Θεματοφύλακες λόγω τεχνών Τεύχος 4 Σεπτέμβριος 2017 by ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΛΟΓΩ ΤΕΧΝΩΝ

ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΛOΓΩ ΤΕΧΝΩΝ ΤΕΥΧΟΣ 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2017

Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

ΑΡΘΡΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

ΜΗΝΙΑΙΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΛΟΓΩ ΤΕΧΝΩΝ ΜΗΝΙΑΙΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ Διανέμεται δωρεάν στο διαδίκτυο. Ιδιοκτησία του site thematofylakes.gr Αγαπάμε κάθε τι που ομορφαίνει τη ζωή, της δίνει ανάσα. Λατρεύουμε όλα όσα μας παρασύρουν σε μαγικά μονοπάτια. Μα πιο πολύ, αγαπάμε τον άνθρωπο και όσα αυτός δημιουργεί. Τέχνη για εμάς είναι όλα αυτά. Έμψυχα και άψυχα που γεμίζουν την ψυχή μας με αγαλλίαση και ξυπνούν τον νου. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα. Η ανάγκη μας για έκφραση και επικοινωνία μας ένωσε και δημιουργήθηκε αυτό το Blog. Φιλοξενεί όλα όσα μας αρέσουν αλλά και όσα μας εντυπωσιάζουν. Δίνει το βήμα σε όλους όσους έχουν κάτι να πουν. Καλοσωρίζει όλων των ειδών τις τέχνες, όλους τους δημιουργούς. Προασπίζει την ελευθερία της έκφρασης σε κάθε της μορφή και διατηρεί την ελπίδα ζωντανή για έναν όμορφο, λαμπερό κόσμο.

Συντακτική ομάδα: Νεκταρία Πουλτσίδη Χαρά Δελλή Αγγελίνα Παπαθανασίου Παναγιώτα Γκουτζουρέλα

info@thematofylakes.gr

Επειδή ο άνθρωπος έχει ανάγκη να εμπνέεται. Να δημιουργεί. Να μοιράζεται. Βιβλία, ζωγραφική, μουσική, φωτογραφία. χορός. Όλα όσα συνθέτουν και γεμίζουν τις σελίδες των Θεματοφυλάκων Λόγω Τεχνών. Επειδή ο άνθρωπος έχει ανάγκη τη συντροφιά. Όλους εσάς και εμάς, ΕΜΕΙΣ, που συνθέτουμε την ομάδα και καταθέτουμε ένα κομμάτι της ψυχής μας σε αυτή. Επειδή ο άνθρωπος νοιάζεται, αγαπά και ελπίζει. Ευχόμαστε κάθε στιγμή στην παρέα μας να είναι μοναδική, ουσιαστική και αισιόδοξη. Ας κάνουμε κι αυτόν τον μήνα το ταξίδι στις σελίδες του περιοδικού μας. Να δούμε όσα μας συντρόφεψαν: βιβλία που διαβάσαμε, συνεντεύξεις ανθρώπων των τεχνών, άρθρα, αναζητήσεις και προβληματισμούς. Μέσα από τις πολύχρωμες σελίδες του, ελπίζουμε να δείτε μια όμορφη πλευρά της ζωής. Η συντακτική ομάδα

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Συνθέτουμε τη δική μας ιστορία εμπνευσμένοι από μια φωτογραφία

Η παλέτα των λέξεων, άρθρο

Συνέντευξη με την Δέσποινα Κιτίδου, φωτογράφο

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Εκδόσεις Σαΐτα

Φυσιογνωμία: Αλλοιωμένη αλήθεια – Νίκος Τουμαράς, βιβλιοάποψη

Συνέντευξη με την Αιθερία, συγγραφέα

Η Αμερικανική Λογοτεχνία υπήρξε ανέκαθεν μετανάστης - Salman Rushdie, άρθρο

Φιλενάδα φουντουκιά μου - Αγγελική Βαρελλά, βιβλιοάποψη

Όλα είναι κύκλος - Φαίη Ρέμπελου, βιβλιοάποψη

Συνέντευξη με τον συγγραφέα Παναγιώτη Δημητρόπουλο, συγγραφέα

Οι ήρωες με τα κολάν, άρθρο

Υμάς και ημάς

Συνέντευξη με τη Στέλλα Σελήνη, συγγραφέα

Ο τέταρτος κύκλος - Στέλλα Σελήνη, βιβλιοάποψη

Η καγκελόπορτα της αγάπης – Φρόσω Αποστόλου, βιβλιοάποψη

Συνέντευξη με την Μαρίνα Φραγκεσκίδου, συγγραφέα

Φθινοπωρινές αναγνώσεις…

Σκοτεινός Αρκτικός - Ίαν Μακγκουαϊρ, βιβλιοάποψη

ΑΦΙΕΡΩΜΑ Toulouse-Lautrec

Τριλογία Ρίγος - Maggie Stiefvater, βιβλιοάποψη

Συνέντευξη με τη Μάντη Αλεξίου, συγγραφέα

Κρυφή Άνοιξη - Μάντη Αλεξίου, βιβλιοάποψη

Όταν η λογοτεχνία συνάντησε τη φιλοσοφία (ή το αντίστροφο), άρθρο

Συνέντευξη με τον Θεόδωρο Παπαθεοδώρου, συγγραφέα

104

Ο Τρίτος δρόμος είναι της Αγάπης - Θεόδωρος Παπαθεοδώρου, βιβλιοάποψη

Δεχτήκαμε την πρόκληση-πρόσκληση της Νεκταρίας Γ. Πουλτσίδη...

Κοιτάζοντας την, ήρθε στο μυαλό μου το θέμα της επόμενης ιστορίας. Καθώς φεύγει το καλοκαίρι αφήνουμε πίσω την ανεμελιά και τα όνειρα του καλοκαιριού, όνειρα χτισμένα στην άμμο. Ελάτε να συνθέσουμε τη δική μας ιστορία, με κάστρα, βασιλιάδες,πριγκίπισσες και γενναίους ιππότες. Γιατί όλοι έχουμε ανάγκη τα παραμύθια...

Φωτογραφία:

ΜΑΡΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ

Η φωτογραφία που βλέπετε, είναι του φίλου και συγγραφέα Μάριου Δημητριάδη. Κοιτάζοντάς την, ήρθε στο μυαλό μου το θέμα της επόμενης ιστορίας. Καθώς φεύγει το καλοκαίρι αφήνουμε πίσω την ανεμελιά και τα όνειρα του καλοκαιριού, όνειρα χτισμένα στην άμμο. Ελάτε να συνθέσουμε τη δική μας ιστορία, με κάστρα, βασιλιάδες, πριγκίπισσες και γενναίους ιππότες. Γιατί όλοι έχουμε ανάγκη τα παραμύθια... Νεκταρία Πουλτσίδη

Mε το καλοκαίρι να μας αποχαιρετά και το φθινόπωρο να εισβάλλει σιγά σιγά... Μια φορά κι έναν καιρό ένα μοναχικό κορίτσι καθόταν με τις ώρες στην αμμουδιά. Καθώς τα κύματα έγλειφαν τα πέλματα της έκλεινε τα μάτια κι ονειρευόταν πως ήταν η χαμένη κυρά του κάστρου των...

...βατράχων! Ναι, των βατράχων...γιατί όσους τραβούσε ως τώρα, σε καμία περίπτωση δε μπορούσες να τους χαρακτηρίσεις ιππότες...Οπότε συμβιβάστηκε. Ανάμεσα σε βάτραχους, αλλά η κυρά τους... Χαρά Δελλή

Βαθιά μέσα της το γνωρίζει! Σε όποιο κάστρο κι αν την φυλακίσει ο κακός βασιλιάς, ο πρίγκιπας της θα την βρει. Σαν ένας σωστός ιππότης με την ατσαλένια του πανοπλία θα υψώσει τα στήθη του μπροστά στον εχθρό, θα την σώσει και θα την οδηγήσει στο δικό του παλάτι. Θα την φροντίζει και θα την προστατεύει για όλη την υπόλοιπη ζωή του. Αναστασία Καυκοπούλου

η χαμένη πριγκίπισσα του κάστρου των σταγόνων της βροχής! Τόσο καιρό σεργίανιζε στην παραλία κοιτώντας τον ουρανό και περιμένοντας τα σύννεφα να κάνουν την εμφάνισή τους. Η καρδιά της λαχταρούσε τη βροχή, αυτή που θα έφερνε κοντά της και τον αγαπημένο της πρίγκηπα...

αγνοούσε επιδεικτικά! Καρτερούσε με όλη τη δύναμη της καρδιάς της τον δικό της εκείνο ιππότη που θα ερχόταν ιππεύοντας το λευκό του άλογο και θα την έβγαζε από τη μουντή και βαρετή πραγματικότητα. Θα την έπαιρνε μαζί του σε άλλη... Maria Ifadopoulou

Panagiota Goutzourela

Κατακαλόκαιρο και πιάνει ξαφνικά βροχή. Ψάχνεις ζακέτα, αναζητάς κάτι ζεστό να πιεις και κολλάς το πρόσωπο στο παράθυρο. Τα μάτια κοιτάζουν μεν τις στάλες της βροχής μα ο νους καλπάζει στην κοιλάδα της έμπνευσης. Είναι κάτι στη μουντάδα του καιρού, στα γκρίζα σύννεφα, στο υγρό τοπίο που σου γεννάει την επιθυμία να βουτήξεις στον ωκεανό των λέξεων και να σαλπάρεις με το πλοίο της αγάπης.

ΚΑΛΑΜΑΡΑ ΓΕΩΡΓΙΑ

Η παλέτα των λέξων Δεν μπορείς να πράξεις διαφορετικά τη στιγμή που οι εικόνες διαδέχονται η μία την άλλη στην οθόνη του μυαλού σου σαν κινηματογραφική ταινία. Ανοίγεις τον υπολογιστή και παραδίνεσαι άνευ όρων στις προσταγές της καρδιάς σου. Κρατάς ανοιχτά τα αυτιά για να εισακούς τις επιθυμίες των ηρώων σου καθώς επιμένουν να ψιθυρίζουν την ιστορία τους, μια ιστορία πότε τραγική πότε ρομαντική πότε περιπετειώδης και δυναμική, πότε ένα συνονθύλευμα αισθήσεων και καταστάσεων. «Έχεις τα πινέλα έχεις και τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» Κρατάς, λοιπόν, στα χέρια σου την παλέτα των λέξεων και μπορείς να δημιουργήσεις τα πιο μοναδικά και ξεχωριστά έργα χρησιμοποιώντας το πινέλο της αγάπης σαν έμπειρος καλλιτέχνης. Κοιτάζοντας την παλέτα αντικρίζεις έναν ωκεανό από λέξεις και χάνεσαι. Λέξεις κοινότοπες, άλλες φορές βαρετές και επαναλαμβανόμενες, κι άλλοτε αναγκαίες και χρήσιμες, λέξεις δύσκολες και

πομπώδεις, που προκαλούν ερωτηματικά και δυσχεραίνουν την ανάγνωση, ωστόσο, ενίοτε ικανές να αλλάξουν το ύφος του κειμένου και να του αλλάξουν διάσταση -κάτι που λειτουργεί όχι απαραίτητα αρνητικά- λέξεις ιδιόρρυθμες και βαρύγδουπες, λέξεις εξεζητημένες και σπάνιες, λέξεις που αναδίδουν ζεστασιά, που εκφράζουν ψυχρότητα, λέξεις που ενώνουν και λέξεις που κρατάνε σε απόσταση… γεμάτη η παλέτα κι ευρεία η επιλογή του δημιουργού, επομένως πώς είναι δυνατόν να μην γεννηθεί ένα έργο τέχνης; Ακόμα κι αν μικρές, απλές, και οπτικά ασήμαντες, λέξεις μπουν η μια δίπλα στην άλλη, φτιάχνονται προτάσεις με νόημα, προτάσεις ικανές να επηρεάσουν και να στιγματίσουν την ψυχή. Μην αναρωτιέσαι αν όντως κατασκεύασες ένα έργο τέχνης. Άσε την καρδιά σου να δώσει την απάντηση. Εξάλλου... «Η τέχνη δεν είναι αυτό που βλέπεις, αλλά αυτό που κάνεις τους άλλους να δουν»

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΧΑΡΑ ΔΕΛΛΗ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΙΤΙΔΟΥ Στα πλαίσια των τεχνών που πλαισιώνουν το blog των Θεματοφυλάκων Λόγω Τεχνών, έχουμε τη χαρά να σας παρουσιάσουμε τη βραβευμένη φωτογράφο Δέσποινα Κιτίδου και να την ανακρίνουμε μαζί. Έτοιμοι; Say cheese…

Δείτε όλη τη συέντευξη εδώ

Πώς προέκυψε η φωτογραφία στη ζωή σας; Είναι ένα μικρόβιο που υπάρχει από νεαρή ηλικία ή μπορεί να καλλιεργηθεί αργότερα; Όταν το συνειδητοποιήσατε, τι προμηθευτήκατε πρώτα-πρώτα; Δ. Κ.: Είχα το μικρόβιο από μικρή και μου άρεσαν οι εικόνες. Στην πορεία μπορείς να καλλιεργήσεις μέσα σου όλα αυτά και να δημιουργείς διάφορες συνθέσεις και κάδρα, εμπνευσμένα από την φαντασία σου. Στην αρχή αναλογική φωτογραφική μηχανή (φιλμ) και μετέπειτα επαγγελματικά ψηφιακά σώματα με διάφορους φακούς.

Μετά από μια μικρή έρευνα, παρατήρησα την αγάπη σας για τις σκοτεινές φωτογραφίες, σκούρων/ ασπρόμαυρων αποχρώσεων. Θεωρείτε πως υπάρχουν θέματα που αποτυπώνονται καλύτερα ασπρόμαυρα κι άλλα που τους ταιριάζει το χρώμα; Δ. Κ.: Σαφώς και υπάρχουν. Το ασπρόμαυρο είναι διαχρονικό και ιδιαίτερο. Και δεν σημαίνει πάντα μόνο την σκοτεινή πλευρά της ζωής…

Δίνετε φως στα σκοτάδια; Στην εγκατάλειψη; Κρύβουν ιστορίες; Πείτε μας, πώς καταλήξατε εκεί και γιατί; Δ. Κ.: Δίνω φως στις πλευρές και τα σημεία που οι άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει. Σίγουρα κάτι κρύβεται πίσω από ένα παρατημένο μέρος. Κατέληξα εκεί γιατί με συναρπάζει το μυστήριο.

Κατά τη γνώμη σας, υπάρχουν αγαπημένα θέματα για κάθε φωτογράφο; Εσείς ξεχωρίζετε κάποιο; Τι ήταν το τελευταίο πράγμα που αποθανατίστηκε με το φακό σας και σας έκανε εντύπωση;

Δ. Κ.: Εννοείται ότι υπάρχουν και είναι ανάλογα με την αντίληψη και την ικανότητα να τα συνθέσει αυτά στο τελικό κάδρο. Είναι θέμα καθαρά υποκειμενικό και εξαρτάται πάντα από αυτά που βλέπεις μπροστά σου και την φαντασία που έχεις. Δεν θα ξεχώριζα κανένα κάδρο μου, γιατί το καθένα κρύβει κάποια ιστορία πίσω του. Αυτή τη στιγμή, μπορεί να είναι η εγκατάλειψη, κάποια άλλη στιγμή, όμως, θα είναι κάτι άλλο. Ένα από τα τελευταία θέματα που με άγγιξαν είναι η φωτογράφηση ενός εγκαταλελειμμένου νοσοκομείου που τα συναισθήματα και η ατμόσφαιρα ήταν όντως βαριά…

Η φωτογραφία θεωρώ ότι είναι ένα ακριβό χόμπι. Σας αποζημιώνει το αποτέλεσμα; Χρειάζεται να υπάρχει απαραίτητα ακριβός εξοπλισμός για να οδηγηθούμε στο καλύτερο αποτέλεσμα; Δ. Κ.: Δεν είναι ακριβό χόμπι, γιατί δεν χρειάζεται πάντα πολύ ακριβός εξοπλισμός. Η αντίληψη μετράει και η φαντασία που έχει ο καθένας. Στην αρχή, εξοπλίζεσαι με τα απαραίτητα και αφού καταλήξεις στο είδος που σε ενδιαφέρει, αποκτάς και τον ανάλογο εξοπλισμό σιγά σιγά. Το αποτέλεσμα οικονομικά σε αποζημιώνει αν το κυνηγήσεις, αλλά συναισθηματικά βγαίνεις πάντα κερδισμένος.

Ποιο είναι το πιο περίεργο και το πιο μακρινό μέρος που έχετε πάει για μια φωτογραφία; Δ. Κ.: Όταν αγαπάς τη δουλειά σου δεν έχεις περιορισμούς. Και όταν βρεις την κατάλληλη ευκαιρία αποδράς, έστω και για λίγο, σε διάφορα παράξενα μέρη, αρκετά μακριά από το σπίτι σου, ακόμη και από την χώρα σου. Δεν θα κατονομάσω κάτι, γιατί έχω πάει σε πολλά μέρη εκτός έδρας. Τι αισθάνεστε όταν ακούγεται ο ήχος του “κλείστρου”; Δ. Κ.: Ηδονή… Τελικά, ψηφιακή ή αναλογική φωτογραφία; Ή κάτι ανάμεσα και γιατί; Δ. Κ.: Συνδυασμός και των δύο, θα έλεγα. Γιατί το ένα είναι αλληλένδετο με το άλλο.

Πού μπορεί κανείς να βρει τη δουλειά σας και περισσότερες πληροφορίες για σας; Δ. Κ.: Στο προσωπικό μου blog και στην σελίδα μου στο facebook.

Κλείνοντας, θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας μια συμβουλή για όσους αγαπούν τη φωτογραφία και δεν ξέρουν από πού να αρχίσουν; Δ. Κ.: Να ξεκινήσουν με τη σύνθεση κάδρων και να πειραματιστούν αρκετά, ώστε να δουν αν όντως πραγματικά θέλουν να ακολουθήσουν κάτι τέτοιο. Αν ναι, τότε να προχωρήσουν στην αγορά καλύτερου εξοπλισμού και στις σπουδές πάνω στην συγκεκριμένη τέχνη.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ Σαΐτα Ο Εκδοτικός οίκος Σαΐτα μας εντυπωσίασε με τη ζωντάνιά του, το όραμά του, την ποικίλη δράση του και την όρεξη για δημιουργία. Ας πετάξουμε μαζί τους στους αιθέρες μία γρήγορη Σαΐτοπεριήγηση για να γνωρίσουμε αυτής τη δημιουργική ομάδα που στόχο έχει την ουσιαστική αλληλεπίδραση μεταξύ εκδοτών, συγγραφέων και αναγνωστών μακριά από το κέρδος και τη εκμετάλλευση της πνευματικής ιδιοκτησίας.

Ο ισχυρός άνεμος της αγάπης για το βιβλίο, το γλυκό αεράκι της δημιουργικότητας, ο ζέφυρος της καινοτομίας, ο σιρόκος της φαντασίας, ο λεβάντες της επιμονής, ο γραίγος του οράματος, καθοδηγούν τη σαΐτα των Εκδόσεών μας. Σας καλούμε λοιπόν να αφήσετε τα βιβλία να πετάξουν ελεύθερα!

ΕΚΔΟΣΕΙΣ Σαΐτα website facebook issuu Pinterest Youtube info@saitapublications.gr

Η ιδέα ξεπήδησε τον Ιούλιο του 2012 με πρωταρχικό σκοπό τη δημιουργία ενός διαδικτυακού χώρου όπου τα έργα νέων συγγραφέων θα συνομιλούν άμεσα, δωρεάν και ελεύθερα με το αναγνωστικό κοινό. Μακριά από το κέρδος, την εκμετάλλευση και την εμπορευματοποίηση της πνευματικής ιδιοκτησίας, οι Εκδόσεις Σαΐτα επιδιώκουν να επαναπροσδιορίσουν τις σχέσεις Εκδότη-ΣυγγραφέαΑναγνώστη, καλλιεργώντας τον πραγματικό διάλογο, την αλληλεπίδραση και την ουσιαστική επικοινωνία του έργου με τον αναγνώστη δίχως προϋποθέσεις και περιορισμούς.

Όπως η πορεία της πτήσης μιας σαΐτας δεν μπορεί να προβλεφθεί και να προσδιοριστεί έτσι και η ιδέα για τη δημιουργία των Εκδόσεων Σαΐτα συνεχώς διαμορφώνεται και εμπλουτίζεται.

Σας καλούµε λοιπόν να αφήσετε τα βιβλία να πετάξουν ελεύθερα!

Στο δυναμικό των εκδόσεων Σαΐτα, αυτή τη στιγμή, ανήκουν οι: Ηρακλής Λαμπαδαρίου, Φιλόλογος, Δημιουργός Εκδόσεων Σαΐτα Ευρυδίκη Αμανατίδου, Συγγραφέας Αντωνία Αριστοδήμου, Καθηγήτρια, Μεταφράστρια Υπεύθυνη Τμήματος Επιμέλειας των Εκδόσεων Σαΐτα Δέσποινα Γεωργαντά, Φιλόλογος Γιάννης Ζέρβας, Μεταφραστής Εμμανουέλα Καμπουρίδου, Φιλόλογος Μίνως-Αθανάσιος Καρυωτάκης, Υπεύθυνος Τμήματος σελιδοποίησης των Εκδόσεων Σαΐτα Μαίρη Λαμπαδαρίου, Εικονογράφος Ηλιάνα Μανδρανή, Μεταφράστρια Τίνα Μοσχόβη, Καθηγήτρια Αγγλικής Γλώσσας, Μεταφράστρια, Υπεύθυνη Τμήματος Μετάφρασης των Εκδόσεων Σαΐτα Βίκυ Παναγιωτοπούλου, Μεταφράστρια Αντώνης Πανώρης, Μηχανικός Βιομηχανικού Αυτοματισμού Ευγενία Παπαϊωάννου, Ζωγράφος, Εικονογράφος, Σχεδιάστρια Απολλώνια Παραμυθιώτη, Ζωγράφος, Εικονογράφος Κυριακή Σαλβερίδου, Φιλόλογος, Επιμελήτρια εκδόσεων Εύα Σμυρλή-Bainbridge, Μεταφράστρια Μεταξία Τζημούλη, Μεταφράστρια Πάρις Χαραλαμπίδης, Εικονογράφος Κωνσταντίνα Χαρλαβάνη, Φιλόλογος

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Ποια ιστορία κρύβεται πίσω από την ίδρυση του εκδοτικού σας οίκου; Κάνατε όνειρα για την πορεία σας; Τι συναισθήματα σας έχει αφήσει όλο αυτό το ταξίδι ως σήμερα; Η ιστορία και το όραμα της Σαΐτας συνοψίζεται στη σύντομη φράσηπροτροπή: "Αφήστε τα βιβλία να πετάξουν ελεύθερα!" Ακριβώς για τον λόγο αυτό δημιουργήθηκε η πολύχρωμη σαΐτα των εκδόσεών μας ώστε να δώσει φτερά στα έργα δημιουργών που ενδιαφέρονται για την άμεση, δωρεάν και ελεύθερη αλληλεπίδρασή τους με τους συγγραφείς. Το ταξίδι συνεχίζεται και τα συναισθήματα μόνο θετικά μπορεί να είναι, ακόμη κι όταν αντιμετωπιζόμαστε ως ένας ακόμη εμπορικός εκδοτικός οίκος που ποτέ δεν φιλοδοξούμε να γίνουμε.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ Σαΐτα

Προωθείται η φιλαναγνωσία σε όσους ασχολούνται με τις εκδόσεις; Ποια στοιχεία είναι απαραίτητα για την επιτυχία του κάθε εκδοτικού; Η προώθηση της φιλαναγνωσίας είναι στο επίκεντρο όλων των ενεργειών μας και προσπαθούμε με διάφορους τρόπους να μοιραστούμε τα οφέλη της κυρίως με τους χρήστες του διαδικτύου καθώς όλα μας τα βιβλία είναι ψηφιακά, είτε ως ebook είτε ως εφαρμογές Android. Το πιο σημαντικό στοιχείο στο όμορφο ταξίδι της Σαΐτας είναι ο σεβασμός του πνευματικού μόχθου του συγγραφέα. Πρακτικά, αυτό σημαίνει πως ο συγγραφέας παραμένει ο κάτοχος του περιουσιακού δικαιώματος του έργου του, είναι ελεύθερος να επιλέξει την άδεια με την οποία θα διανεμηθεί στους αναγνώστες και μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να ενημερωθεί για τα ακριβή στατιστικά (κατεβάσματα) που έχει το βιβλίο του. Επίσης, έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε όλα τα στάδια σχεδιασμού του βιβλίου του, κάτι που θεωρούμε αυτονόητο αλλά δεν φαίνεται πλέον να είναι.

Πέρα από τα βιβλία σας, ποιων εκδόσεων τα βιβλία θα βρει κάποιος στη βιβλιοθήκη σας; Πόσο βελτιώνει την καλή εκδοτική λειτουργία ο υγιής ανταγωνισμός; Καθώς είμαστε ένας ανοικτός, ψηφιακός, μη εμπορικός εκδοτικός οίκος, δεν παίζει κανένα ρόλο το στοιχείο του κέρδους, του ανταγωνισμού και των κανόνων της αγοράς και του Marketing. Επομένως, δεν έχουμε ανταγωνιστές και δεν είμαστε και ανταγωνιστές για κανέναν άλλο εκδοτικό οίκο. Στην ιστοσελίδα μας μπορεί να βρει κάποιος αποκλειστικά βιβλία που έχουμε εκδώσει φροντίζοντας πάντα με τη βοήθεια εθελοντών συνεργατών μας για όλα τα στάδια του σχεδιασμού τους. Ξεχωρίζετε κάποια συνεργασία που σας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις; Ποια η σχέση σας με τους καταξιωμένους, αλλά και τους πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς; Κάθε συνεργασία αφήνει το δικό της χρώμα, το δικό της αποτύπωμα πάνω στη σαΐτα των εκδόσεών μας, κάνοντας τα φτερά της ομορφότερα και καλύτερα. Η πρόταση συνεργασίας μας απευθύνεται τόσο σε καταξιωμένους συγγραφείς όσο και σε πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς, οι οποίοι αποτελούν και την πλειοψηφία των συγγραφέων με τους οποίους έχουμε μέχρι στιγμής συνεργαστεί.

Κάθε συνεργασία αφήνει το δικό της χρώμα, το δικό της αποτύπωμα πάνω στη σαΐτα των εκδόσεών μας, κάνοντας τα φτερά της ομορφότερα και καλύτερα. Με ποια ευχή στο αναγνωστικό σας κοινό και τους φίλους του site των Θεματοφυλάκων Λόγω Τεχνών θέλετε να κλείσουμε; Με την ευχή και την ελπίδα να μη σταματήσουν ποτέ να ταξιδεύουν και να ονειρεύονται μέσα από τις σελίδες λογοτεχνικών μυστικών, είτε αυτές είναι έντυπες είτε ψηφιακές.

Οι Εκδόσεις Σαΐτα δεν είναι εμπορικός Εκδοτικός Οίκος, δεν έχει κέρδος κι ούτε αποβλέπει σ’ αυτό. Όλες οι υπηρεσίες μας παρέχονται δωρεάν. Ο συγγραφέας δεν επιβαρύνεται με κανένα κόστος, ούτε πριν, ούτε κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού του βιβλίου, ούτε μετά την έκδοση του έργου του.

Νίκος Τουμαράς

Φυσιογνωμία: Αλλοιωμένη αλήθεια

Στέλιος Κατσελίδης

Ο Ιάσονας γίνεται φαινομενικά το πρόσωπο του Πέτρου και κανείς δεν παρατηρεί τη διαφορά. Ζει παριστάνοντας τη ζωή του και δεν φαίνεται κάποιος να παρεξηγείται, να υποπτεύεται την αλλαγή αυτή. Η μεταβατική φάση της εφηβείας λειτουργεί ευεργετικά προς αυτό το σχέδιο, καθώς, όποιες αλλαγές εμφανίζονται, ερμηνεύονται ως φυσιολογικές από την οικογένεια και τους συμμαθητές του.

Δύο πρόσωπα, δύο ήρωες μικρής ηλικίας εξομολογούνται τις βαθύτερες ανησυχίες τους, τις ενοχές που νιώθουν και καταφέρνουν να δημιουργήσουν αλλοιωμένες φυσιογνωμίες για να παρουσιάζουν προς τα έξω έναν ψεύτικο, συγκροτημένο εαυτό. Ο Πέτρος και ο Ιάσονας καταστρώνουν μια πλάνη, ένα σχέδιο αλλαγής ρόλων με ιδιαίτερη επιτυχία, παρά τις δυσκολίες.

Η διάθεση και η περίσσεια όρεξη που δείχνουν οι δύο πρωταγωνιστές για να εκτελέσουν με ακρίβεια αυτή την αλλαγή προσώπων κρύβει τα πραγματικά κίνητρα μιας τέτοιας, ιδιόμορφης πράξης. Αποξενωμένοι και οι δύο, φοβισμένοι να μιλήσουν, έχουν χάσει κάθε δίαυλο επικοινωνίας. Γύρω από τον Πέτρο, στήνεται η πλοκή και φανερώνονται βαθμιαία οι ενοχές που νιώθει από ένα έγκλημα που έζησε, αλλά ντρέπεται να μαρτυρήσει.

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ

Από το παρελθόν πηγάζουν οι ενοχές και οι φοβίες του και τελικά το παρελθόν διαμορφώνει το παρόν, καθορίζει τις πράξεις του ως σήμερα. Ακολουθώντας το ύφος αστυνομικής ιστορίας, ο Πέτρος μοιάζει πρόθυμος να αναζητήσει τα κίνητρα μιας δολοφονίας και να τιμωρήσει αυτούς που φταίνε, αυτούς που θα μπορούσαν με τη στάση τους να αποτρέψουν μια δολοφονία Σε αυτό το μοναχικό δρόμο, για να βρει την εσωτερική δύναμη να ξεκινήσει, σκαρφίζεται το παραπάνω σχέδιο παραπλάνησης με σκοπό να μην τον εμποδίζει κανείς. Η χροιά του εγκλήματος, όμως, και τα ξεσπάσματα των διακυμάνσεων της ψυχής του θα τον εγκλωβίσουν. Χάνει τον προσανατολισμό του, αυτοκαταστροφικά μεταλλάσσεται και από διακριτικός και ήσυχος αποκτά έναν βίαιο και απότομο εαυτό που δεν μπορεί να ελέγξει. Η σεξουαλική φύση του εγκλήματος επηρεάζει καταλυτικά τον πρωταγωνιστή και σίγουρα οι γνωριμίες που κάνει τον οδηγούν στα λάθος μονοπάτια.

Συνέντευξη: Βασιλική Μπούζα

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Το να αποδίδεις με λέξεις όσα αντιλαμβάνεσαι, νιώθεις, σκέπτεσαι ή φαντάζεσαι έχει μια ιδαίτερη μαγεία και τουλάχιστον εμένα με προκαλούσε πάντα να το επιχειρήσω.

AΙΘΕΡΙΑ

Τι σημαίνει για εσάς συγγραφή και από πού αντλείτε τα ερεθίσματά σας;

Αιθερία: Από τη μια, στους φίλους και στις φίλες ομοιοπαθείς θα ήθελα να πω να αγαπήσουν τη σκλήρυνση, να την γνωρίσουν και να πορευθούν Αιθερία: Κι εγώ χαιρετώ με τη σειρά στη ζωή τους μαζί της χωρίς φόβο. μου εσάς και τους αναγνώστες σας Όσο κι αν αυτό ακούγεται περίεργο, και σας ευχαριστώ για την τιμή να με η νόσος είναι μια ευκαιρία να προσκαλέσετε στον ιστότοπό σας. Η γνωρίσουμε το σώμα μας και την συγγραφή για μένα σημαίνει ζωή και ψυχή μας σε βάθος. Όσο η ψυχή είναι η ανάσα τής ψυχής μου. Ο μας είναι άγνωστη σε μας και γραπτός λόγος με γοήτευε από μικρό μπερδεμένη μαλλιοκούβαρα η νόσος παιδί. Το να αποδίδεις με λέξεις όσα έχει ώσεις. Μόλις ησυχάσουμε, αντιλαμβάνεσαι, νιώθεις, σκέπτεσαι ή ικανοποιήσουμε τον εαυτό μας και φαντάζεσαι έχει μια ιδιαίτερη μαγεία τού δώσουμε τη χαρά που του λείπει και τουλάχιστον εμένα με προκαλούσε καταπραϋνεται και κοιμάται. Από την πάντα να το επιχειρήσω. Όσο για τα άλλη, σε όσους βρίσκονται δίπλα ερεθίσματα μου τα αντλώ από τα δικά σ΄έναν σκληρυντικό θέλω να πω ότι μου βιώματα, αλλά και από τα καλό θα ήταν πρώτα να μάθουν για βιώματα των άλλων. Αυτοί οι άλλοι την ασθένεια, είτε διαβάζοντας γι είναι είτε τής εποχής μου, είτε μιας αυτήν είτε ερχόμενοι σε επαφή με άλλης, των οποίων η ιστορία φτάνει τους διαφόρους Συλλόγους που σε μένα και την πλάθω με την υπάρχουν. Ύστερα, να μην φαντασία μου. συμπεριφέρονται στον ασθενή σαν ασθενή, παρά σαν αυτόν που έχασε Β.Μ: Τι θα θέλατε να πείτε στους τη χαρά του και μέχρι να την βρει ασθενείς με σκλήρυνση κατά είναι αναγκασμένος να ζει με πλάκας αλλά και σε όλους εμάς λαβωμένο το νευρικό σύστημα και που: είτε βιώνουμε μαζί τους τα όλα τα παρεπόμενα. Τέλος, θα βήματα των θεραπειών τους, είτε μπορούσαν να τον βοηθήσουν να κάποιοι από μας δεν είμαστε ορθά βρει αυτή τη χαρά, που δεν είναι πληροφορημένοι για την ασθένεια; τίποτε άλλο παρά η σύνδεση με τον εαυτό του και τα θέλω του, κι έτσι να επουλωθούν οι λαβωματιές.

ΑΙΘΕΡΙΑ

Πιστεύω ότι σ΄ένα αυτάνοσο νόσημα η αυτοϊαση δεν είναι κάτι αδύνατον, εφόσον επιτευχθεί η ψυχική ισορροπία.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Β.Μ: Θα παρομοίαζα το συγγραφικό έργο, με ψυχογράφημα, μιας που εκθέτει ανείπωτες σκέψεις και ψυχολογικές μεταπτώσεις σε συνάρτηση με τις καταστάσεις που αντιμετωπίζει η Αιθερία. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος που βίωσε «τόσα» και μέρα με τη μέρα να νιώθει τα άκρα του δύσκαμπτα να μείνει «βράχος»; Ύστερα από ένα μακρύ ταξίδι εμπειριών, η πρωταγωνίστρια βρίσκει τον γαλήνιο «δρόμο» προς την κάθαρση;

Αιθερία: Είναι πολύ δύσκολο για έναν άνθρωπο που του χτυπά η σκλήρυνση το σώμα να μείνει “βράχος”. Χάνει κάθε ελπίδα και διάθεση για ζωή και ναυαγεί στον ωκεανό τής κόπωσης, τής αστάθειας και του μουδιάσματος. Η ηρωίδα κάποια στιγμή αποφασίζει να συμφιλιωθεί με την ασθένεια, να τη γνωρίσει και να την αποδεχθεί. Εντοπίζει φόβους και πανικούς και ξεκινά την πορεία στους μέσα της δρόμους για να βρει την αχίλλειο πτέρνα τής ψυχής της. Είναι μια πορεία στα σκοτεινά, όπου εντοπίζει καθηλώσεις και ανοίγει πόρτες και παράθυρα να μπει φως και αέρας. Εκεί κάπου βρίσκει κατάχαμα και τον πιτσιρικά εαυτό της να κλαίει ακόμη για τη χαρά που του πήραν, του σκουπίζει τα μάτια και τον παίρνει αγκαλιά. Ξεκινά μαζί του το ταξίδι για το παιδικό της όνειρο που ήταν ξεχασμένο πιο κει και το βρήκε. Έχει καθαρθεί κι έχει βγει στον δρόμο τής εσωτερικής γαλήνης.

ΑΙΘΕΡΙΑ Β.Μ: Στο κείμενο θίγονται οι διαπροσωπικές ανθρώπινες σχέσεις. Κατά πόσο τα θέλω μας «υποκύπτουν» στα θέλω των άλλων; Πώς συμβάλει η «χειραγώγηση» της παιδικής ηλικίας και η διαμόρφωση προσωπικότητας στην ενήλικη αντιμετώπιση της «παγιωμένης» καθημερινότητας; Αιθερία: Όλοι έχουμε μάθει από τη μικρή μας ηλικία να υποκύπτουμε στα θέλω των άλλων. Και μάλιστα έχουμε συνηθίσει να το κάνουμε αυτό τόσο καλά που έχουμε ξεχάσει τα δικά μας θέλω. Και το χειρότερο όλων είναι ότι έχουμε μπερδευτεί και αυτά των άλλων τα έχουμε θεωρήσει ότι είναι δικά μας.

Έτσι είμαστε σ΄ένα διαρκές άγχος και απορούμε γιατί νιώθουμε ότι βιώνουμε τη ζωή μας σαν κάτι ξένο για μας. Η χειραγώση της παιδικής ηλικίας προκαλεί καθηλώσεις και αδυναμία αναγνώρισης κι έκφρασης των συναισθημάτων. Όταν ένα παιδί δεν μάθει να διακρίνει αυτό που νιώθει στην ψυχούλα του και συνάμα φοβάται να το εκφράσει και το θάβει μέσα του και κάνει ό,τι η μάνα τού ζητά, γιατί θέλει την αποδοχή της, τότε ως ενήλικας θα αντιμετωπίσει την καθημερινότητα με τον ίδιο τρόπο. Σε όλες του τις σχέσεις θα επαναλαμβάνει το μάθημα που έμαθε. Τα συναισθήματα θα είναι ένα αξεδιάλυτο κουβάρι που θάβεται για χάρη τής αποδοχής, όλα θα γίνονται για τα θέλω των άλλων, η αυτοεκτίμηση θα είναι μηδενική, ο εαυτός θα είναι ο άγνωστος και η κατάθλιψη θα καμαρώνει στο πέτο σαν καλοσιδερωμένο μαντήλι. Η χειραγώση της παιδικής ηλικίας προκαλεί καθηλώσεις και αδυναμία αναγνώρισης κι έκφρασης των συναισθημάτων.

Για να είναι κάποιος αλληλέγγυος και να έχει τη δύναμη να συμπαρίσταται πρέπει να αντέχει τις δύσκολες καταστάσεις. Ο κοινωνικός περίγυρος έχει τις δικές του φοβίες και τους δικούς του πανικούς. Προσηλωμένος στη δική του ζωή και στα προβλήματα της ένα άτομο άρρωστο, σκληρυντικό, καταθλιπτικό, καρκινοπαθές, ή αυτό που είναι σ΄έναν κακό ή ζει έναν διαλυμένο γάμο αρνείται να το δει. Στην πρώτη περίπτωση ίσως φοβάται την αρρώστεια, που μυρίζει θάνατο, κι αισθάνεται να τον απειλεί. Στη δεύτερη ίσως τρομάζει από τη δυσλειτουργία ή τη διάλυση ενός βασικού κοινωνικού θεσμού. Πιθανόν να καθρεφτίζει σ’ αυτές και τη δική του πραγματικότητα που δεν τολμά να αντιμετωπίσει. Οι άνθρωποι που συμπονούν είναι αυτοί που έχουν βιώσει είτε οι ίδιοι είτε η οικογένεια τους παρόμοιους πόνους και κατανοούν τη δυσχερή θέση στην οποία βρίσκεται ο άλλος. Ακόμη είναι και αυτοί που διαθέτουν το χάρισμα τής ενσυναίσθησης. Όσο για τον χρόνο, έμαθα πια να μην του δίνω αξία.

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη εδώ

SALMAN RUSHDIE

Η Αμερικανική Λογοτεχνία υπήρξε ανέκαθεν μετανάστης

παρουσία της σε πολλούς τομείς της παγκόσμιας ιστορίας χωρίς, φυσικά, να αφήνει αδιάφορο το χώρο της λογοτεχνίας.

Πολλές φορές έχει χαρακτηριστεί ως η «Γη της Επαγγελίας», η γη των ευκαιριών, ο παράδεισος των τυχοδιωκτών και της προσωπικής αυτοπραγμάτωσης μέσω του μόχθου. Παρά τη μικρή της ιστορία από την εποχή που οι Ευρωπαίοι ανακάλυψαν εκείνο το κομμάτι ξηράς που διαχωρίζει δυο ωκεανούς, η Αμερική με την ταραχώδη της ζωή κατάφερε να κάνει αισθητή την

Η αμερικανική λογοτεχνία έχει μια απόχρωση από τα παραμύθια της γιαγιάς, εκείνα που λέγονται με ένα φλιτζάνι αχνιστή σοκολάτα μπροστά από το τζάκι που σιγοκαίει σαν ο ουρανός νυχτώσει και φέρει τη μυρωδιά της ναφθαλίνης και τη νοσταλγία της εξερεύνησης μιας αχανούς έκτασης γης.

Επιμέλεια: Μαρία Μακροβασίλη Ξετυλίγεται σαν το μίτο της Αριάδνης ανά τους αιώνες και εξιστορεί τα γεγονότα του τόπου από τότε που το δυτικό στοιχείο προσπαθούσε να εδραιωθεί στην Αμερική, όταν ο John Smith αντίκρισε για πρώτη φορά τη Pocahontas στο Jamestown ή όταν οι Πουριτανοί ξεκινώντας από το Πλύμουθ της Αγγλίας εγκατέστησαν την πρώτη τους αποικία στη Νέα Γη οραματιζόμενοι να χτίσουν «μια πόλη πάνω στο λόφο». Ιστορικά γεγονότα, κινήματα και ιδέες σημάδεψαν την ανακαλυφθείσα ήπειρο και θαρρείς φωτογραφήθηκαν μέσω της λογοτεχνίας. Η Αμερικανική Επανάσταση, όπως καταγράφηκε μέσω των φυλλαδίων του Thomas Paine, ο Διαφωτισμός του Benjamin Franklin, ο Ρομαντισμός του Ralph Waldo Emerson, του Henry David Thoreau, του Walt Whitman, της Emily Dickinson, του Edgar Allan Poe, του Nathaniel Hawthorne,του Herman Melville, ο Εμφύλιος Πόλεμος που γέννησε το ρεαλισμό του Mark Twain, του Henry James και το νατουραλισμό του Jack London, ο μοντερνισμός που σηματοδότησε την εποχή ανάμεσα στους δύο ζοφερούς πολέμους του 20ου αιώνα, όπως εκφράστηκε μέσω του Scott Fitzgerald, Ernest Hemingway, William Faulkner, o μεταμοντερνισμός του Saul Bellow, του Νorman Mailer που τοποθέτησε ένα μεγάλο ερωτηματικό στις αξίες κάθε εποχής, για να αναφερθούμε μονάχα σε μερικούς από την πληθώρα των συγγραφέων, αποτελούν τη μία όψη της αμερικανικής λογοτεχνίας. Διότι υπάρχει και η άλλη όψη, εκείνη που επηρέασε βαθύτατα την παγκόσμια λογοτεχνία μέσω των αντιπροσώπων της. Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ

Φιλενάδα φουντουκιά μου Αγγελική Βαρελλά

Αγγελίνα Παπαθανασίου

Το βιβλίο της συγγραφέως Αγγελικής Βαρελλά «Φιλενάδα Φουντουκιά μου», τιμήθηκε με τον έπαινο Janusz Korczak το 1985 στη Πολωνία. Είχε επιλεγεί από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου για να εκπροσωπήσει τη Χώρα μας στον διεθνή διαγωνισμό παιδικού βιβλίου, που οργανώνει κάθε δυο χρόνια το Πολωνικό τμήμα της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα (ΙΒΒΥ) στη μνήμη του ανθρωπιστή και παιδαγωγού Janusz Korczak. Μια άγρια φουντουκιά φύτρωσε σε μια γκρίζα γειτονιά της Αθήνας. Ήταν το μοναδικό δέντρο της γειτονιάς, αφού παντού ξεφύτρωναν πολυκατοικίες, η μια πίσω από την άλλη. Τα παιδιά της γειτονιάς δέθηκαν με αυτό το δέντρο. Ιδιαίτερα ο Δώρος, που σκαρφάλωνε πάνω της, διάβαζε βιβλία, έπαιζε μουσική. Ήταν η φιλενάδα του αυτό το δέντρο. Μια μέρα, όμως...

Δείτε το άρθρο εδώ

Όχι, δεν φταίνε αυτά που δε γνωρίζουν ότι τα δέντρα έχουν ψυχή, πως είναι όμορφο να σκαρφαλώνεις πάνω τους και να βλέπεις το κόσμο από ψηλά. Είναι όμορφο να αφήνουμε κάτω από τα δέντρα ψωμί για να χορταίνουν τα πουλιά ή κάποια άλλα ζώα. Είναι υπέροχο όλοι οι άνθρωποι μαζί να αγωνίζονται για να πετύχουν ένα σκοπό.

ήρθαν δυο μηχανικοί κι άρχισαν να μετρούν το χώρο γύρω από τη φουντουκιά. Θα έχτιζαν κι άλλη μια πολυκατοικία και το δέντρο ήταν εμπόδιο στα σχέδια τους. Έτσι αποφάσισαν να την ξεφορτωθούν, ξηλώνοντάς την… Σαν είδε ένα παιδί της γειτονιάς τη μπουλντόζα να καταφτάνει για να ξεκινήσει το γκρέμισμα, έτρεξε να ειδοποιήσει και τα υπόλοιπα παιδιά. Και τότε μαζεύτηκαν όλοι οι γείτονες, όλα τα παιδιά, ακόμα και δημοσιογράφοι και……

Διαβάζοντας το συγκεκριμένο βιβλίο, τα παιδιά θα γνωρίσουν έναν κόσμο που δυστυχώς τους είναι άγνωστος.

Υπάρχουν πολλές ποικιλίες φουντουκιάς, όπως υπάρχουν και πολλές «ποικιλίες ανθρώπων». Άνθρωποι αδιάφοροι, αναίσθητοι, χωρίς ανθρωπιά. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που αγωνίζονται και προσπαθούν για αυτά που πιστεύουν ότι είναι σωστά. Είναι αυτοί που νοιάζονται για τους ανθρώπους και τα ζώα που βρίσκονται γύρω τους. Δεν σκέφτονται μόνο το συμφέρον τους. Από τέτοιους ανθρώπους έχουμε ανάγκη, για να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο για τα παιδιά μας.

ΜΑΡΙΑ ΓΡΑΜΜΕΝΟΥ

Όλα είναι κύκλος Φαίη Ρέμπελου Ένα βιβλίο που απευθύνεται σε εφήβους, αλλά και σε ενήλικες που έχουν παιδιά. Οι ιστορίες του γεμίζουν με εικόνες το μυαλό , προβληματίζουν και στέλνουν πολλά μηνύματα στα παιδιά. Διαφορετικές μεταξύ τους , άλλες με αφηγηματικό λόγο και άλλες σε μορφή διαλόγου σε κάνουν να σκεφτείς το νόημα που αφήνει η καθεμιά.

1η Ιστορία Πραγματεύεται τη ζωή, κάτω από την επιφάνεια της γης, ενός εφήβου που το όνειρό του είναι να ανεβεί στον «επάνω κόσμο». 2η Ιστορία Πώς βλέπει την ζωή του ένας πλάτανος ; Πώς μπορεί να συνυπάρξει με ανθρώπους που αγαπούν τα δέντρα και τη φύση και με αυτούς που θέλουν να τα καταστρέψουν ; Υπάρχει φιλία, άραγε, ανάμεσα σε έναν αετό και ένα πλάτανο;

Δείτε το άρθρο εδώ

3η Ιστορία Το διάλογο ενός ζευγαριού που βρίσκεται σε απόγνωση και ποιες επιπτώσεις μπορεί να έχει στα παιδιά του, διαβάζουμε με ενδιαφέρον σε αυτήν την ιστορία. Πώς νιώθουν οι γονείς που έχουν φέρει σε αυτό τον κόσμο δυο παιδιά και θέλουν να τα μεγαλώσουν σωστά; 4η Ιστορία Ένα θεατρικό –παραμύθι, με πρωταγωνιστές μια αυτοκράτειρα και έναν γητευτή. Προβληματισμοί και γεγονότα που παρουσιάζουν με επιτυχία την εποχή εκείνη.

Τέλος, ο αναγνώστης βγάζει τα συμπεράσματά του μέσα από αυτό το έργο και έχει ολοκληρωμένη εικόνα, όσον αφορά την τοποθέτηση της συγγραφέως στα πράγματα.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Πώς ένας στρατιωτικός, όπως εσείς, αποφασίζει να ασχοληθεί με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων; Π.Δ. Σας ευχαριστώ θερμά για αυτή την υπέροχη φιλοξενία. Όλα έχουν να κάνουν με την αφετηρία και με τον σκοπό. Η αφετηρία είναι η ψυχή και ο σκοπός είναι η μετάδοση των θετικών μηνυμάτων στο Αύριο, που δεν είναι άλλο από τα παιδιά μας. Οπότε, το επάγγελμα του στρατιωτικού έχει πλήρη συνάρτηση με τη συγγραφή, αν σκεφτείτε πως ο ρόλος του στρατιωτικού, εν καιρώ ειρήνης, είναι αυτός της αλληλεγγύης και της προσφοράς στην κοινωνία μας, μέσα από θετικές παρεμβάσεις, όπως αυτή της συγγραφής παιδικών βιβλίων για καλό σκοπό. Στο βιβλίο σας «Η Μαγεμένη ευχή» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άνιμα, μιλάτε για την πραγματική αξία της ζωής. Στις μέρες μας δίνουμε αξία σε πράγματα που δεν έχουν μεγάλη σημασία και περιφρονούμε τα απλά, αλλά σημαντικά; Π.Δ. Με το παραμύθι μας αυτό θέλουμε να κάνουμε γνωστό τόσο

στους μικρούς μας φίλους, όσο και στους μεγαλύτερους, πως στη ζωή μας δεν είναι το παν η ύλη.

Οι αξίες και τα ιδανικά είναι αυτά τα οποία θα μας γεμίσουν με πλούτο την ψυχή και το πνεύμα μας. Μην ξεχνάμε πως η οικονομική κρίση που βιώνουμε ως κοινωνία είναι τα απόνερα της πτώχευσης στις πνευματικές αξίες και τα ιδανικά. Θα πρέπει, λοιπόν, να ξαναγνωριστούμε μεταξύ μας και ξαναβάλουμε τα πράγματα σε μια άλλη βάση. Ας δώσουμε, λοιπόν, στα παιδιά μας να καταλάβουν πως όλα ξεκινούν από τον Άνθρωπο και όλα καταλήγουν σε αυτόν. Ευτυχισμένος, αυτός ο οποίος έχει σε πλήρη αρμονία την ψυχή του με το πνεύμα του. Μπορούμε να τα καταφέρουμε, αρκεί να το θελήσουμε!

Ένα βιβλίο που αγαπήθηκε πολύ είναι «Ο μπαμπάς μου ο ήρωάς μου» από την Ελληνοεκδοτική. Στο βιβλίο αυτό, θίγετε το θέμα της υιοθεσίας. Τι μήνυμα, θέλετε να περάσετε στους μικρούς αναγνώστες σας; Π.Δ. Πρόκειται για μια συναρπαστική ιστορία για τη φιλία, την αποδοχή της διαφορετικότητας, την αξία των οικογενειακών δεσμών και την πατρική αγάπη. Με το βιβλίο αυτό, θέλησα να κάνω σαφές πως γονιός δεν είναι απαραίτητα όποιος γεννά παιδιά, αλλά εκείνος που συνειδητά ζει για τα παιδιά του. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που το βιβλίο μου «Ο μπαμπάς μου… ο ήρωάς μου» από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική, πρόσφατα αναδείχτηκε από το κοινό στα 10 καλύτερα παιδικά βιβλία της κατηγορίας ΠΑΙΔΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ των φετινών Βραβείων Βιβλίου που διοργάνωσε γνωστή αλυσίδα καταστημάτων που δρα στο χώρο του βιβλίου. Μέρος των εσόδων από τα βιβλία σας, διατίθεται σε οργανισμούς, ιδρύματα κλπ. \Πιστεύετε ότι η αλληλεγγύη μπορεί να γίνει ο σπόρος για να ανθίσει και πάλι η ανθρωπιά στη κοινωνία μας; Π.Δ. Οφείλουμε όλοι μας, όταν πρόκειται για τα παιδιά, να τοποθετούμε το μικρό λιθαράκι, προσφορά που μας αναλογεί. Είναι χρέος μας στο «ΑΥΡΙΟ». Φιλοσοφία μου είναι η όποια αμοιβή της έμπνευσης, να επιστρέφεται στο κίνητρο που δεν είναι άλλο από τα παιδιά, εκείνα που μας έχουν πραγματικά ανάγκη. Έτσι, λοιπόν, με χαρά, μέσα από τα βιβλία μας, βάζουμε το δικό μας λιθαράκι προσφοράς. «Ο μπαμπάς μου ….ο ήρωάς μου» στηρίζει τον Σύλλογο Γονιών Παιδιών με νεοπλασματική ασθένεια ΦΛΟΓΑ, προσφέροντας 2 ευρώ με την αγορά κάθε βιβλίου υπέρ της εκστρατείας καταπολέμησης του παιδικού καρκίνου. Επίσης «Το Μυστικό της Γαλέρας» στηρίζει τον Σύλλογο Γονιών Παιδιών με Νεοπλασματική ασθένεια «ΛΑΜΨΗ» στη Βόρεια Ελλάδα, προσφέροντας 1 ευρώ με την αγορά κάθε βιβλίου για τον ίδιο σκοπό.

Φιλοσοφία μου είναι η όποια αμοιβή της έμπνευσης, να επιστρέφεται στο κίνητρο που δεν είναι άλλο από τα παιδιά, εκείνα που μας έχουν πραγματικά ανάγκη.

Μετά από μια δύσκολη μέρα με πίεση, αρκετό τρέξιμο, τι είναι αυτό που σας ξεκουράζει και σας δίνει δύναμη να συνεχίσετε;

Το τελευταίο σας βιβλίο «Το μυστικό της γαλέρας» είναι ένα παραμύθι που βασίζεται σε αληθινή ιστορία με πειρατές. Θα κάνουν τα παιδιά λοιπόν ένα Π.Δ. Το χαμόγελο των αγαπημένων ταξίδι πίσω στο χρόνο, την εποχή μου προσώπων!!! Το χαμόγελο των των κουρσάρων; ανθρώπων που αγαπούμε και μας αγαπούν είναι η καλύτερη Π.Δ. Πρόκειται για μια μοναδική γομολάστιχα για όλα τα λανθασμένα πειρατική ιστορία που συνδέει το φορτία που βαραίνουν τη ψυχή μας. παρόν με το παρελθόν. Μια περιπέτεια, ένα παραμύθι Τι μπορεί να σας δώσει έμπνευση εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα για τη δημιουργία μιας ιστορίας; που συνέβησαν στις θάλασσες μας μια άλλη εποχή. Αφού λοιπόν τα Π.Δ. Τα πιο απλά πράγματα, ένα παιδιά μας αγαπούν τους πειρατές, ζευγάρι παπούτσια μέχρι ένα μολύβι ή ας γνωρίσουν και τη πλούσια δράση μια γόμα. Τα σημαντικά για μένα είναι των Ελλήνων πειρατών και τα θετικά μηνύματα που πρέπει να συγκεκριμένα του Ιωάννη Καψή, του δοθούν μέσα από τα απλά βασιλιά της Μήλου. αντικείμενα.

Η κόρη σας και η σύζυγός σας να υποθέσω ότι είναι οι πρώτες αναγνώστριες των κειμένων σας. Π.Δ. Φυσικά και δεν είναι λίγες οι φορές που οι παρεμβάσεις τους ήταν καταλυτικές. Σε λίγο καιρό θα κυκλοφορήσει από την Ελληνοεκδοτική ένα νέο βιβλίο σας. Θα θέλατε να μας δώσετε μια μικρή ιδέα, για το τι να περιμένουμε; Π.Δ. Η διατροφή ως θεματική ενότητα αποτελεί έναν από τους κεντρικούς εκπαιδευτικούς στόχους, τόσο στην προσχολική ηλικία, όσο και στις πρώτες τάξεις της υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Άλλωστε, ζούμε στη χώρα με τα υψηλότερα ποσοστά παχυσαρκίας στην Ε.Ε. στον ανήλικο πληθυσμό, γεγονός που συνδέεται με τις σύγχρονες διατροφικές συνήθειες. Πληθώρα ερευνών, καταδεικνύουν συνεχώς ότι ο ρόλος της οικογένειας στη διατροφική διαπαιδαγώγηση των παιδιών είναι ζωτικής σημασίας, καθώς αυτή αποτελεί το σημαντικότερο πρότυπο προς μίμηση.

Στο νέο μου βιβλίο, τη δράση αναλαμβάνουν τα φρούτα! Η Αγνή αγαπάει πολύ τα γλυκά και δεν τρώει ποτέ φρούτα. Μια μέρα τα φρούτα κάνουν συμβούλιο και αποφασίζουν να βάλουν σε εφαρμογή το σχέδιο τους για να σώσουν την υγεία της που βρίσκεται σε κίνδυνο. Πώς, όμως, θα κατορθώσουν να πείσουν τη μικρή Αγνή να αλλάξει γνώμη και να αγαπήσει τα φρούτα; Μια γευστική ιστορία που με διασκεδαστικό τρόπο μαθαίνει στους μικρούς μας αναγνώστες να ξεχωρίζουν τις ωφέλιμες από τις βλαβερές τροφές για τον ανθρώπινο οργανισμό και τις συνέπειες της κακής διατροφής στην υγεία τους.

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη εδώ

HEROES by Ilias Tsiaras

COMICS για ΜΕΓΑΛΑ παιδιά

Αυτή τη φορά είπα να πρωτοτυπήσω και να αφήσουμε για λίγο στην άκρη τους υπερήρωες, τις πολύχρωμες στολές, τις μπέρτες που ανεμίζουν και τα παράξενα γκατζετάκια και να ασχοληθούμε με τα λεγόμενα graphic novels, ή, όπως τα θεωρούν πολλοί, κόμιξ για ενήλικες. Κι όχι δεν αναφέρομαι σε πονηρά, ημίγυμνα σκετσάκια, αλλά στην επιτομή της 9ης Τέχνης, εκεί όπου το σεναριακό υπόβαθρο συναντά την καλλιτεχνική οπτικοποίηση και προκύπτει κάτι το πραγματικά υπέροχο, ίσως το απατηλό όνειρο κάθε αναγνώστη. Για ευκολία, και δική σας και δική μου, επέλεξα μερικά που κυκλοφορούν και στα ελληνικά, ή έστω κάποιο τεύχος τους, εάν πρόκειται για σειρά.

Δείτε ολόλκληρα τα άρθρα εδώ και εδώ

COMICS για ΜΕΓΑΛΑ παιδιά

The Sandman (εκδόσεις Anubis) Δε νομίζω πως υπάρχει παρόμοιο αφιέρωμα το οποίο να μην ξεκινά με το συγκεκριμένο graphic novel. Το magnus opus του σπουδαίου Neil Gaiman έχει χαρακτηρίσει μια ολόκληρη δεκαετία και έχει μυήσει εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, νέους και μη, στον πανέμορφο χώρο των comics.

V for Vendetta (εκδόσεις Anubis) Από τις ονειροπολήσεις ενός Βρετανού περνάμε στο πολιτικοποιημένο αριστούργημα ενός άλλου, του μοναδικού Alan Moore. Φαντάζομαι πως οι περισσότεροι έχετε δει την πολύ καλή ταινία του 2006, αλλά πόσοι ξέρατε πως πρόκειται για μεταφορά από κόμικ;

Maus (εκδόσεις Zoobus) Όλοι λίγο πολύ έχουμε ακούσει για το Ολοκαύτωμα και για τις θηριωδίες των Ναζί. Ο Art Spiegelman είχε τη φαεινή ιδέα αλλά και το θάρρος να μετατρέψει μια συνέντευξη του πατέρα του, επιζών του Άουσβιτς, σε κόμικ. Το ιδιαίτερο στο Maus είναι πως δεν οι χαρακτήρες δεν είναι άνθρωποι, αλλά ανθρωπόμορφα ζώα. Οι Εβραίοι παρουσιάζονται ως ποντίκια, οι Γερμανοί ως γάτες κτλ.

COMICS για ΜΕΓΑΛΑ παιδιά

Fables (εκδόσεις Anubis) Θα θέλατε να ζείτε σε μια πόλη στην οποία δήμαρχος θα ήταν η Χιονάτη και σερίφης ο Κακός Λύκος; Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να χαθείτε στις σελίδες του Fables και να περιπλανηθείτε σε μια Νέα Υόρκη λιγάκι διαφορετική από αυτή που γνωρίζουμε, αφού εκτός από τον συνηθισμένο της πληθυσμό, υπάρχει και μια ολόκληρη κοινότητα από ήρωες παραμυθιών.

Locke & Key (εκδόσεις Selini) Το Locke & Key είναι ένας στυλιζαρισμένος εφιάλτης που θα λατρέψουν οι φανς του horror, του new weird και οι θιασώτες του Lovecraft. Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από ένα παράξενο σπίτι που αποτελεί την πύλη για άλλες διαστάσεις.

The Sculptor (εκδόσεις Webcomics) Μέσα από τις 496 σελίδες του έργου του Scott McCloud (καμία σχέση με τον Highlander) παρακολουθούμε την τραγική ιστορία ενός γλύπτη που κάνει μια συμφωνία με τον Θάνατο, ώστε να του δώσει για 200 μέρες τη δύναμη να πλάθει οτιδήποτε ποθεί, με αντίτιμο φυσικά τη ζωή του.

COMICS για ΜΕΓΑΛΑ παιδιά

Logicomix (εκδόσεις Ίκαρος) Ο Απόστολος Δοξιάδης και ο Χρίστος Παπαδημητρίου ένωσαν τις δυνάμεις τους με τους εικαστικούς Αλέκο Παπαδάτο και Anni di Dona και δημιούργησαν μια συναρπαστική ιστορία που κυκλοφορεί ήδη σε δεκατέσσερις χώρες. Το σενάριο αποτελεί μια ωδή στον μαγικό κόσμο των μαθηματικών, καθώς ο αναγνώστης παρακολουθεί τη θεμελιακή αναζήτηση του διάσημου μαθηματικού και φιλοσόφου Bertrand Russel. Μέσα από τις σελίδες του, έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε μερικούς από τους σπουδαιότερους στοχαστές του περασμένου αιώνα και να αναρωτηθούμε μαζί τους για το νόημα της ζωής, αλλά και των μαθηματικών.

Είναι πιστεύω προφανές πως η συγκεκριμένη λίστα είναι ελλιπέστατη. Υπάρχουν πλέον άπειρες επιλογές, ακόμα και για αυτούς που θεωρούν πως είναι πολύ μεγάλοι για να διαβάσουν κόμιξ (ή όπως λένε κάποιοι, μικιμάου!).

Η ισχύς εν τη ενώσει Θα αναφερθούμε σε έναν από τους, πολυάριθμους ομολογουμένως, λόγους που μου αρέσουν τα κόμιξ: τις ομάδες. Αυτή η ποικιλομορφία των στολών, η πανδαισία των χρωμάτων, το πανδαιμόνιο των χαρακτήρων, τα –δυστυχώς ακόμα και σήμερα- πανταχού παρόντα ερωτικά πολύγωνα και πάνω από όλα ο πανζουρλισμός που επικρατεί στα δύσμοιρα καρέ που ασφυκτιούν προκειμένου να χωρέσουν μέσα όλα τα μέλη μιας πολυμελούς υπερηρωικής ομάδας, πραγματικά με μαγεύει (έφαγα ένα σκάλωμα με το γράμμα πι ή είναι η ιδέα μου;).

MARVEL

HEROES FAMILIES

Photo Gallery

Υµάς και Ηµάς ΕΚΦΡΑΣΤΕΙΤΕ

ΕΛΕΥΘΕΡΑ

Μία σελίδα για όλους: για όσους γράφουν ιστορίες και για όσους διαβάζουν ιστορίες...

Μοιραστείτε την ιστορία σας στους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών στο: info@thematofylakes.gr

Εγκαινιάσαμε αυτή τη σελίδα του site μας με μια ιστορία που γράφτηκε από ένα συγγραφικό δίδυμο: Έρση Λάβαρη και Νεκταρία Πουλτσίδη

ένα ε τ σ ά Διαβ σσμα! σπ από

ο να αφήνεις την χώρα σου, τον τόπο που μεγάλωσες, επειδή αδυνατεί πλέον να σε θρέψει, είναι ένα συναίσθημα ανατριχιαστικό, βάναυσο. Κι εκείνη ευχόταν να μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω, να απολαύσει τα παιδικά της χρόνια, την εφηβεία και τις σπουδές της πριν αναγκαστεί να επιβιβαστεί στο αεροπλάνο που την απομάκρυνε από μια πατρίδα χωρίς μέλλον. Θεωρούνταν οικονομική μετανάστης στην ηλικία των είκοσι τριών. Και όδευε ολομόναχη προς έναν τόπο που δεν γνώριζε, έναν τόπο όπου θα έπρεπε να χτίσει την ζωή της χωρίς βοήθεια. Η Οιώνη κατέβηκε από το αεροπλάνο και βάδισε αργά, ψηλαφίζοντας το καινούριο μέρος με το μπαστούνι της και κάνοντας κάποιες ολιγόλεπτες στάσεις. Αγκομαχώντας και ιδρώνοντας από την θερμότητα που εξέπεμπε λόγω τους άγχους της, τα ρούχα της κολλούσαν επάνω στο σώμα της παρά το κρύο. Η ταλαιπωρία του ταξιδιού και η αγωνία της την είχαν καταβάλει, ενώ το κερασάκι στην τούρτα ήταν το ψιλόβροχο που είχε αρχίσει να πέφτει. Στο επόμενο βήμα της γλίστρησαν τόσο το μπαστούνι της όσο και η ίδια, αλλά λίγο πριν χάσει την ισορροπία της άκουσε βήματα να σπεύδουν προς το μέρος της και μια βαθιά αντρική φωνή να την πλησιάζει. «Μην φοβάσαι, σε κρατάω εγώ». Η Οιώνη ανατρίχιασε, όλες της οι αισθήσεις σήμαναν συναγερμό. «Έλα να σε βοηθήσω» μίλησε ξανά η φωνή, απαλά. Όταν είδε πως η κοπέλα δεν διατίθεντο να του απαντήσει, προσπάθησε να την καθησυχάσει.

«Θα σε βοηθήσω να φτάσεις στοn προορισμό σου ασφαλής». Η πλούσια, βραχνή φωνή του άντρα και η ξεκάθαρη χροιά ειλικρίνειας στη φωνή του, ενθάρρυναν την Οιώνη να τον εμπιστευτεί, αν και με κάποια επιφύλαξη. Ο νεαρός άντρας την παρακολουθούσε από τη στιγμή που ανέβηκε στο αεροπλάνο, όπου και κατά τύχη η θέση του βρισκόταν δυο σειρές πίσω από την δική της. Η ξεχωριστή της ομορφιά δεν τον άφησε ασυγκίνητο. Έμοιαζε με νύμφη των δασών, ψηλή και λυγερόκορμη, με τα σπαστά καστανοκόκκινα μαλλιά της να πέφτουν μακριά σαν καταρράκτης στην λιγνή της πλάτη και τα κερασένια χείλη της σαρκώδη, έτοιμα για φίλημα. Προσπάθησε πολλές φορές να διακρίνει το χρώμα των ματιών της πίσω από τα μαύρα γυαλιά που φορούσε, όμως δεν τα αποχωρίστηκε καθόλου καθ’ όλη τη διάρκεια της πτήσης. Έψαχνε τρόπο να την πλησιάσει, αλλά δεν μπορούσε να βρει μια ευγενική δικαιολογία για να την γνωρίσει. Ώσπου η ευκαιρία τού δόθηκε όταν γλίστρησε μπροστά του, κι εκείνος κατάφερε να την συγκρατήσει. Η επιφυλακτικότητά της και το άγνωστο, την αποθάρρυναν και την ανησυχούσαν, αλλά δικαιολογημένα. Προσπάθησε να την ηρεμήσει, αλλά εκείνη έμοιαζε χαμένη. Το αίσθημα της τρυφερότητας που ανέβλυσε από μέσα του για το άγνωστο κορίτσι τον ξάφνιασαν. Διαβάστε το εδώ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Συνέντευξη: Νάγια Γούγου-Μητροπούλου

Δείτε όλη τη συνέντευξη εδώ Βλέπουμε ότι διάλεξες η ιστορία σου να εξελιχθεί στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και μάλιστα στη Θεσσαλονίκη. Ποιος ήταν ο λόγος; Σ.Σ. Η πραγματικότητα είναι κάπως αλλιώς. Η εποχή διάλεξε εμένα. Πρώτα, με αιχμαλώτισε ως ‘’αναγνώστη’’ των γεγονότων. Στις αρχές του εικοστού αιώνα, η Ευρώπη και ο κόσμος γύρω από την Μεσόγειο φλέγονται στο

λεβέτι του Μεγάλου Πολέμου. Ένας αιματηρός και καταστροφικός πόλεμος, που σάρωσε τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων και διαμόρφωσε τον παγκόσμιο χάρτη, όπως τον γνωρίζουμε λίγο πολύ έως σήμερα. Πολλά έμειναν οριστικά στο παρελθόν και άλλα καινούργια γεννήθηκαν. Με άγγιξαν οι απουσίες. Η Θεσσαλονίκη του 1916 είναι μία από αυτές. Της έλαχε ο κλήρος να βρεθεί πάνω στο ρήγμα του κοσμικού σεισμού.

Θα χάσει οριστικά το παρελθόν της μέσα στις φλόγες της, θα ξαναγεννηθεί από τις στάχτες της σαν τον φοίνικα. Ήθελα να περιηγηθώ σε αυτήν τη χαμένη πόλη. Είχα τη μοίρα του μαθητευόμενου μάγου. Με άρπαξαν οι δονήσεις της και με έκαναν όργανό τους. Έπρεπε πια να ενσαρκωθώ εκεί. Να γράψω… Τι αποτέλεσε την έμπνευση για την συγγραφή του βιβλίου; Σ.Σ. Η έμπνευση για μένα είναι συνυφασμένη κάθε φορά με το επίμονο ‘’γιατί’’ που τρυπώνει μέσα μου και ζητά να πάρει απάντηση. Είναι η ζωή που διακόπηκε απότομα, για κάποιον λόγο, που μοιάζει να μην έχει εξήγηση. Είναι εκείνες οι φωνές που πάγωσαν στον χρόνο κι έγιναν σιωπές. Παγιδευμένες, σαν τα φαντάσματα ανάμεσα σε δυο κόσμους, ζητούν να τις ελευθερώσεις. Να υπάρξουν πάλι. Να καταθέσουν την αλήθεια τους. Να δικαιωθούν. Να λυτρωθούν. Να ησυχάσουν. Η ιστορία της εβραϊκής κοινότητας Θεσσαλονίκης και η τραγική της κατάληξη, στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, ήταν το ερέθισμα για να γράψω το μυθιστόρημα ‘’Ο τέταρτος κύκλος’’.

Αν θα μπορούσες να το περιγράψεις, τι θα έλεγες; Σ.Σ. ‘’Ο Τέταρτος κύκλος’’ είναι ένα μυθιστόρημα με σύνθετη δομή. Οι ήρωες ζουν τις προσωπικές ιστορίες τους, αγνοώντας πως η ζωή σχεδιάζει ερήμην τους. Το ξύπνημα θα είναι οδυνηρό. Κανένας δεν θέλει να παραδεχθεί πως ο σταθερός κόσμος του βουλιάζει σε κινούμενη άμμο. Η πραγματικότητα θα είναι αμείλικτη για αυτούς που θεωρούν τον μικρόκοσμό τους ασφαλή και απροσπέλαστο. Στους κύκλους του έρωτα, του θανάτου και του χρήματος, μοίρα και συλλογική μοίρα, πλέκουν το σκοτεινό δίχτυ τους. Οι ήρωες πρέπει να δώσουν τις σωστές απαντήσεις στα ερωτήματα, αν θέλουν να απαγκιστρωθούν, και να προχωρήσουν. Μοίρα είναι το ανεξίτηλο σημάδι του θεού, ανάμεσα στα μάτια, ή το αποτέλεσμα ανθρωπίνων πράξεων που μπορούν να προβλεφθούν και να προληφθούν;

Πολλοί συγγραφείς τείνουν να προσθέτουν στοιχεία του χαρακτήρα τους, στους ήρωες τους. Εσύ το έχεις κάνει; Σ.Σ. Σαφέστατα και έχω κληροδοτήσει στους ήρωες μου το πνευματικό DNA μου. Διαμορφώθηκαν μέσα μου σε μια πορεία αβούλητης ζύμωσης βιωμάτων, εμπειριών, ερεθισμάτων, εντυπώσεων, εκπληρώσεων και ακυρώσεων. Το μαγικό είναι πως στην πορεία αυτονομήθηκαν. Απέκτησαν τη δική τους προσωπικότητα. Τους σέβομαι πολύ, για να τους αλλοιώσω με προσθήκες. Ποιος χαρακτήρας είναι εκείνος που, καθ’ όλη την διάρκεια της διάπλασής του, σε συνεπήρε και ποιος σε δυσκόλεψε; Ο λόγος; Σ.Σ. Με εξέπλητταν συνεχώς όλοι οι χαρακτήρες. Με αυτήν την έννοια βρέθηκα αρκετές φορές σε δίλημμα, όσο έγραφα τον Τέταρτο κύκλο. Έσκισα και διέγραψα πολλές σελίδες. Τις φυλάω σε ένα μεγάλο κουτί. Παραδέχομαι πως οι σημαντικές αποφάσεις ανήκουν στους ήρωες της ιστορίας. Το μυθιστόρημα είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Οι ήρωες αλληλοεπιδρούν με τον συγγραφέα

και τίποτα δεν είναι δεδομένο πριν από τη λέξη ‘’τέλος’’. Ποια είναι η σχέση σου με τη λογοτεχνία και από ποια ηλικία ξεκινάει; Σ.Σ. Αν εννοείτε τη σχέση μου με τη λογοτεχνία ως μυθοπλασία, νομίζω ότι δεν αποτελώ σοβαρή εξαίρεση. Ξεκινά από τα παραμύθια της γιαγιάς. Έτσι αγάπησα το βιβλίο. Έμαθα να είμαι αναγνώστης και ταξιδευτής. Συγγράφοντας, πάλι αναγνώστης και ταξιδευτής είμαι. Αυτή τη φορά, στους κόσμους που πλάθω εγώ.

Ποιο ήταν το ερέθισμα για να ξεκινήσεις να γράφεις; Δίστασες ποτέ, ώστε να πεις, τα παρατάω; Πώς το αντιμετώπισες;

Η ιδιότητα του συγγραφέα, πόσο επηρεάζει την ιδιότητα του αναγνώστη κατά την προσωπική σου εμπειρία;

Σ.Σ. Από παιδί μου άρεσε να καταγράφω συναισθήματα και εντυπώσεις στο χαρτί. Τώρα μπορώ να πω ότι ήταν και είναι το ανικανοποίητο. Γράφοντας, δίνω σε όλα μια δεύτερη ευκαιρία. Όχι για να ωραιοποιηθούν, αλλά για να μου αποκαλυφθούν. Στον κόσμο της μυθοπλασίας όλα απελευθερώνονται και μιλούν δίχως φόβο και πάθος.

Σ.Σ. Η ιδιότητα του αναγνώστη επηρεάζει οπωσδήποτε την ιδιότητα του συγγραφέα. Στην συγγραφική πένα φαίνεται το απόσταγμα των βιβλίων που έχουμε διαβάσει. Ομολογώ ότι προδίδω την πλευρά μου ως αναγνώστρια, όταν συγγράφω. Είμαι ολοκληρωτικά αφοσιωμένη στην ιστορία που δημιουργώ. Εκείνο το διάστημα, δε μπορώ να εισχωρήσω σε καμία άλλη. Μόνο, όταν αποφορτιστώ.

Δεν είπα και δε θα πω ‘’τα παρατάω’’. Δεν είπα ποτέ στη ζωή μου ‘’τα παρατάω’’ για τίποτα που αγαπώ. Κάνω επιλογές. Όσο μπορώ να γράφω, θα γράφω. Παράλληλα, απολαμβάνω το δεύτερο ταξίδι που μου προσφέρει η συγγραφή. Αυτή τη φορά μέσα από τα μάτια των αναγνωστών μου. Είναι μεγάλη η ικανοποίηση και η χαρά μου που αγαπιέται το μυθιστόρημα ‘’Ο τέταρτος κύκλος’’.

Αν δεν υπήρχε η λογοτεχνία, πώς φαντάζεσαι τον κόσμο; Σ.Σ. Η λογοτεχνία ως μυθοπλασία είναι μια μορφή τέχνης. Αν εκλείψει, σημαίνει πως θα εκλείψουν και όλες οι άλλες τέχνες, γιατί θα έχει εκλείψει ο φορέας τους, ο άνθρωπος. Όσο υπάρχουν άνθρωποι, στον πραγματικό κόσμο, θα πηγάζει και η ανάγκη τους να αναπληρώσουν τα ‘’κενά’’ του με τη φαντασία τους. Ας είμαστε ήσυχοι πως δεν θα στερηθούμε τη λογοτεχνική προσφορά στο όνειρο…

Νάγια Γούγου-Μητροπούλου

Διαβάστε το άρθρο εδώ

«Στους κύκλους του έρωτα, του θανάτου και του χρήματος, ποιος είναι ο τέταρτος κύκλος που εφάπτεται των τριών;». Έτσι τελειώνει η περίληψη στο οπισθόφυλλο του βιβλίου και μένεις να αναρωτιέσαι, τι σε περιμένει! Χρήμα, θάνατος και έρωτας… Τι τα συνδέει σε μια Θεσσαλονίκη του 1916; Ένα κουβάρι ξετυλίγεται, καθώς προχωράμε την ανάγνωση και βρισκόμαστε πολύ συχνά στην καρδιά των γεγονότων. Η συγγραφέας, Στέλλα Σελήνη, μας αφήνει να “ζήσουμε” με την περιγραφική της πένα, όλα όσα διαδραματίζονται. Πολύ συχνά σε κάνει να αναρωτιέσαι για το τι μπορεί να συμβαίνει στο παρασκήνιο. Ένας παγκόσμιος πόλεμος, δημοκρατικοί και βασιλικοί να συγκρούονται, με μια Ελλάδα να έχει μουδιάσει από έναν εθνικό διχασμό. Σε όλη αυτήν την δίνη του πολέμου, ένα ζευγάρι, που κατά τα φαινόμενα, δε μπορεί να σμίξει. Πόσα μπορεί, άραγε, ο έρωτας να αψηφήσει; Μέχρι πού μπορεί να αντισταθεί στο χάος γύρω του; Και ποιο το τίμημα; Μπορώ να πω ότι πολλές φορές, με την συμπεριφορά του Μάριο – του πρωταγωνιστή – θύμωσα και ήθελα ειλικρινά να τον δείρω. Μου έρχονταν στο μυαλό φράσεις του τύπου “Μαζέψου, παιδάκι μου!”. Άλλες φορές γέλασα με την ετοιμολογία που υπήρχε στους διαλόγους, ιδιαίτερα ανάμεσα στον Μάριο και την αγαπημένη του. Εντυπωσιάστηκα με την τροπή των γεγονότων, καθώς δεν ξέρεις ποτέ τι να περιμένεις και πόσο μακριά φτάνει αυτό που έχεις μπροστά σου. Μια αλυσιδωτή αντίδραση γεγονότων που ξεκινάει από πολύ παλιά και παίζει καθοριστικό ρόλο στις ζωές όσων εμπλέκονται. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όποιος αποφασίσει να διαβάσει το βιβλίο της συγγραφέως Στέλλας Σελήνη «Ο Τέταρτος Κύκλος» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΑΚΑΚΙΑ, θα γνωρίσει ιστορικές λεπτομέρειες, θα γελάσει αλλά και θα προβληματιστεί έντονα.

Αγάπη Ντόκα

Διαβάστε το άρθρο εδώ

Ιστορίες που ξεκινούν από το τότε και συνεχίζουν στο τώρα, που εμπλέκονται τα πρόσωπά τους και που εναλλάσσονται χρονικά καθ’ όλη τη διάρκεια του βιβλίου, αφήνοντας ερωτηματικά που απαντώνται σιγά-σιγά. Πρόσωπα καθημερινά, με έννοιες καθημερινές, προβλήματα που βασανίζουν τους ήρωες, είτε είναι νέοιέφηβοι, είτε είναι γονείςσυγγενείς-φίλοι, όπως συμβαίνει στην πραγματική ζωή. Η γραφή είναι στρωτή, αποτυπώνοντας καθαρά τις σχέσεις των ανθρώπων, τα μπλεξίματα που δημιουργούνται όταν η επικοινωνία αρχίζει να φθίνει, την αγωνία που καλύπτει τις ψυχές, όταν οι καταστάσεις ξεφεύγουν από τον έλεγχο και ζορίζουν για να δοθούν οι λύσεις. Ένα βιβλίο που διαβάζεται εύκολα και γρήγορα, κρατώντας το ενδιαφέρον για την εξέλιξη των επί μέρους ιστοριών του.

ΑΓΑΠΗ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

ΜΑΡΙΝΑ ΦΡΑΓΚΕΣΚΙΔΟΥ Συνέντευξη: Αγγελίνα Παπαθανασίου Γεννημένη και μεγαλωμένη στην Κύπρο, τα τελευταία χρόνια ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Πατρών και στη συνέχεια ολοκλήρωσε και τις επαγγελματικές της σπουδές σαν εγκεκριμένος λογιστής (ACA). Δούλεψε σε μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες σε Κύπρο και Ελλάδα. Στα 30 της χρόνια, σταθμός ζωής έχουν συνηθίσει να λένε κάποιοι, δεν την πήρε η κρίσης ηλικίας, όχι! Την πήρε, όμως, η ατελείωτη διάθεση να γράψει το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Ευτυχία από το παράθυρο». Η απόλυσή της που ήρθε λόγω οικονομικής κρίσης και περικοπών ήταν ένας ακόμα λόγος για να κάνει επιτέλους ένα όνειρο πραγματικότητα. Δεν υπήρχε χρόνος, βλέπετε, να το αναβάλει άλλο, μιας και η αντίστροφη μέτρηση για να έρθουν τα πάνω κάτω στη ζωή της έχει αρχίσει. Αυτή μπορεί να είναι η πρώτη συγγραφική της απόπειρα, αλλά με τη γραφή είχε δεσμούς από πολύ παλιά. Από τα μαθητικά της χρόνια, η Μαρίνα είχε αρχίσει να δίνει ζωή σε δικούς της στίχους. Άλλο ένα όνειρο που πραγματοποίησε, αφού ένα από τα τραγούδια της μελοποιήθηκε και πήρε μορφή σε ένα cd single Κύπριου τραγουδιστή. Το δεύτερο βιβλίο της είναι ένα παιδικό παραμύθι «Η Κουτσή Κιθάρα» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.

Μαρίνα, θα ήθελα να σε γυρίσω λίγο πίσω, στα παιδικά σου χρόνια. Πως ήσουν σαν παιδί; Τι βιβλία διάβαζες; Ποια ήταν τα αγαπημένα σου παιχνίδια; Μ.Φ. Μεγάλωσα σε ένα χωριό της Κύπρου, την Ασγάτα, της επαρχίας Λεμεσού. Όλα κι όλα τα παιδάκια στο δημοτικό τότε, ήμασταν δεν ήμασταν 30. Ευγνωμονώ το Θεό που μεγάλωσα σε χωριό. Ανέμελα χρόνια. Με φιλίες μοναδικές και ασύλληπτες που κρατούν μέχρι και σήμερα. Βλέπετε, με τόσα λίγα παιδιά στο δημοτικό, φροντίζαμε ο ένας τον άλλον και ήμασταν μια γροθιά σε όλα. Στις σκανταλιές, στις επιτυχίες, στις αποτυχίες. Δεν υπήρχε ανταγωνισμός, παρά μονάχα αγάπη. Αυτό μου έμεινε τουλάχιστον. Στο χωριό μου υπάρχει μια κοινοτική βιβλιοθήκη. Ε, από τότε που την ανακάλυψα και είδα τη μαγεία των βιβλίων, κόλλησα. Κι αυτό το «κόλλημα», το οφείλω σε έναν άνθρωπο που δεν υπάρχει πια σε τούτο το κόσμο, αλλά θα υπάρχει πάντα μέσα μου. Στην Αργυρούλα μου. Από τα πρώτα βιβλία που θυμάμαι έντονα ήταν «Τα παραμύθια του Παπαδιαμάντη», την «Τζέιν Έυρ», και το «Ποτέ χωρίς την κόρη μου». Αγαπημένα παιχνίδια….ο λεγόμενος «κρυμμένος θησαυρός», όπου ετοιμάζαμε μια τσάντα με ένα σάντουιτς και ένα μήλο, με φίλους και ξαδέλφια, και φεύγαμε για τον κρυμμένο θησαυρό. Δεν τον ανακαλύψαμε ποτέ, μα ζήσαμε πολλές περιπέτειες, όσο τον ψάχναμε σε βουνά και λαγκάδια.

Δείτε όλη τη συνέντευξη εδώ

Έχεις γράψει το μυθιστόρημα «Ευτυχία από το παράθυρο» – μάλιστα ήσουν υποψήφια το 2011 για τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας Κύπρου- και το παραμύθι «Η κουτσή Κιθάρα» από τις εκδόσεις Πνοή. Πώς προέκυψε η συγγραφή στη ζωή σου; Μ.Φ. Η συγγραφή υπήρχε πάντα στη ζωή μου. Από τότε που με θυμάμαι, κρατούσα ημερολόγιο, έγραφα στίχους, γράμματα σε φίλους και εχθρούς. Η γραφή είναι το μέσο έκφρασης μου, η ανάγκη, η φωλιά, η ασφάλεια μου. Το πρώτο μου μυθιστόρημα, προέκυψε όταν έμεινα άνεργη και έγκυος. Χώρισε μια φίλη μου, της έγραψα ένα σατυρικό e-mail και με προέτρεψε να γράψω βιβλίο. Το έκανα. Το έστειλα σε εκδοτικούς και κάπως έτσι εκδόθηκε, το 2011. Φέτος, επέστρεψα στις εκδόσεις με το παραμύθι μου που αγαπώ τόσο πολύ. Την κουτσή μου κιθάρα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή. Από το μυθιστόρημα για ενήλικες, περνάς στο παραμύθι και στο παιδικό αναγνωστικό κοινό. Μίλησέ μας λίγο για το

βιβλίο σου. Τι μηνύματα θέλεις να περάσεις στα παιδιά που θα το διαβάσουν; Μ.Φ. Έτυχε το παιδικό. Αν και ομολογουμένως, δεν περίμενα ποτέ ότι θα μπορούσα να γράψω παιδικό. Δεν μου το ’χα. Κι όμως, χαίρομαι που τα κατάφερα! Κι εφόσον πήρα και την έγκριση των παιδιών μου, τολμώ να το πω και επιτυχία. Είναι τόσο δύσκολες και περίεργες στις επιλογές τους!

Η Ρουζ, η κουτσή κιθάρα, ζει για την μουσική. Την αγαπά όσο τίποτα στον κόσμο. Σαν χάσει, όμως, τη μια της χορδή, απογοητεύεται. Φοβάται, πως δεν θα μπορέσει να παίξει ποτέ μουσική. Και πως θα ζήσει, αν αυτό που αγαπά όσο τίποτα στο κόσμο το χάσει; Έχω ακούσει διάφορα για τα μηνύματα που αφήνει το παραμύθι στους άλλους: μιλάει για τις αναπηρίες, τη διαφορετικότητα, την αγάπη, τη φιλία, το μπούλινγκ. Χαίρομαι για όσα ακούω, γιατί ο καθένας το λαμβάνει όπως εκείνος επιθυμεί και βλέπει κάτι δικό του μέσα. Αυτό που θα ήθελα να περάσω σε κάθε ψυχούλα που το διαβάζει, είναι να αγαπάει τον εαυτό της. Όπως κι αν είναι, όπως κι αν μοιάζει. Και να τολμά στη ζωή. Γιατί μόνο αν αγαπάς και αποδέχεσαι εσένα, μπορούν να σε αγαπήσουν και να σε αποδεχτούν και οι άλλοι. Και μόνο σαν τολμάς, μπορείς να φτάσεις τα όνειρά σου. Είχα την τύχη να βρεθώ στην παρουσίαση του βιβλίου σου στο Ζάππειο, στο Φεστιβάλ Βιβλίου. Έχεις μια τρομερή επικοινωνία με

τα παιδιά και η παρουσίαση του παραμυθιού σου γίνεται με διαδραστικό τρόπο που ξεσηκώνει μικρούς και μεγάλους. Λάτρεψα τα παπούτσια και τη μπλούζα σου που παίζει καθοριστικό ρόλο στην παρουσίαση. Είσαι η μοναδική υπεύθυνη για όλα αυτά; Μ.Φ. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Εύχομαι να πέρασαν όλοι εξίσου καλά. Αυτό θέλω. Να περνάνε καλά. Κάπως έτσι προέκυψε η φούστα τούτου της Ρουζ, η οποία κάνει θραύση. Τα παπούτσια είναι της Ματίνας, από το Αrt Matina, την οποία γνώρισα ένα βράδυ στο Σταυρό του Νότου και μου πρότεινε να μου κάνει τα παπούτσια, που δεν θα το είχα σκεφτεί μόνη μου! Βέβαια, όλα αυτά βασίζονται στην εικονογράφηση της Δήμητρας Καραμπά (Anelia). Αυτή αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τις υπόλοιπες.

Δεν υπάρχει δύσκολο και εύκολο λογοτεχνικό είδος. Καθένας γράφει όλα όσα κρύβει στη καρδιά του. Απλά, αλλιώς θα προσεγγίσεις τους ήρωες σου σε ένα θεατρικό ή τηλεοπτικό κείμενο κι αλλιώς σε ένα μυθιστόρημα ή παραμύθι. Οι στίχοι είναι πιο προσωπικοί, πιο αυθόρμητοι.

Γράφεις, όμως, και διαδικτυακά, αφού διατηρείς κάποιες στήλες σε blogs. Τι θέματα επιλέγεις να παρουσιάζεις;

Υπάρχουν σκέψεις για νέες παρουσιάσεις του βιβλίου σε σχολεία, βιβλιοπωλεία ή άλλους χώρους; Μ.Φ. Ναι, υπάρχουν. Η αμέσως επόμενη παρουσίαση που θυμάμαι, είναι στο βιβλιοπωλείο ΚΟΥΡΕΤΑ στο Παλαιό Φάληρο στις 4 Οκτωβρίου. Θα γίνουν κι άλλες όμως, εντός και εκτός Αττικής. Μπορείτε να τα παρακολουθείτε όλα στη σελίδα της κουτσής κιθάρας στο Facebook.

Μ.Φ. Παλιά διατηρούσα ένα blog για μανούλες στο deity.gr με τίτλο «Είσαι μαμά; Μην τρελαίνεσαι». Ήταν η ψυχοθεραπεία μου και μέσω αυτού, γνώρισα πολλές και αξιόλογες μανούλες. Έγραφα και στο Dolce.com.cy κυρίως για σχέσεις. Έχουν δημοσιεύσει άρθρα μου και «Ο Μητρικός Θηλασμός» και το «working moms» Στο δικό μου blog γράφω ανάλογα της διάθεσης μου και ίσως είναι και κάποια πιο προσωπικά. Δεν επιλέγω θέματα. Αυτά με επιλέγουν.

Έχουν τα βιβλία περίεργους τίτλους;

Βίκυ Δελλή

ές ν ι ρ ω … π ς ο ι ν ε ι θ Φ γνώσ α αν

Σας ρωτήσαμε για τους πιο πρωτότυπους, τους πιο περίεργους τίτλους βιβλίων και εσείς μας απαντήσατε! Παρακάτω ακολουθούν τα αποτελέσματα των δικών σας επιλογών. Πάρτε μια κούπα καφέ, καθίστε αναπαυτικά στην πολυθρόνα σας και απολαύστε τα!

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Ατζατασάτρου Πατέλ, ένας Ινδός ντυμένος στα γκρίζα, µε αυτιά γεµάτα σκουλαρίκια κρίκους κι ένα γιγαντιαίο µουστάκι. Φακίρης στο επάγγελµα, αρκετά κατεργάρης, διάσηµος σε όλο το Ρατζαστάν για την ικανότητά του να τρώει κοµµάτια γυαλί (από ζάχαρη), να καταπίνει σπαθιά (πτυσσόµενα) και άλλα πολλά… Μια µέρα ο φακίρης µας αυτός προσγειώθηκε στο αεροδρόµιο Σαρλ Ντε Γκολ του Παρισιού, µε προορισµό τη Μέκκα της συναρµολόγησης: το κατάστηµα ΙΚΕΑ. Κι αυτό για να ανανεώσει τη σανίδα σωτηρίας του και σκληρό µέσο βιοπορισµού του: ένα κρεβάτι για φακίρηδες, από αυθεντικό σουηδικό πεύκο, µε 15.000 καρφιά, στην εξαιρετική τιµή των 99,99 ευρώ…

«Μπορεί κανείς να βρει γυναίκες που δεν είχαν καμία ερωτική σχέση, αλλά είναι σπάνιο να βρει γυναίκες που είχαν μόνο μία». (ΛΑ ΡΟΣΦΟΥΚΩ) Εμένα με καίει το δεύτερο μέρος της φράσης του, ότι είναι σπάνιο να βρεις γυναίκες που είχαν μόνο μία ερωτική σχέση στη ζωή τους. Αχ, πάει! Είμαι άρρωστη! Έχω μια σπάνια αρρώστια: τη «ΔΙΑΒΟΛΟΜΟΝΟΓΑΜΙΑ«! Μπορώ, γιατρέ μου, να θεραπευτώ; Τα «σπάνια» δώρα «σπάνια» έρχονται… Πόσο πολύ τα επιθυμείτε;… Πόσο έτοιμοι είστε να δείτε τα όνειρά σας να γίνονται πραγματικότητα;… Πόσο έτοιμοι είστε να τα ζήσετε;

Ο διοικητής της ΚΥΠ, στρατηγός Κωνσταντίνος Δοβρόμηρος, αναλαμβάνει την προστασία του Ντε Γκωλ, κατά την επίσημη επίσκεψη του Γάλλου προέδρου στη Θεσσαλονίκη, στις 19 Μαΐου 1963 – τρεις μέρες πριν δολοφονηθεί ο Λαμπράκης. Είναι πολλοί που δεν θέλουν τον Ντε Γκωλ ζωντανό και ο Δοβρόμηρος επιστρατεύει 3.000 παρακρατικούς να τον βοηθήσουν – ο υπαρχηγός του, όμως, που συνδέεται με ξένες μυστικές υπηρεσίες και με την «Κόκκινη Προβιά» έχει άλλες εντολές κι άλλη άποψη. Θα σωθεί ο Γάλλος πρόεδρος; Όπως κάθε χωριό, έτσι και το φιλήσυχο Γκαλβέιας κρύβει τις βεντέτες και τις αντιζηλίες του, τα μικρά και τα μεγάλα πάθη του. Κάθε οικογένεια έχει και μια ιστορία. Στην περίπτωση των Ζοζέ και Ζουστίνο, η διαμάχη για μια κληρονομιά οδήγησε τα δυο αδέρφια να κόψουν κάθε επαφή μεταξύ τους για περισσότερο από μισό αιώνα.Άλλοι, πάλι, κάτοικοι διατηρούν μεγάλα μυστικά, όπως η Ιζαμπέλα, η όμορφη Βραζιλιάνα, ιδιοκτήτρια του φούρνου που τα βράδια μετατρέπεται σε πορνείο. Οι ισορροπίες ανάμεσα στους κατοίκους είναι εύθραυστες και η συμβίωση είναι δύσκολη για όλους. Ωστόσο, κανείς δεν είναι προετοιμασμένος για όσα θα συμβούν μετά την πτώση ενός μετεωρίτη και την επίδραση που θα έχει το απρόσμενο φαινόμενο στη ζωή της Ιζαμπέλα, του Ζοζέ και του Ζουστίνο, αλλά και των υπόλοιπων κατοίκων του μυστηριώδους Γκαλβέιας.

Μυστικά αιώνων έρχονται τυχαία στην επιφάνεια ταράζοντας συθέμελα την ζωή πολλών ανθρώπων! Κάτι πολύ σημαντικό αναγράφεται σε μία στέλλε της 18ης φαραωνικής δυναστείας που κινητοποιεί τα Πανεπιστήμια του Λονδίνου και του Καΐρου να επιδοθούν σ’ έναν ακατάπαυστο αγώνα δρόμου με παράνομα κυκλώματα για την ανακάλυψη της αλήθειας! Σκοτεινά μυστικά, παράνομα πάθη του Ακενατών και της ωραίας του βασίλισσας, Νεφερτίτης, παρασύρουν την αρχαιολόγο Ιρένα και τον απόστρατο αξιωματικό Νίκολας σε μία φρενίτιδα εξελίξεων που ξεφεύγουν απ’ τον έλεγχό τους, ενώ ανθρώπινες ζωές γύρω τους χάνονται κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, παρασύροντάς τους στην καταστροφή…

Η υπόθεση είναι από τις πιο πρωτότυπες που έχω διαβάσει. Βασικός πρωταγωνιστής είναι ο Σάμνερ, πρώην στρατιωτικός χειρούργος, ο οποίος αποπλέει με το φαλαινοθηρικό Volunteer. Στο πλήρωμα ανήκει και ο Ντραξ, ένα τρισάθλιο κάθαρμα που οι πράξεις του σε κάνουν να τον σιχαθείς. Όσοι δεν διαβάζουν πολλά αστυνομικά ή θρίλερ με μεγάλη ευκολία θα τον χαρακτηρίσουν ως τον χειρότερο χαρακτήρα που συνάντησαν σε βιβλίο – ακόμη και εγώ που μια αδυναμία στα θρίλερ την έχω, με άνεση τον κατατάσσω στους αντιπαθέστατους που αν κάποιος τους σκοτώσει θα κάνει χάρη στον υπόλοιπο κόσμο. Τέλος πάντων, μαζεύεται όλο το πλήρωμα του φαλαινοθηρικού και ξεκινούν για τον Αρκτικό κύκλο προκειμένου να κυνηγήσουν φάλαινες.

Ούτε σε ένα σημείο δεν μου φάνηκε υπερβολική, η ιστορία προχωρούσε σταδιακά χωρίς να αφήνει κενά, για τα πάντα υπήρχε επαρκής αιτιολόγηση, δεν έμεινα με αναπάντητες απορίες και γενικά το έκλεισα απόλυτα ευχαριστημένη. Πρέπει να τονίσω επίσης ότι η περιγραφή του τοπίου και των καιρικών συνθηκών είναι εξαιρετικά ζωντανή. Εκτός όμως από την ιστορία που μας διηγήθηκε ο συγγραφέας, το βάρος για εμένα πρέπει να δοθεί και κάπου αλλού: στα ιστορικά στοιχεία που μας δίνει to bib. Διαδραματίζεται την εποχή της πολιορκίας του Δελχί από τους Άγγλους, κάπου στα μέσα του 19ου αιώνα, μια εποχή για την οποία δεν έχουν γραφτεί πολλά βιβλία με ιστορικά στοιχεία. Εκτός από τις προφανείς πληροφορίες σχετικά με το κυνήγι φάλαινας και τον τρόπο που αποσπούσαν τα χρήσιμα τμήματα του σώματός της, ο συγγραφέας μας δίνει πληροφορίες και για το ρουχισμό, τις διατροφικές συνήθειες και σε γενικές γραμμές τον τρόπο ζωής των φτωχών της εποχής. Δεδομένου ότι ο Σάμνερ είναι γιατρός, υπάρχουν επίσης πολλές πληροφορίες για την ιατρική και τα φάρμακα που χρησιμοποιούσαν τότε.

Γενικά, μου άρεσε πολύ. Αν το συστήνω; Κοίτα: αν τα αναγνώσματά σου αφορούν κοινωνικά βιβλία με βασική πλοκή «η φτωχή αλλά πανέμορφη κοπέλα που ερωτεύεται τον πλούσιο νέο και αφού περάσουν από σαράντα κύματα καταλήγουν ευτυχισμένοι μαζί» μην το διαβάσεις, δε νομίζω ότι θα σου αρέσει. Αν διαβάζεις αστυνομικά και θρίλερ πήγαινε να το πάρεις, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Αν είσαι κάπου ανάμεσα δεν ξέρω τι να σου πω, διάβασε σε ένα βιβλιοπωλείο το πρώτο κεφάλαιο και κρίνε μόνος σου αν το αντέχεις. Βίκυ Ζηλιασκοπούλου

Δείτε το άρθρο εδώ

Toulouse-Lautrec ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Το Μουσείο Μπενάκη, το περιοδικό GR Design και η Alpha Bank παρουσιάζουν την έκθεση Το Νέο “Salon des Cent”. Διεθνής Έκθεση Αφίσας. Αφιέρωμα στον Toulouse-Lautrec. Η έκθεση εγκαινιάστηκε στις 25 Σεπτεμβρίου και θα λειτουργήσει από 28/09/17 έως 12/11/17. (Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς 138, Γκάζι)

To 2001 συμπληρώθηκαν εκατό χρόνια από το θάνατο του Henri de Toulouse-Lautrec. Με αφορμή την επέτειο αυτή, εκατό κορυφαίοι γραφίστες από όλο τον κόσμο σχεδίασαν από μια αφίσα, τιμώντας τον ίδιο και το έργο του. Οι αφίσες αυτές παρουσιάστηκαν στην έκθεση Le Nouveau Salon des Cent, στο Centre Pompidou, στο Παρίσι, το χειμώνα της ίδιας χρονιάς. Η οργανωτική επιτροπή της έκθεσης είχε ζητήσει από τους συμμετέχοντες στο δημιουργικό της αφίσας να χρησιμοποιηθεί η φράση Le nouveau Salon des Cent. Exposition Internationale d’affiches. Hommage ή Ode à Toulouse Lautrec. Το θέμα μπορούσαν να το αναπτύξουν με απόλυτη ελευθερία στη θεματική και την εκτέλεση. Όπως γράφει και ο Alain Weill στο κείμενό του στον κατάλογο της έκθεσης του: «Τα σχέδια που πήραμε στην πλειονότητά τους κλίνουν προς την εικονογράφηση, σοφή επιλογή για να αποτίσεις φόρο τιμής σε έναν άνθρωπο που είναι δύσκολο να αναμετρηθεί κανείς.»

Δεκαέξι χρόνια μετά, παρουσιάζεται το υλικό της έκθεσης του 2001, εμπλουτισμένο με: Πέντε πρωτότυπες αφίσες του Henri de Toulouse-Lautrec και μια του Pierre Bonnard από τη συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης-Μουσείο Αλέξανδρου Σούτζου. Ένας αντιπροσωπευτικός μικρός πυρήνας των αφισών που σχεδίασε ο Toulouse-Lautrec, δείγμα του πρωτογενούς υλικού, από το οποίο εμπνεύστηκαν οι εκατό δημιουργοί. Δεκαέξι αφίσες που δημιουργήθηκαν δεκαέξι χρόνια μετά, από δεκαέξι Έλληνες δημιουργούς, με τις ίδιες προδιαγραφές του 2001. Συμμετέχουν οι: Διαμαντής Αϊδίνης Αργύρης Αθανασιάδης Δημήτρης Αρβανίτης Ευάγγελος Κασσαβέτης Μιχάλης Κατζουράκης Γιάννης Κουρούδης Μενέλαος Κουρούδης Τάσος Μαραγκός Μίλτος Μιχαηλίδης Νέαρχος Ντάσκας Δημήτρης Παπάζογλου Τάσος Παυλόπουλος, Στέφανος Ρόκκος Λευτέρης Φάρος Ρένα Χρυσικοπούλου Γιάννης Ψυχοπαίδης. Την έκθεση πλαισιώνουν πορτρέτα του Toulouse-Lautrec φτιαγμένα με διαφορετικές τεχνικές, σε sketchbooks από τους σπουδαστές της Σχολής Βακαλό. Οι υφές και οι αποχρώσεις των χαρτιών αποτέλεσαν το δημιουργικό υπόστρωμα για έναν ευφάνταστο ζωγραφικό πειραματισμό με την προσωπογραφία του σημαντικού Γάλλου καλλιτέχνη.

Tην επιμέλεια του project έχει η εικαστικός Άντζι Καρατζά, καθηγήτρια της Σχολής Βακαλό. Το χαρτί που δίνει τη μονιμότητα σε κάθε ιδέα του αφιερώματος, επιλέχθηκε από την Αριάδνη Περράκη της εταιρείας ΧΑΡΤΙΑ ΠΕΡΡΑΚΗΣ. Ματ για τις αφίσες των 16 Ελλήνων δημιουργών, απορροφητικά για τα σημειωματάρια των φοιτητών της Βακαλό και χρωματιστά χαρτιά για να αποκωδικοποιήσει την παλέτα του Henri de Toulouse-Lautrec, δηλώνοντας τη δύναμή της και πώς αυτή λειτουργεί στο υποσυνείδητο του θεατή.

Ο ΕΡΩΤΑΣ Henri de Toulouse-Lautrec γράφει ο Γιώργος Περισανίδης Έζησε μόλις 36 χρόνια, πρόλαβε όμως να ολοκληρώσει 737 πίνακες σε καμβά, 275 νερομπογιές, 363 γκραβούρες και αφίσες, 5,084 σχέδια, κεραμικά και βιτρό, ενώ άγνωστος είναι ο αριθμός των έργων του που έχουν χαθεί. Αν ήμουν βιογράφος στην περίπτωση του Lautrec, θα εστίαζα σε τρία χαρακτηριστικά του, ήταν πολύ κοντός (μόλις 1.52μ) και του άρεσε να συχνάζει σε καμπαρέ και μπουρδέλα. Ήταν τακτικός θαμώνας του διάσημου καμπαρέ Moulin Rouge, για το οποίο έφτιαχνε τις αφίσες και συχνά εξέθετε και έργα του εκεί. Επίσης, υπήρξε μια εποχή της ζωής του, όπου κυριολεκτικά έμενε μέσα σε έναν οίκο ανοχής του Παρισιού. Εκείνο το διάστημα ολοκλήρωσε 16 διάσημα έργα του. Ένα από αυτά ήταν και ο πίνακας In Bed: The Kiss. Στο συγκεκριμένο πίνακα, έχουμε ένα παθιασμένο φιλί ανάμεσα σε δύο πόρνες που αγκαλιάζονται στο κρεβάτι ενός οίκου ανοχής. Ο πίνακας που ολοκληρώθηκε από τον Lautrec το 1892 ήταν απίστευτα πρωτοποριακός για την εποχή του, μιας και “ακουμπούσε” ταυτόχρονα δυο τεράστια ταμπού της εποχής, την ομοφυλοφιλία και την πορνεία! Όμως, ο συγκεκριμένος πίνακας ξεχωρίζει για το ερωτικό συναίσθημα που ξεχειλίζει από παντού. Η ταυτόχρονη στιγμή της τρυφερότητας και του πάθους! Ο πίνακας αποτυπώνει την απόλυτη καταγραφή του έρωτα! Τον έρωτα στο μέρος που πιστεύεις ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να τον συναντήσεις και από δυο πλάσματα που επίσης δεν μπορούσες να διανοηθείς ότι μπορούν να ερωτευτούν!

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ

ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΡΙΓΟΣ

Maggie Stiefvater

Ένα αγόρι σώζει ένα κορίτσι. Το κορίτσι ερωτεύεται το αγόρι. Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα… Όχι σε αυτό το μυθιστόρημα! Το αγόρι δεν είναι απλά ένα αγόρι. Και το ευτυχισμένο τέλος, όπως το φανταζόμαστε τουλάχιστον, δεν το συναντάμε σε αυτό το βιβλίο. Απλά είναι διαφορετικό. Εδώ, κόλλησα για τα καλά!

Παναγιώτα Γκουτζουρέλα

Όταν η Γκρέις ήταν μικρή, της επιτέθηκε μια αγέλη λύκων που ζούσε στο δάσος, στις παρυφές του λόφου, κοντά στο σπίτι της. Τη δάγκωσαν. Θα πέθαινε, αν δεν την προστάτευε ένας από τους λύκους. Αυτός με τα κίτρινα μάτια. Έκτοτε, παθαίνει εμμονή με τους λύκους και κάθε χειμώνα κοιτάζει στα πρώτα δέντρα του δάσους, παλεύοντας να εντοπίσει το συγκεκριμένο λύκο, εκείνον που την προστατεύει. Τον δικό της λύκο. Όταν, μετά από μια επίθεση της αγέλης σε έναν νεαρό της πόλης, αυτός εξαφανίζεται, η πόλη εξαπολύει ένα ανθρωποκυνηγητό εναντίον τους, βάζοντας σε ανησυχία τη Γκρέις. Σαν απάντηση στις προσευχές της, τον βρίσκει στην πόρτα της, με τη μορφή αγοριού. Από εκείνη τη στιγμή συνεχίζεται η ιστορία τους ως ζευγάρι. Ανθρώπινο ζευγάρι. Μια ιστορία αγάπης. Με κίνδυνο, με ενστάσεις, με θυσίες. Δικαιολογημένη η έλξη μου! Απόλυτα ταιριαστός κι ο τίτλος! Η συγγραφέας, στηριζόμενη στον προϋπάρχοντα μύθο του λυκανθρώπου, του προσδίδει μια νέα πνοή, απελευθερώνοντάς τον από παλιές δοξασίες, με την προσθήκη νέων στοιχείων. Οι λυκάνθρωποι, εδώ, είναι πλάσματα με ανθρώπινη υπόσταση. Μπορεί να μεταμορφώνονται, ανάλογα με τη θερμοκρασία και τις εποχές, να κυριαρχούνται από τα ένστικτα και τις ορμές των λύκων, αλλά μπορούν να διατηρήσουν, αν το επιθυμούν, με προσπάθεια, κάτι από τη συνείδηση και την ανθρώπινη πλευρά τους. Διαβάστε όλα το άρθρο εδώ

Συνέντευξη: Χρυσή-Σίσυ Αγγελίδου

ΑΛΕΞΙΟΥ ΜΑΝΤΗ

Η Μάντη Αλεξίου μεγαλώνοντας πήρε την αγάπη του πατέρα της για τα βιβλία και τα ταξίδια. Τα τελευταία χρόνια ταξιδεύει μόνο μέσα από τα βιβλία.

Αρχικά θα ήθελα να μας πείτε δυο λόγια για εσάς, να σας γνωρίσουν οι αναγνώστες. Μ.Α. Καλησπέρα σας. Σας ευχαριστώ πολύ που μου δίνετε την ευκαιρία αυτή. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Πελοπόννησο αλλά τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια κατοικώ στο Cherburg en Cotentin της Νορμανδίας. Σπούδασα ψυχολογία στην Κρήτη αν και ποτέ δεν ασχολήθηκα ενεργά με το επάγγελμα. Θέλω όμως να πιστεύω ότι με έχει βοηθήσει στην ανάπτυξη των χαρακτήρων στη γραφή μου. Μικρή αγαπούσα τα ταξίδια αλλά τα τελευταία χρόνια έχω επιλέξει να μην απομακρύνομαι πολύ από το σπίτι μου. Τον ελεύθερο μου χρόνο τον περνώ γράφοντας, διαβάζοντας και φροντίζοντας τα λουλούδια στον κήπο μου. Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή; Τι θέλετε να εκφράσετε μέσα από αυτήν; Μ.Α. Ταξιδεύοντας και βιώνοντας έντονες καταστάσεις έχεις ανάγκη να αποτυπώσεις όσα έζησες καθώς αποτελούν τη δική σου προσωπική αλήθεια.

Καθώς όπως προείπα δεν απομακρύνομαι πολύ από το σπίτι μου και έχοντας την άποψη ότι η τέχνη αποτελεί μια από τις αυθεντικότερες μορφές επικοινωνίας, η γραφή για εμένα αποτελεί τον τρόπο επαφής με τον κόσμο. Επέλεξα ως πρώτο έναν ελληνικό εκδοτικό ακριβώς για να μπορέσω να έρθω κοντά στους αναγνώστες στη πατρίδα μου, την οποία έχω αποχωριστεί εδώ και τόσα χρόνια.

Η «Κρυφή Άνοιξη» είναι το πρώτο σας συγγραφικό δημιούργημα. Αναφέρετε ότι είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία. Υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία μέσα σε αυτό; Μ.Α. Η ιστορία δεν έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία πέρα από το γεγονός ότι γνωρίζω προσωπικά κάποια από τα πρόσωπα.

Αν όχι, πώς έφτασε η ιστορία αυτή σε εσάς; Και πόσο εύκολο ήταν να τη συνδυάζετε με τη μυθοπλασία; Μ.Α. Η επαφή μου με πρόσωπα που βίωσαν αυτή την ιστορία και το πόσο με γοήτευσε το περιεχόμενο της, οδήγησε στην έντονη επιθυμία μου να την αποτυπώσω στο χαρτί. Δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να χαθεί και να ξεχαστεί. Όσον αφορά τη μυθοπλασία έχοντας τον αρχικό άξονα ο οποίος βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, μπόρεσα να εξελίξω με σχετική ευκολία τα γεγονότα, σκεπτόμενη ποια θα μπορούσε να είναι μια εναλλακτική εξέλιξή τους.

Η Αλεξάνδρα, η κεντρική ηρωίδα, αν και βρίσκεται σε μία ώριμη ηλικία, δεν έχει κατασταλάξει τι θέλει, τι είναι αυτό που θα γεμίσει την καρδιά και την ψυχή της. Η παιδική της ηλικία και ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε από τον πατέρα της επηρέασε την ψυχική της ανάπτυξη; Μ.Α. Αυτή είναι σίγουρα μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Δεν θα ήθελα να απαντήσω με ένα απλό ναι ή όχι σε ένα θέμα τόσο πολύπλευρο. Θα ήθελα όμως σίγουρα να επιβεβαιώσω ότι η σχέση που έχουν η γυναίκες με τον πατέρα τους επηρεάζει και μεταβάλει την μετέπειτα ζωή τους και ιδιαιτέρως τις σχέσεις τους με τους άνδρες.

Τρεις άντρες … Τρεις διαφορετικοί χαρακτήρες … Τρεις διαφορετικές ιστορίες … Και η Αλεξάνδρα στη μέση … Δεν σας κρύβω ότι θεώρησα υπερβολικό το χρονικό διάστημα που της πήρε να αποφασίσει τι ήθελε… Μήπως τελικά εμείς κάνουμε δύσκολη τη ζωή μας; Μ.Α. Καθώς βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα μπορώ να σας πω ότι μερικές φορές η πραγματικότητα είναι υπερβολική και ξεπερνά τη λογική. Σαφώς εμείς επιλέγουμε να κάνουμε τη ζωή μας δύσκολη ή εύκολη. Τις περισσότερες φορές υποσυνείδητα βέβαια. Και ο Άγγελος και ο Στέφανος μου θύμισαν παιδάκια του Δημοτικού … Η συμπεριφορά τους μόνο έναν ώριμο άντρα, στον οποίο μπορείς να βασιστείς δεν θύμιζε … Πολλές φορές σκέφτηκα ότι εγώ στη θέση της Αλεξάνδρας δεν θα διάλεγα κανέναν… Τι είναι αυτό που την κρατούσε;

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη εδώ

Μ.Α. Μερικές φορές η συμπεριφορά ενός ερωτευμένου ανθρώπου φαίνεται παράλογη και ανώριμη στον εξωτερικό παρατηρητή. Αυτό μπορούμε να το δούμε όταν συμβουλεύουμε τους φίλους μας και αναρωτιόμαστε πως είναι δυνατόν να μην βλέπουν τα πράγματα από την δική μας πλευρά την οποία θεωρούμε ως τη σωστή. Δυστυχώς αν δεν γίνουμε όντως αυτό το άτομο με όλα τα βιώματα και τα συναισθήματα που τρέφει, δεν θα μπορέσουμε ποτέ πραγματικά να μπούμε στη θέση του.

Χρυσή-Σίσυ Αγγελίδου

ΚΡΥΦΗ ΑΝΟΙΞΗ

Τι μπορεί να είναι αυτό το οποίο καθορίζει την εξέλιξη της προσωπικότητάς μας; Αυτό που διαμορφώνει τον χαρακτήρα μας; Αυτό που καθορίζει τις αποφάσεις μας;

Οι γονείς και ο τρόπος που μας μεγαλώνουν; Οι κοινωνικές αντιλήψεις του τόπου που ζούμε; Οι φίλοι; Και πόσο χρόνο χρειάζεται για να καταλάβουμε ότι πήραμε λάθος αποφάσεις και να διορθώσουμε τις λανθασμένες επιλογές; Πόσο χρόνο χρειαζόμαστε για να δούμε ότι ο αληθινός έρωτας είναι δίπλα μας; Η Αλεξάνδρα γεννήθηκε με το βάρος της ενοχής για το θάνατο της μητέρας της. Η Αλεξάνδρα έψαξε να λυτρωθεί μέσα από τη δύναμη της αγάπης. Η Αλεξάνδρα αγάπησε και αγαπήθηκε πολύ. Όμως, προδόθηκε τόσο από τον άντρα της, ο οποίος της στέρησε το παιδί της, όσο και από τους έρωτες που την στιγμάτησαν. Είκοσι χρόνια μετά και επιστρέφει στο νησί της. Είκοσι χρόνια μετά και έρχεται ξανά αντιμέτωπη με τον έρωτά της. Θα καταφέρει αυτή τη φορά να τον κρατήσει; Μέσα από το βιβλίο της κυρίας Μάντη Αλεξίου και την ιστορία της Αλεξάνδρας παρουσιάζεται η αιώνια αναζήτηση του ανθρώπου για την αγάπη.

Η αναζήτηση για ψυχική ηρεμία, εσωτερική γαλήνη και αισθηματική πληρότητα. Η ιστορία της Αλεξάνδρας μας δείχνει πόσο δύσκολο είναι να αφήσει πίσω του ο άνθρωπος το «εγώ» του, να δοθεί. Ποτέ δεν είναι αργά. Πάντα υπάρχει ο χρόνος να δούμε την αλήθεια, να κοιτάξουμε μέσα μας, να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να επιλέξουμε την ευτυχία.ολοκληρωτικά στον σύντροφό του και να του εμπιστευθεί την καρδιά του. Το κυριότερο όμως είναι ότι ποτέ δεν είναι αργά. Πάντα υπάρχει ο χρόνος να δούμε την αλήθεια, να κοιτάξουμε μέσα μας, να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να επιλέξουμε την ευτυχία.

Όταν η λογοτεχνία συνάντησε τη φιλοσοφία (ή το αντίστροφο)

Το παρελθόν και το μέλλον μιας στενής σχέσης Αγγελική Χυτήρη

Η φιλοσοφία είναι η μέθοδος που έχει εφεύρει ο άνθρωπος στην προσπάθειά του να κατανοήσει την πραγματικότητα. Θα μπορούσαμε επίσης να πούμε ότι είναι η θεώρηση των πραγμάτων που υπερβαίνει το πρόσκαιρο, το ευκαιριακό και το ατομικό.

Πολλές φορές αρκεί ένα ερέθισμα, κάτι συνήθως οδυνηρό, που αλλάζει δραστικά τις προτεραιότητες του ατόμου, για να επανέλθουν όλες αυτές οι δύσκολες και, στις περισσότερες περιπτώσεις, ατελέσφορες σκέψεις.

Τα φιλοσοφικά ερωτήματα που σχετίζονται με την ουσία, το νόημα της ύπαρξης, τον θάνατο, τον δυϊσμό ύλης και πνεύματος, είναι ερωτήματα που τουλάχιστον σε κάποια φάση της ζωής έχουν απασχολήσει τον καθένα, χωρίς να χρειάζεται να έχει ασχοληθεί με συστηματικό τρόπο με το αντικείμενο της φιλοσοφίας, ούτε να είναι γνώστης των διαφόρων φιλοσοφικών απόψεων. Άλλωστε, ο Αριστοτέλης σαφέστατα υποστήριζε ότι η ενασχόληση με τη φιλοσοφία προϋποθέτει αποχή από βιοποριστικές εργασίες, πράγμα που φυσικά μειώνει δραστικά τον αριθμό των υποψηφίων φιλοσόφων. Η έλξη που ασκεί στον άνθρωπο, έστω και πρόσκαιρα ή περιστασιακά, δεν είναι τυχαία και προέρχεται ακριβώς απ’ την έμφυτη ανάγκη του να κατανοήσει τη θέση του εαυτού του στον κόσμο που τον περιβάλλει.

Η λογοτεχνία, απ’ την άλλη, μπορεί ν’ ασχοληθεί με τέτοιου είδους ερωτήματα προσφέροντας όχι μόνο αισθητική απόλαυση, αλλά μετουσιώνοντας το στοιχείο του παράδοξου και απροσπέλαστου σε γόνιμη αναζήτηση.

Η λογοτεχνίζουσα φιλοσοφία έχει μεγάλη ιστορία και πολλά δείγματα γραφής να παρουσιάσει, από την εποχή του Πλάτωνα, ο οποίος, ενώ ήθελε να εξορίσει τους ποιητές από την ιδανική του πολιτεία, παρουσίασε τις φιλοσοφικές του απόψεις σε έξοχα λογοτεχνικά κείμενα. Ο Βολταίρος με τις Φιλοσοφικές επιστολές, ο Ρουσσώ με τη Νέα Ελοϊζα, ο Νίτσε με τον Ζαρατούστρα και αργότερα ο Σαρτρ με το Κεκλεισμένων των θυρών, είναι μερικές από τις πολλές περιπτώσεις που η φιλοσοφία δεν πήρε απλά την μορφή λογοτεχνικού κειμένου, αλλά μέσω αυτής της μορφής και του ιδιαίτερου ύφους των έργων, απέκτησε και μια άλλη δυναμική. Η άποψη που θέλει την λογοτεχνίζουσα φιλοσοφία σαν κακή φιλοσοφία, αποδίδοντάς της απλοϊκότητα ή σύμφωνα με τον Καλβίνο, παρουσιάζεται σαν βιωμένη εμπειρία, αποκτώντας μικρότερο ενδιαφέρον απ’ ότι «όταν προβάλλει μέσα από τις αφαιρέσεις της μεταφυσικής και της καθαρής λογικής», μπορεί να τεθεί στην κρίση του αναγνώστη, που λειτουργώντας σε κάποιες περιπτώσεις συνθετικά και σε άλλες (ή συγχρόνως), αφαιρετικά και διαισθητικά, αναγνωρίζει σε τέτοιου είδους κείμενα, καταστάσεις και προβληματισμούς που αφορούν και τον ίδιο, αφού αφορούν την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης.

Η λογοτεχνική αξία, μεταξύ άλλων, προκύπτει σαν συνάρτηση της επεξεργασμένης γλωσσικής μορφής και του μύθου που ο συγγραφέας αφηγείται, με την προϋπόθεση ότι το έργο ξεφεύγει απ’ το πρόσκαιρο και το ατομικό που περιγράφει και παραπέμπει τον αναγνώστη μέσω της μυθοπλασίας στο διαχρονικό και πανανθρώπινο, ώστε η λογοτεχνία να λειτουργήσει σαν εργαλείο διερεύνησης των φιλοσοφικών αναζητήσεων. Οι όποιες σκέψεις και συναισθήματα πρέπει να βγαίνουν υποδόρια, η λογοτεχνία δεν πρέπει να έχει ηθικά διδάγματα. Ο διδακτισμός και η προσπάθεια χειραγώγησης θα δώσουν κακή λογοτεχνία και κακή φιλοσοφία.

Δείτε όλο το άρθρο εδώ

Θεόδωρος Παπαθεοδώρου

Συνέντευξη : Χρυσή - Σίσυ Αγγελίδου

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Προσθέστε λίγο κείμενο

Δείτε όλη τη συνέντευξη εδώ

Κύριε Παπαθεοδώρου, ως πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας θα ήθελα να μας πείτε δυο λόγια για σας, να σας γνωρίσουν οι αναγνώστες. Θ.Π. Σας ευχαριστώ πολύ κατ αρχάς για αυτή την δυνατότητα που μου δίνετε να συζητήσουμε για εμένα και κυρίως για το βιβλίο. Δεν θέλω να πω πολλά πράγματα, είμαι ένας νέος σχετικά άνθρωπος, ασχολούμαι χρόνια με τις πωλήσεις και την διαφήμιση, έχω εργαστεί σε πολλές επιχειρήσεις αλλά και ως ελεύθερος επαγγελματίας, αγαπάω την συγγραφή και το διάβασμα και αν και είμαι πρωτοεμφανιζόμενος ως συγγραφέας, όπως είπατε, δεν αισθάνομαι καθόλου έτσι ίσως λόγω της διαχρονικής αγάπης μου για την γραφή γενικώς αλλά και λόγω μίας δυνατότητας που είχα πάντα να εκφράζομαι καλύτερα μέσω του γραπτού λόγου. Ζω μόνιμα στην Πάτρα πια αλλά στο παρελθόν έχω ταξιδέψει αρκετά στην Ελλάδα εξαιτίας των επαγγελματικών υποχρεώσεών μου ενώ έχω μείνει για αρκετά χρόνια στην Αθήνα αρχικά ως φοιτητής και αργότερα ως εργαζόμενος.

«Ο τρίτος δρόμος είναι της αγάπης», λοιπόν και στις σελίδες του βιβλίου ξεδιπλώνεται η ιστορία του Βασίλη, αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τι ήταν αυτό που σας έδωσε το έναυσμα για αυτή την ιστορία; Θ.Π. Το έναυσμα δόθηκε μέσα από την αγάπη μου για την Ιστορία, για την μελέτη της επιστήμης της Ιστορίας. Πάντα ήθελα να ασχοληθώ με εκείνη την εποχή του Β Παγκοσμίου Πολέμου και να την δω μέσα από μία σύγχρονη ματιά χωρίς όμως να αδιαφορήσω για τα πραγματικά προβλήματα και ζητούμενα εκείνων των χρόνων.

Πάντα ήθελα να γράψω κάτι με βάση εκείνη την δύσκολη περίοδο υπό το πρίσμα που εξήγησα πιο πάνω. Όταν λοιπόν ήρθε στο μυαλό μου η ιδέα για έναν Έλληνα ήρωα κοσμοπολίτη και κατάσκοπο ο οποίος δεν κινείται μέσα στα στενά όρια της πατρίδας μας αλλά ευρύτερα, και ο οποίος μέσα από αντιξοότητες και διλήμματα αναζητά τελικά την ανθρωπιά, την αγάπη, τον δικό του δρόμο στην ζωή, τότε ως δια μαγείας ήρθε και το πλήρωμα του χρόνου για να αρχίσω να γράφω αυτή την ιστορία. Έδεσε το γλυκό, όπως λέμε..

Να σας πω την αλήθεια, όταν διάβασα τον τίτλο σκέφτηκα άλλο ένα μυθιστόρημα αγάπης … και μάλιστα σκέφτηκα ότι θα διαβάσω μία ιστορία αγάπης μέσα από τα μάτια ενός άντρα. Παρόλα αυτά ήταν πολύ ευχάριστη η έκπληξή μου όταν διαπίστωσα ότι δεν πρόκειται καθαρά για ένα αισθηματικό μυθιστόρημα. Πώς καταφέρατε να συνδυάσετε δύο άκρως αντίθετα θέματα … πόλεμος και αγάπη; Θ.Π. Αυτό ήταν και το ουσιαστικό ζητούμενο, να καταφέρω να συνδυάσω πόλεμο και αγάπη, φρικαλεότητα και ανθρωπιά, πολιτική και άτομο, επιθυμίες και επιταγές. Δεν ξέρω αν το κατάφερα, ελπίζω να το έκανα καλά. Για αυτό όμως θα αποφασίσουν οι αναγνώστες, αυτοί θα κρίνουν. Εγώ πάντως αυτό ακριβώς ήθελα να πραγματευτώ, αν ήταν να γράψω ένα καθαρά αισθηματικό ή ένα καθαρά πολεμικό, ίσως και κατασκοπικό μυθιστόρημα, δεν θα το επιχειρούσα μάλλον.

Θεόδωρος Παπαθεοδώρου

Η ιστορία εξελίσσεται την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Έχει κυρίως πολιτικά και διπλωματικά γεγονότα, χωρίς ωστόσο να κουράζει. Εσείς αντιθέτως κουραστήκατε για τη συγκέντρωση του υλικού και στη συνέχεια να το συνδυάσετε με τη μυθιστορηματική γραφή; Θ.Π. Δεν κουράστηκα ιδιαιτέρως, τα περισσότερα γεγονότα που περιγράφω είτε τα γνώριζα λόγω της αγάπης μου για την μελέτη της Ιστορίας, είτε επιχείρησα να εμπλέξω μυθοπλασία και ιστορική αλήθεια κάτι όμως που μου βγήκε αυθόρμητα και σχετικά ξεκούραστα. Τώρα, για κάποια συγκεκριμένα πράγματα χρειάζεται πάντα να ανατρέχει κανείς σε πηγές αλλά στην δική μου περίπτωση αυτό έγινε περιορισμένα, όχι σε μεγάλο εύρος ώστε να με καταπονήσει. Τα πολιτικά και διπλωματικά γεγονότα στα οποία αναφέρεστε (αρκετά από αυτά για να είμαι ακριβής) είναι περισσότερο μυθοπλαστικά ή με ρεαλιστική βάση μεν αλλά δοσμένα μέσα από την δική μου αντίληψη και λιγότερο ψυχρά, αντικειμενικά.

Ο Βασίλης, αξιωματικός του ελληνικού στρατού και στο τμήμα της κατασκοπίας. Κατάσκοπος. Ένα επάγγελμα βρώμικο. Πώς επέλεξε κάτι τέτοιο; Καθώς μελετώντας τον χαρακτήρα του ήταν τελείως διαφορετικός σε σχέση με έναν ψυχρό κατάσκοπο που στο συμφέρον της πατρίδας θυσιάζει τα πάντα.

επέλεξε εκείνος. Καθώς η ιστορία εκτυλίσσεται, ο Βασίλης αλλάζει… Και ναι, ίσως τελικά το επάγγελμά του να μη του ταίριαζε… Νομίζω είναι πράγματα που συμβαίνουν αυτά στην ζωή μας και όλοι μας έχουμε δει ή βιώσει! Η εσωτερική αναζήτηση του Βασίλη, αυτός ο παράξενος χαρακτήρας του που συχνά έρχεται σε αντίθεση με τον ρόλο του κατασκόπου ήταν (και αυτά) άλλο ένα ζητούμενο Θ.Π. Ο Βασίλης Δημακόπουλος είναι για τον συγγραφέα... ήταν πράγματα ένας άνθρωπος του καθήκοντος, ένας που ήθελα να βγάλω ως στοιχεία ικανός στρατιωτικός. Η κατασκοπία πλοκής αλλά και ως μηνύματα, ως μάλλον τον επέλεξε και δεν την αφορμή για σκέψη. Ο τρίτος δρόμος είναι της αγάπης

Και ο έρωτας στα χρόνια του πολέμου. Πώς καταφέρνει να επιβιώσει; Η Έλενα τον πρόδωσε … Η Παολίνα τον έσωσε ... Την Έλενα την ερωτεύθηκε με την πρώτη ματιά… Την Παολίνα με το πέρασμα του χρόνου … Τι είναι αυτό που μας κάνει να βλέπουμε τα αληθινά συναισθήματα του άλλου; Θ.Π. Ο έρωτας νομίζω ότι μπορεί να επιβιώνει πάντοτε. Συχνά, στις δύσκολες εποχές, ως κίνητρο περισσότερο, ως ελπίδα, ως εσωτερική δύναμη. Όσο για τα αληθινά συναισθήματα του άλλου… μάλλον ο χρόνος είναι αυτός που δείχνει την αλήθεια χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι τα συναισθήματα παραμένουν διαχρονικά… Το αληθινό πρέπει να αναζητάμε πρώτα νομίζω και ύστερα το διαχρονικό. Δεν είναι απαραίτητο αυτά τα δύο στοιχεία να συμπορεύονται. Η αγάπη όμως ίσως να είναι κάτι το διαχρονικό τελικά. Από τη σύλληψή του μέχρι την απελευθέρωσή του, ο Βασίλης συνάντησε πολλά άτομα … προδόθηκε από πατρίδα, φίλους, βοηθήθηκε από αγνώστους. Πώς κατάφερε και έδειχνε εμπιστοσύνη σε ανθρώπους που δεν ήξερε; Πόσο εύκολο είναι να εμπιστευόμαστε όταν έχουμε προδοθεί;

Είναι πολύ δύσκολο να εμπιστεύεται κανείς τους συνανθρώπους του όταν έχει βιώσει την προδοσία. Δεν υπάρχει όμως άλλος δρόμος από την εμπιστοσύνη τελικά, και αν αυτό δεν γίνει συνείδηση μέσα από προσωπικό εσωτερικό αγώνα, το φέρνει η ίδια η ζωή ως αναγκαιότητα.

Χρυσή-Σίσυ Αγγελίδου «Ο Τρίτος δρόμος είναι της Αγάπης» διαβάζω στο ιδιαίτερα όμορφο εξώφυλλο του βιβλίου του κυρίου Θεόδωρου Παπαθεοδώρου και το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι άλλο ένα βιβλίο με θέμα την αγάπη. Μπορείτε, λοιπόν, να καταλάβετε την ευχάριστη έκπληξή μου όταν διαπίστωσα ότι δεν πρόκειται απλά για μία αισθηματική ιστορία στα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά για την ιστορία της σκοτεινής πλευράς του πολέμου, της κατασκοπίας, των διπλωματικών παιχνιδιών και των πολιτικών συμφωνιών εις βάρος των ανθρώπων και των λαών γενικότερα. Μία ιστορία προδοσίας, πόνου και λύτρωσης μέσα από τη ζωή του Βασίλη. Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ

Ο Βασίλης, αξιωματικός του ελληνικού στρατού, κατάσκοπος στην ουσία, τον στέλνει η πατρίδα να κατασκοπεύσει τον εχθρό. Η αποστολή του στην Ιταλία ξεκινάει μία μέρα μετά τη γνωριμία του και τον κεραυνοβόλο έρωτά του. Στην Ιταλία θα συνεργαστεί με την Παολίνα Φεράρι. Η συνεργασία, όμως, θα λήξει απότομα, καθώς η αποστολή του προδόθηκε και ο Βασίλης συνελήφθη από τους Ιταλούς. Και εδώ αρχίζει η περιπέτεια – μία λέξη πολύ ελαφριά για να χαρακτηρίσει το τι πέρασε ο Βασίλης – για την επιβίωση. Θα καταφέρει να βγει αλώβητος σωματικά και ψυχικά ο Βασίλης μέσα από όλα αυτά;

Ο Θεόδωρος Παπαθεοδώρου μέσα από το βιβλίο του μας προσφέρει τη δυνατότητα να γνωρίσουμε την άλλη πλευρά της ιστορίας του πολέμου. Πέρα από τα ανθρώπινα δράματα, πέρα από τις καταστροφές,

τις χιλιάδες ζωές που χάθηκαν, υπήρχε και το παιχνίδι των πολιτικών. Ζωές χάθηκαν, άνθρωποι εξαφανίσθηκαν στο βωμό των συμφερόντων. Ο Βασίλης αντιπροσωπεύει όλους αυτούς που πίστεψαν σε ιδέες και ανθρώπους και προδόθηκαν με τον χειρότερο τρόπο. Γιατί πόλεμος δεν γίνεται μόνο με όπλα, βόμβες και χειροβομβίδες. Πόλεμος γίνεται και με αποφάσεις σε κλειστά γραφεία, με πολιτικές σκοπιμότητες και προσωπικά κέρδη. Η ιστορία του Βασίλη δείχνει πόσο πολύ έχει ασχοληθεί με το θέμα ο συγγραφέας, καθώς παραθέτει ιστορικά γεγονότα. Το αξιοσημείωτο είναι ότι έχει καταφέρει να συνδυάσει άριστα την πολιτική και τα διπλωματικά παιχνίδια με την μυθιστορηματική γραφή, έτσι ώστε να μην κουράζει τον αναγνώστη, αλλά αντιθέτως να του κινεί την περιέργεια για το τι γίνεται στη συνέχεια. Αυτό, επίσης, το οποίο μου άρεσε ήταν η παρουσίαση των πολιτικών ιδεολογιών με αντικειμενικότητα. Ο Βασίλης βρήκε βοήθεια από όλες τις πολιτικές ιδεολογίες που πολεμούσαν τον φασισμό, ωστόσο τις έκρινε όλες και παρουσίαζε τα θετικά τους και τα αρνητικά τους.

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ SITE