Παράθυρο στον κόσμο Πήγαμε θεατές και γυρίσαμε κριτικοί… Συνδυάσαμε την επίσκεψή μας στο θέατρο με το μάθημα των Ελληνικών και αντί να μείνουμε στον ρόλο του απλού θεατή, σταθήκαμε κριτικά απέναντι στην παράσταση που παρακολουθήσαμε. Παρατηρήσαμε τις διαφορετικές πτυχές μιας παράστασης, τον ήχο, τα σκηνικά και τις ερμηνείες, και αξιολογήσαμε πώς αυτές επηρεάζουν την εμπειρία μας. Σημειώσαμε τα στοιχεία που μας άρεσαν ή πιθανώς να αλλάζαμε μαζί με ό,τι άλλο μας κέντρισε το ενδιαφέρον.
«Πριν από λίγες μέρες πήγαμε μια εκδρομή με το Σχολείο μου και τους συμμαθητές σε μια παιδική θεατρική εκδήλωση βασισμένη στο βιβλίο της Άλκης Ζέη ‘Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου’. Παρακολουθήσαμε την παράσταση στην Παιδική Σκηνή της Μαρίνας Τόλη στον Κεραμεικό. Οι κύριοι χαρακτήρες ήταν ο Πέτρος, ο Σταμάτης και η οικογένεια του. Η οικογένεια του Πέτρου βίωνε τα προβλήματα του πολέμου και πιο μετά της κατοχής του σαράντα.» «Για αυτή την παράσταση είχα ανάμυχτα (sic) συναισθήματα: μου αρέσει που στο τέλος η Ελλάδα κέρδισε αλλά δεν ήταν ωραίο να ταλαιπωρούνται έτσι όπως έδειχνε το έργο τόσοι άνθρωποι για 3 χρόνια. Αν μπορούσα, θα είχα πάρει μια χρονομηχανή για να μην είχε συμβεί η Κατοχή και ο πόλεμος του 40. Αλλά ήταν μια ωραία παράσταση που μου έμαθε καινούργια πράγματα και για αυτό θα την πρότεινα σε κάποιον.»
σκηνή στην αρχή παρουσίαζε
χαρούμενη.» «Αν ήμουν ο σκηνοθέτης θα άλλαζα κάτι πολύ μικρό όπως όταν ο Γερμανός στρατηγός Yaourten δολοφόνησε τον σκύλο αλλά και το αγαπημένο ζώο του Πέτρου, την χελώνα του.» «Για μένα η παράσταση δεν σήμαινε τόσα πολλά αλλά θα σας μοιραστώ μια μικρή ιστορία όπου είχα μια εργασία στην β΄ δημοτικού και ήθελα να ακούσω τη γνώμη της προγιαγιάς μου οπότε την πήρα ένα τηλέφωνο και μου τα εξήγησε αλλά μου τα έλεγε κλαίγοντας επειδή τα είχε ζήσει πολύ τότε και τα θυμάται σαν τώρα. Αλλά δυστυχώς έφυγε από τη ζωή ένα χρόνο μετά. Και μου τα έμαθε πολύ αναλυτικά. Εγώ πάντως προτείνω να την δει κάποιος αυτή την παράσταση γιατί σου δείχνει πολλά ηθικά διδάγματα για τον πόλεμο και μας λέει πως πρέπει να σεβόμαστε τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν για να ζούμε.»
«Η
το σπίτι του μικρού αγοριού, αλλά ήταν φτιαγμένη με κάτι στρογγυλές επιφάνειες που όταν η παράσταση έπρεπε να δείξει εξωτερικό χώρο, αυτά γύρναγαν από την άλλη πλευρά και έδειχναν το σκηνικό που έλεγε η ιστορία. Η μουσική ήταν ανάλογη με το σκηνικό: όταν έδειχνε κάτι λυπητερό, η μουσική ήταν ψυχρή και αργή, όταν ήταν κάτι χαρούμενο, η μουσική ήταν γρήγορη και
ηθοποιοί φορούσαν
και ένιωσα πραγματικά πολλή χαρά γιατί αυτά τα πράγματα που γίνονταν στον πόλεμο δεν γίνονται τώρα. Θα θυμάμαι για πάντα ότι ο Πέτρος όπως πολλά άλλα παιδιά νόμιζαν ότι ο πόλεμος ήταν απλώς ένα παιχνίδι.» Πρόταση για τους γονείςπερνάμε χαρούμενο, ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μας: Ακολουθούμε μία ή όλες τις προτάσεις της Σπυριδούλας Μπιρμπίλη: https://vasilakou. theater/o-megalos-peripatos-tou-petrouidees-gia-paichnidi-prin-kai-meta/ Πηγαίνουμε στο Θέατρο με τα παιδιά μας αφού επιλέξουμε μαζί τη θεατρική παράσταση.
«Οι
κοστούμια της εποχής που έδειχναν την κατάσταση κάθε μέρα. Η μουσική ήταν συνήθως μελαγχολική αλλά το σκηνικό, το σπίτι της οικογένειας φωτεινό μα όταν άλλαζε ξαφνικά και δεν φαινόταν το εσωτερικό των σπιτιών, ήταν μουντό και στενάχωρο.» «Αυτό που δεν μου άρεσε ήταν ότι το τηλέφωνο μιας κυρίας χτυπούσε στη μέση της παράστασης και προσωπικά νομίζω ότι είναι απαράδεκτο.» «Αυτή η παράσταση ήταν πράγματι απίθανη. Εξαιτίας αυτής της παράστασης κατάλαβα πώς πραγματικά ήταν αυτή την εποχή
Ήχος και η ζωή στην πόλη Στο μάθημα των Ελληνικών μιλήσαμε για τη σημασία του ήχου στη ζωή μας: σκεφτήκαμε ποιοι ήχοι μας ευχαριστούν ή μας δυσαρεστούν, πώς αισθανόμαστε όταν τους ακούμε και αναζητήσαμε τους λόγους που συμβαίνει αυτό. «Εμένα με ευχαριστεί ο ήχος της βροχής να ακούγεται ενώ διαβάζω βιβλία και με ευχαριστεί ο ήχος του θροΐσματος των φύλλων γιατί με ηρεμεί.» «Όταν κάνω προπόνηση, ακούω τον ήχο του αέρα και μου αρέσει ιδιαίτερα επειδή μου δίνει ώθηση. Επίσης, τη στιγμή που γράφω με το μολύβι μου, γιατί με χαλαρώνει και τέλος, τα κύματα της θάλασσας. Μπορώ να κάτσω ώρες να ακούω αυτό τον ήχο διότι νιώθω πως πετάω στα σύννεφα.»
«Με ευχαριστεί ο ήχος της φωνής της μητέρας μου γιατί με καθησυχάζει.» «Οι ήχοι των πουλιών κάποια πρωινά, και ένας ωραίος ήχος είναι όταν ανοίγεις τα δώρα που σου έχουν δώσει. Ο πρώτος ήχος μ’ αρέσει γιατί όταν τον ακούς χαλαρώνεις και σκέφτεσαι μόνο θετικά. Ο δεύτερος ήχος μ’ αρέσει γιατί όταν ανοίγεις ένα δώρο είσαι πάντα μέσα σε αγωνία και περιμένεις να δεις τι έχει μέσα.»
Με λύπη διαπιστώσαμε πως συζητώντας για τους ήχους σε σχέση με τη ζωή στην πόλη, οι περισσότεροι και οι περισσότερες από εμάς είχαμε κυρίως αρνητικά σχόλια να κάνουμε. Αποφασίσαμε να γράψουμε για αυτό έχοντας ως θεματική περίοδο τη φράση «Οι κάτοικοι της πόλης ταλαιπωρούνται συχνά από την ηχορύπανση». Εξασκηθήκαμε έτσι στη σύνθεση μιας ορθά δομημένης παραγράφου: «Ακούνε συχνά τα σκυλιά να γαβγίζουν στους δρόμους, το σκουπιδιάρικο να αδειάζει τα σκουπίδια από τους κάδους, τα αμάξια στους δρόμους να τρέχουν, τις σειρήνες των ασθενοφόρων, τις μηχανές να τρέχουν γρήγορα στους δρόμους, τους γείτονες σου να μαλώνουν σκληρά στη μέση του δρόμου!!!» Γιώργης Γερόλυμπος
«Μπορεί η μουσική σε ένα διαμέρισμα να σημαίνει ότι κάποιος κάνει πάρτι αλλά άμα είναι το βράδυ και η μουσική δυνατή, οι άλλοι δεν μπορούν να κοιμηθούν. Αυτό γίνεται συχνά κοντά σε μεγάλα γήπεδα ποδοσφαίρου όπως το Ο.Α.Κ.Α. όπου κάποιες φορές, μπορεί όλο το βράδυ να γίνεται αγώνας ποδοσφαίρου, ή ράλη (sic) αυτοκινήτου ή συναυλία ροκ μπάντας και όλοι φωνάζουν. Υπάρχει πολλή ηχορύπανση σε μια πόλη.» «Πολύ ενοχλητικός είναι ο θόρυβος των αυτοκινήτων και των μηχανών. Δυστυχώς εκτός από τον ήχο της εσωτερικής μηχανής, τα αυτοκίνητα κορνάρουν συνέχεια, τις περισσότερες φορές χωρίς λόγο. (...) Νομίζω ότι για το μεγαλύτερο μέρος αυτών των θορύβων ευθυνόμαστε εμείς οι άνθρωποι και θα μπορούσαμε να τους μειώσουμε. Έτσι θα ζούμε σε μια πιο ήρεμη και ήσυχη πόλη.» Μαίρη Νταγιαντά Αλέκος Φασιανός
Πρόταση για τους γονείςπερνάμε χαρούμενο, ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μας: Ηχοτοπία, βόλτα, καταγραφή Επισκεπτόμαστε την υβριδική έκθεση «Πολυκατοικία» που παρουσιάζει η Ελληνοαμερικανική Ένωση. Με αφορμή τη δουλειά που έκαναν στην τάξη και κοιτώντας τα έργα σύγχρονων δημιουργών, μπορούμε να διευρύνουμε τη συζήτηση με τα παιδιά μας και να καλύψουμε θέματα όπως η αστυφιλία, η ιστορική ανάπτυξη της Αθήνας κτλ ή να συζητήσουμε για την αισθητική του αστικού τοπίου. Σε κάθε περίπτωση μπορούμε να συνδυά-
την επίσκεψη μας με έναν ωραίο
παρατήρησης κτιρίων αλλά και ήχων
κέντρο της πόλης μας ή να λάβουμε μέρος σε έναν από τους δύο κυριακάτικους περιπάτους που διοργανώνει η Ελληνοαμερι-
Ένωση με ξεναγό τον κ. Νίκο Βατό-
σουμε
περίπατο
στο
κανική
πουλο.
Αγωγή Υγείας Οι πόλεις στολίστηκαν ήδη με Χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια, εμείς όμως επιλέξαμε να στολίσουμε την τάξη μας με λαμπτήρες που αναγράφουν εκείνες τις σκέψεις και πράξεις που… φωτίζουν την ημέρα μας! Αφού τις χρωματίσαμε, τις κρεμάσαμε πάνω από το «ανοιχτό» συμβόλαιο που συν-γράφουμε στο αγαπημένο μας ταμπλό της τάξης: την καθημερινή μας υπενθύμιση ότι ζούμε, δημιουργούμε και εργαζόμαστε όλοι και όλες μαζί.
Αγωγή Υγείας «Όσα κουβαλώ… όσα μπορούν να με φέρουν κοντά στους άλλους» Πολλές φορές είναι δύσκολο να δει κανείς τις ικανότητες του καθαρά και σχεδόν αδύνατον να γνωρίζει αυτές των άλλων. Στην τάξη μας όμως αυτό γίνεται ευκολότερο! Πήγαμε στο εργαστήριο ζωγραφικής, καθίσαμε στα μεγάλα τραπέζια και σε ομάδες συζητήσαμε τις δεξιότητες, τις ικανότητες και τα ενδιαφέροντα που θεωρεί ο καθένας και η καθεμία από εμάς ότι τον/ην καθορίζουν. Στη συνέχεια, διαλέξαμε ένα χρώμα που μας αντιπροσωπεύει και τις γράψαμε στο ενιαίο σώμα που συμβολίζει το τμήμα μας.
Εικαστικά Ασχοληθήκαμε με τη ζωγραφική χωρίς περιγράμματα και τις επιζωγραφισμένες επιφάνειες. Κάναμε διάφορες ασκήσεις με σκοπό να ελευθερώσουμε το μυαλό μας και το χέρι μας πάνω στο χαρτί. Για παράδειγμα, δοκιμάσαμε όλα τα υλικά που έχουμε στην τσάντα των καλλιτεχνικών: πειραματιστήκαμε με συνδυασμούς υλικών και είδαμε στην πράξη ποια υλικά είναι συμβατά μεταξύ τους, ποια προσφέρουν νέα χρώματα αν τα αναμείξουμε, ποια είναι κατάλληλα για κάλυψη μεγάλων επιφανειών και ποια για λεπτομέρειες.
Ανακαλύψαμε την αξία της παιδικής ζωγραφικής μέσα από έργα σημαντικών καλλιτεχνών όπως ο Roger Hilton. Ο Πάμπλο Πικάσσο είχε πει χαρακτηριστικά: Μου πήρε 4 χρόνια να μάθω να ζωγραφίζω σαν τον Ραφαήλ και μια ζωή για να ζωγραφίσω σαν παιδί. Αποδομήσαμε τον τρόπο που είναι ζωγραφισμένο το έργο αυτό και προσπαθήσαμε να το «αντιγράψουμε» με τον δικό μας τρόπο. Foliage
caterpillar, 1974
with orange
Κάποιες φορές οι δοκιμές αυτές οδήγησαν σε νέα έργα τα οποία μοιράζονται κάποια κοινά μυστικά: δεν έχουν περιγράμματα, αποτελούνται από πολλές στρώσεις χρωμάτων (layers), μεταφέρουν κρυφά μηνύματα και ιστορίες.
Υπολογιστές Εν αναμονή των Χριστουγέννων, η δασκάλα της Πληροφορικής ετοίμασε ένα δωράκι για τα παιδιά και σας προσκαλεί να παίξετε όλοι μαζί! Κάθε ημέρα μπορείτε να παίζετε ένα παιχνίδι.