GIJ
Zijn wij dan de onbetrouwbare soort? Het dier dat niet gevangen wilt worden? De zon voor iedereen buiten onszelf? De twijfel aan de rand van het bed?
Of een uit de hand gelopen vriendschap Misschien een druppel goud op vuur? Mag ik op uw huid tekenen? (Enigma’s ontrafelen) In de azuurblauwe hemel in uw ogen duiken Al het zwarte rond u gedachten wegkleuren,
Als onrustig maar broodnodig venijn. Laat mij u mond houden, de weg is lang en vol gevaar En bloed stroomt altijd waar het niet kruipen kan
er is niemand op de gang en niemand in de kamer.er is altijd wel ergens een zwart ogend meisje met zwarte oogschaduw en een zwart gemoed of een visbokaal die overstroomd in oceanen, maar niet vandaag.vandaag tel ik de dagen af op mijn huid,ben ik uw stille prooi,huis ik in nerven en ontwaak in plooien. Ben ik aanwezig in de dode hoeken van uw bestaan.bereid.afwachtend.op u.
GIJ In onze mooiste momenten zijn wij strijders In onze slechtste gewoon onszelf.
2. ENCORE: DAT JE NOOIT IETS TE VERLIEZEN HAD
ik kan u niet vertellen waarover het laatste gedicht gaat ik kan u wel vertellen waarover het gaat
de laatste vijf minuten van je leven zijn de meest energiekste die je kan hebben. Heel uw lichaam beweegt en kriebelt en verzet zich alles klopt in een stroomversnelling je ziet plots alles zonder afleiding,waar je mee zonder kon en hoe ge zo gevormd zijt.en ge wilt niet gaan ge kunt daar niets aan doen alles is zo duidelijk en zo duidelijk, te laat ge kunt niet meer terug,je snapt alles en dat hoort zo
alles is goedgepraat met een degelijk straf einde. Het is een kwestie van die eerste steen te werpen te omarmen/hoe al die kennis uiteindelijk
al de liefde eruit sloeg,en uzelf zien zoals andere met u moeten samenleven en al die energie en denkkracht dat je opspaarde zal in die laatste minuut over u heen walsen en u in bloederige schoonheid achterlaten opengescheurd als hooligans die oude mensen doodstampen. en deze keer zal anders zijn hoop je, deze keer zal anders zijn beloof je jezelf,
ge weet uiteindelijk hoe krachtig uw lichaam is als het zich tegen u verzet u uitwerpt/en dan bleek dat je echt die berg kon verzetten
Paniek
Het blijft tussen lakens liggen het vergeet wie we zijn het kruipt niet verder dan het ochtendgloren het vergeet wie we zijn
het vergeet wie we zijn en morgen doet het hetzelfde met andere personen.
zijn wij nog van waarde?
alleen vannacht en wat is eerlijk en wat liegt ons voor is dit hetzelfde als weer vannacht? begint alles dan weer als vanouds vanvoor? Zijn wij dan nog samen na vannacht, wandelen wij dan niet in hetzelfde spoor ?en als ik dan weer eens duik in uw vacht wie zegt dat ik u dan niet meer bekoor?
Ik ken uw soort gij loopt graag weg, verliest interesse als ik niets zeg. En slaapt waar de huid ligt, de bladeren tekst, dat moment voor een foto en echt is weg.
Wij zijn niet te vangen toch zoeken wij rust, hoewel het niet gaat,de gemoederen sust. Zijn wij deze soort dan die botst en die kust, is dit al gedaan dan of uitgeblust?
lopen wij huilend naar buiten vannacht haten wij dan hetzelfde smoor. En zie je dan tranen naast liefde vannacht.sporen op huiden met lijnen erdoor.
in mijn droom ontwaak ik alleen en wil ik u vertellen over die droom, want die droom was enig en ontastbaar. ik ben trots dat ik zulke dromen heb. in die droom was “ik� een stukje kant.
Kant,ja, het is echt niet zo gemakkelijk: hier zo zitten als een stukje...kant van een oude vrouw die mij eergisteren uit het raam gegooid heeft. ik weet niet echt wat doen, dat is hier niet plezant ik lig hier al enkele dagen.
het is hier koud, het regent veel en het droogt een beetje. het is een afscheid van het leven dat ik neem als stukje kant van de oude vrouw die mij door het raam gegooid heeft.
het is niet gemakkelijk, maar soit, ik leg mij erbij neer. ik moet erbij vertellen dat ik recycleerbaar ben.
ge moogt mij gerust hebben. ik heb wel geen advertentie staan in een of ander krant... kant en krant rijmt wat op elkaar... maar ik lig hier gewoon aan het einde van de straat.
elke duisternis is zwart elk gevoel van contact kwijt elk woord spreek jij zo rood als je luister naar wat stoort
elke kus kelder geloof ik verlies de tekst in mij heb genoeg van deze droom tekeergegaan in tijd.
Elk haarpunt verf jij rood en s'nachts nooit meer alleen alles in fragmenten tot inhoud en geween
elk woord verkeerd gezet maar de tocht met haar vergroot het verwijst naar nieuw en start en soms ook naar een moord.
Ge moogt het geen gedrocht noemen De man die de cement afmeette wist ook niet dat gij de fundering waard.
Ik loop uw voordeur plat Ik loop uw voordeur plat Ik loop uw voordeur plat Ik loop uw voordeur plat
Ik spin elke cel in voegsels Smeet de stenen uit uw plooien Plamuur de muren met uw kleuren Graaf een kelder voor geheimen.
In uw rust leg ik mijn dons En warm mijzelf aan u hart.
Hij loopt verder. Hij deed ook enkel maar zijn werk En elke dag opnieuw woonden er mensen In uw karkas in uw weerspiegelingen in Een opslagplaats van u verhalen.
Ge moogt het geen gedrocht noemen De man die de cement afmeette wist ook niet dat gij de fundering waard.
Ze lopen je voordeur plat met drama en liefde,feesten en woorden
Die niet de uwe zijn.maar gij zijt hun oorsprong,de wortels die doorgroeien, De haren als satijnen en uw fundering onder de mijne.
VERDWIJN
laat mij wenen tot ik verslik.
zet mij af als een toestel spoel elke emotie terug, neem je favoriete poses op voor die donkere eenzame nachten. manipuleer de omgeving,zet mij aan als ik iets gemist heb,
verkruimel mij als je toekomstige ex. neem mij aan als gemene verdeler,
leg de stad in assen,brand mijn vroeger af,sorteer mij als grof huidvuil. als de goedbedoelde man die alles uiteindelijk fout doet,
laat mij schrijven dat gij verdwijnt! laat mij schrijven dat gij verdwijnt! laat mij gerust!
vorm met elke bacterie een leger van bitterheid en azijn,
vrees mij oprecht.