Vanwege Covid was het lastig, maar afgelopen maand was er weer ruimte voor het houden van een personeelsfeest. Bij Sturris Laren stond dit ook in het teken van het huldigen van twee jubilarissen. Carlo Oude Nijeweme was twaalfenhalf jaar in dienst en Dick Klein Nagelvoort inmiddels al 26 jaar. Dick zou vorig jaar al worden gehuldigd, maar dat werd vanwege Covid doorgeschoven. Hij mocht alsnog met trots de zilveren Cumela-speld in ontvangst nemen. Sturris hoopt nog lang plezier van deze twee mannen te hebben.
PASSENDE PENSIONERING HARRY SMITS
“Onze gedreven en goedlachse uitvoerder Harry Smits gaat met pensioen”, meldde Loon- & Aannemersbedrijf De Samenwerking in Elsloo. Het bedrijf verraste Harry gepast op zijn project Kik Feanwalden. Harry bracht daar zijn laatste werkdag door, gekleed in een echte lederhose en met Tiroler muziek. ‘s Avonds werd hij door een stoet van machines en medewerkers opgehaald voor een ereronde door Elsloo. Aansluitend werd er in de werkplaats stilgestaan bij het vertrek van Harry. Ook werd hij voorzien van blijvende herinneringen aan zijn trouwe dienstverband als zeer kundige en gedreven uitvoerder en vooral mensenmens. De laatste verrassing is deze vermelding in Grondig van de laatste rit in passende outfit. De Samenwerking BV wenst hem nog heel veel gezondheid toe en hoopt vooral dat hij zal genieten van de ‘vrije’ tijd.
GRAS IS OORLOG
Nog nooit eerder was de start van de grasoogst door kou en veel regen zo laat in het seizoen. Zo gingen we vanuit de lage gearing gelijk door naar de hoogste versnelling. We waren nog volop bezig met het bemesten, klaarmaken en inzaaien van maïsland toen de boeren massaal begonnen te bellen voor het inkuilen, hakselen en persen van hun eerste snede gras. Als een strateeg bestierde Peter de planning, want tijdens zo’n enorme drukte is er een hoop creativiteit en flexibiliteit voor nodig om alle poppetjes en machines op het juiste moment op de juiste plaats te krijgen. Honderden telefoontjes werden er met en door Peter gepleegd. Met de boeren werden goede afspraken gemaakt om het gras over meerdere momenten te verdelen.
Een blik aan oproepkrachten werd opengetrokken en er werden tijdelijk machines bij gehuurd. Alles wat voorhanden was, werd ingezet voor de oogst. Vanwege het late tijdstip was het allemaal gras. De eerste en de tweede grassnede liepen als het ware door elkaar heen. Er was geen doorkomen aan. Het was gras voor, gras na. De kuilhopen raakten hierdoor snel vol en er lag een salvo aan balen in het land. Gedurende enkele weken achter elkaar maakten onze mannen en dame zeer lange dagen en tijdens de korte nachten droomden ze nog van gras. Vele liters gasolie werden er verstookt, zakken vol maïs en kunstmest en potten vol inkuilverbeteraar gingen erdoor. Ook de gehele voorraad aan folie werd erdoor gejast. Wat een slagveld was het in de loodsen: zakken, dozen, plastic en papierrollen. Zo gaat dat in het heetst van de strijd. Tijd voor opruimen is er dan niet, alles blijft liggen. Het is tot oorlogsgebied verklaard! Voordat de eerste grote buien zich weer aandienden, was nagenoeg alle gras echter naar tevredenheid geoogst. Wat een voldaan gevoel, want wij weten hoe belangrijk de ruwvoerwinning is voor onze boeren. Maar soms is gras oorlog!
‘WAT EEN SLAGVELD WAS HET IN DE LOODSEN: ZAKKEN, DOZEN, PLASTIC EN PAPIERROLLEN’
