Kjenslene mine. er dei mine eller Legemiddelindustrien sine??
Kjenslene mine. er dei mine eller Legemiddelindustrien sine?? Nokre dagar kjenner eg deg.. Ditt nærvær er tydeleg.. Som du grip rundt Hjartet mitt! Eit band som strammer til.. Du kan komme som lyn i frå klår Himmel. Dagane utan deg er ikkje tomme.. Dei dagane er som ein fri i frihet, der den svever mot himmelen blå. Fri til å velge den vegen den sjølv vil.. Eg kan nokre dagar være litt nedstemt, føle att dette ikkje heilt er dagen min! Eg trur alle har slike dager i blant.. Det er godt å ha noke til felles.. Det er mange som har Denne Angsten også.. Men ikkje klarer å være åpen rundt det.. Det er ikkje alle som veit korleis det er, mange ser på Angst som ein redsel. Ein redsel for det ukjente.. Angsten ser eg på ein frakk som heng der, som heng seg rundt meg av og til… Den kan komme sigande når eg er på Kino, når eg er på Kafe, å det er mange som snakker rundt meg.. Eg prøver å riste deg av meg, du snører deg sammen rundt meg, som om du ønsker å gi meg ein Klem. Omkransar meg med din Negative Energi.. Eg tenker av og til inni meg. Kvifor skal eg ha det slik. Kva kan eg gjære for å sleppe deg? Eg tenker av og til å ta ein tur med buss, då kjem tanken sigande. Kva om den kjem no? Det er ikkje rett å tenke slik. men eg gjær det ofte ubevisst.. Eg kan huske eg har
opplevd deg nokre gonger før, eg sitter klam i hendene å med hjertebank å teller lyspunkta i tunnelen, å håper eg snart er ute.. I Sommar møtte eg den Jenta som godtar meg slik som eg er! Men dempa av Anti – Depressiva er det ikkje lett å vise følelser. For medisinen ein ofte bruker gjær ikkje til att du får det bedre. men den fortrenger følelsane dine å tankane dine. I dag etter 10 år, flere år med bivirkininger, det siste halvåret Hukommelsestap, Konsentrasjonsvanskar og ikkje sjå glede i noko! Ikkje klare å være lei meg å gråte ei tåre. fordi medisinen hadde tatt overhand på kjenslene mine. Eg er lei av att Legane og produsentane av allverden medisin skal sko seg på andre sin elendighet! Det er ikkje berre ein pille ein treng når ein har det vondt! Ein treng forståelse, noken som er der for deg. Ein Lege som ser deg som Menneske. Men hos Legane i dag er tid penger! I dag etter å ha vore medisinfri ei veke, har eg så smått begynt å bli meg sjøl att! Så kjem valget! Skal eg bruke Antidepressiva som tyngjer meg ned. Setter meg sjøl på sidelinja. Eller skal eg følge hjartet og være meg sjøl, å leve med att dagane ikkje alltid er like! Eg har funne ut att det å være seg sjøl er det beste! Dette er åpent slik alle kan lese det! Spesielt retta til Legar, Psykolgar, Foreldre med barn med Psykiske problem!