bio

KHALED BARAKEH °1976, SYRIË

N Khaled Barakeh is een Syrische conceptuele kunstenaar en cultureel activist. Gedreven door sociale onrechtvaardigheid, benadert Barakeh zijn creatieve praktijk als een instrument voor maatschappelijke verandering; hij manipuleert alledaagse visuele en culturele toetsstenen om stagnerende machtsstructuren zichtbaar te maken en te ondermijnen. In de afgelopen jaren hebben zijn projecten zich o.a. verdiept in de beeldvorming van slachtoffers van conflicten in media, gemeenschappen verdeeld door politieke strijd, en de integratie dynamiek van vluchtelingen. Naast Studio Khaled Barakeh, opgericht in 2017 in Berlijn, initieerde Barakeh tevens CoCulture e.V, – een non-profitorganisatie die zich toelegt op het aankaarten en aanpakken van de uitdagingen van ontheemde cultuurwerkers en -producenten in het Midden-Oosten, Europa en daarbuiten.

Het werk van Khaled Barakeh werd recent tentoongesteld in o.a. Künstlerhaus Stuttgart, de 11e Biënnale van Shanghai, SALT Istanbul, Frankfurter Kunstverein, Artspace Nieuw-Zeeland, Busan Biënnale, het Museum für Kunst und Gewerbe in Hamburg, en in verschillende andere internationale galleries en kunstinstellingen. Barakeh studeerde af aan de Faculty of Fine Arts in Damascus in 2005 en ontving zijn MFA van de Funen Art Academy in Odense, Denemarken, in 2010. In 2013 vervolledigde hij zijn studie aan de Städelschule Art Academy in Frankfurt a.M. Hij woont en werkt in Berlijn.

E Khaled Barakeh is a Syrian conceptual artist and cultural activist. Driven by his observations of longstanding social injustice, Barakeh approaches creative practice as a tool for societal change; manipulating commonplace visual and cultural touchstones to expose and undermine stagnant power structures. In recent years, his projects have delved into the media’s portrayal of victims of conflict, once cohesive communities divided by political strife, and the dynamics of integration for refugees. Alongside Studio Khaled Barakeh, he also initiated coculture e.V in 2017 – a non-for-profit umbrella organisation with a suite of initiatives that leverage artistic thinking to directly address issues of contemporary mass migration, and challenges faced by displaced cultural producers in the Middle East, Europe, and beyond.

Khaled Barakeh’s work has been exhibited at Künstlerhaus Stuttgart, The 11th Shanghai Biennale, Salt Istanbul, The Frankfurter Kunstverein, Artspace New Zealand, The Busan Biennale, The Museum für Kunst und Gewerbe Hamburg, and many other international venues and institutions. He graduated from the Faculty of Fine Arts in Damascus in 2005 and received his MFA from Funen Art Academy in Odense, Denmark, in 2010. In 2013, he completed a Meisterschuler study at the Städelschule Art Academy in Frankfurt a.M., Germany. He lives and works in Berlin.

• khaledbarakeh.com

ANOUK DE CLERCQ °1971, GENT, BELGIË

N Anouk De Clercq verkent in haar praktijk het potentieel van de audiovisuele taal om mogelijke werelden te creëren. Gefascineerd door dat wat achter de ‘realiteit’ ligt of tussen het zichtbare en de verbeelding, vindt haar werk een vorm in film, video, en tekst. Meer recent groeit haar werk vanuit het

utopische idee van ‘radicale empathie’.

Het werk van De Clercq werd reeds tentoongesteld in o.a. Tate Modern, Centre Pompidou, Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia, MAXXI, Centre d’Art Contemporain Genève, Ars Electronica en het Internationale Film Festival Rotterdam, en werd bekroond met verschillende prijzen, waaronder de Illy Prize op Art Brussels in 2005 en de Prix Ars Electronica Honorary Mention in 2014. Anouk De Clercq is verbonden als gastdocent aan de afdeling Mediakunst van de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Gent. Ze is een van de oprichters van Auguste Orts, een productie- en distributieplatform van kunstenaarsfilms.

E Anouk De Clercq explores in her practice the potential of audiovisual language to create possible worlds. Fascinated by what lies behind ‘reality’ or in between the visible and the imaginary, her work takes the shape of film, video and text. Her recent work is based on the utopian idea of ‘radical empathy’.

The work of Anouk De Clercq has been shown in Tate Modern, Centre Pompidou, Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia, MAXXI, Centre d’Art Contemporain Genève, International Film Festival Rotterdam, Ars Electronica, among others, and received several awards, including the Illy Prize at Art Brussels in 2005 and a Prix Ars Electronica Honorary Mention in 2014. Anouk De Clercq is a guest professor at the School of Arts/ University College Ghent and a founding member of Auguste Orts.

• portapak.be HELEN CAMMOCK °1970, STAFFORDSHIRE,

VERENIGD KONINKRIJK

N De praktijk van de Britse kunstenares Helen Cammock omvat bewegend beeld, fotografie, tekst, poëzie, performance, prentkunst en installatie. Ze is geïnteresseerd in geschiedenissen, auteurschap, het vertellen van verhalen en opgraven van niet-gehoorde, uitgesloten en vergeten stemmen; ze verbindt vaak sociale en politiek situaties met eigen geschriften, literatuur, poëzie, filosofische en andere gevonden teksten.

Het werk van Cammock werd getoond in solo- en groepstentoonstellingen in o.a. Whitechapel Gallery, Maramotti Collection, Turner Contemporary Margate, Hamburg Kunsthalle en Kunsthaus Bregenz. Op de agenda staan toekomstige solotentoonstellingen en presentaties in Touchstones Rochdale Museum and Gallery, Serpentine Galleries, Oakville Galleries Toronto, STUK Leuven, en Kestner Gessellschaft Hannover. Helen Cammock won samen met drie andere kunstenaars de Turner Prize 2019 en was de winnaar van de 7de Max Mara Art Prize for Women. Ze woont en werkt in Brighton en Londen, en wordt vertegenwoordigd door Kate MacGarry, London.

E Helen Cammock works across moving image, photography, writing, poetry, performance, printmaking and installation. She is interested in histories, authorship, storytelling and the excavation of unheard, excluded and buried voices, often mapping her own writing, literature, poetry, philosophical and other found texts onto social and political situations.

Her work has been presented in solo and group exhibitions around the globe including Whitechapel

Gallery, Maramotti Collection, Turner Contemporary Margate, Hamburg Kunsthalle and Kunsthaus Bregenz. Upcoming solo exhibitions and presentations are scheduled to take place in Touchstones Rochdale Museum and Gallery, Serpentine Galleries, Oakville Galleries Toronto, STUK Leuven, and Kestner Gesellschaft Hannover. Helen Cammock was the joint winner of the Turner Prize 2019 and the winner of the 7th Max Mara Art Prize for Women. She lives and works in Brighton and London, and is represented by Kate MacGarry, London.

• helencammock.co.uk

TOM CALLEMIN °1991, OOSTENDE, BELGIË

N Tom Callemin is een Belgisch beeldend kunstenaar die voornamelijk werkt met fotografie en film. In zijn praktijk bevraagt hij wat het fotografisch medium zichtbaar kan maken, en wat verborgen blijft achter de blik van de lens. Welke situaties ontstaan voor en door de camera, en wat vertellen deze situaties ons over de daad van de waarneming en het medium zelf? Callemin zoekt geen beelden in de werkelijkheid, maar probeert situaties te construeren waarin elk detail van het beeld aanwezig is. De werken van Tom Callemin werden reeds tentoongesteld in FoMU, België in 2015 en in De Brakke Grond, Nederland in 2016 en werden opgenomen in verschillende nationale en internationale groepstentoonstellingen. Zijn videowerken werden getoond aan o.a. Redcat Los Angeles, Berlinale, Festival du nouveau cinéma Montréal en Kaunas International Film Festival. In 2015 ontving hij de Prix Levallois en in 2017 werd hij genomineerd voor de Unseen Talent Award. Sinds 2019 is Callemin als artistiek onderzoeker verbonden aan KASK & Conservatorium, de gezamenlijk School of Arts van HOGENT en Howest. Hij woont en werkt in Gent, België.

E Tom Callemin is a Belgian visual artist working predominantly in photography and film. In his practice, he questions what the photographic medium can render visible and what remains hidden beneath the gaze of the lens. What types of situations does the camera evoke, and what can these situations tell us about the act of observation and the medium itself? Callemin seeks no images in reality, but rather tries to construct situations in which every detail of the image is provided.

The works of Tom Callemin were on view at FoMu (BE, 2015) and De Brakke Grond (NL, 2016) and were included in several national and international group shows. His videoworks have been screened at Redcat Los Angeles, Berlinale, Festival du nouveau cinéma Montréal, Kaunas International Film Festival, among others. Callemin received the Prix Levallois in 2015 and was nominated for the Unseen Talent Award in 2017. Since 2019 he is affiliated as artistic researcher to KASK & Conservatorium, the school of arts of HOGENT and Howest. He lives and works in Ghent, Belgium.

• tomcallemin.com

DARIA MARTIN °1973, SAN FRANCISCO,

VERENIGDE STATEN

N Daria Martin is een kunstenaar en filmmaker wier praktijk raakt aan onderwerpen zoals dromen, feminisme, sensatie, mythologie en mirror-touch synesthesie. Haar films zijn organisch gemaakt, vaak in een intense

samenwerking met de geselecteerde acteurs, choreografen en muzikanten. Haar werk wordt wereldwijd tentoongesteld in zowel solotentoonstellingen – recent in Barbican London en The Contemporary Jewish Museum, SF – als groepstentoonstellingen in o.a. in het Hammer Museum, The New Museum, het Museum of Contemporary Art, Chicago en het Australian Centre for Contemporary Art. Ze ontving meerdere prijzen, waaronder de Jarman Award (2018) en Wellcome Trust Arts Award (2016, 2010, 2008). Daria Martin woont en werkt sinds 2002 in Londen. Ze wordt vertegenwoordigd door Maureen Paley.

E Daria Martin is an artist and filmmaker whose practice touches upon subjects such as dreams, feminism, sensation, mythology, and mirror-touch synesthesia. Her films are created organically, often taking on a collaborative process between the selected actors, choreographers and musicians she chooses to work with. Her work has been exhibited world-wide in solo exhibitions including the Barbican Centre, London; Contemporary Jewish Museum, San Francisco; Site Gallery, Sheffield; VISUAL Centre for Contemporary Art, Ireland; Schering Stiftung, Berlin, Germany; Hammer Museum, Los Angeles; New Museum of Contemporary Art, New York; Museum of Contemporary Art, Chicago, and Australian Centre for Contemporary Art, Melbourne. She has received multiple awards, including the Jarman Award (2018) and Welcome Trust Arts Award (2016, 2010, 2008). Daria Martin lives and works in London since 2002, and is represented by Maureen Paley, London. CHARLINE TYBERGHEIN °1993, ANTWERPEN, BELGIË

N De schilderijen van de Belgische beeldend kunstenares Charline Tyberghein kunnen het best begrepen worden als visuele gedichten. Symbolen en pictogrammen vormen haar persoonlijke alfabet, van waaruit ze door nieuwe combinaties haar visueel universum vormgeeft. Tyberghein presenteerde haar werk in solotentoonstellingen in Keteleer Gallery, Londen, Gallery Sofie Van de Velde, Antwerpen, Beursschouwburg, Brussel en Castor Gallery, Londen. Haar werk maakte ook al deel uit van verschillende groepstentoonstellingen in o.a. M HKA, PLUS-ONE Gallery & Gallery Sofie Van de Velde, The Hole New York, Martin van Zomeren, en Showhouse JayJay.

Charline Tyberghein studeerde in 2018 af aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen. In oktober 2018 werd ze door de jury van het European Masters Salon Painting uitgeroepen tot beste afstudeerstudente van 14 Europese kunstacademies. Tyberghein woont en werkt in Antwerpen en wordt vertegenwoordigd door Gallery Sofie Van de Velde, Antwerpen.

E The paintings of Belgian visual artist Charline Tyberghein can best be understood as visual poems. Symbols and pictograms make up her personal alphabet, out of which, through new combinations, her visual language is formed.

Recent solo exhibitions took place at Keteleer Gallery, London, Sofie Van de Velde Gallery, Antwerp, Beursschouwburg, Brussels and Castor Gallery, London. Her work has also been included in various group exhibitions at M HKA, PLUSONE Gallery & Gallery Sofie Van de

Velde, The Hole New York, Martin van Zomeren, and Showhouse JayJay, among others.

Charline Tyberghein graduated from the Royal Academy of Fine Arts Antwerp in 2018. In October 2018, she was named best graduating student of 14 European art academies by the jury of the European Masters Salon Painting. Tyberghein lives and works in Antwerp and is represented by Gallery Sofie Van de Velde, Antwerp.

• charlinetyberghein.com

CLAUDIA FONTES °1964, ARGENTINIË

N In haar praktijk gaat Claudia Fontes op zoek naar ‘het poëtische en politieke dat voortkomt uit het maken van dingen en het samenkomen met anderen.’ Ze ziet zichzelf als een medium voor materie: ‘Ik geloof dat ik als kunstenaar functioneer als een gastheer: we kunnen alleen de ruimte voorbereiden voor de dingen om te zijn en zich zichtbaar te maken.’ Haar engagement met de mogelijkheden van beeldhouwkunst als medium, waarmee ze vragen van schaal en relatie verkent, is een constante doorheen haar praktijk. De werken van Fontes zijn opgenomen in de collecties van het Israel Museum, Jeruzalem, het Museum voor LatijnsAmerikaanse Kunst van Buenos Aires, het Museum voor Moderne Kunst van Buenos Aires, en het Museum voor Hedendaagse Kunst Rosario, evenals in particuliere collecties in Latijns-Amerika, de Verenigde Staten, Europa en Australië. Haar werk is wereldwijd gepresenteerd in zowel solo- als groepstentoonstellingen. In 2017 vertegenwoordigde ze Argentinië op de 57ste Biënnale van Venetië met haar installatie The Horse Problem. In 2018 was ze een van de zeven kunstenaars-curatoren op de 33ste Biënnale van Sao Paulo waarvoor ze de sectie The Slow Bird creëerde. In 2020 werd ze genomineerd voor de High Line Plinth en was ze een finalist voor de Percent for Arts, NYC’s opdracht voor de Bush Terminal in Brooklyn.

Claudia Fontes studeerde kunst aan de National School of Fine Arts Prilidiano Pueyrredón in Buenos Aires, en kunstgeschiedenis aan de Universiteit van Buenos Aires. Ze kreeg beurzen om haar praktijk te ontwikkelen aan de Taller de Barracas in Buenos Aires en de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam, Nederland. Claudia Fontes woont en werkt in Brighton en wordt vertegenwoordigd door Cecilia Brunson Projects in Londen.

E In her practice, Claudia Fontes is after ‘the poetical and political that emerge from making things and gathering with others.’ She considers herself as a medium for matter: ‘I believe that being an artist is being a host: we can only prepare the space for things to be and to make themselves present.’ Her engagement with the possibilities of sculpture as a medium, through which she effectively explores questions of scale and relation, is a constant throughout her career. The works of Claudia Fontes can be found in the collections of the Israel Museum, Jerusalem, the Museum for Latin American Art of Buenos Aires, the Museum of Modern Art of Buenos Aires, and the Museum of Contemporary Art Rosario, as well as private collections in Latin America, the United States, Europe and Australia. Her work has been presented worldwide in both solo as well as group exhibitions. In 2017, she represented Argentina at the 57th Venice Biennale with her installation The Horse Problem. In 2018 she was

one of seven artists-curators at the 33rd Sao Paulo Biennial for which she created the section The Slow Bird. In 2020 she was nominated for the High Line Plinth and was a finalist for the Percent for Arts NYC’s commission at Bush Terminal in Brooklyn.

Claudia Fontes studied arts at the National School of Fine Arts Prilidiano Pueyrredón in Buenos Aires, and Art History at Buenos Aires University. She was awarded grants to develop her practice at Taller de Barracas in Buenos Aires and to be a resident artist at the Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam, The Netherlands, amongst others. Claudia Fontes lives and works in Brighton, England and is represented by Cecilia Brunson Projects in London.

• claudiafontes.com

BEN THORP BROWN °1983, NEW YORK, VS

N De praktijk van Amerikaans beeldend kunstenaar Ben Thorp Brown beschouwt de effecten van voortdurende economische, ecologische en technologische veranderingen. Hij werkt met video, sculptuur en installatie en ontwikkelt zijn projecten vaak in dialoog met specifieke architectonische locaties en landschappen, die het decor worden voor zijn fictieve werelden.

Recente museale solotentoonstellingen van zijn werk werden gepresenteerd in Jeu de Paume (2019), CAPC Bordeaux (2019), Museo Amparo (2019) en St. Louis Art Museum (2017). Zijn werk was te zien in belangrijke groepstentoonstellingen in The Whitney Museum, MoMA PS1, SculptureCenter, en in filmfestivals zoals The New York Film Festival en Rotterdam International Film Festival. Zijn werk is gerecenseerd in talrijke media, zoals The New York Times, Art in America, NPR, ArtForum, Hyperallergic, Art Agenda, Mousse Magazine. Hij ontving prijzen van Creative Capital, de Graham Foundation, de Shifting Foundation, en was in residentie bij de Chinati Foundation in Marfa, Texas. Hij nam deel aan het Whitney Museum Independent Study Program, en is afgestudeerd aan Williams College en de School of the Art Institute of Chicago.

E Ben Thorp Brown’s work considers the effects of ongoing economic, environmental, and technological change. Working with video, sculpture, and installation, his projects are often developed in dialogue with specific architectural sites and landscapes, which become settings for a fictive world.

Recent solo museum exhibitions of his work were presented at the Jeu de Paume (2019), CAPC Bordeaux (2019), Museo Amparo (2019), and the St. Louis Art Museum (2017). His work has been featured in significant group exhibitions at The Whitney Museum, MoMA PS1, SculptureCenter, and in film festivals such as The New York Film Festival and Rotterdam International Film Festival. His work has been reviewed in numerous media such as The New York Times, Art in America, NPR, ArtForum, Hyperallergic, Art Agenda, Mousse Magazine. He has received awards from Creative Capital, the Graham Foundation, the Shifting Foundation, and was an artist in residence at the Chinati Foundation in Marfa, Texas. He attended the Whitney Museum Independent Study Program, and is a graduate of Williams College and the School of the Art Institute of Chicago.

• benthorpbrown.com

EVA KOŤÁTKOVÁ °1982, PRAAG, TSJECHIË

N Eva Koťátková is geïnteresseerd in de relatie tussen het domein van het private en persoonlijke enerzijds (onze dromen, creativiteit, emoties en engagement) en de publieke, autoritaire sfeer anderzijds. In haar praktijk laat ze doorschemeren hoe we worden beïnvloed door de codes en sociale controle van institutionele structuren en maatschappelijke normen, terwijl ze tegelijkertijd wijst op mogelijkheden om vrij te denken en te handelen. Haar werk was te zien in solotentoonstellingen in internationale musea zoals Kestnergesellschaft (Hannover), Kunsthal Charlottenborg (Kopenhagen; beide 2019); Kunstverein Hamburg, Pirelli Hangar Bicocca (Milaan, beide 2018); 21er Haus — Museum voor hedendaagse kunst (Wenen, 2017), Museum Haus Esters (Krefeld), Centre d’art contemporain (Pougues-les-Eaux; beide 2016), Staatliche Kunsthalle BadenBaden (2014) en Wroclaw Museum of Contemporary Art (2013). Belangrijke groepstentoonstellingen zijn onder meer die in Fotogalerie Wien (2020), Metropolitan Museum of Art (New York, 2018), Migros Museum (Zürich, 2016), MASP (São Paulo, 2016), Kunsthalle Düsseldorf (2015), Kunsthalle Wien (2013) en Boedapest en Mucsarnok Kunsthalle (2008). Koťátková’s werken werden bovendien gepresenteerd op de 16de Biënnale van Istanbul in 2019, de Biënnale van Venetië in 2013, de 18de Biënnale van Sydney in 2012 en de Biënnale van Liverpool in 2010. De kunstenares werd bekroond met de Dorothea von Stetten Kunstprijs, de Josef Hvlávka Award en de Jindrich Chalupecky Award. Haar werk is opgenomen in talrijke openbare collecties zoals Museum für Moderne Kunst Frankfurt, MIT Boston, Guggenheim New York, Migros Zürich, MoMA New York, Ludwig Museum Köln, Reina Sofia Madrid en Centre Pompidou Parijs.

Eva Koťátková woont en werkt in Praag. Ze wordt vertegenwoordigd door Galerie Meyer Riegger en Hunt Kastner.

E Eva Koťátková is interested in the relationship between the realm of the private and personal on the one hand – our dreams, creativity, emotions, and engagement – and the public, authoritarian sphere on the other. In her practice, she hints at how we are informed by the codes and social control of institutional structures and societal norms, whilst at the same time pointing to opportunities for thinking and acting freely. Her work was shown in solo exhibitions at many international museums like Kestnergesellschaft (Hannover), Kunsthal Charlottenborg (Copenhagen; both 2019); Kunstverein Hamburg, Pirelli Hangar Bicocca (Milan, both 2018); 21er Haus — Museum for contemporary Art (Wien, 2017), Museum Haus Esters (Krefeld), Centre d’art contemporain (Pougues-les-Eaux; both 2016), Staatliche Kunsthalle BadenBaden (2014) and Wroclaw Museum of Contemporary Art (2013). Significant group exhibitions include those at Fotogalerie Wien (2020), Metropolitan Museum of Art (New York, 2018), Migros Museum (Zurich, 2016), MASP (São Paulo, 2016), Kunsthalle Düsseldorf (2015), Kunsthalle Wien (2013) and Budapest and Mucsarnok Kunsthalle (2008). Koťátková’s works were additionally presented at the 16th Istanbul Biennale in 2019, Venice Biennial in 2013, 18th Biennale of Sydney in 2012 and Liverpool Biennial in 2010.

The artist has been awarded the Dorothea von Stetten Art Prize, Josef Hvlávka Award and Jindrich Chalupecky Award. Her work is part of numerous public collections such as Museum für Moderne Kunst Frankfurt, MIT Boston, Guggenheim New York,

Migros Zurich, MoMA New York, Ludwig Museum Köln, Reina Sofia Madrid and Centre Pompidou Paris.

Eva Koťátková lives and works in Prague. She is represented by Gallery Meyer Riegger and Hunt Kastner.

ELLIOTT ERWITT °1928, PARIJS, FRANKRIJK

N De specifieke fotografiestijl van de in Parijs geboren, in Amerika getogen fotograaf Elliott Erwitt wordt gekenmerkt door openhartige en humoristische zwart-wit beelden. Erwitt begon als tiener in Los Angeles met het fotograferen van huwelijksfeesten. Later werkte hij als oorlogsfotograaf in Frankrijk en Duitsland. Bij zijn terugkeer naar New York leerde hij Robert Capa, eveneens een oorlogsfotograaf, kennen die hem introduceerde bij het prestigieuze agentschap van Magnum Photos. Erwitt is de fotograaf achter enkele van de meest iconische portretten van de 20ste eeuw, o.a. van Marilyn Monroe, Richard Nixon en Marlon Brando. Erwitts speelse foto’s van honden – voornamelijk foto’s waarbij ze in de lucht springen – zijn ook kenmerkend voor zijn omvangrijke oeuvre. Hij publiceerde meer dan 20 fotografieboeken en stelde zijn werk tentoon in talloze solotentoonstellingen in gerenommeerde instellingen, zoals the Smithsonian, the Museum of Modern Art en the Art Institute in Chicago.

E Often considered a master of style, Elliott Erwitt’s photography is best known for the candor and humor that shines through his black-and-white pictures. Elliott Erwitt began dabbling in photography as a teenager living in Los Angeles, shooting weddings. Later, Elliott Erwitt shot photos for the Army in France and Germany; later living in New York, he met fellow war photographer Robert Capa, who invited him to join the Magnum Photos agency. Elliott Erwitt is responsible for making some of the most prominent portraits of the 20th century, capturing Marilyn Monroe, Richard Nixon and Marlon Brando, among others. Elliott Erwitt’s joyful photos with dogs – particularly images of them jumping – has become another calling card of his. He produced over twenty retrospective photography books and has been honoured by numerous solo shows at establishments such as the Smithsonian, the Museum of Modern Art and the Art Institute of Chicago.

• elliotterwitt.com

ANAGRAM

N Anagram is een door vrouwen geleide creatieve studio, gespecialiseerd in interactive storytelling en immersive experience design. In hun werk combineren ze ervaringsgerichte verhalen, nauwgezet onderzoek en een ingenieuze benadering van het gebruik van nieuwe technologieën. Het unieke element in het hart van elk Anagramproject is een diepgaande en speelse benadering van participatieve storytelling; ze creëren werelden waarin wat je doet de kern van de ervaring is.

Anagram won o.a. de 2015 Tribeca Film Festival Storyscapes Award, de 2019 Sandbox Immersive Art Award, en was deel van de Best VR in 2019 op het Venice International Film Festival. Ze stonden in de lijst van de Creative Industries Council: Createch ‘100 ones to watch’ voor 2020 en werden twee keer geselecteerd voor Columbia University’s Digital Dozen Breakthroughs in Digital Storytelling (in 2015 en 2019). Anagram werd opgericht door voormalig documentairemakers Amy Rose en May Abdalla. Ze wonen

en werken in Bristol en Londen, VK.

E Anagram are a multi-award-winning female-led creative studio specialising in interactive storytelling and immersive experience design. Their work typically combines expertly crafted experiential narratives, rigorous research, and an ingenious approach to using new technologies. The unique element at the heart of every Anagram project is a deep and playful approach to participatory storytelling – they create worlds where what you do is the heart of the experience.

Winners of the 2015 Tribeca Film Festival Storyscapes Award, the 2019 Sandbox Immersive Art Award, part of the Best VR in 2019 at the Venice International Film Festival, Anagram were named in the Createch 100 ones to watch for 2020 by the Creative Industries Council and have been selected twice for Columbia University’s Digital Dozen Breakthroughs in Digital Storytelling (in 2015 and 2019). Anagram was founded by former documentary filmmakers Amy Rose and May Abdalla. They live and work between Bristol and London, UK.

• weareanagram.co.uk

SUZANNE LACY °1945 WASCO, CALIFORNIA, VS

N Suzanne Lacy staat internationaal bekend als een pionier op het gebied van sociaal geëngageerde en publieke kunst. Haar installaties, video’s en performances gaan over seksueel geweld, armoede op het platteland en in de stad, gevangenschap, genderidentiteit, arbeid en ouderdom. Samenwerking staat centraal in haar praktijk dat zich situeert binnen de tradities van beeldende kunst, performance en gemeenschapsorganisatie. Ze realiseerde grootschalige projecten in Londen, Brooklyn, Medellin, Los Angeles, Quito, Noordwest-Engeland, Madrid en recent langs de Ierse grens, waar ze de lokale reacties op Brexit onderzocht.

Haar werk werd tentoongesteld in o.a. Tate Modern, The Museum of Contemporary Art in Los Angeles, het Whitney Museum, het New Museum en P.S. 1 in New York, en The Bilbao Museum in Spanje. Een retrospectieve van haar carrière werd in 2019 getoond in het San Francisco Museum of Modern Art en in Yerba Buena Art Center, en in 2020 in het Centro Andaluz de Arte Contemporáneo, Sevilla, Spanje. Ze ontving beurzen van het Rockefeller Bellagio residency programma, de Guggenheim Foundation, de Henry Moore Foundation, de National Endowment for the Arts en onlangs van het James H. Zumberge Faculty Research and Innovation Fund van de University of Southern California. Lacy is ook bekend om haar schrijf- en academische carrière. Ze is redacteur van Mapping the Terrain: New Genre Public Art en auteur van Leaving Art: Writings on Performance, Politics, and Publics, 1974 - 2007. Ze behaalde een MFA aan het California Institute of the Arts en een doctoraat aan de Robert Gordon University in Schotland. Momenteel is ze professor aan de Roski School of Art and Design aan de University of Southern California en is ze residerend kunstenaar in 18th Street Arts Center. Ze woont en werkt in Los Angeles.

E Suzanne Lacy is internationally renowned as a pioneer in the field of socially engaged and public art. Her installations, videos, and performances have dealt with issues of sexual violence, rural and urban poverty, incarceration, gender identity, labor, and aging. Working collaboratively within traditions of fine art performance

and community organizing, Lacy has realized large-scale projects in London, Brooklyn, Medellin, Los Angeles, Quito, Northwest England, Madrid and, most recently, along the Irish Border, exploring local reactions to Brexit.

Her work has been exhibited a.o. at Tate Modern, The Museum of Contemporary Art in Los Angeles, the Whitney Museum, the New Museum and P.S. 1 in New York, and The Bilbao Museum in Spain. In 2019 she had a career retrospective at the San Francisco Museum of Modern Art and at Yerba Buena Art Center, and in 2020 at the Centro Andaluz de Arte Contemporáneo, Seville, Spain. She has received fellowships from the Rockefeller Bellagio residency program, the Guggenheim Foundation, The Henry Moore Foundation, The National Endowment for the Arts and most recently the James H. Zumberge Faculty Research and Innovation Fund from the University of Southern California. Also known for her writing and academic career, Lacy edited Mapping the Terrain: New Genre Public Art and is author of Leaving Art: Writings on Performance, Politics, and Publics, 1974 - 2007. She holds an MFA from California Institute of the Arts and a PhD from Robert Gordon University in Scotland. She is currently a professor at the Roski School of Art and Design at the University of Southern California and is a resident artist at 18th Street Arts Center. She lives and works in Los Angeles, USA.

• suzannelacy.com

ALEXANDRA LEYRE MEIN °1979, BRUSSEL, BELGIË

N Alexandra Leyre Mein studeerde af aan de modeafdeling van de Koninklijke Academie van Antwerpen. In 2008 stapte ze over naar beeldende kunsten en begon als autodidact te beeldhouwen. Haar werk werd internationaal tentoongesteld in o.a. Palais d’Iéna (FR), White House gallery, Aeroplastics, Maison Particulière, Botanique (BE) en in New York in het Clemente Centre, New House Centre for Contemporary Art en Anton Kern Gallery (USA). Naast haar sculpturale praktijk blijft Alexandra werken met dansers en choreografen. Ze ontwierp en maakte decors en kostuums in samenwerking met bijvoorbeeld Damien Jalet. Deze creaties waren te zien in Palazzo Fortuny, de Biënnale van Venetië (IT), het festival van Avignon en het Louvre (FR).

Alexandra Leyre Mein woont en werkt tussen Brussel, België en Brooklyn, VS.

E Alexandra Leyre Mein graduated from the Royal Academy of Antwerp as a fashion designer. In 2008, she made the switchover to visual arts and became a self-taught sculptor.

Her works have been exhibited in Palais d’Iéna (FR), White House gallery, Aeroplastics, Maison Particulière, Botanique (BE) and in New York at the Clemente Centre, New House Centre for Contemporary Art and Anton Kern Gallery (USA). Alongside her sculptural practice, Leyre Mein continues working with dancers and choreographers. She designed and made sets and costumes in collaboration with renowned contemporary dance choreographers such as Damien Jalet. These creations were shown at the Palazzo Fortuny, the Venice Biennale (IT), the festival d’Avignon and the Louvre (FR). Alexandra Leyre Mein lives and works in Brussels, Belgium and Brooklyn, NY.

• alexandraleyremein.com

FRANCESCA GRILLI °1978, BOLOGNA, ITALIË

N Francesca Grilli hanteert een multidisciplinaire taal die zich concentreert op performance- en installatie praktijken. Steeds terugkerende concepten in haar praktijk circuleren rond het lichaam en weerstand, en de act van verdwijnen. Ze nam deel aan talrijke festivals voor performance kunst en haar werk werd gepresenteerd in solo- en groepstentoonstellingen in internationale musea en instellingen, waaronder: Baltic Circle, Helsinki (2020); Mladi Levi Festival, Ljubljana (2020); Kaunas Biennal, Kaunas (2019); Saal Biennal, Tallin (2019); Santarcangelo Festival, Santarcangelo – Rimini (2019 - 2017); Palais De Tokyo, Parigi (2017); Serralves Foundation, Porto (2017); Netwerk, Aalst (2017); Van Abbemuseum, Eindhoven (2017 - 2015); Kunsthalle Osnabrueck, Osnabrueck (2017); Centrale Fies, Fies – Trento (2017 - 2006); MAXXI, Roma (2016); Padiglione Italia, 55. Biennale Arte di Venezia (2013); MADRE, Napoli (2011); MACRO, Roma (2012); Serpentine Gallery, Londen (2009); MAMBO, Bologna (2010), Manifesta7, Bolzano (2008). Francesca Grilli woont en werkt in Bologna en Brussel.

E Francesca Grilli utilises a multidisciplinary language focussing on performance and installation practices. Recurring in her practice are concepts of the resistant body and the act of disappearance. Grilli has participated in numerous performance art festivals and exhibited solo and collective in international museums and institutions including: Baltic Circle, Helsinki (2020); Mladi Levi Festival, Ljubljana (2020); Kaunas Biennal, Kaunas (2019); Saal Biennal, Tallin (2019); Santarcangelo Festival, Santarcangelo – Rimini (2019 - 2017); Palais De Tokyo, Parigi (2017); Serralves Foundation, Porto (2017); Netwerk, Aalst (2017); Van Abbemuseum, Eindhoven (2017 - 2015); Kunsthalle Osnabrueck, Osnabrueck (2017); Centrale Fies, Fies – Trento (2017 - 2006); MAXXI, Roma (2016); Padiglione Italia, 55. Biennale Arte di Venezia (2013); MADRE, Napoli (2011); MACRO, Roma (2012); Serpentine Gallery, London. (2009); MAMBO, Bologna (2010), Manifesta7, Bolzano (2008). She lives and works in Bologna and Bruxelles.

• francescagrilli.com

UGO RONDINONE °1964, BRUNNEN, ZWITSERLAND

N Het werk van Ugo Rondinone kan worden opgevat als een meditatie over het dagelijks leven en de wereld. Verschillende motieven keren steeds opnieuw terug in zijn praktijk die bestaat uit schilderen, tekenen, beeldhouwen, fotografie, video, en geluids- en installatiekunst. Hij vermijdt een intellectuele benadering en geeft de voorkeur aan het creëren van betrokkenheid door de ervaring van zijn werk. Recente institutionele tentoonstellingen van Rondinone vonden plaats in SKMU Sørlandets Kunstmuseum, Kristiansand, Noorwegen in 2021; Medellín Museum of Modern Art, Colombia; Kunsthalle Helsinki, Finland; en Guild Hall, East Hampton, New York in 2019; Fundación Casa Wabi, Puerto Escondido, Mexico; Arken Museum of Modern Art, Ishøj, Denemarken; en Tate Liverpool, UK in 2018; Bass Museum of Art, Miami; Berkeley Art Museum and Pacific Film Archive, Berkeley, Californië; Contemporary Arts Center, Cincinnati, Ohio; Garage Museum of Contemporary Art, Moskou in 2017; en Carre d’Art, Nîmes, Frankrijk; Boijmans

van Beuningen, Rotterdam, NL; en The Institute of Contemporary Art Boston, VS in 2016.

In 2013 installeerde Rondinone ‘human nature’, een tentoonstelling van negen monumentale stenen figuren in Rockefeller Plaza, New York, georganiseerd door Public Art Fund. In 2016 opende Rondinone’s grootschalige werk seven magic mountains buiten Las Vegas, gecoproduceerd door het Art Production Fund en Nevada Museum of Art. In 2017 stelde Rondinone een stadsbrede tentoonstelling samen, ‘Ugo Rondinone: I John Giorno,’ als eerbetoon aan zijn levenspartner John Giorno in 13 non-profit kunstinstellingen in Manhattan.

Ugo Rondinone woont en werkt in New York. Hij wordt vertegenwoordigd door Gladstone Gallery, Esther Schipper, Galerie Eva Presenhuber, Sadie Coles, Kukje Gallery and Galerie Kamel Mennour.

E The work of Ugo Rondinone can be understood as a meditation on everyday life and the world. A variety of motives recur in his practice that exists in painting, drawing, sculpture, photography, video, and sound and installation art. Avoiding a densely intellectual approach, he prefers to emphasize the creation of engagement through the experience of his work. Rondinone has been the subject of recent institutional exhibitions at: SKMU Sørlandets Kunstmuseum, Kristiansand, Norway in 2021; Medellín Museum of Modern Art, Colombia; Kunsthalle Helsinki, Finland; and Guild Hall, East Hampton, New York in 2019; Fundación Casa Wabi, Puerto Escondido, Mexico; Arken Museum of Modern Art, Ishøj, Denmark; and Tate Liverpool, UK in 2018; Bass Museum of Art, Miami; Berkeley Art Museum and Pacific Film Archive, Berkeley, California; Contemporary Arts Center, Cincinnati, Ohio; Garage Museum of Contemporary Art, Moscow in 2017; and Carre d’Art, Nîmes, France; Boijmans van Beuningen, Rotterdam, NL; and The Institute of Contemporary Art Boston, US in 2016.

In 2013, Rondinone installed ‘human nature’, an exhibition of nine monumental stone figures in Rockefeller Plaza, New York, organized by Public Art Fund. In 2016, Rondinone’s large-scale public work seven magic mountains opened outside Las Vegas, co-produced by the Art Production Fund and Nevada Museum of Art. In 2017, Rondinone curated a city-wide exhibition, ‘Ugo Rondinone: I John Giorno,’ which honored the artist’s life partner in thirteen non-profit art institutions throughout Manhattan.

Ugo Rondinone lives and works in New York. He is represented by Gladstone Gallery, Esther Schipper, Galerie Eva Presenhuber, Sadie Coles, Kukje Gallery and Galerie Kamel Mennour.

• ugorondinone.com

PETER AERS

N Peter Aers studeerde filosofie in Gent en Genève, en theater in Brussel. Zijn artistieke praktijk bevindt zich op de grenzen van performance, participatie en reflectie. De dialoog met mensen en gemeenschappen staat daarbij centraal. Sinds 2014 onderzoekt hij door middel van gespreksperformances de relatie tussen het individu en de gemeenschap in zijn vierluik Everything Depends on How a Thing is Thought. Het gesprek als kunstvorm behoort tot de kern van Peters artistieke proces, waarbij een niet altijd even zichtbaar web van

gesprekken en wederzijdse invloeden centraal staan. Daarnaast maakt Peter deel uit van het internationale collectief Building Conversation.

E Peter Aers is a performance artist based in Ghent. He obtained a M.A. in Philosophy at Ghent University and the University of Geneva, and studied theater in Brussels. His artistic practice is situated on the borders of performance, participation and reflection. The dialogue with people is at the core of his work. Since 2014 he explores the relationship between the individual and the community in a tetralogy of conversational performances named Everything Depends On How A Thing Is Thought. The dialogue as a work of art, with in its centre a not always visible web of conversations and mutual influences, is at the core of his artistic process. Peter is also part of the international collective Building Conversation.

• peteraers.be

ERIKA SPREY

N Erika Sprey studeerde literatuurwetenschap en cultural studies aan de UvA te Amsterdam en haalde haar graduaat filosofie met een Fulbright en HSP beurs filosofie aan Columbia University in New York. Vanaf 2010 was ze in Amsterdam werkzaam als freelance onderzoeker, curator en eindredacteur. Erika woont en werkt momenteel in Brussel als praktisch filosofe, gespreksbegeleider en facilitator van groepsprocessen. Ze is betrokken in lokaal en internationaal activisme en begeleidt participatieve kunst- en designprojecten. Erika is getraind in verschillende gesprekstechnieken en het begeleiden van opstellingen en werkt graag op het kruispunt van kunst, systeemdynamieken en (filosofische) reflectie. Ze was betrokken bij de creatie van The Pain of Others en voert de gespreksperformance samen met Peter uit.

E Erika Sprey studied literature and cultural studies at the UvA (Amsterdam) and obtained her graduate philosophy with a Fulbright and HSP scholarship at the University of Columbia (New York). She has been working as a freelance researcher, curator and editor in Amsterdam since 2010. She is currently based in Brussels als a practical philosopher, organizer and facilitator of group processes. She has been involved in local and international activism and guides participatory art and design projects. Erika is trained in different dialogue techniques and supporting constellations and she dwells happily in the intersection between art, system dynamics and (philosophical) reflection. Erika was involved in the creation of The Pain of Others and performs the conversational performance together with Peter.

MELISSA MABESOONE

N Na een introductie in de Wijsbegeerte studeerde Melissa Mabesoone Beeldende Kunsten aan het KASK. Eind 2012 richtte ze samen met Oshin Albrecht het collectief ‘buren’ op. Hun werk bestaat uit performances, video’s, foto’s en installaties en behandelt thema’s als neoliberale fantasieën, vrouwelijkheid, seksualiteit, gemeenschap en wonen. Sinds 2015 werkt Melissa mee aan de reeks gespreksperformances van Peter Aers, als performer in Against Interpretation en als scenograaf bij Crime and

Punishment (2017) en The Pain of Others (2018).

E After an introduction in Philosophy at the University of Ghent Melissa Mabesoone studied visual arts at KASK School of Arts in Ghent. At the end of 2012 she founded the collective ‘buren’ together with Oshin Albrecht. Their work consists of performances, videos, texts, photos and installations. They navigate through themes as femininity, community, sexuality, living and neoliberal fantasies. Since 2015 she works with Peter Aers on his conversational performances, as a performer in Against Interpretation (2015), and as a scenographer on Crime and Punishment (2017) and The Pain of Others (2018).

KRIS VAN OUDENHOVE

N Kris Van Oudenhove is beeldend kunstenaar, scenograaf en vormgever. Hij genoot een opleiding tot meester in de beeldende kunsten en beeldhouwen aan Luca School of Arts Gent en volgde een postgraduaat scenografie in Antwerpen. Hij is voornamelijk werkzaam als décorlichtontwerper voor theater en dans. Daarnaast werkt hij ook projecten uit voor circus (Cie Katoen) en straattheater (Cirqumstanzia, Puurlain). Verder is hij ontwerper en uitvoerend kunstenaar bij tentoonstellingen, interieurs en maakt hij rekwisieten. In samenwerking met scenografe Melissa Mabesoone bouwde hij het decor van The Pain of Others.

E Kris Van Oudenhove is a visual artist, scenographer and designer. He was educated in the visual arts and sculpting at Luca School of Arts Ghent and undertook a postgraduate scenography in Antwerp. He mostly works as a set and light designer for theater and dance. Besides this, he works on projects for circus (Cie Katoen) and street theater (Cirqumstanzia, Puurlain). Furthermore he is a designer and producing artist for exhibitions, interiors and props. In collaboration with scenographer Melissa Mabesoone he built the set of The Pain of Others.

BART CAPELLE

N Bart Capelle werkt sinds 2002 als freelance dramaturg. Zijn werkterrein situeert zich in theater en performance. Met Peter Aers werkte hij samen aan de vier gespreksperformances in de reeks Everything Depends On How A Thing Is Thought. Samen met Haider Al Timimi trekt hij de artistieke lijnen van gezelschap Kloppend Hert en maakt hij deel uit van het artistiek platform Jong Gewei in Gent. Hij is gastdocent aan Kunsthogeschool RITCS en geeft les aan de Kunsthumaniora Brussel.

E Bart Capelle works since 2002 as a freelance dramaturg, mostly in theater and performance. Together with Peter Aers, he has worked on the four conversational performances of the cycle of Everything Depends On How A Thing Is Thought. In collaboration with Haider Al Timimi he sets the artistic framework of the company Kloppend Hert. He’s also part of the artistic platform Jong Gewei in Ghent. Furthermore, he is a guest teacher at art academy RITCS and he teaches at Kunsthumaniora Brussel.