Kattenstaart

Hallo Staartbewoners, even snel een berichtje van mij. Snel, ja, want ik heb het vreselijk druk met mijn sociale leven. Ik heb de afgelopen maanden heel veel nieuwe kattenvriendjes gemaakt.

Tegenover ons, bij de Jet Set, zijn twee nieuwe kittens komen wonen. Nou ja, kittens, ze zijn inmiddels al een maand of tien, maar ze mochten pas buiten nadat ze ‘geholpen’waren. Het zwarte poesje, Yuna, is vaak buiten, ze is heel lief, maar nog een beetje verlegen. Luigi, haar wit met grijze broertje, zie ik meestal alleen voor het raam zitten, samen met... Kitty! Ja. Mooie Kitty, die verhuisd was naar een andere wijk omdat ze steeds ‘gecatnapt’ werd, kwam een poosje logeren, omdat haar huidige bazinnetje in het ziekenhuis lag.

Een paar straten verder, vlakbij die lieve mevrouw van wie ik altijd een snoepje krijg, woont nog zo’n mooie dame, een langharige schildpadpoes. Helaas moet ze niet veel van me hebben. Als ik te dichtbij kom, blaast ze naar me. Tegen de katten die bij haar in de straat wonen doet ze niet zo lelijk. Met de zwartwitte kat die daar woont ben ik inmiddels goede maatjes, we zitten regelmatig samen bij zijn huis te chillen, ik ben zelfs al eens bij hem binnen geweest toen zijn mensen niet thuis waren. Ik heb daarvoor vreselijk op mijn duvel gekregen van mijn mensen, ze noemden me een inbreker en een cat-burglar. Wat een onzin, als ik uitgenodigd word door mijn vriendje sla ik dat toch niet af? Bij de snoepjes-mevrouw ben ik ook al eens binnengelopen, en zij moest daar alleen maar om lachen. Grijsje, de zwerfkat die door de halve straat geadopteerd is, vond het minder leuk, want hij wilde OOK snoepjes. Toen ben ik maar doorgelopen, want hij durfde niet te komen zolang ik er ook nog zat. Grijsje en ik zijn dus duidelijk ook nog geen vriendjes.

Ik ben de afgelopen maanden niet meer zoveel in het park geweest, maar nu het echt lenteweer wordt, waag ik me weer wat vaker aan de andere kant van de straat. Poema vertelde me dat hij daar regelmatig een grote rode kater tegenkomt die een beetje op mij lijkt, alleen heeft hij veel langer haar dan ik. Ginger heet hij. In het begin vertrouwden ze elkaar nog niet helemaal, maar de laatste tijd groeten ze elkaar wel van een afstandje. Ik was nogal benieuwd naar die dubbelganger van me, dus ik ben die Ginger eens op gaan zoeken. Hij is inderdaad niet erg toeschietelijk, hij kijkt net als ik liever eerst de kat uit de boom. Maar ik denk dat we op den duur ook wel vriendjes zullen worden.

Mijn vaste adresje, waar ik altijd een snoepje krijg...

door onze sluipende reporter Mark