Kort

samen lvn

Dinsdag 8 maart: Internationale Vrouwendag ‘GEEN ENKELE DROOM IS TE ZOT’

Sinds 1911 is 8 maart Internationale Vrouwendag. Dat vieren we ook in Leuven – sterker nog: hier staan vrouwen een hele maand in het middelpunt. De Leuvense televisiemaker Elke Neuville, oprichter van productiehuis De chinezen, stelde mee het programma samen.

Televisiemaker Elke Neuville: 'Ik wil mijn dochter met dezelfde openheid van geest grootbrengen als mijn ouders, mij en mijn zus'

samen lvn

Elke: ‘In een carrière zijn er altijd een handvol mensen die je nooit zal vergeten. Die collega die je een eerste kans gaf, die in je geloofde of die je wees op je talent ... Ik sta nu bijna twintig jaar in de media, en als ik terugblik, dan valt het me op dat die sleutelfiguren uit mijn carrière – zonder één enkele uitzondering – allemaal mannen waren. Ze waren steengoed in hun vak, en ik luisterde naar alle raad die ik kon krijgen, maar toch wil ik dat patroon doorbreken.’ ‘Ik ben dus blij dat de stad me de kans heeft gegeven om enkele bijzondere vrouwen een podium te geven: artiesten, schrijvers, opiniemakers, academici … Zo willen we de nieuwe generatie een duwtje in de rug geven. Vrouwen die dan evengoed over enkele jaren een referentie zullen zijn voor weer een nieuwe generatie meisjes.’

Is Vrouwendag nog nodig?

‘Op papier is de gelijkheid tussen mannen en vrouwen puur en totaal, maar in de realiteit zijn we er nog niet. Uit het laatste jaaronderzoek van het Wereld Economisch Forum blijkt dat het nog honderd jaar zal duren voordat we de huidige ongelijkheid weggewerkt krijgen – als we in dit tempo en met dezelfde goede bedoelingen verder doen. Het kan dus nog steeds geen kwaad om één dag per jaar aandacht te hebben voor de positie van de vrouw. We hebben al veel vooruitgang geboekt, maar de ongelijkheid blijft bestaan. In alle sectoren, of het nu gaat om de media, de politiek of de bedrijfswereld.’ ‘Ik heb het zelf al gemerkt: in een brainstorm een idee naar voren schuiven dat niet wordt opgepikt, maar een half uur later vaststellen dat je mannelijke collega exact hetzelfde idee op tafel gooit en ermee scoort. In een discussie het verwijt krijgen dat je veel te emotioneel reageert, terwijl een man dat niet snel zal horen. ’t Is iets kleins en subtiels, maar het is niet onbelangrijk.’

Je bent de zus van actrice Maaike Neuville. Hoe zijn jullie thuis opgevoed?

‘Onze ouders waren wel mee met hun tijd. Ze hebben ons bijvoorbeeld altijd op het hart gedrukt dat we mochten thuiskomen met een jongen of met een meisje. Nu, één generatie later, hoop ik dat we dat zelfs niet meer met zoveel woorden hoeven te zeggen. Ik heb nu zelf een dochter van vier, en ik wil haar met dezelfde openheid van geest grootbrengen. Ik denk dat het vooral belangrijk is om in te schatten wat je kind nodig heeft: soms is dat zachtheid of begrip, soms loslaten, vertrouwen of juist een extra duwtje in de rug.’

Welke vrouwen inspireren jou het meeste?

‘Als je me vraagt naar de belangrijkste vrouwen in mijn leven, dan kan ik moeilijk om mijn moeder heen. Ze heeft altijd oprecht in me geloofd: dat geeft je enorm veel zelfvertrouwen. Geen enkele droom is dan te zot. Maar ook mijn zus is belangrijk voor mij: iemand die zonder compromissen voor haar idealen strijdt. Mijn dochter – voor mij het meest unieke schepsel op aarde – confronteert me dagelijks met mezelf, in a good and a bad way. En verder denk ik aan Angèle en de cool waarmee zij statements maakt, aan Gloria Monserez en haar natuurlijke enthousiasme, aan Sofie Lemaire met haar slimme humor … Er zijn elke dag wel vijf vrouwen die me inspireren. Internationaal kijk ik op naar Jacinda Ardern, de premier van NieuwZeeland. Als er meer mensen zoals zij aan de macht zouden zijn, dan zou de wereld een mooiere plek zijn.’ ‘Waar ik ook veel respect voor heb, zijn vrouwen die eerlijk zeggen dat ze het niet meer trekken. Dat het even te veel is: hun job, gezin, huishouden, de dagelijkse ratrace zeg maar. Lange tijd waren straffe vrouwen, vrouwen met ballen, het hoogste goed. Alleen al van die uitdrukking moeten we af: ‘vrouwen met ballen’ – gruwelijk!’

Welke raad geef jij de nieuwe generatie vrouwen?

‘Ik wist van bij het begin dat ik in de media op mijn plaats zat, en ik heb alle kansen gegrepen die op mijn weg kwamen. Maar ik geloof ook dat het leven loopt zoals het loopt. Daarom kijk ik nooit met spijt terug op een beslissing. Als je een droom hebt, ga er dan voor. Durf te springen en heb oog voor de kansen die anderen je bieden – je hoeft het niet allemaal alleen te doen. En heb geduld en vertrouwen, dan komt het helemaal goed.’

Programma

Naar aanleiding van Internationale Vrouwendag staan er deze maand heel wat activiteiten op het programma. Cinema ZED presenteert de docureeks ‘Women Make Film: A New Road Movie Through Cinema’ van de bekroonde filmmaker Marc Cousins. Hij zet het werk van 183 vrouwelijke regisseurs in de schijnwerpers. Er zijn intieme huiskamerconcerten van Nele Needs a Holiday en je kan gaan kijken naar een installatie van choreografe Zoë Demoustier. In maakpleerplek kan je terecht voor inspirerende workshops en een lekkere lunch van HONK.

Het volledige programma ontdek je online. Voor sommige activiteiten heb je tickets nodig of moet je op voorhand inschrijven.

www.leuven.be/vrouwendag

samen lvn

‘OMA, DAT WAS VOOR MIJ MAMA’

Pleegzorg voor volwassenen

Pleegzorg voor kinderen kent iedereen, maar wist je dat er ook pleegzorg voor volwassenen bestaat? Dan worden volwassenen met een beperking of psychiatrische problemen opgevangen door een pleeggezin. Christophe (29) woont zo al 26 jaar bij zijn oma Jeannine (79) in Kessel-Lo.

Jeannine: ‘Toen Christophe drie jaar was, is zijn mama verongelukt. Bij zijn papa en zijn andere grootouders kon hij moeilijk terecht, dus heb ik het hoederecht gekregen. Christophe en zijn ouders woonden bij mij vanaf zijn geboorte, dus ik was al gewend om op hem te passen. De zorg voor Christophe heeft mij over het verdriet voor mijn dochter geholpen. Ik moest elke dag opstaan, hem naar school brengen, eten maken … Door dat ritme kon ik mij niet laten gaan. Dankzij Christophe ben ik nooit alleen geweest.’

samen lvn

Christophe: ‘Ik heb geen herinneringen meer aan mijn mama, omdat ik nog te jong was toen ze stierf. Mijn mama, dat was voor mij het kerkhof. Toen zij nog leefde, noemde ik Jeannine ‘mémé’, maar ik ben haar al snel ‘mama’ beginnen te noemen. En nu ‘ons moeder’ (lacht). Ze is er altijd geweest voor mij. Wie weet waar ik anders was terechtgekomen … Ik ben haar enorm dankbaar voor wat ik heb kunnen bereiken. Een diploma en een goeie job: dat was nooit gelukt zonder haar.’

‘Dankzij de pleegzorgvergoeding kon ik weer ademhalen’

Jeannine: ‘De jeugdrechter zei dat ik steun kon aanvragen bij Pleegzorg Vlaams-Brabant – daar had ik toen nog nooit van gehoord. Toen Christophe nog een kind was, kreeg ik 25 euro per dag. Daardoor kon ik weer ademhalen. Ik liet hem zoveel mogelijk doen wat andere kinderen deden: op reis gaan, op kamp ... Dankzij Pleegzorg kon ik mij dat permitteren; met mijn pensioentje was dat niet gelukt. Ik heb nooit het gevoel gehad dat hij iets heeft moeten missen. Nu krijgen we nog steeds zo’n 240 euro per maand.’ ‘Maar Pleegzorg doet nog zoveel meer: we hebben al elf jaar dezelfde begeleider, die elke maand langskomt en altijd voor ons klaarstaat. Als Christophe vroeger eens problemen had op school, luisterde de directeur vaak niet naar mij. Maar zodra onze begeleider van Pleegzorg belde, was alles meteen in orde! Christophe kon thuis en op school wat extra begeleiding gebruiken en daarom ging hij naar het buitengewoon onderwijs. Zulke mensen hebben vaak drempelvrees om werk te zoeken. Ook bij die zoektocht heeft Pleegzorg altijd goed geholpen. En toen Christophe zijn job eens was kwijtgeraakt, heeft onze begeleider meteen afspraken gemaakt voor de juiste loopbaanbegeleiding. Daar geraak je zelf niet zomaar meteen binnen.’ Christophe: ‘Toen ik meerderjarig werd, vroegen ze of we de pleegzorg wilden stopzetten. Maar waarom zou ik weg willen? Ik zit hier goed. Ik ben volledig vrij. Ons moeder zit beneden, terwijl ik boven mijn eigen stek heb.’ Jeannine: ‘We kunnen op elkaar rekenen. Tegenwoordig steun ik zelfs meer op hem dan hij op mij. Hij regelt bijvoorbeeld mijn papierwerk. En toen ik onlangs op spoed belandde, is hij tot 1 uur ’s nachts bij mij gebleven. Ik heb hem van jongs af aan zelfstandig gemaakt. Ik wilde dat hij zijn plan zou kunnen trekken als ik zou wegvallen. Al weet ik dat hij ook dan op onze begeleider van Pleegzorg kan blijven rekenen.’

Vraag hulp

Zorg jij net zoals Jeannine voor een volwassene met een beperking of psychiatrische problematiek die niet je eigen kind, ouder of partner is? Dan heb jij ook recht op hulp van Pleegzorg. Er komt dan een vaste begeleider aan huis en je krijgt een pleegzorgvergoeding.

Gastgezin, cohousing of begeleid wonen?

Er zijn drie vormen van pleegzorg voor volwassenen. 1. Bij de klassieke vorm wordt een volwassene deeltijds of voltijds opgevangen door een gastgezin. Dat kunnen zowel onbekenden als familieleden zijn (behalve eigen kind, ouder of partner). In de regio Leuven-Tienen worden zo 87 pleeggasten opgevangen. 2. Er is ook een cohousingaanbod, waarbij pleeggasten samenwonen met enkele vrijwilligers.

In Leuven-centrum zijn er 3 huizen voor langdurig verblijf en 1 doorstromingshuis. De huizen bieden samen onderdak aan 11 gasten. 3. Een derde mogelijkheid is begeleid zelfstandig wonen. In dat geval komen een begeleider van

Pleegzorg en een vrijwilliger regelmatig langs bij mensen die hulp kunnen gebruiken. In Leuven en Tienen krijgen zo 69 mensen de kans om zelfstandig te wonen.

Gezocht: pleeggezinnen

Stad Leuven is sinds 2018 Pleegzorgstad. Ze wil pleegzorg bekender maken, zodat nog meer kinderen én volwassenen een warme thuis vinden. Ben jij op zoek naar een verrijkend engagement? Dan is pleegzorg voor volwassenen misschien wel iets voor jou. Pleegzorg zoekt ook steeds vrijwilligers voor de gasten die zelfstandig wonen.

www.pleegzorg.be/vlaams-brabant