“IK KAN SLECHT NEE ZEGGEN”

Gouden Erepenning voor Jos Maes

“Wat weet je over Jos Maes?” Als het een vraag was bij de Slimste Mens Ter Wereld, zouden dit vijf antwoorden kunnen zijn: Lutlommel, basketbal, onderwijs, het verenigingsleven en de Trudozangers. Al is dat lijstje zeker niet compleet.

Het lijdt dan ook geen twijfel dat Jos zich langdurig en aanwijsbaar verdienstelijk heeft gemaakt voor de Lommelse gemeenschap. Daarom kreeg hij op 1 december de Gouden Erepenning van Stad Lommel.

Van harte proficiat Jos. Wat was je eerste reactie toen je het vernam?

Jos Maes: “Ik was oprecht verbaasd. Want ik zou nog mensen kunnen opnoemen die het verdienen. Maar ik was natuurlijk vereerd.”

Echtgenote Yvonne Quintiens: “Jos loopt eigenlijk niet graag in de kijker. Ondanks al zijn activiteiten.”

Jos: “Maar het had ook anders kunnen lopen.”

Hoezo?

Jos: “We hebben ooit plannen gemaakt om naar Rwanda te trekken, om daar les te geven. Maar toen vond ik hier werk en hebben we dat plan opgeborgen.”

Maar het onderwijs stond wel altijd centraal?

Jos: “Ja, we zijn allebei actief geweest in het onderwijs. Naast leraar in de basisschool van Lutlommel (BALU, red.) ben ik er ook 15 jaar directeur geweest. En ik heb zes jaar op het kabinet van onderwijs gewerkt, bij minister Theo Kelchtermans. Daarnaast ben ik nog zes jaar schepen van jeugd, cultuur en inspraak geweest.”

“We hebben ook veel naschoolse activiteiten op poten gezet, bijvoorbeeld om de nieuwe school en speelplaats voor BALU te bekostigen. Nu zit ik nog in het schoolbestuur.”

Daarnaast is de lijst met activiteiten in het verenigingsleven heel uitgebreid.

Jos: “Dat is altijd belangrijk geweest. Ik was actief bij de KSA van Lommel-Barrier en de KWB van Lutlommel. Met de KWB hebben we 30 jaar lang Wijkenkamp georganiseerd.

Nog altijd een begrip bij de iets oudere Lutlommelaren. De opbrengst ging naar Madelo, een actie voor Lommelse missionarissen en ontwikkelingshelpers.”

Waar komt die gedrevenheid vandaan?

Jos: “Als er een vraag of een initiatief komt dat de gemeenschap ten goede komt, ga ik er vaak voor. Ik kan slecht nee zeggen.”

Heb je nooit ‘nee’ gezegd?

Jos: “Jawel, tegen Yvonne waarschijnlijk (lacht). Maar bij het merendeel van de activiteiten waren we samen betrokken.”

Er was inderdaad nog het gezin. Had je daar voldoende tijd voor?

Jos: “Mensen zeggen al eens lachend: ‘Waar heb je toch de tijd gehaald om vier kinderen te maken?’ Maar het huishouden kwam inderdaad vooral op de schouders van Yvonne terecht.”

Yvonne: “Maar toen we als leerkracht in het onderwijs stonden, waren we allebei om vier uur thuis. En in de vakanties haalde Jos zijn achterstand in. Dan trokken we er zes weken op uit.”

Jos: “Ik heb wel ooit op de verkeerde plaats gestaan om de kinderen op te halen van de baskettraining of de gitaarles.”

Yvonne: “Als de kinderen wisten dat Jos hen kwam ophalen, zeiden ze al lachend: ‘We komen wel te voet naar huis.’ Er was ook altijd iemand met wie hij nog moest babbelen.”

De verhalen over het mannenkoor de Trudozangers zijn legendarisch.

Jos: “Dat is uit het kerkkoor gegroeid. We zongen bijvoorbeeld op feestjes. De naam is ontstaan tijdens een trip naar Sint-Truiden. We kwamen in een café op de markt terecht. Er stond een piano en we vroegen of we iets mochten zingen. Frans Vinken zette zich aan de piano en we waren vertrokken. Op de duur was er zoveel volk binnengestroomd dat de cafébaas het niet meer alleen aankon.”

Dan hebben we het nog niet over basketbal gehad. BBC Croonen Lommel is een grote liefde.

Jos: “Ik heb tot mijn 58e competitie gespeeld. Dat jaar heb ik op het einde van het seizoen nog de trofee behaald voor het grootst aantal punten tijdens één match. Al bleek het achteraf afgesproken werk (lacht). Maar driepunters waren wel mijn specialiteit. Toen ik met pensioen ging, ben ik bij het bestuur gegaan. We baten ook met meer dan 30 vrijwilligers Sportcafé Den Dribbel uit. Als ik weet dat iemand vaak thuis zit of zich eenzaam voelt, maar nog actief wil zijn, ga ik er naartoe met de vraag of die in de cafetaria wil helpen. Dat heeft al voor mooie momenten gezorgd. Daarnaast organiseren we jaarlijks met heel wat enthousiastelingen het Limburgs Autosalon.”

Tot slot nog dit. Lutlommel staat centraal in jullie leven, maar we vernamen dat er een verhuis naar het centrum staat te gebeuren.

Yvonne: “Klopt, het wordt allemaal wat te groot hier. We verhuizen naar een kleinere woning in het centrum.”

Jos: “Ik heb al wel eens de reactie gehad: ‘Dat kan toch niet Jos, dat gij niet meer in Lutlommel woont.”

Misschien krijg je Jos uit Lutlommel, maar Lutlommel niet uit Jos?

Jos: “Dat is het helemaal.”

Info

Stad Lommel reikt de Gouden Erepenning jaarlijks uit aan een Lommelaar die zich langdurig en aanwijsbaar verdienstelijk heeft gemaakt voor de Lommelse gemeenschap. De Gouden Erepenning werd voor het eerst uitgereikt in 1992. De volledige lijst met ereburgers vind je op www.lommel.be/erepenning