BHMATA 2015 by The Moraitis School

Β Η Μ ΑΤΑ Π ε ρ ι ο δ ι κ ή έ κδ ο σ η των μαθητών/τριών του Γυμνασίου

Σχολικό έτος 2014-2015 Συντονισμός Ύλης-Επιμέλεια: Όλγα Μακρυγιάννη Σχεδιασμός: Μάγκυ Παπαστάμου Ευχαριστούμε την κ. Τατιάνα Ζώη για τη βοήθειά της στις ζωγραφιές του τεύχους

Το εξώφυλλο ζωγράφισε η Ηρώ Δαβλάντη-Λο γ2

Μιράντα Μαυρέα γ2

Ντεποιάννα Χαραλαμπίδου γ2

Σημείωμα της Συντακτικής Ομάδας

Τα μέλη της Συντακτικής Ομάδας των ΒΗΜΑΤΩΝ Κωνσταντής Αλεξόπουλος γ2, Μάνος Βλάσσης γ1, Βασιλική Πουλά γ2 και Δήμητρα Στρόμπολα γ1

Από την πρώτη μέρα που συναντηθήκαμε, κάποια μέρα του Νοεμβρίου, για έναν αρχικό σχεδιασμό των ΒΗΜΑΤΩΝ μέχρι σήμερα, που μπαίνουν οι τελευταίες πινελιές πριν την ολοκλήρωσή τους, πέρασε αρκετός καιρός. Σχεδόν μια ολόκληρη σχολική χρονιά. Κύλησε όμως τόσο γρήγορα και δημιουργικά, ώστε καλά καλά δεν το καταλάβαμε. Η ομάδα έδεσε από την αρχή. Με την καθοδήγηση των υπεύθυνων καθηγητριών και μιας πληθώρας ιδεών, που μας κατέκλυζαν στις περιοδικές μας συναντήσεις, προσπαθήσαμε να καλύψουμε ένα μεγάλο εύρος θεμάτων. Εκτιμούμε πολύ την ανταπόκριση των συμμαθητών μας, οι οποίοι με τα κείμενα, τις ζωγραφιές και τις φωτογραφίες τους συνέβαλαν καθοριστικά στην αρτιότερη ολοκλήρωση αυτού του τεύχους. Με τη σιγουριά ότι καταβάλαμε κάθε δυνατή προσπάθεια και την ελπίδα ότι τα φετινά ΒΗΜΑΤΑ θα εκπέμψουν δυνατά ερεθίσματα στους αναγνώστες, σας ευχόμαστε καλό καλοκαίρι! Το τεύχος αυτό είναι αφιερωμένο με απέραντη αγάπη στην καθηγήτριά μας Μάγκυ Παπαστάμου, η οποία συνταξιοδοτείται φέτος μετά από 20 χρόνια προσφοράς στο σχολείο. Το μάθημα της Μουσικής είχε ταυτιστεί μαζί της και όλοι την αγαπούσαμε για το χαμόγελο, την ευγένεια, την κατανόηση, αλλά και τη θέλησή της να επικεντρώνεται πάντοτε στη μαγεία της μουσικής, χωρίς να εμμένει στη θεωρία του σχολικού βιβλίου. Επιπλέον, ως Συντακτική Ομάδα, οφείλουμε να την ευχαριστήσουμε θερμά για την αμέριστη βοήθεια που πρόσφερε τόσα χρόνια στον σχεδιασμό των ΒΗΜΑΤΩΝ!

Η Συντακτική Ομάδα

Σχολική ζωή Αγαπητές Συμμαθήτριες/Αγαπητοί Συμμαθητές Με τη λήξη αυτής της σχολικής χρονιάς, αισθανόμαστε την ανάγκη να σας ευχαριστήσουμε θερμά για τη συνεργασία αλλά και την αγάπη και την υποστήριξη που μας δώσατε απλόχερα. Το έργο μας δεν θα είχε επιτευχθεί χωρίς εσάς. Κανένα συλλογικό όργανο δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται από ατομική, μεμονωμένη προσπάθεια. Χρειάζεται υπευθυνότητα, προσεχτική διαχείριση των καταστάσεων, διάλογος και συνεργασία, ώστε να είναι αποτελεσματική και δίκαιη η εκπροσώπηση. Τη χρονιά που μας πέρασε οι προκλήσεις του Προεδρείου ήταν πάρα πολλές. Κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις, πέραν των συνηθισμένων. Η εμπιστοσύνη που μας δείξατε μάς βοήθησε να τις διαχειριστούμε. Είμαστε ευγνώμονες για τη στάση σας. Διδαχθήκαμε από αυτό το ταξίδι, αποκτήσαμε γνώσεις και εμπειρίες που θα μας μείνουν αξέχαστες. Σας ευχαριστούμε που ήσασταν δίπλα μας, ελπίζουμε να σταθήκαμε αντάξιοι των προσδοκιών σας και σας ευχόμαστε καλή τύχη.

Με πολλή αγάπη Το Προεδρείο-Σχολικό Έτος 2014-2015 Μαριάννα Πάρσαλη γ3, Άννα Μαρία Μάντη γ2, Μάριος Φωκάς Τσαμίχας γ1, Γιώργος Σούρας γ3

Η Ο.Ε.Χ. της φετινής χρονιάς

Σχολική ζωή

Η εμπειρία της Ο.Ε.Π. Παρασκευή 31 Οκτωβρίου, γύρω στις 4 παρά. Η στιγμή που άλλαξε όλη την τελευταία μου χρονιά στο Γυμνάσιο. Ο ανταγωνισμός ήταν σκληρός, και αυτό με φόβιζε λίγο. Προσπάθησα να είμαι ο εαυτός μου, να είμαι χαλαρή - κάπου ανάμεσα στο τρέμουλο και το άγχος - και να αποδείξω ότι ήθελα πραγματικά πολύ αυτήν τη θέση στην Ο.Ε.Π. του 2015. Θυμάμαι τον Γιώργο να κάθεται δίπλα μου, εξίσου αγχωμένος και αυτός, και να με πειράζει. Δεν διέφεραν ιδιαίτερα οι υπόλοιπες Παρασκευές της χρονιάς. Στο πίσω μέρος της 414, ήμασταν οι μικρότεροι της υπόθεσης. Βέβαια, αυτό δεν σήμαινε ότι είχαμε ιδιαίτερα λιγότερες υποχρεώσεις. Αμέτρητα κοινοτικά, αφιερωμένα στο να τρέχουμε στους διαδρόμους, ώστε να προλάβουμε να μπούμε και στα 15 -σχεδόν όλα χαώδη- τμήματα του Γυμνασίου, ψάχνοντας για βάρδιες και αφίσες. Αρκετές ώρες βαψίματος στο υπόστεγο για το Πανηγύρι αλλά και το Bazaar. Γενικότερα, βοηθούσαμε όπου χρειάστηκε. Κορύφωση αυτής της εμπειρίας, φυσικά, αποτέλεσε το τριήμερο του Πανηγυριού. Η κούραση ήταν απερίγραπτη. Συνολικά, ήμασταν στο σχολείο πολύ περισσότερες ώρες εκείνες τις τρεις μέρες από ό,τι μία ολόκληρη σχολική εβδομάδα. Ένα πράγμα βέβαια μας κρατούσε όλους όρθιους: ο ενθουσιασμός μας (εντάξει, και λίγο καφεΐνη, δεν είμαστε και super-ήρωες). Αυτές οι τρεις μέρες μού χάρισαν τόσες πολλές αναμνήσεις, όμως υπήρξε μία στιγμή που ειλικρινά δεν θα ξεχάσω ποτέ. Το τελευταίο βράδυ, με όλη την Ο.Ε.Π. μαζεμένη στο “αρχηγείο”, η ώρα να έχει φτάσει 1:00, και όλοι μας να προσπαθούμε να συγκρατήσουμε τα δάκρυα στα μάτια μας. Οι τελειόφοιτοι, με δυσκολία μιλούσαν, λόγω της κούρασης και της συγκίνησης, και όλοι τους επαναλάμβαναν πόσο τυχεροί ήμασταν εγώ και ο Γιώργος, που έχουμε άλλες τρεις χρονιές μπροστά μας για να το ξαναζήσουμε. Όσα παιδιά αποτελούσαν μέλη της Ο.Ε.Π. και τις προηγούμενες χρονιές, δεν σταματούσαν να λένε πως αυτό το πράγμα δεν έχει ξαναγίνει, να έχουμε δέσει τόσο πολύ. Φύγαμε από το σχολείο με μεγάλη συγκίνηση και νοσταλγική διάθεση. Αισθάνομαι τόσο ευγνώμων που μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχω και εγώ σε αυτόν τον υπέροχο θεσμό του Πανηγυριού και που με πραγματική υπερηφάνεια μπορώ να πω πως ήμουν και εγώ μέρος αυτής της οικογένειας του 2015. Όπως ειπώθηκε και εκείνο το βράδυ, η εμπειρία αυτή δεν τελειώνει ποτέ, απλά ξαναρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για το Πανηγύρι της επόμενης χρονιάς, για ένα ακόμα ξεχωριστό τριήμερο.

Αντιγόνη Κατσαντώνη γ4

Σχολική ζωή Φέτος ήταν μια ιδιαίτερη χρονιά για τη Σχολή Μωραΐτη. Ο αγαπημένος δάσκαλος και εμβληματικός Γυμνασιάρχης του σχολείου μας, Γιώργος Θαλάσσης, ύστερα από θητεία 30 χρόνων μας αποχαιρέτησε. Ήταν χρόνια γόνιμα, καθώς η αμφίδρομη σχέση που χτίστηκε ανάμεσα στον πολύπλευρο χαρακτήρα του Γυμνασιάρχη και στο ανοιχτό πνεύμα του σχολείου ταύτισε τελικά τον Γιώργο Θαλάσση με τη Σχολή Μωραΐτη και το αντίστροφο. Γενιές παιδιών που πέρασαν από το σχολείο ακόμα και μετά από χρόνια συνεχίζουν να μιλούν για εκείνον. Είτε στην τάξη είτε στις πρωινές συναντήσεις στο θέατρο, μας μαγνήτιζε με το πνεύμα, τις γνώσεις του και την αμεσότητά του. Ποτέ δεν απαίτησε ησυχία από το μαθητικό του ακροατήριο παρά την επέβαλλε με τον τρόπο του. Με ένα μοναδικό βλέμμα, επόπτευε τον χώρο, ενώ παράλληλα στόχευε τον καθένα από εμάς, σαν να μιλούσε στον κάθε μαθητή ξεχωριστά. Ο Γιώργος Θαλάσσης εκπλήρωνε την ιδιότητα του δασκάλου σε όλη της την έκταση, καθώς δεν στεκόταν απλά στο διεκπεραιωτικό κομμάτι της μάθησης. Ήθελε να διευρύνει τη σκέψη μας, να οξύνει την κρίση μας. Με κάθε αφορμή συζητούσε μαζί μας, ακόμα και για θέματα που θεωρούνται «απαγορευμένα» στο σύγχρονο ελληνικό σχολείο. Δεν τον ένοιαζε. Μας θεωρούσε ώριμους και μας το έδειχνε. Μας εμπιστευόταν. Και εμείς με τη σειρά μας, «ζυμώναμε» τη σκέψη του με τον δικό μας τρόπο σκέψης και τελικά η σύνθεση γινόταν με τρόπο αποτελεσματικό και εποικοδομητικό. Σήμερα, ο ίδιος άνοιξε νέους δρόμους στη ζωή του και αναμετριέται με νέους στόχους. «Ο άνθρωπος γερνά μόνο όταν γερνά το πνεύμα του», μας είπε στην τελευταία συγκινητική ομιλία του. Και ένα μόνο είναι σίγουρο, πως ο ίδιος δεν πρόκειται να γεράσει ποτέ.

Η Συντακτική Ομάδα

Σχολική ζωή

Εκδρομή της γ΄ γυμνασίου στο Μοναστηράκι Η Αθήνα, είναι μία από τις πιο πλούσιες και ξακουστές περιοχές που υπάρχουν. Και όταν λέω πλούσιες, δεν εννοώ από τα υλικά αγαθά που παράγει, αλλά από την ιστορία, τις τέχνες και τις παραδόσεις που μπορεί να προσφέρει. Το σχολείο κάθε χρόνο οργανώνει έναν εκπαιδευτικό περίπατο για να επισκεφτούμε την πόλη μας και από μια ιδιαίτερη οπτική γωνία να γνωρίσουμε διάφορα μνημεία από διαφορετικές χρονολογίες και πολιτισμούς… Ξεκινήσαμε σαν μικροί «τουρίστες» από την οδό Ερμού που σφίζει από περαστικούς, Έλληνες και μη, και όπου ακούγονται από παντού οι διάφορες μελωδίες των μουσικών του δρόμου. Πρώτη μας στάση λοιπόν, η εκκλησία Καπνικαρέα, η οποία είναι αφιερωμένη στα Εισόδια της Θεοτόκου. Ένας βυζαντινός ναός σταυροειδής με τρούλο που μέσα του υπάρχουν όχι ένα, αλλά δύο ιερά, ένα εκ των οποίων αυτό της Αγίας Βαρβάρας. Περπατήσαμε αρκετά στους γραφικούς δρόμους του Μοναστηρακίου και φτάσαμε στην Αρχαία Αγορά. Μέσα από πολλά μνημεία με μεγάλη ιστορία, κατευθυνθήκαμε προς τον Ναό του Ηφαίστου. Τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν όταν βλέπεις ένα τέτοιο κομψοτέχνημα να στέκει στην κορυφή του λόφου είναι έντονα. Ναός αφιερωμένος στο θεό Ήφαιστο αλλά και την Αθηνά, ονομάζεται και Θησείο, επειδή κάποιοι πίστευαν πως ήταν φτιαγμένος για αυτόν, λόγω των πολλών απεικονίσεων του Θησέα. Προχωρώντας όλο και πιο βαθιά στα «σωθικά» της Αθήνας, περάσαμε από την Εβραϊκή Συναγωγή όπου και έγινε μια σύντομη αναφορά για την ιστορία της εβραϊκής κοινότητας της πόλης. Στη συνέχεια του περιπάτου μας, φτάσαμε στη Ρωμαϊκή Αγορά. Βρεθήκαμε, λοιπόν, καθισμένοι μέσα στον αρχαιολογικό χώρο, αντικρίζοντας απέναντι τις μικροσκοπικές σκιές μας. Η καθηγήτριά μας μάς εξήγησε την ιστορία αλλά και τις ιδιαιτερότητες του χώρου. Αφήνοντας πίσω τα σημαντικά αυτά για τον πολιτισμό μνημεία και κατευθυνόμενοι προς την πλατεία του Μοναστηρακίου, φτάσαμε στο Τζαμί Τζισταράκη, ένα ναό οθωμανικής προέλευσης, που σήμερα λειτουργεί ως παράρτημα του Μουσείου Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης και στεγάζει τη συλλογή κεραμικής του Β. Κυριαζόπουλου. Ύστερα λοιπόν από όλες αυτές τις επιμορφωτικές ξεναγήσεις, τίποτα δεν ήταν πιο ωραίο για κλείσιμο από τα σουβλάκια και τα κεμπάπ του Μοναστηρακίου! Όλοι μας πιστεύω πως απολαύσαμε και ευχαριστηθήκαμε αυτόν τον περίπατο, (όπως και τα σουβλάκια!) Ήταν μια από τις πιο ωραίες εκδρομές που έχω πάει ως τώρα και ελπίζω για ακόμα πιο ευχάριστες στιγμές με τους συμμαθητές αλλά και τους καθηγητές μου!

Γιώργος Μισκής γ1

Σχολική ζωή

Τα πρωινά μας Η χαμένη Ατλαντίδα α1 Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα ο μύθος της χαμένης Ατλαντίδας εξάπτει την ανθρώπινη φαντασία. Από τους διαλόγους του Πλάτωνα «Τίμαιος και Κριτίας» όπου αναφέρθηκε για πρώτη φορά, έως και σήμερα, το ακμάζον μυθικό νησί που μοιάζει με ήπειρο, η ναυτική υπερδύναμη που βυθίστηκε μυστηριωδώς στο πέλαγος, δημιουργεί ερωτήματα για το αν υπήρξε πραγματικά ή πού μπορεί να βρίσκεται. Αν και έχει θεωρηθεί πως επρόκειτο πιθανότατα για μία αλληγορία των πολιτικών πεποιθήσεων του Πλάτωνα, κάποιοι πιστεύουν στην ύπαρξή του και υποστηρίζουν ότι κρύβεται θαμμένο σε κάποιο μέρος του κόσμου.

Οι καλλιτέχνες του δρόμου α2 Αν κάποιος θέλει να ακούσει μια συναυλία, θα πάει σε ένα συναυλιακό χώρο. Αν θέλει να παρακολουθήσει ένα χορευτικό σόου, θα πάει ενδεχόμενως στην πλησιέστερη θεατρική ή καλλιτεχνική σκηνή. Υπάρχει όμως και κάποιο μέρος εκτός από αυτά που φιλοξενούν ανάλογα δρώμενα και, όσο περίεργο και αν ακούγεται, αυτό το μέρος είναι ο δρόμος! Ο δρόμος, λοιπόν, εκτός από τους χιλιάδες ανθρώπους που περνάνε καθημερινά φιλοξενεί και καλλιτέχνες, τους λεγόμενους αρτίστες του δρόμου. Μάλιστα, η καλλιτεχνική έκφραση στο δρόμο δεν είναι σύγχρονη. Είχε ξεκινήσει πολλά χρόνια πριν στον Μεσαίωνα, τότε που δεν υπήρχαν οργανωμένες σκηνές, και οι άνθρωποι ξεδίπλωναν το ταλέντο τους στο δρόμο. Αυτό συνεχίστηκε και αργότερα, αφού στα τέλη του 19ου αι. στην Αμερική η παραδοσιακή μουσική τζαζ παιζόταν και χορευόταν κυρίως στους δρόμους. Μέχρι που φτάνουμε στο σήμερα που στο δρόμο μπορεί να ακούσει κανείς μέχρι και όπερα! Η έκφραση στο δρόμο είναι κάτι πολύ κοινό στους κεντρικούς δρόμους μεγάλων πόλεων του εξωτερικού, όμως αρτίστες του δρόμου μπορεί να συναντήσει κανείς και στη χώρα μας. Σε μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας προς το Μοναστηράκι είναι σχεδόν αδύνατον να μην συναντήσεις κάποιον που να παίζει ένα μουσικό όργανο ή κάποια χορευτική ομάδα να κάνει τις χορευτικές της φιγούρες. Μια τέτοια βόλτα έκανε και το τμήμα μας την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, ώστε να συναντήσουμε από κοντά αρτίστες του δρόμου και να τους πάρουμε μια συνέντευξη για την τέχνη τους. Η πιο κοινή ερώτηση ήταν: Γιατί, αφού έχετε ταλέντο, δεν εμφανίζεστε σε κάποια οργανωμένη σκηνή; Οι απαντήσεις ήταν διαφορετικές κάθε φορά, όμως καταλήξαμε στο ότι τα

Σχολική ζωή κίνητρα τους δεν είναι μόνο βιοποριστικά, αλλά πολύ περισσότερο ιδεολογικά, συναισθηματικά, πολιτικά. Η μειοψηφία απάντησε ότι το κάνει για οικονομικούς λόγους, αφού πράγματι παρέχει ένα παραπάνω εισόδημα. Αντίθετα, οι περισσότεροι είπαν ότι το κάνουν για ψυχολογικούς λόγους, αφού η τέχνη τούς βοηθά να ξεπεράσουν κάθε δυσκολία. Ακόμη, για λόγους ιδεολογικούς, αφού πιστεύουν ότι η μουσική και ο χορός πρέπει να είναι ελεύθερα και «πού είναι πιο ελεύθερα από το δρόμο;», όπως χαρακτηριστικά είπαν. Η βόλτα μας κράτησε από το πρωί μέχρι το μεσημέρι και μέσα σε αυτές τις λίγες ώρες γνωρίσαμε πάρα πολλούς καλλιτέχνες. Έναν ευγενικό λατερνατζή, δύο νεαρούς που χορεύανε hip hop, μια οργανωμένη χορευτική ομάδα που το σόου της περιείχε όλους τους χορούς που μπορούσε να σκεφτεί κανείς, ένα συγκρότημα που έχει γυρίσει σχεδόν όλο τον κόσμο και ακόμα, ένα συγκρότημα Αφρικανών που ζουν εδώ και παίζουν πολύ καλά. Το μόνο που μας έκανε να σταματήσουμε αυτή την ενδιαφέρουσα βόλτα ήταν η βροχή που είχε αρχίσει. Όμως, εμάς δεν μας πείραξε, αφού είχαμε μόλις κερδίσει μια υπέροχη εμπειρία!!!

Ιωάννα Παχνή α2

Περίεργα Κτίρια α3

Την Πέμπτη 12 Μαρτίου 2015 παρουσιάσαμε στο θέατρο του σχολείου την εργασία μας με τίτλο «Περίεργα Κτίρια». Εξετάσαμε τα ψηλότερα κτίρια στον κόσμο, (όπως π.χ. το Μπουρτζ Χαλίφα, με ύψος 828 μέτρα και 163 ορόφους,) δίνοντας έμφαση και στους λόγους για τους οποίους ο άνθρωπος ενδιαφέρεται για την κατασκευή όλο και ψηλότερων κτιρίων, θέλοντας συνεχώς να καταρρίπτει ρεκόρ. Μελετήσαμε μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, όπως ο βυζαντινός ναός της Αγίας Σοφίας που

Σχολική ζωή αποτελεί αρχιτεκτονικό θαύμα. Αυτό που μας απασχόλησε είναι σε ποιον τελικά «ανήκει» η Αγία Σοφία και αν αυτό το ερώτημα έχει κάποιο νόημα: συνδέεται μήπως με την απογοήτευση που νιώθαμε, όταν ακούσαμε πως οι Τζιχαντιστές λεηλάτησαν την αρχαία ασσυριακή πόλη Νιμρούντ ή την αρχαία Χάτρα στο βόρειο Ιράκ; Καταλήξαμε πως όλα αυτα τα μνημεία τα αισθανόμαστε με μια έννοια «δικά μας», γιατί αποτελούν τελικά κληρονομιά ολόκληρου του κόσμου. Τέλος, ψάξαμε και βρήκαμε πολλές εντυπωσιακές και πρωτότυπες κατοικίες σε όλον τον κόσμο. Για τα πιο περίεργα κτίρια αναρωτηθήκαμε γιατί, πώς και από τι εμπνεύστηκε ο άνθρωπος και τα έχτισε. Βέβαια, αυτές είναι κυρίως αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις. Το σημαντικό στην εποχή στην οποία ζούμε είναι να χτίζουμε σπίτια οικολογικά, μικρά και έξυπνα. Ο λόγος που δώσαμε αυτόν τον τίτλο στην παρουσίασή μας δεν ήταν τυχαίος. Η λέξη περίεργα έχει ένα βαθύτερο νόημα. Δηλώνει όχι μόνο τη διαφορετικότητα, αλλά και το ενδιαφέρον του ανθρώπου να ξεπεράσει τα όρια στην προσπάθειά του να αλλάξει το σήμερα και αυτό είναι που μας εντυπωσιάζει.

Δέσποινα Πούρικα α3

Κρυφά μηνύματα των κόμικς α4 Επιλέξαμε να ερευνήσουμε με το πρωινό μας πώς η ιδεολογία και τα μυστικά μηνύματα κρύβονται στα καρτούν. Μέσα από συζήτηση προσπαθήσαμε αρχικά να δούμε τα μηνύματα που έχουμε δεχτεί εμείς οι ίδιοι μέσα από τις ιστορίες των κόμικς και των καρτούν. Διακωμωδήσαμε τα συμπεράσματά μας μέσα από ένα φιλμάκι που φτιάξαμε, με πρωταγωνιστές εμάς και την καθηγήτριά μας όπου παρουσιαζόταν σαν καρτούν. Παρομοιώσαμε καθηγητές μας με καρτούν, όπως χαρακτηριστικά τον κ. Αντεριώτη με Οβελίξ, τον κ. Κουτσούκο με Δρακουμέλ, την κ. Αλαβάνου με Τουΐτι. Δείξαμε ένα πρωτότυπο φιλμάκι κινουμένων σχεδίων που έχει φτιάξει ο Νταλί σε συμπαραγωγή με τον Ντίσνεΰ και όπου φαίνεται ξεκάθαρα η επιρροή της εικόνας στο ασυνείδητο. Μέσα από την εργασία μας και από αποσπάσματα που βρήκαμε συνειδητοποιήσαμε ότι πολλά από τα κοινωνικά στερεότυπα αναπαράγονται μέσω των ιστοριών κινουμένων σχεδίων και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι τα κόμικς και τα καρτούν συσχετίζονται άμεσα με τα κοινωνικά, πολιτικά και πολιτιστικά δρώμενα. Τελειώσαμε με το ερώτημα πού σταματά η ελευθερία της έκφρασης και πού αρχίζει η προπαγάνδα.

Σχολική ζωή Τυχερά παιχνίδια α5 Χτυποκάρδια στα πρακτορεία: λαχνοί που υπόσχονται πολλά εκατομμύρια, το τζόκερ που μοιράζει δισεκατομμύρια, ένας χορός χρηματικών υποσχέσεων και ελπίδων είναι το τοπίο των τυχερών παιχνιδιών στην Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια τα τυχερά παιχνίδια έχουν εισβάλει στην καθημερινότητά μας και έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του νεοέλληνα. Το ζήτημα των τυχερών παιχνιδιών αγγίζει πολλούς άξονες. Αξίζει να μελετήσουμε την ψυχολογική πλευρά, το προφίλ των παικτών, τους προσωπικούς και κοινωνικούς λόγους που ωθούν κάποιον να παίξει, το σύνδρομο της εξάρτησης και τις καταστροφικές επιπτώσεις.

Έμπολα β1 Από την πρώτη κιόλας μέρα που ξαναβρεθήκαμε ως τμήμα, αποφασίσαμε το θέμα της πρωινής μας παρουσίασης: οι Illuminati ή αλλιώς Πεφωτισμένοι. Ήμασταν, όμως, μάλλον βιαστικοί κι αυτό φάνηκε στην πορεία. Η έλλειψη πληροφοριών μάς απογοήτευσε. Αλλάξαμε, λοιπόν, θέμα και αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με τον ιό Έμπολα, ο οποίος αναφερόταν καθημερινά στις ειδήσεις και λόγω των θανατηφόρων κρουσμάτων μας είχε επηρεάσει όλους. Καθένας έλεγε πώς έβλεπε αυτήν την κατάσταση που επικρατούσε στις αφρικανικές χώρες και το πώς ακριβώς βιώναμε εμείς τα παιδιά αυτήν την κατάσταση. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι χαλαρώσαμε λίγο αφού κανονίστηκαν τα διαδικαστικά, πράγμα που μας οδήγησε στο να «τρέχουμε» τελευταία στιγμή. Αλλά είχε κι αυτό την πλάκα του, παρά το πρόσθετο άγχος που μας δημιούργησε, αφού έπρεπε να τα έχουμε όλα έτοιμα μέχρι την ημέρα της παρουσίασης. Φτιάξαμε ένα PowerPoint, εμπλουτισμένο με σχετικά βίντεο από αγγλικά κανάλια, που έδειχναν πραγματικά την κατάσταση που επικρατούσε στις χώρες της δυτικής Αφρικής και τα μέτρα ασφαλείας που έπρεπε να λάβει κανείς προκειμένου να έρθει σε επαφή με τους ασθενείς. Αναλύσαμε τα συμπτώματα, τους τρόπους μετάδοσης, τις προσωρινές θεραπείες, τον παθογόνο παράγοντα. Κάναμε και μια ιστορική αναδρομή για να παρουσιάσουμε την εξέλιξη της ασθένειας μέσα στο χρόνο και επικεντρωθήκαμε στο πώς αντιμετωπίζεται από τον κόσμο σήμερα. Τέλος, απαγγείλαμε το ποίημα του Μπέρτολτ Μπρεχτ Ομιλία ενός Εργάτη σε έναν Γιατρό, ποίημα που θεωρήσαμε ότι έχει άμεση σχέση με το θέμα. Το πρωινό μας τελειοποιήθηκε την ημέρα της παρουσίασης και ικανοποιηθήκαμε από την ανταπόκριση που είχε από τους συμμαθητές μας.

Δημήτρης Σφυρής β1

Σχολική ζωή Ομιλία ενός Εργάτη σε έναν Γιατρό Ξέρουμε ʹμεις τι είναι αυτό που άρρωστους μας κάνει! Σαν αρρωσταίνουμε, ακούμε Πως είσαι συ που θα μας γιατρέψεις. Δέκα χρόνια ολόκληρα, μας λένε Σ’ όμορφα σχολειά Με τα λεφτά του λαού χρισμένα Μάθαινες το πώς να γιατρεύεις, και για τις γνώσεις σου αυτές Ξοδεύτηκε μια περιουσία. Πρέπει λοιπόν να ʹσαι ικανός να μας γιατρεύεις. Είσαι ικανός; Όταν σ’ εσένα ερχόμαστε Παραμερίζεις τα κουρέλια μας Και ακροάσαι κάθε σπιθαμή απ’ το γυμνό κορμί μας. όσο για την αιτία της αρρώστιας μας Μια ματιά να ʹχες ρίξει στα κουρέλια μας Θα σου ʹλεγε περισσότερα. Είναι η ίδια αιτία που φθείρει Το κορμί μας και τα ρούχα μας. Ο πόνος που έχουμε στον ώμο μας Προέρχεται λες, απ’ την υγρασία... απ’ αυτήν

Προέρχεται όμως και η κηλίδα στον τοίχο του σπιτιού μας. Πες μας λοιπόν: Από πού προέρχεται η υγρασία; Πάρα πολλή δουλειά και πολύ λίγο φαγητό Αδύναμους μας κάνουν και μας αρρωσταίνουν Η συνταγή σου λέει: Πρέπει να πάρετε βάρος. Μπορείς στα βούρλα να πεις Ότι δεν πρέπει να βρέχονται. Πόσο καιρό μπορείς να μας αφιερώσεις; Βλέπουμε: ένα χαλί στο σπίτι σου Κοστίζει τόσα, όσα φέρνουνε Πέντε χιλιάδες δικές μας επισκέψεις. Κατά πάσα πιθανότητα θα ισχυριστείς πως Είσαι αθώος. Της υγρασίας η κηλίδα Στον τοίχο του σπιτιού μας Λέει το ίδιο.

Μπέρτολτ Μπρεχτ

Απόδοση: Νάντια Βαλαβάνη

Το αύριο του χθες και του σήμερα β2

Φέτος αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με την τεχνολογία, ένα θέμα επίκαιρο που απασχολεί, αν όχι όλους, τουλάχιστον ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων. Ειδικότερα, θελήσαμε να εξετάσουμε την εξέλιξη του «γραφείου» μας και έτσι σκεφτήκαμε να ρίξουμε μία ματιά σε περασμένες εποχές της τεχνολογίας. Για τον λόγο αυτό αναφερθήκαμε σε μία σειρά κινουμένων σχεδίων του ’60, τους Jetsons, και ενημερωθήκαμε για τις δεκαετίες σταθμούς για την εξέλιξη της τεχνολογίας. Σχολιάσαμε ένα βίντεο, στο οποίο αποτυπωνόταν η

Σχολική ζωή εξέλιξη της τεχνολογίας μέσα από τα αντικείμενα που χρησιμοποιούμε καθημερινά στο γραφείο μας και, μέσω μίας ημερολογιακής καταγραφής, κάναμε αναδρομή στην καθημερινότητα ενός αγοριού της δεκαετίας του ’80. Έπειτα, αναπαραστήσαμε μια συζήτηση δύο νέων σε ένα σύγχρονο chatroom και σχολιάσαμε τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούν οι νέοι σήμερα και το πώς επηρεάζει η τεχνολογία τις συνομιλίες τους. Πέρα από αυτά, προσπαθήσαμε να κάνουμε προβλέψεις για τις μελλοντικές επιδράσεις της τεχνολογίας, τόσο τις θετικές, όσο και τις αρνητικές. Αναρωτηθήκαμε μήπως τελικά η τεχνολογία, εκτός από ένας ισχυρός σύμμαχος, είναι και το εισιτήριό μας για μία ζωή με υπερβολικά πολλές ανέσεις. Τέλος, κάναμε λόγο για τη συζήτηση που γίνεται σχετικά με τη «Μοναδικότητα», δηλαδή την ένωση του ανθρώπινου είδους με την τεχνολογία, και διατυπώσαμε τους προβληματισμούς μας, καθώς και την ανυπομονησία μας για το μέλλον της ανθρωπότητας.

Αλέξανδρος Δημόπουλος β2

Παιδιά που άλλαξαν τον κόσμο β3 Το πρωινό παρουσίασε τη ζωή και το έργο παιδιών που συγκίνησαν εκατομμύρια κόσμου μέσα από τη δράση και τις ιδέες τους. Για παράδειγμα, μάθαμε για την Malala Yusafzai, η οποία είναι μαθήτρια από το Πακιστάν που αγωνίζεται για το δικαίωμα των κοριτσιών στην εκπαίδευση. Η Μαλάλα υπήρξε θύμα πυροβολισμού από Ταλιμπάν και τιμήθηκε και με το Νόμπελ Ειρήνης το 2014. Μεταξύ άλλων, μάθαμε και για τον Iqbal Masih, ο οποίος κατάφερε να σώσει 3.000 παιδιά από την καταναγκαστική εργασία, ενώ δολοφονήθηκε, πιθανώς από τη «Μαφία των Χαλιών».

Human trafficking β4 Η δουλεία ενυπάρχει αιώνες σε όλους σχεδόν τους πολιτισμούς και η σύγχρονη μορφή της είναι το trafficking. Η εμπορία ανθρώπων δεν είναι αποκλειστικά και μόνο γέννημα της φτώχειας και της άνισης κατανομής του πλούτου, αλλά είναι γνήσιο τέκνο μιας ιδεολογίας που διαχωρίζει το ανθρώπινο είδος σε ανώτερα και κατώτερα όντα. Εκτός από το να δούμε το πολυεπίπεδο φαινόμενο, παρακολουθήσαμε ένα δρώμενο από το Νο Project, το οποίο είναι μία ανεξάρτητη πρωτοβουλία, που υποστηρίζεται από την προσφορά του χρόνου, των γνώσεων, της εμπειρίας και των δεξιοτήτων ατόμων και συνεργατών που αγωνίζονται να εξαλείψουν τη δουλεία στον 21ο αιώνα.

Σχολική ζωή Φανατισμός: Η τύφλωση του νου β5 Το θέμα του φανατισμού μάς απασχόλησε ιδιαίτερα και έτσι αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με αυτό στο πρωινό μας, να το ερευνήσουμε από διάφορες πλευρές, ώστε να κατανοήσαμε την έννοια του φανατισμού στις μορφές με τις οποίες εκδηλώνεται, καθώς και τα κύρια αίτιά του. O φανατισμός είναι η μονόπλευρη προσήλωση και εμμονή σε απόψεις και ιδέες με ένταση, εγωισμό και εμπάθεια. Είναι ο εγκλωβισμός της σκέψης και του νου που αλλοιώνει την ανθρώπινη συμπεριφορά, αφού συχνά οδηγεί στη βίαιη υπεράσπιση αντιλήψεων, χωρίς έρευνα και έλεγχο της ορθότητας των υποστηριζόμενων απόψεων. Ένας φανατικός άνθρωπος δεν μπαίνει στον κόπο του προβληματισμού και επιμείναμε με την παρουσίασή μας να καταδείξουμε πόσο κακό είναι να υπακούμε τυφλά σε μια ιδέα, να την υπηρετούμε με πεισματικό ζήλο, να ασκούμε βία για να υποχρεώσουμε άλλους να την ακολουθούν και να τιμωρούμε όποιον δεν είναι διατεθειμένος να την κάνει δική του.

Ξένια Αλεξίου β5

Φαντάσματα γ1 Το θέμα που επιλέξαμε μετά από συζήτηση του τμήματος είναι τα φαντάσματα. Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει ακούσει για φαντάσματα. Η λογοτεχνία, ο κινηματογράφος, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, η μυθολογία και οι λαϊκές παραδόσεις περιέχουν πλήθος ιστοριών για στοιχειωμένα σπίτια και φαντάσματα που γυρνούν από τη μεταθανάτιο ζωή για να επικοινωνήσουν ή να τυραννήσουν τους ζωντανούς. Πολλοί πιστεύουν ότι προέρχονται από τη φαντασία του ανθρώπου, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι υπάρχουν πραγματικά. Όπως και να έχει όμως, δεν έχουν πάψει να εμπνέουν ακόμα και σήμερα τη σύγχρονη κουλτούρα.

Slum tourism γ2 Το slum tourism είναι μια μορφή τουρισμού η οποία τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ραγδαία. Καλεί ανθρώπους να επισκεφτούν φτωχές και υποβαθμισμένες περιοχές, προκειμένου να ανακαλύψουν πώς ζουν οι άνθρωποι εκεί. Ο τουρισμός των παραγκουπόλεων είναι γεγονός. Υπάρχει, αναπτύσσεται και έχει αλλάξει τον χαρακτήρα του τουρισμού γενικά. Είναι ένα είδος τουρισμού, που βασίζεται στις αντιθέσεις και εγείρει πιο σύνθετα ερωτήματα. Μήπως αυτή η απαθής ουδετερότητα του κοινωνικού συστήματος καλύπτει τελικά ηδονοβλεπτικές επιλογές εύπορων

Σχολική ζωή τουριστών νομιμοποιώντας με τον πιο προσβλητικό τρόπο την εκμετάλλευση και την ανισότητα; Είναι βέβαιο πως κάποιοι κερδίζουν από αυτό το είδος τουρισμού, όπως επίσης είναι βέβαιο ότι οι παραγκουπόλεις παραμένουν αβοήθητες. Αποικιοκρατικά κατάλοιπα και ρατσιστικά αντανακλαστικά ενεργοποιούνται αθόρυβα, αλλά σταθερά, πίσω από αυτό το τουριστικό προϊόν. Ιδέες που έχουν ήδη κατακριθεί ιστορικά προβάλλονται ως νεωτεριστικές. Πώς είναι δυνατόν άλλωστε, αναρωτιέται κανείς, ένας τουριστικός μηχανισμός, που βασίζεται στη φτώχεια, ταυτόχρονα να την αντιμετωπίσει;

Προσδοκίες... γ3 Οι προσδοκίες και οι επιθυμίες των γονιών και του σχολείου για τα παιδιά είναι καλό να υπάρχουν και βοηθούν στην ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού, όταν περνούν στο παιδί το μήνυμα ότι ο γονιός ή ο καθηγητής πιστεύει σε αυτό και στις δυνάμεις του και ότι και ο ίδιος θα το ενθαρρύνει να κυνηγήσει τα όνειρά του. Πρέπει όμως να υπάρχουν προσδοκίες; Πρέπει να αποφασίζουν άλλοι για το παιδί, μια και μόνο εκείνοι πιστεύουν ότι ξέρουν καλά τι είναι καλό για εκείνο; Πρέπει το παιδί να ακολουθήσει αυτό που θέλουν οι γονείς, το σχολείο, η κοινωνία ή πρέπει να λάβει μόνο του τις αποφάσεις για τη ζωή του και οι άλλοι να είναι απλά δίπλα του;

Η πόλη όπου ζούμε γ4 Φέτος στο γ4, αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με την πόλη όπου ζούμε, την Αθήνα. Μοιραστήκαμε τις εμπειρίες μας, αφού όλοι μας ζούμε εδώ, από το κέντρο μέχρι τα προάστια, τραβήξαμε οι ίδιοι όλες τις φωτογραφίες και γνωρίσαμε ένα διαφορετικό πρόσωπο της πόλης μας. Είδαμε πώς εξαπλώθηκε και διαμορφώθηκε η Αθήνα μέσα στα χρόνια και συγκρίναμε τη ζωή στο κέντρο και τα προάστια εξετάζοντας μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα. Διαπιστώσαμε πως η Αθήνα έχει υποστεί πολύ μεγάλες αλλαγές μέσα σε

Σχολική ζωή

Κείμενο/ φωτογραφία Αντιγόνη Κατσαντώνη γ4

ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και αναρωτηθήκαμε για το μέλλον της. Βέβαια, το αν θα είναι χειρότερη ή καλύτερη, εξαρτάται και από μας.

Κριτική σκέψη ή ...αστρολογία και μέντιουμ; γ5 Το θέμα του πρωινού μας ήταν ο ρόλος των μέντιουμ στη ζωή των ανθρώπων του 21ου αιώνα. Αναρωτηθήκαμε γιατί οι άνθρωποι στην εποχή του ορθολογισμού και της λογικής, εξακολουθούν να καταφεύγουν σε αστρολόγους, μέντιουμ και χαρτορίχτρες. Προσπαθήσαμε να ερευνήσουμε τους λόγους για τους οποίους συμβαίνει αυτό και θέσαμε ως αφετηρία της έρευνάς μας τη γνωστή ρήση του Hegel: Η λογική γίνεται παραλογισμός.

Σχολική ζωή

Οι όμιλοί μας Όμιλος μουσικού συγκροτήματος Ένας ξεχωριστός όμιλος, μια ιδιαίτερη εμπειρία από την πρώτη μέχρι και την τελευταία πρόβα. Τραγούδι, κιθάρες, πλήκτρα, ντραμς, μικρόφωνα, ηχητικά, φωτισμός, ένταση και πολύ γέλιο. Μέσα από τη μουσική μπορείς να νιώσεις μοναδικός. Οι δυο τελευταίες ώρες την Πέμπτη ήταν για όλους οι καλύτερες μέσα στην εβδομάδα και σε αυτό συνέβαλαν η καταπληκτική συνεργασία και ατμόσφαιρα μεταξύ των μελών του συγκροτήματος, αλλά κυρίως το πάθος όλων μας για τη μουσική. Έχεις την ευκαιρία να απελευθερώσεις τα συναισθήματά σου με τη μουσική. Να πεις τις σκέψεις σου τραγουδώντας ή παίζοντας. Έκφραση και ξέσπασμα με όλη σου την ψυχή. Ο καθένας έμαθε να συνεργάζεται με άλλους μέσα από τη δημιουργία και τη διασκέδαση. Εφευρετικότητα, δημιουργικότητα, ταλέντο, αλλά και διαφορετικές προσωπικότητες, διαφωνίες και πού και πού λίγο άγχος, αφού για πολλούς ήταν κάτι καινούργιο να παίζουν μπροστά σε κοινό. Κυρίως όμως ωραίες στιγμές, πολύ ωραίες στιγμές, που αναδείχτηκαν με τον πιο όμορφο τρόπο μέσα από τις χριστουγεννιάτικες συναυλίες στο σχολείο και στο live πάρτι του Κλασσικού Ωδείου στο “The CROW Club” και στα δύο μεγάλα Live του Πανηγυριού στις κερκίδες και στο θέατρο. Τέσσερις μεγάλες συναυλίες μέσα και έξω από το σχολείο. Πολύ ξεχωριστή χρονιά, πολύ ξεχωριστός όμιλος. Το κείμενο γράφτηκε από όλα τα μέλη του ομίλου. Θάλεια Αργυροπούλου α5, Βάλια Λιακοπούλου α1, Αγγελική Σακελλαροπούλου β2, Ελεάνα Ζουγανέλη α5, Σεμέλη Σκλιβανάκη β3, Αφροδίτη Χρυσικού β2, Γιώργος Πανόπουλος α5, Γιάννης Πρέκας β4, Σταυριάνα Ραδαίου α5, Κωστής Στεφανίδης β3 Υπεύθυνος καθηγητής: Δημήτρης Γασπαράτος

Σχολική ζωή

Όμιλος Παιχνιδιών Στρατηγικής Γυμνασίου και Λυκείου Στον Όμιλο Παιχνιδιών Στρατηγικής παίζουμε κάθε βδομάδα ένα επιτραπέζιο παιχνίδι. Πάμε εκδρομές και συμμετέχουμε σε ομαδικά, διαδραστικά, παιχνίδια. Στο Πανηγύρι 2015 της Σχολής Μωραΐτη, ο όμιλός μας, με υπεύθυνο καθηγητή τον κ. Κωστή Ανδριόπουλο, σχεδίασε και υλοποίησε το MORAITIS ESCAPE, το πρώτο δωμάτιο απόδρασης από μαθητές για μαθητές: Μια ομάδα 4 παικτών βρίσκεται κλεισμένη σε ένα δωμάτιο και έχει στη διάθεσή της 25 λεπτά με έναν σκοπό: να φέρει σε πέρας την αποστολή της και να αποδράσει λύνοντας μια σειρά από γρίφους, αινίγματα, προβλήματα λογικής και προσέχοντας πολύ τις λεπτομέρειες… Οι Αλέξανδρος Λαμπίρης, Δήμητρα Ζούλη, Μαριάννα Βουδούρογλου και Ελένη Ρακά από τη Γ΄Λυκείου κατάφεραν να ολοκληρώσουν με επιτυχία την αποστολή τους, να αποδράσουν στον πιο γρήγορο χρόνο και να κερδίσουν το βραβείο μας: 4 επιτραπέζια παιχνίδια. Συγχαρητήρια! Kαι οι 20 ομάδες που έπαιξαν το MORAITIS ESCAPE πέρασαν πολύ καλά και το ευχαριστήθηκαν! Αλλά κι εμείς περάσαμε εξαιρετικά. Την αφίσα του MORAITIS ESCAPE τη σχεδίασε ο Νικόλας Σαπουντζής και πολλοί από εμάς βοηθήσαμε στο στήσιμο του δωματίου και στην παρουσίαση των κανόνων στις ομάδες τις ημέρες του Πανηγυριού. Αξίζουν συγχαρητήρια στους Νικόλα Σαπουντζή β3, Θεανώ Ξηρουχάκη Α2, Νίκο Λεδάκη-Εγγονόπουλο α1 και Εύα Ζημιανίτη β5. Επίσης, στους Κωνσταντίνο Τομαρά Α1, Μάνο Βλάσση γ1, Μιχάλη Γραβάνη γ2, Γιώργο Τριανταφύλλη γ2, Νίνα Ράλλη γ1, Ζωή Παρασκευοπούλου IB1, Ναταλία Ζήρα-Χριστοδουλοπούλου β5, Αθηνά Ανδριανάκου γ1, Δέσποινα Πούρικα α3, Κωνσταντίνο Μωραΐτη Α1 και Έλλη Λογοθέτη α3. Ευχαριστούμε, τέλος, τους εθελοντές μαθητές της Ο.Ε.Π. και τους τεχνικούς του Σχολείου μας για την πολύτιμη βοήθειά τους πριν και μετά το Πανηγύρι.

Σχολική ζωή Όμιλος δημιουργικής γραφής Ο όμιλος της δημιουργικής γραφής έκλεισε φέτος ένα χρόνο ζωής. Αυτό που σίγουρα διαπιστώσαμε είναι ότι η δημιουργική γραφή προϋποθέτει σκέψη, κέφι, ταλέντο και έμπνευση. Η Δ.Γ. άνοιξε το δρόμο σε μαθητές και μαθήτριες να συνθέσουν ιδέες, προσωπικές εμπειρίες και πολλή φαντασία σε ένα μικρό αφήγημα το α΄ τετράμηνο και ένα δεύτερο το β΄ εξάμηνο. Το πρώτο διήγημα ήταν βασισμένο σε μια προσωπική εμπειρία του καθηγητή μας που αποτυπώθηκε στο χαρτί με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Το δεύτερο αφήγημα ξεκίνησε ως περιπέτεια και εξελίχθηκε σε αστυνομικό διήγημα με πρωταγωνιστές «ήρωες» της καθημερινότητάς μας. Στο Πανηγύρι του σχολείου μας δώσαμε και σε άλλους την ευκαιρία να αφιερώσουν λίγο χρόνο για να γράψουν κάτι δικό τους. Παίξαμε ένα «παιχνίδι» γραφής και παραλάβαμε πολλά κείμενα -μέχρι και ζωγραφιές (ο καθένας εκφράζεται όπως επιθυμεί )- από συμμαθητές, εφήβους, καθηγητές, ενήλικες και διαβάζοντάς τα, διαπιστώσαμε το διαφορετικό τρόπο έκφρασης και σκέψης που κάνει τον καθένα μας μοναδικό. Ήταν ένα όμορφο ταξίδι για όλους μας.

Ρέα Γκαζελίδη γ3 Μαρία Καλαμάκη γ3

Κινηματογράφος στη σχολική αίθουσα Η συμμετοχή μας στον όμιλο «κινηματογράφος στη σχολική αίθουσα» ήταν πολύ ευχάριστη και εποικοδομητική εμπειρία. Στην αρχή είδαμε ταινίες με θέμα το σχολείο και τα προβλήματα των μαθητών. Στη συνέχεια, επιχειρήσαμε να φτιάξουμε τη δική μας ταινία με θέμα το σχολικό bullying. Έτσι, γίναμε οι ίδιοι συντελεστές ως σεναριογράφοι, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, κάμεραμεν και μακιγιέζ. Όλη αυτή η διαδικασία μάς ενθουσίασε.

Όμιλος ψηφιακών μέσων Ο όμιλός μας βοηθά να μάθουμε και να αγαπήσουμε τα ψηφιακά μέσα με παιχνίδια και δραστηριότητες που μας διασκεδάζουν ψυχικά και μας ενεργοποιούν πνευματικά, μερικές φορές ακόμα και σωματικά! Οι μαθητές του ομίλου μπορούν μέσα από ειδικά προγράμματα που τους παρέχονται από το σχολείο να μάθουν τα μυστικά του video editing, animation, photoshop και πολλών άλλων προγραμμάτων που φαίνονται δύσκολα αρχικά, αλλά με τη βοήθεια του δασκάλου/ας γίνονται όλα πολύ απλά. Στον συγκεκριμένο όμιλο περνάμε ευχάριστα απολαμβάνοντας κάθε φορά το μάθημα. Η δουλειά που γίνεται είναι πολύ δημιουργική και έχουμε τη δυνατότητα επιλογής ανάλογα με τα ενδιαφέροντά μας.

Σχολική ζωή Όμιλος θεατρικού παιχνιδιού Σου αρέσει να παίζεις θέατρο και να αυτοσχεδιάζεις; Βρίσκεσαι στο σωστό όμιλο. Παρέα με τον Φυσικό του Γυμνασίου κ. Ραΐση και την κ. Μιχαλοπούλου από το τμήμα Αγγλικών του δημοτικού. Μαζί τους θα μπορέσεις να εκφράσεις τη δημιουργικότητά σου, να γίνεις ταυτόχρονα σκηνοθέτης, σκηνογράφος, ηθοποιός και κειμενογράφος. Στον όμιλό μας θα ανήκεις σε μια χαρούμενη παρέα που θα σε κάνει να καταλάβεις ότι στο μαγικό κόσμο του θεάτρου συνδυάζονται όλες οι μορφές τέχνης. Με πολύ κέφι, χαρά, παιχνίδι, εκτόνωση και αγάπη φτιάχνουμε το δικό μας σενάριο που το βασίζουμε στον αυτοσχεδιασμό. Αν θέλεις να έρθεις στον όμιλό μας, μη φοβηθείς ότι δεν θα έχεις την αυτοπεποίθηση να βγεις και να παρουσιαστείς μπροστά στο κοινό. Μην ανησυχείς, γιατί μέσα στη καρδιά σου έχεις το θέατρο και όλα μπορείς να τα καταφέρεις. Αν είσαι πρόθυμος να μπεις στο δικό μας θεατρικό πειραματισμό, έλα στην ομάδα μας. Σε περιμένουμε του χρόνου! Καλό καλοκαίρι!

Λυδία Μαυρέα α5

Όμιλος Μαγειρικής - Ζαχαροπλαστικής Ο όμιλος μαγειρικής-ζαχαροπλαστικής «μεγάλωσε» και εμπλουτίστηκε με καινούριες παρουσίες, αρώματα και γευστικές δοκιμασίες. Μαγειρέψαμε φαγητά από διάφορες χώρες, φτιάξαμε πολύπλοκα, αλλά και πολύ γευστικά γλυκά και αξιολογούσαμε σαν γευσιγνώστες τα εδέσματά μας κάθε Πέμπτη. Στο Πανηγύρι ο όμιλος συνεργάστηκε με τον αντίστοιχο όμιλο του Λυκείου και δώσαμε την ευκαιρία στους επισκέπτες να δοκιμάσουν τα γλειφιτζούρια και τα γλυκά μας.

Ραντεβού τον Σεπτέμβρη

Σχολική ζωή Δραστηριότητες Τα παιδιά των Ισπανικών τμημάτων της β΄ Γυμνασίου, στο πλαίσιο των βιωματικών δράσεων, παρουσίασαν την Παρασκευή 8 Μαΐου 2015 στους συμμαθητές τους εργασία με θέμα «Guernica: una obra de arte, una imagen de guerra» (Γκερνίκα: ένα έργο τέχνης, μια εικόνα πολέμου). Η Γκερνίκα ή Γκουέρνικα είναι το διασημότερο ίσως έργο του Πάμπλο Πικάσο. Αυτός ο τεράστιος καμβάς περιγράφει την απανθρωπιά, τη βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου. Ήταν παραγγελία της δημοκρατικής κυβέρνησης της Ισπανίας για τη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού το 1937. Ο Πικάσο εμπνεύστηκε το έργο όταν, στις 26 Απριλίου της ίδιας χρονιάς, στα πλαίσια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, Γερμανοί πιλότοι της αεροπορίας των εθνικιστών βομβάρδισαν την κωμόπολη Γκερνίκα της Χώρας των Βάσκων. Στο βομβαρδισμό εκείνο σκοτώθηκαν 1.650 άνθρωποι και ισοπεδώθηκε το 70% της πόλης με 32 τόνους εκρηκτικά. Οι μαθητές του τμήματος Ισπανικών με τη βοήθεια της κυρίας Τ. Ζώη έφτιαξαν τη δική τους Guernica.

Ισπανικό Τμήμα

Τη Τετάρτη 1η Απριλίου μάς επισκέφθηκε η Ντορίνα Παπαλιού, παλιά μαθήτρια του σχολείου μας και συγγραφέας του λογοτεχνικού βιβλίου “Γκάτερ”, το οποιο διαβάσαμε στα πλαίσια του μαθήματος της Λογοτεχνίας, με υπεύθυνη την καθηγήτρια κ. Γ. Βασιλάκη. Είχαμε πάρα πολλές ερωτήσεις να της κάνουμε σχετικά με το συγκεκριμένο βιβλίο. Δεν παραλείψαμε να δώσουμε τις δικές μας προτάσεις για το τέλος του βιβλίου, αλλά και να κάνουμε τα σχόλιά μας για συγκεκριμένους χαρακτήρες της ιστορίας. Μας απάντησε με προθυμία και χιούμορ, δίνοντάς μας, παράλληλα, χρήσιμες συμβουλές για τη συγγραφή ενός λογοτεχνικού βιβλίου. Μας κέρδισε με την αμεσότητα και την άνεσή της. Ήταν μια συνάντηση που θα μας μείνει αξέχαστη. Οι μαθητές και οι μαθήτριες του β2

Σχολική ζωή Επίσκεψη του β1 στο Κέντρο Ειδικών Ατόμων «Η Χαρά» Την Τρίτη 31 Μαρτίου εμείς, το β1, και οι εκπρόσωποι των άλλων 4 τμημάτων επισκεφθήκαμε το Κέντρο Ειδικών Ατόμων «Η Χαρά». Βρίσκεται στην Παλλήνη, λίγο πιο μακριά από το κέντρο της. Φτάσαμε και μπήκαμε στην αίθουσα υποδοχής, δίπλα από τη γραμματεία του ΚΕΑ. Καθίσαμε και σχηματίσαμε κύκλο, σαν μικρό συμβούλιο. Εκεί, μια υπεύθυνη κοινωνική λειτουργός μάς ενημέρωσε για τη δράση του ΚΕΑ και το βασικό ημερήσιο πρόγραμμα. Βασικός στόχος όλων των εργαζομένων εκεί: τα άτομα να είναι χαρούμενα και να έχουν ένα υψηλό επίπεδο ζωής, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες του καθενός. Να μη χάνουν την επαφή με την οικογένειά τους, αλλά, όποτε είναι δυνατόν, να περνούν δημιουργικό χρόνο μαζί. Κάθε εβδομάδα όλοι, προσωπικό και ένοικοι, πηγαίνουν εκδρομές, έτσι ώστε να έρχονται σε επαφή με τον έξω κόσμο. Οι δραστηριότητες κάθε μέρα είναι διαφορετικές κι έτσι το πρόγραμμα δεν γίνεται βαρετό. Το Κέντρο αυτό έχει εξελιγμένες εγκαταστάσεις κι έτσι τα άτομα 57 άτομα που ζουν εκεί (ηλικίας από 7 μέχρι 77 ετών) απολαμβάνουν κάθε δραστηριότητα. Μετά από αυτήν την ενημέρωση, λοιπόν, χωριστήκαμε σε τρεις ομάδες και η καθεμιά πήρε άλλον δρόμο. Η ομάδα στην οποία ήμουν κι εγώ, επισκέφτηκε πρώτα τον δεύτερο όροφο, όπου ζουν κυρίως άτομα με αυτισμό και νοητική υστέρηση. Η πρώτη επαφή με αυτά τα άτομα ήταν για όλους πρωτόγνωρη. Πολλοί από εμάς συγκινήθηκαν, αλλά σύντομα εξοικειωθήκαμε με το κλίμα. Μας υποδέχτηκαν με θερμή «καλημέρα» και μερικοί συστήθηκαν. Μας ρώτησαν ονόματα, σχολείο, τάξη. Μας εντυπωσίασε, μάλιστα ο Σπύρος που ήξερε και το σχολείο μας. Μας ρώτησε αν είναι ιδιωτικό και αποστήθισε αμέσως τα ονόματά μας! Είδαμε τους καθημερινούς χώρους, όπως τα υπνοδωμάτια, την κουζίνα, το καθιστικό… και παρακολουθήσαμε κάποια άτομα την ώρα που ζωγράφιζαν. Μετά και από μια αγκαλιά με μια κοπέλα που μας αγάπησε, νιώσαμε πολύ ιδιαίτερα. Κατεβήκαμε στον πρώτο όροφο όπου ζούσαν αυτιστικά παιδιά και πολλά άτομα με αναπηρία. Εκείνη την ώρα τα παιδιά έτρωγαν το δεκατιανό τους κι έτσι είδαμε και κάποια άλλα δωμάτια και ενημερωθήκαμε για τις αυξημένες συνθήκες ασφαλείας του κτιρίου. Είδαμε ότι σε όλα τα άτομα αρέσει πολύ η μουσική και είδαμε πολλούς με το ραδιοφωνάκι τους! Μας έδειξαν όλες τις εγκαταστάσεις και οδηγηθήκαμε στο ισόγειο όπου ζούσαν κατά κύριο λόγο ανάπηρα άτομα με νοητική υστέρηση, αλλά όχι μόνο. Εκεί ζούσαν και τα μικρότερα παιδιά. Όλοι, σχεδόν, βρίσκονταν στο καθιστικό με τα αμαξίδιά τους. Ένα παιδί μάς χαιρέτησε με τα πόδια του και μάς έδειξε ότι του άρεσε να χορεύει. Η Μαρία, μάλιστα, μια μεγαλύτερης ηλικίας ένοικος, μας έγραψε και το όνομά της και έδειχνε πολύ χαρούμενη που βρισκόμασταν εκεί. Μέσα από αυτήν την εμπειρία ζήσαμε στιγμές πρωτόγνωρες και αξέχαστες, καθώς γνωρίσαμε έναν διαφορετικό κόσμο και συνειδητοποιήσαμε τις δυσκολίες που η ζωή επιφυλάσσει για αυτά τα άτομα. Αντιληφθήκαμε πόση υπομονή χρειάζεται για να συνεργαστεί κανείς με αυτά τα άτομα και γι’ αυτό αξίζει και ένα μεγάλο «μπράβο» σε όλο το προσωπικό που βάζει τα δυνατά του για να έχουν τα άτομα αυτά μια καλύτερη ποιότητα ζωής και το καταφέρνουν. Δημήτρης Σφυρής β1

Σχολική ζωή

Human Being Human

Την Κυριακή 15 Φεβρουαρίου οργανώθηκε στο σχολείο μας από τον Σύνδεσμο αποφοίτων της Σχολής Μωραϊτη η εκδήλωση Human Being Human με τη συμβολή όλης της κοινότητας του σχολείου μας.Το Human Being Human ήταν μια ημέρα αφιερωμένη στον άνθρωπο και τις ανθρώπινες αξίες, μια μέρα αφιερωμένη στον εθελοντισμό και την κοινωνική προσφορά. Στόχος της εκδήλωσης, να θυμηθούμε και να συνειδητοποιήσουμε ότι όσο διαφορετικοί κι αν είμαστε, αυτό που μας ενώνει, σε οτιδήποτε κάνουμε, σκεφτόμαστε, αγαπάμε και ονειρευόμαστε από την ώρα που γεννιόμαστε είναι η λέξη «άνθρωπος». Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν συναντήθηκαν εδώ στο χώρο του σχολείου μαθητές, δάσκαλοι, γονείς και απόφοιτοι, μαζί με εκπροσώπους και μέλη από 30 κοινωφελείς οργανώσεις. Παρουσίασαν μουσικές και θεατρικές παραστάσεις, εκπόνησαν ομιλίες, έστησαν εργαστήρια και εκθέσεις, οργάνωσαν προβολές, παιχνίδια, συζητήσεις. Στην εκδήλωση αυτή υπήρχαν δραστηριότητες για όλες τις ηλικίες και το περιεχόμενό τους ήταν εκπαιδευτικό και ψυχαγωγικό ταυτόχρονα, με κύριο άξονα πάντα τη βιωματικότητα. Στο Human Being Human, λοιπόν, θελήσαμε να γίνουμε και εμείς για λίγο εθελοντές. Παίρνοντας το ρόλο του οικοδεσπότη, έπρεπε να υποδεχτούμε όλους αυτούς τους ανθρώπους στο σχολείο μας και να προσπαθήσουμε να το καταστήσουμε έναν χώρο φιλόξενο, ώστε να ξεδιπλώσουν τη δράση τους και να κοινοποιήσουν τις δραστηριότητές τους. Στη μία ώρα που εκπαιδευτήκαμε για αυτό το ρόλο, ενημερωθήκαμε για τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε ένα άτομο με κινητικές δυσκολίες να κυκλοφορήσει με ασφάλεια στο χώρο του

Σχολική ζωή σχολείου μας. Καταλάβαμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάποιος που χρειάζεται να κινηθεί με αναπηρικό καροτσάκι μέσα στο κτίριο. Συνειδητοποιήσαμε ότι οι χώροι στους οποίους ζούμε καθημερινά δεν είναι και τόσο φιλόξενοι για τα άτομα με κινητικά προβλήματα. Έπρεπε, λοιπόν, να ξαναδούμε με άλλο μάτι το κτίριο στο οποίο κινούμαστε καθημερινά, να συνειδητοποιήσουμε πού βρίσκονται οι ράμπες, από ποια πλευρά μπορεί κανείς να βγει στο υπόστεγο, ποια διαδρομή πρέπει να ακολουθήσει για να φτάσει στην ειδική τουαλέτα που βρίσκεται εκεί. Έπρεπε, με άλλα λόγια, να ξαναμάθουμε να κυκλοφορούμε μέσα στο κτίριο, ώστε να μπορέσουμε να κατευθύνουμε και να εξυπηρετήσουμε τους φιλοξενούμενούς μας. Το πιο σημαντικό όμως μέσα από αυτή τη διαδικασία ήταν ότι έπρεπε να προσπαθήσουμε να μπούμε στη θέση του άλλου και να συναισθανθούμε τις δυσκολίες και τα εμπόδια που συναντά στην καθημερινότητά του. Η ενσυναίσθηση, άλλωστε, αποτελεί τη βάση για τον εθελοντισμό. Είναι η προσπάθεια να αναγνωρίσουμε, να αντιληφθούμε και να αισθανθούμε αυτό που αισθάνεται ο συνάνθρωπός μας, βάζοντας στην άκρη οποιαδήποτε διαφορά. Η ενσυναίσθηση μας προκαλεί σε μια μικρή προσπάθεια, ώστε να μπορέσουμε να μπούμε στη θέση του άλλου χωρίς να χάσουμε την ακεραιότητα της δικής μας ύπαρξης. Πραγματοποιούμε, έτσι, ένα μικρό βήμα, με πάρα πολύ μεγάλη όμως επίδραση στις διαπροσωπικές επαφές μας. Την ημέρα της εκδήλωσης το καρτελάκι του εθελοντή μας γέμιζε με μία ευθύνη που ήμασταν πρόθυμοι να τη διαχειριστούμε και να τη φέρουμε σε πέρας. Αυτό που όλοι κρατήσαμε από αυτήν την ημέρα είναι ότι βγήκαμε κάπως από τη ζώνη της βολής μας. Ήταν μία πρωτόγνωρη εμπειρία που δεν την είχαμε ξαναζήσει. Κληθήκαμε να αναλάβουμε κάποιες πρωτοβουλίες, να συνδράμουμε, να συμβάλουμε ενεργά στην επιτυχία της εκδήλωσης. Αφιερώσαμε όμως τον χρόνο μας σε κάτι που μας γέμισε και νιώσαμε τελικά υπερήφανοι για το αποτέλεσμα: είδαμε χαμόγελα να σχηματίζονται στα πρόσωπα των άλλων και νιώσαμε ότι κερδίσαμε κι εμείς μέσα από την επαφή μας με τους άλλους ανθρώπους, που δεν αποτελούν νούμερα σε μια στατιστική, αλλά πρόσωπα με υπόσταση, με εμπειρίες και μοναδικά βιώματα, που ήταν έτοιμοι να τα μοιραστούν μαζί μας. Νιώσαμε έτσι κι εμείς περισσότερο άνθρωποι και αποκτήσαμε μία εμπειρία ζωής. Την ημέρα της εκδήλωσης μιλήσαμε με πολλούς από τους ανθρώπους που εργάζονται στις διάφορες οργανώσεις. Μάθαμε για το έργο τους, για τις προσπάθειες που καταβάλλουν, για τις δυσκολίες που συναντάνε. Πολλοί από αυτούς προσφέρουν εθελοντικά την εργασία τους σε αυτές τις οργανώσεις, αφιερώνοντας μεγάλο κομμάτι από τον ελεύθερο χρόνο τους, αλλά και προσφέροντας ένα μεγάλο κομμάτι από την ψυχή τους. Στην εθελοντική τους συμμετοχή εμπεριέχονται υπέροχες έννοιες, όπως αυτές του αλτρουισμού, της ανιδιοτέλειας, της αγάπης, του σεβασμού στο διαφορετικό, της αλληλοϋποστήριξης. Είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι σε μια εποχή με συνεχώς αυξανόμενα κοινωνικά προβλήματα και έντονη ανέχεια, η παροχή υλικής βοήθειας είναι μεν πολύ σημαντική, αλλά, ταυτόχρονα, κάποιες φορές φαντάζει αποστασιοποιημένη και μοιάζει να μην αρκεί. Στο Human Being Human συνειδητοποιήσαμε ότι πολλές από τις οργανώσεις που συμμετείχαν έχουν πολύ μεγάλη ανάγκη από την εθελοντική μας προσφορά. Με το να γίνουμε εθελοντές και να προσφέρουμε ουσιαστικά την παρουσία μας δίπλα σε έναν άλλον άνθρωπο, συμμετέχουμε ενεργά στην ενδυνάμωση της κοινωνικής αλληλεγγύης, χωρίς παράλληλα να δεχόμαστε μοιρολατρικά την αδικία και την ανισότητα. Η εκδήλωση αυτή ήταν ένα βήμα μπροστά, ώστε να γνωρίσουμε το έργο αυτών των οργανώσεων και με την παρουσία μας κοντά τους να επιβραβεύσουμε ηθικά τις προσπάθειες όλων αυτών των ανθρώπων. Και ίσως κάποια στιγμή να σκεφτούμε το ενδεχόμενο να συνεργαστούμε μαζί τους και να υποστηρίξουμε και έμπρακτα τη δουλειά τους.

Βασιλική Πουλά γ2

Σχολική ζωή

Τα μαθηματικά των Simpsons Η αμερικανική σειρά The Simpsons πρόκειται για μια από τις διασημότερες κωμικές σειρές στην τηλεόραση. Η σειρά ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 1989 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Έχουν γυριστεί συνολικά 569 επισόδια, καθώς και μια ταινία, ενώ η σειρά έχει συγκεντρώσει περισσότερα απο 60 βραβεία, συμπεριλαμβανομένου και ενός χρυσού αστεριού στην Λεωφόρο της Δόξας του Hollywood. Σύμφωνα με τον Βρετανό Simon Singh, ο οποίος έγραψε πρόσφατα το βιβλίο Τα Μαθηματικά των Simpsons και έδωσε μια ομιλία στο σχολείο στους μαθητές της γ΄ Γυμνασίου και της Α΄ Λυκείου, η μακροβιότερη σειρά της αμερικανικής τηλεόρασης κρύβει μέσα της πολλά μαθηματικά. Σε ένα επισόδιο του 1995, ένας από τους κύριους χαρακτήρες της σειράς, ο Homer, έχει γράψει την εξής σχέση σε έναν πίνακα: 398712 + 436512 = 447212 Ναι, μπορεί στους περισσότερους να φαίνεται μια απλή ισότητα, αλλά για τους μαθηματικούς αποτελεί την κατάρριψη του τελευταίου θεωρήματος του Φερμά. Ο Φερμά, τον 17ο αιώνα είχε γράψει σε ένα χαρτί ότι είναι

αδύνατον να ισχύει ποτέ η ισότητα xn + yn = zn, όταν ο αριθμός n είναι μεγαλύτερος του 2. Παρόλα αυτά, δεν έγραψε ποτέ την απόδειξή του. Αυτή η σχέση ονομάστηκε αργότερα το τελευταίο θεώρημα του Φερμά και θεωρείται από τα πιο σημαντικά θεωρήματα των Μαθηματικών. Οι μαθηματικοί προσπάθησαν επί 300 χρόνια να δουν αν αυτή η υπόθεση ήταν σωστή, ώσπου το 1994 ένας Βρετανός μαθηματικός τα κατάφερε. Η σχέση που εμφανίστηκε στο συγκεκριμένο επισόδιο των Simpsons φαίνεται να διαψεύδει το θεώρημα αυτό. Πράγματι, αν κάνετε τις πράξεις σε έναν υπολογιστή τσέπης ή στο κινητό σας, η ισότητα αυτή μοιάζει να είναι σωστή. Για μια στιγμή οι Simpsons φαίνεται πως διέψευσαν έναν από τους μεγαλύτερους μαθηματικούς. Αν όμως πραγματοποιήσετε τις πράξεις σε έναν υπολογιστή με μεγαλύτερη ακρίβεια, τότε θα δείτε πως τα δύο μέρη της ισότητας δεν είναι ίσα. Συγκεκριμένα, το αριστερό μέρος είναι κατά 0.000000002% μεγαλύτερο... Μία ακόμη μαθηματική στιγμή στους Simpsons είναι σε ένα επεισόδιο του 2006, στο οποίο πραγματοποιείται ένας αγώνας baseball. Σε μια στιγμή, ζητείται από τους θεατές του αγώνα να μαντέψουν πόσα άτομα βρίσκονται στο στάδιο. Για τους περισσότερους πάλι, αυτοί οι αριθμοί φαίνονται απολύτως τυχαίοι. Όμως, αν τους εξετάσετε, θα δείτε πως ο πρώτος πρόκειται για πρώτο αριθμό του Mersenne, ο δεύτερος είναι ναρκισσιστικός αριθμός, ενώ ο τρίτος είναι τέλειος αριθμός. Για να σας βοηθήσω λιγάκι, πρώτος του Mersenne είναι κάθε αριθμός ο οποίος

Σχολική ζωή μπορεί να γραφτεί με την μορφή 2n-1 ( στην περίπτωσή μας 213-1 ). Ναρκισσιστικός αριθμός είναι κάθε αριθμός που, αν προσθέσουμε το άθροισμα κάθε ψηφίου υψωμένο στον αριθμό των ψηφίων, τότε προκύπτει ο ίδιος αριθμός (στην περίπωτση μας 84 + 14 + 24 + 84 = 8128 ). Τέλος, τέλειος αριθμός είναι κάθε αριθμός που το άθροισμα των διαιρετών του, εκτός του ίδιου του αριθμού, μας δίνει τον αριθμό αυτό. Ένα άλλο παράδειγμα αφορά το όνομα του σινεμά της πόλης όπου μένουν οι Simpsons. Για όσους παρακολουθείτε τη σειρά, ίσως ξέρετε ότι το σινεμά της πόλης ονομάζεται Googolplex. Το googolplex στα μαθηματικά είναι ένας τεράστιος αριθμός, που ισούται με τον αριθμό 10 υψωμένο στη δύναμη googol, δηλαδή 10googol. Τι είναι το googol; Πρόκεται για το 10100, δηλαδή το 10 που ακολουθείται από άλλα 99 μηδενικά. Αξίζει εδώ να αναφέρω ότι από τον αριθμό αυτό πήρε το όνομα της η αμερικάνικη Google. Επίσης, είναι σημαντικό να υπενθυμίσω ότι το σινεμά των Simpsons εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1992, ενώ η Google δημιουργήθηκε «μόλις» το 1998... Εκτός από τα παραδέιγματα αυτά, στους Simpsons γίνεται αναφορά στο π, σε μαθηματικές σχέσεις, σε ένα από τα άλυτα προβήματα των μαθηματικών ( P vs NP ), ενώ επίσης υπάρχουν πολλές φορές κωδικοποιημένα μηνύματα. Γιατί όμως τόσα Μαθηματικά στη συγκεκριμένη σειρά; Όπως φαίνεται, πάρα πολλοί από τους συγγραφείς και παραγωγούς των Simpsons έχουν ή είχαν ασχοληθεί, άμεσα ή έμμεσα, με αυτά. Ένας από τους εμπνευστές της σειράς, ο Al Jean, ο οποίος έχει και ένα πτυχίο Μαθηματικών, αναφέρει: «Η κωμωδία μοιάζει πολύ με τα Μαθηματικά. Μία καλή κωμωδία, σαν ένα μαθηματικό πρόβλημα, έχει περίπλοκη οργάνωση και στο τέλος σου δίνει ένα απροσδόκητο και ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Το να βρεις ένα καλό ανέκδοτο είναι πολλές φορές σαν να ψάχνεις για μια απόδειξη. Εκτός από αυτό, βάζουμε χωρίς να το θέλουμε πολλές από τις γνώσεις μας μέσα στο σενάριο». Σύμφωνα με τον Simon Singh, ένας πιθανός λόγος που τόσα Μαθηματικά βρίσκουν τον δρόμο τους στα επεισόδια της σειράς είναι για να ενθαρρύνουν ορισμένα άτομα από το κοινό. Αν τα Μαθηματικά εμφανιστούν σε μία σειρά που είναι «κουλ», τότε ίσως και αυτά με τη σειρά τους θεωρηθούν «κουλ». Μάνος Βλάσσης γ1

Σχολική ζωή

Στις 29 Μαρτίου 2015, το σχολείο μας διοργάνωσε το 2ο Moraitis Run, έναν αγώνα δρόμου, στους δρόμους του Δήμου Φιλοθέης – Ψυχικού. Ήταν μια ημέρα γιορτής, χαράς και αθλητισμού. Η εκκίνηση και ο τερματισμός έλαβαν χώρα στην είσοδο του σχολείου. Το Moraitis Run περιελάμβανε αγώνες 5, 10 χιλιομέτρων αλλά και παιδικούς αγώνες 600, 800 και 1000 μ. Μικροί και μεγάλοι, από 6 ως 80 ετών έτρεξαν και χάρηκαν τόσο την ατομική όσο και την ομαδική προσπάθεια. Ο αγώνας δεν θα μπορούσε να έχει πραγματοποιηθεί χωρίς την πολύτιμη βοήθεια των εθελοντών, των χορηγών και των υποστηρικτών του και φυσικά ψυχή όλου του αγώνα ήταν το Τμήμα Φυσικής Αγωγής του Σχολείου. Τα έσοδα από τη διοργάνωση διατέθηκαν στη μη κερδοσκοπική εταιρεία «Ένα παιδί, ένας κόσμος» και συγκεκριμένα, στο πρόγραμμα διατροφικής στήριξης «Μαζί σας τρώμε σωστά» το οποίο καλύπτει την ανάγκη των οικογενειών που συνεργάζονται με τον φορέα για φρέσκα φρούτα και λαχανικά.

Σχολική ζωή Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου Με αφορμή τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, στις 14 Φεβρουαρίου, το ΚΚΣ οργάνωσε μια μικρή έκπληξη για όλα τα παιδιά. Στα lockers μας υπήρχαν κολλημένα πολύχρωμα χαρτάκια, με ζωγραφισμένες καρδιές! Αυτή η πρωτοβουλία μάς άρεσε πολύ και έδωσε έναν διαφορετικό τόνο στη μέρα μας.

Μιράντα Μαυρέα γ2

Θέματα που μας απασχόλησαν

Βραβεία Νόμπελ

Κανείς δεν περίμενε ότι το αίτημα του Alfred Nobel στη διαθήκη του θα εξελισσόταν σε μία από τις μεγαλύτερες παγκόσμιες διακρίσεις, την απονομή των βραβείων Νόμπελ. Ο Σουηδός Alfred Nobel ήταν ένας χημικός και μηχανικός, αλλά το μεγάλο του πάθος ήταν οι εφευρέσεις. Όταν πέθανε, είχε κατοχυρώσει 355 εφευρέσεις! Στη διαθήκη που είχε φτιάξει ένα χρόνο πριν το θάνατό του, ζήτησε να χρησιμοποιηθεί ολόκληρη η περιουσία του (31,225,000 σουηδικές κορώνες) σε μια σειρά από βραβεία που, σύμφωνα με αυτόν, «θα συμβάλλουν για το καλό της ανθρωπότητας». Έτσι, δημιουργήθηκε η ιδέα για τα βραβεία Νόμπελ, που από το 1895 απονέμονται ασταμάτητα μέχρι σήμερα, με μια μικρή εξαίρεση την περίοδο του Α΄ και Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Κάθε χρόνο δίνονται βραβεία στις εξής κατηγορίες: Φυσική, Χημεία, Ιατρική, Λογοτεχνία, Ειρήνη και Οικονομικές Επιστήμες. Αξίζει να αναφέρουμε τα βραβεία που δόθηκαν και την περσινή χρονιά. Το 2014 υπήρχαν 278 διαφορετικές υποψηφιότητες για το βραβείο Ειρήνης, πράγμα που αποδεικνύει την αξία ενός βραβείου Νόμπελ. Κάθε φορά οι νικητές, εκτός από ένα μετάλλιο και παγκόσμια δόξα για τα επιτεύγματά τους, αποσπούν και το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 964.000 €. ΙΑΤΡΙΚΗ: Οι John O’Keefe, May-Britt Moser και Edvard Moser απέσπασαν φέτος το βραβείο Ιατρικής, λύνοντας ένα πρόβλημα που απασχολούσε πάντα τους επιστήμονες: πώς καταφέρνει ο εγκέφαλος να δημιουργήσει έναν χάρτη του περιβάλλοντός του και πώς μπορεί να προσανατολιστεί σε ένα πολύπλοκο περιβάλλον; Κάνοντας διάφορα πειράματα, ανακάλυψαν πως για αυτό ευθύνεται ένα συγκεκριμένο κομμάτι του εγκεφάλου, ο ιππόκαμπος, και πως ανάλογα με τη θέση μας ενεργοποιούνται στον εγκέφαλο διαφορετικά κύτταρα. Οι ανακαλύψεις αυτές θα βοηθήσουν στην κατανόηση του μηχανισμού της απώλειας χωρικής μνήμης και στην αντιμετώπιση της νόσου Αλτσχάιμερ, η οποία, εκτός των άλλων, πλήττει την αντίληψη του χώρου και την ικανότητα προσανατολισμού. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ: Το βραβείο των οικονομικών επιστημών αποτελεί το πιο «καινούργιο» στις απονομές, αφού δίνεται «μόλις» από το 1968 προς τιμή του ιδρυτή των βραβείων Alfred Nobel. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι ο νεότερος νικητής του βραβείου αυτού ήταν «μόλις» 51 ετών, ενώ ο μεγαλύτερος είχε φτάσει την ηλικία των 90! Φέτος το βραβείο κέρδισε ο Γάλλος Jean Tirole, ο οποίος σύμφωνα με τη Σουηδική Ακαδημία (η οποία διοργανώνει και την τελετή), «είναι από τους πλέον σύγχρονους οικονομολόγους με μεγάλη επιρροή».

Θέματα που μας απασχόλησαν ΧΗΜΕΙA: Με το βραβείο Νόμπελ Χημείας 2014 τιμήθηκαν οι Αμερικανοί Eric Betzig και William E. Moerner και ο Γερμανός Stefan W. Hell. Για μεγάλο χρονικό διάστημα κυριαρχούσε η άποψη ότι τα οπτικά μικροσκόπια δεν θα αποκτούσαν καλύτερη ανάλυση από το μισό του μήκους κύματος του πράσινου φωτός, περίπου 250 nm (1 nm = 10-9 m). Οι τρεις αυτοί επιστήμονες ανακάλυψαν έναν τρόπο για να δούμε επιτέλους τον νανόκοσμο, με την εφεύρεση του μικροσκοπίου STED, όπως το ονομάζουν. Αυτό καθιστά δυνατή την παρατήρηση μέσα από τα εσωτερικά τοιχώματα των κυττάρων και έχει πολλές πρακτικές από τη Χημεία μέχρι τη Βιολογία. ΕΙΡΗΝΗ: Με το βραβείο αυτό τιμήθηκαν φέτος ο Ινδός Kailash Satyarthi και η νεαρή Malala Yousafzay από το Πακιστάν. Η Malala ενσαρκώνει σε όλο τον κόσμο τον αγώνα για το δικαίωμα των κοριτσιών στην εκπαίδευση, ενώ επιπλέον είναι η νεότερη που βραβεύεται σε όλη την ιστορία των βραβείων Νόμπελ, στην ηλικία των 17 ετών. Χαρακτηρίστηκε από τον πακιστανό πρωθυπουργό ως «το καμάρι του Πακιστάν». Ο σαφώς μεγαλύτερος σε ηλικία Kailash (61 ετών) ηγήθηκε ειρηνικών διαδηλώσεων κατά της εκμετάλλευσης των παιδιών, «ακολουθώντας τα βήματα του Γκάντι», σύμφωνα με τη Σουηδική Ακαδημία. Η επιτροπή του Νόμπελ ανέφερε πως το 2000 περίπου 246 εκατομμύρια παιδιά αναγκάζονταν να εργάζονται, αλλά με την προσπάθεια του Kailash, της Malala και πολλών ακόμη που μάχονται σε όλο τον κόσμο, ο αριθμός αυτός έχει μειωθεί σε 168 εκατομμύρια σήμερα. ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ: Ο Γάλλος συγγραφέας Patrick Modiano τιμήθηκε φέτος με το βραβείο στην ηλικία των 69 ετών και έγινε έτσι ο δέκατος πέμπτος Γάλλος που τιμάται με τέτοια διάκριση. Έχει εκδώσει περισσότερα από 30 μυθιστορήματα, παιδικά βιβλία και σενάρια, τα οποία σχετίζονται κυρίως με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όλα τα χρόνια των βραβείων λογοτεχνίας, μόνο ένα άτομο αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο του. Πρόκειται για τον Jean-Peal Sartre, ο οποίος είχε δηλώσει από πριν ότι δεν θα το παραλάμβανε, λέγοντας ότι: «ο σωστός συγγραφέας οφείλει να μην επιτρέπει στον εαυτό του να παραλαμβάνει βραβεία, γιατί πολύ απλά δεν είναι αυτός ο σκοπός του». ΦΥΣΙΚΗ: Το βραβείο Νόμπελ Φυσικής 2014 δόθηκε στους Ιάπωνες Isamu Akasaki και Hiroshi Amano και στον Αμερικανό Shuji Nakamura από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια για την ανακάλυψη της γαλάζιας διόδου εκπομπής φωτός (LED). Όσο περίεργο και αν ακούγεται, οι επιστήμονες είχαν καταφέρει να φτιάξουν κόκκινες και κίτρινες λάμπες LED, αλλά όχι μπλε. Έτσι, ήταν αδύνατο ως τώρα να κατασκευαστούν λάμπες LED λευκού φωτός. Οι τρεις αυτοί επιστήμονες πέτυχαν εκεί όπου όλοι οι άλλοι είχαν αποτύχει. Γιατί όμως είναι αυτή η ανακάλυψη τόσο σημαντική για εμάς; Ενώ οι λαμπτήρες με βάση τα LEDs εκπέμπουν έντονο λευκό φως, είναι πολύ φιλικότεροι προς το περιβάλλον καταναλώνοντας λιγότερη ενέργεια, ενώ παράλληλα έχουν και μεγαλύτερο χρόνο ζωής από τους παραδοσιακούς λαμπτήρες φτάνοντας τις 100.000 ώρες ζωής, δηλαδή, αντέχουν 100 φορές περισσότερο από μια απλή λάμπα φθορισμού. • Από το 1901 έως και το 2014 έχουν δοθεί συνολικά 567 βραβεία σε 889 υποψήφιους από τους οποίους οι 25 είναι οργανισμοί, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών. • Η χώρα με τους περισσότερες νικητές είναι οι Η.Π.Α με 257 νικητές, ακολουθεί το Ηνωμένο Βασίλειο με 93, ενώ στη συνέχεια είναι η Γερμανία και η Γαλλία με 80 και 53 νικητές αντίστοιχα. • Η χώρα με τους περισσότερους κατά κεφαλήν νικητές βραβείου Νόμπελ είναι η Σάντα Λουκία, ένα μικρό νησάκι του Ατλαντικού Ωκεανού. Ο τωρινός της πληθυσμός είναι περίπου 170.000 κάτοικοι και έχουν αποσπάσει βραβείο οι δύο. • Δύο Έλληνες έχουν βραβευτεί με βραβείο Νόμπελ, και συγκεκριμένα Λογοτεχνίας: ο Γιώργιος Σεφέρης το 1963 και ο Οδυσσέας Ελύτης το 1979. Μάνος Βλάσσης γ1

Θέματα που μας απασχόλησαν

Το στίγμα των ψυχικών ασθενειών

Ηρώ Δαβλάντη-Λο γ2

Ίσως να μην μπορέσουμε ποτέ να καταλάβουμε τι ακριβώς πυροδότησε στην πραγματικότητα την απόφαση του πιλότου Andreas Lubitz να ρίξει το αεροπλάνο της πτήσης Germanwings 9525 στις Γαλλικές Άλπεις, στις 24 Μαρτίου, σκοτώνοντας όλους τους ανθρώπους που είχαν επιβιβαστεί. Οι τελευταίες έρευνες υποστηρίζουν πως επιτάχυνε την πορεία του αεροσκάφους επί οκτώ λεπτά έως ότου αυτό συνετρίβη, καταδικάζοντας σε θάνατο τους 150 επιβαίνοντες. Είναι τρομακτικό. Όσο οι έρευνες ξετυλίγονταν, μαθαίναμε ολοένα και περισσότερα σχετικά με την ψυχική ασθένειά του. Πόσο καιρό την κρατούσε μυστική, πόσο δεχόταν βοήθεια. Προκύπτουν κάποια ερωτήματα. Σε ποιον βαθμό η μάχη του με την κατάθλιψη επηρέαζε την ικανότητά του να πετάει; Θα έπρεπε να έχει αφήσει τη δουλειά του; Θα έπρεπε οι γιατροί του να είχαν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου;

Θέματα που μας απασχόλησαν Η υπόθεση του Andreas Lubitz συνειρμικά οδηγεί στα προβλήματα που θέτει μία ψυχική ασθένεια στους νοσούντες, το βάρος του στίγματος και τον ρόλο του ιατρικού απορρήτου. Πολύ συχνά και σχεδόν από πάντα, οι άνθρωποι που πάσχουν από κάποια ψυχική ασθένεια θεωρούνταν κάποιο είδος καταστροφής έτοιμης να εκδηλωθεί, βόμβα έτοιμη να εκραγεί. Όσο η διάκριση μεταξύ ανθρώπων που όντως αποτελούν κίνδυνο για το κοινωνικό σύνολο και αυτών που είναι εντελώς ακίνδυνοι δεν υφίσταται, τόσο τροφοδοτούμε μία ολέθρια νοοτροπία για την κοινωνία και για τους φορείς ψυχικής νόσου. Μερικοί άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να κρατήσουν την ασθένειά τους μυστική, ενώ άλλοι αρνούνται να αναζητήσουν βοήθεια και υποστήριξη. Άνθρωποι από το κοντινό μας φιλικό ή οικογενειακό περιβάλλον μπορεί να υποφέρουν, αλλά παρόλα αυτά να το συγκαλύπτουν σαν ένοχο μυστικό, προκειμένου να μην γίνουν δακτυλοδεικτούμενοι. Οι κοινωνίες μας είναι ακόμα ανώριμες να αναγνωρίζουν την ψυχική ασθένεια ως μία νόσο που χρήζει θεραπείας και αγνοούν πολλές φορές τις ενδείξεις. Το περιβάλλον του ασθενούς συνήθως δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Η έννοια της ψυχικής ασθένειας είναι αρκετά ευρεία και περιλαμβάνει πολλές διαφορετικές καταστάσεις που ένας άνθρωπος μπορεί να βιώνει. Είναι επιτακτική ανάγκη να κατανοήσουμε πως οφείλουμε να ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους να ανοιχτούν, να τους ακούσουμε και να λάβουμε τα λεγόμενά τους στα σοβαρά, με ενσυναίσθηση. Η ημιμάθεια, η άγνοια, αλλά και η εθελοτυφλία μπορούν να αποδειχθούν καταστροφικές, καθώς παγιώνουν το χάσμα και μας αποστασιοποιούν ακόμη περισσότερο από το φαινόμενο της ψυχικής ασθένειας. Άλλωστε, δεν έχει περάσει και πολύς καιρός από τότε που και μία διάγνωση καρκίνου έμενε μυστική, είτε επειδή το ήθελε το στενό του περιβάλλον είτε ο ίδιος ο φορέας της επάρατης νόσου. Δεν ήθελαν να γνωρίζουν ούτε καν οι κοντινοί άνθρωποι: φίλοι, συγγενείς, αλλά και εργοδότες. Αυτή όμως, η κατάσταση άλλαξε δραματικά με τα χρόνια, καθώς υπήρξε η κατάλληλη παιδεία η οποία, αναφορικά με το θέμα του καρκίνου, μετέβαλε την κοινή γνώμη. Αυτού του είδους τη μετάβαση χρειαζόμαστε και για την αντιμετώπιση της δαιμονοποίησης των ψυχικών ασθενειών: ένα σωστά ενημερωμένο δημόσιο διάλογο. Οφείλουμε να θέσουμε σε εφαρμογή πολιτικές που να ευνοούν την παραδοχή και την αποδοχή αυτών των ασθενειών, χωρίς τις επιπτώσεις που οι συνάνθρωποί μας φοβούνται. Συγχρόνως, ίσως θα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε το δίλημμα που συχνά αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι στο σύστημα υγείας μας: όταν δηλαδή το πολύ αυστηρό, έως και ασφυκτικό, ιατρικό απόρρητο αποτρέπει την ενήμερωση για συμπεριφορές που ενδεχομένως θέτουν σε κίνδυνο τη δημόσια ζωή. Οι ειδικοί σε νομοθετικά ζητήματα, ωστόσο, θα μπορούσαν να παράσχουν μία μεγαλύτερη ελαστικότητα στο ιατρικό απόρρητο όσων μπορούν να βλάψουν αθώους, διαφυλάσσοντας ταυτόχρονα και την ιδιωτικότητα. Είναι μία λεπτή ισορροπία της οποίας η χρυσή τομή είναι απαραίτητη. Παράλληλα, εκείνοι που εκδηλώνονται και αποκαλύπτουν τη μάχη τους με κάποια ψυχική ασθένεια, θα πρέπει να έχουν τα εχέγγυα για να καταφέρουν να συνεχίσουν τη ζωή τους με τρόπους που θα αποδειχθούν χρήσιμοι για την κοινότητα, την οικογένεια, τους φίλους και τους εργοδότες τους. Εάν οι επιχειρήσεις και οι εταιρείες αποκλείσουν αυτούς τους ανθρώπους από το εργατικό δυναμικό ή από άλλους κοινωνικούς ρόλους, απλώς θα μεταφέρουμε το πρόβλημα αλλού, διαιωνίζοντας το στίγμα που επικίνδυνα τους τραβά προς τα κάτω. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υποκριθούμε πως αυτό είναι ένα πρόβλημα με εύκολη λύση. Χρειαζόμαστε επίγνωση της κατάστασης και υποστήριξη γι’αυτούς που υποφέρουν από ψυχικά νοσήματα. Ωστόσο, όσο τραγική κι αν ήταν η περίπτωση της Germanwings, ίσως αποτελέσει το έναυσμα για έναν, έστω και καθυστερημένο, δημόσιο διάλογο και μία εκπρόθεσμη επανεξέταση.

Βασιλική Πουλά γ2

Θέματα που μας απασχόλησαν

Ελεύθερη ενημέρωση;

Η συγκεκριμένη γελοιογραφία δείχνει έναν άνθρωπο ο οποίος κουρδίζεται από μία τηλεόραση η οποία γράφει πάνω της Μ.Μ.Ε. Ο γελοιογράφος, με τη γελοιογραφία αυτή, θέλει να δείξει πως οι άνθρωποι ελέγχονται, σκέφτονται και παίρνουν θέση σε διάφορα θέματα με βάση τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και με ό,τι αυτά μεταδίδουν. Πολλές φορές ο τρόπος με τον οποίο μεταδίδουν τα γεγονότα είναι υπερβολικός σε σχέση με ό,τι γίνεται στην πραγματικότητα, διαστρεβλώνοντάς τα με αυτόν τον τρόπο. Επίσης, προβάλλουν επιλεκτικά διάφορες πληροφορίες (αποσιωπώντας άλλες), με σκοπό να παραπληροφορήσουν την κοινή γνώμη. Ακόμα πιο συχνά παρουσιάζουν τα γεγονότα όχι μόνο χωρίς αντικειμενικά κριτήρια, αλλά και προς όφελος κάποιων ομάδων ή εταιρειών. Παραδείγματος χάρη, ένα ιδιωτικό κανάλι ανάλογα με τα συμφέροντα του ιδιοκτήτη του, υποστηρίζει ή κατακρίνει την κυβέρνηση. Επιπρόσθετα, επειδή τα μέσα μαζικής ενημέρωσης επιδιώκουν υψηλή τηλεθέαση, προβάλλουν τα γεγονότα με σκοπό να προκαλέσουν ενθουσιασμό ή αποτροπιασμό. Οι άνθρωποι, για να μπορέσουν να πάρουν θέση σε ένα γεγονός, πρέπει να παρακολουθούν με μέτρο, λογική και κυρίως γνώση. Συμπερασματικά, με αυτήν τη γελοιογραφία, ο γελοιογράφος θέλει να τονίσει εύστοχα το ότι οι άνθρωποι χειραγωγούνται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ακόμα, θέλει να υπενθυμίσει στους ανθρώπους πως δεν πρέπει να στηρίζουν την ενημέρωσή τους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά να διαβάζουν διαφορετικές πήγες ή και από μέσα μαζικής ενημέρωσης διαφορετικών χωρών, αν δεν θέλουν να μοιάζουν με κουρδισμένα ανθρωπάκια.

Μιχάλης Γραβάνης γ2

Θέματα που μας απασχόλησαν

Ελεύθερη έκφραση;

Η παραπάνω γελοιογραφία δημοσιεύτηκε στη γαλλική εφημερίδα CHARLIE HEBDO λίγο μετά την επίθεση που σημειώθηκε στα γραφεία της τον Ιανουάριο του 2015. Με εφαλτήριο λοιπόν τα γεγονότα αυτά, ο γελοιογράφος προσπαθεί να περάσει το δικό του μήνυμα. Στην εικόνα βλέπουμε ένα χέρι να ξεπροβάλει αγέρωχο και δυνατό, σφιγμένο σε γροθιά και να κρατά αποφασιστικά ένα μολύβι: ένα παραδοσιακό, ξύλινο μολύβι με γόμα από πίσω. Το χέρι με το μολύβι –που είναι και το μόνο έγχρωμο στοιχείο της γελοιογραφίας- προβάλλει μέσα από τον σωρό των συντριμμιών της επίθεσης που είναι μια ομοιόμορφη μάζα που συνεχίζει ακόμα να βγάζει καπνούς, μιας και τα γεγονότα είναι ακόμα νωπά στη μνήμη. Τι θέλει να πει, λοιπόν, ο γελοιογράφος; Αυτό που θέλει να δείξει είναι ότι τίποτα –ούτε μια τόσο βάναυση επίθεση- δεν μπορεί να φιμώσει τον Τύπο και να περιορίσει τη δύναμη της γραφής και την ελευθερία του λόγου. Η χρήση ενός παραδοσιακού μολυβιού, και όχι ενός στυλό ή μιας γραμματοσειράς σε έναν υπολογιστή, παραπέμπει στους αγώνες που έχουν γίνει και στο αίμα που έχει χυθεί ανά τους αιώνες για την κατάκτηση αυτής της ελευθερίας. Τέλος, το πείσμα που δείχνει να έχει το χέρι, προκειμένου να υπερασπιστεί την ελευθερία της έκφρασης, δείχνει ότι η δημοσιογραφική κοινότητα δεν είναι διατεθειμένη να υποκύψει σε απειλές, να φιμωθεί και να υποχωρήσει από τις πάγιες αξίες της.

Μιράντα Μαυρέα, γ2

Θέματα που μας απασχόλησαν Τι είναι ωραίο τελικά; Αισθητική του σήμερα: έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε… Πρότυπα ομορφιάς συναντώνται σε όλες τις κοινωνίες ανεξάρτητα από την κατάσταση της οικονομίας τους, τη βιομηχανική τους ανάπτυξη και τους θεσμούς τους. Κάθε κοινωνία έχει μια εξιδανικευμένη εικόνα του ωραίου που αποτελεί πρότυπο το οποίο όλοι και όλες (ή τουλάχιστον οι περισσότεροι κι οι περισσότερες) προσπαθούν να μιμηθούν. Έτσι, καταλήγουμε να έχουμε απλά αντίγραφα αυτής την «ιδανικής» ομορφιάς, χωρίς κανένα στοιχείο προσωπικού γούστου και χαρακτήρα. Αν κάποιος κάνει κάτι που αποκλίνει από την πεπατημένη, αυτό θεωρείται περίεργο και αποτελεί αντικείμενο σχολιασμού και χλεύης από το σύνολο. Έτσι, θέλοντας και μη, θα μπει και αυτός στο παιχνίδι για να αποφύγει την ψυχολογική βία που θα ασκείται σε βάρος του. Αυτό το φαινόμενο δεν θα μπορούσε φυσικά να μείνει ανεκμετάλλευτο από εταιρείες που προσπαθούν να αποκομίσουν κέρδος από το καθετί. Εταιρείες που προωθούν καλλυντικά, προϊόντα περιποίησης και ρούχα εκμεταλλεύονται αυτή την «προσπάθεια ομογενοποίησης», πλασάροντας τα προϊόντα τους μέσω μοντέλων που έχουν τις τέλειες αναλογίες, σύμφωνα με τα πρότυπα ομορφιάς. Αποτέλεσμα είναι άτομα να αγοράζουν με φρενήρη ρυθμό τα εν λόγω προϊόντα, προκειμένου να κατακτήσουν την πολυπόθητη κοινωνική και αισθητική καταξίωση που υπόσχονται. Ποια είναι όμως η λύση για όλα αυτά; Πώς μπορεί να σταματήσει αυτή η ισοπέδωση της αισθητικής που εγκλωβίζει κάθε δημιουργικότητα, στειρώνει τη γόνιμη σκέψη και αφαιρεί από τον ανθρώπινο νου τη δροσιά και τη σπιρτάδα της έμπνευσης; Η απάντηση είναι μια και αυτή είναι η παιδεία. Αυτή σμιλεύει προσωπικότητες, οξύνει την κρίση, διανοίγει το πνεύμα, απομακρύνει από εμμονές, στερεότυπα, καταναλωτικά πρότυπα. Μέλημα του σχολείου, της οικογένειας, των ΜΜΕ, αλλά και καθενός μας χωριστά πρέπει να είναι να οδηγούμε την κοινωνία σε αυτά τα μονοπάτια.

Μιράντα Μαυρέα, γ2

Θέματα που μας απασχόλησαν

Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις; «Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;» Η ερώτηση που ακούμε από μικρά παιδιά. Εμείς απαντούσαμε «ποδοσφαιριστής, γιατρός, αστροναύτης, χορεύτρια, τραγουδίστρια». Και μάλιστα απαντούσαμε με μεγάλο ενθουσιασμό και σιγουριά, αφού, επηρεασμένοι/νες από τα πρότυπα της κοινωνίας μας, ήταν η πρώτη μας σκέψη. Η ίδια ερώτηση εξακολουθεί να με προβληματίζει μέχρι σήμερα και επανέρχεται με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα. Και η απάντηση; Η απάντησή μου περιορίζεται στο «δεν ξέρω». Ύστερα ακολουθεί η απορία των μεγαλύτερων και οι τυπικές ερωτήσεις του τύπου: «ποια είναι η κλίση σου;» που αποσκοπούν στο να σε «βοηθήσουν» να ανακαλύψεις το ιδανικό για εσένα επάγγελμα. Στην πραγματικότητα όμως, ακούσια σε κάνουν να ανησυχείς, να αγχώνεσαι. «Θα έπρεπε να ανησυχώ που δεν ξέρω ακόμη;» «Μήπως δεν καταφέρω να μάθω τι πραγματικά μου ταιριάζει και απογοητευτώ από τις επιλογές μου;» «Πώς θα μπορέσω να αποφασίσω τον κλάδο που θα επιλέξω, χωρίς να γνωρίζω κάτι περισσότερο γι’ αυτόν;» Έχοντας μοιραστεί τους προβληματισμούς αυτούς με μεγαλύτερους, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τελικά ούτε οι ίδιοι δεν γνώριζαν «τι ήθελαν να γίνουν» στην ηλικία μας. Κάποιοι ήξεραν είτε γιατί το είχαν ερευνήσει είτε επειδή έπρεπε να συνεχίσουν την οικογενειακή παράδοση. Κάποιοι άλλοι όμως, δεν είχαν ιδέα. «Από διαίσθηση ή ίσως και από τύχη ανακάλυψα αυτό που μου αρέσει να κάνω», μου είπαν. Πιστεύω πως η μελλοντική μας εργασία δεν είναι μια υπόθεση που πρέπει να την αφήσουμε στην τύχη και στη διαίσθηση. Θεωρώ ότι όσο πιο πολλές εμπειρίες έχουμε, τόσο πιο εύκολο θα είναι να πάρουμε αυτή την κρίσιμη απόφαση για τη ζωή μας, αφού θα έχουμε γνωρίσει και δημιουργήσει όπως εμείς θέλουμε τον εαυτό μας και θα ξέρουμε, συνεπώς, τι μας αντιπροσωπεύει. Την επόμενη φορά που θα σας κάνουν αυτή την ερώτηση, απλά χαμογελάστε και απαντήστε περήφανα: «Δεν ξέρω ακόμη, αλλά με έρευνα σίγουρα κάποια μέρα θα το ανακαλύψω».

Δήμητρα Στρόμπολα γ1

Ντεποιάννα Χαραλαμπίδου γ2

Θέματα που μας απασχόλησαν

Keith Haring Είναι πολύ λίγα τα γκράφιτι που σε κάνουν να χαμογελάς περισσότερο από όσο τα έργα του Keith Haring. Οι απλές γραμμές, τα ελεκτρίκ χρώματα, η απίστευτη διάθεση για χαρά και ζωή. Στη Φιλαδέλφεια, υπάρχει αυτή η εμβληματική τοιχογραφία του με τίτλο «Εμείς, η Νεολαία» και που την έκανε για τα παιδιά της γειτονιάς. O Keith Haring γεννήθηκε στις 4 Μαΐου 1958 στην Πενσυλβανία των Η.Π.Α. Από το 1976 έως το 1978 σπούδασε στη Σχολή Επαγγελματικής Τέχνης Ivy, μια σχολή Καλών Τεχνών στο Πίτσμπουργκ. Από μικρός είχε το χάρισμα να αποτυπώνει παντού μικρά σκιτσάκια που τον έκαναν να γελάει. Το γεγονός ότι ήταν ένας άνθρωπος ελεύθερος και με μεγάλη φαντασία τον έκανε να χάσει σύντομα το ενδιαφέρον του για την εμπορική τέχνη και προχώρησε στη μελέτη των Καλών Τεχνών. Το 1978, σε ηλικία 19 ετών, μετακόμισε στην Νέα Υόρκη όπου εμπνεύστηκε από την τέχνη γκράφιτι και αποφάσισε να φοιτήσει στη Σχολή Εικαστικών Τεχνών. Τη δεκαετία του ҆70 έγινε γνωστός για τα σχέδιά του με κιμωλία στο μετρό της Νέας Υόρκης. Τα έντονα χρώματα και το στυλ ζωγραφικής του επηρέασαν πολύ τη διαφήμιση και τη διακόσμηση των μουσικών κλαμπ. Στην ουσία μετέτρεψε την κουλτούρα του δρόμου σε κουλτούρα της pop art για μαζική κατανάλωση. Το ίδιο διάστημα «Το μωρό Radiant» έγινε το σύμβολό του. Μεταξύ του 1980 και του 1989 η φήμη του Haring άρχιζε να γίνεται διεθνής, ενώ ο ίδιος ο καλλιτέχνης, πέρα από τη συμμετοχή του σε διεθνείς εκθέσεις, ασχολήθηκε πολύ με τον κοινωνικό αντίκτυπο που είχαν τα δημόσια έργα τέχνης. Τα έργα του βασίζονταν συνήθως στη σύγχρονη ζωή και γενικότερα του άρεσε να κάνει χαρούμενους τους ανθρώπους χρωματίζοντας τους τοίχους της Νέας Υόρκης με πολύχρωμα ανθρωπάκια που χόρευαν. Δυστυχώς όμως, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 32 ετών στις 16 Φεβρουαρίου 1990. Μέχρι και σήμερα ο καλλιτέχνης αυτός έχει μείνει ανεξίτηλος στη μνήμη μας, διότι χάρη στα μαγευτικά του έργα, όλος ο κόσμος χαμογελά. Ο Κeith Haring αποτελεί για μένα ένα είδος ειδώλου της ζωγραφικής. Με εκφράζει απόλυτα και στον ελεύθερό μου χρόνο προσπαθώ να «αντιγράψω» μερικά από τα έργα του.

Άννα Μαρία Μάντη γ2 37

Θέματα που μας απασχόλησαν

Από τη σκέψη στην πράξη Η Ελλάδα θεωρείται μια χώρα με παράδοση στη δημοκρατία και στη δικαιοσύνη. Σε μια τέτοια κοινωνία το σύστημα δικαίου πρέπει να καλύπτει όλους τους πολίτες και να τους βοηθά να ξεπερνούν τις δυσκολίες τους. Έτσι, η λογική μάς λέει πως μέχρι και οι άνθρωποι που δεν έχουν άδεια εργασίας στη χώρα μας, όταν υφίστανται αδικίες -κάτι που όλοι γνωρίζουμε πως συμβαίνει καθημερινάμπορούν να απευθυνθούν στο σύστημα δικαίου μας. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει. Στον νόμο 3226 του 2004, που αφορά στην παροχή νομικής βοήθειας, αναφέρεται ότι: «Δικαιούχοι νομικής βοήθειας είναι οι πολίτες χαμηλού εισοδήματος κάποιου κράτους – μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή κάποιου τρίτου κράτους, εφόσον όμως έχουν νόμιμη κατοικία ή συνήθη διαμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση». Έτσι, αποκλείονται πολλές περιπτώσεις ανθρώπων, αφού υφίστανται διακρίσεις από το ελληνικό σύστημα δικαίου, το οποίο δεν τους αναγνωρίζει ως ίσους με όσους έχουν Ευρωπαϊκή ιθαγένεια. Σύμφωνα με το αρθρο 7 των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, «Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι μπροστά στον νόμο και δικαιούνται – χωρίς καμία διάκριση – ίση προστασία από τον νόμο. Δικαιούνται ίση προστασία από οποιαδήποτε διάκριση που θα παραβιάζει τη διακήρυξη». Κάτι τέτοιο όμως φαίνεται να παραμελείται από τον νόμο που ανέφερα προ ολίγου. Το ελληνικό σύστημα, από τη μία περιμένει τους ανθρώπους να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους και από την άλλη, δεν το καθιστά δυνατό. Αν περιμένουμε οι άνθρωποι χωρίς άδεια εργασίας στη χώρα μας να πληρώσουν κάποιον ιδιώτη δικηγόρο, μπορούμε να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε. Κάτι τέτοιο είναι απλά ανέφικτο. Μήπως λοιπόν πρέπει να βγούμε από τη μαγική σφαίρα στην οποία ζούμε και να κοιτάξουμε τους ανθρώπους που ζουν κάτω από πιο δυσμενείς συνθήκες; Μήπως πρέπει να κάνουμε κάτι για να τους βοηθήσουμε; Γνωρίζω ότι μέχρι πριν λίγα χρόνια λειτουργούσαν δύο οργανισμοί -ο ένας από τον Δικηγορικό Σύλλογο και ο άλλος από το Εθνικό Συμβούλιο Ελληνίδων- που προσέφεραν εθελοντικά νομική βοήθεια. Είναι απάνθρωπο όμως, λόγω της κρίσης, οι οργανώσεις αυτές να έχουν παύσει να λειτουργούν. Δεν μπορούμε να αφήσουμε να συντηρείται αυτή η κατάσταση. Τα τελευταία χρόνια στο γυμνάσιο έχω μάθει κάτι σημαντικό. H ζωή συνεχίζεται. Και αυτό ισχύει σε κάθε επίπεδο, μετά από ευχάριστα κι δυσάρεστα. Και τα δυσάρεστα πρέπει να αποτελέσουν το κίνητρο για νέες προσπάθειες. Ωστόσο, δεν πρέπει να παραμείνουμε απλώς στη σκέψη ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι καλύτερο. Πρέπει να μετατρέψουμε τη σκέψη σε πράξη. Γιατί δεν έχουμε την πολυτέλεια να αδρανούμε, αλλά την υποχρέωση να κάνουμε αυτό το καλύτερο.

Ιφιγένεια Πασχάλη γ3

Μιράντα Μαυρέα γ2

Θέματα που μας απασχόλησαν

Τα greeklish

A: Γεια σου, Λ. Τι κάνεις; B: Ep… Ti kaneis esy? Pws kai mas 8ymithikes? A: Κανονίζω ένα reunion party και γι’ αυτό ήθελα να σου στείλω μήνυμα για να σε καλέσω. B: Ax nai… Ti wraia idea!!! Ante na vrethoume epitelous… Toso kairo exoume na ta poume. Ένα φαινόμενο που συζητιέται όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια, τόσο από μικρούς όσο και από μεγάλους, είναι τα greeklish. Για όσους δεν γνωρίζουν, τα greeklish είναι η γραφή της ελληνικής γλώσσας με το λατινικό αλφάβητο. Τις περισσότερες φορές, χρησιμοποιούμε τα greeklish στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (facebook, instagram, twitter κ.ά.), αλλά και όταν στέλνουμε σε κάποιον/α φίλο/η μας μήνυμα στο κινητό. Όσο και αν μας φαίνεται παράξενος αυτός ο τρόπος γραφής, δεν είναι ένα καινούργιο φαινόμενο, καθώς είχε εμφανιστεί παλαιότερα με διάφορους τρόπους σε διαφορετικές περιοχές και εποχές. Για παράδειγμα, κατά την περίοδο του Μεσαίωνα στην Κύπρο και στη Σμύρνη, τα λαϊκά τραγούδια γράφονταν με λατινικούς χαρακτήρες. Επιπλέον, το 1800 πολλά ελληνικά βιβλία είχαν τυπωθεί και αυτά με λατινικούς χαρακτήρες. Παράλληλα, αρκετοί έμποροι του εξωτερικού προσπάθησαν να μιμηθούν τους Σμυρναίους οι οποίοι έγραφαν έτσι, ώστε να συνομιλούν και αυτοί μεταξύ τους. Αυτός ο τρόπος γραφής εξακολούθησε να υπάρχει και χρησιμοποιούνταν σε μεγάλο βαθμό στα τηλεγραφήματα των Ελλήνων στο εξωτερικό. Γιατί όμως χρησιμοποιούμε τόσο πολύ τα greeklish σε καθημερινή βάση; Αυτό είναι ένα ερώτημα στο οποίο ο καθένας από εμάς μπορεί να δώσει μια ξεχωριστή απάντηση. Συνήθως, επιλέγουμε να γράψουμε έτσι, επειδή επηρεαζόμαστε από τους γνωστούς μας. Επιπρόσθετα, αρκετές φορές ισχυριζόμαστε ότι γλιτώνουμε χρόνο γράφοντας έτσι, διότι δεν χρειάζεται να χρησιμοποιούμε τόνους. Επίσης, αρκετοί από εμάς, όταν επιλέγουμε ελληνικούς χαρακτήρες, έπειτα από λίγο το μετανιώνουμε, διότι είμαστε οι μόνοι που γράφουμε έτσι. Για να καταργηθεί αυτό το φαινόμενο, απαιτείται πολύς χρόνος. Μόνο σταδιακά και με αργούς ρυθμούς αποβάλλουμε συνήθειες, όπως άλλωστε, γίνονται όλες οι μεγάλες αλλαγές. Ήδη, κάποιοι έχουν σταματήσει να γράφουν στα greeklish, γεγονός που δείχνει μια αλλαγή. Ωστόσο, ο καθένας πρέπει να κάνει αυτό που εκείνος κρίνει ότι είναι σωστό, χωρίς να επηρεάζεται από τους άλλους.

Έλλη Κυπραίου γ2

Θέματα που μας απασχόλησαν

Λατερνατζήδες Η λατέρνα ήταν ένα μουσικό όργανο που στα παλιότερα χρόνια γνώρισε μεγάλη δόξα. Για να παίξει η λατέρνα χρειάζονταν οπωσδήποτε δύο άτομα. Ο ένας την είχε στην πλάτη του ή αργότερα, που είχε ρόδες, την κυλούσε στο δρόμο και ο άλλος τη γύριζε. Αυτοί οι άνθρωποι της μουσικής λέγονταν λατερνατζήδες. Οι λατερνατζήδες γύριζαν πότε μόνοι τους, όταν η λατέρνα ήταν στις δόξες της, πότε με συνοδεία κάποιο ντέφι. Έπαιζαν διάφορα λαϊκά τραγούδια που ήταν και τα σουξέ της κάθε εποχής. Οι λατερνατζήδες πήγαιναν σε μαγαζιά, σε πάρκα ή στους δρόμους και πολλές φορές γύρω τους μαζευόταν ο κόσμος, για να απολαύσει τα τραγούδια που παίζανε. Όταν τελείωνε το τραγούδι, περνούσε ένα άτομο, που ήταν και ο βοηθός τους, κρατώντας ανάποδα το καπέλο του ή το ντέφι και του έριχναν μέσα οι άνθρωποι λεφτά. Δυστυχώς όμως, σήμερα αυτό το επάγγελμα έχει σχεδόν χαθεί, καθώς στην Ελλάδα υπάρχουν μόνο τέσσερεις λατερνατζήδες. Καθώς κατηφορίζαμε την οδό Ερμού, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, με σκοπό να μαζέψουμε υλικό για την εργασία μας, για καλή μας τύχη, συναντήσαμε έναν λατερνατζή. Ο κύριος (φωτογραφία) μας υποδέχτηκε με ενθουσιασμό και δέχτηκε να του πάρουμε συνέντευξη την οποία και σας μεταφέρουμε: Πως αντιδρούν οι περαστικοί στη μουσική σας; Οι περισσότεροι κοιτάνε τη λατέρνα με θαυμασμό. Τους αρέσει. Τι σας ελκύει στο να παίζετε τη λατέρνα; Καταρχήν, γεννήθηκα με αυτό και το πήρα από τον παππού μου τον συγχωρεμένο. Έχω μεγαλώσει με τη λατέρνα και τώρα προσπαθώ να μεγαλώσω τα παιδιά μου με αυτήν. Θέλετε να εκφράσετε κάτι παραπάνω από αυτό που βλέπουμε και ακούμε; Το μόνο που μπορώ να εκφράσω παραπάνω είναι η αγάπη μου στον κόσμο. Ξέρετε και άλλες λατέρνες που κυκλοφορούν; Σε όλη την Ελλάδα είμαστε τέσσερεις. Ποια είναι τα συναισθήματά σας για τη λατέρνα; Δεν περιγράφονται, γιατί μεγάλωσα με τον ήχο της λατέρνας. Όταν έκλαιγα μικρός, κοιμόμουν με τον ήχο της λατέρνας που μου έπαιζε ο παππούς μου. Αφού απάντησε όλες τις ερωτήσεις μας, δέχτηκε να παίξει τη λατέρνα για εμάς και να τον βιντεοσκοπήσουμε. Ο ήχος της είναι πραγματικά μελωδικός και μαγευτικός και δεν άφησε καμία από εμάς ασυγκίνητη.

Κάλλη Βεκρέλλη α2

Οι λατέρνες είναι ή φορητές ή πάνω σε καρότσι. Η εξωτερική τους διακόσμηση εξαρτάται από το γούστο του ιδιοκτήτη.

Θέματα που μας απασχόλησαν

Το Μidway Atoll Το Midway Atoll είναι ένα σύμπλεγμα από τρία μικρά νησιά στον Βόρειο Ειρηνικό και είναι ένα από τα πιο απομακρυσμένα μέρη της γης, καθώς βρίσκεται στο κέντρο μεταξύ Αμερικής και Ασίας. Είναι ένα καλειδοσκόπιο της γεωγραφίας, του πολιτισμού, της ανθρώπινης ιστορίας και ένα φυσικό θαύμα. Όμως, το Midway Atoll χαρακτηρίζεται και ως τραγωδία επειδή αποτελεί ένα σύμβολο περιβαλλοντικής καταστροφής. Εκεί, κάθε χρόνο χιλιάδες πουλιά πεθαίνουν από τη συσσώρευση απορριμμάτων, κυρίως πλαστικού, τα οποία καταναλώνουν οι άνθρωποι χωρίς να έχουν συνείδηση των συνεπειών. Η περιβαλλοντική ομάδα MIDWAY στην οποία συμμετέχουν ενεργά κινηματογραφικοί και φωτογραφικοί παραγωγοί, σκηνοθέτες και ηχολήπτες εργάστηκε για τη δημιουργία μιας ταινίας μικρού μήκους στην οποία το ανατριχιαστικό φόντο με το περιβάλλον γεμάτο σκουπίδια στοχεύει να κάνει τους ανθρώπους να αντιληφθούν τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο. Ακόμα, με τη βοήθεια μιας ιστοσελίδας, η ομάδα δημιούργησε έναν ειδικό τομέα στον οποίο ο καθένας μπορεί να συνδράμει προσφέροντας όποιο χρηματικό ποσό επιθυμεί. Η επιλογή των συγκεκριμένων νησιών για το έργο της ομάδας MIDWAY δεν ήταν τυχαία. Αντιθέτως, είχε έναν κύριο σκοπό. Λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά από τα νησιά, βρίσκεται το λεγόμενο garbage patch του Ειρηνικού. Το garbage patch του Ειρηνικού είναι ένας «λόφος» φτιαγμένος από σκουπίδια το οποίο έχει έκταση τόσο μεγάλη όσο το Τέξας. Καθώς αυτός ο «λόφος» βρίσκεται κοντά στα νησιά Midway, αρκετά από τα απορρίμματά του καταλήγουν σε αυτά, με αποτέλεσμα το νησιωτικό σύμπλεγμα να έχει βουλιάξει από τις τεράστιες ποσότητες των σκουπιδιών. Η ομάδα Midway έχει ως βασικό της στόχο την αντιμετώπιση των σκουπιδιών στα συγκεκριμένα νησιά και την προστασία των πουλιών σε αυτά. Έτσι, όχι μόνο θα φροντίσει τη γενική εικόνα των νησιών και θα σώσει τα πουλιά, αλλά θα στείλει επίσης ένα μήνυμα στον κόσμο με την επλίδα να τον επηρεάσει ριζικά. Ο δημιουργός αυτής της ομάδας Chris Jordan, με το επαναστατικό του κίνημα, ελπίζει πως θα επηρεάσει και θα κάνει τους ανθρώπους να αποκτήσουν συνείδηση των σκουπιδιών που πετούν με αμέλεια και αδιαφορία προς το περιβάλλον. Ελπίζοντας για ένα καλύτερο αύριο, η ομάδα καταβάλλει συνεχείς και καθημερινές προσπάθειες ώστε να σώσει αυτό το κομμάτι γης.

Σοφία Ορφανού β4 Ελισάβετ Ζαχοπούλου β4 41

Συναντήσεις με συμμαθητές μας

Η Δανάη Βασιλοπούλου, μαθήτρια της β΄ Γυμνασίου του σχολείου μας, πήρε μέρος φέτος στην παράσταση «Η Μελωδία της Ευτυχίας» στο θέατρο Παλλάς. Ζητήσαμε από την Δανάη να μας μιλήσει για την εμπειρία της.

Πώς έμαθες ότι επρόκειτο να ανέβει η Μελωδία της Ευτυχίας; Πώς επιλέχθηκες για τον ρόλο; Με πρότεινε ένας δάσκαλος του σχολείου μας, ο κ. Γιάννης Αντωνόπουλος, ο οποίος ήταν και υπεύθυνος για την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση της ζωντανής ορχήστρας. Εγώ έκανα κανονικά την οντισιόν: τραγούδησα, χόρεψα και είπα ένα μέρος από τα λόγια και τελικά επιλέχθηκα να παίξω τον ρόλο της Λουΐζας. Πόσο σε βοήθησαν οι υπόλοιποι ηθοποιοί στην ερμηνεία σου; Ήταν καλή η σχέση σου μαζί τους; Οι υπόλοιποι ηθοποιοί μας υποδέχτηκαν με μεγάλη χαρά και μας βοήθησαν με μεγάλη προθυμία να μάθουμε τα λόγια μας. Γενικά επικρατούσε ένα πολύ ευχάριστο κλίμα ανάμεσά μας και είμαι πολύ χαρούμενη που είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω σε αυτή την παράσταση. Η σχέση μου με τους υπόλοιπους ηθοποιούς ήταν πάρα πολύ καλή, πράγμα που αποδίδω στους χαρακτήρες όλων μας οι οποίοι οδήγησαν σε μία αρμονική συνεργασία. Αντιμετώπισες κάποιο πρόβλημα; Κατά την διάρκεια των προβών αντιμετώπισα ένα πρόβλημα σε σχέση με τις ώρες που θα διάβαζα, καθώς φέτος είχαμε περισσότερα μαθήματα, πράγμα που θα με δυσκόλευε ακόμα περισσότερο. Τελικά, μετά από λίγο καιρό συνήθισα στο καινούργιο πρόγραμμα και κατάφερα να συντονίσω τις πρόβες και το διάβασμα, ώστε να τα προλαβαίνω όλα. Σου φάνηκε πιο εύκολη η συμμετοχή σου στην Μελωδία της Ευτυχίας, μιας και είχες ξαναπαίξει σε μιούζικαλ πέρσι; Η συμμετοχή μου στην Μελωδία της Ευτυχίας ήταν σίγουρα πιο εύκολη από την περσινή στο μιούζικαλ Annie, επειδή πέρσι ο ρόλος μου ήταν πρωταγωνιστικός. Στη φετινή παράσταση, παρόλο που έπαιζα έναν αρκετά σημαντικό ρόλο, ήμουν λιγότερη ώρα πάνω στη σκηνή. Πώς σου φάνηκε που για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά έπρεπε να συντονίσεις πρόβες και παραστάσεις με το σχολείο και όλες τις σχολικές σου υποχρεώσεις; Φέτος ήταν πιο εύκολο από πέρσι, καθώς ήξερα τι θα αντιμετώπιζα και έτσι ήταν σχετικά πιο εύκολο για εμένα να τα συντονίσω. Τι θα συμβούλευες κάποιον συμμαθητή σου που αγαπά πολύ το θέατρο και θέλει να συμμετάσχει σε κάποια θεατρική παράσταση; Θα τον συμβούλευα να ψάχνει συνεχώς στο internet για να βρει κάποια οντισιόν στην οποία θα μπορέσει να δηλώσει συμμετοχή. Επίσης, θα του έλεγα να μην εγκαταλείψει ποτέ το όνειρό του, να πιστέψει στον εαυτό του και μια μέρα θα τα καταφέρει. Πώς νιώθεις όταν ανεβαίνεις στη σκηνή; To συναίσθημα που με διακατέχει όταν αναβαίνω στην σκηνή είναι μοναδικό! Νιώθω ότι το κοινό, παρόλο που δεν το γνωρίζω, είναι έτοιμο να με αγκαλιάσει και αυτό είναι πολύ όμορφο. Επίσης, αναντικατάστατη είναι η στιγμή του χειροκροτήματος, καθώς τότε αισθάνομαι πιο έντονα την αποδοχή του κοινού.

Μιράντα Μαυρέα γ2

Συναντήσεις με συμμαθητές μας

Ο Άγγελος και ο Άρης Καρατζάς, μαθητές του ΙΒ2 του σχολείου μας, είναι δύο πολύ ταλαντούχοι μουσικοί οι οποίοι μάλιστα είναι και μέλη του συγκροτήματος DOMINATION που ασχολείται με την thrash metal μουσική. Τους ζητήσαμε να μας πουν μερικά πράγματα για την πορεία τους στον χώρο της μουσικής, αλλά και μέσα στο συγκρότημα. Πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με τη μουσική; Από αρκετά μικρή ηλικία είχαμε επαφή με τη μουσική και παίζαμε διάφορα όργανα (κιθάρα, drums, πιάνο, μπουζούκι, τζουρά). Στην 2α και 3η Γυμνασίου αποφασίσαμε να εμβαθύνουμε στην κιθάρα (Άρης) και στα drums (Άγγελος) επιλέγοντάς τα ως κύρια όργανα. Ποιοι παράγοντες σας έκαναν να αγαπήσετε τη μουσική; Τι σας τραβάει σε αυτήν; Η μουσική για εμάς είναι ένας διαφορετικός τρόπος έκφρασης μέσω του οποίου μπορείς να αποτυπώσεις συναισθήματα, σκέψεις και απόψεις χρησιμοποιώντας νότες και όχι λέξεις. Μπορεί ο καθένας μέσα από τη μουσική να εκφραστεί χωρίς να κρύβεται και να ακολουθεί αυτό που θεωρεί σωστό και αποδεκτό. Γι’ αυτό τον λόγο, πιστεύουμε ότι η αληθινή μουσική είναι αυτή που δεν έχει κανόνες και όρια. Έχετε ένα thrash metal συγκρότημα! Σωστά; Πείτε μας λίγα λόγια. Σωστά! Οι Domination δημιουργήθηκαν το 2011 από τον Κώστα (κιθάρα), τον Θοδωρή (φωνητικά) και εμάς τους δύο (τον Άρη στην κιθάρα και τον Άγγελο στα drums). Το 2012 κυκλοφορήσαμε το πρώτο μας demo EP με τίτλο «Realm of Crisis».Τo 2013 κυκλοφορήσαμε το mini-album «The Sacred Matrix» το οποίο υποστηρίξαμε με μία σειρά από live εμφανίσεις, κυρίως στην Ελλάδα (Thrashers United 4, Schoolwave 2013 και 2014, support στους Suicidal Angels το 2013) και με μία συμμετοχή στο Total Metal Festival στην Ιταλία. Φέτος δουλεύουμε το ντεμπούτο άλμπουμ μας με τίτλο «Infants of Thrash» το οποίο ελπίζουμε να κυκλοφορήσει μέσα στο 2015. Έχουμε κλείσει και κάποια live στην Ελλάδα και στο εξωτερικό μέσα στο καλοκαίρι του 2015 για την υποστήριξή του. Πώς θα περιγράφατε το ύφος σας; Το ύφος μας είναι αναμφισβήτητα thrash metal, αλλά προσπαθούμε να το εμπλουτίσουμε με μερικά πιο μοντέρνα στοιχεία έτσι ώστε να ξεφύγει από τα στενά όρια του στυλ που σήμερα ονομάζουμε old-school thrash. Εσείς γράφετε τη μουσική και οι άλλοι τους στίχους; Σε ένα συγκρότημα δεν υπάρχουν κάποιοι «ρόλοι». Ένα συγκρότημα είναι ουσιαστικά μια ομάδα όπου όλοι έχουν άποψη και μπορούν να συμβάλουν στη σύνθεση. Από την άλλη, ναι, θα μπορούσες να πεις ότι εμείς και ο άλλος κιθαρίστας είμαστε «υπεύθυνοι» για το μουσικό κομμάτι και ο Κώστας για το κομμάτι των στίχων.

Συναντήσεις με συμμαθητές μας Ας πάμε τώρα στους στίχους. Υπάρχει κάποια κεντρική ιδέα πίσω τους; Ποια είναι τα θέματα για τα οποία σας αρέσει να γράφετε; Στον τομέα των στίχων δεν περιοριζόμαστε σε κάποιο κεντρικό θέμα. Όλα τα τραγούδια στο «The Sacred Matrix» αναφέρονται σε κοινωνικά προβλήματα, αλλά από διαφορετική οπτική γωνία το καθένα. Στο «Infants of Thrash» οι στίχοι αναφέρονται σε διάφορα θέματα, όπως είναι ο πόλεμος και η κοινωνική αδικία. Κάποια τραγούδια μας όμως, είναι εμπνευσμένα από πιο «ελαφρά» θέματα. Για παράδειγμα, υπάρχει ένα κομμάτι το οποίο είναι εμπνευσμένο από κόμιξ. Τι είδους διαδικασία ακολουθείτε κατά τη δημιουργία ενός τραγουδιού; Πρώτα έρχονται οι στίχοι και μετά η μουσική ή το αντίθετο; Όταν γράφουμε κομμάτια, δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη διαδικασία που ακολουθούμε. Συνήθως κάποιος φέρνει ένα ή παραπάνω riff στην πρόβα και δουλεύουμε όλοι μαζί πάνω σε αυτό, ενώ ταυτόχρονα γράφουμε κάποιους στίχους και, αν ταιριάζουν, τους χρησιμοποιούμε ή τροποποιούμε κάποιους από τους ήδη υπάρχοντες. Έχει τύχει ωστόσο, και να γράψουμε μουσική με βάση στίχους ή να γράψουμε στίχους πάνω σε μουσική που έχουμε ήδη τελειώσει. Σκοπεύετε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με τη μουσική; Αν όχι, με τι θέλετε να ασχοληθείτε; Ναι, θέλουμε να ασχοληθούμε επαγγελματικά με τη μουσική. Τι σκοπεύετε να κάνετε με το συγκρότημά σας του χρόνου που θα πάτε να σπουδάσετε το εξωτερικό; Η μπάντα θα συνεχίσει να υπάρχει κανονικά και τα επόμενα χρόνια! Όταν θα τελειώσουν και τα παιδιά τις σχολές τους στην Αγγλία, θα προσπαθήσουμε να κυνηγήσουμε αυτό που αγαπάμε σε μια χώρα με καλύτερες υποδομές και κατάλληλο κοινό, ανοίγοντας έτσι μερικές επιπλέον πόρτες και ευκαιρίες. Έχετε λάβει την απαραίτητη υποστήριξη από την οικογένειά σας; Ναι, οι γονείς μας μας έχουν υποστηρίξει όσο χρειαστήκαμε και δεν έχουν κάποιο κόμπλεξ λόγω της μουσικής που παίζουμε η οποία κατακρίνεται από αρκετούς. Όσον αφορά το οικονομικό κομμάτι, η μπάντα τώρα πια έχει κάποια έσοδα και προσπαθεί να ανταπεξέλθει μόνη της, χωρίς την υποστήριξη της οικογένειας. Τι εμπόδια αντιμετωπίζει ένας νέος μουσικός στην κρίση; Από τη μια οι ευκαιρίες μειώνονται, αφού, εκτός από οικονομική, η κρίση είναι και πολιτισμική, αλλά από την άλλη είναι μια πηγή έμπνευσης. Ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας. Οι τελευταίες λέξεις είναι δικές σας! Εμείς ευχαριστούμε! Όποιος θέλει μπορεί να μας βρει στο Facebook όπου θα ενημερώνεται σε σχέση με την εξέλιξη της μπάντας, τα live, τους δίσκους (https://www.facebook.com/domination.gr). Τα λέμε σύντομα και υποστηρίζουμε ελληνική σκηνή! Cheers DOMINATION!

Μαρίνα Ανδριωτάκη γ4 και Μιράντα Μαυρέα γ2

Συναντήσεις με συμμαθητές μας

Συνέντευξη του Αριστείδη Πεσμαζόγλου γ4 στην Βασιλική Πουλά γ2 Πρώτα από όλα πες μας πώς ξεκίνησες να ζωγραφίζεις. Αρχικά ξεκίνησα να ζωγραφίζω διότι με βοηθούσε μετά από μια δύσκολη μέρα να χαλαρώσω. Από πού εμπνέεσαι; Έχω εμπνευσθεί από έναν κομίστα, τον Tom Gold, που έχει έναν απλό, αλλά συγχρόνως και πολύπλοκο τρόπο ζωγραφικής που μου αρέσει πολύ. Εννοώ ότι η τεχνική του είναι απλή, αλλά χρησιμοποιεί πολλές λεπτομέρειες στη ζωγραφιά του. Τι είδους διαδικασία ακολουθείς κατά τη δημιουργία ενός σκίτσου; Δεν έχω καμία συγκεκριμένη διαδικασία ζωγραφικής, διότι ζωγραφίζω παντού. Μόνο κάποιες ζωγραφιές μου τις κάνω σε Α4 χαρτί και ζωγραφίζω ένα περίγραμμα γύρω για να περιορίσω τη ζωγραφιά. Σκοπεύεις να ασχοληθείς επαγγελματικά με το σκίτσο; Δεν πιστεύω πως θα ασχοληθώ με τα κόμικς, αλλά με film making, γιατί, εκτός από κόμικς, κάνω και stop motion και editing ταινίες. Για παράδειγμα, έχω κάνει ένα stop motion βιντεάκι για μια φιλανθρωπική οργάνωση, το bookwave. Πώς μπορεί να βρει κανείς τα video σου; Αν γράψει κάποιος στο Youtube aripesma, έχω κάποια video που έχω κάνει edit και κάποιες stop motion ταινίες. [Stop Motion (γνωστή επίσης και ως πλαίσιο stop) είναι μια τεχνική animation, κατά την οποία ένα αντικείμενο ή ένα άτομο φαίνεται πως κινείται μόνο του. Το αντικείμενο μετακινείται σε μικρές δόσεις μεταξύ ατομικών φωτογραφικών καρέ, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση της κίνησης, όταν η σειρά των πλαισίων παίζεται ως μια συνεχή αλληλουχία] Αντιμετωπίζεις κάποια δυσκολία, κάποιο εμπόδιο; Έχεις την απαραίτητη υποστήριξη; Το μόνο εμπόδιο που αντιμετωπίζω είναι η πολλή δουλειά του σχολείου με τα τεστ και τις εργασίες και,

Συναντήσεις με συμμαθητές μας

επομένως, δεν έχω χρόνο να ζωγραφίζω. Στο σπίτι έχω πολύ μεγάλη υποστήριξη και στο σχολείο τώρα αρχίζουν οι καθηγητές μου να μαθαίνουν για τη ζωγραφική μου και με υποστηρίζουν όλο και πιο πολύ. Μίλησε μας για το site σου. Πριν κάποιους μήνες ανακάλυψα ένα μαγαζί όπου εκτυπώνει κανείς ζωγραφιές πάνω σε μπλούζες. Εκεί έδωσα μια από τις πρώτες ζωγραφιές μου. Έβλεπαν οι γνωστοί μου την μπλούζα, τους άρεσε και μου ζητούσαν να τους φτιάξω μια. Έτσι, αποφάσισα να ανοίξω ένα online μαγαζί από όπου να μπορεί να αγοράσει μπλούζες όποιος θέλει και όπως τις θέλει. Έχεις κάποια σχέδια για το μέλλον; Στο μέλλον θέλω να βρω πιο πολύ χρόνο για να ζωγραφίζω και να ασχοληθώ πιο πολύ με ταινίες μικρού μήκους.

Κοινωνική ευαισθητοποίηση

Vouliwatch Η Συντακτική Ομάδα των Βημάτων είχε τη χαρά να πάρει συνέντευξη από την ομάδα Vouliwatch Αρχικά θα θέλαμε να μας πείτε λίγα λόγια για την ιστορία της οργάνωσης. Πώς ξεκίνησε, ως τι ξεκίνησε, ποιες ιδέες πρεσβεύει; Το Vouliwatch ιδρύθηκε το φθινόπωρο του 2013 και τον Μάρτη του 2014, μετά από πολλή δουλεία και σκληρή προετοιμασία, ανέβηκε και στο διαδίκτυο. Είμαστε μια εξαμελής ομάδα νέων ανθρώπων - με μέσο όρο κοντά στα τριάντα - που έχει εργαστεί σε οργανισμούς εθνικής και ευρωπαϊκής πολιτικής, στην επικοινωνία, την κοινωνία των πολιτών και την ψηφιακή καινοτομία. Όλα τα μέλη της ομάδας πιστεύουμε στη δύναμη των νέων τεχνολογιών και στη σύνδεσή τους με τη λειτουργία των κοινοβουλίων, με στόχο να βελτιώσουμε την ποιότητα του νομοθετικού έργου μέσα από την ενισχυμένη συμμετοχή των πολιτών. Τα τελευταία χρόνια ο Έλληνας πολίτης έχει αρχίσει να απομακρύνεται από την πολιτική και τα κοινά, προτιμώντας να ακολουθήσει τον δρόμο της απαξίωσης και της απάθειας. Με αυτόν τον τρόπο, η δημοκρατία μας βγαίνει χαμένη και συνεπώς οι πιθανότητες για ουσιαστική αλλαγή μειώνονται. Εμείς νιώσαμε ότι δεν μπορούμε να μείνουμε απαθείς μπροστά σε κάτι τέτοιο και κάπως έτσι αποφασίσαμε να προχωρήσουμε το Vouliwatch. Ποιο είναι το κύριο έργο και δραστηριότητες σας; Το Vouliwatch δίνει τη δυνατότητα στον πολίτη να έρθει σε επαφή με άμεσο και διαφανή τρόπο με τους εκλεγμένους αντιπροσώπους του, να ασκήσει έλεγχο, αλλά και να αξιολογήσει το κοινοβουλευτικό τους έργο. Επιπλέον, η πλατφόρμα μας παρέχει την ευκαιρία στον πολίτη να συμμετάσχει με έμμεσο τρόπο στη διαδικασία πρότασης νομοθετικού περιεχομένου, ανεβάζοντας προτάσεις και ιδέες οι οποίες στη συνέχεια, αφού αξιολογηθούν και από άλλους χρήστες, προωθούνται στις αρμόδιες επιτροπές του κοινοβουλίου από την ομάδα μας. Τέλος, πέρα από το ενημερωτικό κομμάτι και το «Παρατηρητήριο», από τα οποία ο πολίτης έχει την δυνατότητα να μάθει πώς λειτουργούν οι δημοκρατικοί μας θεσμοί, αλλά και να παρακολουθεί τα τελευταία κοινοβουλευτικά νέα, μέσω του votewatch καταγράφουμε τη συμπεριφορά των βουλευτών στις ονομαστικές ψηφοφορίες. Αυτό για το οποίο δουλεύουμε είναι μια ισχυρότερη δημοκρατία η οποία θα χαρακτηρίζεται από διαφάνεια, λογοδοσία, αλλά και ενεργούς πολίτες. Έχετε κάποιους στόχους για το μέλλον, κάποιο όραμα ως οργάνωση; Βασικός μας στόχος για το μέλλον είναι το Vouliwatch να ηγηθεί της προσπάθειας άσκησης πίεσης στο Κοινοβούλιο, αλλά και στην Κυβέρνηση για περισσότερη διαφάνεια και ευκολότερη πρόσβαση σε ανοιχτά δεδομένα από τους πολίτες. Θέλουμε, επίσης, να ρίξουμε φως στο θέμα της χρηματοδότησης των κομμάτων. Με άλλα λόγια, το όραμά μας είναι το Vouliwatch να εδραιωθεί ως ένας οργανισμός που θα υπερασπίζεται τη διαφάνεια, τη λογοδοσία και τη δημοκρατία, όχι μόνο διαδικτυακά όπως κάνουμε τώρα, αλλά και με δράσεις και καμπάνιες σε φυσικό χώρο. Αυτόν τον καιρό με τι ασχολείστε; Κάποιο ιδιάιτερο project; Σκοπός μας είναι το Vouliwatch να εξελίσσεται διαρκώς ως πλατφόρμα αλλά και ως οργανισμός. Από τις αρχές

Κοινωνική ευαισθητοποίηση της δράσης μας μέχρι και σήμερα η πλατφόρμα μας έχει εμπλουτιστεί με αρκετά νέα και καινοτόμα εργαλεία. Αυτό το διάστημα έχουμε βάλει μπροστά τη διαδικασία βελτίωσης και εξέλιξης ορισμένων εφαρμογών μας. Για παράδειγμα, το “votewatch”, το οποίο καταγράφει τις ονομαστικές ψηφοφορίες του κοινοβουλίου σε λίγο θα καταγράφει και τις μη ονομαστικές. Επίσης, ετοιμάζουμε ειδική ενότητα στην οποία θα καταγράφονται στατιστικά και τάσεις που προκύπτουν από τη διάδραση πολιτών-βουλευτών μέσα από την πλατφόρμα μας. Τέλος, σε συνεργασία με άλλους οργανισμούς πρόσφατα υποβάλλαμε πρόταση χρηματοδότησης σε πρόγραμμα της Ε.Ε. για να βοηθήσουμε στη δημιουργία ενός οργανισμού σαν το Vouliwatch και στην Κύπρο. Ποια εμπόδια πρέπει να αντιμετωπίσετε; Τα εμπόδια δυστυχώς είναι αρκετά, αλλά πλέον έχουμε μάθει να ζούμε με αυτά και να πορευόμαστε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ένα σημαντικό ζήτημα είναι το θέμα της χρηματοδότησης του συγκεκριμένου project. Λόγω του ότι θέλουμε να διατηρήσουμε τον αμερόληπτο και πολιτικά ουδέτερο χαρακτήρα της πρωτοβουλίας του Vouliwatch, αποφασίσαμε να μείνουμε μακριά από κρατικές επιδοτήσεις, διαφημίσεις και ιδρύματα τα οποία είναι ή μπορεί να θεωρηθούν από πολλούς ως κομματικά χρωματισμένα. Αυτό, εν πολλοίς, μειώνει σε μεγάλο βαθμό τις πηγές εσόδων του οργανισμού μας και μας αναγκάζει να εξελίσσουμε το project μας πιο αργά από ότι θα θέλαμε. Ένα δεύτερο εμπόδιο, το οποίο ως Vouliwatch έχουμε βάλει στόχο να αντιμετωπίσουμε, είναι η οπισθοδρομική πολιτική κουλτούρα που χαρακτηρίζει δυστυχώς συχνά αρκετούς από τους βουλευτές μας. Συγκεκριμένα, πολλοί από αυτούς αδυνατούν να αφουγκραστούν τη δύναμη των ψηφιακών τεχνολογιών και το πώς αυτές θα μπορούσαν να ενισχύσουν τον κοινοβουλευτισμό, τη διαφάνεια αλλά και τη συμμετοχή των πολιτών στα κοινά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αρκετοί βουλευτές να αρνούνται να συμμετάσχουν στον ανοιχτό διάλογο με τους πολίτες που φιλοξενεί η πλατφόρμα του Vouliwatch. Υπάρχει ανταπόκριση του κόσμου; Πώς θα μπορούσαμε εμείς ως μαθητές να συνδράμουμε; Η ανταπόκριση του κόσμου είναι άκρως ενθαρρυντική και μήνα με τον μήνα παρατηρούμε σταδιακή αύξηση των επισκεπτών της πλατφόρμας μας, αλλά και μεγαλύτερο όγκο ερωτήσεων και προτάσεων προς βουλευτές. Το Vouliwatch έχει καταφέρει μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να προσελκύσει το ενδιαφέρον χρηστών από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι επαναπαυόμαστε, έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μέχρι να φτάσουμε στο επίπεδο συμμετοχής πολιτών που οραματιζόμαστε. Θα χαρούμε πάρα πολύ να δούμε και μαθητές να ασχολούνται ενεργά με την πλατφόρμα μας, εξάλλου το εγχείρημά μας στοχεύει κατά κύριο λόγο στους νέους οι οποίοι μέσα από τη χρήση του Vouliwatch θεωρούμε ότι μπορούν να εξελιχθούν ώστε να γίνουν ενεργοί πολίτες με κριτική σκέψη και δυνατές δημοκρατικές αξίες. Σας καλούμε, λοιπόν, να στείλετε ερωτήσεις στους βουλευτές, να ανεβάστε τις δικές σας προτάσεις και απόψεις για το αύριο του τόπου μας και να διαδώσετε την πλατφόρμα μας στους φίλους σας. Το ότι δεν έχετε δικαίωμα ψήφου ακόμα, δεν σημαίνει ότι δεν έχετε λόγο στα κοινά του τόπου μας. Στις μέρες μας υφίσταται η ενεργή συμμετοχή των πολιτών με κριτική διάθεση ή συναντάμε μία πιο παθητική στάση; Διαπιστώνουμε αλλαγές με το πέρασμα των χρόνων; Αν ναι, πού οφείλονται; Έχει επηρέασει και η οικονομική κρίση; Είναι γεγονός ότι ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας έχει απογοητευτεί και έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στους πολιτικούς. Αυτό όμως δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η υπάρχουσα κατάσταση ευθύνεται αποκλειστικά για το γεγονός ότι ο κόσμος έχει απομακρυνθεί από τα κοινά. Πιστεύω ότι η απάθεια και η μη ενασχόληση με την πολιτική είναι ένα φαινόμενο το οποίο καλλιεργήθηκε πρωτίστως στα χρόνια της εικονικής ευημερίας του τόπου μας, όπου πολλοί θεώρησαν ότι όλα μπήκαν στον αυτόματο πιλότο, με αποτέλεσμα να επαναπαυθούν και να πάψουν να ασχολούνται ενεργά και ουσιαστικά με τα κοινά. Στα χρόνια της κρίσης από την άλλη, βλέπουμε την άνθιση νέων κοινωνικών πρωτοβουλιών, κινημάτων και καινοτόμων ιδεών. Τελικά, ίσως αυτό που πολλοί εκλαμβάνουν ως απομάκρυνση από τα κοινά είναι η απομάκρυνση από μία αναχρονιστική πολιτική κουλτούρα και παιδεία με προορισμό ένα πιο ενεργό, συμμετοχικό, και άρα, δημοκρατικό πολιτικό παράδειγμα. Αυτό που προσπαθούμε να πετύχουμε εμείς με το Vouliwatch είναι να δώσουμε ένα εργαλείο στα χέρια των πολιτών το οποίο θα τους προτρέψει και επιτρέψει να ασχοληθούν με τα κοινά με ουσιαστικό, ενεργό και αποτελεσματικό τρόπο με τη γνώση, τον διάλογο και τη διαφάνεια. Σίγουρα δεν είναι εύκολο εγχείρημα, αλλά αν δεν πιστεύαμε στην επίτευξη του, δεν θα ήμασταν εδώ.

Κοινωνική ευαισθητοποίηση MDA Η Συντακτική Ομάδα επισκέφθηκε το υπέροχο νεοκλασικό κτίριο όπου στεγάζεται το MDA, το σωματείο φροντίδας ατόμων με νευρομυϊκές παθήσεις. Η κ. Σίσσυ Χλωμίσιου με μεγάλη προθυμία μας ξενάγησε στους χώρους που βοηθούν δεκάδες ανθρώπους με πολυεπίπεδο τρόπο. Συζητήσαμε μαζί της και μεταξύ άλλων, θίξαμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία, καθώς και το πώς εμείς μπορούμε να βελτιώσουμε την κατάσταση.

Αρχικά, θα θέλαμε να μας πείτε λίγα λόγια για το σωματείο σας. Το MDA είναι ένας διεθνής οργανισμός και ασχολείται γενικότερα με νευρομυικές παθήσεις. Ο οργανισμός αυτός υπάρχει σε ολόκληρο τον κόσμο, σε 185 σημεία, με διαφορετκές επωνυμίες. Προσπαθούμε να στήσουμε μονάδες νευρομυικών παθήσεων σε όλη την Ελλάδα, στη Θεσσαλονίκη και την Πάτρα. Πού αποσκοπεί αυτή η προσπάθεια; Οι ασθενείς νευρομυικών παθήσεων είναι πολυασθενείς. Στις μονάδες αυτές συγκεντρώνουμε πολλές ειδικότητες, όπως τον νευρολόγο, τον καρδιολόγο, τον παθολόγο, τον κοινωνικό λειτουργό. Εμείς μαζεύουμε αυτούς τους ανθρώπους σε ένα σημείο και οι ασθενείς βλέπουν όλες τις ειδικότητες σε ένα μόνο ραντεβού, χωρίς να ταλαιπωρούνται μήνες ολόκληρους. Συγχρόνως, υπάρχει μια συντονισμένη παρακολούθηση και άμεση αντιμετώπιση. Τι εννοούμε με τον όρο «νευρομυικές παθήσεις»; Νευρομυικές παθήσεις είναι 47 διαφορετικές παθήσεις και μπορεί να είναι από πάρα πολύ ελαφριές ως πάρα πολύ βαριές. Μυασθένεια είναι ίσως η εκδοχή της ασθένειας που συναντάμε πιο συχνά. Οι παθήσεις είναι γενετικά κληρονομικές και μπορούν να εμφανιστούν σε πολύ μεγάλη ηλικία. Θεωρητικά, είμαστε όλοι εν δυνάμει ΑμΕΑ.

Κοινωνική ευαισθητοποίηση Ποια είναι η άποψή σας για το ALS Ice Bucket Challenge; Το ALS είναι μια νευρομυική πάθηση και τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν βοήθησαν το ALS της Αμερικής, επομένως δεν είναι κάτι που βοήθησε άμεσα εμάς. Κατά την άποψή μου, το Ice Bucket Challenge είναι ένα πετυχημένο viral, αφού αρκετοί διάσημοι συμμετείχαν και προκάλεσαν επίσης διασήμους, άρα είχε μεγάλη απήχηση και επιτυχία. Δεν γινόταν να μην το κάνεις πια, αφού υπήρχε αυτή η αλυσίδα. Η επιτυχία, δηλαδή, έγκειται σε μια mass νοοτροπία και έτσι υπήρξε και η «ευαισθητοποίηση». Σας είδαμε και στο human being human; Φυσικά και είχαμε συμμετάσχει και ήταν μια υπέροχη εμπειρία. Στο κλείσιμο του event, είχαμε μία παράσταση με black humor. Επιπλέον, είχαμε οργανώσει και ένα κουκλοθέατρο – παιχνίδι, όπου τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με το αμαξίδιο, την προσβασιμότητα, τη ράμπα. Δώσαμε επίσης, και κάποιο υλικό για το σπίτι, για τους γονείς, για τον εκπαιδευτικό και εκεί «τελειώνει» ο δικός μας ο ρόλος. Η θεωρία, δηλαδή, υπάρχει. Άν και θα θέλαμε πάρα πολύ να υπάρχει και μια πρακτική εφαρμογή, όπως να υπάρχουν ράμπες στο σχολείο, αυτή η πρωτοβουλία δεν μπορεί να υποστηριχτεί από εμάς. Κάναμε μια μικρή ξενάγηση στο υπέροχο νεοκλασσικό όπου στεγάζεται το σωματείο στην Πλατεία Βικτωρίας. Περνάμε τώρα στο Γυναστήριο του σωματείου. Αρχικά, πρέπει να έχουμε υπόψη πως έχουν κοπεί σχεδόν στο μισό οι φυσιοθεραπείες που έδινε το ταμείο του κράτους. Έτσι, πρέπει να υποστηρίξουμε αυτούς τους ανθρώπους. Απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες και τα groups σχηματίζονται με βάση τις ηλικιακές ομάδες. Η θεραπευτική γυμναστική οργανώνεται δωρεάν δύο φορές την εβδομάδα και συμμετέχουν γύρω στα 30 άτομα. Κατόπιν, συναντάμε τον κοινόχρηστο χώρο και τον χώρο υποδοχής. Εδώ οργανώνουμε κινηματογραφικές βραδιές συνήθως. Για παράδειγμα, χθες είδαμε τον Νονό και είχαμε φτιάξει τον χώρο σαν σινεμά με μεγάλη οθόνη και μάλιστα προσφέραμε ποπ κορν. Οργανώνουμε επίσης και μικρές ομιλίες και μικρές συναθροίσεις. Επιπλέον, ο χώρος δίνεται για πάρτυ ασθενών, εάν κάποιος δεν έχει χώρο στο σπίτι του και επιθυμεί να γιορτάσει με τα αγαπημένα του πρόσωπα. Εδώ κάνουμε φυσικά και τα δικά μας πάρτυ, όπως το αποκριατικό πάρτυ μας. Έπειτα, βρισκόμαστε στο αναγνωστήριο. Το αναγνωστήριο λειτουργεί και ως δανειστική βιβλιοθήκη. Είναι ένας χώρος, ο οποίος εξασφαλίζει ησυχία και ηρεμία για διάβασμα και την ολοκλήρωση εργασιών, διότι δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένο την ύπαρξη ενός τέτοιου ασφαλούς περιβάλλοντος μέσα σε κάθε σπίτι. Αμέσως μετά βρισκόμαστε στο Internet corner. Σε αυτήν την αίθουσα γίνονται μαθήματα ηλεκτρικών υπολογιστών, αλλά λειτουργεί και σαν απλό internet café, για πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Για ορισμένες, σοβαρές περιπτώσεις, διαθέτουμε και προγράμματα ενεργοποίησης υπολογιστή με την ομιλία. Στα πλαίσια μιας διακρατικής σύμπραξης για την ενεργοποίηση μηχανισμού λειτουργίας υπολογιστή με τη βοήθεια των ματιών, αλλά κυρίως της σκέψης, θα συμμετάσχουμε σε κάποια trials. Μία τέτοια μέθοδος είναι πραγματικά εκπληκτική και επαναστατική. Άλλωστε, είναι πολύ σημαντικό και οι ασθενείς να νιώθουν ανεξάρτητοι και αυτόνομοι.

Κοινωνική ευαισθητοποίηση Βγήκαμε στην αυλή. Εδώ οργανώνουμε τις καλοκαιρινές μας γιορτές. Έχουμε και κερκίδες για θερινές προβολές. Και αμέσως μετά βρισκόμαστε στο καλλτεχνικό εργαστήρι και τον χώρο ομαδικών δραστηριοτήτων. Εδώ, κάνουμε ζωγραφική, κατασκευές και κολάζ με διάφορα υλικά. Σε αυτόν τον χώρο τα παιδιά συμμετέχουν σε δραστηριότητες που ενέχουν το ομαδικό στοιχείο, όπως το θέατρο, τον χορό, αλλά και την ομαδική ψυχολογική στήριξη. Τέλος, θα δούμε το παιδικό Δωμάτιο. Εδώ είναι ένα δωμάτιο αποκλειστικά για τα παιδιά ασθενείς. Βέβαια, στα πολύ μικρά παιδιά, το σωματείο δεν έχει μεγάλη απήχηση. Βλέποντας τα μεγαλύτερα παιδιά στον ίδιο χώρο, υπάρχει ο φόβος να εισπράξουν τη δυσάρεστη πραγματικότητα της εξέλιξης της ασθένειάς τους. Φυσικά, παρέχουμε και συμβουλευτική υπηρεσία σε όσους γονείς το επιζητούν, προκειμένου να αποδεχθούν την ασθένεια, να μην την εκλάβουν ως στίγμα, ως ενοχή, ως προσωπική αποτυχία. Εμείς πώς μπορούμε να βοηθήσουμε στη δράση του σωματείου; Ουσιαστικά, δεν θέλουμε γκετοποίηση. Σε όλες τις δραστηριότητες, θέλουμε να υπάρχει ένα mingling και εμείς με μεγάλη χαρά σας περιμένουμε σε ό,τι κάνουμε. Τι είναι αυτό που αρέσει σε εσάς στη ενασχόλησή σας σε αυτό το σωματείο; Ο άξονας του ανθρώπου και η αλληλεπίδρασή μου με αυτόν. Το ότι δουλεύω για να προσφέρω κάτι στον άνθρωπο, ότι βοηθάω. Εδώ οι άνθρωποι βρίσκουν γαλήνη και παρηγοριά και είναι πάρα πολύ όμορφο να βιώνω κάτι τέτοιο. Υπάρχει ρατσισμός προς τα ΑμΕΑ; Υπάρχει ρατσισμός, αν και περισσότερος ρατσισμός υφίσταται προς τους μετανάστες. Σε μια κοινωνία αρτιμελών, όπου όλοι εμφανίζονται ως «τέλειοι», οι άνθρωποι με αναπηρίες δεν κυκλοφορούν και έτσι δεν υπάρχει επαφή, δεν υπάρχει εξοικείωση, όχι όμως επειδή δεν υπάρχουν. Οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν, αρχικά επειδή πρακτικά δεν μπορούν, καθώς η κοινωνία δεν έχει βοηθήσει ιδιαίτερα, αλλά επίσης, εξαιτίας των ανθρώπων του άμεσου περιβάλλοντός τους που δεν τους αφήνουν να κυκλοφορήσουν. Πιστεύω πως η περιθωριοποίηση αυτή ξεκινά και από το σχολείο. Τα σχολεία δεν έχουν τις υποδομές, δεν είναι προσβάσιμα. Πρέπει από μικρή ηλικία να εξοικειωθούμε με την εικόνα και την κατάσταση. Διότι, εάν δεν υπάρξει εξοικείωση, θα συνεχίσουμε να αγνοούμε την κατάσταση και θα υφίσταται ένας φαύλος κύκλος. Φυσικά, δεν πρέπει να υπάρχει οίκτος και λύπηση. Είναι σίγουρο, ωστόσο, ότι η πόλη μας δεν είναι φιλική. Η Αθήνα δεν είναι προσβάσιμη για άτομα με αναπηρία. Οι κατασκευές που έχουν γίνει είναι κακοτεχνίες και προχειροδουλειές. Ακόμα κι όταν μας υποχρεώνει η Ευρωπαϊκή Ένωση να λάβουμε ορισμένα μέτρα, το κάνουμε για το θεαθήναι, για να φανούμε, χωρίς την προαπαιτούμενη μελέτη. Τι πρέπει να αλλάξει στη νοοτροπία μας; Όλοι λέμε πόσο πολύ χρειάζεται να εκπαιδευθούμε. Κάτι που ισχύει απόλυτα. Ωστόσο, χρειάζονται και τα ίδια τα ΑμΕΑ εκπαίδευση, όχι μόνο η κοινωνία. Το ότι έχουν αναπηρία, δεν σημαίνει πως όλοι οι υπόλοιποι χρωστάνε σε αυτούς. Οφείλουμε να τους σεβόμαστε και να έχουμε τη ράμπα, την πρόσβαση, τη συνθήκη, ώστε να μην εμποδίζουμε την καθημερινότητά τους, αλλά δεν χρειάζεται, για παράδειγμα, να τους παραχωρήσουμε τη θέση μας σε μια σειρά. Όπως όλοι έχουμε ίσες ευκαιρίες, έτσι έχουμε και ίσα δικαιώματα και ίσες υποχρεώσεις. Όλο το σύστημα χρήζει εκπαίδευσης. Όχι μόνο εμείς, οι «φυσιολογικοί». Άλλωστε, τι σημαίνει «φυσιολογικός»; Αν βρεθώ εγώ αύριο στην Γερμανία όπου δεν μιλάω γερμανικά, θα είμαι και εγώ ΑμΕΑ.

Μάνος Βλάσσης γ1, Βασιλική Πουλά γ2, Δήμητρα Στρόμπολα γ1

Κοινωνική ευαισθητοποίηση

Action Aid Έχουμε ακούσει, ενδεχομένως, για ένα μοντέρνο είδος σκλαβιάς. Αφορά όλους εκείνους τους ανθρώπους που δουλεύουν για πάρα πολλές ώρες κάτω από άθλιες συνθήκες με ελάχιστα έως καθόλου χρήματα, συχνά αποκομμένοι από την οικογένειά τους, προκειμένου εμείς να απολαμβάνουμε αγαθά μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων. Πώς μπορούμε να αντισταθούμε στο human slavery; Μέσω του fair trade. Η Συντακτική Ομάδα επισκέφθηκε το κατάστημα της Action Aid και μίλησε με τις υπεύθυνες για το fair trade, την απήχηση που έχει στη χώρα μας, αλλά και γενικότερα για τη δράση της οργάνωσης.

Αρχικά, πείτε μας λίγα λόγια για την οργάνωση.

H ActionAid είναι μια διεθνής, μη κυβερνητική, αναπτυξιακή οργάνωση. Δουλεύουμε μαζί με περισσότερους από 15 εκατομμύρια ανθρώπους σε 45 χώρες και οραματιζόμαστε έναν κόσμο χωρίς φτώχεια και αδικία μέσα στον οποίο κάθε άτομο θα απολαμβάνει το δικαίωμα να ζει με αξιοπρέπεια. Δουλεύουμε σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο μαζί με τους φτωχούς και περιθωριοποιημένους ανθρώπους για να καταπολεμήσουμε την άνιση κατανομή πλούτου και την ανθρώπινη εκμετάλλευση. Μιλήστε μας για το κατάστημα της Action Aid εδώ, στην Αθήνα. Ξεκινήσαμε με το ηλεκτρονικό μας κατάστημα, πριν από τέσσερα χρόνια. Το κατάστημα άνοιξε πέρσι και είναι το μοναδικό κατάστημα της Action Aid σε ολόκληρο τον κόσμο. Φιλοξενείτε και προϊόντα fair trade; Ναι, στο κατάστημα υπάρχει ειδικό τμήμα με προϊόντα δίκαιου εμπορίου. Στην αρχή, στο ηλεκτρονικό μας κατάστημα, είχαμε πολύ λίγα προϊόντα δίκαιου εμπορίου, επειδή δεν μπορούσαμε να τα αποστείλουμε με ταχυδρομείο. Στο κατάστημα, όμως, εμπλουτίστηκε η γκάμα.

Κοινωνική ευαισθητοποίηση Τι είναι το fair trade; Είναι ουσιαστικά το δίκαιο και αλληλέγγυο εμπόριο, μια εναλλακτική διαδικασία εμπορίου, στην οποία προωθούμε προϊόντα από τον παραγωγό και όχι από μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες. Συγχρόνως βέβαια, δεν εμπλέκονται στην παραγωγή όσων πουλάμε η παιδική εργασία και το human slavery. Φυσικά, συνειδητοποιούμε πως το κάθε προϊόν δεν είναι αποτέλεσμα μιας τυποποιημένης γραμμής παραγωγής, αλλά προκύπτει με πολύ κόπο και μόχθο και, έτσι, η ποιότητα είναι ασυγκρίτως ανώτερη. Βρίσκει ανταπόκριση το fair trade στην Ελλάδα; Όχι όση θα θέλαμε. Δεν υπάρχει τέτοια εκπαίδευση. Υπάρχει βέβαια ανταπόκριση, αλλά όχι όπως στο εξωτερικό, όπου υπάρχει και η κατάλληλη παιδεία, όπου ο καταναλωτής αναζητά πληροφορίες για το προϊόν όπως ποια είναι η χώρα προέλευσης, ποιοι έχουν εργαστεί γι’αυτό κ.α. Τι στοχεύετε μέσα από τη λειτουργία του καταστήματος σε σχέση με το δίκαιο εμπόριο; Ο σκοπός δεν είναι να πεις ότι έχω πάρα πολύ ωραίο καφέ ή τσάι, αλλά να πεις την ιστορία που υπάρχει πίσω από το προϊόν. Πρέπει να εκπαιδεύσεις τον καταναλωτή. Το μαγαζί δημιουργήθηκε ώστε να είναι ένα κρίσιμο σημείο συνάντησης πρόσωπο με πρόσωπο με ανθρώπους που είτε γνωρίζουν την οργάνωση και τη δράση της, είτε, όταν θα μπει κάποιος και θα συζητήσεις μαζί του, θα προβληματιστεί, κάτι θα αλλάξει μέσα του, κάτι θα πει σε έναν φίλο του και αυτός ο κύκλος ανοίγει. Πώς μπορούμε να καταλάβουμε αν ένα προϊόν είναι προϊόν δίκαιου εμπορίου; Υπάρχει ειδική πιστοποίηση για τα προϊόντα fair trade και μπορούμε να τα βρούμε είτε σε κατάστημα βιολογικών, είτε σε κατάστημα υγιεινών τροφών, ακόμα και σε σούπερ μάρκετ. Αυτό που κάνει τον καταναλωτή δυνατό είναι ότι μπορεί και διαβάζει, και κοιτάει. Γι’αυτό και λέμε ότι είναι σαν τον ψηφοφόρο. Κάθε φορά που αγοράζεις κάτι, είναι σαν να ψηφίζεις για κάτι. Και πρέπει να προσέχουμε ποια άποψη, ποια στάση ζωής ενισχύουμε. Υπάρχει κάποια στήριξη στους Έλληνες παραγωγούς; Φυσικά, αφού υποστηρίζουμε τους παραγωγούς, τις γυναίκες σ’όλο τον κόσμο, τους υποστηρίζουμε και στην Ελλάδα. Συνεργαζόμαστε με μικρούς έλληνες παραγωγούς των οποίων τα προϊόντα δεν τα βλέπουμε σε μεγαλα δίκτυα διανομής και τεράστιες αλυσίδες σούπερ μάρκετ. Υποστηρίζοντας αυτούς τους παραγωγούς, δημιουργούμε μία γέφυρα αλληλεγγύης, επειδή είμαστε μη κερδοσκοπική εταιρεία, άρα τα έσοδά μας υποστηρίζουν τελικά μικρούς παραγωγούς του αναπτυσσόμενου κόσμου, εκεί όπου εμείς αναπτύσσουμε τις δράσεις και τα προγράμματά μας. Θα μπορούσατε να μας πείτε λίγα λόγια για την αναδοχή; Το βασικό πρόγραμμα της οργάνωσης είναι το πρόγραμμα αναδοχής παιδιού. Η αναδοχή αποσκοπεί στη συγκέντρωση αναδόχων οι οποίοι λειτουργούν ως χρηματοδότες μιας κοινότητας, ώστε σε βάθος χρόνου, να πραγματοποιηθούν έργα στην κοινότητα από τα οποία θα επωφεληθούν και τα παιδιά, ώστε στο μέλλον να έχουν μια καλύτερη ζωή. Έτσι, για παράδειγμα, χτίζουμε ένα σχολείο, ένα πηγάδι, ένα άτυπο ιατρικό κέντρο. Αλλά πρέπει να παρέχουμε και εκπαίδευση (το ότι η εκπαίδευση μπορεί να αποτελέσει ένα πανίσχυρο εργαλείο δεν πρέπει να θεωρείται πάντα αυτονόητο) και ενημέρωση για τη σωστή χρήση των νέων υποδομών. Επιπρόσθετα, οφείλουμε να ασκήσουμε πίεση στην κυβέρνηση ώστε η δράση τελικά να είναι βιώσιμη. Εμείς πώς μπορούμε να βοηθήσουμε στη δράση της Action Aid; Πέρα από την υποστήριξη του δίκαιου εμπορίου και το πρόγραμμα αναδοχής παιδιού, υπάρχουν και άλλοι τρόποι να δείξει κανείς την έμπρακτη στήριξή του στην οργάνωση. Αρχικά, υπάρχουν οι Activista, οι οποίοι απευθύνονται στους νέους για οργανωμένες δράσεις. Αλλά και οι Action Teens, για διαδικτυακές δράσεις, για ενημέρωση και προώθηση του μηνύματος της οργάνωσης. Συγχρόνως, στη σελίδα μας υπάρχουν και εκπαιδευτικά προγράμματα, για σχολική ή ατομική χρήση, όπου τα παιδιά μέσα από μία διαδραστική εμπειρία βλέπουν πώς ζουν τα παιδιά στην Αφρική, στη Γάζα και σε άλλες περιοχές. Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για όλα! Εμείς σας ευχαριστούμε και θα θέλαμε να προσθέσουμε πως είχαμε έρθει και στο human being human. Ξέρουμε τις δράσεις του σχολείου σας, τις εκτιμούμε πάρα πολύ και πάντα συμμετέχουμε. Ιστοσελίδα: www.actionaid.gr

Μάνος Βλάσσης γ1, Βασιλική Πουλά γ2, Δήμητρα Στρόμπολα γ1

Κοινωνική ευαισθητοποίηση

«Scify your dreams» Επισκεφθήκαμε τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό SciFY (Science For You) στο Θησείο, στο χώρο των γραφείων του, και μιλήσαμε με τον υπεύθυνο και δημιουργό του, Βασίλη Σαλαπάτα. Μας υποδέχθηκε με φιλικότητα και με μεγάλη προθυμία απάντησε σε ερωτήσεις μας σχετικά με το αντικείμενο της ενασχόλησης της ομάδας του, τις δράσεις τους, τους στόχους τους και γενικότερα μας μίλησε για την έρευνα. Πώς ξεκίνησε η ιδέα της οργάνωσης; Η ιδέα της συγκρότησης μιας τέτοιας οργάνωσης γεννήθηκε ύστερα από τη διαπίστωση ότι στο χώρο της έρευνας πολύ σημαντικά ερευνητικά αποτελέσματα παραμένουν ανεκμετάλλευτα και χωρίς εφαρμογές. Η επιτακτική ανάγκη, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, να συνδεθεί η βιομηχανία, η κοινωνία, η οικονομία με την έρευνα συνέβαλε στη δημιουργία της SciFY και ξεκίνησε τις δράσεις της με σκοπό να μπορέσει να αλλάξει τον κόσμο. Άλλωστε, η ονομασία μας σχηματίζει και ρήμα (scify), ή όπως μας αρέσει να λέμε «scify your dreams». Σε ποιους τομείς δραστηριοποιείστε; Ανάμεσα στα βασικά πεδία δραστηριοποίησης όλων των μελών της οργάνωσης είναι η προσπάθεια να αξιοποιήσουμε αξιόλογα ερευνητικά αποτελέσματα, να διαμορφώσουμε και να θέσουμε σε εφαρμογή επιχειρηματικά μοντέλα, τα οποία είναι ασυνήθιστα, αλλά χρήσιμα. Φροντίζουμε ώστε ό,τι δημιουργούμε να ικανοποιεί κάποια πραγματική ανάγκη και παρέχουμε συγχρόνως δωρεάν τεχνογνωσία, σχέδια, οδηγίες, υλικά. Πώς ανακαλύπτετε αυτές τις ανάγκες; Κάποια μοντέλα μάς ζητούνται, όπως για παράδειγμα, ένας τετραπληγικός εξαιτίας ενός ατυχήματος με μηχανή ζήτησε τη βοήθειά μας για να μπορεί μόνος του να θέτει σε λειτουργία συσκευές μέσα στο σπίτι, όπως το να ανοίγει την τηλεόραση. Κατασκευάσαμε για αυτόν τον σκοπό μία συσκευή ώστε να μπορεί, με την περιορισμένη κινητικότητα που έχει στο ένα χέρι, να την χειρίζεται με έναν ειδικό τρόπο. Τεχνολογικά δεν είναι κάτι επαναστατικό, αλλά είναι πολύ σημαντικό για αυτό το παιδί να αισθάνεται αυτόνομος. Γενικότερα, οι υποστηρικτικές τεχνολογίες για αναπήρους κατέχουν κεντρική θέση στις δραστηριότητές μας. Η κοινωνία μας δεν είναι φιλική προς τους συνανθρώπους μας με προβλήματα κινητικότητας, όρασης, ακοής, ή άλλα. Είναι πολύ δύσκολο να χρησιμοποιήσουν τον υπολογιστή τους, να δουν τηλεόραση, να περάσουν χρόνο πιο δημιουργικά, να επικοινωνήσουν με περισσότερο κόσμο. Η SciFY εστιάζει τις προσπάθειές της στο να δώσει περισσότερη ελευθερία σε άτομα με ειδικές ανάγκες, ώστε να νιώσουν πιο αυτόνομοι. Άλλωστε, τους το χρωστάμε. Όπως διαβάσαμε στο site σας, έχετε ασχοληθεί και με μοντέλα που αφορούν ανθρώπους με μειωμένη όραση. Πράγματι, βοηθούμε και άτομα με προβλήματα όρασης. Η εξέλιξη της τεχνολογίας έχει αποδείξει πως άτομα με μειωμένη όραση μπορούν και διακρίνουν λεπτομέρειες με τη βοήθεια ορισμένων φίλτρων (όπως π.χ. μπλε γράμματα σε κίτρινο φόντο στην οθόνη του υπολογιστή). Αυτό μπορεί να εφαρμοστεί στην περίπτωση που κάποιος θέλει να διαβάσει ένα μενού σε ένα εστιατόριο ή την ημερομηνία λήξης ενός προϊόντος. Επιπλέον, έχουμε υλοποιήσει παιχνίδια για τυφλά παιδιά με ακουστική αίσθηση, τόσο ψυχαγωγικά όσο και εκπαιδευτικά. Τρίλιζα, κινητικά παιχνίδια στον χώρο, όπως τέννις, παιχνίδια με ακουστικές κάρτες, παιχνίδια δράσης,… Σε αυτά όλα τα παιχνίδια, ένα τυφλό παιδί μπορεί να συμμετέχει στηριζόμενο σε ένα που βλέπει, αλλά και το αντίστροφο. Σκεφτόμαστε να διοργανώσουμε ένα τουρνουά των παραπάνω παιχνιδιών, για να τονωθεί η αυτοεκτίμηση και η αναγνώριση της αξίας αυτών των παιδιών. Εκτός από δράσεις που αφορούν αποκλειστικά άτομα με αναπηρίες, με τι άλλο ασχολείστε; Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχει ένας πλούτος δεδομένων που προκύπτουν από τη δημόσια διαβούλευση των νομοσχεδίων. Με το DemocracIT δίνουμε δύναμη στους πολίτες και χρήσιμα αναλυτικά εργαλεία στους διαμορφωτές της πολιτικής. Φιλοδοξούμε να διαμορφώσουμε μια τεχνολογική πληροφορική υποδομή που θα επιτρέψει τη δημιουργική συμμετοχή και τη χρήση των δεδομένων της δημόσιας διαβούλευσης. Έτσι, όλοι

Κοινωνική ευαισθητοποίηση οι πολίτες θα έχουν στη διάθεσή τους εύχρηστα, φιλικά εργαλεία για να συμβάλλουν στην ανοιχτή διαδικασία διαβούλευσης. Συγχρόνως, οι πολιτικοί θα μπορούν να αξιοποιούν αποτελεσματικά τις παρατηρήσεις των πολιτών. Ένα άλλο εγχείρημα, με το οποίο θέλουμε να προστατεύσουμε τον πολίτη από τον ωκεανό της υπερπληροφόρησης, είναι το newsum. Το newsum ομαδοποιεί άρθρα που αναφέρονται στην ίδια είδηση από όλες τις ειδησεογραφικές πηγές στο διαδίκτυο και βγάζει την περίληψή τους. Στοχεύουμε σε μία άμεση και πολυφωνική ενημέρωση σε όλες τις γλώσσες. Υπάρχει ανταπόκριση σε αυτό που κάνετε; Η ανταπόκριση από την κοινωνία ολοένα και αυξάνεται, αν και η οργάνωση διαθέτει περιορισμένους οικονομικούς πόρους και έχει ανάγκη από ανθρώπινο δυναμικό. Υπάρχει ικανοποίηση και αισιοδοξία λόγω των επιτευγμάτων. Έχοντας εδραιώσει το προφίλ μας και με επίγνωση της κοινωνικής μας ευθύνης, προσπαθούμε να κερδίσουμε το στοίχημα του να σταθούμε «στα πόδια μας». Εμείς πώς θα μπορούσαμε να συμμετάσχουμε στις δράσεις σας; Αρχικά, μπορείτε να κοινοποιήσετε τη δράση μας. Έπειτα, μπορείτε να συμμετάσχετε σε αυτά τα τουρνουά με τυφλά παιδιά που λέγαμε παραπάνω. Κατόπιν, θα μπορούσατε να ασχοληθείτε με data journalism και data mining, δηλαδή με τη δημοσιογραφία με πραγματικά στοιχεία και ερμηνεία καταστάσεων. Τέλος, θα μπορούσαμε, σε συνεννόηση με το σχολείο σας, να οργανώσουμε κάποια παρουσίαση (π.χ. για την τεχνητή νοημοσύνη) ή project (π.χ. για διδασκαλία ηλεκτρονικών υπολογιστών σε παππούδες). Κλείνοντας, ποια θα μπορούσατε να πείτε πως είναι η φιλοσοφία της οργάνωσής σας; Πιστεύουμε στη συνεργατικότητα, παραδεχόμαστε τις ατέλειες ή τα κενά μας και επιδιώκουμε την αλληλοβοήθεια και την αλληλοϋποστήριξη. Θεωρούμε πως η τεχνολογία και οι ευκαιρίες για ανάπτυξη και ευδοκίμηση πρέπει να είναι διαθέσιμες σε όλους. Το πρόβλημα ενός ατόμου είναι πρόκληση για όλους, μία ευκαιρία συνεργασίας και προσφοράς: μία ευκαιρία για καλύτερο κόσμο.

Μάνος Βλάσσης γ1, Βασιλική Πουλά γ2, Δήμητρα Στρόμπολα γ1

Λογοτεχνικοί πειραματισμοί

Μια ιστορία με φαντάσματα Πράγα, 1945 Είχαν περάσει έξι μήνες μετά το τέλος του πολέμου και εγώ το είχα βάλει στόχο να κάνω το γύρο του κόσμου ξεκινώντας από εδώ. Μετά από όλα αυτά που τα μάτια μου είχαν δει και αυτά που είχα ζήσει, το ταξίδι αυτό θα ήταν τουλάχιστον μια χαλάρωση. Μου άρεσε πολύ η ιδέα να κάνω βόλτα στα όμορφα δρομάκια στο κέντρο της Πράγας. Κάποια στιγμή θυμάμαι άρχισε να βρέχει πολύ και χρειαζόμουν επειγόντως ένα καταφύγιο. Είδα φως να τρεμοπαίζει στο τέλος του δρόμου. Πλησίασα. Ένα παράθυρο ήταν ανοιχτό. Μπήκα μέσα. Ο χώρος φαινόταν παλιός και καθόλου περιποιημένος. Στη μέση υπήρχε ένα τραπέζι με σκονισμένες μάρκες πάνω. Υπήρχαν και δύο κεριά. Το ένα αναμμένο κι εγώ άναψα το άλλο. Ξαφνικά είδα δυο σκιές, έναν άντρα και μια γυναίκα. Ο άντρας κρατούσε όπλο. Προχώρησα προς το μέρος του. Έκλεισα τα μάτια μου και ακούστηκε ένα ουρλιαχτό. Όταν τα άνοιξα, οι δύο σκιές είχαν φύγει. Κάποιος έπαιζε βρώμικα παιχνίδια μαζί μου. Έσβησα το κερί κι έφυγα από το κτίριο τρομοκρατημένος. Πήρα ένα ταξί και πήγα στο ξενοδοχείο. Εκεί τα μάζεψα όλα κι έφυγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Είχα ζήσει ήδη δύο πολέμους, δεν ήθελα να ζήσω κι άλλο. Ο άνθρωπος στη ρεσεψιόν, όταν του διηγήθηκα την εμπειρία μου, μου πρότεινε να αναβάλω το ταξίδι μου. «Κακός οιωνός», είπε. Δεν συμφώνησα. Το ταξίδι αυτό θα γινόταν. Τα φαντάσματα της φρίκης δεν θα με στοίχειωναν. Ο κόσμος έξω είχε αρχίσει να χτίζεται σιγά-σιγά καινούριος.

Γιάννης Μεγάλου α1

Λογοτεχνικοί πειραματισμοί

Πια είσαι δική μου Πάμπλο Νερούδα

Πια είσαι δική μου. Γείρε πλάι μου με το όνειρό σου. Αγάπη, πόνος, σκοτούρες, ώρα να κοιμηθούνε Γυρίζει η νύχτα απάνω στις αόρατες τις ρόδες Και εσύ αγνή στο πλευρό μου, κεχριμπαρένια κοιμισμένη Καμιά άλλη δεν θα κοιμηθεί με το όνειρό μου, αγάπη μου Θα πλέεις, θα πλέουμε μαζί, με τα νερά του χρόνου Καμιά δεν θα αρμενίσει στον ίσκιο μαζί μου Μονάχα εσύ, αιώνιε έρωτα, αιώνιε ήλιε, αιώνια σελήνη Πια τα χέρια σου άνοιξαν τις σφιχτές γροθιές Κι αφήσανε να πέσουν τυχαία τα ευγενικά σημάδια, Τα δυο μάτια σου κλείσανε σα δυο φτερούγες γκρίζες Ενώ εγώ ακολουθώ το νερό που σέρνεις και με υψώνει: Νύχτα, γαία, άνεμοι, τη μοίρα τους τυλίγουν και πια Όχι μόνο δεν υπάρχω χωρίς εσένα, αλλά κι εγώ υπάρχω μονάχα μέσα στ’όνειρό σου

Μετάφραση από τα Αγγλικά: Άσπα Κατσουρίδη, Μιράντα Μαυρέα και Βασιλική Πουλά γ2 Ο Πάμπλο Νερούδα, φιλολογικό ψευδώνυμο του Νεφταλί Ρικάρδο Ρέγιες Μπασοάλτο ήταν Χιλιανός συγγραφέας και ποιητής. Θεωρείται ο σημαντικότερος ποιητής του 20ού αιώνα στην Λατινική Αμερική. Εξέδωσε ποιητικές συλλογές ποικίλου ύφους, όπως ερωτικά ποιήματα, έργα που διέπονται από τις αρχές του σουρρεαλισμού, ακόμα και κάποια που θα μπορούσαν να θεωρηθούν πολιτικό μανιφέστο. Του απονεμήθηκε το 1971 το Νόμπελ Λογοτεχνίας, γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις λόγω της πολιτικής του δραστηριότητας.

Λογοτεχνικοί πειραματισμοί

Ένα αντιπολεμικό μήνυμα Με λένε Τρεχοποδάριο και είμαι Πέρσης. Ήμουν μισθοφόρος στρατιώτης. Χρειαζόμουν τα χρήματα για να μεγαλώσω την οικογένειά μου. Ακολουθούσα τον Μέγα Ξέρξη στην εκστρατεία στην Ελλάδα. Φτάσαμε έπειτα από μάχες στις Θερμοπύλες. Δεν είχα σκοτώσει κανένα, κρυβόμουν. Στις Θερμοπύλες με βάλανε σχετικά μπροστά. Έβλεπα τους ‘Ελληνες να είναι αποφασισμένοι και δεν υπήρχε πραγματικά ούτε στίγμα φόβου στα μάτια τους. Ήταν έτοιμοι να πεθάνουν, γι’ αυτό είχαν έρθει. Με κοιτούσαν και έβλεπα την οργή και τη λύσσα που ήταν έτοιμοι να δείξουν. Στα μάτια τους φαινόταν μόνο η ήττα μας. Ήταν θέμα των αρχών τους. Μεγάλωσαν γι’ αυτή τη στιγμή. Το νιώθουν υποχρέωση να με σκοτώσουν. Αμύνονται γιατί εισβάλαμε στη χώρα τους. Αναρωτήθηκα τι δουλειά είχα εδώ. Κατάλαβα πρώτη φορά πως δεν ήθελα να κάνω επίθεση. Δεν ήταν δικό μου θέμα. Δεν ήθελα να πεθάνω έτσι μακριά από τους δικούς μου, κάπου όπου είχα έρθει πρώτη φορά, από ανθρώπους που δεν τους ήξερα. Πολεμούσα εχθρούς, αλλά δεν ήταν δικοί μου εχθροί. Όλοι οι Πέρσες φοβόμασταν. Κοιτούσαμε τους Έλληνες που σφίγγανε τις ασπίδες τους. Οι ρόλοι είχαν αντιστραφεί, γιατί τώρα οι Πέρσες ήταν αμυνόμενοι και οι Έλληνες έκαναν επίθεση. Κρυβόμασταν όλο και πιο πολύ μέσα στις ασπίδες μας και φοβόμασταν τη στιγμή που θα ακούγαμε την πολεμική ιαχή τους. Η στιγμή ήρθε. Η καρδιά σταματάει. Το αίμα παγώνει. Οι Πέρσες μαρμαρώνουν. Οι Έλληνες πετάγονται, πηδάνε σαν κατσίκια ουρλιάζοντας. Τα μάτια τους βγάζουν φλόγες. Ο σαματάς που προκαλούν αντηχεί στο φαράγγι δυνατότερος. Μας έχουν κοπεί τα πόδια. Είμαστε καρφωμένοι εκεί και τους βλέπουμε να πλησιάζουν. Ο χρόνος σταματάει. Βλέπω μπροστά μου τον γιο μου, τη γυναίκα μου, το σπίτι μου. Με βλέπω μικρό να τρέχω στα χωράφια του Ευφράτη με τους φίλους μου. Αυτό ήταν! Ήθελα να επιβιώσω, να ξεφύγω από τη φονική ματιά των Ελλήνων. Άρχισα να τρέχω πίσω. Μερικοί Πέρσες βάλθηκαν να με κυνηγούν για να με σκοτώσουν για παραδειγματισμό. Ήμουν λιποτάκτης. Τους ξέφυγα και ανέβηκα σε έναν λόφο. Χώθηκα σε έναν θάμνο και αφουγκράστηκα τα βήματά τους. Στο βάθος, δυνατό βουητό. Άνθρωποι πέθαιναν ουρλιάζοντας. Είναι ανώφελο όλο αυτό... Έχουν περάσει ώρες, δεν ακούω τίποτα πια, παρά βλέπω ξανά το σπίτι μου. Κοιτάω κάτω τη χαράδρα, είναι κόκκινη. Όλοι ξαπλωμένοι κάτω, κανείς δεν είναι όρθιος και δεν ακούγεται τίποτα. Οι λίγοι που έχουν απομείνει προσεύχονται ο καθένας στον δικό του θεό. Και εγώ στον δικό μου. Είχα πάρει την απόφασή μου. Θα γυρνούσα σπίτι. Ένας Έλληνας περίεργος στην όψη μου έδωσε ένα άλογο κι ας ήξερε πως είμαι Πέρσης. Μ’ αυτό θα φτάσω στην πατρίδα. Θα δω πάλι τον γιο και τη γυναίκα μου. Θα καλλιεργήσω πάλι το χωράφι μου. Κι ας με θεωρούν λιποτάκτη, εγώ δεν μετανιώνω.

Πασχάλης Σάρρας, α4

Ντεποιάννα Χαραλαμπίδου γ2

Λογοτεχνικοί πειραματισμοί Σκωτία, Περθ, 29 Φεβρουαρίου 2000 A K BELL LIBRARY

Τον κοίταζα απορροφημένος. Ο άνθρωπος αυτός, καθόταν πάντα σ’ εκείνο το γωνιακό τραπεζάκι της βιβλιοθήκης, φορώντας πάντα το ίδιο ξεφτισμένο τζιν και ένα καρό πουκάμισο. Από την πρώτη μέρα που ήρθε στην πόλη, πριν περίπου ένα χρόνο, τον Φλεβάρη του 1999, δεν τον είδα ποτέ να είναι μαζί με κάποιον άλλον. Η μοναδική φορά που άκουσα τη φωνή του ήταν την περασμένη Πέμπτη, όταν είπε “καλημέρα” στην κυρία Helen επιστρέφοντάς της ένα βιβλίο που είχε δανειστεί. Παραδόξως, ήταν και η μοναδική φορά που τον είδα να χαμογελάει. Αλλά σήμερα, σήμερα είχε κάτι διαφορετικό. Κάτι που δεν είχε τις άλλες μέρες, κάτι απόμακρο και σοβαρό. Κάτι που με τρόμαζε με ένα γαλήνιο τρόπο. Τι περίεργο συναίσθημα... Ξαφνικά τον βλέπω να σηκώνεται, σα να συγκέντρωνε το θάρρος του τόσην ώρα, τόσες μέρες. Και τώρα να θέλει να κάνει κάτι που έπρεπε να έχει κάνει εδώ και πολύ καιρό. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Καθώς με πλησίαζε, οι χτύποι της καρδιάς μου αυξάνονταν. Ένα γρήγορο βλέμμα του στόχευσε πάνω μου. Τώρα οι χτύποι της καρδιάς μου ηχούσαν σαν τύμπανα αγωνίας σε ρωμαϊκή αρένα. Αυτά τα δέκατα του δευτερολέπτου που με κοίταξε, κράτησαν λεπτά! Και μέσα σε αυτά τα «λεπτά» είχα αρκετό χρόνο ώστε να διακρίνω στα μάτια του ένα συναίσθημα απόκοσμης αθωότητας. Και τότε κατάλαβα. Ήμουν πλέον σίγουρος πως είναι αυτός... Αυτός που πριν από δέκα χρόνια με εξίσου αναπάντεχο τρόπο με είχε επισκεφτεί στον χειρότερό μου εφιάλτη.

Κωνσταντής Αλεξόπουλος γ2

Με αφορμή ένα μάθημα

Εμπόριο στο Βυζάντιο Στο μάθημα της Ιστορίας με την καθήγηση του καθηγητή μου, κ. Μ. Νικηφορίδη μελέτησα το θέμα «εμπόριο στη βυζαντινή περίοδο». ΤΟΠΙΚΟ ΕΜΠΟΡΙΟ-ΠΡΩΤΟΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Οι καθημερινές απαιτήσεις των Βυζαντινών σε είδη πρώτης ανάγκης καλύπτονταν από τα προϊόντα που διέθεταν στις αγορές των βυζαντινών πόλεων οι έμποροι, οι βιοτέχνες, αλλά και οι παραγωγοί της γειτονικής υπαίθρου. Ο εφοδιασμός των πόλεων έτσι, εξαρτιόταν κυρίως από την κίνηση του τοπικού εμπορίου που κάλυπτε σε γενικές γραμμές τις ανάγκες τους. Ξεχωριστή πνοή έδιναν στις τοπικές αγορές οι πανηγύρεις που οργανώνονταν συνήθως στο πλαίσιο του εορτασμού κάποιου τοπικού αγίου. Ο συνδυασμός αυτός θρησκείας και εμπορίου ήταν σημαντικός τρόπος συναλλαγής και στον ειδωλολατρικό κόσμο, υπαρκτό αυτήν την πρώτη περίοδο της Βυζαντινής Ιστορίας, και έδινε ταυτόχρονα εορταστικό τόνο στις καθημερινές δραστηριότητες. ΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣ-ΜΕΣΟΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Η καθημερινή ζωή στις βυζαντινές πόλεις αναζωογονούνταν από τις γιορτές και πανηγύρεις που διοργανώνονταν συχνά, κυρίως στα πλαίσια του εορτασμού τοπικών αγίων. Τέτοιες μέρες οι ντόπιοι χωρικοί, έμποροι και τεχνίτες συνέρρεαν στην πόλη για τη γιορτή. Εκεί συναντούσαν εμπόρους από άλλες επαρχίες και χώρες. Οι συναλλαγές που λάμβαναν χώρα τόνωναν την οικονομική ζωή των πόλεων. Εκτός από οικονομικές δραστηριότητες, κατά τις πανηγύρεις, οι χωρικοί συμμετείχαν σε επίσημες λειτουργίες αφιερωμένες στον άγιο, ενώ πολλοί επωφελούνταν από το ταξίδι για να διεκπεραιώσουν υποθέσεις τους στα τοπικά δικαστήρια. Πανηγύρεις μαρτυρούνται σε πολλές πόλεις, κυρίως της Μικράς Ασίας, με σημαντικότερες αυτές του αγίου Ιωάννη στην Έφεσο, του αρχαγγέλου Μιχαήλ στις Χώνες, του αγίου Θεοδώρου στα Ευχάιτα και του αγίου Ευγενίου στην Τραπεζούντα. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΜΠΟΡΩΝ-ΥΣΤΕΡΟΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ο βυζαντινός έμπορος κατάφερε να επιβιώσει στα πλαίσια μιας οικονομίας που συνεχώς παρήκμαζε στην Ύστερη Βυζαντινή περίοδο. O ρόλος του περιορίστηκε στο τοπικό εμπόριο με την αγροτική και βιοτεχνική παραγωγή, όπου τα κέρδη και οι συναλλαγές ήταν μικρής κλίμακας. Σε ό,τι αφορά το διεθνές εμπόριο της Ανατολικής Μεσογείου οι βυζαντινοί έμποροι δεν κυριάρχησαν ποτέ εξαίτιας των Iταλών που έλεγχαν ό,τι αφορούσε τη διεθνή αγορά και διακινούσαν με μεγάλα κεφάλαια το χονδρικό εμπόριο. Oι Βυζαντινοί με περιορισμένο κεφάλαιο και εμπορεύματα διακινούσαν το λιανικό εμπόριο. Άλλοτε λειτουργούσαν ως ανεξάρτητοι και ανταγωνιζόμενοι τους Iταλούς και άλλοτε σε συνεργασία μαζί τους ως προμηθευτές και μεσολαβητές τους.

Δημήτρης Σφυρής β1

Με αφορμή ένα μάθημα

Εκπαίδευση στη Ναζιστική Γερμανία Εργασία στα πλαίσια της Ιστορίας Ωρολόγιο πρόγραμμα του 1935 για σχολείο θηλέων στη Ναζιστική Γερμανία. Την παρέθετε η Κατερίνα Μπρεντάτου, σχολική σύμβουλος φιλολόγων Πειραιά σε μια παρουσίαση της με τίτλο “Αποκαλύπτοντας την συνενοχή” που παρουσιάστηκε σε διημερίδα που οργάνωσε η Φιλοσοφική του Πανεπιστημίου Αθηνών 13-14 Μαρτίου 2013, με τίτλο «Ερμηνεύοντας την ιστορική εμπειρία του φασισμού στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση». Το εκπαιδευτικό σύστημα της ναζιστικής Γερμανίας ήταν ουσιαστικά μια γραμμή παραγωγής πειθήνιων, πιστών και φανατισμένων υπηκόων για το Γ΄ Ράιχ.

ΩΡΕΣ

Δευτέρα

Τρίτη

Τετάρτη

Πέμπτη

Παρασκευή

Σάββατο

1. 8:00-8:45

Γερμανικά

2. 8:50-9:35

Γεωγραφία

Ιστορία

Χορωδία

Γεωγραφία

Ιστορία

Χορωδία

4. 10:25-11:00

Φ υ λ ε τ ι κ έ ς Φ υ λ ε τ ι κ έ ς Φ υ λ ε τ ι κ έ ς Φ υ λ ε τ ι κ έ ς Ιδεώδη του Ιδεώδη του Σπουδές Σπουδές Σπουδές Σπουδές κόμματος κόμματος Διάλειμμα - με ειδικές ανακοινώσεις και σπορ

5. 11:00-12:05

Οικιακή Οικονομία και Μαθηματικά - κάθε μέρα

6. 12:10-12:55

Η επιστήμη της Ευγονικής (Eugenics) - Βιολογία της Υγείας

3. 9:40-10:25

Σπορ κάθε μέρα μερά: 2:00 -6:00

Ιστορία Η Ιστορία πιθανότατα θα διδασκόταν τροποποιημένη, ώστε να συνάδει με την ιδεολογία του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος του Χίτλερ. Θα εξυμνούσε και θα εξήρε τον Χίτλερ, ως Μέγα Ηγέτη και Εθνοσωτήρα. Θα εξηγούσε πώς οι Εβραίοι, οι κομμουνιστές και όλοι οι αντιφρονούντες ήταν υπαίτιοι για τα δεινά, αλλά και για την ήττα της Γερμανίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Βέβαια, ενδεχομένως να επιστράτευε και ιστορικά αβάσιμα στοιχεία, προκειμένου να αποδείξει πόσες φορές οι Γερμανοί έχουν φανεί ανώτεροι και ικανότεροι. Τέλος, στα πλαίσια μιας εθνικιστικής νοοτροπίας, θα εγκωμίαζε τους προγόνους, ως ανθρώπους πολύ εξελιγμένους και προχωρημένους, με βάση τις «ανασκαφές» που εκτελούσαν αρχαιολόγοι του ναζιστικού καθεστώτος. Ευγονική Η επιστήμη της Ευγονικής διδασκόταν κάθε μέρα στο σχολείο θηλέων της ναζιστικής Γερμανίας. Αυτό το μάθημα προέτρεπε τις μαθήτριες να είναι καλές μητέρες και σύζυγοι. Απώτερος σκοπός, βέβαια, θα ήταν η διαμόρφωση μιας φυλετικά καθαρής οικογένειας, ώστε και τα κορίτσια να υπηρετήσουν την πατρίδα τους, όπως και τα αγόρια. Τα κορίτσια της Άριας Φυλής θα έπρεπε να βρουν έναν επίσης γενετικά ικανό άνδρα,

Με αφορμή ένα μάθημα ώστε να συνεχίσουν την επιβολή του μύθου της Άριας Φυλής και να γίνουν και οι ίδιες κοινωνοί αυτού του «ξεχωριστού πεπρωμένου». Η επιστήμη εδώ, και συγκεκριμένα ο κοινωνικός δαρβινισμός, δικαιολογούσε την κοινωνική πολιτική ενός ολόκληρου κράτους, νομιμοποιούσε κρατικά εγκλήματα και υπηρετούσε ιδεολογίες, συμφέροντα και πολιτικές σκοπιμότητες. Αθλητική Αγωγή Η Αθλητική Αγωγή δέσποζε στο ωρολόγιο πρόγραμμα. Ο Άριος Γερμανός έπρεπε να είναι πειθαρχημένος και υγιής. Η γυμναστική και η εξάσκηση στα σπορ συνέβαλλε σημαντικά στην καλλιέργεια αυτών των δύο χαρακτηριστικών. Ο αθλητισμός, αρχικά, γύμναζε το σώμα και αυτό ενίσχυε την εικόνα του ανθρώπου που ανήκε σε μια ανώτερη φυλή. Συγχρόνως, μέσω αυτού, το παιδί καλλιεργούσε αρχές, όπως την υπακοή σε κανόνες, τον σεβασμό στον ανώτερο, την αφοσίωση σε έναν σκοπό και την επιστράτευση ολοκληρωτικών μέσων για την επίτευξή του. Αυτές οι ιδιότητες όμως μετατρέπονταν σε μιλιταριστικές αρχές και υπερτονίζονταν, αφού το καθεστώς ήθελε να έχει τους πολίτες σε εγρήγορση, ετοιμοπόλεμους και προετοιμασμένους σωματικά και πνευματικά να υπηρετήσουν την πατρίδα στα πλαίσια της ναζιστικής ιδεολογίας.

Βασιλική Πουλά γ2

Με αφορμή ένα μάθημα Με αφορμή το μάθημα που κάνουμε για τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο στα πλαίσια της Ιστορίας με την κ. Κ. Ανδριανοπούλου, αναφερθήκαμε και στη Μικρασιατική καταστροφή που έγινε το 1922. Έτσι, αποφάσισα να πάρω μια συνέντευξη από τη γιαγιά μου που κατάγεται από τη Σμύρνη.

Ποιες ήταν οι συνήθειες που είχατε στη Μικρά Ασία και ποιες στην Ελλάδα ; Στην Μικρά Ασία η οικογένειά μου ήταν εύπορη, μόνο οι άνδρες δούλευαν, ενώ οι γυναίκες έμεναν στο σπίτι. Οι γυναίκες ήξεραν να παίζουν μουσικά όργανα και να μιλάνε τουλάχιστον αγγλικά και γαλλικά. Αυτό ασπάστηκε και η μητέρα μου και μου έμαθε να παίζω πιάνο και με πίεσε να μάθω τρεις γλώσσες. Όλοι οι Σμυρνιοί ήταν πολύ καθαροί άνθρωποι και αυτός ήταν ο λόγος που οι «γκάγκαροι» (έτσι ονομάζονταν οι ντόπιοι κάτοικοι κάθε περιοχής στην Ελλάδα) χαρακτήριζαν με κακία τις Σμυρνιές «παστρικές». Ποιες συνήθειές σας υπάρχουν ακόμα; Οι περισσότερες συνήθειες δεν είναι διαδεδομένες μόνο στους πρόσφυγες, αλλά σε ολόκληρη την Ελλάδα Για παράδειγμα, οι Σμυρνιοί χρησιμοποιούσαν πολλά μπαχαρικά στα φαγητά τους και δικαιολογημένα θεωρούνται οι συνταγές τους βαριές. Επιπλέον, οι πρόσφυγες ήταν πολύ ενωμένοι μεταξύ τους και το ίδιο επικρατούσε στην οικογένειά τους. Το γεγονός αυτό δικαιολογεί τα κυριακάτικα τραπέζια και το ότι στις γιορτές μαζεύονται όλοι μαζί. Υπάρχουν κάποιες που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά; Βέβαια. Οι μανάδες χρησιμοποιούν έντονα τα μπαχαρικά στα φαγητά τους. Επίσης, προσπαθούν να μάθουν στα παιδιά τους να αγαπούν τη μουσική και να κρατούν την οικογένεια ενωμένη. Επιπλέον, προσπαθούν να τα μάθουν χορό. Θυμάμαι τη μητέρα μου και τον πατέρα να μου μαθαίνουν να χορεύω τους τρεις αγαπημένους τους χορούς, τον μπάλο, το συρτάκι και τον καρσιλαμά (ή αλλιώς ονομάζεται και αντικριστός). Τέλος, θα αναφερθώ σε δύο έθιμα που μεταφέρονται από μάνα σε κόρη, την ανάγνωση του καφέ και τη χειρομαντεία, που ήταν πολύ διαδεδομένα. Ποια ήταν η αγαπημένη σου συνήθεια; Η αγαπημένη μου ήταν τα Χριστούγεννα και συγκεκριμένα την Πρωτοχρονιά. Ο πατέρας μου κρέμαγε σε έναν πολυέλαιο μια πίτα με ταχίνι που μόλις είχε φτιάξει η μητέρα μου και την κουνούσε ώστε να κάνει κυκλικές κινήσεις. Τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας βρισκόντουσαν ήδη σε κύκλο και σκοπός ήταν να πιάσεις την πίτα με το στόμα σου. Αυτό γινόταν και για διασκέδαση και για γούρι. Γενικότερα, μου άρεσαν οι γιορτές γιατί μαζευόμασταν όλοι μαζί. Α, και να μην ξεχάσω ότι όλα τα παιδιά τρελαινόμασταν να παρακολουθούμε παραστάσεις Καραγκιόζη. Ποιες συνήθειες δεν υπάρχουν πια στην Ελλάδα και γιατί; Λόγω της ύπαρξης πολλών προσφύγων σε ολόκληρη την Ελλάδα, οι περισσότερες συνήθειες και έθιμα δεν εξαφανίστηκαν. Μάλιστα, κάποιες από αυτές διαδόθηκαν σε όλους τους Έλληνες, μικρασιατικές και μη. Μόνο η ανάγνωση του χεριού και του ελληνικού καφέ έχουν εκλείψει πια για δύο λόγους. Ο πρώτος έχει να κάνει με τη θρησκεία, καθώς μέσω αυτής της συνήθειας μπορεί να προβλεφθεί και ο θάνατος. Δεύτερος και σημαντικότερος, στις μέρες μας αυτά τα έθιμα θεωρούνται οπισθοδρομικά και απευθύνονται σε μη μορφωμένους ανθρώπους.

Αθηνά Ανδριανάκου γ1

Με αφορμή ένα μάθημα Εργασία στην Ελένη Με αφορμή το έργο του Ευριπίδη «Ελένη» που διδαχθήκαμε στο μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών από Μετάφραση, με υπεύθυνη την καθηγήτρια κ. Δ. Χρονάκη, μεταφερθήκαμε στο 412 π.Χ., όταν πρωτοπαίχθηκε το έργο. Μετά το τέλος της παράστασης ένας αθηναίος έφηβος συζητά με τον πατέρα του. «Έτσι τελείωσε τούτ’ η ιστορία», λέει ο χορός και η παράσταση τελειώνει. Οι θεατές σηκώνονται από τις θέσεις τους και χειροκροτούν. Ο έφηβος κοιτάει τον πατέρα του που χειροκροτεί πολύ και εκείνος, παρά την αμφισβήτηση που είχε εκφράσει για τα έργα του Ευριπίδη πριν αρχίσει η παράσταση. Έφηβος: Πώς σου φάνηκε τελικά; Πατέρας: Μπορώ να πω, πως με εντυπωσίασε. Μου άρεσε αυτή η καινούργια εκδοχή της Ελένης που παρέμεινε πιστή στον άντρα της και δεν πήγε ποτέ στην Τροία. Έφηβος: Σου το είχα πει εγώ, ο Ευριπίδης είναι μεγάλο ταλέντο! Πατέρας: Αυτές οι ιδέες του όμως… Εξακολουθώ να μην μπορώ να τις χωνέψω. Δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται η Ελένη και ο Μενέλαος να καταφέρουν να είναι μαζί παρά όλα τα εμπόδια που συνάντησαν. Έφηβος: Επειδή ο άνθρωπος καθορίζει μόνος του τη μοίρα του με τις πράξεις του! Πατέρας: Τέτοια μας λένε συνέχειά και μετά αναρωτιόμαστε, γιατί κατέληξε η πόλη μας έτσι..! Έφηβος: Μη γενικεύεις, μερικά από τα πράγματα που ακούσαμε σε αυτό το έργο είναι πολύ σωστά και έτσι όπως έχουμε φτάσει μετά την εκστρατεία του Αλκιβιάδη, καλό είναι να βλέπουμε και κάτι διαφορετικό. Πατέρας: Αα, μη μου τα θυμίζεις! Μάταιος είναι ο πόλεμος. Είτε στη θέση του νικητή είτε στου ηττημένου, χαμένοι είμαστε. Έφηβος: Να που επηρεάστηκες κι εσύ από το έργο! Πατέρας: Εντάξει, ίσως και να έχεις δίκιο, ήταν όντως πολύ καλή παράσταση. Ο έφηβος χαμογελάει ικανοποιημένος. Ρωτάει: «Άραγε, θα το βραβεύσουν οι κριτές;»

Αλίκη Κασιμάτη γ2

Με αφορμή ένα μάθημα Στο ίδιο πλαίσιο, μαθητές και μαθήτριες του γ2 έφτιαξαν το δικό τους πρόγραμμα για την παράσταση.

Ίων Αλεξόπουλος γ2 65

Με αφορμή ένα μάθημα

Χρήστος Δελήγιαννης και Ερρίκος Τσεζάνας γ2

Με αφορμή ένα μάθημα

Η Ελένη του Ευριπίδη δεν πήγε ποτέ στην Τροία παρά µόνο στην Αίγυπτο. Στην Τροία ήταν µόνο το είδωλο της Ελένης. Για χάρη αυτού του ειδώλου της πολέµησαν και σκοτώθηκαν χιλιάδες Αχαιοί και Τρώες για δέκα χρόνια, κάηκε η Τροία και χάθηκαν αθώες ψυχές. Εξαιτίας του ειδώλου της, η Ελένη κατηγορήθηκε άδικα και έγινε µισητή σε όλους. Έζησε πολλά δυστυχισµένα χρόνια µακριά από την πατρίδα της και πέρασε τόσα βάσανα γιατί ήταν θύµα της εικόνας της. Ακόµα και ο ίδιος ο Μενέλαος, όταν τελικά ξανασυναντήθηκαν, δυσκολεύτηκε πολύ να την αναγνωρίσει. Ο Ευριπίδης, επηρεασµένος από τους Σοφιστές, παρουσίασε µια διαφορετική εκδοχή του µύθου της Ελένης και έγραψε ένα σπουδαίο θεατρικό έργο. Μια από τις βασικές ιδέες που προβάλλεται σ’ αυτό το έργο είναι η σχέση ανάµεσα στο ΕΙΝΑΙ

και το ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ, δηλαδή ανάµεσα στην αλήθεια και την ψευδαίσθηση. Η θεατρική οµάδα «ΣΧΗΜΑ», µέσα από µια διαφορετική, πιο σύγχρονη µατιά, ανεβάζει µια λιτή και συµβολική παράσταση του έργου, που έχει σκοπό να αναδείξει τον προβληµατισµό για το τι είναι αληθινό και τι φαινοµενικό. Πώς µπορούµε να διακρίνουµε την πραγµατικότητα; Μήπως συχνά είναι δύσκολο να την αναγνωρίσουµε και χρειάζεται προσπάθεια για να την κατανοήσουµε; Ή µήπως προτιµάµε µια ψεύτικη πραγµατικότητα που τη δηµιουργούµε εµείς σύµφωνα µε τις επιθυµίες µας; Είναι η αλήθεια κάτι απόλυτο, ενώ το φαινοµενικό κάτι ψεύτικο; Ή µπορεί και τα δυο να είναι διαφορετικές πλευρές του ίδιου πράγµατος; Ηρώ Δαβλάντη-Λο γ2

Κινηματογράφος Θεέ μου, τι σου κάναμε; Πριν από 6 μήνες παρακολούθησα την πρεμιέρα της ταινίας «Θεέ μου, τι σου κάναμε;» στην Αθήνα. Ο λόγος που πήγα ήταν η μεγάλη της επιτυχία σε όλες τις χώρες όπου έχει παιχτεί και ιδιαίτερα στην Γαλλία, όπου την εβδομάδα προβολής της «έκοψε» 8 εκατομμύρια εισιτήρια. Η ταινία είναι γαλλικής παραγωγής σε σκηνοθεσία Φιλίπ ντε Ευβερόν, μαζί με ένα καταπληκτικό επιτελείο που την υποστηρίζει και ταιριάζει τέλεια με την ταινία. Σε πρωταγωνιστικούς ρόλους είναι ο Κρίστιαν Κλαβιέ, η Ελοντί Φοντάν και άλλοι σπουδαίοι ηθοποιοί. Η πλοκή της ταινίας διαδραματίζεται τη σύγχρονη εποχή. Πιο συγκεκριμένα, ασχολείται με το θέμα της ενσωμάτωσης των μεταναστών στη γαλλική κοινωνία. Η υπόθεση είναι η εξής: Οι Βερνέιγ, τυπικοί καθολικοί Γάλλοι αστοί, προσπαθούν να συμβιβαστούν με το γεγονός ότι οι τρεις κόρες τους έχουν παντρευτεί (αντίστοιχα) έναν Εβραίο, έναν Άραβα και έναν Κινέζο. Όταν η τέταρτη και τελευταία κόρη τους τους ανακοινώνει πως θα παντρευτεί έναν καθολικό, χαίρονται. Αλλά δεν είναι προετοιμασμένοι για αυτό που θα ακολουθήσει, καθώς ο τέταρτος γαμπρός τους είναι Αφρικανός. Ευτυχώς, το τέλος είναι ευχάριστο και αισιόδοξο. Η πλοκή, η μουσική αλλά και η σκηνοθεσία ήταν εκπληκτική. Όσο για το κάστινγκ, ήταν φανταστικό και χάρισαν στο κοινό πολλές αστείες ατάκες. Φυσικά, μεγάλο ρόλο έπαιξε και το καταπληκτικό σενάριο. Κατά τη γνώμη μου η ταινία είναι φοβερή και τη συστήνω ανεπιφύλακτα!

Αθηνά Ανδριανάκου γ1

Η λίστα του Σίντλερ – Schindler’s List «Η μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο είναι να συγχωρείς. Να έχεις κάθε δικαίωμα να σκοτώσεις και να μην το κάνεις». Η ταινία αναφέρεται στην ιστορία του επιχειρηματία Σίντλερ που έσωσε τις ζωές χιλίων Πολωνών Εβραίων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο προσλαμβάνοντάς τους στα εργοστάσιά του. Είναι μια ταινία για το Ολοκαύτωμα, όχι όμως των Εβραίων (αυτοί είναι οι µόνοι που σώζονται, έστω 1.300 τον αριθμό), αλλά της Ευρώπης που οδηγείται σε μια μεσαιωνική βαρβαρότητα. Αν και η ταινία είναι ασπρόμαυρη, χρησιμοποιείται το κόκκινο για να ξεχωρίσει ένα κορίτσι που φοράει ένα κόκκινο παλτό, το οποίο ίσως συμβολίζει την ελπίδα, την αθωότητα ή το κόκκινο αίμα των Εβραίων που θυσιάστηκαν στον τρόμο του Ολοκαυτώματος. Ο σκηνοθέτης δήλωσε: «Η Αμερική και η Ρωσία και η Αγγλία, όλοι, γνώριζαν για το Ολοκαύτωμα όταν συνέβαινε, και δεν κάναμε τίποτα. Δεν στείλαμε καμία από τις δυνάμεις μας για να σταματήσουμε την αδυσώπητη αυτή πορεία προς το θάνατο. Ήταν μια μεγάλη κόκκινη βούλα στο ραντάρ του καθενός, αλλά κανένας δεν έκανε κάτι. Και γι’ αυτό ήθελα να προσθέσω το κόκκινο».

Βασιλική Πουλά γ2

Θέατρο Ο Πουπουλένιος

(του Μάρτιν Μακ Ντόνα) Το έργο δείχνει με ωμότητα και χωρίς υπαινιγμούς, την πραγματικότητα, όσο αποκρουστική, προκλητική και δυσάρεστη κι αν είναι. Στον Πουπουλένιο, ο συγγραφέας καταγγέλλει την κοινωνία που γεννά τη βία και κατ’ επέκταση την οικογένεια που την αναπαράγει. Μας καλεί να εισέλθουμε σε ένα μακάβριο και «αρρωστημένο» κόσμο, να δούμε κατάματα βίαιες ιστορίες κακοποίησης παιδιών και να αναγνωρίσουμε τις κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις τους. Οικοδομήθηκε μία παράσταση ποιοτική και περιεκτική, τρυφερή αλλά και σκληρή, όπως ακριβώς είναι και η ίδια η ζωή. Το σκηνοθετικό σημείωμα που υπάρχει μέσα στο πρόγραμμα της παράστασης αναφέρει: «Ψηλώνουμε, ασπρίζουμε, γερνάμε, αλλά στην ουσία είμαστε πάντα κάτι παιδιά, που τρέχουν πάνω-κάτω σε μια αλάνα προσπαθώντας απεγνωσμένα να χωρέσουν στη ζωή».

Βασιλική Πουλά γ2

Η Μεγάλη Χίμαιρα

(δραματοποιημένο μυθιστόρημα του Μ. Καραγάτση)

Ήταν μία καταπληκτική μεταφορά του μυθιστορήματος του Καραγάτση στο θεατρικό σανίδι, αφήνοντας τα ίδια συναισθήματα με αυτά που προκαλεί η ανάγνωση του βιβλίου. Η γοητευτική, καλλιεργημένη, ενδιαφέρουσα, πληγωμένη και ολίγον αλλοπαρμένη ηρωίδα ενσαρκώνεται με μοναδικό τρόπο από την πρωταγωνίστρια Αλεξάνδρα Αϊδίνη. Ενδιαφέρουσα και η σκηνοθεσία που χρησιμοποιεί για τις ανάγκες της ακόμη και κινηματογραφικά πλάνα. Θυμίζει τα απραγματοποίητα όνειρά μας, τις θνητές χίμαιρες που κυνηγάμε βασανιστικά, κυρίαρχες σε όλη μας τη ζωή, κινητήριες δυνάμεις πολλές φορές του τροχού της γήινης ύπαρξής μας.

Βιβλίο Ο φύλακας στη σίκαλη (J. D. Salinger) Το μυθιστόρημα του Ντ. Τζ. Σάλιντζερ τοποθετείται στη δεκαετία του ҆50. Η ιστορία ξεκινάει στο σχολείο του 16χρονου Χόλντεν Κόλφιλντ, το Πένσι, δυο βδομάδες πριν τα Χριστούγεννα, οπότε και φεύγει από σπίτι και σχολείο, τριγυρνάει σε διάφορα μέρη μέχρι να φτάσει στην Νέα Υόρκη. Ο Χόλντεν είναι ιδιόρρυθμος, με ξεχωριστή σκέψη. Σκέφτεται να προσποιείται τον μουγκό, ώστε να μην χρειάζεται να επικοινωνεί με τους ανθρώπους. Μια μέρα φτιάχνει μια χιονόμπαλα και την παίρνει μαζί του μέσα στο λεωφορείο γιατί δεν θέλει να την πετάξει, λυπάται να χαραμίσει τη λευκή ομορφιά της. Όταν ο οδηγός του λεωφορείου τον αναγκάζει να την πετάξει έξω, παρόλο που ο Χόλντεν τον διαβεβαιώνει ότι δεν θα είχε σκοπό να την ρίξει σε ανθρώπους, λυπημένος σχολιάζει: «οι άνθρωποι ποτέ δεν σε πιστεύουν». Ο τίτλος του βιβλίου προέρχεται από μια επιθυμία του νεαρού πρωταγωνιστή της ιστορίας. Όταν κάποτε η αδελφή του, η Φοίβη, τον ρώτησε τι θα ήθελε να ήταν, εκείνος απάντησε ότι θα ήθελε να είναι φύλακας σε ένα μεγάλο χωράφι σίκαλης όπου θα παίζουν ανέμελα δεκάδες παιδιά, χωρίς να συνειδητοποιούν τον κίνδυνο που παραμονεύει, αν ξεφύγουν στην άκρη του γκρεμού. Ο Χόλντεν θα ήθελε να είναι εκεί, να τους προστατεύει, να τους προλαβαίνει να μην πέσουν στον γκρεμό, που συμβολίζει για αυτόν τον κόσμο των μεγάλων. Κατά βάθος, ο Χόλντεν θέλει να «διασώσει» τα παιδιά από την ενηλικίωση, θέλει να παραμείνουν παιδιά. Θεωρεί πως σε όλα τα επαγγέλματα οι ενήλικες είναι ψεύτες και δυστυχισμένοι. Προσπαθεί συνεχώς να ξεφύγει από τον σκληρό κόσμο των μεγάλων. Καταλαβαίνει πως τα παιδιά δεν έχουν χάσει την ανεμελιά και την αθωότητά τους, αυτό είναι που τους ξεχωρίζει από τους μεγάλους. Ούτε κι ο ίδιος θέλει να ωριμάσει. Στο τέλος, καταρρέει ψυχολογικά και νοσηλεύεται σε ίδρυμα. Από εκεί μέσα είναι που μας αφηγείται, σε πρώτο πρόσωπο, την ιστορία που διαβάζουμε. Το βιβλίο διαπραγματεύεται το θέμα της εφηβικής και παιδικής αθωότητας, των οικογενειακών σχέσεων, της απώλειας, της προδοσίας, αφού συνεχώς ο Χόλντεν προδίδεται από σχέσεις και ανθρώπους που τους αποκαλεί phonies (ψεύτες, κάλπηδες). Είναι ένα βιβλίο που δείχνει τα προβλήματα της εφηβείας, την πορεία προς την ενηλικίωση και την αυτογνωσία. Για αυτό και η γλώσσα του είναι γεμάτη ιδιωματισμούς της ηλικίας, μια μαγκιά του δρόμου, μια γλώσσα εξομολόγησης, που προσπαθεί να αποτινάξει τον καθωσπρέπει λόγο. Ο Χόλντεν μάς εκμυστηρεύεται τις πιο βαθιές και αληθινές του σκέψεις ειλικρινά, ρεαλιστικά, απλά. Ποτέ ξανά στην αμερικάνικη λογοτεχνία δεν υπήρξε ένα τόσο εφηβικό «τολμηρό» γλωσσικό ιδίωμα και για αυτό, τα πρώτα χρόνια μετά την έκδοσή του, το βιβλίο θεωρείτο ακατάλληλο για νέους στους οποίους μάλιστα απευθυνόταν. Σήμερα, το μυθιστόρημα διδάσκεται στα σχολεία σε όλες τις αγγλόφωνες χώρες. Ο συγγραφέας του, ο Τζ. Ντ. Σάλιντζερ, γεννήθηκε το 1919 και έγραψε το συγκεκριμένο βιβλίο το 1951. Πέθανε το 2010, αφού προηγουμένως είχε αποσυρθεί από τα φώτα της δημοσιότητας, χωρίς να θέλει να δημοσιοποιηθούν όλα τα έργα που έγραψε, γιατί όπως θα έλεγε ο «ο γιος» του, Χόλντεν: Δεν υπάρχει τίποτα πιο κάλπικο από ένα συγγραφέα που για χάρη του χρήματος και της δόξας ξεπουλιέται.

Πασχάλης Σάρρας α4 Σημ. Η παραπάνω ανάλυση βασίστηκε στις προσωπικές μου σκέψεις όταν διάβαζα το βιβλίο, αλλά και στο άρθρο του κ. Θεόδωρου Γρηγοριάδη από τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών, που διάβασα στο διαδίκτυο.

Παιχνίδια - Γρίφοι Πόσο καλά ξέρεις τη Σχολή Μωραΐτη; Μεσοστοιχίδα με πληροφορίες σε σχέση με το σχολείο μας! __

Σ___ (το διδάσκει η κ. Ζιάννη) Χ_____ (μάθημα που δεν διδάσκεται στην α΄ Γυμνασίου) _ Ο _ _ _ _ _ _ _ _ (φιλολογικό μάθημα) κ. Λ _ _ _ _ _ _ _ (ο καθηγητής της Τεχνολογίας-Περιβάλλοντος) _ _ _ Η_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ (όμιλος ... στη σχολική αίθουσα) κ. Μ _ _ _ _ _ _ _ (καθηγήτρια Βιολογίας) _ _ Ω_ _ _ _ _ _ (μάθημα που διδάσκει ο κ. Κουτσούκος) Ρ_ _ _ _ _ _ _ _ _ (υπάρχει κι αυτός ο όμιλος) κ. Α_ _ _ _ _ _ _ (το τμήμα της νίκησε στο διαγωνισμό των ημερολογίων) Ι_ _ _ _ _ (το όνομα της κ. Πρωτοπαπά) Τ_ _ _ _ (αθλητικός όμιλος) κ. _ _ _ Η_ _ _ _ (η διευθύντρια του Γυμνασίου μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων)

Κρυπτόλεξο με καθηγητές Α Χ Π Δ Ρ Μ Υ

Ν Μ Α Ξ Ε Υ Θ

Β Φ Π Γ Β Ι Ε

Ο Λ Α Ψ Η Ρ Ο

Υ Ι Σ Μ Μ Α Ν

Τ Η Τ Ν Ζ Ι Χ

Σ Κ Α Ι Α Σ Κ

Ι Τ Μ Ζ Σ Η Ι

Ν Ω Ο Μ Δ Σ Τ

Α Λ Υ Ρ Μ Β Σ

Φ Δ Τ Θ Γ Ω Ο

Ο Ε Ζ Ω Η Ι Υ

Γ Α Ζ Κ Μ

Υ Μ Ι Ο Υ

Π Κ Β Τ Χ

Α Λ Ο Α Ο

Ι Α Τ Η Σ

Ω Τ Η Ρ Δ

Ι Σ Ψ Π Π

Ε Ο Ι Α Φ

Ψ Υ Π Υ Ε

Λ Δ Κ Μ Ξ

Τ Η Α Γ Α

Η Σ Δ Ε Λ

κ.: ΜΑΝΙΑΤΗΣ ΡΑÏΣΗΣ ΖΩΗ ΒΟΥΤΣΙΝΑ

ΚΙΤΣΟΥ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΛΑΤΣΟΥΔΗΣ ΠΑΠΑΣΤΑΜΟΥ

Επίλογος

#schoollife #truestories Ανεβαίνεις τις σκάλες αργά επιστρέφοντας από το ιατρείο επειδή «σε πόναγε το κεφάλι σου», για να χάσεις έστω και δύο λεπτά παραπάνω και ελπίζεις να μην το προσέξει ο/η καθηγητής/τριά σου. Όταν χτυπάει συναγερμός για άσκηση φωτιάς, πετάγεσαι ενθουσιασμένος και τρέχεις έξω από την τάξη χαρούμενος που θα χάσεις μάθημα. Αν δεν ήταν άσκηση θα έκανες το ίδιο, μόνο που θα ούρλιαζες «ΒΟΗΘΕΙΑ! ΦΩΤΙΑ!» Όταν σε ρωτάει κάποια καθηγήτρια Αγγλικών ή άλλης ξένης γλώσσας αν έκανες τις οκτώ ασκήσεις που είχες για το σπίτι, εσύ απαντάς «Ναι, όλες εκτός από πέντε!». Οι άλλες τρεις είναι «κύκλωσε το σωστό»! Όταν ο καθηγητής σου μπαίνει στην τάξη και έχει μαζί του χαρτιά, τότε φωνάζεις τρομοκρατημένος «ΤΕΣΤ;», αλλά τελικά είναι φυλλάδια εξάσκησης (δυστυχώς, περίπτωση μόνο 1:1000). Όταν η καθηγήτριά σου μπαίνει στην τάξη και έχει μαζί της χαρτιά, τότε φωνάζεις «ΤΕΣΤ;», προσπαθώντας να τρομοκρατήσεις τους άλλους και σου κόβεται η χαρά όταν εκείνη λέει «Παιδιά, καθίστε και κρατήστε μόνο ένα στυλό πάνω στο θρανίο σας»! Δεν έχεις κάνει κάποια εργασία για το μάθημα της τελευταίας ώρας και λες πως θα την κάνεις στο πρώτο διάλειμμα. Δεν το κάνεις και το αναβάλλεις για τα κοινοτικά, οπότε το αναβάλλεις πάλι, για το δεύτερο διάλειμμα αυτή τη φορά. Δεν το κάνεις ούτε και στο δεύτερο και λες πως θα το κάνεις την προτελευταία ώρα. Φτάνει όγδοη ώρα, και ακόμα δεν έχεις κάνει την εργασία σου και λες «Καλά μωρέ, και τι έγινε άμα δεν την πάω κι αυτή τη φορά; Mέχρι στιγμής, μόνο δέκα φορές δεν έχω φέρει δουλειά!» Πας στην τουαλέτα και πηγαίνοντας συναντάς κάποιον/α φίλο/η σου και πιάνετε την κουβέντα και όταν γυρνάς στην τάξη αργοπορημένος για να αποφύγεις το μάλωμα, λες πως είχες πάει στο ιατρείο και ξέχασες το χαρτί. Έχεις αναρωτηθεί, και μπορεί και ρωτήσει, τουλάχιστον μία φορά πού πάνε τα χρήματα από τη συνδρομή. Γράφεις τεστ και ρωτάς «πόσην ώρα έχουμε ακόμα;» κάθε πέντε λεπτά, μέχρι που η απάντηση του καθηγητή είναι «Παιδιά, πρέπει να τελειώνετε, γιατί έχετε ακόμα πέντε λεπτά» και εσύ πετάγεσαι και λες «Τιιιι;» Την πρώτη φορά που πήρες απομάκρυνση ήσουν ενθουσιασμένος. Δεν ισχύει το ίδιο και για τις επόμενες… Την πρώτη εβδομάδα της α΄ Γυμνασίου, είπες «Ουάου!» ενθουσιασμένος. Την δεύτερη εβδομάδα είπες «Οου!» προσγειωμένος. Έχεις γράψει ή ζωγραφίσει τουλάχιστον μία φορά σε θρανίο. Σε έχει πιάσει τουλάχιστον μία φορά νευρικό γέλιο μέσα στην τάξη (π.χ. εργαστήριο) και, ενώ θες, δεν μπορείς να σταματήσεις. Περνάς από τον διάδρομο της 417 (τάξη Μουσικής-Καλλιτεχνικών) σε κάποιο πεντάλεπτο και χτυπάς το τζάμι της αίθουσας Φυσικής του Δημοτικού, παρόλο που ξέρεις πως απαγορεύεται. Αφηρημένος/η παίζεις στην τάξη με ένα στυλό κάνοντας ένα ρυθμικό «κλικ κλακ» που εκνευρίζει την καθηγήτριά σου, χωρίς όμως να το θες. Εκείνη, σου κάνει παρατήρηση για να σταματήσεις. Εσύ σταματάς για κάποια δευτερόλεπτα, αλλά μετά δεν αντέχεις άλλο και ξαναρχίζεις το «κλικ κλακ», προσπαθώντας όμως να ακουστεί όσο λιγότερο γίνεται. Ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό… …Έχει όμως το σχολείο!

κείμενο: Κωνσταντής Αλεξόπουλος γ2 σκίτσο: Αριστελιδης Πεσμαζόγλου γ4

Summer List

Για ένα γεμάαατο καλοκαίρι! Πιθανότατα το μεγαλύτερο κομμάτι του καλοκαιριού θα το περάσετε σε κάποιο νησί ή στο εξωτερικό. Για όσο όμως θα μείνετε στην Αθήνα, αν ακολουθήσετε την παρακάτω λίστα, το σίγουρο είναι πως δεν θα βαρεθείτε ούτε στιγμή! 1. Να αγοράσετε το περιοδικό Σχεδία. Η Σχεδία είναι ένα περιοδικό του δρόμου, το οποίο πωλούν συνάνθρωποί μας, κυρίως άστεγοι και άνεργοι. Από τα 3 ευρώ που δίνει κανείς για το περιοδικό, τα 1,5 ευρώ προορίζονται για τους πωλητές. 2. Μπορείτε να πάτε στο καφέ Μύρτιλλο στο Νέο Ηράκλειο. Το καφέ Μύρτιλλο είναι μία κοινωνική συνεταιριστική επιχείρηση με στόχο την εκπαίδευση και την έμμισθη απασχόληση ατόμων ευπαθών ομάδων, όπως άτομα με κάποια αναπηρία. 3. Τώρα που έχετε την ευκαιρία, να δείτε το ηλιοβασίλεμα, αλλά και την ανατολή του ηλίου και να βγάλετε πολλές φωτογραφίες #nofilterneeded. 4. Να πάτε πολλές βόλτες στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, επειδή είναι μια περιοχή που, αν και είναι πολύ κοντά μας, δεν την επισκεπτόμαστε συχνά. 5. Επειδή μπορεί να μην είναι εύκολο να πηγαίνετε συχνά για μπάνιο, μπορείτε να βρείτε εναλλακτικές κοντινές αποδράσεις, όπως το να πάτε σε ένα οργανωμένο πάρκο, όπως το Άλσος Βεΐκου και να κάνετε πικνικ με σπιτικές λιχουδιές που έχετε ετοιμάσει. 6. Δείτε θερινό σινεμά. Στη χώρα μας είμαστε τόσο τυχεροί, γιατί έχουμε όμορφους θερινούς κινηματογράφους που ακόμα μυρίζουν αγιόκλημα και γιασεμί! Γιατί να μην τους απολαμβάνουμε; Ξεχωρίζουμε τον κινηματογράφο Αίγλη και Θησείο. 7. Ακόμα κι αν δεν έχετε προτζέκτορα, μπορείτε να οργανώσετε οικογενειακώς ή με φίλους βραδιές προβολής ταινιών. Φτιάχνετε popcorn, βγαίνετε στο μπαλκόνι ή την αυλή και απολαμβάνετε θερινό σινεμά στο σπίτι σας! 8. Φτιάξτε δροσιστικά smoothies. Τα υλικά είναι τα εξής: 1+1/4 κούπα χυμό μήλου 1 κούπα στραγγιστό γιαούρτι 1 κούπα φράουλες 2 κούπες ροδάκινα. Ανακατεύουμε τον χυμό με το γιαούρτι και τα μοιράζουμε σε δύο μπολάκια. Πολτοποιούμε τις φράουλες, τις προσθέτουμε στο ένα από τα μπολ και ανακατεύουμε καλά. Ακολουθούμε την ίδια διαδικασία και με τα ροδάκινα. Βάζουμε στο ψυγείο και σερβίρουμε σε ποτήρι γεμίζοντας μέχρι τη μέση με το ροδάκινο και το υπόλοιπο με τη φράουλα. Έτοιμο! 9. Κάντε εθελοντική εργασία. Αν έχετε κάποιον φίλο ή φίλη σας που να ενδιαφέρεται, μπορείτε να πάτε σε διάφορα μέρη της Αττικής και να καθαρίσετε παραλίες, πάρκα, να φυτέψετε νέα δέντρα σε περιοχές δασών που έχουν καεί ή ασχοληθείτε με κάποια άλλη δράση που να σας ενδιαφέρει! Έτσι, όχι μόνο θα συμβάλετε στη δημιουργία ενός καθαρότερου και πιο βιώσιμου περιβάλλοντος, αλλά θα αποκτήσετε μία εμπειρία ζωής και θα διευρύνετε τους ορίζοντές σας. 10. Σας προτείνουμε και τρία βιβλία: Ζωή σαν ασανσέρ, Φίλιππος Μανδηλαράς - Δεκατρία γιατί, Jay Asher Ελεύθερα ύδατα, Γιάννης Τσίρος. 11. Μπορείτε να δείτε το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών, το οποίο συμπεριλαμβάνει πάρα πολλά δρώμενα στον χώρο του θεάτρου, της μουσικής και των εικαστικών. Κάτι που ξεχωρίσαμε εμείς είναι το: «Στη μέση του δρόμου». Με αφετηρία την έρευνα γύρω από τους αστέγους της Αθήνας, ο Πρόδρομος Τσινικόρης μαζί με τους συνεργάτες του προσκαλεί σε μια διαφορετική περιήγηση στο κέντρο της πόλης. Οι θεατές του Φεστιβάλ, εξοπλισμένοι με mp3 player και ακουστικά, θα έχουν τη δυνατότητα να ακούσουν τις φωνές των

Summer List πιο σιωπηλών συμπολιτών μας. Στα κείμενα, που θα είναι διαφορετικά μεταξύ τους, εκτός από προσωπικές ιστορίες, θα ακούγονται και οδηγίες που θα κατευθύνουν τον θεατή σε ένα σημείο συνάντησης. 12. Μπορείτε να λάβετε μέρος στο 11ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεατρικών Μεθόδων, το οποίο διοργανώνεται από το Θέατρο των Αλλαγών. Στο φεστιβάλ συμμετέχουν σημαντικοί δημιουργοί από διάφορες χώρες που έχουν την ευκαιρία να δείξουν τη δουλειά τους και να παρακολουθήσουν δουλειές συναδέλφων τους. Απευθύνεται σε ηθοποιούς, σκηνοθέτες, δασκάλους υποκριτικής και σκηνοθεσίας, αλλά και γενικότερα σε όσους αγαπούν τις παραστατικές τέχνες. 13. Να κάνετε βραδινό μπάνιο στη θάλασσα και να κολυμπήσετε στη γραμμή εκείνη που χαράζει το φως του φεγγαριού στα νερά.

Καλό καλοκαίρι! Κωνσταντής Αλεξόπουλος, γ2 Βασιλική Πουλά, γ2

Ηρώ Δαβλάντη-Λο γ2