Aartje en Saartje (142) Bewegen en behuizen

Het was een frisse dag in het voorjaar toen het staartmezenpaar Aartje en Saartje het idee kreeg om weer eens de sporttoestellen bij het Merwepark te gaan gebruiken. “Met de komst van het voorjaar krijg ik weer zin in buiten sporten en deze toestellen zijn gratis en zo dichtbij. Heerlijk om even in de buitenlucht diverse spieren weer te activeren,” redeneerde Aartje. Saartje was minder enthousiast en had liever van een tweede kopje mezenthee in hun behaaglijke woning willen genieten maar eenmaal buiten kreeg ook zij zin om weer wat te sporten buiten.

Sportende vogelgroep

“Kijk!” riep Aartje toen ze de toestellen naderden, “ik zie dat Roberta Roodborstje en zelfs Opa Geeuw de spreeuw al hetzelfde idee hadden.” Hij en Saartje landden toen op de picknicktafel naast de twee sportende vogels en begroetten hen enthousiast. “Wat leuk, Opa G, dat u nog meedoet,” zei Aartje tegen de oude spreeuw die even buiten adem stond bij te komen. “Jawel,” antwoordde hij na een seconde of tien. “Ik word er niet jonger op maar zodoende blijf ik een beetje in conditie. En omdat de toestellen zo dicht bij het bejaardencentrum staan kan ik hier relatief makkelijk komen.” Hij lachte, een krakende, aanstekelijke lach.

De drie andere vogels glimlachten en Saartje zei tegen Roberta, “Ik kijk er niet van op dat jij hier oefent, je bent altijd zo sportief!” Het verlegen roodborstje antwoordde zachtjes, “Inderdaad. Ik probeer mezelf fit te houden en dit is een van de manieren. Ik doe ook aan lange afstanden vliegen, hardlopen en wat gymnastiek. Ach, alles wat mij een beetje uitdaagt om nog sneller en sterker te worden.” De vogels knikten. Roberta had aardig wat gepresteerd en gewonnen in de afgelopen jaren maar ze was zo bescheiden dat ze daar haast nooit zelf over sprak.

Koolmees met een boodschap

Terwijl Aartje en Saartje ook aan de toestellen begonnen kwam Kooltje de koolmees aanvliegen. Na een hartelijke begroeting begon hij met: “Tja, vrienden, ik zie dat jullie zo lekker bezig zijn op deze toestellen maar ik heb een niet zo leuke mededeling.” De vier vogels stopten onmiddellijk met hun oefeningen en keken hem vol verwachting aan. De koolmees schraapte zijn keeltje en, met een ernstige blik, zei gewichtig, “Er is sprake van dat deze toestellen misschien weggehaald worden.” Even heerste er een stilte. De verbaasde vogels moesten deze boodschap even verwerken.

Aartje sprak eerst: “Weet je dat wel zeker, Kooltje, want, zoals je ziet, ze worden toch gebruikt?” Kooltje knikte, “Ja, mij hoef je niet te overtuigen, Aartje, ik wist dat al lang maar ja, ze worden natuurlijk niet alle tijden van het jaar intensief gebruikt.” “Maar dat is toch logisch?” vroeg Saartje, “in de winter is het bijvoorbeeld te koud, en als het regent dan gaan de vogels niet voor hun lol al trappend en hijgend nat worden?” “Het moet een beetje leuk blijven,” vulde Opa Geeuw aan met weer een krakend lachje.

Een plannetje

De andere vogels glimlachten instemmend, maar tegelijkertijd bezorgd. “En wat nu? Kunnen we hier iets aan doen?” vroeg Roberta. “Ik wil mijn oefeningen hier niet missen hoor.” Ze reageerde voor haar doen een beetje fel, schrok ervan en bloosde prompt. Kooltje, die helemaal niet verlegen was, antwoordde strijdlustig, “Jongens, we laten het er hierbij niet zitten. We sturen allemaal berichten naar de gemeente. Per e-mail of, in uw geval Opa G, per brief. Ik help u wel met het opstellen. We plakken desnoods een bericht in het bejaardenhuis om die medebewoners die hier sporten, aan te sporen om ook te reageren.” De vogels knikten enthousiast en Kooltje ging verder, “en in ons nieuwe buurtcaféetje kunnen we ook e.e.a. op gang zetten.”

Leukere mededelingen

Hij keek blij om zich heen en zei toen, “En nu heb ik een leuke mededeling voor jullie!” Weer richtten de andere vogels vol verwachting hun blik op de koolmees en hij ging verder, “In juni is er een workshop vogelhuisjes maken voor kinderen bij Natuurvriendenhuis De Kleine Rug, aan de overkant van het Wantij, dus niet ver van ons hier op de Staart. En jullie weten hoe blij wij vogels zijn met nieuwe behuizing in verband met de krapte op de vogelhuismarkt!”

De vier andere vogels reageerden toen met een spontaan gejuich en Aartje zei, “Kijk, daar worden we nu inderdaad vrolijk van. Wat een fijn project voor kinderen, mooi dat ze ons zo gaan helpen!” Opeens klonk er een “ping” vanuit Kooltjes rugzakje. Hij haalde zijn mobieltje tevoorschijn en, na het lezen van een bericht, begon hij hard te lachen. “Jongens!” riep hij, “mooi nieuws via de Vogels op de Staart buurtapp – de sporttoestellen blijven toch en worden, waar nodig, opgeknapt!”

Blijdschap alom

Nu werd de hele groep vogels nog blijmoediger: goed nieuws over de toestellen, nieuwe woningen zaten er aan te komen en iedereen voelde zich weer een stukje fitter, inclusief Kooltje die op het laatst ook nog even meedeed. “Zo,” zuchtte Aartje met een glimlach toen hij en Saartje naar huis vlogen. “Goede berichten maken mij altijd blij.” “Mij ook,” zei Saartje, “en nu gaan we in ons warme huisje van een kopje mezenthee genieten!” Opgetogen, richting de griend langs het Wantij, vlogen de twee kleine meesjes huiswaarts.

Nellie Harrewijn