Cerkiew prawosławna na Świętej Górze Grabarce

CERKIEW IKONY BOGURODZICY WSZYSTKICH STRAPIONYCH RADOŚĆ NA ŚWIĘTEJ GÓRZE GRABARCE

Historia Grabarki

Święta Góra Grabarka jest szczególnym miejscem na mapie Podlasia oraz całej Polski, bowiem stanowi jedno z najważniejszych miejsc kultu wyznawców prawosławia. Znajduje się tutaj erygowany 25 XI 1947 r. monaster żeński Świętych Marty i Marii, a także trzy klasztorne cerkwie: Ikony Matki Bożej Wszystkich Strapionych Radość (budowa w latach: 1950-1956, 2010-2016 – kapitalny remont), refektarzowa – Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy (1981 r.) oraz główna cerkiew klasztorna – Przemienienia Pańskiego, dedykowana jednemu z Dwunastu Wielkich Świąt prawosławnego roku liturgicznego. Jest ono w okolicznej gwarze nazywane świętem Spasa (Chrystusa Zbawiciela). Monaster, cerkwie oraz dwa Domy Pielgrzyma tworzą osadę Grabarka-Klasztor. Na terenie klasztoru znajduje się również prawosławny cmentarz. Historia Świętej Góry Grabarki sięga 1710 r., gdy lokalna ludność była dziesiątkowana przez epidemię cholery. Wówczas zdarzył się cud. Pewnemu starcowi z pobliskich Siemiatycz objawione zostało, iż uratować pozostałych przy życiu ludzi może przybycie na wzniesienie, zwane Grabarką. Po tym, jak wierni dopełnili prawideł wizji, ustawili na górze krzyż i obmyli swe ciała wodą z tryskającego u podnóża góry źródełka, nie tylko zaczęli zdrowieć, ale też nikt już z powodu strasznego moru nie umarł. W dowód wdzięczności, ocaleni wznieśli na Świętej Górze drewnianą kaplicę, a na wieść o cudownym wydarzeniu w to miejsce zaczęła przybywać ludność z całej okolicy. Według kroniki parafii siemiatyckiej, latem 1710 r. zebrało się tu nawet ok. 10 tys. ludzi.