1 minute read
Poemo de Caterina Parca
Poemo de Caterina Parca
Advertisement
La blua koro
Come faccio a raccontare quanto mi manchi.
Quante volte mi sorprendo, o stupida, a escogitare trucchi, per poterti rincontrare.
E ti cerco tra la gente, poi ti caccio dalla mente.
Quante volte ho immaginato di poterti riabbracciare. Quanto ho pregato, e quanto ho pregato, e quanto ho pianto.
Quante domande avrei voluto farti, quante se ne sono affollate nella mia mente, quanti rimpianti. Quanto tempo perso.
Non siamo capaci di credere che l’amore possa finire. Non siamo capaci di credere che ogni cosa possa sparire.
Come posso sperarci ancora? Il mio cuore ti continua a cercare. Lui, che s’è fatto blu quel giorno, massacrato. Eppure glielo dico: “Non c’è più nulla da fare!”
Kiel mi povas rakonti kiom mi sentas vian mankon.
Kiom da fojoj mi surprizas min mem, stultulinon, elpensantan artifikojn, por denove povi vin renkonti.
Kaj mi serĉas vin inter la homoj, kaj poste forigas vin el mia menso.
Kiom da fojoj mi imagis povi denove vin brakumi. Kiom mi preĝis, kaj kiom mi preĝis, kaj kiom mi ploris.
Kiom da demandoj mi volis fari al vi, kiom amasiĝis en mian menson, kiom da bedaŭroj. Kiom da perdita tempo.
Ni ne kapablas kredi, ke amo povas ĉesi. Ni ne kapablas kredi, ke ĉio povas malaperi.
Kiel mi povas ankoraŭ esperi? Mia koro daŭre serĉadas vin. Ĝi, kiu iĝis blua tiun tagon, batbuĉita. Kaj tamen al ĝi mi diras: “Ne plu eblas ion fari!”
poemo de Caterina Parca (Giorgia Albertelli) el Italio tradukis kaj sendis Alesandra Madella el Italio
la lumaperon, kiun ĝi ávidis.
************************* Lastaj versoj: Do gvidu min, ho Ĉiellumo, por ke mi ne refalu en fieron vanan. Bridu en mi la ‘Mion’ , malamikon de l’Vero! Estu mia kunvivanto. Sufiĉe maŝis mi en la mallumo ĉiam frapante per la pensbastono laŭ malebna voj’ , ĉe kies rando abrupta l’Morto kontraŭ mi rikanas; sufiĉe ploris mi sen pacon trovi, dum mia senflugila preĝo senespere ĉekore eĥresonis. Do min gvidu, ĉar nur en Vi mi trovis la klarigon de l’trompe malnobliga ‘Mio’ , kaj de ‘Ĝia Pretero’ bele grandioza.
de Carmel Mallia el Malto
