Onthutsende familiekroniek van een ogenschijnlijk normaal christelijk gezin op de Veluwe
© Roel Dijkstra
Na vier jaar ambachtsschool was Andreas Meijer achtendertig jaar werkzaam als zelfstandig ondernemer. Vijftien jaar lang was hij bestuurder bij een brancheorganisatie. Hij was gouverneur voor Rotary International en jarenlang actief in kerk en maatschappij. In 1995 werd hij geridderd tot Ridder in de orde van Oranje Nassau.
NUR 402 ISBN 978 90 435 0890 2
9 789043 508902
kokBOzijwildeoverwaterlopen0312.indd 1
zij wilde over water lopen
Andreas Meijer wordt geboren in een dorp op de Veluwe als oudste in een gezin van vijf kinderen. Bij het opgroeien heeft hij en zijn broer en zussen te lijden onder de geestelijke en lichamelijke mishandelingen van zijn moeder Carolina – voor en na haar spectaculaire bekering op het Malieveld in Den Haag. Ook kan zij niet met haar vingers van hem afblijven. Andreas vertelt over zijn jeugd en over de verwoestende invloed die zijn manipulatieve moeder op het gezin heeft gehad. Zonder rancune, zonder een blad voor de mond.
Andreas Meijer
‘Het leek erop dat je een op en top godsvruchtige vroomheid tentoonspreidde voor buitenstaanders, maar het was een schijnheilige vroomheid. Koketteren met God alsof je Hem aan een touwtje had.’
Andreas Meijer
Portret van een moeder met twee gezichten: vroom en tiranniek (fragment)
Zij wilde over water lopen
Ik kreeg in de gaten dat het in pinksterkringen belangrijk is dat men een persoonlijke ervaring met God heeft. Moeder sprak: ‘Je moet de liefde van Jezus Christus voelen en je moet je overgeven aan Jezus. Alleen dan kom je in de hemel. Het is een absolute voorwaarde. Doe je dat niet, dan ben je verloren en kom je in de hel, om er voor eeuwig te branden. Dat is verschrikkelijk Andreas, daar kun je je geen voorstelling van maken. De hitte en het geschreeuw waar geen einde aan zal komen. Je gunt het je ergste vijand niet.’ Moeder Carolina sprak op een toon die geen ruimte liet voor enige tegenspraak. Zij liet mij een rood potlood zien zoals bij het stemmen wordt gebruikt. ‘Je kunt eraan likken, dan is het mooi fel rood bij gebruik. Kijk’, sprak ze, en liet mij een paar teksten in de Bijbel zien die ze met het potlood had bewerkt. ‘Dwing ze om in te gaan’ en ‘Paulus werd met vuisten geslagen’. Dat paste naadloos bij haar karakter. Het gaf haar kennelijk de legitimatie om als het nodig mocht zijn een pak rammel te kunnen blijven uitdelen. Heel langzaam, onbewust werd bij mij de kiem gelegd voor verzet. Toen mijn moeder vele jaren daarna stierf was het hele Nieuwe Testament rood gekleurd.
een familiegeschiedenis 26-03-12 11:38