Net als Theo - Woord vooraf

Real Feelings stelt zich de vraag of we eigenlijk zelf nog wel weten wat we werkelijk voelen - vraag ik me inderdaad af - , Wende verkent de Wildernis in onszelf en de wereld daarbuiten en Theo Maassen betreedt de vlakke vloer met een performance genaamd Onbekend Terrein. De beschrijving lees je hiernaast: ‘hij laat alle wetten, afspraken, protocollen, reglementen, richtlijnen, verordeningen én ongeschreven regels die we hebben bedacht om ons houvast te bieden in dit wankele bestaan helemaal los. Hij tast in het duister, betreedt gebied waar hij nog nooit is geweest. Kom kijken, ga mee. Niet bang zijn.’ Net als Theo voel ik me de laatste tijd steeds vaker alsof ik op onbekend terrein ben. Het blijft geboortegrond, maar ik waan er steeds minder vertrouwd. Hoe het komt? Het wereldnieuws. Kabul, het klimaatalarm; dat draagt niet bij aan being grounded. K. Schippers die dood is. Tel daar covid, een kibbelend kabinet en persoonlijke bekommernissen bij op en voilà: ik sta midden in het epicentrum van ‘de Wildernis’. Nog net niet verdwaald, maar wel beperkt in mogelijkheden en ‘vrij zijn.’ Moest ik eerder al diep nadenken over wat ik mijn kinderen vertel bij het journaal, nu is de vraag nog beklemmender: Wat bíed ik ze? Wat blijft nog over? Met een blik die langer dwaalt dan gewoonlijk, zoek ik daarnaar. Kleine beetjes hoop, sprankjes vertrouwen, minimale acties. Wat kunnen we doen? Ik draal door de dagen van september, in timelines stevig hartjes uitdelend bij de foto’s van vrienden die nog op vakantie zijn. Toch op vakantie zijn. Inzicht: meer houvast bij Uit-zicht. Bijna gretig grijp ik programma aan dat ik herken. Wende, Theo, een Nachtbus vol schrijvers. Malford Milligan, Joep Beving, en Candy, jaa: Candy! Mijn oog valt op een kunstmarathon en een makersmarkt. Ik zie de moedige Helden van het Zuiden en stel me het geduld voor van de handen die meehelpen aan het bloemencorso. Kleine brokjes houvast. Tot ik het terrein weer op ga, om me vrij te verplaatsen. ‘Kom kijken, ga mee. Niet bang zijn.’

Lidy Lathouwers

Hoofdredacteur