CITY GAPS
Onderzoek naar een stedelijke Non-Place
2
Processboek CITY GAPS
1 INLEIDING
3
“For as long as I can remember, I have been helplessly engrossed with the look of things, whether a ketchup bottle or a temple, a woman or a car…” Stephen Bailey Ook ik vind het voorkomen van dingen razend interressant. De constructie van schoonheid ten op zichte van lelijkheid is een van de meest verbijsterende in onze verbeelding. is er werkelijk zulk een ding als lelijkheid? Ik vind dat heel relatief. Alles bestaat in relatie tot iets anders. Ik deed veel onderzoek naar (foute) combinaties, associaties, kleurgebruik, (foute) contexten...Ik ging op zoek naar zaken die balanceren op de grens van lelijkheid. Deze dingen geven me inspiratie en prikkelen m’n creativiteit.
4
P 8 — 9 P10 — 15 P16 — 17
STEPHEN BAYLEY ROOM WITH A VIEW UGLY BELGIAN HOUSES
1 5
6
Processboek CITY GAPS
Inleiding
7
UGLY STEPHEN BAYLEY
“For as long as I can remember, I have been helplessly engrossed with the look of things, whether a ketchup bottle or a temple, a woman or a car…” What is “ugly”? Sourcing centuries of art, design, and cultural history, and citing examples as wide-ranging as Soviet-era architecture and Frankenstein’s monster to the World’s Ugliest Dog and the so-called jolie-laide of the human species, Stephen Bayley, one of the world’s leading commentators on design and popular culture, probes the fascinating and timeless question: Is there such a thing as ugliness . . . or are aesthetic judgments purely a matter of taste? Is ugliness only skin-deep, or can something that is beautifully engineered--a B52 bomber or a Colt .45--also be ugly, if its function is to kill or to maim? What was “Degenerate Art” and why was it deemed such? Why are mountains seen as sublime expression of nature, when only two hundred years ago they were regarded as loathsome things to be avoided at all costs? Just what is the relation, if any, between tattoos and crime? And lastly, if there were no ugliness in the world, would there be any beauty? Stephen Bayley, in his singular and at times tongue-in-cheek style, questions and explains the aesthetics of everything.
8
Processboek CITY GAPS
“it was true a serie of very nasty, vivid and dirty ‘disgusts’ that perfection was achieved.” stephen bayley
Inleiding
“The more you think about ugliness, the more you look at ugliness, the more elusive the idea becomes.” Stephen Bayley
“Beauty is unbearable. It drives us to despair, offering for a minute the glimpse of an eternity that we should like to stretch out over the whole of time. You need something less atractive to feel good.” Albert Camus
9
BARCELONA ROOM WITH A VIEW
Tijdens mijn onderzoek naar lelijkheid en de relativiteit daarvankwam ik heel leuke dingen tegen. Ik las interessante teksten en botste op boeiende artiesten. Maar ik bleef in een grote zee zwemmen. Ik besliste daarom om een klein aspect van dit thema te behandelen, ‘binnenkoeren en luchtschachten’. Voor iedereen herkenbaar, toch een verborgen deel van de stad en de wooncultuur. Het is een eclectische rommel die me inspiratie geeft.
10
Eigen beeld. Zicht uit hotelkamer in Barcelona
Processboek CITY GAPS
11
Na een slapeloze nacht in Barcelona ontstond mijn masterproject. Wat zien mensen uit hun raam, en wat doet die omgeving met hun gevoel? Binnenkoeren in de stad, verstopt achter de verschillende gevels. Verscholen en weggestoken achter een mooier plaatje. Hoe niets inspiratie kan geven, hoe verveling me inspiratie geeft.
12
Processboek CITY GAPS
Composities die ik toen voelde en zag heb ik uit gewerkt. Het werden collages als uitpuring voor wat ik toen zag en hoe ik de ruimten interpreteerde. Inleiding
13
p 13 Compositie/ collage beeld p 14 — 15 Eigen beelden Raam uitzichten in Barcelona
14
Processboek CITY GAPS
Inleiding
15
UGLY BELGIAN HOUSES HANNES COUDENYS
Het project Ugly Belgian Houses goed voorbeeld van de fascinatie van mensen voor lelijkheid. Hannes Coudenys is freelance digital creative en startte in 2011 zijn Tumblr Ugly Belgian Houses. Zoals de naam zegt, draait zijn blog om wat hij lelijke Belgische huizen vindt. Huizen met een lelijke voorgevel of rare afwerkingen worden door hem gefotografeerd en geplaatst op de Tumblr. Hannes heeft tot nu toe een vijfhonderdtal ‘lelijke’ huizen gespot. Ugly Belgian Houses groeit snel en heeft vele volgers. Daarom vind ik hem hier zeker het vermelden waard. Door zijn meer dan 46.000 likes op facebook duidt hij hoe geïnteresseerd mensen zijn in lelijke dingen. Als een soort ramptoerist krijgen we plezier in het kijken naar zijn verzamelde beelden. “Misschien de tijd om even wat duiding te geven bij Ugly Belgian Houses. Afgelopen zomer reed ik geheel toevallig door Middelkerke en zag ik weer zo’n monster van een huis waardoor ik gewoon dacht van ‘Fuck it, ik moet die gedrochten documenteren.’ Hoewel ik geen architect of vormgever ben heb ik altijd een zekere voeling gehad met vormen. Mooie vormen. Ik kijk dan ook al zo lang ik me herinner rond in ons klein volgebouwd land en die vormen inspireren mij in alles wat ik doe, ook al hebben die dingen niets met ontwerpen te maken. Wanneer je de schoonheid ziet merk je automatisch ook alle lelijkheid op. Je daarin druk maken is meestal een waste of energy maar toen ik vorig jaar dat idee werkelijk begon uit te voeren had ik na het posten van twee huizen al door dat het fun zou worden. Over the top commentaar geven in een taal die je niet meester machtig bent, heerlijk. Andere mensen houden ervan en veel mensen worden er kwaad om. Omdat smaken nu éénmaal verschillen.”
16
tekst: www.demorgen.be/dm/ nl/989/Binnenland/article/ detail/1880166/2014/05/08/ SPLINTERNET---SELFIE-Ugly-BelgianHouses.dhtml Hannes Coudenys Ugly belgian houses facebook
Processboek CITY GAPS
17
18
ACE
2
Processboek CITY GAPS
EDE EEN ST
ON PL LIJKE N
19
Systemen en structuren beheersen onze samenleving en ordenen ons leven. Deze afspraken en regels heeft de mens zelf ontwikkeld en bedacht. Ook al blijven ze groeien en ontwikkelen, helaas omvat geen enkel systeem politiek, juridisch, economisch, sociaalcultureel of ruimtelijk, het leven. De systemen vertonen gaten, lekken en dubbelzinnigheden. Deze ordening kan nooit de complexiteit van het leven en de mensheid omvatten. In mijn paper besprak ik al eerder dit jaar kunstenaars die werken rond gaten, ‘gaps’ binnen het ruimtelijk systeem. Op de volgende pagina’s bespreek ik er enkelen.
20
Processboek CITY GAPS
P22 — 23 P24 — 25 P26 — 29 P30 P31 — 35 P36 — 37 P38 — 42 P43 — 44 P45
INLEIDING RENAAT BRAEM JAMES TURREL TADASHI KAWAMATA BERT DANCKAERT SEBASTIAAN STUMPF MICHAEL WOLF GORDON MATTA CLARK OPTION LOTS
2 21
“A ‘fold’ in a system can be seen as an interruption of its internal order, an irregularity in its rigid functioning. Artists can be flexible (easily moving and restructuring) and hopefully smart enough, to exploit the system’s folds, and work within (or even thanks to) them.” 22
Cesare Pietroiusti, 2001
Processboek CITY GAPS
DE STEDELIJKE NON-PLACE IN EEN RUIMTELIJK SYSTEEM
Een stedelijke Non-Place
Veel kunstenaars gaan op zoek naar de gaten, de ‘gaps’, in onze ruimtelijke ordening. Ze staan in de maatschappij en gebruiken ook deze maatschappij als werkterrein. De grenzen tussen documenteren, infiltreren of actief creëeren zijn flou geworden. Kunst is vaak een vorm van activisme waarbij het engagement van de kunstenaar enorm belangrijk is. Het kan op deze manier een brug worden tussen nieuwe ideeën of ideologieën en politiek. Door als kunstenaar fouten te zoeken in bestaande systemen is het mogelijk om kansen te creeëren. Op deze manier kunnen er idealen worden aangereikt waardoor kunst politiek kan inspireren of kan bijdrage aan sociale bewegingen. Het is een expressievorm waarbinnen vaak net iets meer kan gezegd worden. Kunst wordt een vorm die er toe doet, ook buiten de gallerijen.
23
RENAET BRAEM HET LELIJKSTE LAND TER WERELD Er zijn kunstenaars die ruimtelijke ordening als activisme aangrijpen in hun werk. Renaet Braem is hier toonaangevend. In zijn boek Het lelijkste land ter wereld (1968) geeft hij een felle kritiek op de stedenbouw, of net het gebrek aan die ordening in BelgiĂŤ. Sinds de Tweede Wereldoorlog onderging het hele Belgische grondgebied een versneld verstedelijkingsproces. Door die snelle wederopbouw ontstond er een wildgroei van verkaveling. Geconfronteerd met de dringende woningnood gaat Braem op zoek naar een meer kwalitatieve stadsontwikkeling. Binnen het modernistische gedachtegoed schoof Braem hoogbouw en collectieve huisvesting als het ideaal naar voor. Orde brengt vrijheid binnen collectieve instellingen.
24
Processboek CITY GAPS
R.Braem, 1968
Een stedelijke Non-Place
“...de wanorde inzake urbanisme, produktieplanning, of liever de afwezigheid van werkelijke ordening, waartoe het neo-kapitalisme niet bekwaam blijkt, hoe gaarne het zich ook met de pluim planning tooit; de onsamenhangendheid van ons bouwen, de hele zenuwslopende, de waardigheid kwetsende vormenkakofonie die ons land - en dit moet ons als Vlamingen toch in de eerste plaats aanbelangen - maakt BelgiĂŤ tot het lelijkste land ter wereld!...â€?
25
JAMES TURRELL SKYSPACES
Turrell often cites the Parable of Plato’s Cave to introduce the notion that we are living in a reality of our own creation, subject to our human sensory limitations as well as contextual and cultural norms. This is evident in Turrell’s over eighty Skyspaces, chambers with an aperture in the ceiling open to the sky. The simple act of witnessing the sky from within a Turrell Skyspace, notably at dawn and dusk, reveals how we internally create the colors we see and thus, our perceived reality.
“I make spaces that apprehend light for our perception, and in some ways gather it, or seem to hold it…my work is more about your seeing than it is about my seeing, although it is a product of my seeing.” James Turrell
26
Tekst : jamesturrell.com/about/introduction
Processboek CITY GAPS
27
For over half a century, the American artist James Turrell has worked directly with light and space to create artworks that engage viewers with the limits and wonder of human perception. Turrell, an avid pilot who has logged over twelve thousand hours flying, considers the sky as his studio, material and canvas. New Yorker critic Calvin Tompkins writes, “His work is not about light, or a record of light; it is light — the physical presence of light made manifest in sensory form.” Informed by his training in perceptual psychology and a childhood fascination with light, Turrell began experimenting with light as a medium in southern California in the mid-1960’s. The Pasadena Art Museum mounted a one-man show of his Projection Pieces, created with high-intensity projectors and precisely modified spaces, in 1967. Mendota Stoppages, a series of light works created and exhibited in his Santa Monica studio, paired Projection Pieces with structural cuts in the building, creating apertures open to the light outside. These investigations aligning and mixing interior and exterior, formed the groundwork for the open sky spaces found in his later Skyspace, Tunnel and Crater artworks.
28
Turrell often cites the Parable of Plato’s Cave to introduce the notion that we are living in a reality of our own creation, subject to our human sensory limitations as well as contextual and cultural norms. This is evident in Turrell’s over
eighty Skyspaces, chambers with an aperture in the ceiling open to the sky. The simple act of witnessing the sky from within a Turrell Skyspace, notably at dawn and dusk, reveals how we internally create the colors we see and thus, our perceived reality. In 1974 Turrell began a monumental project at Roden Crater, an extinct volcano in northern Arizona. Continuing the practice begun in his Ocean Park studio, Turrell has sculpted the dimensions of the crater bowl and cut a series of chambers, tunnels and apertures within the volcano that heighten our sense of the heavens and earth. While Roden Crater is not yet open to the public, Turrell has installed works in twenty-two countries and in fourteen US states that are open to the public or can be viewed by appointment. Agua de Luz, a series of Skyspaces and pools constructed within a pyramid in the Yucatán, and forthcoming projects around the world, from Ras al-Khaimah to Tasmania, integrate many of the principles and features embedded within Roden Crater. Turrell’s medium is pure light. He says, “My work has no object, no image and no focus. With no object, no image and no focus, what are you looking at? You are looking at you looking. What is important to me is to create an experience of worldless thought.”
p27 Tewlwolow Kernow, 2013 Penzance, Cornwall, United Kingdom Skyspaces p29 Other Horizon, 2004 Vienna, Austria Skyspaces
Processboek CITY GAPS
29
TADASHI KAWAMATA TOKYO PROJECT NEW HOUSING PLAN Kawamata is gekend voor zijn projecten die de grens aftasten tussen architectuur en installatiekunst. New housing plan gaat op zoek naar alle mogelijke plaatsten om te wonen binnen een drukbevolkte stad als Tokyo. Hij gebruikt hiervoor de vergeten ruimten tussen andere gebouwen en vormt deze om tot kleine, anonieme schuilplaatsen. Met alledaagse bouwmaterialen creëert hij drie woonunits tussen schuttingen, drankautomaten en reclameborden. Deze kleine oppervlaktes in de stedelijke ruimte van Tokyo worden uitgerust met stroomaansluiting en slaapzak. Het private wordt op deze manier publiek gemaakt en tegelijkertijd wordt publieke ruimte privaat. De woonunits worden door vrijwilligers voor een week ook daadwerkelijk bewoond als experiment. Enkel opmerkzame voorbijgangers merken deze anonieme levensact op. “I’m not a social worker, I’m not an architect or a designer either. In this art I’m interested in questioning the possibilities of the forgotten spaces that exist between other sites. It’s a reaction to my travel overseas because when I return I realize that Japan is a country of gadgets and gadget materials. The idea is to make people think about what a house is.” T.Kawamata, 2006
30
Tadashi Kawamata, Tokyo project: New housing plan. December 1998
Processboek CITY GAPS
Bert Danckaert fotografeert alledaagse situaties - voornamelijk muren - van Havana tot Beijing. Het boek simple present toont het decor van het nu, een Simple Present.
Een stedelijke Non-Place
BERT DANCKAERT SIMPLE PRESENT
In zijn uitgepuurde foto’s toont Bert Danckaert de alledaagse stedelijke omgeving op een nooit geziene manier. De precieze fragmenten van ordinaire straatgevels die hij vastlegt op zijn omzwervingen in wereldsteden krijgen een beeldende autonomie. Zijn werk situeert zich in het spanningsveld tussen documentaire topografie en picturale verbeelding, tussen herkenbare banaliteit en abstractie. Danckaert maakt beelden van een tweedimensionale wereld, subtiele kleurvelden en geometrische patronen; ready-made schilderijen die onvermijdelijk associaties oproepen met Raoul de Keyser of Mark Rothko.
31
Tekst: www.lannoo.be/simple-present p31 #30 (Antwerp), 2007 #597 (Guangzhou), 2011 p32 #199 (Cape Town), 2008 p33 #354 (Havana), 2010
32
Processboek CITY GAPS
33
34
Processboek CITY GAPS
35
Sebastiaan Stumpf gaat in Sukima letterlijk de overgebleven ruimte tussen grote gebouwen opzoeken. Hij maakt een fotoreeks. Daarin plaats hij een persoon tussen gaten in een bestaande architecturale structuur. Hij stuurt onze blik naar de specifieke ruimte die zich tussen, achter of voorbij de gebouwen bevindt. Het zijn geen bewoonbare plaatsen maar
36
Sukima, 2009, C-Print, 48 x 36 cm
Processboek CITY GAPS
SEBASTIAAN STUMPF SUKIMA
“The art gallery becomes a space for action. Or by an act of functional mobilization the city and its walls, columns, trees, garages, bridges and passage ways become a kind of practice field.” Florian Ebner, 2012
kan worden gesteld als de laatste resterende waarheid. In Sukima gebruikt Stumpf’s zijn lichaam als medium. Dit lichaam wordt een levend beeld dat tijdelijk de kieren en kloven tussen een bestaande architectuur kan opvullen. Om de sporen van zijn eigen ervaringen te delen gebruikt hij als tweede medium fotografie. Het wordt een spel tussen performance en het vastleggen van die performance.
Een stedelijke Non-Place
wel is er net genoeg ruimte om even tussen te staan. Door deze plaatsen in beeld te brengen, kijken we op een andere manier naar de stad. Hij wijst de leegte aan en vult deze tijdelijk op, zo doorbreekt hij een dagelijkse ervaring. Het lichaam is een medium dat we kunnen onderzoeken en gebruiken binnen de kunst. Stumpf gaat in al zijn werken op zoek naar de relatie tussen lichaam en ruimte.
Het menselijk lichaam was ooit de ‘maat van alle dingen’. Maar dat veranderde, nu beleven mensen vaak de enige authentieke ervaringen via hun lichaam. De ervaring van het eigen lichaam
37
MICHAEL WOLF BACKDOOR
This trip through one of the most densely populated areas of the world is also a journey through a strangely underpopulated place, inhabited only by the traces of city dwellers. the dark back alleys that crisscross the city are home to objects that, at first glance, seem to be discarded—the random detritus of the man-made world. under the scrutiny of michael wolf’s photographic eye, these objects become fascinating installation pieces, while the abstract patterns of the buildings reveal the beauty and order that underlie the apparent chaos of the city. It explores the choices that people make of lifestyle, form, function, identity, and design, as well as the notion of hong kong as a brand.
38
Processboek CITY GAPS
Een stedelijke Non-Place
39
Tekst: photomichaelwolf.com/#bookhong-kong-front-door-back-door p 39 — 42 Hong Kong front door/back door by Michael Wolf
40
Processboek ROOM CITY GAPS WITH A VIEW
Een stedelijke Non-Place
41
42
Processboek ROOM CITY GAPS WITH A VIEW
Een stedelijke Non-Place
“When I bought these parcels at the New York City auction, the description of them that always excited me the most was ‘inaccessible.’ What I basically wanted to do was designate spaces that wouldn’t be seen and certainly not occupied. Buying them was my own take on the strangeness of existing property demarcation lines. Property is so all pervasive. Everyone’s notion of ownership is determined by the use factor.’’ Gordon Matta-Clark
43
GORDON MATTA-CLARK FAKE ESTATES
In 1973 en ‘74 verkocht de staat New York 15 percelen voor weinig geld. Het waren kleine percelen, ze hadden een vreemde vorm en lagen tussen andere percelen waardoor de stad ze niet meer interessant vond voor een verdere stadsontwikkeling. Deze ‘gutterspace’ triggerde Matta-Clark. De ‘gaps’ maakten een deel uit van de stad en haar innerlijke structuur en bleken daardoor een uitdaging te zijn voor Gordon Matta-clark’s anarchitectuur, waarbij hij de ziel van elk landgoed wilt respecteren. “Something that can be owned but never experienced; certainly not occupied; the strangeness of existing property lines” (Pamela M. Lee, 2001, p103) Een object is alleen van ons wanneer we het bezitten, zo stom en klein denkend heeft privéeigendom ons gemaakt, stelt Marx. Matta-Clark versterkt deze stelling van Marx en bewijst door de opkoop van deze onbruikbare, vaak zelfs ontoegankelijke percelen dat de mensheid zo roofzuchtig is geworden dat de functie irrelevant wordt aan het kapitaal. De percelen hadden samen de grootte van een gemiddelde kunstenaarsstudio in New
44
York, enkel was deze hier opgesplitst in 15 verschillende delen. Matta-Clark bewaarde de stadsdocumenten van elk perceel, mat ze op (of toch degene waar hij aan kon), fotografeerde en documenteerde ze. Verder deed hij niets met de gronden. Hij verwees naar hen in teksten en praatte over eventuele mogelijkheden. Het idee was belangrijker dan de uitwerking, wat wijst op een typisch ‘anarchitectuur’ idee.
Fake estates,detail (“little Alley”, Block 2497, Lot 42), 1973
Processboek CITY GAPS
OPTION LOTS BRANDLHUBER + EMDE SCHNEIDER Een stedelijke Non-Place
Het Duitse architectenbureau Brandlhuber + Emde Schneider maakte een project in Berlijn dat zich richtte op de ruimtelijke ordening tijdens het postmoderne socialistische tijdperk in de stad. Binnen de bestaande stedelijke structuur verschenen er bouwprojecten voor sociale woningen. Deze ‘Plattenbauten’ werden meestal naar de zon gericht en zijn ontworpen binnen een recht geometrisch systeem in het naoorlogse Berlijn. Binnen dit systeem ontstonden er ook architectonische afwijkingen. ‘Time capsules’, zoals Brandlhuber en Schneider ze noemen, bevatten een eigen manier van schoonheid. Er onstaat een ‘gap’ wanneer de organische stedenbouw botst op de geometrisch geplande structuur. In option lots gaan ze op zoek naar deze tussen-ruimten en herformuleren ze de functie. De hiaten kunnen gelezen worden als een ruimte voor nieuwe mogelijkheden. Brandlhuber en Schneider willen deze ruimtes niet afschrijven als verloren ruimtes maar willen net deze leegte gebruiken als plaats voor nieuwe mogelijkheden.
45
46
Processboek CITY GAPS
3 CITY GAPS
47
In ‘City Gaps’ ga ik op zoek naar een andere kant van de stad. De banale stedelijke non-place die wordt gevormd tussen de muren van ontworpen gebouwen speelt de hoofdrol. Door een geboeidheid voor architecturale en ongeregelde structuren, strakke vormen en composities kom ik tot bij het onverwachte dat achter de gevels ligt, verscholen voor wie door de straten wandelt. ‘Verloren plekken’ en binnenkoeren ontstaan organisch. Niemand heeft deze ruimtes bewust vormgegeven of ontworpen. Ik noem ze daarom ‘negatieve architectuur’. Vanuit mijn standpunt als ontwerper stel ik me op als observator en verzamelaar. Ik registreerde en catalogeerde koeren van over de hele wereld.
Processboek CITY GAPS
P50 — 53 P54 — 57 P64 — 67 P68 — 69 P70 — 78 P79 — 91 P92 — 95
3
INLEIDING A-TYPISCH STADSBEELD IMMOWEB KOEREN KLASSEREN ROOM WITH A VIEW NON-PLACE NAAR EEN PLACE CITY GAPS BOEK
49
“Door een groeiende populatie is er organisatie nodig binnen een complex en groeiend stedelijk weefsel. Maar naast dat wat er staat of aangelegd wordt is er dat wat er niet is, de leegte tussenin. Elk gebouw, elke straat, impliceert een tussenruimte, een stedelijke non-place, een restje overschot als resultaat van soms wettelijke of architecturale, dan weer sociaal-historische of economische afspraken.� Evelien Bracke, 2012
50
Processboek CITY GAPS
Op zoek naar ‘verloren’ plekken en binnenkoeren achter de verschillende gevels schets ik een atypisch uitizcht van de stad. Het stadsbeeld tegen de verwachtingen in.
City Gaps
Ik laat me leiden door de gelaagdheid en de compositie van de stad, door het ongeplande en eclectische dat niet voor iedereen toegankelijk en zichtbaar is.
51
52
Processboek CITY GAPS
53
GEZOCHT: A-TYPSICH STADSBEELD
Deze banale plaatsen zijn overal te vinden. Dit ontdekte ik op luchtfoto’s al eerder. Ik stelde me op als observator en verzamelaar. In mijn eerste stap ging ik op zoek naar zoveel mogelijk mensen met een koer of luchtschacht. Via zoveel mogelijk media bereikte ik mensen over de hele wereld. Ik mailde naar mensen via couchsurfing, mail, chatroulette en zocht zelfs op Immoweb. Ook hing ik posters in de stad, deelde ik een zoekertje op facebook en mailde ik naar veel kenissen en vrienden.
54
Processboek CITY GAPS
City Gaps
55
56
Processboek CITY GAPS
City Gaps
57
De foto’s en tips bleven binnenstromen wat me in totaal een 250-tal foto’s van koeren opleverde.
58
Processboek CITY GAPS
City Gaps
59
60
Processboek CITY GAPS
City Gaps
61
62
Processboek CITY GAPS
City Gaps
63
KOEREN DIE GELD WAARD ZIJN IMMOWEB
64
Processboek CITY GAPS
City Gaps
65
66
Processboek CITY GAPS
City Gaps
67
KOEREN KLASSEREN
Ik verzamelde heel veel beeldmateriaal. Ik vond een manier om al deze anonieme verloren ruimtes in te delen, te klasseren, te ordenen en te verzamelen.
68
Processboek CITY GAPS
69
70
Processboek CITY GAPS
71
ROOM WITH A VIEW PIPES
Ik onderzocht de geometrische vormen en structuren binnen de verzamelde foto’s. Zit er een eenheid in de beelden? Hebben ze gemeenschappelijke elementen? Zo vertaalde ik verschillende beelden naar eigen composities door bepaalde details te filteren en hierop verder te werken. Door de beelden te verknippen kwam ik tot een vormelijk spel in collages dat mijn zicht op de binnenkoeren vertaalde.
72
Processboek CITY GAPS
City Gaps
73
74
Processboek CITY GAPS
City Gaps
75
76
Processboek CITY GAPS
City Gaps
77
78
Processboek CITY GAPS
VAN NON-PLACE NAAR EEN PLACE
City Gaps
De verzamelde foto’s zijn stuk voor stuk anonieme, versnipperde ruimtes. Het zijn plaatsen die van niemand zijn. Vaak zijn ze ontoegankelijk en kunnen ze enkel gefotografeerd worden. Ik ging op zoek naar een nieuwe identiteit, een duiding voor deze plaatsen. Mijn duiding blijft net zo anoniem als hoe de ruimtes oorspronkelijk zijn. Ik wil van deze non-places wel een plaats maken. Ik geef deze, tot nu toe, nog onbekende beelden een plaats in tijd en ruimte. Via coÜrdinaten, de kadastrale legger, satteliet beelden en open street map ga ik op zoek naar een plaatsduiding.
79
51° 12’ 27.8” N 4° 24’ 18.6” E
80
De omtrek vorm van de tussenruimten gebruik ik om de banaliteit van deze plaatsen te duiden. Het zijn meestal rare ongebruikelijke vormen die duidelijk maken hoe organisch en onlogisch de stad gegroeid is. De coördinaten gebuik ik om het anonieme van deze plaatsen aan te tonen. Ze hebben geen adres, want liggen als versnippering tussen geduide gebouwen en huizen.
Processboek CITY GAPS
City Gaps
Gecentreerd op: ANTWERPEN 10 AFD 81
82
Processboek CITY GAPS
Ik gebruikte verkavelingsplannen om te kijken hoe de kavels verdeeld zijn en waar er ‘gaps’ zitten in de stad. Gecentreerd op ANTWERPEN 5 AFD
City Gaps
83
84
Ik paste de vectoriĂŤle bestanden van verkavelingskaarten aan waardoor de tussenruimtes de aandacht krijgen in plaats van de gekende gebouwen.
Processboek CITY GAPS
85
86
Processboek CITY GAPS
87
Door uitpuring van de kaarten gaan we naar de zuiverste vorm van de city gaps. Helemaal uitgezuiverd rest er enkel nog hun grondplan en het coördinaat.
88
41°23’04.8”N 2°10’38.1”E
Processboek CITY GAPS
City Gaps
89
51°03’01.4”N 3°42’33.4”E
90
51°12’42.5”N 4°23’42.2”E
Processboek CITY GAPS
City Gaps
91
51°12’27.9”N 4°24’18.8”E
CITY GAPS BOEK
In het boek ‘City Gaps’ stel ik me vanuit het standpunt als grafisch ontwerper op als observator. Er wordt vooral geregistreerd wat ik verzamelde. De non-places zijn overal maar er is geen aandacht voor. Vaak zijn het ruimtes die niet toegankelijk zijn. Het enige wat er dan kan gebeuren is er een foto van nemen. Ik koos voor een monumentaal boek op atlas formaat waarbij ik de kijker dwing om te kijken naar de beelden. Ik stuur de aandacht naar dit onderwerp. Oorspronkelijk een absurd en banaal onderwerp. Want het gaat over plaatsen met een onbepaalde identiteit, verloren ruimtes, banaal, anoniem, onherkenbaar in het stadsbeeld. Hier hou ik het ‘places’ van Bert Danckaert zeker in mijn achterhoofd. Ook hij plaatst een banaal onderwerp, muren over de wereld, in een uitgewerkt boek, waarbij elke foto veel ruimte krijgt. Zo wordt onze aandacht naar dit banale thema gestuurd, waardoor het onderwerp een kunstwerk wordt. Door mijn publicatie op groot formaat te drukken maak ik van iets banaals iets monumentaals. Ik plaats deze lelijke, vaak mislukte foto’s binnen een passe partout. Ik plaats ze elk op een pagina met hun coördinaat er bij. Bij een deel van de koeren breng ik ook hun uitgepuurste vorm, het grondplan, mee in beeld.
92
p93 — 95 Digitale pagina’s uit ‘City Gaps’ 260 x 370 mm
Processboek CITY GAPS
City Gaps
93
94
Processboek CITY GAPS
City Gaps
95
Dit boek werd samengesteld voor mijn Masterproject ‘City Gaps’ 2013 — 2014
COLOFON Vormgeving en samenstelling Tille Lingier Master Grafische vormgeving tille_lingier@hotmail.com cargocollective.com/tillelingier
Met dank aan Iedereen die me heeft gesteund tijdens mijn zoektocht en me heeft geholpen om tot dit eindresultaat te komen. Bedankt. In samenwerking met Sint Lucas Antwerpen
Lettertypen BentonSans Bangla MN
© alle beelden in dit boek zijn van Tille Lingier, tenzij anders vermeld.
Druk Copy-Copy Blancefloerlaan 22 2050 Antwerpen 03 219 29 09 www.copycopy.be Afwerking Tille Lingier Papiersoort Digital color printing 280g 350 gr glans laminaat
96
Processboek CITY GAPS
City Gaps
97
Een onderzoek naar een stedelijke Non-Place door Tille Lingier