Vimata 2016 by The Moraitis School

b h m ata Περιοδικη Εκδοση Τ ω ν Μ α θ η τ ω ν / τ ρ ι ω ν Το υ Γ υμ ν α σ ι ο υ

Ειδικη 80σελιδη Εκδοση

Σχολικό έτος 2015-2016 Συντονισμός Ύλης-Επιμέλεια: Όλγα Μακρυγιάννη Σχεδιασμός-Εικαστική Επιμέλεια: Μιχάλης Νικηφορίδης Ευχαριστούμε την κα Τατιάνα Ζώη για τη βοήθειά της στις ζωγραφιές του τεύχους

Το εξώφυλλο σχεδίασε η Έλενα Βουκελάτου γ1

Ποιοι είμαστε...

Τα μέλη της Συντακτικής Ομάδας των Βημάτων: Δημήτρης Σφυρής γ1 (αρχισυντάκτης) Αλέξανδρος Δημόπουλος γ2 Σωτήρης Κοσκινάς γ2 Ισμήνη Τσακίρη γ3 Πασχάλης Σάρρας β4

Σημείωμα της Συντακτικής Ομάδας Ως συντακτική ομάδα των Βημάτων συναντηθήκαμε πολλές φόρες μέσα στη φετινή χρονιά για να συζητήσουμε, να οργανώσουμε και να συντονίσουμε τις κινήσεις μας, ώστε να πάρουμε αποφάσεις σχετικά με την ύλη και τη μορφή του περιοδικού. Στα πλαίσια της από κοινού απόφασής μας να συνεισφέρουμε στην αναβάθμιση της φετινής έκδοσης των Βημάτων, κάναμε μία μικρή έρευνα με ερωτηματολόγια που μοιράσαμε στους συμμαθητές μας, ώστε να σταθμίσουμε την εικόνα που είχαν τα παιδιά για το περιοδικό του γυμνασίου και να λάβουμε υπόψη μας τις επιθυμίες τους. Η έρευνα προέβλεπε διαφορετικές ερωτήσεις για την α’ γυμνασίου, αφού φυσικά η τάξη αυτή δεν είχε εμπειρία από το περιοδικό και δεν θα μπορούσαν οι μαθητές της α’ τάξης να μας προτείνουν αλλαγές. Ωστόσο, θέλαμε να μας πουν αν θεωρούν σημαντική την ύπαρξη μαθητικού περιοδικού. Η πλειοψηφία των μαθητών της β’ και γ’ γυμνασίου είχε διαβάσει το περιοδικό (πολύ περισσότερα από τα μισά παιδιά, ευτυχώς). Θεωρήσαμε, ωστόσο, ότι ακόμα και τα 60 παιδιά που δεν το είχαν διαβάσει είναι πολλά. Από την καταγραφή των απαντήσεων των παιδιών, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι το περιοδικό χρειαζόταν ανανέωση. Κατά σειρά προτεραιότητας, τα παιδιά ζήτησαν περισσότερα άρθρα γενικού ενδιαφέροντος, περισσότερες συνεντεύξεις, περισσότερες απόψεις, εικόνες, φωτογραφίες και … πολύ χιούμορ (θα συμφωνήσουμε). Μας χαροποίησε ιδιαίτερα η συμμετοχή των παιδιών στην έρευνά μας. Οι περισσότεροι με σοβαρότητα κατέθεσαν την άποψή τους και επικράτησε η θέση ότι το περιοδικό θα έπρεπε: να είναι χώρος ελεύθερης έκφρασης, να ενώνει τους μαθητές -αφού θα τους βοηθά να μοιράζονται τις εμπειρίες και απόψεις τους- και να συμβάλλει στην ωρίμανσή τους. Ως προς τις απαντήσεις των παιδιών της α’ γυμνασίου, η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών θεωρεί απαραίτητη την ύπαρξη σχολικού περιοδικού (μόνο δέκα παιδιά απάντησαν ΟΧΙ στο αντίστοιχο ερώτημα). Και φαντάζονται ένα περιοδικό που (κατά σειρά προτεραιότητας, σύμφωνα με τις απαντήσεις τους) θα περιλαμβάνει: σκέψεις των μαθητών, ενημέρωση για τα νέα του σχολείου, εμπειρίες από τα μέλη της κοινότητας, διακρίσεις μαθητών (!), πολλά κουίζ, φωτογραφίες, σκίτσα και παιχνίδια. Τη φετινή σχολική χρονιά, έχοντας φτάσει στην τρίτη και τελευταία τάξη του γυμνασίου, μας δόθηκε η ευκαιρία να συμμετέχουμε από κοντά στην οργάνωση των διάφορων εκδηλώσεων του σχολείου μας. Όμως είχαμε το προνόμιο να παρακολουθήσουμε από μία άλλη οπτική γωνία τα δρώμενα του σχολείου ως συντάκτες των Βημάτων. Συνεργαστήκαμε δημιουργικά με πολλούς συμμαθητές μας αλλά και καθηγητές μας, συζητήσαμε και μοιραστήκαμε τις ιδέες μας, τις ανησυχίες αλλά και τους προβληματισμούς μας. Παρά την κούραση και το άγχος, το τελικό αποτέλεσμα εκπληρώνει με το παραπάνω τις αρχικές μας προσδοκίες. Ελπίζουμε να σας αρέσει και εσάς. Σας ευχόμαστε καλό καλοκαίρι!

Από το Κ.Κ.Σ.

Μου συμβαίνει συχνά να νιώθω τόσο κοντά τους ανθρώπους. Βρίσκονται εκεί κάτω από τα πόδια μου, δίπλα στην καρδιά μου, τρέχουν μέσα στα όνειρά μου, ανήσυχοι για τον πόνο ή τη χαρά μου. Ποτέ κανείς δεν ήταν εντελώς αυτόφωτος, πάντα τον φώτιζε κάποιο φως, κρυφό ή φανερό, και στις σκιές ακόμη ήταν εκεί, αόρατο, μέχρι να το διακρίνουν τα μάτια του. Αυτό συνέβη και με όλους εσάς. Αρχικά, γιατί σε εσάς οφείλω τη θέση μου στο προεδρείο και ύστερα γιατί ήσαστε εκείνοι και μου δίνατε δύναμη, χαρά και ικανοποίηση με ένα χαμόγελο, ένα χειροκρότημα, με τις συνομιλίες μας στο γραφείο, με τις διαφωνίες μας, με τα γέλια στο ΚΚΣ και με την απέραντη αγάπη που μας ενώνει όλους μαζί. Ήθελα από την πρώτη γυμνασίου να βάλω υποψηφιότητα για το προεδρείο και τώρα πια, δεν μετανιώνω ούτε στιγμή που το έκανα. Θέλω να πω σε όλους σας, όσοι σκέφτεστε να βάλετε υποψηφιότητα είτε για το προεδρείο, για την ΟΕΧ, την ΟΕΠ είτε για να εκπροσωπήσετε το τμήμα σας, κάντε το! Αν το θέλετε πολύ, πιστέψτε με θα το πετύχετε, αλλά ακόμα και αν δεν βγείτε, τι πειράζει; Τουλάχιστον θα έχετε προσπαθήσει. Μια θέση στο προεδρείο είναι απαιτητική, σημαντική και ταυτόχρονα

πολύ συναρπαστική. Μπορεί να περάσαμε δύσκολες στιγμές, να αγχωθήκαμε και να κουραστήκαμε, αλλά στο τέλος όλοι ξέραμε πόσο άξιζε. Δεν θα ξεχάσω τη στιγμή που έτρεξα στο γραφείο για να δω τα αποτελέσματα και έμαθα ότι είμαι αντιπρόεδρος. Την επόμενη μέρα συναντηθήκαμε με τα υπόλοιπα μέλη του προεδρείου και από τότε όλα κύλισαν πολύ γρήγορα και φτάσαμε πια στο τέλος της χρονιάς. Η εμπειρία ήταν από τις καλύτερες της ζωής μου! Η επιλογή των έργων του ημερολογίου, η πώλησή του, οι ψηφοφορίες στο ΚΚΣ, ο χορός, οι εκδρομές, οι συναντήσεις μας, οι ανακοινώσεις στα τμήματα, η παρουσίαση στο θέατρο και τόσα άλλα… Σας ευχαριστούμε όλους για τη στήριξη και το ενδιαφέρον που δείξατε όλη τη χρονιά, μία χρονιά βαθιά χαραγμένη στις καρδιές μας! Με αυτές τις σκέψεις θέλω να σας αποχαιρετήσω από τη θέση της αντιπροέδρου, πλουσιότερη σε εμπειρίες και γνώσεις, και να σας ευχηθώ καλό καλοκαίρι γεμάτο χαμόγελα και πολλές βουτιές! Ξένια Αλεξίου γ5, Αντιπρόεδρος

5 Από την αρχή της περσινής χρονιάς ήμουν αποφασισμένος ότι στην τρίτη γυμνασίου θα έβαζα υποψηφιότητα για το προεδρείο του γυμνασίου. Ακόμη και αν δεν τα κατάφερνα, θα προσπαθούσα με κάποιον άλλο τρόπο να συμμετάσχω στα κοινά, για παράδειγμα να είμαι μέλος της ΟΕΧ. Όμως, όπως αποδείχθηκε, τα κατάφερα να εκλεγώ τρίτος στο προεδρείο και επέλεξα τη θέση του γραμματέα. Από τα μέσα του Οκτώβρη, δουλεύαμε μαζί με τον Αλέξανδρο, την Ξένια και την Αγγελική για έναν κοινό στόχο: όχι μόνο να φέρουμε εις πέρας τις τυπικές μας υποχρεώσεις, αλλά να προσφέρουμε και κάτι καινούριο στη μαθητική κοινότητα του γυμνασίου. Προσπαθούσαμε να κάνουμε πάντα το καλύτερο και με μεγάλη χαρά εργαστήκαμε για τα κοινά, ακόμη και αν αυτό σήμαινε κόστος σε χρόνο και σε διαλείμματα. Η πρώτη μας μεγάλη υποχρέωση ήταν τα ημερολόγια. Εργαστήκαμε πολλές ώρες για να μαζέψουμε τα χρήματα από τα τμήματα. Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να αφιερώνουμε το κάθε μας διάλειμμα, αλλά συχνά και κάποιες ώρες μαθημάτων, για να κλείσει η διαδικασία πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων. Πιστεύω ότι το ποσό που συγκεντρώθηκε για τους τρεις φιλανθρωπικούς οργανισμούς ήταν παραπάνω από ικανοποιητικό και ότι η διαδικασία στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Η πιο όμορφη στιγμή της χρονιάς ήταν αδιαμφισβήτητα ο χορός. Η τελευταία εβδομάδα προετοιμασίας για τη βραδιά του χορού ήταν αξέχαστη για όλους. Την ημέρα του χορού είχαμε και μία μικρή έκπληξη: τον guest star της βραδιάς, τον DJ Marnick. Η παρουσία του και μόνο ήταν μία από τις πιο ευχάριστες εμπειρίες. Το πιο σημαντικό που θα ήθελα να κρατήσω από τη «θητεία» μου στο προεδρείο είναι οι σχέσεις που ανέπτυξα με τα άλλα τρία παιδιά, αλλά και με πολλά παιδιά στο γυμνάσιο. Στο Κεντρικό Κοινοτικό Συμβούλιο (ΚΚΣ), περνούσαμε πράγματι υπέροχα τις Παρασκευές στις συνεδριάσεις μας και καλύπταμε τη δουλειά που έπρεπε να γίνει με τρόπο ευχάριστο. Ως προεδρείο δεθήκαμε πολύ και περάσαμε πολλές ευχάριστες ώρες. Η αρμονική μας συνεργασία, νομίζω, αποτυπώθηκε στην παρουσίαση της εργασίας μας στο τέλος της σχολικής

χρονιάς. Ελπίζω κάποια στιγμή στο μέλλον να ξανασυνεργαστούμε μαζί, ενδεχομένως στην Οργανωτική Επιτροπή Πανηγυριού (ΟΕΠ). Κλείνοντας θα ήθελα να προτείνω σε όσα παιδιά ακόμα διστάζουν να θέσουν υποψηφιότητα για τις επόμενες χρονιές. Εύχομαι από τώρα καλή επιτυχία στο επόμενο προεδρείο! Φίλιππος Κουτσοδημητρόπουλος γ1, Γραμματέας Ακόμα θυμάμαι την πρώτη μου μέρα στο γυμνάσιο. Θυμάμαι όλα τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα, όλες τις εμπειρίες, τους φίλους και τις αναμνήσεις που θα μείνουν ανεξίτηλες στο μυαλό μου. Δεν μπορώ να πιστέψω πως όλα αυτά θα αποτελούν πλέον παρελθόν.... Η κάθε χρονιά του γυμνασίου ήταν κάτι το διαφορετικό για εμένα, αλλά αυτή που μόλις πέρασε, ήταν ιδιαίτερα ξεχωριστή, διότι από την αρχή της έλαβα μέρος σε μία από τις σημαντικότερες διαδικασίες για τη μαθητική κοινότητα, η οποία δεν είναι άλλη από την εκλογή του μαθητικού συμβουλίου του γυμνασίου. Φυσικά, οι αρμοδιότητές μας ήταν πολλές και απαιτούσαν μεγάλη υπευθυνότητα από όλους. Αυτό δεν είχε μόνο ως αποτέλεσμα να βγούμε πιο ώριμοι και πιο ολοκληρωμένοι ως προσωπικότητες, αλλά μας έκανε να νιώσουμε και ενεργά μέλη της Σχολής Μωραΐτη, περισσότερο από ποτέ. Εκτός όμως από αυτή την εμπειρία, όλες οι μέρες μου στο γυμνάσιο αποτελούν ξεχωριστές αναμνήσεις. Από την αγωνία και τον ενθουσιασμό της πρώτης μέρας, στη μελαγχολία της τελευταίας. Τρία χρόνια δεν είναι λίγα, όσο και αν πέρασαν γρήγορα… Είναι μέρος της πορείας μας μέσα στην οποία όλοι μπορούμε να βιώσουμε και κάποια δυσάρεστα γεγονότα. Όμως αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να κρατήσουμε τις καλές στιγμές και να συνεχίσουμε το δρόμο μας με θετική ενέργεια και με προορισμό τους στόχους μας. Καλό καλοκαίρι! Αγγελική Σακελλαροπούλου γ2, Ταμίας

Ο.Ε.Χ.

Η φετινή διοργάνωση του χορού του γυμνασίου αποτέλεσε μία ξεχωριστή και πρωτότυπη εμπειρία για όλα τα μέλη της ΟΕΧ. Το κλίμα μεταξύ μας ήταν το καλύτερο, χωρίς εντάσεις, ενώ η συνεργασία και η προθυμία μας ήταν αξιοθαύμαστη με αποτέλεσμα να διοργανώσουμε έναν χορό που έμεινε στις μνήμες όλων των μαθητών του γυμνασίου. Οι ομαδικές παραγγελίες φαγητού, οι ώρες τηλεφωνημάτων στο γραφείο για συλλογή πληροφοριών, οι ατελείωτες ώρες να βάφουμε χαρτόνια και να τρέχουμε στους δρόμους του Ψυχικού για να αγοράσουμε υλικά που μας έλειπαν αν και μας εξουθένωσαν, συνέθεσαν ένα φοβερό βίωμα. Λόγω της τελειομανίας μας, δημιουργήθηκε ένα πρόσθετο άγχος το οποίο, βέβαια, λειτούργησε ως κίνητρο για

ένα άρτιο αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά, το διασκεδάσαμε, εντάθηκε το ομαδικό μας πνεύμα και οι κόποι μας τελικά (και ευτυχώς) ανταμείφθηκαν. Γενικά, θεωρούμε πως πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες δραστηριότητες της μαθητικής κοινότητας του γυμνασίου. Τέλος, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλα τα παιδιά, τα οποία με τη θέλησή τους συνέβαλαν σε όλη αυτή τη μοναδική διαδικασία. Ισμήνη Τσακίρη γ3 Δημήτρης Σφυρής γ1 Σωτήρης Κοσκινάς γ2 Αλέξανδρος Δημόπουλος γ2

Ο.Ε.Π. Η πιο σημαντική εκδήλωση της Σχολής Μωραίτη ήταν και φέτος γεγονός. Έχοντας έναν επετειακό χαρακτήρα λόγω της επετείου των 80 χρονών λειτουργίας του σχολείου μας, το πανηγύρι αναμενόταν κάτι ξεχωριστό. Η συμβολή του γυμνασίου σε αυτόν το θεσμό είναι γνωστή: δύο εκπρόσωποί του μπορούν να συμμετέχουν στην οργανωτική επιτροπή του πανηγυριού (Ο.Ε.Π). Έπειτα από εκλογή από το κεντρικό κοινοτικό συμβούλιο, εκλεχθήκαμε οι δύο εκπρόσωποι και ήμαστε έτοιμοι να συμβάλουμε στην προετοιμασία και στην εκτέλεση του πανηγυριού. Η συνύπαρξη με τα υπόλοιπα μέλη της Ο.Ε.Π που αποτελείται από μαθητές λυκείου είναι μια ξεχωριστή εμπειρία και το κλίμα συνεργασίας διακρίνεται από οργάνωση και υπευθυνότητα. Παρόλο που η πραγματοποίηση του πανηγυριού δεν ήταν μία εύκολη υπόθεση, η πράξη, ευτυχώς, μας απέδειξε ότι όλα μπόρεσαν να συντονιστούν. Έπρεπε να είμαστε ανά πάσα ώρα και στιγμή όπου μας χρειάζονταν για να βοηθήσουμε, όπως άλλωστε και όλη η Ο.Ε.Π. Το γεγονός ότι συμβάλαμε σε ένα τέτοιο θεσμό μας γέμισε χαρά και στο τέλος περηφάνια που καταφέραμε να φέρουμε εις πέρας την ευθύνη που είχαμε αναλάβει και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Στο κλείσιμο του πανηγυριού το κλίμα ήταν συγκινητικό, αφού αρκετά μέλη της Ο.Ε.Π διένυαν την τελευταία τους σχολική χρονιά, άρα ζούσαν και το τελευταίο τους πανηγύρι ως μέλη της μαθητικής κοινότητας. Για τους υπόλοιπους, που παραμένουμε, το όφελος από αυτήν τη φετινή εμπειρία ήταν ο δεσμός που αναπτύξαμε μεταξύ μας όλα τα παιδιά της ομάδας που, ανάμεσα στα άλλα, μας βοήθησε να συνειδητοποιήσουμε τη σημασία του θεσμού της Ο.Ε.Π. Αλεξάνδρα Βαφέα γ5 Κωστής Στεφανίδης γ3

Ζωγραφιά, Ναταλία Ζήρα-Χριστοδουλοπούλου γ5

Με όσα ασχοληθήκαμε...

Τα Πρωινά μας Πρωινή Παρουσίαση γ1

Η Θεωρία του Χάους Ήδη από την πρώτη μέρα του σχολείου αρχίσαμε να προβληματιζόμαστε για το θέμα της πρωινής μας παρουσίασης, καθώς παρουσιάζαμε πρώτοι, και μάλιστα για τελευταία φορά στο γυμνάσιο. Δεν είχαμε και πολλές ιδέες, μέχρι που η καθηγήτρια τάξης, η κα Αθανασοπούλου, πρότεινε ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα, την Θεωρία του Χάους. Αφού μας έδωσε κάποια παραδείγματα για να καταλάβουμε σε τι αναφερόταν το θέμα, συμφωνήσαμε να το αναλάβουμε.

Ξεκινήσαμε την αναζήτηση και επεξεργασία πληροφοριών, δουλειά που αποδείχθηκε αρκετά δύσκολη, επειδή θα έπρεπε το κείμενό μας να είναι απλό και απαλλαγμένο από τη δύσκολη επιστημονική ορολογία, αλλά όχι απλοϊκό. Προσπαθήσαμε να βρούμε τέτοιο υλικό που να ενδιαφέρει, αλλά και να προβληματίσει τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές μας. Μας βοήθησε αρκετά και η ταινία Η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον, που αναφέρεται μεταξύ άλλων και σε αυτό το θέμα και από την οποία δανειστήκαμε ένα μικρό απόσπασμα. Συνθέσαμε το κείμενο, ετοιμάσαμε την παρουσίαση και εισπράξαμε θετική ανταπόκριση από το κοινό μας, γεγονός που ίσως οφείλεται στο ότι η θεωρία του χάους υπάρχει παντού στην καθημερινότητα…

Σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, μία απλή πράξη μπορεί να επιδράσει σοβαρότατα στη γραμμική πορεία των γεγονότων και να αλλάξει το αποτέλεσμα των εξελίξεων. Σκέψου, λοιπόν. Αν δεν είχες κάνει κάτι που το θεωρούσες ασήμαντο την ώρα που γινόταν, θα είχε η ζωή σου άραγε την ίδια κατάληξη; Δημήτρης Σφυρής Πρωινή Παρουσίαση γ2

Ο Χρόνος στη Ζωή μας Χρόνος έρχεται, χρόνος φεύγει, τα χρόνια τρέχουν σα νερό και γυρισμό δεν έχουν... Τι είναι άραγε ο χρόνος που χρησιμοποιούμε τόσο πολύ στην καθημερινή μας ζωή; Είναι μία έννοια αυθαίρετη ή μήπως κάτι τελείως υποκειμενικό, γιατί ο καθένας μας το αντιλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο;

Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία αισθάνονται πως κυλά γρήγορα και απαλύνει τις πληγές τους, ενώ οι μικρότεροι νιώθουν πως περνά βασανιστικά αργά... Ποια είναι τελικά η αλήθεια, αν υπάρχει αυτή, και ποιος την ορίζει; Όλα αυτά προσπαθήσαμε να απαντήσουμε με τη βοήθεια της καθηγήτριας τάξης μας, κυρίας Βασιλάκη, με την παρουσίασή μας στο θέατρο του σχολείου μας την Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου. Το θέμα το αποφασίσαμε μετά από πολλές προσπάθειες και όσο περισσότερο δουλεύαμε πάνω σε αυτό, τόσο περισσότερα πράγματα καταλαβαίναμε για τη ζωή και τον άνθρωπο. Ένα θέμα

Με όσα ασχοληθήκαμε...

επίκαιρο που απασχολεί πολλούς και μπορεί να το προσεγγίσει κανείς επιστημονικά, συναισθηματικά, ακόμα και φιλοσοφικά, πλευρές που συμπεριλάβαμε στο πρωινό μας. Με τον δικό μας ξεχωριστό τρόπο, θέλουμε να πιστεύουμε πως καταφέραμε να ενημερώσουμε και παράλληλα να ψυχαγωγήσουμε τους συμμαθητές μας... ~Μην κοιτάζεις το ρολόι, κάνε ό,τι κάνει. Προχώρα~ Sam Levenson, 1911-1980 Αλέξανδρος Δημόπουλος Πρωινή Παρουσίαση γ3

Οι Κρυφοί Χώροι του Σχολείου μας

Θέλοντας να βρούμε ένα θέμα για το πρωινό που θα παρουσίαζε στο θέατρο του σχολείου το τμήμα μας, σκεφτήκαμε αρχικά αν υπάρχει κάποιο φετινό γεγονός που να σχετίζεται με το σχολείο το ίδιο. Το πρώτο πράγμα που μας ήρθε στο μυαλό φυσικά είναι η συμπλήρωση 80 χρόνων από την ίδρυση και έναρξη λειτουργίας του σχολείου. Αρχικά μας φάνηκε πολύ καλή ιδέα, αλλά από την άλλη σκεφτήκαμε πως πολλά τμήματα ενδεχομένως να είχαν την ίδια σκέψη. Προσπαθήσαμε λοιπόν να επεκτείνουμε το θέμα κάνοντάς το ταυτόχρονα

πιο ενδιαφέρον και λιγότερο προβλέψιμο. Μετά από πολλή σκέψη προτάθηκε να βρούμε και να παρουσιάσουμε τους κρυμμένους χώρους του σχολείου μαζί με την ιστορία του, καθώς πιστεύαμε πως είναι ένα θέμα που θα κέντριζε το ενδιαφέρον όλων των παιδιών του γυμνασίου. Η προετοιμασία ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα διαδικασία, καθώς πήγαμε και εξερευνήσαμε όλους αυτούς τους χώρους ώστε να τους φωτογραφήσουμε και έπειτα να συντάξουμε το κείμενο του πρωινού με βάση τις εντυπώσεις μας και τα συναισθήματα που μας δημιουργήθηκαν κατά την επίσκεψή μας στους πιο ανεξερεύνητους χώρους στο σχολείο. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν επιτυχημένο, ενδεχομένως και επειδή μια ομάδα παιδιών του τμήματος είχε ετοιμάσει ένα κωμικό σκετς της τάξης μας. Πράγματι τα παιδιά του γυμνασίου διασκέδασαν, ενώ ταυτόχρονα έμαθαν αρκέτα από την πολύχρονη ιστορία της Σχολής Μωραίτη και τους μυστικούς χώρους που κρύβει (ή μάλλον έκρυβε) το κτίριο όπου σήμερα φοιτούμε. Κωστής Στεφανίδης

Με όσα ασχοληθήκαμε... Πρωινή Παρουσίαση γ4

Διάσημοι Ανήλικοι Δυστυχισμένοι Ενήλικοι Η ζωή των ηθοποιών, των τραγουδιστών και γενικά των διασημοτήτων φαντάζει γεμάτη απολαύσεις σε εμάς. Είναι όμως έτσι; Το τμήμα μας έψαξε και βρήκε παραδείγματα και ιστορίες διασήμων που διαψεύδουν αυτήν ακριβώς την εικονική πραγματικότητα. Ερευνώντας τις αρνητικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει η πρόωρη έκθεση στη δημοσιότητα, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι ο τρόπος ζωής που ακολουθούν τα νεαρά αστέρια, τα οδηγεί σε αυτοκαταστροφικές συνήθειες. Η παράληψη λοιπόν της αγνής παιδικής ηλικίας, γίνεται συχνά η αιτία μιας ανισόρροπης ζωής. Κατερίνα Λεβέντη Μάνος Παπανικολάου

Πρωινή Παρουσίαση γ5

Συνθήματα στους τοίχους Στο φετινό μας πρωινό, αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με τα συνθήματα στους τοίχους, επειδή αυτά αποτελούν πια ένα αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης

πραγματικότητας. Όλοι μας σε μία βόλτα συναντάμε αμέτρητα συνθήματα. Συνθήματα που θίγουν προβλήματα της σημερινής κοινωνίας, επιβεβαιώνοντας την ανάγκη των πολιτών να εκφράζουν δημόσια και να μοιράζονται τις κοινωνικές και πολιτικές τους απόψεις, την κριτική, την αγανάκτηση ή την δυσαρέσκειά τους. Εκφράζουν ανοιχτά προβληματισμούς σχετικά με τον πολιτισμό ή τις ηθικές αξίες στοχεύοντας στη δημιουργία ενός διαφορετικού, δικαιότερου ίσως κόσμου, μέσα από μια διαφορετική κοινωνία που θα στηρίζεται σε ανθρώπους με παιδεία και όραμα. Οι άνθρωποι που γράφουν τα συνθήματα επιλέγουν να τα αποτυπώσουν πάνω σε τοίχους, αφού δεν έχουν πρόσβαση στο δημόσιο λόγο μέσα από εφημερίδες, τηλεοπτικές εκπομπές ή ηλεκτρονικά μέσα. Με αυτό τον τρόπο, επιτυγχάνουν να αφήσουν το αποτύπωμά τους όχι μόνο σε αυτούς, αλλά και στη μνήμη των περαστικών. Είναι σύντομα και με τέτοιο τρόπο μελετημένα, ώστε με τις αιχμηρές τους συλλαβές να οδηγήσουν στη ρήξη και την επανάσταση. Εύα Ζημιανίτη Κωνσταντίνα Σαμπάνη

Με όσα ασχοληθήκαμε...

Πρωινή Παρουσίαση β1

Καινοτόμες Επιχειρηματικές Δράσεις

Το θέμα της οικονομικής κρίσης μάς απασχόλησε ιδιαίτερα και έτσι αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με αυτό στο πρωινό μας. Είναι ένα πρόβλημα που αποτελεί κοινωνική μάστιγα της εποχής μας και έτσι ερευνήσαμε τα αίτια του προβλήματος, καθώς και διάφορες λύσεις (start-ups) που αναζητούν κυρίως οι νέοι είτε στη χώρα μας είτε στο εξωτερικό. Η κρίση χρέους στη χώρα μας είναι υπαρκτό γεγονός και δυστυχώς δεν υπάρχει αισιοδοξία για άμεση ή για έμμεση έξοδο της χώρας μας από το οικονομικό αδιέξοδο. Το να είσαι όμως δημιουργικός και να μπορείς να σκεφτείς έξυπνες ιδέες, χρήσιμες και εύχρηστες, είναι σημαντικό προσόν και συχνά η υλοποίηση αυτών των ιδεών μπορεί να οδηγήσει σε μία από τις δουλειές του μέλλοντος.

Πρωινή Παρουσίαση β2

Εξωγήινη Ζωή

Στα πλαίσια της εργασίας μας για την παρουσίαση του πρωινού, το θέμα το οποίο επιλέχθηκε από το τμήμα μας αφορά ένα διαχρονικό και πάντα επίκαιρο ερώτημα: υπάρχει άραγε ζωή και σε άλλους πλανήτες; Χωριστήκαμε σε ομάδες που η καθεμία ασχολήθηκε με έναν διαφορετικό τομέα. Τις επιστημονικές έρευνες, τις διαστημικές αποστολές, αλλά και τις ανθρώπινες φαντασιώσεις για τους εξωγήινους. Μέσα από αυτήν την εργασία μάθαμε καινούρια πράγματα, αλλά και συνεργαστήκαμε αρμονικά προκειμένου να καταλήξουμε σε ένα ικανοποιητικό και άρτιο αποτέλεσμα. Κωνσταντίνα Μαυράκη

Αναστασία Αθανασίου

Καστελλόριζο Τοιχογραφία - Πανηγύρι 2016

Με όσα ασχοληθήκαμε...

Πρωινή Παρουσίαση β3

Η Ιστορία ενός Ραδιοφωνικού Σταθμού

Φέτος συμπληρώνονται 80 χρόνια λειτουργίας της Σχολής Μωραΐτη. Σε αυτή την πορεία έγιναν πολλά και σημαντικά και το σχολείο μας έχει αποδείξει ότι καταλαμβάνει κορυφαία θέση στην εκπαίδευση της χώρας μας. Η πρωτοβουλία μερικών μαθητών του σχολείου μας λίγα χρόνια πριν να θέσουν σε λειτουργία ένα πειραματικό ραδιοφωνικό σταθμό μάς κίνησε το ενδιαφέρον. Αυτή η πρωτότυπη ιδέα έδειξε από τη μία πως η χρήση της τεχνολογίας μπορεί να εμπλουτίσει τη ζωή μας κι από την άλλη, πως η επικοινωνία μεταξύ μας μπορεί να γίνει καλύτερη με ποικίλους τρόπους. Σήμερα, πολλοί αναφέρονται σε εκείνη την ενέργεια με θετικό τρόπο, πράγμα που δείχνει πως είναι αξιομνημόνευτο κάθε τι που είναι καινοτόμο κι ασυνήθιστο και μαζί χρήσιμο και ευχάριστο. Με αφορμή τα 80 χρόνια της Σχολής Μωραΐτη και προς τιμήν του Αντώνη Μωραΐτη και του Ματθαίου Μουντέ, δύο φωτισμένους δασκάλους, το Β3 αποφάσισε να παρουσιάσει στην κοινότητα του Γυμνασίου ένα πρωινό αφιερωμένο στο σχολείο μας και στην πολύχρονη λειτουργία του.

Έτσι, στις 11 Φεβρουαρίου παρουσιάσαμε στους μαθητές του Γυμνασίου το ρόλο του ραδιοφωνικού σταθμού στους εφήβους, το τι σημαίνει εφηβεία για μας και πώς ένας φωτισμένος δάσκαλος, όπως ο Ματθαίος Μουντές, με το ποίημά του «Το μάθημα» αναδεικνύει τη σημασία της συνεργασίας ανάμεσα στους δασκάλους και τους μαθητές. Συνεργάστηκε όλο το τμήμα. Ευχαριστούμε θερμά την κα Αλεξοπούλου και την κα Ζώη που μας βοήθησαν να πραγματοποιηθεί αυτό το πρωινό. Μαρία-Χαρά Ρέππα Κατερίνα Καλογήρου

Με όσα ασχοληθήκαμε...

Πρωινή Παρουσίαση β4

Πρωινή Παρουσίαση β5

Ρεκόρ Guinness

Το πρωινό μας είχε ως θέμα τα Guinness Records. Τα βιβλία Guinness Records μας προκαλούν ενδιαφέρον γιατί δείχνουν πόσο απεριόριστες είναι οι δυνατότητες του ανθρώπου. Αναφέρονται κυρίως στα φυσικά του χαρακτηριστικά, όπως για παράδειγμα είναι το ύψος ή η ηλικία. Τα βιβλία αυτά, επίσης, καταγράφουν κατορθώματα και απίθανα ρεκόρ για τα οποία η εταιρεία Guinness προσφέρει ένα υπέρογκο χρηματικό ποσό. Πολλοί είναι αυτοί που προσπαθούν να καταλάβουν μία θέση στο βιβλίο και, έτσι, το ένα ρεκόρ καταρρίπτεται μετά το άλλο. Όμως αυτό έχει ως αποτέλεσμα κάποιοι άνθρωποι να θέτουν σε κίνδυνο τη σωματική και ψυχική τους ακεραιότητα και να οδηγούνται σε πράξεις ανόητες ή παράτολμες. Αξίζει άραγε τον κόπο;

Ναρκωτικά και Εξάρτηση Πολλοί από τους προβληματισμούς και τους κινδύνους στη ζωή των εφήβων αλλάζουν ανάλογα με την εποχή που ζουν, πολλοί όμως είναι ίδιοι στο πέρασμα των χρόνων. Ένας από αυτούς τους κινδύνους είναι και τα ναρκωτικά. Παρόλο που πολύς λόγος γίνεται για αυτά, εμείς αποφασίσαμε να κάνουμε τη δική μας μικρή έρευνα ανάμεσα στους συμμαθητές μας σχετικά με την ενημέρωση που είχαν για τα ναρκωτικά και να την παρουσιάσουμε στο πρωινό μας. Το πρωινό είχε τίτλο «Χρήση ναρκωτικών στην εφηβεία». Μαζί με τα αποτελέσματα παρουσιάσαμε μερικά πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία που έχουν εξαχθεί από ευρωπαϊκή μελέτη του 2015, καθώς και από πανελλήνια μελέτη του 2011. Επικεντρωθήκαμε, τέλος, στην κάνναβη και δείξαμε ότι τελικά δεν είναι ούτε αθώα ούτε ακίνδυνη και θα πρέπει να αποφεύγεται εξίσου με τις υπόλοιπες εξαρτησιογόνες ουσίες. Επιθυμία όλων μας είναι να υπάρξει συνεχής ενημέρωση για το θέμα από το σχολείο τόσο στους γονείς μας όσο και εμάς τους ίδιους. Παναγιώτης Καστερούδης

Θοδωρής Κόλμαν Ιωάννα Μουχλίδη Ηλίας Ουζούνης Δάφνη Χαρίτου Λίλη Μουμτζή

Σκίτσο, Αντωνία Ασημακοπούλου α1

Με όσα ασχοληθήκαμε...

Πρωινή παρουσίαση α2 Πρωινή παρουσίαση α1

Οι διακρίσεις στο σχολείο

Σχολική καθημερινότητα

Το πρωινό μας παρουσιάστηκε την Πέμπτη 8 Μαρτίου και αναφερόταν στη σχολική καθημερινότητα. Αναζητώντας ένα θέμα που να κεντρίζει το ενδιαφέρον όλων των παιδιών του γυμνασίου και να αφορά όλους τους μαθητές, διαλέξαμε αυτό της σχολικής καθημερινότητας. Προσπαθήσαμε να καταγράψουμε τα θέματα που απασχολούν όλους μας από την ώρα που ξυπνάμε μέχρι την ώρα που κοιμόμαστε. Χωριστήκαμε σε ομάδες, κάθε μία από τις οποίες μελέτησε ένα από τα θέματα. Με τον τρόπο αυτόν παρουσιάσαμε τις συνήθειές μας σε σχέση με τον ύπνο και το πρωινό γεύμα, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στο σχολείο τόσο στα μαθήματα με τα διαγωνίσματα όσο και στα διαλείμματα, τη δυσκολία των μεταξύ μας σχέσεων, τις σκέψεις που κάνουμε παράλληλα με την εξέλιξη του μαθήματος μέσα στην τάξη και, τέλος, την καθημερινή ενασχόλησή μας με το διαδίκτυο και τις επιπτώσεις που έχει στη σχολική ζωή. Εκφράσαμε με γελοιογραφίες, ζωγραφιές, στίχους και video στα οποία είχαμε επέμβει πώς νιώθουμε με όλα τα παραπάνω. Προτείναμε τρόπους αντιμετώπισης και επίλυσης των σχετικών προβλημάτων. Αν και ήταν η πρώτη φορά που ετοιμάσαμε πρωινό, νομίζω ότι καταφέραμε να μην είναι βαρετό και να θίξουμε θέματα που αφορούν λίγο πολύ όλους μας, αφού η σχολική καθημερινότητα αφορά όλα τα παιδιά του γυμνασίου. Τμήμα α1

Τη φετινή χρονιά αποφασίσαμε ως θέμα για την πρωινή μας παρουσίαση στο θέατρο τις διακρίσεις που εμφανίζονται στο χώρο του σχολείου. Σκοπός μας ήταν να εξοικειωθούμε με τα είδη των διακρίσεων και να συνειδητοποιήσουμε σε ποιο βαθμό και εμείς οι ίδιοι κάνουμε διακρίσεις. Αρχικά, επιχειρήσαμε να δώσουμε έναν ορισμό για τις διακρίσεις, συζητήσαμε για τα διαφορετικά είδη τους (φυλετικές ή ρατσισμός, έμφυλες ή σεξισμός, κοινωνικές/ταξικές, θρησκευτικές και εμφανισιακές διακρίσεις), καθώς και για τις συνέπειές τους στο σχολικό πλαίσιο. Στη συνέχεια χωριστήκαμε σε ομάδες των τεσσάρων ατόμων, κάθε μια από τις οποίες ανέλαβε από ένα είδος διάκρισης για το οποίο έπρεπε να συλλέξει πληροφορίες, σχετικές εικόνες και βίντεο. Λόγω όμως του χρονικού περιορισμού των πρωινών συγκεντρώσεων, επιλέξαμε να εστιάσουμε κυρίως σε τρεις διακρίσεις: στο ρατσισμό, στο σεξισμό και στις κοινωνικές διακρίσεις. Ειδικότερα για το ρατσισμό,

προκειμένου να κατανοήσουμε πόσο εδραιωμένες είναι οι αντιλήψεις που έχουμε για το χρώμα του δέρματος κάποιου, καταγράψαμε τους συνειρμούς που μας προκαλούν δύο χρώματα: το μαύρο και το λευκό. Έπειτα διαπιστώσαμε ότι οι φράσεις που περιείχαν το μαύρο (μαύρη γάτα, μαύρη χήρα) μας προκαλούσαν αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα, σε αντίθεση με εκείνες με το λευκό που μας

Με όσα ασχοληθήκαμε...

έδιναν την αίσθηση της ελευθερίας, της Πρωινή παρουσίαση α3 χαράς και της καθαρότητας (λευκά χαρτιά, λευκό περιστέρι). Έτσι, καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως η αρνητική προδιάθεσή Εκπαίδευση και... εκπαίδευση! μας απέναντι σε ό,τι δεν είναι λευκό είναι η βάση πάνω στην οποία στηρίζονται Στο πρωϊνό μας αποφασίσαμε να οι φυλετικές προκαταλήψεις που έχουμε. ασχοληθούμε με διαφορετικά εκπαιδευτικά Στη συνέχεια, επικεντρωθήκαμε στο συστήματα στον τόπο και στον χρόνο. σεξισμό και εξετάσαμε, μέσα από διάφορες Αναπτύξαμε αυτό το θέμα με διάφορους ερωτήσεις που επιχειρήσαμε να απαντήσουμε, τρόπους, όπως συμπληρώνοντας έντυπα αν και κατά πόσο είμαστε επιρρεπείς σε ερωτηματολόγια και συλλέγοντας υλικό τέτοιου είδους διακρίσεις. Πιο συγκεκριμένα, από ταινίες. Παρουσιάσαμε κάποιες από τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια τις απαντήσεις που αφορούσαν κυρίως ρωτήθηκαν για το αν είναι ευχαριστημένα τα μαθήματα που προτιμούμε και το πώς με το φύλο τους και για ποιους λόγους θα φανταζόμαστε το ιδανικό σχολείο. Ακόμα, επιθυμούσαν ή δεν θα επιθυμούσαν να δείξαμε πώς πηγαίνουν στο σχολείο μαθητές ανήκουν στο αντίθετο φύλο. Μέσα από σε διάφορα μέρη του πλανήτη, όπως τις απαντήσεις μας αναδύθηκαν πολλά για παράδειγμα, με κανό ή διασχίζοντας στερεότυπα και παγιωμένες συμπεριφορές χαράδρες πάνω σε μία ξύλινη σανίδα! που συνδέονται με τα δύο φύλα. Στην προσπάθειά μας να Ως προς το τρίτο ζητούμενό φανταστούμε το ιδανικό εκπαιδευτικό μας, τις κοινωνικές ή ταξικές διακρίσεις, σύστημα, ανακαλύψαμε ότι το πιο κοντινό μέσα από συνεντεύξεις που πήραμε από στο ιδανικό είναι το φινλανδικό σύστημα ηλικιωμένους συγγενείς μας, διαπιστώσαμε εκπαίδευσης. Στην παρουσίασή μας πως υπήρχαν διακρίσεις μεταξύ των κάναμε μια συγκριτική μελέτη του σήμερα κοινωνικών τάξεων και στα παλαιότερα με παλαιότερα. Οι διαφορές είναι μεγάλες χρόνια. Ακόμη, παρατηρήσαμε τις διαφορές κυρίως σε σχέση με την πειθαρχία και πώς που υπήρχαν (και εξακολουθούν να την επεβάλαν οι καθηγητές. Δουλέψαμε υπάρχουν μέχρι και σήμερα) ανάμεσα τελικά με μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς σε ιδιωτικά και δημόσια σχολεία. κάναμε μια έρευνα για κάτι που το ζούμε Τέλος, ολοκληρώσαμε το θέμα του καθημερινά, αλλά ποτέ μέχρι τώρα δεν μας πρωινού μας ομαδικά, όπως ακριβώς είχε απασχολήσει τόσο συστηματικά. το αρχίσαμε, καθώς χωριστήκαμε και πάλι σε ομάδες των τριών ατόμων, Στέλιος Λαλιώτης προκειμένου να συνθέσουμε δύο κείμενα που αφορούσαν δύο διαφορετικά, αλλά εξίσου φανταστικά, σχολεία. Το πρώτο αναφερόταν σε ένα δυστοπικό σχολείο, στο οποίο θα κυριαρχούσαν κάθε είδους διακρίσεις και το δεύτερο σε ένα ουτοπικό σχολείο, ένα σχολικό παράδεισο από όπου θα είχαν εξαλειφθεί όλες οι προκαταλήψεις και τα αρνητικά στερεότυπα. Με αυτόν τον τρόπο εικονοποιήσαμε τις διακρίσεις που αποτέλεσαν αντικείμενο του προβληματισμού μας και είχαμε την ευκαιρία να αντιληφθούμε παραστατικότερα τις επιπτώσεις τους στη σχολική ζωή. Αγγελική Πήλιουρα

Με όσα ασχοληθήκαμε...

Πρωινή παρουσίαση α4

Η σχέση και οι ρόλοι των φύλων στο σχολείο Επειδή στα πλαίσια του project μας ασχοληθήκαμε με το θέμα “Διακρίσεις των φύλων στο σχολείο”, θεωρήσαμε ότι αυτό το αντικείμενο μελέτης θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον και ως θέμα πρωινής παρουσίασης. Συζητήσαμε και καταγράψαμε όψεις του θέματος που μας προβλημάτιζαν και μας κινητοποιούσαν, εκφράσαμε την προσωπική μας άποψη πάνω στις δύο έννοιες “αγόρι” και “κορίτσι”. Επιπλέον, προχωρήσαμε κάνοντας συγκεκριμένες εργασίες πάνω στα διαφορετικά ζητήματα που επιλέξαμε να συμπεριλαμβάνονται στην έρευνά μας. Με βάση αυτές, αρχίσαμε να φτιάχνουμε την τελική μορφή του πρωινού. Αρχικά, παρουσιάσαμε αναλυτικά την κατάσταση που επικρατούσε στο παρελθόν στα σχολεία της χώρας μας ως προς τη φυλετική τους σύνθεση και αναφερθήκαμε ιδιαιτέρως στη Σχολή Μωραΐτη, γιατί υπήρξε ένα από τα πρώτα σχολεία που δεχόταν μαθήτες κι από τα δύο φύλα. Ένα μεγάλο κομμάτι του πρωινού μας βασίστηκε στις θεματικές μας εργασίες, στην επισήμανση των στερεοτύπων που επικρατούν για τα δύο φύλα και στα κριτήρια που κατά τη δική μας γνώμη καθορίζουν το φύλο κάποιου. Επίσης, προσθέσαμε τρία βίντεο: το ένα αποτελούσε τη συνέντευξη που είχαν πάρει οι συμμαθήτριές μας από την κα Αλαβάνου, η οποία μας μίλησε για τις δικές τις εμπειρίες από το σχολείο Θηλέων

στο οποίο φοιτούσε, για τους αυστηρούς κανόνες που επέβαλλαν στα κορίτσια εκείνη την εποχή και για τις αντιλήψεις που είχαν οι καθηγητές γενικότερα για τις γυναίκες. Το άλλο βίντεο, το οποίο ήταν μέρος μιας διαφήμισης για γυναίκες, αναδείκνυε τι πιστεύουν τα κορίτσια για τις ίδιες. Κάποιες μιλούσαν για την υποτίμηση και ίσως την κοροϊδία που δέχονται από την κοινωνία. Άλλες μίλησαν με θάρρος για το ποιες είναι χωρίς ντροπή και δισταγμό. Ήταν σίγουρα ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι του πρωινού μας. Το τελευταίο βίντεο ήταν πολύ διασκεδαστικό. Παρουσίαζε δύο ομάδες του τμήματός μας : τα κορίτσια και τα αγόρια να παίζουν ποδόσφαιρο. Στην αρχή όλοι ήταν σίγουροι πως νικητές θα στεφθούν τα αγόρια, όμως η νίκη των κοριτσιών που ανέτρεψε τα στερεότυπα υπήρξε για όλους μία αποκάλυψη. Ήταν μια πολύ ευχάριστη εμπειρία για όλους και σε αυτό το σημείο πρέπει σαφώς να ευχαριστήσουμε τον κ.Νικηφορίδη, τον καθηγητή τάξης για την καθοδήγησή του. Ειρήνη Βασιλόγιαννη

Με όσα ασχοληθήκαμε...

Πρωινή παρουσίαση α5

Σχολεία στις Φυλακές

Επίσημος σκοπός των φυλακών είναι ο σωφρονισμός των κρατουμένων, δηλαδή η βελτίωση της διαγωγής τους και ο προσανατολισμός τους προς εκείνες τις αξίες και τις αρχές που θα τους πείσουν να αποφύγουν νέες παρεκτροπές. Όμως, το ελληνικό (και όχι μόνο) σωφρονιστικό σύστημα στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην τιμωρία και βάζει σε δεύτερη μοίρα τον σωφρονιστικό του ρόλο. Αντιμετωπίζει όσους κάνουν κάποιο παράπτωμα σαν να μην αξίζουν τίποτα, σαν κάποιους που καλύτερα είναι να κλειστούν κάπου για να ξεχάσουμε ότι υπάρχουν. Έτσι, όποιος παραβιάσει ένα νόμο συνήθως στιγματίζεται για όλη του τη ζωή και περιθωριοποιείται. Κάτι τέτοιο είναι καταστροφικό και για τον ίδιο, αλλά και για την κοινωνία. Στα πλαίσια της προσπάθειας που γίνεται εδώ και αρκετά χρόνια για να αλλάξει αυτή η κατάσταση, έχει αρχίσει να καθιερώνεται ένας θεσμός που βοηθά την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού και την επανένταξη των κρατουμένων στην κοινωνία: Τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας. Τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας είναι σχολεία ενηλίκων που λειτουργούν σε σωφρονιστικά καταστήματα. Έχουν καθιερωθεί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και δίνουν τη δυνατότητα στους κρατουμένους να έχουν πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, ακόμα και σε πανεπιστημιακά μαθήματα. Σχολεία λειτουργούν και στις φυλακές ανηλίκων με διαφορετική, ωστόσο, δομή από εκείνα των ενηλίκων. Τα σχολεία στις φυλακές είναι αναγκαία για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Πρώτα από όλα, προσπαθούν να διευκολύνουν την καθημερινότητα των κρατουμένων και να της δώσουν νόημα. Επιχειρούν να κάνουν τους κρατουμένους να ξεχάσουν για λίγο τις συνθήκες κράτησης, να αποφορτιστούν, να διοχετεύσουν το άγχος και την πίεση που αισθάνονται σε δημιουργικές δραστηριότητες. Επιπλέον, τους δίνουν μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή, ώστε

να μπορούν να εξελιχθούν. Με τη συμμετοχή τους στην εκπαιδευτική διαδικασία αποκτούν νέες δεξιότητες που θα τους φανούν χρήσιμες όταν αποφυλακιστούν. Για να λειτουργήσουν τα σχολεία αυτά χρειάζονται χρήματα, αλλά κυρίως άνθρωποι με όραμα που δεν βλέπουν τους κρατουμένους ως εγκληματίες, αλλά ως ανθρώπους που έκαναν λάθη. Σήμερα, που όλο και περισσότερες χώρες αμφισβητούν την τιμωρία ως μέσο σωφρονισμού και εφαρμόζουν άλλα μοντέλα απόδοσης της δικαιοσύνης, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε εδώ στην Ελλάδα είναι να ενισχύσουμε την ίδρυση σχολείων στις φυλακές. Τμήμα α5

Αλέξης Τζανέτος - Μάρκος Βιαγκίνης Κατερίνα Κούρου - Δανάη Βικέλα

Με όσα ασχοληθήκαμε...

Γιώργος Δάφνης Θεώνη Κοτσάλου Ιάσονας Μπόνας Βικτωρία Γεωργιάδη

Διονύσης Αναγνωστόπουλος Σοφία Αλεξίου - Αθηνά Βαλτά Θεμιστοκλής Σαράκος

Νικόλας Στάικος Αλέξης Τζανέτος Κατερίνα Κούρου Νάσια Χρυσογέλου

Με όσα ασχοληθήκαμε...

Σπύρος Σπυρομίλιος Χριστόφορος Μουλάκης Έλενα Γκίκα - Δανάη Βικέλα Έλενα Γκίκα - Μέλπω Καψάλη Άνη Πασχάλη - Νάσια Χρυσογέλου

Θεώνη Κότσαλου - Αθηνά Βαλτά Ιάσονας Μπόνας - Γιώργος Δάφνης Χριστόφορος Μουλάκης Σπύρος Σπυρομίλιος - Αρά Αρτινιάν

Με όσα ασχοληθήκαμε...

Άνη Πασχάλη Κυβέλη Κιουπτσή Βικτωρία Γεωργιάδη Διονύσης Αναγνωστόπουλος

Σοφία Αλεξίου Νικόλας Καλύβας Γουλιέλμος Λαγκαδάς Θεμιστοκλής Σαράκος

Αρά Αρτινιάν Μέλπω Καψάλη Μάρκος Βιαγκίνης

Νικόλας Στάικος Κυβέλη Κιουπτσή Νικόλας Καλύβας Γουλιέλμος Λαγκαδάς

Με όσα ασχοληθήκαμε...

Πρωινή Παρουσίαση ΚΚΣ

Το Μεταναστευτικό και Προσφυγικό Ζήτημα

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος το Κεντρικό Κοινοτικό Συμβούλιο (ΚΚΣ) ανέλαβε να παρουσιάσει σε όλους τους μαθητές ένα θέμα μέσα από μία παρουσίαση στο θέατρο κατά τη διάρκεια μίας διδακτικής ώρας. Το θέμα που επιλέχθηκε φέτος να παρουσιαστεί ήταν το προσφυγικό ζήτημα με έντονη την επιθυμία να εξεταστεί το θέμα αυτό όχι μόνο από κοινωνική αλλά και από νομική πλευρά. Πρώτος στόχος της παρουσίασης ήταν να κάνει σαφή στους μαθητές τη διαφορά μεταξύ πρόσφυγα και μετανάστη. Για αυτό θεωρήθηκε πολύ σωστή επιλογή να συμπεριληφθούν αυτούσιες απόψεις και εμπειρίες κάποιων προσφύγων. Επιπρόσθετα, έγινε αντιληπτό πως πέρα από τη συμπόνια και τη βοήθεια που πρέπει να τους προσφέρουμε απλόχερα, οι πρόσφυγες έχουν και πολιτικά δικαιώματα που θεσπίζονται από διεθνείς συνθήκες. Ύστερα έγινε αναφορά στο σύγχρονο προσφυγικό ζήτημα και πώς αυτό δημιουργήθηκε. Όλοι μας στο ΚΚΣ εργαστήκαμε με σύστημα και συντονισμό για την πραγματοποίηση της παρουσίασης. Πολύτιμη ήταν η συνέντευξη που πήραμε από τον κ. Άγγελο Συρίγο, ειδικό πανεπιστημιακό

μελετητή για θέματα μεταναστευτικής πολιτικής. Ακόμα, παρουσιάστηκαν προηγούμενα μεταναστευτικά-προσφυγικά ρεύματα με σκοπό να δείξουμε πως και οι Έλληνες υπήρξαν κάποτε πρόσφυγες. Στο τέλος της παρουσίασης μας μίλησε ο κ. Ahmed Moavia, πρόεδρος του ελληνικού φόρουμ προσφύγων. Η ομιλία ήταν πολύ ενδιαφέρουσα για έναν επιπλέον λόγο: ο κ. Moavia υπήρξε ο ίδιος πρόσφυγας. Την ομιλία ακολούθησαν οι ερωτήσεις των παιδιών οι οποίες ήταν πολλές και εύστοχες. Η παρουσίαση ήταν σε PowerPoint με πολλές εικόνες και πολλά βίντεο. Τα παιδιά την βρήκαν πολύ ωραία και επιμορφωτική. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε πολύ τους κ. Ahmed Moavia και κ. Άγγελο Συρίγο για το χρόνο και τη βοήθειά τους. Σωτήρης Κοσκινάς γ2

Με όσα ασχοληθήκαμε...

Πρωινή Παρουσίαση Τμήματος Αγγλικών 091

80 Χρόνια Σχολή Μωραΐτη

Τη φετινή σχολική χρονιά μας ζητήθηκε να κάνουμε μία παρουσίαση στα πλαίσια του μαθήματος των Αγγλικών. Έτσι, όταν ο καθηγητής μας, κ. Αποστολόπουλος, πρότεινε να είναι το θέμα μας τα 80 χρόνια ιστορίας της Σχολής Μωραΐτη, κανείς δεν εξεπλάγη και οι περισσότεροι πίστεψαν ότι θα ήταν μια συνηθισμένη αφήγηση. Ωστόσο, ο κ. Αποστολόπουλος μας επιφύλαξε μία ευχάριστη έκπληξη: η παρουσίασή μας θα ήταν της μορφής «Draw my life», δηλαδή εμείς θα κάναμε διάφορα σχέδια, θα τα βιντεοσκοπούσαμε και στη συνέχεια θα τα προβάλαμε σε γρήγορη κίνηση. Ταυτόχρονα,

θα ακουγόταν στο βίντεο η φωνή κάποιου από εμάς ως αφηγητή. Τελικά, αφού συλλέξαμε πληροφορίες από το βιβλίο του Αλέξη Δημαρά για τα 70 χρόνια λειτουργίας του σχολείου μας, αφιερώσαμε μερικά μαθήματα για τα σχέδια και την ηχογράφηση. Την παραπάνω διαδικασία την βρήκαμε διασκεδαστική και πιστεύουμε πως η παρουσίασή μας συνόψισε όλες τις πληροφορίες που χρειάζεται να ξέρει κανείς για το σχολείο μας με τρόπο ευχάριστο. Απ’ ό,τι καταλάβαμε, άρεσε πολύ και στους συμμαθητές μας. Αλέξανδρος Δημόπουλος γ2

Με όσα ασχοληθήκαμε...

Πρωινή Παρουσίαση Τμήματος Αγγλικών 092

Τα Εκπαιδευτικά Συστήματα στη Φινλανδία και το Ιράκ

Κατά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, όταν αποφασίσαμε το θέμα των εργασιών που θα κάναμε φέτος στο μάθημα των Αγγλικών, το θεωρήσαμε πολύ ενδιαφέρον να ενημερώσουμε τους συμμαθητές μας για τα εκπαιδευτικά συστήματα σε άλλες χώρες. Xωριστήκαμε σε έξι ομάδες, η καθεμία από τις οποίες θα έπρεπε να βρει πληροφορίες για το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας που είχε αναλάβει και πώς αυτό βοηθά τους μαθητές στην επαγγελματική, μελλοντική τους πορεία. Οι χώρες που αναλάβαμε να παρουσιάσουμε ήταν η Ελλάδα, η Κίνα, οι ΗΠΑ, η Νότια Αφρική, η Φινλανδία και το Ιράκ. Για την τελική παρουσίαση στο θέατρο αποφασίσαμε να περιοριστούμε στα εκπαιδευτικά συστήματα της Φινλανδίας και του Ιράκ, δύο πολύ

ιδιαίτερα εκπαιδευτικά συστήματα τα οποία είναι και πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Η Φινλανδία προσφέρει άριστες συνθήκες δημόσιας εκπαίδευσης σε όλους τους μαθητές. Θεωρείται ότι έχει το πιο φιλικό προς τον μαθητή εκπαιδευτικό σύστημα, αφού στα σχολεία τα παιδιά μαθαίνουν πώς να συμβιώνουν αρμονικά με άλλους και να σέβονται ο ένας τον άλλο, πράγμα που λανθασμένα πολλές φορές θεωρείται αυτονόητο… Επίσης, οι καθηγητές και οι δάσκαλοι δεν βομβαρδίζουν τους μαθητές με δουλειές για το σπίτι, αλλά ενθαρρύνουν τις εξωσχολικές δραστηριότητες και τις συζητήσεις κατά τη διάρκεια του μαθήματος, που στοχεύουν στη σωστή ανάπτυξη του χαρακτήρα τους μέσα από πνευματικές δραστηριότητες. Αντίθετα το Ιράκ, σήμερα με τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει, έχει παραμελήσει τα θέματα παιδείας, παρόλο που παλαιότερα είχε ένα πολύ αυστηρό και καλά δομημένο εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτό οφείλεται στους αλλεπάλληλους πολέμους που λαμβάνουν χώρα στην περιοχή και δεν αφήνουν περιθώρια για ανάπτυξη. Βέβαια, πρέπει να αναλογιστούμε ότι οι περισσότερες κοινωνίες της Μέσης Ανατολής «υποφέρουν» από στερεοτυπικές αντιλήψεις, όπως για παράδειγμα εκείνες που αφορούν τη θέση της γυναίκας και τα δικαιώματά της. Αυτή η προφανέστατη διαφορά των δύο εκπαιδευτικών συστημάτων ήταν και αυτό στο οποίο προσπαθήσαμε να δώσουμε έμφαση στην παρουσίαση, Δημήτρης Σφυρής γ1

Με όσα ασχοληθήκαμε...

Οι Όμιλοι Θεατρικός Όμιλος Ο Όμιλος Θεάτρου του Γυμνασίου έχει ως σκοπό τη διδασκαλία των βασικών αρχών της θεατρικής πράξης μέσα από παιχνίδια συνεργασίας, έκφρασης και αυτοσχεδιασμούς. Όλες οι δραστηριότητες στις οποίες συμμετέχουμε ως μέλη του Ομίλου, γίνονται με βασική αρχή την αξία της συλλογικής δράσης. Έτσι, μας δίνεται η δυνατότητα να καλλιεργήσουμε τη συνέπεια, την αυτοπειθαρχία, τη συνεργασία, τη συστηματική δουλειά και να ενισχύσουμε μέσα μας την αντίληψη για κοινή δημιουργία. Στον όμιλο διδασκόμαστε ό,τι σχετίζεται με την τέχνη της υποκριτικής (θεατρική έκφραση, δυναμική ομάδας, καλλιέργεια ρυθμού και κινητικών δεξιοτήτων, ασκήσεις φωνητικής, αυτοσχεδιασμό, υποκριτική). Συγχρόνως, αποκτούμε πολύτιμες εμπειρίες και μαθαίνουμε διασκεδάζοντας. Στο τέλος της χρονιάς ο όμιλός μας οργάνωσε την παράσταση “Η Φάρμα των Ζώων” που συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα του Πανηγυριού. Λίλη Μουμτζή β4

Με όσα ασχοληθήκαμε... Όμιλος Παιχνιδιών Στρατηγικής

Είναι γνωστό ότι τα παιχνίδια καλλιεργούν τη φαντασία και τη δημιουργικότητα. Τα παιχνίδια στρατηγικής, συγκεκριμένα, εξασκούν και τη σκέψη, καθώς απαιτούν να είναι κανείς συγκεντρωμένος και να προβληματίζεται συνεχώς. Για εμάς όμως, παιχνίδι σημαίνει πάνω από όλα διασκέδαση! Κάθε εβδομάδα στον όμιλο αυτό παίζουμε επιτραπέζια παιχνίδια. Επίσης, συμμετέχουμε σε εκδρομές σε δωμάτια απόδρασης όπου σκοπός είναι να λύσουμε γρίφους και αινίγματα για να καταφέρουμε να αποδράσουμε. Όπως και πέρυσι, με αφορμή τις επισκέψεις μας σε δωμάτια απόδρασης, αποφασίσαμε να ετοιμάσουμε και εμείς ένα αντίστοιχο για το Πανηγύρι 2016 του σχολείου μας, το Moraitis Rescue. Για να το διαφοροποιήσουμε από το περσινό δωμάτιο απόδρασης, αντί να χρησιμοποιήσουμε μόνο μια αίθουσα, αποφασίσαμε οι συμμετέχοντες να κινούνται σε όλο το χώρο του σχολείου. Κατά τη διάρκεια των ομίλων είχαμε την δυνατότητα να σχεδιάσουμε και να ετοιμάσουμε την όλη διαδικασία. Συγκεκριμένα, δύο συμμετέχοντες βρίσκονταν κλειδωμένοι σε μια αίθουσα, ενώ οι άλλοι δύο της ομάδας τους κινούνταν σε όλο το σχολικό χώρο και έπρεπε να τους ελευθερώσουν. Μέσα σε 25 λεπτά έπρεπε να βρουν έναν τρόπο να επικοινωνούν μεταξύ τους και να λύσουν γρίφους και προβλήματα για να βρουν τελικά το κλειδί. Ήταν μια πολύ διασκεδαστική εμπειρία τόσο για εμάς που το ετοιμάσαμε, όσο και για αυτούς που έπαιξαν! Εύα Ζημιανίτη γ5

Με όσα ασχοληθήκαμε...

Όμιλος Μαγερικής-Ζαχαροπλαστικής Στην αρχή της χρονιάς στον Όμιλο Μαγειρικής έπρεπε να επιλέξουμε το είδος της μαγειρικής για τις συνταγές μας. Αφού προτάθηκαν πολλές προτάσεις , τελικά διαλέξαμε την ευρωπαϊκή κουζίνα. Χωριστήκαμε σε ομάδες ανά δύο και κάθε ομάδα διάλεξε μια χώρα από την οποία θα προέρχονταν οι προτεινόμενες συνταγές. Σε κάθε μάθημα το ζευγάρι που είχε σειρά, έφερνε τη συνταγή και τα υλικά για μια σαλάτα, ένα κυρίως πιάτο και ένα επιδόρπιο. Κατά την εκτέλεση συμμετείχαμε όλοι μαζί ανεξαιρέτως και στο τέλος είχαμε την ευκαιρία να γευτούμε τις δημιουργίες μας. Αν και τις περισσότερες φορές το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό, υπήρχαν και αποτυχημένες προσπάθειες. Όπως και να είχε, ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία από την οποία μάθαμε πολλά χάρη στην υπεύθυνη του ομίλου, κα Πρωτοπαπά. Έλλη Παπαχελά γ4

Όμιλος Αγωνιστικής Ρομποτικής Όπως προδίδει το όνομα, ο όμιλος αυτός χρησιμοποιεί ρομπότ για αγώνες ρομποτικής παγκοσμίου επίπεδου. Ο ιδρυτής του ομίλου, κ. Βασίλης Χρυσανθακόπουλος, όντας σχεδιαστής ρομπότ της Lego, μπορεί να δώσει πολύτιμες πληροφορίες στα παιδιά όσον αφορά τον προγραμματισμό του ρομπότ και την κατασκευή του από κομμάτια Lego Mindstorms. Ο όμιλος έχει την έδρα του στο Blast Lab που κατασκευάστηκε πρόσφατα στο σχολείο από την Blast (build and learn art science technology) σε συνεργασία με το σχολείο. Ο όμιλος ξεκίνησε μεταξύ άλλων και με σκοπό να δώσει το «παρών» στον διαγωνισμό της Lego, το FLL(First Lego League) αλλά, επειδή ο χρόνος ήταν λιγοστός για να προετοιμαστούν οι ομάδες για έναν τόσο απαιτητικό διαγωνισμό, αποφασίστηκε να το αναβάλουν για αργότερα. Έτσι, ο όμιλος στο δεύτερο τετράμηνο ασχολήθηκε με το WRO, την Παγκόσμια Ολυμπιάδα Ρομποτικής. Δύο ομάδες των τριών ατόμων θα βρεθούν στο διαγωνισμό με σκοπό όχι τη νίκη, αλλά τη χαρά της δημιουργικότητας. Νικόλας Σαπουντζής γ3

Με όσα ασχοληθήκαμε... Όμιλος Κατασκευών και Μαριονέτας

Αυτή τη χρονιά ο όμιλός μας λειτούργησε με πολύ όρεξη και δημιουργικότητα. Στο πρώτο τρίμηνο κατασκευάσαμε με πολύ κόπο χάρτινες πολυκατοικίες τις οποίες μετά βάψαμε με πολύχρωμα σπρέι. Στα παράθυρά τους κολλήσαμε εικόνες από σκηνές καθημερινής ζωής άλλα και δικές μας ζωγραφιές χωρίς συγκεκριμένο περιεχόμενο. Προς το τέλος του τριμήνου σχεδιάσαμε τις φιγούρες μας σε χαρτί, τις χρωματίσαμε ο καθένας όπως ήθελε και κολλήσαμε πάνω τα πρόσωπά μας. Στο δεύτερο τρίμηνο ξεκινήσαμε να κατασκευάζουμε μαριονέτες για την έκθεσή μας στο πανηγύρι. Όχι όμως απλές μαριονέτες από τη φαντασία μας, αλλά ομοιώματα των καθηγητών μας. Τους βγάλαμε φωτογραφίες για να φτιάξουμε το πρόσωπο και να ράψουμε τα ρούχα. Όπως συνηθίζουμε κάθε χρόνο, δεν περιοριστήκαμε στα συμβατικά υλικά. Εκτός από ψαλίδια, μολύβια και μπογιές, χρησιμοποιήσαμε αλεύρι, ζάχαρη και σοκολάτα. Σε διάφορα μαθήματα φτιάξαμε γλυκά, όπως cupcakes, χριστουγεννιάτικα σπιτάκια από μπισκότο τα οποία διακοσμήσαμε με καραμέλες και frosting, αλλά και σοκολατένια αυγά με γέμιση διαφόρων άλλων υλικών. Κάλλη Βεκρέλη β2

Με όσα ασχοληθήκαμε...

Όμιλος Ζωγραφικής-Χαρακτικής

Φέτος το σχολείο μας γιορτάζει τα 80 χρόνια από την ίδρυσή του. Με αφορμή το γεγονός αυτό, εμείς τα παιδιά του Ομίλου Ζωγραφικής–Χαρακτικής, δημιουργήσαμε ζωγραφικά έργα και εμπνευστήκαμε από τα πιο γνώριμα αρχιτεκτονικά στοιχεία του κτιρίου. Κεντρική μας ιδέα υπήρξε η πρόσοψη που βρίσκεται στην είσοδο του σχολείου και την οποία αποδώσαμε μέσα από διαφορετικές τεχνικές. Στο ίδιο πλαίσιο, με μία διάθεση αυτοσαρκασμού, προσπαθήσαμε να αναπαραστήσουμε την καθημερινότητα των μαθητών, φτιάχνοντας χάρτινες σαΐτες και καραβάκια. Ηλέκτρα Γιακαμόζη γ5

Όμιλος Μοντέρνου Χορού Ο χορός είναι μία μορφή έκφρασης που μας βοηθάει σωματικά και ψυχικά και μας επιτρέπει να γινόμαστε δημιουργικοί. Έτσι λοιπόν, και φέτος τα παιδιά του Όμίλου Μοντέρνου Χορού συνεργάστηκαν και πειραματίστηκαν με τις χορευτικές τους ικανότητες προκειμένου να μοιραστούν με τους γνωστούς και τους φίλους τους το αποτέλεσμα μιας πολύ ωραίας δουλειάς. Στα πρώτα μαθήματα κάναμε κυρίως ασκήσεις τεχνικής και με βάση αυτές ξεκινήσαμε σιγά σιγά να βρίσκουμε κινήσεις για τις χορογραφίες μας από τις οποίες ένα μεγάλο μέρος είχε την υπογραφή των παιδιών του ομίλου. Παρόλο που μερικές φορές υπήρξαν διαφορές μεταξύ των παιδιών και της καθηγήτριας σε θέματα «χορογραφίας», με την καλή θέληση όλων κάθε πρόβλημα έβρισκε τη λύση του. Επίσης, σίγουρο είναι ότι όλοι μας καταβάλαμε μεγάλη προσπάθεια να παρουσιάσουμε με την παράστασή μας στο Πανηγύρι τη δημιουργικότητα και τη φαντασία μας. Ήταν μια ωραία εμπειρία από την οποία ωφεληθήκαμε όλοι γιατί διασκεδάσαμε, δημιουργήσαμε, συνεργαστήκαμε και απολαύσαμε την κίνηση. Εμμανουέλα Δημάδη γ4

Με όσα ασχοληθήκαμε... Όμιλος Παρατήρησης και Ερμηνείας της Φύσης

Το οικολογικό αποτύπωμα είναι ένα μέγεθος το οποίο υπολογίζει την επίδραση της δραστηριότητας του ανθρώπου πάνω στη γη, συγκρίνοντας τη ζήτηση φυσικών πόρων για την κάλυψη κοινωνικών αναγκών με τη δυνατότητα της γης να παράγει και να αναπαράγει τους πόρους αυτούς. Αν διαιρέσουμε τη διαθέσιμη επιφάνεια του πλανήτη με τον σημερινό παγκόσμιο πληθυσμό, θα δούμε ότι στον κάθε έναν από εμάς αντιστοιχούν 2 εκτάρια (1 εκτάριο = 10.000 τ.μ.) από τα οποία μόνο το 1,7 προορίζεται για ανθρώπινη χρήση. Σε 50 χρόνια, με τον τωρινό ρυθμό αύξησης του πληθυσμού, θα αντιστοιχεί μόνο 1 εκτάριο στον καθένα μας. Αν σκεφτούμε επίσης ότι σήμερα ο τρόπος ζωής ενός μέσου Ευρωπαίου καλύπτει 4,97 εκτάρια, καταλαβαίνουμε ότι χρειάζεται προσπάθεια από όλους για τον έλεγχο του οικολογικού μας αποτυπώματος. Έτσι, η περιβαλλοντική ομάδα του γυμνασίου, λαμβάνοντας αυτά υπόψη της, αποφάσισε να ασχοληθεί με το ζήτημα του οικολογικού αποτυπώματος του σχολείου μας και να αναζητήσει τρόπους για τη μείωσή του. Αρχικά προχωρήσαμε στην καταγραφή των αιθουσών στις οποίες τα φώτα παρέμεναν ανοιχτά μετά το πέρας της διδακτικής ώρας. Αφού φυσικά τα σβήσαμε, συναντηθήκαμε και υποβάλαμε προτάσεις για την επίλυση του θέματος, όπως για παράδειγμα χρονοδιακόπτες. Μετά παρατηρήσαμε ότι από τα δεκάδες προϊόντα που πωλούνται από τα κυλικεία του σχολείου μας, τα περισσότερα περιέχονταν σε πλαστικές συσκευασίες μιας χρήσης, με συνέπεια τη συσσώρευση απορριμμάτων. Προχωρήσαμε λοιπόν σε μια εκστρατεία προτροπής των μαθητών για την αποφυγή των συσκευασιών μιας χρήσης, καθώς και για τη χρήση προσωπικών θερμός κατά την αγορά φυσικών χυμών, αναρτώντας σχετικές αφίσες. Παρόλο που ίσως οι δράσεις μας φαντάζουν μικρές, ας θυμόμαστε ότι ακόμα και για το μακρύτερο ταξίδι χρειάζεται πάντα να γίνει το πρώτο βήμα. Παναγιώτης Καστερούδης β5

Με όσα ασχοληθήκαμε...

Όμιλος Φωτογραφίας Είσαι παιδί της τέχνης και σου αρέσει να δοκιμάζεις καινούργια πράγματα; Θεωρείς ότι το σχολείο ως χώρος αλληλεπίδρασης και κοινωνικοποίησης καλείται να καλύψει όχι μόνο τις γνωστικές, αλλά και τις συναισθηματικές ανάγκες σου και ότι μπορεί να συμβάλλει στην καλλιέργεια και στην ανάδειξη των δεξιοτήτων και των ταλέντων σου; Τότε ο Όμιλος φωτογραφίας του σχολείου μας είναι ο κατάλληλος Όμιλος για σένα. Μια αξέχαστη εμπειρία που αξίζει να ζήσεις. Ο Όμιλος αυτός δίνει τη δυνατότητα στους μαθητές-μέλη του να βρουν δρόμους έκφρασης και επικοινωνίας μέσα από τη φωτογραφία και την τέχνη γενικότερα. Καλλιεργεί τη δημιουργική -και κυρίως την καλλιτεχνική μαυρόσπρη- φωτογραφία μέσα από εξορμήσεις σε διάφορες γωνιές της Αθήνας που αποτελούν έμπνευση για νεαρούς φωτογράφους. Μερικοί από τους χώρους που θα έχεις τη χαρά να επισκεφτείς είναι το Πάρκο Τρίτση, η Εθνική Γλυπτοθήκη, γνωστά πολυκατάστηματα κ.α. Όπως είναι λογικό, ο Όμιλος προωθεί τα έργα των μελών του στο Πανηγύρι του σχολείου μας, σε μια έκθεση που κανείς δεν πρέπει να χάσει. Αφέσου, λοιπόν, στον κόσμο της καλλιτεχνικής φωτογραφίας. Άλλωστε, όπως γνωρίζουμε, η φωτογραφία είναι ένα ανοιχτό παράθυρο στον κόσμο! Θοδωρής Κόλμαν β4

Όμιλος Yoga Στον όμιλο αυτό δίνεται η ευκαιρία στους μαθητές να χαλαρώσουν και παράλληλα να γυμναστούν. Οι βασικές “τεχνικές” της Yoga που διδάσκονται, σε συνδυασμό με χαλαρωτική μουσική και ευχάριστη παρέα, μας προσφέρουν τη δυνατότητα να ολοκληρώσουμε ιδανικά και όμορφα μια κουραστική εβδομάδα μαθημάτων. Τα παιδιά εξασκούν τις αναπνοές τους, μαθαίνουν τις βασικές στάσεις της Yoga και στο τέλος κάθε συνάντησης έχουν λίγο χρόνο ξεκούρασης. Έτσι, το τελευταίο δίωρο κάθε Πέμπτης γίνεται ξεχωριστό. Ζένια Κατσαρά γ1

Με όσα ασχοληθήκαμε... Όμιλος Γιορτής Χριστουγέννων

Για άλλη μια χρονιά, όπως έχει καθιερωθεί αρκετά χρόνια τώρα στο Γυμνάσιο, λειτούργησε ο Όμιλος Γιορτής Χριστουγέννων. Σκοπός αυτού του Ομίλου είναι να ανεβάσει μια παράσταση που θα παρουσιαστεί την τελευταία ημέρα πριν ξεκινήσουν οι διακοπές των Χριστουγέννων. Τα παιδιά του Ομίλου σατιρίζουν και μιμούνται τους καθηγητές τους, δημιουργώντας έτσι μια ευχάριστη ατμόσφαιρα τόσο στους συμμαθητές τους όσο και στους καθηγητές τους. Την παράσταση σκηνοθετούν καθηγητές του σχολείου, οι οποίοι γράφουν και το σενάριο με τη βοήθεια των παιδιών. Φέτος υπεύθυνοι ήταν ο κ. Βασίλης Κουτσούκος και, για άλλη μια φορά, η κα Όλγα Μακρυγιάννη. Η παράσταση είχε τίτλο «Ο κύριος του ρετιρέ», όπου ο κύριος ήταν προσωποποίηση του ίδιου του σχολείου, το οποίο φέτος γιορτάζει 80 χρόνια λειτουργίας. Πιο αναλυτικά, η πλοκή ήταν ότι κάποιοι καθηγητές του σχολείου, που στο έργο είχαν άλλες ιδιότητες, έμεναν όλοι μαζί σε μια πολυκατοικία όχι με τον πιο αρμονικό τρόπο. Μια μέρα, μαθαίνεται ότι έχει μετακομίσει στο ρετιρέ ένας κύριος μεγάλος σε ηλικία και πλούσιος. Οι «καθηγητές» προσπαθούν να τον προσεγγίσουν για να εκμεταλλευτούν τον πλούτο του. Η μεγάλη τους ευκαιρία είναι όταν μαθαίνουν πότε είναι τα γενέθλια του μυστηριώδους ενοίκου από ένα γράμμα της ανιψιάς του κι έτσι του οργανώνουν ένα πάρτι! Στο πάρτι όλοι καταλαβαίνουν ότι ο πλούτος αυτός είναι πνευματικός και όχι υλικός. Στο τέλος πια, γίνεται ξεκάθαρο ότι αυτός ο περιβόητος κύριος είναι ουσιαστικά το σχολείο! Μέσα στο έργο συμβαίνουν αρκετά ακόμα και ακούγονται ξεκαρδιστικές ατάκες. Οι εμπειρίες μας σε αυτόν τον όμιλο ήταν ανεπανάληπτες και θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό μας. Κυριάρχησαν σχεδόν σε όλους μας έντονα συναισθήματα, αγωνίας, χαράς, ανυπομονησίας, ακόμα και θυμού. Οι πρόβες ήταν αρκετά κουραστικές, όμως άξιζε τον κόπο, αφού το αποτέλεσμα της παράστασης ήταν εξαιρετικό και μάθαμε ότι όταν κάποιος προσπαθεί πραγματικά για κάτι, πάντα τα καταφέρνει! Ματλίνα Δράνια γ2

Με όσα ασχοληθήκαμε...

Τελική Πρόβα...

Μπορείτε να βρείτε την πραγματική κα Αθανασοπούλου;

Με όσα ασχοληθήκαμε... Όμιλος Ρητορικής (Forensics)

Ο Όμιλος Forensics είναι ένας από τους πιο δραστήριους ομίλους του γυμνασίου. Από το debate μέχρι αυτοσχέδια θεατρικά ντουέτα, ασχολείται με πολλές διαφορετικές δραστηριότητες. Όμως, ποιο ακριβώς είναι το αντικείμενο του ομίλου; Η πιο πιστή μετάφραση του Όμίλου Forensics στα ελληνικά είναι Όμιλος Ρητορικής. Είναι ένας όμιλος του οποίου οι δραστηριότητες γίνονται κατά κύριο λόγο στα αγγλικά. Ασχολείται με το λόγο και τη ρητορική σε μορφή αγωνίσματος, με κυριάρχο αγώνισμα το γνωστό debate το οποίο φέρνει δύο αντιμαχόμενες πλευρές να επιχειρηματολογούν η μία εναντίον της άλλης. Στόχος είναι οι συμμετέχοντες να πείσουν τους κριτές, πάντα ακολουθώντας μία συγκεκριμένη τυπική φόρμα. Συνήθως αυτή η φόρμα ακολουθεί το πρωτόκολλο συζήτησης του βρετανικού κοινοβουλίου. Η κάθε πλευρά αποτελείται από δύο ζευγάρια που οφείλουν να φέρουν διαφορετικά επιχειρήματα στη συζήτηση. Το ενδιαφέρον με αυτό είναι ότι το κάθε ζευγάρι δεν πρέπει να υπερνικήσει μόνο τους αντιπάλους του, αλλά και το άλλο ζευγάρι της πλευράς του, κάτι που επιτυγχάνει φέρνοντας πειστικότερα επιχειρήματα και αντικρούοντας αποτελσματικότερα τους αντιπάλους του. Για το αγώνισμα του debate γίνονται πολλά τουρνουά, ένα από τα οποία είναι και το Moraitis Cup που διεξάγεται κάθε Ιανουάριο στο σχολείο μας. Η δεύτερη σημαντικότερη δραστηριότητα του ομίλου είναι τα λεγόμενα Model United Nations ή ΜUN (Προσομοίωση Ηνωμένων Εθνών). Σε αυτά ο κάθε μαθητής αναλαμβάνει να εκπροσωπήσει μία χώρα και να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της σε κάποιο συγκεκριμένο θέμα, που μπορεί να αφορά την πολιτική, το περιβάλλον, τα ανθρώπινα δικαιώματα ή την κοινωνία. Το πιο συναρπαστικό με αυτές τις προσομοιώσεις είναι ότι μαθαίνει κανείς πώς λειτουργεί ο ΟΗΕ και συνεργάζεται με πολλά άτομα από άλλες χώρες. Ανάμεσα στα MUN στα οποία συμμετέχει το σχολείο μας είναι αυτό της Γερμανικής Σχολής Αθηνών (DSAMUN) και αυτό στο Leiden της Ολλανδίας (LEMUN) που διεξάγονται τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο αντίστοιχα. Εκτός όμως από αυτές τις δύο δραστηριότητες, ο όμιλός μας συμμετέχει κάθε Μάρτιο στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Forensics (Panhellenic Forensics Association Tournament) το οποίο περιλαμβάνει πολύ περισσότερες δραστηριότητες. Εκεί, εκτός από το debate, μπορεί κανείς να αγωνιστεί στα ακόλουθα: • Impromptu Speech: Αυτοσχέδια ομιλία που πρέπει να ετοιμάσει επί τόπου στο χρονικό πλαίσιο του ενάμισι λεπτού. • Oral Interpretation of Literature: Ερμηνεία ενός λογοτεχνικού κειμένου, όπου πρέπει να μιμηθεί τις φωνές των χαρακτήρων αλλά και τα συναισθήματά τους. Μπορεί να είναι ένα κωμικό ή δραματικό κείμενο. • Duet Acting: Προετοιμασμένα θεατρικά ντουέτα που μπορούν να είναι είτε γραμμένα από κάποιο θεατρικό συγγραφέα, είτε από τους ίδιους τους συμμετέχοντες. Το ντουέτο είναι κωμικό ή δραματικό. • Oral Oratory: Ένας προετοιμασμένος λόγος με ελεύθερο θέμα, που εκφωνείται σε ένα κοινό. Είναι παρόμοιο με τις ομιλίες TedX. • Group Discussion: Ομαδική συζήτηση, όπου μία ομάδα, όπως σε ένα συμβούλιο, συνεργάζεται για να βρει μία λύση σε ένα πρόβλημα. Όλα αυτά έχουν ενδιαφέρον και είναι πραγματικά μία όμορφη εμπειρία για όποιον συμμετέχει, ενώ συχνά μπορούν να προσφέρουν και άφθονο γέλιο. Το PFAT είναι ίσως από τις πιο ξεχωριστές διοργανώσεις της χρονιάς λόγω της μεγάλης ποικιλίας δραστηριοτήτων. Φέτος, κλείνοντας την πορεία μου στο γυμνάσιο συμπληρώνω τρία χρόνια σε αυτό τον όμιλο. Έτσι, μπορώ να πω ότι αυτός ο όμιλος μου έκανε την πορεία μου στο γυμνάσιο πιο ευχάριστη και εμπλούτισε κατά πολύ την επιχειρηματολογία μου και τις γνώσεις μου. Βελτίωσε τις γλωσσικές μου ικανότητες και κυρίως συνέβαλλε στο να αναπτύξω εξαιρετικές σχέσεις τόσο με τα άλλα παιδιά του ομίλου όσο και με τους προπονητές. Φίλιππος Κουτσοδημητρόπουλος γ1

Με όσα ασχοληθήκαμε...

Άλλες Δραστηριότητες Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης Πολλοί ορισμοί έχουν δοθεί στην ποίηση ανά τους αιώνες. Σύμφωνα με τον Αργεντινό συγγραφέα, Χόρχε Λουίς Μπόρχες «ποίηση είναι η έκφραση του ωραίου, διαμέσου λέξεων περίτεχνα υφασμένων μεταξύ τους». Η ποίηση αποτελεί πηγή έμπνευσης και κουλτούρας και είναι αναπόσπαστο κομμάτι κάθε πολιτισμού. Με πρωτοβουλία της UNESCO ορίστηκε το 1999 η 21η Μαρτίου ως η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Η επιλογή της ημέρας αυτής μάλλον δεν ήταν τυχαία, αφού η 21η Μαρτίου είναι η ημέρα της εαρινής ισημερίας, η στιγμή κατά την οποία το φως ισορροπεί με το σκοτάδι. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης λοιπόν, μια ομάδα παιδιών του Γυμνασίου παρουσιάσαμε στο θέατρο αποσπάσματα από σύγχρονα ποιήματα από όλο τον κόσμο. Τα ποιήματα προέρχονταν από την Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία, την Αμερική, την Παλαιστίνη και το Ισραήλ. Μιλούσαν για την αγάπη, τα ανθρώπινα συναισθήματα, τη χαρά, τη φιλία, την προσφυγιά και το όνειρο. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν πολύ όμορφο και συγκινητικό. Ξένια Αλεξίου γ5

Ενημέρωση γ’ Γυμνασίου για τις εξαρτήσεις Στο πλαίσιο του προγράμματος ενημέρωσης για τις εξαρτήσεις επισκέφθηκε τα τμήματα της γ’ Γυμνασίου η κα Μακαρώνη η οποία μας μίλησε σχετικά με το θέμα. Αρχικά, αφού συστηθήκαμε, θέσαμε ως προϋπόθεση την εχεμύθεια και την ειλικρίνεια με σκοπό να νοιώσουμε άνετα και να λυθούν οι απορίες μας. Ακολούθησε μια ενδιαφέρουσα παρουσίαση, η οποία μας έδωσε πληροφορίες για τον κίνδυνο της χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών και την ευκολία με την οποία μπορεί κάποιος να εξαρτηθεί σε αυτές. Στο τέλος χωριστήκαμε σε ομάδες και προσπαθήσαμε να σκεφτούμε

ποιοι μπορεί να είναι οι λόγοι για τους οποίους κάποιος ξεκινάει τη χρήση αλλά και ποιες συνέπειες μπορεί να επιφέρει, όχι μόνο σε προσωπικό αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο. Η παρουσίαση άρεσε στα παιδιά, μιας και η κα Μακαρώνη ήταν πρόθυμη να απαντήσει σε όλες μας τις ερωτήσεις χωρίς να θέλει να μείνει προσκολλημένη στο πρόγραμμα. Όλοι οι μαθητές έμειναν ευχαριστημένοι και δήλωσαν πως θα ήθελαν να υπήρχαν και άλλα τέτοια προγράμματα. Σωτήρης Κοσκινάς γ2

Παράσταση Ομίλου Θεάτρου της Επινόησης Λυκείου “Για μια Ελένη” Στο φετινό πανηγύρι μέσα στις πολλές δραστηριότητες που προσέφερε συγκαταλεγόταν και η παράσταση του κ. Ραΐση και της κας Μιχαλοπούλου «Για μια Ελένη». Πρόκειται για μια κωμική παράσταση που έχει ως βάση την αρπαγή της Ελένης, ωστόσο η ιστορία εκτυλίσσεται κάπως διαφορετικά από ό,τι την ξέρουμε. Αρχικά η Ελένη, όπως και στο μύθο, φεύγει μαζί με τον Πάρη για την Τροία. Οι Έλληνες, αν και επιχειρούν να διαπραγματευτούν την επιστροφή της με τους Τρώες, προς μεγάλη έκπληξη και των δύο πλευρών, η Ελένη αποδρά με ένα προφήτη για την Ινδία. Τελικά, η ιστορία του τρωικού πολέμου θα ξεκινήσει όπως τη γνωρίζουμε, αλλά με μια αρκετά παράδοξη αφορμή… Είναι μια παράσταση που εντυπωσίασε όλο το κοινό και μας έδωσε γερές δόσεις γέλιου, χάρη στο χιουμοριστικό και ευρηματικό σενάριό της. Ισμήνη Τσακίρη γ3

Με όσα ασχοληθήκαμε...

Ετήσιος Διαγωνισμός Φωτογραφίας μεταξύ σχολείων της Αττικής Το Σάββατο 5 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Αθήνας, στη Στοά του Βιβλίου, η απονομή των βραβείων για το διαγωνισμό φωτογραφίας με θέμα: «Αθήνα, μία πόλη γεμάτη ζωή» στον οποίο συμμετείχαν περίπου 20 σχολεία. Καθένα από αυτά δικαιούταν να στείλει 15-20 φωτογραφίες, από τις οποίες οι 3 πιο επιτυχημένες του κάθε σχολείου έλαβαν έπαινο, ενώ οι 3 καλύτερες από όλες βραβεύτηκαν με δώρο μία ηλεκτρονική συσκευή από το χορηγό της εκδήλωσης, «το Πλαίσιο».

φωτογραφίες και από αυτές διακρίθηκε η μία. Αυτή η φωτογραφία ήταν αυθόρμητη, την τράβηξα σε έναν σταθμό του μετρό και δεν νομίζω πως θα μπορούσα να την ξανατραβήξω. Για εμένα συμβολίζει την καθημερινότητα των ανθρώπων και την έντασή τους, καθώς κινούνται μηχανικά προς τις δουλειές τους. Θεωρώ πως είναι μαγικός ο τρόπος με τον οποίο μας επηρεάζει ο σύγχρονος τρόπος ζωής και ασύλληπτη η ομορφιά που μπορεί να εντοπίσει κανείς, απλά και μόνο παρατηρώντας το περιβάλλον του». Αξιοσημείωτη είναι και η διαδικασία με την οποία επιλέχθηκαν οι νικητήριες φωτογραφίες, αφού στάλθηκαν ανώνυμα, προκειμένου να μην υπάρξει κάποια αδικία. Τέλος, να πούμε ένα μεγάλο μπράβο σε όλα τα παιδιά που συμμετείχαν στο διαγωνισμό για την προσπάθειά τους. Αλέξανδρος Δημόπουλος γ2

Η Φωτογραφία της Δανάης Παρλαμά γ2 Το σχολείο μας, λοιπόν, με την βοήθεια της κας Αγάθου και της κας Παπάζογλου, υπευθύνων του Ομίλου Φωτογραφίας, συμμετείχε, όπως κάθε χρόνο σε αυτόν. Τα παιδιά εμπνευσμένα από την καθημερινότητά τους αποτύπωσαν με το φωτογραφικό τους φακό υπέροχες εικόνες. Μεταξύ αυτών, έπαινο έλαβαν οι φωτογραφίες των μαθητριών: Δανάης Παρλαμά (γ2 Γυμνασίου), Λίζας Παπαδέλη (Α4 Λυκείου) και Αδριανής Αδαμαντίδη (Α2 Λυκείου). Η τελευταία, μάλιστα, μαθήτρια βρέθηκε και στην ευχάριστη θέση να κερδίσει το 1ο βραβείο και μία φωτογραφική μηχανή προς μεγάλη έκπληξή της, όπως μας αποκάλυψε η ίδια. «Χάρηκα πάρα πολύ και δεν περίμενα σε καμία περίπτωση να κερδίσω το πρώτο βραβείο. Στο διαγωνισμό έστειλα δύο

Νικήτρια Φωτογραφία της Ανδριανής Αδαμαντίδη, Α4 Λυκείου

Με όσα ασχοληθήκαμε...

Συμμετοχή στο Πρωτάθλημα Debate στην Οξφόρδη Στο φετινό διαγωνισμό συμμετείχαμε με μεγάλο ενθουσιασμό. Ξεκινώντας το Debate, καταφέραμε να πετύχουμε πρώτες και δεύτερες θέσεις που μας οδήγησαν στους ημιτελικούς. Ήμαστε ήδη πολύ περήφανες που καταφέραμε να φτάσουμε μέχρι εκείνο το σημείο. Λίγο πριν αρχίσει ο ημιτελικός ήμαστε πολύ αγχωμένες, καθώς οι αντίπαλοί μας ήταν μεγαλύτεροι σε ηλικία. Παρόλο το στρες μας, δώσαμε τον καλύτερό μας εαυτό προσπαθώντας να αγνοήσουμε το άγχος και να δούμε το διαγωνισμό σαν άλλη μία εμπειρία. Τελειώνοντας το debate, περιμέναμε τα αποτελέσματα με την υπόλοιπη ομάδα του σχολείου μας που μας υποστήριζε και μας βοηθούσε συνεχώς. Τα αποτελέσματα ήταν έτοιμα και το άγχος μας κορυφώθηκε. Όταν φώναξαν τα ονόματά μας, δεν πιστεύαμε ότι είχαμε καταφέρει τον τόσο δύσκολο στόχο μας να περάσουμε στον τελικό της Οξφόρδης. Η συγκίνηση και η χαρά μας ήταν απερίγραπτες, καθώς μία νέα εμπειρία θα άρχιζε πολύ σύντομα. Οι μέρες μέχρι το ταξίδι πέρασαν πολύ γρήγορα μέσα από ένα πρόγραμμα συνεχούς προετοιμασίας. Στο αεροδρόμιο πριν το ταξίδι, η συνάντηση με τα άλλα κορίτσια που είχαν πετύχει την ίδια πρόκριση θα μείνει σαν μια ωραία ανάμνηση. Δεθήκαμε πολύ γρήγορα και μετά από τέσσερις ενδιαφέρουσες και ευχάριστες ώρες ταξιδιού, φτάσαμε επιτέλους στο αεροδρόμιο του Λονδίνου και στη συνέχεια στην πόλη της Οξφόρδης. Την πρώτη μέρα είχαμε την τύχη

να παρακολουθήσουμε στο Oxford Union το debate με θέμα “T.Η.B. that religion is the opium of the masses” στο οποίο έπαιρναν μέρος διακεκριμένοι επιστήμονες, ειδικοί στο θέμα. Την επόμενη μέρα, πήραμε μέρος σε ένα workshop του Oxford Union το οποίο διεξαγόταν από τον Will Cook, μέλος της Εθνικής Ομάδας Ηνωμένου Βασιλείου στο debate. Το πρόγραμμά μας περιλάμβανε περπάτημα στους δρόμους της Οξφόρδης και επίσκεψη σε διάσημα πανεπιστήμια, όπως το Queen Mary’s και το St. Catherine’s, κάτι που ευχαριστηθήκαμε πολύ. Την ημέρα του διαγωνισμού, αν και το πρωί ήμαστε όλες αγχωμένες, προσπαθήσουμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατόν. Καμία ελληνική ομάδα δεν προκρίθηκε στον τελικό, όμως όλες πετύχαμε καλές θέσεις, τόσο σε επίπεδο ατομικό, όσο και ομαδικό. Ενθουσιασμένες και ευχαριστημένες με τους εαυτούς μας, χαιρετίσαμε τους φίλους μας και επιστρέψαμε στην Ελλάδα. Θεωρούμε πως η συμμετοχή μας σε αυτόν το διαγωνισμό ήταν μια μοναδική και αξέχαστη εμπειρία. Γνωρίσαμε παιδιά από όλον τον κόσμο, βελτιώσαμε την ικανότητά μας στη ρητορική τέχνη και δεθήκαμε με τις ελληνίδες συμπατριώτισσέςσυναγωνίστριές μας. Θα θέλαμε πάρα πολύ να έχουμε την ίδια ευκαιρία και την επόμενη χρονιά και θα δουλέψουμε για αυτό. Αλεξία Παπάτσα β5 Κλεοπάτρα Δημητροπούλου β3

Κολάζ, Ηλέκτρα Γιακαμόζη γ5

Πού πήγαμε...

Επισκέψεις σε Συλλόγους/Ιδρύματα Επίσκεψη γ1 στη “Μέριμνα” Ως αποτέλεσμα της διάκρισης του τμήματός μας στις πωλήσεις των ημερολογίων, μας δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφτούμε τη “Μέριμνα”, την Παρασκευή 1η Απριλίου. Η “Μέριμνα” είναι μία μη κερδοσκοπική εταιρεία που φροντίζει παιδιά με σοβαρές αρρώστιες και προσφέρει ψυχολογική φροντίδα και στήριξη στις οικογένειες των παιδιών που πάσχουν ή πενθούν το θάνατο συγγενικού τους προσώπου. Όταν φτάσαμε λοιπόν στα γραφεία του Συμβουλευτικού Κέντρου της “Μέριμνας” στο Χαλάνδρι, μας υποδέχτηκαν η διευθύντρια του κέντρου καθώς και μια από τις ψυχολόγους, η κα Ελευθερία Ράλλη, οι οποίες, αφού μας παρουσίασαν ένα σύντομο βίντεο που αφορούσε τους κλάδους και τις δραστηριοποιήσεις της “Μέριμνας”, ήταν πρόθυμες να απαντήσουν σε όλες τις ερωτήσεις μας. Στο τέλος, δόθηκε σε όλους η «Ασπίδα της Μέριμνας», δηλαδή ένα χαρτί σε σχήμα ασπίδας, πάνω στο οποίο γράψαμε πράγματα σημαντικά για εμάς και ζωγραφίσαμε αυτό που θεωρούμε ότι μας προστατεύει και μας χαροποιεί. Έτσι, διαπιστώσαμε πόσο σημαντικό είναι το έργο της “Μέριμνας”, να βοηθάει παιδιά και γονείς να αντιμετωπίσουν σωστά την απώλεια ενός κοντινού ανθρώπου, πράγμα που πολλές φορές η οικογένεια δεν μπορεί να κάνει σωστά και το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε οδυνηρές συνέπειες. Η “Μέριμνα” είναι μια μη κερδοσκοπική εταιρεία και χρειάζεται τη βοήθεια όλων μας για να συνεχίσει το πολύτιμο έργο της. Δημήτρης Σφυρής γ1

Πού πήγαμε...

Επίσκεψη β2 στο ΚΕΑ “Η Χαρά” Με αφορμή τη νίκη της τάξης μου στην πώληση των ημερολογίων, το τμήμα μου, β2, επισκέφτηκε την Παρασκευή 1η Απριλίου το Κέντρο Ειδικών Ατόμων “Η Χαρά”. Είναι ένα ίδρυμα-οικοτροφείο που φιλοξενεί ανθρώπους από όλες τις ηλικίες που έχουν σωματικές και διανοητικές αναπηρίες. Τους προσφέρει στέγη και εξειδικευμένη φροντίδα εφ’ όρου ζωής. Ξεκινήσαμε από το σχολείο και φτάσαμε στην Παλλήνη, όπου εκεί βρίσκεται το ίδρυμα. Στην αρχή η κοινωνικός λειτουργός μαζί με τον γυμναστή των παιδιών και τον ψυχολόγο, μας είπαν λίγα πράγματα τόσο για την ιστορία του ιδρύματος όσο και για την προσπάθεια που κάνουν να μην λείψει τίποτα από τους οικοτρόφους. Όπως είναι φυσικό, στην αρχή ήμαστε λίγο αμήχανοι και ανήσυχοι, καθώς ήταν για τους περισσότερους η πρώτη φορά που επισκεπτόμασταν ένα ίδρυμα τέτοιου είδους. Μετά από τη μικρή παρουσίαση που μας έκαναν ακολούθησε μια ξενάγηση στο κτίριο του ιδρύματος. Το κτίριο αποτελείται από τρεις ορόφους τους οποίους επισκεφτήκαμε ξεχωριστά όπου είδαμε και όλους τους οικοτρόφους. Κάποιοι εκεί ήταν αμήχανοι, άλλοι ντροπαλοί ενώ μερικοί ήταν τόσο πολύ χαρούμενοι με την παρουσία μας που δεν δίστασαν να μας αγκαλιάσουν. Την αρχική μας αμηχανία διαδέχθηκε η συγκίνηση και ο θαυμασμός για τη θέλησή τους για ζωή και επικοινωνία. Πιστεύω ότι αυτή η επίσκεψη σε αυτό το ίδρυμα άλλαξε τη γνώμη πολλών συμμαθητών μου όσον αφορά τα παιδιά με διανοητικές και κινητικές αναπηρίες. Όλοι καταλάβαμε πόσο σημαντικό είναι να βοηθάμε τους ανθρώπους που μας έχουν ανάγκη, τόσο προσφέροντάς τους χρήματα όσο και με την ανθρώπινη επαφή μαζί τους. Τέλος, θα ήθελα να τονίσω τη βοήθεια που προσφέρουν οι εργαζόμενοι του ιδρύματος στα παιδιά, καθώς καταβάλλουν μια μεγάλη προσπάθεια για να έχουν οι οικότροφοι μια ποιοτική ζωή. Ιωάννα Καλαμάκη β2

Επίσκεψη α4 στο Σύλλογο “Η Φλόγα” Με την τάξη μου επισκεφθήκαμε τη “Φλόγα”, ένα σύλλογο που έχει σκοπό να προσφέρει βοήθεια σε παιδιά με καρκίνο. Πολλοί άνθρωποι νομίζουν πως αυτό το ίδρυμα προσφέρει καταφύγιο σε ορφανά ή φτωχά παιδιά που υποφέρουν από αυτή τη βαριά αρρώστια. Στην πραγματικότητα όμως, στο οίκημα του συλλόγου διαμένουν παιδιά με καρκίνο που έρχονται στην Αθήνα από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, διότι η οικογένειά τους δεν έχει την οικονομική άνεση να νοικιάσει ένα διαμέρισμα για διαμονή κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Είναι σημαντικό να πούμε ότι η “Φλόγα”, εκτός από ένα χώρο διαμονής, παρέχει και τη δυνατότητα εκπαίδευσης από δασκάλους. Κατά την επίσκεψή μας γνωρίσαμε ένα κορίτσι το οποίο μετά από δύο χρόνια μάχης με τον καρκίνο είχε γίνει καλά και σε λίγο καιρό θα έφευγε. Γνωρίσαμε επίσης, κι ένα επτάχρονο αγόρι το οποίο ήταν σε θεραπεία και έδινε καθημερινά το δικό του αγώνα. Στο ίδρυμα ξεναγηθήκαμε από την πρόεδρο και από μια νοσοκόμα η οποία δούλευε πολλά χρόνια εθελοντικά. Κάναμε διάφορες ερωτήσεις σχετικά με τη φύση της ασθένειας του καρκίνου και τη δράση της «Φλόγας». Μας απάντησαν με μεγάλη προθυμία και σαφήνεια. Ευχαριστούμε πολύ το σχολείο που μας έδωσε την ευκαιρία να κάνουμε αυτή την επίσκεψη στο ίδρυμα στο οποίο δώσαμε τα χρήματα που συγκεντρώσαμε από τα ημερολόγια, όπως επίσης και τη «Φλόγα» που μας υποδέχτηκε με τόση προθυμία. Μαργαρίτα Τσακίρη α4

Πού πήγαμε...

Εκπαιδευτική επίσκεψη γ΄γυμνασίου στο κέντρο της Αθήνας Την Πέμπτη 28 Ιανουαρίου, στο πλαίσιο της δεύτερης εκπαιδευτικής εκδρομής για το γυμνάσιο, η γ’ γυμνασίου επισκέφτηκε το κέντρο της Αθήνας. Ξεκινήσαμε στις 8:30 από το σχολείο με τα σχολικά λεωφορεία με αρχικό προορισμό το Ινστιτούτο Goethe στο Κολωνάκι. Εκεί παρακολουθήσαμε ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ, διάρκειας μίας ώρας, με όνομα «War and Peace in the Balkans» (Πόλεμος και Ειρήνη στα Βαλκάνια), όπου παρουσιάζονταν τα γεγονότα των Βαλκανικών Πολέμων. Στο βίντεο μιλούσαν σημαντικοί ιστορικοί και καθηγητές πανεπιστημίων από την Ευρώπη, μεταξύ των οποίων και η κα Χριστίνα Κουλούρη, καθηγήτρια Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Αφού, λοιπόν, παρακολουθήσαμε το ντοκιμαντέρ και συμπληρώσαμε μία γραπτή εργασία στα πλαίσια του μαθήματος της Ιστορίας, φύγαμε από το Ινστιτούτο και ξεκινήσαμε να περπατάμε προς την πλατεία Συντάγματος. Η βόλτα ήταν πολύ ευχάριστη και σε αυτό βοήθησε και ο καλός καιρός! Συνεχίσαμε προς την οδό Ερμού, τον εμπορικότερο δρόμο του ιστορικού κέντρου της πόλης, την οποία διασχίσαμε ολόκληρη μέχρι το Μοναστηράκι. Βέβαια, στη μέση του δρόμου σταματήσαμε έξω από την Καπνικαρέα, μία βυζαντινή εκκλησία του 11ου αιώνα, της οποίας την ιστορία δεν θα μπορούσε να μας την εξηγήσει κανένας άλλος εκτός από την κα Αθανασοπούλου. Περπατήσαμε, λοιπόν, μέχρι την πλατεία Μοναστηρακίου, όπου μετά από άλλη μια σύντομη ξενάγηση έξω από το τζαμί, πάλι από την κα Αθανασοπούλου, «αφεθήκαμε ελεύθεροι» για να κάνουμε ό,τι (σχεδόν) θέλαμε. Αφού δοκιμάσαμε τα πασίγνωστα κεμπάπ στις 11 το πρωί, ήπιαμε καφέδες και περιπλανηθήκαμε λίγο στη γύρω περιοχή για περίπου μία ώρα, ξεκινήσαμε έναν άλλο περίπατο όλοι μαζί και διασχίσαμε τους πεζοδρόμους του Μοναστηρακίου, κατευθυνόμενοι προς το Θησείο όπου μας περίμεναν τα σχολικά λεωφορεία για να επιστρέψουμε πίσω στο σχολείο. Αυτή η εκδρομή ήταν πολύ ψυχαγωγική και ταυτόχρονα αρκετά ενδιαφέρουσα και επιμορφωτική, αφού μάθαμε κάποια σημαντικά πράγματα για τους Βαλκανικούς Πολέμους και γνωρίσαμε από κοντά κάποια μνημεία της Αθήνας, χωρίς όμως να στερηθούμε κάποιες στιγμές χαλάρωσης. Δημήτρης Σφυρής γ1

Πού πήγαμε...

Εκπαιδευτική Επίσκεψη β3 και β4 στο Θέατρο Βρετάνια Την Πέμπτη 28 Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκε η επίσκεψη της β’Γυμνασίου στο Θέατρο Βρετάνια, όπου οι μαθητές των τμημάτων β3 και β4 είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την παράσταση “Το Καπλάνι της Βιτρίνας”, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Άλκης Ζέη. Οι μαθητές, λοιπόν, “ταξίδεψαν” στα παιδικά χρόνια της Μυρτώς και της Μέλιας το καλοκαίρι που ξεκινά η μεταξική δικτατορία. Οι αξιόλογες ερμηνείες, γεμάτες συναίσθημα, τα όμορφα σκηνικά που χαρακτήριζαν την παράσταση, καθώς και η επιτυχής προσέγγισή της στο βιβλίο συντέλεσαν στο να παραμείνει μια αξέχαστη εμπειρία για τους μαθητές. Λίλη Μουμτζή β4

Εκπαιδευτική Επίσκεψη α1 και α5 στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού Την Πέμπτη 28 Ιανουαρίου διεξήχθη η σχολική εκπαιδευτική εκδρομή του γυμνασίου. Τα πέντε τμήματα της πρώτης τάξης του γυμνασίου του σχολείου μας, επισκέφθηκαν διαφορετικά μέρη. Εμείς, το α5, μαζί με το α1 πήγαμε στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Εκεί, συμμετείχαμε σε δραστηριότητες σχετικά με την προϊστορική εποχή. Είχαμε, δηλαδή, την ευκαιρία να συνδέσουμε τα προηγούμενα μαθήματα ιστορίας με ένα παιχνίδι αρχαιολογικών γνώσεων. Το α1 πήρε μέρος σε μια εντελώς διαφορετική δραστηριότητα από εμάς. Ασχολήθηκε με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και το πώς αυτές επιφυλάσσουν ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον για την ανθρωπότητα. Ήταν μια πολύ εποικοδομητική εκδρομή για όλους μας. Γουλιέλμος Λαγκαδάς α5

Εκπαιδευτική Επίσκεψη α2 στο Ίδρυμα Ευγενίδου Την Πέμπτη 28 Ιανουαρίου, οι μαθητές του α2, επισκεφτήκαμε το Ίδρυμα Ευγενίδου. Σκοπός αυτής της εκδρομής ήταν να λύσουμε τον «γρίφο του Μάριου». Ο Μάριος είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πολυτεχνείο και βοηθά συχνά το θείο του, τον Αριστοτέλη που είναι ιδιωτικός ερευνητής στην εξιχνίαση υποθέσεων. Μετά από μία σειρά απειλητικών τηλεφωνημάτων, ο Μάριος εξαφανίζεται. Ο θείος του καταλαβαίνει πως πρόκειται για απαγωγή και θέλει να ανακαλύψει τον ένοχο της απαγωγής και φυσικά να βρει τον ανιψιό του. Ευτυχώς για εκείνον, ο Μάριος έχει αφήσει στοιχεία που θα βοηθήσουν το θείο του να μάθει το πρόσωπο που κρύβεται πίσω από την απαγωγή. Ο στόχος μας, λοιπόν ως «ντετέκτιβ», ήταν να ξεσκεπάσουμε το μυστήριο της απαγωγής. Χωριστήκαμε σε ομάδες έχοντας τα στοιχεία που άφησε ο Μάριος και περιπλανηθήκαμε στους χώρους του τμήματος Διαδραστικής Έκθεσης Επιστήμης και Τεχνολογίας του Ιδρύματος Ευγενίδου. Οι απαντήσεις των αινιγμάτων βρίσκονταν μέσα από τα εκθέματα του τμήματος αυτού, και τα περισσότερα αφορούσαν στις φυσικές επιστήμες· για παράδειγμα, η λύση του γρίφου μπορεί να αφορούσε στην ηλεκτρική αγωγιμότητα, στον ήχο ή στα ανθρώπινα χρωμοσώματα. Προχωρούσαμε από έκθεμα σε έκθεμα χωρίς να απογοητευόμαστε κάθε φορά που «κολλούσαμε». Η ιδέα του γρίφου μάς είχε εξάψει το ενδιαφέρον και είχαμε γίνει ανταγωνιστικοί, αγωνιώντας για το ποια ομάδα θα λύσει πρώτη το μυστήριο, αλλά και συνεργατικοί όπου υπήρχε κάποια δυσκολία.

Πού πήγαμε...

Τελικά, καταφέραμε όλοι να βρούμε τον απαγωγέα του Μάριου. Η επίσκεψή μας στο Ίδρυμα Ευγενίδου ήταν μια υπέροχη εμπειρία που όλοι − μαθητές και καθηγητές − θα θυμόμαστε! Αγγελική Πήλιουρα α2

Εκπαιδευτική Επίσκεψη α3 και α4 στο Κέντρο Εκπαιδευτικών Δράσεων και Διαπολιτισμικής Επικοινωνίας “Καρπός” Την Τετάρτη 28 Ιανουαρίου το τμήμα μας α4 επισκέφτηκε το Κέντρο Εκπαιδευτικών Δράσεων «Καρπός». Εκεί, αφού μας καλωσόρισαν δύο εργαζόμενοί του και μας μίλησαν σύντομα για το Κέντρο και τις αρμοδιότητες που έχουν οι ίδιοι, μας είπαν να χωριστούμε σε πενταμελείς ομάδες. Κάθε ομάδα έπρεπε να διαλέξει ένα τυχαίο αντικείμενο που υπήρχε στο δωμάτιο το οποίο και έπρεπε να το συμπεριλάβουμε σε πέντε φωτογραφίες. Κάθε φωτογραφία είχε μια συγκεκριμένη θεματική και έπρεπε να αναδεικνύει το αντικείμενο. Μπορούσαμε να επιλέξουμε μεταξύ πέντε θεματικών: «ρεαλισμός», «κοινωνία», «φαντασία», «διαφήμιση» και «σούπερ ήρωες». Αφού οι ομάδες είχαν τελειώσει με τις φωτογραφίες τους, όλοι μαζευτήκαμε στον ίδιο χώρο για να παρουσιάσουμε τη δουλεία μας, χωρίς να αποκαλύψουμε τη θεματική της κάθε φωτογραφίας. Έπρεπε το ακροατήριο να αποφασίσει σε ποια θεματική ανήκε η φωτογραφία και να εξηγήσει γιατί. Στο τέλος ψηφίσαμε ποια ομάδα είχε καταφέρει να αναδείξει το αντικείμενό της με περισσότερη φαντασία. Πιστεύω ότι η επίσκεψη στο «Καρπό» ήταν πολύ εποικοδομητική, καθώς μας έδειξε ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να πετύχουμε αυτό που θέλουμε, εάν επιστρατεύσουμε τη φαντασία και τη δημιουργικότητά μας. Γιάννης Διακαντώνης α4

Εκπαιδευτική Επίσκεψη γ’ Γυμνασίου στο Τεχνολογικό – Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου Στις 9 Μαρτίου 2016 ήταν προγραμματισμένο τα παιδιά της γ’ γυμνασίου να επισκεφτούμε το Τεχνολογικό – Πολιτιστικό Πάρκο του Λαυρίου. Εκεί ξεναγηθήκαμε σε μία από τις αίθουσες του χώρου και γνωρίσαμε την ιστορία του Πάρκου, συμμετέχοντας και σε βιωματικά εργαστήρια. Μάθαμε για την ιστορία της εκμετάλλευσης του μεταλλωρυχείου της περιοχής που ξεκινάει από τον 6ο αιώνα π.Χ. και τελειώνει στις αρχές του 21ου αιώνα με το εργοστάσιο της Λαυρεωτικής. Ακόμη, συναντήσαμε και μιλήσαμε με δύο από τους τελευταίους εργάτες της Λαυρεωτικής και είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε από πρώτο χέρι μερικές από τις πολύι ενδιαφέρουσες εμπειρίες τους. Στη συνέχεια χωριστήκαμε σε ομάδες και αναλάβαμε να κατασκευάσουμε παραδοσιακά εργαλεία με την καθοδήγηση των ξεναγών μας. Ηλέκτρα Γιακαμόζη γ5

Πού πήγαμε...

Εκπαιδευτική Επίσκεψη α’ Γυμνασίου στο Πάρκο Αντώνη Τρίτση Την Παρασκευή 9 Μαρτίου όλη η α΄ γυμνασίου επισκέφτηκε το πάρκο Τρίτση. Εκεί, αφού ακούσαμε κάποιες πληροφορίες για το πάρκο από τον κ. Λατσούδη, αναλάβαμε μόνοι μας να περιηγηθούμε σε αυτό με σκοπό να γνωρίσουμε το χώρο και να συμπληρώσουμε κάποια φυλλάδια. Μετά από αυτό είχαμε ελεύθερο χρόνο για να τον αξιοποιήσει ο καθένας όπως ήθελε. Η επίσκεψη αυτή ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα από τα μαθήματα. Ιάσονας Μπόνας α5

Επίσκεψη ΚΚΣ στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο Στις 9 Δεκεμβρίου 2015 οι εκπρόσωποι των τμημάτων της β’ γυμνασίου και το προεδρείο όλου του γυμνασίου, επισκεφτήκαμε το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο. Παρακολουθήσαμε ορισμένες ομιλίες και εμπλουτίσαμε τις γνώσεις μας σχετικά με πολλά θέματα. Σε αυτό το συνέδριο ήρθαν και άλλα σχολεία. Η επίσκεψή μας άρχισε με μια εισαγωγή σχετικά με τους κλάδους του πανεπιστημίου. Στη συνέχεια οδηγηθήκαμε σε μια αίθουσα όπου “γνωρίσαμε” τη θερμοκάμερα και παρακολουθήσαμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί. Την παρουσίαση έκανε ένας ευγενέστατος κύριος στον οποίο είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε ερωτήσεις, να μάθουμε περισσότερα σχετικά με την αλλαγή θερμοκρασίας. Η επίσκεψή μας τελείωσε με τα αποτελέσματα από ένα quiz στο οποίο μας είχε ζητηθεί να απαντήσουμε λίγες μέρες πριν την επίσκεψη. Το quiz αυτό περιείχε φωτογραφίες, κυρίως τραβηγμένες από το διάστημα, τις οποίες έπρεπε να αντιστοιχήσουμε σε ορισμένους τίτλους. Δεν ήταν όμως και τόσο εύκολο, καθώς δεν μπορούσες να διακρίνεις πολλά χαρακτηριστικά και έτσι δεν κέρδισαν όλοι. Από το σχολείο μας κατόρθωσαν να πετύχουν όλες τις ερωτήσεις σωστά τέσσερα παιδιά. Νικόλ Κωνστανταροπούλου β2

Πού πήγαμε...

Επίσκεψη ΚΚΣ στην Αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης Την Τετάρτη 30 Μαρτίου οι εκπρόσωποι όλων των τμημάτων και το προεδρείο του γυμνασίου επισκεφθήκαμε την Αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα. Εκεί, είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τον κ. Άρη Περουλάκη, αναπληρωτή επικεφαλής της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με τον οποίο συζητήσαμε για τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις αρμοδιότητές τους και τον τρόπο λειτουργίας τους, αλλά και για θέματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα εμάς τους νέους, όπως η οικονομική κρίση και η εκπαίδευση. Επίσης, ξεναγηθήκαμε στους χώρους της Αντιπροσωπείας και στη μεγάλη αίθουσα συνεδριάσεων. Η συζήτησή μας επικεντρώθηκε αρχικά στα τρία βασικά όργανα της ΕΕ, την Κομισιόν, το Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο. Η Κομισιόν ή Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαμορφώνει τη νομοθεσία και τις πολιτικές που εφαρμόζονται σε ολόκληρη την Ένωση προτείνοντας νόμους, προγράμματα δράσης και πολιτικές στο Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο, τα οποία στη συνέχεια εφαρμόζει. Το Συμβούλιο αποτελείται από τους αρχηγούς των κρατών της ΕΕ και καθορίζει τις βασικές κατευθύνσεις και προτεραιότητές της. Τέλος, το Κοινοβούλιο εκπροσωπεί μέσω των Ευρωβουλευτών τους λαούς των ευρωπαϊκών κρατών-μελών. Οι κύριες αρμοδιότητες του Κοινοβουλίου είναι να ασκεί νομοθετική εξουσία, έλεγχο στα άλλα όργανα της ΕΕ και να μελετά τον προϋπολογισμό. Στη συνέχεια η συζήτηση επικεντρώθηκε στην Ελλάδα και την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη χώρα μας, αλλά και στο αν θα μπορέσει να ανακάμψει. Οι ερωτήσεις φανέρωναν την ανησυχία μας σχετικά με την εκπαίδευση, την οικονομία, την πολιτική και την ενημέρωση. Αναφορικά με την ανάπτυξη και την ελληνική κοινωνία, ο κ. Περουλάκης αναφέρει: «Η ανάπτυξη είναι πολυπαραγοντική. Χρειάζεται χρόνο και στρατηγικό σχέδιο. Πρέπει να ξέρεις ποια είναι τα συγκριτικά πλεονεκτήματα και τι μπορείς να κάνεις για να απελευθερώσεις τις δυνάμεις ενός κράτους». Συμπληρώνει: «Στην Ελλάδα δεν καταλαβαίνουμε και δεν αισθανόμαστε τι σημαίνει πολίτης της χώρας. Αν η χώρα είναι ένα άθροισμα συντεχνιών και ο καθένας σκέφτεται μόνο το συμφέρον του, τότε δεν υπάρχει χώρα». Στη συζήτησή μας επικράτησε επίσης η άποψη ότι και η εκπαίδευση χρειάζεται μια μεγάλη μεταρρύθμιση. Έχουμε ανάγκη από ένα εκπαιδευτικό σύστημα στο οποίο θα μαθαίνουμε να σκεφτόμαστε και να λαμβάνουμε αποφάσεις. «Η πρώτη ικανότητα είναι να μάθω να μαθαίνω και να προσαρμόζομαι». Η επίσκεψή μας στο σύνολό της ήταν πολύ εποικοδομητική και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, αφού προσεγγίσαμε θέματα που μας απασχολούν με ένα τρόπο καθόλου ανιαρό. Αποτέλεσε μια ευκαιρία για όλους μας να σκεφτούμε και να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας. Εύχομαι τέτοιου είδους επισκέψεις να γίνονται συχνότερα στο μέλλον. Ξένια Αλεξίου γ5

Πού πήγαμε...

Θεατρική παράσταση Billy Elliot Το Σάββατο 9 Ιανουαρίου τα παιδιά της τάξης μας γ2 παρακολουθήσαμε τη θεατρική παράσταση Billy Elliot μαζί με την καθηγήτρια τάξης μας, κα Βασιλάκη. Στην παράσταση συμμετείχε και η συμμαθήτριά μας, Δανάη Βασιλοπούλου. Πρόκειται για ένα musical βασισμένο στην ομώνυμη ταινία. Η ιστορία διαδραματίζεται σε

μία βιομηχανική πόλη της Αγγλίας κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, όταν απεργούν για μεγάλο χρονικό διάστημα, αδικημένοι από τα σκληρά κυβερνητικά οικονομικά μέτρα, οι ανθρακωρύχοι της περιοχής. Τότε είναι που ένα νεαρό αγόρι, ο Billy, γιος ανθρακωρύχου, ανακαλύπτει την κλίση και το πάθος του προς μία μορφή τέχνης, που τα στερεότυπα καλλιέργησαν ως ακατάλληλη για το αρσενικό φύλο, τον χορό. Καθώς εξασκείται με την τοπική ομάδα, μαθαίνει να εκφράζεται μέσα από τις κινήσεις του σώματός του, έχοντας στο πλευρό του τη δασκάλα του, η οποία αντιλαμβάνεται από την πρώτη στιγμή την έφεσή του σε αυτό και είναι διατεθειμένη να τον βοηθήσει να αναδείξει το ταλέντο του. Στόχος τους είναι να καταφέρει ο νεαρός να περάσει στη Βασιλική Ακαδημία Χορού του Λονδίνου, διότι από εκεί θα μπορέσει να καταφέρει πολλά. Τελικά, παρά την αρχική διαφωνία τόσο του πατέρα του όσο και του αδερφού του, επιτυγχάνει τον στόχο του έχοντας μάλιστα στο πλευρό του τα άτομα που τον αγαπούν. Πιστεύουμε πως αυτή η διασκευή του αρχικού έργου είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη και αυτό που μας εντυπωσίασε περισσότερο από όλα ήταν ο έξυπνος τρόπος με τον οποίο σχολιάζεται το θέμα των φυλετικών διακρίσεων. Άκρως επίκαιρη, δεδομένης της οικονομικής κατάστασης της χώρας μας και των δύσκολων καταστάσεων που αντιμετωπίζουν όσοι τολμούν να είναι διαφορετικοί, συναισθηματική και με χιουμοριστικά στοιχεία, πιστεύουμε πως ήταν μία πολύ καλά προετοιμασμένη και επιτυχημένη παράσταση. Αξιοσημείωτη, φυσικά, είναι η δουλειά όλων των συντελεστών αυτής, τόσο των επαγγελματιών ηθοποιών, όσο και των μικρότερων και ερασιτεχνών που εργάστηκαν με κέφι. Θερμά συγχαρητήρια, φυσικά, αξίζουν και στους χορευτές. Ήταν μία παράσταση από την οποία δεν αντλήσαμε μόνο ευχαρίστηση, αλλά και υλικό για σκέψη και προβληματισμό. Προτείνουμε στον καθένα να την παρακολουθήσει ανεπιφύλακτα. Θεοδώρα Αποστολέλλη γ2 Αλέξανδρος Δημόπουλος γ2

Ζωγραφιά, Αλεξάνδρα Βαφέα γ5-Εύα Ζημιανίτη γ5

Διαβάσαμε το παρελθόν μας...

Η Ιστορία των Βημάτων Τη φετινή σχολική χρονιά, ως συντακτική ομάδα των Βημάτων αποφασίσαμε πως το αφιέρωμα του περιοδικού έπρεπε να είναι ξεχωριστό. Μιας και φέτος τα 80 χρόνια του σχολείου μας αποτελούν το κέντρο ενδιαφέροντος όλων των μαθητών, κρίναμε σωστότερο να ασχοληθούμε με ένα θέμα στο οποίο δεν έχει αναφερθεί κανείς, στην ιστορία των Βημάτων, του δικού μας περιοδικού. Έτσι, εργαστήκαμε, ανατρέξαμε σε παλιά τεύχη και έπειτα από μελέτη τους, αποφασίσαμε να αφιερώσουμε ένα άρθρο για την έρευνά μας. Όλα άρχισαν πριν από περισσότερο από 40 χρόνια, όταν το 1974 έγινε χωρισμός των κοινοτήτων, που σήμαινε πως το γυμνάσιο και το λύκειο θα αποτελούσαν δύο ξεχωριστές ομάδες μαθητών, δύο ξεχωριστές κοινότητες. Σε αυτό το πλαίσιο, οι «μικροί» («μικρός κύκλος» ονομαζόταν το γυμνάσιο) άρχισαν να γίνονται περισσότερο δραστήριοι, να αισθάνονται, ως μέλη της καινούριας αυτής ομάδας, την ανάγκη να προσδιορίσουν την ταυτότητα του γυμνασίου, να αποδείξουν με τη δράση τους το κύρος του, αντίστοιχο με αυτό της κοινότητας των «μεγάλων» («μεγάλος κύκλος» ονομαζόταν το λύκειο). Είναι σημαντικό να έχουμε στο νου μας πως η εποχή εκείνη τη χρονική περίοδο ήταν ιδιαίτερα πολιτικοποιημένη, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον στη συμμετοχή στα «κοινά». Ανάμεσα στις πρώτες ενέργειες του γυμνασίου, λοιπόν, ήταν η δημιουργία ενός νέου μαθητικού περιοδικού, των Βημάτων, το οποίο τα παιδιά αντιμετώπιζαν ως ένα σημαντικό μέσο έκφρασης μέσω του οποίου μπορούσαν να προωθούν τις απόψεις τους και να ασκούν κριτική σε ό,τι και σε όποιους επιθυμούσαν χωρίς να λογοκρίνονται για αυτό. Βέβαια, τα πρώτα χρόνια η διαδικασία έκδοσης των Βημάτων γινόταν στα πλαίσια ενός αντίστοιχου ομίλου, στον οποίο η συμμετοχή ήταν μεγάλη. Σε αυτό το σημείο δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε το γεγονός ότι η μορφή του περιοδικού για μία μεγάλη περίοδο ήταν πολύ διαφορετική από αυτό που γνωρίζουμε σήμερα. Δεν είχε εικόνες, η εκτύπωση ήταν ασπρόμαυρη, καθώς δεν υπήρχε η σύγχρονη τεχνολογία της τυπογραφίας. Παρόλα τα «ελλείμματα», τα παιδιά δεν πτοούνταν. Έγραφαν με ενθουσιασμό και πολύ χιούμορ ξεχωριστής ποιότητας κείμενα με ποικιλία στη θεματική τους. Ήδη από τα πρώτα τεύχη του περιοδικού, καταλάβαμε ότι τα παιδιά εκτός από το ενδιαφέρον τους για την κοινότητα, διεκδικούσαν διάφορα δικαιώματα ως μαθητές. Μεταξύ αυτών ήταν η ελεύθερη δράση του ΚΚΣ το οποίο, δυστυχώς, υπολειτουργούσε αρκετές φορές. Επιπρόσθετα, τα παιδιά επιθυμούσαν να πραγματοποιούνται εκδρομές, μιας και πολύ συχνά δεν τους δινόταν αυτή η ευκαιρία. Έτσι, χρησιμοποιούσαν το περιοδικό, ώστε να μπορέσουν να εκφράσουν την δυσαρέσκειά τους και να απαιτήσουν να αλλάξει η κατάσταση. Πέρα από τα θέματα της κοινότητας και τους προβληματισμούς για τη θέση της πολιτικής στο μαθητικό χώρο, οι μαθητές σχολίαζαν και επίκαιρα θέματα, όπως για παράδειγμα τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, που επηρέαζαν τους μαθητές ακόμα και κατά τη δεκαετία του 1980, καθώς και το γλωσσικό ζήτημα, δηλαδή το αν θα έπρεπε να χρησιμοποιείται η δημοτική γλώσσα ή η καθαρεύουσα. Παράλληλα, εξέφραζαν την άποψή τους σχετικά με τη σημασία των βαθμών και των σχολικών στολών στη μαθητική ζωή. Ακόμη, ασχολούνταν με τα προσωπικά τους ενδιαφέροντα. Έγραφαν άρθρα για τα αθλητικά, τα διάφορα χόμπι τους, όπως τη μουσική, καθώς και για το πόσα βιβλία δανείζονταν οι μαθητές από τη βιβλιοθήκη (τα οποία ήταν κυρίως νεοελληνικής λογοτεχνίας), ενώ δεν έλλειψε και η ευαισθητοποίησή τους αναφορικά με θέματα κοινωνικού περιεχομένου. Ειδικότερα, τα παιδιά έδειχναν να ενδιαφέρονται για το κάπνισμα, ενώ τους απασχολούσαν και ζητήματα όπως η αιμοδοσία, οι νέες τάσεις της μόδας, όπως το κίνημα των Punk και ο χουλιγκανισμός. Επιπλέον, ανάμεσα στα άρθρα του περιοδικού εντοπίσαμε αφιερώματα σε σημαντικές προσωπικότητες, όπως για παράδειγμα στον Αντώνη Μωραΐτη και στο έργο του, αλλά και στον Διονύση Σαββόπουλο. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 και μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ΄90, τα Βήματα δεν εκδόθηκαν. Παρόλα αυτά, από το 1991 μέχρι και σήμερα εκδίδονται κάθε χρόνο. Από το 2010 δημοσιεύονται σε έγχρωμη μορφή ολόκληρα και μοιράζονται στους μαθητές στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Από την έρευνα που κάναμε, συμπεράναμε πως και αυτά τα τελευταία 25 χρόνια της ιστορίας του περιοδικού παρουσιάζουν αμείωτο ενδιαφέρον. Φάνηκε πως

Διαβάσαμε το παρελθόν μας...

υπήρξε «χώρος» διαλόγου, προβληματισμού και δημιουργικότητας. Εξαιρετικές ζωγραφιές και σκίτσα, αφιερώματα, άρθρα δοκιμιακού χαρακτήρα, συνεντεύξεις, γκάλοπ και παιχνίδια. Θεωρούμε ότι είμαστε τυχεροί που μας δίνεται η δυνατότητα να έχουμε ως μαθητές τη δική μας φωνή μέσω των Βημάτων και αισθανόμαστε ευγνώμονες που οι «μικροί» του ΄74, όταν εξέδωσαν το πρώτο τεύχος, αξιολόγησαν και εκτίμησαν πολύ εύστοχα πως το γυμνάσιο μπορεί και πρέπει να τοποθετείται και να εκφέρει άποψη στα ζητήματα που το αφορούν. Η Συντακτική Ομάδα

Το εξώφυλλο του πρώτου τεύχους των Βημάτων (1974)

Διαβάσαμε το παρελθόν μας...

Συνέντευξη από την κα Μαριγώ Αλεξοπούλου Με αφορμή το αφιέρωμα στην ιστορία των Βημάτων, ψάξαμε παλιά τεύχη και ανακαλύψαμε πως και η κα Αλεξοπούλου υπήρξε αρχισυντάκτρια αυτών. Περιγράψτε μας με λίγα λόγια την κατάσταση όταν ήσασταν μαθήτρια στο σχολείο: Αρχικά να σας πω πως το 2 ήταν πάντοτε το τμήμα μου. Στην γ’ γυμνασίου είχαμε ένα φιλόλογο, τον Σωκράτη Κουγέα, ο οποίος είχε ενεργοποιηθεί πάρα πολύ στην κοινότητα και τα θέματά της. Τότε ήταν που επανακυκλοφόρησαν “τα Βήματα” μετά από κάποια χρόνια απουσίας του περιοδικού. Παράλληλα, κυκλοφορούσε και ένα λεύκωμα, το “Εμείς κι Εμείς”, που ήταν ένα περιοδικό για το Γυμνάσιο, όπως ο “Έφηβος” (κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή και εκείνος και συντονιζόταν από τον Ματθαίο Μουντέ), αλλά και το “Εκκρεμές” για το Λύκειο. Εκείνη την περίοδο υπήρχε μεγάλος ενθουσιασμός στη μαθητική κοινότητα. Αυτό πιστεύω πως είναι και το στίγμα της Σχολής Μωραΐτη: να αισθάνεσαι πως έχεις τη δυνατότητα να ξεφύγεις από τη στείρα μάθηση και να είσαι κομμάτι της κοινότητας μέσα από συλλογικές δράσεις. Πείτε μας λίγα λόγια για τη διαδικασία συγγραφής των Βημάτων. Υπήρχε κάποιος όμιλος; Όχι, από όσο θυμάμαι δεν υπήρχε όμιλος. Απλώς μαζεύαμε κείμενα από όσα παιδιά του Γυμνασίου ήθελαν να γράψουν κάτι - όπως γίνεται και σήμερα. Η συμμετοχή των παιδιών στα “Βήματα” ήταν πολύ ενεργή. Άλλωστε, ζούσαμε σε μία μη ψηφιακή εποχή, οπότε τα παιδιά έκαναν σκίτσα, έγραφαν άρθρα, ιστορίες, ακόμα και σκετσάκια. Το γράψιμο ήταν ένα μέσο επικοινωνίας, ενώ υπήρχε και απουσία χρώματος και εικόνας, με αποτέλεσμα το περιοδικό να είναι ασπρόμαυρο. Τα παιδιά έγραφαν κείμενα καθημερινότητας (από τη σχολική ζωή) και είχαμε και διάφορα γκάλοπ, παιχνίδια και σταυρόλεξα. Το πνεύμα αυτών ήταν φυσικά λίγο επαναστατικό, κάτι που θεωρώ πως σε μεγάλο βαθμό οφειλόταν στην εφηβεία. Έτσι τα παιδιά εκφράζονταν μέσα από το γράψιμο. Είναι αλήθεια πως εκείνα τα χρόνια τα παιδιά έγραφαν με περισσότερο κέφι από ό,τι σήμερα. Ποιος ήταν ο συντονιστής του περιοδικού; Όπως σας είπα και προηγουμένως, ο Σωκράτης Κουγέας είχε αναλάβει την επιμέλεια του περιοδικού και ήταν και ένας καθηγητής αγαπητός σε όλους. Ήταν ένας συντονιστής που σου μετέδιδε πάθος για αυτό. Έτσι υπήρχε μεγάλη ανταπόκριση εκ μέρους των παιδιών. Υπήρξατε η ίδια ενεργό μέλος της μαθητικής κοινότητας; Ναι. Ήμουν πρόεδρος του τμήματός μου, ενώ στο Λύκειο ανέλαβα και το Βιβλιοπωλείο του Πανηγυριού. Πιστεύω πως το σχολείο με έναν τρόπο αόρατο σε βοηθάει να βρεις την κλίση σου και να κάνεις αυτό που σου αρέσει. Δεν σε καταπιέζει και σε αφήνει να αποφασίσεις μόνος σου τι πρέπει και τι θέλεις να κάνεις. Πώς θα σχολιάζατε την εμπειρία σας ως αρχισυντάκτριας του περιοδικού των Βημάτων; Ποια είναι η γνώμη σας για τα σημερινά παιδιά; Τους αρέσει να γράφουν; Είναι κάτι γοητευτικό και θεωρώ πως σου ανοίγει ένα δρόμο. Είναι διαφορετική η αίσθηση του να έχεις στα χέρια σου ένα χειρόγραφο κείμενο από το να το βλέπεις να εκδίδεται. Νιώθεις περήφανος που έχεις συνεισφέρει σε κάτι τόσο όμορφο και μοναδικό. Γι’ αυτό, πιστεύω πως θα έπρεπε να δίνεται σε όλα τα παιδιά η δυνατότητα του γραψίματος. Μπορεί στην αρχή να το αντιμετωπίζουν αρνητικά, αλλά στη συνέχεια αλλάζουν γνώμη, όπως συνέβη και με τους

Διαβάσαμε το παρελθόν μας...

μαθητές μου του β3 κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του πρωινού μας. Παιδιά που ενώ δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν στο μάθημα, στο πρωινό είδα πως η προσοχή τους ήταν στραμμένη σε αυτό και έτσι μπορέσαμε να συνεργαστούμε εύκολα και με μεγάλη επιτυχία. Τα παιδιά χρειάζονται ένα δάσκαλο να τους κινητοποιήσει και να τους βοηθήσει να ανακαλύψουν την κλίση τους. Τότε μπορούν να επηρεαστούν και να ανακαλύψουν πράγματα για τον εαυτό τους που οι ίδιοι δεν γνωρίζουν. Εξάλλου, στους περισσότερους αρέσουν τα κείμενα και τα ποιήματα. Κατά την άποψή μου η καθημερινότητά μας είναι ποιητική από τη φύση της. Ήσαστε χρόνια μαθήτρια στο σχολείο; Ναι, από το νηπιαγωγείο μέχρι το τέλος του σχολείου. Μάλιστα, είχα και καθηγητές με τους οποίους σήμερα είμαι συνάδελφος και ακόμα τους μιλάω στον πληθυντικό, αφού μου είναι πολύ δύσκολο να τους απευθυνθώ στον ενικό, όπως τον κ. Σταυρινίδη, τον κ. Εδιπίδη. Γυμνασιάρχης μας τότε ήταν ο Αλέξης Δημαράς. Ποια είναι η σχέση της με τη Σχολή Μωραΐτη; Η Σχολή Μωραΐτη είναι για εμένα το φως που διαπερνάει τα πρωινά τα φυλλώματα των πεύκων, η πρόσοψη του Μόραλη στην είσοδο, τα χαμόγελα των οδηγών, καθώς και όλου του προσωπικού, οι φωνές των αγαπημένων μου δασκάλων. Ήταν και εξακολουθεί να είναι ένα οικογενειακό περιβάλλον, κάτι που ένιωσα και με τα παιδιά μου, όταν τα έφερα εδώ στο νηπιαγωγείο. Φεύγεις από την οικογένεια και σε υποδέχεται το σχολείο με μία ανοιχτή αγκαλιά. Το σχολείο μας δεν απαιτεί την πειθαρχία αλλά την εμπνέει με διάφορους τρόπους, όπως μέσω των συλλογικών δραστηριοτήτων. Θα θέλαμε τώρα να μας πείτε πιο ειδικά ποια είναι η σχέση σας με το γράψιμο. Τα περισσότερα βιβλία μου κυκλοφορούν στις εκδόσεις Κέδρος. Κάποια από αυτά είναι το «Πιο γρήγορα απ’το φως» και το «Ποια μέρα λείπει», ενώ από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη κυκλοφορεί το βιβλίο μου «Προ φαρμακείας εποχή» που το έγραψα με αφορμή τα γεγονότα του 2008. Είχα μαθητές που ήταν φίλοι και συμμαθητές του Αλέξη Γρηγορόπουλου και αισθάνθηκα πως η κατάσταση αφορούσε και εμένα. Το τελευταίο μου βιβλίο ήταν: «Το μπλε βιβλίο», εμπνευσμένο από την απώλεια του πατέρα μου και τη μητρότητα, δύο κομμάτια που πιστεύω πως συμπορεύονται. Η ποίηση πάντα ελλοχεύει αλλά και η ίδια η καθημερινότητά μας είναι γεμάτη ερεθίσματα. Χρειάζεται βέβαια και η ενίσχυση από το οικείο περιβάλλον, όπως για εμένα υπήρξε ο ποιητής και θεολόγος του σχολείου μας, Ματθαίος Μουντές, που είναι και θείος μου, και ερήμην μου με οδήγησε στο μονοπάτι της ποίησης. Ποιο είναι το μήνυμά σας για τους μαθητές του Γυμνασίου; Θέλω να τους πω να αξιοποιούν κάθε ευκαιρία που τους δίνεται και να μην απογοητεύονται από τα σημεία των καιρών, διότι κάποια στιγμή θα καταφέρουν, εφόσον επιμένουν, να βρουν αυτό που κυνηγάνε και ονειρεύονται! Τη συνέντευξη πήραν οι: Δημήτρης Σφυρής γ1 Αλέξανδρος Δημόπουλος γ2

Διαβάσαμε το παρελθόν μας...

Συνέντευξη από τον κ. Σταμάτη Πουλαντζά Φέτος, όπως γνωρίζετε, συμπληρώθηκαν τα 80 χρόνια λειτουργίας του σχολείου μας. Σκεφτήκαμε όλη η συντακτική ομάδα να κάνουμε ένα μικρό αφιέρωμα στο σημαντικό τερο θεσμό του σχολείου μας, το Πανηγύρι. Για αυτόν το σκοπό συναντηθήκαμε με τον κ. Σταμάτη Πουλαντζά, ο οποίος ήταν πρόεδρος της μαθητικής κοινότητας όταν διοργανώθηκε το πρώτο Πανηγύρι το 1981. Στην αρχή της συζήτησής μας ο κ. Πουλαντζάς μας ενημέρωσε πως η πρώτη προσπάθεια να διοργανώσει το δικό μας σχολείο Πανηγύρι ήταν το 1979. Ωστόσο, τότε διήρκεσε μία μόνο μέρα και ήταν πολύ πιο απλό από αυτό που ξέρουμε σήμερα. Τότε, ο Σταμάτης, όπως επέμενε να τον αποκαλούμε, ήταν μαθητής της 1ης Λυκείου και ταμίας της Κοινότητας. ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΄81 Αρχικά, παρόλο που μπορεί να μοιάζει περίεργο, μας έγινε γνωστό πως το Πανηγύρι του ΄81 είχε παρόμοια δομή με το σημερινό. Το θέμα του πρώτου Πανηγυριού, όπως φαίνεται και στην αφίσα ήταν ο Απόλλωνας, το σύμβολο του σχολείου. Διήρκεσε τρεις μέρες (17-18-19/04/1981), με πρόγραμμα πλούσιο σε πολιτιστικές εκδηλώσεις (θέατρο, κινηματογράφος, μουσική). Μάλιστα, μεγάλη επιτυχία σύμφωνα με τον κ. Πουλαντζά ήταν η παράσταση του Θεατρικού Ομίλου γυμνασίου «Φαλακρή Τραγουδίστρια». Ακόμα, ανοιχτές προς το κοινό ήταν γνωστές μας εκθέσεις των ομίλων, όπως ήταν η Έκθεση Γλυπτικής, Κοσμημάτων, Φωτογραφίας, Ηλεκτρονικών κατασκευών. Έγινε για πρώτη φορά αγώνας μπάσκετ μεταξύ μαθητών και καθηγητών, μία παράδοση που συνεχίζεται με μεγάλη επιτυχία μέχρι σήμερα. Τέλος, περιελάμβανε πολλές μουσικές εκδηλώσεις. Στην τελετή λήξης, μάλιστα, συμμετείχε ο καθηγητής Αγγλικών του σχολείου, Τόλης Φασόης, μαζί με το συγκρότημά του, Sharp Ties. Ο κ. Πουλαντζάς μας τόνισε την ιδιαίτερη σημασία που είχε η συνεργασία ολόκληρης της κοινότητας για την επίτευξη αυτού του στόχου. «Η κοινότητα τότε έπαιζε πολύ σημαντικό ρόλο στα δρώμενα του σχολείου», μας ανέφερε χαρακτηριστικά. Εξαιτίας της μεγάλης επιτυχίας του πρώτου επίσημου Πανηγυριού, ο κ. Σταμάτης συνέβαλε, ως απόφοιτος πια, στη διοργάνωση και του δεύτερου το1982. Έτσι, μας μίλησε και για αυτό το δεύτερο Πανηγύρι. ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΄82 Το δεύτερο Πανηγύρι ακολούθησε το πρότυπο του πρώτου και είχε εξίσου καλά αποτελέσματα. Διήρκεσε και αυτό τρεις μέρες (9-10-11/04/1982) έχοντας πάλι ένα γεμάτο και παρόμοιο πρόγραμμα. Είχε και αυτό πολιτιστικές εκδηλώσεις, εκθέσεις και αγώνες μεταξύ μαθητών και καθηγητών. Ωστόσο, ο κ. Πουλαντζάς ιδιαίτερα στάθηκε στην τελετή λήξης στην οποία συμμετείχε ο γνωστός συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής Διονύσης Σαββόπουλος, κάτι που έκανε πολλά άτομα και εκτός σχολείου να προσέλθουν για να τον ακούσουν. Κλείνοντας, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε πολύ τον κ. Πουλαντζά για το χρόνο του, την υπομονή του αλλά, κυρίως, την προθυμία που έδειξε να μας φιλοξενήσει σπίτι του και να απαντήσει όλες μας τις ερωτήσεις. Η Συντακτική Ομάδα

Διαβάσαμε το παρελθόν μας...

Το πρώτο Πανηγύρι της Σχολής Μωραΐτη

Το δεύτερο Πανηγύρι της Σχολής Μωραΐτη

Κολάζ, Νικόλας Καλύβας α5

Προβληματιστήκαμε με...

Απαγορεύονται τα... τασάκια! Πριν μόλις μερικά χρόνια απαγορεύτηκε το κάπνισμα στους δημόσιους χώρους. Όλοι οι αντικαπνιστές, καθώς και εκείνοι που απλά ενοχλούνται από τα σύννεφα καπνού στους κλειστούς δημόσιους χώρους, ανακουφίστηκαν και χάρηκαν ιδιαίτερα, θεωρώντας ότι θα απολάμβαναν πια την ημέρα τους στις καφετέριες και τα βράδια τους στα εστιατόρια χωρίς να πνίγονται από την τσιγαρίλα. Όταν όμως κατάλαβαν τι ακριβώς σήμαινε αυτό, αντιλήφθηκαν ότι τίποτα δεν θα άλλαζε… Οι Έλληνες. Τα τσιγάρα. Μια σχέση που δεν «κόβεται» εύκολα. Με την ψευδαίσθηση ότι, με το να κρατάς ένα τσιγάρο και να εισπνέεις όλα του τα χημικά, σου λύνεται το άγχος και η δυσφορία, οι περισσότεροι Έλληνες καπνίζουν ένα-ένα τα πακέτα κάθε μέρα. Στο γραφείο λόγω της πίεσης, στο σπίτι για χαλάρωση, στο αυτοκίνητο από ανία. Και στους δημόσιους χώρους, όταν βγαίνει έξω ο Έλληνας, γίνεται «της χαλάρωσης»… Από όλους αυτούς τους ενήλικες επηρεάζονται με τη σειρά τους και οι έφηβοι και ξεκινούν το κάπνισμα, για λόγους «αγχόλυσης», αλλά και γιατί νιώθουν μεγαλύτεροι με το να μην ακολουθούν τoυς κανονισμούς. Η εφηβεία με τα πολλά προβλήματα, τα άγχη, τις πιέσεις είναι η καλύτερη αγορά για τις καπνοβιομηχανίες. Αλλά, για να γυρίσουμε στο επίμαχο θέμα. Τι σημαίνει τελικά απαγόρευση του τσιγάρου; Πας σε ένα εστιατόριο. Βλέπεις το σήμα «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ μπλα μπλα… σύμφωνα με τον νόμο μπλα…». Και χαίρεσαι. Λες, δεν θα εισπνεύσουμε άλλο καπνό. Όμως βλέπεις στο διπλανό τραπέζι να ρωτούν αν μπορούν να καπνίσουν «ένα τσιγαράκι»… Και εκεί που είσαι έτοιμος να πεταχτείς και να πεις «Μα, δεν είδατε…», τότε ο σερβιτόρος λέει: «Μισό λεπτό…» και φέρνει είτε κηροπήγιο είτε αυτό το μαραφέτι για τις αποδείξεις είτε μια αυτοσχέδια πατέντα για τασάκι και για να ευχαριστήσει τον πελάτη του, αλλά και, σε περίπτωση έλεγχου στο μαγαζί, να μην υπάρχουν στοιχεία για το ότι οι πελάτες καπνίζουν. Οπότε το ελληνικό κράτος μπορεί να πει κανείς ότι απαγόρευσε τα τασάκια! Παρόλα αυτά, οφείλουμε να πούμε ότι υπάρχουν κλειστοί δημόσιοι χώροι όπου έχει απαγορευτεί το κάπνισμα και αυτό τηρείται, αλλά -σας έχω νέα- αυτοί είναι λιγοστοί… Δημήτρης Σφυρής γ1

Η συνήθεια που γίνεται καταναγκασμός Πολλοί άνθρωποι, και ιδίως νέοι στην ηλικία, παρόλο τον καταιγισμό των ιατρικών συμβουλών που αναφέρουν πως το κάπνισμα είναι επικίνδυνο για την υγεία και παρόλη την επαρκή επίγνωση των βλαβερών συνεπειών που αυτό επιφέρει, καπνίζουν. Όλο και περισσότεροι θάνατοι και αρρώστιες στις μέρες μας οφείλονται στο κάπνισμα, με θύματα όχι μόνο καπνιστές, αλλά και μη, χωρίς όμως αυτό να αποτελεί κίνητρο ώστε οι άνθρωποι να σταματήσουν την κακή αυτή συνήθεια. Οι Έλληνες, από μικρή κιόλας ηλικία πειραματίζονται με το κάπνισμα και αρχίζοντας από μια απλή δοκιμή, εξελίσσονται σε εθισμένους καπνιστές, οι οποίοι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς τσιγάρο. Το κάπνισμα στη χώρα μας είναι πλέον κάτι πολύ συνηθισμένο, αφού περισσότεροι είναι αυτοί που καπνίζουν από αυτούς που δεν καπνίζουν. Ταυτόχρονα, τα ποσοστά των νέων ανθρώπων αλλά και των παιδιών που καπνίζουν αυξάνονται συνεχώς και μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η ανάγκη καταπολέμησης αυτού του φαινομένου είναι επιτακτική. Οι λόγοι για τους οποίους κάποιος καπνίζει είναι πολλοί. Κάποιοι αρχίζουν από απλή περιέργεια, άλλοι μέσα στην προσπάθεια αυτοεπιβεβαίωσης και άλλοι ως λύση στη διαχείριση του άγχους τους. Τα πρότυπα πάντως που προβάλλονται στη χώρα μας από τα ΜΜΕ προπαγανδίζουν σίγουρα υπέρ του καπνίσματος, ενώ οι νόμοι σχετικά με την απαγόρευσή του δεν εφαρμόζονται. Οι Έλληνες είτε καπνίζουν είτε όχι, έχουν άμεση και καθημερινή επαφή με το κάπνισμα. Το κάπνισμα στους δημόσιους χώρους είναι απαγορευμένο από το νόμο. Παρόλα αυτά, έχει επικρατήσει η πεποίθηση ότι καθένας δικαιούται να καπνίζει όπου επιθυμεί.

Προβληματιστήκαμε με...

Στις καφετέριες, τα εστιατόρια και τα μπαρ οι μη καπνιστές υποχρεούνται να αναπνέουν τον καπνό αυτών που καπνίζουν. Το παραπάνω φαινόμενο, που είναι γνώριμο και αντιληπτό από όλους μας, εξαπλώνεται παντού και οι μη παθητικοί καπνιστές, όπως ονομάζονται, υφίστανται βλαβερές επιπτώσεις στην υγεία τους. Κατά τη γνώμη μου, είναι αδιανόητο να αναγκάζεται κάποιος χωρίς να το θέλει να γίνεται παθητικός καπνιστής. Το να καπνίζει κάποιος είναι επιλογή. Το να γίνεται όμως παθητικός καπνιστής χωρίς τη θέλησή του είναι καταναγκασμός. Στους περισσότερους δημόσιους χώρους, στα σχολεία, τα νοσοκομεία, τις υπηρεσίες, τα μαγαζιά, τα μέσα μαζικής μεταφοράς κ.λπ., ο νόμος για την απαγόρευση του καπνίσματος δεν εφαρμόζεται. Είναι αναγκαίο, λοιπόν, να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα και να γίνουν ενέργειες ώστε αυτό να αντιμετωπιστεί. Ξένια Αλεξίου γ5

Έφτασε η στιγμή

Μήπως τελικά αυτό είναι που λένε: Η αρχή του τέλους; Η αξία του ανθρωπισμού γύρω μας σταδιακά συνθλίβεται και ποια τα απομεινάρια αυτού; Μίσος και διχόνοια, θλίψη και πόνος; Ή μήπως όλα αυτά μαζί; Καθημερινά ακούμε στις ειδήσεις για τις διάφορες τρομοκρατικές ενέργειες που σημειώθηκαν σε Λίβανο, Συρία, Γαλλία, Βέλγιο και άλλες χώρες... Μετά τι; Ποια χώρα έχει στοχοποιηθεί; Τις ακόλουθες τρεις εβδομάδες από την ημέρα κάποιου απάνθρωπου γεγονότος που στοιχίζει εκατοντάδες αθώες ζωές, οι ειδήσεις δεν σταματούν να προβάλλουν ρεπορτάζ πάνω στο θέμα. Αφού περάσει η «μετεγχειρητική περίοδος» και κλείσει η πληγή, το θέμα ξεχνιέται. Όπως γίνεται στις περισσότερες περιπτώσεις, όταν φυσικά αυτές αποτελούν «τροφή» για τους «πεινασμένους» δημοσιογράφους... Υπάρχουν, όμως, και άλλες, καθημερινές στιγμές που αξίζει τουλάχιστον να αναφερθούν, αλλά και κυρίως πράξεις αλληλεγγύης στις οποίες τα ΜΜΕ απλούστατα δεν δίνουν σημασία, ανιδιοτελείς προσπάθειες ατόμων να βοηθήσουν όσους έχουν πραγματικά ανάγκη. Τίποτα από όλα αυτά δεν αξίζει να προβληθεί σε κάποιο κεντρικό δελτίο ειδήσεων ή έστω σε μία εκπομπή κοινωνικού περιεχομένου και να καταναλώσει ένα από τα τόσο «πολύτιμα» τηλεοπτικά λεπτά της. Μήπως αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος μας; Μήπως τελικά δίνουμε βάση στα πιο επιφανειακά, σε αυτά από τα οποία αισθανόμαστε πως είμαστε άμεσα εξαρτημένοι; Έτσι όμως γινόμαστε περισσότερο απόμακροι, σκληροί με τον διπλανό μας για τον οποίο ενδιαφερόμαστε όλο και λιγότερο. Τι θα μπορούσαμε όμως να κάνουμε για κάτι το οποίο φαίνεται τόσο μακρινό και αισθανομάστε αδύναμοι να το επηρεάσουμε; Πιθανότατα οι περισσότεροι από εμάς να απαντούσαν πως θα πρέπει να συνεχίσουμε

Προβληματιστήκαμε με...

τη ζωή μας κανονικά, αφού η εξέλιξη τέτοιων καταστάσεων δεν περνά από το χέρι μας. Άλλωστε, έτσι δεν έχουμε μάθει να ζούμε; Να δείχνουμε το σκληρό μας πρόσωπο, αυτό που συνοδεύει τη ζωή μας, όταν είμαστε υπερπροστατευτικοί με τα άτομα που αγαπάμε και αγνοούμε τα διδάγματα ανθρωπισμού της θρησκείας, των γονιών μας και των σχολείων μας που μας προτρέπουν να ενδιαφερθούμε για τον συνάνθρωπο. Υπάρχουν άνθρωποι που τολμούν να αντιδράσουν σε απάνθρωπες συμπεριφορές και να θυσιάσουν ακόμα και τη ζωή τους, προκειμένου να τις αποτρέψουν. Αυτοί είναι τα πρότυπα τα οποία πρέπει να θαυμάζουμε και να προσπαθούμε με κάθε τρόπο να προωθήσουμε, ώστε να κινητοποιήσουμε και άλλους ανθρώπους να καταλάβουν πως για να πετύχουν κάτι, όσο μικρό ή μεγάλο μπορεί να είναι αυτό, πρέπει να δράσουν. Να μην περιμένουν με σταυρωμένα χέρια να γίνει μόνο του. Διότι δεν αξίζει να αφήνουμε τους άλλους να ελέγχουν τη ζωή μας σα να κρατούν τα σκοινιά μιας μαριονέτας. Αυτή είναι η δική μας παράσταση, στην οποία μόνο εμείς θα αποφασίσουμε πότε θα κλείσουμε την αυλαία. Αλέξανδρος Δημόπουλος γ2

Περίεργες Φοβίες Όλοι έχουμε κάποια φοβία είτε είναι απέναντι στα ύψη, απέναντι στα κλειστά και στενά μέρη ή ακόμα, απέναντι στους κλόουν. Οι παρακάτω όμως, είναι από τις πιο περίεργες φοβίες που μπορέσαμε να βρούμε: •Τουαλετοφοβία είναι η φοβία που κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι κρύβεται κάτι τρομακτικό μέσα στη λεκάνη τους, το οποίο μπορεί να τους βλάψει με κάποιον τρόπο. •Παιδοφοβία είναι η φοβία για τα μικρά παιδιά και συνήθως από αυτήν επηρεάζονται ενήλικες. Φοβούνται τους ανηλίκους, αλλά κυρίως τα παιδιά κάτω των 8 ετών. Πιστεύουν πως θα τους καταστρέψουν τη ζωή, καθώς νομίζουν ότι τα περισσότερα παιδιά είναι άτακτα και συχνά υπερβαίνουν τα όρια. •Γλωσσοδετοφοβία (hippopotomonstrosesquippedalophobia στα αγγλικά) είναι η φοβία απέναντι στις μεγάλες λέξεις. •Υπνοφοβία είναι μία πολύ δυσάρεστη φοβία. Οι άνθρωποι οι οποίοι επηρεάζονται από αυτή δεν μπορούν να κοιμηθούν επειδή φοβούνται τον ύπνο. •Και τέλος, η λαχανοφοβία, είναι η φοβία που έχουν οι άνθρωποι για τα λαχανικά, όχι μόνο επειδή δεν τους αρέσουν γευστικά, αλλά και γιατί πιστεύουν ότι θα πάθουν κάτι κακό ακόμα και αν τα ακουμπήσουν. Βίκυ Δεληγιάννη α1 Αντωνία Ασημακοπούλου α1

Προβληματιστήκαμε με...

Τι κοινό έχει ο Michael Jordan, o Albert Einstein και ο Stephen Hawking; Στα αρχικά τους βήματα γνώρισαν την απόρριψη, αλλά δεν εγκατέλειψαν την προσπάθειά τους και τελικά δικαιώθηκαν. Αυτό μας δείχνει ότι ο καλύτερος κριτής μας είναι ο ίδιος ο εαυτός μας. Αρκεί να πιστεύουμε στη δύναμη που όλοι κρύβουμε μέσα μας και να μην σταματάμε να παλεύουμε για το όνειρό μας. Να μην αφήνουμε κανένα να μας πει τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε να κάνουμε. Ο φημισμένος λοιπόν μπασκετμπολίστας Michael Jordan, όταν προσπάθησε να μπει στην ομάδα του γυμνασίου του, τον απέρριψαν. Θέλοντας να αποδείξει την αξία του και μετά από ένα καλοκαίρι με ασταμάτητη προπόνηση, την επόμενη χρονιά κατάφερε να γίνει μέλος της ομάδας. Μετά από αυτή την επιτυχία συνέχισε για μια εκπληκτική καριέρα στο μπάσκετ. Έπειτα ο Albert Einstein. Στην ηλικία των δεκαέξι ετών έδωσε εξετάσεις για ένα σχολείο από το οποίο τελικά απορρίφθηκε, επειδή δεν πέρασε στον τομέα των γενικών γνώσεων, αλλά μόνο στη φυσική και τα μαθηματικά. Ο Einstein όμως δεν απογοητεύτηκε, αλλά συνέχισε να προσπαθεί για να εκπληρώσει τους στόχους του. Τέλος, ο φημισμένος αστροφυσικός Stephen Hawking. Στην ηλικία των οκτώ ετών δεν μπορούσε να διαβάσει και αναγκάστηκε να αλλάξει σχολείο. Μετά από αυτή την πρώτη απογοήτευση και δυσκολία άλλαξε πολλά σχολεία μέχρι να βρει το δρόμο του και με την καθοδήγηση της σωστής δασκάλας κατάφερε λίγα χρόνια αργότερα στο σχολείο να αποκαλείται Genius. Έπειτα, στην ηλικία των είκοσι ανακάλυψε ότι έχει ALS και τότε οι γιατροί του διέγνωσαν δύο χρόνια ζωής. Δεν τα παράτησε όμως, συνέχισε να παλεύει. Τώρα είναι εβδομήντα τεσσάρων χρονών και μέχρι σήμερα έχει βραβευτεί 22 φόρες. Αυτές είναι κάποιες πολύ ιδιαίτερες περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν γίνει γνωστοί σε όλη σχεδόν την ανθρωπότητα. Αλλά υπάρχουν ανάμεσα μας τόσοι άνθρωποι που, ενώ στην αρχή αποθαρρύνθηκαν από το εξωτερικό περιβάλλον που τους έλεγε ότι δεν μπορούν, τελικά άκουσαν τη δική τους θέληση και με προσωπικό κόπο πέτυχαν. Παχνή Ιωάννα Β2

Η Απώλεια... Στη ζωή μας άνθρωποι έρχονται και φεύγουν… Άλλοι μένουν και αποτελούν ένα πολύ σημαντικό και αναπόσπαστο κομμάτι της, ενώ άλλοι φεύγουν αφήνοντας απλά τις αναμνήσεις τους… Κάποιοι από εμάς μπορεί να έχουμε βιώσει έναν ή και περισσότερους αποχωρισμούς. Συγγενείς, φίλοι, συνεργάτες, σύντροφοι… Όλοι αυτοί, καθώς και πολλοί άλλοι, στιγματίζουν την καθημερινότητά μας και η απουσία τους τις περισσότερες φορές είναι βασανιστική. Είναι αυτές οι ατελείωτες ώρες που περνούσαμε μαζί… Τα χαμόγελα κάθε φορά που συναντιόμασταν, τα δάκρυα σε όλες τις δύσκολες ώρες, οι καβγάδες, τα γέλια και οι στιγμές αγάπης που νιώθαμε όταν ήμαστε κοντά τους. Είναι και όλα αυτά και άλλα περισσότερα. Είναι δύσκολο να τα ξαναζήσεις. Είναι δύσκολο να τα ξεπεράσεις από τη στιγμή που τα χάνεις. Είναι δύσκολο να προχωρήσεις και να συνεχίσεις χωρίς αυτά… «Η απώλεια ενός φίλου είναι σαν την απώλεια ενός μέλους του σώματος: ο χρόνος μπορεί να απαλύνει τον πόνο της πληγής, αλλά η απώλειά της δεν μπορεί να αποκατασταθεί…» ~Robert Southey, 1774-1843, Άγγλος Ποιητής~ Δανάη Βασιλοπούλου γ2 Αλέξανδρος Δημόπουλος γ2

Προβληματιστήκαμε με...

Αγενής, ο νέος ευγενικός Στις μέρες μας, και πιο συγκεκριμένα στη χώρα μας, λίγοι είναι οι άνθρωποι που θα χαρίσουν ένα καλοσυνάτο χαμόγελο στον συνάνθρωπό τους και ακόμα λιγότεροι αυτοί που θα πουν ένα ζεστό «καλημέρα» στους γύρω τους. Η σύγχρονη πραγματικότητα, οι δουλειές, οι υποχρεώσεις δεν αφήνουν κανέναν ανεπηρέαστο. Πώς αποδεικνύεται αυτό; Από τα μουντά, ανέκφραστα πρόσωπα, τα σκυθρωπά μάτια που δεν κοιτάνε γύρω, τους σκυμμένους ώμους, τα κουρασμένα βλέμματα και τα νευριασμένα σπρωξίματα ανάμεσα στα πλήθη. Η καλοσύνη μεταξύ των ανθρώπων αντικαθίσταται από αγένεια και άσχημη συμπεριφορά. Όλοι θα προτιμούσαμε να βλέπουμε ανθρώπους που τουλάχιστον προσποιούνται ότι είναι ευγενικοί, έστω για τα «τυπικά», έστω επιφανειακά. Πού να ρίξουμε το φταίξιμο; Μάλλον στο ότι για πολλές γενιές τώρα οι Έλληνες μεγάλωσαν μαθαίνοντας ότι η ευγένεια είναι μία υποχρέωση, μία αγγαρεία. Σε συνδυασμό με τους δύσκολους καιρούς που περνάει η χώρα μας, εύκολα καταλήγουμε γιατί οι συμπολίτες μας έχουν αυτή την αγενή συμπεριφορά. Τι είναι όμως πραγματικά η ευγένεια; Κατά τη γνώμη μου η απόσταση της ευγένειας από την αγένεια κρίνεται σε μικρές πράξεις στις οποίες πολλοί από εμάς δεν δίνουν σημασία, όμως κάνουν τη διαφορά. Ευγενικός, λοιπόν, είναι ο άνθρωπος που χαμογελά στον διπλανό του, που δεν διστάζει να πει «καλημέρα», «καληνύχτα» και αυτός που σέβεται την ηλικία του καθενός, μιλώντας με τον ανάλογο τρόπο. Ευγενικός, είναι εκείνος που λέει «ευχαριστώ», «παρακαλώ», είτε το εννοεί είτε όχι, και αυτός που δεν προσβάλλει τους συνανθρώπους του. Εκείνος, που σέβεται τις ιδιαιτερότητες και τις διαφορές του καθενός. Αυτός, που δεν χρειάζεται να πάρει για να δώσει, αλλά αυτός που δίνει χωρίς να έχει πάρει πρώτα και αυτός που φέρεται γλυκά, ανεξάρτητα με το τι του συμβαίνει. Σίγουρα, δεν είναι εύκολο για όλους να είναι πάντα ευγενικοί. Πάντα υπάρχουν περίεργες μέρες, ώρες και στιγμές που όλοι μας έχουμε ανάγκη να ξεσπάσουμε. Όμως αυτό σημαίνει ευγένεια: το να προσπαθούμε να φερόμαστε σωστά, όταν μέσα μας συμβαίνει το αντίθετο. Ζένια Κατσαρά γ1

Πρόσεξε τα αφτιά σου, έχουν τοίχους; Η φράση αυτή αποτελεί παραλλαγή της φράσης «και οι τοίχοι έχουν αυτιά» που λέμε για να προειδοποιήσουμε κάποιον να φυλάγεται. Η εναλλαγή των λέξεων, δηλαδή αντί οι τοίχοι να έχουν αυτιά, τα αυτιά να έχουν τοίχους, είναι ιδιαίτερα ειρωνική και στοχαστική και μας οδηγεί στο να αναρωτηθούμε για τον εαυτό μας αλλά και την κοινωνία γενικότερα. Οι άνθρωποι συνηθίζουν πολλές φορές να μην ακούνε τη γνώμη του άλλου, να μην δέχονται απόψεις διαφορετικές από τη δική τους. Χτίζουν, δηλαδή, γύρω τους τοίχους και δεν αφήνουν κανέναν άλλον να επέμβει στη ζωή τους ή να τους βοηθήσει. Δεν δέχονται να ακούσουν κάτι καινούργιο, κάτι σοβαρό, κάτι που θα τους ανατρέψει τη φαινομενική

Προβληματιστήκαμε με...

πραγματικότητα στην οποία ζουν. Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν, δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να μάθει παραπάνω πράγματα, να ανακαλύψει τον κόσμο τριγύρω και τις διαφορετικές πτυχές της ζωής. Η μεταφορά της φράσης «πρόσεχε τα αυτιά σου έχουν τοίχους» σημαίνει ότι οι άνθρωποι πολλές φορές κλείνουν τα αυτιά τους, κλείνονται στον εαυτό τους, απορρίπτοντας οποιονδήποτε προσπαθήσει να πει ή να κάνει κάτι καινούργιο που επεμβαίνει στον απαράλλαχτο εαυτό τους. Έτσι, δεν μαθαίνουν, δεν αλλάζουν και δεν έχουν την ευκαιρία να δουν τον κόσμο μέσα από τα μάτια των άλλων, διευρύνοντας τους ορίζοντές τους και καλλιεργώντας το πνεύμα τους. Ωφελεί όλους μας να ακούμε και να σεβόμαστε όλες τις απόψεις και γνώμες και να μην περιοριζόμαστε μόνο στην δική μας οπτική. Κάτι τέτοιο θα μας οδηγήσει όχι μόνο στην εγκατάλειψη των στερεοτύπων, αλλά και στην πρόοδο. Ξένια Αλεξίου γ5

Οι “καθωσπρέπει” Ποιες μπορεί να είναι οι δραστηριότητες και τα ενδιαφέροντα ενός εφήβου; Τι μπορεί να ενδιαφέρει έναν πολυάσχολο έφηβο, ο οποίος μόλις έχει ξεφύγει από την παιδική του ηλικία και βρίσκεται σε ένα μεταβατικό στάδιο; Η αλήθεια είναι ότι ένας έφηβος ψάχνεται… Ψάχνει μέσα του να βρει πράγματα που δεν του αποκαλύπτονται έτσι απλά. Το πλέον χαρακτηριστικό χόμπι ενός εφήβου είναι ο αθλητισμός. Είναι κλασική η εικόνα ενός εφήβου με την μπάλα του μπάσκετ ή του βόλεϊ αγκαλιά. Δεν ξεκολλά με τίποτα από αυτήν και παθιάζεται τόσο πολύ που καταντάει κουραστικός για τους υπόλοιπους. Από την

άλλη μεριά, στην εφηβεία τα παιδιά αρχίζουν να σνομπάρουν και τα «εξωσχολικά» που τους είχαν κανονίσει ο μπαμπάς και η μαμά. Ως ενδεικτικό παράδειγμα μπορούμε να αναφέρουμε τα μουσικά όργανα. Ένας έφηβος προτιμά να πάει στο γήπεδο και να παίξει οποιοδήποτε άθλημα κι έτσι παρατάει την 10χρονη εκπαίδευσή του σε ένα μουσικό όργανο. Το θέμα με τους εφήβους είναι ότι συχνά φοβούνται να κάνουν τη διαφορά, φοβούνται να ξεφύγουν από τα στερεότυπα της παρέας τους. Αυτός είναι ο λόγος που, για παράδειγμα, δεν θέλουν να διαβάζουν εξωσχολικά βιβλία. Γιατί δεν το κάνει ο Μάκης, ο Τάκης, η Νάσια, η Κίτσα… Με λίγα λόγια, δεν θέλουν να διαφέρουν από την επικρατούσα τάση της ομάδας στην οποία θέλουν να ανήκουν. Για αυτό και καταλήγουμε σε 350 εφήβους με την ίδια κοψιά, με τα ίδια ενδιαφέροντα, με τα ίδια γούστα… Αυτός ο φόβος για τη διαφορά οδηγεί και πολλούς εφήβους στο να γίνονται προσβλητικοί. Δηλαδή, όσοι δεν θέλουν (ή δεν μπορούν) να κάνουν

Προβληματιστήκαμε με...

κάτι ξεχωριστό, σνομπάρουν και προσβάλλουν τους άλλους που το κάνουν! Αυτή είναι και η αιτία για την οποία όλοι όσοι κάνουν αθλήματα, όπως ξιφασκία, όργανα, όπως σαξόφωνο ή τσέλο, όσοι διαβάζουν πολλά βιβλία καταλήγουν να είναι αυτοί που σχολιάζονται από τους υπόλοιπους «φυσιολογικούς», ως παράξενοι, ιδιότροποι, «φλώροι», «φυτά» και πολλά άλλα άσχημα σχόλια. Κάτι τέτοιο λειτουργεί αποθαρρυντικά για πολλούς εφήβους, καθώς τους δημιουργεί φόβο να κάνουν κάτι πρωτότυπο, ακριβώς για να μην σχολιαστούν. Οι εξωσχολικές δραστηριότητες είναι κάτι που ο καθένας επιλέγει για τον εαυτό του. Είναι κάτι που τον ευχαριστεί. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει οι επιλογές του να γίνονται αντικείμενο σχολιασμού και χλευασμού από τους άλλους. Πόσο καιρό θα πάρει για τη μικρή κοινωνία των εφήβων να αποδεχτεί τη διαφορετικότητα; Δημήτρης Σφυρής γ1

Μουσείο Συναισθημάτων Πριν από δύο χρόνια επισκέφτηκα με φίλους το Μουσείο Συναισθημάτων που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας. Δεν μου είχε ξαναδοθεί η ευκαιρία να πάω και πραγματικά ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία. Δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Από τους αξέχαστους λαβύρινθους, από τους χώρους του Μουσείου, από τους επιμελητές του… Μπορούσα να εκφράσω ελεύθερα τα συναισθήματα και τις επιθυμίες μου. Μπορούσα να αποβάλω το άγχος και τους φόβους μου, μόνο με μερικά παιχνίδια και κάποια σοφά λόγια των επιμελητών. Είχα την ευκαιρία να συζητήσω πιο ελεύθερα με τους φίλους μου για το τι τους απασχολεί με αποτέλεσμα να δεθώ περισσότερο μαζί τους. Υπήρχαν διάφορα δωμάτια με εντυπωσιακά αντικείμενα το καθένα. Στο ένα είχε διάφορες μπάλες που πάνω τους είχαν γραμμένες λέξεις που αντιστοιχούσαν σε συναισθήματα, με τις οποίες μπορούσες να παίξεις όπως ήθελες, εκδηλώνοντας αυτό που αισθανόσουν. Σε ένα άλλο δωμάτιο είχε τραπέζια για να ζωγραφίσεις ακούγοντας μουσική που σε χαλαρώνει. Σε ένα άλλο δωμάτιο είχε διάφορα ερωτηματολόγια με πολύ αστείες ερωτήσεις που σε έκαναν να γελάς. Οι επιμελητές και οι άνθρωποι που ήταν στο χώρο ήταν πολύ καλόκαρδοι και έδειχναν κατανόηση σε ό,τι τους έλεγες. Τους έλεγες τι σε απασχολούσε, τους εμπιστευόσουν τους φόβους και τις ανησυχίες σου και εκείνοι μετά από συζήτηση σου έβρισκαν λύσεις. Αυτό όμως που με εντυπωσίασε περισσότερο είναι ότι υπήρχε ένας τεράστιος λαβύρινθος που για να τον διασχίσεις έπρεπε να απαντάς σε ερωτήσεις και να ξεπερνάς διάφορα τοποθετημένα εμπόδια. Στο τέλος, με βάση τις απαντήσεις σου σε όλες τις ερωτήσεις, μπορούσες να έχεις το συναισθηματικό προφίλ του εαυτού σου. Το Μουσείο Συναισθημάτων είναι ένα μοναδικό μουσείο που χρησιμοποιεί τα εκθέματά του, το παιχνίδι και τα παραμύθια για να ενθαρρύνει τα παιδιά να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να κατανοήσουν τον κόσμο των συναισθημάτων, ενώ ταυτόχρονα ευαισθητοποιεί τους ενήλικες σε θέματα που αφορούν τη συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών. Τώρα που είμαστε παιδιά, μπερδευόμαστε με τα συναισθήματά μας και νιώθουμε την ανάγκη να κατανοήσουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας. Όλες οι δραστηριότητες του Μουσείου βασίζονται στην αναγνώριση της ανεκτίμητης αξίας που έχει η συναισθηματική

Προβληματιστήκαμε με...

καλλιέργεια του ανθρώπου για την εξέλιξή του. Ήταν το καλύτερο μουσείο που έχω επισκεφτεί, γιατί μου δίδαξε πολλά που σίγουρα θα τα χρησιμοποιήσω στη ζωή μου. Έβγαλα το άγχος μου που ήταν πολύ, απέβαλα μερικούς από τους φόβους μου, μα, πάνω από όλα, κατάλαβα τα συναισθήματά μου. Ανεπιφύλακτα θα πρότεινα στους φίλους μου να το επισκεφτούν γιατί πραγματικά είναι εξαιρετικό! Σοφία Αλεξίου α5

Από το φετινό Πανηγύρι, Όμιλος Ζωγραφικής

Προβληματιστήκαμε με...

Άγχος, πώς το αντιμετωπίζεις; Το άγχος είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που χαρακτηρίζει την καθημερινότητά μας και είναι πιο έντονο σήμερα από ό,τι στο παρελθόν. Άνθρωποι όλων των ηλικιών πλήττονται από το καθημερινό άγχος που πηγάζει από διάφορες αιτίες. Ανάλογα με την ηλικία μας και τις ασχολίες μας αγχωνόμαστε για διαφορετικούς λόγους. Το άγχος εκδηλώνεται περισσότερο στον πληθυσμό των αστικών κέντρων από ό,τι στους ανθρώπους που ζουν στην ύπαιθρο. Αυτό πιθανόν οφείλεται στο γεγονός ότι στις σύγχρονες πόλεις ο ρυθμός της ζωής είναι πολύ έντονος και ο αγώνας για την επιβίωση πολύ σκληρός. Έτσι, οι άνθρωποι, παγιδευμένοι στις υπερβολικές φιλοδοξίες τους, τρέχουν ασταμάτητα και πασχίζουν να ασχοληθούν με όσο το δυνατόν περισσότερα. Το παράξενο, όμως, είναι ότι το άγχος δεν αφορά μόνο τους ενήλικες αλλά και τα παιδιά και τους εφήβους. Η σχολική ζωή, σίγουρα, δεν είναι εύκολη για κανέναν και γι’ αυτό το άγχος είναι κάτι συνηθισμένο στην καθημερινότητα των μαθητών. Εγώ στο σχολείο είμαι συχνά αγχωμένος. Καταρχάς, τα διαγωνίσματα, προγραμματισμένα ή μη, είναι πάντα πηγή ανησυχίας. Είτε γιατί δεν έχω διαβάσει αρκετά είτε επειδή έχω διαβάσει και φοβάμαι για το αποτέλεσμα, το σίγουρο είναι ότι το άγχος μου είναι φανερό. Μια άλλη συχνή αιτία άγχους είναι οι αυξημένες απαιτήσεις των μαθημάτων. Πολλές φορές νιώθω πολύ καταπιεστικό τον εντατικό ρυθμό της διδασκαλίας. Έπειτα, οι γονείς και οι καθηγητές μου περιμένουν οι επιδόσεις μου να είναι άριστες, αγνοώντας ότι αυτό δεν είναι πάντα εφικτό. Τέλος, η καλή γνώμη των συμμαθητών και των καθηγητών μου για το πρόσωπό μου είναι πηγή άγχους για εμένα, γιατί δεν θέλω να διαψεύσω τις προσδοκίες τους. Υπάρχει όμως και το άγχος που δεν έχει να κάνει με το σχολείο. Οι εξωσχολικές δραστηριότητες, που απορροφούν τον ελεύθερο χρόνο μου, αφαιρούν τη δυνατότητα για ψυχαγωγία που την χρειάζομαι ιδιαίτερα ως έφηβος. Οι πληροφορίες και οι τηλεοπτικές εικόνες προβάλλουν θέματα τα οποία συνήθως μου προκαλούν θλίψη και αγωνία. Έτσι, παραδείγματος χάρη, η καταστροφή του περιβάλλοντος, οι εγκληματικές πράξεις με προβληματίζουν και με επηρεάζουν. Συχνά ρωτάω τον εαυτό μου και τους φίλους μου αν είναι δυνατόν να μένω αδιάφορος για τα θέματα αυτά. Το άγχος είναι πολύ δυσάρεστο συναίσθημα και εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους. Μου δημιουργεί αγωνία και ανησυχία για το μέλλον. Με κυριεύει η ανασφάλεια και ο φόβος για την αποτυχία και δεν χαίρομαι για όσα θετικά μου συμβαίνουν, με αποτέλεσμα να επιβαρύνουν την ψυχική και σωματική υγεία μου. Υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης; Μα φυσικά και υπάρχει. Ο καθένας μπορεί να ξεπεράσει το άγχος με τον δικό του τρόπο. Το σημαντικότερο για εμένα είναι να έχει ο άνθρωπος αυτοκυριαρχία. Να μπορεί να σκέφτεται καθαρά και ψύχραιμα στις δύσκολες καταστάσεις, να μην πανικοβάλλεται, να έχει αυτοσυγκράτηση. Πρέπει να δίνει έμφαση στην ποιότητα της ζωής. Να απολαμβάνει τη ζωή και να αποφεύγει τις υπερβολές. Συχνά η διάθεση για συνεργασία, η επικοινωνία και ο διάλογος βοηθάνε πολύ. Ο καλύτερος τρόπος για να μην κυριευτεί κάποιος από το άγχος είναι να γνωρίζει τον εαυτό του, να έχει φίλους και να ενεργεί ορθολογικά. Η σχολική ζωή και η εφηβική καθημερινότητα επιφυλάσσουν πολλές εκπλήξεις και δυσκολίες που αγχώνουν τους μαθητές. Για να αποφύγουν το άγχος, είναι καλό να έχουν πρόγραμμα και να θέτουν τέτοιους στόχους ώστε αυτό να γίνεται δημιουργικό και συγχρόνως παραγωγικό. Πασχάλης Σάρρας β4

Προβληματιστήκαμε με...

Η αξία του νομίσματος στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής Όλοι γνωρίζουμε την ιστορία του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο. Είναι σίγουρο πως όλοι ξέρουμε τα γεγονότα που προηγήθηκαν του πολέμου, όπως η άνοδος του Χίτλερ και των Ναζί στη Γερμανία, το ολοκαύτωμα και στη συνέχεια ο πόλεμος, η αιματοχυσία, η κατοχή που έφεραν στον τόπο μας την αρρώστια, την πείνα, τον πόνο και τη δυστυχία. Αντικειμενικά όμως γνωρίζετε τι έγινε κατά τη διάρκεια της Κατοχής αναφορικά με την αξία του τότε νομίσματος, της δραχμής; Στην Ελλάδα τον β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά και μετά από αυτόν, όπως συνέβη και σε πολλές άλλες χώρες, το νόμισμα έχασε την αξία του και η εγγλέζικη λίρα (η αξία της οποίας ήταν το σημείο αναφοράς της εποχής) έφτασε στο σημείο να ανταλλάσσεται με ... 72 εκατομμύρια δραχμές. Συνεπώς αυξήθηκαν και οι μισθοί, αλλά συγχρόνως αυξήθηκε και η αξία της λίρας, με αποτέλεσμα η αγοραστική δύναμη των μισθών ουσιαστικά να μην μεταβληθεί και απλώς προσαρμόστηκε στα νούμερα της εποχής. Για να σας δώσω να καταλάβετε: • Μια οκά κρέας κόστιζε 48.000.000 δραχμές • Μια οκά λάδι κόστιζε 84.000.000 δραχμές • Ένα αβγό κόστιζε 2.500.000 δραχμές • Ένα τσιγάρο 1.000.000 δραχμές Ένα κούρεμα 2.000.000 δραχμές, ενώ ο μισθός ενός καθηγητή αυξήθηκε στις 350.000.000 δραχμές, ποσό που ενώ φαίνεται αστρονομικό, στην πραγματικότητα ήταν ελάχιστο, εάν αναλογιστούμε ότι ημερησίως χρειαζόταν μια οικογένεια 40.000.000 δραχμές περίπου για να ζήσει. Επομένως, μπορούμε να καταλάβουμε ότι η επιβίωση εκείνη την εποχή ήταν δύσκολη και οι άνθρωποι της πόλης έπρεπε να αγωνίζονται καθημερινά ώστε να καταφέρουν να επιβιώσουν. Ισμήνη Τσακίρη γ3

Με αφορμή ένα μάθημα, μια επέτειο Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου στο μάθημα της ιστορίας ασχοληθήκαμε με το λιμό που σημειώθηκε κατά την περίοδο της κατοχής στην Αθήνα. Καταλήξαμε στο παρακάτω κείμενο χρησιμοποιώντας πληροφορίες από το άρθρο του Ε. Χεκιμόγλου «Η πολιτική οικονομία του λιμού». Τον Απρίλιο του 1941 οι γερμανικές δυνάμεις εισβάλλουν στην Ελλάδα και την κατακτούν. Η ελληνική παραγωγή αγαθών έχει ήδη μειωθεί δραματικά, σχεδόν κατά 50% πριν από την εισβολή των κατακτητών, και μειώθηκε ακόμα περισσότερο κατά τη διάρκεια της Κατοχής, όταν οι κατοχικές δυνάμεις απορρόφησαν το 40% της ελάχιστης αυτής παραγωγής. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα μεγάλα αστικά κέντρα να έχουν ένα τεράστιο αριθμό υποσιτισμένων ανθρώπων. Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου το ¼ του πληθυσμού ήταν άποροι που βασίζονταν στα δημόσια συσσίτια. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ο αριθμός των απόρων αυξήθηκε ραγδαία. Αν και έγιναν προσπάθειες συλλογής τροφίμων από το στρατό, οι απόπειρες απέτυχαν, όπως και η επιχείρηση μεταφοράς σιτηρών στη χώρα εξαιτίας της

Προβληματιστήκαμε με...

απαγόρευσης του βρετανικού στρατού. Οι κατακτητές δεν ενδιαφέρονταν για την κατάσταση της οικονομίας της χώρας. Το αποτέλεσμα αυτής της αδιαφορίας και της ελλιπούς οργάνωσης ήταν η ραγδαία εξέλιξη του υποσιτισμού ο οποίος αρχικά επηρέασε τους απόρους, στη συνέχεια τις φτωχότερες μικροαστικές οικογένειες των πόλεων. Ευτυχώς για όλους τους ανθρώπους η κατάσταση άρχισε να βελτιώνεται σε αρκετές περιοχές το φθινόπωρο του 1942 και την άνοιξη του 1943 ύστερα από παρέμβαση του Ερυθρού Σταυρού. Ισμήνη Τσακίρη γ3 Πάρης Κεχράκος γ3 Νικόλας Σαπουντζής γ3

Οι Πόλεμοι στη Συρία Η Συρία είναι χώρα που πολιτικά δεν διαφέρει από τα άλλα αυταρχικά ή απολυταρχικά ή θεοκρατικά κράτη της Μέσης Ανατολής, όπως το Ιράν, η Υεμένη και η Σαουδική Αραβία. Για ιστορικούς λόγους ανταγωνισμού των Μεγάλων Δυνάμεων που ανάγεται στο τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τον α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα καθεστώτα που διαμορφώθηκαν στις χώρες αυτές δεν εκδημοκρατίστηκαν παρά ελάχιστες φορές και για μικρό χρονικό διάστημα. Με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και μετά από την πτώση του Σαντάμ Χουσέιν στο Ιράκ, όχι μόνο η Συρία, αλλά και ο αραβικός κόσμος της Βόρειας Αφρικής από την Αίγυπτο μέχρι την Αλγερία έζησαν τον ενθουσιασμό, αλλά και την αιματηρή κατάληξη της λεγόμενης “αραβικής άνοιξης”. Το 2011, το ξέσπασμα της λεγόμενης “αραβικής άνοιξης” ‘σήμανε τον κώδωνα του κινδύνου για πολλούς δικτάτορες στον αραβικό κόσμο που είχαν δει τον δικτάτορα του Ιράκ, Σαντάμ Χουσέιν, να εκπίπτει του αξιώματός του και συνάμα να δολοφονείται από τους επαναστάτες. Όταν και ο ηγέτης της Λιβύης, συνταγματάρχης Μωαμάρ Καντάφι, βρήκε το ίδιο φρικτό τέλος με εκείνο του Χουσέιν, ο Μπασάρ Αλάσαντ, αρχηγός του κόμματος Μπαθ στη γειτονική Συρία που κυβερνούσε επί δεκαετίες τη χώρα, κατάλαβε ότι θα είχε το ίδιο τέλος αν η αραβική άνοιξη που είχε τη στήριξη της Δύσης επικρατούσε και στη χώρα. Η εξέγερση τελικά στην πρωτεύουσα της Συρίας, τη Δαμασκό, πνίγηκε στο αίμα και για 5 χρόνια μέχρι σήμερα στη χώρα πραγματοποιείται ένας άγριος εμφύλιος πόλεμος που έχει κοστίσει τη ζωή σε τουλάχιστον 250.000 Σύριους και έχει καταστροφικά αποτελέσματα αφού το καθεστώς δεν πολεμά μόνο τους αντιφρονούντες, αλλά και τους λεγόμενους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους που εκμεταλλεύτηκαν το κενό εξουσίας στη Βόρεια Συρία και κατέλαβαν πόλεις εξοντώνοντας μειονότητες όσο ο Αλάσαντ ήταν απόλυτος κυρίαρχος της χώρας. Ο πόλεμος κατά των αντιφρονούντων απομόνωσε τη Συρία από περιφερειακούς συμμάχους όπως η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και το Ιράν, ισοπέδωσε ολόκληρη την επαρχία γύρω από το Χαλέπι, ενώ έφερε ξανά στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή τους Ρώσους οι οποίοι στήριζαν τον Αλάσαντ και το καθεστώς του, την ώρα που οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Βρετανία συμμαχούσαν για την πτώση του, αναγνωρίζοντας ως πολιτικούς συνομιλητές τις διάφορες πολιτικές δυνάμεις της αντάρτικης αντιπολίτευσης. Η πολιτική ρευστότητα, το ξεκαθάρισμα λογαριασμών των οπαδών του Αλάσαντ με τους εχθρούς του καθεστώτος του οδήγησαν στην ερήμωση της χώρας και την έξοδο δεκάδων χιλιάδων Σύριων προς την προσφυγιά. Έτσι, σχεδόν έναν αιώνα μετά το τέλος του α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Συρία αποδεικνύει ότι όσον αφορά τον συσχετισμό δυνάμεων στη Μέση Ανατολή και παρά το τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές, τίποτα δεν έχει αλλάξει στον πόλεμο συμφερόντων ανάμεσα στις Μεγάλες Δυνάμεις, τις περιοχές με ενεργειακό πλούτο και τα καθεστώτα που στηρίζονται στο πολιτικό Ισλάμ. Μπορεί να μην υπάρχει πια η Οθωμανική Αυτοκρατορία, ωστόσο τα πάλαι ποτέ εδάφη της εξακολουθούν να αποτελούν εστίες σύρραξης και αιματοχυσίας. Δημήτρης Σφυρής γ1

Ζωγραφιά, Ναταλία Ζήρα-Χριστοδουλοπούλου γ5

Συνθέσαμε...

Οι μαθητές του α2 στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών συνέθεσαν κάποιες ιστορίες μυθοπλασίας με θέμα: Φανταστικές Πόλεις. Μερικές από αυτές τις φιλοξενούμε στις σελίδες μας.

Άβγα Ήταν μια φορά κι έναν καιρό μια πόλη ονειρεμένη, ξεχωριστή, αλλά και… γυαλιστερή, όπου το καθετί είχε το σχήμα ενός αβγού και όλα τα πράγματα ήταν φτιαγμένα από γυαλιστερά και φανταχτερά υλικά. Η Άβγα, που ήταν χτισμένη στο ψηλότερο βουνό του κόσμου, έτσι ώστε να είναι δύσκολο κανείς να την προσεγγίσει. Από μακριά τα κτίρια φαίνονταν πανύψηλα, όμως τελικά δεν ήταν έτσι από κοντά. Τα σπίτια εκεί ήταν κατασκευασμένα από τσόφλι αβγού και μικρές τρύπες πάνω σε αυτό δημιουργούσαν τα παράθυρα. Τα αυτοκίνητα και κάθε είδους οχήματα είναι φτιαγμένα από ιδιαίτερα διαμάντια, πανάκριβα, τα οποία δεν θα μπορούσαν να έχουν άλλο σχήμα εκτός από του αβγού… Σε αυτήν την ασυνήθιστη πόλη κατοικούσαν πολλές νεράιδες και ξωτικά μέσα σε ολόχρυσες σπηλιές. Σε μερικά κρυφά σημεία της πόλης υπήρχαν ορυχεία με αβγοθήκες, μέσα στις οποίες είναι τοποθετημένα ζαχαρωτά. Σύμφωνα με τα ξωτικά και τις νεράιδες, υπήρχε κάπου μία αβγοθήκη μοναδική με ζαχαρωτά και όποιος κατάφερνε και τη βρει θα γινόταν ο πιο πλούσιος και ο πιο ευτυχισμένος όλης της ανθρωπότητας! Όλοι και όλες βάλθηκαν να ψάχνουν για αυτήν την αβγοθήκη, μα κανείς δεν το έβρισκε. Αποφάσισαν τότε, ότι θα έπρεπε να βρουν και να ρωτήσουν τη μεγαλύτερη σε ηλικία νεράιδα, πιστεύοντας πως με τη σοφία της θα τους βοηθούσε να βρουν λύση στο πρόβλημά τους. Εκείνη, λοιπόν, τους εκμυστηρεύτηκε ότι η αβγοθήκη που ψάχνουν είναι κρυμμένη μέσα στο ίδιο τους το σπίτι και στους δικούς τους ανθρώπους. Όταν κατάλαβαν όλοι τι εννοούσε η γριά νεράιδα, αντιλήφθηκαν το βαθύτερο νόημα της ζωής και φυσικά ήταν όλοι πια ευτυχισμένοι. Και ζήσαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα… Βαγγέλης Λιβανός

Η Φερενίκη Θα προσπαθήσω να σας περιγράψω τη Φερενίκη, την πόλη του ουρανού, μια πόλη διαφορετική από τις άλλες. Αλλά δε νομίζω να τα καταφέρω… Όλες οι λέξεις είναι λίγες για να δείξουν το μεγαλείο της και την αρχοντιά της. Κρέμεται από τα σύννεφα με κόκκινες, σαν τη φωτιά, κορδέλες, απομεινάρια νικητήριων μαχών. Το έδαφος είναι φτιαγμένο από ξύλο και η ίδια η πόλη ταξιδεύει πάνω από τη γη μαζί με το σύννεφό της. Η Φερενίκη κατά τα άλλα είναι μια πόλη σαν όλες τις άλλες, όμως με μια σημαντική διαφορά. Σε αυτήν την πόλη δεν υπάρχουν πλούσιοι. Θα μου πείτε, είναι λυπητερή πόλη. Όμως, σε αυτήν την πόλη δεν υπάρχουν ούτε φτωχοί. Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, με ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Κανείς δεν έχει την ανάγκη να κλέψει, να σκοτώσει ή και να διαπράξει ποινικό αδίκημα. Όλοι οι κάτοικοι ζουν μια ήρεμη ζωή, χωρίς ανατροπές και αναταράξεις. Είναι μαθημένοι να ζουν κοντά στη φύση και να παρατηρούν οποιαδήποτε αλλαγή πάνω της. Και έχουν κάτι, κάτι που κάνει τη ζωή τους όμορφη και άσχημη, ευτυχισμένη και δυστυχισμένη, συναρπαστική και συνάμα αγχώδη. Ζουν την κάθε τους στιγμή σαν να είναι η τελευταία! Και όντως υπάρχουν πολλές πιθανότητες να είναι η τελευταία. Τι σας θύμισε αυτή η ιστορία; Εμένα ένα παραμύθι. Κι όλα τα παραμύθια κάποια στιγμή

Συνθέσαμε...

σβήνουν, χάνονται… Έτσι και η Φερενίκη, όταν θα σβήσει από το μυαλό κάθε παιδιού, όταν κανένας ηλικιωμένος δεν θα διηγείται πια με νοσταλγία την ιστορία αυτή. Τότε θα εξαφανιστεί, θα γίνει στάχτη και θα πέσει στη γη σαν βροχή, μια βροχή από μαύρα δάκρυα που θα θρηνούν τους νεκρούς της… Ιωάννα Τσοκτουρίδη

Μία Φανταστική Πόλη Κάπου στον κόσμο υπάρχει μια πόλη που ονομάζεται Καστοριστάν. Σε αυτή την πόλη βασιλεύουν οι κάστορες και οι άνθρωποι τους υπηρετούν. Το Καστοριστάν βρίσκεται ανάμεσα στην Κοτοπουλία και τη Φλοσιβία. Ο πληθυσμός του Καστοριστάν είναι 5.000 κάτοικοι. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται και κάστορες και άνθρωποι, οι οποίοι συνυπάρχουν σε αυτή την πόλη. Άμα επισκεφτείτε το Καστοριστάν, θα δείτε τη συναρπαστική ζωή που βιώνουν οι κάστορες. Η ζωή των καστόρων κυλάει χωρίς κούραση, καθώς οι άνθρωποι αναλαμβάνουν όλες τις υποχρεώσεις τους. Για παράδειγμα, δεν χρειάζεται να αγοράζουν τα ξύλα που τους αρέσει να τρώνε, αφού υπάρχουν άνθρωποι ξυλοκόποι και η δουλειά τους είναι να κόβουν ξύλα και να τα παραδίδουν στις βίλες τους. Επομένως, οι κάστορες έχουν όλο το χρόνο στη διάθεσή τους για να κάνουν διασκεδαστικές δραστηριότητες, όπως ποδήλατο, ελεύθερη πτώση και ορειβασία. Το Καστοριστάν είναι πάρα πολύ όμορφο, αφού έχει δύο μεγάλες λίμνες με γαλαζοπράσινα νερά όπου οι κάστορες κολυμπούν με τα μπρατσάκια τους για να μην βουλιάζουν. Επιπλέον, οι ουρανοξύστες που βρίσκονται στο κέντρο της πόλης είναι πολύ εντυπωσιακοί και έχουν σχήμα καστόρων, όπως καταλαβαίνετε, το Καστοριστάν είναι μια μοναδική πόλη που όλοι θα θέλαμε να δούμε από κοντά! Νικόλας Δικαιούλιας

Πόλη 0τικ-0τακ Η πόλη 0τικ 0τακ εγκαινιάστηκε όταν το 1778 ο κύριος Α. Βόργκερ πήρε το πρώτο του ρολόι. Αυτό το πελώριο μαγευτικό του ρολόι… Εκεί ήμασταν κι εμείς, πίσω από τους ρωμαϊκούς αριθμούς. Εκεί ήταν χτισμένη η πόλη μας. Ήταν υπέροχη! Ο χρόνος δεν μετρούσε εκεί. Κανείς δεν βιαζόταν, τίποτα δεν άλλαζε… Οι κάτοικοι της πόλης ήταν όλη μέρα έξω, έπαιζαν σαν μικρά παιδιά. Αλλά και τα παιδιά… εκεί να δεις τι γινόταν! Όλα μαζί τραγουδούσαν χαρωπά και ρυθμικά στιχάκια ακούγονταν στους δρόμους, πάντα σε συνδυασμό με το τικ τακ του ρολογιού. Όμως όλα άλλαξαν μία ημέρα… Τα τραγουδάκια κόπηκαν. Τα σχοινάκια και τα χούλαχουπ σταμάτησαν με μιας. Ήταν τότε που αντήχησε ο τελευταίος χτύπος του ρολογιού. Όλα ξαφνικά έγιναν μαύρα… Έτσι είναι εδώ και 312 χρόνια τώρα. Κι εγώ, ο κούκος, είμαι εγκλωβισμένος εδώ, καταδικασμένος για μια αιωνιότητα, σε μια πόλη ανάμνηση… Ζωή Κουντούρη

Συνθέσαμε...

Αντίστοιχα, με αφορμή άλλα μαθήματα, ακολουθούν οι παρακάτω συνθέσεις των συμμαθιητών μας

Με αφετηρία την Κηφισιά... Είχα δύο χρόνια μπροστά μου. Το ταξίδι θα άρχιζε από την Κηφισιά. Από εκεί θα αγόραζα ένα σνακ για το δρόμο, γιατί είχα μπροστά μου χιλιόμετρα. Από την Κηφισιά μέχρι το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος με τα πόδια, ο δρόμος είναι όντως μακρύς. Θα έκανα και μια παράκαμψη για να αγοράσω και ένα… σουβενίρ δίσκο της Φαιστού. Στο αεροδρόμιο θα έπαιρνα ένα αεροπλάνο που να πηγαίνει Αμερική με στόχο το Λας Βέγκας. Όσο πιο κοντά στην έρημο της Nevada, η οποία είναι και ο τελικός μου προορισμός και στον οποίο σκόπευα να φτάσω με ένα ενοικιασμένο 4x4. Το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να κάνω εκεί, ήταν να αγοράσω ένα καπέλο, ένα τζιν, ένα πουκάμισο, μπότες και ένα ψεύτικο μουστάκι. Βέβαια, το πιο σημαντικό πράγμα που χρειάζεται για να εκπληρώσω το πεπρωμένο μου σε δύο χρόνια είναι και ένας βοηθός. Τον βρήκα, λοιπόν, όταν έφτασα τελικά εκεί, σε ένα μαγαζί ρούχων στο Las Vegas, όταν το μάτι μου έπεσε στον καρπό μιας πελάτισσας. Είχε τατουάζ με τον δίσκο της Φαιστού. Την πλησίασα και δεν ήθελε και πολύ πειθώ για να δεχτεί να γίνει βοηθός μου, μόλις της είπα στα αγγλικά: «Let’s go and seek aliens out there!». Από πού θα κάναμε την αναζήτησή μας; Μα, από τα ραδιοτηλεσκόπια. Δεν αργήσαμε να φτάσουμε και της υποσχέθηκα με νόημα: «I will charm my way in».Το σχέδιο τελικά δούλεψε, γιατί ο υπεύθυνος φύλακας που περιπολούσε τις εγκαταστάσεις δεν ήταν πολύ αυστηρός. Διώξαμε όσους δούλευαν εκεί και είπαμε να πάμε να στείλουμε κάτι που να αξίζει στους εξωγήινους, μιας και αυτοί έστελναν συνέχεια σαχλαμάρες! Ήταν βέβαιο ότι ο δίσκος της Φαιστού ήταν αυτό που έψαχναν οι εξωγήινοι, χρόνια ατελείωτα… Τον στείλαμε αρχικά σε ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε συμπιεσμένη ψηφιακή μορφή JPEG. Μέχρι να πάρουν οι εξωγήινοι το μήνυμα, είχαμε επιτέλους και λίγο χρόνο για διακοπές. Πραγματικά είναι πολύ διαφορετική η ζωή στην Αμερική. Οι ώρες, οι μέρες και τελικά τα δύο χρόνια πέρασαν γρήγορα, χωρίς να δώσουν σημάδια ζωής οι εξωγήινοι. Πλήρης απογοήτευση… Τότε ήταν που αρχίσαμε να είμαστε λιγάκι πιο ευέλικτοι και αποφασίσαμε να στείλουμε τη φωτογραφία του δίσκου της Φαιστού ψηφιακά, σε bitmap. Τώρα που σας μιλώ εκπέμπονται περίεργα απαντητικά μηνύματα από τα ραδιοτηλεσκόπια. Άξιζε τον κόπο που έφυγα από την Κηφισιά. Δημήτρης Μελάς γ1

Αναρωτήθηκα Όταν στριμωγμένος βγήκα από τη βάρκα, εσύ καθόσουν στην άπλα, κοίταζες τα ρούχα μου, το δέρμα, τα μαλλιά μου, και είδες πως διέφεραν από τα δικά σου, καρδιά μου. Εμένα ήταν σκισμένα, βρεγμένα και ταλαιπωρημένα, εσένα λαμπερά, καθαρά και ολοκαίνουρια. Σηκώθηκες επάνω και περπάτησες στην άμμο πλησιάζοντας εμένα και σε κοίταγα απορημένα. Πώς θα ήταν αν η χώρα σου έφτανε στο τέρμα και όλοι χύνονταν στο αίμα; Κάλλη Βεκρέλλη β2

Συνθέσαμε... Η Αναγνώριση

Συνθέσαμε...

Η εργασία αυτή πραγματοποιήθηκε από την ΈΛενα Βουκελάτου και τον Δημήτρη Σφυρή γ1, για το μάθημα των Αρχαίων από Μετάφραση (Ελένη του Ευριπίδη)

Φωτογραφία, Δανάη Παρλαμά

Σας προτείνουμε...

Σας Προτείνουμε... Ταινία High Strung

ηθοποιοί ενσάρκωσαν το ρόλο τους με εξαιρετικό τρόπο. Μια ταινία με πολύ ρυθμό που πιστεύω ότι αξίζει να την δείτε! Σμαράγδα Πρέντου γ4

Ταινία Batman vs. Superman

Ο κινηματογράφος, γνωστός και ως η 7η τέχνη, είναι μια από τις πιο συνηθισμένες δραστηριότητες με τις οποίες παιδιά στην εφηβεία, όπως και εμείς, επιλέγουν να ασχοληθούν. Ο καθένας έχει διαφορετικές προτιμήσεις ως προς το είδος της ταινίας που τον ελκύουν αλλά όλοι έχουμε κάτι κοινό: όλοι έχουμε δει, κάποια στιγμή στην ζωή μας, μια ταινία η οποία μας «στιγμάτισε» και μας έβαλε σε έντονες σκέψεις. Για εμένα, μία από τις ταινίες που μου κέντρισε το ενδιαφέρον σε τέτοιο βαθμό είναι η ταινία High strung (Ζήσε τον ρυθμό). Η ταινία High strung διαδραματίζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και συγκεκριμένα στην πόλη της Νέας Υόρκης. Δύο ταλαντούχοι άνθρωποι, ο καθένας σε διαφορετικό τομέα, πρέπει μαζί να βρουν την αρμονία για να πετύχουν τα όνειρά τους. Η Ruby Adams (Keenan Kampa) είναι μια χορεύτρια στο πανεπιστήμιο Manhattan Conservation of the Arts που δεν μπορεί να χορέψει έξω από τα περιθώρια που της ορίζει το μπαλέτο. Ο Jonnie Blackwell (Nicholas Galitzine) είναι ένας βρετανός μουσικός που παίζει μουσική στα τούνελ του μετρό, αφού δεν έχει λεφτά και βίζα ώστε να μείνει νόμιμα στην Αμερική. Οι δύο πρωταγωνιστές γνωρίζονται μέσα από ένα ασυνήθιστο περιστατικό στο μετρό και η χημεία ανάμεσα τους δεν αργεί να εμφανιστεί. Έτσι, με τη βοήθεια ενός hip hop group, φίλων του Jonnie, παίρνουν μέρος σε έναν διαγωνισμό που θα αλλάξει τις ζωές τους και θα τους βοηθήσει να φτάσουν τους στόχους τους. Η μουσική, η χορογραφία και η ζωντάνια της ταινίας είναι μοναδική. Οι

Στις 24 Μαρτίου βγήκε στις αίθουσες των κινηματογράφων η ταινία Batman vs Superman Dawn of Justice. Η ιδέα πίσω από την ταινία είναι η συνύπαρξη των δύο ηρώων σε έναν κοινό κόσμο με την Metropolis και το Gotham να είναι δύο γειτονικές πόλεις. Σε αυτό τον κόσμο, λοιπόν, επικρατεί αναστάτωση, αφού οι άνθρωποι είναι διχασμένοι για το κατά πόσο ο Superman (τον υποδύεται ο Henry Cavill) είναι ένας καλός ήρωας που βοηθάει τους ανθρώπους ή ένας ήρωας που δρα αυτοβούλως και μπορεί ανά πάσα στιγμή να καταστρέψει την ανθρωπότητα. Στο δεύτερο στρατόπεδο ανήκει ο Batman (τον υποδύεται ο Ben Affleck) ο οποίος προσπαθεί να βρει τρόπους ώστε να βλάψει τον άνθρωπο από ατσάλι με βασικό όπλο στα χέρια του τον Κρυπτονίτη, ένα μέταλλο που εξασθενεί τις δυνάμεις του ήρωα. Πέρα όμως από τους δύο πρωταγωνιστές εμφανίζεται ο πλούσιος Λεξ Λούθορ (τον υποδύεται ο Jesse Eisenberg) ο οποίος δημιουργεί τον Doomsday, ένα τέρας με υπεράνθρωπες δυνάμεις, προκειμένου να γίνει κυρίαρχος του κόσμου. Αυτό έχει ως

Σας προτείνουμε...

αποτέλεσμα οι ήρωες να παραμερίσουν τις διαφορές τους για να σώσουν την Metropolis. Χωρίς να έχω τεράστια εμπειρία σε ταινίες αυτού του είδους, βρήκα την ταινία αρκετά καλή με ωραίες σκηνές και αρκετή ένταση. Στα θετικά μπορούμε να προσθέσουμε το χαρακτήρα του Λεξ Λούθορ, ο οποίος είναι ένας διπρόσωπος αντίπαλος για τους δύο ήρωες. Ωστόσο, διαπίστωσα ότι δεν υπήρχαν αρκετές σκηνές μάχης μεταξύ των ηρώων, κάτι που μας είχε υποσχεθεί ο τίτλος. Μπορούμε να πούμε πως ήταν μία καλή ταινία, η οποία θα μας αποζημιώσει πλήρως όταν θα κυκλοφορήσει και η συνέχειά της.

απροόπτης κακοκαιρίας. Ενώ όλα έδειχναν ότι πλησίαζε το τέλος του, κατάφερε, παρά τις αντιξοότητες, να επιβιώσει μόνος του σε έναν ξένο πλανήτη. Αφού μετά από μήνες πέτυχε να επικοινωνήσει με τη βάση της NASA, όλα άλλαξαν…. Όμως δεν θα σας αποκαλύψω τη συνέχεια, καθώς αξίζει να απολαύσετε από κοντά μια ταινία με ανατροπές, με διδάγματα και πολύ πλούσια δράση. 3, 2, 1 ACTION!

Σωτήρης Κοσκινάς γ2

Στις 8 Μαΐου η EFA (European Film Academy) διοργάνωσε το Young Audience Award 2016. Σε αυτήν την εκδήλωση συμμετείχαν 25 χώρες από όλη την Ευρώπη. Η Ελλάδα συμμετείχε φέτος για δεύτερη φορά, υπό την αιγίδα της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Στο YAA κριτές είναι τα παιδιά και για αυτό οι ταινίες που προβάλλονται είναι εφηβικές. Κάθε χρόνο προβάλλονται τρεις ευρωπαϊκές ταινίες και έπειτα το κοινό ψηφίζει για την καλύτερη, αφού όμως έχει αναλύσει και συζητήσει το περιεχόμενο της κάθε μίας. Το YAA δίνει την ευκαιρία στους νέους να γευτούν, να γνωρίσουν και να εξοικειωθούν με τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Ακόμα, το YAA βοηθά το εφηβικό κοινό να καλλιεργήσει την κριτική του σκέψη και καλεί τα παιδιά να μην είναι παθητικοί δέκτες, αλλά να γίνουν θεατές με άποψη και γνώμη για αυτό που βλέπουν.

Ταινία The Martian

Η μέρα που περιμέναμε από τα Χριστουγέννα είχε φτάσει! Ήταν η ώρα να απολαύσουμε το δώρο της μαθητικής κοινότητας για την πρωτιά μας στις πωλήσεις των ημερολογιών. Επιλέξαμε λοιπόν ομόφωνα όλα τα παιδιά του α4 να δούμε την ταινία The Martian ή αλλιώς Η Διάσωση. Η ταινία ήταν μια απολαυστική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας. Το έργο διαδραματιζόταν στο διάστημα. Μία ομάδα αστροναυτών της NASA είχε ταξιδέψει στον Άρη με σκοπό να συλλέξει μερικά δείγματα από το έδαφος. Ξαφνικά, όμως, λόγω κακών καιρικών συνθηκών, το πλήρωμα αναγκάστηκε να αποχωρήσει από εκεί και να ακυρώσει την αποστολή, αφήνοντας όμως πίσω έναν αστροναύτη, θύμα της

Μαργαρίτα Τσακίρη γ3

Ταινία Rauf (1η θέση στα YAA)

Φέτος, ανάμεσα στις τρεις ταινίες που παρακολουθήσαμε ήταν και μία τουρκικής

Σας Προτείνουμε... παραγωγής η οποία ονομαζόταν Rauf. Αυτή η ταινία αφηγείται την ιστορία του δεκάχρονου αγοριού Rauf. Ο Rauf ζει σε ένα φτωχικό χωριό στο Κουρδιστάν. Οι κάτοικοι ζούν υπό τη σκιά του ανταρτοπόλεμου στα χιονισμένα βουνά. Ο Rauf σταματάει το σχολείο και πηγαίνει να μάθει την τέχνη του ξυλουργού από έναν θείο του. Σε ένα τέτοιο σκηνικό ο Rauf ερωτεύεται την εικοσάχρονη κόρη του θείου του η οποία του ζητάει ένα ροζ μαντίλι. Κάπως έτσι ξεκινάει ένα ταξίδι προς την αναζήτηση του ροζ. Το ροζ για αυτόν είναι το χρώμα της αγάπης και της ελπίδας που όμως ακόμα δεν έχει αντικρίσει. Το ροζ συμβολίζει στα όνειρά του τον έρωτα και την ειρήνη που ποτέ δεν γνώρισε. Ο Rauf θα ψάξει για το ‘‘ροζ’’ παντού. Είναι αποφασισμένος να κάνει την αγαπημένη του να χαμογελάσει. Καθ’ όλη την αναζήτησή του ο Rauf διανύει ένα ταξίδι ενηλικίωσης, καθώς εισάγεται βίαια στον κόσμο τον μεγάλων, πάντα έχοντας ως σκοπό να βρει το ‘‘ροζ’’ που για τον καθένα είναι κάτι διαφορετικό. Είναι μια συγκινητική ταινία που μας ταξιδεύει στον γκρι κόσμο του Rauf. Κατά τη διάρκεια της ταινίας επικρατεί μία μουντή ατμόσφαιρα που παραπέμπει σε ένα πολύ θλιβερό τοπίο. Μπαίνουμε κυριολεκτικά στην καθημερινότητα των ανθρώπων βλέποντας εικόνες από τη ρουτίνα τους. Τα εντυπωσιακά πλάνα και οι καλλιτεχνικές λήψεις του σκηνοθέτη σε συνδυασμό με τη συμβολική υπόθεση του έργου δημιουργούν ένα αξιοθαύμαστο αποτέλεσμα. Πασχάλης Σάρρας β4

Ταινία Girls Lost (2η θέση στα YAA) Τρία κορίτσια στην εφηβεία. Γνωρίζονται από μικρά, μένουν σε διπλανά σπίτια και περνούν άπειρο χρόνο μαζί. Αυτή η πολύχρονη σχέση τούς έχει δέσει πολύ. Έχουν αποκτήσει μια δεύτερη οικογένεια. Όμως, αυτή η στενή σχέση έχει οδηγήσει σε σχόλια και κριτικές από τους συμμαθητές στο σχολείο οι οποίοι θεωρούν ότι είναι κάτι παραπάνω από φίλες. Τους φέρονται απάνθρωπα. Στο σχολείο βιώνουν απαίσιες στιγμές. Προσεύχονται σε μια αλλαγή που θα σταματήσει αυτήν την κατάσταση. Τα

κορίτσια, στην παράλληλη απασχόλησή τους σε ένα θερμοκήπιο που ανήκει στη μία της παρέας, ανακαλύπτουν έναν σπόρο άγνωστης προέλευσης που τους προξενεί απορία, αλλά αποφασίζουν να τον φυτέψουν. Άλλωστε, ένας σπόρος είναι! Το βράδυ πέφτουν και οι τρεις στα κρεβάτια τους για ύπνο, αλλά κάτι αλλόκοτο τις ξυπνάει την ίδια χρονική στιγμή. Κάτι συμβαίνει στο θερμοκήπιο. Σηκώνονται και συναντιούνται έξω. Διστακτικά ανοίγουν την πόρτα και αρχίζουν να ψάχνουν τι ήταν αυτό που τους ξύπνησε. Το μάτι τους πέφτει στη γλάστρα όπου είχαν φυτέψει τον μυστηριώδη σπόρο. Ένα μαύρο λουλούδι αγνώστου είδους έχει φυτρώσει μέσα σε μια νύχτα! Το εκλαμβάνουν ως μαγικό, ως θαύμα και ελπίζουν να τους αλλάξει τη ζωή. Το επόμενο απόγευμα και αφού η ύπαρξη του λουλουδιού δεν επέφερε αλλαγή στη σχολική τους καθημερινότητα, όπως κάθονταν στο θερμοκήπιο, είδαν ότι το λουλούδι είχε νέκταρ. Γιατί να μην το έπιναν; Μια δοκιμή δεν θα τους έβλαπτε, ακόμα κι αν ήταν δηλητηριώδες… Μια δοκιμή είναι αρκετή να τους αλλάξει; Είναι, και με το παραπάνω. Δεν πιστεύουν στα μάτια τους! Πού πήγαν τα τρία φοβισμένα κορίτσια; Δεν βρίσκονταν εκεί. Πού πήγαν; Εξαφανίστηκαν; Μεταμορφώθηκαν; Τι απέγιναν, τέλος πάντων; Κάποιοι άλλοι πήραν τη θέση τους! Θα επανέλθουν; Δείτε την ταινία και θα καταλάβετε… Μια ταινία με εκπληκτικές σκηνές που διατηρεί το ενδιαφέρον και την αγωνία του θεατή καθ’όλη τη διάρκειά της.

Σας προτείνουμε...

Αποτυπώνει όλα τα σύγχρονα προβλήματα των εφήβων, με κυριότερο την αναζήτηση της προσωπικότητας. Δεν είναι για όλους εύκολο…

Με την είσοδό της στο συγκρότημα βρίσκει αυτό που πραγματικά της αρέσει και με τον νέο καθηγητή βρίσκει ένα λόγο να συνεχίσει το σχολείο. Πιστεύω ότι αυτή η ταινία, εκτός του ότι είναι αισιόδοξη, χαρούμενη και Δημήτρης Σφυρής γ1 ενδιαφέρουσα για κάθε ηλικία, περνάει πολλά μηνύματα στους θεατές και αυτός είναι ένας Ταινία Miss Impossible (1η θέση στα YAA) λόγος που μου άρεσε τόσο. Κατερίνα Καλογήρου β3

Στο φετινό φεστιβάλ Βερολίνου διακρίθηκε η ταινία Miss Impossible, μια ταινία του γαλλικού κινηματογράφου. Θέμα της τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι έφηβοι στις μέρες μας. Η ταινία αφηγείται τη ζωή ενός έφηβου κοριτσιού που αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα, κυρίως με τους γονείς της με τους οποίους δεν έχει καλή σχέση. Επίσης, έχει μία αδερφή η οποία, αντίθετα με εκείνη, είναι πολύ καλή μαθήτρια. Καθώς οι γονείς της πιεστικά περιμένουν περισσότερα από αυτήν, όλα αλλάζουν από τη μία με την είσοδό της σε ένα μουσικό συγκρότημα και, από την άλλη, με την ενθάρρυνση που εισπράττει από τον καινούριο καθηγητή της.

Σας Προτείνουμε...

Βιβλίο Μικρόκοσμος, του Γιώργου Κ. Παναγιωτάκη «Η Σβέλτα συνήλθε όταν αντιλήφθηκε ότι κάποιος της ούρλιαζε από μικρή απόσταση. Αλίμονο, ήταν ο επιλοχίας Μπρουμίλντο! Όμως, τι παράξενο! Ενώ κανονικά θα έπρεπε να είχε φοβηθεί και να είχε γίνει μπουχός, εκείνη στεκόταν ακίνητη με βλέμμα απλανές. Αυτό το σπρώξιμο, αυτό το άγγιγμα… Με το που το ένιωσε πάνω της, σαν κάτι να διέτρεξε το κορμί της. Ένα μυρμήγκιασμα, μια ανατριχίλα. Το μέσα της σφίχτηκε, κουλουριάστηκε, και μια πνοή φούσκωσε τον θώρακά της. Μια πνοή που λες και έβγαινε από ανθισμένο κήπο και την έκανε να νιώθει ανάλαφρη σαν χνούδι». Η Σβέλτα, η κεντρική ηρωίδα του μυθιστορήματος, ζει στην κοινωνία των μυρμηγκιών, μια υπόγεια, θλιβερή, ανελεύθερη κοινωνία, μια κοινωνία όπου ο πόλεμος είναι «ρουτίνα». Η Σβέλτα είναι το κορίτσι-μυρμήγκι, το κορίτσι που έχασε κάποτε το ένα από τα έξι πόδια του προσπαθώντας να φροντίσει έναν εξαντλημένο στρατιώτη. Η αναπηρία της και η θέση της στην κοινωνία ως μιας απλής, συνηθισμένης εργάτριας, σαν τις χιλιάδες που κατακλύζουν κάθε μέρα τις στοές, την αναγκάζουν να υπομένει το χλευασμό (υποτιμητικά παρατσούκλια, όπως Πέντε Έκτα ή Μείον Ένα), την αδιαφορία και τη σκληρότητα των συμπατριωτών της. Η μόνη της παρηγοριά, οι αφηγήσεις του αιχμάλωτου γερο-Μόμο και η απαγορευμένη φιλία τους. Όταν ο καινούργιος πόλεμος θα ξεσπάσει, η Σβέλτα με τις ευαίσθητες κεραίες της θα λάβει ένα ερωτικό μήνυμα από έναν άγνωστο αποστολέα. Αυτό το μήνυμα, που μεταφέρεται με διαδοχικά αγγίγματα από το ένα έντομο στο άλλο, θα πυροδοτήσει την προσωπική της εξέγερση και θα την κάνει «ικανή για τις πιο γενναίες και παράτολμες πράξεις», ικανή να «σταθεί απέναντι στον απρόσωπο μηχανισμό, στην ηλιθιότητα». Η Σβέλτα στον τρομαχτικό μικρόκοσμο που την περιβάλλει θα αντιτάξει την ελπίδα και την ανάγκη της για ένα καλύτερο μέλλον, ακόμα και παρά τους δισταγμούς και τους φόβους της: « Ο δρόμος που πήρα είναι χωρίς γυρισμό. Αυτή η φράση στριφογύριζε διαρκώς στο μυαλό της». Αλλά και όταν πια θα αποδράσει στον έξω κόσμο οι δισταγμοί

και ο φόβος δεν θα τη εγκαταλείψουν: «Και τώρα; Τι θα έκανε τώρα; Σε τίνος εντολές θα υπάκουε;» Η Σβέλτα θα ωριμάσει μέσα από την περιπλάνησή της στον κόσμο. Κατορθώνει και βρίσκει επιτέλους τον αγαπημένο της, τον Ασμάρ, με τον οποίο φεύγουν μακριά από τον τόπο τους πετώντας προς το δρόμο της ελευθερίας. Εντέλει, η πορεία της Σβέλτα προς την ελευθερία θα είναι ταυτόχρονα και η πορεία της προς την ενηλικίωση: «Η Σβέλτα δεν ήταν πια ένα φοβισμένο κοριτσάκι. Ήξερε τι ήθελε και άρχισε να το ζητά, να το απαιτεί από την πρώτη στιγμή». Ένα αλληγορικό μυθιστόρημα του Γιώργου Κ. Παναγιωτάκη που παραλληλίζει την κοινωνία των μυρμηγκιών με τη σύγχρονη κοινωνία. Ο Μικρόκοσμος έχει αποσπάσει το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Βιβλίου, το Βραβείο Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και το Βραβείο Περιοδικού «Διαβάζω» και συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο White Ravens 2012 όπου η Διεθνής Νεανική Βιβλιοθήκη του Μονάχου συγκέντρωσε τα 250 καλύτερα βιβλία (εκδόσεις του 2011) από 40 χώρες. Αγγελική Πήλιουρα α2

Ηλέκτρα Γιακαμόζη γ5

79 Παιχνίδια Συμπληρώστε την ακροστοιχίδα 1. Μέσα σε αυτό το τεύχος καθηγήτρια πολυφωτογραφημένη 2. Το πρώτο έγινε το 1981 και συμμετείχε ο κ.Φασόης 3. Είναι μαζί με τον κ. Νικηφορίδη συνυπεύθυνη για αυτό που κρατάτε 4. Οι δύο συνεντευξιαζόμενοι του τεύχους ανήκουν σε αυτό τον σύνδεσμο 5. Εκεί πέρασε η γ’ γυμνασίου καλύτερα φέτος. 6. Σε αυτή την ενότητα θα δείτε τη φαντασία των συμμαθητών μας

1. Β_ _ _ _ _ _ _ 2. _ _ _Η_ _ _ _ 3. Μ_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ 4. Α_ _ _ _ _ _ _ _ 5. __ _ _ _Τ_ _ _ _ _ 6. _ _ _ _ _ _ Α _ _

Βρείτε τα ονόματα των καθηγητών

1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13.

_ _ _ _ _Ο_ _ _ _ _ Γ_ _ Δ_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _Ο_ _ _ _ _ _ _Ν_ _-_ _ _ _ _ _ _ _ _Τ_ _ _ _ _ _ _ _ _ Α Χ_ _ _ _Ρ_ _ Ο_ _ _ _ _Ν_ _ _ _ _Ι_ _ _ _ _ _Α_ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _

1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13.

κ. Λασκαράτος κα Βασιλάκη κα Χρονάκη κα Αθανασοπούλου κ. Μανιάτης κ. Νεοκοσμίδης κα Κίτσου κα Ρούτνερ κα Ποθητάκη κα Μακρυγιάννη κα Ευθυμίου κα Λίκα κα Διακομίδου