Burgemeester Marina Starmans reikte vier Koninklijke

Onderscheidingen uit

Woensdagochtend kregen vier mensen, op verschillende locaties, een Koninklijke Onderscheiding Verbaasde gezichten, emoties en tranen: ingrediënten voor een geslaagde ochtend. Burgmeester Marina Starmans reikte de vier onderscheidingen uit. In haar gezelschap de vier wethouders, Ankie de Hoon, Denise Kunst, René Jansen en Kees de Jong en gemeentesecretaris Henk van Noort. In een bus werd het gezelschap, bijna koninklijk, van de ene naar de andere locatie gereden.

DOOR LIA VAN GOOL

FOTO’S: JAN STADS/PIX4PROFS

Marina Starmans, “want door ons, heeft uw groep een week later dan gepland bijbelles. Dit was de makkelijkste manier om u te kunnen overvallen.”

Marianne van Dongen zette Peuterspeelzaal St. Janneke op, in 1982. Zij beleef daar lange tijd werken als vrijwilliger.

Er zijn veel mensen die een brief hebben geschreven. Eén van de brievenschrijvers zei: ‘juf Marianne viel op doordat ze uitstraalde met hoeveel liefde en persoonlijke aandacht voor ieder kind ze dit werk deed’,” ging de burgemeester verder. Ook deed Marianne vrijwilligerswerk op de Anspachschool en bij de Josephkerk. “Door uw contacten met de Anspachschool was u meteen de koppeling met de kerken. En in de Laurentiuskerk heeft Marianne ook vele vrijwilligerstaken, zelfs deze dag nog!

Aan het eind van de toespraak van burgemeester Marina Starmans reageerde Johan van Hoppe met: “Er kwam geen eind aan het verhaal, heb ik zoveel gedaan?” Hij was nog een beetje verbijsterd. Eén dochter was live aanwezig bij de uitreiking van de onderscheiding aan haar vader. Haar twee zussen, die al meer dan tien jaar in Engeland wonen, keken en luisterden mee via een telefoonverbinding. En de vogel in de woonkamer? Die liet zich ook regelmatig horen!

Victor de Koninck De laatste stop deze ochtend was bij het 982e Squadron, zoals de Rimi officieel heet. Daar werd Victor de Koninck benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau. Hij werkte bij de Rimi tot 2007 als elektromonteur. Hij spande zich in voor militairen in het buitenland, onder het motto: ‘niets is teveel voor militairen die, ons Nederlandse doel, in het buitenland moeten gaan realiseren’. Toen Victor drie jaar met pensioen was, vroeg zijn toenmalige commandant hem terug, voor een functie in de logistiek.

The Quiet Girl –woensdag 3 mei

Het meisje Cáit wordt in de zomer van het jaar 1981 door haar familie weggestuurd. Ze trekt bij Seán en Eibhlín Cinnsealach in, een bevriend koppel van haar moeder dat ze voor de eerste maal ontmoet. Gedurende haar verblijf bloeit Cáit open en ontdekt ze een nieuwe levenswijze, maar stuit ze tevens op een geheim…

Aja van Eersel-Koster

Bij De Geubel in ’s Gravenmoer werd Aja van Eersel-Koster benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau. De verbazing op het gezicht van Aja van Eersel, toen zij zag wie er allemaal naar binnenkwam, was onbetaalbaar.

“U bent één van die mensen die overal inzetbaar is, en waar heel veel mensen van vinden dat u eens in het zonnetje gezet mag worden,” begon de burgemeester haar toespraak. Aja van Eersel was jarenlang pastoraal ouderling en wijkmedewerker van de Gereformeerde Kerk in ’s Gravenmoer, zij startte de vakantiebijbelclub op en was lid van de werkgroep Dreveskirchen, een zustergemeente in het voormalig Oost-Duitsland. Daarnaast is zij lid van de EHBO, zet zij zich in voor de collecte van Alzheimer Nederland en is vrijwilliger Buurtpreventie. “Hiervoor loopt u maandelijks een ronde door ‘s Gravenmoer samen met een andere vrijwilliger.”

Aja van Eersel was een van de eerste personen die zich heeft aangemeld om als gastvrouw een steentje bij te dragen voor het behoud van het dorpshuis. De lijst met vrijwilligerswerk is te groot om hier volledig op te noemen. Door haar vele vrijwilligerswerk heeft Aja weinig tijd om te lezen. Het duurde dan ook anderhalf jaar voordat zij ‘Het dagboek van Hendrik Groen’ gelezen had.

U bent al meer dan 30 jaar een schakel tussen de Protestantse gemeenschap en de Katholieke gemeenschap. Altijd aanwezig om het oecumenische gedachtegoed in de gemeente Dongen uit te dragen…..U bent een echt mensen-mens, met een enorm groot hart, u geniet van de contacten en van mensen helpen….. Of zoals uw man Ad het zei…met tranen in zijn ogen: ‘mijn vrouw verdient het gewoon’!”

“Dit lag weliswaar buiten uw vakgebied, maar wel dichter bij uw passie. En die passie daar gaat het vandaag om,” vertelde Marina Starmans. “U bent al meer dan 41 jaar voorzitter van de ontspanningsvereniging van de RIMI. In deze functie, op vrijwillige basis, heeft u ook veel met logistieke zaken te maken. Onder uw leiding zijn er voor alle leden heel wat evenementen georganiseerd. Ook organiseert u de gezellige wekelijkse vrijdagmiddag borrels. Daar wisselen de huidige werknemers van het 982e Squadron nog steeds ervaringen uit met de oud-medewerkers.”

Victor heeft al jarenlang contact met de Vereniging Militairen Veteranen Dongen, die hun jaarlijkse reünie en kerstvieringen bij de Rimi houden. Toen de oudere militairen moeilijk naar boven konden, zorgde Victor ervoor dat er een traplift kwam, zodat iedereen weer naar de vieringen kon. “Niets is u teveel en voor bijna alle lastige vragen heeft u een oplossing…..Uw vrouw Ingrid staat als een rots in de branding achter u en geeft u alle vrijheid om aan uw passie invulling te geven. U zult wel heel veel van haar houden….en terecht!”

Une Belle Course –maandag 8 mei

Madeleine, die 92 jaar oud is, belt een taxi om naar het bejaardentehuis te gaan waar ze voortaan zal wonen. Ze vraagt Charles, de enigszins gedesillusioneerde taxichauffeur, om de plaatsen die belangrijk waren in haar leven, nog een laatste keer te bezoeken. Beetje bij beetje duikt er een buitengewoon verleden op dat Charles van streek maakt.

Joyland – maandag

15 mei

Het hechte gezin Ranas verlangt naar de geboorte van een jongen om de familielijn voort te zetten. Intussen zit het jongste lid Haider in een gearrangeerd huwelijk met Mumtaz. In het geheim voegt hij zich bij een erotisch danstheater waar hij voor de ambitieuze trangendervrouw Biba valt. Hun onmogelijke liefde zet alle familiebanden onder druk.

Johan van Hoppe

Een bijzondere Koninklijke Onderscheiding was voor Johan van Hoppe. Hij werd benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Johan had zich al een aantal keren afgevraagd, waarom hij géén onderscheiding kreeg en zijn collega wél. Toen burgemeester Marina Starmans dan ook bij hem voor de deur stond, kwamen meteen tranen. “Dit is een bijzondere dag!”

Buiten de activiteiten op de Rimi, is Victor actief als vrijwilliger bij het Oranjeparkfestival en bij DongenIce. “U bent al vanaf de beginjaren betrokken bij dit winterevenement….Zo heeft u al een aantal malen een tapcursus gegeven aan nieuwe hulptroepen. Want zoals u zelf altijd zegt: ‘bier tappen doe je met liefde!’…………. Bij DongenIce zeggen ze dan ook: ‘zie je de tap van DongenIce, dan zie je Victor’!”

Algemeen

Aanvang voorstellingen: 20.00 uur, zaal open vanaf 19.30 uur. Toegangsprijs € 8,00 en voor leden van Cinema Dongen € 6,00. Volg ons programma: www.cinemadongen.nl

Locatie: Dongepark 1 (De Volckaert)

Marianne van Dongen-van Rooij Voor de tweede onderscheiding ging het gezelschap naar de Pastorie van de Laurentiuskerk. Daar werd Marianne van Dongen benoemd tot Lid in de Orde van Oranje Nassau. Voordat Marianne haar onderscheiding opgespeld kreeg, was er doodse stilte in de hal van de Pastorie. “Allereerst moet ik jullie allemaal mijn excuses aanbieden,” zo begon

“U heeft zich op uitzonderlijke wijze ingespannen om bekendheid te geven aan de persoonlijke verhalen van Nederlandse militairen die, tijdens de Tweede Wereldoorlog, in Duits krijgsgevangenschap hebben doorgebracht. Dit heeft geresulteerd in twee bijzondere boekwerken: ‘Verzwegen oorlogsjaren’, en ‘Personalkarte III (drei). Nederlandse krijgsgevangenen in Duitsland 1943 -1945 en hun Arbeitskommandos’. Uw aandeel in het mogelijk maken van deze twee boekwerken is groot…… Meer specifiek betreft het de groep onderofficieren, korporaals en manschappen die deels in Duitse krijgsgevangenschap de oorlog hebben doorgebracht.” Het gaat vaak over verhalen waar thuis niet over gesproken werd, vertelde de burgemeester. “Verhalen die bewust zijn verzwegen of die gebagatelliseerd werden met anekdotes. Juist voor deze nabestaanden is uw werk van cruciaal belang.….Dit ongelofelijke monnikenwerk dat u en uw collega-onderzoekers hebben gedaan is enorm belangrijk voor de traumaverwerking van alle generaties oorlogsgetroffenen……Al in 1973 bent u begonnen met het verzamelen van bronnen over de periode ‘40-‘45. De zorgvuldigheid waarmee u gegevens verzamelde is bewonderenswaardig. U deed dit alles naast een volledige militaire carrière.”