Mar Slingerland, een ongekend talent

Sommige bloemen bloeien in het verborgene. Zo zijn er ook kunstenaars die niet op de voorgrond treden, geen publiciteit maken, maar in de stilte van hun atelier gestaag doorwerken aan het creëren van hun schilderijen en tekeningen.

Zo iemand is Mar Slingerland, al meer dan 40 jaar in Dordrecht bezig met haar kunst. Ze is geen Dordtse van geboorte, ze komt uit Zeeland en groeide op als enig kind in een orthodox christelijk gezin te Nieuwerkerk (bij Zierikzee). Ze was altijd aan het tekenen en haar vader stimuleerde dat talent. Hij had dan ook geen bezwaar toen ze koos voor de Academie van Beeldende Kunsten in Rotterdam. Daar studeerde ze van 1972 tot 1978. Dat was in de tijd dat de figuratieve kunst werd verworpen en de abstractie zegevierde. Mar ging daar niet in mee. Ze volgde tekenlessen bij Otto Dicke en nam deel aan de avonden modeltekenen in Pictura. Ook haalde ze een akte Tekenen LO.

Sterke vormen

Ze schilderde aanvankelijk gouaches (mensen en situaties) en aquarellen (landschappen en bloemen). Het werk dat ze nu maakt, houdt het midden tussen figuratie en abstractie. Het zijn herkenbare figuren maar met een heel sterke vorm, een krachtig kleurgebruik en speelse lijnvoering. Het gebruik van metallic acrylverf geeft een ruig oppervlak. Mar vindt haar inspiratie in haar geloof: beelden uit de bijbel of de invloed van een predicatie. Haar uitgave ‘Het WOORD in beeld’ baseert zich vooral op teksten uit Exodus, het Hooglied en Jesaja. Maar het zijn geen illustraties bij de tekst, het gaat erom de essentie weer te geven. Mar is lid van een vereniging van christelijke kunstenaars die drie keer per jaar bijeenkomen om inspiratie op te doen en elkaars werk te bespreken. Met dat Korfgenootschap had ze onlangs ook een expositie in Joriskerk te Amersfoort.

Blij met AOW

We komen onvermijdelijk bij de vraag: kun je met kunst je brood verdienen? “Ik ben blij dat ik AOW heb”, zegt Mar lachend. “Ik ben gewend met weinig rond te komen. Destijds toen ik begon had je de BKR en de Culturele Raad gaf een atelierhuursubsidie. Ik heb wat cursuswerk gedaan en was corrigerend docent bij Eurodidact. Ik heb niet veel verkocht op exposities. Om geloofsredenen wil ik niet exposeren op zondag en dat maakt het heel moeilijk. Ik heb nog wel bij de VBKD-galerie een tentoonstelling gehad die dan op zondag gesloten bleef, maar de negatieve reacties die daar op kwamen, het bekladden van de affiches bijvoorbeeld, gaven mij geen animo daar verder te exposeren.”

Levensvervulling

Toch kan Mar het schilderen niet laten. Ze moet veel overwinnen vanwege haar slechte gezondheid en handicap (ze is blind aan één oog en het ander is min vijf). Ze kan maximaal twee keer per week twee uur schilderen en heeft dan twee dagen nodig om bij te komen. Ze heeft er wel eens aan gedacht de kwasten en paletmessen erbij neer te gooien, maar een preek waarin het koper, brons, purper, goud en zilver van de tempel voorkwamen, wakkerde het verlangen daar uitdrukking aan te geven weer aan. Het schilderen is haar levensvervulling en succes niet belangrijk. Als haar werk te zijner tijd naar de stort gaat, heeft ze daar vrede mee, al is wel geregeld dat de stichting ‘Woord en Daad’, een bijbelgetrouwe stichting die wereldwijd aan armoedebestrijding doet, de kerncollectie van het werk een tweede kans zal geven.

Ton Delemarre