PROFİL
TASARIMCI VE YAPIMCI BİR MİMAR
ÜNAL TÜMER
Hem tasarımcı hem de yapımcı olarak, farklı yapıdaki ortaklık ve ekipler ile meslek yaşamını sürdürmek insan yaşamında önemli bir değerdir Bu değerlerin mesleki yaşam ile birleştirilmesi de başarılı olmak için iyi bir veridir
Serbest Mimar: Ünal Bey, sizinle uzun süredir bu söyleşiyi yapmayı planlıyorduk, sonunda bu fırsatı yakalayabildik. İsterseniz öncelikle neden mimarlık mesleğini seçtiğiniz sorusu ile başlayalım. GSA’ya giriş sürecinden bahseder misiniz? Ünal Tümer: Memnuniyetle… Ben Liseyi İstanbul Kabataş Erkek Lisesi’nde okudum, 1954 senesinde mezun oldum. Kabataş Lisesi’ndeki son senemde sınıf arkadaşım Faruk Ilgaz’ın GSA’dan mezun bir mimar olan eniştesi Orhan Bey’in bürosundaki proje çalışmaları ilgimi çekmeye başlamıştı, bu arada bir aile dostumuzun İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Bölümü’nde okuyan yakınları Hasan Erenay’ı ziyarete gittim, amacım okuldaki bir matematik probleminin çözüm yollarını tartışmaktı, Hasan abi planın üzerine aydıngeri germiş, proje çiziyor, bir sürü çizgiler, şekiller, gönyeler, pergel, yazılar, ölçüler, bunların kullanılışını ilgiyle gözlemledim, çok ilgimi çekti ve o gün benim için dönüm noktası oldu. Son sınıfta olduğum için meslek seçimi kararı kafamı çok meşgul ediyordu. Sonunda, m i m a r olma hususunda kesin karara vardım. Liseden mezun olduk, biz üç yakın arkadaştık: İbik Oktay, Hacı Faruk ve ben “Pek iyi – Pek iyi” derece ile mezun olduk, bu durumda her yere imtihansız girebiliyorduk bir tek GSA Akademisi ile Teknik Üniversite imtihanlıydı, Teknik Üniversite’ye gittik çok soğuk geldi bize. GSA Akademisi ise cıvıl cıvıl hareketliliği, insanı içine çeken aydınlık ve çağdaş yapısıyla insanı sarıyordu, bizde GSA Akademisi Yüksek Mimarlık Bölümü’ne girmeye karar verdik. Giriş imtihanında, Matematik - Kompozisyon - Resim’le ilgili bölümlerde, bilgi dağarcığınız ve mesleki yeteneğiniz ölçülüyor; klasik suallerden birisi, cezve ve önünde kahve fincanı ve benzeri sualler, amaç elemanların fonksiyonları ile orantısal ilişkilerinin doğru algılanıp çizilebilmesi. Bizim imtihanda, resim soruları, sokakta gezen atlı satıcı arabası ve bir de kalem tutan el vardı. Kompozisyon ve sair imtihanların hepsinden geçtik ama bana kalem tutan el çok ters geldi, ne kadar arabayı yapmış olsam da el içime sinmedi, imtihana 1.400 kişi girmiştik, sonuçta Hacı Faruk kazanmış, İbik Oktay’la ben şişmişiz, canım çok sıkıldı. Ankara’da olan rahmetli babama telefon ettim; buraya gel, bir sene beklersin yine sınava girersin dedi. Ben de boş gezenin boş kalfası olarak Ankara’ya geldim, ama boş duramadım. 20 ▲ PROFİL
