FOLIO OF
WORKS 2009 - 2016
Ta s o s G i a n n a k o p o u l o s
CURICULLUM VITAE EDUCATION Harvard University, Graduate School of Design M. Arch II (2-year post proffesional degree)
08.2017
Department of Architecture, University of Patras, Patras, Greece Diploma in Architecture (5 year-professional degree) GPA : 8.76/10 (summa cum laude)
10.2009 10.2016
ACADEMIC ESSAYS Media Architecture: Rem VS H&deM Diploma Research Thesis Supervisor: Prof. Vasiliki Petridou
10.2014
WORKSHOPS International Festival of Architecture Schools, Loutraki Theme: Re- imagining Loutraki Waterfront, Greece Professors: Prof. Carmen Andirani, Prof. Vasiliki Petridou, Prof. Lucio Zazzara Projects Exhibition: Municipality of Loutraki Town Hall, Loutraki, Greece
04.2014
Villard 14_Strategic Landscapes: Battlefields The river Piave: from the Waterfront to the Cultural Park UniversitĂ IUAV di Venezia, Department of Architecture, University of Patras Vittorio Veneto, Italy 1st Prize for the 'Wall' Project
05.2013
Centralities_Elia Zenghelis Theme: Cities within the City Professors: Prof. Elia Zenghelis, Prof. Yannis Aesopos Universities in the13th Biennale of Architecture Theme: The City as Common Ground Professors: Prof. Vasiliki Petridou, Dr. Panayiotis Pangalos, Prof. Gerardo Doti, Prof. Federica Ottone, Prof. Adriana Sarro, Prof. Giovanni Francesco Tuzzolino, Prof. Luigi Pintacuda, Prof. Lorenzo Pignatti, Prof. Lucio Zazzara, Prof. Raffaele Mennella Project Exhibition: Piccolo Arsenale, Venezia, Italy
28.02.2013
10.2013
27.10.2013
WORKING EXPERIENCE Department of Architecture, University of Patras Patras, Greece Teaching Assistant, Supervisor: Prof. Demetra Katsota, Architectural Studio 08
01.2017 06.2017
Arriola&Fiol Barcelona, Spain Intern
03.2016 07.2016
G+A Evripiotis Architects Paros, Greece Intern
07.2013 10.2013
COMPETITIONS MH17: Memorial Competition matterbetter.com In collaboration with: D. Andrinopoulos, D. Papadogianni, N. Rekoutis Top 50 out of 293
2015
ENYA 2014_Queensway Connection: Elevating the Public Realm American Institure of Architects New York Chapter (AIANY) In collaboration with: K. Chatzaras, S. Livieratou, N. Rekoutis
2014
Wine Culture Centre: Cantina Valpolicella Negrar Young Architects Competition, University of Bologna In collaboration with: T. Paganias, K. Korniliou, N. Rekoutis
2014
T-Shirt & Bag Competition Department of Architecture, University of Patras Shortlisted, Top 10
2013
EXHIBITIONS Exhibition of the Winning Projects of Villard 14 International Competition MAXXI Museum, Rome, Italy
06.2013
Architecture Competition Student Projects Department of Architecture, University of Patras, Greece
13.06.2013
13th Venice Architecture Biennale Common Ground Exhibition of the 2nd Year Housing Project in the Padiglione, Italia
2012
PUBLICATIONS 5th Semester Design Studio: Open Topos a2610 Issue #7 (Department' s Biannual News Bulletin), Spring 2013
2013
4th Semester Design Studio: Urban Nature a2610 Issue #6 (Department' s Biannual News Bulletin), Spring 2012
2012
3rd Semester Design Studio: House Study a2610 Issue #6 (Department' s Biannual News Bulletin), Spring 2012
2012
2nd Semester Design Studio: Wachtower a2610 Issue #5 (Department' s Biannual News Bulletin), Spring 2011
2011
1st Semester Design Studio: Urban Intervention Study a2610 Issue #5 (Department' s Biannual News Bulletin), Spring 2011
2011
SKILLS
LANGUAGES
HOBBIES
Computer Programms 3D Modelling: Rhino, SketchUp, Adobe Creative Suite: Photoshop, Illustrator, InDesign, Premiere Rendering: V-Ray Render Engine 2D Drawing: Autocad 2D, Microstation Hand Drawing
Greek Mother Tongue
Football Regional Tournament 2007 3rd place, Achaia, Greece
English C2_Fluent German B2_Basic
Acting Painting
Tasos Giannakopoulos Harvard GSD, M. Arch II USA, MA, Cambridge 26 Everett Street tasos_gianakos@gmail.com +01 857 218 2604
CONTENTS
Tesserae on the Brink
Diploma Design Thesis // Fall 2016 // Cultural/Commercial Cluster
Media Architecture: Rem vs H&deM
Diploma Research Thesis // Fall 2014 // Hardcopy Publication
Plethora
Design Studio // Fall 2013 // Housing Complex
National Product
Design Studio // Spring 2013 // Urban design
Wall Architectural and Urban design seminar // Spring 2014
MH-17
Architectural Competition // Winter 2014 // Memorial and Park design
Wine Cathedral
Architectural Competition // Summer 2014 // Architectural Design
Orestean Wunderkammern
Design Studio // Fall 2011 // Archaelogical Museum
TESSERAE ON THE BRINK “a new colloquial Acropolis”
Diploma Design Thesis _ Fall 2016 _ Cultural/Commercial Cluster/Social Condenser // Supervisor _ Prof. Georgios A. Panetsos // Collaborator _ N. Rekoutis
Athens. The enemy is moving. A time of suffocating disorganization and dysfunction sets its rythms and its spaces. The huge sea has decided to move against us. A huge mass with little light, puny skylights and solar heaters is moving against us. A huge mass obliged to surrender to the minimum free space, to the rare spaces of dwelling. That mass that cultivates partial rationalities and uniform mediocrity is standing opposite from us. It moderates infrastructures, networks, existence. It breaks people and impoverishes them in spirit. But, look, it has gathered a few lighthouses near the Rock [the Acropolis Rock]. He has got radius and influence eternal and undisputed. He reminds us of bygone conditions; human kind in its childhood. He reminds us of a bygone myth, a bygone vision. Where is the corpus of Myth? A corpus free from the mirror of itself, but surrendered to every seduction.
It has caged the gold thread of Ariadne solely around him. Let’s let him breathe and let’s find the skein back. Let’s expand his hard but necessary touch. The enemy is moving. The Ancient Rock has found his place. His topos stifles with energy. He doesn’t hold any more capacity. Let him spread and stimulate! An urban axis will find the natural one that has fallen into oblivion. Critical point. A catastrophe will occur. Through the body of the tide a rock emerges. Seduction mosaics will dwell upon it. An eye bleeds a tongue. Another eye attacks. The corneas are now exhausted. The moment has come for the Word to counter-attack. Memory, History and Topos are not sterile exploitable capitals. They are rage, labour and knife. Let them move onwards! On top of it lie nature, city, sex, archive and dance.
In the heart of derelict Athens a a social condenser is proposed. Acropolis is being used as a prototype and comes into the 21st century. A tripartite system makes up the core of our proposal. An agora for the city on the first level. A new ground on the uppermost level. An osmosis rock in-between. A cut to highlight dead nature. What is, basically, proposed is the wandering on top of a new ground through a translation of the relation of man with the landscape and the city. On top of a longitudinal mass that accommodates movie theaters and various recreational functions cultural spaces are placed in downtown Athens. On the terrace of the new rock the visitor of the Agora will stand amidst five temples.
SOCIAL/URBAN CONDENSER Patisia is a degraded area with few public spaces and even less cultural spaces. The signs of abandonment and neglect are obvious to residents and visitors alike. A former place busting with life now almost left to ruins. Uniformity has struck the place and there is no orientation element for one to identify the city. Also, nothing suggests that this topos has any confidence in its vast potential; both on the social and urban level. This design thesis project intends to create a social condenser in downtown Athens. The programs proposed are those of an agora, a cinema, a hotel and multiple cultural buildings ranging from a museum to a library. A bold gesture is made that goes against the grid of the built environment and aligns with the old creek of Levidi. The object is structured in a layered typology with ‘needles’ of cultural use. A grand inclined piazza is given to the public in the ground level filled with commercial uses. The second one houses a cinema while the theater makes its appearance in the free covered space and the tower with recreational facilities continues from below. The last level is an open topos where the theater and tower, with its hotel rooms, still function and a museum, a library and a dancehall are placed. The project is an urban artifact providing contemporary Athens with the public space and unique identity it deserves.
Attica Basin
J.A. Kaupert, 1875
Athens, 2016
Athens Municipality
Zones of influence
Topographic plan
Substracted areas
Area of interest
Intersection of urban axes
AGORA The Agora of 15.000 square meters consists of a uniform structure of a strict three dimensional grid filled with glazing, where every element appears to be identical with the next, but each and every one is different. Crystal boxes come inside a dynamic and almost perpetual construct and overwhelm the first level of the intervention, thus functioning as an analogous modern Athens. Tight, rational, compressed spaces with glimpses of voids fill the visitors vision. The Levidi creek will be resurrected and it will smoothly descend the hill where it began mute and silent. Nature now has momentum and will leave its mark as a slit on the ground.
Agora
Crystal boxes
Inner Circulation
Elevators
Escalators
Ramps
Main Ascensions
Structure
Elevated Piazza
Plan 0.00
0
7.2 14.4
28.8
57.6 m
Longitudinal Section
ROCK We are now at a time that image and spectacle are elevated to the realm of sacredness. Since, ‘building art is not the realization of specific formal problems, no matter how much they may be contained in them, but the spatial execution of spiritual decisions, as Mies states, then it is only natural to use that principle both at overall composition and at the level of the rock. The temple of spectacle, a cinema, is the main function of the second level. The cinemas are arranged along the slit of the volume, where spaces in-between are illuminated from above. Simultaneously, a silent, vertically intense circulation space on the perimetric colonnade intensifies the sentiment of departure from here and now. The rest of the volume is a closed free space, where the Tower, which continues from below, and the Theater, that attacks from above, form the basic orienting elements of the space.
Rock
Cinema
Orienting Objects
Ascensions
Plan 15.20
0
7.2 14.4
28.8
57.6 m
Longitudinal Section
NEW GROUND Five elements, five gazes upon architecture intend to propose the new fertile ground of the city. A Library, a Museum, a Theater, a Dancehall and a Tower are al attempting to define anew the relationship of man with his city, as much with the produced in-between spaces, as with the definition of the views towards the city. At the same time the program that this project suggests with its cultural character attempts to provide the city with the common ground that it so desperately needs both literally and metaphorically. Additionally, the system of organization of the subjective city and its simultaneous subversion is introduced on top of the new ground. Therefore, a series of organically interweaved public spaces is created. The types that one meets at the city itself are being used as a basis and starting point. Staircases, an inclined piazza, in-between voids, a park. These are only a part of the repertoire one can meet. The city is inserted into the project.
New Ground
5 Objects
Circulation
Public Space
Plan 25.20
Cross Section a
0
7.2 14.4
28.8
57.6 m
Cross Section b
LIBRARY Here is the archive where theory, the idea, the rational meets exuberant experience. On a square pedestal begins a spiral, fluid movement between bookshelves and study rooms. Space gets narrower the higher one gets, and an elicoid circulation lead me towards the terrace where one can enjoy the urban vista. Exploded Axonometric
Level 25.20 0
7.2
14.4
Level 32.40 28.8 m
Level 36.00
Library
Level 39.60
Level 42.65
Level 45.70
MUSEUM One climbs up a staircase and encounters an opening at the entrance. Then, they enter an enclosed space with the simplest of roofs for protection. A descending route towards darkness will follow, until one finds light again. The quality of illumination varies and so do the different exhibition halls. Different views of the city are revealed amidst exhibits.
Museum
Zoom-In Section
0
Exploded Axonometric
14.4
28.8
Plan 28.80
57.6 m
THEATER The structure of the arch has been chosen as distinctive element of the city and has been multiplied and transformed until it finds balance around the central stage and the orchestra. City images invade the space and one recognizes their structure with clarity. The Theater descends from above until it reaches the outskirts of the Agora. The theater of city life becomes the life of the city theater. Exploded Axonometric
Level 32.40 0
7.2
14.4
Zoom-In Section
Level 25.20 28.8 m
Level 18.00
Theater
Level
Level 10.80
DANCEHALL The drama of dance is the main element of the space. A vessel shaped ceramic shell wraps a circular stage. However, the mantle cannot be fully defined and leaves strategic views of the city to be enjoyed by the visitor. Once having found one’s seat, their gaze presses on the throbbing bodies lit from above. The terrace is free to the public so that they may enjoy the Athens skyline from a different perspective. Exploded Axonometric
Level 25.20
Level 28.80
Level 31.50
Dancehall
Level 34.10
Level 36.00 0
7.2
14.4
28.8 m
Zoom-In Section
TOWER The tower program is one of bodily experience. It houses functions of spa, coffe shop, bar and restaurant, as well as a hotel and a swimming pool. It stands at 108 meters tall, climbing higher than every other building in contemporary Athens. Its marble cladding makes references to the topos and its sharp, sensual shape give identity to it.
Exploded Axonometric
Tower
Floor 1
Floor 2
Floor 5
Floor 6
Floor 8
Floor 9
Floor 10
Floor 15
Floor 16
Floor 17
Floor 26
Floor 27
0
7.2
14.4
28.8 m
Floor 3
Floor 4
Floor 7
The enemy is moving and advancing. Its mass is dominant. An old memory moved underground. It threatened him. A clack was heard. An anomaly was born. A lunatic invited me to meet him. He seduced me with words of illusions and parallel worlds. His feet were not sturdy. His rhetoric was not familiar. He did not reproduce. He spoke. He communicated. His top confused me. It whirled me around and showed me where I live. It disoriented me and told me to jump. It killed me and told me to jump. It aroused me and asked me to stay. We will stay quiet and listen to our bodies. We will watch ourselves live. The mind will fall back, so as to read its history. We will play wonderful games of skill and Love. We will talk a lot, to us and everybody. Life will be the only Art.
MEDIA ARCHITECTURE:Rem vs H&deM Diploma Research Thesis _ Fall 2014 // Grade: 9.2/10 Hardcopy Publication 13.3x21cm, 120 pages Supervisor _ Prof. Vasiliki Petridou Ours is an era of Images. An infinite number thereof floods our visual field. Printed and digital media dominate architectural communication. Pleasure and consumption of architectural imagery has substituted most of the architectural experience. Our critical stance is being diminished into mere aesthetical and compositional analysis. Physical experience of the city is being transformed into sole visual experience. Therefore, we have to comprehend the critical points of the city and their representation in the media world. The current research thesis aims at investigating the structure of image and media. Also, it aims at recognizing the prime architectural objects that constitute the city and their representational mechanisms in the media. The notions of urban artifact, im-
age, icon, media and spectacle are being proposed as tools towards reading contemporary architecture. This thesis consists of two parts: the theoretical development of the aforementioned notions and their applications to two case study buildings, the Casa da Musica by OMA and the Caixa Forum by Herzog&deMeuron. The notions described and elaborated relate to the writings of Aldo Rossi, Beatriz Colomina, Guy Debord and others. A thorough investigation of the publications in the magazines Abitare, Bauwelt and Domus among others is being made in order to understand the corroboration of architectural media and contemporary architectural production.
BIBLIOGRAPHY Banham Raynar, Theory and Design in the First Machine Age, The Architectural Press, London, 1980 // Baudrillard Jean, Le Systeme des Objectes in Jean Baudrillard Selected Writings, Edited by Poster Mard, Stanford University Press, 2001, (First Edition 1988) // Benjamin Walter, Essays about Art, Kalvos Publications, Athens, 1978 // Berger John, Ways of Seeing, British Broadcasting Corporations and Penguin Books,1972 // Colomina Beatriz, Privacy and Publicity, Modern Architecture as Mass Media, MIT Press, 1996 // Debord Guy, Society of Spectacle, Rebel Press, London, 1983 // Eisenman Peter & Koolhaas Rem, Supercritical, Architecture Words I, Architectural Association, London, 2010 // Gargiani Roberto, Rem Koolhaas OMA: The construction of Marveilles, EPFL Press, 2008 // Herzog&deMeuron, 2002-2006: Architecture and Urbanism, Special Issue, A+U Publishing Co., August 2006 // Ito Toyo, Tarzans in the media forest, Architecture Words 8, Architectural Association Publications, London, 2011 // Klingmann Anna, Brandism, The Slatin Reports, New York, 2006 // Klingmann Anna, The real real: Capitalism and schizophrenia in the production of the urban landscape, Transreal. Wirklichkeit und andere Realitäten, Nr7, November 2000 //Koolhaas Rem, Delirious New York, 010 Publishers, Rotterdam, 1992 // Koolhaas Rem, Junkspace, Quodlibet, 2006 //Mack Gerhard, Herzog&DeMeuron 1997-2001. The Complete Works, Volume 4, Birkhäuser, Basel, 2009 // Moneo Rafael, Theoretical anxiety and design strategies in the work of eight contemporary architects, The MIT Press, Cambridge, Massachusetts, 2004 // Rossi Aldo, The Architecture of the City, University Studio Press, Milan, 1985 // Rowe Colin and Koetter Fred, Collage City, The MIT Press, Cambridge, Massachusetts, 1978 // Tafuri Manfredo, Architecture and Utopia, Design and Capitalist Development, The MIT Press, 1976 // Tange Kenzo, Documents of Modern Architecture, Universe Books Inc., New York, 1963 // Ursprung Philip, Herzog&deMeuron. Natural History, Lars Müller Publishers, 2002 // Venturi Robert, Complex and Contradiction in Architecture, The Museum of Modern Art, 1977 // Wang Wilfried, Herzog&deMeuron, Studio Paperback, Switzerland, Basel, 1998 // Abitare 452, July-August, 2005 // Abitare 481, April, 2008 // Archplus 174, December, 2005 // Bauwelt 13, Issue 99, 2008 // Domus 902, April, 2007
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
5
ΠΡΟΛΟΓΟΣ Ζούμε στην εποχή των εικόνων. Καθημερινά απειρία δυσδιάστατων εικόνων πλημμυρίζει το οπτικό μας πεδίο. Η αρχιτεκτονική επικοινωνία έχει περάσει στην κυριαρχία των έντυπων και ψηφιακών μέσων ενημέρωσης. Η αρχιτεκτονική εμπειρία έχει εν πολλοίς αντικατασταθεί από την απόλαυση και κατανάλωση αρχιτεκτονικής εικόνας. Η κριτική μας στάση περιορίζεται στην αισθητική και συνθετική ανάλυση. Το image γίνεται icon. Η φυσική εμπειρία της πόλης μετασχηματίζεται σε οπτική εμπειρία. Σε ένα τέτοιο πολιτισμικό περιβάλλον είναι υποχρεωτική η αναγνώριση των κρίσιμων σημείων στην πόλη και η κατανόηση της απεικόνισής τους στα media. Η παρούσα ερευνητική έχει στόχο να εξετάσει τη δομή της εικόνας και των μέσων μαζικής ενημέρωσης, καθώς επίσης και να αναγνωρίσει ποια είναι τα σημαντικά κτηριακά αντικείμενα που αποτελούν την πόλη και την κατανόηση των μηχανισμών απεικόνισής τους στα media. Ως εκ τούτου, οι όροι αστικός συντελεστής, image, icon, media και θέαμα προτείνονται ως βασικοί για την ανάγνωση της σύγχρονης αρχιτεκτονικής.
Προλογος
7
Aldo Rossi και αστικοί συντελεστές
13
Image και Icon
19
Media και Θέαμα
27
OMA
35
Casa da Musica
47
Herzog&deMeuron
53
Caixa Forum
65
Επίλογος
71
Βιβλιογραφία
Η εργασία χωρίζεται σε δύο τμήματα: την θεωρητική ανάπτυξη των βασικών όρων και την εφαρμογή τους σε δύο κτηριακά αντικείμενα, το Casa da Musica, OMA και Caixa Forum, Herzog&deMeuron. Στο πρώτο κεφάλαιο αναλύεται η έννοια του αστικού συντελεστή την οποία εισαγάγει ο Aldo Rossi στο βιβλίο του Η αρχιτεκτονική της πόλης, και παρατίθενται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτών. Σε αυτό το κεφάλαιο γίνεται ανάλυση των βασικών όρων του επιβίωση, της ατομικότητας, της διακριτότητας και δίνεται έμφαση στην κοινωνική πλευρά των συντελεστών. Στη συνέχεια, εξετάζονται οι όροι image και icon ως κατευθυντήριοι για την ανάλυση των επιλεγμένων case studies και γίνεται προσπάθεια για την κατανόηση του επικοινωνιακού χαρακτήρα των εικόνων και της σημασίας τους στη σύγχρονη εποχή. Το επόμενο κεφάλαιο προσπαθεί να μελετηθεί η σχέση μεταξύ του κόσμου των μέσων μαζικής ενημέρωσης με την αρχιτεκτονική και να αποσαφηνιστεί ο όρος του θεάματος και η συσχέτισή του με τη φυσική πραγματικότητα κυρίως μέσω των γραπτών της Beatriz Colomina και Guy Debord αντίστοιχα.
Εικόνες 1
Είναι σαφές πως το πολιτισμικό σύστημα που εκφράζουν τα μέσα και, φυσικά, τις πολιτικές και οικονομικές δομές που εκπροσωπούν, είναι στενά συνδεδεμένα με την έννοια του icon. Ο Eisenman με πολύ άμεσο και τηλεοπτικό τρόπο δηλώνει πως παράγεται και προβάλλεται η καινοτόμα, συναρπαστική μορφή. Η παραγόμενη εικονική φόρμα επιδιώκει να καταστεί περισσότερο σημείο προς κατανάλωση, παρά να γίνει φορέας συγκεκριμένου νοήματος. Αναφέρεται στον εαυτό της και στο σύστημα αξιών που την έχει γεννήσει. Αποτελεί μία εικόνα που λατρεύει τον εαυτό της και επιχειρεί να μιλήσει μόνο για τον εαυτό της. Ο Vincent Scully στο προοίμιο του βιβλίου του Robert Venturi, Complex and Contradiction in Architecture αναλύει εξαιρετικά τον τρόπο που μεταφέρεται και κατανοείται το νόημα των μορφών και κατ’ επέκταση των εικόνων. Αναφέρει πως: “δεν υπάρχει τρόπος να χωρίσουμε τη μορφή από το νόημα, το ένα δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς το άλλο. Μπορεί μόνο να υπάρχουν κριτικές εκτιμήσεις των κύριων τρόπων με τους οποίους η μορφή μεταφέρει το νόημα στον παρατηρητή: με την συναίσθηση ενσωματώνεται, μας λέει ο 19ος αιώνας, με τα σημεία μεταφέρεται, λένε οι γλωσσολόγοι. Και οι δύο σχολές συμφωνούν ότι ο λειτουργικός φορέας του ανθρώπινου μυαλού που συνδέεται με αυτή τη διαδικασία είναι η μνήμη· η συναίσθηση καθώς και η αναγνώριση των σημείων αποτελούν επίκτητες αντιδράσεις, αποτέλεσμα συγκεκριμένων εμπειριών της κουλτούρας. Οι δύο τρόποι γνώσης του απορρέοντος νοήματος από την εξωτερική πραγματικότητα συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο και συμβάλλουν, σε διαφορετικούς βαθμούς, στη διαμόρφωση και στην αντίληψη όλων των έργων τέχνης. Με αυτή την έννοια, η δημιουργία και η αντίληψη της αρχιτεκτονικής, όπως και κάθε μορφής τέχνης, είναι πάντα κριτικές-ιστορικές ενέργειες,
Το επόμενο μέρος της εργασίας, αφού αναλύσει τους κύριους πυλώνες της ερευνητικής μας υπόθεσης στην πορεία του αρχιτεκτονικού γραφείου OMA του Rem Koolhaas, θα εξετάσει λεπτομερώς τις απεικονίσεις του Casa da Musica στο Πόρτο μέσω των αρχιτεκτονικών περιοδικών Abitare, Archplus και Domus. Η ίδια μεθοδολογία θα ακολουθηθεί στο έργο των Herzog&deMeuron εξετάζοντας τις φωτογραφίες που διαχέονται μέσω των περιοδικών Abitare και Baumwelt. Στόχος μέσω συγκεκριμένων αρχιτεκτονικών παραδειγμάτων είναι να εξακριβωθεί με ποιο τρόπο και κατά πόσο τα αρχιτεκτονικά μέσα μαζικής ενημέρωσης και η σύγχρονη αρχιτεκτονική έχει στο επίκεντρό της τις έννοιες που προτάθηκαν αρχικά· εικόνα, media, θέαμα.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
5
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
7
IMAGE ΚΑΙ ICON
17
DOMUS Η έκδοση Domus είναι μία από τις μεγαλύτερες στο χώρο, με κυκλοφορίες που ξεπερνούν τις 51,000 σε μηνιαία βάση. Ιδρυμένο το 1928 το Domus πρωτοστατεί στο χώρο της αρχιτεκτονικής και design. Η γνώμη που εκφράζει και τα κτήρια που επιλέγει να δείξει γίνoνται γρήγορα αντικείμενο σχολιασμού και συζήτησης. Το τέυχος 902, από το οποίο λαμβάνονται οι δύο εικόνες που θα σχολιαστούν, αποτελεί μία ειδική έκδοση στην οποία, ανάμεσα από σωρεία διαφημίσεων, εμφανίζονται μονάχα φωτογραφίες και διαγράμματα και ελάχιστο κείμενο. Το περιοδικό δηλώνει την απορία του αν μπορούν οι εικόνες να φτιάξουν προτάσεις, συζητήσεις και ιδέες, παίρνοντας το μονοπώλιο από τις λέξεις. Το Domus έχει ξεφύγει από τη λογική της ξενάγησης ή συνολικής παρουσίασης του Casa da Musica και έχει αποφασίσει να παραθέσει μόνο δύο φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης του εξωτερικού κελύφους του κτηρίου. Το ενδιαφέρον με αυτή την προσέγγιση είναι πως δε στηρίζεται σε μία αναλυτική αναπαράσταση του αντικειμένου, αλλά περισσότερο έχει προσπαθήσει να σκηνοθετήσει μία φωτογραφία για τη μετάδοση συγκεκριμένου νοήματος. Πιο συγκεκριμένα παρατηρούμε στην εικόνα 27Ca την αντανάκλαση του Casa da Musica από μία προθήκη καταστήματος υποδημάτων. Είναι η φωτογραφία μίας αντανάκλασης. Δεν είναι το αντικείμενο, αφού πρόκειται περί φωτογραφίας, και, μάλιστα, δεν είναι καν η φωτογραφία του τρισδιάστατου αντικειμένου, αλλά πρόκειται περί μιας φευγαλέας αντανάκλασής του. Είναι ακριβώς αυτό που θα περιγράψει ο Toyo Ito σχετικά με τη σύγχρονη κοινωνία:
Εικόνα 6Ca
της πορτογαλικής πόλης. Τα λόγια του J. Kipnis, υπό αυτό το πρίσμα, μοιάζουν πετυχημένα: “μία Κουλχασική (Koolhasian) επινόηση, η οποία αποτελεσματικά αποκαθηλώνει την αξία της εισόδου σε ένα θεσμό και, έτσι, αμφισβητεί την ίδια την αυθεντία του θεσμού12”. Το ερώτημα, όμως, που μας έρχεται στο μυαλό είναι αν οι προθέσεις του OMA είναι όντως τέτοιας φύσεως ή αποτελεί αυτή η απλή χειρονομία της εισόδου την προσπάθεια να τονιστεί το ασυνήθιστο της μορφής του αντικειμένου; Το σίγουρο είναι πως είναι έκδηλη η ικανότητα του αρχιτέκτονα να κινείται με μεγάλη ικανότητα ανάμεσα σε πολύπλοκα νοήματα και να αμφισβητεί κατεστημένες πρακτικές. Στην εικόνα 7Ca η Casa da Musica στέκει πάνω στο οικοδομικό τετράγωνο αψηφώντας κάθε είδους συσχετισμό με τις γειτονικές μορφές, που την περιβάλλουν. Τα τυπικά στοιχεία πρασίνου της πλατείας Boavista και οι περιμετρικές εργατικές κατοικίες είναι σίγουρο πως δεν πήραν μέρος ή αποτέλεσαν παράμετρο για το σχεδιασμό του Μεγάρου Μουσικής. Αντίθετα, όπως μας πληροφορεί ο R. Gargiani:
“Σε μία ανεπτυγμένη καταναλωτική κοινωνία[…]τα σήματα είναι αναπόφευκτα αποκομμένα από την υπόσταση. Αντίστροφα, καταναλώνουμε μόνο σήματα και σταδιακά αποβάλλουμε τα ίδια τα αντικείμενα και, τελικά, αρχίζουμε να εφαρμόζουμε τέτοιους καταναλωτικούς κοινωνικούς μηχανισμούς ακόμη και στην αρχιτεκτονική και στο αστικό περιβάλλον26”. Συνδυάζοντας αυτά τα λόγια με το γεγονός πως στο ίδιο επίπεδο με την αντανάκλαση της Όπερας βρίσκονται υποδήματα με τις τιμές να αναγράφονται, είναι σαφές πως το κτήριο ξεκάθαρα εκπίπτει στην κατηγορία του εμπορεύματος. Η αντανάκλαση εκτελεί τη λειτουργία, από τη μία, να εμφανιστεί το Μέγαρο και τα παπούτσια στην ίδια εικόνα, εξομοιώνοντάς τα τρόπω τινά, και, από την άλλη, να ξεχαστεί κάθε νύξη περί τρισδιάστατου αντικειμένου, δηλαδή, περί υλικής υπόστασης, να εμφανιστεί αυτό που θα ονομάσει ο Baudrillard ‘συμβολική ανταλλακτική αξία’(sign exchange value)27. Με τον πιο ευδιάκριτο τρόπο, παρουσιάζεται το κτήριο και η αρχιτεκτονική εικόνα ως εμπόρευμα ισοδύναμης σημασίας με ένα παπούτσι. Ωστόσο, δεν είναι μόνο το δόγμα του ‘form as content’ που μετατρέπει την αρχιτεκτονική σε αγαθό προς κατανάλωση, αλλά και η ίδια η δημοσιότητα της εικόνας του αρχι-
“πρέπει να απομονώσει τον εαυτό του, να γίνει ένα ‘αυτόνομο αντικείμενο’ το οποίο θα παρατηρείται από την πλατεία, τις λεωφόρους και τα σοκάκια, όπως ένα γλυπτό, που παράγει μία νέα ιδέα συγκειμενισμού (contextualism)13”. Με αυτό τον τρόπο πραγματώνεται η ιδέα του οικουμενικού, θεμελιώδης αναζήτηση στη στρατηγική του OMA, και δηλώνεται υλικά η κατανόηση του νέου παγκοσμιοποιημένου
40
ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ
42
Εικόνες 27Ca
τεκτονικού περιοδικού. Μέσω της τυπωμένης σελίδας η Beatriz Colomina θα ισχυριστεί πως ο καλλιτέχνης εμφανίζεται ως πωλητής και η δουλειά του μειώνεται σε εμπορικό δείγμα28.
26 Toyo Ito, Tarzans in the media forest, Architecture Words 8, Architectural Association Publications, London, 2011, σ94 27 Anna Clingman, The real real: Capitalism and schizophrenia in the production of the urban landscape, Transreal. Wirklichkeit und andere Realitäten, Nr7, Νοέμβριος 2000
12 Ό.π. , σ64 13 Roberto Gargiani, Rem Koolhaas OMA: The construction of Marveilles, EPFL Press, 2008, σ281
Εικόνες 5Ca
ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ
CASA DA MUSICA
28 Beatriz Colomina, Privacy and Publicity, Modern Architecture as Mass Media, MIT Press, 1996, σ221 53
54
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
πάνω σε αυτό με όρους γλυπτικής χειρονομίας. Σε αυτό το σημείο πρέπει να προσέξουμε πως η σκηνοθεσία της φωτογραφίας έχει προβάλλει τα συνθετικά στοιχεία του κτηρίου ως επίπεδες επιφάνειες. Για να κατανοηθεί καλύτερα πρέπει να επαναληφθούν τα λόγια του Kazimir Malevich, τα οποία επαναλαμβάνει συχνά ο Jacques Herzog σε συνεντεύξεις του:
“Φαίνεται ότι στις πιο κρίσιμες στιγμές της ιστορίας, η αρχιτεκτονική νιώθει την ανάγκη να είναι ‘σύμβολο’ και ‘γεγονός’, για να μπορέσει να σταθεροποιήσει και να κατασκευάσει μία εποχή.1”
“Κάθε μορφή είναι ένας κόσμος[…]μία επιφάνεια ζει ” 2
Εκεί είναι που ο Aldo Rossi βρίσκει την γοητεία και την πραγματική αξία της αρχιτεκτονικής. Η Αρχιτεκτονική έχει τη δύναμη να αποκρυσταλλώνει τις κοινωνικές δοξασίες, τις συλλογικές διεκδικήσεις, το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο. Είναι σε θέση, όπως θα μας πληροφορήσει ο Ιταλός αρχιτέκτονας στο βιβλίο του η Αρχιτεκτονική της Πόλης του 1966, να συμπυκνώνει διαμέσου της μορφής ιστορίες, μνήμες και γεγονότα ενός τόπου. Ορίζει τους αστικούς συντελεστές, κτηριακά και μη αντικείμενα, τα οποία είναι σε θέση να συμπυκνώνουν πάνω στη μορφή τους ό,τι είναι σημαντικό κάθε φορά για την πόλη μέσα στο χρόνο. Οι αστικοί συντελεστές είναι μέρος της πόλης και, ταυτόχρονα, είναι η ίδια η πόλη. Ο καθένας διαθέτει την προσωπικότητά του, την ατομικότητα κατά Rossi, και κρατάει ζωντανή την χαρακτηριστική επιβίωση, τη συρραφή μεταξύ ξεχωριστών χρονικών περιόδων. Η ένταση της εικόνας τους είναι ξέχωρη από την εκάστοτε λειτουργία που φιλοξενεί και των αιτιών που τη γέννησαν. Είναι τέτοια η ισχύς της αρχιτεκτονικής που συγκροτεί την ύπαρξη και τη μνήμη της πόλης. Με άλλα λόγια, συγκροτεί το κοινωνικό σύνολο και βρίσκεται στον πυρήνα του με τον πιο υλικό και πραγματικό τρόπο.
Από τη στιγμή που το κτηριακό αντικείμενο δεν εμφανίζεται από γωνία τριών τετάρτων και συνδυάζοντας το με τα παραπάνω λόγια, συμπεραίνεται πόση μεγάλη σημασία έχει για τους Herzog&deMeuron η επιφάνεια και όχι η μάζα. Βλέπουμε ένα λείο σκυρόδεμα, σαν από μάρμαρο, να καλύπτει όλη την επιφάνεια της πλατείας, έναν φυτεμένο κήπο με μυστηριώδεις φόρμες, μία τούβλινη επιφάνεια με προσεκτικά ανοιγμένες ορθοκανονικές οπές σε καίρια σημεία και, τελικά, μία μεταλλική στέψη, που ταλαντεύεται μεταξύ του αδρού και του λεπτεπίλεπτα επεξεργασμένου. Η έμφαση στην υλικότητα, τη βαρύτητα και την επιμέλεια αυτών3 είναι συνεχείς σχεδιαστικές στρατηγικές των Herzog&deMeuron. Κατορθώνουν με αυτό τον τρόπο να προσδιορίσουν την αρχιτεκτονική ταυτότητα, ή αλλιώς ατομικότητα, ενός σύγχρονου ιδρύματος τέχνης στο γνωστό πολιτισμικό τρίγωνο της Μαδρίτης4. Κατορθώνουν με ένα συναρπαστικό εορτασμό της επιφάνειας, με ένα ηδονιστικό εορτασμό της ύλης, να δώσουν σε ένα τέτοιο κομβικό σημείο ένα icon για την πόλη ικανό να την συμπαρασύρει μαζί του. Παράλληλα, η ευφυής κίνηση να απομακρύνουν το πρατήριο καυσίμων από το χώρο της πλατείας, η οποία όπως άλλες πλατείες στη γειτονιά, ανηφορίζουν από την Paseo del Prado προς την παλιά πόλη, κάνουν τον κτήριο να εμφανίζεται ακόμη πιο επιβλητικό5, όπως με ευκολία παρατηρείται. Στην ίδια λογική κινείται και η εικόνα 2Cx από το ίδιο περιοδικό. Πρόκειται για ένα από τα αίθρια που προκύπτουν ύστερα από την ογκοπλαστική χειρονομία στους προστιθέμενους όγκους της επέκτασης. Ακόμη και η θέα από τα βαρετά γραφεία της διοίκησης μετατρέπεται σε έναν ύμνο στο υλικό. Φως κατεβαίνει από ψηλά σαν να πρόκειται για καθεδρικό. Ένα, ίσως, πρωτότυπο, ξεκάθαρα ανθρωπογενές κατασκεύασμα μας φέρνει, σχεδόν ενστικτωδώς, στο νου φυτικά μοτίβα. Εξάλλου, όπως αναφέρει για τη δουλειά των αρχιτεκτόνων ο στενός τους συνεργάτης Jeff Wall:
Αυτά συνέβαιναν εν έτει 1966. Θα έλεγε κανείς πως σήμερα η αρχιτεκτονική σε μεγάλο βαθμό έχει εκπέσει από το επίπεδο της κοινωνικής συσχέτισης. Το 2014 η έννοια της εικόνας ως επικοινωνιακό στοιχείο, ως στοιχείο διαλόγου, ως δυναμική συσχέτιση ύλης και ιδεών, ως γλωσσολογικό στοιχείο έχει εν πολλοίς αντικατασταθεί από το μονοδιάστατο icon. Όπως παρατηρήθηκε και αναλύθηκε εκτενώς, η φιλοδοξία του είναι το συναρπαστικό και εντυπωσιακό· το θέαμα. “Σε αυτό το πλαίσιο θα ήταν ανειλικρινές να πούμε πως η εικονική μορφή δεν είναι αυτή που αιχμαλωτίζει την προσοχή όλων. Η λειτουργία του κτηρίου είναι η εικόνα. Μοιάζει συναρπαστικό, γιατί είναι η μορφή ως περιεχόμενο, όχι το περιεχόμενο ως μορφή.2”
“Να λειτουργεί κανείς με διαίσθηση, είναι με κάποιο τρόπο ρομαντικό. Δεν εννοώ ρομαντικό με την ιστορική του έννοια, απλά εννοώ ‘λυρικό’. Μου φαίνεται πως πρόκειται για μία αισθητική προσέγγιση που συνδέεται με τη φύση.6” 2 3 4 5 6
Εικόνες 1Cx 66
CAIXA FORUM
Κύρια πρόθεσή του είναι να εγείρει συναισθήματα και να αφήσει τον δέκτη ανίκανο να αντιδράσει. Δηλαδή, όπως μας πληροφορεί ο Eisenman, η συγκεκριμένη έννοια δεν προτίθεται να εμπλακεί σε διάλογο, αλλά περισσότερο να επικοινωνήσει με σχεδόν απόλυτο τρόπο ένα νόημα. Η ανοικτότητα της αρχιτεκτονικής εικόνας που περιέχει μνήμες, ιστορίες, συνειρμούς και η ολοκληρωμένη χωρική εμπειρία μοιάζει να αντικαθίσταται από θεαματικές
Εικόνα 9Cx
ρομαντισμό, για εκείνη το λυρισμό, τη φυσικότητα που ορίζει την ομορφιά κατά Herzog&deMeuron. Ο χώρος άδειος από ανθρώπους, σαν από σκηνή εγκλήματος όπως είθισται, με τα άφυλλα δέντρα και τους παραλληλεπίπεδους πουριστικούς όγκους καθισμάτων, μοιάζει με ζωγραφικό πίνακα νεκρής φύσης προσδίδοντας στην αισθησιακότητα του έργου. Αυτές οι αναφορές στις μνήμες του τόπου αντανακλούν την πρόθεσή τους μέσα από τα λόγια των
Ανακαλεί μνήμες μιας χαμένης ρομαντικής αθωότητας, μιας παιδικότητας που βρίσκεται
Ό.π. , σ311 Gerhard Mack, Herzog&DeMeuron 1997-2001. The Complete Works, Volume 4, Birkhäuser, 2009, σ222 Ό.π. , σ151 Ό.π. , σ155 Ό.π. , σ234
ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ
ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ
1 Aldo Rossi, Η Αρχιτεκτονική της πόλης, University Studio Press, Μετάφραση Βασιλική Πετρίδου, Μιλάνο, 1985, σ164 2 Peter Eisenman & Rem Koolhaas, Supercritical, Architecture Words I, Architectural Association, London, 2010, σ16
67
CAIXA FORUM
75
91
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
111
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΒΙΒΛΙΑ Banham Reyner, Θεωρία και σχεδιασμός στην πρώτη μηχανική εποχή, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις ΕΜΠ, Αθήνα, 2008, (Πρώτη Έκδοση 1960) Baudrillard Jean, Le Systeme des Objectes in Jean Baudrillard Selected Writings, Επιμέλεια Poster Mard, Stanford University Press, 2001, (Πρώτη Έκδοση 1988) Benjamin Walter, Δοκίμια για την Τέχνη, Εκδόσεις Κάλβος, Αθήνα, 1978 Bense Max, Zusammenfessende Grundegung modernen Aesthetik, Aesthetica, Agis Verlag, Baden-Baden, Τόμος 5, 1965 Berger John, Η Εικόνα και το Βλέμμα, Εκδόσεις Οδυσσέας, 1980Taylor Sir Edward Burnett, Primitive Culture, 2 Τόμοι, 1871 Le Corbusier, Για μια Αρχιτεκτονική, Εκδόσεις Εκκρεμές, Μετάφραση Παναγιώτης Τουρνικιώτης, 1923 Colomina Beatriz, Privacy and Publicity, Modern Architecture as Mass Media, MIT Press, 1996 Clingman Anna, The real real: Capitalism and schizophrenia in the production of the urban landscape, Transreal. Wirklichkeit und andere Realitäten, Nr7, Νοέμβριος 2000 Debord Guy, Η κοινωνία του Θεάματος, Διεθνής Βιβλιοθήκη, Αθήνα, 2000, (Πρώτη Έκδοση 1972) Eisenman Peter & Koolhaas Rem, Supercritical, Architecture Words I, Architectural Association, London, 2010 Feuerbach Ludwig, Η ουσία του Χριστιανισμού, Εκδόσεις ΚΨΜ , Μετάφραση Θανάσης Γκιούρας, Πρόλογος στη δεύτερη έκδοση, 1849 Gargiani Roberto, Rem Koolhaas OMA: The construction of Marveilles, EPFL Press, 2008 98
ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
118
ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ
85
PLETHORA “dwelling up-high!”
Design Studio _ 7th semester _ Fall 2013 _ Housing Complex // Supervisor _ Prof. A. Spanomaridis // Collaborator _ N. Rekoutis
Brownfields. A place of past activity. A place of memory. Mass housing project. A rejuvenating strategy of today. How do we want to dwell the topos? How do we live? Which is the form of our houses? Enlightment suggests that all things are defined by their opposites. The way to define the form of contemporary mass housing is through the definition of the public space. We seek for a structure; an archaic reference. We design a plane of reference. Along a central spine a narration of multiple scales of public space, ranging from living rooms of different sizes, atriums of different characters, piazzas of different functions, composes a mosaic of images of the city. An entrance, an alley, a monument, an agora, a gap, a garden, a deadend. The city infiltrates the site. The city
serves as a museum. Blocks formulate a labyrinthine space with inner atriums and outer skins, both filtering the outer world and resembling the urban environment. The cell that make up the blocks is the ‘box’; an expression of the Form of massive production, memory, massive housing. The identical object together with the flexible, oppressive grid form Everything. From one-space apartments to landmarks in the central piazza. The tower, housing temporary housing, shares the same typology as the block with the atrium and the skin and creates a series of vertical public spaces; a vertical narration. The synthesis both begins and ends at a garden. Is this the syntax of what is to follow or are those the ruins of the precedent?
Topographic Plan
0
60
120
240 m
skyscraper plans
masterplan
skyscraper section
NATIONAL PRODUCT “commodifying ideology”
Design Studio _ 8th semester _ Spring 2013 _ Urban Design // Supervisor _ Prof. Georgios A. Panetsos // Collaborator _ N. Rekoutis
The city must produce its image. The world consumes products, images, brands, ideologies; anything as long as it’s profitable. Everything is a commodity. The so-called Sacred town of Messolonghi has an over-abundant national image. Lord Byron writes about the tenacious struggle of the town’s People during the national liberation struggle. Marks and memories are scattered all over time and all over city. The project aims at commodifying and amplifying all the Messolonghi is renowned for. Four different buildings are sown across town like national archaic relics, composing the official history, protecting the institutional logic and diffusing national dogmas. A Public Library organizes and categorizes knowledge.
The Library is the stage. The Library is the theatre. The periphery brings all diversities together. The School and Officer’s Faculty produce normalized thoughts. A national building technique creates ‘completely controlled whole of people and actions’; a disciplined whole as M. Foucault states. Authority is celebrated. A National Museum protects all that is to be protected. A classic vocabulary speaks of things that are perceived as national. Repetition and normality are exalted. Commodification of Culture is ready to take place. A regulating normalcy and an institutional cultivation of identity seeks to brandify memory and image. Extremities are being deployed so as to reveal.
0
60
120
240 m
Topographic Plan 31
plan
section
plan-a
section a-a
section b-b
plan-b
plan-c
plan-d
plan
section a-a
section b-b
WALL “conflict between man as craftsman and nature� Villard 14 International Architectural and Urban design seminar jointly with IUAV, Roma Tre, Politecnico di Milano and other italian schools_ 8th semester _ Spring 2013 _ Rethinking Strategic Landscapes: Battlefields // Supervisor _ Prof. Georgios A. Panetsos // Collaborators _ N. Rekoutis Distinction 1st Place among all submitted projects
ter passing through an open node where refreshments are offered. It refers to the springs and so, the lowest level is flooded with water. Walking above or on the level of the water on a fluent movement allowing pauses, the landscape is easier to comprehend. At last, after crossing another node, the layer of the trenches of WWI are introduced in the last part of the wall. Memory is being addressed as the space closes down and small slits slightly pour light inside. Variants and extremities regarding the conditions of light and view bring another aspect of the topos closer to the visitor. Ultimately, when reaching the end of the wall, staircases lead you to the upper level of the whole structure. This is the very moment when you freely gaze upon the landscape and under- stand how far and how high you’ve reached.
The battle takes place in Montello. Conflict is concluded between man as craftsman and nature. Thus, a wall is placed on site, as the simplest gesture describing this violent confrontation. Though simple, this element is not a mere wall. After analyzing and discovering the distinct characteristics of the place, our intention is to make a structure that is affiliated with these attributes through space and time. Main features are the topography - the surrounding landscape - and the existing monuments, places of memory. Three are the main layers, which are distinguished by three different parts of the wall. The first, referring to the dolines, is being almost dismantled when meeting one. Paths on the level of the horizon, one on the actual ground level, one through the gap of the dolines and one discovering the depths of the landscape. The second one comes af-
36
montello
forbidding inclinations
basic monument area
secondary monument area dense layering on dolines, springs, trenches rarefaction of information area fulfilling intentions
buildings
plan_ 1,35 km
longitudinal section
final area of positioning
only possible placements
summit
wall
wall in area
MH17 “someone even dropped their grief there”
MH17 Memorial + Park Competition _ Winter 2014 // Collaborators _ N. Rekoutis ,D. Andrinopoulos, E. D. Papadogianni Distinction Shortlisted out of 293 “My eyes don’t discern colours. Only form seems to matter. I ride my bike from this odorless street. I cycle alone on the canal. Everyone cycles alone on the canal. I try to cycle with others but even the tiniest of waves drive me off course. A band of inclined slabs serves as beacon in this watery route. Its shapes are particularly discernable this sunny day. They seem to shape a corridor. At its beginning some have stored their hopes and dreams. Someone even dropped their grief there. Something overwhelming stands on top of me. As much intimidating as it might be due to its unbearable weight, so friendly and familiar it is. It tries to speak of an unspoken silence. The wind gets breezy. This forest conveys an almost animistic meaning. Form is language and speech. It starts to snow. I walk the corridor and the weather gets worse. The only thing keeping me forward is the slit of topaz. I read names. Names on the panels that form the narrow corridor. Alone with my thoughts I cry. The blue sky is reassuring. I move on. The canal is still there, open. I want to rest but I have to venture forth. I take my cycle and ride the canal. It doesn’t snow anymore. I have to get up to close the window. My orange curtains wave. If there wasn’t for that thick skin of dreams, the cruel, real world would be intolerable.”
longitudinal section
memorial section
park cross section
WINE CATHEDRAL “the issue of fermeting grapes”
YAC 2014: Cantina Valpolicella Negrar _ Summer 2014 // Collaborators _ N. Rekoutis, T. Paganias, K. Korniliou
Wine is a marvelous extract known to man since ancient times. Its cultivation and fermentation process is a painstaking activty. Nevertheless, its rewards rich and precious. Its cultural value and presence in human history is of prime importance. How can architecture answer to all those carnal and mental aspects of wine? Our proposal for the Wine Cultural Center for Cantina Valpolicello Negrar is one that tries to address these issues by letting Nature take its course under the affirmative hand of Man. The composition is made of four interconnected pavilions. A large concrete boulder hosts the firm’s offices, while also signaling the entrance. Then three wooden crates follow up; The parallelepiped ones are the storehouses, while the prismatic one holds the cultural activities. A surface made of stacked wooden planks put together in a delicate way, flanks the volumes producing a simple and uniform façade underlining the geometric character of the straight line always to be found at the vineyards. The same
surface consists the crates’ shells letting light and air permeate the storage houses and cultural center. Adjacent to the free standing surface is the public route of the intervention,which ascends and makes pauses to important moments; like the flexible semi-public second floor of the fruit storehouse. This pilgrimage-like route continues all the way to the prismatic volume, where it meets the wine museum. Inside, a glass open box dominates the space. By descending around the peculiar object, one finds a gap on the glass object, only to find the entrance to the wine “cathedral”.Stepping in a vast, open space a hymn to light and the illusions of shadow takes place. The elements of nature with the minimum human intervention create a unique experience, the same way the best of wines are made. After experiencing this seductive space, staircases take you to the rooftop, where the tasting room is placed. It’s time for the wine and the view to seduce the visitor.
tasting room
roof
“cathedral�
museum
entrance
multi-purpose area
multi-media library museum
ORESTEAN WUNDERKAMMERN KNOWSIA ‘‘forming an initiation proccess” proccess’ “forming
Design Studio _ 6th semester _ Fall 2011 _ Archaeological Museum // Design Studio _ 6th semester Spring 2011 _ Museum _Design // Supervisor _ Supervisor _ Prof. D._ Katsota // Collaborator T. Paganias D. Katsota // Collaborator _ T. Paganias the omnipotence of sight and triggering Museums, those modern Wunderkamall other senses. Spatial incontinuity and mern, anticipate to organize, edit and pauses function in a manner as to subjecstudy the past in such a way as to awaken tively experience place. After a dramatic collective memory. As another labyrinth descent into darkness the last destination this ArchaelogicalMuseums, museum, located on a those modern Wunderkammern, anticithepast drifting is located hill in rural Corinthia a premycenaean buripate to organize, edit and studyofthe in such a wayin a dominant volumeAsinanother space, where transubstantiation of al ground, proposes process collective of adult- memory. as toa awaken labyrinth quest and areinfound; ness so as one tothis discover themselves. A Archaeological museum, located on rest a hill rural library and quest rooms. The visitor is left journey in the landscape open Corinthia through a premycenaean burial ground, proposes a at peace free to the wealth of systematized knowland sheltered space offersofthe visitor the process adultness so as one enjoy to discover themselves. edgeopen and the of the landscape. An findings of the excavations. A journey In in an theOrestean landscape through anddepth sheltered manipulation of space geometric architectural promenade from myth to spacessimple offers the visitor the findings of the excavations. volumes shown inInsite a kinaesthethistory. an offer Orestean manipulation of space simple geometic experience ofricspace by sown questioning volumes in site offer a kinaesthetic experience of space by questioning the omnipotence of sight and triggering all other senses. Spatial incontinuity and pauses function with purpose to subjectively experience place. After a dramatic descent into the darkness the last destination of the drifting is located in a dominant volume in space where transubstantiation of quest and rest are found; library and guest rooms. The visitor is left at peace free to enjoy the wealth of systematized knowledge and the depth of the landscape. An architectural promenade from myth to history.
24
25
section a section a
section bb section
section cc section
section dd section
section e
26
plan plana a
plan b
model
plan c
plan box a
plan box b
cross and longitudinal sectionssections cross and longitudinal 27