bij stempelpost Franeker

FRANEKER - Op maandag 29 mei rijdt een bonte stoet fietsers, ongeveer 15.000, zoals ieder jaar door Franeker om het 3e stempel op de startkaart te bemachtigen.

In totaal zijn er 15 stempels nodig om het felbegeerde Elfsteden-kruisje te bemachtigen. 230 kilometer langs de 11 steden van Friesland. Dit is al een hele klus als het weer je niet in de steek laat, net als afgelopen jaar.

Toen was er veel regen en wind, wat tot veel uitvallers leidde. Ondanks dit slechte weer waren er, zoals elk jaar, weer veel mensen langs de weg en bij de stempelpost op het Raadhuisplein. Hier kun je de meest vreemde uitdossingen rustig aanschouwen, omdat men toch even van de fiets moet voor het stempel. De fietsers worden bij de als professoren verklede stempelaars ontvangen met een mooi stuk muziek en van het nodige commentaar voorzien door DJ Quickfinger/ Joop Dijkstra. Iets verderop, op het Kleijenburgplein, zijn de sanitaire voorzieningen gesitueerd.

Daar blijven veel deelnemers even staan voor het gebruik van een toilet en/of een hapje eten. Ook hier zijn diverse uitdossingen te zien. De meer dan 20 vrijwilligers proberen de grote groep fietsers veilig door de stad Franeker te begeleiden op weg naar Dokkum.

Franeker mogelijk onderdeel wereldwijde kledingruil

FRANEKER - Ketting Kledingruil is een initiatief waarmee mensen gemakkelijk kleding kunnen ruilen met buurtgenoten. Het is leuk, gratis en duurzaam en is niet meer weg te denken uit Nederland. Mensen in Franeker kunnen hier sinds mei ook aan deelnemen, een lokale ruil ketting.

Het idee is simpel: Kettingen worden opgezet door lokale vrijwilligers. Er wordt een route gemaakt en grote, met kleding gevulde tassen worden door de deelnemers aan elkaar doorgegeven.

Mensen kunnen zich aanmelden via www.clothingloop.org. Zodra de tas door de persoon voor je bij je thuis is afgeleverd, is het tijd om te shoppen! Hou wat je leuk vindt, en stop iets terug dat nog in goede staat is en klaar voor een nieuwe eigenaar. Deel desgewenst een foto met je laatste vondst, zodat iedereen mee kan kijken waar de spullen terechtkomen. Vervolgens breng je de tas naar de volgende persoon op de lijst. Het draagt enorm bij aan het saamhorigheidsgevoel in de buurt.

Het idee ontstond in Amsterdam tijdens de eerste Covid-19 lockdown. En het werkte zo goed, al snel volgden andere steden en sindsdien heeft het zich als een olievlek verspreid. Doordat alle Kettingen op één website werden bijgehouden, zijn deze reizende kledingtas gemeenschappen een beweging geworden. De aanmeldingen blijven binnenstromen.

Oprichter is Nichon Glerum (37): ,,Behalve dat je een goede reden hebt om je kast op te ruimen en anderen te verrassen met items die je niet meer draagt, is het fijn dat je makkelijk dingen kunt proberen buiten je comfort zone. Als het toch niet goed voelt, voeg je het gewoon weer toe aan de volgende tas! Op deze manier kan je risicovrij experimenteren met verschillende stijlen en ontdekken wat bij je past buiten trends en sale. En als bonus: de buren leren kennen.”

Inmiddels zijn er meer dan 440 Kettingen in Nederland, met in totaal ruim 16.000 deelnemers.

Gouden Grutto

TSJERKWERT - Bote en Astrid de Boer winnen de Gouden Grutto!

Van Vogelbescherming Nederland. Deze prijs wordt jaarlijks uitgereikt. Naast de wisselbeker krijgt familie De Boer ook 5000 euro om de biodiversiteit op het bedrijf verder te ontwikkelen.

Passend wonen in de woonwijk

Twee jonge dames komen de oprit op. Een stelletje denk ik, ze passen best goed bij elkaar, denk ik verder.

We kletsen wat om kennis te maken en al gauw krijg ik de vraag of het dorp waar we ons bevinden een beetje ruimdenkend is. Want, zegt zij, het dorp waar ze nu huren daar lopen ze liever niet hand in hand. In al mijn naïviteit vraag ik of ze dat serieus meent, maar ik lees het antwoord aan hun beide gezichten af.

Krijg het er even benauwd van; nooit gedacht dat zoiets bij ‘ons’ nog voor zou komen. Achteraf realiseer ik me dat ik daar als makelaar nog steeds te weinig bij stil sta; passen de mensen wel in deze wijk of in dit dorp, gezien hun uiterlijk, uitstraling of geaardheid? De week erop krijg ik van een kijker de vraag of er meer donkere mensen in de buurt wonen. Want, zo zegt zij, “ik wil liever niet dat hij weer de enige getinte man in de straat is”

En ze voegt eraan toe dat ze zelfs regelmatig uit moet leggen dat hij toch echt een goed lopend bedrijf heeft en de mooie auto gewoon zelf heeft gekocht èn betaald. Terug op kantoor deel ik het verhaal met mijn collega’s en we nemen unaniem een besluit.

We gaan nog beter ons best doen om een fijn thuis voor onze klanten te vinden, ongeacht wie ze zijn en wat ze zijn. Voor hun, voor ons allemaal.