15 minute read
βιβλίων στον Βόλο ΣΕΛμε αυστηρά μέτρα
from VOLOS EXODOS
Μια λογικά απονενοημένη πράξη
Ο Χώρος Τέχνης «δ.» δημιουργήθηκε από τον Θανάση Δουλκέρολγου με την συνταξιοδότησή του, για να δώσει χώρο στο κενό της δράσης που δεν αναλογούσε στον ίδιο. «Δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να κάθομαι, να γεμίζω το χώρο και τον χρόνο μου με πράγματα που αναλογούν σε ανθρώπους που δεν έχουν να πουν και δεν μπορούν να κάνουν κάτι», είπε. Κι έτσι βιβλία και έργα τέχνης που δεν χωρούσαν πλέον στο σπίτι του αλλά και όνειρα που δεν ατόνησαν ποτέ, βρήκαν χώρο, έναν χώρο εξαιρετικής αισθητικής που έγινε εστία και φωλιά, κοιτίδα και γωνιά καλλιτεχνικής έκφρασης.
Advertisement
«Απονενοημένη πράξη χαρακτηρίζω την κίνηση μεσούσης της οικονομικής κρίσης να προχωρήσω στη δημιουργία Χώρου Τέχνης.. Μια λογικά απονενοημένη πράξη που στηριζόταν στην αγάπη χωρίς να στερείται λογικής.. ευτυχώς», προσθέτει με έμφαση.
Το τολμηρό βήμα του Θανάση Δουλκέρογλου αποδείχθηκε ιδιαίτερα επιτυχημένο στην πορεία, καθώς από τον Δεκέμβριο του 2015 που ξεκίνησε με ομαδική έκθεση έργων Βολιωτών καλλιτεχνών έως σήμερα, έχουν πραγματοποιηθεί 33 εκθέσεις, καθιστώντας τον χώρο ευρύτερα γνωστό και εκτός των ορίων της πόλης.
Χαρακτηριστικό δείγμα της μεγάλης απήχησης των προσπαθειών του Θανάση Δουλκέρογλου είναι μεγάλο αφιέρωμα της «Καθημερινής», όπου ο Νίκος Βατόπουλος αναφέρει χαρακτηριστικά: « Στο Βόλο υπάρχει ο Χώρος Τέχνης δ. του Θανάση Δουλκέρογλου, ένας χώ-
ρος εξαίρετης αισθητικής και αρχιτεκτονικής αντίληψης, μικρός σε εμβαδόν αλλά πυκνός, πάντα, σε αυτό που επιχειρεί να μεταδώσει». Χωρίς να λείπουν σχόλια και αναφορές από άλλα μέσα ενημέρωσης, για τη δύναμη που απαιτείται και επιδεικνύεται στη λειτουργία αυτού του χώρου, που αποτελεί δείγμα εξαιρετικής αρχιτεκτονικής δημιουργίας. Εχει τη δική του ιστορία
Ο χώρος έχει τη δική του ιστορία...Στην οδό Χατζηαργύρη στον αριθμό 4, μεταξύ των οδών Δημητριάδος και Ιάσονος βρίσκεται η gallery «δ.» που λειτουργεί συνεχώς όλα αυτά τα χρόνια, με ομαδικές και ατομικές εκθέσεις, με καλλιτέχνες που η φήμη τους έχει δημιουργήσει μύθο, αλλά και με καλλιτέχνες που δεν στηρίζονται στην αναγνωρισιμότητα χωρίς να την προσπερνούν. «Δεν αναζητούμε τη διαπίστευση του γνωστού και επώνυμου αλλά την έκφραση και την αμεσότητα, το έργο που αξίζει να αναδειχθεί. Κι αυτό είναι εύκολο παρά το γεγονός ότι δεν είναι ένας μεγάλος χώρος» σημειώνει.
«Ο μικρός αυτός χώρος αποκτήθηκε το 2014 από την οικογένεια Αραμάρη που διατηρούσε από το 1955 έως τα μέσα της δεκαετίας του '80 πρατήριο εμπορίας αλιπάστων. Ηταν κι αυτή μια επιχείρηση στην καρδιά της εμπορικής αγοράς του Βόλου με πολλά αποικιακά τριγύρω της» αναφέρει ο Θανάσης Δουλκέρογλου.
« Στη δεκαετία του '90 άνοιξε παραδίπλα από το χώρο με τα αλίπαστα το πασίγνωστο τσιπουράδικο του Καβούρα, που η παρέα μου το «τιμούσε» ανελλιπώς κάθε Σάββατο. Ενα τέτοιο Σάββατο τον Ιανουάριο του 2014 είδα ένα ενοικιαστήριο... Αυτό ήταν ... Ολα τα άλλα δρομολογήθηκαν και φτάσαμε στις αρχιτεκτονικές εμπνεύσεις του Δημήτρη Θέμελη και τη βοήθεια της Μαργαρίτας Δουλκέρολγου, για να γίνει ο Χώρος Τέχνης «δ.» υπογραμμίζει.
Με συγκίνηση θυμάται τις ημέρες εκείνες, ενώ τονίζει: «Στον Καβούρα, αυτό το ιδιαίτερο τσιπουράδικο μετά τη Σαββατιανή τσιπουροσυνεύρεση όπως αναφέρει στο βιβλίο του «Τα τσίπουρα στο Βόλο» ο Αλέξης Ψυχούλης, ένιωσα την πληρότητα του καλλιτέχνη ύστερα από μια επιδραστική γαστρονομική περφόρμανς». Πληθώρα εκθέσεων
Πληθώρα εκθέσεων και γνωστά εικαστικά ονόματα έχουν «φιλοξενηθεί» στον χώρο τέχνης «δ.», με την μοναδική ιδιωτική γκαλερί του Βόλου, να διατηρεί ζωντανό το πολιτιστικό χρώμα της πόλης ακόμη και στην περίοδο της πανδημίας, τηρώντας πάντα όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα
Την συγκεκριμένη χρονική περίοδο «φιλοξενεί» έργα του διακεκριμένου ζωγράφου Μάρκου Καμπάνη, που εντάσσονται στις θεματικές ενότητες «Το Μουσείο των Δέντρων» και «365», ενώ στο Κέντρο Τέχνης Ντε Κίρικο λειτουργεί παράλληλα η «Ζωγραφική στο Αγιον Ορος» του ίδιου ζωγράφου.
Την έκθεση συνδιοργανώνουν η «Μαγνήτων Κιβωτός» και ο Χώρος Τέχνης «δ.», με την ευγενική υποστήριξη της Διεύθυνσης Πολιτισμού του ΔΟΕΠΑΠ - ΔΗΠΕΘΕ Βόλου ●
Είναι γενικά παραδεκτό ότι ο κορονοϊός προξένησε μεγάλες ανατροπές στην καθημερινότητα και στην κοινωνία. Από αυτές δεν γλίτωσε ούτε ο πολιτισμός, ούτε και η τέχνη. Μάλιστα, οι άνθρωποι που δραστηριοποιούνται σε αυτούς τους τομείς κάνουν λόγο για συντριπτικό πλήγμα, με αποτέλεσμα το μέλλον τους να φαντάζει αβέβαιο. Ειδικά ο κόσμος του βιβλίου, οι συγγραφείς, οι εκδοτικοί οίκοι, αλλά και το αναγνωστικό κοινό περνούν πολύ δύσκολες μέρες, αν και συνεχίζουν απτόητοι να δίνουν διέξοδο στα προβλήματα της καθημερινότητας με το προϊόν τους και να εργάζονται ακατάπαυστα. Σ’ ένα καλοκαίρι φτωχό σε θεάματα, μουσικές εκδηλώσεις, πολιτιστικές βραδιές ήταν μοιραίο και οι παρουσιάσεις βιβλίων να είναι πολύ λίγες ή τουλάχιστον λιγότερες από όσες θα περίμενε κανείς ή θα ήθελε για να συνοδεύσει τη διασκέδασή του. Πραγματοποιούνται μόνο σε ανοιχτούς χώρους παρουσία λίγων ατόμων, κάποιες φορές μόνο για να παρουσιαστεί ο συγγραφέας και να υπογράψει το βιβλίο του.
Οι βιβλιοπαρουσιάσεις στερήθηκαν τη φυσική τους παρουσία, οι άνθρωποί τους έχασαν την άμεση επαφή με το αναγνωστικό κοινό, η διασκέδαση με ανάγνωση βιβλίων και ποιημάτων λαμβάνει δραματικά περιορισμένο μέρος λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών. Είναι πολύ λυπηρό για ολόκληρο τον συγγραφικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένου συγγραφέων, δοκιμιογράφων ποιητών που καταθέτουν την ψυχή τους και τις σκέψεις τους στο χαρτί και τις μοιράζονται, να μην μπορούν να τις παρουσιάσουν στο αναγνωστικό κοινό όπως αρμόζει σε κανονικές συνθήκες.
Παρόλα αυτά, το ενδιαφέρον του φιλόμαθου κοινού για το βιβλίο και το μαγικό του κόσμο παραμένει ζωηρό και η ανάγκη για την ικανοποίησή του καθίσταται ακόρεστη ακόμη και τις δύσκολες αυτές μέρες. Το βιβλίο, άλλωστε, δεν έπαψε ποτέ και ούτε θα πάψει να συντροφεύει.
Οι προτάσεις
Το βιβλιοπωλείο Ηλιος έχει να παρουσιάσει χίλιες και μία προτάσεις για το φιλόμαθο κοινό. Μερικές από αυτές είναι οι εξής: Ισκιοι στο φως Μία απόλυτη στιγμή παράνοιας την έφερε αντιμέτωπη με την ψυχρή ανάσα του θανάτου. Το επεδίωξε. Τότε, όμως, η ζωή όρισε τους δείκτες του ρολογιού της να κινηθούν αντίστροφα. Μηδένισε το κοντέρ της. Και πήρε νέα μέτρα από την αρχή. Με καινούργια νήματα στον αργαλειό της, με νέα υφάδια και στημόνια ξεκίνησε να υφαίνει τα όνειρά της, να υφαίνει χαρά, έρωτα, δημιουργία… Ξεκίνησε να τη ντύνει, επιτέλους, με χρώματα… Οι ίσκιοι που την κυνηγούν, όμως, θ’ αφήσουν την ψυχή της να λιαστεί στο φώς; Ή μήπως θα γίνουν χειρότεροι οι εφιάλτες; Ο πρώτος αμέθυστος
Στο 1978. Στην τουρκοκρατούμενη Τήνο γεννιέται ο δευτερότοκος γυιός του Γιώργη Σκαρλάτου, ο Μιλτιάδης. Πλάσμα σημαδεμένο από τις μοίρες για μεγάλα κατορθώματα, σε νεαρή ηλικία θα ριχτεί με ορμή στον Ιερό Αγώνα του λαού του για την πολυπόθητη Ελευθερία. Δύο είναι οι μεγάλες επιθυμίες της καρδιάς του: να δει την πατρίδα του απελευθερωμένη από τον αβάσταχτο τουρκικό ζυγό, και να μπορέσει επιτέλους να σβήσει από την καρδιά του εκείνον τον βασανιστικό, τον ασίγαστο έρωτά του για την όμορφη γυναίκα του αδερφού του. Ωστόσο…
Κι έρχεται η στιγμή που, κοιτάζοντας πίσω, θα μετρήσεις: Τόσα από δω... Τόσα από κει...
Αν είχα κάνει αυτό, αν το άλλο...
Είναι κι εκείνη η από μέσα φωνή που σε καρφώνει: "Με καταδίκασες, με έθαψες". Τότε τα σπας όλα: δισταγμούς, αλυσίδες... Και η Νίκη τα 'σπασε. Τα τίναξε όλα στον αέρα κι άρχισε, ελεύθερη πια, το κυνηγητό της ζωής, που της επιφύλασσε μια μεγάλη έκπληξη. Μιας ζωής που μέχρι τότε δεν είχε ζήσει. Ανθρωποι με άγχος
Μια νέα γυναίκα επιχειρεί να ληστέψει μια τράπεζα. Για να γλιτώσει τη σύλληψη, μπαίνει σε ένα διαμέρισμα προς πώληση και κρατά ομήρους όσους είναι εκεί: την υπερενθουσιώδη μεσίτρια, ένα ζευγάρι συνταξιούχων που ανακαινίζει και πουλά διαμερίσματα για να καλύψει το κενό στον γάμο τους, δύο κοπέλες που διαφωνούν σε όλα, αλλά ετοιμάζονται να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί μαζί, μια κυνική διευθύντρια τράπεζας με τάσεις αυτοκτονίας, μια ηλικιωμένη που υποφέρει από μοναξιά. Η αστυνομία περικυκλώνει το διαμέρισμα και, ενώ η αγωνία κορυφώνεται, όμηροι, ληστής και αστυνομικοί αρχίζουν να έρχονται κοντά και ανακαλύπτουν ότι έχουν περισσότερα κοινά απ’ όσα θα μπορούσαν να φανταστούν. Ο κλέφτης των μυστικών
Ο εντεκάχρονος Άρης, ορφανός μετά τον βομβαρδισμό του Πειραιά και φιλοξενούμενος από μια Σμυρνιά στην Πλάκα, αναλαμβάνει, για λογαριασμό του αντιστασιακού θείου του, την πιο επικίνδυνη αποστολή στα χρόνια του Πολέμου. Σε αυτό το παράτολμο σχέδιο, ο μικρός έχει δύο πλεονεκτήματα: Μοιάζει αθώος και ακίνδυνος, αφού είναι παιδί, και καταλαβαίνει γερμανικά, πράγμα που αγνοούν οι εχθροί του. Με αυτά τα «όπλα» το αγόρι μπαίνει σε μια απίστευτη περιπέτεια, η οποία συμπαρασύρει όλους τους ανθρώπους γύρω του και αλλάζει ριζικά τις ζωές τους ●
πόσα κεράκια σβήνετε φέτος;
Γενέθλια σε άλλο mood και Happy Birthday μέσω skype - 6 tips για να ευχηθείτε στους φίλους σας
Οσοι πέρασαν ή θα περάσουν τα γενέθλια τους αυτό το διάστημα, θα τα θυμούνται για πάντα. Δε χρειάζεται όμως να τα θυμούνται και με αμηχανία. Οι φίλοι υπάρχουν και για να μας ομορφαίνουν τα γενέθλια. Για αυτό και εμείς βρήκαμε έξι εύκολους τρόπους, για να γιορτάσετε τα γενέθλια των φίλων σας εν μέσω καραντίνας.
Διαδικτυακά πάρτι
Πλέον με εφαρμογές όπως το Zoom, ή το skype μπορείς να κάνεις ομαδικές βίντεο-κλήσεις, όσο μεγάλη και αν είναι η παρέα σου. Μπορείτε να συζητήσετε, να χορέψετε, να πιείτε, να φάτε, να παίξετε κάποιο παιχνίδι, ακόμη και να δείτε όλοι μαζί κάποια ταινία ή σειρά. Φυσικά και θα ήταν καλύτερα να γιορτάζατε σε ένα μπαρ όπως θα γινόταν οποιαδήποτε άλλη στιγμή, αν δεν υπήρχε κορονοϊός, όμως υπό τις παρούσες συνθήκες η δημιουργία ενός διαδικτυακού πάρτι δεν ακούγεται άσχημη ιδέα. Κάρτες
Τα τελευταία -πολλά- χρόνια, φαίνεται να μη μας απασχολούν ιδιαίτερα οι κάρτες και τα γράμματα. Ωστόσο μία κάρτα γενεθλίων είναι ένας έξυπνος και τρυφερός τρόπος ώστε να έρθεις πιο κοντά με τους ανθρώπους που αγαπάς και που δυστυχώς δε μπορείς να δεις από κοντά. Μία κάρτα γενεθλίων γραμμένη ή ίσως και φτιαγμένη από εσένα, είναι σίγουρα λιγότερο απρόσωπη από ένα συνηθισμένο μήνυμα στο κινητό. Δώρα κατά της βαρεμάρας
Το ρήμα “βαριέμαι” ακούγεται τον τελευταίο καιρό περισσότερο από όσο θα θέλαμε. Οι σειρές και οι ταινίες βοηθάνε σίγουρα πολύ αλλά γιατί να μη δοκιμάσουμε να σπάσουμε τη βαρεμάρα με μία χειροτεχνία; Στην αγορά υπάρχουν διάφορα kit χειροτεχνιών τα οποία όχι μόνο θα κρατήσουν τους φίλους μας απασχολημένους για πολλή ώρα, αλλά θα τους μείνει και η δημιουργία. Συν του ότι είναι ένας τρόπος για να ξεκολλήσουν από τις οθόνες. Συνδρομητικά κουτιά
Μετά το ξέσπασμα του κορονοϊού που ανάγκασε τους Κινέζους σχεδιαστές, τους buyers αλλά και πολλούς insiders του fashion industry να παρακάμψουν την Εβδομάδα Μόδας στο Μιλάνο στα τέλη Φεβρουαρίου, το Εθνικό Επιμελητήριο Ιταλικής Μόδας, ξεκίνησε μια εκστρατεία για να δείξει αλληλεγγύη: «Κίνα, είμαστε μαζί σας». Το σύνθημα αποδείχθηκε προφητικό. Μέχρι το τέλος της εβδομάδας μόδας, η Ιταλία αντιμετώπιζε τη δική της επιδημία κορονοϊού, και οι τυπικά πολυσύχναστοι δρόμοι του Μιλάνου ήταν άδειοι. Τα μοντέλα δημοσίευσαν Instagram selfies με μάσκες, τα περιοδικά μόδας ζήτησαν από τους υπαλλήλους τους να δουλέψουν από το σπίτι, ενώ ο Giorgio Armani πραγματοποίησε το fashion show για τη γυναικεία συλλογή του Fall/Winter 2020/2021 σε ένα κενό θέατρο. ☛ ΣΥΝΕΧΕΙΑΣΤΗΣΕΛΙΔΑ52
«Η έξαρση του κορονοϊού αναμένεται να είναι ένας εφιάλτης για τη βιομηχανία μόδας στην Ιταλία που η αξία της ξεπερνά τα 100 δισεκατομμύρια ευρώ», τονίζει ο CarloCapasa, Επικεφαλής του Επιμελητηρίου Μόδας.
Οι ιταλικές εταιρείες περίμεναν ένα δυναμικό ξεκίνημα τους πρώτους μήνες του 2020, αλλά τώρα αγωνίζονται για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα εφοδιασμού και της χαμηλής ζήτησης, ειδικά στην Κίνα, την καρδιά του κορονοϊού. «Πιστεύουμε σίγουρα ότι οι πρώτοι έξι μήνες του 2020 θα είναι άσχημοι», λέει ο Capasa.
Αυτό που συμβαίνει με τη βιομηχανία μόδας της Ιταλίας είναι πιθανότατα μια πρώτη εικόνα της επίδρασης του κορονοϊού στην ευρύτερη παγκόσμια οικονομία. Εταιρείες με ευρύ φάσμα βιομηχανιών εξαρτώνται από την Κίνα, τόσο ως κατασκευαστική δύναμη όσο και ως μια αγορά με δισεκατομμύρια καταναλωτές. Η εξάρτηση των εταιρειών σε παγκόσμιο επίπεδο από τα φθηνά εργατικά χέρια της Κίνας είναι ένα σημαντικό θέμα
προς συζήτηση και δεν είναι το μοναδικό. Theshowmustgoon
Εν μέσω της παγκόσμιας κρίσης του κορωνοϊού, οι οίκοι LouisVuitton, Chanelκαι MuiMuiπαρουσίασαν κανονικά τα showsτους στην Εβδομάδα Μόδας του Παρισιού. Στο εντυπωσιακό showτης Chanel, οι απουσίες ήταν αρκετές ενώ πολλοί από τους παρευρισκόμενους επέλεξαν να φορέσουν τις λογοτυπημένες μάσκες του brand.
«Δουλεύοντας frontrowκαι συνοψίζοντας έναν δυνατό, περίεργο μήνα με shows. Butmakeitfashion», έγραψε η LisaArmstrong, στη φωτογραφία που μοιράστηκε στο Instagram, φορώντας μία μάσκα με λευκές καμέλιες - το αγαπημένο λουλούδι της CocoChanel που έγινε και iconicσύμβολο του οίκου- και συνοψίζοντας με ένα postτον σουρεαλισμό των ημερών.
Η μάσκα αποτελεί ξεκάθαρα το αξεσουάρ της σεζόν. Η AirinumUrbanAirMask2.0 που φορούσε η Gwyneth Paltrow στη χιουμοριστική selfieπου ανέβασε από το κάθισμα του αεροπλάνου, στην πτήση προς Παρίσι, ξεπούλησε και στα τρία χρώματα (μαύρο, ροζ και γκρι). Σε πολλές επιδείξεις των τελευταίων ημερών, συμπεριλαμβανομένων και των DriesVanNoten και PacoRabanne, δόθηκαν μάσκες στους παρευρισκόμενους.
Παρόλο που είναι κάπως δύσκολο να φανταστεί κανείς μία μάσκα ως fashionstatement, οι πρόσφατες εξελίξεις με τον κορονοϊό φαίνεται να οδηγούν το fashioncrowdπρος αυτή την κατεύθυνση. Η pollutionmask του οίκου Fendi είχε κυκλοφορήσει πολύ πριν σημάνει παγκόσμιος συναγερμός για τον Covid-10. «Η μόδα καθρεφτίζει τον κόσμο στον οποίο ζούμε», έχει πει η Coco Chanelκαι αυτό το δυστοπικό lookφαίνεται να αντικατοπτρίζει την τρέχουσα εποχή.
Την ίδια στιγμή όμως που showsακυρώνονται ή γίνονται κεκλεισμένων των θυρών, για πολλούς είναι businessasusual.
Το fashionableεστιατόριο του Παρισιού, LesJardins duPresbourg, παραμένει γεμάτο κάθε βράδυ και ο κόσμος στα τραπέζια εναλλάσσεται καθώς όλοι θέλουν να δοκιμάσουν το αγαπημένο πιάτο της Rihanna: ψητή πατάτα με sourcreamκαι χαβιάρι. Οι μάσκες θα συνεχίζουν να αποτελούν statementpieceόμως παράλληλα θα δείχνουν ότι η ζωή συνεχίζεται εν μέσω δυσκολιών και μπορεί να αντιμετωπιστεί με αισιοδοξία και χιούμορ. Αρκεί μία μάσκα να έχει επάνω της μερικά λουλούδια ή το logoενός μεγάλου οίκου μόδας. Πηγή Bazzar/Μάρω Παρασκευούδη
Η μόδα μιμείται τη ζωή ή η ζωή τη μόδα;
Σύμβολο επανάστασης, ανάγκη για μεταμόρφωση, πολιτική δήλωση, fashion statement ή πιο πρόσφατα απαραίτητο «αξεσουάρ» η μάσκα είναι το πιο πολυσυζητημένο αντικείμενο των ημερών, εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού. Από την πιο fashion προσέγγισή της βέβαια είναι ένα κομμάτι που έχουμε δει πολλές φορές στην πασαρέλα ή, από τους πιο τολμηρούς, ακόμα και στο δρόμο ή στο κόκκινο χαλί. Μια μεγάλη επέλαση της μάσκας στη μόδα είχε γίνει το 2012, όταν ο Maison Martin Margiela (τότε) είχε παρουσιάσει μια συλλογή με τη γνωστή αφαιρετική αισθητική του. O Kanye West δεν δίστασε να φορέσει μία από αυτές στη σκηνή και ο οίκος επανεμφάνισε εκδοχές της και αργότερα σε επόμενες συλλογές δείχνοντας με τον τρόπο του ότι αυτό το αξεσουάρ για κάποιο λόγο έχει μέλλον.
Πιο πρόσφατα και ο Alessandro Michele έδειξε ξανά και ξανά την προτίμησή του στις μάσκες. Σε κάποιες εκδοχές τους θύμιζαν full face που προορίζονται για το χειμώνα, άλλοτε είχαν S&M αισθητική, σε όλες όμως τις περιπτώσεις έμοιαζαν να μην είναι απλώς ένα αξεσουάρ, αλλά κεντρικό στοιχείο της πασαρέλας, που δίνει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να κρυφτεί, να μεταμορφωθεί ή να υποδυθεί μια άλλη προσωπικότητα, ένα alter ego του πιθανόν, μέσα από μία εμπνευσμένη εμφάνιση.
Στις εβδομάδες μόδας για το Χειμώνα του 2020 η παρουσία της μάσκας ήταν πιο έντονη από ποτέ. Εδώ τα μοντέλα φόρεσαν τα πάντα, από λάτεξ, φλοράλ, bondage, διακοσμημένες με κρύσταλλα. Κάποιοι σχεδιαστές μάλιστα τις πρόσθεσαν τελευταία στιγμή στις συλλογές τους για να είναι όσο πιο relevant γίνεται. Ο fashion month που ολοκληρώθηκε λίγο καιρό πριν άλλωστε έγινε εν μέσω της απειλής του κορονοϊού, παρόλο που τότε κανείς σχεδόν δεν φανταζόταν την εξέλιξη των πραγμάτων.
O πολλά υποσχόμενος Richard Quinn χρησιμοποίησε μάσκες για να κάνει ακόμα πιο δραματικά τα πολύχρωμα φλοράλ μοτίβα και τους έντονους όγκους του. Αν και κατηγορήθηκε από πολλούς ότι μιμείται τον Margielaαλλά και τον Balenciagaη αλήθεια είναι ότι έχει ένα δικό του στιλ το οποίο κατάφερε να τονίσει χρησιμοποιώντας τα μυστηριώδη full face. Άλλοτε διακοσμημένα με πέτρες, άλλοτε με καρφιά ή το αγαπημένο του λάτεξ, οι μάσκες του είτε έκαναν έντονη αντίθεση με τα σκοτεινά ρομαντικά του New Look inspired σύνολα, είτε συμπλήρωναν ιδανικά τη δερμάτινη καμπαρντίνα και τα λάτεξ γάντια και κολάν.
Για τον Giambattista Valli η προσέγγιση ήταν τελείως διαφορετική και σίγουρα έμοιαζε περισσότερο με βέλο παρά με μάσκα. Εδώ το πρόσωπο κρύβεται δημιουργώντας ένα σαγηνευτικό μυστήριο, και στόχος είναι περισσότερο να τονίσει τη ντροπαλή θηλυκότητα, που εκφράζει έτσι κι αλλιώς ένα ρομαντικό φλοράλ φόρεμα ή ένα preppy ταγιέρ, παρά τον έντονο δυναμισμό. Ή μήπως όχι; Το πολυτελές αξεσουάρ που όπως και να ‘χει καταφέρνει να καλύψει σχεδόν ολοκληρωτικά τα χαρακτηριστικά του προσώπου, αν και δεν ήταν παρών σε Paco Rabanne Fall 2020
όλη τη συλλογή, κατάφερε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Το full coverage άλλωστε είναι το σημαντικότερο θέμα της σεζόν.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που και η Marine Serre θέλησε να εντάξει τις μάσκες στη συλλογή της. Τώρα λοιπόν επέλεξε μοντέλα όλων των ηλικιών για να περπατήσουν στην πασαρέλα της και να φορέσουν τις μάσκες που συνδυάζονταν με τα σχέδιά της. Ανάμεσα στα looks που ξεχώρισαν ήταν το houndstooth με τη μαύρη μάσκα αλλά και το φούξια σατέν με τη διαφανή και κεντημένη με... σαύρες μάσκα-προέκταση ενός full body underwear. Giambattista Valli Fall 2020
Για την Paco Rabanneοι μάσκες ήταν κάτι σαν προέκταση της πανοπλίας. Τα chain mail φορέματα αυτή τη φορά δεν ήταν απλώς σέξι και εντυπωσιακά, είχαν μια αισθητική που θύμιζαν τους ιππότες του παρελθόντος και φυσικά χωρίς την απόλυτη κάλυψη στο πρόσωπο το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να είναι τόσο επιβλητικό. Η προστασία από τα αδιάκριτα βλέμματα, από τον αόρατο -ή ορατό- εχθρό και μια νέα έκφραση δυναμισμού, πρωταγωνιστούν σε αυτή την εκδοχή της μάσκας που παρουσίασε η Paco Rabanne στην πρόσφατη πασαρέλα της.
«Masks and studs to defend ourselves»είχε πει ο Alessandro Michele για να εξηγήσει τις μάσκες στην Fall 2019 συλλογή του. Όλως περιέργως ένα χρόνο μετά, η φράση του μοιάζει πιο επίκαιρη από ποτέ. Πηγή Bazzar/Πέννυ Καρακάση