KONUK YAZAR
CAHİLEYEDEN İSLAM'A: BİR HİCRET ÖYKÜSÜ Abdurrahim MERCAN
Buradaki cemaat büyük bir rahmet kapısıydı. İlmî dersler, salih ortamlar, çocukların tevhid üzere eğitimi, bayanların dayanışması ve cemaatte değer görmeleri, sürekli nasihatte bulunan kardeşler, sosyal aktiviteler, etkinlikler, piknik organizasyonları ve daha kaleme dökemediğim birçok rahmet yaprakları…
Rahmân ve Rahîm olan Allah'ın adıyla.
K
endini İslam'a nispet eden ve Türkiye'nin ekonomik durumundan dolayı bundan 30 yıl önce Avrupa'ya taşınan bir ailenin bireyi olarak İsviçre'de ikamet ediyordum.
Böyle bir toplum içerisinde bulunmam ve Allah'ın (cc) dininden yüz çevirmem nedeniyle cahilî bir hayat yaşıyordum. İçimde her zaman bunun pişmanlığı ve üzerimde ağır bir yük vardı. Bunun böyle devam edemeyeceği ve buna karşı bir şeyler yapmam gerektiği düşüncesine varmıştım ki İsviçre'de bulunan bir diyanet hocası bana WhatsApp üzerinden "Gençlerle Umre'ye" adı altında umre gezileri düzenlediğini ve böyle bir teklifi değerlendirmem gerektiğini söyledi. Eşimle istişare ettikten sonra umreye gitmeye niyetlendik. Gittiğimiz ilk yer Mekke'ydi. Ben belki de o güne kadar "Rabb" olarak bilmiş olduğum Allah'a (cc) kendimi bu kadar yakın hissetmemiştim. Mekke'nin havası bana bir şeyler yapmış ve ben, beni yaratandan ve O'nun dininden yüz çevirdiğim için büyük bir pişmanlık duymuştum. Orada, El-Ğafûr ve Er-Rahîm olan Allah'a tevbe etme fırsatı buldum. Mekke'deki bu atmosferden sonra Medine'ye geçtik. Medine'de de oldukça kıymetli ve tefekkürle dolu vakitler geçiriyordum. Yine bir gün, kaldığımız otelin
54
