري خواه ملّت و بو تبليغ امراللّو و نشر نفحات اللّو مشغول‬ ‫گرديد و بو تربيت نفوس پردازيد تا ان شاءاللّو اين احزاب مفرتسو طيور حديقو عدل و‬ ‫انصاؼ شوند و اين ذآب کاسره اغنام اؽبی گردند و اين کالب خاسره غزاالن صحرای‬ ‫ؿببت و وداد شوند"‪( .‬ص ٕٗٓ ج ٕ منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬

‫‪ " -ٚ‬خامساً منع عموم از آنچو سبب فتنو و فساد و عدم مداخلو در امور سياسيّو‬ ‫بشق َش َفو و داللت بر سبکني در صبيع احوال و‬ ‫بالکليّو و عدم مکاؼبو در اين خصوص ولو ّ‬ ‫سکون و ؿببّت و دوستی با عموم "‪( .‬ص ‪ ٖ​ٖٚ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫بشق َش َفو باشد"‪( .‬ص ‪ٕٙ‬ج ٖ توقيعات مبارکو‬ ‫‪ " -ٚ‬از امور سياسيّو دم نزنند ولو ّ‬ ‫‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬ ‫‪ " -ٛ‬ميزان هبائی بودن و نبودن اين است کو ىر کس در امور سياسيّو مداخلو کند و‬ ‫خارج از وظيفو خويش حرفی زند يا حرکتی مبايد نبني برىان کافيست کو هبائی نيست دليل‬ ‫ديگر مبيخواىد‪ .‬حال ن ْفسی از احبّا اگر خبواىد در امور سياسيّو در منزل خويش يا ؿبفل‬ ‫ديگران مذاکره بکند ّاول هبرتاست نسبت خود را از اين امر قطع مبايد و صبيع بدانند کو‬ ‫مضرت عمومی گردد يعنی مسلک‬ ‫تعلّق باين امر ندارد خود ميداند و ّاال عاقبت سبب ّ‬ ‫روحانی مارا هبم زند و احبّارا مشغول باقوالی مبايد کو سبب تدنّی و ؿبرومی آنان گردد"‪.‬‬ ‫نص از‬ ‫(ص ٘​٘ٔ حيات هبائی ‪ -‬اين قطعو در صفحو ‪ ٖ​ٖٙ‬گنجينو حدود و احکام بصورت دو ّ‬ ‫دو لوح جدا ثبت شده است و اداره آرشيو بيت العدل اعظم اؽبی نيز مرقوم فرموده اند کو قسمت‬ ‫نص مبارک‪ ،‬تا نقطو بعد از "دليل ديگر مبيخواىد" درلوح مبارک نازلو بافتخار جناب ابن‬ ‫ّاول اين ّ‬ ‫عز نزول يافتو است)‪.‬‬ ‫اصدؽ‪ ،‬کو در آن شطر موجود است ّ‬

‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫کل قلباً و ظاىراً لساناًو باطناً بکلّی‬ ‫ٔ‪ " -‬از امور سياسيّو وـباصمات احزاب و دول بايد ّ‬ ‫در کنار واز اينگونو افکار فارغ و آزاد باشيم‪ .‬با ىيچ حزبی رابطو سياسی قبوئيم و در‬ ‫صبع ىيچ فرقو ای از اين فَِرؽ ـبتلفومتنازعو داخل نگردمي‪ .‬نو در سلک شورشيان درآئيم و‬ ‫ِ‬ ‫بقوه جربيّو‬ ‫نو در شؤون داخلو دول و طوائف و قبائل ىيچ ملّتی ادنی مداخلو ای مبائيم‪ّ .‬‬ ‫مودت و وفاؽ‬ ‫هبيچ امری اقدام ننمائيم و از حقيقت و جوىر اين امر مبارک کو اساسش ّ‬ ‫است آنی غافل نشومي‪ .‬امراللّو را چو تعلّقی بامور سياسيّو و چو مداخلو ای در ـباصمات‬ ‫ومنازعات داخلو وخارجو دول وملل ‪( ."...‬ص ٕٓٔج ٔ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬

‫ٕ‪ "-‬بايد فعالً و قلباً و لساناً از ادنی مداخلو ای در امور سياسيّو امتناع مبايندو از ـبالطو‬ ‫با احزاب شريره متنازعو ذبنّب و احرتاز جويند‪ .‬اين احزاب سياسيّو منشأ فسادند و ىادم‬ ‫بنيان دولت و ملّت‪ .‬انتفاع خويش را مق ّدم بر خري عموم دانند و از لوازم و احتياجات‬ ‫شديده وطن خويش غافل و بيزار‪ .‬مقلّد و مغرورند و بی کفايت و اطّالع‪ .‬زهنار ياران‬ ‫صافدل در دام آنان گرفتار گردند و از مشارکت و مصاحبت با چنني نفوس از آنچو بآن‬ ‫مامور گشتو اند ؿبروم و فبنوع گردند"‪( .‬ص ٖ٘ٔ ج ٔ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬ ‫ٖ‪ ... " -‬معاذاللّو از مداخلو در امور سياسی‪ .‬احبّا بايد بکلّی از اين شؤون در کنار‬ ‫باشند و از ىر وظيفو ای کو منجر دبداخلو در امور سياست شود بيزار گردند زيرا معاشرت‬ ‫غريملحق شدن بااحزاب سياسی است و مالقات بروح و روبان سوای مداخلو در امور پُر‬ ‫انقالب و شور فبلکتی است‪... .‬بايد عموم احبّا بدانند کو اوامر صادره از سلطان ظهور‬ ‫برای نبيشو است نو يک دو روز ‪ .‬ج ّدی است نو شوخی‪ .‬اؽبی است نو بشری "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٕٙ-ٚ‬ج ٖ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬ ‫ٗ‪ " -‬آنچو از الزم امور در اين ايّام است و کافل حفظ و سعادت ياران نبانا احرتاز از‬ ‫مرات از‬ ‫بکرات و ّ‬ ‫مداخلو در امور سياسيّو و احزاب داخلو و خارجو است‪ ،‬در اين مقام ّ‬ ‫مطهر و کِلک ميثاؽ بيانات صروبو شديده ای نازل گشتو ونصوص قاطعو در کتب و‬ ‫فم ّ‬ ‫سم مهلک ىيکل امراللّو‬ ‫ُ‬ ‫ص ُحف امريّو مسطور و مثبوت‪ .‬تأويل وتفسري در اين مقام چن ّ‬

‫ملوث‬ ‫را لطمو ای شديد رساند و در ورطو ىای گوناگون اندازد و ذيل پاک امر نازنني را ّ‬ ‫کل مواىب اؽبيّو‬ ‫سازد و روح تأييد را بکلّی سلب مبايد و ياران را مبتال و گرفتار و ؿبروم از ّ‬ ‫گرداند "‪( .‬ص ٕ‪ ٕٔ-‬ج ٕ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔٚ-ٖٜ‬‬ ‫٘‪ " -‬مداخلو احبّا در امور سياسی سبب شود کو حتّی نفوسی کو ـبالف امراللّو نيستند‬ ‫قيام بر ـبالفت مبايند و کار جبائی رسد کو ريشو عداوت ساليان دراز در دؽبای اىل لبوت‬ ‫و ناز جايگري گردد و ىر روزی احداث فتنو جديدی کند "‪( .‬ص ٖ​ٖ ج ٖ توقيعات‬ ‫مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬

‫‪ " -ٙ‬اليوم امور عا َمل منقلب است و اديان و ملل و احزاب و دول متع ّدی يکديگر‪.‬‬ ‫حفظ ياران دراين نبهمو و آشوب منوط و مشروط بو عدم مداخلو د رامور سياسيّو و‬ ‫مشکالت شرعيّو دينيّو و اقدامات و مساعی احزاب ـبتلفو متباغضو است ‪....‬بيطرفی‬ ‫کامل را نسبت باحزاب سياسيّو بايد قلباً و لساناً اظهار داشت و خريخواىی سبام نوع بشر‬ ‫چو دولت و چو ملّت کو از اساس مبادی هبائيان است باقوال و اعمال اثبات مبود‪ .‬اگر‬ ‫چنني شود بدرقو عنايت رسد و تأييد و توفيق مرتادفاً شامل حال گردد و مصونيّت احبّا و‬ ‫اعالی امراللّو رب ّقق پذيرد "‪( .‬ص ٕٗ ج ٔ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٕٙ‬‬ ‫‪ " -ٚ‬مشارکت در امر انتخابات مشروط و منوط بو عدم ار ِ‬ ‫تباط ياران با احزاب سياسيّو‬ ‫است‪ .‬سبايل باحزاب سياسيّو و مداخلو در امور آنان و دخول در سلک رؤسای احزاب‪،‬‬ ‫ـبالف احکام و نصوص و مبادی اؽبيّو‪ .‬اگر چنانچو زمامداران و رؤسا باحبّاتکليف‬ ‫ننمايند و حکومت ياران را اجبار ننمايند عدم مداخلو در امر انتخابات احسن و اسلم‬ ‫است ولی در ىر حال عدم ارتباط با احزاب سياسی از واجبات و فرائض حتميّو ياران در‬ ‫صبيع اقاليم و بلدان است "‪( .‬ص ٖ‪ ٔ.‬ج ٖ توقيعات مبارکو)‬ ‫***‬

‫ٕ​ٕٔ‪ " :‬نهی از مسکرات (تهيّو – خريد ‪ -‬فروش ‪ -‬استعمال) "‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪ " :‬لَي ِ ِ‬ ‫ب‬ ‫س ل ْلعاق ِل اَ ْن يَ ْشَر َ‬ ‫ب َما يَ ْذ َى ُ‬ ‫ْ َ‬ ‫بِ​ِو الْع ْقل و لَو اَ ْن يػعمل ما يػْنبِغِي لِ ِْالنْس ِ‬ ‫ان َال َما يَػ ْرتَ ِکبُوُ ُک ُّل َغافِ ٍل ُم ِريْ ٍ‬ ‫ب"‪(K ٔ​ٜٔ) .‬‬ ‫َ ُ َ ُ َْ َ َ َ َ‬ ‫َ‬ ‫ٕ‪ "-‬اِيَّا ُکم اَ ْن تَػب ِّدلُوا طبَْراللّ ِو ِخبَم ِراَنْػ ُف ِس ُکم ِالَنػَّها ُىبَ ِ‬ ‫ِّ‬ ‫ب الْ َو ْج ِو َع ْن َو ْج ِو اللّ ِو‬ ‫ل‬ ‫ق‬ ‫ػ‬ ‫ي‬ ‫و‬ ‫ل‬ ‫ق‬ ‫ع‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫ر‬ ‫ام‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ْ َ ْ َ‬ ‫ُ َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ت َعلَْي ُک ْم ِم ْن لَ َدی اللّ ِو الْ َعلِ ّي الْ َع ِظْي ِم "‪.‬‬ ‫الْ َع ِزيْ ِز الْبَديْ ِع الْ َمنْي ِع َو اَنْػتُ ْم َال تَػتَ َقَّربػُ ْوا هبَا الَنػ َ​َّها ُحِّرَم ْ‬ ‫(ص ‪ ٕٜٗ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫ٖ‪ " -‬ای پسر انسان شبنمی از ژرؼ دريای رضبت خود بر عاؼبيان مبذول داشتم و‬ ‫کل ازطبر باقی لطيف توحيد دباء کثيف نبيد اقبال مبوده اند و‬ ‫احدی را مقبل نيافتم زيرا کو ّ‬ ‫ِ‬ ‫س َما ُى ْم بِ​ِو يَػ ْقنَعُ ْو َن "‪( .‬ؽ ٔ‪ ٙ‬کلمات‬ ‫از کأس صبال باقی جبام فانی قانع شده اند‪ .‬فَبْئ َ‬ ‫مکنونو)‬ ‫ٗ‪ " -‬ای پسر خاک از طبر بی مثال ؿببوب اليزال چشم مپوش و خبمر کدره فانيو چشم‬ ‫مگشا‪ .‬از دست ساقی احديّو کؤوس باقيو برگري تا نبو ىوش شوی و از سروش غيب‬ ‫معنوی شنوی‪ .‬بگو ای پست فطرتان ازشراب باقی قدسم چرا بآب فانی رجوع مبوديد "‪.‬‬ ‫(ؽ ٕ‪ ٙ‬کلمات مکنونو )‬ ‫٘‪ " -‬ای سرمستان طبر عرفان در اين صباح روحانی از کأس الطاؼ رضبانی صبوح‬ ‫حقيقی بياشاميد‪ .‬اين طبر توحيد را طبار ديگر است و طبارش را کيفيّت ديگر‪ .‬آن از‬ ‫شعور بکاىد و اين بر شعور بيفزايد‪ .‬آن نيستی آورد و اين ىستی خبشد‪ .‬آنرا صداع از‬ ‫حق ساقی است و اعطای‬ ‫ب مالک ابداع نبراه‪ .‬بگو ای خلق ؿبجوب ّ‬ ‫عقب و اين را ُح ّ‬ ‫کوثر باقی ميفرمايد اَ ْن اَ ْس ِرعُ ْوا اِلَی َما اَ​َر َاد لَ ُک ْم ُم ْع ِرضاً َع َّما اَ​َرْد ُْمت‪َ .‬ى َذا َخ ْريٌ لَ ُک ْم َو ا ِْظبي‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني "‪( .‬ص ٔ‪ ٗٓ-‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫الْ ُم َهْيم ِن َعلَی الْ َعالَم ْ َ‬

‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫نص کتاب اقدس ُشربش فبنوع زيرا ُشربش سبب امراض مزمنو و ضعف‬ ‫ٔ‪ " -‬شراب بو ّ‬ ‫اعصاب و زوال عقل است "‪( .‬ص ‪ ٕٜٗ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫يسر ىيچ‬ ‫ٕ‪" -‬صبيع نفوس را نصيحت مبائيد کو باوجود آنکو جام باقی وطبر اؽبی م ّ‬ ‫فطرت پاکی باين آب فانی ُمننت ميل مينمايد َال َواللّو "‪( .‬ص ٖ٘ٔج ٘ مائده آظبانی ط‬ ‫‪)ٕٜٔ‬‬ ‫ٖ‪ " -‬شراب انگوری ىوشياری بربد و از عقل و ادراک بيزار مبايد بالغ رشيد را مانند‬ ‫طفل رضيع کند و عاقل دانا را رئيس جهال مبايد "‪( .‬ص ٖٔٗ گنجينو حدود و احکام)‬ ‫ٗ‪ " -‬اما مسألو ُش ِ‬ ‫رب شراب آن نيز در الواح هباءاللّو فبنوع‪ .‬البتّو در صبيع عا َمل اين بالی‬ ‫ّ‬ ‫مربم بعون و عنايت هباءاللّو عاقبت مندفع خواىد گشت "‪( .‬ص ٓ‪ ٔٚ‬ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ‪ُ -‬شرب طبر حرام است و از قلم اعلی منصوص گشتو "‪( .‬ص ‪٘ٚ‬ج ٖ توقيعات‬ ‫مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ -ٗٛ‬‬ ‫ٕ‪ُ " -‬شرب طبر حرام است و لوحی در اين خصوص نازل شده "‪( .‬ص ‪ ٜٛ‬ج ٖ‬ ‫توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬ ‫ؿبرمات منصوصو حتميّو است‪ .‬ؽبذا اگر افراد اجتناب‬ ‫ٖ‪ " -‬شرب طبر و ترياک از ّ‬ ‫متدرجاً ترک نکنند و از نصيحت و انذار ؿبفل متنبّو نشوند و عمداً مداومت‬ ‫ننمايند و ّ‬ ‫مبايند انفصال آنان را از جامعو بکمال حزم و متانت اعالن مبائيد "‪( .‬ص ٕ‪ٗٙ‬‬ ‫نص موالی مطاع و ؿببوب باقتضاء در قسمت "هنی از‬ ‫منتخبات توقيعات مبارک ‪ -‬اين ّ‬ ‫افيون" نيز درج شده است‪).‬‬

***

‫ٖٕٔ‪ " :‬نهی از مشاغل حرام و احتکار"‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬آنچو بگمان برود کو سبب منع خري عامو ناس شود عمل بآن و ارتکاب آن ابداً‬ ‫عامو ناس است جائز نبوده و‬ ‫جائز نبوده و لبواىد بود‪ ...‬احتکار بعضی اشياء کو ْقوت ّ‬ ‫نيست اگر چو آن جناب آنچو عمل مبوده لوجو اللّو مبوده چو کو د رخيال خود نبوده و‬ ‫نيستی ولکن نظر بامر مربم اؽبی کو در آيات نامتناىيّو نازل حبس بعضی ازحبوبات جائز‬ ‫نو‪ .‬لذا بايد آقبناب نبيشو باوامر ونواىی اؽبی ناظر باشيد"‪( .‬ص ٔ‪ ٖٚ‬ج ٖ امر و‬ ‫خلق)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫کل ؿبروم از فيض و‬ ‫ٔ‪ " -‬در خصوص افيون مرقوم مبوديد‪ .‬شارب و شاری و بايع ّ‬ ‫نص اؽبی حرام است ‪ ...‬مگر کسی کو جبهت معاعبو خريد‬ ‫عنايت اؽبی ىستند و بصريح ّ‬ ‫و فروش مبايد کو د راجزاخانو ىا ؿبض معاعبو امراض صرؼ کنند "‪( .‬ص ٗ‪ٖٗ​ٖ-‬‬ ‫گنجينو حدود و احکام)‬ ‫ٕ‪ " -‬د رخصوص زرع ترياک استفسار مبوده بوديد‪ .‬زرع ترياک جز جبهت معاعبو جائز‬ ‫نو زيرا اکثر در معاعبات مستعمل "‪( .‬ص ‪ ٖٜ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ول امراللّو [در پاسخ ؿبفل مرکزی هبائيان ايران درباره مشروبفروشی و ميهمالبانو و کافو و‬ ‫حضرت ّ‬

‫رستوراهنائی کو در آن مشروب بفروش مريسد] ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬اين عمل قبيح و مذموم است و دليل بر ترويج منهيّات امريو‪ .‬ترک آن از فرائض‬ ‫وجدانيّو هبائيان حقيقی ؿبسوب‪ .‬اگر هبائيان ؿبل خويش را اجاره دىند و هبيچ وجوَ من‬ ‫الوجوه مداخلو ننمايند و تأييد شخص مستأجر را نکنند مسؤوليّت از آنان مرتفع‪ .‬شخص‬ ‫مالک بايد جبميع وسائل متشبّث گردد کو ملک خويش را از لوث اينگونو امور دنيّو مصون‬

‫و ؿبفوظ مبايد تا چو رسد بو آنکو خود شخصاً مباشرت باين اعمال مردوده مبايد "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٔٗٛ‬ج ٖ توقيعات مبارکو ‪)ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای "هنی از افيون" و "هنی از مسکرات" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫ٕٗٔ‪ " :‬نهی از معاشرت با اشرار و منافقين و ناقضين عهد الهی "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ک َو ُک ْن َِف ِح ْف ٍظ‬ ‫ص َم ِة َربِّ َ‬ ‫َّب َع ْن مثْ ِل َى ُؤَالء ُثَّ فَّر َعْن ُه ْم الَی ظ ِّل ع ْ‬ ‫ٔ‪ " -‬اَ ْن يَا نَص ْريُ َذبَن ْ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ع ِظي ٍم ُثَّ اعلَم بِاَ َّن نَػ ْف َّ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِّ‬ ‫ِ​ِ ِّ‬ ‫ت ِم َن‬ ‫س الث ُّْعبَان ا ْن اَنْ َ‬ ‫َ ْ‬ ‫ْ​ْ‬ ‫س الذي َىبُْر ُج م ْن َى ْؤَالءانَّوُ يػُ َؤثػ ُر َک َما يػُ َؤثػ ُر نَػ ْف ُ‬ ‫َ‬ ‫الْعا ِرفِني َک َذلِ َ ِ‬ ‫ک لِتَطَّلِ َع ِدبَُر ِاد اللّ ِو َوتَ ُک ْو َن َعلَی‬ ‫اک ِدبَا ُى َوالْ َم ْستُ ْوُر َعْن َ‬ ‫اک َو َعلَ ْمنَ َ‬ ‫ک اَ ْؽب ْمنَ َ‬ ‫َ َْ‬ ‫ِ‬ ‫صريةٍمنِ ٍري‪ .‬طَ ِّهر يدک عن التَّشبُّ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ک قَػلَ ُم الْ ِق َدِم‬ ‫ث الَی َغ ِْرياللّ ِو َواْال َش َارةِ الَی ُد ْونِ​ِو َک َذلِ َ‬ ‫ْ َ​َ َ َ ْ َ‬ ‫بَ ْ َ ُ ْ‬ ‫ک يَأْ ُم ُر َ‬ ‫اِ ْن اَنْت ِمن ا َّ ِ ِ‬ ‫ني "‪( .‬لوح نصري ص ‪ ٜٔ​ٜ‬ؾبموعو الواح حضرت هباءاللّو)‬ ‫لسامع ْ َ‬ ‫َ َ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ص ِفيَائِي ا ْظبَعُ ْوا نِ َداء َى َذا ا ْغبَبِْي ِ‬ ‫لس ْج ِن‬ ‫ب الْ َم ْس ُج ْو ِن َِف َى َذا ا ِّ‬ ‫ٕ‪ " -‬قُ ْلاَ ْن يَا اَحبَّائي ُثَّ اَ ْ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ٍ ِ‬ ‫ِ‬ ‫صی َرَوائِ َح اِْال ْعَر ِ‬ ‫ض ْوا َعْنوُ ُثَّا ْجتَنِبُ ْوهُ ‪...‬‬ ‫اض فَا ْع ِر ُ‬ ‫اْالَ ْک َِرب ا ْن َو َج ْد ُْمت م ْن اَ َحد اَقَ َّل م ْن اَ ْن ُْوب َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫لشيطَ ِ‬ ‫ان "‪( .‬ص ٔ٘ٗ گنجينو حدود و احکام)‬ ‫َّه ْم َمظَاى ُر ا َّ ْ‬ ‫الَنػ ُ‬ ‫و در نبني لوح مبارک‪ ،‬حضرت عبدالبهاء از صبال قدم ميفرمايند‪:‬‬ ‫عز اهبی ادراک مبايند‬ ‫ٖ ‪ " -‬برصبيع احبّاءاللّو الزم کو ازىر نفسی کو رائحو بغضا از صبال ّ‬ ‫سبسک جويد (اِلَی اَ ْن قَ َال‬ ‫بکل کتب ّ‬ ‫بکل آيات ناطق شود و ّ‬ ‫از او احرتاز جويند اگر چو ّ‬ ‫ِعّز ا ْظبُوُ) پس در کمال حفظ خود را حفظ مبايند کو مبادا بدام تزوير و حيلو گرفتار آيند‬ ‫(و در خطاب ديگر ميفرمايد) پس از چنني اشخاص اعراض مبودن اقرب طُ​ُرؽ َمَرضات اؽبی‬ ‫سم سرايت کننده است ‪( ...‬و د رخطاب ديگر‬ ‫بوده و خواىد بود چو کو ن َفسشان مثل ّ‬ ‫ميفرمايد) بسيار در حفظ نفس خود سعی مبائيد چو کو شياطني بلباسهای ـبتلفو ظاىر‬ ‫شوند و بو ىر ن ْفسی بطريق او برآيند تا آنکو او را دبثل خود مشاىده مبوده بعد او را خبود‬ ‫غل غالم استشمام مبائيد از او‬ ‫واگذارند (و در خطاب ديگر ميفرمايد) ىر ن ْفسی کو از او ّ‬ ‫اِعراض کنيد اگر چو بو ُزىد ّاولني و آخرين ظاىر شود و يا بعبادت ثقلني قيام مبايد‪."...‬‬ ‫(ص ٔ‪ ٗ٘ٓ-‬گنجينو حدود و احکام)‬

‫ٗ‪ " -‬صبيع مشا اشجار رضوان قدس منيد کو بدست مرضبت خود در ارض مبارکو غرس‬ ‫فرمودم و بو نيسان رضبت بی زوال خود تربيت مبودم و از حوادث َک ْونيّو و خطرات ملکيّو‪،‬‬ ‫دبالئکو حفظيّو حفظ فرمودم ‪ ...‬پس ای اشجار رضوان قدس عنايت من خود را از ظبوم‬ ‫انفس خبيثو و ارياح عقيمو کو معاشرت دبشرکني و غافلني است حفظ مبائيد تا اشجار‬ ‫وجود‪ ،‬از جود معبود‪ ،‬از نفحات قدسيّو و روحات انسيّو ؿبروم نگردد و الزال در رضوان‬ ‫خرم ماند"‪( .‬لوح مبارک بدائع نصائح اؽبی يا لوح اضبد فارسی‬ ‫قدس احديّو جديد و ّ‬ ‫ص ‪ ٔ​ٔٛ-ٜ‬دريای دانش)‬ ‫٘‪ " -‬معاشرت با صبيع احزاب را اذن دادمي مگر نفوسی کو رائحو بغضاء در امراللّو مولی‬ ‫ب الْ َع ْر ِش‬ ‫الوری از ايشان بيابند‪ .‬از امثال آن نفوس احرتاز الزم اَْمَراً َم ْن لَ َدی اللّ ِو َر ِّ‬ ‫الْ َع ِظْي ِم"‪.‬‬ ‫‪ " -ٙ‬اگر نفوس غافلو از کلمات نصحيّو متنبّو شدند فنعم اؼبراد و ّاال احرتاز از چنني‬ ‫نفوس الزم و واجب‪ .‬در اين ظهور ابداًاعمال شنيعو و شؤونات ن ْفسيّو مقبول نبوده و‬ ‫لبواىد بود "‪( .‬ص ‪ ٜٛ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫‪ " -ٚ‬زينهار ای پسر خاک با اشرار الفت مگري و مؤانست ؾبو کو ؾبالست اشرار‬ ‫نورجان را بنار ُحسبان تبديل مبايد"‪( .‬ؽ ‪ ٘ٚ‬کلمات مکنونو فارسی)‬ ‫حبق نسبت داده و سبب تضييع امراللّو شده اند‪ .‬اجتناب‬ ‫‪ " -ٛ‬بسا از نفوس کو خود را ّ‬ ‫از چنني نفوس الزم "‪( .‬ص ‪ ٗ​ٗٛ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫‪ " -ٜ‬از دمشن دوست مبا بگريزيد و بدوست يکتا دل بنديد "‪( .‬ص ٕ‪ ٛ‬دريای دانش)‬ ‫حضرت عبدالبها ميفرمايند‪:‬‬

‫ٔ ‪" -‬از اساس اعظم امراللّو اجتناب و ابتعاد از ناقضني است"‪( .‬از الواح مبارکو وصايا‬ ‫ص ‪ ٗٚ​ٚ‬رسالو ايّام تسعو)‬ ‫ذرهای حرکت نااليقی دارد و يا رائحو غري تقديس از او‬ ‫ٕ‪ " -‬ىر نفسی مشاىده کنيد کو ّ‬ ‫تقرب بو آنست چو‬ ‫ضر امراللّو در ّ‬ ‫استشمام ميشود البتّو فوراً احرتاز مبائيد وذبنّب کنيد زيرا ّ‬ ‫حق بر زبان مريانند‪ .‬اين‬ ‫کو نفوسی پيدا شده اند کو اسري ن ْفس و ىوی ىستند و نام ّ‬ ‫سم قاتل بدتر و بسيار احتياط الزم است "‪( .‬ص ٘‪ ٛٗ-‬ج ٖ امر و‬ ‫نفوس در امراللّو از ّ‬ ‫خلق)‬ ‫ٖ‪ " -‬صبال مبارک در صبيع الواح و رسائل احبّای ثابت را از ؾبالست و معاشرت ناقضان‬ ‫سم ثػُ ْعبان ميماند‬ ‫عهد باب منع فرمود کو ن ْفسی نزديکی بآنان نکند زيرا ن َفسشان مانند ّ‬ ‫فوراً ىالک ميکند "‪( .‬ص ‪ ٗ​ٜٗ‬گنجينو حدود و احکام)‬ ‫ٗ‪ " -‬سؤال مبوده بوديد بو نص کتاب اقدس عاِ ُشروا مع اْالَ ْديا ِن بِا ُّلرو ِح وا َّلرْوب ِ‬ ‫ان است‪.‬‬ ‫ْ َ َ‬ ‫ّ‬ ‫َ ْ َ​َ َ‬ ‫باکل‬ ‫مقصد از اين بيان آنست کو اىل هبا با ىيچ طايفو غرض و مرضی نداشتو باشند‪ّ .‬‬ ‫بو ؿببّت حرکت مبايند و تنجيس ننمايند و اجتناب نکنند‪ ...‬مراد معاشرت با نفوس است‬ ‫مضرت حاصل نشود‪ .‬مثالً بسيار مالحظو شد کو نفوسی در هنايت ؿببّت و‬ ‫کو از آهنا ّ‬ ‫اقبذاب و روح و روبان بوده با طبيعيّون و اىل فسق الفت و معاشرت مبودند بکلّی عاطل‬

‫و باطل گشتند حتّی در ارض مق ّدس يک دو جوان را پروتستاهنا بعنوان تعليم لسان خبانو‬ ‫خويش بردند و بعض اسباب نامشروع مثل معاشرت نسوان فراىم آوردند‪ .‬نزديک بود کو‬ ‫بکلّی آنان را بواسطو اين وسايل منحرؼ مبايند‪ .‬اين عبد منع مبود بلکو از ع ّکا جبای‬ ‫ديگر فرستاد"‪( .‬ص ‪ ٗ​ٗٛ-ٜ‬گنجينو حدود و احکام )‬ ‫حق‬ ‫حق راستی و دوستی و صلح و آشتی با صبيع عاؼبيان از متقضای ّ‬ ‫٘‪ " -‬ای بنده ّ‬ ‫پرستی است در اين دور اهبی اغبمدللّو ضديت و قساوت و عداوت و ـبالفت و عصبي ِ‬ ‫ت‬ ‫ّ‬ ‫ّ‬ ‫ِ‬ ‫معاندت دينيّو و معارضات مذىبيّو وجور و جفا بکلّی مرتفع گشتو‪ .‬بايد با‬ ‫جاىليّت و‬

‫صبيع عاؼبيان بنهايت َروح و روبان معاملو مبود مگر منافقان‪ .‬از منافق احرتاز و اجتناب‬ ‫الزم زيرا سبب طبودت و صبودت و کسالت و غفلت و برودت گردند‪ .‬ن َفسشان مثل‬ ‫صحت و تندرستی باشد از بَرد شديد‪،‬‬ ‫سرمای زمهرير است‪ .‬ىر چند انسان در هنايت ّ‬ ‫مشمئز‬ ‫کسالت و ارتعاش و زکام حاصل گردد‪ .‬اين است کو نفوس طيّبو از روايح کريهو‬ ‫ّ‬ ‫گردند‪ .‬ؽبذا در آيات اؽبيّو الفت با کافّو ملل و نبچنني احرتاز از اىل نفاؽ و خلل‪ ،‬نازل‬ ‫ک الت ِ‬ ‫َّحيَّةُ َو الثَّنَاءُ ع ع "‪( .‬ص ٔ‪ ٜٓ-‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫گشتو َو َعلَْي َ‬ ‫‪ " -ٙ‬سؤال از چگونگی معاشرت با اشخاص بد عمل کردند‪ .‬فرمودند‪ :‬آن نيز دو قسم‬ ‫ضرش خبود صاحب عمل راجع است و متع ّدی نيست‪ .‬البتو بايد حبکمت‬ ‫است‪ .‬قسمی ّ‬ ‫شخص بد عمل را آگاه و تربيت مبود‪ .‬مريض است بايد او را شفا داد‪ّ .‬اما قسمی است‬ ‫ضرش بديگران مريسد و معاشرت با چنان شخص سبب سوء اخالؽ ميشود‪ .‬در‬ ‫کو ّ‬ ‫اينصورت حشر با آن نفوس جائز نو مگر برای کسانی کو بر منع و تربيت قادر و غالب‬ ‫باشند و حتی االمکان سبب تعديل اخالؽ و ربسني اطوار گردند و ّاال حفظ ىيئت‬ ‫مضرات اعمال آنگونو اشخاص راجع دبراکز عدل و داد است‪ .‬اينست کو‬ ‫اجتماعيّو از ّ‬ ‫در الواح صبال مبارک ىم حکم معاشرت با اديان و وحدت عا َمل انسان است و ىم منع‬ ‫الفت با اشرار و لزوم احرتاز از اىل نفی و انکار"‪( .‬ص ‪ ٙ٘-ٙ‬ج ٔ بدائع اْلثار)‬ ‫‪" -ٚ‬ای بنده اؽبی اطفال را بايد از ؾبالست اَقر ِان سوء ِ‬ ‫اىل ن ْفس و ىوی ؿبافظت مبود‬

‫زيرا سوء اخالؽ سرايت مبايد و اين مانع از عاشروا مع االديان نيست "‪( .‬ص ‪ٗ​ٜٗ‬‬ ‫گنجينو حدود و احکام)‬

‫ول امراللّو در هنی از معاشرت با مطرودين روحانی ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ‪ " -‬معاشرت و تکلّم با مطرودين هبيچ وجو من الوجوه جائز نو "‪( .‬ص ٗ‪ٕٛ‬ج ٖ‬ ‫توقيعات مبارکو ‪) ٜٕٔ​ٕ-ٗٛ‬‬

‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای "معاشرت با ابرار"‪" ،‬ؿببّت خبلق"‪" ،‬خدمت خبلق"‪ ،‬و‬ ‫"تعاون و تعاضد" نيز مراجعو شود‪.‬‬ ‫***‬

‫ِ​ِ ِ‬ ‫سا ُن "‬ ‫ٕ٘ٔ‪ " :‬نهی از نزاع و جدال و فساد و مايَػتَ َک َّد ُر بو ا ْالنْ َ‬ ‫حضرت هباء اللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِ ِ‬ ‫عماَّ َْربَز ُن بِ​ِو اْالَفْئِ َدةُ‬ ‫ٔ‪ " -‬قَ ْد ُمن ْعتُ ْم َف الْکتَاب َع ِن اعب َدال َوالنَِّز ِاع َوالض َّْرب َو اَْمثَاؽبَا َ‬ ‫ب "‪(K ٔٗٛ) .‬‬ ‫َوالْ ُقلُ ْو ُ‬ ‫ٕ‪ " -‬و َّاما الشَّجاج و الضَّرب َزبْتلِف اَح َکامهما بِاختِ ِ‬ ‫الؼ َم َق ِاديْ ِرِنبَا َو َح َک َم ا َّلديَّا ُن لِ ُک ِّل‬ ‫َ ُ َ ْ ُ َ ُ ْ ُ​ُ َ ْ‬ ‫َ‬ ‫ِم ْق َدا ٍر ِديَةً ُم َعيَّنَوً اِنَّوُ َؽبَُوا ْغبَاکِ ُم الْ َع ِزيْػ ُزالْ َمنِْي ُع "‪(K ٘ٙ) .‬‬ ‫ٖ‪ " -‬قَ ْد منِ ْعتُم َع ِن النِّزاع وا ْعبِ َد ِال َِف کِتَ ِ‬ ‫اب اللّ ِو الْ َع ِزيْ ِز الْ َع ِظْي ِم َسبَ َّس ُک ْوا ِدبَا تَػْنتَ ِف ُع بِ​ِو اَنْػ ُف ُس ُک ْم‬ ‫ُ ْ‬ ‫َ َ‬ ‫ک الْ ِق َدِم الظَّاِ ِى ُر بِاْال ْس ِم اْالَ ْعظَ ِم اِنَّوُ ُى َواْ​ْل ِم ُر ا ْغبَ ِکْي ُم "‪.‬‬ ‫ک يَأ ُم ُرُک ْم َمالِ ُ‬ ‫َو اَ ْى ُل الْ َعا َِمل‪َ .‬ک َذلِ َ‬ ‫(ص ‪ ٔٛ​ٛ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫لدنْػيا و ما قُد ِ ِ ٍ ِ‬ ‫ب‬ ‫ِّر فْي َها باَ َحد الَ َّن اللّوَ تػَ​َرَک َها الَ ْىل َها َو َما اَ​َر َاد منْ َها اَّال قُػلُ ْو َ‬ ‫ٗ‪َ " -‬وَال َذبَادلُْوا ل ُّ َ َ َ َ‬ ‫الْعِبَ ِاد "‪( .‬سورةالبيان ‪ -‬ص ٗٔ​ٔ ج ٗ آثار قلم اعلی )‬ ‫ِ‬ ‫٘‪ " -‬اِيَّا ُکم اَ ْن تُػ ْف ِس ُدوا َِف اْالَرضِ بػع َد اِص َال ِحها و من اَفْس َد اِنَّو لَي ِ‬ ‫س منَّا َوَْكب ُن بػَُرآءُ مْنوُ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ْ َْ ْ َ َ َ ْ َ ُ ْ َ‬ ‫ک َکا َن اْالَ ْم ُر ِم ْن َظبَ ِاء الْ َو ْح ِي بِا ْغبَ ِّق َم ْش ُه ْوَداً " ‪( .‬ص ٖ‪ ٕٛ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫َک َذلِ َ‬ ‫‪ " -ٙ‬لو سبشی بال حذاء و تنام بال وطاء و تنوح فی العراء ػبري لک من ان ربزن من آمن‬ ‫و ىدی "‪( .‬لوح قناع ‪ -‬ص ‪ ٚ​ٚ‬ؾبموعو الواح حضرت هباءاهلل)‬ ‫‪ " -ٚ‬اِيَّاک اِيَّاک اَ ْن تَػعمل ما َکتَبتَو فِ ِ‬ ‫کاين اعمال اعمال جهالست و افعال‬ ‫يآخ ِر کِتَابِ َ‬ ‫َ َ َْ َ َ ْ ُ‬ ‫غافلني قسم باسم اعظم کو اگر ن ْفسی از دوستان اذيّت بو ن ْفسی وارد آورد دبثابو آنست‬ ‫حق وارد آورده ‪.‬نزاع و جدال و فساد و قتل و امثال آن در کتاب اؽبی هنی‬ ‫کو بو ن ْفس ّ‬ ‫شده هنياً عظيماً"‪( .‬ص ٕ٘ٔ ج ‪ ٚ‬آثار قلم اعلی)‬

‫‪ " -ٛ‬ىر ن ْفسی کو اراده نصرت مبايد بايد ّاول بسيف معانی و بيان مدينو قلب خود را‬ ‫توجو کند اينست‬ ‫تصرؼ مبايد و از ذکر ماسوی اللّو ؿبفوظ دارد و بعد دبدائن قلوب ّ‬ ‫ّ‬ ‫جهال‬ ‫مقصود از نصرت‪ .‬ابداً فساد ؿببوب ّ‬ ‫حق نبوده و نيست و آنچو از قبل بعضی از ّ‬ ‫ضاهُ َػبَْريٌ لَ ُک ْم ِم ْن اَ ْن تَػ ْقتِلُ ْوا"‪( .‬لوح‬ ‫ارتکاب مبوده اند ابداً مرض ّي نبوده اَ ْن تُػ ْقتَلُ ْوا َِف ِر َ‬ ‫مبارک خطاب بسلطان ايران ‪ -‬الواح نازلو خطاب دبلوک ص ٗ‪)ٖٔٙ-‬‬ ‫‪ " -ٜ‬ىر امری کو بقدر رأس شعری راوبو فساد و نزاع و جدال يا حزن نفسی از او‬ ‫ادراک شود حزب اللّو بايد از او احرتاز مبايند دبثابو احرتاز از رقشاء ‪ ...‬باری در ىيچ‬ ‫ک لِ َس ِاِن َو قَػ ْلِ​ِب‬ ‫امری از امور اين ظهور اعظم شريک فساد نبوده و نيست يَ ْش َه ُد بِ َذلِ َ‬ ‫وقَػلَ ِمي و زب ِري و صح ِفي و ُکتُِ​ِب و اَلْو ِ‬ ‫احي"‪( .‬ص ‪ٔٛ‬ج ٗ مائده آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫َ ُ​ُ َ ُ ُ َ‬ ‫َ‬ ‫َ َ‬ ‫ٓٔ ‪ " -‬جدال و نزاع و فساد مردود بوده و ىست‪ .‬بايد احبّای اؽبی بلحاظ ؿببّت در‬ ‫خلق نظر مبايند "‪( .‬ص ٖ ادعيو حضرت ؿببوب)‬ ‫ٔ​ٔ‪ " -‬براستی ميگومي فساد و نزاع و َمايَ ْکَرَىوُ الْعُ ُق ْو ُل اليق شأن انسان نبوده و نيست "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٕٜٔ‬منتخباتی از آثار حضرت هباءاللّو)‬ ‫کل امم از فساد‬ ‫ٕٔ‪َ " -‬ملْ يَػَزل فساد فبنوع بوده و خواىد بود و در اين ظهور اعظم ّ‬ ‫حق خضوع و‬ ‫تعرض بن ْفسی ننمايد و بر ؿباربو قيام نکند‪ .‬شأن اىل ّ‬ ‫فبنوعند‪ .‬ابداً ن ْفسی ّ‬ ‫خشوع و اخالؽ ضبيده بوده و خواىد بود‪ .‬دنياقابل آن نو کو انسان مرتکب امورات‬ ‫قبيحو شود و از مالک احديّو بعيد ماند "‪( .‬ص ٖٔٓ ؾبموعو اقتدارات)‬ ‫ٖٔ‪ -‬براستی ميگومي لسان از برای ذکر خري است او را بگفتار زشت مياالئيد‪َ .‬ع َفا اللّو‬ ‫ع َّما سلَف از بعد بايد ِ ِ‬ ‫َّر بِ​ِو اِْالنْ َسا ُن‬ ‫َ َ َ‬ ‫کل دبَايَػْنبَغي تکلّم مبايند از لعن و طعن و َمايَػتَ َکد ُ‬ ‫ّ‬ ‫اجتناب مبايند"‪( .‬کتاب مبارک عهدی ‪ -‬ص ٓ​ٓٗ ؾبموعو الواح مبارکو حضرت هباءاهلل)‬

‫سب‬ ‫ٗٔ‪ "-‬يا اىل هبا مشا مشارؽ ؿببّت و مطالع عنايت اؽبی بوده و ىستيد لسان را بو ّ‬ ‫ولعن احدی مياالئيد و چشم را از آنچو اليق نيست حفظ مبائيد آنچو را دارائيد بنمائيد‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ ِ‬ ‫ني اِلَی اللّ ِو الْ ُم َهْي ِم ِن‬ ‫تعرض باطل َذ ُرْوهُ بِنَ ْفسو ُم ْقبِل ْ َ‬ ‫اگر مقبول افتاد مقصود حاصل و اّال ّ‬ ‫ِ‬ ‫ظل سدره عنايت اؽبی‬ ‫الْ َقيُّ ْوم سبب حزن مشويد تا چو رسد بفساد و نزاع اميد ىست در ّ‬ ‫تربيت شويد َوِدبَا اَ​َر َادهُ اللّوُ عامل گرديد نبو اوراؽ يک شجريد و قطره ىای يک حبر"‪.‬‬ ‫(لوح مبارک بشارات ص ٘‪ ٔٗ-‬و لوح مبارک اشراقات ص ‪ ٚٙ‬ؾبموعو ای از الواح صبال‬ ‫اقدس اهبی "‪.‬‬ ‫ضر دست و‬ ‫٘ٔ‪ " -‬نصائح قلم اعلی را بگوش ىوش بشنويد عموم اىل عا َمل بايد از ّ‬ ‫زبان مشا آسوده باشند‪ ...‬اين مظلوم حزب اللّو را از فساد و نزاع منع فرمود و باعمال‬ ‫طيّبو و اخالؽ مرضيّو روحانيّو دعوت مبود "‪( .‬لوح مبارک دنيا صفحات ‪ ٗٚ‬و‪ ٜٗ‬ؾبموعو‬ ‫ای از الواح صبال اقدس اهبی)‬ ‫‪"-ٔٙ‬ای اىل عا َمل فضل اين ظهور اعظم آنکو‪ ،‬آنچو سبب اختالؼ وفساد ونفاؽ است‬ ‫ِ ِ ِ​ِ‬ ‫ني‪.‬‬ ‫از کتاب ؿبو مبودمي و آنچو علّت الفت و ّارباد و اتّفاقست ثبت فرمودمي نَعْي َماً ل ْل َعامل ْ َ‬ ‫مکرر وصيّت مبوده و مينمائيم دوستان را کو از آنچو رائحو فساد استشمام ميشود اجتناب‬ ‫ّ‬ ‫مبايند بل فرار اختيار کنند"‪( .‬لوح مبارک دنيا ص ٗ‪ ٖ٘-‬ؾبموعوای از الواح صبال اقدس‬ ‫اهبی)‬ ‫ِ‬ ‫ب اللّ ِو بيقني مبني بدانيد فساد و نزاع و قتل و غارت شأن درندگان‬ ‫‪ " -ٔٚ‬قُ ْل يَا ح ْز َ‬ ‫ضُّرُى ْم‬ ‫ارض است مقام انسان و شأنش بو ع ْلم و عمل است در اکثر الواح عباد را از َمايَ ُ‬ ‫منع و ِدبَايػْن َفعهم امرمبودمي يا ِحز ِ‬ ‫مودت معاشرت مبائيد‪.‬‬ ‫ب اللّو باصبيع احزاب عامل دبحبّت و ّ‬ ‫َ َْ‬ ‫َ ُ​ُ ْ‬ ‫اب اللّ ِو ر ِّ ِ‬ ‫فساد و شؤونات آن طراً هنی شده هنياً عظيماً َِف کِتَ ِ‬ ‫ني "‪( .‬ص ٘‪ٔٗ-‬‬ ‫ب الْ َعالَم ْ َ‬ ‫َ‬ ‫ّ‬ ‫ؾبموعو اشراقات)‬

‫‪ " -ٔٛ‬در اقليم فساد پا نگذاريد و در عرصو جدال و نزاع قدم ننهيد "‪( .‬ص ٗ​ٗٔ‬ ‫فضائل اخالؽ)‬ ‫حق نبوده و لبواىد بود ‪.‬از اعمال شنيعو اجتناب مبائيد "‪.‬‬ ‫‪ " -ٜٔ‬فساد و نزاع شأن اىل ّ‬ ‫(ص ٔ‪ ٔٛ‬ؾبموعو اقتدارات)‬ ‫ٕٓ ‪ " -‬ضرب و شتم و جنگ و جدال و قتل و غارت کار درندهىای بيشو ظلم و‬ ‫مربا"‪( .‬ص ٕ‪ ٜٔٔ-‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫نادانی است‪ .‬اىل ّ‬ ‫حق از صبيع آن مق ّدس و ّ‬ ‫ٕٔ‪ " -‬بگو ای دوستان لَ َع ْم ُراللّو جدال منع شده و نزاع و فساد و سفک دماء و اعمال‬ ‫کل هنی شده نَػ ْهيَاً َع ِظْيماً َِف کِتَابِ​ِو الْ َعظيم"‪( .‬ص ٕٖٓ ج ‪ ٙ‬آثار قلم اعلی)‬ ‫خبيثو ّ‬ ‫و در نبني لوح مبارک ميفرمايند‪" -ٕ​ٕ :‬قسم بآفتاب حقيقت کو افق از ظباء سجن اعظم‬ ‫مشرؽ و ظاىراست ابداً اراده صبال قدم نزاع وجدال و مايػتَ َکد ِ​ِ‬ ‫ب نبوده و‬ ‫َّر بو الْ ُقلُ ْو ُ‬ ‫َ​َ ُ‬ ‫نيست"‪( .‬ص ٖٖٓ ج ‪ ٙ‬آثار قلم اعلی)‬ ‫ٖٕ‪ " -‬نزاع و جدال شأن درندگان ارض بوده و ىست و اعمال پسنديده شأن انسان "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٔٙ‬آثار گهر بار)‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬ای احبّای اؽبی در اين دور مق ّدس نزاع و جدال فبنوع و ىر متع ّدی ؿبروم ‪ ...‬اگر‬ ‫طوائف و ملل سائره جفا کنند مشا وفا مبائيد‪ .‬ظلم کنند عدل بنمائيد‪ .‬اجتناب کنند‬ ‫اجتذاب کنيد‪ .‬دمشنی بنمايند دوستی بفرمائيد‪ .‬زىر بدىند شهد ببخشيد‪ .‬زخم بزنند‬ ‫صني و ِظبةُ ا َّ ِ ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني "‪( .‬الواح مبارکو وصايا)‬ ‫مرىم بنهيد‪َ .‬ى َذا ص َفةُالْ ُم ْخل ْ َ َ َ‬ ‫لصادق َ‬

‫ٕ‪ "-‬ای احبّای اؽبی گوش ىوش باز کنيد و از فتنو جوئی احرتاز و اگر بوی فسادی‬ ‫ِ‬ ‫دجال‬ ‫ازن ْفسی استشمام مبائيد ولو بظاىر شخص خطريی باشد و عامل بی نظريی‪ ،‬بدانيد ّ‬ ‫رجال است و ـبالف آئني ذواعبالل‪ .‬دمشن يزدان است و ىادم بنيان‪ .‬ناقص عهد و‬ ‫پيمان است و مردود درگاه حضرت رضبن‪ .‬شخص خبري و بصري چون سراج منرياست و‬ ‫سبب فالح و صالح عا َمل کبري و صغري‪ .‬دبوجب ايبان و پيمان در خري عاؼبيان کوشد و‬ ‫در راحت جهانيان "‪( .‬صفحو قبل از آخر رسالو مبارکو سياسيّو)‬ ‫ٖ‪ " -‬در اين کور اعظم فساد مبغوض ترين امور است و تع ّدی مذموم ترين شؤون "‪.‬‬ ‫(ص ٗ‪ ٜٔ‬ج ‪ ٙ‬مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫حق بر زبان رانيد اگر قبول‬ ‫ٗ‪ " -‬با ن ْفسی جدال منمائيد و از نزاع بيزار باشيد‪ .‬کلمو ّ‬ ‫کل بر خدا بکنيد‪ .‬اينست‬ ‫مبود نعم اؼبطلوب و اگر عناد کرد او را حبال خود بگذاريد و تو ّ‬ ‫صفت ثابتني بر ميثاؽ "‪( .‬ص ٕٗٓ ج ٔ منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫٘‪" -‬مشا بالعکس معاملو مبائيد يعنی زخم ستمکاران را مرىم هنيد و درد ظاؼبانرا درمان‬ ‫شويد اگر زىر دىند شهد دىيد اگر مششري زنند شکر وشري خبشيد اگر اىانت کنند اعانت‬ ‫مبائيد اگر لعنت مبايند رضبت جوئيد د رهنايت مهربانی قيام مبائيد و باخالؽ رضبانی معاملو‬ ‫کيند و ابداً بکلمو رکيکی در ح ّقشان زبان نياالئيد"‪( .‬ص ‪ ٕ​ٕٛ-ٜ‬ج ٖ امر و خلق)‬ ‫* بو نصوص مبارکو در قسمتهای "خدمت خبلق"‪" ،‬ؿببّت خبلق"‪" ،‬هنی از اختالؼ"‪،‬‬ ‫"هنی از انتقام"‪" ،‬هنی از دل شکسنت و خاطر آزاری"‪" ،‬هنی از عيبجوئی"‪" ،‬هنی از‬ ‫غيبت و افرتاء"‪ ،‬و "هنی از قتل" نيز مراجعو فرمائيد‪.‬‬ ‫***‬

‫‪ " :ٕٔٙ‬نهی از وروِد بی اجازه بخانو ای "‬ ‫حضرت هباءاللّو در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند‪ " :‬اِيَّا ُک ْم اَ ْن تَ ْد ُخلُ ْوا بَػْيتَاً ِعنْ َد فِ ْق َد ِان‬ ‫ِ ِ​ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ​ِ‬ ‫ني"‪(Kٔٗ٘( .‬‬ ‫صاحبِو اَّال بَػ ْع َدا ْذنو‪َ .‬سبَ َّس ُک ْوا بِالْ َم ْع ُرْوؼ َِف ُک ِّل اْالَ ْح َو ِال َوَالتَ ُک ْونُ َّن م َن الْغَافل ْ َ‬ ‫َ‬ ‫ٍِ‬ ‫ِ‬ ‫ضائِ​ِو "‪( .‬ص ٕ‪ ٛ‬ج ٖ امروخلق)‬ ‫ت اَ َحد اَّال بَػ ْع َد ِر َ‬ ‫ٕ‪ " -‬ايَّا ُک ْم اَ ْن تَ ْد ُخلُ ْوا بَػْي َ‬ ‫ٖ‪ " -‬اِ َّن الَّ ِذيْ َن يػُ ْف ِس ُد ْو َن َِف اْالَْر ِ‬ ‫ت ِم ْن‬ ‫صَّرفُػ ْو َن َِف اَْم َو ِال النَّاسِ َو يَ ْد ُخلُ ْو َن الْبُيُ ْو َ‬ ‫ض َو يػَتَ َ‬ ‫َغ ِرياِ ْذ ِن ص ِ‬ ‫ي ِمْن ُه ْم اَِّال اَ ْن يَػتُ ْوبػُ ْوا َو يَػ ْرِجعُ ْوا اِلَی اللّ ِو الْغَ ُف ْوِر ا َّلرِحْي ِم"‪( .‬ص ٖ‪ٕٛ‬‬ ‫احبِ َها اِ ِِّن بَِر ٌّ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ج ٖ امر و خلق)‬ ‫ٗ‪ "-‬ای دوستان من در سبيل رضای دوست مشی مبائيد و رضای او در خلق او بوده‬ ‫و خواىد بود يعنی دوست بی رضای دوست خود در بيت او وارد نشود و در اموال او‬ ‫تصرؼ ننمايد و رضای خود را بر رضای او ترجيح ندىد و خود را در ىيچ امری مق ّدم‬ ‫ّ‬ ‫ک يَا اُْولَی اْالَفْ َکا ِر "‪( .‬ؽ ٖٗ کلمات مکنونو)‬ ‫نشمارد فَػتَ ِف َّک ُرْوا َِف َذلِ َ‬ ‫***‬

‫‪ " :ٕٔٚ‬مآل اعمال ‪ -‬بشارت موت و حالت روح در عوالم اخری "‬ ‫حضرت هباءاللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫ک َِف ُک َّل يػوٍم ِمن قَػب ِل اَ ْن ُرباس ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ک‬ ‫ت يَأتِْي َ‬ ‫ب نَػ ْف َس َ‬ ‫ب الَ َّن الْ َم ْو َ‬ ‫َْ ْ ْ‬ ‫ٔ‪ " -‬يَا ابْ َن الْ ُو ُج ْود َحاس ْ‬ ‫َ َ َ‬ ‫ِ‬ ‫ک "‪( .‬ؽ ٖٔ کلمات مکنونو)‬ ‫اب َِف نَػ ْف ِس َ‬ ‫بَػ ْغتَةً َو تَػ ُق ْوُم َعلَی ا ْغب َس َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ت النُّور لَ َ ِ ِ‬ ‫ت لَ َ‬ ‫ت بِ َش َارةً َکْي َ‬ ‫ک الْ َم ْو َ‬ ‫ٕ‪ " -‬يَاابْ َن الْ َع َماء َج َع ْل ُ‬ ‫ف َْربَز ُن مْنوُ َو َج َع ْل ُ ْ َ‬ ‫ک ضياءً‬ ‫ِ‬ ‫ب َعْنوُ "‪( .‬ؽ ٕٖ کلمات مکنونو)‬ ‫َکْي َ‬ ‫ف َْربتَج ُ‬ ‫ٖ‪ " -‬قَ ْد جعل اللّو الْموت باباً لَِف ْ ِ ِ‬ ‫َّاس اَ ْکثَ​َرُى ْم َاليَػ ْعلَ ُم ْو َن"‪( .‬ص ٖٕٔج ٘‬ ‫َ​َ َ ُ َْ َ َ َ‬ ‫ضلَو َولَک َّن الن َ‬ ‫آثار قلم اعلی)‬ ‫ِ​ِ ِ​ِ ِ ِ‬ ‫ِ​ِ ِ‬ ‫صالِ​ِو َو ِعلَّةً ِغبَيَاتِ​ِو َوبِ​ِو اَظْ َهَراَ ْسَر َار‬ ‫ٗ‪ "-‬ا ْغبَ ْم ُد للّو الَّذي َج َع َل الْ َم ْو َ‬ ‫ت بَابَاً لل َقائو َو سبَباً ل ِو َ‬ ‫کِتَابِ​ِو َوَما َکا َن ـبَُْزْونَاًَِف ِع ْل ِم ِو "‪( .‬ص ‪ ٕٙٛ‬ج ٔ امرو خلق)‬ ‫اب ر ْضب ِة ربِّ َ ِ‬ ‫٘‪ " -‬اِ َّن الْموت ب ِ‬ ‫ِ‬ ‫ت‬ ‫صا ِرَوَما الْ َم ْو ُ‬ ‫َْ َ َ ٌ‬ ‫ک بِو يَظْ َه ُر َما ُى َوالْ َم ْستُ ْوُر َع ِن اْالَبْ َ‬ ‫ابم ْن اَبْػ َو َ َ َ‬ ‫َّش ِ‬ ‫اَِّال صعود ا ُّلرو ِح ِمن م َق ِام ِو اْالَ ْدنَی اِلَی الْم َق ِام اْالَ ْعلَی وبِ​ِ‬ ‫ْم‬ ‫ک‬ ‫ح‬ ‫ر‬ ‫ه‬ ‫ظ‬ ‫ي‬ ‫و‬ ‫اط‬ ‫ن‬ ‫ل‬ ‫ا‬ ‫ط‬ ‫ا‬ ‫س‬ ‫ب‬ ‫ط‬ ‫س‬ ‫ب‬ ‫ػ‬ ‫ي‬ ‫و‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ ُْ ُ ْ ْ َ‬ ‫َ‬ ‫ُ ُ‬ ‫َ ُ َ‬ ‫اط ‪....‬لَعم ِري اِ َّن الْم ْؤِمن بػع َد ِ ِ‬ ‫اِْالنْبِس ِ‬ ‫اح ٍة اَبَ ِديٍَّة َو فَػَرا َغ ٍة َس ْرَم ِديٍَّة اِ َّن‬ ‫ُ َ َْ ُ‬ ‫َْ‬ ‫صعُ ْوده يَػَری نػَ ْف َسوُ َِف َر َ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫اب الْ َک ِرْميُ َوُى َوالْغَ ُف ْوُر ا َّلرِحْي ُم"‪( .‬ص‪ ٜ٘-ٙ‬ج ‪ ٛ‬مائدهآظبانی ط ٕٔٔ)‬ ‫اللّو ُى َوالت ََّّو ُ‬ ‫ِ‬ ‫‪ " -ٙ‬واَ​َّما ما سألْت ع ِن ا ُّلرو ِح وبػ َقائِ​ِو بػع َد ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني ا ْرتَِقائِ​ِو اِلَی اَ ْن‬ ‫ص َع ُد ح ْ َ‬ ‫صعُ ْوده فَاْ َعلَ ْم انَّوُ يَ ْ‬ ‫َ َ َ َ َ ْ َ​َ َ ْ ُ‬ ‫ِ‬ ‫ث الْ َعا َِمل َوَما يَظْ َه ُر فَػْي ِو‬ ‫ص ُار َوَال َح َو ِاد ُ‬ ‫َْوب ُ‬ ‫ضَر بَػ ْ َ‬ ‫ني يَ َدی اللّو َِف َىْي َک ٍل َالتُػغَِّريُهُ الْ ُق ُرْو َن َو اْالَ ْع َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ​ِ ِ‬ ‫ِ​ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫َويَ ُک ْو ُن بَاقياً بِ َد َوِام َملَ ُک ْوت اللّو َو ُس ْلطَانو َو َج َربُْوتو َو اقْت َدا ِرهِ َومْنوُ تَظْ َه ُر آثَ ُاراللّو َو ص َفاتُوُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ک َعلَی ِذ ْک ِر َى َذا الْ َم َق ِام َو ِعلُِّوهِ َو ُظبُِّوهِ َعلَی‬ ‫َوعنَايَةُ اللّو َوالْطَافُوُ‪ .‬ا َّن الْ َقلَ َم َاليَػ ْقد ُر اَ ْن يَػتَ َحَّر َ‬ ‫ماىو علَي ِو و ت ْد ِخلُو يد الْف ِ‬ ‫ؼ بالْبيا ِن و َال ي ْذ َکر ِدبَا َِف اِْالم َک ِ‬ ‫ٍ‬ ‫ان‪ .‬طُْوبَی‬ ‫َ ُ َ َ ْ َ َ ُ َُ َ ْ‬ ‫ْ‬ ‫ض ِل الَی َم َقام َال يػُ ْعَر ُ َ َ​َ َ ُ ُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ک َِف َى َو ِاء اَِر َادةِ َربِِّو َو يَ ْد ُخ ُل َِف‬ ‫ل ُرْو ٍح َخَر َج م َن الْبَ َدن ُم َقدَّساً َع ْن ُشبُ َهات اْالَُم ِم انَّوُ يَػتَ َحَّر َ‬

‫ا ْعبن َِّة الْع ْليا ِء و تَطُوفُو طَلَعات الْ ِفردو ِس اْالَ ْعلَی و يػع ِ‬ ‫اش ُر اَنْبِيَاءَاللّ ِو َواَْولِيائَوُ َو يَػتَ َکلَّ ُم َم َع ُه ْم‬ ‫َ َُ‬ ‫َ ُ َ َ ْ ُ َ ُ َْْ‬ ‫ِ‬ ‫ص علَيهم ما ورد علَي ِو َِف سبِي ِل اللّ ِو ر ِّ ِ‬ ‫ِّر لَوُ َِف‬ ‫ب الْ َعالَم ْ َ‬ ‫َْ‬ ‫َويَػ ُق ُّ َ ْ ُ ْ َ َ َ َ َ ْ‬ ‫ني‪ .‬لَ ْو يَطَّل ُع اَ َح ٌد َعلَی َما قُد َ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ني َشوقَاً لِ َذ َ ِ‬ ‫س‬ ‫َع َو ِامل اللّ ِو َر ِّ‬ ‫ب الْ َع ْر ِش َوالثَ​َّری لَيَ ْشتَع ُل َِف ا ْغب ْ ِ ْ‬ ‫اک الْ َم َقام اْالَ ْمنَ ِع اْالَْرفَ ِع اْالَقْ َد َ‬ ‫اْالَبْػ َهی "‪( .‬ص ٘ٓٔ منتخباتی از آثار حضرت هباءاهلل)‬ ‫‪ " -ٚ‬اِ َّن الَّ ِذي آمن بِاللّ ِو َِف ى َذا الْظُّهوِر اْالَ ْعظَ ِم َال يػ ْف ِق ُده الْموت لَعمراللّ ِو اِنَّو حي ب ٍ‬ ‫اؽ َِف‬ ‫َ‬ ‫ُ ُ َ ْ ُ َ ْ ُ ُ َ ٌّ َ‬ ‫ُْ‬ ‫َ​َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ؼ َى َذا‬ ‫ص َع َد الَی اللّ ِو َو َو َج َد ِمْنوُ الْ َم َالءُ اْالَ ْعلَی َع ْر َ‬ ‫َملَ ُک ْوت اللّو الْ َع ِزيْ ِز الْ َمنْي ِع‪ .‬طُْوبَی ل َم ْن َ‬ ‫ص الَّ ِذي بِ​ِو تَضوع عر ُ ِ‬ ‫ِ‬ ‫الْ َق ِمْي ِ‬ ‫ني "‪( .‬ص ٕٔ ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی ط‬ ‫ني الْ َعالَم ْ َ‬ ‫ؼ اللّو بَػ ْ َ‬ ‫َ ّ َ َْ‬ ‫ٕٔٔ بديع)‬ ‫ِ‬ ‫‪ " -ٛ‬واَ​َّما ا ْعبنَّةُ ح ٌّق َال ري ِ ِ ِ‬ ‫ضائِي َوَم ْن فَ َاز بِ​ِو‬ ‫ب فْيو َو ى َي الْيَ ْوم َِف َى َذا الْ َعا َِمل ُح ِِّب َو ِر َ‬ ‫َ َ َ َْ َ‬ ‫لسمو ِ‬ ‫ٍ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ات َو اْالَْر ِ‬ ‫ض َها َکاَْر ِ‬ ‫ض َو‬ ‫ض ا َّ‬ ‫ص ُرهُ اللّوُ َِف ا ُّلدنْػيَا َو بَػ ْع َد الْ َم ْوت يُ ْدخلُوُ َِف َجنَّة اَْر ُ‬ ‫لَيَْن ُ‬ ‫ِ‬ ‫س َِف ُک ِّل بُ ُک ْوٍر و اَ ِصْي ٍل و يَستَ ْش ِر ُؽ َعلَْي ِو َِف ُک ِّل ِح ْ ٍ‬ ‫ت الْعَِّزةِ َوالتَّ ْق ِديْ ِ‬ ‫ني‬ ‫َىبْد ُمنَّوُ (*) ُح ْوِريَّا ُ‬ ‫َ ْ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ضيء ِمْنها علَی َش ٍ‬ ‫ِ‬ ‫ک َکا َن اْالَ ْم ُر‬ ‫أن لَ ْن يَػ ْق ِد ُر اَ َح ٌد اَ ْن يػَْنظَُر الَْي ِو َک َذلِ َ‬ ‫س َصبَ ِال َربِّو َو يَ ْستَ ْ ُ َ َ‬ ‫َمشْ ُ‬ ‫ولَ ِک َّن النَّاس ُىم َِف ِحج ٍ‬ ‫اب َع ِظْي ٍم "‪( .‬لوح وفا ‪ -‬ص ٗٔٗ ج ٗ آثار قلم اعلی و ص‬ ‫َ‬ ‫َ ْ‬ ‫َ‬ ‫‪ ٔ​ٔٚ-ٛ‬ؾبموعو ای از الواح صبال اقدس اهبی ‪ )*( -‬ولی اگر در نسخو اصل نون‬ ‫مش ّدد نباشد َىبْ ِد ْمنَوُ صحيح است‪).‬‬ ‫خروج ارواح از جساد بو اجر‬ ‫‪ " -ٜ‬نفوسی کو موفّق شده اند برضی اللّو و امره‪ ،‬بعد از ِ‬ ‫اعمال در دار اخری فائز خواىند شد چو کو آنچو در اين دنيا مشهود است استعداد زياده‬ ‫کل عوامل اؽبی طائف حول اين عا َمل بوده و خواىد بود‬ ‫از اين در او موجود نو اگر چو ّ‬ ‫مقرر‪( ."...‬ص ٕٓ‪ ٜٔ-‬ج ٗ مائده‬ ‫ولکن در ىر عالَمی از برای ىرنفسی امری مق ّدر و ّ‬ ‫آظبانی ط ‪)ٕٜٔ‬‬ ‫کل از احوال يکديگر مطّلع و باىم مأنوس و‬ ‫ٓٔ‪ " -‬اىل هبا کو در سفينو اؽبيّو ساکنند ّ‬ ‫مصاحب و معاشر‪ .‬اين مقام منوط بايقان و اعمال نفوس است‪ .‬نفوسيکو در يک‬

‫کميّات و کيفيّات و درائج و مقامات يکديگر و نفوسی کو در‬ ‫درجو واقفند مطلعند از ّ‬ ‫ربت اين نفوس واقعند کما ىو ح ّقو بر مراتب و مقامات نفوس عاليو از خود اطّالع نيابند‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ک طُْوبَی لِنَ ْف ٍ‬ ‫س تَػ َو َّجوَ اِلَی اللّ ِو َو ا ْستَ َق َام َِف ُحبِّ ِو اِلَی اَ ْن طَ َار ُرْو ُحوُ اِلَی‬ ‫ب ِعْن َد َربِّ َ‬ ‫ل ُک ٍل نَصْي ٌ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ک الْم ْقتَ ِد ِر الْغَ ُفوِر ا َّلرِحي ِم و اما ارواح ک ّفار لَعم ِري ِح ِ ِ‬ ‫ات‬ ‫صا ِر يَػ ْع ِرفُػ ْو َن َما فَ َ‬ ‫َْ‬ ‫ْ ّ‬ ‫ني اْال ْخت َ‬ ‫َْ‬ ‫ْ‬ ‫اللّو الْ َمل َ ُ‬ ‫ِ‬ ‫ک بػع َد خرو ِج اَرو ِ‬ ‫اح ِه ْم ِم ْن اَبْ َداهنِ​ِ ْم‪ .‬اين بسی معلوم و‬ ‫َعْن ُه ْم َو يػَنُ ْو ُح ْو َن َو يػَتَ َ‬ ‫ضِّرعُ ْو َن َو َک َذل َ َ ْ ُ ُ ْ ْ َ‬ ‫کل بعد از موت مطّلع بو افعال و اعمال خود خواىند شد‪ .‬قسم بآفتاب‬ ‫واضح است کو ّ‬ ‫حق را در آن حني فرحی دست دىد کو ذکر آن فبکن نو و نبچنني‬ ‫افق اقتدار کو اىل ّ‬ ‫متصور نو‪ .‬نيکوست‬ ‫اصحاب ضالل را خوؼ و اضطراب و وحشتی رو مبايد کو فوؽ آن ّ‬ ‫حال نْفسيکو رحيق لطيف باقی ايبان را از يد عنايت و الطاؼ مالک اديان گرفت و‬ ‫آشاميد "‪( .‬ص ٗ‪ ٔ​ٖٔ-‬منتخباتی از آثا رحضرت هباءاللّو)‬ ‫ٔ​ٔ‪ " -‬مؤمن در رفرؼ امتناع قرب و سدره ارتفاع قدس‪ ،‬ح ّي است حبيات ابديّو باقيّو‬ ‫موت او را اخذ مبی کند‪ .‬بر امورات خود ناظر است و مطّلع است بر اىل خود‪ ،‬اگر‬ ‫مشاىده خري ننمايد در منتسبني خبود البتّو در مالء اعلی لسان شکايت گشايد و البتّو ىم‬ ‫آن شکايت تأثري مبايد و بو اىلش راجع شود "‪( .‬ص ‪ٔٛ​ٛ‬ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی ٕٔٔ)‬ ‫سم اِبره بر اىل عامل ظاىر شود‬ ‫ٕٔ‪ " -‬اگر مراتب ّ‬ ‫اقل از ّ‬ ‫موحدين و ـبلصني و موقنني ّ‬ ‫کل موت را بر حيات ترجيح دىند و قصد رفيق اعلی مبايند‪ .‬سبحان اللّو موت در حبّش‬ ‫ّ‬

‫علّت حيات ابدی و بقاء سرمدی گردد‪ .‬در زضبت موت راحت ىا مق ّدر و در عذابش‬ ‫نعيم باقی مستور ىنِيئاً لِمن فَازبِر ٍ‬ ‫ص َار‪ .‬موقنني را اين نقل‬ ‫احة َالتُػبَ ِّدلُوُ الْ ُق ُرْو ُن َو َال تُػغَِّريُهُ اْالَ ْع َ‬ ‫َ ْ َ ْ َ​َ َ‬ ‫حق قادر بر‬ ‫مکان سبب ورود در جنّت علياست و علّت حصول نعمائی کو غري از ّ‬ ‫احصاء آن نبوده و نيست ولکن ُحکم ؿبکم اؽبی و قضای مربم ربّانی از برای اشرار نار‬ ‫است و از برای ابرار نور‪ .‬اگر صبيع عا َمل قلم شود و افالک و ارض لوح و حبور عا َمل‬ ‫ت‬ ‫موحدين ونعماء مق ّدره ـبصوص ايشان برنيايد َج َّل َج َاللُوُ و َعظَ َم ْ‬ ‫مداد از شرح مقام ّ‬ ‫نَػ ْع َماءُهُ"‪( .‬ص ‪ ٔٙ‬رسالو بقای ارواح)‬

‫ٖٔ‪ " -‬انبياء و مرسلني عرفان اين مقام را سرت مبوده اند الجل حفظ عا َمل‪ .‬فی اغبقيقو‬ ‫اگر ن ْفسی در آنچو از قلم اعلی در اين مقامات جاری شده تف ّکر مبايد بيقني مبني ميداند‬ ‫کو مشعر ادراک آن ِ‬ ‫عامل در اين عامل گذاره نشده تا ادراک مبايد و بر حقيقت عارؼ‬ ‫َ َْ‬ ‫ؾبرده کو حني ارتقاء منقطعاً َع ِن الْ َعا َِمل َو ُمطَ َّهًر ِم ْن‬ ‫شود ولکن اينقدر ذکر ميشود کو ارواح ّ‬ ‫ُشبه ِ‬ ‫ات اْالَُم ِم عروج مبايند لَ َع ْم ُراللّو انوار و ذبليّات آن ارواح سبب و علّت ظهورات علوم و‬ ‫َُ‬ ‫ِح َکم و صنايع و مايو بقای آفرينش است‪ .‬فنا آنرا اخد ننمايد و شعور و ادراک و قدرت‬ ‫و ّقوت او خارج از احصای عقول و ادراک است ‪.‬انوار آن ارواح مربّی عا َمل و امم است‬ ‫اگر اين مقام بِاَ ْسره کشف شود صبيع ارواح قصد صعود مبايند و عامل منقلب مشاىده‬ ‫گردد"‪( .‬نقل از صفحو ٕٓ ج ٗ مائده آظبانی ‪ّ -‬اما در ص ‪ ٜٔٛ‬ج ‪ ٛ‬مائده آظبانی و‬ ‫در ص ‪ ٕٚ​ٚ‬ج ٔ امر و خلق و در ص ‪ ٚ‬رسالو بقای ارواح نيز درج شده است‪).‬‬ ‫ؾبرده کو مق ّدس از شؤونات ارض اند مربّی عا َمل بوده و ىستند‪.‬‬ ‫ٗٔ‪ " -‬ارواح مستقيمو ّ‬ ‫خبامت‬ ‫لَ َع ْم ُراللّو بعد از صعود مهيمن و ؿبيط اند َمل يَػَزل و َال يَػَزال اين مقام مستور بوده و َ‬ ‫ؾبرده کو از اين عا َمل بو نور‬ ‫حفظ اؽبی ـبتوم و در خزانو عصمت ؿبفوظ‪ .‬ارواح مق ّدسو ّ‬ ‫انقطاع صعود مبايند سبب بزرگ اند از برای تربيت عا َمل و ظهور صنايع و ِح َکم "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٕٜٚ‬ج ٔ امر و خلق )‬ ‫حبق‬ ‫٘ٔ‪ " -‬و اينکو سؤال مبوديد روح بعد از خراب بدن بکجا راجع ميشود‪ .‬اگر ّ‬ ‫السن و اقالم از‬ ‫منسوب است برفيق اعلی راجع‪ .‬لَ َع ْم ُراللّو دبقامی راجع ميشود کو صبيع ُ‬ ‫ذکرش عاجز است‪ .‬ىر نفسی کو در امراللّو ثابت و راسخ است بعد از صعود صبيع عوامل‬ ‫از او کسب فيض مينمايند‪ .‬اوست مايو ظهور عا َمل و صنايع او و اشياء ظاىره در او بامر‬ ‫سلطان حقيقی و مربّی حقيقی‪ .‬در طبري مالحظو مبائيد کو ؿبتاجست بو مايو و ارواح‬ ‫ؾبرده مايو عالَمند تَػ َف َّک ْر َو ُک ْن ِم َن الشَّاکِ ِريْ َن "‪( .‬ص ‪ ٔٓٛ‬منتخباتی از آثار حضرت‬ ‫ّ‬ ‫هباءاللّو)‬

‫‪ " -ٔٙ‬بعد از صعود روح بو جنّ ِ‬ ‫ات ال عدل ؽبا ونبچنني بنا ِر ال شبو ؽبا کو شبر اعمال‬ ‫حق ادراک آن مقامات ننموده و‬ ‫ُم ْقبل و ُمع ِرض است خواىند رسيد ولکن ن ْفسی غري ّ‬ ‫لبواىد مبود و از برای مؤمن مقاماتی خلق شده فوؽ آنچو استماع شده از بدايع نعمتهای‬ ‫عز صمدانی مق ّدر گشتو و نبچنني از برای ُمع ِرض فوؽ‬ ‫بی منتهای اؽبی کو در جنّت ىای ّ‬ ‫آنچو مسموع شده از عذاهبای دائمو غري فانيو "‪(.‬ص ٓ‪ ٕٛ‬ج ٔ امر و خلق)‬ ‫‪ " -ٔٚ‬يا َعْب َدالْوَّى ِ‬ ‫ک بَػ َهائي اينکو سؤال از بقای روح مبودی اين مظلوم شهادت‬ ‫اب َعلَْي َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫ف َوَال يَػْنبَغِي اَ ْن يُ ْذ َکَر اَِّال‬ ‫ص َ‬ ‫ميدىد بر بقای آن و اينکو سؤال از کيفيّت آن مبودی انَّوُ َال يػُ ْو َ‬ ‫ٍ‬ ‫حق آمده اند و‬ ‫َعلَی قَ َد ٍر َم ْعلُ ْوم‪ .‬انبياء و مرسلني ؿبض ىدايت خلق بصراط مستقي ِم ّ‬ ‫مقصود آنکو عباد تربيت شوند تا در حني صعود با کمال تقديس و تنزيو و انقطاع قصد‬ ‫رفيق اعلی مبايند‪ .‬لَ َع ْم ُراللّو اشراقات آن ارواح سبب ترقيّات عامل و مقامات امم است‬ ‫اب َو‬ ‫ايشانند مايو وجود و علّت عظمی از برای ظهورات و صنايع عا َمل‪ .‬هبِ​ِ ْم سبُْ ِط ُر ا َّ‬ ‫لس َح ُ‬ ‫ض ىيچ شئ از اشياء بی سبب و علّت و مبداء موجود نو و سبب اعظم ارواح‬ ‫تُػْنبِ ُ‬ ‫ت اْالَْر ُ‬ ‫ؾبرده بوده و خواىد بود و فرؽ اين عا َمل باآن عا َمل مثل فرؽ عا َمل جنني و اين عا َمل است‬ ‫ّ‬ ‫باری بعد ازصعود بني يدی اللّو حاضر ميشود بو ىيکلی کو اليق بقا واليق آنعا َمل است "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٔٓ٘-ٙ‬منتخباتی از آثار حضرت هباءاللّو )‬ ‫‪ " -ٔٛ‬ارواح مق ّدسو کو بکمال تقديس و انقطاع عروج مينمايند سبب و علّت ظهورات‬

‫بديعو و بروزات منيعو بوده و ىستند و اگر اين عبد خبواىد تأثريات آن ارواح را در باطن و‬ ‫ظاى ِر عا َمل ذکر مبايد م ّدهتا بايد مشغول تفصيل اين مقام شود‪ .‬لَ َع ْم ُراللّو اگر چشمی باز‬ ‫شود و ادراک اين مقام مبايد البتّو بانفاؽ عا َمل پردازد لَْو يَ ُک ْو ُن ِمْنوُ چو رسد باين جاهنای‬ ‫ضعيف كبيف بی قدر و اين ماؽبای فانيو غري باقيو ‪.‬ولکن اليوم خدمت امر يعنی تبليغ آن‬ ‫کل چنانچو از الواح مبارکو مستفاد ميشود "‪( .‬ص ٘‪ ٔٗ​ٗ-‬ج ‪ ٛ‬مائده‬ ‫مق ّدم است بر ّ‬ ‫آظبانی ط ٕٔٔ)‬

‫‪ " -ٜٔ‬فَػ َو الَّ ِذي اَنْطَ​َق ِ​ِن ِدبَا اَ​َر َاد کو اظباء مشا در ملکوت اعلی مشهور تر است از ذکر‬ ‫ت اَنْػتُ ْم تَػ ْرو َن َما يَػَری َربُّ ُک ْم‬ ‫مشا در نزد مشا‪ .‬گمان مکنيد کو اين سخن وىم است يَا لَْي َ‬ ‫ا َّلر ْضب ُن ِم ْن عُلُِّو َشأنِ ُک ْم َو َعظَ َم ِة قَ ْد ِرُک ْم َو ُظبُِّو َم َق ِام ُک ْم‪ .‬نَ ْسأ َُل اللّ ِو بِاَ ْن َال سبَْنَ َع ُک ْم اَنْػ ُف ُس ُک ْم‬ ‫ِّر لَ ُک ْم "‪( .‬ص ٖٕٔ ؾبموعو الواح مبارکو حضرت هباءاللّو)‬ ‫َو اَ ْى َواءُ ُک ْم َع َّما قُد َ‬ ‫کل اشطار کلمو مبارکو اِنَّا لِلّ ِو َو اِنَّا‬ ‫ٕٓ‪ " -‬اُذُ ْن واعيو طاىره مق ّدسو در صبيع احيان از ّ‬ ‫اِلَْي ِو َر ِاجعُ ْو ِن اصغاء مينمايد‪ .‬اسرارموت و رجوع مستور بوده و ىست لَ َع ْم ُراللّو اگر ظاىر‬ ‫شود بعضی از خوؼ و ُحزن ىالک شوند و بعضی بشأنی مسرور گردند کو د رىر آنی از‬ ‫حق َج َّل َج َاللُوُ موت را طلب مبايند‪ .‬موت از برای موقنني دبثابو کأس َحيَوان است فرح‬ ‫ّ‬ ‫خبشد و سرور آرد و زندگاىی پاينده عطا فرمايد ـبصوص نفوسی کو بثمره خلقت کو‬ ‫حق َج َّل َج َالُلُوُ است فائز شده اند‪ .‬اين مقام را بيانی ديگر و ذکری ديگر است‪.‬‬ ‫عرفان ّ‬ ‫اَلْعِْلم ِعْن َداللّ ِو ر ِّ ِ‬ ‫ني "‪( .‬ص ٕ​ٕ​ٕ منتخباتی از آثار حضرت هباءاللّو)‬ ‫ب الْ َعالَم ْ َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫اقل ِم ْن‬ ‫ٕٔ‪ " -‬قسم بو ُحزن صبال ذواعبالل کو از برای مقبل مقامی مق ّدر شده کو اگر ّ‬ ‫َس ّم اِبره از آن مقام بر اىل ارض ظاىر شود صبيع از شوؽ ىالک شوند‪ .‬اين است کو در‬ ‫حيات ظاىره مقامات مؤمنني از خود مؤمنني مستور شده "‪( .‬ص ٓ‪ ٜٔ٘-ٔٙ‬ظهور‬ ‫عدل اؽبی)‬ ‫حق است ‪.‬ىر ن ْفسی برضای او فائز شد‬ ‫ٕ​ٕ‪ " -‬در مقام ّاول و رتبو اولی هبشت رضای ّ‬ ‫بآنچو کو آمو و خامو از ذکرش عاجز است "‪( .‬ص ‪ ٜٙ‬دريای دانش)‬ ‫ٖٕ‪ " -‬از برای ىر نفسی موت مق ّدر و مکتوب و چون وقت آن رسيد تأخري نشود و‬ ‫اين يک مرتبو واقع ميشود و البتّو اگر باسم دوست و ذکر دوست و در ره دوست واقع‬ ‫شود احسن و اکمل و ابدع و اهبی و احلی خواىد بود‪ .‬آنکو از اين شربت نوشيده‬ ‫عرض اين عبد را بتمامو ادراک مبايد و مذاؽ جانش را شريين يابد"‪( .‬ص ‪ ٕٖٛ‬ج ‪ٚ‬‬ ‫آثار قلم اعلی)‬

‫ِ‬ ‫ب اللّو بايد بشأنی مشاىده شويد کو سطوت قوم و ظلم آن نفوس ظاؼبو‬ ‫ٕٗ‪ " -‬يَا ح ْز َ‬ ‫مشا را ؿبزون ننمايد‪ .‬يک تغيري از عقب موجو دو آنست امر ؿبتوم اؽبی‪ .‬ىر ن ْفسی را‬ ‫اخذ مبوده و مينمايد واگر اين تغيري کو موتش ناميده اند لوجو اللّو واقع شود ىيچ فضلی‬ ‫بآن نرسد و ىيچ مقامی بآن برابری ننمايد ولکن در صورتی کو روح در حني صعود از‬ ‫ماسوی اللّو فارغ و آزاد باشد "‪( .‬ص ٓ‪ ٕٜ‬ج ‪ ٙ‬آثار قلم اعلی)‬ ‫مفری از برای احدی نبوده‬ ‫کل بيقني ميدانند کو موت ظاىره صبيع را اخذ مبايد و ّ‬ ‫ٕ٘‪ّ " -‬‬ ‫و نيست‪ .‬در اين صورت اگر انسان بشهادت کربی فی سبيل اللّو مرزوؽ شود البتّو هبرت و‬ ‫ؿببوب تر است از آنکو در فراش‪ ،‬بو مرض ىای متع ّدده ـبتلفو منکره جان سپارد "‪.‬‬ ‫(ص ٖٔٔ ج ٘ آثار قلم اعلی)‬ ‫حبق راجع شد و برفيق اعلی صعود مبود مع حالتی کو‬ ‫‪ " -ٕٙ‬نيکو است حال نفسی کو ّ‬ ‫اىل مالء اعلی استنشاؽ ؿببّت ؿببوب مبايند‪ .‬از برای چنني نفسی نبايد ؿبزون بود‪.‬‬ ‫نَ ْش َه ُد اِنَّوُ ا ْرتَػ َقی اِلَی ا َّلرفِْي ِق اْالَ ْعلَی َو فَ َاز بِاَنْػ َوا ِر َربِِّو الْ َعلِ ِّي اْالَ ْعلَی "‪( .‬ص ٖ٘ٔ ج ٖ امر‬ ‫و خلق)‬ ‫‪ " -ٕٚ‬اينکو در مصيبات از قلم اعلی اظهار حزن ميشود مقصود از آن اظهار رضبت‬ ‫و شفقت است و ّاال ىر نفسی بو ؿببّةاللّو فائز شد و صعود مبود او بو فرح اکرب فائز‪ .‬قسم‬ ‫کل احيان ناطق وشاىد است اگر از فرِح يک ن ْفس مستقيمو مرفوعو‪،‬‬ ‫بسدره منتهی کو در ّ‬ ‫توجو مبايند "‪( .‬ص ٖ​ٖٔ ج ٖ امر و خلق)‬ ‫اىل ارض آگاه شوند بشطراللّو ّ‬ ‫‪ " -ٕٛ‬يکی از فضلهای ـبصوصو اين ظهور آنست کو ىر نفس کو دبطلع امر اقبال مبود‬ ‫ابوين او اگر چو بظهور فائز نشده باشند پرتو آفتاب عنايت اؽبيّو ايشان را اخذ فرمايد َى َذا‬ ‫ضلِ ِو َعلَی اَ ِحبَّائِ​ِو اُ ْش ُک ْرَو ُک ْن ِم َن ا ْغبَ ِام ِديْ َن "‪( .‬ص ٕ‪ ٔٚ‬ج ٗ مائده آظبانی ط‬ ‫ِم ْن فَ ْ‬ ‫‪ ٕٜٔ‬بديع)‬

‫‪ " -ٕٜ‬از صبلو اموری کو ـبصوص است باين ظهوِر اعظم آنکو ىر ن ْفسی در اين ظهور‬ ‫باقبال فائز و باسم قيّوم(*) از رحيق ـبتوم آشاميد يعنی از کأس ؿببّت اؽبی‪ ،‬منتسبني او بر‬ ‫حسب ظاىر اگر مؤمن نباشند بعد از صعود بو عفو اؽبی فائز و از حبر رضبت مرزوؽ‬ ‫حبق و اوليای او‬ ‫ضری ّ‬ ‫خواىند بود‪ .‬اين فضل ؿب ّقق است از برای نفوسی کو از ايشان ّ‬ ‫ک اْ​ْل ِخَرةِ َواْالُْولَی "‪( .‬ص ٖ‪ ٔٚ‬ج‬ ‫ک َح َک َم اللّوُ َر ُّ‬ ‫ب الْ َع ْرشِ َوالثَ​َّری َو َمالِ َ‬ ‫نرسيده‪َ .‬ک َذلِ َ‬ ‫ٗ مائده آظبانی ط ‪ )*( - ٕٜٔ‬اين کلمو در مائده آظبانی ـبدوش و شبيو قيم درج گشتو‬ ‫ولی اداره آرشيو بيت العدل اعظم اؽبی مرقوم ميفرمايند کو ىرچند اصل اين لوح مبارک در‬ ‫آن شطر موجود نيست ولی در آثار و مضامني مشابو "باسم قيّوم" نازل شده است‪).‬‬ ‫حضرت عبدالبهاء ميفرمايند‪:‬‬ ‫ٔ‪ " -‬قضيّو نشئو اخروی يعنی صعود انسان بافق اعلی و يا ىبوط بو درکات ُسفلی‬ ‫کيفيّتی است کو در اين دنيا تعبري آن جز بتشبيو فبکن نو " (ص ‪ ٜٙ‬رسالو بقای ارواح)‬ ‫تصور و عبارات اين‬ ‫ٕ‪ " -‬در خصوص عا َمل بعد ازموت سؤال مبوده بوديد آن عا َمل بو ّ‬ ‫عا َمل مشهود و معلوم نگردد‪ .‬ـبتصر مذکور ميشود کو اين عا َمل بالنّسبو بآن عا َمل دبنزلو‬ ‫َرِحم است‪ .‬نبچنانکو در عا َمل َرِحم‪ ،‬بيان اين عا َِمل خارج باين عظمت‪،‬فبتنع و ؿبال بود‬ ‫هبمچنني بيان آن عا َِمل اؽبی بالفاظ و عبارات اين عا َمل‪ ،‬مستحيل و غري فبکن است "‪.‬‬ ‫(ص ‪ ٕٚ‬ج ٖمنتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬

‫ٖ‪ " -‬بعد از صعود انسان از حيّز امکان جبهان المکان صبيع شؤن نعيم و جحيم امر‬ ‫روحانی است اگر چو آقبهان منفصل از اينجهان نو ولی معناً و حقيقةً منفصل است مثل‬ ‫اينکو عا َمل انسانی معناً و حقيقةً منفصل از عا َمل صباد است و عا َمل صباد از عا َمل انسانی‬ ‫خرب ندارد"‪( .‬ص ٔ‪ٕٛ‬ج ٔ امر و خلق و ص ٓ‪ ٚ‬رسالو بقای ارواح )‬

‫ٗ‪ " -‬در جهان ديگر حقيقت انسانيّو صورت جسمانی ندارد بلکو صورت ملکوتی دارد‬ ‫منزه و مق ّدسند چون قالب عنصری متالشی‬ ‫کو از عنصر عا َمل ملکوتست‪ .‬نفوسی کو ّ‬ ‫شود جبهان اؽبی شتابند و آن جهان در اين جهان است ولی اىل اين جهان از آن بيخرب‬ ‫مانند صباد و نبات کو از جهان حيوانی و جهان انسانی بيخربند "‪( .‬ص ٘ٔ​ٔ رسالو‬ ‫بقای ارواح)‬ ‫٘‪ " -‬ياران چون از اين جهان جبهان ديگر روند مانند طفليست کو از َرِحم مادر‪،‬‬ ‫مسکن تنگ‪ ،‬باين جهان پرآب و رنگ آيد‪ .‬تامرغ در قفس است از فضای گلستان و‬ ‫طراوت مچنستان و لطافت بوستان و حالوت دوستان خرب ندارد و چون پرواز مبايد از ىر‬ ‫ظل‬ ‫طرؼ نغمو و آواز شنود و با مرغان مچن دمساز گردد‪ .‬آواز رود و عود شنود و در ّ‬ ‫ت قَػ ْوِمي يَػ ْعلَ ُم ْو َن بر زبان‬ ‫مقام ؿبمود در آيد‪ .‬با طيور شکور نبدم و نبراز گردد و يَا لَْي َ‬ ‫راند "‪( .‬ص ‪ٕٙ‬ج ٖ منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫‪ " -ٙ‬حيات روحانی انسانی بعد از صعود از عا َمل جسمانيست چنانکو حيات جسمانی‬ ‫انسانی بعد از تولّد از عا َمل َرِحم بود‪ ،‬ىر چند در بطن مادر حياتی داشتو ولی آن حيات‬ ‫بی فرح و شبر بود چون از رحم مادر تولّد يافت و باين جهان قدم هناد حيات جسمانی‬ ‫مکمل شد و نبچنني دراين جهان ىر چند انسان حيات روحانی دارد ولی حياتش مثل‬ ‫ّ‬ ‫حيات جنني است وقتيکو از اين عا َمل بعا َمل ملکوت شتابد و جبهان اؽبی رود آنوقت حيات‬ ‫تام يابد"‪( .‬ص ‪ ٕٜ‬ج ٖ منتخباتی از مکاتيب)‬ ‫روحانی ّ‬

‫‪ " -ٚ‬اگر حيات انسانی و وجود روحانی ؿبصور در زندگانی دنيوی بود اهباد چو شبره‬ ‫داشت بلکو الوىيّت چو آثار و نتيجو می خبشيد بلکو موجودات و فبکنات وعوامل‬ ‫ِ‬ ‫َّص ُّوِر َواػبَطَاء ا َلع ِظْي ِم‪ .‬نبچنانکو شبرات و‬ ‫کل مهمل بود اَ ْستَ ْغف ُر اللّوَ َع ْن َى َذا الت َ‬ ‫ّ‬ ‫مکونات ّ‬ ‫ِ‬ ‫نتائج حيات َرضبی در آنعامل تنگ و تاريک مفقود وچون انتقال باين عا َمل وسيع مبايد فوائد‬ ‫نشو و مباء آن عا َمل واضح و مشهود ميگردد هبمچنني ثواب و عقاب و نعيم و جحيم و‬ ‫مکافات و ؾبازات اعمال و افعال انسان در اين نشأه حاضره‪ ،‬در نشأه اخرای عا َمل بعد‬

‫از اين عامل‪ ،‬مشهود و معلوم ميگردد و نبچنانو اگر نشأه و حيات رضبی ؿبصور در نبان‬ ‫عا َمل رحم بود حيات و وجود عا َمل َرِضبی مهمل و نامربوط ميگشت هبمچنني اگر حيات‬ ‫اين عا َمل و اعمال و افعال‪ ،‬شبراتش در عا َمل ديگر نشود بکلّی مهمل و غري معقول است‪.‬‬ ‫حق را عوامل غيبی ىست کو افکار امکانی از ادراکش عاجز است و عقول‬ ‫پس بدان کو ّ‬ ‫مطهر‬ ‫تصورش قاصر‪ .‬چون مشام روحانی را از ىر رطوبت امکانی پاک و ّ‬ ‫بشری از ّ‬ ‫ک و علَی ُک ِّل نَ ِ‬ ‫اظ ٍر‬ ‫فرمائی نفحات قدس حدائق رضبانيّو آن عوامل دبشام رسد َوالبَ َهاءُ َعلَْي َ َ َ‬ ‫ت اْالَبػهی الَّ ِذي قَدَّسو اللّو عن اِدر ِ ِ​ِ‬ ‫ومتَو ِّج ِو اِلَی الْملَ ُکو ِ‬ ‫صا ِر الْ ُمْت ِک ِريْ َن "‪.‬‬ ‫اک الْغَافل ْ َ‬ ‫ني َو اَبْ َ‬ ‫َْ‬ ‫َ ْ‬ ‫َ ُ ُ َ ْ َْ‬ ‫َُ َ‬ ‫ؿبمد‪ ،‬اسالم‬ ‫(ص ٖ‪ ٕٔٚ-‬طبع ّاول يا ص ‪ ٕ​ٕٙ-ٚ‬طبع ثانی کتاب سيّد رسل حضرت ّ‬ ‫و مذاىب آن)‬ ‫تصور کنيم‪ .‬حاالت بعد از‬ ‫‪ " -ٛ‬مرقوم مبوده بودی کو چگونو ميتوان حياتی بعد ازفبات ّ‬ ‫بتصور نيايد ولی مالحظو مبا واضح است کو انسان از عا َمل صباد آمده است‪ .‬چون‬ ‫فبات ّ‬ ‫تصور عا َمل نبات فبکن نبود‪ .‬پس بعا َمل نبات انتقال کرد‪ .‬در عامل نبات‬ ‫در عا َمل صباد بود ّ‬ ‫تصور حيات عقل‬ ‫تصور عا َمل حيوان مبيتوانست پيش از انتقال از عامل حيوان بعا َمل انسان ّ‬ ‫ّ‬ ‫و ىوش انسان مبی مبود يعنی مستحيل بود ىيچ خرب نداشت‪ .‬اْلٌن اين خاک و اين‬ ‫تصور مبيتوانند بکنند‪ .‬انکار ؿبض‬ ‫اشجار ابداً از عا َمل حيوان و انسان خرب ندارند و ّ‬ ‫ميکنند‪ّ .‬اما عا َمل انسان تأييد عا َمل حيوان ميکند و معاونت عا َمل نبات ميکند ولی عا َمل‬ ‫نبات خرب ندارد‪ .‬و نبچنني عا َمل انسان از عا َمل ملکوت خرب ندارد‪ .‬بکلّی جاىل است‪.‬‬ ‫لکن ارواح ملکوتيّو در عا َمل انسان تاثري دارند مالحظو کن کو چقدر مسألو واضح است با‬ ‫وجود اين اغلب علما و دانايان عا َمل بکلّی از اين معنی بی خرب"‪( .‬ص ‪ ٖٛ​ٛ-ٜ‬ج ٖ‬ ‫مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫‪" -ٜ‬و ّاما صبلو ای کو نوشتو است کو روح ترقّی ميکند دبعاونت جسد‪ ،‬مراد اينست کو‬ ‫چون جسد خبدمت عامل انسانی پردازد يعنی مثالً پرستاری مريضان کند و تقويت ضعيفان‬ ‫مبايد و در سبيل اؽبی شهيد شود و فدا گردد اين سبب ترقّی روح است و نبچنني چشم‬ ‫جسمانی چون مشاىده روی احبّا کند و گوش جسمانی چون وصايا و نصايح صبال‬

‫مبارک استماع مبايد و ندای آظبانی بشنود‪ ،‬اين سبب ترقّی روح است و وسيلو اصليّو ترقّی‬ ‫روح ايبان و ايقان و عرفان است‪ ،‬گفتار و رفتار دبوجب تعاليم هباءاللّو‪ .‬و ّاما بعد از‬ ‫تضرع دوستان است و نبچنني فضل و‬ ‫صعود از ين جسد وسيلو ترقّی ارواح دعای ياران و ّ‬ ‫موىبت حضرت رضبن "‪( .‬ص ٓٗ​ٗ ج ٖ مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ٓٔ‪ " -‬مرقوم مبوده بودی کو از احبّا شنيدی کو انسان اگر ترقّی ننمايد ؿبو ونابود گردد‪.‬‬ ‫مقصد عدم صرؼ نيست‪ .‬مراد اينست کو ِ‬ ‫ِ‬ ‫شخص کامل ُحکم‬ ‫وجود غافل بالنّسبو بوجود‬ ‫عدم دارد مثل صباد کو بالنّسبو بانسان معدوم است ولی در عا َمل صبادی وجود دارد‪.‬‬ ‫غافل جاىل بالنسبو بوجود ِ‬ ‫ـبتصر اينست کو صبيع نفوس موجودند ولکن وجود ِ‬ ‫عامل کامل‬ ‫ّ‬ ‫َکاَنَّوُ معدوم است "‪( .‬ص ‪ ٕٜ‬ج ٖ منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ٔ​ٔ‪ " -‬صبيع حقايق و ارواح باقيست حتّی ارواح غري مؤمنني و نفوس ناقصو‪ّ .‬اما نسبت‬ ‫بارواح مق ّدسني و نفوس قدسيّو ُحکم و شأنی ندارند‪ .‬مثل اينکو اين چوب وجود دارد ّاما‬ ‫نسبت بوجود انسان ُحکم وجود ندارد "‪( .‬ص ٓ‪ ٛ‬رسالو بقای ارواح)‬ ‫ٕٔ‪ " -‬سؤال از ارواح بشر مبوده بودی ابداً فانی نگردد باقی ىستند ولی ارواح نفوس‬ ‫ربّانی حيات ابدی يابند يعنی باعظم درجات کمال رسند‪ّ .‬اما ارواح نفوس غافلو ىر چند‬ ‫تعمق‬ ‫باقيند ولی در عا َمل نقص و احتجاب و جهالت‪ .‬اين ـبتصر جواب است ربقيق و ّ‬

‫مفصالً اطّالع يابی مثالً صباد ىر چند وجود و حيات دارد بالنّسبو‬ ‫مبا تا حبقيقت اسرار ّ‬ ‫بانسان معدوم ِصرؼ و ؿبروم از حياتست زيرا انسان چون از حيات بو فبات انتقال‪ ،‬وجود‬ ‫صبادی حاصل کند‪ .‬در اينصورت حيات صبادی فبات انسانی است "‪( .‬ص ٓ​ٓٔ ج‬ ‫ٖ منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ٖٔ‪ " -‬انسان باقيست و ح ّيابديست‪ .‬لکن آهنائی کو مؤمن باللّو اند و ؿببّةاللّو و ايقان‬ ‫حق ىستند‬ ‫دارند حياتشان طيّبو است يعنی ابديّو گفتو ميشود ّاما آن نفوسی کو ؿبتجب از ّ‬ ‫با وجود اينکو حيات دارند ّاما حياتشان ظلمانی است و نسبت حبيات مؤمنني عدم است‬

‫مثالًچشم زنده است و ناخن نيز زنده است ّاما حيات ناخن نسبت حبيات چشم عدم‬ ‫است‪ .‬اين سنگ وجود دارد و انسان نيز وجود دارد‪ّ .‬اما سنگ بالنّسبو بوجود انسان‬ ‫عدم است وجود ندارد‪ .‬زيرا انسان چون وفات يافت و اين جسم متالشی و معدوم‬ ‫گشت مانند سنگ وخاک صباد شود پس مشهود شد کو وجود صبادی ىرچند وجود است‬ ‫حق ىر چند در اين‬ ‫ولی بالنّسبو بوجود انسانی عدم است‪ .‬هبمچنني نفوس ؿبتجبو از ّ‬ ‫عا َمل و عامل بعد ازموت وجود دارند ّاما بالنّسبو بوجود قدسی ابناء ملکوت اؽبی معدومند‬ ‫ومفقود"‪( .‬از مبحث ‪ ٙٚ‬ص ٖ‪ ٔٛ‬مفاوضات مبارکو)‬ ‫ٗٔ‪ " -‬حيات و بقای اشخاص ناسوتی بالنّسبو بو بقا و حيات ملکوتی‪ ،‬حيات گفتو‬ ‫مبيشود‪ .‬اگر اين حيات جسمانی انبيّتی داشت حضرت مسيح قبول صليب مبی مبود‪ .‬اين‬ ‫غصو است‪ .‬ىر روزی غم آمالی يا داغ عزيزی يا حادثو عجيبی‬ ‫حيات پنج روزه نبو غم و ّ‬ ‫است‪ .‬اين چو حياتی است‪ .‬حيات حيات ابديّو است "‪( .‬ص ٓٔ ج ٕ بدائع اْلثار)‬ ‫ؾبرده مق ّدس از زمان و مکان‬ ‫ؾبرده است و حقيقت ّ‬ ‫٘ٔ‪ " -‬بدان کو روح از حقائق ّ‬ ‫ؾبرده را چو‬ ‫است‪ .‬زيرا زمان و مکان از لوازم حقائق جسمانيّو ومتح ّريه است و حقيقت ّ‬ ‫زمانی و مکانی‪ .‬جسم و جسمانی نيست تا از برای او مکانی تعيني کنيم‪ .‬المکان‬ ‫است نو امکان ‪.‬جان است نو تن‪ .‬لطيفو اؽبيّو است نو کثيفو جسمانيّو‪ .‬نور است نو‬ ‫ظلمت‪ .‬جان است نو جسد‪ .‬از عا َمل يزدانست نو کيهان‪ .‬مکانش مق ّدس از امکنو و‬

‫منزه از مقامات‪ .‬بلند است و مرتفع‪ .‬متعالی است و فبتنع‪ .‬کاخ عظمتش را‬ ‫مقامش ّ‬ ‫ايوان کيوان زندانست و قصر مشيد متعاليش راچرخ برين اسفل زمني‪ .‬و ّاما جسد آلتی‬ ‫است از برای روح زيرا متحرک و مرتکب و م ِ‬ ‫کتسب و ُم ِسئ و ُؿب ِسن‪ ،‬روح است نو‬ ‫ُ‬ ‫ّ‬ ‫جسد‪ .‬گنهکاری و ستمکاری و خوشخوئی و نيکوئی منيبعث از جان و روانست نو ت ِن‬ ‫ناتوان‪ .‬ؽبذا نبچنانکو عذاب و عقاب و سرور و اندوه و حزن و طرب از احساسات‬ ‫روحست کذلک پاداش و صواب و عقاب و جزا ومکافات کو از نتائج اعمال حاصل‬ ‫راجع بو روح است نو جسد‪ .‬ىيچ مششريی جبهت کشنت بيگناىی مؤاخده نگردد و ىيچ‬

‫تريی جبهت زخم اسريی معاقبو نشود‪ .‬چو کو آلت است نو فاعل‪ .‬ؿبکوم است نو‬ ‫ک ع ع "‪( .‬ص ‪ ٗ٘ٛ-ٜ‬ج ٔ مکاتيب)‬ ‫حاکم‪ .‬مقهور است نو قاىر َوالبَهاءُ َعلَي َ‬ ‫‪ " -ٔٙ‬و ّاما ترقّی در عا َمل بعد از موت‪ .‬بدان کو بعد از موت عامل اؽبيست و ترقّی در‬ ‫آن فبکن ولی دبوىبت اؽبی نو بسعی و کوشش انسانی‪ .‬يعنی بصرؼ فضل ترقّی فبکن‬ ‫است‪ .‬زيرا ترقّی در مراتب موکول بفضل و موىبت صرفو است و ّاما ترقّی در کماالت‬ ‫دبساعی بشريّو جائز‪ .‬مثالً ترقّی حقيقت صبادی از رتبو صباد بعا َمل نبات بصرؼ موىبت‬ ‫است و نبچنني انتقال حقيت نباتی بعا َمل حيوانی آن نيز بصرؼ موىبت است و نبچنني‬ ‫انتقال حقيقت حيوانی بعا َمل انسانی اين نيز ِ‬ ‫بصرؼ فضل و موىبت است و نبچنني انتقال‬ ‫حقيقت انسانی بو عا َمل ملکوتی نيز ِ‬ ‫بصرؼ موىبت است‪ .‬مقصد اين است کو انتقاالت‬ ‫در مراتب ِ‬ ‫بصرؼ فضل است ولکن اکتسابات کماالت بسعی و کوشش انسان نيز فبکن‬ ‫است‪ .‬مثالً انسان را خدا انسان خلق فرموده و از رتبو صبادی باين رتبو رسانده حال‬ ‫انسان بسعی و کوشش تواند کو اکتسات کماالت انسانی مبايد و ازدياد فضائل و خصائل‬ ‫جويد پس معلوم شد کو در ىر عالَمی قطع مراتب بصرؼ موىبت بوده و اکتساب فضائل‬ ‫بسعی و نبّت نيز فبکن ؽبذا بعد از انتقال از اين عا َمل جسمانی جبهان اؽبی ط ّي مراتب‬ ‫فبکن ولی بصرؼ فضل و موىبت اؽبيّو "‪( .‬ص ٘‪ ٚٗ-‬ج ٖ منتخباتی از مکاتيب‬ ‫حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ؾبرد از مکان و زمانست و ترقّيات بعد از‬ ‫‪" -ٔٚ‬ترقّيات روح بعد از صعود دبلکوت ّ‬ ‫صعود ترقيات کماليست نو مکانی‪ .‬مانند ترقّی طفل از عا َمل جنينی بو عا َمل رشد و عقل و‬ ‫از عا َمل نادانی بعا َمل دانائی و از مقام نقص بو عا َمل کمال‪ .‬وچون کماالت اؽبيّو‬ ‫نامنتاىيست ؽبذا ترقّی روح را ح ّدی معلوم نو "‪( .‬ص ‪ ٔٛ​ٛ‬ج ٖ مکاتيب حضرت‬ ‫عبدالبهاء)‬ ‫‪ " -ٔٛ‬سؤال‪ :‬روح انسانی يعنی نفس ناطقو بعد از صعو داز اين عا َمل فانی بو چو‬ ‫وسائطی ترقّی يابد؟ جواب‪ :‬ترقّی روح انسانی بعد از قطع تعلّق ازجسد ترابی در عا َمل اؽبی‬

‫يا بصرؼ فضل و موىبت ربّانی ويا بطلب مغفرت و ادعيو خرييّو سائر نفوس انسانی و يا‬ ‫مربات عظيمو کو بنام او ؾبری گردد حاصل شود "‪( .‬ص ٔ‪ ٔٛ‬در‬ ‫بسبب خريات و ّ‬ ‫مبحث ‪ ٙ​ٙ‬مفاوضات مبارکو)‬ ‫شیء‬ ‫‪ " -ٜٔ‬چون روح انسانی بعد از خلع اين قالب عنصری حيات جاودانی دارد البتّو ْ‬ ‫موجود قابل ترقّيست ؽبذا از برای انسان بعد از وفات طلب ترقّی و طلب عفو و طلب‬ ‫مربات و طلب فيوضات جائز است چو کو وجود قابل ترقّيست‪ .‬اينست‬ ‫عنايت و طلب ّ‬ ‫کو در مناجاهتای صبال مبارک جبهت آنانکو عروج کرده اند طلب عفو و غفران شده‬ ‫حبق ىستند در آنعا َمل نيز ؿبتاج‬ ‫است و از اين گذشتو نبچنانکو خلق در اين عا َمل ؿبتاج ّ‬ ‫غِن مطلق چو در اين عا َمل و چو د رآن عا َمل‪ .‬و‬ ‫ىستند‪ .‬نبيشو خلق ؿبتاج است و ّ‬ ‫حق ّ‬ ‫حبق است‪ .‬در اينصورت يقني است کو مقربان درگاه اؽبی را شفاعت‬ ‫تقرب ّ‬ ‫غنای آنعا َمل ّ‬ ‫حق‪ّ .‬اما شفاعت در آن عا َمل مشاهبت بشفاعت اين عا َمل‬ ‫جائز واين شفاعت مقبول ّ‬ ‫ندارد‪ .‬کيفيّتی ديگر است و حقيقتی ديگر کو در عبارت نگنجد و اگر انسان توانگر در‬ ‫وقت وفات باعانت فقراء و ضعفاء وصيّت کند و مبلغی از ثروت خويش را انفاؽ بايشان‬ ‫مبايد فبکن است اين عمل سبب عفو و غفران و ترقّی در ملکوت رضبان گردد"‪( .‬از‬ ‫مبحث ٕ‪ ٙ‬ص ٘‪ ٔٚ‬مفاوضات)‬ ‫ٕٓ ‪ " -‬سؤال از عا َمل روح مبوده بوديد کو بعد از صعود از اين جهان جبهان پنهان‬

‫چگونو و چسانست آشنائی در ميان ياران باقی يا نيست‪ .‬ای ثابت بر پيمان عامل‬ ‫جسمانی با وجود بيگانگی اجسام‪ ،‬ياران بايکديگر آشنا و نبدم و نبرازند پس جهان‬ ‫باقی کو عامل وحدت اؽبی و يگانگی رضبانيست بالطّبع آشنائی و الفت روحانی از لوازم‬ ‫ذاتيّو آن جهان پاک است "‪( .‬ص ‪ ٕ٘-ٙ‬ج ٖ منتخباتی از مکاتيب حضرت‬ ‫عبدالبهاء)‬ ‫ٕٔ‪ " -‬و اما سوال از کشف ارواح بعد از خلع اجسام مبوده بوديد ‪.‬البتو آن عامل ‪،‬عامل‬ ‫کشف و شهود است زيرا حجاب از ميان برخيزد و روح انسانی مشاىده نفوس مافوؽ و‬

‫مادون وىم رتبو را مينمايد‪ .‬مثالش انسان وقتی کو در عامل رحم بود حجاب در بصر‬ ‫داشت وصبيع اشياء مستور‪ .‬چون از عامل رحم تولد شد باين جهان آمد اين عا َمل بالنّسبو‬ ‫بعا َمل َرِحم عا َمل کشف و شهود است ؽبذا مشاىده صبيع اشياء را بو بصر ظاىر مينمايد‪.‬‬ ‫هبمچنني چون از اين عا َمل بو عا َمل ديگر رحلت کرد آنچو در اين عا َمل مستور بوده در آن‬ ‫عا َمل مکشوؼ گردد در آنعا َمل بنظر بصريت صبيع اشياء را ادراک و مشاىده خواىد مبود‬ ‫اَقران و اَمثال و مافوؽ خود و مادون خويش را مشاىده خواىد کرد "‪( .‬ص ‪ ٔٙٚ‬ج ٔ‬ ‫منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء)‬ ‫ٕ​ٕ‪" -‬چون روح انسانی جبهان اؽبی بشتابد عا َمل انوار است و مقتضی انوار کشف آثار‬ ‫و ىتک استار‪ .‬پرده برافتد و حقيقت جلوه مبايد‪ .‬ارواح مؤمنني احبّای اؽبی را دبقتضای‬ ‫جهان روحانی ديدار ابدی و وصلت سرمدی حاصل گردد "‪( .‬ص ‪ ٔ​ٔٙ‬رسالو بقای‬ ‫ارواح )‬ ‫ٖٕ‪ " -‬سؤال از روح بعد از صعود مبوده بوديد کو آيا روح بعوامل جسمانی و آنچو براو‬ ‫وارد شده منتبو است يانو‪ .‬بدان کو روح بعد از صعود مانند بيداری از خوابست‪ .‬منتبو‬ ‫َّاس نِيَا ٌماِ َذا َماتُوا انْػتَبُ ُه ْوا و نبچنني‬ ‫جبميع احوال گذشتو ميگردد و حديث مشهور است الن ُ‬ ‫درقرآن ميفرمايد لَ​َق ْد ُکْنت َِف َغ ْفلَ ٍو عن ذَلِ َکو َک َش ْفنَا عْن َ ِ‬ ‫ک الْيَ ْوَم َح ِديْ ٌد(*)‬ ‫َ‬ ‫ص ُر َ‬ ‫ک غطَاءَ َ‬ ‫َ‬ ‫ک َوبَ َ‬ ‫َْ َ‬ ‫(ص ٖٔ ج ٖ منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء ‪)*( -‬مضمون آيو ٕ​ٕ سوره ؽ )‬ ‫ٕٗ‪ّ " -‬اما صعود روح انسان جبهان پُر فتوح البتّو کشف عا َمل جسمانی را مينمايد زيرا ىر‬ ‫رتبو عالی کشف رتبو سافل مبايد لکن رتبو سافل کشف رتبو عليا نکند مثالً انسان از عا َمل‬ ‫خاک بعا َمل انسانی آمده و عا َمل انسانی کاشف جهان خاک است و ىم واقف بو عا َمل‬ ‫نبات و نبچنني مطّلع بو عا َمل حيوان صبيع راکشف مينمايد ولی عامل خاک از عا َمل پاک‬ ‫مربات کو جبهت ارواح گردد البتّو تأثري دارد "‪( .‬ص ٖ‪ٛ‬‬ ‫انسان خرب ندار دو خريات و ّ‬ ‫رسالو بقای ارواح)‬

‫مربات البتّو از برای اموات سبب هتوين سيئات و تزييد حسنات‬ ‫ٕ٘‪ّ " -‬اما خريات و ّ‬ ‫گردد زيرا نفوس از آن خريات مستفيد شوند و آن مانند استغفار است و چون شبر استغفار‬ ‫مربات احسن و اعظم "‪( .‬ص ٕٖٓ ج ٔ امر و خلق)‬ ‫مسلّم خريات و ّ‬ ‫‪ " -ٕٙ‬در خصوص طلب غفران و تالوت مناجات جبهت نفوسی کو از اينعا َمل بآنعا َمل‬ ‫شتافتو اند و وسائل ىدايت نيافتو اند ولی در ؿببّت با دوستان چيزی فرو نگذاشتو اند‬ ‫سؤال مبوده بوديد کو آيا طلب غفران جائز و برای ايشان مثمر شبری ىست‪ .‬در اين دور‬ ‫تضرع و زاری و شفاعت بدرگاه احديّت از برای صبيع نوع انسانی جائز و مثمر شبر‬ ‫رضبانی ّ‬ ‫زيرا اين دوِر صبال مبارک است و رضبت برای صبيع وجود از غيب و شهود "‪( .‬ص ٔ‪ٚ‬‬ ‫رسالو بقای ارواح )‬ ‫‪ " -ٕٚ‬سوال‪ :‬اطفالی کو پيش از بلوغ صعود مبايند يا قبل از وعده از رحم سقوط کنند‪،‬‬ ‫ِ‬ ‫ظل پروردگارند چون سيّئاتی از‬ ‫حال اينگونو اطفال چسانست؟ جواب‪ :‬اين اطفال در ّ‬ ‫آنان سر نزده و باوساخ عا َمل طبيعت آلوده نگرديده اند ؽبذا مظاىر فضل گردند و غبظات‬ ‫عني رضبانيّت شامل آهنا شود "‪( .‬از مبحث ‪ ٙ​ٙ‬ص ٔ‪ ٔٛ‬مفاوضات مبارکو)‬ ‫ول امراللّو ميفرمايند‪:‬‬ ‫حضرت ّ‬ ‫ٔ ‪ " -‬راجع بو سؤالی کو از عا َمل بعد و ارتباطش باين جهان ادنی مبوده بوديد فرمودند‬

‫تصور کيفيّت عا َمل ديگر از برای انسان در اين عا َمل ادنی هبيچ وجو فبکن نو ولی‬ ‫بنويس ّ‬ ‫روح انسان پس از ارتقاء واقف بر حال نفوس در اين عا َمل است‪ .‬فراموشی و انفصال‬ ‫متصور نو ولی کيفيّت آن ؾبهول‪ .‬اتصال ارواح بيکديگر نيز ؿب ّقق "‪( .‬ص ٕ ج ٖ مائده‬ ‫ّ‬ ‫آظبانی ط ‪ ٕٜٔ‬بديع)‬ ‫* * * * *‬ ‫(خزان ٔ٘ٔ بديع)‬

‫فهرستی از آثار دکتر رياض قديمی (گردآورنده و تنظيم کننده اين کتاب)‬ ‫‪‬‬

‫تعاليم‪:‬‬ ‫گلزار تعاليم هبائی‪:‬‬

‫طبع دوم‪ ،‬کانادا‪ٜٔ​ٜ٘ ،‬‬ ‫[حاوی ٓ​ٓ‪ ٔٙ‬نص‪ ،‬درباره ‪ ٕٔٚ‬موضوع از تعاليم و فرائض هبائی]‬

‫انتشار در اينرتنت‪ :‬ژوئن ٕٕٔٓ‬

‫[بو اىتمام داوطلبينی از گروه شاگردان سابق جناب دکرت قديبی]‬

‫نبذه ای از نصوص مبارکو درباره خصائل اىل هباء و فرائض اصحاب شور‪:‬‬

‫‪ ‬تاريخ‪:‬‬

‫طبع سوم‪ ،‬کانادا‬

‫کتاب صبال اهبی حضرت هباءاهلل جل اظبو االعلی‪ :‬طبع دوم‪ ،‬کانادا‬ ‫کتاب سلطان رسل حضرت رب اعلی‪ :‬طبع دوم‪ ،‬کانادا‬ ‫کتاب سيد رسل حضرت ؿبمد‪ ،‬اسالم و مذاىب آن‪ :‬طبع دوم‪ ،‬کانادا‬ ‫کتاب حضرت روح عيسی بن مرمي‪ ،‬مسيحيت و مذاىب آن‪ :‬طبع کانادا‬ ‫جزوه تاريخ اديان (بو انگليسی نيز ترصبو و طبع شده است)‪ :‬طبع دوم‪ ،‬کانادا‬

‫‪ ‬لغت‪:‬‬ ‫دو ىزار لغت‪ :‬طبع ىای مکرر در ايران‬ ‫شش ىزار لغت‪ :‬طبع دوم‪ ،‬آؼبان‬ ‫فرىنگ لغات منتخبو (‪ ٜٔ‬ىزار لغت)‪ :‬طبع دوم‪ ،‬کانادا‬ ‫رياض اللغات‪ ،‬فرىنگ عربی بفارسی (در جلدىای ـبتلف)‪ :‬طبع کانادا‬

‫‪ ‬شعر‪:‬‬ ‫جزوه مقدمو ای در اقسام شعر فارسی‪ :‬طبع کانادا‬