MARMER Najaar 2015
MAGAZINE
Een interview met Eveline Vanhaverbeke Altijd vrolijk - Anke Kranendonk Vijf vragen aan Janneke Holwarda Komt goed, jochie, de biografie van Joop van Tellingen
Interviews, columns, portretten en de nieuwste boeken
inhoud Inhoud
Vol trots presenteert Uitgeverij Marmer de herfsteditie van Marmer magazine. Een digitale nieuwsbrief met informatie over de nieuwste boeken en interviews, columns en portretten van de Marmer auteurs.
3
Manuscripta 2015
4
Een interview met Eveline Vanhaverbeke
8
Deel 1 in spannende detectiveserie die speelt in hartje Utrecht
10
Altijd vrolijk - Anke Kranendonk
12
Vijf vragen aan Janneke Holwarda
Heel veel leesplezier!
16
Succesvolle jeugdthrillers van Mariette Middelbeek
Marc van Gisbergen Uitgever
20
Komt goed, jochie, de biografie van Joop van Tellingen
24
WAUW PAUW
26
Een column van Stefan Popa
Colofon MARMER MAGAZINE Uitgeverij Marmer De Botter 1 3742GA Baarn www.uitgeverijmarmer.nl @UitgeverijM Facebook.com/UitgeverijMarmer Hebban.nl/p/uitgeverij-marmer
REDACTIE Marc van Gisbergen Chantal de Bie
MARMER Najaar 2015
MAGAZINE
MET DANK AAN: Eveline Vanhaverbeke Janneke Holwarda Ben Groenendijk Nathalie van Tellingen Yoko Heiligers
Manuscripta 2015 De feestelijke opening van het nieuwe boekenseizoen
Zaterdag 5 september was Uitgeverij Marmer met een aantal van haar auteurs aanwezig op Manuscripta in Zwolle. Hieronder een korte foto impressie van het evenement.
Een interview met Eveline Vanhaverbeke Eveline Vanhaverbeke is docent Frans en auteur. Ze studeerde Romaanse taal- en letterkunde aan de Katholieke Universiteit Leuven en woont en werkt in Wevelgem. In 2010 verscheen haar romandebuut De kleur van de sterren waarvoor ze veel lovende kritieken ontving. De verborgen prelude, haar tweede roman, verscheen in 2013 en kreeg drie drukken. Vergeten dagen is haar derde roman. In Vergeten dagen verbind je de verhalen van vijf personen die allen terugkijken op een aantal gebeurtenissen van dertig jaar geleden. Kun je hier iets meer over vertellen? In Vergeten dagen laat ik vijf personen uit het dorp W vertellen hoe de gebeurtenissen van dertig jaar geleden hun leven een andere richting gegeven hebben. Voor een tweetal van hen drukt de last van hun geweten zwaar op hun gemoed; voor de anderen blijft vooral 4
De mooiste boeken zijn van Marmer
“Ook valt het moeilijk te ontkennen dat sommige van mijn eigen karaktertrekken terug te vinden zijn in verschillende personages.”
het niet-weten een gewicht leggen op hun huidige bestaan. Drie personen uit het dorp zijn verdwenen in de jaren tachtig. Al snel wordt duidelijk dat een aantal mensen die aan het woord komen in de roman meer weten over het lot van de drie dorpelingen. Zo is er Annette, de cafébazin, die nog erg lijdt onder het geheim van de waarheid, en ook de toenmalige dokter, Victor, is er nooit meer in geslaagd de draad van zijn leven terug op te nemen. Gaston, een politiecommissaris op rust, heeft de drievoudige verdwijning in de jaren tachtig echter nooit kunnen ophelderen en blijft worstelen met deze mislukking. Hoewel zijn carrière voor de rest erg succesvol geweest is, blijft die ene zaak zwaar op hem wegen en doet ze de balans van zijn carrière naar de negatieve kant overhellen.
Tenslotte komen Charles, de beste vriend van de verdwenen kasteeljongen, en Charlotte, de zus van het verdwenen meisje Johanna, aan het woord. Beide volwassenen blijven worstelen met het trauma van de verdwijning en kunnen niet leven met de onwetendheid over het lot van hun dierbaren. Langzaam wordt het geheim van de drievoudige verdwijning ontrafeld.
De kleur van de sterren € 5,-
“Zonder dat ik het zelf doorhad, werd mijn roman echter een pageturner waar mijn redactrice en mijn uitgever een thriller in zagen.� Zijn de personages in Vergeten dagen gebaseerd op bestaande figuren? De personages in mijn roman zijn volledig fictief aangezien het hele verhaal aan mijn fantasie ontsproten is. Toch ben ik er als auteur van overtuigd dat ik onbewust bepaalde personen uit mijn omgeving als voorbeeld genomen heb. Meestal merk ik dat achteraf zelf wel, eens mijn boek af is. Ook valt het moeilijk te ontkennen dat sommige van mijn eigen karaktertrekken terug te vinden zijn in verschillende personages. Waar heb je je voor Vergeten dagen door laten inspireren? Voor Vergeten dagen heb ik me laten inspireren op een verhaal dat ik jaren geleden geschreven had. Alleen de kern van dat verhaal heb ik behouden, de verdwijning van een aantal dorpelingen en de gevolgen die deze verdwijning gehad heeft voor de betrokkenen. Voor de rest heb ik het verhaal zichzelf laten 6
De mooiste boeken zijn van Marmer
vertellen. Eens ik begonnen was met schrijven, kwamen de personages tot leven. Ik hoorde hen vertellen en gaf weer hoe ze zich voelden. Het verhaal en zijn personages gingen met me op de loop. Je lijkt een sterke affiniteit met historie te hebben, in Vergeten dagen blik je terug in de tijd en ook je vorige boeken De kleur van de Sterren en De verborgen prelude spelen zich af in het verleden, is dit toeval of doe je dit bewust? In mijn vorige boeken ging ik een heel stuk verder in de tijd. Deze keer is het zeker geen historische roman. De klemtoon van het verhaal ligt op het heden, op het leven van de personages zoals het geworden is door de gebeurtenissen van dertig jaar geleden. De flash-backs moeten daar alleen maar verheldering bij brengen. Mijn vorige romans waren wel historisch te noemen. Daar was de historische kant van het verhaal belangrijk om te kunnen doen wat ik wilde doen, namelijk een
deels fictief spannend verhaal vertellen over personen die echt hebben geleefd. Vergeten dagen is je eerste thriller, waarom heb je voor een thriller gekozen en niet voor een roman zoals je eerder verschenen boeken? Eigenlijk heb ik helemaal niet bewust voor een thriller gekozen. Aanvankelijk had ik de bedoeling een psychologische roman te schrijven waarbij de lezer tegelijk meegesleept zou worden door de vraag welke gebeurtenis verantwoordelijk is voor de psychische problemen van de personages. Zonder dat ik het zelf doorhad, werd mijn roman echter een pageturner waar mijn redactrice en mijn uitgever een thriller in zagen. Dit genre is dus geen bewuste keuze geweest. Het verhaal ging met me aan de haal.
De verborgen prelude â‚Ź 17,50
En nu het boek af is, ben je al bezig met het volgende? Tot nog toe is het me na het schrijven van Vergeten dagen niet gelukt een nieuwe roman op te starten. Het verhaal dat ik nu verteld heb, zat al jaren te borrelen in mij. Nu het eruit is, lijkt het me alsof de ballon leeggelopen is. Blijkbaar moet ik wachten tot er zich een nieuw verhaal aan me opdringt. Ook bij mijn vorige romans is het zo gegaan. Ik krijg een idee dat me erg aantrekkelijk lijkt als thema en ik ga aan de slag. Nog even wachten dus. Vergeten dagen â‚Ź 19,95
Deel 1 in spannende detectiveserie die speelt in hartje Utrecht Sanne de Veght (Utrecht, 1972) is psychologe, coach en auteur van populair-wetenschappelijke boeken. Ze woont in het dorpje Bunnik onder de rook van Utrecht. Ze bedacht de serie rond
privédetective
Esther
Kromkamp, een jonge vrouw die voor de duvel niet bang is, en daardoor regelmatig in de problemen komt. Vanwege haar andere werk schrijft ze onder
pseudoniem.
Bureau
Kroonstraat is deel 1 in een serie die zich kan meten met de Baantjer-reeks. Maar dan voor de vrouwelijke lezer.
8
Bureau Kroonstraat Esther Kromkamp is jong, mooi en succesvol. In drie jaar tijd is ze van wijkagent opgeklommen tot de funtie van rechercheur aan Bureau Kroonstraat in Utrecht. Daar werkt ze met hart en ziel samen met haar collega’s, en vooral met inspecteur Harold Breuk, die ze vanwege zijn capaciteiten en reputatie als een voorbeeld ziet. Ze mist haar moeder, met wie ze een sterke band had. Na haar overlijden enkele jaren terug heeft ze met de erfenis een vrijstaand huis in Bunnik kunnen kopen. Daar trok ze in met haar man Marc, maar dat huwelijk liep na korte tijd op de klippen. Soms bekruipt Esther het gevoel dat het geluk ver te zoeken is. Om die reden vlucht ze in haar werk en in dagdromen over komend geluk. Bureau Kroonstraat vangt aan met een scène waarin Esther Kromkamp haar ogen opent, om zich heen kijkt en vaststelt dat ze is vastgebonden en op een tafel ligt. Ze bevindt zich in een grote loods. Ze herinnert zich niet veel meer van de gebeurtenissen die haar in de kale fabriekshal brachten.
De mooiste boeken zijn van Marmer
Bureau Kroonstraat â‚Ź 15,-
haar ontvoering, bezig was met deze zaak. Maar nu kan ze geen kant meer op.
Maar langzaamaan komen de herinneringen terug. Marc, haar ex, blijkt haar te hebben ontvoerd. Hij maakt deel uit van een grote criminele organisatie. In de door hen opgezette operatie speelt zij een sinistere rol. Esther herinnert zich dat ze, vlak voor
Ondertussen doet Breuk er alles aan om te achterhalen waar Esther zich bevindt. Hij bijt zich met grote hardnekkigheid vast in de zaak, en realiseert zich dat hij dit niet alleen uit collegiale overwegingen doet. Sanne de Veght voert de lezer mee naar een bloedstollende ontknoping met een romantisch slotakkoord.
De mooiste boeken zijn van Marmer
9
Altijd vrolijk Anke Kranendonk Anke Kranendonk is actrice en auteur. Zij groeide op met twee oudere broers en een jongere zus. Na de middelbare school ging zij naar de Academie voor Lichamelijke Opvoeding en Sport in Amsterdam, en vanwege een blessure later naar de Pedagogische Academie. Als actrice speelde zij een hoofdrol in de VPRO-jeugdserie Buurman Bolle en een aantal gastrollen in tv-series. Naast haar televisiewerk richtte ze ook een toneelgezelschap op. In 1993 verscheen haar eerste jeugdboek: Van huilen krijg je dorst. Inmiddels heeft ze ruim 90 kinder- en jeugdboeken geschreven, die zijn gepubliceerd door onder andere Lemniscaat en Querido. Altijd vrolijk, haar eerste roman voor volwassenen, is ‘losjes gebaseerd op haar eigen leven’.
10
De mooiste boeken zijn van Marmer
Altijd vrolijk vertelt het verhaal over een meisje dat opgroeit in een afsplitsing van de Pinkstergemeente, een dynamisch geloof van handoplegging, gebedsgenezing en spreken in Vurige Tongen. Deze Pinkstergemeente waaide in de jaren ’50 over uit Amerika. De komst van de Amerikaanse evangelist Billy Graham was een hype van landelijke proporties in de tijd van verzuiling en traditie. Het ‘evangelie van de jazz’ sloeg aan; eindelijk röring in het leven dat gedomineerd werd door soberheid en wederopbouw. Begin jaren ’60 bekeerden Anke Kranendonks ouders zich tot de Pinkstergemeente en binnen afzienbare tijd waren wij een voorgangersgezin dat volledig in het teken stond van een toegewijd geloof in God en de Duivel.
Ik heb over een periode van zeventien jaar gewerkt aan Altijd Vrolijk, een periode waarin heel wat jeugdboeken van mij zijn verschenen. Deze tijd had ik nodig, ik moest het boek opzij leggen om het te laten rijpen, ik wilde geen eendimensionaal afrekenboek schrijven en ik was me er ook van bewust dat het idee over religie (bij mij) veranderde met de jaren. Ik heb ernaar gestreefd om een rond en vol boek te schrijven, waardoor je je bijna zou gaan bekeren, maar waarschijnlijk toch niet. Dit verhaal kent autobiografische aspecten, die ik heb gemodelleerd naar een roman die handelt over gedrevenheid, ambitie, geloof en familie.
Anke Kranendonk over Altijd vrolijk: Toen ik een jaar of acht was en de houten klapstoelen uitklapte om de huiskamer ermee te vullen vanwege de dienst die gehouden zou worden, dacht ik twee dingen: Hoe kom ik hier later ooit uit? en Alles wat hier gebeurt moet ik goed onthouden om er later over te kunnen verhalen.
Altijd vrolijk € 19,95
Vijf vragen aan Janneke Holwarda Janneke
Holwarda is auteur,
actrice en trainer. Ze debuteerde in 2010 met de roman Zeesteen en werd genomineerd voor de Academica Literatuurprijs 2011 en de Vrouw&Kultuur Debuutprijs
2013.
ECI
bekroonde het boek in 2011 in de reeks Lezers van Nu. In 2013 verscheen haar roman Maan op de heenweg. Beide boeken zijn zeer lovend gerecenseerd.
12
1. Kunt u kort vertellen waar Zo zijn wij niet over gaat? Zo zijn wij niet gaat over een straatje in een naoorlogse nieuwbouwwijk in de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw. De bewoners van negen huizen, jong en oud, allochtoon en autochtoon, met verschillende godsdienstige en politieke overtuigingen, ontmoeten elkaar, komen bij elkaar over de vloer, aan de voordeur of achterom, staan met elkaar in de rij bij de bakker of in de kleine supermarkt, de mannen verdienen de kost, verdienen er soms iets bij, de vrouwen zorgen voor de huishouding en de kinderen, sommigen verdienen er ook iets bij, iedereen is gericht op vooruitgang, op verbetering. De oude generatie draagt het verhaal over de oorlog met zich mee, hun huis in de straat is de vervulling van hun verlangen naar een nieuw en beter leven, de jonge generatie heeft geen idee van die oorlog, ervaart de straat en de mensen als benauwd en burgerlijk en verlangt naar het echte leven in een bruisende stad. Tussen de bedrijven door vindt iedereen iets van iedereen en steekt dat niet onder stoelen of banken.
De mooiste boeken zijn van Marmer
Zo zijn wij niet € 19,95
2. Het boek is gebaseerd op flarden jeugdherinneringen, kunt u hier iets meer over vertellen? Ik ben zelf in zo’n straatje opgegroeid. Als kind vond ik het er geweldig, genoeg ruimte om te spelen, altijd buiten, er waren nog geen geparkeerde auto’s, er waren braakliggende veldjes. Het leven was eenvoudig en overzichtelijk, iedereen zat op een school die paste bij de levensovertuiging van de ouders, op zondag ging iedereen naar de kerk waar hij
bij hoorde, je kende de kinderen uit de straat, je speelde met elkaar, en je hoorde wel eens wat. Opgroeien in de jaren vijftig betekende ook elk dubbeltje omdraaien, zuinig zijn en sparen, en vooral netjes zijn. Daarna, in de jaren zestig kwam er een enorme materiele vooruitgang, bij ons thuis deed de transistorradio zijn intrede, de televisie, een auto. Het straatbeeld veranderde maar ook de moraal, met name door de komst van de pil die grote gevolgen had voor de opvattingen over huwelijk en seks. Dat had een behoorlijk generatieconflict tot gevolg.
‘Als kind vond ik het er geweldig, genoeg ruimte om te spelen, altijd buiten, er waren nog geen geparkeerde auto’s, er waren braakliggende veldjes.’
‘Mijn eerdere romans, Zeesteen en Maan op de heenweg, spelen ook in het verleden en verhalen ook over gewone mensen. In die zin is er wel een overeenkomst met Zo zijn wij niet.’ 3. Hoe bent u op het idee gekomen voor Zo zijn wij niet? Ik heb dit boek geschreven aan de hand van flarden herinneringen. Beelden, gesprekken, van alles wat ik me herinnerde maar waarvan ik niet precies wist wat het was of waar het over ging. Ik was een kind en kinderen werden buiten de volwassen wereld gehouden. Maar ik hoorde en zag veel. Die flarden heb ik samengebracht in dit boek, ik heb er met fantasie, verbeelding, inleving en research verhalen van gemaakt.
14
De mooiste boeken zijn van Marmer
4. Zit er een verband tussen Zo zijn wij niet en uw eerder verschenen boeken? Naast mijn schrijverschap werk ik als trainer en coach in o.a. China. De ontwikkelingen daar doen me erg denken aan de ontwikkeling die ikzelf in de vijftiger en zestiger jaren heb meegemaakt. Sinds de Chinese markt open is en de economie aantrekt, behoren een televisie en een auto opeens tot de mogelijkheden. Je ziet de grote steden vollopen met auto’s, de oude wijken worden afgebroken, er worden steeds meer ringwegen om Beijing aangelegd. Tegelijkertijd zie je
de kloof ontstaan tussen de generaties. Voor de jonge generatie ligt de wereld open, ze spreken bijna allemaal goed Engels, nemen een Engelse naam aan, ze verwerpen oude tradities, maken zich los van de in hun ogen benepen opvattingen van hun ouders. Dezelfde ontwikkelingen als die welke ik in zo zijn wij niet beschrijf, maar dan in een heel andere cultuur en in een andere tijd. 5. Kun u kort iets vertellen over Maan op de heenweg en Zeesteen voor de lezers die nog niet bekend zijn met uw boeken? Mijn eerdere romans, Zeesteen en Maan op de heenweg, spelen ook in het verleden en verhalen ook over gewone mensen. In die zin is er wel een overeenkomst met Zo zijn wij niet. Qua vorm en perspectief verschillen ze echter enorm. Zeesteen beschrijft het verhaal van het meisje Mirjam dat opgroeid in Andijk en in Amsterdam gaat studeren, in de jaren tachtig. Het is een coming of age roman. Maan gaat over een kind in de jaren dertig dat haar weg zoekt in het leven met een alcoholische moeder en een afwezig vader. In Zo zijn wij niet kies ik voor veel verschillende perspectieven, ik beschrijf zo’n twintig personages van binnenuit, en ik wissel die inkijkjes af met de commentaren van de buren.
Zeesteen € 10,-
Maan op de heenweg € 10,-
Succesvolle jeugdthrillers van Mariette Middelbeek Saar (13) heeft ĂŠĂŠn droom: beroemd worden. Daarom struint ze allerlei audities af, doet mee aan zangwedstrijden en missverkiezingen en staat ingeschreven bij castingbureaus. Haar ultieme doel lijkt een hele stap dichterbij te komen als ze mag meedoen aan de audities voor de hoofdrol van een groot, regionaal toneelstuk: Mazzel. Ze moet tekst instuderen en een scene spelen met... Bruce. Bruce blijkt het lekkerste ding van het westelijk halfrond. Saar blijft er bijna in als ze met hem moet (nep)zoenen. Ze weet een ding zeker: de chemistry spatte eraf. Als klap op de vuurpijl wisselt ze nummers uit met Bruce.
Mazzel â‚Ź 12,95
niks van, want ze neemt haar spullen mee de zaal in. Is het iemand van de groep?
Een week later wordt ze gebeld: ze heeft de hoofdrol! En Bruce ook. Zij heeft in elk geval vlinders in haar buik en die worden niet minder als de repetities starten. Maar dan gebeuren er vreemde dingen. Eerst denkt Saar dat ze zich gewoon heeft vergist als er van alles uit haar tas verdwijnt tijdens de repetities, maar op een gegeven moment weet ze zeker dat er wordt gestolen. Ze snapt er
Saar durft er thuis niet over te praten. Haar vader is er kort geleden vandoor gegaan met een ander en haar moeder heeft het vooral druk met zichzelf. De enige met wie ze erover praat is met Berber, haar beste vriendin. Maar samen weten de meiden het ook niet zo goed. Moet Saar naar de politie gaan? Als Saar op een avond van haar fiets wordt getrokken door iemand die haar vertelt dat ze niet langer mee mag doen aan het toneelstuk omdat er anders echt erge dingen gaan gebeuren, staat Saar voor een onmogelijke keuze.
De mooiste boeken zijn van Marmer
17
“Lekkere meidenboeken met typische meidenonderwerpen, én over een pittig onderwerp.” – NBD Biblion
Anne en Emma zijn met hun ouders op vakantie op een Zuid-Franse camping. Hoewel ze een tweeling zijn en qua uiterlijk erg op elkaar lijken, is dat vanbinnen helemaal niet zo. Emma is de vlotste van de twee, maakt makkelijk contact en heeft al snel een vriendje. Anne heeft zich voorgenomen ook te zoenen deze vakantie, maar verder dan de praatgrage en irritante Pascal komt ze niet. Anne en Emma sluiten zich aan bij het animatieteam en doen mee met allerlei leuke activiteiten. Als ze Simone, een van de begeleiders, willen verrassen met een blind date, lijkt dat een perfect idee. Maar op de avond van de date gaat er iets gruwelijk mis. Strandwacht €5,-
18
De mooiste boeken zijn van Marmer
Iris, Maaike, Becky en Floor zijn al jarenlang vriendinnen. Alle vier hebben ze een eigen pony, en ze zien elkaar vooral op de manege. In de herfstvakantie gaan de meiden op ponykamp naar Terschelling, waar ze vijf dagen niks anders doen dan lekker paardrijden – en dan natuurlijk vooral over het strand – kletsen en lol maken. Als ze worden uitgenodigd voor het kampvuurfeest bij buurjongen Jorrit, kan de week helemaal niet meer stuk.
Susanne (14) – Suuz op internet – is de oprichtster en beheerster van het blog Boyzzz. Ze blogt fanatiek over jongens en hoe daarmee om te gaan. Haar blog is enorm populair onder meisjes en heeft in het afgelopen jaar het aantal volgers tot enkele duizenden zien groeien. Door haar succes (en haar knappe uiterlijk) is zij populair onder de jongens.
Maar de volgende ochtend komt aan het plezier abrupt een einde. Een van de vier is spoorloos verdwenen. Iedereen is in rep en roer en niet alleen de politie, maar ook de drie vriendinnen met hun pony’s gaan zoeken in de bossen van Terschelling. Is hun vriendin verdwaald? Of gevallen en gewond? En waarom is ze in het holst van de nacht vertrokken?
Maar als er rare reacties en ook nog eens vreemde berichten op haar blog verschijnen lijkt erop alsof er een hacker actief is. Susanne verwijdert alle berichten, maar als ze vervolgens wordt bedreigd, wordt ze echt bang. Iemand wil haar iets aandoen en ze durft niet goed meer alleen naar school of naar tennis te fietsen. Ze overweegt met haar blog te stoppen, maar dat lijkt al te laat...
Ooggetuige €12,95
Boyzzz €12,95
Komt goed, jochie, de biografie van Joop van Tellingen Vijf vragen aan auteur Ben Groenendijk en dochter Nathalie van Tellingen
1. Hoe is het idee voor Komt goed, jochie ontstaan? Nathalie: Mijn vader is drie jaar geleden overleden. Hij was een geweldige, lieve en zorgzame vader. Maar hij heeft ook een pioniersrol gespeeld in zijn vak. Ik vond dat hij een soort standbeeld moest krijgen. Het verhaal van zijn leven moet bewaard blijven. Daarom heb ik een schrijver en een uitgever gezocht die met mij dit boek tot stand willen brengen.
‘Iedereen wilde meewerken, tot Joop van den Ende aan toe.’ 2. Voor het boek moest veel research worden gedaan. Hoe krijg je al deze informatie bij elkaar? Ben: Joop is veel geïnterviewd, in kranten en op radio en televisie. De familie heeft veel bewaard, vooral veel televisiefragmenten. Ook bij het Instituut voor Beeld en Geluid heb ik veel gevonden. En natuurlijk op internet. Maar de interviews met familieleden, vrienden, collega’s en artiesten hebben het meeste opgeleverd. Nathalie: Mijn vader had een enorm netwerk in de wereld van de showbusiness. Daar hebben we gebruik van kunnen maken. Iedereen wilde meewerken, tot Joop van den Ende aan toe.
20
De mooiste boeken zijn van Marmer
Komt goed, jochie De biografie van Nederlands eerste paparazzo
Komt goed, jochie â‚Ź 19,95
‘Joop was in de eerste plaats entertainer.’
3. Het boek geeft een kijkje in het privé leven van Joop van Tellingen. Hoe is het om een biografie te schrijven van iemand die zichzelf altijd achter de camera verstopte? (Nathalie en Ben moeten lachen om deze vraag) Nathalie: Verstoppen? Mijn vader was bij iedere fotosessie de gangmaker. De sterren kennen hem natuurlijk ook als fotograaf, maar vooral als de man die op de rode loper altijd weer een feestje aan het bouwen was. Ben: Ieder uur dat Joop bezig was met fotograferen bestond voor 55 minuten uit kletsen met aanwezigen. Joop was in de eerste plaats entertainer.
4. Voor vele bekende Nederlanders was Joop vaak hinderlijk aanwezig. Desondanks was hij toch zeer geliefd. Wie is Joop van Tellingen, in vijf woorden? Nathalie: Bloedfanatiek in zijn werk, altijd optimistisch en vrolijk… Ben: …voor de duvel niet bang, hij kon iedereen voor zich innemen, Nathalie: en kom niet aan zijn familie. Hij was een familieman. 5. Wat kan de lezer van het boek verwachten? Ben: Het is geen biografie die chronologisch is opgezet. De lezer krijgt een goede indruk van Joops leven, maar
via thematische hoofdstukken. Over zijn relatie met het koningshuis bijvoorbeeld. Er staan veel smakelijke verhalen in. Over zijn belevenissen met Sean Connery, met ABBA, met Patricia Paay en ga zo maar door. Nathalie: Ook de laatste jaren krijgen veel aandacht. Dat hij ziek werd, dat hij gevochten heeft tegen die ziekte en tegen de dood, waar hij zo bang voor was. Ook in deze jaren was hij de optimist. Mijn vader ging altijd door, gaf nooit op. Tot het echt niet anders meer kon.
De mooiste boeken zijn van Marmer
23
WAUW PAUW
Alle Pauwen hebben wel honderd ogen. Maar als Pauwtje uit het ei kruipt, blijkt hij er heel anders uit te zien. Hij heeft geen ogen, hij is helemaal wit. De andere pauwen fluisteren: ‘Kijk, hij is anders, wat bijzonder.’ Pauwtje wil helemaal niet anders of bijzonder zijn, hij wil ook ogen! Honderd! In de dierentuin waar hij woont gaat hij op zoek. Zo ontmoet Pauwtje grote dieren met kleine ogen, dieren met ogen op steeltjes, reptielen met draaiogen, insecten met facetogen, vissen met ogen op hun rug of met twee ogen op één kant en grote katten met ogen die licht geven in het donker. Het zijn niet de ogen die hij zoekt, Pauwtje is teleurgesteld. Verdrietig komt hij na een lange reis uiteindelijk in de vlindertuin terecht. Als hij daar zijn staart uitvouwt doet hij een verrassende ontdekking. Hij kan hij zijn ogen niet geloven: WAUW PAUW! WAUW PAUW is een oogstrelend prentenboek dat je meeneemt in de wondere wereld van de dierenogen. Om samen te bekijken, te lezen en voor te lezen. WAUW PAUW wordt mede mogelijk gemaakt door het Stimulerings-fonds Creatieve Industrie.
24
De mooiste boeken zijn van Marmer
WAUW PAUW € 15,Verkrijgbaar vanaf november 2015
Yoko Heiligers is beeldend kunstenares. Na haar opleiding op de ArtEZ Hogeschool in Zwolle bedacht en illustreerde ze het voorlees-/prentenboek Draaf met mij en Mama, wat zit er op mijn kop? In maart 2014 maakte ze samen met Mariken Jongman Grote Kleine Potvis, waarvan de rechten internationaal zijn verkocht. Mama, wat zit er op mijn kop? € 15,-
Grote kleine potvis € 15,-
Hoi, mijn naam is Stefan Popa en ik ben schrijver. Een column van Stefan Popa Hoi, mijn naam is Stefan Popa en ik ben schrijver. Het heeft een hele poos geduurd voordat ik mij zo durfde voor te stellen. Het eerste gedeelte lukte altijd wel, hoewel ik mij als kind een klein half jaar heb geschaamd voor mijn achternaam, omdat deze anders was dan die van de andere kinderen. Enfin, Stefan Popa, prima. Hoi! Maar mijzelf schrijver noemen? Onzekerheid is voor het gros van de mensen geen onbekende eigenschap. Het internet staat vol methippe filmpjes die ons wijzen op onze intelligentie of schoonheid, dat we er mogen zijn. Onzekerheid is een business geworden. Jij mag er zijn. En ik? Niet Stefan Popa de mens, maar Stefan Popa de schrijver? Ik word getart door professionele schaamte. Er zijn een miljoen schrijvers in Nederland. Tenminste, dat wordt steeds beweerd. Iemand heeft dat aantal een keer in de krant of op televisie genoemd en sindsdien spreken alle uitgeverijen, schrijvers en de media van één miljoen (aspirant-)schrijvers. Dat is veel. Heel veel. Wanneer ben je een schrijver? Als je een dagboek bijhoudt, als je gedichten schrijft, als je verhalen neerpent? Als je een rijzig bericht op Facebook plaatst? Moet je per se een publicatie op je naam hebben staan, of beter geformuleerd: moet je naam op een boekomslag staan?
26
De mooiste boeken zijn van Marmer
Op zoek naar antwoorden verdwalen we al snel in definities. Mijn eigen onzekerheid belette mij om mijzelf het schrijverschap toe te dichten. ‘Ik heb een manuscript geschreven,’ zo ver durfde ik wel te gaan. ‘Dus je bent schrijver?’ ‘Nou...’ Een manuscript laten uitgroeien tot een waar boek is niet gemakkelijk. Je hebt er geduld voor nodig, contacten, een dosis geluk en wat talent is mooi meegenomen. De route is hobbelig en vol gevaren. De boekensector lijkt o zo beschaafd, maar heeft vaak wat weg van het Wilde Westen. Het literaire feest der feesten in het Stadsschouwburg te Amsterdam is niets meer dan een salon waar cowboys en –girls elkaar diep in de ogen kijken en als je daar niet aan mee wilt doen kijk je maar heel diep in het glas. Vorig jaar februari verscheen eindelijk mijn debuutroman Verdwenen grenzen. Ik schrijf eindelijk, maar de lezer weet niet dat ik er drie jaar aan heb gewerkt. Voor hen is het gewoon een roman, een dikkerd, maar een boek zoals zij er zoveel hebben vastgehouden. Als ik ernaar kijk, zie ik alle versies die ik heb geschreven, de werktitels die zijn gesneuveld, de verwijderde hoofdstukken, de afgekeurde omslagen. Ik denk aan de twee manuscripten die ik daarvoor heb geschreven en die nooit zijn uitgebracht. Vingeroefeningen, meer waren het niet.
De tranen van mijn vriendin toen ik haar het verhaal presenteerde over een jonge Roemeense dichter en een traditioneel Roma-meisje en hun vlucht uit het allesverzengende leven in een dictatuur. Ik denk terug aan mijn literair agent, Remco Volkers, en hoe hij mij heeft opgespoord via mijn website. Het afschrijven van het manuscript zelf. De zoektocht naar een geschikte uitgeverij; de pijnlijke afwijzingen, maar ook het uiteindelijke enthousiasme. De postbode die mij een zware doos overhandigde met daarin tien exemplaren van mijn debuutroman. Het bladeren, de geur, de kriebels. De boekpresentatie. De onverwachte, maar welkome recensie van Jeroen Vullings in Vrij Nederland. Het boekenpanel van De Wereld Draait Door dat besloot mijn boek te bespreken in het best bekeken praatprogramma van het land. Twee publieke zetjes die Verdwenen grenzen goed kon gebruiken – en ikzelf ook. Bovenal zie ik de zoektocht naar het verhaal dat ik wilde vertellen. Mijn vader heeft onze achternaam meegevoerd uit Roemenië. Hij is geboren en getogen onder de dictatuur van de communisten. In de jaren tachtig voerde de liefde, mijn moeder, hem naar Nederland. Als half-Roemeen wist ik weinig van Roemenië af. Naarmate ik ouder werd, groeide de honger naar mijn roots. Ik schaamde mij allang niet meer voor mijn achternaam: ik wilde weten wie ikzelf was. Dit leidde tot mooie gesprekken en intensieve ontdekkingen. Sommige schrijvers spreken over een innerlijke noodzaak om te schrijven. Ik vond die noodzaak in de zoektocht naar mijn wortels. In de drie jaar van het schrijven twijfelde ik constant of ik het boek wel af zou krijgen. En zou het wel goed genoeg zijn? Het was te moeilijk, te zwaar, hoe ga ik Ceaușescu’s dictatuur die ikzelf niet heb meegemaakt geloofwaardig weergeven?
28
De mooiste boeken zijn van Marmer
Ik wil te moeilijk, ik wil te makkelijk. Niemand gaat dit uitgeven, niemand gaat dit lezen. Twijfels als bijtend zoutzuur. Maar het is gelukt. Sterker nog, mijn nieuwe uitgever, uitgeverij Marmer, heeft besloten om Verdwenen grenzendeze maand opnieuw uit te brengen. Aangescherpt, geredigeerd en voorzien van een hele kekke cover (aldus de trotse schrijver). Ik noem het ook wel de ultimate director’s cut edition. ‘Dus je bent toch een schrijver?’ Het lijkt er wel op, nietwaar? Eén van de miljoen. In mijn debuutroman staat een zinnetje dat net zo goed op mijzelf van toepassing had kunnen zijn: “Remus beschouwde zichzelf als een versjesschrijver. Versjesschrijver, geen poëet, om de geesten van grote dichters niet kwaad te maken.” Ik durfde mezelf geen schrijver te noemen, min of meer om dezelfde reden. Maar dat was toen. De irreële angsten en twijfels zijn passé. Ik twijfel niet langer over mijn eigen schrijverschap. Ik houd ervan. Mijn naam is Stefan Popa en ik ben dus schrijver.
A27 € 19,95
Deze column verscheen eerder op Hebban.nl
Verdwenen grenzen € 15,-
M uitgeverij
De mooiste boeken zijn van Marmer
marmer