FIVE Random Diaries
Troy Ananthothai 0848664016 takarn.a@aiesec.net
President Diary posted on 28 Jan 2013 03:09 by toytoyboxbox | ข้ างหน้ าผมเต็มไปด้ วยคนอายุใกล้ เคียงกันมากหน้ าแปลกตาจากรอบโลก ผมมัน่ ใจว่าผมเกือบเด็กที่สุดในหมู่คนเกือบสองร้อยคนข้างหน้าผมนี้ แม้อายุผมแทบจะไม่เกี่ยวอะไรกับบันทึกนี้เลยแต่ผมคงจะแอบบอกทุกคน ไม่ได้วา่ ณ ช่วงเวลานั้นผมอายุ20ปี โลกที่ผมลืมตามาเรียนรู้ประมาณ7300วัน โลกที่ตอ้ งตื่นมาหิวตอนตื่นและเหนื่อยล้าก่อนนอน โลกที่เต็มไปด้วยกรอบสี่เหลี่ยมกว่า12ปี ที่ตอ้ งทนนัง่ ในห้องที่มีผมู ้ ีพระคุณพยายามมอบความรู ้ ให้ในขณะที่ตาของผมมองแต่นาฬิกากับลูกฟุตบอลนอกหน้าต่าง โลกที่มีความรักเป็ นเสี ยงกับอ้อมกอดจากพ่อและแม่ทุกๆเช้ากับก่อนนอน โลกที่ มักจะมีอีกมุมนึงให้มองทันทีที่จอนนี้ร่างแดงยังคงบอกให้เราอย่าหยุดเดิน โลกที่มิตรภาพนั้นหายากพอๆกับน้ ามัน วันนันเป็ นวันที่7300วันกว่าๆ วันที่ผมได้ เห็นโลกนี้อีกมุมนึง วันที่โลกทั้งใบนั่งเป็ นรูปตัวยู วันที่คาๆนึงที่ผมรักที่สุดอย่างไร้เหตุผลถูกเขียนลงในกระดาษสีขาวพับให้ต้งั ได้ขา้ งหน้าผม กระดาษแผ่นนั้นตั้งตระหง่าหันออกให้มนุษย์จากเกือบ ทุกประเทศในโลกที่นงั่ เป็ นรู ปตัวยูเห็น วันนั้นผมอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูก ผมนัง่ อยูใ่ นห้องประชุมในโรงแรม5ดาวที่เมืองบูดาเปสต์ ประเทศฮังการี่ กระดาษแผ่นนั้นข้างหน้าผมเขียนว่าThailand เช่นเดียวกับกระดาษกว่าอีกมากกว่า120แผ่นกับชื่อประเทศที่บนกระดาษที่มีคนอิ่มใจแบก หัวโขนเหมือนผมนัง่ อยูข่ า้ งหลัง
สาบานได้ผมไม่อยากมาโอ้อวดเลย แต่ชีวติ ผมมันเท่ห์กว่า Mark Zuckerbergอีกเพราะผมไม่ได้นงั่ หน้าคมหาเพือ่ น และมันน่าทึ่งเกินกว่า วันๆจะกลับมาเล่าให้แม่ผมฟังอย่างเดียว ผมได้โอกาสเป็ นCEO ของเด็กโคดเก่งรุ่ นๆเดียวกันกว่า150คนจาก6มหาลัย(พระเกี้ยวแม่โดมอัสสัมชัน เกษรมหิดลกรุ งเทพ)ของไทย เฉกอีกหนึ่งครอบครัวที่ใช้ต่างนามสกุลกัน และพร้อมร่ วมแหกขี้ตาตื่นไปเรี ยนและสละเวลาว่างเกือบทั้งหมดแต่ละวัน ทะเยอทะยานเพือ่ มอบประสบการณ์ชีวติ ให้คนกว่า400คนได้ไปแลกเปลี่ยนและมีประสบการณ์ความเป็ นผูน้ า หน้าที่ผมคือนารองประธานที่แก่และ เก๋ ากว่าและมีประสบการณ์กว่าผมหลายปี 5คนจาก4ประเทศ(อิเหนาชามาเลย์เจงกิสข่านเมืองยิม้ )ในเอเชีย บริ หารเงินเป็ นแสนๆและบริ หารจัดการให้ เงินทั้งหมดให้คืนสู่สงั คมอย่างมีความหมาย หาความภูมิใจจากการได้ข้ นึ เวที่สมั มนากับผูบ้ ริ หารGoogle นักการเมืองชื่อดัง และผูบ้ ริ หาร ธนาคารระดับต้นๆของไทย ใช้เวลาส่วนใหญ่กบั เรี ยนภาพยนตร์ปี4ที่ ม.เอกชนตึกราบ้านช่องสุดแปลกตา ไปพร้อมๆกับการสร้างแรงบัลดาลใจ ใหม่ๆให้กบั ตัวเองและคนรอบข้างให้ลุกขึ้นมาทาอะไรกับชีวติ ตัวเองอย่างมีความสุขในแต่ละวัน มาเลเซีย5วัน อินเดีย2อาทิตย์ อินโดนิเซีย1เดือน ฮังการี่ 2อาทิตย์ เขมร1เดือน รัสเซีย3อาทิตย์ ในช่วงระหว่าง3ปี กับไอเซคที่ผา่ นมา และกาลังจะต้อง แพ็คกระเป๋ าบินอีกทั้งหมดภายใน5เดือนข้างหน้าทั้งหมดคือ เซอร์เบีย2อาทิตย์ สิงค์โปร์10วัน มาเลเซีย(อีกครั้ง)7วัน และอียปิ อีก3อาทิตย์ อย่าอิจฉา เลย เพราะบางทีมนั ก็เยอะเกิน ผมถูกทั้งความอยากแต่ส่วนมากหน้าที่บงั คับให้ออกบิน ออกเที่ยวและทางานไปพร้อมๆกันกับตาแน่งประธาน องค์กรณ์ไอเซคพัฒนาผูน้ า นักศึกษาระหว่างประเทศ ผมมีหน้าไปเรี ยนรู ้เพือ่ นาประสบการณ์ ความรู ้ ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ และกลยุทธ์ ต่างๆมาสร้างโอกาสให้จานวนวัยรุ่ นไทยได้โอกาสไปแลกเปลี่ยนรอบโลก และให้วยั รุ่ นรอบโลกมาแลกเปลี่ยนที่เมืองไทยมาขึ้น เพือ่ วันหนึ่งคนกลุ่ม นี้จะได้ข้ นึ มาเป็ นผูน้ าที่มีทศั นคติและวิสยั ทัศย์ที่ ดีต่อโลกที่ผมอยูม่ า7300กว่าวัน ณ เวลานี้ ถ้าคุณอยากฟังเรื่ องของเด็กไทยที่ไม่ได้รวยอะไร ไม่หล่ออะไร ปากร้ายไปวันๆ แต่มีเรื่ องเล่าให้คุณฟังอย่างมีสาระจากประสบการณ์ระดับ โลกาที่ติดพสุธาจริ งๆ รอฟังผมตรงนี้ ถ้าจอนนี่สีดายังคงเดินต่อไประหว่างที่เราคุยจะดีมาก >w<
ขอราลึกอดีตอีกครั้ง วันนั้นผมนัง่ ติดกับมนุษย์ที่มาจากTanzania พื้นที่ๆหนึ่งที่ประกาศตนเป็ นประเทศนึงในทวีปแอฟริ กา วันนั้นเราร่ วมแก้ไขกฏองค์กรณ์ระดับ โลกด้วยกัน ผมกล้าพูดได้เต็มปากว่าผมโคดเบื่อเลยและแทบไม่สนใจฟัง และผมสังเกตได้วา่ คนส่วนใหญ่ก็เหมือนผม เห็นประเทศบางประเทศหลับ คาโต๊ะแล้วผมสลดใจอย่างตลกขบขัน ในใจพบคิดแต่อยากได้แฟนเก่งน่ารักๆจากในนี้ซกั คนจังกับอยากเห็นThailandเป็ นที่กล่าวขานในเวทีน้ ี จัง ผมได้แฟนจากการประชุมนั้นจริ งๆ >w< นักรักและเป็ นผูห้ ญิงที่ฉลาดที่สุดตั้งแต่ผมเกิดมาเคยเจอ แต่เรื่ องให้ประเทศไทยนั้นเป็ นที่กล่าวขานนั้นยัง อีกไกลนัก TwT รู ้สึกผิดแหะ สาหรับการเริ่ มเขียนนี้ ผมเพียงอยากให้เวลากับการเป็ นประธานอีกไม่กี่เดือนที่เหลือได้ถ่ายถอดเรื่ องราวของ ฝันที่เป็ นจริ งของเด็กที่เคยไร้เพือ่ นและอยากดูดีคนหนึ่งกับความรู ้สึกใหม่ๆใน โลกทีเ่ ด็กคนนั้นมองเปลีย่ นไปทุกวันๆ ด้วยรักและเคารพ toytoyboxbox
แด่ ตัวฉันและคนที่ฉันรัก posted on 02 Mar 2014 00:40 by toytoyboxbox ถ้าฉันจะเป็ นลมลอยไปคอยศรัทธา ถ้าฉันจะเป็ นภูผาตระหง่าไม่ไปไหน ถ้าฉันจะเป็ นทะเลสีดาไร้หวั ไจ ถ้าฉันจะเป็ นดวงไฟไม่รับฟัง ถ้าฉันไม่อยากเป็ นเหมือนเดิมอีกต่อไป ต้องไม่ใช่คนขี้แพ้หนีปัญหา ทุกก้าวเดือนทุกทางเลือกมีน้ าตา ถึงเวลาหยุดเลือกให้ฉนั ...ฉันเลือกเอง ถ้าฉันเป็ นลมรอยยิม้ จะลอยทัว่ ฟ้ า ถ้าฉันเป็ นภูผาจะนาพาความสดใส ถ้าฉันเป็ นทะเลเรื อน้อยจะล่องไป ถ้าฉันเป็ นดวงไฟใจเธอจะอุ่นเอย ฉันว่าฉันเป็ นทุกอย่างได้ที่อยากเป็ น เพราะไม่เห็นเกี่ยวอะไรกับคนข้างฉัน สิงดีๆที่ใช่เกิดขึ้นได้ถา้ เชื่อมัน่ หาความฝันสร้างรอยยิม้ ...ฉันยิม้ เอง
วันเกิด 1 พฤศจิกายน 2010 เวลา 2:58 น. ผ่านไปกว่า40นาทีแล้ วที่ไม่ได้ อายุ18อีกแล้ วในชีวิค หรื อในทางกลับกัน เราอายุ 19 ได้ 40นาทีกว่าๆแล้ ว เรานัง่ ทางานอยู่ มีแม่นงั่ อยูข่ ้ างๆ เป็ นวันเกิดที่เงียบ ไม่มีเสียงมือถือเหมือนแต่ละปี ที่ผา่ นๆมา ไม่น้อยใจนะ อาจจะนิดนึง แต่แปลกใจมากกว่าที่ ทาไมมันไม่ดงั คิดอีกที รู้สกึ ว่าอยากน้ อยใจ...แต่ไม่น้อยใจเลย ทาไม?
คงเพราะ ...เมื่อ41นาทีที่แล้ วคนที่เรารักมากที่สดุ สองคน เข้ ามาsurpriseเรา คนนึงกอดเราร้ องแฮปปี เ้ บิร์ดเดย์ ส่วนอีกคนยืนอุ้มน้ องชายปากจัดสีข่ าไว้ ... ยิ ้มให้ อย่างอบอุุ่น อบอุ่นจริ งๆ ด้ วยความสัตย์จริ ง เราลืมว่าวันนี ้วันเกิดเรา เราจาได้ ตลออดทังวั ้ น แต่ลมื พอถึงเที่ยงคืนจริ งๆ มันคงจะไม่ เพอร์ เฟ็ ก ถ้ าเราไม่ได้ ยินคาอวยพรจากคนที่เรารักที่สดุ คนสุดท้ าย จากดินแดนห่างไกล มันแปลกที่เราต้ องโทรไปเอง แต่การที่พี่ชายคนหนึง่ ได้ ยินว่าน้ องชาย พูดว่า ขอให้ มีความสุข (เอ๊ ะ...พูดป่ ะว่ะ ช่างเหอะ คงรู้สกึ ได้ มง) ั ้ คงเป็ นเหมือนของที่เราเก็บไว้ กินเป็ นคาสุดท้ ายจริ งๆ บางคนพูดว่าชีวิตคนเราอยูไ่ ด้ ด้วย moment หรื อ วินาทีสนๆ ั ้ ในชีวิตที่นา่ ประทับใจ momentไม่กี่วินาทีกอ่ นที่เพลงแฮปปี เ้ บิร์ดเดย์จะจบ มัน บอกเราว่า นี่คือความสุข คนที่เรารักมาก อวยพรให้ เรามีความสุข คนที่เรารักมาก มองเราและภูมิใจที่เลี ้ยงเรารอดมาถึงทุกวันนี ้ momentบางmoment ก็อธิบายยาก จริ งๆ นี ้เป็ นเหตุผลหนึง่ ทาไมถึงอยากทาหนัง momentเมื่อ45นาทีที่แล้ วบอกเราว่า เราจะรักคนสองคนนี ้ให้ มากๆ บอกเราว่าเรา 19 จริ งๆแล้ วนะและสุดท้ ายบอกเราว่า ความสุขไม่ได้ หายากเลย แค่ช่วงเวลาไม่กี่วินาที ก็เพียงพอให้ คนนึงๆจาได้ วา่ ...ในวันเกิดอายุ 19 ของเขา เขามีความสุขที่มีพอ่ และแม่อยูใ่ กล้ ๆ
เรื่ องราวความรัก แนวครอบครัวเป็ นอะไรที่สากลนะ ไม่มีใครแบบจะอ้ วก ส่วนใหญ่จะซาบซึ ้ง ทาไม? เราว่าในความคิดของเรา คงเพราะมันจับต้ อง ได้ ...มีพระท่านนึงเคยเทศน์ไว้ วา่ ความรักเป็ นเครื่ องยืนยันว่า สิง่ ที่เราสัมผัสได้ ไม่จาเป็ นต้ องมองเห็นได้ หรื อเป็ นสสารเสมอไป ทุกคนรู้ ว่าความรัก หาได้ จากไหน อย่างน้ อยก็ที่ๆภรรยาของพ่อคุณกับลูกของอากงคุณอยูน่ นแหละ ั้ พูดถึงวันเกิดกับความคิดแปลกๆที่ตามมาต่างๆ สมมุติวา่ เราออกมาจากไข่ เกิดมาพร้ อมกับพี่น้องอีก สีร่ ้ อยสามสิบเจ็ดตัว วันเกิดเราคงไม่พิเศษเท่าไหร่ โชคดีจงั ที่เป็ นคน..ไม่ใช่กบ คนชอบพูดว่าวันเกิดคือวันที่แม่เจ็บที่สดุ ให้ นกึ ถึงแม่ไว้ ก็จริ งมัง้ แต่...อืม...แล้ ววันแม่หละ อย่างงี ้ก็ซ ้าดิ ปี นึงต้ องนึกถึงแม่สองวันเลยว่างัน้ แล้ วพ่อ ไม่น้อยใจหรอ แล้ วตกลงจะให้ นกึ ถึงตัวเองว่ากี่ขวบและจะได้ ของขวัญอะไร หรื อ ให้ นกึ ว่าแม่เจ็บขนาดไหนกันแน่ คนละอารมณ์เลยนะ โอ๊ ย !!!!!ช่าง headมันเหอะ รักแม่ทกุ วันพอ
แล้ วถ้ าเราไม่ร้ ูวนั เกิดตัวเองหละ แบบ Ellie ในRave เราจะตามหาวันเกิดตัวเองมัย้ แล้ วถ้ าวันเกิดเราไม่มีใครอวยพรแบบ Harry Potter ในแต่ละปี หละ เราจะจุดเค้ กให้ ตวั เองมัย้ เป่ าเค้ กและยิ ้มให้ ตวั เอง อันนี ้ซักวันนึงก็คงได้ ทา แหละ ในอนาคตคงต้ องมีวนั ที่สขุ สันต์ตวั เองแน่ๆ อันนี ้แปลกแต่กาลังคิดถึง ว่า ถ้ าวันนี ้เป็ นวันเกิดของลูกเราตอนเค้ าศูนย์ขวบหละ ย้ อนมองตัวเอง พ่อคงอยูห่ น้ ากระจกและแม่อยูบ่ นเตีย งหมอ โอ้ .... นานเนอะกว่าจะมีวนั นี ้ ถ้ าวันนึงที่ๆพ่อยืนเป็ นเรา เราคงคิด เวรกรรมแล้ ว!!!..ถ้ ามันเกิดมาเนิสยั เหมือนพ่อมันจะทาไงดีวะ่ เนี่ย 55555+ เอ...แล้ วถ้ าฉลองวันเกิดกับแฟน บนภัทตราคารสุดหรู ณ ยอดตึกกลางเมือง อาหารในจานเราเป็ นสเต็กริ บอาย แบบมีเดี่ยมแร ส่วนของสุภาพตรี ข้ างหน้ าเป็ นปลาดอรี่ ราดครี มชีส มีเพลงบรรเลง เป็ นวงสีค่ น ไวโอลีนกับเชลโล่ ผู้หญิงคนสวยข้ างหน้ าหยิบของขวัญออกมา เป็ นพวงกุญแแจเล็ กๆที่ สลักชื่อคู่ ชนแก้ วไวน์Shirazที่บม่ มานานกว่า50ปี สบตากันแล้ วว่า Happy Birthday นะทอย ขอให้ มีความสุขมากๆ อืม...the secret บอกไว้ วา่ จินตนการไว้ แล้ วมันจะมา 55555+เราทาดีพอมัยคั ้ บ the secret ...คิดไปคิดมาจริ งๆ ในร้ านข้ าวมันไก่ก็ไม่เลวนะ แบบกลางวันแสกๆคนเยอะๆ อยูโ่ กตาสัง่ ไก่ร้อยห้ าสิบ แฟนต้ าน ้าแดง แล้ วมีคนบอกว่าแฮปปี เ้ บิร์ด เดย์ อืม...อันนี ้อาจจะฟั งดูแปลก แต่เราว่ามันจะเจ๋งมากๆและเราคงแฮปปี ๆ้ สุด เราคงซดน ้าแดงแก่ซึ ้งแล้ วบอกว่า เมื ้อนี ้เราเลี ้ยงเอง
จริ งๆแล้ ววันนี ้ก็พงึ่ ไปเลี ้ยงข้ าวเพือ่ นมา ตัวใดตัวหนึง่ ในนันคงก ้ าลังอ่านบันทึกนี ้อยู่ แต่สว่ นใหญ่ไม่มีความอดทนพอหรอก นี .้ ..ดูถกู ซะเลย พวกอ่าน ไม่ถึงตรงนี ้ 5555+ มันเป็ นวันเลี ้ยงรุ่น เราก็เลยมัว่ เลี ้ยงไปซะเลย ค่าข้ าวมัน6000กว่า เราจ่าย2000อย่างงี ้เรี ยกว่าเลี ้ยงมัยว่ ้ ะ ถามว่าทาไมต้ องเลี ้ยง หรื อจ่ายแพงกว่าคนอื่น? ทังๆที ้ ่คนเกือบทังโต๊ ้ ะไม่ร้ ูด้วยซ ้าว่าเราเลี ้ยง คาตอบคือ ไม่ร้ ู รู้แต่วา่ อยากเลี ้ยง ถ้ าไม่ได้ เลี ้ยง แก่ๆไปคงจะกลับมาคิดดูแล้ วพูดกับตัวเองว่า ทาไม่วนั นันไม่ ้ เลี ้ยงเพื่อนไปว่ะ ตอนนี่อยากเลี ้ยงข้ าวเพื่อนที่ไอเซคมาก ถ้ ามีโอกาสคงเลี ้ยงแน่ คิดถึงทุกคนจัง เพื่อนที่ฟิล์มกับเอเอฟเอสก็เช่นกัน ก็เรามีกลุม่ เพื่ อนอยูแ่ ค่นี ้เนอะ ตอนนี ้อายุ 19 ได้ หนึง่ ชัว่ โมงครึ่งละ คงต้ องทางานต่อ ต้ องโทรประชุมงานรอบดึกอีก อายุ19คงจะเหนื่อยกว่าสิบแปด มีอะไรใหม่ๆ คิดแล้ วตื่นเต้ น พอเรา20แล้ ว มองกลับมา เราจะเห็นตัวเองทาอะไรบ้ างนะ ถ้ าโดเรมอนเดินมา แล้ วถามว่า เฮ้ ทอย...เอาtime machineไปยืมดูตวั เองใน อนาคตมัย้ ตอบได้ เลย โดเรามอนขา แล้ วอย่างนัน้ ชีวิตมันจะสนุกตรงไหนค่ะ เก็บไว้ ใต้ โต๊ ะเขียนหนังสือเหอะ ขอบใจนะโดราเอมอน แต่ ชีวิตอายุ19นี ้ ขอเดินเอง...กาหนดเองนะ
จริ งๆแล้ ววันนี ้ก็พงึ่ ไปเลี ้ยงข้ าวเพือ่ นมา ตัวใดตัวหนึง่ ในนันคงก ้ าลังอ่านบันทึกนี ้อยู่ แต่สว่ นใหญ่ไม่มีความอดทนพอหรอก นี .้ ..ดูถกู ซะเลย พวกอ่าน ไม่ถึงตรงนี ้ 5555+ มันเป็ นวันเลี ้ยงรุ่น เราก็เลยมัว่ เลี ้ยงไปซะเลย ค่าข้ าวมัน6000กว่า เราจ่าย2000อย่างงี ้เรี ยกว่าเลี ้ยงมัยว่ ้ ะ ถามว่าทาไมต้ องเลี ้ยง หรื อจ่ายแพงกว่าคนอื่น? ทังๆที ้ ่คนเกือบทังโต๊ ้ ะไม่ร้ ูด้วยซ ้าว่าเราเลี ้ยง คาตอบคือ ไม่ร้ ู รู้แต่วา่ อยากเลี ้ยง ถ้ าไม่ได้ เลี ้ยง แก่ๆไปคงจะกลับมาคิดดูแล้ วพูดกับตัวเองว่า ทาไม่วนั นันไม่ ้ เลี ้ยงเพื่อนไปว่ะ ตอนนี่อยากเลี ้ยงข้ าวเพื่อนที่ไอเซคมาก ถ้ ามีโอกาสคงเลี ้ยงแน่ คิดถึงทุกคนจัง เพื่อนที่ฟิล์มกับเอเอฟเอสก็เช่นกัน ก็เรามีกลุม่ เพื่ อนอยูแ่ ค่นี ้เนอะ ตอนนี ้อายุ 19 ได้ หนึง่ ชัว่ โมงครึ่งละ คงต้ องทางานต่อ ต้ องโทรประชุมงานรอบดึกอีก อายุ19คงจะเหนื่อยกว่าสิบแปด มีอะไรใหม่ๆ คิดแล้ วตื่นเต้ น พอเรา20แล้ ว มองกลับมา เราจะเห็นตัวเองทาอะไรบ้ างนะ ถ้ าโดเรมอนเดินมา แล้ วถามว่า เฮ้ ทอย...เอาtime machineไปยืมดูตวั เองใน อนาคตมัย้ ตอบได้ เลย โดเรามอนขา แล้ วอย่างนัน้ ชีวิตมันจะสนุกตรงไหนค่ะ เก็บไว้ ใต้ โต๊ ะเขียนหนังสือเหอะ ขอบใจนะโดราเอมอน แต่ ชีวิตอายุ19นี ้ ขอเดินเอง...กาหนดเองนะ
จดหมายรัก 26 พฤษภาคม 2011 เวลา 4:22 น. ไม่เคยแน่ใจว่ารักเธอไหม กว่าจะแน่ใจ ก็รักไปแล้ ว ฉันคิดว่าจดหมายรักมันเฉย แต่พอฉันคิดจะทาอะไรให้ เธอ คนเฉยๆอย่างฉันก็ให้ เธอได้ แค่นี ้
เธอก็ร้ ูวา่ ฉันเขียนหนังสือไม่เก่ง สู้เธอไม่ได้ แต่ความฝั นอย่างหนึง่ ของฉัน คือได้ เขียนหนังสือกับเธอ เธอเขียนหน้ าฉันเขียนอีกหน้ า ฉันเขียนบทหนึง่ เธอเขียนบทสอง เอามาเย็บรวมกันกลายเป็ นหนังสือเธอกับฉัน หนังสือที่สองสมองสองหัวใจได้ ขดี เขียนเรื่ องราวร่วมกัน เธอได้ ใส่เสื ้อหนาวเวลาลมพัด และกางร่มเวลาแดดจัดบ้ างรึเปล่า ฉันไม่ร้ ูวา่ อากาศที่แปรปรวนจะทาให้ ใจเธอลอยไปหาใครแล้ วรึยงั แต่ฉนั แค่อยาก ให้ เธอรู้วา่ ฉันพูดภาษาเหนือได้ นิดหน่อยแล้ ว ความหนาวไม่ได้ ทาให้ ฉนั เหงา เพราะหัวใจฉันมันอบอุ่นไปด้ วยคนที่ฉนั รักมากมาย แต่นา่ แปลกที่ความเงียบความสงบและธรรมชาติรอๆตัวฉัน ไม่สามารถทาให้ ฉนั หายคิดถึงเธอได้ ฉันไม่ได้ ทรมานจะขาดใจว่าอยากเจอเธอ แต่ไม่มีนาทีไหนที่ไม่เผลอคิดถึงเธอ ดูเธอจะอยูใ่ นอากาศ ฉันไม่ใช่คนหน้ าตาดี เธอก็ร้ ู ฉันไม่ใช่คนป๊ อปปูลา่ ในมหาลัย เธอก็ร้ ู แต่ฉนั เป็ นคนเจ้ าชู้ ซึง่ เธอก็คงรู้ดีที่สดุ
เธอเคยทาตุ๊กตาหายไม๊ เธอเดินหาจนทัว่ แต่เธอหาไม่เจอ ไม่วา่ ระหว่างที่เธอหาเธอจะเจอตัวอื่นเธอก็ไม่สนใจ เพราะมันไม่ใช่ตวั ที่เธอหา เธอมานัง่ คิดดูและคิดว่าเธอทาสิง่ ที่สาคัญในชีวิตหายไปได้ อย่างไร ก่อนที่เธอจะเดินหาต่อ เธอสัญญากับตัวเองว่าถ้ าเธอเจอตุ๊กตาตัวนัน้ เธอจะดู แลตุ๊กตาให้ ดีที่สดุ ตุ๊กตาตัวนันยั ้ งไงก็คงจะไม่ขี ้วีนขี ้โมโหอย่างเธอ แต่ก็คงจะไม่มีผ้ หู ญิงคนไหนมาแทนที่เธอได้ ฉันคิดถึงเธออีกแล้ ว และคงมากขึ ้นทุกที
ฉันเคยเข้ าไปนัง่ ทาข้ อสอบแล้ วมัว่ ในข้ อที่ฉนั ไม่ร้ ู ฉันไม่แน่ใจเลยว่าจะถูกไม๊ แต่มนั เป็ นข้ อเขียน ฉันเลยมัว่ ได้ แต่ถ้าวันนี ้มีคาถามว่า อะไรคือความสุข ของฉัน ฉันจะใส่ครอบครัวพร้ อมกับชื่อเธอ ถ้ าคาถามถามว่า ใครที่คนพูดด้ วยแล้ วพูดไม่ร้ ูเรื่ องกันเลย ฉันจะใส่หมาที่บ้านฉันพร้ อมกับชื่ อเธอ และถ้ า คาถามถามว่า ฉันจะยอมร้ องไห้ ให้ กบั ความรักที่ไม่สมหวังกับใคร ฉันจะใส่ชื่อเธอคนเดียว เพราะถ้ าให้ ฉนั เลือกที่จะร้ องไห้ ให้ กบั ใครซัก คน ร้ องไห้ ให้ เธอคงจะทาให้ ฉนั รู้สกึ คุ้มกับน ้าตาที่เสียใจ เพราะฉันรู้ดีวา่ ฉันเคยยิ ้มเพราะเธอมามากขนาดไหน เธอรู้ไม๊ วา่ ฉันไม่ชอบจดหมายรัก เพราะมันอ่านได้ แค่คนเดียว แถมฉันก็ไม่ร้ ูวา่ คนเดียวที่ฉนั อยากให้ อ่านจะเห็นมันเป็ นเศษกระดาษน ้าเน่ าหรื อเปล่า แต่ฉนั รู้ ดีวา่ สิง่ ที่ฉนั ขีดเขียนด้ วยใจ ไม่วา่ คนจะมองมันยังไง ข้ อความมันก็จะไม่เปลีย่ น มันยังคงทาหน้ าที่ร้อยเรี ยงคาพูดที่ฉนั อยากกระสิบข้ างๆหู เธอออกมาเป็ นตัวอักษร ฉันว่าจดหมายรักไม่ควรยาวเกินไป และฉันคิดว่าความรักที่ฉนั ให้ เธออาจยังน้ อยเกินไป ฉันเคยบอกเธอหลายครัง้ แล้ ว ว่าเวลาฉันตังใจท ้ าอะไร ฉัน จะทาได้ ดี ช่วยกลับมาทาให้ ใจชันร้ ้ าวพอประมาณได้ มยั ้ ฉันไม่ร้ ูวา่ เธออยูไ่ หนและไม่ร้ ูวา่ เมื่อไหร่เธอจะได้ อ่าน แต่ฉนั รู้วา่ สถานที่และเวลาเปลีย่ นฉันไม่ได้ ฉันว่ายน ้าได้ ไม่วา่ น ้าจะลึ กซักแค่ไหน ฉันจะดูแล เธอเอง
จดหมายรักนี ้ไม่ต้องการใส่ชื่อผู้รับ เพราะเธอรู้วา่ มันไม่ใช่เรื่ องบังเอิญถ้ าฉันจะสบตาเธอ และรู้วา่ เธอเป็ นคนเดียวที่ฉนั จะนัง่ มองตา และพูดโดยไม่มี เสียงว่า เธอรู้ไหมว่าจริ งๆแล้ วเรารักกันมาก ฉันไม่เคยแน่ใจว่าจะกล้ าพอเขียนอะไรแบบนี ้ได้ ไม๊ ฉันกลัวผลตอบรับไม่ใช่อย่างที่ฉนั หวัง แต่ฉนั เขียนไปแล้ ว ในที่สดุ แล้ วฉันต้ องการจะบอกอะไรเธอ ฉันแค่ต้องการจะบอกว่า นี่เป็ นจดหมายรักครัง้ แรกในชีวิตของฉัน
และต่อจากวันนี ้ฉันคงนัง่ มองกล่องจดหมายหน้ าบ้ านฉันทุกวัน ฉันจาลายมือเธอได้ ถ้ าฉันเห็นหน้ าซองฉันจะรู้ทนั ทีวา่ ข้ อความข้ างในเป็ นของฉันฉัน จะนัง่ รออ่านจดหมายของเธอทุกวัน และไม่วา่ อะไรที่ไหนวันไหนยังไง ฉันก็จะนัง่ รออ่านจดหมายของเธอ เพราะฉันจะอยูต่ รงนี ้ รอเธอกลับมา
ว่ างเปล่ า 23 พฤษภาคม 2011 เวลา 0:14 น. รู้สกึ ยังไงเวลาได้ ยินคาว่า ว่างเปล่า ในโลกนี ้มีอะไรบางที่วา่ งเปล่า แก้ วไม่ใส่น ้าก็มีอากาศ ห้ องสูญญากาศก็ต้องมีแรงดันอยูบ่ ้ างแหละ แล้ วอะไรแหละที่วา่ งเปล่า สรุปได้ ยินคานี ้แล้ วรู้สกึ อย่างไร...ติ๊กต๊ อกๆ ฟั งดูวงั เวง ใช่มยั ้ แบบคงจะเหงาแย่เลย เพราะไม่มีใครให้ คยุ ไม่มีอะไรให้ มอง เพราะมันไม่มีอะไรเลย แล้ วทาไม หลายๆคนถึงแสวงหาความว่างเปล่ากันจัง แบบ อยากไปที่ๆไม่มีใครรู้จกั ชัน้ อยากอยูค่ นเดียว อยากเอาเรื่ องวุน่ วายออกจากหัว อยากหนีจะทุกสิง่ ไปให้ ไกล ปฏิเสธหรื อไม่ หลายๆคนอยาก ว่างเปล่า เพราะมันสงบ ผมเป็ นคนหนึง่ ในนัน้ ผมเดินทางกว่า13ชัว่ โมงออกจากกรุงเทพ ทิ ้งทุกสิง่ ไว้ ข้างหลังไปอยูว่ ดั บนภูเขาสูงกว่าสามอาทิตย์ ที่ๆนันยั ้ งไม่มีสญ ั ญาณโทรศัพท์ ที่ๆผมไม่ร้ ูจกั ใครเลย ที่ๆมีแต่แมลงที่ผมไม่เคยเห็น ที่ๆทังวั ้ ดมีพระแค่5รูปๆ
ที่ๆตอนใส่บาตรตอนเช้ ามีคนใส่ไม่ถึง10คน ที่ๆเงียบมากถึงมากที่สดุ ที่ๆผมนอนคนเดียวกลางศาลาวัดทุกคืน ที่ๆคนลือกันว่าเจ้ าที่แรง ที่ๆผมได้ ทาบุญมากกว่าทังชี ้ วิตที่ผมเคยทารวมกัน ที่ๆทุกคนปลูกชา ที่ๆชาวบ้ านชวนผมไปกินข้ าวและพาไปเที่ยว ที่ๆผมเรี ยนรู้การจุดไฟ การใช้ มีด จอบ ขวาน และเสียม ที่ๆทะเลหมอกตอนเช้ าบนภูเขาสวยที่สดุ ในชีวิตผม ที่ๆผมได้ อยูก่ บั ตัวเองตลอดเวลา ที่ๆเหมือนผมได้ ฝึกวิทยายุทธให้ เหนือกว่าคนอื่นๆ ที่ๆผมได้ นงั่ สมาธิและเจริ ญสติตวั เองทุกวัน ที่ๆความว่างเปล่ามีอยูจ่ ริ ง คนว่ากันว่า พอเรานิ่ง พอเราสงบ เราก็จะรู้ เราก็จะได้ คาตอบ คาตอบทุกคาตอบของผม มันอยูใ่ นใจผมมาตลอด
ผมฟั งตัวเองน้ อยเกินไปจริ งๆ เสียงรอบข้ างและสิง่ ที่เห็นมักทาให้ ผม ลืมฟั งและมองตัวเองเสมอ ยอมอ่อนค้ อมจะคงอยูส่ มบูรณ์ ยอมงอจะตรง ยอมว่างเปล่าจะเต็มเปี่ ยม ยอมเก่าจะใหม่ มักน้ อยจะได้ รับ มักมากจะสูยเสีย ไม่สาแดงตัวจึงผุดผ่อง ไม่อวดอ้ างจะโชติชว่ ง ไม่ยกตัวจึงมีวีรกรรม ไม่ผยองลาพองจะยัง่ ยืน
วันนี ้ผมรู้วา่ ผมไม่ต้อง รี บ ถ้ ารี บผมจะลืมมองข้ างทาง ถ้ าลืมมองข้ างทาง ผมอาจจะพลาดสิง่ ดีๆไป ผมจะต้ องนิ่ง เพราะเวลาผมนิ่ง ผมจะไม่สบั สน เวลาผมไม่สบั สน ผมจะตัดสินอะไรได้ อย่างมัน่ ใจ แม่นยา ถ้ าผมอยากให้ คนอื่นยอมรับผม ผมต้ องยอมรับตัวเองก่อน ผมต้ องรู้วา่ ตัวเองโง่ถ้าอยากฉลาด ยอมรับว่ากลัวถ้ าอยากกล้ า ผมจะต้ องดูแลคนที่ผมรักดีๆ เป็ นลูกเป็ นพี่ชายเป็ นเพื่อนเป็ นแฟนที่ดี เพราะผมอาจเสียพวกเขาไปทุกเมื่อ แค่นี ้ก็เกินคุ้มกับสามอาทิตย์แล้ ว
ขอโทษเพื่อนFM04ที่ไม่ได้ ช่วยงานภาค ไม่ขอโทษLCBUเพราะรู้วา่ เราเป็ นทีมที่เก่งที่สดุ อยูแ่ ล้ ว คืดถึงพ่อแม่แทนพี่จอยคุณยายบ๊ องแบ๊ วและยอดดวงใจอย่างใจจริ ง ขอขอบคุณพระพุทธศาสนา หลวงปู่ ครูบาทุกคน ที่สอนให้ ผมรู้จกั กับ ...ความว่างเปล่า .............สุดท้ าย อยากฝากสิง่ ที่ผมอ่านแล้ วเป็ นคาตอบชัดที่สดุ ซึง่ มาจากหนังสือเล่มเล็กขาดๆในวัด