FALL 2016 ISSUE 13
1η Εικονική Ποινική Δίκη Spooktacular Halloween Volunteering in rural Uganda Αληθινά χαμόγελα The vegan (SUB?) culture
IDENTITY
Issue 13 / Fall 2016 Published by Student Affairs Department, University of Nicosia 46, Makedonitissas Avenue, Engomi, P.O. Box 24005, 1700 Nicosia, Cyprus Tel.: 22 842 150 | Fax: 22 842 199 | Email: efraim.m@unic.ac.cy Managing Editor | Maria Efraim Assistant to the Managing Editor | Marilian Jovani Advisors | Dr. Emilios Solomou, Myria Thrassou Proof readers | Stella Demetriades, Michael Khalil Graphic Designer | Yiouli Katsari Photography | Student Affairs Archives, Peri Gerakianaki
Disclaimer The views and opinions expressed by individuals found within this publication are strictly those of its authors.
“To write means more than putting pretty words on a page; the act of writing is to share a part of your soul with the world...”- Anonymous Finding what to write about sometimes can be really difficult. It is believed that everyone has the talent to write, it just takes practice to become a great writer. Every person has his/her own story. People you rub shoulders with everyday, have dreams, friendships, things they survived from (ranging from a heartbreak to an illness). Every story is worth telling but more than that, it is worth living, since it shapes us to the person we are today. Stories work as healers, for both the writer, and the reader. The writer gets things out of his/her chest and the reader has the opportunity to get advice, information, and inspiration. Taking this issue’s articles below the Life Experiences category for example, might motivate someone to want to have those experiences (such as an Erasmus experience). Also, articles in the Campus Life section wake up the desire of a reader to get a taste of the life of a university student such as going to parties (i.e. Halloween party). Moreover, it’s always a good idea to share stories with other people. It is guaranteed that everyone can gain something from them. Find your voice then and inspire others to find theirs. There is no need to be perfect to inspire others. Let people be inspired by how you deal with your imperfections. At the end of the day, beautiful minds inspire others. So, what’s your story? We are really proud of the articles gathered for this edition of the UNique Magazine because they reflect the creativity, talents, social involvement and opinions of the students. To avoid giving out any details and spoil this wonderful journey for you, travel through the lives of our UNique writers and experience every single emotion along the way. Let yourselves question these new opinions, be open to any possible experiences, get inspired, get involved and always try to be the best version of yourselves! We are looking forward to discover more UNique writers and learn their stories! Until then, we hope you enjoy this wonderful journey! Have a nice trip! Marilian Jovanni P.S. All of you who wish to submit articles and/or join the editing team, please contact the Student Affairs Department (Maria Efraim, tel.: 22 842 150/153, e-mail: efraim.m@unic. ac.cy or publications@unic. ac.cy). Remember you can write about anything you want and submit it! We want your articles, photos, reviews, letters, comic strips, poems, or anything else you want to publish in UNique.
04
12 Campus Life
Experiences
04 1η Εικονική Ποινική Δίκη
10
Taking the best decision
06 SPOOKtacular Halloween
12
Volunteering in rural Uganda
08 The student way of life on campus
15
Τερματισμός της απασχόλησης. Όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε
17
20 Social Responsibility
Opinions
17 Αληθινά χαμόγελα
20
The vegan (SUB?) culture
22 Seeing the world from our defense mechanisms 26
Συναίσθημα αβεβαιότητας
28
You do have time
unique campus life 04 FALL 2016
1η Εικονική Ποινική Δίκη Γράφει: Δημήτρης Ζαφείρας Πτυχίο Νομικής- Ελληνικού Δικαίου
«Το πρώτο προαπαιτούμενο του πολιτισμού είναι η Δικαιοσύνη». Ζ. Φρόυντ Στις 13-15 Απριλίου 2016, πραγματοποιήθηκε στην Κύπρο στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας από το Τμήμα Νομικής (κατεύθυνσης Ελληνικού Δικαίου), το Κυπριακό Κέντρο Νόμου και Δικαιοσύνης και από την Κοινότητα του Ελληνικού Δικαίου του Πανεπιστημίου, η πρώτη Εικονική Δίκη Ποινικού Δίκαιου. Η διεξαγωγή της ήταν πρωτοβουλία των φοιτητών του Τμήματος Νομικής που είχε φυσικά την αμέριστη συμπαράσταση της καθηγήτριας Ποινικού Δικαίου και Αντιπροέδρου του Τμήματος Δρ. Σορβατζιώτη Δήμητρας. H υπόθεση έρευνας, αφορούσε δικογραφία που σχηματίστηκε από επιμέρους στοιχεία διαφόρων ποινικών υποθέσεων,
τα οποία διαμορφώθηκαν έτσι ώστε να συνιστούν ένα ενιαίο δικαστικό φάκελο και συνεπώς κάθε ομοιότητα με πραγματικά γεγονότα και ονόματα ήταν απολύτως συμπτωματική. Η προετοιμασία πολύωρη, η έρευνα, το διάβασμα και το γράψιμο απαιτητικά αλλά ο στόχος μονόδρομος: Η σε βάθος νομική διερεύνηση της υπόθεσης με την ταυτόχρονη υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών της στις διατάξεις του νόμου. Η ενδελεχής έρευνα των γεγονότων και των αποδείξεων, μας αποκάλυψε το δαιδαλώδες της Νομικής Επιστήμης καθώς και την τοποθέτηση της, ως της Άρχουσας των Επιστημών.
unique campus life 05 ISSUE 13
Η Εικονική Δίκη, δεν είχε μόνο ως στόχο την εύρεση της κατάλληλης διάταξης του νόμου, την υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών σε αυτόν και τη νομική έρευνα των ζητημάτων απόδειξης. Οι συμμετέχοντες και οι παρευρισκόμενοι, νομικοί και μη, μέσα από αυτή αντιλήφθηκαν και έζησαν τα συναισθήματα που επικρατούν σε ένα ποινικό ακροατήριο με ενόρκους δικαστές. Η ακρόαση των διαδίκων, ο συνδυασμός της επιστημονικής γνώσης, η κοινωνιολογική προσέγγιση του εγκληματικού φαινομένου και ο αγώνας να αποδειχθεί η ενοχή των κατηγορουμένων από την Εισαγγελία και να επικρατήσει το τεκμήριο αθωότητας σε συνδυασμό με την αρχή ‘in dubio pro reo’ από την πλευρά της Υπεράσπισης, ήταν συγκλονιστικά. Αυτή η ξεχωριστή εμπειρία αποτέλεσε σπουδαίο εχέγγυο για όλους τους φοιτητές της νομικής διότι ως μελλοντικοί λειτουργοί του δίκαιου θα κληθούμε να συμμετέχουμε στην απονομή δικαιοσύνης ή και να αποδώσουμε δικαιοσύνη. Θα αποδώσουμε δικαιοσύνη κάτω από τις προαναφερθείσες συνθήκες και υπό καθεστώς «ψυχολογικής πίεσης» όπως ακριβώς συνέβη και κατά τις εργασίες της Εικονικής Δίκης. Για πρώτη φορά, οι φοιτητές της Νομικής είχαμε την εμπειρία της ουσιαστικής πρακτικής επίλυσης νομικών ζητημάτων, κάτι που συνήθως οι απόφοιτοι Νομικών Σχολών των Ελληνικών Πανεπιστημίων, γεύονται κυρίως κατά την άσκηση του επαγγέλματος. Η θεωρητική επίλυση νομικών θεμάτων μετουσιώθηκε σε πράξη, με τα οφέλη που αυτή συνεπάγεται κατά την σφυρηλάτηση κάθε νέου επιστήμονα. Η διεξαγωγή της πρώτης Εικονικής Δίκης Ποινικού Δίκαιου δημιούργησε την επιθυμία επανάληψης αντίστοιχων δραστηριοτήτων στο μέλλον. Η ιδέα αυτή τροφοδοτήθηκε από τους ίδιους τους συμμετέχοντες καθώς και από τον ενθουσιασμό όλων όσων παρακολούθησαν τις διεργασίες της. Ήταν εντυπωσιακό ότι οι φοιτητές, που συμμετείχαν ως ένορκοι από άλλες επιστημονικές κατευθύνσεις, έκριναν την εμπειρία ως πολύ χρήσιμη, μάλιστα ένας εξ αυτών εξέφρασε την επιθυμία να αλλάξει Τμήμα και να γραφτεί στο Τμήμα Νομικής Αγγλικού Δικαίου! Εκ μέρους όλων των συμμετεχόντων, εκφράζουμε τις ευχαριστίες μας στο Γραφείο του Δρ. Σολωμού και στο Τμήμα
Φοιτητικών Υποθέσεων του Πανεπιστημίου Λευκωσίας. Ευχαριστούμε για την υλικοτεχνική βοήθεια που μας προσέφεραν και κυρίως ευχαριστούμε την επιστημονική υπεύθυνη Δρ. Σορβατζιώτη Δήμητρα για την νομική καθοδήγηση που μας παρείχε καθ΄ όλη την προετοιμασία και διεξαγωγή της δίκης. Είναι σημαντικό να σπουδάζεις σε ένα Πανεπιστήμιο που σε προετοιμάζει για το μέλλον!
unique campus life 06 FALL 2016
SPOOKtacular Halloween WRITten by: Marilian Jovanni BSc in Accounting
night of October 31st they celebrated Samhain, and on that day, it was believed that the ghosts of the dead returned to earth. In addition to causing trouble and damaging crops, Celts thought that the presence of the otherworldly spirits made it easier for the Druids, or Celtic priests, to make predictions about the future. For people who were entirely dependent on the volatile natural world, these prophecies were an important source of comfort and direction during the long, dark winter time.
Halloween is the season for little ghosts and goblins to take the streets, knocking on people’s houses asking for candy, scaring whoever doesn’t give them treats. Spooky stories are told around bonfires, scary movies are screened in cinemas and in houses and pumpkins are carved. Halloween’s origins date back to the ancient Celtic festival of Samhain (pronounced sow-in). The Celts, who lived 2,000 years ago in the areas of Ireland, United Kingdom and northern France, celebrated their new year on November 1st. This day marked the end of summer and the harvest and the beginning of the dark, cold winter, a time of year that was often associated with human death. Celts believed that on the night before the New Year, the boundary between the worlds of the living and the dead became blurred. On the
Halloween is a huge deal in the US and especially Ireland where it originates. Although, in Cyprus Halloween started making its appearance just the last couple of years, Cypriots are really trying to bring the Halloween spirit in their country too. During Halloween, shops in Cyprus are specially decorated and sell various Halloween decorations as well as other items. Also, pumpkins are starting to show up in the markets, different holiday themed sweets appear in the bakeries, costumes are available for purchase and Halloween parties are making their appearance all around cities. One can see people dressed up or having spooky makeup on. This year, our University of Nicosia got involved and brought the Halloween Spirit on Campus for every student to experience. On the 26th of October, in the Millennium Cafeteria, a variety of Cypriot pumpkins were on sale, each and every
unique campus life 07 ISSUE 13
single one with its unique size and shape. Students had the opportunity to get involved with the workshop organized by the Student Affairs Department and learn how to carve their own pumpkins. Instructions were given, videos were screened and students had a really fun time carving out their unique designs. Also, whoever didn’t have that much time, two more crafting activities were available; yarn pumpkin making and spooky jar decorating. Students got really creative and made some amazing things. An event for the less artistic but party loving students took place as well. During the night, a spooky Halloween party was organized! The Millennium Cafeteria turned into a spooky, haunted place and invited whoever dared, to appear. Pumpkins and crafts from the workshops were exhibited at the party! The guests danced all night, enjoyed games such as Punch-pong and Apple Bobbing, took pictures at the amazing photo-booth and at the scary corner and generally had an awesome Halloween night! Makeup artists from Intercol-
lege’s Aesthetics & Beauty Therapy programme, made students unrecognizable with their exceptional face painting! Another competition that was held during the night was the Best Costume King and Queen, where according to the cheers of the crowd, the winners were announced! King of the party turned out to be Konstantinos Vanezis and the Queen was Yiouli Katsari. The talented pumpkin carver was Emily Zilfo with her amazing cat pumpkin. Well earned! This was surely a SPOOKtacular Halloween! And if you’ve missed this year’s Halloween, don’t be a scaredy-cat, join us next year… If you have the guts!
unique campus life 08 FALL 2016
The student way of life on campus Written by: Tuoyo Gamaliel Dafe MSc in International Relations and European Studies
Student years are often accompanied with lots of emotional and magical moments, bringing with itself sweet words of love, fun, laughter and harsh academic workload. The life of those who travel this path is often envied by those who never had the opportunity to walk this path and have that long lasting feel of experience as a student on-campus.
tically. Living all by yourself becomes one’s own responsibility, either in the dormitory or an individual apartment. If one happens to live with a roommate, this can be transformed into a challenge in the sense that the living condition and situation of tolerance becomes an issue that is developed into a life-long skill.
Students of various ethnicities and nations come together to meet for the first time or even to have a reunion with past classmates and friends. Most students expect this moment in their life hoping to become independent, do things on their own and live in their visionary castle and paradise of freedom. Living in a distance far from the effect of parental control and supervision, student life is void of parental tasks, house rules and responsibilities. This makes the student feel the first taste of adulthood and explore life energe-
On campus facilities are designed in order to accommodate cultural diversity and offer various opportunities to cultural mingling through activities. These opportunities include participation in leisure clubs, as well as ethnic and/or academic societies. Also, cultural activities are organised to enable students blend in or to be acquainted with the customs of various cultures. Halloween celebrations, African Nights, Russian Nights are just a few of the fun events with an international character. Students have the opportuni-
unique campus life 09 ISSUE 13
ty to also become members of a club or a society, thereby creating a sense of belongingness, a platform for interaction and a room for new relationships. Let us not forget the academic opportunities through seminars and workshops where students are given the chance to further enhance and improve their academic and interpersonal skills. The quality of the facilities of student life on campus, in terms of trying to meet the needs of students, is very important as well. The student life on campus is always a tool for equating the viciousness and the binge of uncontrolled behavior or character, although such unprecedented moments are often spontaneous, they should not be considered as a lack of control or the inability to pursue a free lifestyle. Another issue to have in mind is the issue of meeting other people. Acquaintances are often first felt on campus, with a huge emotional feeling of love and free flow of passionate
moments, creating opportunities for mistakes and lessons taken from those mistakes; having heartaches; and the chance to sooth these heartaches by meeting other people. This gives us the chance to reconsider our interpersonal skills and develop other relationships. The end of it all would either be a Cinderella story or that which will remain a lesson for someone else to learn from. Without having in mind reasons for gender, religion, ethnicity, nationality, race difference campus life leaves an ever-lasting pleasant and happy memories both to mind and soul. Student life on campus is one thing that can’t be erased or wiped-out from the memory of those who have traveled this life-changing student path. Faces and names might be lost but this experience is something that stays with you for a lifetime along with sharp and vibrant colors of pleasurable moments.
unique experiences 10 FALL 2016
Taking the best decision Written by: Georgia Hadjimattheou BSc in Architecture
My name is Georgia Hadjimattheou and I am a graduate student of the Department of Architecture of the University of Nicosia. I was given the chance to participate in the Erasmus + work placement programme. My decision to participate in the programme was one of the best decisions I have ever made and I am grateful to the University for giving me this opportunity. The Erasmus + work placement programme offers a lot more than just the opportunity to work in an international firm. My work placement was in the Czech Republic which was perfect for me because, besides visiting different cities and sites in the Czech Republic, I learned and experienced the Czech culture and language. Also, taking advantage of the position of the country, I was able to travel cheap in other countries, learn new cultures and visit cities that I would never have
had the opportunity to do otherwise. One difficulty I faced in the beginning, was that most people in other cities except Prague don’t speak English but it didn’t matter to me after a while. Even though I didn’t know Czech, I was able to communicate with people, who were helpful enough in their own way. Another advantage was that life in Czech Republic is quite cheap so I was able to use the train to go from one city or country to another, stay in different hostels and still stay under the budget provided by the Erasmus programme, including my weekly grocery shopping and rent. Additionally, and most importantly, I met new people, formed new friendships with people worldwide and created a lot of new memories that I wouldn’t have made otherwise. In Prague I met Greek and Cypriot people and even found a Greek coffee shop, where I had the need to go sometimes
unique experiences 11 ISSUE 13
to relax and just be among friends, who speak my own language. Even though the city I was staying was more like a family friendly city, I found some clubs that organized parties for Erasmus students and some dorms especially for Erasmus students, which made it easier for us to meet and form friendships. I formed friendships through my work environment as well because my office accepted international students or graduates for their work placement, so I had the pleasure to work with different people and exchange knowledge about life and architecture. Furthermore, through the office and the architects there, I learned a great deal of new things, e.g. how to complete tasks before the deadline and how to be responsible for the results of my work, how to prepare the documentation for building permits, surveying existing conditions of the buil-
dings, making 2D documentation and then proceeding to 3D visualizations, and the most important of all: learning the normal working habits. I got the opportunity to work on different kind of tasks like working on interior design, experimentation on external design and creating good quality renders. Additionally, I had the pleasure to do some field work visiting, building, measuring and recording everything on a plan. Some other tasks were to create studies and presentations of houses for clients or designing vouchers for VIP clients and help the companies with web presentation. Through time, I acquired new competencies and even my intellectual and practical knowledge and skills got enhanced. This was one of the best experiences of my life so far and I am thankful to the Erasmus+ Office and the Careers Office for providing me with this opportunity and for helping me to
unique experiences 12 FALL 2016
Volunteering in rural Uganda WRITten by: Kate Ivanova BSc in English Litterature
Our feet had the color of red bricks as we were walking through plantations and bushes that were unknown to us. Isabel, Angus, and I, hadn’t showered for about five days, and this was our trip to Mount Elgon’s waterfall, an opportunity to get rid of the layer of sweat and dust on our skin. There were no tourists, just rural emptiness until suddenly, a small, barefooted boy stood in front of us, holding a machete in his left hand. “Mlembe!!” Angus greeted the boy in surprise. “Waterfall?” I asked him while attempting to imitate a waterfall with my hands. The boy looked at us with his innocent eyes and a certain pride. He didn’t smile, he just continued walking while occasionally stopping and looking back and waving his knife at us. We understood that he meant we should follow him. For about 20 minutes he walked silently ahead of us, through steep valleys, wet grass and slippery rocks. He guided us all the way to the waterfall. We laughed with relief
and excitement, being ready to wash the African dust off us. The boy watched us motionlessly for a few minutes and only continued his way when we gave him a coin and cookies. I made the decision to volunteer as an English teacher in a third-world country after the bitter realization of my own standing in the world. Being a white, multilingual and privileged young woman I chose Africa with the intention of learning new values from a non-Western population and share my own knowledge, compassion and labor in return. The beginning of my adventure took place in the city of Mbale, where I was accommodated by the owner of a primary school in a hostel-like guesthouse. I shared the room with a Swedish girl, Isabel, who quickly became like a sister to me, and our opposite neighbor was an English fellow called Angus. The city of Mbale was surprisingly urban and technologically advanced, but it seemed like the locals weren’t that acquainted with white people. The organizers taught us a lot about their
unique experiences 13 ISSUE 13
language called Luganda, how to stay safe on the streets, and informed us about their food culture which made me develop an addiction for Chapati, a thin and excessively oily pancake that was sold in every corner. We made friends with the neighbors, heard many different opinions of the world, went to church with the locals and witnessed the most peculiar church ceremonies. Our duties consisted of entertaining kids after school and helping with the construction of their new school building. The men who worked with us were shocked to see that white women could actually dig the earth. Isabel and I were just shocked at the fact that the constructors wore long-sleeved shirts and jeans while doing physical work in the burning sun of June. During our free time we visited farms and did a lot of hiking. One day, a farmer, called Sam, who ate mangoes as if they were apples, showed us around a communal farm, where people grew everything from bananas to coffee beans and
lived in self-built cottages. We were fascinated by the selfsustainable way of life and promised ourselves to volunteer in that farm next time we find our way to Uganda. After a week, for a variety of reasons Isabel and I decided to move on to the neighbor city named Jinja, where we spent a week working as teachers in a village orphanage. Two-hundred children attended the school and were excited to see our white faces every morning in class: “Muzungu! Muzungu!” they yelled at us hysterically, Muzungu meaning “white person”. Most of the children had extremely heart-breaking stories and some of them had to drop out of school for unknown illnesses that the doctors couldn’t diagnose because of the poorly developed medical system in Uganda. Isabel and I made sure to share our food with the starving children who physically fought to get the biggest piece of whatever was on the platter. Before we left the orphanage, we donated some of our shoes to the barefooted.
unique experiences 14 FALL 2016
To conclude our adventure, we journeyed to the city of Massaka, where we stayed with a kind-hearted woman and helped her build a holiday resort while also peeling potatoes in a local restaurant. Our experience in those new towns are truly inexpressible. It is noteworthy that we almost crossed the border and continued our adventures in Kenya.
as the locals call it “the pearl of Africa” has the most spectacular landscapes I have ever seen, however it shouldn’t be romanticized merely for its landscapes. The country’s citizens are extremely kind, strong and patient people, but they are also in extreme need of affection, medical, and financial support from the Western world.
Uganda has changed my life. I had fun, had break-downs and played with life and death while feeling everything so deeply. Contributing to the development of their education and local businesses taught me, and my newly made friend, a lot about being human. I came home with new values, different views on life, my opportunities and my education. Uganda or
Useful links if you’re interested in volunteering: https://www.workaway.info https://www.helpx.net
unique experiences 15 ISSUE 13
Τερματισμός της απασχόλησης. Όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε Γράφει: Χρίστου Χρίστος Τμήμα Εργασιακών Σχέσεων Υπουργείο Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Πόσο χρόνο προειδοποίησης απαιτείται να δώσει ο εργοδότης ή ο εργοδοτούμενος για τερματισμό της μεταξύ τους σύμβασης εργασίας; Η προειδοποίηση πρέπει να είναι γραπτή ή προφορική; Τι δικαιώματα έχει ο εργαζόμενος που βρίσκεται σε περίοδο προειδοποίησης και λαμβάνει προσφορά για νέα εργασία; Μεγάλος αριθμός ερωτημάτων που Εργασιακών Σχέσεων, σχετίζονται για τερματισμό της απασχόλησης, επιβεβαιώνει το μεγάλο ενδιαφέρον συγκεκριμένο θέμα.
δέχεται το Τμήμα με τη νομοθεσία γεγονός το οποίο των πολιτών για το
Θεωρείται αδύνατο να αναλυθούν σε λίγες γραμμές όλες οι πρόνοιες των περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμων του 1967 έως 2003 και για το λόγο αυτό το άρθρο καταπιάνεται μόνο με θέματα που αφορούν την περίοδο προειδοποίησης για τερματισμό της απασχόλησης και την πρόσφατη τροποποίηση της νομοθεσίας. Κατ΄ αρχάς είναι σημαντικό να διασαφηνιστεί ότι ανεξάρτητα από το ποια πλευρά (εργοδότης ή εργοδοτούμενος) αποφασίζει να διακόψει τη σχέση εργασίας, θα πρέπει να παρέχεται περίοδος προειδοποίησης, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων. Στους πίνακες που ακολουθούν παρουσιάζεται η ελάχιστη περίοδος προειδοποίησης που οφείλει να δώσει ο εργοδότης στον εργοδοτούμενο και ο εργοδοτούμενος στον εργοδότη. Όπως φαίνεται, και στις δύο περιπτώσεις κατά τη δοκιμαστική περίοδο –δηλαδή την περίοδο πριν την συμπλήρωση των 26 εβδομάδων- δεν απαιτείται προειδοποίηση για τερματισμό της απασχόλησης. Υπάρχει, επιπλέον η δυνατότητα για μεγαλύτερη περίοδο προειδοποίησης από την προβλεπόμενη στη νομοθεσία, δεδομένου ότι προκύπτει από νόμο, συλλογική σύμβαση, συμφωνία κ.α. Παραδείγματος χάριν, στους όρους
εργοδότησης εγχώριας εταιρείας του ασφαλιστικού κλάδου αναφέρεται πως «σε περίπτωση παραίτησης υπαλλήλου, οφείλει να δώσει 30 ημέρες γραπτή προειδοποίηση». Σε καμία, όμως, περίπτωση η περίοδο προειδοποίησης δεν μπορεί να είναι μικρότερη από τη νομοθετικά καθορισμένη. Η προειδοποίηση που παρέχει ο εργοδότης στον εργοδοτούμενο πρέπει να είναι γραπτή και να αναφέρει και το λόγο τερματισμού της απασχόλησης. Σημειώνεται ότι στην υπόθεση 28/92 το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών τονίζει ότι η υποχρέωση του εργοδότη να παρέχει γραπτή προειδοποίηση αποσκοπεί μεταξύ άλλων στην «καταγραφή του λόγου τερματισμού». Ο εργοδότης έχει την επιλογή να πληρώσει την περίοδο προειδοποίησης που δικαιούται ο εργαζόμενος και να διακόψει αμέσως την εργασιακή σχέση.
unique experiences 16 FALL 2016
Ο εργοδοτούμενος που έλαβε προειδοποίηση μπορεί, κατόπιν συμφωνίας με τον εργοδότη του, να απουσιάζει από την εργασία του μέχρι και 8 ώρες/εβδομάδα (με μέγιστο όριο τις 40 ώρες καθ΄ όλη τη διάρκεια της προειδοποίησης) για εξεύρεση νέας εργασίας. Εάν ο εργοδοτούμενος λάβει προσφορά για νέα εργασία, ενώ είναι σε περίοδο προειδοποίησης, έχει τη δυνατότητα να εγκαταλείψει την απασχόληση του, χωρίς να δώσει οποιαδήποτε προειδοποίηση και η απασχόληση του θα θεωρείται ότι τερματίζεται εκείνη τη χρονική στιγμή. Τέλος, σύμφωνα με τη τελευταία τροποποίηση της νομοθεσίας, η παροχή προειδοποίησης σε εργοδοτούμενο ο οποίος απουσιάζει από την εργασία του λόγω ανικανότητας για εργασία για περίοδο μέχρι 12 μήνες (προηγουμένως ήταν 6 μήνες) «απαγορεύεται για το χρονικό διάστημα που αρχίζει από την πρώτη μέρα της εν λόγω απουσίας και λήγει την τελευταία μέρα του χρονικού διαστήματος που υπολογίζεται προσθέτοντας την περίοδο απουσίας και το χρονικό διάστημα που ισούται με το ένα τέταρτο (¼) αυτής». Δηλαδή, εάν ένα εργαζόμενος απουσιάζει με άδεια ασθενείας π.χ. για 100 ημέρες, ο εργοδότης δεν μπορεί να του δώσει προειδοποίηση εκείνες τις 100 ημέρες, αλλά ούτε και 25 ημέρες μετά την επιστροφή του στην εργασία. Στην πράξη ο υπολογισμός αυτός πρέπει να γίνεται μετά την επιστροφή του εργαζόμενου στην εργασία, που είναι γνωστές οι ακριβείς ημέρες απουσίας του.
unique social responsibility 17 ISSUE 13
Αληθινά χαμόγελα Γράφει: Αθανασίου Άντρια Πτυχίο Σχολικής Ψυχολογίας
Ο σκοπός του δικού μου αυτού σύντομου άρθρου, είναι το
Τι σημαίνει να είναι κανείς Μέντορας θα ρωτήσετε; Ο
να μοιραστώ μαζί σας ένα κομμάτι από τις εμπειρίες μου
Μέντορας είναι το άτομο που καλείται να μπει στην ζωή
ως φοιτήτρια-μέντορας στο πρόγραμμα Κοινωνικής και
ενός παιδιού και να το στηρίξει μαθησιακά, κοινωνικά και
Προσωπικής Καθοδήγησης Παιδιών Μέντωρ. Ας μιλήσουμε
συναισθηματικά, φυτεύοντας σπόρους για δεξιότητες και
όμως αρχικά για το ίδιο το πρόγραμμα Μέντωρ και τη δράση
ικανότητες τις οποίες πιθανόν να μην είχε μέχρι εκείνη τη
του μέχρι στιγμής.
στιγμή την ευκαιρία να αναπτύξει. Η σχέση μέντορα-παιδιού αποσκοπεί στο να ενισχύσει το παιδί, όμως ο μέντορας δεν
Το πρόγραμμα αυτό εισήχθηκε στην Κύπρο από το
λειτουργεί ως γονεϊκό υποκατάστατο. Δεν έχει επίσης ρόλο
Πανεπιστήμιο Λευκωσίας τον Φεβρουάριο του 2015. Από
δασκάλου ούτε αναλαμβάνει τη θέση του θεραπευτή ή
τότε μέχρι και σήμερα, λειτουργεί σε πιλοτική βάση, σε τρείς
υπεύθυνου δασκάλου της τάξης.
φάσεις με 20 φοιτητές, 5 συντονιστές και 15 μέντορες για 15
Ως μέντορες αφιερώσαμε χρόνο στα παιδιά αυτά, τα οποία
παιδιά. Η πρώτη φάση του προγράμματος περιλαμβάνει τη
ήταν όλα μαθητές δημοτικής εκπαίδευσης και προέρχονταν
μελέτη, προετοιμασία και συντονισμό του προγράμματος. Η
από οικογένειες με κοινωνικοοικονομικές δυσκολίες π.χ.
δεύτερη φάση, είναι η φάση υλοποίησης, στην οποία έλαβα
άπορες μονογονεϊκές οικογένειες και άλλα. Σαν μέντορες
μέρος ως μέντορας, και η τρίτη φάση περιλαμβάνει την
ήρθαμε και οι ίδιοι σε επαφή με τις ανάγκες των παιδιών, τα
αξιολόγηση και περαιτέρω προσαρμογή και ανάπτυξη του
οποία μπορεί να στερούνται πράγματα, που εμείς θεωρούμε
προγράμματος ώστε να επανεκκινήσει την νέα αυτή χρονιά.
δεδομένα. Χρειάστηκε αρκετές φορές να υπενθυμίσω
unique social responsibility 18 FALL 2016
εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Ας μιλήσουμε τώρα για την δική μου προσωπική εμπειρία ως Μέντορας ενός κοριτσιού εννέα ετών. Το Πρόγραμμα Μέντωρ μπήκε στην ζωή μου απρόσμενα και χωρίς να γνωρίζω ακριβώς τον σπουδαίο ρόλο που επρόκειτο να παίξω στην ζωή ενός μικρού κοριτσιού. Οι λόγοι συμμέτοχής των Μεντόρων στο πρόγραμμα ποικίλουν, από την αγάπη προς τα παιδιά μέχρι την εθελοντική προφορά στην κοινότητα. Προσωπικά, το πρόγραμμα αυτό με ενέπνευσε από την πρώτη στιγμή, πίστεψα πως κάτι τέτοιο θα με γέμιζε και θα μου έδινε ευχαρίστηση σε προσωπικό επίπεδο. Ο ρόλος αυτός του Μέντορα δεν ήταν εύκολος για μένα, και σίγουρα, χρειάστηκα αρκετή καθοδήγηση από την συντονίστρια μου και την διεύθυνση του προγράμματος για να μπορέσω να ανταπεξέλθω. Η γνωριμία με ένα παιδί, με μια οικογένεια η οποία πρόκειται να ανοίξει την πόρτα της σε ένα άγνωστο μέχρι εκείνη την στιγμή άτομο, δεν ήταν εύκολη. Η αλληλεπίδραση όμως με τα παιδιά είναι μια ζωντανή διαδικασία, στην οποία οι Μέντορες γνωρίσαμε τα παιδιά μας, και εκείνα εμάς. Το κάθε παιδί, που συμμετέχει σε αυτό το πρόγραμμα είναι διαφορετικό και γι’ αυτό η εμπειρία του κάθε Μέντορα, παρά τα κοινά στοιχεία της, είναι δοσμένη με μια διαφορετική πινελιά. Με γνώμονα λοιπόν πάντα το παιδί που αναλάβαμε ως Μέντορες, τις ικανότητες και στον εαυτό μου ότι αν και δεν μπορώ να βελτιώσω τις συνθήκες διαβίωσης του παιδιού που ανέλαβα, μπορώ όμως με τη στήριξη του προγράμματος, να είμαι εκεί δύο φορές την εβδομάδα για δύο ώρες κάθε φορά, πιστεύοντας στις ικανότητες του, βοηθώντας το με την σχολική του μελέτη και εμπλουτίζοντας την ζωή του με παιγνιώδης και
τα ενδιαφέροντά του, ετοιμάσαμε δραστηριότητες που πιστεύαμε ότι θα του ανέπτυσσαν τις ικανότητες, κάτι που συνεπώς θα το βοηθήσει στην μετέπειτα ζωή του αφήνοντας ένα κομμάτι μας να το συνοδεύει για μια ζωή. Οι συναντήσεις με τη μικρή μου, ποικίλαν σε θεματολογία και περιεχόμενο. Στις συναντήσεις μας διεκπεραιώναμε την κατοίκον εργασία της, παίζαμε επιτραπέζια και άλλα
unique social responsibility 19 01 ISSUE 13
παιχνίδια, φτιάχναμε κατασκευές, τραγουδούσαμε, κάναμε
προσφέρω γνώση και συντροφιά σε ένα παιδί τόσο μικρής
βόλτες σε πάρκα και εκθέσεις και μαθαίναμε μαζί νέες
ηλικίας, και δεν πίστευα πως θα μπορούσα να κάνω κάτι
πληροφορίες χρησιμοποιώντας το διαδίκτυο. Επιπλέον,
τέτοιο. Και όμως, οι στιγμές που έχω περάσει με το παιδάκι
είχαμε την ευκαιρία να συμμετάσχουμε σε ένα βιωματικό
μου, έχουν κάνει κι εμένα καλύτερο άνθρωπο.
εργαστήρι της Επιτρόπου για τα Δικαιώματα του Παιδιού, μια
Ο ρόλος μου μέσα από το πρόγραμμα δεν ήταν να βελτιώσω
εμπειρία που δίδαξε πολλά τόσο σε αυτήν όσο και σε εμένα.
τις συνθήκες διαβίωσης του παιδιού αυτού. Ο ρόλος ενός
Μερικά από τα θέματα με τα οποία ασχοληθήκαμε εγώ και η
Μέντορα είναι να προσφέρει χαρούμενες στιγμές σε ένα
μικρή μου ήταν η οριοθέτηση, η συναισθηματική νοημοσύνη,
παιδί, να το στηρίξει με την παρουσία του και την προσοχή
οι Παραολυμπιακοί Αγώνες, η διατροφή, η άθληση, το
που θα του δώσει και να φυτέψει τους σπόρους για την
πένθος, οι ικανότητες και η επαφή με τις καλές τέχνες. Η
ανάπτυξη μιας υγιούς προσωπικότητας.
πιο όμορφη στιγμή για μένα ήταν όταν διοργάνωσα, με τη
Μέχρι και σήμερα, τέσσερις μήνες μετά από τον τερματισμό
βοήθεια του προγράμματος, πάρτι έκπληξη για τα γενέθλιά
των συναντήσεων μου με το κοριτσάκι μου, η επικοινωνία
της. Η ημέρα αυτή θα μένει στην μνήμη μου ζωγραφισμένη
μας δεν έχει χαθεί. Συνεχίζουμε να έχουμε τηλεφωνική
με τα πιο όμορφα και αληθινά χρώματα που υπάρχουν,
επικοινωνία, λέμε τα νέα μας και πάμε βόλτες μαζί, σαν
παρέα με το αληθινά ευτυχισμένο προσωπάκι του παιδιού
φίλες πια. Το παιδί αυτό θα έχει για πάντα μια ιδιαίτερη θέση
αυτού.
στην καρδιά μου και οι επιτυχίες της στην ζωή της θα είναι
Υπήρξαν πολλές στιγμές που ένιωσα περήφανη με το
για μένα η μεγαλύτερη ικανοποίηση. Δεν θα σας κρύψω
δικό μου παιδάκι. Στιγμές όπου το παιδί με αποκάλεσε «η
πως νιώθω ευλογημένη που υπήρξα στην ζωή του κοριτσιού
Μέντοράς μου» μπροστά σε άλλα παιδιά, στιγμές όπου μου
αυτού, έστω και για έναν χρόνο.
είπε πως είμαι η καλύτερη της φίλη, στιγμές όπου μοιράστηκε
Εάν σκέφτεσαι να συμμετάσχεις στο πρόγραμμα Μέντωρ,
μαζί μου τις δυσκολίες της ημέρας της αλλά και στιγμές όπου
μην το καθυστερείς άλλο. Η εμπειρία αυτή θα σε μάθει
μίλησε για μένα με τα καλύτερα λόγια, όταν εγώ δεν ήμουν
πολλά, θα σου ξυπνήσει συναισθήματα που δύσκολα μπορεί
εκεί. Το πρόσωπό της άλλαζε όταν με έβλεπε, είχε διάθεση
κανείς στα φοιτητικά του χρόνια να βιώσει και θα σου χαρίσει
για δημιουργία και κουβέντα, προσπαθώντας κάθε φορά
έναν μικρό φίλο για μια ζωή! Ποιος δεν θα ήθελε άλλωστε
να με εντυπωσιάσει με τις γνώσεις και τις δεξιότητές της,
έναν μικρό φίλο που θα τον θαυμάζει και θα του χαρίζει τα
να μου δείξει πως έχει κατακτήσει όσα είχαμε μάθει μαζί.
πιο αληθινά χαμόγελα;
Είχαμε βρει ένα δικό μας τρόπο επικοινωνίας, κάναμε τα δικά μας αστεία και τα δικά μας μικρά κόλπα για να περνάμε ευχάριστα τον χρόνο μας. Η υποδοχή μου από το παιδάκι μου κάθε φορά που με έβλεπε, ήταν η μεγαλύτερη ικανοποίηση για μένα. Δεν είχα ποτέ ξανά την ευκαιρία να μάθω πώς να
unique opinions 20 FALL 2016
The vegan (SUB?) culture WRITten by: Kate Ivanova BSc in English Literature concept of veganism is entirely new, if not completely unthinkable to a great number of the island’s population. While our society and the media call it a sub-culture, vegans consider themselves either serious animal activists – just humane beings or simply humans with common sense. Now you might think “Damn! Being a vegetarian must be hard enough, how do these freaks survive without halloumi or the delicious parmigiano sprinkled on their arrabiata?” In fact, veganism is not about restricting yourself, nor is it a challenge in how to be the most annoying kid at a family dinner – not to mention that it is not a new “hipster trend”. So why the sacrifice? you may ask.
Summer is clearly coming to an end and the freshness of the evening breeze reminds us of the upcoming holiday feasts and their delicacies. Christmas is probably the most celebrated holiday on our planet and, let’s be fair, this fiest tends to bring out the most compassionate and loving side of humanity. A particular group of people takes these values and these feelings of compassion all the way to the dinner table, not only when celebrating Christmas, but also all year round. These people are called vegans. Veganism is slowly becoming a widely discussed topic but you might wonder what it actually means. Leading a vegan lifestyle means to remove every animal product from your diet, cosmetics and clothing. When it comes to food, the main ingredients that vegans avoid are: meat, milk (yes, yoghurt too), cheese, eggs, gelatine and honey. It’s obvious that with the abundance of Cypriot meat dishes, the
While some vegans make the decision for health purposes, the majority of them base their decision on ethical and environmental purposes. In the last decades scientists have been delving deep into the study of animals’ sentience and their fundamental differences from (and similarities to) human beings. As it turns out, yes, animals have feelings and are capable of experiencing extreme levels of suffering. Additionally, another set of discoveries are provoking on-going debates on whether humans are even carnivores. When it comes to the environment, animal products are also highly unsustainable. The documentary Cowspiracy (2014) gives us the most basic facts of how forests are being destroyed in order to create space for more cattle and more slaughterhouses. The website of United Nations and Agriculture addresses the issue of the quarter of the earth that is being used for breeding, and the excessive resource consumption is beyond absurd; for example, in order to produce 1 kg of beef you need 15.400 litres of water. Denmark just recently took initiative and introduced the “red meat tax” in order to reduce the ecological footprint and greenhouse gas emissions. Leonardo DiCaprio, who is a political and environmental activist, argued that today’s meat and dairy consumption is what destroys our earth and forests (DiCaprio was even
unique opinions 21 ISSUE 13
the executive producer of the documentary Cowspiracy). Furthermore, celebrities such as Toby Maguire and Miley Cyrus have switched to a plant-based diet in the recent years. Nowadays, too many consumers naively hold onto the clichéd picture of an old granny milking her cow in a field. Unfortunately, just by looking at the capitalist evolution, one granny in a field won’t be sufficient to fill up the supermarket’s shelves. So are there villages full of grandmothers who do all the work? In fact it takes more than that. Thanks to today’s technology, activists managed to sneak into slaughterhouses and dairy factories to record the reality of the industry. What they have witnessed is not only unethical but deeply cruel and sadistic. The cows are being sexually exploited with forced impregnation in order to provide milk on a constant basis. Chicken and pigs are also going through constant torture and imprisonment. The vegan movement raises awareness and suggests that it is unfair to be contributing to such cruelty by consuming the products of these industries. Aren’t we all animal lovers after all? Not only do animals suffer but the workers in these factories suffer physically and mentally as well, since they are being constantly exposed to dangerous machinery, violence and torture. Besides the poor working conditions they are also victims of exploitation and low income. As for proof, there is an unlimited number of films online documenting the atrocity that is going on in the industry. All in all, a vegan diet is not a restrictive diet. As a vegan you have the responsibility to consult with a nutritionist or simply invest time to educate yourself on food, plant-based proteins and other, healthier alternatives to animal products. People find that health problems such as acne, indigestion and fatigue tend to disappear when they make the transition to veganism. It is obviously a hard transition at the beginning. Personally, it took me about 2 years of constant relaps-
es before I became fully vegan. I have learned to accept that everything comes with time and one shouldn’t rush things. If you feel intrigued, try it out for yourself and see how you feel. Don’t blame yourself if you find yourself craving a meat dish, have it and then set your intentions once again and start from zero. Relapses happen and it’s all part of being human. Google provides tons of articles, scientific research on the topic of veganism and vegetarianism (because you can start from that) and YouTube is full of animal activists who provide an extensive amount of information on vegan lifestyle and a lot of motivation to get you started. Happy exploring!
unique opinions 22 FALL 2016
Seeing the world from our defense mechanisms Written by: Michalis Khalil MSc in Clinical Psychology
Every day we live our lives doing our usual stuff, waking up in the morning to go to our jobs, to the university, or simply to get into the grocery store to grab something for tonight’s dinner. Whether or not we engage into a solidary activity or an activity that involves other people, we live our lives based on the defense mechanisms that that we unconsciously (outside of awareness) use to interact with others. Let me offer a more thorough definition of what we actually mean with defense mechanisms. Its origins could be traced in the theory of psychoanalysis, based on the theory of the Viennese physician and the father of psychoanalysis, Sigmund Freud. According to this perspective, there are psychological strategies that are employed by the unconscious mind to distort, manipulate, or deny a certain reality of the person. This is done to guard feelings of anxiety and possible impulses in order to emotionally protect one’s self. It is noteworthy that, even though it was Sigmund Freud who was the initial proposer of these mechanisms, his daughter Anna along with other psychoanalysts continued and enhanced further types of ego defenses (Freud, 1937). These defense mechanisms that we use are not necessarily good or bad. Specifically, according to George Eman Vaillant
(1992), they are classified into four levels: Pathological, Immature, Neurotic, and Mature. These mechanisms can be harmful to their practitioner only in case where their persistent use negatively affects the physical or mental health and individuality of the person. Let us proceed to have a closer look at those mechanisms. On the pathological level there are certain mechanisms that could be said to be functioning in an extreme level, having as a result for one to appear as an unstable and an irrational person. These could, also, be called the “psychotic” defenses. • Splitting. Impulses that are both helpful and hurtful appear to be split off and are projected into someone else. There is no room for doubt and uncertainty since everything in the world is seen as all good or all bad and nothing in between. In other words, everything is black and white, with no grey as an option – not even a shade. • Conversion. The manifestation of intrapsychic conflict into a physical symptom. This could be some kind of paralysis, numbness, cough, etc. The name of this mechanism has, as its root, the term ‘convert’ which essentially means that
unique opinions 23 ISSUE 13
repressed impulses are converted or turned into a physical symptom, mainly neurological in nature. The symptom is easily localized (see Somatization below to check out the difference). • Delusional Projection. This mechanism is regarding persecutory delusions. Specifically, according to psychiatrist and philosopher Karl Jaspers, for a belief to be considered delusional three criteria should be met: certainty, unalterable (not changed even if evidence are presented to the contrary), and impossibility of the delusional content. • Denial. As the name implies, there is a refusal to accept external reality due to its threatening nature. By refusing to acknowledge an unpleasant aspect of external reality has as a result a reduction of anxiety. • Distortion. A major reshaping of the external reality to meet one’s own needs • Extreme Projection. Ignorance of one’s own psychological deficiency, which is perceived as a deficiency to another person. In the second level belong the immature defense mechanisms. They are called immature simply because they are seen as socially undesirable because they are difficult to deal with, are out of touch with reality and lead to affect negatively one’s ability to cope effectively. They are mostly seen in major depression and personality disorders. • Somatization. The transformation of negative feelings towards another individual into negative feelings towards their own self, specifically bodily symptoms. Essentially this is an unconscious rechanneling of bottled-up emotions into somatic symptoms. Many different bodily areas may be identified. • Wishful thinking. One’s decisions could be done based on what is pleasing to imagine rather than what is base of his or her decision on more rational grounds. • Projection. Same as the pathological mechanism but in a less extreme format. • Projective identification. Essentially, one’s feelings that cannot be consciously accessed are projected into the other person in order to evoke the thoughts or feelings that were projected. The feelings projected could be both good and/ or bad qualities and the person identifies his or her self with
those feelings. • Passive aggression. Aggression that is expressed towards others in an indirect way such as procrastinating, being resistant, being uncooperative, or ignoring someone when that person has attempted to initiate a conversation. For example, one could avoid direct or clear communication, evading problems, making excuses, blaming others, playing the victim, with sarcasm, and hiding anger. • Introjection. This happens when a person takes a stimulus in his/her environment and adopts it as his own idea, as a part of his or her own self. For example, a boy could introject the mannerisms of his dad and then replicate those in his interaction with others. • Idealization. The tendency of a person to perceive the other individual as having more idealized qualities than he or she might actually have, and neglecting the negative ones. For example, a person might idealize their recollections from childhood and fail to think about arguments that point to the negative side. • Fantasy. The tendency to use fantasy in order to escape reality. This, often, is employed to explore alternatives to situations under stressful and unfortunate conditions having as a result to create unrealistic expectations and lose touch with reality. • Acting out. Here there is a direct wish or impulse that is expressed without the awareness of the emotion that drives the behavior. The acting is done in antisocial ways and is destructive both to self and others. For example, an individual might choose to be verbally offensive instead of calmly resolving an issue. Being verbally offensive however, will only provoke the other person’s anger and consequent aggressive actions. Self-injury could also be a form of acting out. The third level of defense mechanisms is considered neurotic because they cause long-term problems in people’s relationships and interaction with others. • Displacement. A defense mechanism that shifts aggressive impulses to a more acceptable or less threatening person or target. For example, a person yells at his/her spouse because her boss yelled at him/her. • Dissociation. The separation of a feeling that would come
unique opinions 24 FALL 2016
together with the situation or with the thought. Usually this happens to people who cope with uncomfortable situations by removing themselves from them. Daydreaming, staring into space and letting their mind to wonder off, are some examples of that mechanism.
• Undoing. Trying to undo a threatening thought or action by engaging in contrary behavior. For example, a person may intentionally push someone in a shop but realizing that the person was frail, feel sorry about their behavior and attempt to undo their action by apologizing or offer to help.
• Hypochondriasis. An excessive worry about having a serious illness. For example, one could believe that he/she has a tumor, but after extensive examinations nothing is evident to show that indeed he/she has a tumor.
• Social comparisons. The tendency to compare themselves with another group in order to dissociate themselves from their perceived similarities and feel better about their personal situation.
• Intellectualization. A way to distance one’s self from the emotions that induce anxiety and focusing on the intellectual aspects. This often leads the person to take a cold, neutral viewpoint. One could start justifying that the injustice that happened to his or her family was based on actual reasoning and solid facts. Another example is that one could use a complex terminology to make his point.
• Withdrawal. The removal of ones self from events, stimuli and interactions under the threat of being reminded of the distressing thoughts and feelings.
• Isolation. Separating the ideas and the feelings that possess a threatening content. This mechanism prevents the self from allowing these cognitions to become recurrent and damage one’s self concept. For example describing a murder with graphic details and no emotional response.
The last of Vaillant’s defense mechanism levels is the mature level. These mechanisms help an individual to optimize success in relationships through human interaction. Emotions and thoughts are involved in this helping an individual towards a joyful and more fulfilling life. • Acceptance. One’s agreement of a state or condition in their lives with no attempt to change it or complain against it.
• Rationalization. This is simply making excuses.
• Altruism. Acts of kindness towards another without any expectations of any form of reward.
• Reaction formation. Converting unacceptable impulses into the opposites. For example, a sadist person becomes a doctor saving lives.
• Anticipation. Think in advance of the future discomfort and preparing to act.
• Regression. Retreat of the ego to an earlier stage of development rather than face the impulses in a more adult way. For example, one could whine to communicate a need. • Repression. A process of pushing one’s desires of pleasurable instincts into the unconscious. Memory lapses, lack of awareness of one’s own situation and condition are some examples of it.
The following are pretty self-explanatory • Courage • Forgiveness • Gratitude • Humility, as an intelligent self-respect
unique opinions 25 ISSUE 13
• Humor • Mercy • Patience • Respect • Tolerance • Emotional self-sufficiency. To not depend on the others validation of emotions. • Emotional self-regulation. The condition that one uses his/her emotions in a way that is socially acceptable. • Identification. The unconscious modelling of another person’s personal qualities and psychological characteristics. For example, the boy is trying to be like the father in his way of walking, talking, or reacting in certain situations. • Moderation. The process of reducing the extremes and staying within reasonable limits by having self-restraint. • Mindfulness. A mechanism that encourages a focus of the current moment and is characterized by curiosity, openness and acceptance. • Sublimation. The transformation of unhelpful emotions or instincts into health behaviors. For example a person who is aggressive decides to join a rugby or football club. • Suppression. The decision that is done consciously to delay paying attention to a thought, emotion or need in order to face the current reality. The distressing thoughts are later accessed where the person is better able to deal with them. I have presented a pretty large list of the defenses – although not exhaustive – that we all use either to a lesser or to a bigger extend. Some of these mechanisms could be seen as virtues, others as mechanisms that provide difficul-
ties and dysfunction in a person’s life. An important goal to have in mind is to recognize which of these defense mechanisms we are using and to either do something about it in order to develop the mature ones and to resolve or lessen the intensity of the other levels.
unique opinions 26 FALL 2016
Συναίσθημα αβεβαιότητας Γράφει: Έλενα Αναστασίου Πτυχίο Ψυχολογίας
Τα όσα συμβαίνουν, τα όσα βλέπουμε, τα όσα ακούμε τον τελευταίο καιρό δεν ήταν δυνατό να αφήσουν ούτε εμένα ούτε και πολλούς άλλους ανεπηρέαστους. Ένα συναίσθημα αβεβαιότητας και φόβου για το άγνωστο με διακατέχει. Μέχρι πού μπορεί να φτάσει αυτή η κοινωνία; Ποιο μπορεί να είναι το μέλλον της; Πού θα καταλήξει και πώς θα εξελιχθεί; Πώς θα μεγαλώσουν τα παιδιά των επόμενων γενιών; Αναπάντητα ερωτήματα… Βλέποντας καθημερινά το τι γίνεται στα σχολεία, στην παιδεία, στο «σύστημα», στην κοινωνία, νιώθω τυχερή που ανήκω σε μια οικογένεια που πρωταρχικός της στόχος ήταν η πνευματική καλλιέργεια, οι αξίες και η διάπλαση ενός υγιούς χαρακτήρα. Δυστυχώς άθελα μου μπαίνω στην διαδικασία σύγκρισης της δικής μου γενιάς με τη σημερινή γενιά και τα συμπεράσματα είναι πολύ απογοητευτικά. Μαθητές ασκούν σωματική και λεκτική βία σε συμμαθητές τους ή ακόμη και σε καθηγητές, μαθητές που δεν εκτιμούν ούτε σέβονται τις ευκαιρίες που τους έχει δώσει η ζωή...
ευκαιρίες για απόκτηση γνώσης, εκπαίδευσης, εξέλιξης, την ίδια στιγμή που σε πολλές τριτοκοσμικές χώρες δεν υπάρχουν καν σχολεία, τα παιδιά παλεύουν για το δικαίωμα σε αυτές τις ευκαιρίες. Μαθητές που βρίζουν, που αρνούνται να μπουν στις τάξεις για μάθημα, που φέρονται με ρατσισμό και αποτροπή στη διαφορετικότητα και που ασκούν κάθε είδους ψυχολογικό, λεκτικό ή και σωματικό εκφοβισμό. Αυτή είναι η «παιδεία» μας, αυτή η κοινωνία του 21ου αιώνα. Αγαπητοί γονείς, η καλλιέργεια των παιδιών σας είναι δική σας ευθύνη! Διδάξετε στα παιδιά σας αξίες όπως το σεβασμό, την αξιοπρέπεια, την αποδοχή οποιουδήποτε και οτιδήποτε διαφέρει, μα πάνω από όλα την ανθρωπιά. Βάλτε τα παιδιά σας στον σωστό δρόμο, αφήστε τα να κάνουν λάθη μέχρι να βρουν τα σωστά, όμως πάντα με την καθοδήγηση σας, βάζοντας φραγμούς και όρια. Ένα μικρό παιδί ξεκινά το σχολείο για να εφοδιαστεί με γνώσεις οι οποίες θα το βοηθήσουν να αναπτυχθεί
unique opinions 27 ISSUE 13
ακαδημαϊκά και δυστυχώς όχι πνευματικά. Την παιδεία θα την πάρει από το οικογενειακό του περιβάλλον, από τους γονείς του. Κανένα σχολείο δεν μπορεί να μάθει σε ένα παιδί πώς να διαμορφώσει τον χαρακτήρα του και να είναι σωστός άνθρωπος στη χαώδη κοινωνία όπου ζούμε. Φροντίστε λοιπόν να μεγαλώσετε ανθρώπους με φιλοδοξίες και ιδανικά, έτοιμους να παλέψουν για τα όνειρά τους, να αγαπούν και να σέβονται τη ζωή, τη φύση και το συνάνθρωπό τους, να εκτιμούν και να δίνουν απλόχερα τη βοήθεια τους, να πιστεύουν και να ελπίζουν, γιατί αν δεν τα καταφέρουν αυτά, ό,τι άλλο και να κάνουν στη ζωή τους θα είναι ανούσιο. Πραγματικά επιτυχημένος άνθρωπος είναι αυτός που μπορεί να βάλει τις σκέψεις του σε μια τάξη, που μπορεί να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες,
που προσπαθεί και αγωνίζεται πάντα για το κοινό καλό. Όλα αυτά δεν μπορούν να τα διδαχτούν από το σχολείο παρά μόνο από τους γονείς! Οι συμπεριφορές στις οποίες γινόμαστε μάρτυρες σήμερα και τα όσα γίνονται στα σχολεία είναι απαράδεκτα και πρέπει να σταματήσουν! Η ζωή κυλά τόσο αστραπιαία που πολλές φορές βυθισμένοι μέσα στο άγχος δε δίνετε τη σημασία που χρειάζονται τα παιδιά, χάνεστε και ξεχνάτε ποιος πραγματικά είναι ο σκοπός σας σε αυτή τη ζωή! Κάθε παιδί είναι η παρακαταθήκη που αφήνετε στην κοινωνία, είναι το μέλλον! Κάντε το καλύτερο, είναι δική σας η ευθύνη…
unique opinions 28 FALL 2016
You do have time! Written by: Chef George Kyprianou Culinary Arts Department - Intercollege
The life of a university student doesn’t only consist of studying, exams, seminars, work etc. Students need to have fun, make memories, party and also EAT. Most of university students tend to place food under the “secondary needs” category with the excuse that they “do not have time” and they usually find their selves grabbing something fast and unhealthy or preparing something that is instant. But as Virginia Woolf said and I quote: “One cannot think, love, sleep well if one has not dinned well”. Our bodies without food are like cars without petrol. They will be unable to function correctly. For this reason, the chef George Kyprianou, has shared with us, once again, his amazing recipes for all of you to enjoy. And before you give us the same excuse… YOU DO HAVE TIME! 1 pork belly (1 kg -1 ½)
Roast belly in preheated 190 degree oven for 45 minutes.
Marinade:
Baste with marinade and turn oven to 220 degrees for 10 minutes or until belly are golden brown.
225 gr light soy sauce 110 gr Hoi sin sauce 110 gr white vinegar
Remove from oven. Brush belly with plum sauce before serving.
1 tbsp Chinese rice wine 110 gr honey 25 fresh garlic, minced 1 tbsp red pepper flakes 225 gr pineapple juice 55 gr peanut oil 140 gr sugar 125 gr plum sauce, warmed Method: Mix all marinade ingredients in large container. Dip belly in marinade.
Χοιρινό μπέικον στο φούρνο 1 χοιρινό μπέικον (κοιλιά) (1 kg -1 ½) Μαρινάδα: 225 γραμμάρια ξανθιά soy sauce 110 γραμμάρια Hoi sin sauce 110 γραμμάρια λευκό ξύδι 1 κουταλιά Κινέζικο κρασί ρυζιού 110 γραμμάρια μέλι 25 γραμμάρια σκόρδο ψιλοκομμένο 1 κουταλιά αποξηραμένο κόκκινο πιπέρι
225 γραμμάρια χυμό ανανά Place belly in deep container, pour marinade and marinate overnight. 55 γραμμάρια φυστικέλαιο
unique opinions 29 ISSUE 13
140 γρ ζάχαρη
βαθμούς για 45 λεπτά.
125 γραμμάρια σάλτσα δαμάσκηνου
Ραντίζετε το κρέας με τη μαρινάδα, το γυρνάτε από την άλλη πλευρά και ανεβάζετε το φούρνο στους 220 βαθμούς για άλλα 10 λεπτά μέχρι να πάρει χρυσαφή χρώμα.
Μέθοδος: Αναμειγνύετε όλα τα υλικά για τη μαρινάδα. Βυθίζετε το χοιρινό μέσα και το διατηρείτε για ένα βράδυ στο ψυγείο. Ψήνετε το χοιρινό σε προθερμασμένο φούρνο στους 190
Αφαιρείτε από το φούρνο, δαμάσκηνου και σερβίρετε.
αλείφετε
με
σάλτσα