‘ALS IETS NIET ZOU LUKKEN, DAN

Kijken En Zeggen

“IK HEB ER ECHT ALLES AAN GEDAAN!” ’

Als jij jezelf aan mensen voorstelt, wat vertel je dan?

De meeste mensen stellen zich voor op basis van waar ze wonen, wat ze doen en hoeveel kinderen ze hebben. Ik geloof dat vertellen wie je bent, ten diepste te maken heeft met wat je belangrijk vindt en hoe je zou willen leven. Je persoonlijke kernwaarden dus. Ik ben hier de afgelopen jaren erg bewust mee bezig geweest. Ik heb vastgesteld dat de volgende vier kernwaarden voor mij belangrijk zijn: leiderschap, levenslust, stabiliteit en authenticiteit.

Had je jezelf 10 jaar geleden op een andere manier voorgesteld?

Zeer zeker. Toen had ik gezegd, ik ben Ray Klaassens, ik heb een vriendin en woon in Middelburg in een samengesteld gezin met vier kinderen. Ik heb een carrière bij de overheid doorlopen: 17 jaar bij Defensie en 6 jaar bij de aivd. Ik ben op 8 missies in het buitenland geweest. Van Libanon tot Afghanistan en van Irak tot Ivoorkust. Inmiddels sta ik op het punt om met mijn goede maat Onno van Boven een onderneming te starten. 10 jaar geleden dus. Het bedrijf is inmiddels een enorm succes en mijn relatie is geëindigd. Er is aardig wat veranderd, maar ik heb een hele lieve, mooie, warme vriendin en bouw nu samen met haar aan onze toekomst.

Wanneer maakte jij de meeste groei door in je leven?

Mijn grootste groeispurt? Dat zijn er eigenlijk twee. De eerste is die van de middelbare school naar de kma ; daar heb ik geleerd wat het betekent om je eigenheid te ontdekken, in het keurslijf van het officierskorps. Vorming! Dit kostte me moeite. Ik moest niet alleen een nieuw systeem leren kennen en kijken of en hoe ik daar überhaupt zou passen. Ik moest ook mijn eigenheid, mijn eigen stijl ontdekken in een professie die ik nog niet begreep. Het kostte me ontzettend veel energie, maar wat een groei heb ik daar meegemaakt. De tweede groeispurt is die op het sociaal-communicatieve vlak bij de aivd. Van een masculiene omgeving bij het Korps Commandotroepen naar een ambtelijke omgeving. Ik moest het vertrouwen winnen van menselijke bronnen in een andere cultuur, veelal het Midden-Oosten. Het enige gereedschap dat ik daarvoor had, was ik zelf. De woorden empathie, sociabiliteit en zelfreflec- tie hebben mijn dagelijkse patroon getekend. Op dat gebied had ik toen nog veel te leren.

Wat is de grootste uitdaging waar je voor hebt gestaan?

De balans zoeken tussen werk en privé. Ik ben enorm gedreven. Als ik ergens voor ga, dan komt het goed. Ik ben in niets perfectionistisch, behalve in het feit hoeveel energie ik ergens in stop. Als iets niet zou lukken, dan wil ik terug kunnen kijken en zeggen “ik heb er echt alles aan gedaan!” Dit heeft een prijs en die wordt vaak betaald aan de privékant, vrienden, familie en mijn gezin.

Hoe leer je om niet op te geven na een tegenslag?

Dat leer je door veel tegenslagen te ervaren. Klagen en treuren heeft geen zin. Ervan leren wel! Ik heb hiervoor de spreuk bedacht: achter je liggen de lessen en voor je liggen de kansen. Terugkijken doe je om te leren en niet om te treuren. De kansen hebben geen belofte in zich. Het kost veel energie om ze te verzilveren. Als je leert van je verleden, dan zul je in de toekomst meer succesvol zijn. Maar niets gaat vanzelf!

Wat hoop je de lezer mee te geven met Groeipijn?

Dat als ik het kan, dan kan jij het ook. Wees bereid om energie te leveren en te blijven leveren - dat is het enige waar je echt invloed op hebt. Focus je op je doelen en geef niet op. Toon lef, stap in het licht en houd vol. Zo dwing je geluk af. Mocht het dan ooit tegenzitten dan hoef je geen spijt of schaamte te hebben als het niet lukt. Je hebt er immers alles aan gedaan. •