Os rapaces de 4º curso deixámosvos a obra de Teatro que adaptamos entre todos no clube de lectura do libro “La abuela gánster” de David Williams.
A AVOA GÁNSTER 1ª ESCEA (Ben, o pai e a nai no coche) Nai: Ben, por que non te olvidas da tontería da fontanería? Pai: Por que non eres bailarín? Ben: Non quero ser bailarín. Nin tampouco ir á casa da avoa. Hule a repolo, solo fai xogar ao “scrable” e ademáis é unha aburrida. (Escóitase unha freada de coche e a nai píntase a cara co pintalabios) Pai: Baixa Ben. Nai: Que o pases ben. Ben: Como o vou pasar ben? É unha aburrida! 2ª ESCEA (Ben na casa da avoa xogando, aburrido. Nun descuido da avoa chama aos pais por teléfono) Ben: Cando me vides buscar? Xa non aguanto máis. A avoa é moi aburrida! Que vides mañá? Vale... 3ª ESCEA (Ben sae ao kiosko de Raj) Ben: Ola Raj Raj: Hei Ben, como che vai? Ben: buff, meus pais déixanme moito coa miña avoa e é unha aburrida e todo hule a repolo. Qué asco! Dame a “Gaceta do fontaneiro” coma sempre, por favor.
Raj: Aquí tes. Mira, voute dar un consello; as avoas non son aburridas, sempre teñen algo que esconder, un gran segredo. Ben: Grazas polo consello, voume. Raj: Agarda, queres dez caixas de pañuelos ao prezo de nove? Ben: Non grazas Raj. Raj: Pero mira que aforras diñeiro. Ben: Non, non, grazas. Raj: E estes caramelos que teño de oferta? Ben: (índose) non, non, grazas. Raj: e vinte chicles polo prezo de quince. Ains...ninguén entende as miñas ofertas. 4ª ESCEA (Ben na habitación lendo a “Gaceta do fontaneiro”. Entran os seus pais repentinamente e Ben garda a revista disimulando) Nai: Que fas, Ben? Ben: nada, nada, estou...bailando. Nai: ahhh, me encanta!!! Ben: Podo ir á casa da avoa? Pai: Por que tanto interese? Ben: e.... que estou... ensaiando o baile coa miña avoa. Pai: Non podes, a avoa non está na súa casa. Nai: Pero ti ensaia igual... (Ben se escapa) 5ª ESCEA (Ben chega á casa da avoa pero non está) Ben: qué raro, onde estará esta muller? Ahí ven. (Escóndese) (Chega a avoa disfrazada de ladroa cun saco do que colgan xoias. Cando vai abrir a porta aparece Ben detrás dela)
Ben: avoa!! Qué tal estás? Avoa: que susto Ben. Pois nada, aquí paseando. Ben: que pintas máis raras levas. Avoa: é que me apuntei a ioga. Ben: que levas nese saco? Avoa: nada, nada, un feixe de repolos. (Ben abre o saco) Ben: aháaaa. Sabía que gardabas un grande segredo. Avoa: vale, vale, pero cala a boca que nos van escoitar, entra na casa. Ben: veña conta avoa, a qué te adicas realmente. Avoa: esta ben, son ladroa profesional. Chámanme “o gato negro” Ben: que guai! Pódote axudar? Avoa: non, é perigoso. Ademáis o meu é roubo deportivo. Mañán vou devolver as xoias ao seu lugar. Ben: como? Que roubas e non te quedas con nada.? Avoa: Claro que non, como te dixen é roubo deportivo. Ben: (tirándose ao chan) lévame contigo avoa... Avoa: está ben. Tiña en mente roubar as xoias da coroa. Ben: elaboremos o plan! Teño comigo a “gaceta do fontaneiro”. Entraremos polas cañerías. 6ª ESCEA (Os pais de Ben) Pai: Cariño, non te parece raro que Ben queira ensaiar baile coa avoa? Nai: pois non, xa era hora. Tanta fontanería, tanta fontanería. Quero que o meu fillo sexa bailarín como Flavio Flavioli. Pai: non sei, so digo que me parece mooooooi raro. 7ª ESCEA (Ben e a avoa preparados vestidos de negro)
Ben: avoa, estás lista? Avoa: non, un momento (fai estiramentos) vale, xa está, imos! (Con música de fondo fan que se meten por tuberías, rodan....) 8ª ESCEA (Roubando a xoia da coroa os policías os collen coas mans na masa) Policía: quietos ahí. As mans onde as vexa. Ben: avoa, qué facemos? Avoa: tranquilo. Tapa o nariz disimuladamente. (A avoa vota unha ventosidade e os policías maréanse) 9ª ESCEA (Ben e a avoa chegan ao cuarto da raíña de Inglaterra) Ben: estamos no cuarto da raíña de Inglaterra. (Sae a raíña do cuarto de baño) Raíña: ahhhhh, seguridade, seguridade! Ben: síntoo, penso que tardarán un rato en recuperarse. Raíña: como?? Avoa: síntoo, é culpa miña. Gústame moitísimo o repolo cocido, asado, en sopa, en compota... Ben: avoa! (dándolle un codazo) Avoa: querida raíña, verá, non son unha ladroa profesional. É que fixen esta falcatruada para estar máis tempo co meu neto. Ben: como? Avoa: Ben, tí pensabas que eu era aburrida. Raíña: as avoas non somos aburridas, aínda que nos gusten os caramelos de menta. (Entra o kioskeiro Raj)
Raj: quen dixo caramelos de menta? Teño unha oferta moi apetitosa. Todos: que non Raj! Raj: Ains, ninguén entende as miñas ofertas. (Entran os policías, algúns mareados todavía) Policía: mans arriba, cu á parede! Raíña: tranquilos son amigos meus. Liscade tranquilos. (Os policías vanse) Raíña: as avoas sempre merecen un respecto Ben. Ben: tes razón, aínda que cheire a repolo, sempre é un apoio. (Ben e a súa avoa abrázanse)