'HOME' 21 Greek Photographers by thanrapt

Home

Photography Center of Thessaloniki

Home This catalogue was published on the occasion of the exhibition HOME, curated by Jacob Aue Sobol and Sun Hee Engelstoft at Thessaloniki Municipal Art Gallery, Casa Bianca, Greece and organized by Photography Center of Thessaloniki, between January 12th and February 10th 2015 Αυτός ο κατάλογος τυπώθηκε με την ευκαιρία της έκθεσης HOME, που επιμελήθηκε ο Jacob Aue sobol και η Sun Hee Engelstoft στη Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης - Casa Bianca και διοργάνωσε το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης (fkth.gr), από 12 Ιανουαρίου μέχρι 10 Φεβρουαρίου 2015.

Photography Center of Thessaloniki Thessaloniki / Greece 2015

contents περιεχόμενα

To Stavris Στο Σταυρή

Jacob aue sobol

21 greek photographers / 21 Έλληνες φωτογράφοι

Photography Centre of Thessaloniki / Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης Credits / Συντελεστές

95 96

Photographers Φωτογράφοι

Panos Arvanitakis Dareos Khalili Manos Chrisovergis Sakis Dazanis Dimitra Hatzipavlou Michalis Kalaitzakis Maria Kappatou Thanasis Karatzas Vasilis Karkatselis Nikos Kotzampasakis Efthimis Mouratidis Eleni Onassoglou Georgia Panakia Andreas Paradise Ariadni Pediotaki Thanassis Raptis Panagiotis Skalkotos Dimitris Symeonidis Loukas Vassilikos Christos Vatalachos Lily Zoumpouli

Jacob Aue Sobol

Πάνος Αρβανιτάκης Δαρείος Χαλίλι Μάνος Χρυσοβέργης Σάκης Δαζάνης Δήμητρα Χατζηπαύλου Μιχάλης Καλαϊτζάκης Μαρία Καππάτου Θανάσης Καρατζάς Βασίλης Καρκατσέλης Νίκος Κοτζαμπασάκης Ευθύμης Μουρατίδης Ελένη Ονάσογλου Γεωργία Πανάκια Ανδρέας Παραδεισόπουλος Αριάδνη Πεδιωτάκη Θανάσης Ράπτης Παναγιώτης Σκαλκώτος Δημήτρης Συμεωνίδης Λουκάς Βασιλικός Χρήστος Βαταλάχος Λίλη Ζουμπούλη

Home is a place of memories. It is where we have our roots. It is a place we keep returning to. If we want to learn more about ourselves and the world we live in, this is where we look – in our own backyard. The place where our personality is shaped and dreams are build. Two years ago I began my own Home project. I found two pictures that inspired me. The first taken three years ago of my twin brother putting his hand on my grandmothers forehead as she was dying, and the other of Sabine’s sister giving birth in Greenland back in 2002. For me the obvious existential character of these two images started off this project called Home. And so, since April 2011 I have been photographing friends, partners and acquaintances, but also encounters with strangers that I felt a connection with, and who invited me inside their apartments or houses. In my workshop in Lafkos I gave the artist the same assignment or inspiration. Photograph your Home in a village you don’t know and where you have never been before. Show me what Home means to you. Not how it looks like but how it feels. The project turned out amazing. In the process the artists did not only use their camera to take pictures, but also as an instrument to create intimacy and closeness in a poetic and direct way. In spite of photography’s seemingly concrete form they exposed layers in people that are not immediately visible, but nonetheless shape who we are and give meaning to our lives. This is their Home.

To ‘σπίτι’ είναι ένας τόπος με μνήμες, εκεί όπου έχουμε τις ρίζες μας. Είναι ο τόπος στον οποίο συνεχίζουμε να επιστρέφουμε. Εάν θέλουμε να μάθουμε περισσότερα σχετικά με τον εαυτό μας και τον κόσμο στον οποίο ζούμε, εκεί ψάχνουμε, στην πίσω αυλή μας. Ο τόπος όπου διαμορφώνεται η προσωπικότητά μας και είναι χτισμένα τα όνειρά μας. Πριν δύο χρόνια ξεκίνησα το δικό μου project ‘σπίτι’. Ανακάλυψα δύο φωτογραφίες που με ενέπνευσαν. Η πρώτη, τραβηγμένη τρία χρόνια πριν, με το δίδυμο αδελφό μου να βάζει το χέρι του στο μέτωπο της γιαγιάς μας καθώς πέθαινε, και η άλλη με την γέννα της αδελφής της Sabine στην Γροιλανδία, πίσω στο 2002. Για μένα ο εμφανής υπαρξιακός χαρακτήρας αυτών των δύο εικόνων σήμανε την αφετηρία για αυτό το project που ονομάστηκε ‘σπίτι’. Έτσι, από τον Απρίλιο του 2011 φωτογραφίζω φίλους, συνεργάτες και γνωστούς, καθώς επίσης και συναντήσεις με ξένους με τους οποίους ένιωσα να συνδέομαι και οι οποίοι με προσκάλεσαν μέσα στα σπίτια τους. Στο εργαστήρι μου στο Λαύκο, έδωσα την ίδια ανάθεση ή έμπνευση. Φωτογράφησε το ‘σπίτι’ σου σε ένα χωριό που δεν γνωρίζεις και όπου δεν έχεις βρεθεί ποτέ. Δείξε μου τι σημαίνει ‘σπίτι’ για σένα. Όχι πως σου μοιάζει, αλλά πως το νοιώθεις. Το project πρόκυψε εκπληκτικό. Κατά την διαδικασία, οι καλλιτέχνες δεν χρησιμοποίησαν την φωτογραφική τους μηχανή μόνο για να τραβήξουν φωτογραφίες αλλά και ως ένα μέσο οικειότητας και εγγύτητας με ένα ποιητικό, άμεσο τρόπο. Παρά την φαινομενικά συγκεκριμένη φόρμα, αποκάλυψαν πτυχές που δεν είναι άμεσα ορατές αλλά παρ΄όλα αυτά καθορίζουν ποιοι είμαστε και δίνουν νόημα στη ζωή μας. Αυτό είναι το δικό τους ‘σπίτι’

Ariadni Pediotaki Αριάδνη Πεδιωτάκη The idea of home is a primitive one; it concerns everyone whether consciously or unconsciously. For me home is a concord between myself and places and people where I feel safe. When I feel safe I am at home. No matter how far I am from my literal home. Photography comes in my life, most of the times, when I cannot handle reality, when I don’t feel safe. It comes as a medium/way to reconnect myself, to help me comprehend, to help me accept or hide from reality, to make me feel safer. And a few times it comes as a proof of an experience. This project is an attempt to represent Home, or the absence of it.

flickrock.com/anadelta 8

Η έννοια «σπίτι» είναι μια πρωτόγονη ιδέα· απασχολεί όλους, συνειδητά ή ασυνείδητα. Για μένα είναι μια συνθήκη του εαυτού μου με μέρη και ανθρώπους όπου νιώθω ασφαλής. Όταν νιώθω ασφαλής, βρίσκομαι στο σπίτι. Ανεξάρτητα απ’ το πόσο μακριά από το πραγματικό μου σπίτι βρίσκομαι. Η φωτογραφία εμφανίζεται στη ζωή μου, συνήθως, όταν δεν μπορώ να διαχειριστώ την πραγματικότητα, όταν δε νιώθω ασφαλής. Έρχεται ως ένα μέσο/τρόπος να συνδεθώ ξανά με την πραγματικότητα, να την κατανοήσω, να την αποδεχτώ ή να κρυφτώ απ’ αυτήν. Και κατ’ επέκταση να νιώσω πιο ασφαλής. Μερικές φορές εμφανίζεται και ως η απόδειξη ενός γεγονότος. Το πρότζεκτ αυτό είναι μία προσπάθεια να απεικονίσω το Σπίτι, ή την απουσία του.

Ariadni Pediotaki Αριάδνη Πεδιωτάκη

Christos Vatalachos Χρήστος Βαταλάχος

Photography is the way that I can express all I feel and think in my everyday life. I think that the idea of Home is not a simple one; It is tied to who you really are, true emotions, true circumstances.ΤHis project is a starting point for me to find it.

Η φωτογραφία ειναι ο τρόπος με τον οποίο εκφράζω οτι νιώθω και σκέφτομαιστην καθημερινή μου ζωή. Το «Σπιτι» σαν ιδέα πιστεύω οτι δεν είναι κατι απλό. Έχει να κάνει με το ποιός είσαι πραγματικά,αληθινά συναισθήματα,αληθινές καταστάσεις.Αυτή η δουλειά είναι για μένα ένα σημείο εκκίνησης για να το βρώ.

Lukas Vasilikos Λουκάς Βασιλικός What I try to achieve through my photos is an attempt to re-develop the world and through it to show my own reality, the way I understand whatever surrounds me through everyday’s life and sometimes through the lives of others. My work is a view at life through time and place, through the man and the city he lives in. The basic principle of my work is the observation of the world through my personal perception and away from an epidermal and realistic approach. Color is one of the key elements of reality, of everyday’s life. The absence of color in most of my photographic projects, allows the viewer to enter the world that I create and to seek deeper than the obvious. Photography for me is to invent my own language through my lens, a way to express myself. Dealing with photography started because of this need, the need to express thoughts related to myself and those around me and the camera is the means to achieve this. It is a tool with which I impress expressions, feelings, thoughts and fears not only mine but also of my subjects on whom I choose to focus my lens. Among the concepts that I deal with is the family, human portraits, and the dipole of the memory and remembrance. The works of family and individual portraits focuses on the depiction of emotional states (pain, fear, longing, sadness, innocence) as well as of my personal concerns.

lukasvasilikos.com 14

Aυτό που προσπαθω να επιτύχω στις φωτογραφίες μου, είναι να επαναδημιουργησω τον κόσμο και μέσα από αυτόν να δείξω την δική μου πραγματικότητα, τον τρόπο με τον οποιο καταλαβαίνω ό,τι με περιβάλλει μέσω της δικης μου καθημερινοτητας και μερικές φορές μέσω αυτης των άλλων. Η δουλειά μου είναι μια ματια στην ζωή διαμέσω του χρόνου και του τόπου, διαμεσω του ανθρωπου και της πόλης στην οποια αυτος ζει. Η βασική μου αρχή είναι η παρατήρηση του περιβαλλοντος μέσω της προσωπικής μου αντίληψης, μακριά από μια ρεαλιστική ή και επιδερμική προσέγγιση. Το χρώμα είναι ένα από τα βασικά στοιχεία της πραγματικότητας, ετσι η απουσία του στις περισσότερες φωτογραφιες μου, επιτρέπει στο θεατή να μπει στον κόσμο που δημιουργω και να κοιταξει περα από το προφανές. Η φωτογραφία για μένα είναι το μεσον για να επινοήσω την δική μου γλώσσα μέσω του φακου, ένας τρόπος για να εκφραστώ. Η ενασχόληση μου με την φωτογραφία ξεκίνησε εξαιτίας της ανάγκης να εκφράσω τις σκέψεις που σχετίζονται με εμενα και τους γύρω μου και η φωτογραφική μηχανή είναι το μέσο για την επίτευξη αυτού του στόχου. Είναι ένα εργαλείο με το οποίο εντυπωνω εκφράσεις, συναισθήματα, σκέψεις και φόβους όχι μόνο δικους μου, αλλά και των υποκειμενων που απεικονιζονται στις φωτογραφιες μου. Μεταξύ των concepts με τα οποια έχω ασχοληθεί, είναι η οικογένεια, τα ανθρώπινα πορτρέτα, και το δίπολο της μνήμης και της αναμνησης. Τα concepts της οικογένειας και των πορτρετων επικεντρώνονται στην απεικόνιση των συναισθηματικών καταστάσεων (πόνο, φόβο, νοσταλγία, θλίψη, αθωότητα), καθώς και των προσωπικων μου ανησυχιων.

andreas paradise Ανδρέας Παραδεισόπουλος When I started this project in Lafkos village, I thought this was almost impossible to be done. The people were total strangers to all of us but thank God they were so hospitable and they accepted us in their homes and in their lives for the short term of the workshop. This way, entering in their homes and in their lives, we tried to find elements of our life, our vision of the world and finally our HOME. Jacob, during the workshop, pushed all of us to our edge. Being on the edge it is the time to free your mind and make a leap of faith. It was then more clear what HOME meant to us, there in a faraway place that we have never been before in our lives, than doing this project close to our real home. Most of us, we believe that HOME is a place that we sleep at nights, that we have our personal belongings, a place that protect us. Now I believe that HOME is my memories, my feelings, my fears and my hopes but also the place inside my mind that makes me feel nice, secure and warm, the place where my friends are, the place where I can make new friends. Welcome to my HOME

andreas-paradise.com 18

Όταν ξεκίνησα το project στο χωριό Λαύκος του Πηλίου θεώρησα ότι ήταν πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Οι άνθρωποι εκεί ήταν τελείως ξένοι σε όλους μας (τους συμμετέχοντες) αλλά ευτυχώς αποδείχτηκαν τόσο πολύ φιλόξενοι , που μας έβαλαν μέσα στα σπίτια τους και μέσα στις ζωές τους για το σύντομο διάστημα του workshop. Έτσι με αυτό το τρόπο (μπαίνοντας στις δικές τους ζωές και σπίτια) καταφέραμε να βρούμε στοιχεία από τη δική μας ζωή, από το όραμα μας για τον κόσμο και τελικά για το δικό μας HOME. Ο Jacob κατά τη διάρκεια του σεμιναρίου μας έσπρωξε όλους ώστε να βρούμε τα όρια μας. Όντας στα άκρα ένας άνθρωπος μπορεί να ελευθερώσει το μυαλό του και να κάνει ένα άλμα πίστεως. Ήταν τότε περισσότερο ευδιάκριτο τι σήμαινε για μας η λέξη ΟΙΚΙΑ - ΣΠΙΤΙ - ΕΣΤΙΑ ( η λέξη HOME τις περιλαμβάνει αυτές τις ελληνικές έννοιες), εκεί σε ένα μέρος μακριά από τα πραγματικά μας σπίτια. Οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε ως σπίτι μας το μέρος που κοιμόμαστε τα βράδια, όπου έχουμε τα προσωπικά μας αντικείμενα, ένα μέρος που μας προστατεύει από τους εξωτερικούς κινδύνους. Τώρα πια πιστεύω πως σπίτι μου είναι οι αναμνήσεις μου, τα συναισθήματα μου, οι φόβοι μου, οι ελπίδες μου αλλά επίσης το μέρος εκείνο μέσα μου, το οποίο με κάνει να νιώθω όμορφα, ζεστά και ασφαλής, το μέρος όπου είναι οι φίλοι μου, το μέρος που μπορώ να κάνω νέους φίλους. Καλώς ήλθατε στο Σπίτι μου

andreas paradise Ανδρέας Παραδεισόπουλος

Lily Zoumpouli Λίλη Ζουμπούλη

Home is a term that exists in between every present and past, every presence and absence of a place, a person, a feeling, a moment. It’s when you lose yourself in a way that makes you aware of who you are. It’ s the sense that carry under your skin and not what was already there. A place that you keep feeling nostalgic of even if you have not found it yet. The constant search for a destination. The chaos in which you choose to wonder.

lilyzoumpouli.com

“Σπίτι” είναι ένας όρος που υπάρχει μεταξύ σε κάθε παρόν και παρελθόν, κάθε παρουσία και απουσία ενός τόπου, ένα πρόσωπο, ένα συναίσθημα μια στιγμή.Όταν χάνεις τον εαυτό σου με έναν τρόπο που σε κάνει να συνειδητοποιήσεις ποιος είσαι. Είναι μια αίσθηση που κουβαλάς κάτω από το δέρμα σου και όχι αυτό που προϋπάρχει. Ένα μέρος το όποιο νοσταλγείς ακόμα και αν δεν το έχεις βρει ακόμα. Η συνεχής αναζήτηση ενός προορισμού. Το χάος στο οποίο επιλέγεις να πορεύεσαι.

Lily Zoumpouli Λίλη Ζουμπούλη

Georgia Panakia Γεωργία Πανάκια

«Home» is an imaginary journey from nowhere to everywhere. Each instant, a dérivé, an expedition, a tiny miracle. Looking, means, Touching. I touch the edge of the leaves on a naked shoulder the rain on a bus window a bunch of wildflowers the water I touch each and everything that drags away with it the threads of souls and I weave narratives of love, loneliness, isolation, abandonment, joy, sorrow, delight, emotion, life’

www.flickr.com/photos/-molly30

«Σπίτι» είναι ένα φανταστικό ταξίδι από το πουθενά στο παντού. Κάθε στιγμή, μια περιπλάνηση, μια εξερεύνηση, ένα μικρό θαύμα. Βλέπω «σημαίνει» αγγίζω, Αγγίζω Τις άκρες των φύλλων σε έναν ώμο γυμνό, Τη βροχή στο τζάμι του λεωφορείου, Μια χούφτα αγριολούλουδα, Το νερό Αγγίζω καθετί που παρασύρει της ψυχής το νήμα και πλέκω ιστορίες αγάπης, μοναξιάς, απομόνωσης, εγκατάλειψης, χαράς, λύπης, απόλαυσης, συγκίνησης, ζωής.

Georgia Panakia Γεωργία Πανάκια

Dareos Khalili Δαρείος Χαλίλι Photography serves as a means of communication in my never-ending journey of acquiring intimacy. My work is about the silence that precedes the storm, the subtle stare, the burning sexual desire and the imaginary love. Through portraiture I approach my subject and steal a fraction of its personality. I, consequently, reimagine it and present it as my own. In that sense, I like to think of my work as a form of self-portraiture. What is home, really? Don’t we all, consciously or subconsciously, try to answer that in our personal journeys? Is it a condition? A state of mind? Is it our own, personal freedom? Well, the question alone is more important than the answer. Jacob Aue Sobol helped me unlock my instinct and let my intuition take control. That is the one precious contribution his workshop made in my practice. As long as you’re searching you’re in the right track. This project is a self-portrait, a projection of myself in a personal, metaphorical fairy-tale that strives to connect with a viewer, maybe more. Who knows? As long as we all try to define our own home.

http://www.dareoskhalili.com/ http://cargocollective.com/dareoskhalili 36

Η Φωτογραφία είναι το µέσο επικοινωνίας µου στο ατελείωτο ταξίδι προς την απόκτηση µιας οικειότητας. Η δουλειά µου µιλά για τη ν ησυχία πρίν την καταιγίδα, το ανεπαίσθητο βλέµµα, τη σεξουαλική επιθυµία και τον φανταστικό έρωτα. Κάνοντας πορτραίτα, προσεγγίζω το θέµα µου και κλέβω ένα κοµµάτι της προσωπικότητάς του. Στη συνέχεια το επαναπροσδιορίζω και το παρουσιάζω σαν δικό µου. Υπό αυτή την έννοια, µου αρέσει να σκέφτοµαι τη δουλειά µου ως µια µορφή αυτοπορτραίτου. Αλήθεια, τί θα πεί ‘Home’; Έδρα, βάση, σπίτι... Άλλωστε, όλοι µας δεν προσπαθούµε να βρούµε µια απάντηση στην προσωπική µας πορεία; Είναι µια κατάσταση; Είναι η δική µας, προσωπική ελευθερία; Και µόνο η ερώτηση είναι πιο σηµαντική απο την απάντηση. Ο Jacob Aue Sobol µε βοήθησε να ξεκλειδώσω το ένστικτό µου και να αφήσω τη διαίσθησή µου να µε παρασύρει. Και αυτή ήταν η µεγαλύτερη συµβολή του στην δουλειά µου. Όσο ψάχνεις, βρίσκεσαι στον σωστό δρόµο. Αυτό το project είναι ένα αυτο-πορτραίτο, µια προβολή του εαυτού µου σε ένα προσωπικό, µεταφορικό παραµύθι που πασχίζει να έρθει σε επαφή µε έναν, ίσως και περισσότερους θεατές. Ποιος ξέρει; Αρκεί να ορίσουµε το δικό µας ‘Σπίτι’.

Dareos Khalili Δαρείος Χαλίλι

Dimitra Hatzipavlou Δήμητρα Χατζηπαύλου Photography allows me to define meanings somewhat differently than what i am used to in the practical vocabulary that i use like all of us in our everyday lives. The house is defined spatially and most of the time according to familiar "coordinates" such as objects, people and many more. But, carrying your body and thoughts day by day and having the possibility to express yourself through moments that can fit inside a rectangular space i came to understand that my home is not at all connected to the things that i use daily, in fact it is not related to anything that i "use". The home for me is our sexuality, our skin and the instant touch that hides in the end of our each move. At any time you share your eroticism and host the feeling of your lover it's like your body transforms into a place that is ready to receive.

www.flickr.com/photos/60328209@N05/ 38

Η φωτογραφία μου επιτρέπει να ορίζως τις έννοιες λίγο διαφορετικά από ότι έχω συνηθίσει στο πρακτικό λεξιλόγιο μου που χρησιμοποιώ όπως όλοι στη καθημερινότητα μας. Το σπίτι όριζεται χωρικά και πολλές φορές σύμφωνα με γνωστές "συντεταγμένες" όπως αγαπημένα αντικείμενα,πρόσωπα και άλλα πολλά. Κουβαλώντας το σώμα σου και τις σκέψεις σου όμως μέρα με τη μέρα και έχοντας τη δυνατότητα να εκφραστείς μέσα από στιγμές που χωράνε μέσα σε ένα ορθογώνιο πλαίσιο κατάλαβα ότι το σπίτι μου δεν συνδέεται με τίποτα από αυτά που χρησιμοποιώ καθημερινά δεν συνδέεται για την ακρίβεια με τίποτε ''που χρησιμοποιώ''. Το σπίτι για μένα είναι η σεξουαλικότα μας, το δέρμα μας και η στιγμιαία αφή που κρίβεται στο τελείωμα της κάθε κίνησης. Κάθε φορά μοιράζεις τον ερωτισμό σου και φιλοξενείς την αίσθηση του συντρόφου σου λες και το σώμα σου μετατρέπεται σε χώρο και είναι έτοιμο να υποδεχτεί.

Dimitra Hatzipavlou Δήμητρα Χατζηπαύλου

Nikos Kotzampasakis Νίκος Κοτζαμπασάκης

Workshop at Lafkos village in June 2013, by Jacob Aue Sobol under the title HOME gave me the motivation to go further with this project including photographs of my family, my hometown and photographs I take while making lonely trips driving my car in the country, which is my favorite thing to do when a have the time.

www.kotzampasakis.net/ 42

Το εργαστήριο που έγινε στο χωριό Λαύκος τον Ιούνιο του 2013 από τον Jacob Aue Sobol, με τον τίτλο HOME, μου έδωσε το κίνητρο να συνεχίσω αυτή την εργασία συμπεριλαμβάνοντας φωτογραφίες της οικογένειας μου, της πόλης που ζώ και φωτογραφίες που βγάζω κατά τη διάρκεια μοναχικών ταξιδιών με το αυτοκίνητο στην ύπαιθρο, που είναι και αυτό που μου αρέσει περισσότερο να κάνω όταν έχω ελέυθερο χρόνο.

Sakis Dazanis Σάκης Δαζάνης

Photography is a part of my daily life. Everyday life offers us surprises that turn into interesting images through the photographic frame. This obsession to discover and to emphasize the trivial is the aim of my photographic thinking. So the photography window remains «open» all day keeping my motivation. The idea of «HOME» could be related to a traveller, the sea and even a parking lot or a garbage dump and is a project that is going on continuously since its presence and power is given.

sakisdazanis.com

Η φωτογραφία αποτελεί ένα κομμάτι της καθημερινής μου ζωής. Η καθημερινότητα μας προσφέρει μικρές εκπλήξεις που μεταμορφώνονται σε ενδιαφέρουσες εικόνες μέσα από το φωτογραφικό κάδρο. Αυτή η εμμονή μου να ανακαλύπτω και να υπογραμμίζω το ασήμαντο αποτελεί το ζητούμενο της φωτογραφικής μου σκέψης. Έτσι το παράθυρο φωτογραφία παραμένει “ανοιχτό” όλη τη μέρα διατηρώντας μου το κίνητρο. Η ιδέα “HOME” θα μπορούσε να αφορά έναν ταξιδιώτη, τη θάλασσα ακόμα και ένα πάρκινγκ ή έναν σκουπιδότοπο και είναι ένα project που θα είναι σε εξέλιξη συνεχώς αφού η παρουσία και δύναμή του είναι δεδομένες.

Sakis Dazanis Σάκης Δαζάνης

Vassilis Karkatselis Βασίλης Καρκατσέλης

At the workshop, Vassilis Karkatselis started collecting nice photographs, always according to the daily thematic schedule that the teacher had placed. As he says, he let himself to the challenge of guidance and game, of turning the lens and the interest of his existence to subjects that he didn’t interested about, until then. In an environment with no other responsibilities and obligations, the collection of images looked like an - under judgment- pleasant monologue. Till the last day, when the target changed, when it was understood that the final presentation of each photographer’s harvest should be a story like a novel, a narration with beginning, action, middle and end. That was the point which gave the totally different character of his choice of the 45 images for the final «Lafkos portfolio». Eleonora Pantazi

Ο Βασίλης Καρκατσέλης ξεκίνησε στο εργαστήριο να συλλέγει καλές φωτογραφίες, πάντα στο ημερήσιο θεματικό πλαίσιο που έθετε ο δάσκαλος. Αφέθηκε στην πρόκληση της καθοδήγησης και στο παιχνίδι, όπως λέει, του να στρέφει το φακό και το υπαρξιακό του ενδιαφέρον σε θέματα τα οποία δεν τον απασχολούσαν έως εκείνη τη στιγμή. Σε ένα περιβάλλον δίχως άλλες ευθύνες και υποχρεώσεις, η συλλογή εικόνων έμοιαζε ένας ευχάριστος υπό κρίση μονόλογος. Μέχρι την τελευταία ημέρα, τότε που άλλαξε ο στόχος, τότε που έγινε αντιληπτό πως η τελική παρουσιαση της συγκομιδής του κάθε φωτογράφου πρέπει να είναι μια ιστορία σα μυθιστόρημα, μια αφήγηση με αρχή, πλοκή, μέση και τέλος. Αυτό ήταν που έδωσε και τον τελείως διαφορετικό χαρακτηρα της επιλογής των 45 έργων της τελικής προβολής του. Δεν χρειαζόμαστε καλές εικονες αλλά μια ροή για το τι μπορεί να είναι το “σπίτι” για τον καθένα. Ελεονόρα Πανταζή

karkatselis.weebly.com/projects.html

Vassilis Karkatselis Βασίλης Καρκατσέλης

Dimitris Symeonidis Δημήτρης Συμεωνίδης

The workshop at Lafkos triggered the beginning of a joint effort. What is the meaning of home to each one? So I followed my “photographic” path. To me home is the feelings of joy and sadness, the agony shown on the face, on the body. The lines of the buildings, the geometry that surrounds us, even the alienation from people we see every day.

Η συνάντηση στον Λαύκο ήταν το έναυσμα, η αφετηρία μιας κοινής προσπάθειας. Τι σημαίνει Σπίτι για τον καθένα μας. Έτσι πήρα τον δικό μου φωτογραφικό δρόμο, όπου σπίτι είναι τα συναισθήματα χαράς και λύπης, οι αγωνίες στα πρόσωπα και στα σώματα, οι γραμμές στα κτίρια, η γεωμετρία που μας περικλείει, ακόμα και η αποξένωση από πρόσωπα που συναντάμε καθημερινά.

Eleni Onassoglou Ελένη Ονάσογλου Subtraction of color, interruption of a linear continuum of instants, discontinuance of existence, annihilation of place. My photographic word is a journey back in time, to my earliest memories, to an endless exertion of keeping time frozen, toward a future that looks like it ends up in the beginning. My inspiration comes from stills of life, forms and past time gazes which slip by. Whatever motivates me leads me mechanically in replicating a vicious circle for an experiential reminiscence of the past and revival of emotions. “We come from a dark abyss, we end in a dark abyss, and we call the luminous interval life” Nikos Kazantzakis, The Saviours of God: Spiritual Exercises, 1923.

elenionasoglouphotography.gr 60

Αφαίρεση χρώματος, χρόνου και τόπου. Ο φωτογραφικός μου κόσμος είναι ένα ταξίδι στις μνήμες, στο παρελθόν - μια ατέρμονη προσπάθεια να κρατήσω το χρόνο παγωμένο, απέναντι σε ένα μέλλον που μοιάζει να καταλήγει στην αρχή. Έμπνευση μου στιγμιότυπα ζωής, μορφές και βλέμματα από ένα παρελθόντα χρόνο. Ότι με παρακινεί με οδηγεί μηχανικά στην αναπαραγωγή ενός φαύλου κύκλου για μια βιωματική αναπόληση του παρελθόντος και αναβίωσης συναισθημάτων. “We come from a dark abyss, we end in a dark abyss, and we call the luminous interval life” Nikos Kazantzakis, The Saviours of God: Spiritual Exercises, 1923.

Eleni Onassoglou Ελένη Ονάσογλου

Panos Arvanitakis Πάνος Αρβανιτάκης

Home… It’s about places that recall memories from my childhood that have been transformed in my adulthood. Home… It’s about people I am fond of. About their uncertainty. My uncertainty. The intimacy, the unknown and the vanity. The loneliness and the hope for change. The stoicism and vulnerability with which we accept what happens around us. After a lot of experimentations, on June of 2013 during the workshop with Jacob I was lucky enough to come close to what photography is for me. I want to create images that tell a story, that they look like a film frame. I select people that I feel close to and places that reflect human absence in a way that can be connected with the portraits and create a story.

panosarvanitakis.com 62

Το σπίτι μου, ο κόσμος μου... Τόπος που ανακαλεί μνήμες από την παιδική μου ηλικία. Τόπος που τον παρακολουθώ να μεταμορφώνεται ενώ μεγαλώνω. Άνθρωποι που αισθάνομαι κοντά τους. Η αβεβαιότητα τους. Η αβεβαιότητα μου. Η οικειότητα, το άγνωστο και η ματαιότητα. Η μοναξιά και η ελπίδα. Η στωικότητα με την οποία αποδεχόμαστε αυτό που μας συμβαίνει. Μετά από πολλούς πειραματισμούς, τον Ιούνιο του 2013 κατά την διάρκεια του εργαστήριου με τον Jacob, ήρθα κοντά στο τι είναι φωτογραφία για μένα. Θέλω να δημιουργώ εικόνες που να λένε μια ιστορία, που να μοιάζουνε με καρέ από ταινία. Επιλέγω να φωτογραφίζω ανθρώπους που αισθάνομαι οικεία και χώρους οι οποίοι αντανακλούν ανθρώπινη απουσία και μπορούν να συνδεθούν με τα πορτραίτα για να φτιάξουν μια ιστορία.

Efthimis Mouratidis Ευθύμης Μουρατίδης What is a home? Is it the place where you live or a shelter for your feelings and emotions? And how does it look like? Is it an apartment or is it as Hugo said, a home looks just like the person who inhabits it? In a bidirectional journey between emotions and experiences, these photos are an amalgamation of the photographer’s own view and reality. In this clearly personal and many times painful procedure, sometimes the photo captures the photographer and all is left is the examination of the result.

Τί είναι το σπίτι; Είναι το μέρος που κατοικεί κάποιος ή ένα καταφύγιο συναισθημάτων; Και με τι μοιάζει; Είναι ένα διαμέρισμα ή όπως είπε ο Ουγκώ, ένα σπίτι μοιάζει ακριβώς όπως ο άνθρωπος που το κατοικεί; Σε ένα αμφίδρομο ταξίδι μεταξύ συναισθημάτων και εμπειριών, αυτές οι φωτογραφίες είναι ένα κράμα της προσωπικής οπτικής του φωτογράφου και της πραγματικότητας. Σε αυτή την καθαρά προσωπική και αρκετές φορές επώδυνη διαδικασία, πολλές φορές η φωτογραφία είναι αυτή που επιλέγει τον φωτογράφο και το μόνο που μένει είναι η κρίση του αποτελέσματος.

efthimismouratidis.weebly.com 69

Efthimis Mouratidis Ευθύμης Μουρατίδης

Maria Kappatou Μαρία Καππάτου

Home is where the mind rests. Whatever makes you remember your identity.. When you forgive yourself for loosing it, and reminiscing your true existence.. Home is where the soul belongs.. and your spirit demands to return..

www.flickr.com/photos/mariakappatou

Σπιτι ειναι εκει οπου ο νους αναπαυεται. Ο,τι σου θυμιζει την ταυτοτητα σου.. Οταν συγχωρεις τον εαυτο σου επειδη την εχασες,και αναπολεις την αληθινη σου υπαρξη.. Σπιτι ειναι ο τοπος που ανηκει η ψυχη, και το πνευμα απαιτει να επιστρεψει...

Maria Kappatou

MANOS CHRISOVERGIS Μάνος Χρυσοβέργης I capture images from the everyday life, images that contain rawness, life,intimacy,erotism. Most of them were taken during the last five years. When I take photos I am trying to be close to my subject, even if I dont have already «met» it - in fact photography for me is a way to approach people, to gain new experiences, to know myself better. I prefer taking part into the experience of taking pictures than observing from a distance.Some photos depict objects and plants but most of all I love taking portraits of people into their own places.

Τραβάω εικόνες απο την καθημερινότητα, εικόνες που εμπεριέχουν ωμότητα,ζωή, εγγύτητα, ερωτισμό. Οι περισσότερες απο αυτές τραβήχτηκαν τα τελευταία πέντε χρόνια. Όταν φωτογραφίζω προσπαθώ να είμαι κοντά στο θέμα μου ακόμη και ας μην το tέχω γνωρίσει. Στην πραγματικότητα η φωτογραφία για μένα είναι ένας τρόπος να πλησιάζω τους ανθρώπους, να αποκτώ νέες εμπειρίες,να γνωρίζω τον εαυτό μου καλύτερα. Προτιμώ να λαμβάνω μέρος στην εμπειρία της φωτογράφησης από το να παρατηρώ απο απόσταση Ορισμένες φωτογραφίες απεικονίζεις διάφορα πράγματα ή φυτά αλλά περισσότερο απο όλα αγαπώ το να κάνω πορτραίτα ανθρώπων στους δικούς τους χώρους.

www.mchrisov.gr 78

MANOS CHRISOVERGIS

Thanassis Raptis Θανάσης Ράπτης

Our home is where we feel that we are swimming in familiar waters. Either with our nearby persons, or with strangers, the feelings are the same... Home can be out of apparently familiar places, even prima facie improper ones. I photograph better, when I feel like my home. I photographed situations, which would oblige other people to run away. I saw what does ‘home’ mean for other photographers and my mouth fell open! Eventually our home is ourself and our projection to others and that’s what makes us unique!

raptisth.webs.com/apps/photos

Σπίτι μας είναι εκεί που νιώθουμε ότι βρισκόμαστε στα νερά μας. Είτε με κοντινά μας πρόσωπα, είτε με αγνώστους, το ίδιο συναίσθημα... Σπίτι μας μπορεί να είναι εκτός από προφανώς οικείους τόπους, ακόμα και εκ πρώτης όψεως ανοίκεια μέρη.Φωτογραφίζω καλύτερα, όταν νιώθω σαν το σπίτι μου. Φωτογράφισα καταστάσεις που άλλους άνθρωπους θα τους ωθούσαν να το βάλουν στα πόδια. Είδα τί σημαίνει ‘σπίτι’ για τους άλλους φωτογράφους και έμεινα με το στόμα ανοιχτό! Τελικά σπίτι μας είναι ο εαυτός μας και η προβολή του στους άλλους κι αυτό είναι που μας κάνει μοναδικούς!

Thanassis Raptis Θανάσης Ράπτης

Michalis Kalaitzakis Μιχάλης Καλαϊτζάκης

I deal mainly with people choosing religious issues and political realities. The projects I do are the result of a literature study on any matter that concerns me, trying to evolve anything preexists. Mostly my photos are cerebral. After the workshop in Lafkos and my contact with Sobol, I started trying to see my feelings - through the images I create. My latest project refers to psychologically disturbed individuals in psychiatric clinics and the attempt they do with their rehabilitation groups. It’s my view on my own «HOME», for my country and for that this time is going on here.

www.mixaliskalaitzakis.com 86

Ασχολούμαι κυρίως με τους ανθρώπους, επιλέγοντας θρησκευτικά ζητήματα και πολιτικές πραγματικότητες. Τα projects που πραγματοποιώ είναι το αποτέλεσμα μιας βιβλιογραφικής μελέτης σχετικά με οποιοδήποτε θέμα με αφορά προσπαθώντας να εξελίξω ότι προϋπάρχει. Κυρίως η φωτογραφία μου είναι εγκεφαλική. Μετά το workshop στο Λαύκο και την επαφή μου με τον Sobol άρχισα να βλέπω και τα συναισθήματά μου - μέσα από τις εικόνες που δημιουργώ. Το τελευταίο project μου αναφέρεται σε ψυχολογικά διαταραγμένα άτομα μέσα σε ψυχιατρικές κλινικές και στην προσπάθεια που κάνουν μαζί τους οι ομάδες αποκατάστασης. Είναι η άποψη μου για το δικό μου «HOME», για την χώρα μου και για ότι τώρα συμβαίνει εδώ.

Michalis Kalaitzakis Μιχάλης Καλαϊτζάκης

Panagiotis skalkotos Παναγιώτης Σκαλκώτος where is home? is it the place where we were born, walked for the first time, grew up, fell in love, dreamed looking out of the window, stayed for studies? A place that drowns you, cheers you up, depresses you, relaxes you. a place where friends gather around filling it with laughter and smiles. a hug, sleep tight, dinner with the family.

flickrock.com/pskalkotos 90

πού βρίσκεται το σπίτι του καθενός από εμάς; εκεί που γεννήθηκε, εκεί που πρωτοπερπάτησε, που μεγάλωσε, που ερωτεύτηκε για πρώτη φορά, που κοίταζε έξω από το παράθυρο και έκανε όνειρα, ή που έμεινε για λίγα χρόνια για να σπουδάσει; χώρος που σε πνίγει, σε ξεσηκώνει, σε καταθλίβει, σε χαλαρώνει. χώρος που μαζεύεται η παρέα και γεμίζει φωνές και χαμόγελα. μια αγκαλιά, ένας γλυκός ύπνος, φαγητό με την οικογένεια.

Thanasis Karatzas Θανάσης Καρατζάς Home, is not a space, a place or something materialistic. Is an idea, an environment, a state. Is where a naked self of yours is a part of a place in time.

Η οικεία, το σπίτι, δεν είναι χώρος, ένα σημείο ή κάτι υλικό. Είναι μια ιδέα, ένα περιβάλλον, μια κατάσταση. Είναι εκεί που ο γυμνός εαυτός σου αποτελεί μέρος του χώρου και του χρόνου.

www.flickr.com/photos/54741102@N05 94

Photography Centre of Thessaloniki / Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης

Photography Centre of Thessaloniki Is a non-profit organization running for the last twenty years in Thessaloniki, Greece, Balkans, Europe and lately across the world. In Greece, Photography Centre of Thessaloniki all these years became known especially due to the long struggle for artistic photography and of course, through the exhibitions and other events (street happenings, school guided tours, intervention with articles on press and others). Since mid 2000 decade, the activities of Photography Centre of Thessaloniki are expanded across world through its involvement, as founder member, to Photofestival Union and World Union of Photography Centres. The participation of Photography CentreThessaloniki in these international constitutions-networks is significant, as Greek Photography and Greek theoretical view about photography is placed at the same level with all the cooperating ones. Photography Centre of Thessaloniki has also become known in the Balkans during the last fifteen years, due to the development of collaborations and exchanges with individual photographers, but also with all the important institutions and festivals (museums, universities, galleries, photography centres, and photography festivals) that foster the photography in the Balkans through events under the name «Aspects of Balkan Photography». Photography Centre of Thessaloniki in its new form exists to establish an international forum for exchanges and quests through image and photography form. In order to succeed it: Depends on the general principal of artistic photography education, simultaneously to the audience and the photographers. Supports by all means photography as art, part of a wide field of interaction between arts and society. Works for the development of a powerful dialogue about art and photography, what they deal about and how they are expressed about any kind of crossing opinions, techniques, characteristic expressions and contexts. Organizes exhibitions (individual and mostly group thematic ones) of Greek artists wherever they are invited to, (multi-art and interactive, if possible), aiming to the prominence of Greek artists and their work in Greece as well as abroad. Produces mixed exhibitions (of Greeks and foreigners ) aiming to exchange experiences, get acquainted with today’s contemporary European spirit and create individual and collective bonds, which further in the future they will release Greek Photography to international horizons.

Το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης είναι μια μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα εταιρία που δραστηριοποιείται τα τελευταία 20 χρόνια στην Ελλάδα και τον κόσμο. Στην Ελλάδα η εταιρία έγινε γνωστή όλα αυτά τα χρόνια κυρίως λόγω των μακροχρόνιων αγώνων της υπέρ της καλλιτεχνικής φωτογραφίας και φυσικά μέσα από τις εκατοντάδες εκθέσεις και άλλες παρεμβάσεις (δράσεις στο δρόμο, μαθήματα, ξεναγήσεις σχολείων, παρεμβάσεις με άρθρα στον τύπο κ.α.). Από τα μέσα της 10ετίας του 2000 η δράση του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης εξαπλώνεται και σε ολόκληρο τον κόσμο, μέσα από τη συμμετοχή του, ως ιδρυτικό μέλος, στο Photofestival Union και στη Διεθνή Ένωση Φωτογραφικών Κέντρων. Η συμμετοχή του ΦΚΘ στους δύο διεθνείς αυτούς θεσμούς-δίκτυα, είναι σημαντική, καθώς βάζει την Ελληνική φωτογραφία και τον Ελληνικό θεωρητικό λόγο για αυτήν στο ίδιο επίπεδο με όλες τις συνεργαζόμενες άλλες. Επίσης (το ΦΚΘ) έγινε γνωστό στα Βαλκάνια, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, λόγω της ανάπτυξης στοχευμένων σχέσεων και ανταλλαγών και με φωτογράφους μεμονωμένα, αλλά και σχεδόν με όλα τα σημαντικά ιδρύματα και διοργανώσεις (μουσεία, πανεπιστήμια, γκαλερί, φωτογραφικά κέντρα, φωτογραφικά φεστιβάλ) που προβάλλουν τη φωτογραφία στα Βαλκάνια, μέσα από τη διοργάνωση δράσεων οι οποίες είναι γνωστές με την ονομασία «Aspects of Balkan Photography». Το ΦΚΘ στη νέα του μορφή υφίσταται για να εδραιώσει ένα διεθνές forum ανταλλαγών και αναζητήσεων μέσω της εικόνας και της φωτογραφικής φόρμας. Για να το πετύχει: Στηρίζεται στη γενική αρχή της φωτογραφικής καλλιτεχνικής εκπαίδευσης, ταυτόχρονα, προς κοινό και φωτογράφους, Υποστηρίζει με κάθε μέσον τη φωτογραφία σαν τέχνη, μέρος ενός ευρύτατου πεδίουδιάδρασης μεταξύ των τεχνών και της κοινωνίας, Eργάζεται για την ανάπτυξη ενός δυναμικού διαλόγου περί τέχνης και φωτογραφίας, για το με τι αυτές ασχολούνται σήμερα και πως εκφράζονται, για πάσης φύσεως διασταυρώσεις απόψεων, τεχνικών, γραφών και περιεχομένων, Διοργανώνει εκθέσεις (ατομικές και κυρίως θεματικές ομαδικές) Ελλήνων, παντού όπου το καλέσουν, (εάν είναι δυνατόν πολύτεχνες και διαδραστικές), με στόχο την προβολή των Ελλήνων δημιουργών και του έργου τους, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, Παράγει εκθέσεις μικτές (Ελλήνων και ξένων) με στόχο την ανταλλαγή εμπειριών, τη γνωριμία των Ελλήνων με το σύγχρονο του Ευρωπαϊκού σημερινού πνεύματος, τη δημιουργία δεσμών ακατάλυτων (ατομικών και συλλογικών), που σε βάθος χρόνου θα απελευθερώσουν την Ελληνική φωτογραφία και προς τους διεθνείς της ορίζοντες.

Credits Συντελεστές

HOME

Thessaloniki, Greece Curated by / Επιμέλεια: Jacob Aue Sobol Sun Hee Engelstoft Graphic designer / Σχεδιασμός: Manon Beriot Producer / Παραγωγή: Stinus Duch Associate producer / Συνεργάτης στην παραγωγή: Thanassis Raptis / Θανάσης Ράπτης Printer / Εκτύπωση: Ektypotiki Thessalonikis EPE / Εκτυπωτική Θεσσαλονίκης ΕΠΕ Μ. Αντύπα 40 & Μ. Κάλλας Πυλαία Τηλ.: 2310 805 605 - Fax: 2310 805 604 email: ektipotikithess@gmail.com Video: «Lafkos, a workshop on photography», edited by Kostas Andronis «Λαύκος, ένα εργαστήριο για τη φωτογραφία». Επεξεργασία: Κώστας Ανδρώνης Front cover / μπροστινό κάλυμμα © Lukas Vasilikos / Λουκάς Βασιλικός © for the texts: the writers / για τα κείμενα: οι συγγραφείς © for the photographs: the photographers / για τις φωτογραφίες: οι φωτογράφοι © for the catalogue: Photography Center of Thessaloniki / για τον κατάλογο: το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης Photography Center of Thessaloniki 9 Karaiskaki str, Sikies, 56626 Thessaloniki - Greece

The Indiegogo campaign contributors: / Στην καμπάνια της Indiegogo συνεισέφεραν: Ioannis Papadopoulos, Chatzikirou Pantelis, Enrico Berni, Nikolas Ventourakis, Francesco Carcano, Dimitra Dede, Sara Zanella, Revekka Kefalea, Michele Biasutti, Eva Brunner, Laporte Thierry, I.I.E.K. Leica Academy, Simone Pace, Dimitrios Kotsiopoulos, Jan Lasker, Gary Cohen, Nanna Damsgaard Larsen, Sheila Westera, João Barbosa, Ulla Aue, Karina Tengberg, Don Hudson, Anna Mathopoulou, Thomas Bregulla, Georgios Fronas

100