LE MEPRIS

1:15:32

P: “Si tu ne veux plus y aller, je ne t’y force pas.

B: “C’est pas toi qui m’y forces. C’est la vie.”

P: “Als je niet mee wil, zal ik je niet dwingen.”

B: “Jij bent het niet die me dwingt. Het is het leven.”

compositie in film Le Mepris

De compositie van kleuren en vormen in elk frame van ‘Le Mepris’ is dankzij regisseur Godard telkens een kunstwerk opzich. Jean Luc Godard was een hoofdfiguur in de toentertijd nieuwe stroming binnen film, genaamd de nouvelle vague. Deze stroming wou zich verzetten tegen de in die tijd gekende films uit Hollywood. Er wordt vooral gebruik gemaakt van primaire kleuren en de aardse kleuren van de locatie vormen het palet voor de achtergrond. De film speelt zich af in Frankrijk en Italië. De villa Malaparte, dat op de kliffen van Capri rust, is één van deze locaties. De villa werd in 1938 door architect Aldalberto Libera. Het staat bekend als één van de meest typerende gebouwen voor het Italiaanse modernisme.//

SOURCES - Uslar, L. (2017, August 8). Redefining Sensual Aesthetics in Le Mépris ~ Velvet Eyes. Retrieved September 10, 2019, from https://velveteyes.net/movie-stills/le-mepris/

1:25:14

P: „Camille?“ … „C’est moi, Paul.” … “Il y a cinq minutes au moins que je te regarde. J‘ai l’impression de te voir pour la première fois.” … “je peux rester ou ça t’ennuie?”

B: “reste, si tu veux.“

P: „Camille?“ … „Ik ben het, Paul.” … “Toen ik net naar je keek, was het net als de eerste keer dat ik je zag.” … “Stoort het als ik blijf?”

B: “Blijf als je wil.”

1:31:03

B: “Plus on est envahi par le doute, plus on sáttache à une fausse lucidité d’esprit avec léspoir d’éclaircir par le raisonnement ce que le sentiment a rendu obscure.”

P: “J’avais souvent pensé que Camille pouvait me quitter. J’y pensais comme à une catastrophe possible. Maintenant jétais en pleine catastrophe.”

B: “Autrefois, tout se passait comme dans un nuage d’inconscience, de compicité ravie.”

B: “Door meer te twijfelen klampen we ons vast aan een valse helderheid in de hoop dat we kunnen beredeneren wat onze gevoelens vertroebelen.”

P: “Ik dacht vaak dat Camille me zou verlaten. Het was een ramp die kon gebeuren. Nu was het gebeurd.”

B: “We leefden in een wolk van onbewustzijn en in zalige medeplichtigheid.”