Hartelijk welkom, Na het uitbrengen van onze Momentopnames EP in 2010, zijn wij aan het werk gegaan met het maken van het huidige album. In de afgelopen drie jaren zijn er veel teksten geschreven, beats gemaakt en grote ideeën bedacht die terug moesten komen in het nieuwe album. We hebben vele paden bewandeld, omdat we dachten dat deze zouden leiden tot de juiste richting voor ons. Uiteindelijk zijn we vaak omgekeerd, links- of rechtsom afgeslagen en zijn teksten, beats en ideeën veranderd of gesneuveld om uiteindelijk op het juiste pad uit te komen: het juiste pad om het totaalplaatje te creëren wat het album is geworden dat nu voor je ligt. Voor ons is het album een wereldje op zichzelf geworden, een passend plaatje. Het zijn tekstuele fragmenten uit het leven van Gui die klinken over de ontwikkelde beats van Rii. Een wereldje dat te horen is als album, maar waarvan de inhoud zich eerst vooral heeft afgespeeld in onze hoofden. Om dit wereldje te visualiseren hebben wij de hulp ingeroepen van onze vrienden van Studio Helling. Zij hebben de nummers van het album als eerste mogen horen om het te visualiseren, volledig naar eigen invulling. Dit uitte zich in een videoclip, een website en een hoesontwerp. Maar wat elk liedje op het album echt een gezicht geeft, is het prentenboek waarin je dit leest; dit geldt dan ook als pronkstuk naast het album. De prenten die de liedjes illustreren ademen een eigen muzikale sfeer en versterken elementen uit de tekst. De mannen van Helling hebben hiermee in onze ogen geweldig werk geleverd. Nu heb je de mogelijkheid om naar onze muziek te luisteren, de teksten te lezen én de prenten te bekijken. Het is een manier om in onze wereld te stappen, om die te ontcijferen en beter te begrijpen. Wij heten je welkom met: ‘Wat Verwachten Ze Dan’ Guido Faas en Rii de Ingenieur (Gui & Rii)
01 Verwachtingen
Luister, ik ben enkel mezelf En dat is enkel wat telt als Dagobert met z’n geld En ook al, pas ik me aan als zovele nieuwe Diesels Aan wat wel en niet hoort als in see no evil hear no evil Ik bepaal voor mezelf, ik maak m’n keuzes Goed of fout, niet altijd maar vaak serieus dus Geen meutes geen massa, liever hou ik het vaak klein Met selecte mensen omdat het er maar een paar zijn Enkel met bekenden, hou alles binnen m’n groep En elke weg die ik neem, neem ik omdat het m’n wil is als Bruce Yeah hanteer innerlijk gevoel Bij het maken van keuzes m’n beslissingen en moves En al die dingen gaan goed want wat verwachten ze dan Dat ik alles met verstand kies als m’n achterste tand Maar het is anders dan dat, feitelijk ben ik van mening Dat het er vanaf hangt als Roos over Titanic’s reling Wat verwachten ze dan? Wat verwachten ze dan? Wat verwachten ze dan? Gui-Do-Faas Eén met de natuur het is eten of gegeten worden Ik wil vlees op m’n bord en geen mee-eters voor me Soms geen eens honger maar ja ’t is eeuwig zonde Wanneer je niks neemt, het leven is er om geleefd te worden Ongeacht m’n plaats in de voedselketen Survival of the fittest maar bereid om goed te delen Want de sterksten overleven en samen sta je dat Overlevering bespreekt het vanuit de bakermat Ik ben nooit allenig bezig Zonder plafond ben je nooit tevreden geldt voor de meesten De ontdekking van de hemel zou een afbakening zijn Een idylle of illusie, of het water bij de wijn Ik kom het brengen, richt je verwachtingen Verzachtende omstandigheden ongepast bedacht ik me Harde bassen wachten op je, de muziek van m’n leven Ricardo op de beats, de schrijver ondergetekende
02 Synergie
Ik ben een singer-songwriter die niet zingen kan Ik kan niks spelen, misschien een beetje tikken dan Mijn moeder zei me ga alsnog beginnen man Ik bedoel als dat is wat je wil althans? Zo ben ik opgevoed en opgegroeid Het is de laag die er onder zit als bij een broek het ondergoed Het zorgt ervoor dat ik vind dat ik dingen moet Zodat ik met mezelf sta op een goede voet Wat ik schrijf moet ik kwijt dat bedoel ik letterlijk Uit m’n hoofd en m’n lijf dan voel ik me prettiger Overdenkingen, geslenter van m’n hersenen Gesprekken met mezelf, als beste ken ik je De bundel van mijn teksten als een biografie Een beeld dat beschrijft hoe je Guido kan zien De bovenkamer, met het luikje even open Maar is, nadat het naar buiten treedt, gesloten Synergie, Gui en Rii Intuïtie en precisie, één en één is drie Synergie, hybride energie Impressie en perfectie, één en één is drie Synergie (synergie), Gui en Rii (Gui en Rii) Intuïtie en precisie, één en één is drie Synergie (synergie), hybride energie Impressie en perfectie, één en één is drie M’n eerste tapes waren over beats van Eddie Think Klapten hard er in zoals een blikkie energy drink Featuring Ferrara, de fietsenmaker praatgraag Voor mij Klaas, z’n naam zal altijd op m’n plaat staan Rii maakte beats voor Joël Plannen voor het samen aan de slag gaan kwamen al snel In 08 de eerste track en in 10 de EP Unieke exemplaren op gebrande cd’s Samenwerkingsverband, broederschap is meesterschap We staan voor de zaak en zo beleef ik dat Een impressionist beschrijft wat ‘em wel en niet lekker zit Een perfectionist komt enkel met de vetste shit Dit is synergie, het gezicht het genie Eén en één is drie filosofie Dit is het aloude voorbeeld van toegevoegde waarde Boven jezelf uitstijgen doe je samen
03 De Balkonscène
Uit de mist Ontstaat ineens de molenbrug, hij schittert in de zonsopgang Verlichting in m’n ogen als de Fransen in een volksopstand Handen in de lucht omdat ik dan de wolken krab Gestrand in een rust, doordat ik m’n balkon op stap Ik neem plaats in m’n zetel Van hout vervaardigd materiaal, kaal geschuurd als Klaas z’n schedel Meer dan drie planken kunnen het niet zijn Die boom gunde het mij hier gelukkig en blij Automobilisten hinderen verminderen Moeder eend beschermt haar kinderen, houdt ze dicht bij d’r zelf Laat ze los laat ze vliegen juist omdat dat zo werkt En ik merk dat ik sterk ben en zeg de mijne thanks Ik zwaai naar bekenden, ze bellen me In gesprekken help ik je, andersom hetzelfde Grenzen die beperken me, verleg ze of ik handle het Met een bek vol tanden staan is helaas ook menselijk bedenk ik me Ik kijk uit op De straatjes en de steegjes, het water naast de wegen Zie het allegaartje zeker in m’n alledaagse leven Benee beweegt het, de wereld werkt in cirkels Alles komt weer terug als na probeersel met wat smeersel M`n leerschool is zo sfeervol als je maar wil En met de hemel als plafond kan er hartstikke veel Maar dat is mijn perspectief, ben me bewust van het feit Dat ik kan doen wat ik kies en m’n geluk dan dus prijs Ik geniet van de reis, verre van de bestemming Geen stem erin, wie geeft er gas wie trapt de remmen in Ik weet niet wie, maar het is zeker geen belemmering Geniet hier torenhoog, als bierkratten een Terschelling ding Ik kijk rond en m’n beide ogen uit De zon van oost naar west en de wind van noord naar zuid De norm van het proces is om het juiste woordgebruik Vervolgens om te vormen naar een allermooist geluid Ik knipper met mijn ogen, ik leg vast wat ik zie Een beeld onbewogen voor een kwast of drie Mn gevoel zit erin, vorm zelf je beeld erbij Als je snapt wat ik bedoel zie je hetzelfde schilderij
04 Wisselende Stemmingen
Wisselende stemmingen, de schimmen van mijn hersenen De wind blaast de bladeren Van zowel mijn boek als uit de bomen, naast me staan ze te vergaderen Een paar bejaarden, te genieten van de laatste zon Zonder haast Faas bebaard net een vagebond Net een clochard of bohemien Hoe je het ook wendt, het is hoe het mij stemt Vandaag is dat mooi, prachtig, de hoogste piek Positief, sound of music do-re-mi Kleuren nemen van elkaar het stokje over De deur die open was is nu gesloten Rood geel en bruin doen het groen vergeten Tussen toen en de toekomst zit ik goed in het heden Op dat ene bankje, het is zien en gezien worden Zolang het niet een doel is, is het prima voor me Klaasjan loopt langs als Dog Whisperer Des te heerlijker het leven, des te simpeler Wisselende stemmingen, de schimmen van mijn hersenen Die brengen me, lekkere prettige wendingen Wisselende stemmingen, de schimmen van mijn hersenen Die brengen me, grimmige missers en beperkingen Tot aan m’n knieën in de wat-als theorieën Een soort van Ivo Niehe die me Toespreekt in m’n bovenkamer Overlaadt me met twijfels en hij wil me overhalen Om te luisteren naar z’n fluisterende stem Onderhuids geluid die ik uit duizenden herken M’n buitenste uitingen vertellen je niks Het uiterste verschil met hoe het binnen zit Een glimlach is opgeplakt, een halve dag Blijft ‘ie zitten, met gemak een grijns om de lippen Het houdt de vuile was binnen, qua gedachtegoed Ik zou wel willen maar weet niet hoe het anders moet Het eind van de kalender, m’n zijn wordt getemperd Het schreien van november december Van binnenuit, allesbehalve sereen Ben ik op zoek naar het verschil tussen eenzaam en alleen Zo kom je hier op aard en zo vertrek je weer En ik probeer daarin de rust te vinden, daar komt het wel op neer Wat ik wil leren vind ik nergens meer Met het gevolg dat ik telkens weer in mezelf keer Wisselende stemmingen, de schimmen van mijn hersenen Wisselende stemmingen, de herfst met zijn al zijn bladeren, ging volop door mijn aderen De schimmen van mijn hersenen, ik zou wel willen maar weet niet hoe het anders moet
05 Het Stadje Illusie
Niet zo ver hier vandaan ligt het stadje Illusie De hemel op aard, anders dan wat ik nu zie Het gras is er groen en overal hetzelfde Allemaal wat doen, iedereen wil je helpen Bij binnenkomst doet de burgemeester je een slinger om Het is om door een ringetje te halen Want hij windt je z’n vinger om, vinger aan je pols Met het hoofd in de wolken is iedereen simpel volk Ik woonde in een straat vol gelovigen We vonden alles goed, wat moest dat slikten of snoven we Moeder overste stond boven me Vader tijd, verloor mijzelf in vergetelheid Zielen weerspiegelen in ogen Niemand loopt er mee onder de arm, geen zielige vertoningen Karma is een buitenlands woord My name is Earl kwam er niet door, dat kwam bij ons niet voor In Illusie, maar wat ik nu zie? (De waarheid) Ik kwam er door een fusie, vertrokken na een soort van ruzie Het oord Illusie, voeding voor de geest Een bord met muesli, het ontbijt was een feest Maar het draait om de warme maaltijd, de harde waarheid Van een afstand kijk ik terug naar mezelf Helicopterview meets metacognitief Ik nam veels te veel voor lief, dief van eigen portemonnee Achteraf herkent men zo een profeet of twee Terug in het land der levenden Voeten in m’n schoenen op de aard, ik was zwevende Overal zie ik dubbelgangers Ik kom mezelf tegen, prutserige mannen Maar ik ben alive, net als m’n plaatsgenoten Laatstgekozene maar geen overblijfselen We zorgen voor mekaar, we laten niemand in de steek In Realiteit is er geen plaats voor gefake Kijk maar om je heen, ik was er niet alleen
06 De Droom
Het is een droom, een idylle Iedereen moet najagen wat hij of zij zou willen Bestonden er pillen voor het vinden van geluk Een beetje drinken, één keer slikken en dan is de dag geplukt Het worden is één, het blijven is een tweede Tot het settelt in gemoedsrust en vrede Wie het weet moet het zeggen, delen met de menigte Tot die tijd blijft het in het luchtledige Ze zeggen je dwingt het af Wie goed doet goed ontmoet, de stoet der clichés is het pad The Pursuit, Will Smith hard op zoek De koek is nooit op als het gaat om je eigen bloed En als het met de dommen is dan accepteer ik het Ben ik ervoor geboren, waaruit ik lering trek Maar tot die tijd dat ik weet wat het lot brengen zal Misschien ben ik al op weg naar jou… Het is een droom, X marks the spot Iedereen lijkt te jagen op die ene ware schat Je kunt wroeten met je vingers tot je nagels zwart Maar wat moet je vinden in een groot gapend gat? Het is een droom, waarvan ik hoop dat ik het ooit bereik Gaat het om de bestemming of om de mooie reis Bewust weten zou me rust geven Maar dit onzekere is juist de lust van het leven En als je het eenmaal hebt is het je minder waard We zijn meer jagers dan verzamelaars De mix van klagen en laat dan maar Zelfs de buurman van Graaf Dracula Het is verleden tijd ergo onwetendheid Voor mij is tevredenheid de vreemde eend in de bijt Misschien is het m’n leeftijd, misschien m’n generatie Simpelweg te veel keuzes die het leven aanbiedt Klopt, het is een luxeprobleem Ik ben de dupe maar het is ook m’n muze ineen Een bermbom met wat pluche eromheen Hartelijk welkom, met mijn excuses meteen Op zoek, zonder machine of detector Mijn beide blote handen zijn er perfect voor Werk door tot ik van mezelf rusten mag De tevredenheid vind en daar het geluk in lag Geluk zal niet leiden tot tevredenheid, tevredenheid leidt tot geluk
07 Lotsie
Hoe is het broeder Lotsie, hij is een jochie een schoffie In Roemenië daar spelen we Tafelvoetbal, waar hij me bij kapotschiet We schreeuwen wat, echt begrijpen doen we toch niet Ik tel wat tot tien in het Hongaars, hij in Engels Handen en voeten als één taal in een mengsel Mijmer terug naar de dagen voor de Toren van Babel Samen aan de tafel, geen kink in de kabel Ik wil hem vragen hoe het echt met hem gaat Waar hij over denkt, waar hij staat, wat hij ervan maakt Hoe het is om te missen wat hij missen moet Ik heb het goed is wat het mij herinneren doet Hij is een wees, net als z’n broers en zussen Zou dat ook zo voelen of zit hij er maar tussen Wat zijn z’n dromen, wat ziet hij met z’n ogen dicht Als hij ligt in de schommelstoel of stilletjes boven zit Na wat dagen keer ik terug naar de welvaart Het pedaal verhaalt mijn wil dat het snel gaat Ik voel me Jack Black in Shallow Hal Eén met de oppervlakte, ik zit bekneld In m’n eigen gedachtegangen, beperkingen Wat kan ik en wat wil ik, ik vertel het je In m’n hoofd zie ik hoe hij Arie’s Messi shirt past Ik noem hem Lotsie, hij mij Kwiedo Fass
08 Citroenen
Als na een zoektocht het vinden van een lege schat Sinds de dag dat het me tegenzat is het doel toch beterschap Ik wil niet blijven hangen in sentimenten Zwelgend in zelfmedelijden, je kent die mensen Zo wil ik niet zijn Ik laat me niet leiden door de pijn, laat me leiden door de grijns De grootste clichés kennen de grootste waarheid Een glas half gevuld, je weet hoe ik er tegenaan kijk Want ook een treurwilg bloeit in de zomer Misschien niet als mooiste, maar dat is smaak En persoonlijke voorkeur, neem het niet voor gewoon Fake vrolijk tot ik dool in de bonheur De setting, die voor ieder wenselijk is Het blijven jagen naar verbetering dat menselijk is Het zorgt ervoor dat die ene plek steeds verder ligt Zoveel zicht, maar niemand settelt in de mist nee Nee niemand settelt in de mist En weet je wat het is Ik neem elke fout met een korrel zout Dus als het leven mij citroenen geeft Dan pak ik de tequila Zwanen zijn voor altijd samen Ik schrijf me in voor een volgend leven met die ene dame Geen drama, een paar lelijke eendjes Om m’n steentje bij te dragen aan m’n eigen levenswaarde Zo droom ik wat weg Ik zie de sloot ver beneden, vind het mooi vind het echt Betrap mezelf op illusies en idylles M’n state of mind spreekt voluit nu het stil is Eén schaduw maakt nog geen zomer Maar de zonnestralen doen wat met me, ze voelen lekker M’n bloed vloeit en m’n hart pompt het rond Ik wil gedag zeggen tegen ongelukkig en ongezond Ik koop citroenen, tequila en een busje zout Ik zou liegen als ik zeg dat ik d’r van houd Ik ben de host op het feest van het leven van mij Ik proost op m’n mensen, ze weten wie ze zijn
09 Fouten
Muziek brengt herinneringen, aan beslissingen vergissingen Gisteren, de mist in of een frisse wind Van te voren weet je nooit hoe het lopen gaat Of het schaadt, of het over, of je pet te boven gaat Memory Lane, elke steen Herken ik meteen en ik ren er doorheen Met het gevoel zo waar ken ik dit van Beirut speelde in Paradiso Elephant Gun In nul negen was ik niet dezelfde man Maar qua gevoel leek het alsof het all together kwam Geluksmomenten zijn even zelden als ze helder zijn Liggen te rijpen in m’n kelder naast de flessen wijn Fouten maak ik maar daarna herstel ik mij Doelen stel ik bij, gevoelens die verscherpen mij De stoet van ongenoegens was een beperkte rij Nu bekend terrein en verre van klein Ik heb leren houden van het leren van mijn fouten Sowieso meer een man van praktijk dan van het leren louter Ups-and-downs, goede tijden slechte tijden Draag scheve truien, m’n fouten probeer ik recht te breien Ik leef m’n leven niet zoals jij het ziet Pluk m’n dag als in Dead Poet Society Ik doe niet langer wat ik niet het leukste vind Ben als een houtversnipperaar en gooi de beuk erin Noem het een filosofie of een werkwijze Hoe dan ook het onderscheidt me van mensen die beperkt kijken Iedereen wil afwijken Van de norm, ‘t is een storm in een glas water vorm Want aan het eind van de dag wil iedereen gelukkig zijn En kiest zijn geluk boven mijn Guido idem dito, ik ben niets beter Het duistere wat huist in je moet je niet vergeten Omarm m’n zwaktes ongeacht de omvang Onder het mom van keep your enemies close Voorkom de ondergang voorkom dat de bom valt Van elk lotgeval maak ik genoot In hoeverre moet je spelen op safe Tussen op dreef en over de schreef is daar waar ik leef Wat ik geef is alles als ik ergens voor ga Niemand kan me verwijten dat ik nergens voor sta En natuurlijk ga ik soms op m’n bek Het is pas gek als het gebeurt op precies dezelfde plek En zelfs dat overkwam me een keer Alsof ik rij op een Harley omdat ik zoveel leer Shit, lijk wel een varkenshouder Ik was zoveel biggetjes, m’n handen uit de mouwen Tussen jong geleerd en een dagje ouder Hoe meer bewust ik leef hoe meer het randje gouder Ik ben Simon Sulaiman, een sterke man Betreft het werken dan, ga uit van wat er wel kan M’n inslag is positief Tien dalen op elkaar is ook een piek
10 Onder De Oppervlakte
Ik dacht dat ik gelukkig was, een gelukkig man M’n gedachtes dwalen af naar die dag of een stuk ervan Terug bij af, in dat pittoreske plaatsje Iemand naast me, huisje boompje Faasje Ik hou mezelf een spiegel voor En als ik al dat zelf bedriegen hoor ga ik met dat naïeve door De hele wereld riep ik koor je moet verder Dus ik schakelde m’n hersens uit en ben gaan rennen Nu sta ik even stil en veeg het zweet van m’n kop Alsof ik nooit ben gegaan beleef ik het nog Het zijn de spoken die waren in mijn dromen ‘s nachts En die me overdag aanstaren in mijn ogen Ik zie mezelf en mijn stommiteiten Maar hoe stom ze ook lijken, ik blijf maar kijken Ik roep cut en stap opnieuw de scene in Een battle onderling die ik hopelijk van mijzelf win Moment van zwakte, onder de oppervlakte Moment van zwakte, strak onder de oppervlakte Een allergrootste dankjewel, ik dacht altijd ik kan dat zelf Maar ik verloor mijzelf in onvoorwaardelijk Ik raakte stuk, het stuk dat werd geraakt voornamelijk Benadruk meer waarde aan ademen dan aan een zucht Als je een illusie bewust ziet zet je des ervoor Met mezelf het beste voor De hele wereld is egoïstisch, waarom ik niet Creëer mijn eigen fictie, soms wil ik liever niks zien Maar eerlijkheidsgehalve, m’n zus Mira is me dierbaar Staat altijd voor me klaar en dat siert haar Leun als het moet nog op de schouders van mijn ouders En enkelen om mij heen Een gezegend mens, volgens mij als je de regen kent Kun je de zon waarderen Alles in het leven went en ongeacht of je tevreden bent Weet, elke storm zal keren
11 Hollandse Wolken
Grassprieten kriebelen mijn blote rug Ik heb mijn shirt als een kussen nodig het is onmogelijk dus Acceptatie is het grootste geluk M’n sobere stuk gaat onder de zomer gebukt Ben er niet rouwig om, ben nu een ander mens Dat anders denkt, in hoeverre is Guido heen of schizofreen Ik ben gevoelig voor weersomstandigheden ’s Winters in een zonnebank te leven zou verstandig wezen Overwinteren of slapen als een beer Je ziet me later weer, leg alles voor een paar maanden neer Mijn wekker die gaat af bij de eerste lentedag Ik wil niets anders dan de krenten in de pap Verdriet staat op een lager pitje Mensen die me hebben laten zitten, kijk me staan De zon met haar stralen schijnt op de maan Vandaag wordt er geen water bij de wijn gedaan Hollandse wolken, figuranten in een blauwe lucht Vertolken de vrijheid, met zorgen nauwelijks De zon steelt de show en langs me heen een flauwe zucht Een dag dat ik op mijn lauweren rust In een soort van toespraak vertel ik dat het goed gaat M’n verstand gaat altijd met gevoelens gepaard Helaas, zo is het een moeilijke taak een droevig gelaat Te vormen tot een bloeiende staat Als een bloem in een Faas, vroeger bedoeld als geplaag Openen m’n hart en m’n ziel voor de warmte van de zon Ik stap op m’n balkon met een allergrootste grijns En ik peins er niet over om over dingen te peinzen Als een wijze uit het oosten, op eigen wijze naar het westen Dan gedijen wij het beste Als een veld zonnebloemen met de koppen omhoog Strotten droog, water verliest haar waarde nooit Al dat moois, we zijn als mensen gezegend Met geboorte en dood, beiden als grenzen getekend Het leven is waardevol want het is tijdelijk Gedachten als het festival, ze bevrijden me Zonne-energie, zonder energie is het zonde, zonder leef ik niet Zonne-energie, zonder energie is het zonde, zonde, zonder leef ik niet
12 De IJssel
Zonder eten kun je even leven Ben je iets, zonder water ben je even later niets Een levensader van hoog uit de bergen De afstand tussen geboorte en sterven De oorsprong, daar is erosie, verwering Vorm komt er in, een soort tering naar de nering Rustiger vaarwater, meanderen Het is de loop van de rivier die me deed veranderen Een uiterwaarde, daar waar het nodig is Aristoteles’ juiste midden, uiteraard Danst iedereen wel ‘es uit de maat Maar het gaat uitermate, om daar waar de focus ligt Overstromingen, de waterbrigade Keringen op kades, vanachter balustrades Is de slinger te zien, waar het water bijvult Een hommage aan een passage van de IJssel Iedereen, heeft zijn rivier… Ik heb de IJssel En aan die IJssel ligt mijn stad, een rijke schat Ik reis wat, wederkerend naar mijn eigen hart En verdwalen is heerlijk mits tijd zat Een feit dat ik de weg terug nimmer kwijt was Voor de één een gehucht berucht om het op de vlucht slaan Het is hier echt geen kut aan Voor de ander een lust, een must voor de rust We zijn bewust plus ik maak me niet druk Wij zijn IJssel-gängers, ik vind Tijmen gelijk hebben Waar je ook woont je begeeft je toch in je eigen kernen Ik voel me rijk in de vrijheid die we kennen We veroverden hier toch onze eigen plekken Dit is Kampen, ik ben een kind van de stad Elders geboren had ik dan ook die binding gehad Dat is speculeren, geef me niet over aan twijfel Ieder z’n rivier en in mij stroomt de IJssel Vanuit de bergen komt de IJssel, via de Rijn Het overblijfsel blijft zo fier overeind Nu op eigen kracht, eigen keuzes We zijn dwergen op schouders van reuzen Vanuit de bergen komt de IJssel via de Rijn Het overblijfsel blijft zo fier overeind Een slingerende loop, van begin tot de dood En daar midden in is waar ik loop
13 Watertrappelen
Ik ben docent geschiedenis, Ricardo gooit de beat in this Een ingenieur bekent kleur, laat zien wie die is Gewone jongens met ongewone zaken Kop boven het maaiveld om iets dopes te maken Wij zijn steuren, als vissen in het water Het hele gebeuren dat richt zich op de kade We passen niet in het plaatje Maar voor ons is hiphop vrijheid en daarom juist van waarde We vallen buiten de boot, maar niet uit de toon Van binnen apart en van buiten gewoon Zoals JoĂŤl het ooit optekende Rest in peace homie, nooit vergeten we je Het slaat op ons, het citaat staat op zichzelf Is ons waardevol, geen gemaakte rol Het gaat gepaard met het water dat staat tot aan de lippen Het ware zit van binnen, Faas en de Wilde We vallen buiten de boot, we watertrappelen Of het nou hoge golven zijn of alleen maar kabbelen We vallen buiten de boot, we watertrappelen Niet happen naar lucht nee, we ademen makkelijk Het is het hoofd boven water houden Per minuut wordt het qua graden kouder, het laatste wat we wouden We vallen buiten de boot tussen de wal en het schip We staan voor andere shit, wat niet het handigste is Maar dit is eigen, we kunnen en we willen niet wijken Van hoe wij zelf kijken Onvermijdelijk dus waar we terecht komen Sterke stroming maar we blijven in onszelf geloven We watertrappelen wel, maar we zuchten niet Blijven onszelf, vingers in de lucht die je ziet Het is geen struggle voor Gui, het is geen struggle voor Rii Teksten houden we diep en we verdunnen geen beats Dat alles in het water valt zou je kunnen stellen Ja, maar dat is letterlijk als spellen Bekend en content met de plek die we hebben Jezelf zijn kenmerkt ons werken aan verder
14 Oefening Baart Kunst
Ik move tussen oefenen en ploeteren en me uit laten foeteren Een hond heeft een baas en een voederbak Uit de voeten met dat ik in plaats van moeilijk moeite moet doen Ik heb gevoel en de schwung Ik combineer het met ethos en werklust Ik zweet nog, ruik sterk dus, zeker weten een erfstuk Uit de verf met de druk van werkelijk Alleen maar hopen en dromen beperkt je Je moet ze najagen Wat is het je waard als alles je aanwaait als op najaarsdagen Je hoeft geen water naar de zee te dragen Wat taken voor je slagen, zo wat van je leven maken Zou Guus Geluk echt gelukkig zijn? Of verveelt hij zich dood tot Donald Duck verschijnt Je moet wat doen op je bek durven te gaan Vallen en weer opstaan, jawel Oefening baart kunst, de kracht van herhalen De kracht van herhalen, de kracht van Oefening baart kunst, de pracht van verhalen Van dragen, van jagen en halen Oefening baart kunst, de kracht van herhalen De kracht van herhalen, de kracht van Oefening baart kunst, de pracht van verhalen Van dragen, niet klagen maar falen Dieren hebben instinct, mensen talent Of aanleg geen sta in de weg, ‘t is immanent Negentig procent doet het op het tandvlees Als het al de kans kreeg en dus niet daarin arm bleef Baby’s blijven drijven, kinderen leren snel Niemand is bij voorkeur de mindere in het spel Nee, mensen willen zich ontwikkelen Sommigen zonder een zucht, anderen bikkelen Het doel heiligt alle middelen Ook al is de weg er naar toe soms verschrikkelijk Als inzittende bemin ik je, verslind ik je Gevoed door het binnenste van mijn innerlijk Herhaling is de kracht van je kunnen Vind troost in deze kringloop en hou je kin omhoog Bij een misoogst, het is de kunst om door te gaan Vallen en weer opstaan, jawel Succesverhalen, wie wil er geen succes behalen? Maar succes kent ingrediënten, diverse talenten Inzet, daar begint het, en uiteindelijk Uiteindelijk oefenen, heel veel oefenen
15 Onoverwinnelijk
Dit is onoverwinnelijk, geen zorgen over slippertjes Vandaag gaan de dingetjes kinderlijk simpeltjes Onoverwinnelijk, kom op dan beginnen we Mn staat en gelaat staan op springen dus Onoverwinnelijk, ik kan alles aan kijk me staan Ik beschik over de middelen Onoverwinnelijk, klaar om te gaan Alles om me heen begint te glinsteren Onoverwinnelijk je vindt geluk, overal Behalve in de kleine hoekjes, daar is het stuk Maar niet dat ik vandaag daar mijn neus in druk Dit is die grijns na het slaken van een flinke zucht Guido-centrisch wereldbeeld, ik ben het middelpunt Zo te staan in het leven had ik nimmer gekund Dit is het groeien van je eigen innerlijk Noem me een fotograaf, ik ben zelf-ontwikkelend Ik ben Al Pacino, Devil’s Advocate Speelde met het perspectief hoe ik naar mezelf keek Ik wist niet wat ik nu werkelijk weet En ik weet nu wat ik wil wat mij werkelijk beweegt Ik bewandel m’n eigen pad en zet zelf m’n hekken Ze gelden geweldig als grenzen Voor mensen toch het beste om te zeggen hoe ze het hebben willen Dus volg ik mijn eigen denkbeelden En het is tijdelijk, natuurlijk niet voor altijd De praktijk bevalt mij, elke piek uniek geval blijft Dat je ‘em gladstrijkt en niet van waarde is Een zwaar gemis voor een ieder die op parels vist We hebben dalen nodig, drama nodig Vervolgens paden nodig, naar daar waar het hoger is Zonder lows geen highs, zonder een doos als huis Is het idee van een villa gewoon abuis Noem me een bergbeklimmer Vanuit de herfst komt de winter en daarna kan het echte werk beginnen En ik neem wat mee voor in die hogere sfeer Zet ‘em neer, plaats ‘em naast die van de vorige keer Het planten van een vlag is niet van alledag Ooit val je er van, en ben je terug bij af Ik kwam en zag, voordat ik overwon Onoverwinnelijk om dat ik altijd weer bovenkom
Š Copyright Gui & Rii en Studio Helling
www.gui-rii.nl