Blogi prowadzone są w Szkole z Klasą od lat. W trwającej dwa lata edycji programu Uczeń z Klasą na blogach toczył się cały program. Podczas czterech lat Szkoły z Klasą 2.0 niejednokrotnie przekonaliśmy się, jak wiele korzyści płynie z pracy uczniów i nauczycieli na blogach, jak bardzo sprawdzają się w wymiarze edukacyjnym – dlatego nieprzerwanie wykorzystujemy i rozwijamy to narzędzie. W Szkole z Klasą 2.0 aktywna jest cała społeczność szkolna. Dyrektorzy, koordynatorzy i nauczyciele opisują realizację swoich zadań na platformie – od tego zależy zaliczenie programu. Dodatkowym narzędziem jakie udostępniamy wszystkim chętnym szkołom działającym w programie jest platforma blogów Centrum Edukacji Obywatelskiej. W piątej edycji Szkoły z Klasą 2.0 prowadzenie blogów nie jest obowiązkowe i nie ma wpływu na zdobycie przez szkołę Certyfikatu 2.0. Na platformie blogów CEO mogą działać chętni uczniowie i nauczyciele z zarejestrowanych do programu szkół. Dlaczego warto założyć i prowadzić blog? Nauczyciele zyskują własne miejsce w sieci do publikacji pomysłów i refleksji na temat swoich lekcji i innych wydarzeń edukacyjnych. Blogi tworzą w całości wg własnego pomysłu. Uczniowie zaś mogą opowiadać jak lubią się uczyć, jak aktywnie działają, co jest dla nich ważne i ciekawe we współczesnej szkole, ale też traktować blog jako internetowe portfolio. Blogi świetnie spełniają rolę kanału komunikacji między szkołą – uczniami i nauczycielami – a resztą świata.
2
zdobywania specjalnych odznak, prezentacji pomysłów i refleksji dotyczących lekcji, na których w ciekawy sposób korzysta się z nowych technologii, a także spostrzeżeń dotyczących zadań w programie, dzielenia się prezentacjami, fotokastami, galeriami zdjęć, filmami, plakatami, mapami myśli i innymi materiałami multimedialnymi stworzonymi w ramach programu i nie tylko, polecania innym blogerom narzędzi TIK, które sprawdzają się podczas nauki, odrabiania lekcji, pracy w klasie, przygotowywania projektów i innych działań edukacyjnych, publikowania stworzonych przez siebie materiałów edukacyjnych (np. poradników, tutoriali, filmów, animacji, pokazów doświadczeń i innych), dzielenia się linkami edukacyjnymi, inspirowania innych do ciekawych działań edukacyjnych, a także do poszukiwania inspiracji dla siebie i własnego rozwoju, dokumentowania pracy w ścieżkach edukacyjnych realizowanych w ramach programu, wyrażania opinii na temat wpisów innych blogerów – dyskusji, wymiany pomysłów i opinii w komentarzach. Prowadzenie własnego bloga ma wiele zalet, najważniejsze z nich dla uczniów to: nauka świadomej i aktywnej obecności w sieci oraz rozwój kompetencji językowych i komunikacyjnych.
prowadzenie blogów jest NIEOBOWIĄZKOWE, blog (lub jego brak) NIE MA WPŁYWU na uzyskanie przez szkołę CERTYFIKATU 2.0, w każdej zarejestrowanej do nowej edycji programu szkole mogą powstać TYLKO DWA BLOGI, rejestracja związana z aktywowaniem kont niezbędnych do założenia blogów będzie odbywała się przez NOWY SERWIS www.spolecznosc.ceo.org.pl, który zastąpi dotychczasowy – Edutuba.pl. Decyzję o tym, czy w edycji 2014/2015 w szkole będą prowadzone blogi, czy będą to blogi jednoosobowe czy grupowe, nauczycielskie czy uczniowskie oraz jak liczne zespoły uczniów i nauczycieli będą je prowadzić, podejmuje Zespół 2.0, na czele ze szkolnym koordynatorem najlepiej podczas spotkania otwierającego. Po wyrażeniu takiej chęci i wybraniu opiekunów blogów uczniowskich, każda chętna osoba/grupa osób powinna założyć NOWY BLOG, który będzie przypisany do aktualnej edycji
3
programu. W Szkole z Klasą 2.0 zawsze kierujemy się zasadą NOWY ROK (szkolny) to NOWY BLOG. Oczywiście nowy blog można założyć na tym samym koncie, którego uczniowie/nauczyciele używali w minionych edycjach programu.
blog indywidualny – prowadzony przez ucznia/uczennicę lub nauczyciela/nauczycielkę, którzy chcą sami zmierzyć się z prowadzeniem bloga. To opcja dla indywidualistów. blogi grupowe – prowadzone przez uczniów lub/i nauczycieli, którzy stworzą grupę redaktorów bloga. Mogą to być blogi: a. szkolne – chętni uczniowie i nauczyciele ze szkoły, mogą reprezentować różne klasy; b. klasowe – cała klasa lub część klasy; c. kół zainteresowań; d. grup projektowych; e. innych grup, które pracują wspólnie z nauczycielem w ramach programu. Liczba osób tworzących blog grupowy nie jest ograniczona.
Odznaki są formą wyróżnienia najaktywniejszych blogerów w programie, docenienia ich pracy na blogu. W roku szkolnym 2014/2015 blogerzy mogą zdobywać odznaki: BLOG Z KLASĄ – odznaka dla najaktywniejszych blogujących uczniów, UCZĘ Z KLASĄ – odznaka dla najaktywniejszych blogujących nauczycieli, LUBIĘ/LUBIMY KOMENTOWAĆ – odznaka dla uczniów i nauczycieli, którzy aktywnie komentują blogi innych uczestników.
W trakcie roku szkolnego Organizatorzy mogą wprowadzić także odznaki specjalne. Dokładne opisy wszystkich odznak i wskazówki, które pomogą zorientować się jakie tematy poruszać na blogu, o czym pisać, aby odznaka została przyznana, znajdują się na głównym blogu programu: blogiceo.nq.pl/szkola2zero.
4
Każdy blog uczniowski założony w programie Szkoła z Klasą 2.0 powinien być prowadzony pod opieką nauczyciela. Decyzję o tym, kto w szkole będzie czuwał nad blogami, podejmuje cały Zespół 2.0, najlepiej podczas spotkania otwierającego. Blogi w szkole mogą być pod opieką jednego lub kilku nauczycieli, w zależności od potrzeb i możliwości, ale należy pamiętać, że każdy blog może być wyświetlony na wizytówce tylko jednego nauczyciela na Platformie Szkoły z Klasą 2.0.
5
Prowadząc blog uczniowie przede wszystkich ćwiczą umiejętności językowe. Wyrażają swoje myśli, wzbogacają słownictwo, zaczynają zwracać uwagę na ortografię. Wielu uczniów dzięki blogowaniu odkrywa zdolności dziennikarskie, zaczyna pisać artykuły do szkolnych gazetek, tworzy wiersze, a przy okazji poprawia oceny z języka polskiego i rozwija swoją polszczyznę. Dodatkowo blogowanie uczy trudnej sztuki dyskusji – pisania komentarzy, jasnego formułowania argumentów, szacunku dla odmiennych poglądów, wymiany myśli. Warto podkreślić, że na platformie blogów CEO spotykają się uczniowie i nauczyciele z polskich szkół, nie ma tu przypadkowych osób – jesteśmy w zaufanym gronie!
6
Dla młodych internet jest naturalną przestrzenią do spędzania wolnego czasu, wyrażania opinii, dzielenia się zainteresowaniami. Indywidualnie i zespołowo prowadzone blogi mogą być odzwierciedleniem ich pasji, zainteresowań naukowych, artystycznych, społecznych. Uczniowie opowiadają o korzystaniu z nowych technologii w szkole, o emocjach towarzyszących pracy nad kodeksami i efektach ich działań, o przebiegu klasowych i szkolnych debat. Każdy blog jest niepowtarzalny, tak jak różne są spojrzenia uczniów na podejmowane tematy. Blogowe wpisy są świadectwem tego, że z TIK zmienia się cała szkoła.
Blogi to także świetne miejsce na zaprezentowanie ciekawych działań edukacyjnych, w które zaangażowani są uczniowie. Najbardziej popularnym jest projekt. Jeśli uczniowie zdecydują się na dokumentowanie wszystkich projektowych poczynań – powstanie swego rodzaju
7
kronika projektu lub – jak kto woli – internetowe portfolio projektu. To, co wyróżnia blog od tradycyjnej teczki z gumką (w której gromadzona jest historia prac nad projektem, a sama teczka najczęściej chowana w szufladzie), to łatwy i szybki dostęp do zgromadzonych na nim materiałów z każdego miejsca z dostępem do sieci. Jeśli wpisy prowadzone są regularnie, blog daje świetny podgląd tego, jak się rozwija praca nad projektem: czy uczniowie realizują wytyczone cele, jak podzielili się zadaniami, kto za co odpowiada i jak sobie z tym radzi, kto jest sojusznikiem działań, kto pomaga, gdy pojawiają się trudności, co się najlepiej udaje. Wreszcie, co udało się osiągnąć i w jaki sposób zostały zaprezentowane efekty działań. Wszystko, co związane z projektem, jest warte opisania na blogu.
8
Blogi są świetnym narzędziem komunikacji. O działaniach uczniów codziennie czytają nie tylko organizatorzy programu, ale przede wszystkim uczniowie i nauczyciele ze szkół w całej Polsce, a także rodzice. Większość uczniów bardzo szybko orientuje się, że wygląd bloga oraz jego zawartość mocno wpływa na częstotliwość odwiedzin innych blogerów. Oprócz klasycznego opisu chętnie dodają fotografie, fotokasty, filmy, podnosząc w ten sposób walory poznawcze i estetyczne bloga. Prowadzenie bloga jest dla uczniów przede wszystkim zabawą. Niepostrzeżenie uczą się także otwarcie wyrażać opinie, jasno formułować wypowiedzi, ciekawie opisywać działania, planować pracę i podsumowywać ją.
9
Niezwykle ważnym elementem blogowania jest wzajemne komentowanie wpisów. Skłania do wyjścia poza szkolne podwórko, pozwala poznać osoby o podobnych zainteresowaniach i zobaczyć, że jak uczą i uczą się w innych szkołach. Pytania i komentarze – zarówno te pozytywne, jak i krytyczne, inspirują do działania i uzupełniania brakujących treści. Doskonalą umiejętności formułowania zwartych i rzeczowych wypowiedzi, kulturalnej dyskusji i wymiany poglądów. Zachęcamy uczniów i nauczycieli do wędrówki po blogach. Do komentowania śmiało mogą włączyć się także rodzice.
Blogi są miejscem do prezentacji pomysłów na poszczególne punkty Kodeksu 2.0, a także przestrzenią do dyskusji z innymi nad ich ostatecznym kształtem. Uczniowie opisują pomysły zebrane podczas klasowych czy szkolnych debat nad kodeksem i wymieniają się tą wiedzą z innymi uczestnikami programu. Koncentrują się głównie na tematach takich jak: bezpieczeństwo w sieci, korzystanie ze źródeł, prawa autorskie (jak dbać o swoje prawa w sieci, a także respektować prawa autorskie innych) oraz wykorzystywanie sieci do komunikacji w szkole. W kodeksowych zasadach określają także, co jest dla nich ważne w prostym i skutecznym korzystaniu z TIK w poznawaniu świata. Ważne, by propozycje zasad kodeksu były zrozumiałe dla uczniów, a także aktualne i użyteczne, by naprawdę porządkowały szkolne życie w tej dziedzinie. Aktywność na blogach jest bardzo pomocna w nadaniu znaczenia i wiarygodności zasadom zawartym w kodeksie. Publikując jeden post ze zdjęciem, jednocześnie: komponują myśli, ćwiczą styl i ortografię, analizują otaczający świat, wyciągają wnioski, uczą się wyszukiwać fotografie, np. na otwartych licencjach lub tworzyć własne grafiki, właściwie podpisując je na blogu, a także wyrażają własne zdanie, swój punkt widzenia w sieci. Jeden wpis – a jakże edukacyjny! Publikowanie wpisów na blogu jest prawdziwą szkołą szacunku dla praw autorskich. Blogerzy uczą się jak ważne są prawa innych użytkowników internetu, ale także zaczynają zwracać uwagę na swoje prawa w sieci. Bardzo szybko poznają prawa autorskie i uczą, kiedy można użyć zdjęć czy muzyki, jak je opisać, aby wszystko było w zgodzie z prawem. Blogując, uczeń szybko uczy się także tego, że przygotowując wpis na blog czy materiał edukacyjny dla innych, warto zwrócić uwagę na źródło informacji, z których się korzysta. Szukając artykułu, np. na Wikipedii, wie, że dobrym nawykiem jest sprawdzenie bibliografii czy liczby dostępnych źródeł pod artykułem. Skąd to wie? Oczywiście z lekcji! Na blogu ma doskonałą okazję by wykorzystać tę wiedzę. Z czasem uczniowie sami zwracają na to uwagę, chcą mieć pewność, że zacytowany przez nich fragment pochodzi z dobrego źródła i udostępniają swoim czytelnikom tylko sprawdzone informacje. Podawanie źródeł, tworzenie bibliografii to bardzo cenna umiejętność.
10
Hasło przewodnie nowej edycji Szkoły z Klasą 2.0 brzmi „Czytamy i odkrywamy” i to właśnie wokół tych dwóch zagadnień będą skupiały się wszystkie działania nauczycieli z uczniami w roku szkolnym 2014/2015. Warto o nich opowiadać także na szkolnych i klasowych blogach – w ten sposób włączając się w ogólnopolską wymianę pomysłów na działania w szkołach.
Kodeks 2.0 to jeden z najważniejszych elementów programu Szkoła z Klasą 2.0. To na nim opierają się wszystkie działania w programie, do niego odwołują się nauczyciele, uczniowie w trakcie pracy przy poszczególnych zadaniach. Tak samo ważny jest proces (zwykle odbywa się to w trakcie debat: klasowej i szkolnej), który prowadzi do stworzenia kodeksowych zasad korzystania z TIK w szkole, jak i wykorzystanie kodeksu w praktyce. O wszystkim warto napisać na blogu. Można poruszyć następujące tematy: Jak pracowaliście nad zasadami Kodeksu 2.0 – jak wyglądała debata klasowa (przygotowania, przebieg)? Jak rozumiecie poszczególne punkty kodeksu? Które z nich są dla was najważniejsze na co dzień? Czy jakaś zasada budzi/ła kontrowersje podczas dyskusji, np. zależało na niej uczniom, a nie zgadzali się z jej treścią nauczyciele? Jak brzmi Kodeks 2.0 przyjęty podczas szkolnej debaty – możecie zaprezentować go w ciekawy sposób, korzystając z narzędzi TIK. Czy stosujecie poszczególne zasady kodeksu na lekcjach, w domu? Którą z nich wykorzystujecie bardzo często, a którą najrzadziej? Opowiedzcie o tym. Czy któraś zasada Kodeksu 2.0 sprawia Wam trudności? Jak myślicie, dlaczego tak jest? Jak wykorzystujecie technologie informacyjno-komunikacyjne na lekcjach z różnych przedmiotów (nie tylko na informatyce)? Co lubicie najbardziej na takich lekcjach, a co chcielibyście zmienić? Jak wygląda przygotowywanie się do lekcji i odrabianie prac domowych z wykorzystaniem TIK? Do czego najczęściej wykorzystujecie internet? Jak sprawdzacie wiarygodność źródeł? Co wiecie o prawach autorskich i co sądzicie o ich respektowaniu (ściąganie filmów, muzyki, gier, grafiki)? Czy wasze prace, które zamieszczacie, np. na blogu, są podpisane? Czy kiedykolwiek udostępniliście w sieci pracę na wolnych licencjach? Czy wiecie, jak to zrobić? Jak w szkole wykorzystujecie TIK w komunikacji – skrzynka mailowa, portale społecznościowe, szkolna strona, komunikatory, szkolna platforma edukacyjna, blogi, inne? Z jakich narzędzi najczęściej korzystacie między sobą, a z jakich w komunikacji z nauczycielami? Z jakich narzędzi internetowych korzystacie najczęściej? Do czego je wykorzystujecie? Które z nich możecie polecić innym i dlaczego? 11
Co wiecie na temat bezpieczeństwa w sieci? O czym warto pamiętać? Jakich danych nie należy udostępniać? Jak z głową korzystać z maila? Jak odróżnić spam w mailach? Czy w szkole pracujecie „w chmurze”? Na jakich przedmiotach i w jaki sposób wykorzystujecie wirtualne dyski? Czy w szkole korzystacie z platform edukacyjnych? Opiszcie, jak to wygląda. Oczywiście odpowiedzi na powyższe pytania i refleksje z nimi związane najlepiej rozłożyć w czasie i opublikować na blogu w postaci kilku/kilkunastu wpisów. W ten sposób blog stanie się kroniką wydarzeń z pracy nad kodeksem i jego wykorzystaniem na co dzień. Warto również postawić akcent na zagadnienia czytania i odkrywania – istotnych zarówno podczas pracy nad kształtem kodeksu, jak i w stosowaniu jego zasad na co dzień. Odniesienia do nich powinny pojawić się w ostatecznym Kodeksie 2.0 szkoły.
Projekt edukacyjny to świetna metoda pracy – sprawdza się praktycznie w każdym wieku, ale wymaga dobrego planu (celu, podziału zadań, harmonogramu) i zaangażowanego zespołu. Znakomicie nadaje się także na realizację tegorocznego hasła Szkoły z Klasą 2.0 – tematów na projekty związane z czytaniem i odkrywaniem w każdej szkole na pewno znajdzie się bez liku. Kilka przykładowych to: czytanie starszym/młodszym, ogólnoszkolne happeningi dotyczące promocji czytelnictwa, spotkania z literatami, tworzenie własnych książek, e-booków i audiobooków, szkolne warsztaty kreatywności dla dzieci i dorosłych, koła odkrywców, treningi zadawania pytań i stawiania hipotez. Blog świetnie nadaje się do dokumentowania całej pracy w projekcie – można z niego stworzyć internetową kronikę projektu i mieć w niej wszystko, co z nim związane. Aby taka kronika była kompletna ważne, aby na blogu zamieszczać relacje ze spotkań grupy, np. spotkania koncepcyjnego, na którym wspólnie z nauczycielem uczniowie wybiorą temat projektu (problem badawczy), określą cel (czego chcą się dowiedzieć, jaki efekt chcą wspólnie wypracować), nakreślą zadania i działania do wykonania (harmonogram), rozdzielą między sobą obowiązki. Warto pisać o tym, jak postępują prace, co dzieje się w projekcie, jak realizowane są poszczególne działania, z jakimi trudnościami mierzą się uczniowie i jak sobie z nimi radzą, kto pomaga w ciężkich momentach (bo i takie się zdarzają niemal każdej grupie). Wpisy powinny oddawać charakter członków zespołu, ale także atmosferę pracy przy projekcie – blog powinien być pełen swobody i pozytywnych emocji. Projekt to doświadczenie edukacyjne, które odkrywa przed uczniem szereg wyzwań (m.in. współpraca w grupie, odpowiedzialność za zadanie, poszukiwanie informacji, prezentacja efektów działań). Warto o nich opowiedzieć na blogu.
12
8.
13
W trakcie pracy nad projektem uczniowie z pewnością wykorzystają wiele narzędzi i aplikacji internetowych. Blog powinien być miejscem, gdzie publikują efekty swoich doświadczeń z TIK – kolekcje i pokazy zdjęć, filmy, prezentacje, plakaty, fotocasty, podcasty, własne materiały edukacyjne (minigry, quizy, puzzle, testy wiedzy i inne), e-portfolia, komiksy, e-booki, zapisy wywiadów z ciekawymi osobami (często świadkami historii), wirtualne mapy, szlaki turystyczne i wiele innych. Dobrze sprawdza się także zapisywanie na blogu linków do ulubionych stron związanych tematycznie z projektem. W ten sposób uczniowie tworzą bogatą internetową teczkę projektu, do której mają dostęp w każdej chwili i w każdym miejscu.
Odwrócona lekcja to innowacyjna metoda. Polega na odwróceniu kolejności – praca uczniów nad zagadnieniem zaczyna się nie wykładu nauczyciela, ale od tego, czym zwykle się kończyła, czyli od pracy domowej. Nauczyciel samodzielnie przygotuje materiały – np. nagrywa wykład na video lub tworzy bazę przystępnych, interesujących i wiarygodnych materiałów znalezionych w internecie. Następnie opracowuje część praktyczną zajęć, która odbędzie się podczas lekcji – wtedy uczniowie mają okazję zastosować przyswojoną w domu wiedzę w praktyce. Oczywiście w tej edycji programu warto pamiętać o haśle przewodnim „Czytamy i odkrywamy”. Ważne będą opisy zajęć, które odbyły się w trybie „odwrócona lekcja”, a także przygotowania do niej. Uczniowie powinni zamieścić na blogu swój punkt widzenia na temat uczenia się tą metodą. Warto by wiedzieli, że pracują przez kilka lekcji na innych zasadach – taka wiedza pomoże im zwrócić uwagę na to, jak się przygotowują do zajęć oraz co dzieje się w czasie lekcji. To z kolei będzie miało znaczenie także dla opisów takich zajęć na blogu. Interesujące będą zatem informacje nad jakim tematem uczniowie pracowali w trybie odwróconej lekcji, jak docierali do informacji, czy wykorzystali źródła, które polecił nauczyciel. Jeśli sami odkryli ciekawe materiały dotyczące tej lekcji również warto napisać o tym na blogu. Ważnym punktem będzie także opis jak wyglądała lekcja, na której uczniowie sprawdzali i wykorzystali zdobyte w domu wiadomości – jakie zadania i ćwiczenia mieli do wykonania podczas lekcji, czy dzięki nim udało im się zrozumieć temat? Wartością będą także wszystkie efekty pracy metodą odwrócona lekcja. Warto opublikować na blogu filmy, plakaty, zdjęcia, mapy, prezentacje, pliki audio i inne związane z danym tematem. Zdjęcia czy filmy z lekcji, na których widać aktywność uczniów, również są niezwykle cenne – pozwólmy uczniom używać aparatów czy telefonów do robienia zdjęć. Będą je mogli potem dodać do wpisu na blogu. Multimedia wzbogacają każdy opis.
14
W tej metodzie uczniowie sami opracowują lekcję, by następnie przekazać wiedzę i umiejętności innym (np. osobom starszym, rówieśnikom albo młodszym kolegom). Uczymy innych, czyli zamiana ról oznacza, że to uczniowie stają w roli nauczyciela i pomagają zrozumieć zagadnienie swoim odbiorcom. Własne uczenie się odbywa się niejako „przy okazji“. W opisie takich zajęć na blogu najważniejsze będzie wszystko, co wiąże się z przygotowaniami i z samą lekcją, na której to uczeń odgrywał rolę uczącego. Podobnie jak przy innych działaniach, opisywanych na blogu ważne będzie dodanie wszelkich multimediów, które uczniowie opracują przy tej okazji (filmy, pokazy zdjęć, prezentacje, plakaty, komiksy i inne), a także fotografie czy filmowe relacje z lekcji. W podejmowanych działaniach warto nawiązywać także hasła „Czytamy i odkrywamy”.
Sztuka wypowiadania się, opowiadania historii, prezentacji innym jakiegoś zagadnienia to jedne z najcenniejszych umiejętności dzisiejszych czasów. Na pewno warto wspierać uczniów w tym zakresie. Podczas zajęć realizowanych w ścieżce Uczniowskie forum naukowe uczniowie będą mieli okazję sprawdzić się w roli mówców, „opowiadaczy” historii. Na blogu zaś powinni opisywać wszystkie doświadczenia związane z zajęciami w ramach UFON. Dzielić się swoimi emocjami związanymi z pracą z kamerą, przygotowaniami do nagrania, wrażeniami z oglądania swojego wystąpienia, a także kolejnymi ćwiczeniami i konsultacjami z nauczycielem, które pomogą jeszcze lepiej przygotować się do finalnego wystąpienia. Interesujące będą także relacje z ogólnoszkolnego Festiwalu 2.0, na którym uczniowie zaprezentują się przed społecznością szkolną. Dodatkową atrakcją w uczniowskich opisach na blogu będą także materiały multimedialne, z których uczniowie będą korzystać w trakcie przygotowań do wystąpień – warto się nimi dzielić i inspirować innych. Odważni uczniowie mogą publikować na blogu próbki swoich wystąpień z omówieniem mocnych i słabych stron, które mogą okazać się świetnym materiałem szkoleniowym dla innych.
15
To „centrala” blogów, miejsce, gdzie skupiają się wszystkie „blogowe aktywności” w programie. Na blogiceo.nq.pl/szkola2zero regularnie pojawiają się aktualności związane z programem, informacje o blogowych działaniach uczniów i nauczycieli, skróty z najciekawszych wpisów. Blog programu ułatwia prowadzenie blogów (znajdują się wszystkie instrukcje techniczne, w tym JAK ZAŁOŻYĆ BLOG), wspiera blogerów w zdobywaniu odznak (znajdują się na nim podpowiedzi i sugestie, jak się o nie postarać), promuje najciekawszych blogerów Szkoły z Klasą 2.0. Główny blog programu powinien regularnie odwiedzać każdy opiekun blogów w szkole, a także blogujący uczniowie.
16
1. Tytuł wpisu – zawsze trzeba o nim pamiętać. Najlepiej, jeśli będzie krótkim hasłem oddającym treść całego wpisu. 2. Jeśli chcemy wyróżnić jakiś fragment lub najważniejsze hasło czy cytat we wpisie, skorzystajmy z pogrubienia lub innego koloru czcionki. 3. Każdy wpis warto wzbogacić o grafikę lub inne multimedia – w ten sposób ożywimy treść i nasz przekaz będzie bardziej atrakcyjny. 4. Publikując na blogu, zawsze pamiętajmy o prawach autorskich – ta zasada dotyczy zarówno grafiki, jak i tekstu. Jeśli korzystamy z fragmentu czyjegoś artykułu, skorzystajmy z cudzysłowu i opiszmy, czyje to słowa lub z jakiego artykułu pochodzą. W przypadku zdjęć multimediów – publikujmy na blogu zdjęcia i grafiki swojego autorstwa lub szukajmy zasobów na otwartych licencjach. Zawsze podpisujmy je we właściwy sposób – autorem i licencją, jeśli jest to wymagane. Pamiętajmy też o tym, że nie każda osoba ze zdjęcia, które zamieścimy na blogu, chciałaby, aby jej wizerunek był pokazywany w sieci. 5. Wpis nie może być za długi ani za krótki. Blog lubi porządne wpisy, w których chcemy COŚ przekazać. Za krótki tekst, np. jednozdaniowy, rzadko jest interesujący. Z kolei za długi tekst może znudzić czytelnika. Spróbujmy to wyważyć i pisać tak, aby czytelnik chciał odwiedzić nasz blog ponownie. 6. Trudne słowa we wpisie warto wyjaśnić, np. dając link do miejsc z ich omówieniem. Wpis stanie się ciekawszy, a czytelnik będzie mógł przy okazji nauczyć się czegoś nowego. 7. Linki do innych stron, które pojawiają się w naszym wpisie, warto „ukryć” pod słowem lub grafiką i sprawić, by od razu były aktywne – nie ma nic gorszego niż bardzo długi link, który nie odsyła automatycznie do właściwej strony. 8. Przed ostateczną publikacją wpisu zawsze należy sprawdzić tekst pod względem ortograficznym i stylistycznym. Zweryfikujmy też, czy linki, które zamieściliśmy we wpisie, kierują tam, gdzie chcemy. Jeśli mamy taką możliwość, poprośmy o przeczytanie wpisu kogoś z domowników lub kolegów. Co dwie głowy to nie jedna – czasem przekaz, który chcemy zawrzeć w tekście, dla innych może nie być tak oczywisty i czytelnik może go zrozumieć inaczej, niż oczekujemy.
17
1. Komentarz może dotyczyć całego bloga lub tylko jednego wpisu. Ważne jest, żeby odnosił się konkretnie do treści, którą przeczytaliśmy. Komentarz w stylu: „Wpadnijcie na nasz blog” nie jest komentarzem w pełnym znaczeniu tego słowa, tylko reklamą własnego bloga. 2. Komentarz nie musi być długi. Wystarczy, że napiszemy kilka szczerych, przemyślanych zdań. 3. Dobry komentarz powinien być konkretny, tzn. powinien dotyczyć wybranej rzeczy, która nam się podoba na blogu, we wpisie lub która budzi nasze wątpliwości. Komentarz typu: „Super blog!” jest komentarzem, z którego niewiele możemy się dowiedzieć. Jest miły, ale nie zawiera konkretów i nie przekazuje autorom żadnych wskazówek i informacji na temat ich pracy. 4. Nic tak nie motywuje jak pochwała. Każdy bloger ma swoje atuty, które warto docenić. Gdy chwalimy, wskażmy konkretnie, co nam się podoba! To dodaje otuchy, a jednocześnie jest cenną wskazówką i pomocą w dalszej pracy. 5. Nie bójmy się pisać, że coś nam się nie podoba. Wskazujmy rzeczy, których nam brakuje na odwiedzanym blogu, podpowiadajmy, dopytujmy, jeśli coś wydaje nam się niejasne. Konstruktywna krytyka jest bardzo pomocna. Trzeba tylko trzymać się pewnych zasad, czyli… 6. Dobry krytyczny komentarz to taki, w którym nie krytykujemy osób, tylko ich pracę. Nie ulegajmy emocjom, nie używajmy obraźliwych słów i zwrotów, przestrzegajmy netykiety, bądźmy zawsze kulturalni – to podstawa! 7. Piszmy takie komentarze, jakie sami chcielibyśmy otrzymać!
1. Prowadź blog systematycznie – publikuj wpisy tak często, jak to możliwe. 2. Pisz z głową – nie każda informacja nadaje się na blog, nie ma potrzeby powtarzać wiadomości z portali z newsami. Pisz od siebie i w swoim imieniu. Pamiętaj, że na blogach Szkoły z Klasą 2.0 piszemy głównie o tym, co dzieje się w twojej szkole i związane jest z programem. 3. W czasie ciekawych szkolnych i pozaszkolnych wydarzeń rób zdjęcia – będą świetnym dodatkiem do twoich wpisów.
18
4. Odwiedzaj regularnie główny blog programu: blogiceo.nq.pl/szkola2zero. 5. Sprawdzaj maile wysyłane przez zespół Szkoły z Klasą 2.0 – znajdziesz w nich wiele cennych wskazówek związanych z blogami i programem. 6. Czuwaj nad komentarzami, które otrzymujesz na blogu – akceptuj je i odpowiadaj na nie. 7. Aktywnie komentuj inne blogi. 8. Zwracaj uwagę na prawa autorskie (zdjęcia, filmy, muzyka, treść artykułów).
1. Omów z uczniami ideę prowadzenia blogów (zbierz chętnych, ustal zasady wzajemnej współpracy, wspólnie załóżcie blogi). 2. Realizując z uczniami zadania w programie, podpowiadaj, co mogą opisać na blogu. 3. Omów z uczniami odznaki, które mogą zdobyć dla swojego bloga. Warto poświęcić temu sporo uwagi, tak aby uczniowie wiedzieli, co mogą opisać, aby się o nie postarać. Zdobywanie odznak motywuje niemal wszystkich uczniów do blogowej aktywności. 4. Wspólnie z uczniami czytaj poradniki i wpisy na głównym blogu programu – znajdziecie na nim mnóstwo pomocy, instrukcji i podpowiedzi związanych z blogowaniem. 5. Inspiruj uczniów do ciekawych wpisów. 6. Komentuj wpisy twoich uczniów – twoje odwiedziny i zostawiony komentarz to dla nich zawsze duże wyróżnienie i motywacja do dalszej aktywności. Zachęć do komentowania także innych nauczycieli ze szkoły – zwróćcie wspólnie uwagę na blogową aktywność uczniów. 7. Zachęcaj uczniów do komentowania innych blogów, a także poszukiwania na nich inspiracji i pomysłów na własne wpisy. 8. Jeśli czas pozwala, przeglądaj wspólnie z uczniami inne blogi. 9. Doceniaj – tak często, jak to możliwe – aktywność, pomysły, inicjatywy i zdobyte przez uczniów odznaki. Wyróżnijcie uczniów na szkolnym apelu, napiszcie o nich w szkolnej gazetce, czy stronie internetowej. To sprawi, że będą czuli, że ich działania są ważne.
19
Dobre praktyki z blogów minionych edycji programu, Przykłady świetnie prowadzonych blogów na różnych poziomach edukacyjnych. Jak blogują uczniowie? O czym piszą, jak to robią? Jak i o czym blogują nauczyciele? Jak uczniowie i nauczyciele na blogach opisują działania w ścieżce: projekt edukacyjny uczymy innych odwrócona lekcja uczniowskie forum naukowe
Opracowanie: Magda Janiszewska Redakcja: Emilia Elert Zdjęcie na okładce: Kuba Kiljan, Szkoła z Klasą 2.0
20