Iirakli kakabadze samwertilebi

ირაკლი კაკაბაძე სამწერტილები

გამომცემლობა ი ნ ტ ე ლ ე ქ ტ ი

ISBN 978-9941-466-00-7

Š irakli kakabaZe, 2015. Š gamomcemloba `inteleqti~, 2015.

Teona WaniSvilis dizainiT

`...და ვიხილე მე ყოველსა ზედა ნაქმარსა ჩემსა, რომელნი ქმნნეს ჴელთა ჩემთა და რუდუნებულსა მას ჩემსა, რავდენი ვრუდუნე, ყოფა. და, აჰა, ესერა, ყოველივე...~

ეკლესიასტე

8

9

აი, ასეთია ჩემი ცხოვრება, არც ხელს მკიდებს, არც მიცდის, არც კი მაკვირდება, ცალკე დადის მოპირდაპირე ტროტუარზე და ნერვიული ნაბიჯებით, უკან მოუხედავად, გზაზე მუდამ შუქნიშნის წითელ შუქზე გადადის...

10

გაზაფხულია, მთვარის შუქზე ვეღარ გაარჩევ – სად ვარსკვლავია, სად კი ტყემლის ყვავილი...

11

რა მაქვს თვალებში? გაკაფული სათიბების ახედვა ცისკენ...

12

ტრამვაიც, ქარიც, უფოთლებო, მტვრიანი ხეების მზერაცა და ძველი საათების ისრებიც იქით მიემართებიან, სადაც წვიმა დგას ქალაქის თვალებში...

13

რა გული გიძლებთ, დადუმებულო ჭადრის ხეებო, ჩამწკრივებულხართ დახვრეტილი ბავშვების გზაზე...

14

15

ყივის მამალი. სოფელი დიდი ხნის გაღვიძებულია, საკვამურებს ასცდა კვამლი რძისფერი...

16

leqsebis garda rom araferi ar mabadia, riTi SegmosoT, foTolcvenisas ganZarcvulo xeebo Wadris?..

17

არავინ უწყის, რა სათქმელი მოაქვს მდინარეს. რა ჟამი უდგას, რა დარდი აქვს ჩაგუბებული. არავინ იცის, რა სათქმელი დარჩა იმ კაცსაც, რომლის სხეულიც გამორიყა დილით მდინარემ...

ირაკლი კაკაბაძე

სამწერტილები

18

ყოველ აისზე, მეეზოვე ტაშტს რომ შემოკრავს, მამაჩემი ისახავს პირჯვარს...

19

უცხო სურნელი

საყვარელი ადამიანის

სუნთქვაში...

20

supervarskvlavi მე ვარ! ნუთუ, ვერ მიცანი?! ნუთუ დაგავიწყეს ჩემი თავი! ეს მე ვარ შიშველი ვარსკვლავი, ყველას დუმილში ასანთებად მოხმობილი, ყველას ბრმა გუბეში ჩავარდნილი. ეს მე ვარ მოციმციმე, დიდ, ფერად ეკრანზე გაკრული, დაორთქლილი ფანჯრებიდან რთულია ჩემი ამოცნობა. მე ვარ! ნუთუ, ვერ მიცანი?! ნუთუ, ასე მალე დაგავიწყეს ჩემი თავი! ეს მე ვარ მამლის ყივილის ყველა შემდგომი პარასკევი, ღამეებში წითლად ჩამსხვრეული პარასკევი და ვერ აღმდგარი კვირა. ეს მე ვარ კადრში ცოცხით! და ეს მე ვარ ხელკეტით! ეს მე ვარ დავიწყებული მხსნელი და უარყოფილი გაზაფხული. ეს მე ვარ! ეს მე ვარ! და შენ ვერ მიცანი!..

Tundac erTi safexuri viyo SenTvis – mag taZrisken mimavali kibisa...

22

რაღასღა ვტირი – თავად არ მსურდა, ჩემი გული სხვის ხელში მენახა?..

23

trial mindorze mis mxarze iwve, gadaifrendes caze weroTa mwkrivi...

24

შენი სალამია, ალბათ, ბებიაჩემო, თოვლში ამოზრდილი ბალახი...

25

ქარივით ვუყვარდი – ამინდების მიხედვით ქროდა...

ირაკლი კაკაბაძე

სამწერტილები

26

აჰა, ზაფხული,

აჰა, წვიმა,

აჰა, ფიჭვები,

რად ვერ ოკდება

ეს გულისთქმა,

სადღა მეძახის?..

28

29

rarig rTulia, kocnide qviSas, ise rom misi nakvalevi ar waiSalos...

30

განა ჩიტებსაც ყოველთვის ემღერებათ, ჰკითხე გალიაში გამომწყვდეულ იადონებს სუიციდის შესახებ. ჰკითხე...

31

qarTlSi moeWideT miwas fesvebiT, avi qaria Tebervlisa, atmis xeebo...

32

როგორ მაგონებ ყოველ ჩვენგანს, მთის ძირში ობლად ამოსულო, შემოდგომის სასტიკ დუმილში ეულად მდგარო. როგორ მაგონებ ყოველ ჩვენგანს, ამ დუმილში აკივლებულო, ანთებულო ნეკერჩხალო, მარტოსულო...

33

შენი სიტყვები – ტირიფებად ამოზრდილნი დუმილის უდაბნოში...

34

yovel mosvlaze aCqarebiT vaRebdi urduls, im saRamosac, roca mxolod werili damxvda...

35

36

რომ ყველაფერი ქვიშითნაგები,

რომ ყველაფერი ქარისნაბერი,

რომ ყველაფერი,

რომ ყოველივე,

რომ ყველაფერი სულ არაფერი...

იყავი ჩემი ცა, იქუხე, მოიღრუბლე, იწვიმე, ოღონდ ადვილი იყოს მოწვდომა შენამდე...

38

qristeSobidan 2014 weli aq, am bilikze, sadac yvelasgan mravaljer gadaTelil mkerdze gza balaxsac ar ikarebs, sakuTari Crdili ufaravs mgzavrebs Tvalebs, gulsa da xelebs. is mgzavrebic, varskvlavis naTels mindobilni, muriT, sakmevliT, oqroTi, dRemde jiutad sibnelis gauval tye-RreebSi aseTi bilikebiT daexetebian, da mRvimeebSi sinaTlis ZebniT daRlilni, adamianis ZebniT daqanculni Tvlemen ocnebebSi, miwolilni sakuTari Crdilis kideze.

17 maisi

ტოტები მიწისკენ. კვირტები მიწისკენ. ფოთლები მიწისკენ. მზერა მიწისკენ. მიწისკენ...

ირაკლი კაკაბაძე

სამწერტილები

40

41

42

ასეთი ვარ. ასეთი დამტოვე. ასეთი გხვდები. თითქოს ამოჭრილი ძველი ფოტოდან. თითქოს გაფერადებული შავ-თეთრი ფოტო. ასეთი ვარ. გაციებული. თითქოს მშრალი ყინულის ნატეხებიდან ამოყვანილი. სიჩუმის საიდუმლოს მიახლებული. ფერმკრთალი ღიმილით. გაქვავებული მზერით. ასეთი ვარ. თითქოს ახლობლის დასანახად სახეზე სუდარა წაძრობილი. თითქოს ვინმესთან შესახვედრად გამამზადეს, გამალამაზეს. ასეთი ვარ და შენც ასეთი გიყვარდე. ასეთი გხვდები. ასეთი ვარ...

სამოთხე აქვეა, კარის უკან, შვილების ტიკტიკში...

44

45

გაზაფხულის მომლოდინე ალვის ხეები...

ჩამწკრივებულან სასაფლაოსკენ მიმავალ გზაზე

როგორც ექიმის კაბინეტის წინ, გრძელ რიგში მდგომნი,

gazafxulis momlodine alvis xeebi...

Camwkrivebulan sasaflaosken mimaval gzaze

rogorc eqimis kabinetis win, grZel rigSi mdgomni,

ერთი წლის უკან, ზღვის პირისპირ ვიდექით ორნი...

46

mogonebebis skivrebidan viReb baraTebs, saocaria, maT isev Seni asdiT surneli...

47

ცივი თოვლია ჩემი გული, ცივი, სასტიკი, ცივი თოვლია ჩემი გული, მაგრამ მზის დანახვისას უმალვე დნება...

48

ახლაღა მივხვდი, წინა გაზაფხულს რად მაჩუქე ცარიელი ჩიტის გალია...

49

50

51

თუ ამ შადრევანმა დაგაბრკოლა, ოღონდ დაბრუნდი – ვირაკრაკებ ნაკადულივით...

52

o, ra mkacria Cemi satrfo, ar miSvebs arsad, tusaRiviT Waobisfer TvalebSi gamomamwyvdia...

53

saqarTvelo მარადიულად შეუმჩნევლად,

სავარძელთა სიმაღლის ფერხთით

გაჰკივიან ჩატეხილი საფეხურები...

54

aq ver aq aq 55

wyals Rvinod moaqceven, kana ar aris, didi yanaa!..

mimkvdar bolqvebTan, gamxmar kvirtebTan, Sens Camqral iasamnebTan – Tevzebi davTese, frTiani Tevzebi, da roca TvalebSi kvlav gazafxulis wylebi Cagidgeba, mag Seni Tvalis nakadulebSi Cemi Tevzebi gaifrTxialeben...

56

რა ვუყო ხელებს, ჩემს მდუმარე, უსაქმო ხელებს?.. რა ვუყო ხელებს, სად დავმალო, სად გავაქრო, სად დავამშვიდო?.. რა ვუყო ხელებს, გაყინულ ხელისგულებს, სევდიან თითებს?.. რა ვუყო ხელებს, როცა სხვა ხელები ბღუჯა-ბღუჯა ყვავილებს და მიწას გაყრიან?.. რა ვუყო ხელებს, ჩემს მდუმარე,

57

ჩამოყრილ ხელებს?..

მეგობრის ქვადქცეულ გულზე ალესილი სიკვდილის ცელი...

ირაკლი კაკაბაძე

სამწერტილები

58

Semomcqerian ujrebidan, mitovebuli mSoblebiviT, Cemi leqsebi...

59

meyvavilis sixaruli gazafxulze...

60

სიბნელეში ჩაკარგულ ხეზე ღამეს ათენებს ბებერი ჭოტი...

61

62

როგორც ხანძარმა, ჩვენ გარშემო ყველაფერი გაანადგურა... მეგობრის მზერამ, უნდობარმა და უსამართლომ, როგორც ხანძარმა, ჩვენ გარშემო ყველაფერი გაანადგურა...

მეგობრის მზერამ, უნდობარმამზერამ, და უსამართლომ, მეგობრის როგორც ხანძარმა, ჩვენ გარშემო ყველაფერი გაანადგურა... უნდობარმა და უსამართლომ,

63

არაფერს მეტყვის...

არაფერს ვეტყვი,

ცხედართან ვდგავარ,

დაიღალა ღრუბლების ცქერით...

დაიღალა ქარების დევნით,

აღარცა მღერის,

აღარა ფხიზლობს,

დუმილითა აქვს თვალები სველი,

მეგობარი არაფერს ამბობს,

რად მტანჯავ, ღმერთო, რად მაბრალებ უმოქმედობას? არც ექიმი ვარ, არც ჯარისკაცი, არც დიპლომატი. რად მეჩვენება, ყოველ ღამით, რომ აღარ სუნთქავს. რომ ცივია. რომ თითქოსდა აფეთქდა ნაღმზე, ჩემ გვერდით მწოლი ორი წლის შვილი...

64

zamTris siSiSvleSi gazafxulis elCebad dganan mwvane fiWvebi...

65

Svilebis mkacri bralmdebeli – mitovebuli mSoblebis saxli...

ირაკლი კაკაბაძე

სამწერტილები

66

ჩვენს ნაკვალევს თოვლზე,

თოვლივე

შლიდა...

67

გაგახსენდება შემოდგომის საღამოები და შენს თვალებზე უმორცხვესი გაკრთება ცრემლი...

68

მე არ ვიცოდი,

რა მინდოდა,

სად მივდიოდი.

ო, ეს ყოფილა

მატარებლის ბოლო სადგური...

69

70

71

o, ra Sorsa var Cveni soflis gazafxulidan... o, rogor duman Cveni Relis bulbula bayayebi...

72

ფოთლები ჭადრის – მზის სხივთა სარკე...

73

74

TuSeTis monatreba მთებზე, გორიდან გორაზე ალისფერი შემოდგომა დაეხეტება. ყველგან წითელი, ყველგან ყვითელი, ასკილებში ღამისფერი ყორანი ბრდღვიალებს...

75

გახმა კედარი, ჩემი ფანჯრის მწვანე მშვენება. შევყურებ ტოტზე მის ერთადერთ ერთგულ ბეღურას...

76

yovel Rame, ager ukve mesame Tvea, Sevyureb sarkmels, Suqis amnTebi ki isev ar Cans...

77

erotika ხვიარა ბალახებს დილის ცვარი მკერდზე დაუგორდათ...

78

რომ ამაოა, რასაცა ვწერთ, თქვენ რასაც მღერით... რომ ყოველივე იღვენთება, ფერმკრთალდება, იხრწნება, ქრება... რომ ერთადერთი მთავარ სათქმელს შენ ამბობ მხოლოდ, კედლის საათში შეყუჟულო პატარა ჩიტო...

79

jer miwa ar Cans, mxolod Tovls vumzer, uxmod, usityvod kubos ficars rogor ecema...

80

ვერსად იპოვე,

გულის სიღრმეში

აღმოსაჩენი…

81

როგორც გზებმა, გადავკვეთეთ ჩვენ ერთმანეთი. შევერთდით, როგორც ორი მდინარე. ახლა კი ცხოვრების საშიშ თამაშებს, ჩვენ თვალწინ, ჩვენს ხელისგულებზე, ჩვენს მკერდზე, ჩვენი ბავშვები ითამაშებენ...

ირაკლი კაკაბაძე

სამწერტილები

82

მთის მწვერვალებს ვერ მიწვდა სიო...

83

vucqer megobars, rogorc Semodgomis qars aTrTolebuli nekerCxlis foToli...

84

me aq ara var, Tumca xedavT, rom me vdgavar Tqven win...

85

ase xSirad ratom ixsenebs bavSvobas Cemi moxuci deda, nuTu karTan sikvdili gvidgas?..

86

munjia Cemi siyvaruli, ar laparakobs, amimetyvela yvelaferi, garda enisa...

87

stamboli სახურავებზე ზურგზე ფრთებშემოწყობილი წინასწარმეტყველები შავი ყვავები თავდახრილი დააბიჯებენ და იქიდან უცქერენ სანაპიროზე დაცემული ტალღების კვდომას...

88

damarcxebulebs ანკარის „მშვიდობისა და დემოკრატიის“ მარშის მონაწილეებს

ის იმარჯვებს, ვინც ივიწყებს, ვინც კვირტებს ვერ ამჩნევს, ვინც მაისის სასაკლაოზე ღიღინით სეირნობს. ის იმარჯვებს, ვისაც არ ენატრება, ვისაც საკუთარი ჩრდილი ხიბლავს და ვისთვისაც უცხოა ყელში გაჩხერილი ყლუპის სასოწარკვეთა. ის იმარჯვებს, ვინც გაურბის, ვინც ჩიტების სიმღერას ემალება, ვინც პატრძალთა მტრედისფერი ფატები გათელა და ვინც თბილი გვამების წყლის ზედაპირზე გაიარა. ის იმარჯვებს, ვინც ნაღმებით გვამშვიდებს, ვინც გახსნილი საფლავები ფურთხით ამოლესა, ვინც ღია სარკმელები ამოქოლა და ვინც პურის თავთავების ლპობის ცქერით დატკბა. ის იმარჯვებს, ვინც ყალბი ხმით წამოდგა, ვინც მშრალი გამოვიდა წვიმიდან, ტყვიების წვიმიდან. ის იმარჯვებს!..

როცა ზღვის ტალღა

კლდეს ხაოებს ულოკავს,

რა ვნება,

რა სიყვარულია...

90

ორი ათას თორმეტი წლის დეკემბრის ფერფლისფერ დილას, თხოვნა მაქვს შენთან: ნუ იქნები ქარზე სასტიკი...

91

ორი ცარიელი სავარძელი ოკეანის სანაპიროზე...

92

sikvdilis სიკვდილის gauxunari niRabi–– გაუხუნარი ნიღაბი siyvaruli... სიყვარული...

93

94

95

96

თავს სად აფარებ?

სად იზამთრებ,

ცალკე სად ცხოვრობ,

სად იმალები?

არავის მსგავსო –

სხვანაირო,

საკუთარო,

სადა ხარ, თავო,

სად იმალები?

არავის მსგავსო –

სხვანაირო,

საკუთარო,

სადა ხარ, თავო,

97

განა მართლა ახლა გამომეღვიძა?

ხომ ვაფურთხებდი მის ხმას, მის სიტყვებს –

ხომ გავურბოდი მის ჩრდილს და აჩრდილს.

მე ხომ ყოველდღე ვკლავდი ჩემში მამის ალი-კვალს,

განა დღე მაქვს სიყვარულისა?

განა მხოლოდ დღეს გამახსენდი –

განა უეცრად,

მარად შენ გეძებ ღორღსა და მტვერში.

მუდამ შენ გეძებ შლამიან ფსკერზე,

მე არ გივიწყებ,

მაგრამ თუ გესმის, მონატრების მიუხედავად, ყველაფრისდა მიუხედავად, არ გამოხვიდე! არ გამოჩნდე! არ დამიბრუნდე! რადგან სხვანაირს, არავის მსგავსს, არავისნაირს – ჩაგქოლავენ, გაგთელავენ, გადაგივლიან!...

ირაკლი კაკაბაძე

სამწერტილები

98

mexdacemul xes cad apyrobili xelebiviT miwis zemoT uCans fesvebi...

99

Cven Tovls velodiT, iwvima da Tavi sadarbazos SevafareT...

100

Semodgomis gacrecil CrdilSi, Cveni Wrilobis sxvadasxva mxares gaSiSvlebuli xeebiviT usityvod vdgavarT. mopirdapire napirebze gaqvavebulebs, usisxloebs, usicocxloebs gvemSvidobeba gazafxuli jvarcmuli xeliT...

101

ეს ხე, ეს ქვა, ეს დენის ანძა. ეს შუქნიშანი, საკვამური, ეს ტრაფარეტი. ეს ფანჯარა, მისი გისოსი, აშლილი ფარდა. ეს გზა, გაზონი, ჩამტვრეული რაფაზე ლამპა. ქუჩის წარწერა, გადახრილი სახლების ჩრდილი. ეს ქვაფენილი, რკინის ხუფი, თამბაქოს ყუთი. ეს ნაგვის ურნა, ეს ნაგავი და შავი კატა. ეს ყველაფერი, ყველა ერთად, ყველა ხმამაღლა, ყველა მე მიხმობს, ყველა მეძახის, თავისკენ მქაჩავს. მე კი ასფალტზე დამხობილი, თითქოს ბამბაში ვიწვე. თითქოს ეკლებზე კი არადა, ხავერდზე ვიდგე. თითქოს ანწლები გამესრისოს ნაკვერჩხლის ნაცვლად და ლურსმნის ნაჭდობიდან ვარდები წვიმდეს. ეს ქვა. ეს ხე. ეს დენის ანძა. ეს ყველაფერი მე მიხმობს და თავისკენ მქაჩავს...

102

TeTri Rrublebis samyofelSi ra avis niSnad Separulxar, Ramis Savnislo?..

103

თითქოს ხე ვარ, თითქოს ვდგავარ, მარტო ვდგავარ შემოდგომის გადამხმარ ველზე. ფოთლები კი არა, ადამიანები მცვივა ქარის ყოველი ამობერვისას...

104

გვიან ღამით, მუხლამდე თოვლში დგას და გაჰყვირის, რა ვქნა, მიყვარსო! ძლიერ მიყვარსო, ყველაზე მეტად! თოვს და ბოსფორზე საკუთარი ფიქრის გამონაბოლქვში დუმან წითელი საკვამურები...

105

warwera orhan velis wignze, romelic stambolSi hoja aRas quCis bukinistebTan or

lirad viyide

ახლა ღამეა. მე მივდივარ. გემშვიდობები. ამ წიგნის გარდა, ვერ გიტოვებ ხსოვნისთვის რამეს. ლექსები ყველაფერს გეტყვიან, რაც მსურდა მეთქვა. მაპატიე, რომ ამ ღამის შემდეგ, ჩემი მკლავების ნაცვლად, გადაშლილ წიგნზე დაგეძინება...

qerems mamisgan 1982 wlis 21 noemberi.

106

107

108

sikvdilis Semdeg აჰა, წარსდექი მთათა, ტყეთა, წყალთა წინაშე. თავი იმართლე!..

109

xadija ismailovas da leila iunuss

110

ასეთი შემოდგომა თუ გინახავთ, ბნელ ოთახში, უმზეო, ჭლექიან ოთახში გამოკეტილი?.. ასეთი შემოდგომა თუ ყოფილა, ხვალინდელის ფიქრში ჩაძინებული, მოსახდენის დარდზე დაღლილი, სასოწარკვეთილი?.. ასეთი შემოდგომა თუ შეგხვედრიათ, გამოკეტილი, გარიყული, ბოლთისმცემელი?.. ასეთი შემოდგომა თუ გაგიგიათ, ლანდებთან პირისპირ დარჩენილი, საკნის კუთხეში შეყუჟული, დღის უარმყოფელი, ღამით ამოვსებული?.. უქუჩო, უფოთლებო, უქარო, უწვიმო შემოდგომა... ასეთი შემოდგომა ვის უნახავს, ვის გაუგია, ასეთი სისხლისფერი, ასეთი მდუმარე, ასეთი მტანჯველი?!.

112

113

aleqsandresa da danielis leqsi შემოვა, კარში დადგება და იტყვის: - დავიღალე!

ნელი და მძიმე ნაბიჯებით კიბის სამ საფეხურს ჩამოივლის, ისე, თითქოს, ყოველ საფეხურზე მუცელს ჰაერით ივსებდეს, მკერდს ძალით და სახეს ღიმილით.

ძირს ჩანთას დადებს, სკამზე ჩამოჯდება, ბოლო ოხვრასაც ამოუშვებს, სამშვიდობოზე, სანაპიროსთან მოსული გემის საყვირივით და მაღაზიაში დიდი ფიქრის, ფულის კარგად გამოთვლისა და დაანგარიშების შემდეგ ნაყიდ ტკბილეულს, ისე გამოიწვდის, თითქოს ჩვენ უდაბნოს მკვიდრები ვიყოთ და თავად ცივი, ანკარა წყარო.

114

მერე, სანამ ხელს დაიბანს და სანამ მაგიდას მიუჯდება, ტყუილი სუპის, ტყუილი ბორშჩის, ან მადისაღმძვრელი ლობიოს შესახვრეპად, მინდა რომ ვუთხრა, მაღაროში ხომ არ მუშაობს? ლექსებსა წერს! წიგნებში იქექება მიწაში ხომ არა?!

და მინდა პირში მივახალო, რომ ნუ წუწუნებს, ნუ გვაყვედრის, ნუ იღიმის ნაძალადევად... მაგრამ ყოველთვის თავს ვიკავებ, მეცოდება, შეიძლება წასკდეს ცრემლები...

115

siriuli zRvam

simRera, bodrumSi

romelic gamoriya

ჩემი ხელები გაცდებიან საზღვრებს, სამანებს. ჩემი ხელები დაამარცხებენ ჩარჩოს, გისოსებს. ჩემი ხელები გადალახავენ ღობეს, ჯებირებს. ჩემი ხელები, მკვდარი ხელები გაიმარჯვებენ თქვენს ცოცხალ ხელებზე!..

116

TiTqos ar evlo ayvavebuli gzebiT da mindvrebiT, TiTqos kvirtebis bilikebiT ar mosuliyo, ise waiRo gazafxulma bebiaCemis damWknari ZuZudan amoglejili caxcaxa guli...

117

ირაკლი კაკაბაძე

სამწერტილები

118

ჯეჯილივით მწვანე სიტყვები?.. ჯეჯილივით მწვანე სიტყვები?..

ჩემი ლბილი, ჩემი ლბილი,

სად არიან სად არიან

სად დასახლდნენ, სად დასახლდნენ,

სად წავიდნენ, სად წავიდნენ,

ასე შორს ჩემგან?.. ასე შორს ჩემგან?..

ჩემი სიტყვები ჩემი სიტყვები -

სად არიან სად არიან

სად წავიდნენ, სად წავიდნენ,

სად დასახლდნენ, სად დასახლდნენ,

119

ასე შორს ჩემგან?.. ასე შორს ჩემგან?..

ჩემი სიტყვები ჩემი სიტყვები -

სად წავიდნენ სად წავიდნენ

სად არიან, სად არიან,

სად დასახლდნენ, სად დასახლდნენ,

სხვა საზღვრებისკენ... სხვა საზღვრებისკენ...

ნოემბრის ტალღამ თუ გაიტაცა ნოემბრის ტალღამ თუ გაიტაცა

ანდა ზღვის ტალღამ, ანდა ზღვის ტალღამ,

გაზაფხულამდე, გაზაფხულამდე,

ზამთრის ბილიკებს თუ გაუყვნენ ზამთრის ბილიკებს თუ გაუყვნენ

bolo haiku ჩვენ სიყვარულში გადავეშვით...

`როგორც საგანგებო სიტუაციების სამსახური აცხადებს, ხიდიდან გადახტომისას თოკი გაწყდა, რის შედეგადაც 23 წლის მარიამ ყანდაშვილი და 25 წლის გოგა გოლეთიანი დაიღუპნენ~. ახალი ამბების სააგენტო

120

რედაქტორები

ნატო გორდელაძე ზვიად კვარაცხელია

gamomcemloba i n t e l e q t i

Tbilisi, ilia WavWavaZis gamziri #5 225-05-22, 291-22-83, 5(99) 55-66-54 inteleqti@caucasus.net; info@intelekti.ge

www.intelekti.ge