Man o man_Man o man 21-03-14 16:08 Pagina 3
Marcha de Groof
MAN O MAN
Uitgeverij Zomer & Keuning
Man o man_Man o man 21-03-14 16:08 Pagina 4
ISBN 978 94 0190 206 9 ISBN e-book 978 94 0190 207 6 ISBN Grote Letter 978 94 0190 208 3 NUR 340 Š 2014 Uitgeverij Zomer & Keuning, Utrecht Omslagontwerp: Villa Grafica www.marchadegroof.nl www.nederlandsechicklit.nl Alle rechten voorbehouden
Man o man_Man o man 21-03-14 16:08 Pagina 5
HOOFDSTUK 1
Lea maakt een pirouette voor mijn neus en kijkt me aan met een grijns van oor tot oor. ‘Hoe vind je me?’ Ik probeer haar te bekijken met een bewonderende blik en hoop dat mijn slappe glimlach mijn schok overstemt. Ik knik geforceerd goedkeurend, maar eerlijk gezegd weet ik niet goed wat ik van haar vind. Toen ze binnenkwam, wist ik niet wat ik zag. Zelfs Bomber, die niet snel meer schrikt van Lea’s verschijning, is achter de kast gekropen – met verbazingwekkende snelheid voor een kater van zijn postuur, mag ik wel zeggen. ‘Heel… bijzonder.’ Ze omhelst me uitbundig. De extreem zoete geur die me tegemoetkomt zorgt ervoor dat ik bijna moet hoesten. ‘Ja hè? Een koopje bij de kringloop, ik vond het echt bijzonder, net wat je zegt!’ Ze straalt wel, dat moet ik toegeven. Ze heeft een groene offshoulderjurk aan met een lichtroze flamingo aan de linkerkant van haar taille. De flamingo heeft glimmende poten en dito snavel. Hoe ze het presteert weet ik niet, maar opvallend genoeg heeft Lea alleen maar ‘dierlijke’ kleren en accessoires; in vrijwel elke outfit verschijnt wel een of ander exotisch beest. Vanuit haar oren lacht een paar papegaaienoorbellen me toe. Onder de groene jurk draagt ze een grijze legging, en haar voeten zijn gehuld in creaties die nog het meest weghebben van een 5
Man o man_Man o man 21-03-14 16:08 Pagina 6
paar waterschoenen met sleehakken. Lea’s kreten van verrukking zijn niet van de lucht. ‘Vind je het ook niet heerlijk om je weer eens op te tutten voor een avondje uit?’ Ze kijkt me nieuwsgierig aan en ik besef dat dit bij haar tactiek hoort om me vanaf nu elk weekend mee te slepen naar een of andere zweterige disco. ‘O, jawel,’ zeg ik luchtig. Al is van optutten niet echt sprake. Ik heb me met pijn en moeite in een zwart jurkje met een grote, ronde hals weten te worstelen. Daaronder draag ik hakken die ik nog heb van mijn vooroorlogse schoolgala. De jurk is al zo oud dat ik me niet meer kan herinneren wanneer ik hem gekocht heb. Mijn okselvet kan ik alleen verbergen als ik mijn armen strak tegen mijn lijf druk, maar deze jurk is de enige die door kon gaan voor een avondje uit. Lea ratelt ondertussen maar door. ‘Jij ziet er ook echt bééldig uit! Ik heb je al lang niet meer zo gezien,’ zegt ze en ze maakt een handgebaar dat mijn gehele outfit bestrijkt, alsof ze een reeks prijzen laat zien aan de deelnemers van de bingo. Haar royaal opgemaakte ogen glimmen van plezier. ‘Ik heb er zo’n zin in!’ ‘Ik ook,’ zeg ik terwijl ik aan mijn jurk trek. Het wordt een beetje adem inhouden vanavond, maar ik vrees dat er weinig anders opzit. ‘Zullen we?’ vraagt ze met een uitgestoken arm. Ik kijk naar de groene verschijning voor me en knik. Maar als ik de voordeur achter me sluit en mijn voortuin uit loop, raak ik nog niet echt in feeststemming. Ik ben al maanden, voor mijn gevoel al jaren niet meer uit geweest. Op aandringen van Lea en van mijn buurvrouw Tilly ben ik toch overstag gegaan. Tilly vond dat er aan ‘twee weken stinken in de joggingbroek van een pissebed’ maar eens een einde moest komen. ‘Ik hoop dat de bus snel komt,’ zegt Lea, waarmee ze me uit mijn gedachten haalt. Ik strijk door mijn haren en dwing mezelf om hem uit mijn hoofd te zetten, iets wat de afgelopen weken niet echt mogelijk is gebleken. Ik loop op mijn tenen over de kinderkopjes in de hoop dat ik mijn nek niet breek, terwijl ik met twee vingers 6
Man o man_Man o man 21-03-14 16:08 Pagina 7
onder mijn oksel de rits van mijn jurk op zijn plek probeer te houden. We komen aan bij de bushalte waar we volgens Lea lijn 1 moeten nemen naar de nieuwe club. Ik woon midden in het centrum, maar Lea wilde per se naar de pas geopende tent aan de rand van de stad. We zouden het kunnen lopen, maar dan zou ik vast om de twee meter blijven haken. Na vijftig meter zouden de hakken onder mijn gedateerde pumps veranderd zijn in stompjes. ‘Verheug je je een beetje?’ ‘Enorm,’ lieg ik. Ik kan het niet helpen dat ik het liefst weer in mijn bank zou zakken met de koekjestrommel binnen handbereik. Maar Lea is overtuigd van het plezier dat ik deze avond zal hebben. ‘Je gaat het vast geweldig vinden.’ Ik laat me zuchtend vallen op een koud bankje van onverwoestbaar staal en kijk naar de reclameposter achter het glas. ‘Ik ben al zo lang nergens meer geweest.’ ‘Nou en? Je gaat strálen. De mannen zullen op je af stormen als vliegen op stroop in dat jurkje van je.’ ‘Stralen, Lea? Zie je me al staan? Er knippert nog net geen bordje “depressief” boven mijn hoofd,’ zeg ik verbitterd terwijl ik met mijn hand boven mijn hoofd een imitatie doe van knipperende neonverlichting. Lea schenkt me een glimlach, de papegaai aan haar oorlel lacht mee. ‘Stel je niet aan, het is dé manier om uit je dip te komen.’ Haar rijkelijk aangebrachte oogschaduw schittert in het avondlicht. ‘Sta maar op trouwens, want daar komt de bus.’ Het is tien voor elf als we een plaatsje zoeken aan de bar van Taste. Op de dansvloer beweegt een mensenmassa en ook aan de bar zijn veel plekken bezet. Ik moet wennen aan de flikkerende lichten en de harde muziek en kijk een beetje ongemakkelijk rond. Om me heen zie ik knappe jonge vrouwen in korte jurkjes en strakke topjes. Verliefde stelletjes staan in donkere hoekjes en de wat oudere mannen hangen aan de bar. Al turend over de dansvloer nip7
Man o man_Man o man 21-03-14 16:08 Pagina 8
pen ze van hun whisky. Ik zie sommige mensen naar ons kijken en hier en daar vang ik een spottende of geïrriteerde blik, wat ik ze moeilijk kwalijk kan nemen. We zijn één grote grap, constateer ik in één oogopslag. Lea ziet eruit als een uithangbord van een dierentuin en ik als een wanhopig dikkerdje dat zich in een te kleine jurk heeft gepropt, op schoenen die al jaren uit de mode zijn. Lea lijkt nergens mee te zitten en kijkt opgetogen rond. Ze lacht goedhartig naar alles en iedereen in een straal van zo’n twintig meter om haar heen. We lopen naar de bar, waar jongens met lange haren en zwarte shirts cocktails shaken. Lea probeert een plekje vooraan te bemachtigen om onze eerste alcoholische versnapering te bestellen. Naast me staat een jonge meid te grabbelen in haar minuscule tasje, op zoek naar geld om een veel te duur mixdrankje te betalen. Bij nader inzien is het een sluwe tactiek om de jongen naast haar de gelegenheid te geven dat drankje voor haar te kopen, wat hij ook doet, en daarvoor wordt hij beloond met een vette knipoog en een vluchtige streling in de buurt van zijn dijbeen. Het groene sfeerlicht rondom de bar zorgt voor een moderne, spannende sfeer en geeft iets intiems. Ik wiebel ongeoefend op mijn hakken om de juiste houding te vinden waarmee ik dit nog minstens twee uur volhoud. ‘Wat wil je drinken?’ schreeuwt Lea naar me, in een poging boven de muziek uit te komen. Haar flamingo flikkert in de discolampen. Ze staat een beetje uit de maat met haar knieën mee te knikken op de muziek en lacht me toe. Als ik haar enthousiasme zie, bestel ik toch maar een wijntje. ‘Alsjeblieft.’ Lea overhandigt me een witte wijn en tikt met haar glas tegen het mijne. ‘Op een superavond.’ Terwijl ze haar glas ophoudt lacht ze naar een man aan de bar, die zich vrijwel direct omdraait en een gesprek aanknoopt met zijn buurman. Het lijkt haar niet te deren: meteen vervolgt ze haar onderzoek naar het mannelijk schoon waar we duidelijk niet mee omringd zijn. Ze 8
Man o man_Man o man 21-03-14 16:08 Pagina 9
neemt grote slokken uit haar glas, alsof ze het zo snel mogelijk leeg wil hebben. ‘Zullen we dansen?’ ‘Dansen?’ herhaal ik. Ik heb al jaren niet meer gedanst. Alleen met Loek, op de bruiloft van zijn broer Stefan. Zwierig had ik me gevoeld, licht van alle wijn en van zijn stevige armen om me heen. De gedachte aan Loek geeft me een naar gevoel, maar veel tijd om daarbij stil te staan krijg ik niet. Ik voel een greep om mijn pols die niet van plan is om me los te laten voor ik toegeef. Lea trekt me de dansvloer op en voor ik het weet sta ik op een vloer van lichtgevende blokken die bij elke beat van kleur veranderen. Ze schudt haar heupen en zwaait met haar hoofd, wat ervoor zorgt dat haar haren alle kanten op zwaaien en haar jurk enkele stukken been ontbloot. De flamingo schittert in de verschillende kleuren die de lampen verspreiden. Nadat ik haar even bekeken heb en als een plank op de vloer heb gestaan, drink ik ook maar met een grote slok mijn wijn bijna op en zet mijn glas weg. Ik moet er toch iets van maken. Ik ben vierentwintig, geen vierenzeventig. Ik trek mijn te kleine jurk voor de zoveelste keer recht en dan zet ik mijn lijf in beweging. In het begin gaat het wat stroef; het lijkt alsof mijn romp en ledematen niet weten hoe ze moeten samenwerken. Maar na het derde wijntje en kijkend naar Lea krijg ik meer moed en word ik wat losser. Ik geniet van de muziek en kan zelfs niet ontkennen dat ik er plezier in heb. Mijn lichaam beweegt op de bassen, mijn heupen wiegen en mijn armen volgen. Ik sluit mijn ogen en laat de geluiden op me inwerken. Het ritme lijkt mijn voeten toe te spreken: ze weten precies wat ze moeten doen. Voor mijn gevoel zweef ik over de dansvloer. Als ik mijn ogen opendoe, zie ik Lea met halfopen mond naar me kijken. ‘Wat is er?’ vraag ik, terwijl ik mijn bezwete hoofd afveeg met de rug van mijn hand. ‘Ik heb nooit geweten dat jij professioneel discodanseres was.’ 9
Man o man_Man o man 21-03-14 16:08 Pagina 10
‘Ach, doe niet zo mal. Ik doe maar wat.’ ‘Nou, de mannen hebben je in elk geval ontdekt.’ Ik kijk rond. Dansende mensen, en langs de kant staan inderdaad wat mannen naar het vrouwelijk aanbod op de vloer te kijken. Een wel erg kalend type lacht zijn tanden bloot. ‘De bejaarden, bedoel je.’ Lea knikt naar de bar. ‘Dan heb je hem nog niet gezien.’ Ik volg haar blik en mijn ogen blijven rusten op de man die ze waarschijnlijk bedoelt. Inderdaad een mooie man, die een paar meter verderop nonchalant tegen de bar leunt. Hij heeft een modern grijs shirt aan op een donkere jeans en over zijn gezicht schijnen afwisselend groene en blauwe lichten. Zijn haar schat ik donkerblond en het zit in een kort, speels model. Als onze blikken elkaar kruisen, lacht hij naar me. Lea tettert in mijn oor: ‘Hij is leu-heuk!’ Snel kijk ik weg en doe alsof ik hem niet gezien heb. Ik voel me niet geroepen om de eerste avond in eeuwen dat ik uit ben te gaan flirten. ‘Zullen we ergens anders gaan staan?’ ‘Waarom? Hij lacht naar je, ga ervoor!’ Lea danst verder terwijl ze me toeschreeuwt. ‘Nou, dat zie ik nog niet echt zitten…’ probeer ik glimlachend tot haar door te dringen. En met succes, want Lea begint zich te verontschuldigen. Ik wuif haar excuses weg en in plaats van het hele verhaal rondom Loek weer op te rakelen, dans ik om haar heen. Speels geef ik haar een bump met mijn heup, wat voor Lea blijkbaar aanleiding is om haar curieuze Lambada-achtige bewegingen aan me te showen. Ze cirkelt als een tol over de vloer en heeft haar ogen gericht op een man met een rode blouse een stukje verderop, die wel erg grote danspassen maakt. Hij heeft haar ook op zijn radar en lacht een vreemde, scheve lach naar haar, terwijl zijn benen bijna in de knoop raken doordat hij op het rapgedeelte van een R&B-plaat een paar opmerkelijke moves laat zien die het beste te omschrijven zijn als slidings van een spastische voetballer. Omdat het zweet me langzaam uitbreekt in deze meute warme 10
Man o man_Man o man 21-03-14 16:08 Pagina 11
lijven, zie ik daarin een kans om even te ontsnappen aan de drukte. ‘Ik ga naar het toilet en wat drinken halen. Wil je ook wat?’ ‘Nee, ga maar, ik blijf nog even dansen,’ antwoordt Lea met een knipoog. Ze draait zich sensueel naar haar nieuwe prooi toe. ‘Ik ben hier als je me zoekt!’ Op het toilet kom ik even op adem. De wijntjes eisen hun tol en ik snap niet meteen hoe de kraan werkt. Na twee minuten kom ik er pas achter dat ik gewoon mijn handen eronder moet houden. Een blik in de spiegel laat een bleek geworden gezicht zien, maar mijn wangen zijn knalrood van de hitte. Mijn mascara is niet zo waterproof als hij belooft, want er plakken kleine zwarte puntjes boven mijn wimpers. Ik probeer mijn haar wat te fatsoeneren, dat in kleine streepjes over mijn vochtige voorhoofd plakt en slap langs mijn gezicht hangt, maar het haalt weinig uit. Al met al heeft deze broeierige tent ervoor gezorgd dat ik eruitzie alsof ik zojuist een stormbaan getrotseerd heb. Als ik van het toilet kom, tuur ik de zaal in. Met samengeknepen ogen speur ik naar Lea. Mijn blik blijft hangen op een plek in het midden van de vloer, waar ik haar zie dansen met de inmiddels verhitte man in de rode blouse. Terwijl ik even tegen een pilaar leun om mijn voeten enkele seconden te ontzien, bekijk ik het tweetal. Ik vraag me af wie van de twee het minste ritmegevoel heeft. Lea’s waterschoenen blinken tussen alle dansende benen door. Een aparte mix van ‘Like a virgin’ van Madonna knalt door de speakers, en in het discolicht zie ik dat Lea’s danspartner lichtelijk met consumptie zingt als hij ‘Touched for the very first time’ meeblèrt als een bronstig edelhert. Het lijkt erop dat Lea in haar element is. Mijn keel begint echter te lijken op een woestijn, dus ik sleep mezelf naar de bar waar een frisse, jonge barman met een cocktailshaker in zijn hand me zwoel aankijkt als hij een ijsblokje bij de kraag in zijn shirt doet en dit nog net zichtbaar over zijn borstkas naar beneden laat glijden. 11
Man o man_Man o man 21-03-14 16:08 Pagina 12
Daarna lacht hij zelfingenomen zijn stralend witte tanden bloot en knipoogt overdreven naar een meisje dat zichzelf wulps over de bar heeft gedrapeerd. Nadat ik een glas water heb besteld plof ik op een barkruk en krijg nogmaals de bevestiging dat dit niet mijn place to be is, als ik getuige ben van een striptease van een jong blond ding een paar meter verderop. Ik probeer het mezelf comfortabel te maken op deze hoge, smalle barkruk, wat nogal lastig gaat aangezien ik eigenlijk maar met één bil op de zitting pas. Nu ik zit, voel ik mijn voeten opzwellen onder mijn zwarte enkelbandjes. ‘Hallo schoonheid.’ De man in het grijs flitst door mijn gedachten. Ik draai mijn hoofd en de kleur grijs is het eerste wat ik zie. Alleen niet van een shirt, maar van piekerig haar op een heel rond hoofd. Enigszins verschrikt kijk ik in het bolle gezicht van een man van middelbare leeftijd met afschrikwekkende borstelige wenkbrauwen. ‘Wil jij wat drinken van mij, schone dame?’ Hij kijkt me verwachtingsvol aan terwijl hij zijn glas voor mijn neus heen en weer zwaait. Mijn oog valt zonder dat ik het wil op een pluk wildgroeiend neushaar dat bijna zijn bovenlip raakt. ‘Nee bedankt, ik heb toevallig net besteld,’ zwaai ik met mijn glas terug. Hij grijnst een paar scheve bruingele tanden bloot. ‘O, dan wacht ik wel even totdat je het op hebt.’ Fantastisch. Het is ook ondenkbaar dat mannen van zijn kaliber subtiele afwijzingen van een vrouw in één keer zouden snappen. ‘Nou, dat hoeft niet, dank je vriendelijk.’ Ik dwing mezelf op mijn pijnlijke voeten te gaan staan en loop weg. Op zoek naar een rustigere plek om te zitten duw ik mezelf door het feestgedruis, waarbij ik zo nu en dan een plens bier, wijn, transpiratievocht of speeksel over me heen krijg. Onderweg kom ik Lea tegen, die met haar vangst aan de bar staat te giebelen. ‘Saar!’ brult ze als ze me ziet. Ze heeft duidelijk een wijntje te veel op. 12
Man o man_Man o man 21-03-14 16:08 Pagina 13
‘Hé, feestneus!’ Mijn jurk lijkt zo’n beetje een snijwond te maken in mijn vlees, maar ik lach geanimeerd. Dat ik op het grandioze idee kwam om een jurk aan te trekken in drie maten kleiner dan mijn huidige confectiemaat, betekent niet dat ik haar avond ook moet verpesten. ‘Dit is Nico!’ kraait ze opgewonden. ‘Nico, dit is mijn beste vriendin Sara!’ Ik geef hem een hand. De zijne voelt warm en zweterig aan. Zijn gezicht is rozig en vloekt op een aparte manier met zijn blouse. ‘Hai Nico.’ ‘Hoi Sara,’ hijgt hij met open mond. ‘Je hebt een heel leuke vriendin.’ Lea glimt als een tienermeisje op haar eerste schoolfeest. Het licht van de bar kleurt haar wangen net zo groen als haar jurk, wat ervoor zorgt dat ze er bijna futuristisch uitziet. ‘Dat weet ik,’ zeg ik. Ik kijk Lea aan. ‘Ik ga even een luchtje scheppen, goed?’ Lea stopt met het uitstoten van kraaiachtige geluiden, waar haar toch al aparte gegiechel blijkbaar in uitmondt als ze gedronken heeft. ‘Je vindt het toch niet erg, hè? Ik bedoel, dat ik hier nu met Nico sta?’ Ze kijkt me geschokt aan. Blijkbaar beseft ze nu pas dat we sinds we hier aankwamen slechts een halfuur samen hebben doorgebracht. ‘Welnee. Ik ben dit gefeest gewoon niet meer gewend, weet je nog. Ik vermaak me prima, ik wil alleen even een frisse neus halen.’ Ik glimlach vriendelijk naar het tweetal en probeer Nico’s gedachten te peilen, maar die lijken me vrij oppervlakkig. Hij ziet eruit alsof hij het naar zijn zin heeft en hij kwijlt nog net niet van opwinding als Lea lachend haar hoofd in haar nek legt omdat hij haar blijkbaar iets ontzettend grappigs vertelt. Als deze man het nog steeds met haar uithoudt als ze al een tijdje in gesprek zijn en het woord ‘baby’ vast al tien keer is gevallen, Lea kennende, dan is er geen haar op mijn hoofd die hen uit elkaar wil halen. ‘Brengt hij je ook thuis? Ik weet niet hoelang ik nog blijf, mijn 13
Man o man_Man o man 21-03-14 16:08 Pagina 14
voeten kunnen het elk moment begeven.’ Ik doe alsof ik er een grapje van maak, maar het is helaas de waarheid. Mijn onderstel wordt elke minuut erger gepijnigd door die rotschoenen. Mijn tenen voelen aan alsof het afstervingsproces in een vergevorderd stadium is. Nico en Lea kijken naar elkaar, dan kijkt Lea wazig naar mij en dan weer naar Nico. Ze barsten gezamenlijk in lachen uit, als twee hinnikende veulens. Als ze enigszins bedaard zijn, kijkt Nico haar zwoel aan. ‘Daar ga ik wel van uit.’ Ik neem afscheid en verwijder me van het duo. Lea werpt me een kushandje toe en begint dan samen met Nico aan een innige dans. Wankelend probeer ik de minst pijnlijke manier te vinden om op deze draken van schoenen te lopen terwijl ik mijn weg door de menigte vervolg. Ik vind een vrij tafeltje in een rustige, loungeachtige ruimte naast de danszaal. Het is er minder druk en ook wat lichter. Mensen genieten hier van muziek en een drankje, maar men kan elkaar verstaan en de sfeer is luchtiger. Ik bestel een Spa blauw en lach dankbaar naar de ober wanneer die een koud glas voor me neerzet. Gulzig drink ik van het koele water. De wijn laat mijn hoofd schommelen. Mijn beha plakt door al dat gezweet als een sticker op mijn rug en laat even los als ik zuchtend onderuitzak. Ik maak de bandjes van mijn schoenen wat losser. Het voelt als een kurk die van een champagnefles wordt gehaald. Net op het moment dat ik aan het priegelen ben met mijn rits onder mijn oksel in de hoop het kreng uit mijn vel te halen, hoor ik een stem naast me. ‘Hallo. Is deze stoel bezet?’ Ik kijk op en van schrik ruk ik iets te hard aan mijn rits. Shit. Kapot. ‘Eh, nee. Nee, hij is nog vrij.’ De man in het grijs glimlacht en gaat tegenover me zitten. Een bons laat zich voelen in mijn borstkas. Even wil ik dat ik iets anders had gezegd dan ‘hij is nog vrij’. Alsof ik soms verwacht had dat er meer mensen aan mijn tafeltje zouden willen zitten. 14
Man o man_Man o man 21-03-14 16:08 Pagina 15
‘Het is me iets te warm daarbinnen,’ zegt hij, waarna hij een slok uit zijn glas neemt. Ik laat de rits voorzichtig los, haal zo onopvallend mogelijk mijn hand onder mijn zwetende oksel vandaan en verberg hem meteen onder de tafel. ‘Ja, voor mij ook.’ De man tegenover me heeft donkerblauwe ogen, zie ik nu, en in dit licht lijken ze bijna zwart. Ik vraag me af wat zo’n mooie man aan mijn tafel doet, als ik naar mijn knellende, vast enorm dikmakende jurk kijk die inmiddels striemen achterlaat in het overtollige vel in mijn oksels. Onder de tafel probeer ik mijn zweethand af te vegen aan de stof van mijn jurk. ‘Vind je het wel leuk hier? Ik heb je maar even zien dansen,’ zegt hij belangstellend. Top. Blijkbaar stralen al mijn aura’s uit dat dit niet zo mijn ding is. Nu hij zijn lippen in een glimlach vormt begint mijn gezicht te gloeien, en ik hoop maar dat het zwakke licht mijn rode wangen verbergt. ‘Ja, dat kan. Mijn vriendin heeft me hier mee naartoe gesleept.’ In gedachten sla ik mezelf voor het hoofd voor mijn idiote antwoord. Gauw neem ik nog een slok van mijn Spa en ga wat rechter zitten. ‘Leuk. Ik geloof dat ik haar wel gezien heb, ja. Is het dat meisje met die… opvallende jurk?’ Ongewild moet ik lachen om zijn blik als hij het over Lea heeft. ‘Ze is heel creatief. En ze houdt van originele kleding.’ Hij kijkt me vermaakt aan. ‘Origineel is het zeker.’ Ik duizel bij de aanblik van zijn mooi gevormde mond, zijn egale lichtgekleurde huid en de speelse blik in zijn ogen. Door de onprettige kriebel in mijn maag wend ik mijn blik als vanzelf even af, en ik besef dat ik niet eens meer weet hoe flirten überhaupt moet. ‘Wil je nog iets drinken?’ Hij wijst naar mijn lege glas en lacht zijn tanden bloot. De man met de ideale lippen, vol en zacht en rond, die moeiteloos omhoog krullen als hij lacht. Om over zijn absurd perfecte kaaklijn nog maar niet te spreken, strak en met prachtige jukbeenderen. Hij is bijna goddelijk te noemen. 15
Man o man_Man o man 21-03-14 16:08 Pagina 16
‘Nee, bedankt. Ik… stond eigenlijk op het punt om te gaan.’ Het klinkt zo geknepen dat hij wel moet denken dat ik ademhalingsproblemen heb. Het is mijn lichaam dat me signalen geeft, in opdracht van mijn verstand, dat ik hier nog niet aan toe ben. ‘Dat is jammer. En je vriendin dan?’ ‘Die heeft iemand ontmoet, hij zal haar wel thuisbrengen.’ Ik kijk naar zijn gezicht om te zien wat hij denkt. Zijn ogen glimlachen en kijken me nog steeds aan. ‘En wie brengt jou naar huis?’ vraagt hij, en dan neemt hij nog een slok en kan ik de drang om aan mijn jurk te trekken nog maar net weerstaan. De rits is kapot, maar het onding knelt nog steeds vreselijk. ‘Niemand,’ zeg ik. Hij trekt een wenkbrauw naar me op. ‘Maar ik eh… heb al een taxi besteld. Hij zal er trouwens nu wel zijn,’ verzin ik terwijl ik aandachtig op mijn horloge probeer te turen, waar ik eigenlijk niks op zie in dit licht. Ik wil opstaan, maar na een tijdje gezeten te hebben is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Mijn voeten voelen aan als gezwollen waterballonnen en ik wankel op mijn martelpumps. ‘Gaat het wel? Ik wil je met liefde naar huis brengen, hoor.’ Hij staat op en grijpt mijn arm om te voorkomen dat ik omval. Een heerlijke mannengeur omarmt me. Een lichte, frisse mannelijke geur die het tegenovergestelde is van de muffe, zweterige luchten die ik de rest van deze avond heb moeten doorstaan. Als ik mezelf erop betrap dat ik ongegeneerd sta te snuiven, maak ik me met tegenzin los uit zijn greep. Zijn hand voelt stevig om mijn arm, maar zacht genoeg om een gentleman te blijven. ‘Nee, dat hoeft echt niet, dank je wel.’ ‘Zeker weten? Die taxi heeft vast zo weer een andere klant.’ Met een brandende pijn in mijn voeten maak ik aanstalten om weg te lopen. Ik voel me duizelig, misselijk en verward. De man die nu aandringt om mij naar huis te brengen maakt me week vanbinnen. Hij heeft de mooiste glimlach die ik ooit gezien heb en zijn ogen kleuren prachtig in dit licht. Maar ik kan het niet, ik wil het 16
Man o man_Man o man 21-03-14 16:08 Pagina 17
niet. Niet nu, niet na één onbenullig avondje uit. ‘Ik moet echt gaan.’ Ik hoor aan mijn eigen stem dat ik niet meer helder klink en weet me geen houding te geven, dus probeer ik alvast een route te bepalen die me zo min mogelijk zwaarlijvige mannen op mijn tenen oplevert. ‘Oké. Doe voorzichtig. Als de taxi niet komt opdagen, waarschuw je me maar. Dan breng ik je persoonlijk thuis.’ Ik geef hem een kort knikje en probeer te glimlachen, voordat ik al slingerend mijn weg zoek naar de uitgang van deze ruimte. Bij de overgang naar de grotere zaal draai ik me nog een keer om. Hij kijkt nog steeds, wat betekent dat hij mijn volledige survivaltocht door de zaal heeft gezien. Hij zwaait als hij me ziet, maar als ik terugzwaai, draai ik me weer snel om omdat ik mijn evenwicht dreig te verliezen. Het belangrijkste is nu om hier zo snel mogelijk weg te komen, zonder valpartijen of gebroken tenen. Met de pijnlijkste voeten die ik ooit gehad heb en een hoofd dat voelt alsof het elk moment uit elkaar kan klappen, dring ik me naar de uitgang van de club. Onderweg hou ik mijn ogen open en kijk ik uit naar Lea. Zij of haar prooi zijn nergens te bekennen, wat me tegelijkertijd verblijdt (want dan kan ik nu echt naar huis) en beangstigt (hij is toch geen maniak die haar mee heeft gesleurd naar zijn ondergrondse ‘kuil van plezier’ of zoiets?). Ik moet even blijven staan en hou me vast aan een pilaar. Mijn jurk drukt in mijn huid en lopen op deze schoenen wordt steeds moeilijker. Ik ben bijna in staat om een dankgebed te doen als ik de uitgang voor me zie oplichten als een veilige haven. Strompelend loop ik erheen en eenmaal buiten trek ik meteen mijn schoenen uit. De koele, klamme stoeptegels voelen als een verademing voor mijn voeten. Terwijl ik de kou door mijn hakken mijn benen in voel trekken, vraag ik me af wat me bezield heeft. Na maanden alles wat met ‘uitgaan’ te maken heeft vermeden te hebben, had ik kunnen weten dat het geen succes zou worden. Op mijn blote voeten loop ik naar een taxi die geparkeerd staat 17
Man o man_Man o man 21-03-14 16:08 Pagina 18
bij de bushalte langs de weg. Als ik op het raampje tik, gebaart de taxichauffeur met een akelige besnorde grijns dat ik kan instappen. De rit naar mijn huis doorsta ik in een soort roes. Ik speel wat op mijn telefoon en neus door de laatste updates op Facebook. Ik word op de hoogte gebracht van het feit dat mijn collega Patty haar woonkamer weer eens drastisch heeft veranderd. Fuchsia is het nieuwe roze! heeft ze in haar status gezet, met een foto van een knalroze muur. Ik begrijp het niet helemaal, maar wie weet ligt dat niet aan Patty. Ik kijk uit het raam en vaag zie ik de contouren van de stad aan me voorbijtrekken. Het zachtgele licht van de oude lantaarnpalen langs de brede straten geeft de stad iets romantisch en tegelijkertijd spannends. Ik kruis ongemakkelijk mijn benen op de smalle achterbank. Ik moet nodig plassen, gelukkig ben ik bijna thuis. De wegen bestaan grotendeels uit kinderkopjes, wat betekent dat de stenen breed en ongelijk zijn, en telkens gescheiden door zo’n vijf centimeter niets. Het is een hobbelige rit, wat er volgens mij weer voor zorgt dat de wijn begint te schuimen in mijn blaas. ‘We zijn er, meis. Dat is dan elf euro twintig alsjeblieft.’ De chauffeur grijnst zijn gigantische gebit naar me bloot via de achteruitkijkspiegel. Welja, elf euro. Voor een stukje dat ik makkelijk had kunnen lopen, als die ellendige schoenen me niet zo gemarteld hadden. Ik vis een tientje uit mijn portemonnee en graai naar wat kleingeld in een vakje, maar de muntjes vallen in mijn schoot en op de bank, mede dankzij mijn beurs met kaboutervakjes. Ineens stoort alles me. Ik gris een ander briefje uit mijn beurs en geef de man vijftien euro. ‘Is goed zo,’ brom ik. ‘Bedankt, mop. Van jou moesten er meer zijn. Slaap lekker.’ ‘Ja, u ook,’ antwoord ik zonder na te denken. Ik stap uit en terwijl ik op blote voeten naar de voordeur loop, hoor ik de taxi achter me optrekken. Met de deur open zit ik een paar minuten in het donker op het toilet. Als ik opsta, lijkt het alsof alles om me heen 18
Man o man_Man o man 21-03-14 16:08 Pagina 19
draait. Eenmaal in de woonkamer knip ik een lamp aan en plof uitgeteld op de bank. Zonder meer licht te maken blijf ik zo zitten. Bomber rekt zich uit en springt traag uit zijn mand. Hij kijkt me slaperig aan. ‘Wat een avond, Bomb.’ De ontmoeting van vanavond spookt door mijn hoofd. Zijn gezicht staat op mijn netvlies gebrand. Ik kan me niet herinneren dat ik eerder een man heb ontmoet met zo veel perfectie. Loek was zeker niet onaantrekkelijk, erg knap zelfs, maar hij had lang niet de onweerstaanbare aantrekkingskracht van deze man. En hij wilde me naar huis brengen. En hij vond het echt jammer dat ik wegging. Beschaamd betrap ik mezelf op een kleine glimlach. Het moet door de wijn komen dat ik me zo laat meeslepen. Ik wurm me uit mijn jurk, gooi mijn schoenen in een hoek en drink een glas water. Als ik me eenmaal naar boven gehesen heb en Bomber zich pruttelend naast me nestelt in bed, vallen mijn ogen als vanzelf dicht.
19
Man o man_Man o man 21-03-14 16:08 Pagina 20
HOOFDSTUK 2
Ter hoogte van mijn blaas voel ik een ritmisch, duwend getrappel, dat ervoor zorgt dat ik bijna acuut moet plassen. ‘Ga weg, Bomber,’ kreun ik, maar zelfs door een bijna rake armzwaai laat hij zich niet uit het veld slaan. Ik doe mijn vermoeide ogen open en kijk recht in de kattige ogen van mijn wekker. Bomber staat al dansend op mijn buik rond te draaien en is begonnen met zijn ochtendroutine ‘spinnen voor gevorderden’. Bomber heeft de aparte eigenschap dat hij, als ik me te lang in slapende toestand bevind, altijd komt controleren of ik nog wel leef door me een hartmassage te geven. Ook al zit hij nooit helemaal op de juiste plaats, het is toch opmerkelijk knap. Vandaag kan ik het echter niet zo waarderen. ‘Ach, kat,’ zucht ik vermoeid en ik geef hem een lichte duw, terwijl ik me voorzichtig omdraai. Ik tuur naar mijn echte wekker en zie daarop dat het bijna halfelf is. Ik heb echter het gevoel dat ik een halfuur geleden ben gaan slapen. Traag ga ik op de bedrand zitten en trek mijn rode pluchen pantoffels aan. Ze vallen bijna van ellende uit elkaar, want Bomber heeft ze helemaal kapot geknaagd. Hij knaagt eigenlijk alles kapot, als het maar pluizig of donzig is. Of veren heeft. Of van badstof is. Alles wat zacht aanvoelt, zeg maar. Ik voel een hoofdpijn van boven in mijn hoofd doorzakken 20
Man o man_Man o man 21-03-14 16:08 Pagina 21
naar mijn nek. ‘Dus zo voelt een kater ook aan,’ zeg ik tegen de viervoeter aan mijn enkels. De dikke kater kromt zijn rug en streelt vleiend langs mijn kuit. Ik sta op en trek mijn gele badjas aan, het afschuwelijke gedrocht dat mijn moeder me gaf voor mijn eenentwintigste verjaardag. Ik heb nooit haar gedachtegang begrepen dat je dochter als die officieel volwassen wordt zit te wachten op een kanariegele badjas, maar ziehier, ik gebruik het ding alsnog. Misschien kent mijn moeder me wel beter dan ik dacht. Beneden maak ik een mok thee en een tosti klaar en nestel me met opgetrokken benen in de bank. Als er van mijn tosti weinig meer over is dan de kruimels op mijn borst pak ik mijn telefoon om Lea te bellen. Ik hoop maar dat, mocht Nico zijn blijven slapen, ik haar niet onder hem vandaan rinkel. ‘Met Lea?’ hoor ik haar ver weg zeggen. Of eerder vragen. Lea neemt altijd vragend op, alsof ze zelf niet zeker weet dat zij het is die de telefoon opneemt. ‘Dag feestbeest,’ zeg ik met een zware stem. ‘Hoe is het?’ ‘Saar!’ schreeuwt ze in de hoorn. Van schrik haal ik de telefoon meteen van mijn oor. ‘Het spijt me zo van vannacht, dat ik je alleen heb gelaten! Ik wilde je bellen, maar ik durfde je niet wakker te maken, dus zei ik tegen mezelf dat ik je om twaalf uur zou bellen. Maar nu bel jij al, ja, nou, ik wil alleen maar…’ ‘Maak je niet druk,’ onderbreek ik haar. ‘Je hebt me toch niet alleen gelaten? We hadden afgesproken dat Nico je naar huis zou brengen en die taak heeft hij blijkbaar volbracht.’ Ik hoor haar inademen om weer aan een excuuswaterval te beginnen, maar ik ben haar voor. ‘Dus, hoe is je avontuurtje afgelopen?’ Even is het stil en dan hoor ik een kuchje in de lijn. ‘Eigenlijk goed. Hij heeft me naar huis gebracht.’ Lea klinkt als een verlegen puber. ‘Naar huis gebracht?’ herhaal ik, want genadeloos doorvragen is de enige manier om alles uit haar te krijgen. ‘Ja, we zijn lopend gegaan. Hij woont helemaal niet zo ver van 21
Man o man_Man o man 21-03-14 16:08 Pagina 22
mij vandaan, dus ja, dat kwam wel goed uit, hè?’ ‘Dat is inderdaad handig. En toen?’ ‘Toen is hij mee naar binnen gekomen.’ ‘Zo!’ lach ik. ‘Vertel!’ Nu brandt Lea los en ik zet het gespreksvolume van mijn telefoon wat zachter. ‘We hebben samen op mijn bank gezeten voor mijn grote raam. We keken naar de sterren, ook al waren er eigenlijk geen sterren te zien... Daarna hebben we samen van mijn ontstresskoffie gedronken. Het was echt zo romantisch!’ ‘Geweldig!’ jubel ik. ‘Is hij ook blijven slapen?’ Dat zou een unicum zijn. Meestal houden de mannen in Lea’s leven het niet langer uit dan enkele uren, sommigen zelfs maar een paar minuten. Lea is geobsedeerd door baby’s en buigt elk gespreksonderwerp om naar opvolgmelk, kinderwagens of het gebruik van wegwerp- versus katoenen luiers. Dat in combinatie met haar extreme kledingstijl is tot nog toe geen succesfactor. ‘Nee, nee. Om halfzes is hij vertrokken. Ik viel bijna in slaap, maar hij zei dat hij me niet in een situatie wilde brengen waarin ik me ongemakkelijk zou voelen, en dat we allebei maar lekker moesten gaan slapen. Hij moest vandaag ook sporten.’ ‘O, leuk. Wat voor sport doet hij?’ Lea is even stil. ‘Midgetgolf.’ ‘Midgetgolf?’ Ik besef dat ik wel heel verbaasd klink. ‘Ik bedoel… goh, wat apart.’ ‘Hij is er heel serieus in. Hij droomt van een internationale midgetgolfcarrière. En ik hou wel van een man met passie,’ zegt Lea gedecideerd. ‘Ja, uiteraard,’ stem ik in. ‘Hij komt vanavond langs, dan gaan we iets eten.’ Het is echt waar. Lea heeft een date. ‘Wat spannend. Het klinkt als het begin van iets moois.’ Ze zucht verliefd. ‘Ja, ik weet het. Het is een wonder. Ik hoop dat het zo mooi blijft.’ We babbelen nog wat verder over zijn passie voor de midget22
Man o man_Man o man 21-03-14 16:08 Pagina 23
golfsport, over haar outfit voor die avond (ze twijfelt tussen een kakigroene broek met een top met zigzagpatroon en een blauwe jurk met handgeweven schildpaddenprint, en ik adviseer haar die laatste zonder dat ik weet waarom), en dan komt ook nog de knappe man van gisteravond langs. ‘Hoe is het eigenlijk met jouw vangst afgelopen?’ vraagt ze zo onverwacht dat ik mijn telefoon bijna uit mijn hand laat vallen. ‘Mijn wat?’ ‘Dat stuk van aan de bar.’ Ik wend het lachend af. ‘Ach, dat stelde toch helemaal niks voor.’ ‘Het stelde niks voor? Saar, die man zag eruit om op te eten! En ik heb je wel met hem zien kletsen, in de lounge.’ Ik bereid me voor op een verdedigend antwoord, maar dat is moeilijker dan gedacht. ‘Hij ziet er zeker leuk uit, ja,’ zeg ik alleen maar. ‘Hebben jullie niets afgesproken?’ Er ontsnapt een vreemde giechel uit mijn mond. ‘Ik weet zijn naam niet eens!’ ‘Wat zonde!’ ‘Lea, ik hoef echt nog geen nieuwe relatie. Ook niet als de man in kwestie eruitziet als een adonis.’ ‘Wie heeft het over een nieuwe relatie? Je kunt het toch wel gezellig hebben?’ ‘Ja, maar Loek…’ ‘Ach, die Loek,’ onderbreekt ze me abrupt, en er volgt een heel relaas waarom ik hem uit mijn hoofd moet zetten en weer vooruit moet kijken, en dat het toch eeuwig zonde is als ik niet geniet van de geneugten van een knappe man die zich nota bene zelf aanbiedt. Ik besluit haar gelijk te geven en rond het gesprek vrolijk af. Ze krijgt haar oma op bezoek en aangezien die allergisch is voor de huisstofmijt die bij Lea in royalen getale logeert, moet ze haar hele huis nog grondig reinigen. Ik kroel Bomber, die zich intussen bij mijn voeten heeft neergevlijd. Die lieve Lea, zo verliefd na één avond. Hoe snel kan het 23
Man o man_Man o man 21-03-14 16:08 Pagina 24
gaan? Dan bedenk ik dat het bij mij en Loek ook zo ging. Na één avond wist ik het zeker: dit was liefde. Zelfs mijn moeder vond hem geweldig… Shit. Mijn moeder. Mijn moeder met haar stomme Familietreffen. Een naar gevoel ontstaat in mijn buik bij de gedachte aan het telefoongesprek dat ik onvermijdelijk met haar moet gaan voeren. Ze zal uiteraard mij de schuld geven van de breuk. Ze vindt een goede man misschien nog wel belangrijker dan een goede baan. En haar definitie van ‘een goede man’ is heel wat strenger dan die van de meeste moeders, die allang blij zijn als hun oogappeltje een leuk exemplaar op de kop heeft getikt. Nee, volgens mijn moeder is alleen het beste goed genoeg. En mijn verkeringen waren dat nooit. Jarenlang heeft ze mijn vriendjes afgekraakt en me te kijk gezet. Een van mijn eerste vriendjes, Donny van de middelbare school, heeft ze zelfs op straat gezet (mét een zelfgeschreven brief over normen en waarden aan zijn ouders) nadat hij de urn van oma bijna had omgestoten tijdens een potje Monopoly. Hij kon er niets aan doen, want ze zette de urn van oma altijd midden op tafel als we een spelletje gingen spelen (oma bracht haar geluk, maar als ze verloor was het ook oma’s schuld; mijn moeder is een slechte verliezer), en het was gewoon wachten op het moment dat iemand hem zou omstoten. Donny heeft me nooit meer aangekeken en ik was er kapot van. Loek was de eerste man die ze kon waarderen. Jong, knap, aardig en verzorgd, intelligent en met een vaste baan bij een telefoonbedrijf (en bijpassend salaris). Hij deed altijd uiterst beleefd tegen haar, zelfs als ze begon over haar eksterogen of als ze hem weer een gigantisch stuk zelfgemaakte appel-pompoentaart voorschotelde, die gewoon niet weg te krijgen was. Hoe hij het voor elkaar kreeg, weet ik niet, maar mijn moeder was dol op hem en bladerde rustig uren haar eigen fotoalbums met hem door. ‘Loek is een man die je moet houden, Sara. Je bent gek als je hem laat lopen,’ zegt ze steevast als ik haar aan de telefoon heb. 24
Man o man_Man o man 21-03-14 16:08 Pagina 25
En nu moet ik haar bellen, vier weken voor het Familietreffen, met de mededeling dat mijn relatie met de enige goedgekeurde man op aarde voorbij is. Dat is net zoiets als vertellen dat ik me heb aangesloten bij een sekte en elke avond naakt voor een altaar een of andere niet-bestaande god lig te aanbidden. Drie kwartier en twee mislukte pogingen om moed te verzamelen om mijn moeder te bellen later, heb ik mijn eigen ondergang nog even uitgesteld. In plaats daarvan heb ik mijn thuiskapster opgetrommeld. De bel gaat. Nog voordat ik me kan afvragen hoe ze zo snel voor mijn deur kan staan, kijk ik in het lichtelijk rood aangelopen gezicht van Deborah, dat eigenlijk net zo rood is als haar kapsel. Ze heeft elke keer als ze komt een ander kapsel, wat natuurlijk logisch is met haar beroep. Dit keer heeft ze haar halflange haar in een soort punten geknipt, een keuze waar ik moeilijk een mening over kan vormen. Ik hou het erop dat het wel modern zal zijn. ‘Sorry!’ gilt Deborah. ‘Ik ben wat vroeg!’ ‘Dat is toch niet erg!’ roep ik overdreven hard terug. Deborah heeft nogal een hoog stemvolume, en op de een of andere manier ga ik vanzelf ook harder praten als ze er is. Ik ken haar al sinds het begin van mijn opleiding, waar ze met haar harde stem alle baby’s op haar stage aan het krijsen kreeg. Na drie maanden gooide ze de handdoek in de ring en wierp ze zich op het kappersvak. Dat gaat haar verbazingwekkend goed af. Sinds een keer dat ze een model nodig had voor een examen en ik mezelf aanbood, ben ik om. Ik leek wel een filmster toen ik klaar was. Mijn haar was prachtig geföhnd nadat het in laagjes was geknipt, zodat het vrolijk danste als ik liep of mijn hoofd bewoog. In het begin liep ik de hele dag te knikken, om mijn haar te laten ‘swingen’. Toen Lea vroeg of ik ergens pijn had en de drogistmedewerkster me een spiergel adviseerde toen ik een doosje paracetamol kocht, wist ik dat ik ermee moest stoppen. Toch heb ik nooit meer een ander model genomen, en Deborah knipt elke paar maanden hetzelfde laagjeskapsel bij. 25
Man o man_Man o man 21-03-14 16:08 Pagina 26
‘Kom binnen!’ zeg ik. Ze walst naar binnen met haar afgrijselijke groene koffer op wieltjes (haar ‘trolley’) en begint meteen de inhoud systematisch uit te stallen op de keukentafel. Binnen enkele seconden voel ik me een olifant in zijn eigen porseleinkast. ‘Heb je haast?’ vraag ik. Ineens voel ik me schuldig dat ik haar op haar vrije zondag gebeld heb. ‘Haast? Welnee!’ Deborahs stem schalt door de keuken. ‘Ik kan niet wachten om dat haar van jou onder handen te nemen! Waarom wil je in hemelsnaam een nieuw kapsel? In jouw geval betekent dat bijna dat je ontvoerd en gehersenspoeld moet zijn door aliens.’ Ze sorteert haar verfkwastjes en ondertussen joelt ze hysterisch over ‘asymmetrisch’ en ‘koperkleuren’. Ik vraag me af hoe ik haar ga vertellen over mijn afgelopen weken. Misschien was een ontvoering door buitenaardse wezens inderdaad eenvoudiger geweest. ‘Smeer jij nou maar eerst die rommel in mijn haar, voor ik me bedenk. Dan kan ik je tijdens het inwerken van dat vergif alles vertellen.’
26