π. Δημητρίου Μπόκου ( Μ ι ὰ ὄ μ ο ρφ η δ ι δ α κ τ ι κ ὴ ἱ σ τ ο ρ ί α γ ι ὰ μ ι κ ρ ο ὺ ς κ α ὶ με γ ά λο υ ς )
Η ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ
α. Ἡ φιλοξενία τοῦ Ἀβραὰμ Στὰ πολὺ παλιὰ χρόνια ζοῦσε ὁ Ἀβραάμ. Ἦταν ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ. Ἔκανε τὸ καλὸ σὲ ὅλους τους ἀνθρώπους, ἀλλὰ εἶχε καὶ ἕνα μεγάλο καημό. Ἂν καὶ ὁ Θεὸς τοῦ εἶχε ὑποσχεθεῖ πὼς θὰ ἀποκτήσει ἀπογόνους, ὁ Ἀβραὰμ γέρασε καὶ παιδὶ δὲν εἶχε ἀκόμα. Ἀνάμεσα στὰ ἄλλα του καλὰ εἶχε καὶ τὸ μεγάλο χάρισμα τῆς φιλοξενίας. Κάθε μέρα καθόταν μπρὸς στὴ σκηνή του καὶ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
2
προσκαλοῦσε ὅποιον περνοῦσε στὸν δρόμο νὰ τοῦ δώσει φαγητὸ καὶ νερό. Ἔτσι μιὰ μέρα τὸν ἐπισκέφτηκαν τρεῖς παράξενοι ἄνθρωποι ποὺ ἔμοιαζαν μὲ ἀγγέλους. Ἡ Ἐκκλησία μας λέει πὼς ἦταν ἡ ἴδια ἡ Ἁγία Τριάδα. Ὁ Πατέρας, ὁ Υἱὸς καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ὁ Τριαδικὸς Θεός. Καὶ πράγματι οἱ τρεῖς ἄγγελοι μιλοῦσαν σὰν νὰ ἦταν ἕνας, ὁ μοναδικὸς Κύριος, ὁ Θεός. Ὁ Ἀβραὰμ τοὺς περιποιήθηκε πλούσια. Τότε ὁ Κύριος τὸν εὐλόγησε καὶ τοῦ εἶπε ὅτι οἱ ἀπόγονοί του θὰ γίνουν ἕνα μεγάλο ἔθνος, ἀπ’ τὸ ὁποῖο θὰ εὐλογηθοῦν ὅλοι οἱ ἄλλοι λαοὶ τῆς γῆς. Καὶ ὅτι τὸν ἄλλο χρόνο ποὺ θὰ τὸν ἐπισκεπτόταν πάλι, ἡ Σάρρα, ἡ γυναίκα τοῦ Ἀβραάμ, θὰ ἔχει ἀποκτήσει παιδί. Ἡ Σάρρα μέσα ἀπ’ τὴ σκηνὴ ἄκουσε τὰ λόγια αὐτὰ καὶ γέλασε. Ἦταν ἤδη ἐνενήντα χρονῶν. Καὶ ὁ Ἀβραὰμ ἑκατό. Σὲ μιὰ ἡλικία δηλαδὴ ποὺ φυσιολογικὰ ἦταν ἀδύνατο νὰ κάμουν παιδιά. Μὰ ὁ Κύριος εἶπε στὸν Ἀβραάμ: - Γιατί γέλασε ἡ Σάρρα; Μήπως εἶναι ἀδύνατο στὸν Θεὸ νὰ κάνει ὅ,τι θελήσει; Φοβισμένη ἡ Σάρρα εἶπε πὼς δὲν γέλασε. Μὰ ὁ Κύριος τῆς εἶπε: - Ὄχι, γέλασες. β. Ἡ καταστροφὴ τῶν Σοδόμων Μετὰ οἱ τρεῖς ἄγγελοι (ὁ Τριαδικὸς Θεὸς) σηκώθηκαν. Ἔριξαν τὸ βλέμμα μακριά, πρὸς τὸ μέρος ποὺ βρισκόντουσαν δυὸ μεγάλες πόλεις. Τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα, ποὺ μαζὶ μὲ ἄλλες τρεῖς μικρότερες ἀποτελοῦσαν τὴν περιοχὴ τῆς Πεντάπολης. Ὁ Ἀβραὰμ βγῆκε λίγο παραέξω μαζί τους νὰ τοὺς ξεπροβοδίσει. Ὁ Κύριος τότε τοῦ εἶπε: - Ἀκούω πὼς σ’ αὐτὲς τὶς πόλεις γίνονται μεγάλες ἁμαρτίες καὶ θὰ τὶς καταστρέψω. Θὰ πάω λοιπὸν ὣς ἐκεῖ νὰ δῶ, ἂν εἶναι ἢ δὲν εἶναι ἔτσι ποὺ ἀκούω. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
3
Ἄφησαν στὸν Ἀβραὰμ γιὰ εὐλογία τὰ τρία τους ραβδιὰ καὶ ἀμέσως οἱ δυὸ ἀπ’ τοὺς ἀγγέλους τράβηξαν γιὰ τὴν περιοχὴ τῆς Πεντάπολης. Στὰ Σόδομα κατοικοῦσε καὶ ὁ Λώτ, ὁ ἀνεψιὸς τοῦ Ἀβραὰμ μὲ τὴ σύζυγό του καὶ τὶς δυὸ κόρες του. Τότε ὁ Ἀβραὰμ εἶπε στὸν τρίτο ἄγγελο ποὺ εἶχε μείνει μαζί του: - Ἄραγε, ἂν ὑπάρχουν πενήντα καλοὶ ἄνθρωποι μέσα στοὺς κακούς, θὰ καταστρέψεις ὅλη τὴν πόλη; Δὲν θὰ τὴν σώσεις γιὰ χάρη τῶν πενήντα καλῶν;
Ο ΕΜΠΡΗΣΜΟΣ ΣΟΔΟΜΩΝ
Καὶ ὁ Κύριος τοῦ εἶπε ὅτι, ἐξ αἰτίας τῶν λίγων καλῶν, θὰ ἔσωζε καὶ τοὺς κακούς. Ὄχι πενήντα, μὰ καὶ δέκα μόνο καλοὺς νὰ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
4
εὕρισκε, θὰ ἔδινε χάρη σὲ ὅλους τους ἀσεβεῖς. Ὅμως δὲν βρέθηκαν οὔτε δέκα δίκαιοι, παρὰ μόνο ὁ Λὼτ μὲ τὴν οἰκογένειά του. Ἔτσι οἱ δυὸ ἄγγελοι πῆγαν στὸ σπίτι του στὰ Σόδομα καὶ τοῦ ἔδωσαν ἐντολὴ νὰ φύγει ἀμέσως μὲ τοὺς δικούς του. Νὰ τρέξουν στὸ ὄρος ποὺ βρισκόταν μπροστά τους γιὰ νὰ σωθοῦν ἀπ’ τὴν καταστροφὴ ποὺ θὰ ξεσποῦσε, χωρὶς νὰ γυρίσουν νὰ κοιτάξουν πίσω τους καθόλου. Μὰ ὁ Λὼτ εἶπε πὼς δὲν θὰ προλάβαινε, γέρος ἄνθρωπος, νὰ ἀνεβεῖ στὸ βουνὸ καὶ ζήτησε νὰ καταφύγουν στὴν πρώτη μικρὴ πόλη μπροστά τους, τὴ Σηγώρ. Ὁ Κύριος τὸ δέχτηκε καὶ ἔσωσε γιὰ χάρη τους τὴ μικρὴ πόλη. Τότε οἱ οὐρανοὶ ἄνοιξαν καὶ ὁ Θεὸς ἔβρεξε φωτιὰ καὶ θειάφι πάνω στὰ Σόδομα καὶ Γόμορρα, ποὺ κάηκαν ὁλόκληρα. Ἡ γυναίκα τοῦ Λὼτ νικήθηκε ἀπὸ τὴν περιέργεια καὶ κοίταξε πίσω νὰ δεῖ τί γίνεται. Ἀμέσως ὅμως ἔγινε στήλη ἅλατος. Καταστενοχωρημένος ὁ Λὼτ μὲ τὶς θυγατέρες του, φοβήθηκε νὰ μείνει ἀνάμεσα στοὺς ξένους ἀνθρώπους. Ἀνέβηκαν στὸ βουνὸ καὶ κατοίκησαν σὲ ἕνα σπήλαιο. Οἱ κόρες του τότε, βλέποντας πὼς μέσα στὸ ξένο ἐκεῖνο περιβάλλον θὰ ἔμεναν ἀνύπαντρες, χωρὶς ἀπογόνους, κατέφυγαν σὲ ἕνα σατανικὸ τέχνασμα. Πότισαν τὸν πατέρα τους μὲ δυνατὸ μεθυστικὸ ποτό, ποὺ ἔφτιαξαν ἀπὸ ἄγρια βατόμουρα ποὺ φύτρωναν στὸ βουνό, τὸν κοίμισαν καί, χωρὶς ἐκεῖνος νὰ καταλάβει, ἁμάρτησαν μαζί του γιὰ νὰ τεκνοποιήσουν. Ἀπὸ τὴν ἁμαρτία τους αὐτὴ προῆλθαν τὰ ἔθνη τῶν Μωαβιτῶν καὶ τῶν Ἀμμανιτῶν. γ. Τὸ τρισύνθετο δέντρο Ὅταν ὁ Λὼτ συνῆλθε καὶ κατάλαβε τί εἶχε γίνει, στενοχωρήθηκε πολύ. Θεώρησε ἐξίσου καὶ δική του ἁμαρτία τὸ σφάλμα τῶν κοριτσιῶν του. Πῆγε στὸν θεῖο του τὸν Ἀβραάμ, νὰ τὸν συμβουλευτεῖ τί νὰ κάμει. Ὁ Ἀβραὰμ τοῦ ἔδειξε τὰ τρία ραβδιὰ ποὺ τοῦ εἶχαν δωρίσει οἱ τρεῖς ἄγγελοι. Ἡ Σάρρα τὰ εἶχε βάλει Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
5
πολλὲς φορὲς στὴ φωτιά, μὰ ἐκεῖνα δὲν καίγονταν. Κάπνιζαν μόνο βγάζοντας μιὰ ὡραία εὐωδιά. Γι’ αὐτὸ ὁ Ἀβραὰμ τὰ εἶχε φυλάξει σὰν ἱερὰ κειμήλια.
Ο ΑΒΡΑΑΜ ΔΙΔΩΝ ΤΩ ΛΩΤ ΤΟΥΣ ΔΑΥΛΟΥΣ
- Πάρε αὐτὰ τὰ τρία κατάξερα καμένα δαυλιὰ καὶ φύτεψέ τα, τοῦ εἶπε. Θὰ κουβαλᾶς νερὸ ἀπὸ τὸν Ἰορδάνη ποταμό, μιὰ μέρα δρόμο μακριά, καὶ θὰ τὰ ποτίζεις. Ἂν στὸν δρόμο σου συναντᾶς διψασμένο, θὰ τοῦ δίνεις νὰ πιεῖ. Ἀλλὰ θὰ χύνεις τὸ ὑπόλοιπο καὶ θὰ γυρνᾶς πάλι στὸν Ἰορδάνη νὰ ξαναγεμίσεις τὰ δοχεῖα σου. Θὰ τὰ ποτίζεις μόνο ὅταν δὲν βρεθεῖ κανένας στὸν δρόμο σου νὰ σοῦ ζητήσει νερό. Ἂν αὐτὰ τὰ καμένα δαυλιὰ βλαστήσουν, θὰ εἶναι σημάδι ὅτι σὲ ἔχει συγχωρέσει ὁ Θεός. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
6
Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΠΙΝΩΝ ΤΟ ΥΔΩΡ ΤΟΥ ΛΩΤ
Ὁ Λὼτ ἔκανε ὄπως τὸν συμβούλεψε ὁ καλὸς καὶ σοφὸς θεῖος του. Φύτεψε μαζὶ τὰ τρία ξερὰ ραβδιὰ καὶ ἔφερε νερὸ ἀπὸ τὸν Ἰορδάνη νὰ τὰ ποτίσει. Τὴν πρώτη μέρα τὰ κατάφερε. Κανένας διψασμένος δὲν βρέθηκε στὸν δρόμο του νὰ τοῦ ζητήσει νὰ πιεῖ. Μὰ ἔπειτα, κάθε μέρα, ὅλο καὶ κάποιος τοῦ ζητοῦσε νερὸ καὶ ὁ Λὼτ ἀναγκαζόταν νὰ γυρίζει ξανὰ καὶ ξανὰ στὸν Ἰορδάνη. Ἦταν ὁ ἴδιος ὁ διάβολος ποὺ μεταμορφωνόταν πότε σὲ κουρασμένο ὁδοιπόρο, πότε σὲ ἀνήμπορο γέροντα καὶ πότε σὲ ἄρρωστη γυναίκα καὶ ἔπινε τὸ νερό, γιὰ νὰ μὴν τὸν ἀφήσει νὰ ἐξιλεωθεῖ γιὰ τὴν ἁμαρτία του.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
7
Ο ΛΩΤ ΠΟΤΙΖΩΝ ΤΟ ΔΕΝΔΡΟΝ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Τρία ὁλόκληρα χρόνια παιδεύτηκε ὁ Λώτ, μέχρι ποὺ ἔδωσε ὁ Θεὸς καὶ κάποια μέρα κανένας δὲν βρέθηκε νὰ τοῦ ζητήσει νερὸ στὴ διαδρομή του. Κατάφερε ἔτσι νὰ ξαναποτίσει τὰ τρία του ραβδιά. Κοιτάζει τότε, μὰ τί νὰ δεῖ; Τὰ τρία κατάξερα ραβδιὰ εἶχαν βλαστήσει. Πέταξαν φύλλα καὶ κλαδιά, ψήλωσαν καὶ ἔθρεψαν τὰ τρία μαζὶ σὲ ἕναν κορμό. Θέριεψαν κι ἔγιναν δέντρο πανύψηλο. Κάτω τά ’βλεπες ἑνωμένα ἀξεχώριστα σὲ ἕναν σφριγηλὸ κορμό, πάνω κατέληγαν σὲ τρεῖς καταπράσινες κορφές: Σὲ κέδρο, σὲ πεῦκο καὶ κυπαρίσσι. Τὰ εἶδε ὁ Λὼτ καὶ θαύμασε. Δὲν εἶχε ξαναδεῖ τέτοιο πράγμα στὴ ζωή του. Κατάλαβε πὼς ὁ Θεὸς τὸν συγχώρεσε γιὰ τὸ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
8
βαρύτατο σφάλμα του. Τὸ δέντρο ἐκεῖνο ὀνομάστηκε δέντρο τῆς ἁμαρτίας. δ. Ὁ ναὸς τοῦ Σολομώντα Πέρασαν κάπου χίλια χρόνια ἀπὸ τότε. Ἦρθε ἡ ἐποχὴ τοῦ σοφοῦ βασιλιᾶ Σολομώντα, ποὺ θέλησε νὰ χτίσει τὸν πρῶτο ναὸ τοῦ Θεοῦ. Γιὰ τὴν ἀνέγερσή του συγκεντρώθηκαν πολλὰ ὑλικὰ καὶ ἀκριβὴ ξυλεία ἀπὸ διάφορα μέρη.
ΚΟΠΤΩΝ ΤΟ ΔΕΝΔΡΟΝ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Ἀκόμα καὶ ὁ βασιλιὰς Χιρὰμ τῆς Τύρου ἔστειλε ἀπὸ τὰ ὀνομαστὰ κέδρα, πεῦκα καὶ κυπαρίσσια τοῦ Λιβάνου. Ἔτσι ἔγινε ὁ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
9
περίφημος ναὸς τοῦ Σολομώντα, ἕνα μεγαλόπρεπο μνημειακὸ οἰκοδόμημα, μοναδικὸ γιὰ τὴν ἐποχή του. Ἀνάμεσα στὰ πολλὰ δέντρα ποὺ κόπηκαν τότε γιὰ τὸ χτίσιμο τοῦ ναοῦ ἦταν καὶ τὸ παράξενο δέντρο τοῦ Λώτ. Τὸ εἶδαν ἴσιο καὶ δυνατὸ καὶ σκέφτηκαν πὼς θὰ γινόταν κατάλληλο δοκάρι γιὰ τὴ στέγη. Τὸ ἔκοψαν, τὸ μέτρησαν καὶ τὸ μετέφεραν ψηλὰ στὴ σκεπὴ τοῦ ναοῦ. Μὰ ὅπου καὶ ἂν δοκίμασαν, πουθενὰ δὲν ταίριαξε. Ἀλλοῦ ἐρχόταν μακρύτερο, ἀλλοῦ ἔπεφτε κοντύτερο ἀπὸ ὅ,τι ἤθελαν. Οἱ τεχνίτες τὸ θεώρησαν καταραμένο ξύλο καὶ τὸ πέταξαν σὲ μιὰν ἄκρη ἀγανακτισμένοι.
ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΞΥΛΟΥ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
10
ε. Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ Καὶ πάλι κύλησαν ἄλλα περίπου χίλια χρόνια. Ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ ἕνας ἀπ’ τοὺς τρεῖς ἀγγέλους ποὺ φιλοξενήθηκαν ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ, ἦρθε στὴ γῆ. Γεννήθηκε ὡς ἄνθρωπος μὲ θαῦμα ἀπὸ τὴν Παρθένο Μαρία. Κήρυξε τὴν ἀλήθεια στοὺς ἀνθρώπους, τοὺς κάλεσε σὲ μετάνοια ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τοὺς ὑποσχέθηκε αἰώνια ζωὴ στὴν οὐράνια Βασιλεία του. Γιὰ νὰ γίνει αὐτὸ πραγματικότητα, σταυρώθηκε αὐτὸς ἀντὶ γιὰ μᾶς καὶ μετὰ ἀπὸ τρεῖς ἡμέρες ἀναστήθηκε.
Η ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ ΚΑΘΗΛΩΣΙΣ
Ὅταν οἱ Ἑβραῖοι πήγαιναν τὸν Χριστὸ νὰ τὸν σταυρώσουν, ἔψαχναν νὰ βροῦν ξύλο γιὰ τὸν σταυρό. Μὴ βρίσκοντας πουθενὰ ἀλλοῦ κατάλληλο ξύλο, ἀνακάλυψαν κάπου τὸ καταραμένο καὶ πεταμένο ἐκεῖνο κούτσουρο ἀπὸ τὸ δέντρο τοῦ Λώτ. Τοὺς φάνηκε καλὸ γιὰ τὴ δουλειὰ ποὺ ἤθελαν. Τὸ πῆραν λοιπόν, τὸ ἔκαμαν Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
11
σταυρὸ καὶ πάνω σ’ αὐτὸ καθήλωσαν, κάρφωσαν δηλαδὴ μὲ ἥλους, μὲ καρφιά, τὸν Ἰησοῦ Χριστό μας. (Μιὰ λαϊκὴ παράδοση λέει πὼς αὐτὸ ἔγινε, γιατὶ κανένα δέντρο δὲν θέλησε νὰ δώσει τὸ ξύλο του νὰ σταυρωθεῖ ὁ Χριστός. Ὅποιο δέντρο καὶ νὰ ἔκοβαν οἱ Ἑβραῖοι, μὲ τὴν πρώτη τσεκουριὰ τὰ ξύλο του ἔσπαζε καὶ σκιζόταν).
Η ΣΤΑΥΡΩΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Ἔτσι τὸ δέντρο ποὺ σήκωσε κάποτε τὴν ἁμαρτία τοῦ Λώτ, σήκωσε τώρα τὴν ἁμαρτία ὅλου τοῦ κόσμου, μιὰ καὶ ὁ Χριστὸς ποὺ σταυρώθηκε πάνω του εἶναι «ὁ αἴρων (αὐτὸς ποὺ σηκώνει στὴν πλάτη του) τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου». Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα ἔπαψε πιὰ τὸ ξύλο ἐκεῖνο νὰ εἶναι καταραμένο. Ἔγινε «τίμιο ξύλο». Βάφτηκε μὲ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ καὶ ἔγινε εὐλογημένο. Καὶ ἁγιάζει καὶ σώζει κάθε Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
12
ἄνθρωπο ποὺ ἐπικαλεῖται τὴν προστασία του. Ὁ διάβολος τώρα τὸ τρέμει. Δὲν ἀντέχει νὰ τὸ βλέπει. Εἶναι τὸ τρομερότερο ὅπλο μας ἐναντίον του. Μᾶς τὸ χάρισε ὁ Χριστὸς γιὰ νὰ νικᾶμε τὴν ἁμαρτία, τὸν θάνατο τῆς ψυχῆς. Νὰ διαλύουμε δηλαδὴ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου. Γι’ αὐτὸ παντοῦ καὶ πάντα κάνουμε (μὲ τὸν σωστὸ τρόπο βέβαια) τὸν σταυρό μας. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς θυμίζει πάντα αὐτὴ τὴν ὄμορφη ἱστορία τοῦ δέντρου τοῦ Σταυροῦ μέσα στοὺς ὕμνους τῆς λατρείας μας. Στηρίζεται στὴν ἀρχαία προφητεία τοῦ προφήτη Ἡσαΐα: «Καὶ ἡ δόξα τοῦ Λιβάνου πρὸς σὲ ἥξει ἐν κυπαρίσσῳ καὶ πεύκῃ καὶ κέδρῳ ἅμα, δοξᾶσαι τὸν τόπον τὸν ἅγιόν μου καὶ τὸν τόπον τῶν ποδῶν μου δοξάσω» (Ἡσ. 60, 13). Ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου ὀνομάζεται γι’ αὐτὸ τριμερής: «Σύ μου σκέπη κραταιὰ ὑπάρχεις ὁ τριμερὴς Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ». Σὲ πλῆθος ὕμνων ἀναφέρεται ἡ τριπλῆ σύνθεσή του: «Ἐν κυπαρίσσῳ καὶ πεύκῃ καὶ κέδρῳ ὑψώθης ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ…». «Κέδρῳ ἀνυψώθης, πεύκῃ τε καὶ κυπαρίσσῳ, Δέσποτα, τῆς Τριάδος εἷς ὑπάρχων...». «Ἐν τῇ κυπαρίσσῳ, ὡς ηὐδόκησας, καὶ τῇ πεύκῃ καὶ κέδρῳ συνανυψούμενος…». Ἀπὸ τὴ σταύρωση τοῦ Χριστοῦ καὶ μετὰ ὁ Σταυρός, ἀντὶ γιὰ κατάρα, εἶναι τὸ «τρισμακάριστον ξύλον». «Σταυρὲ τοῦ Χριστοῦ, σῶσον ἡμᾶς τῇ δυνάμει σου»! (Τὰ στοιχεῖα τῆς ἱστορίας προέρχονται ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἀπὸ (συριακή) παράδοση. Ἡ εἰκονογραφία εἶναι ἀπὸ παρεκκλήσι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Σταυροῦ στὰ Ἱεροσόλυμα, ὅπου κατὰ τὴν παράδοση εἶχε φυτρώσει τὸ δέντρο τοῦ Σταυροῦ)
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
13
Η είσοδος στο παρεκκλήσι, όπου βρίσκεται το μέρος που φύτρωσε το δέντρο του Τιμίου Σταυρού. Ιερά Μονή του Τιμίου Σταυρού στα Ιεροσόλυμα
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
14
Οι εικόνες περιμετρικά του τοίχου εικονογραφούν την παράδοση περί της προέλευσης του ξύλου του Τιμίου Σταυρού
Ἑ ο ρ τ ὴ Ὑ ψ ώσ ε ως το ῦ Τ ι μ ί ο υ Σ τ α υ ρ ο ῦ 1 4 Σ ε π τ . 20 1 7
Ἀντιύλη
Ἱ. Ναὸς Ἁγ. Βασιλείου, 481 00 Πρέβεζα Τηλ. 26820-25861/23075/6980.898.504 e-mail:
a nt iy li .g r @ gma il.com
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ