OKUMA PARÇASI NİMET, ŞÜKÜR VE FAZLASI
Kerem ÇAĞLAR keremcaglar@tevhiddergisi.org
Şükür; iyiliği takdir etmek, iyiliğin sahibini bilmek ve bunu zikrederek/söyleyerek söz konusu etmektir. “İman iki yarımdır. Yarısı sabırdır, yarısı şükürdür.” 1 Şükredilmesi gereken bir nimet ve afiyetle karşılaştığında kişi eğer hakkıyla şükretmiyorsa Allah’tan (cc) gelen lütuf ve ikrama karşı nankörlük etmiş olur:
ُ َف ْاذ ُك ُرو ۪نٓي َا ْذ ُك ْر ُك ْم َو ْاش ُك ُروا ل َو َل َت ْك ُف ون ر ۪ ِ۟
“(Bu nimetlerime karşılık yalnızca) beni anın ki ben de sizi anayım. Ve bana şükredin, nankörlük etmeyin.” 2
Adanmışlık şuuruyla ilim, bilgi ve görsel üreten berrak zihinler ve mahir ellerin sahipleri de böylesi güzel ve (biiznillah) muştulanmış bir kervanda bulunuyor olmanın şükrünü kelâm ve amellerinde takva, ihlâs ve ihsân ile ifâ ederek zinetlendirmeye çalışmalıdır.
ُُْ َ ََ
“ون ۟ ِ ”ول تكفرifadesindeki küfür (nankörlük) nimetin örtülmesidir, yalanlamak/tekzib değildir. Bir kimsenin elinden, verilmiş nimet ve imkânlar alındığında o nimeti geri kazanmak için yerine getirmesi gerekli üç husus bulunmaktadır. Bu hususları kısaca şöyle sıralamak mümkündür: • Kişi öncelikle nerede kusur işlediğini anlayıp ortaya çıkararak bu hatasına samimi bir şekilde tevbe etmelidir. • İkinci olarak nimeti kaybetmekle beraber yüz yüze kaldığı musibetteki öğreticiliğin ve faydaların farkına varıp bundan içtenlikle memnuniyet duymalıdır. • Son olarak da Rabbine ihlasla yönelerek dua etmelidir. Herhangi bir nimet kişiden asla sebepsiz yere geri alınmaz. Bir kimseden nimetin geri alınmasının en büyük sebebi ise kişinin şükürdeki ihmalkârlığıdır. Dünya nimetleri şükürle kalıcı olur, hatta daha da artar. 3 Nimet nasıl ki şükrü gerektiriyorsa şükür de nimetin devamlılığını ve artmasını gerektirir:
َّ ُ َ َ َ ُ َّ َ َ َ ُ َ َ َ ُ َ َّ َ َ ْ َواِ ذ تاذن َر ُّبك ْم ل ِئ ْن شك ْرت ْم ل ۪زيدنك ْم َول ِئ ْن كف ْرت ْم اِ ن ٌ ََ ََ عذ ۪اب لش ۪ديد
1. Beyhakî, Şuabu’l İman 2. 2/Bakara, 152 3. Bu durum istidrac ile karıştırılmamalıdır. İstidrâc; A‘râf Suresi’nin 182. ayetinde geçer ve “Allah’ın, âyetlerini yalanlayanları derece derece, sezdirmeden azaba doğru çekmesi, her yeni hata ve günahta yeni nimet ve imkânlar vererek azdırması, yavaş yavaş helake götürmesi” gibi manalara gelir. (TDV İslâm Ansiklopedisi, 23/328-329)
Şaban ‘1442
Sayı 101
35
