Femme fatale 1-240:Opmaak 1
14-03-2013
08:12
Pagina 3
Claire Wright en G.P. Taylor
Femme fatale Roman Vertaald door Connie van de Velde
Femme fatale 1-240:Opmaak 1
14-03-2013
08:12
Pagina 5
1
‘DAVID? DAVID!’ De man staarde naar zichzelf in de spiegel en omklemde met beide handen de wasbak. De sluithaken van zijn manchetknopen sneden in zijn polsen, zijn jasje zat te strak. Hij schudde geergerd zijn hoofd. De directeur van een internationale oliemaatschappij die zich verschool in een toilet? Dat kon gewoon niet. Er klonk een harde klop op de deur. ‘David, kom op. Ze zitten te wachten.’ ‘Ik kom zo.’ Met opperste concentratie lukte het hem een ontspannen en vredige uitdrukking aan te nemen. Hij was bij lange na niet tevreden, maar het kon ermee door. Wat verwachtten ze trouwens van hem? Een tweede klop op de deur. ‘Je kunt het.’ David zuchtte. Natuurlijk kon hij het. Hij hield iedere dag van zijn leven toespraken. En trouwens, dacht hij wrang terwijl hij zijn handen afdroogde aan de ruwe handdoek bij de wasbak, wat voor keus had hij? De helft van de aanwezigen was 5
Femme fatale 1-240:Opmaak 1
14-03-2013
08:12
Pagina 6
Italiaans en die stonden niet bepaald bekend om hun gereserveerdheid. Als hij nu niet daarheen zou gaan, zouden ze het toilet bestormen, hem naar buiten slepen en het allemaal als deel van het feest beschouwen. Hij had nog nooit zo’n stelletje lolbroeken bij elkaar gezien. David kneep zijn ogen dicht toen hem de geintjes te binnen schoten die zijn vrouw regelmatig uithaalde. Zoals die keer dat ze op 1 april de pijpen van zijn broek dicht had genaaid en huilde van het lachen toen ze hem door de slaapkamer zag strompelen; de ontploffende pen die ze hem aanreikte op momenten dat hij het het minst verwachtte; zelfs de oude ontbijttruc met een lege eierschaal ondersteboven in zijn eierdopje. Hij trapte er elke keer in, en zij werd de geintjes nooit beu. David schudde zijn hoofd in een poging het laatste restje melancholie te verdrijven. Die kant moest hij niet op, hield hij zichzelf voor, dat was gevaarlijk. Het had geen zin om nog langer te dralen. ‘Goed dan.’ Hij gooide de deur open, waardoor de lange, magere man erachter een sprongetje van schrik maakte. ‘Kom op, Nathan,’ zei David, terwijl hij vanonder het beschutte portaal bij de ingang van de kerk de slaperige dorpsstraat in liep. ‘Aan de slag.’ Nathan richtte zich op in zijn volle lengte, waarbij hij een kop boven David uitstak, en sloeg zijn oude vriend op de schouder. ‘Zo ken ik je weer,’ zei hij opgewekt. Ze staken de straat over en zetten koers naar een enorme feesttent op het grasveld tegenover de kerk. ‘Het ergste is nu achter de rug,’ zei Nathan bij wijze van bemoediging. David hield zijn blik gevestigd op de fraai versierde ingang van de feesttent, waarachter hij de enorme hoeveelheid gasten kon zien, opgewonden roezemoezend als bijen in een korf. ‘Denk je?’ ‘Absoluut.’ David geloofde hem niet, maar hij waardeerde de 6
Femme fatale 1-240:Opmaak 1
14-03-2013
08:12
Pagina 7
motie van vertrouwen. De vrienden liepen onder het houten poortje door, dat voor de gelegenheid versierd was met lichtgele linten. Davids voeten voelden aan als lood en hij sleepte ze over het pas gemaaide gras. Ik kan dit niet, dacht hij wanhopig, terwijl de paniek bij iedere stap toenam. Ik heb mijn vrouw nodig. Zijn rug jeukte. Het jacquet drukte zo zwaar op hem dat zelfs het dure katoenen overhemd zijn huid irriteerde op deze hete dag in juni, en hij wenste dat zijn dochter Sofia er niet op had gestaan dat hij een hoge hoed droeg.Wat hij ook deed, dat ding wilde maar niet goed blijven zitten. Met hoeveel kracht hij hem ook op zijn hoofd ramde, het verdraaide ding nam wraak door hem ongeveer te scalperen als hij hem afzette, waarbij hele bossen haar in de vreemdste hoeken overeind bleven staan. Nathan gaf hem een heimelijk duwtje. ‘Daar komt het zware geschut.’ ‘Wat? O, nee,’ kreunde David. Een kleine Italiaanse vrouw kwam vanuit de feesttent met niet mis te verstane bedoelingen op hen afstormen. Een paarsblauwe jaren 20-jurk met franjes ruiste onder het rennen om haar knieën. Geproportioneerd met ongeveer dezelfde lengte als breedte, zou ze er lachwekkend uitgezien moeten hebben. Op David kwam ze over zoals altijd, met het gezag van een Romeinse generaal, waarbij haar grijze haar achter haar aan wapperde als de pluim van een officiershelm.Was het het Romaanse bloed, vroeg hij zich af, of dat ondefinieerbare gen dat alle schoonmoeders in de hele wereld hadden? ‘Red me, Nathan,’ zei David. ‘Dank je feestelijk.’ ‘Alsjeblieft!’ ‘Ik ben senior adviseur bij Globe Oil, niet je lijfwacht.’ ‘Je hebt vrij en je bent al sinds mensenheugenis mijn vriend.’ ‘Het antwoord blijft nee,’ zei Nathan met een grijns, terwijl 7
Femme fatale 1-240:Opmaak 1
14-03-2013
08:12
Pagina 8
hij zijn pas een beetje inhield toen de oude vrouw hen woest wenkte. ‘Bovendien is mijn Italiaans niet meer wat het geweest is,’ voegde hij er goedmoedig aan toe. ‘Ik zou haar alleen maar tegen de haren in strijken.’ ‘Je wordt bedankt,’ snauwde David. ‘Geen dank.’ David stak zijn hand op naar zijn schoonmoeder in een gebaar dat zowel een verontschuldiging als overgave wist uit te drukken. ‘Sorry, Maria.’ ‘Schiet op!’ siste ze, terwijl ze hem bij zijn arm pakte en naar de feesttent sleepte. ‘Ze zitten allemaal te wachten.’ ‘Sorry,’ herhaalde hij, zich verbazend over haar griezelige gave om hem in de verdediging te drukken. Daar stond hij, ontegenzeglijk een van de meest welbespraakte mannen in de wereld van oliemaatschappijen van het Verenigd Koninkrijk, en het enige wat hij kon was stamelen als een norse puber. Hoe deed ze dat? Maria keek hem woest aan en prikte met haar felle ogen dwars door zijn ongemak heen. ‘Waar was je?’ wilde ze weten. ‘Ik eh … eh…’ David deed zijn uiterste best om zijn zelfbeheersing te herwinnen, zich scherp bewust van Nathan naast hem, die zich in stilte kostelijk amuseerde. ‘Hij moest nodig,’ zei Nathan. ‘Er zijn heel goede toiletten achter de feesttent,’ snauwde ze. ‘Ja, maar dat zijn … u weet wel …’ Nathan trok zijn neus op. ‘Van die mobiele toiletcabines. In de kerk is een fatsoenlijk toilet.’ ‘Ik heb je gezegd dat je hem moest gaan halen.’ ‘Dat heb ik ook gedaan!’ Maria rolde met haar ogen en draaide zich om. ‘En jij!’ Ze gaf David een klap op de arm, alsof ze een stout kind een standje gaf. ‘Waarom doe je zo moeilijk? Jullie Engelsen ook, met jullie toiletgewoonten. Dat zal ik wel nooit begrijpen.’ Ze 8
Femme fatale 1-240:Opmaak 1
14-03-2013
08:12
Pagina 9
hield abrupt halt bij de ingang van de feesttent en nam hen van het hoofd tot de voeten op. ‘Nou,’ snoof ze. Het drong tot David door dat hij zijn hoge hoed zenuwachtig in zijn handen ronddraaide en dwong zichzelf daarmee te stoppen. Maria wees met een ruk van haar hoofd naar de feesttent. ‘Naar binnen. We lopen achter. Het personeel staat te wachten om de taart rond te delen.’ Met die woorden liep ze met grote passen weg. David keek naar Nathan. ‘Hou je mond.’ ‘Ik zei niks.’ ‘Nou en, toch je mond houden.’ Hij rechtte zijn schouders, haalde diep adem en liep achter haar aan naar binnen. Over het algemeen hield Nathan niet van het gebruik van feesttenten voor bruiloftsrecepties. Toegegeven, zijn mening was behoorlijk verwrongen door herinneringen aan zijn eigen bruiloftsreceptie, die hij voor een groot deel kleumend had doorgebracht bij de kachels om een beetje warm te worden, terwijl de gasten telkens in de rij gingen staan bij het varken aan het spit, in de hoop hun vingers te ontdooien. Het was een van de eerste bruiloften geweest na hun studietijd, zo veel jaar geleden, en de rampzalige receptie, die bijna niks mocht kosten, was legendarisch geworden onder hun vrienden. Hij en zijn vrouw Jenny konden er nu om lachen, maar Nathan had er een blijvende hekel aan feesttenten aan overgehouden. Maar ja, bracht hij zichzelf in herinnering, zij waren in de winter getrouwd. Juni was veel geschikter en de gasten van vandaag konden geen klachten hebben over de plek waar het feest gehouden werd. De jonge Sofia had wonderen verricht met de aankleding, door de crèmekleurige hoezen van de stoelen te voorzien van zachtgele en korenbloemblauwe chiffon strikken. In het mid9
Femme fatale 1-240:Opmaak 1
14-03-2013
08:12
Pagina 10
den van iedere tafel zorgden grote ronde schalen met drijfkaarsjes voor een subtiele sfeer, terwijl eenvoudige minivaasjes met veldbloemen bij de borden van de dames niet alleen dienstdeden als tafeldecoratie, maar ook een alleraardigst presentje vormden. Smaakvol, zonder enige opzichtigheid, dacht Nathan, terwijl hij onopvallend langs de wand van de feesttent naar zijn plek liep en zich op zijn stoel liet glijden. Maar wat belangrijker was, niemand zou last krijgen van bevriezingsverschijnselen vanavond. Jenny, die thuiszat met hun drie kleine kinderen, zou alles willen horen over de dag, tot op het kleinste detail. Nathan deed plichtsgetrouw zijn best om alles in zich op te nemen voor haar. Tafel zes was een goede plek, dichtbij genoeg om alles goed te zien, maar ver genoeg van de hoofdtafel om veilig te zijn voor Maria’s meedogenloze blik. Een stevige vent met een rossige haardos reikte een fles rode wijn over de tafel heen toen Nathan ging zitten. ‘Bijvullen?’ ‘Net wat ik nodig had,’ zei Nathan dankbaar, terwijl hij zijn lege glas naar voren schoof. De man dempte zijn stem en boog zich naar hem toe, terwijl hij inschonk. ‘Gaat het goed met hem?’ ‘Ja, hoor,’ zei Nathan met de nietszeggende glimlach, die hij normaal gesproken bewaarde voor de pers en collega’s die hij wantrouwde. Aangezien hij geen van beide was, reageerde de man gekwetst. ‘Kap daarmee, Nathan. Ik vraag het, niet een of andere vervelende journalist.’ Richard Hampton, een fanatieke geoloog en tot een paar jaar geleden een onvermoeibare veldonderzoeker en aardolie-ingenieur die altijd op zoek was naar nieuwe bronnen van ruwe olie, kende David en Nathan al meer dan twintig jaar. Een paar jaar geleden had David hem via een headhunters10
Femme fatale 1-240:Opmaak 1
14-03-2013
08:12
Pagina 11
bureau geworven voor de post van adjunct-directeur van de technische dienst, en Rich had met tegenzin zijn geologieboeken opgeborgen en de onvermijdelijkheid van een kantoorbaan geaccepteerd. ‘Sorry, Rich. Macht der gewoonte.’ De kunst van het huichelen en het afketsen van vragen was voor Nathan zo’n tweede natuur geworden tijdens zijn eigen klim op de carrièreladder, dat het moeilijk was om dat uit te schakelen, zelfs in het meest vertrouwde gezelschap. Nathan nam een grote slok wijn en leunde achterover, terwijl hij zijn blik over de gezichten rond de tafel liet gaan. Een vertrouwder gezelschap dan dit was haast niet denkbaar. De oude Oxfordkliek. Hij realiseerde zich dat Rich hem nog altijd geduldig zat aan te kijken, wachtend op een echt antwoord. ‘Wat zal ik zeggen?’ zei hij met een zucht, terwijl hij één knokige schouder op zijn kenmerkende manier ophaalde. ‘Hij houdt zich goed, maar, nou ja. Je weet hoe de zaken ervoor staan.’ Rich knikte somber, met neergeslagen ogen. ‘Ja,’ zei hij zachtjes. ‘Ik weet het. Niet te geloven dat het al twee jaar geleden is.’ Hij had van Davids vrouw gehouden als van een zus. Dat gold voor hen allemaal. Nathan zuchtte. De levenslustige, mooie Carlotta had een gat achtergelaten in vele harten, waaronder het zijne. Toen hij zag dat zijn vriend tegen zijn tranen vocht, veranderde hij snel van onderwerp. Rich toonde zijn emoties niet graag. ‘Hoe gaat het met Beth?’ vroeg hij. Praten over de vrouw met wie Rich onlangs getrouwd was, zou het gesprek beslist een vrolijker kant op sturen. ‘Wat jammer dat ze er niet bij kon zijn.’ Rich’ gezicht klaarde meteen op. ‘Het gaat heel goed met haar,’ antwoordde hij. ‘Ze wilde er echt graag bij zijn, maar ze had een reportage. Ze heeft nog geprobeerd eronderuit te komen, maar haar opdrachtgever wilde per se haar hebben.’ In 11
Femme fatale 1-240:Opmaak 1
14-03-2013
08:12
Pagina 12
zijn stem klonk de trots door die hij voelde voor het succes van zijn vrouw. Zijn trots was bepaald niet misplaatst, bedacht Nathan. Nadat ze haar modellenwerk had ingeruild voor een carrière achter de lens, was Beth op haar vijfendertigste een van de meestgevraagde fotografen in de tijdschriftenbranche. Dat was een enorme prestatie. ‘Heeft ze David al een keer ontmoet?’ vroeg hij langs zijn neus weg, hoewel hij het antwoord kende. Rich schudde zijn hoofd. ‘Het lukt ons maar niet om een datum prikken waarop iedereen vrij is. Hij heeft de bruiloft natuurlijk gemist, en nu ben óf ik weg, óf Beth is weg voor een reportage, en Davids programma is …’ ‘Krankzinnig?’ opperde Nathan. Rich schoot in de lach. ‘Ik zou beslist niet verantwoordelijk willen zijn voor zijn agenda,’ stemde hij in. ‘Het lijkt wel een afgesloten kamer zonder ramen.’ ‘Stuur hem eens een mailtje,’ raadde Nathan hem aan. ‘Fris zijn geheugen eens op. Ze zouden het goed met elkaar kunnen vinden.’ Zelf wist hij dat David met opzet een ontmoeting met Rich en zijn vrouw vermeden had. Niet door bitterheid, zeker niet. David was een man met een groot hart. Hij was echt blij geweest dat Rich iemand gevonden had nadat hij zo lang vrijgezel was geweest. Het kwam gewoon omdat Carlotta’s dood hem zo’n verpletterende slag had toegebracht dat hij zichzelf nog altijd aan het oplappen was, en daar zou hij waarschijnlijk nog wel een aantal jaren zoet mee zijn. Volgens Nathan was David bang om een afspiegeling van zijn eigen vroegere geluk te zien, bang dat het geluk van anderen de inferieure steken waarmee hij zijn eigen wonden had dichtgenaaid zou doen openbarsten. Het was zelfbehoud, meer niet. Daarom, wist Nathan, was deze dag zo zwaar voor David. Wat kon nog dichterbij komen dan de bruiloft van zijn eigen dochter, waar bijna 12
Femme fatale 1-240:Opmaak 1
14-03-2013
08:12
Pagina 13
heel Carlotta’s familie en al haar vrienden bij aanwezig waren? Het stelde zijn zelfbeheersing tot het uiterste op de proef. Nathans mond werd droog toen hij David aan het hoofd van de tafel zag opstaan en tegen zijn glas zag tikken om stilte. Nathan zond een stil gebed op dat het enorme charisma van zijn vriend hem erdoorheen zou helpen. David liet zijn blik langzaam de tent rondgaan en probeerde aan iedere tafel de blik van een paar gasten te vangen, terwijl het geroezemoes langzaam wegebde. Het was een oud trucje dat hij jaren geleden van een van zijn docenten Engels had geleerd. Hij kon zich de naam van de man niet meer herinneren, maar zijn beeld stond David nog helder voor de geest: een kleine, levendige man in een tweed pak, zijn zware, borstelige wenkbrauwen gefronst in opperste concentratie terwijl hij David een gedicht probeerde te laten voordragen. Kipling of Yeats, David wist het niet meer. ‘Neem altijd je tijd, jongen,’ zei hij, terwijl hij met een vinger vol nicotinevlekken in Davids borst prikte, toen die hakkelend begon aan de eerste regel. ‘Wees niet bang voor de stilte. Gebruik die, begrijp je dat?’ ‘Nee, meneer.’ Geërgerd had de man de jonge David bij de schouder gepakt en hem naar het raam geduwd, waar hij gebaarde naar het terrein rond de school onder hem. ‘Keil je weleens steentjes op het meer?’ wilde hij weten. David had hem zenuwachtig aangekeken, terwijl er een onderdrukt gegiechel opklonk in de klas. Steentjes keilen was absoluut verboden op school. ‘Geef antwoord!’ ‘Ja, meneer.’ ‘Mooi zo. En keilen steentjes het beste op rustig of op onrustig water?’ ‘Op rustig water, meneer.’ ‘Juist. Beschouw hen dan nu …’ hij omvatte met een arm13
Femme fatale 1-240:Opmaak 1
14-03-2013
08:12
Pagina 14
gebaar de hele klas, ‘… als je meer. Woorden zijn je steentjes.’ De docent had David strak aangekeken. ‘Concentreer je, jongen. Als je ooit in het openbaar moet spreken, en ik kan me beslist niet voorstellen dat je dat ooit zult doen,’ – nog meer gelach uit de klas – ‘Maar!’ blafte hij. ‘Als je het doet, denk er dan aan dat je moet wachten. Wacht tot het meer helemaal glad is voor je die steentjes laat vliegen.’ David had geslikt en geknikt. Het enige wat hij wilde was door de verplichte vier strofes heen komen en dan weer opgaan in de klas. De vingers van de docent drongen zo hard in zijn schouder, dat de tranen in zijn ogen sprongen. ‘Onthoud dat, jongen,’ had hij nog een keer gezegd. ‘Onthoud dat. Op een dag zul je me dankbaar zijn.’ Dat was David vele malen geweest sinds die dag. Het was zonder meer de bruikbaarste raad die hij ooit gekregen had, en had hem beslist vooruitgeholpen in zijn carrière. Toen het helemaal stil was, wachtte hij nog wat langer, glimlachte naar zijn mooie dochter en begon te spreken. De bruid en bruidegom gingen om elf uur weg, onder luid gejuich en met het traditionele gekletter van blikjes die aan de achterkant van hun auto vastzaten. Rond middernacht was het feest nog steeds in volle gang. Na een aantal uren met tussenpozen wat aan de rand van de dansvloer heen en weer te hebben bewogen, terwijl de jongere gasten met bewonderenswaardige overgave hun kunnen toonden, gooide Nathan de handdoek in de ring. Hij zat veel liever thuis met Jenny en een single malt. ‘Als ik oud ben, stap ik wel over van whisky op warme melk,’ zei hij tegen zichzelf, terwijl hij op zijn horloge keek. Middernacht was een mooie tijd om weg te gaan. Na een snelle rondgang door de feesttent om afscheid te nemen, pakte Nathan zijn jas en stapte het duister in. Het was een prachtige, 14
Femme fatale 1-240:Opmaak 1
14-03-2013
08:12
Pagina 15
wolkenloze nacht, de sterrenbeelden stonden helder en duidelijk aan de hemel. Nathan legde zijn hoofd in zijn nek om ze goed te kunnen zien en er daalde een gevoel van vrede op hem neer. Misschien keek Carlotta vanaf daar ergens op hem neer, mijmerde hij. Het was een troostrijke gedachte. ‘Nathan?’ Hij draaide zich om toen Rich zijn hoofd om de hoek van de tent stak. ‘Ik kan David niet vinden,’ zei hij, met een blos van bezorgdheid op zijn gezicht. ‘Breng jij hem naar huis?’ ‘Ja, dat is goed,’ antwoordde Nathan. ‘Ik weet waar hij is.’ ‘Mooi.’ Rich bleef even wachten, maar Nathan weidde niet verder uit. ‘Nou, tot snel dan, hoop ik?’ zei hij ongemakkelijk, terwijl hij een stap naar voren deed om Nathans hand te schudden. ‘Absoluut,’ zei Nathan, terwijl hij hem stevig de hand drukte. ‘We houden contact. Hou je haaks.’ Hij liep weg over het grasveld, met lange, rustige stappen, voor het geval zijn vriend nog steeds stond te kijken. Eigenlijk wist hij helemaal niet waar David was. Misschien had David hem op de dansvloer gezien en had hij een taxi gebeld, of was hij ingegaan op een van de uitnodigingen van oude vrienden in het dorp. Of misschien was hij weggeglipt naar een plaatselijke pub om in stilte wat te drinken en de gebeurtenissen van die dag in alle rust te verwerken, hoewel de kans dat hij daar onopgemerkt kon zitten nagenoeg nul was. In theorie waren er een heleboel plekken waar David kon zijn. In werkelijkheid was maar één plek in dit dorp, op deze avond, logisch. Nathan wist waar hij moest zoeken. Met een vlugge blik over zijn schouder verliet hij het veld en stak de weg over naar de kerk, waar het huwelijk die middag gesloten was. Zachtjes opende Nathan het hek van het terrein rond de kerk en vertrapte groezelige restjes confetti op het grindpad, terwijl hij stilletjes naar het kleine kerkhof liep, waar 15
Femme fatale 1-240:Opmaak 1
14-03-2013
08:12
Pagina 16
Carlotta lag. Ze was hier getrouwd en begraven, en nu trouwde haar dochter hier op haar beurt. Het had iets moois, maar toen de geknielde gedaante in beeld kwam, met zijn voorhoofd in een hartverscheurend diepbedroefd gebaar tegen de koude grafsteen gedrukt, vond Nathan Sofia’s keuze enorm wreed. Onbedoeld, maar niettemin onvergeeflijk. Hij bleef staan, aarzelend om in te breken in een smart die nog altijd intens persoonlijk was, maar niet bereid zijn vriend alleen te laten lijden. Het duurde een hele poos voordat David zijn aanwezigheid bemerkte. Toen ging hij op zijn hurken zitten, met zijn hoofd gebogen, en wachtte op de vertrouwde druk van de hand op zijn schouder. Toen die kwam, hief hij zijn gezicht op en keek Nathan aan. Woorden waren overbodig. Soms wilden zelfs de beste steentjes niet ketsen op een meer, hoe goed ze ook gegooid werden. In plaats daarvan trok Nathan David overeind en legde een arm om zijn schouders. Samen draaiden ze zich om om naar huis te gaan.
16