
4 minute read
KOOPZONDAG
25 Juni 2023
van 13-17 uur
Advertisement
Met LIVE muziek in de binnenstad.
Marius de Boer, bekend als frontman van de band Reboelje, en later bekend als songwriter en zanger Mariusz is op 28 mei na een kort ziekbed overleden. Dat bericht kwam hard binnen bij Friese cultuur- en muziekwereld en de fans van zijn genre.

Marius de Boer was nog volop bezig met het maken van liedjes. Hij schreef in een nieuwsbrief: ‘Ik hoop dat ik met mijn liedjes jullie hoop, troost, moed of in ieder geval nog veel luisterplezier kan bieden.’ Het ging om de cd ‘Langstme nei Letter’, die rond deze tijd zou uitkomen. Met Nico Outhuijse had de 62-jarige Marius de Boer al een stuk of wat opgenomen, waaronder It lot fan God en Myn Gelok.
Mijn eerste ontmoeting met Marius was in Workum, waar ik als cultuurredacteur aanwezig was om de toen nog jonge band Reboelje met het vaak wat dromerige Enya-achtige Friestalige te ontmoeten. De band had een optreden op De Markt. Marius de Boer was een rasechte performer, werd meteen duidelijk en hij had een muzikale en enthousiaste vriendengroep, die mooie muziek maakte. Ik leerde hem later ook kennen bij een muziekproductie via zijn label Marista.
In beide gevallen viel de no nonsens-opvatting van Marius de Boer op. Hij hield van authenticiteit, en wilde niet persé creëren om op grote schaal een bekende beroemd te worden. Marius de Boer had samen met Reboelje een eigen sound gecreëerd, die zich niet in een hokje liet plaatsen. Een goed voorbeeld is De Fûgel yn dy. In 1998 stond dit nummer op de tweede plek in de Friese top 100, achter In Nije Dei van De Kast. De bekendste nummer 1 van Reboelje is Maria Marije (geschreven door Tsjerk Bootsma). Jarenlang de nummer één.
De eigenzinnigheid en creativiteit van de band met Rommert Reitsma, Durk Hogendorp, Tiede Lanting, Marius de Boer en Tsjerk Bootsma was duidelijk. Marius de Boer werd gezien als het creatieve brein achter Reboelje, maar hij deelde die eer liever. Voor hem was het een gezamenlijke zoektocht naar de mogelijkheden van het genre, waarmee Reboelje furore maakte. Hij in de rol van frontman-zanger naast de Tsjerk Bootsma. Op de een of andere manier ontstond er een band
Familieberichten
Van Wad tot Stad plaatst uw familieberichten met zorg
Geef uw familieberichten of jubilea door via info@vanwadtotstad.nl of bel 0517-343035
(Van maandag t/m vrijdag van 08 30 tot 17 00 uur) die qua aanpak en optredens haar gelijke niet kende. Hotel Reboelje volgde.
Wat mij het meest bij zal blijven is vooral de muziektheatervoorstelling De Brulloft, waarin Reboelje zich onderscheidde. Daar kwam de grote diversiteit van Marius de Boer met zijn band naar voren. Blau Paradys (samen met Three-ality) leverde de band later de Bernlefprijs voor de beste Friese cultuurprestatie op. De rockopera Gysbert volgde over de Friese dichter Gysbert Japicx deed Marius de Boer twijfelen. Wilde hij nog verder? Zo passend bij de persoon, die vooral zichzelf wilde blijven.
Hij begon daarna als Mariusz een solocarrière, weer wars van enige zucht naar roem. Zo eigenzinnig de muziek soms leek, zo toegankelijk was de persoon Marius de Boer. Vriendelijk, ideerijk zette hij zich graag in bij cd-producties van een ander. Nadat ik op zijn woon- en werkplek in Dronryp met het voorstel kwam om met de gelegenheidsband de eerste Friestalige rockversie Asto myn leafde fielst van Adele’s hit If you feel my love wilde produceren, zorgde hij in die voor mij onbekende wereld, onder het label Marista dat het allemaal voor elkaar kwam. Die vriendelijkheid en inzet voor een ander was kenmerkend. Hij was, zo benadrukte ook zijn gezin, bovenal een familieman. ‘
Durk Hogendorp, oud-muzikant van Reboelje maakte op Facebook een persoonlijk ‘in memoriam’: ‘It is net te fetsjen datst do hjir net mear bist. Foar Stien en de bern en alle neisten in grut ferlies. Mar Marius wat bin ik bliid dat ik dy kennen haw. Muzykfreon en maat, wat ha we in protte wille hân. Mei dy as frontman en arsjitekt fan Reboelje koene wy de hiele wrâld oan. Do wiest net benaud en ik gie mei yn dyn flow. Sûnder dy wie it oars. Tank datsto ús meinommen hast yn dyn en ús muzikale reis. Mar wat my fan de Reboelje-tiid noch it meast by bliuwe sil is dochs de freonskip. We hawwe 17 jier alles mei elkoar dield. Ik bewûndere dyn gedrevenheid en kreätiviteit, mar bliuwst foar my boppe-al by as in beskieden, leaf minske mei gefoel foar humor en oprjochte belangstelling foar in oar. Stientje, Jelle en Marije ik winskje jimme in hiele soad sterkte ta!’
Sybe Joostema – Durk Hogendorp
Berekening prijs familieberichten: Hoogte in mm x aantal kolommen x € 0,99 = ?

Uiterste aanlevertijd familieberichten: iedere maandag tot 15.00 uur
Van Wad tot Stad verschijnt iedere dinsdag
*Prijzen zijn inclusief BTW
COLUMN ATE DE JONG Hoesadatsa Mensen de weg wijzen, mooi werk
Als mensen met een plattegrond wat verdwaald door Leeuwarden lopen wijs ik hun graag de weg. Ik zou er mijn werk wel van willen maken. Een pak in Cambuurkleuren en dan toeristen wegwijs maken en ook nog twee Friese woorden leren. Vinden ze leuk. Dan zeggen ze dat wij zo’n leuk taaltje hebben.
Maar ik ben er niet geschikt voor, ik zou ze allemaal naar de Blokhuispoort sturen en vertellen over de Overval, de mooiste Friese actie voor de mensenrechten ooit. Of op de trein naar Franeker, naar het Planetarium. Ongeschikt voor gids dus. Ander idee. Ik ga op een bankje zitten bij het ziekenhuis. Mensen komen daar vaak met van die ernstige gezichten naar buiten. En dan zeg ik wat leuks. ‘Wat heb je mooie schoenen.’ – ‘Nimme jo jo frou wer mei nei hûs? Fijne dei!’ – ‘Ja, nu eerst maar even een shagje.’ ‘Zou dat een goed idee zijn?’, vraag ik bij de balie. Ze denken van wel: ‘En je hoeft niet eens wat te zeggen. Enkel een vriendelijke blik en een knikje. Dan voelen mensen zich gezien. Dat is genoeg.’
Ate de Jong uit Mantgum schrijft wekelijkse columns voor Van Wad tot Stad, hij belicht en beschouwt.