4 minute read
Schilderkunst leert je oog te hebben voor de wereld
Next Article
Anika Hochstenbach, geboren en getogen Dordtse, 23, kunstenaar, bestuurslid Pictura, studeerde aan de St Joost Academie in Breda, exposeerde onlangs nog met vijf andere Dordtse kunstenaars in het stedelijk museum van zusterstad Varna.
Maakt een grote tekening op het Otto Dicke plein voor de Tour de Femmes, werkt als assistent bij Galerie Tinimini Room, maar is ook actief bij de Kunstkerk, doet mee aan de ledensalon van Pictura, krijgt nog een expositie bij Photocase van Kees Dijkman en bij galerie Niek Waterbolk in Utrecht. Tijd voor een interview!
Anika deelt haar atelier in de oude huishoudschool met Babs van Heugten, collega kunstenaar en ook vriendin. Ze is gelukkig met haar atelier, al weet ze dat de huur morgen opgezegd kan worden als de gemeente een koper vindt voor het gebouw. Hier kunst maken, maar ook een klimaat maken waarin cultuur kan bloeien. Op haar elfde jaar, gestimuleerd door de tekenlerares, was het verlangen naar de Kunstacademie te gaan. Dat werd Sint Joost waar ze in 2021 afstudeerde. Samen met Lotte Koppens vormde ze het duo Stoeptroep, dat met kalkkrijt vrolijke versieringen op straatwanden maakte. Ze gaf ook les bij ToBe in het Energiehuis.
Je hebt met nog vijf andere Dordtse kunstenaars een tentoonstelling gehad in het stedelijk museum van onze zus-terstad Varna. Hoe was dat? “Een hele ervaring. Varna is een boeiende zomerse stad aan zee. We doken ‘s nachts de golven in. Maar ook met een prachtige kathedraal met iconen en schilderingen die een diepe indruk op mij hebben gemaakt. We kregen een rondleiding door het museum. We bezochten het uit steen gehouwen klooster en het Sovjet monument voor de eeuwenlange vriendschap tussen Rusland en Bulgarije. Maar wat ook bijzonder is: doordat je bijna een week lang optrekt met je collega-kunstenaars leer je ze ook veel beter persoonlijk kennen. We hebben echt genoten van de sfeer en de feestelijke maaltijden, besprenkeld met Rakia, de Bulgaarse brandewijn. Ik had trouwens meer plezier van het Bulgaarse bier.”
Je bent gevraagd om in het bestuur van Pictura zitting te nemen. Hoe kwam dat zo?“Ik ben al vele jaren verliefd op die plek en nam ook deel aan modeltekenen bijvoorbeeld. Ik heb er een expositie gemaakt met Doris Kolpa. Het bestuur van Pictura wil na 250 jaar verjongen en vroeg mij. Er is een nieuwe generatie kunstenaars in Dordrecht en die wil ik graag bij Pictura betrekken. Het genootschap wil ook, met de sociale media als communicatieplatform, workshops en evenementen naast de tentoonstellingen organiseren. Een ontmoetingsplek en een klankbord waar je inspiratie vandaan haalt. Ik werk me nu in om zicht te krijgen op de structuur en de gang van zaken. Ik probeer geleidelijk nieuwe wegen te vinden en te gaan. Pictura is een bloeiende gemeenschap en is het waard om ook in de toekomende tijd een belangrijke speler te zijn op het culturele veld.”
Emoties“Maar ik ben het meest betrokken bij de ontwikkeling van mijn eigen werk. Op mijn website laat ik de krijttekeningen zien die ik samen met mijn maatje Lotte Koppens op muren heb gezet, maar ook een selectie van mijn werken die vaak met het menselijk lichaam en de natuur te maken hebben. Het is ook een soort verantwoording voor mijn manier van werken. Ik ben heel erg bezig met het menselijk lichaam en met lichamelijke ervaringen en hoop hiermee emoties op te roepen. Ik zoek naar een directe band met de toeschouwer. De stof van de huid moet voelbaar zijn. Daarom vergroot ik die ook uit. Als ik een portret maak, zoek ik een persoonlijke band met de geportretteerde. De mensen die ik portretteer zijn altijd naasten. Ik heb al een band met ze en daarom beeld ik ze af. Ik wil een evenwicht bereiken tussen de spontane indruk en de techniek van het schilderen.”
“Ik wil nog veel reizen en ervaringen opdoen. De schilderkunst leert je oog te hebben voor de wereld en wat er daar aan de gang is.”
Ton Delemarre
