Wijkkrant Heilig-Hart | Uit Het Hart | Herfst 2023

UIT HET HART

WIJKKRANT HEILIG HARTWIJK

Bevraging toekomst Heilig Hartkerk p8-9

Connecteer met Martin p14

#03 – Herfst 2023 – jg 4

v.u. Dirk Schuermans, Prinsenstraat 21, 3500 Hasselt

Beste lezer,

De zomervakantie is achter de rug en het nieuwe schooljaar dient zich aan. Hopelijk hebben jullie er, ondanks de vele regendagen, volop van genoten. Voor ons was het alvast een geslaagde zomer, met een uitgebreid programma, zowel in de binnenstad als in de verschillende wijken. De vele vrijwilligers die onze stad rijk is, hebben zich keihard ingezet, waarvoor dank!

Buurtboetiek

De dienst Wijkopbouw organiseert 2 keer per jaar de buurtboetiek, waar kleine en grote buurtcomités, dorps- en wijkraden, vrijwilligers en andere geëngageerde Hasselaren,… elkaar ontmoeten en inspireren. Iedereen die meewerkt aan buurtacties, straatfeesten, Dag van de Buren, workshops, kleine en grote burenfeestjes is bij deze uitgenodigd! We ontvangen jullie graag op dinsdag 14 november voor een blik achter de schermen van het gerechtsgebouw, een receptie om jullie inzet te vieren en samen naar het inspirerende verhaal van onze gastspreker te luisteren.

Wil je graag op de hoogte blijven?

Schrijf je dan zeker in voor onze nieuwsbrief, dan ontvang je nog een uitnodiging met daarin meer info over het programma en de spreker. Inschrijven doe je via nieuwsbrieven.hasselt.be/#24.

Kerstbuurten

Het is nog maar net herfst, maar voor we het weten hangen de straten weer vol met kerstlichtjes en zetten we onze kerstbomen op.

Doe jij met jouw straat mee met de kerstbuurten? Vorig jaar deden 144 straten mee en werden er in de maand november 5.098 kerstbomen verdeeld!

Meer info kan je vinden via hasselt.be/kerstbuurt.

4 nieuwe Digipunten!

Dit najaar openen we 4 nieuwe Digipunten, waardoor we er 9 in totaal zullen hebben. Veel plaatsen waar burgers geholpen worden met hun vragen, ook veel werk dus. Gelukkig maken vele handen licht werk! Help je graag en ben je handig met computers, laptops en/of smartphone? Word dan één van onze digihelpers! Je hoeft geen expert te zijn.

Meer info:

We wensen jullie veel leesplezier, met deze goedgevulde wijkkrant, boordevol nieuwtjes over jullie wijk.

Dymfna Meynen Steven Vandeput Schepen van de Hasselaar Burgemeester

Inhoud

p2 Woord van de burgemeester

p3 Inhoud – colofon

p4 Rozenstraat –Vraag het aan de redactie

p5 Frans Massystraat

p6 Studentenresidentie Hertz

p7 Laadplein HerkenrodesingelGlascontainer

p8-9 Herbestemming Heilig Hartkerk

p10-11 Zomerfeest in foto’s

p12 Cavaillé-Collorgel – InfobordDaltonthard

p13 Virga Jessefeesten

p14-15 Connecteer met Martin

p16-17 Annelies van het Doppahuis

p18-19 4 Oekraïense generaties

p20 De zomer van Jurn

p21 Music Central zonder Koloniale Waren

p22 Petanque in het RomboutsparkSchilderijconcerten

p23 Markt in de wijk

p24 Marktplan

Colofon

Deze wijkkrant is een initiatief van de dienst Wijkopbouw van Stad Hasselt i.s.m. dit vrijwillige redactieteam:

Hoofdredactie: Dirk Schuermans (dirk.schuermans@telenet.be) en Raymond Rutten (raymond.rutten@telenet.be)

Teksten: Jan Custers, Karel Bollen, Annemie Reysen, Willy Cosyns, Lander Bikkembergs, Luc Smeets, Dirk Schuermans, Raymond Rutten.

Fotografie: studenten Fotografie Qrios Greet Vanreusel, Bianca Mathijs en Annouk Donné; Raymond Rutten, Dirk Schuermans, Annemie Reysen, Lander Bikkembergs, stad Hasselt, Jurn Swerts/Politie LRH

Vormgeving: tricolor.be

Drukwerk: Realise Printing

Wil jouw vereniging of organisatie in de winterkrant een activiteit of weetje laten opnemen?

Stuur dan voor 15 november 2023 een mailtje naar raymond.rutten@telenet.be.

zie p10-11

Waarom staat er een kindje aan de seniorenflats in de Rozenstraat?

In de nis aan de ingang van de seniorenflats in de Rozenstraat staat een kindje dat een rode wereldbol draagt. Het kind waakt over “Het Gesticht H. Hart”, de oude benaming van het gebouw. Zijn rode wereldbol met kruis verwijst naar de historische rijksappel en de kleur ervan naar het hart en de liefde. Het kind staat voor de sociale spiritualiteit van de zusters Kindsheid Jesu, een orde die in 1835 het levenslicht zag in Gent. De orde zet zich in voor het welzijn van kinderen, ouderen en zieken in behoeftige situaties. De congregatie werd in de eerste helft van de 19de eeuw door pastoor-deken Vaesen naar Hasselt gehaald. De zusters waren de opdrachtgevers van het gebouw.

In de strijd tegen onwetendheid en analfabetisme werden de zusters destijds door de stad hartelijk ontvangen. Zo kon de stad sterker inzetten op volksonderwijs en opvang van weesmeisjes. Dat er in 1845 amper 46% van de kinderen naar school gingen, kunnen we ons nu moeilijk voorstellen. Dit zou met de komst van de zusters snel veranderen. In hun woning op het Hemelrijk gaven ze weesmeisjes

Vraag het aan de redactie!

onderdak en leerden hen lezen en schrijven. De school van de zusters barstte uit haar voegen. Daarom verhuisden het klooster en het weeshuis in de jaren dertig naar de nieuwbouw van Gessler, een Limburgse interbellumarchitect.

In de linkervleugel werd het klooster ondergebracht en in de rechtervleugel het weeshuis met in het centrale deel een kapel. Aan de kant van de Blijde Inkomststraat was er nog ruimte voor een lagere school.

Vanaf de tweede helft van de 20ste eeuw werd het idee van weeshuis verlaten en werd ingezet op ondersteuning van gezinnen in moeilijkheden. Jongens en meisjes vonden tijdelijk hun thuis in een leefgroep van de vzw “De Oever”.

In 2005 werden de leefgroepen omgebouwd tot 28 sociale seniorenflats. Waar het Jezuskindje aanvankelijk kinderen uit kwetsbare gezinnen begroette, biedt het vandaag troost aan hen die hier onderdak hebben.

De voorbije edities probeerden we al diverse aspecten of plekken uit de geschiedenis van onze wijk te belichten. Maar natuurlijk zijn er nog tal van ‘onbeantwoorde vragen’, zoals die hierboven. Heb jij dus zelf zo’n vraag? Mail ze dan naar onze redactie (zie colofon, pagina 3) met je naam en adres erbij, dan zoeken wij het voor je uit! (of we proberen het althans…)

Luc Smeets

Het verhaal van de Frans Massystraat

De Frans Massystraat maakte voor de komst van het station deel uit van de oude Boekstraat die van de huidige Koningin Astridlaan naar Runkst liep. Na de bouw van het station veranderde de naam van dit straatgedeelte in Wagenstraat, om met de vestiging van de werkhuizen

N.V. Boermans (tegenover het huidige Van Veldekecentrum), te worden herdoopt in de Nijverheidsstraat. In 1945 kreeg de straat haar huidige naam.

Frans Massy was een sympathieke kapper uit de Koningin Astridlaan die altijd wel klaar stond voor een grap. Tijdens de Eerste Wereldoorlog zag je vaak Duitse militairen in zijn salon rondhangen. De bezetters wisten echter niet dat ze bij agent X van ‘The Cereal Company’ te biecht gingen. Dit spionagenetwerk speelde via Nederland inlichtingen door aan de geallieerden. Frans luisterde altijd aandachtig naar de stoere oorlogsverhalen. Hij kreeg zelf eens een ansichtkaart van de Hartmanns -

willerkopf in de Elzas in handen.

Een Duitser had die van zijn ouders ontvangen.

Zij hadden met kruisjes de opstelling

van de Duitse kanonnen erop aangeduid! Razendsnel speelde Frans deze informatie door.

Een maand voor het oorlogseinde werd hij verraden en belandde hij in de Oude Gevangenis. Twee dagen later werd hij vermoord in zijn cel teruggevonden. Omwille van zijn heldendaden kreeg hij een ereplaats op het Oude Kerkhof. Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren de Duitsers hem duidelijk niet vergeten, want ze vernielden zijn graf. Na de oorlog herstelde de stad het graf en werd er een straat als eerbetuiging naar hem genoemd. In 2018 bezocht een Frans legerbataljon zijn graf om hem hulde te brengen. Kom je het Oude Kerkhof binnen, kijk dan even naar links en gedenk eveneens deze dappere held.

Studentenresidentie Hertz is open

Sinds begin juli leeft het studentenhome aan de Armand Hertzstraat verder onder de naam ’studentenresidentie Hertz’. Bij de officiële heropening na de renovatie werden omwonenden getrakteerd op een rondleiding, een drankje en een vers gebakken wafel met slagroom.

Hertz Hasselt biedt na de grondige renovatie 161 studentenkamers met eigen badkamer aan. ”De nieuwe bewoners zullen iets ouder zijn dan voorheen, want in de plaats van middelbare scholieren focussen we op studenten van de verschillende campussen van het hoger onderwijs hier in Hasselt”, licht CEO Christian Teunissen van het verhuurkantoor toe. ”Hasselt is een fors groeiende studentenstad met intussen meer dan 22.000 studenten*. Studenten uit heel België en uit het buitenland komen vandaag naar Hasselt en verwachten een kwalitatieve woon- en studeerplek vlakbij hun school en het centrum van de stad.” Ervaring uit andere steden leert bovendien dat de positieve sociale interactie met andere huurders, weinig overlast veroorzaakt voor de omliggende buurt, benadrukt hij verder. Voorlopig komt er echter nog geen inwonende conciërge in het gebouw.

Ook jonge, pas afgestudeerden kunnen hier verblijven in afwachting van hun verhuizing naar de reguliere huur- of koopmarkt. Daarmee blijft het gebouw dus het hele jaar door in gebruik en zijn er niet langer onderbrekingen tijdens de schoolvakanties zoals vroeger. Dat laatste betekent dat de stad het gebouw niet langer zal kunnen gebruiken, bijvoorbeeld bij verkiezingen.

De binneninrichting van de grote centrale ruimtes zijn bewust ingericht als gezellige ontspannings- en ontmoetingsplekken, waar de huurders samen tv kijken, koken

en eten, een potje tafelvoetbal spelen of gewoon zitten babbelen met elkaar. Buiten hebben ze een grote tuin ter beschikking. En natuurlijk is er altijd het nodige studieen privécomfort van hun eigen kamer. De verbouwing zelf mag geslaagd genoemd worden. Door het verwijderen van valse plafonds krijgt elke kamer een extra hoogte-boost. De industriële sfeer van een naakte ruimte met zichtbare betonnen elementen combineert uitstekend met de goed doordachte, nieuwe indeling en uitrusting. De kamers hebben een oppervlakte tussen 15 en 38 vierkante meter. Ze bieden plaats aan één of twee personen en er zijn ook kamers met voorzieningen voor andersvaliden. De verhuur verloopt intussen vlot, laat het verhuurkantoor ten slotte nog weten. Buurtbewoners kunnen met hun vragen altijd terecht bij Nanno van ’t Klooster via het mailadres hasselt@xior.be.

*Bron: Stadim Kotkompas 2022

Nieuw elektrisch laadplein op komst

Vanaf vrijdag 13 oktober komen er 18 nieuwe laadplekken voor elektrische auto’s bij in onze wijk. Aan de parking van de warenhuissite langs de Herkenrodesingel werkt een aannemer momenteel aan de plaatsing van 7 gewone AC-laders van 22 kW en 2 DC-snelladers van 150 kW. Elke lader kan de batterij van twee auto’s tegelijk opladen. De brandstofleverancier die op de site ook al een klassiek tankstation uitbaat, investeert op deze manier volop in de toekomst van elektrisch rijden.

Vanaf half september zal je geleidelijk aan zien hoe de bovengrondse laadinfrastructuur wordt opgebouwd. Dan moet de netbeheerder het laadplein nog aansluiten op de hoogspanningscabine. Als alles volgens planning verloopt, kunnen elektrische rijders dan vanaf half oktober aankoppelen tijdens een winkelbezoek of buiten de openingsuren van de winkels. Opladen kan spontaan of via een abonnement. Info over beide oplossingen vind je binnenkort bij het nieuwe laadplein.

Ondergrondse glascontainers aan sporthal Alverberg

Recent verving een aannemer in opdracht van de stad de bovengrondse glasbollen aan sporthal Alverberg door ondergrondse containers.

De stad stelde in het verleden immers heel wat sluikstorten vast rond haar groene en witte glasbollen. Bij de bestaande, ondergrondse containers waarbij enkel een metalen sleuf boven de grond uitsteekt, was dat daarentegen heel wat minder. Bovendien hadden omwonenden

volgens de stad ook veel minder last van het storende geluid van brekend glas bij de ondergrondse exemplaren.

Daarom besliste de gemeenteraad al in september 2022 unaniem om systematisch alle bovengrondse glasbollen te vervangen in en rond het centrum. Die hele ombouw gebeurt in een periode van maximaal 4 jaar en werd gebudgetteerd op iets meer dan een half miljoen euro.

Draagvlak voor een multifunctionele toekomst voor onze kerk

Een goed jaar geleden vonden Lieve Proost en Karel Bollen het meer dan hoog tijd om de herbestemming van de Heilig Hartkerk opnieuw op tafel te leggen. Een vroeger participatietraject, in samenwerking met UHasselt, had al een aantal heel goede ideeën en voorstellen naar boven gebracht. Dat noeste werk belandde echter in de koelkast. Tot begin dit jaar, toen Lieve en Karel een bevraging organiseerden bij de inwoners van de wijk. Ze pikten de draad op en startten vanaf dat eerdere onderzoek. Uit de talrijke reacties trekken zij vandaag de eerste conclusies, laat Karel Bollen weten aan onze redactie.

“Inmiddels is het vrij zeker dat het religieuze, liturgische en bezinningsgerichte in de kerk naar de benedenruimte verhuist”, steekt Karel van wal. “Veel mensen zijn begaan met de toekomst van het gebouw. Ruim 250 gezinnen hebben in de voorbije maanden – via het scannen van de QR-code, binnen verenigingen of op het Zomerfeest – hun gedacht gegeven over de toekomst van de kerk. Hartelijk bedankt daarvoor!”

‘De Heilig Hartkerk moet blijven als baken, als herkenningspunt en als realisatie van de bewoners.’

Nagenoeg iedereen geeft aan dat het gebouw moet blijven met een rol in het gemeenschapsleven. Wel lezen we vaak dat de kerkomgeving een aanpak verdient, met meer groen, zitbankjes, kleine speeltuigjes,… en het afremmen van het verkeer van de Plantenstraat.

‘Het moet een vergaderplek voorzien voor de bestaande verenigingen in de buurt.’

De Kerkraad zorgt er intussen (samen met Sint-Vincentius en de Scouts) al voor dat de voormalige sacristie omgebouwd wordt tot een moderne polyvalente vergaderruimte.

‘We hebben nood aan een plek voor ontmoeting en buurtactiviteiten. We moeten verbondenheid creëren.’

Binnen dit aspect past een ruim gamma van suggesties. Het kan een wijkcentrum worden, dat activiteiten organiseert als Repair Café, workshops, sociale horeca, uitwisselplek voor boeken, praatcafé met nieuwkomers, maandelijkse borrelavond, (nieuwjaars)receptie en andere buurtgerichte feesten zoals het recente Zomerfeest.

‘Omwille van de (huidige) verbouwingen is er vooral binnen de Tuinwijkschool nood aan uitwijkmogelijkheid’

Daarnaast zijn er pleidooien om de ruimte in te richten als turnzaal of multifunctionele sporthal, een speelplek voor kinderen, maar met ook een ontmoetingsplek en studeerruimte voor jongeren. Door de combinatie met alternatieve horeca brengt het ouders en buurtbewoners samen.

‘Een cultureel buurtcentrum, met concerten, optredens, filmavonden, tentoonstellingen, gespreksavonden, lezingen, …’

Opvallend veel reacties gaan die culturele kant op, liefst in afspraak of samenspel met het Cultureel Centrum.

De aanwezigheid van het geklasseerde orgel biedt op dat vlak een aantal kansen, maar kan evenzeer belemmerend werken. Sommigen hopen veeleer op een kunstencentrum, waar plaatselijke kunstenaars mekaar ontmoeten, samen creëren, werken en exposeren.

‘Vanuit het ontstaan van de kerk, moet de zorg voor kwetsbare mensen voorop staan.’

Met de toename van het aantal mensen in armoede, denkt men onder andere aan voedselhulpverlening, weggeefwinkel of sociaal restaurant. Met een andere insteek droomt men van taallessen voor nieuwkomers, onderdak voor mensen uit bijvoorbeeld Oekraïne, dagopvang voor ouderen en personen met een beperking, … “‘Multifunctioneel’ is de term die het meest voorkomt en waarbij de respondenten dus aangeven dat ze zoveel mogelijk functies

gecombineerd willen zien”, vat Karel samen. “Met een oppervlakte van 1.100 m² is er trouwens zeker wat mogelijk, in zover het functioneel en bouwtechnisch lukt natuurlijk. Het is in alle geval erg bemoedigend dat zowel de stad als het bisdom zich positief hebben uitgelaten over de inspanningen van de Kerkraad om samen met de werkgroep naar een zinvolle herbestemming van het gebouw te streven”, benadrukt hij ten slotte. En omdat de bevraging in feite nog altijd verder loopt, voegt hij er de volgende oproep aan toe: “Wil je mee de toekomst van het kerkgebouw helpen uitbouwen of ideeën aanreiken? Scan dan de QR-code in of mail gewoon naar lieve.pr@gmail.com.”

Wat doe je als het te fel regent om een groot buitenevenement te laten plaatsvinden?

Het overkwam de organisatoren van het Zomerfeest aan de Heilig Hartkerk tijdens het eerste weekend van augustus. Toch

slaagden ze erin om met hun plan B honderden wijkbewoners te laten genieten van een heel aangename namiddag binnen in de Heilig Hartkerk. Voor wie nog zou twijfelen aan het potentieel van dit gebouw, laat je overtuigen door deze fotoreeks van Qrios-fotografiestudenten Bianca en Anouk.

Vers geld voor

Cavaillé-Collorgel!

De stad Hasselt voorziet 5.000 euro voor de organisatie van een concertreeks op het beschermde Cavaillé-Collorgel in de Heilig Hartkerk. Maar voordat die concerten kunnen plaatsvinden, moet het orgel een opknapbeurt krijgen. Als eigenaar heeft de stad zelf een subsidieaanvraag ingediend voor 10.000 euro, voldoende om het befaamde orgel opnieuw in een concertwaardige staat te brengen. Aristide Cavaillé-Coll was en is nog steeds ’s werelds beroemdste orgelbouwer uit de negentiende eeuw. Alhoewel het niet erg groot is, heeft het orgel in de Heilig Hartkerk zeer kwalitatieve pijpen, die een unieke klank voortbrengen - in België althans. Zijn twee grote broers in ons land, de orgels in respectievelijk het conservatorium van Brussel en de Sint-Niklaaskerk in

Gent, zijn momenteel onbespeelbaar. Het laatste staat er zelfs al bijna zeventig jaar ongebruikt bij. Dat maakt van Hasselt een populaire tussenstop voor rondreizende organisten en orgelfans uit vele landen. In augustus nog werden op het orgel masterclasses gegeven aan tien internationale studenten die deelnamen aan de Zomeracademie Alden Biesen. Zij waren erg onder de indruk en prezen de klank van het instrument.

Nieuwe prikbord aan de Heilig Hartkerk

Aan de toren van de Heilig Hartkerk werd een prikbord geplaatst waar de eucharistievieringen en andere kerkactiviteiten zullen worden geafficheerd. Het bord staat daarnaast ter beschikking van de verenigingen in de wijk. Zij kunnen hun activiteiten binnenbrengen op het parochiesecretariaat (via de achteringang van de kerk) of bij dhr. T. Driesen, Goetsbloetsstraat 11.

UPDATE - Speelplaats te koop!

”Meer dan de helft van de tegels is intussen figuurlijk gewipt!”, laat Stijn Piette, voorzitter van het oudercomité Daltonschool ons op de valreep weten. ”Voor een laatste effort kijken we nog naar de lokale handel. Samen met de opbrengst van andere acties van het afgelopen schooljaar krijgen we dan het nodige budget van 10.000 euro bij elkaar.”

”De geveltuin zal binnenkort gegund worden aan een aannemer, zodat de werken dan spoedig kunnen starten”, vertelt hij verder. De aanbesteding van deel 2 van het project komt bij het begin van het schooljaar op de markt, zodat die werken dan hopelijk begin 2024 kunnen starten. Info: www.daltonthard.be

‘Gestrekt in Openheid’ is het thema waarmee de groep gelovigen uit onze wijk, samen met die van Runkst opstapt in de Virga Jesse-ommegang van volgend jaar. “We halen inspiratie uit het Bijbelse tafereel waarin Maria de boodschap ontvangt en zich openstelt voor de onbevlekte ontvangenis”, licht Bart Laenen toe. “Zich openstellen voor een onverwachte ontmoeting, daar gaat het om. Dat hebben we proberen te vertalen naar vandaag. Wanneer iets onverwachts je overkomt, hoe reageer je dan? Sluit je jezelf af wanneer iemand je vragend aankijkt of goedendag

Stap mee in de Virga Jesseommegang

zegt? Of laat je je verrassen door het onverwachte? Die twee mogelijke reacties proberen we uit te beelden in onze groep.”

Licht en donker

Onze groep bestaat uit twee delen, vertelt Bart verder. “Vooraan loopt een groep mensen die zich afsluit van de dingen om zich heen. Zij zijn donker gekleed en eerder statisch. De tweede groep die achteraan loopt, brengt door middel van zang en dans en lichter gekleurde kleding de diversiteit en openheid voor het onverwachte in beeld. Doorheen de eerste groep zullen zich figuranten bewegen die trachten mensen in deze groep te overhalen om zich open te stellen voor het onverwachte. Een aantal van hen zal zich effectief openstellen en zij gaan dan door een poort heen naar de tweede groep. Hun kleding verandert daarbij van donker naar licht. Vooraan in de tweede groep zullen er mensen zijn die - ook al hebben ze zich initieel opengesteld voor het onverwachteterug door de poort naar voor, dus naar het donkere, gaan. Na deze groep volgt een buffergroep die het koor voorafgaat en waarin met platen of andere elementen de boodschap nog eens aan het publiek gepresenteerd wordt.”

Mensen die mee willen opstappen, kunnen contact opnemen met Bart Laenen via bart@opt2mus.be of op het gsm-nummer 0484 94 74 60.

Gooi je masker af en connecteer

Martin Oluwadiran is geen onbekende in onze stad. Hij organiseert via zijn vzw Perspectief samenkomsten, lezingen en kunsttentoonstellingen en geeft daarnaast workshops voor talloze kunstschilders in spe. Maar wist je dat hij ook in onze wijk woont? Voor ons reden genoeg om deze interessante man even in de schijnwerpers te zetten.

Gevlucht van Nigeria naar België

Als geëngageerd en vredelievend persoon stak Martin zijn afkeer van sociale onrechtvaardigheid in Nigeria niet onder stoelen of banken. Tot hij 25 jaar geleden plots genoopt werd in allerijl, en zonder zijn gezin, de wijk te nemen voor de levensbedreigende corruptie in zijn land. Hij arriveerde als politiek vluchteling in Hasselt en nam al snel onze nationaliteit aan, dankbaar als hij was (en nog steeds is) voor het goede onthaal dat hem hier te beurt viel.

Kunst: zijn beroep en zijn passie

In Nigeria - het land was toen nog een kolonie van het Britse Koninkrijk - liep hij lagere school bij missionarissen uit Alabama. “Na de lessen en het bijbelonderricht toverden de missionarissen de verfkwasten en flipovers tevoorschijn waarop de kinderen hun schilderinstincten konden botvieren”, herinnert Martin zich. Al gauw borrelde het talent van Martin naar boven. Dat was zijn ouders niet ontgaan en ondanks hun beperkte middelen

stelden zij het belang van Martins ontplooiing voorop. “Ze stimuleerden mij om aan de kunstacademie schilderen en beeldhouwen te studeren. Later onderwees ik 15 jaar lang plastische kunst aan de art school en creëerde nadien mijn eigen kunstschool.”

Ook na zijn vlucht uit Nigeria is Martin nooit gestopt met acrylschilderijen op doek te maken. Hij exposeert op vele plaatsen, onder andere in La Galleria (Europese Commissie) in Brussel.

Zijn vader is zijn inspiratie, vrijheid zijn liefde, ‘verbinden’ zijn credo

Zijn vader was ‘voorman timmerwerk’ en fungeerde ook als contactpersoon tussen de missionarissen en de lokale overheid.

“Van hem erfde ik de liefde voor vrijheid in zaken als geloof en overtuiging, evenals respect voor de ander. Ik leerde ook hoe belangrijk het is dat mensen elkaar ontmoeten en leren kennen, over grenzen, huidskleuren en religies heen. Gooi je masker af en connecteer!”, vertelt Martin filosofisch.

Een doener

Een en ander zet hij om in praktijk.

“Al jarenlang geef ik workshops waar ik hobbyschilders opleid en ze samen laat schilderen vanuit hun hart. Want naast verf zijn ernst en plezier maken de ingrediënten, penseel en hart de instrumenten”, licht Martin zijn werkwijze toe. Op de abdijsite van Herkenrode organiseert hij jaarlijks groepstentoonstellingen van mensen met verschillende achtergronden en uit verschillende kunstdisciplines. “Aan de recentste tentoonstelling namen meer dan 90 kunstenaars deel”, voegt hij er trots aan toe.

Onlangs richtte hij een ‘kleurengemengd’ gospelkoor op dat bestaat uit een 40-tal zangers en muzikanten van zowel Afrikaanse als andere origine. Een eerste gospelconcert had drie maanden geleden plaats in de kerk van Godsheide. “Er worden vooral Amerikaanse en wereldbekende songs gezongen waarbij het publiek gemakkelijk kan meezingen en meedeinen. Het geheel creëert een gevoel van enthousiasme, ontspanning en samenhorigheid.” In januari 2024 staat een gratis optreden van het gospelkoor in onze H. Hartkerk gepland. De precieze datum krijg je in het winternummer.

Vrede gevonden

De politieke toestand in Nigeria is intussen al jaren gunstig geëvolueerd zodat Martin de contacten met zijn familie ter plaatse heeft kunnen herstellen. “Een van mijn drie kinderen studeerde intussen aan de UHasselt.”

Martin kan het, ook in onze wijk, bijzonder goed vinden. Hij lacht graag en is dankbaar voor wat het leven hem heeft gebracht: schilderen, onderwijzen en verbinden. Voldoende om van hem een begeesterd en gelukkig man te maken. En iemand die inspireert.

Pionier van Doppahuis met pensioen

Wie Annelies zegt, zegt het Doppahuis en wie het Doppahuis zegt, zegt Annelies. 42 jaar geleden stond Annelies Vandebroek aan de wieg van ons ontmoetings- en opleidingscentrum en tot op vandaag coördineert ze de werking. Officieel is Annelies onlangs met pensioen gegaan, maar in de praktijk blijft ze zich inzetten als vrijwilliger. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan!

“Ik heb in m’n hele leven maar één job gehad en het was een heerlijke job! Er was ook veel afwisseling: nieuwe cursussen, nieuwe vrijwilligers die nieuwe ideeën meebrengen...”, blikt Annelies tevreden terug. “Omdat we altijd onafhankelijk zijn gebleven, kunnen we de meest uiteenlopende cursussen organiseren. Noem een onderwerp en ik denk dat we er iets rond gedaan hebben.” Een greep uit het historische aanbod van het Doppahuis liegt er niet om: yoga, bonsai, feng shui, keramiek, ukelele, sterrenkunde, spinnen, zijdeschilderen, karate… Om nog maar te zwijgen over de vele taallessen, wereldse kookworkshops of het (zomer-)aanbod voor kinderen.

Vaak speelt het Doppahuis een pioniersrol wat onderwerp en aanbod betreft.

“We zijn als organisatie niet gebonden door politiek of een zware administratie waardoor we snel kunnen schakelen”, gaat spraakwaterval Annelies verder. “Vooral in de beginjaren gebeurde het wel eens dat iemand met een bepaald talent binnenwandelde en we de dag erop al een cursus organiseerden. Of neem nu de cursus yoga. Het gesleur met tafels en stoelen werd ons te veel dus maakten we er stoelyoga van.”

Werkloos, jong en creatief

Annelies kreeg haar droomjob niet in de schoot geworpen, ze creëerde hem zelf. Begin jaren 80 kwam ze op een arbeidsmarkt terecht die weinig kansen bood aan jongeren. Als creatieve, werkloze jongeling ging Annelies op zoek naar een zinvolle daginvulling. Als 18-jarige gaf ze al lessen spinnen in Beringen en Tongeren en op zondagochtend stond ze op de antiekmarkt. Op de avondschool schilderkunst leerde ze Marina Tryers kennen en samen zouden ze het oppashuis oprichten.

“Marina en ik schreven ons in voor wat cursussen bij de zogenaamde doppersateliers van de vzw CVI”, zegt Annelies.

“Niet veel later organiseerden we er zelf cursussen macramé, weven en spinnen. Met een groepje gelijkgestemden startten we ook rondreizende ateliers, maar we merkten al snel dat er behoefte was aan een huis, een plaats om samen te komen. Dus gingen we op zoek naar een huis voor onze workshops en vonden dat in

de Stadsomvaart. Bij het openen van een bankrekening voor onze nieuwe vereniging moesten we een naam opgeven. We keken elkaar aan en zeiden: we organiseren ateliers voor doppers (werklozen) vanuit een huis. Doe maar het Doppahuis.”

Laag plafond

In de Stadsomvaart nam het Doppahuis een vliegende start. Op zolder kwam een spinen weefatelier, in de kelder een donkere kamer, er was een zeefdrukkerij, zelfs een kleine kringloopwinkel en een echt restaurant waar iedereen welkom was. “De doka had een vrij laag plafond, leerkracht fotografie Jan kon er net rechtstaan”, lacht Annelies. “Hij was de maatstaf. Was je groter dan hem dan werd je doorverwezen naar de cursussen weven of zeefdrukken.” Al snel werd het huis te klein en vond het Doppahuis definitief onderdak in de Ambachtsschoolstraat.

“Het Doppahuis heeft me geduldiger gemaakt en beter leren luisteren en communiceren”, besluit Annelies. “Vooruit leren kijken in plaats van achterom. Ik leerde er ook om niet te snel te oordelen en om de talenten in mensen te zien. Omdat bij ons geen pedagogisch diploma is vereist, kan iedereen voor de klas staan. Soms hebben mensen gewoon een duwtje in de juiste richting nodig om te ontdekken wat ze echt kunnen bereiken. Door de jaren heen heb ik mogen samenwerken met meer dan 300 vrijwillige lesgevers en minstens 25 vaste collega’s en bestuursleden. Ik wil hen allemaal bedanken want zonder hen was er van het Doppahuis geen sprake.”

4 Oekraïense generaties voelen zich hier thuis

In maart 2022, drie weken na het uitbreken van de oorlog met Rusland, kwam het Oekraïense gezin Kostiuk in onze wijk terecht. Na anderhalf jaar voelen Iryna (33), Yaroslav (35), Denys (7), Roman (1,5), Alevtyna (55), Lidiia (75) en Leontii (80) zich al helemaal thuis. Maar daar hebben ze zelf ook grote verdienste aan.

“We hebben er vanaf het begin alles aan gedaan om ons zo goed mogelijk te integreren”, zegt Iryna, die net als haar mama Alevtina gynaecoloog is. Mijn man Yaroslav en ik zijn meteen naar Qrios getrokken om Nederlands te leren. Dat is behoorlijk goed gelukt. We hebben ook inburgeringscursussen gevolgd en onze zoon Denys heeft ondertussen het eerste leerjaar op de campus Tuinwijk achter de rug. Hij gaat ook naar het LeOnhuis, waar anderstalige kinderen en hun ouders geholpen worden. Voor mijn grootouders Lidiia en Leontii is het moeilijker. Zij doen hun best om de taal te leren, maar op hun leeftijd gaat dat niet zo vlot. Door de taalbarrière is integratie voor hen nog een groot probleem.”

Chaos en paniek

Roman werd geboren op de dag dat de oorlog begon en de bevalling was heel moeilijk, zowel emotioneel als fysiek. “Bevallen onder constant luchtalarm, het geluid van explosies, totale chaos en paniek is geen pretje”, mijmert Iryna.

“De eerste dagen na de geboorte ben ik met Roman meer dan eens zo snel ik kon van de vierde verdieping van de kraamkliniek naar de kelder gevlucht om te overleven. Drie weken na zijn geboorte zijn we gevlucht. België was een voor de hand liggende bestemming, want de ouders van Yaroslav, zijn zus en zijn schoonbroer wonen al sinds 2017 in Hasselt. “Mijn vader was militair en na de Krimoorlog moest hij omwille van politieke redenen het land verlaten. Hij voelde aan dat er nieuwe conflicten zaten aan te komen en daarom is hij naar België gevlucht”, aldus Yaroslav.

No go op luchthaven

En zo kwamen de vier generaties Kostiuk in Hasselt terecht. “Een reis met de nodige hindernissen”, vertelt Iryna. “Familieleden hebben ons naar Warschau gebracht en daar zouden we het vliegtuig naar België nemen. Maar op de luchthaven kregen we van van de luchtvaartmaatschappij te horen dat onze drie weken oude zoon niet mee mocht, omdat hij geen internationaal paspoort had. Volgens de site van de luchtvaartmaatschappij hadden kinderen jonger dan een maand nochtans geen pas nodig. Het vliegtuig is dan zonder ons vertrokken en we zijn blijven huilen met de baby in onze armen. Uiteindelijk heeft een andere luchtvaartmaatschappij ons toch meegenomen. Zij vlogen niet naar

België, wel naar Amsterdam. Niet echt wat we wilden, maar we hadden geen keuze en dus hebben we met ons laatste geld nieuwe tickets gekocht. Vrienden van mijn schoonouders hebben ons in Amsterdam afgehaald en naar Hasselt gebracht.”

Nederlandse woorden en kinderfiets

“Daar werden we opgevangen door een inwoner van de Plantenstraat. Negen maanden heeft hij ons in zijn huis laten wonen en daar zijn we hem ontzettend dankbaar voor. Hij heeft ons verwelkomd met het Oekraïense volkslied, we hebben toen letterlijk tranen gelaten. Hij heeft ons ook de eerste stappen in het Nederlands helpen zetten. Overal in huis hing hij briefjes met Nederlandse woorden, zo hebben we veel dingen leren benoemen. Hij verbeterde ons als we de woorden verkeerd uitspraken. Andere buren hebben ons dan weer geholpen om een wat eigen stek te vinden. Dankzij hen huren we nu een gezellig huis in de Prinsenstraat. Ook daar zijn de buren top. Toen ze hoorden dan Denys graag fietste, hebben ze ons een kinderfiets cadeau gedaan.”

Toekomst

Bij aankomst kregen de Kostiuks, net als alle Oekraïense vluchtelingen, steun van het OCMW. “Maar die hebben we nu niet meer nodig, want ik heb sinds kort een vast contract als ICT-ingenieur bij een bedrijf in Eigenbilzen”, glundert Yaroslav. Voor Iryna ligt het wat moeilijker, want haar diploma is nog niet goedgekeurd. “De erkenning zal er wel komen”, zegt ze hoopvol. “Ondertussen ben ik in het ziekenhuis gaan vragen of ik geen kijkstage mocht komen doen op de afdeling gynaecologie en dat is toegestaan. In september of oktober begin ik eraan. Hopelijk is dat de eerste stap naar een Belgische carrière als dokter. Want onze toekomst ligt hier. Uiteraard missen we ons vaderland, maar terugkeren naar Oekraïne is geen optie. Onze regio wordt bijna constant beschoten. Een groot aantal artsen en andere mensen werden gedood. Onze neef van 23 is twee maanden geleden omgekomen in de oorlog. Zijn moeder pleegde bijna zelfmoord… De oorlog zal nog lang duren, vrezen we. We gaan zeker in België blijven.”

De zomer van Jurn

Onze sympathieke wijkagent Jurn Swerts houdt enkele fijne herinneringen over aan de voorbije zomer. Aan de ene kant trok hij hoogstpersoonlijk naar de nationale défilé in Brussel, op 21 juli. Een week eerder bezorgde hij de 12-jarige Enora een onvergetelijke politiedag, in samenwerking met Make-A-Wish.

Die organisatie vervult de hartenwens van kinderen tussen 3 en 18 jaar met een levensbedreigende medische aandoening om hen kracht te geven de strijd tegen hun ziekte verder te zetten.

”Enora is helemaal gek op de politie en wil graag commissaris worden”, lazen we op de Facebookpagina van Politie LRH. Jurn had zelf niet meer woorden nodig om zijn

collega-wijkinspecteur

Jo Vanrintel te helpen

bij de voorbereiding van een leuk, gevarieerd programma voor het meisje. ”Als je met een kleine inspanning iemand gelukkig kan maken, dan is er toch niks dat je tegenhoudt, wel?”, vertelt Jurn achteraf. ”Dat is

een van de redenen waarom ik mijn job als wijkagent zo graag doe. Om op mijn manier kort bij de mensen te staan en hen te helpen. En iemand gelukkig te maken door niet meer dan een paar uurtjes te spenderen.” Enora ging onder andere op bezoek bij de vervangende korpschef, maakte kennis met politiehond Eva, leerde iemand in de boeien slaan en mocht onder het oplettende oog van schietinstructeur Jurn een aantal schoten lossen met een verfpistool. ”Daar schrok ze toch een beetje van, van wat het is om een wapen vast te houden”, lacht Jurn achteraf. ”Maar ze deed dat heel goed!”

Een week later trok hij samen met drie collega’s naar de nationale défilé in Brussel om er zijn bijdrage te leveren aan een goed verloop van die dag. Dat brengt ons meteen tot de volgende vraag: zou onze koning gevoeld hebben dat hij de hele dag in veilige, Hasseltse - en zelfs Heilig Hartse - handen was?

Heb je onze wijkagenten zelf nodig voor iets? Contacteer hen dan gerust!

Jurn Swerts

(wijkinspecteur Heilig-Hartwijk)jurn.swerts@police.belgium.eugsm 0491 71 32 92

Lort Cleeren

(wijkinspecteur Stationswijk)lort.cleeren@police.belgium.eugsm 0494 51 63 82

Music Central zonder Koloniale Waren?

Ondanks het optimisme van vorig jaar zal het pand Koloniale Waren aan de Koningin Astridlaan voorlopig geen muziek voortbrengen. Half augustus was in de pers namelijk te lezen dat de organisatie die achter de schermen volop bezig was om nieuw leven te blazen in het pand, ervoor gekozen had om uit te wijken naar de voormalige gekende muziekwinkel aan het Van Veldekeplein.

”We hebben twee jaar heel veel tijd en voorbereidingen gestoken in Koloniale Waren”, licht Wim Vanschooren ons toe.

”Daarnaast staken we ook heel wat geld in diverse studies rond het gebouw, over de stabiliteit en asbest onder andere. We wilden er écht zo graag naartoe trekken.

Maar helaas kwam er een kink in de kabel. Samen met de eigenaars van het pand hebben we er alles aan gedaan om tot een goed einde te komen, maar helaas. Mijn hart heeft het gebouw trouwens nog niet helemaal losgelaten. Koloniale Waren moet wat mij betreft gewoon slagen, iéts moet er in de toekomst zeker gebeuren met dat gebouw.” De lopende renovatiewerken gaan volgens Wim trouwens gewoon verder. Dat deel van het verhaal volgen we daarom met grote interesse verder op.

Plan B

”Gelukkig vonden we snel een heel geschikt alternatief bij de voormalige muziekwinkel van John Joris aan het Van Veldekeplein”, vertelt Wim verder.

“Dat gebouw is weliswaar kleiner, compacter, maar het zal toch 350 mensen kunnen ontvangen tijdens concerten en activiteiten. Bovendien kunnen we nu de volledige praktische uitbating zelf in de hand houden. Door onze grotere aanpak in Koloniale Waren hadden we daarvoor beroep moeten doen op externe partners. Dat maakt het dus allemaal wat gemakkelijker.” In oktober beginnen de verbouwingswerken, in januari 2024 moet alles klaar zijn voor de eerste activiteiten van The Music Central.

Vinylperserij

Behalve de nieuwe concertzaal start de organisatie waarvan Wim de voorzitter is, ook nog een perserij voor muziekvinyl in Hasselt. Bijna had die zelfs in de Heilig Hartwijk gelegen. ”We hebben inderdaad voorgesteld bij de stad om die op de Gelatinesite onder te brengen. Maar omdat de plannen voor die site nog niet definitief bepaald werden, is de stad niet meegegaan in dit idee”, vertelt Wim daarover. ”Op zich hebben we niet het hele gebouw nodig voor die perserij, dus de rest gaan we onderverhuren. We brengen ook dat deel onder de naam The Music Central en denken qua invulling aan repetitieruimtes, een opnamestudio voor video of audio, dat soort dingen.” De vinylpers werd intussen besteld, maar gezien de lange levertijd ervan (een jaar) zal de nieuwe perserij pas in het najaar van 2024 actief worden.

Kom petanquen

in het Romboutspark!

Wist je dat er tussen de Prinsenstraat en de Stokerijstraat een prachtig park ligt, het Romboutspark? Daar kan je een hele rist leuke dingen doen. Van het zonnetje genieten op de vele banken, een meeting voor een 20-tal mensen organiseren in het ‘buitenklasje’, in het overdekte tuinhuis een boek lezen uit de boekenruilkast, een wandelingetje maken met vriend, vriendin of huisdier, de kinderen laten ravotten op de speeltuigen, een partijtje voetballen op het grasplein of - al dan niet onder het genot van een pastis of een glaasje wijneen balletje gooien op de pétanquebaan. Die laatste wordt voorlopig weinig gebruikt. Misschien omdat nog heel wat

mensen het park niet kennen? Daarom de volgende oproep aan al wie houdt van het edele spel ‘jeu de boules’: kom naar het Romboutspark en breng je ‘boules’ mee. De ingang ligt in de Prinsenstraat, in de doorgang tussen de huisnummers 17 en 19. Behalve de ballen moet je natuurlijk ook de pastis of de wijn zelf meebrengen.

Toegangsuren Romboutspark:

van 1 april t/m 31 oktober vrij toegankelijk tussen 9 uur en 21 uur, van 1 november t/m 31 maart tussen 9 uur en 19 uur. ’s Nachts is de poort op slot.

In het vorige nummer vermeldden we al kort dat Inge Huybrechts en Marco Lenaerts een schilderijconcert hadden gepland in de Heilig Hartkerk, op 17 september. De twee culturele duizendpoten zijn er tijdens de voorbije zomer in geslaagd om een minitour langs Hasseltse kerken te organiseren, want ook in Spalbeek, Godsheide en Kuringen treden ze dit najaar op. ”’Wat als jij de zee bent’ is geen klassiek liedjesprogramma, maar eerder een totaalbeleving waarin je, via beeldende- en liedjeskunst, wordt uitgenodigd tot bezinning en introspectie. Deze voorstelling gaat dan ook over wie jij ten diepste bent”, licht Inge de performance toe. ”De liedjes die je leiden doorheen de op groot scherm geprojecteerde galerij worden gezongen in het Nederlands en begeleid op piano en kleine percussie-instrumenten.” De hele show duurt 60 minuten. Voor het concert in de Heilig Hartkerk zijn er trouwens nog tickets beschikbaar!

Via de QR-code bij dit artikel krijg je

Info en tickets (15 euro) via meditatieconcerten@gmail.com.

Datums:

zondag 17 september (11 uur)

in de Heilig Hartkerk

zondag 1 oktober (20.30 uur)

in Spalbeek (kapel)

zondag 12 november (20.30 uur)

in Godsheide (kerk)

zaterdag 9 december (20.30 uur)

in Kuringen (kerk)

al een indruk van zo’n concert.

’Wat als jij de zee bent’

Naar de wekelijkse markt in onze wijk?

Je hebt het ongetwijfeld al gemerkt: sinds dinsdag 12 september en nog tot en met 26 september staat de wekelijkse markt niet op het Dusartplein, maar wel verspreid over een aantal straten en pleinen aan ’onze’ kant van de stad. Marktkramers nemen dan onder andere het autovrije deel van de Stokerijstraat, de Gelatineboulevard en het Verbindingsplein in om hun waren aan de man te brengen. Omwille van de werken aan de Boudewijnlaan moest de kermis verhuizen naar het Dusartplein. Een andere, tijdelijke locatie voor de markt was daardoor onvermijdelijk.

Voor het winkelcomfort van de marktbezoekers zijn er vier zones. Elke zone bevat een mix van eten en drinken, kleding en textiel en diverse andere goederen. Voor de omliggende straten verwacht de stad geen verkeersimpact. Tussen 8.30 en 13 uur rijdt er bovendien permanent een gratis shuttle, met op- en afstapplaatsen op het Kolonel Dusartplein, aan het station en op twee locaties bij de verplaatste markt: aan het Verbindingsplein en in de Isabellastraat (ter hoogte van het Molenpoortplein).

Verwevingsruimte

”De Demerstraat, Molenpoort, het Verbindingsplein en de Gelatineboulevard samen geven ons niet genoeg ruimte om alle vaste marktkramers te plaatsen”, zo motiveert de Dienst Lokale Economie de beslissing voor dit tijdelijke gebruik van ruimte in onze wijk. ”Onze markt bestaat uit 80 kramen, dat is een gróte markt, alleen lijkt dat zo niet op het Dusartplein. Nu gaan de mensen pas echt zien hoe groot onze markt eigenlijk wel is.”

Op het plannetje van de stad tellen we echter maar 67 standhouders.

Na deze vijf marktdagen evalueert de dienst het resultaat, samen met de marktkramers.

De stad wil immers de markt beter verweven met de binnenstad en is zelf benieuwd naar het resultaat van deze tijdelijke opstelling. Eén mogelijkheid is dat ze in de toekomst permanent zou worden en dat de markt met andere woorden het Dusartplein zou verlaten. ”Beslissingen zijn echter nog niet genomen”, benadrukt de dienst nochtans. ”Eerst gaan we evalueren, daarna zullen we zien wat er wenselijk is.”

Verjonging

Hier en daar hoor je wel eens opmerkingen dat de markt niet meer is wat ze vroeger was. ”Het gerucht als zou de markt ’op zijn retour’ zijn berust op subjectieve interpretatie”, luidt de reactie. ”Nogmaals, wij hebben best een grote markt. Het is wel zo dat sommige ’specialisaties’ het merkelijk beter doen dan anderen.” Zo doet voeding het bijvoorbeeld zeer goed. Natuurlijk speelt het weer ook soms parten. ”Wekenlang regen zoals in juli is vanzelfsprekend niet goed. Bovendien zijn er ook veel marktkramers die de pensioengerechtigde leeftijd naderen of gepasseerd zijn. Dus soms verdwijnt er inderdaad een kraam. Maar we hebben een hele wachtlijst aan kandidaat-standhouders, dus de vrijgekomen plaatsen worden telkens weer snel ingevuld. Objectief bekeken is er dus géén sprake van die zogenaamde ’retour’. Integendeel, we zien zelfs een verjonging.”

Op de achterzijde vind je nog het plan met de opstelling van de tijdelijke markt.

Steek deze wijkkrant in je boodschappentas als je de komende weken naar de verplaatste markt gaat! Zo vind je makkelijk je weg doorheen de tijdelijke opstelling, en kan je op een terrasje met vrienden of kennissen babbelen over wat je gelezen hebt!