01
_Κέντρο ψυχικής, σωματικής ευεξίας και διαλογισμού στον Λειβαδίτη Ξάνθης
Ομάδα εργασίας: Καμπίσιου Χριστίνα Τσόλη Ειρήνη Επιβλέποντες: Παπαγιαννόπουλος Γεώργιος Εξαρχόπουλος Πάνος-Λουκάς Θωμάς Νικόλαος Ιούνιος 2020
ΤΟ ΟΙΚΟΠΕΔΟ_
βρίσκεται στην περιοχή του Λειβαδίτη, περίπου 50χλμ. βορειοδυτικά της Ξάνθης και είναι προσβάσιμο με αυτοκίνητο σε 1ώ και 20λ από το κέντρο της πόλης. Καταλαμβάνει ένα μικρό κομμάτι γης του δάσους στην αρχή του μονοπατιού για την κατάβαση στον καταρράκτη Λειβαδίτη και είναι τοποθετημένο σε περιοχή με ξεχωριστή κλίση. Το πυκνό δάσος της περιοχής καθορίζει τη θέα στο Νότο και τον Βορρά, ενώ η είσοδος γίνεται από τα ανατολικά σε ένα ύψος όπου η κατανομή των επιπέδων δεν είναι αρκετά εμφανής. Οι βαθμίδες αποκαλύπτονται στον επισκέπτη μόνον όταν αυτός ακολουθήσει την κλίση του εδάφους και ακολούθως, το μονοπάτι για τον καταρράκτη.
Η εργασία αυτή διερευνά τη σημασία της εμπειρίας των αισθήσεων, το φως, τις υφές, τα υλικά και τις επιρροές στο δομημένο περιβάλλον, καθώς και στους ανθρώπους που το κατοικούν. Μέσω αυτής της κατανόησης του χώρου γύρω μας, των στιγμών που περνάμε κάθε μέρα: σκεπτόμενοι, διαβάζοντας, ονειρεόμενοι, δουλεύοντας κλπ είναι που αποκομίζουμε την αίσθηση του κόσμου. Γίνεται λοιπόν, μια προσπάθεια για προσέγγιση χώρων αισθητηριακών και βιωματικών, που να αποσκοπούν στην τόνωση του νου, την ενεργοποίηση του σώματος και την επαφή με την ψυχή, παράλληλα με μια έντονη εμπειρία της φύσης. * Τέτοιοι χώροι πρωτοεμφανίστηκαν στην Ινδία, τα λεγόμενα ASRAM, χώροι αφηρημένοι και αφιερωμένοι στη μοναξιά και την πνευματική ελευθερία.* Πρόκειται ως επί το πλείστον για ανρθωποκεντρικούς χώρους, που αναλαμβάνουν να εργαστούν και να ικανοποιήσουν χωρικά σωματικές, ψυχολογικές, πνευματικές, αλλά και στεγαστικές ανάγκες, διαδραματίζοντας πολλές φορές το ρόλο καταφυγίων. Πολλές από τις λειτουργίες τους δημιουργούν περιβάλλοντα που επιτρέπουν τον προληματισμό, την ενδοσκόπηση, τη θεραπεία, την ευεξία και ανακουφίζουν το άγχος. Πρακτικές που συναντώνται συχνά σε τέτοιες εγκαταστάσεις είναι αυτές της yoga και του διαλογισμού.
Είναι σημαντικό ένα τέτοιο κέντρο να εντοπίζεται μακριά από την αστική επέκταση. Το Animo θα βρίσκεται σε ένα περιβάλλον μακριά από τη συμφόρηση της πόλης και θα λειτουργεί ως κέντρο αναζωογόνησης και απομόνωσης, ενώ παράλληλα θα παίρνει και εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Ο χώρος θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί έτσι ώστε να παρέχονται υπηρεσίες στους επισκέπτες μέσω προγραμμάτων εθελοντισμού, ενώ θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως καταφύγιο για τους ορειβάτες.
Το περιβάλλον μας, το οποίο θα περιλαμβάνει την ποιότητα του φωτός, το χρώμα, τη μορφή, την υφή, τους ήχους και την ποιότητα του νερού, είναι το κεντρικό στοιχείο της σύλληψης. Πρόθεση, είναι να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον που ενσταλάζει υγιή συναισθήματα και συμπεριφορές και παρέχει ένα καθαρό περιβάλλον για να διευκολύνει τη θεραπεία.
_Βασική αρχή του σχεδιασμού στη γεωμορφολογία του εδάφους, νότιας πλευράς σαν βεντάλια
αποτέλεσε, χάρη το άνοιγμα της προς το τοπίο.
_Ο επισκέπτης δεν αντιλαμβάνεται όλους τους χώρου του κτίσματος μονομιάς. Αντ’αυτού, το βιώνει σε μια προοδευτική πορεία που ακολουθεί την κλίση του εδάφους. Η τοποθέτηση του κτιρίου παρέχει μια αίσθηση ταξιδιού, μια εξέλιξη από το ένα επίπεδο στο άλλο. _Η σύνθεση εκτυλίσσεται γύρω από την χάραξη δύο βασικών αξόνων που καθορίζονται από την φυσική κλίση του εδάφους και μιας πορείας κάθετης σε αυτούς, που διασχίζει εν συντομία ολόκληρο το οικόπεδο. _Για την τελική οριοθέτηση του θέματος, ακολουθούνται δύο βήματα. Χρησιμοποιείται ένας ψηλός πέτρινος τοίχος στη βόρεια πλευρά της λύσης, δημιουργώντας έτσι μια πλάτη στον δρόμο, καθώς και μια γενναία υποχώρηση του κυρίως κτιριακού όγκου στο έδαφος, πραγματοποιώντας με την σειρά του έναν φυσικό βραχώδες τοίχο που ξεκινά από τη εξωτερική δυτική πλευρά του κτιρίου και συνεχίζει εσωτερικά, στους χώρους του κέντρου αποθεραπείας ενισχύοντας την αίσθηση του περιορισμού.
Το κέντρο υποστηρίζει δραστηριότητες που εμπλέκονται στην επίτευξη και τη διατήρηση της υγείας. Περιλαμβάνει χώρους διαλογισμού,yoga, θεραπειών, άσκησης, παροχής συμβουλών, συνεδρίων, προβλέψεις για ύπνο, προετοιμασίας φαγητού, χαλάρωσης, ανάγνωσης, διαλέξεις, κολύμβηση.
_Συνδυασμός δημόσιων, ιδιωτικών και ημι-ιδιωτικώνχώρων. _Η σχέση μεταξύ των κατοικιών και της κύριας εγκατάστασης ειναι ξεχωριστή, ενώ εξακολουθεί να είναι ενσωματωμενη στο σύνολο. _Ποιότητα των χώρων αρμονική αλλά όχι επιβλητική. _Καθαρές γραμμές, η διαφάνεια, φυσικό φως και επαφή με το περιβάλλον.
_Ο κατακόρυφος άξονας παίζει βασικό ρόλο για τη σύνδεση όλων των επιπέδων μεταξύ τους, καθορίζοντας όλες τις δυνατές κινήσεις εντός του κτιρίου. Όλοι οι χώροι οργανώνονται γύρω από την κεντρική τριγωνική σκάλα, η οποία επιλέγεται, πέραν της λειτουργικής της ιδιοτητας και για να προσδώσει το επιθυμητό ύφος.
02
_House project Μονοκατοικία στο Ωραιόκαστρο
3D modeling| Interior & Exterior views 2021
03
_Ανοιχτό σχολείο
Δημοτικό σχολείο και κέντρο γειτονιάς
Ομάδα εργασίας: Ρώμα-Αθανασιάδου Χριστίνα Τσόλη Ειρήνη Επιβλέποντες: Θεώνη Ξάνθη 2015
ΗΛΙΑΣΜΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΔΙΑΜΠΕΡΟΤΗΤΑ ΥΠΑΙΘΡΙΟΙ ΧΩΡΟΙ
ΚΑΘΑΡΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ
PRIMARY
SCHOOL
IN
XANTHI
ΤΟ ΟΙΚΟΠΕΔΟ_βρίσκεται σε ένα άκρως προνομιακό σημείο της πόλης
της Ξάνθης, καθώς περιβάλεται από έναν κεντρικό δρόμο και τρεις μικρότερους, επιπέδου γειτονιάς. Ο προσανατολισμός του λειτούργησε πολύ βοηθητικά όσον αφορά το σχεδιασμό, καθώς δόθηκε η δυνατότητα το κτίριο να εκμεταλλευτεί καθ’ όλο το μήκος του τόσο τον νότο, όσο και το βορεινό φως με οπτικές φυγές προς το βουνό, πράγμα που ήταν αναγκαίο για τον ηλιασμό των σχολικών αιθουσών. ΣΚΟΠΟΣ_καθ’ ότι πρόκειται για ένα “ανοιχτό” σχολείο, καθοριστικό παράγοντα στο σχεδιασμό αποτέλεσε η κοινότητα και πως αυτή θα μπορέσει να ενταχθεί στο κτιριολογικό πρόγραμμα με δραστηριότητες που θα την αφορούν. Για το λόγο αυτό, οι δραστηριότητες οργανώθηκαν σε καθαρά σχολικές(που είναι αποκλειστικά οι αίθουσες διδασκαλίας και βρίσκονται στον όροφο του κτιρίου) και σε δραστηριότητες κοινότητας (που είναι χώροι όπως το αμφιθέατρο, η ανοιχτή βιβλιοθήκη,το εστιατόριο, τα εργαστήρια καιτο στεγασμένο γύπαιδο ), διαρθωμένες κυρίως στον ισόγεο χώρο και που δύναται να λειτουργούν και εκτός σχολικού ωραρίου.
ΥΠΑΙΘΡΙΟΙ ΧΩΡΟΙ_ το σχολείο διαθέτει δύο μεγάλες
αυλές για παιχνίδι διαμορφωμένες με φυσικά υλικά και φύτευση. Η μία είναι νότια, για τους χειμερινούς μήνες, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως επέκταση των εργαστηριακών αιθουσών για υπαίθριο μάθημα και η άλλη βορεινή για το καλοκαίρι, η οποία είναι άμεσα προσβάσιμη από τον όροφο και αποτελεί χώρο για παιχνίδι κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΙΝΗΣΕΩΝ_ το “ανοιχτό” σχολείο έχει
πρόσβαση από όλους τους δρόμους που το περιβάλλουν.Η κύρια είσοσος βρίσκεται νοτιοανατολικά και εισάγει τον επισκέπτη στο ισόγειο του κτιρίου, στον διαμορφωμένο χώρο του κυλικείου και δίπλα στον πυρήνα κατακόρυφης επικοινωνίας. Ακολουθώντας τον διάδρομο απέναντι από την σκάλα, τόσο στο ισόγειο όσο και στον όροφο υπάρχουν στην απόληξή του δευτερεύουσες είσοδοι/έξοδοι. Αντιδιαμετρικά τώρα με την κύρια είσοδο, στην βορειοανατολική πλευρά του κτιρίου, στην νοητή απόληξη της εισόδου βρίσκεται το υπαίθριο στεγασμένο γυμναστήριο. Μέσω των διαμορφωμένων κερκύδων γεφυρώνει την υψομετρική διαφορά του οικοπέδου και πέραν της χρήσης του προς το σχολείο, αποτελεί ένα ανοιχτό κάλεσμα τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας προς ολόκληρη την γειτονιά.
ΗΛΙΑΣΜΟΣ_ η ύπαρξη του γυάλινου στεγάστρου που περιτρέχει όλη τη σύνθεση δικαιολογεί τις ανάγκες σωστού φωτισμού όλων των χώρων του σχολείου άμεσα και έμμεσα, όπως για παράδειγμα το εστιατόριο που βρίσκεται στο ισόγειο σε ένα “τυφλό” σημείο, που όμως λαμβάνει φως από τα διαμορφωμένα ανοίγματα του πατώματος του ορόφου.
04
_Σκηνικά για το θεατρικό έργο “Το σπίτι της Bernarda Alba” Ομάδα εργασίας: Βαλσαμίδου Σοφία Καμπίσιου Χριστίνα Ρώμα-Αθανασιάδου Χριστίνα Τσόλη Ειρήνη Επιβλέποντες: Θωμάς Νικόλαος 2014
ΤΟ ΥΦΟΣ_ Βασική επιθυμία ήταν η λιτότητα και η αφαιρετικότητα των σκηνικών καθώς και οι συμβολισμοί. Στόχος είναι να τονιστούν όλα τα αρνητικά συναισθήματα που μπορεί να προξενήσει το κενό, μουντό και σχεδόν κλειστοφοβικό σκηνικό, που είναι η καταπίεση και ο περιορισμός που νιώθουν οι κόρες της Bernarda μέσα στο περιβάλλον στο οποίο ζουν.
ΣΚΗΝΙΚΑ_ Μεγάλα πανέλα
σε ακαθόριστα σχήματα που απλώνονται σε όλες τις διαστάσεις και χρησιμοποιούνται ως διαχωριστικοί τοίχοι, υποδηλώνοντας τόσο το εσωτερικό όσο και το εξωτερικό του σπιτιού.
Ο εξωτερικός χώρος-πειρασμός για τις κόρες, δεν είναι άμεσα ορατός απ’ το κοινό και λειτουργεί ως επί το πλείστον συμβολικά.
Η
ΚΟΥΝΙΑ_ Διάσπαρτες πάνω στη σκηνή κρέμονται ξύλινες κούνιες με σιδερένιες αλυσίδες. Συμβολίζουν την παιδική ηλικία καθώς και την ανάγκη και όρεξη για παιχνίδι. Όταν παύουν να χρησιμοποιούνται, σηματοδοτούν το πέρασμα από την παιδική στην ενήλικη ζωή. Ο
ΠΑΓΚΟΣ_ είναι το μόνο αναπαραστατικό έπιπλο που βρίσκεται πάνω στη σκηνή. Βρίσκεται στο κέντρο όπου διαδραματίζεται το έργο και οι ηθοποιοί είτε κάθονται είτε κινούνται γύρω από αυτό.
ΤΑ ΥΛΙΚΑ_ στα σκηνικά έχουν μουντά
ή σκούρα χρώματα και τραχιές ή ανάγλυφες επιφάνειες, με εμφανή στοιχεία φθοράς, συμβολίζοντας τις πεπαλαιωμένες αντιλήψεις της Μπερνάρντα, αλλά και της κοινωνίας γενικότερα.
Ο
ΦΩΤΙΣΜΟΣ_
είναι υποτονικός και δημιουργεί πολλά σκοτεινά σημεία πάνω στη σκηνή. Ελαφρώς πιο τονισμένος είναι στο κομμάτι της δράσης. Το φως που χρησιμοποιείται είναι ψυχρό. Η μεταλλική σχάρα της οροφής παράγει φωτοσκιάσεις στο χώρο που παραπέμπουν λόγω του μοτίβου τους σε κάγκελα φυλακής.
05
3D
VISUALIZATIONS “sofita” project
ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ
ΕΡΓΑΣΙΑ
ΠΕΡΙΛΗΨΗ_ Η εργασία αυτή εστιάζει στη διερεύνηση μιας μεθόδου διαμέσου της οποίας μια υποκειμενική και φαντασιακή εμπειρία όπως το όνειρο, δύναται να προτείνει εργαλεία για τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. Η ονειρική πραγματικότητα εμφανίζεται στους ονειρευόμενους σαν ένα γιγάντιο επιτραπέζιο παιχνίδι ή σαν ένα μεγάλο σκηνικό θεατρικού έργου, όπου όλα είναι επιτρεπτά. Σε αυτό, το πεδίο δράσης λειτουργεί σαν ένα σύστημα καρτεσιανών συντεταγμένων, στα πλαίσια του οποίου επιτρέπεται η ακριβής χαρτογράφηση όλων των δεδομένων του ονειρικού περιεχομένου. Αρχικά, επιχειρείται μια προσέγγιση της ευρύτερης έννοιας του χώρου και πως αυτός γίνεται αντιληπτός μέσα από τα αισθητηριακά συστήματα του ανθρώπου. Ο τρόπος με τον οποίο πραγματοποιείται αυτό, περιλαμβάνει μια αλληλουχία διαδικασιών, μέσω της οποίας ο άνθρωπος επεξεργάζεται, ενσωματώνεται και βιώνει τον χώρο. Αυτή η συνδιαλλαγή είναι αμφίδρομη, που σημαίνει πως ο χώρος επηρεάζεται εξίσου από την ανθρώπινη συμπεριφορά. Κάπως έτσι, οδηγούμαστε στους τρόπους με τους οποίους ο άνθρωπος εν συνεχεία της βίωσης του χώρου, είναι σε θέση να τον εκφράσει, τόσο μέσα από συνειδητές, όσο και μέσα από ασυνείδητες διαδικασίες. Σημαντικότερη ασυνείδητη διεργασία αποτελεί το όνειρο. Επιχειρείται λοιπόν με όχημα το κίνημα του Σουρεαλισμού, μέσα από το οποίο εκφράστηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η ιδέα του ονειρικού και της φαντασίας, μία νέα προσέγγιση της Αρχιτεκτονικής, ξεκομμένης από παγιωμένες τεχνικές και αντιλήψεις, που θα βαδίζει με γνώμονα την επιθυμία αλλά και μία πολύπλευρη βίωσή της. «Κλειδί» σε αυτή τη θεώρηση αποτελεί ο δημιουργός, που μέσα από τη δική του έκφραση και εφαρμογή της επιθυμίας καλείται να προωθήσει την αντίληψη. Στόχος λοιπόν, είναι να τεθούν βασικοί προβληματισμοί για το πώς γίνεται αντιληπτή η ονειρική πραγματικότητα, καθώς και πως μέσα από συνεχείς μετασχηματισμούς και αναγωγές σε πραγματικό χώρο και χρόνο, θα μπορούσαν οι ονειρικές εικόνες να μεταφραστούν σε απτές εικόνες, οδηγώντας μελλοντικά στη διαμόρφωση μιας νέας, αποδεσμευμένης σχεδιαστικής μεθόδου.
Ολόκληρη η διάλεξη βρίσκεται δημοσιευμένη στο ηλεκτρονικό περιοδικό GRAD Review : https://grad-review.blogspot.com/2020/07/h-pragmatikothta-tou-oneirou.html